Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 10:22
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 10:52

Egzamin zdany!

Wynik: 32/40 punktów (80,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Które z prezentowanych zdjęć wykonane jest w technice low key?

A. A.

B. C.

C. D.

D. B.

Odpowiedź B to strzał w dziesiątkę, bo technika low key naprawdę skupia się na ciemnym tle i mocnym kontraście między światłem a cieniem. To wszystko ma na celu uwydatnienie detali i kształtów obiektów na zdjęciu. Jak w przypadku zdjęcia B, gdzie manekiny są oświetlone w taki sposób, że ich kontury wyglądają naprawdę dobrze, a tło jest dostatecznie ciemne, przez co zdjęcie ma dramatyczny i napięty klimat. W portretach, na przykład, artysta używa mocnego światła, żeby skupić widza na twarzy modela, przy jednoczesnym przyciemnieniu reszty. Technika low key świetnie sprawdza się nie tylko w portretach, ale także w reklamach mody czy produktach, gdzie ciemne tło potrafi przyciągnąć wzrok klienta. Jak ktoś dobrze to ogarnie, ma szansę stworzyć naprawdę niezwykłe i pełne emocji fotografie.

Pytanie 2

W fotografii portretowej, światło padające na twarz modela z wysokości w przybliżeniu pod kątem 45° względem osi optycznej obiektywu ma kierunek

A. przednio-boczny

B. górno-boczny

C. dolno-boczny

D. tylno-boczny

Odpowiedź 'przednio-boczny' jest prawidłowa, ponieważ światło padające na modela z wysokości twarzy pod kątem 45° do osi optycznej obiektywu tworzy oświetlenie, które jest zorientowane w kierunku przednim i bocznym w stosunku do modela. Taki kąt padania światła jest kluczowy w fotografii portretowej, ponieważ pozwala na uzyskanie naturalnych cieni, które modelują rysy twarzy, podkreślają kości policzkowe oraz nadają głębię i trójwymiarowość całej kompozycji. Przykładem zastosowania tego rodzaju oświetlenia może być wykorzystanie lampy błyskowej lub ring light ustawionej na wysokości twarzy, co pozwala na zrównoważenie światła w sposób, który nie przytłacza modela, a jednocześnie dodaje mu atrakcyjności. Zastosowanie oświetlenia przednio-bocznego jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii, które zalecają dążenie do naturalnego i estetycznego efektu wizualnego. Oprócz tego, ten rodzaj oświetlenia jest często wykorzystywany w sesjach zdjęciowych, gdzie kluczowe jest ukazanie osobowości i ekspresji modela.

Pytanie 3

Aby uzyskać materiał negatywowy o panchromatycznym uczuleniu, koreks powinien być załadowany

A. w oświetleniu oliwkowym

B. przy oświetleniu pomarańczowym

C. w całkowitej ciemności

D. pod światłem żółtym

Odpowiedź "w całkowitej ciemności" jest poprawna, ponieważ podczas wywoływania materiału negatywowego o uczuleniu panchromatycznym, niezbędne jest unikanie wszelkich źródeł światła, które mogą wpłynąć na emulację światłoczułą. Materiały te są niezwykle wrażliwe na światło, co oznacza, że nawet niewielka ekspozycja na światło białe może spowodować niepożądane naświetlenia i zniszczenie obrazu. Przygotowując koreks do wywoływania, należy zapewnić, że cały proces odbywa się w ciemnym pomieszczeniu, wykorzystując odpowiednie pomieszczenia do przechowywania chemikaliów oraz sprzętu. W praktyce oznacza to korzystanie z ciemni, która spełnia standardy bezpieczeństwa oraz ochrony przed światłem, aby zachować jakość zdjęć. Warto również zastosować ciemne torby do przenoszenia materiałów filmowych oraz odpowiednie akcesoria, które zapobiegają przypadkowemu naświetleniu, co jest istotne w profesjonalnym procesie fotograficznym. Zgodnie z dobrymi praktykami w fotografii analogowej, wywoływanie w całkowitej ciemności jest kluczowym elementem, aby uzyskać optymalne rezultaty wywoływania.

Pytanie 4

Na podstawie zdjęcia można określić, że było wykonane

A. nocą.

B. po zachodzie słońca.

C. późnym popołudniem.

D. w samo południe.

Odpowiedź "późnym popołudniem" jest prawidłowa, ponieważ analiza zdjęcia wskazuje na długie cienie, które są charakterystyczne dla niskiego kąta padania promieni słonecznych. W praktyce, w momencie, gdy słońce znajduje się nisko nad horyzontem, co ma miejsce właśnie późnym popołudniem, cienie stają się wydłużone. Warto zwrócić uwagę, że w południe, kiedy słońce jest w najwyższym punkcie na niebie, cienie są krótsze i bardziej pionowe. Takie zjawisko można zaobserwować w codziennym życiu, na przykład, gdy spacerujemy w parku w godzinach popołudniowych i zauważamy, jak cienie drzew i obiektów są znacznie dłuższe. Dodatkowo, jasne niebo bez oznak zmierzchu potwierdza, że słońce jeszcze nie zaszło, co wyklucza odpowiedzi związane z zachodem słońca oraz nocą. Zrozumienie tych zjawisk jest istotne w kontekście fotografii oraz architektury, gdzie oświetlenie i cień mają kluczowe znaczenie dla kompozycji i estetyki.

Pytanie 5

Technika fotograficzna called ETTR (Expose To The Right) ma na celu

A. maksymalizację ilości zarejestrowanych informacji poprzez ekspozycję na granicy prześwietlenia

B. zwiększenie kontrastu poprzez redukcję tonów średnich

C. redukcję szumów poprzez niedoświetlenie zdjęcia o 1EV

D. zrównoważenie ekspozycji poprzez punktowy pomiar światła

Technika ETTR, czyli Expose To The Right, polega na maksymalizowaniu ilości zarejestrowanych informacji w obrazie poprzez umieszczanie histogramu ekspozycji jak najbliżej prawej krawędzi. Oznacza to, że dąży się do uzyskania optymalnej ekspozycji, która jest bliska prześwietlenia, ale nie dopuszcza do utraty detali w najjaśniejszych partiach obrazu. Przykładowo, fotografując sceny o dużym kontraście, warto skorzystać z tej techniki, aby uzyskać pełniejszą gamę tonów w postprodukcji. W praktyce oznacza to, że podczas fotografowania można świadomie celować w nieco jaśniejszą ekspozycję, a następnie w programie graficznym zastosować korekcje, aby wydobyć szczegóły z cieni i średnich tonów. Zgodnie z dobrymi praktykami fotograficznymi, korzystanie z ETTR jest szczególnie zalecane w sytuacjach, gdy istotne jest uchwycenie detali w jasnych i ciemnych obszarach, co jest kluczowe w krajobrazowej fotografii oraz przy zdjęciach w trudnych warunkach oświetleniowych.

Pytanie 6

Wskaż elementy dodatkowe do lamp studyjnych, które nie są przeznaczone do rozpraszania światła?

A. Strumiennica

B. Plaster miodu

C. Parasol

D. Soft Box

Strumiennica to akcesorium, które skupia światło, zamiast je rozpraszać. Jej konstrukcja umożliwia skierowanie promieni świetlnych w określonym kierunku, co pozwala na uzyskanie intensywnego i precyzyjnego oświetlenia. W praktyce strumiennice są często wykorzystywane w studiach fotograficznych oraz podczas produkcji filmowej, gdzie kluczowe jest kontrolowanie źródła światła. Dzięki nim można uzyskać efekty takie jak mocne podkreślenie detali lub stworzenie głębokiego cienia, co jest ważne przy pracy nad kompozycją obrazu. Warto zauważyć, że stosowanie strumiennic jest zgodne z zasadami dobrego oświetlenia, ponieważ pozwala na efektywne wykorzystanie energii świetlnej oraz osiągnięcie zamierzonych efektów artystycznych. W kontekście standardów branżowych, strumiennice często znajdują się w zestawach profesjonalnych lamp studyjnych, co świadczy o ich dużym znaczeniu w pracy z oświetleniem.

Pytanie 7

Podczas robienia zdjęć w plenerze ustalone zostały parametry ekspozycji:
— przysłona 5,6
— czas naświetlania 1/125 s Jakie parametry powinny zostać zastosowane w tych samych warunkach oświetleniowych, aby uzyskać większą głębię ostrości przy zachowaniu prawidłowej ekspozycji?

A. f/5,6 i 1/60 s

B. f/2 i 1/1000 s

C. f/16 i 1/125 s

D. f/8 i 1/60 s

Odpowiedź f/8 i 1/60 s jest prawidłowa, ponieważ zmieniając przysłonę z f/5.6 na f/8, zwiększamy głębię ostrości, co jest kluczowe w fotografii plenerowej, gdy chcemy uchwycić więcej elementów w ostrości. Zmiana przysłony na f/8 oznacza, że otwór przysłony jest mniejszy, co prowadzi do większej głębi ostrości. Przy zachowaniu czasu naświetlania 1/60 s, w porównaniu do 1/125 s, zwiększamy możliwość uchwycenia więcej detali w tle bez wpływu na ekspozycję. W takich warunkach oświetleniowych zmiana przysłony na f/8 wymaga dostosowania czasu naświetlania, aby zrekompensować zmniejszenie ilości światła wpadającego do obiektywu. Warto zaznaczyć, że w fotografii korzystamy z reguły odwrotności, według której zmiana przysłony o jeden krok (np. z f/5.6 na f/8) wymaga zmiany czasu naświetlania o jeden krok w przeciwnym kierunku. Dlatego zastosowanie 1/60 s (wolniejszego czasu naświetlania) jest odpowiednie do uzyskania prawidłowej ekspozycji przy większej głębi ostrości.

Pytanie 8

Przy tworzeniu planu sesji zdjęciowej do fotografowania w technice wysokiego klucza, co należy wziąć pod uwagę?

A. ciemne tło, oświetlenie rozproszone

B. jasne tło, oświetlenie rozproszone

C. jasne tło, oświetlenie skierowane

D. ciemne tło, oświetlenie skierowane

Wybór ciemnego tła w fotografii wysokiego klucza jest nieodpowiedni, ponieważ ta technika opiera się na jasności i lekkości obrazu. Ciemne tło wprowadza ciężkość i może powodować, że cała kompozycja będzie wydawać się przytłaczająca, co całkowicie koliduje z zamysłem wysokiego klucza, który powinien emanować radością i przestrzenią. Oświetlenie skierowane, zazwyczaj stosowane w technice niskiego klucza, generuje wyraźne cienie, co jest niewłaściwe w kontekście wysokiego klucza, gdzie pożądane jest rozproszone światło, które łagodnie oświetla obiekt i minimalizuje widoczność cieni. Mylne może być również myślenie, że oświetlenie rozproszone działa tylko w kontekście ciemnych teł – w rzeczywistości, jest to technika, która najlepiej sprawdza się w jasnym otoczeniu, gdzie można uzyskać delikatne, naturalne światło. Błędne jest również założenie, że jasne tło z oświetleniem skierowanym przyniesie pożądany efekt; oświetlenie tego typu jest bardziej agresywne i sprawia, że zdjęcia stają się nieprzyjemne w odbiorze. Kluczowe dla sukcesu tej techniki jest zrozumienie, że celem jest nie tylko jasność, ale również harmonia między światłem a tłem, co w przypadku zastosowania nieodpowiednich elementów prowadzi do nieefektywnych i nieestetycznych rezultatów.

Pytanie 9

Co oznacza skrót TTL w fotografii?

A. True Tone Light (światło prawdziwego tonu)

B. Tonal Transfer Level (poziom transferu tonalnego)

C. Through The Lens (pomiar przez obiektyw)

D. Total Time Limit (całkowity limit czasu)

Skrót TTL, czyli 'Through The Lens', odnosi się do metody pomiaru ekspozycji i jest szeroko stosowany w fotografii. Technika ta polega na tym, że pomiar światła jest dokonywany bezpośrednio przez obiektyw aparatu, co pozwala na precyzyjne określenie ilości światła wpadającego na matrycę bądź film. Dzięki temu, aparaty wyposażone w system TTL są w stanie dostosować ustawienia ekspozycji w czasie rzeczywistym, co zapewnia bardziej trafne rezultaty w różnych warunkach oświetleniowych. Na przykład, podczas fotografowania w trudnych warunkach, takich jak kontrastowe oświetlenie lub różne źródła światła, pomiar TTL może zminimalizować ryzyko prześwietlenia lub niedoświetlenia obrazu. Dla profesjonalnych fotografów zrozumienie działania TTL jest kluczowe, ponieważ pozwala na uzyskanie zamierzonych efektów artystycznych, jakie można osiągnąć dzięki precyzyjnemu pomiarowi światła. Warto również zauważyć, że wiele nowoczesnych lamp błyskowych współpracuje z systemami TTL, co umożliwia automatyczne ustawienie mocy błysku w zależności od warunków oświetleniowych, co znacząco ułatwia pracę w dynamicznych sytuacjach.

Pytanie 10

Do rozświetlenia głębokiego, ostrego cienia padającego od słońca na twarz modela pozującego w kapeluszu z dużym rondem, należy zastosować

A. lampę błyskową z dyfuzorem.

B. torbę reporterską z filtrami.

C. kalibrator kolorów.

D. statyw z głowicą kulkową.

Lampę błyskową z dyfuzorem stosuje się wtedy, kiedy chcemy zniwelować głęboki, twardy cień na twarzy – szczególnie w sytuacji takiej, jak przy ostrym słońcu i kapeluszu z dużym rondem. Dyfuzor rozprasza światło błysku, dzięki czemu staje się ono miękkie i wygląda bardzo naturalnie, nie tworząc ostrych krawędzi światłocienia na skórze. To jest taki klasyk w plenerowej fotografii portretowej czy nawet reporterskiej. Moim zdaniem, bez lampy błyskowej z dyfuzorem ciężko jest uzyskać równomierne, przyjemne światło na twarzy modela w trudnych warunkach oświetleniowych, jakie daje pełne słońce. W praktyce, zawodowi fotografowie często korzystają z lampy wycelowanej w stronę cienia pod kapeluszem, starając się wyrównać ekspozycję między jasnym tłem a zacienioną twarzą. To podstawa tzw. doświetlania fill-in, opisanej w wielu podręcznikach oświetlenia portretowego. Sam dyfuzor można stosować w różnych wariantach – softbox, beauty dish, czy nawet zwykła nakładka rozpraszająca. W każdym przypadku efekt jest taki sam: światło staje się łagodne, nie powoduje nieestetycznych, ostrych cieni na twarzy. Z mojego doświadczenia, to jeden z najbardziej niezawodnych trików podczas sesji w ostrym, południowym słońcu.

Pytanie 11

Określ temperaturę barwową źródeł światła użytych na planie zdjęciowym, jeżeli fotograf ustawił balans bieli aparatu na światło słoneczne?

A. 3200 K

B. 2800 K

C. 5500 K

D. 2000 K

Temperatura barwowa 5500 K to taki standard, który najlepiej oddaje światło słoneczne w ciągu dnia. Dzięki temu, jak ustawisz balans bieli w aparacie, kolory na zdjęciach będą wyglądały bardzo naturalnie. To jest naprawdę ważne, bo kto by chciał mieć jakieś dziwne odcienie na zdjęciach? Używając 5500 K, neutralizujesz te niechciane kolory, które mogą się pojawić przy różnych źródłach światła, jak żarówki czy świetlówki. Fotografowie chętnie korzystają z tego ustawienia na zewnątrz, zwłaszcza w słoneczne dni, bo kolory są wtedy żywe i piękne. Jak już na przykład pracujesz w studiu i masz różne źródła światła, to też łatwiej jest to wszystko zgrać, bo niektóre lampy, jak LED czy błyskowe, mają swoją temperaturę barwową. Odpowiednie ustawienie balansu bieli daje spójność kolorystyczną w serii zdjęć, co jest mega ważne, gdy robisz coś profesjonalnego.

Pytanie 12

Fotograf, który do robienia zdjęć krajobrazowych ustawił przysłonę na f/1.2, czułość matrycy na ISO 1400 oraz czas naświetlania na 30 sekund, najprawdopodobniej planuje uchwycić te obrazy przy świetle dziennym

A. o świcie

B. nocą

C. po południu

D. w południe

Odpowiedź na noc jest jak najbardziej trafna. Ustawienia aparatu pokazują, że fotografowanie w nocy wymaga innego podejścia. Przysłona f/1.2 jest naprawdę szeroka, co pozwala na wpuścić więcej światła na matrycę, co w ciemnościach jest mega ważne. ISO 1400 to niezły wybór, bo zwiększa wrażliwość na światło, co w nocy jest kluczowe. Czas naświetlania 30 sekund też pasuje do nocnych zdjęć, ponieważ długi czas otwarcia migawki potrafi uchwycić piękne detale, takie jak gwiazdy czy różne sztuczne światła. Właśnie takie ustawienia są często używane w nocnej fotografii, a ich celem jest uchwycenie wyraźnych i dobrze doświetlonych obrazów nawet w trudnych warunkach. Z własnego doświadczenia mogę powiedzieć, że zdjęcia nocnych miast, gdzie światła uliczne i neony robią niesamowite efekty wizualne, wyglądają świetnie.

Pytanie 13

Do fotografowania scen o dużym kontraście, w celu prawidłowej rejestracji szczegółów w światłach należy w aparacie fotograficznym ustawić tryb pomiaru

A. uśredniony.

B. matrycowy.

C. punktowy.

D. centralnie ważony.

Wybór innego trybu niż pomiar punktowy przy scenach o dużym kontraście bywa dość mylący, ale to częsty błąd, zwłaszcza u osób, które dopiero wchodzą głębiej w tematykę ekspozycji. Pomiar matrycowy (czyli wielosegmentowy) oraz uśredniony analizują praktycznie całą powierzchnię kadru lub jej dużą część, a w efekcie próbują dobrać ekspozycję według 'średniej jasności' całej sceny. Brzmi rozsądnie, ale w praktyce – jeśli masz bardzo jasne światła i bardzo ciemne cienie, aparat będzie dążył do kompromisu, co zwykle kończy się przepaleniem detali w światłach albo zanikaniem szczegółów w cieniach. Z mojego doświadczenia, to typowy problem podczas fotografowania koncertów, ślubów czy zimowych krajobrazów – ustawienie na matrycowy albo uśredniony sprawia, że aparat często 'gubi' to, co najważniejsze. Tryb centralnie ważony jest niby lepszy, bo skupia się bardziej na środku kadru, ale i tak bierze pod uwagę spory obszar wokół środka, więc przy bardzo kontrastowych scenach nadal łatwo o przesadną ekspozycję tła kosztem świateł. Typowym błędem jest myślenie, że aparaty zawsze 'wiedzą lepiej', jak ustawić ekspozycję – moim zdaniem właśnie z tego powodu warto nauczyć się korzystać z pomiaru punktowego, który daje największą kontrolę, szczególnie kiedy zależy nam, by nie stracić detali w najjaśniejszych miejscach. Branżowe standardy, zwłaszcza w fotografii profesjonalnej, podkreślają, że precyzyjny pomiar kluczowych partii obrazu (np. bieli sukni ślubnej pod słońce) deklasuje wszelkie automatyczne uśrednianie. Warto więc pamiętać – jeśli scena ma duży kontrast, a światła są krytyczne, zautomatyzowane tryby pomiaru nie dadzą Ci tej kontroli, którą zapewnia punktowy. To nie jest tak, że inne tryby są złe zawsze, ale w takich warunkach po prostu nie mają szans z precyzją pomiaru punktowego.

Pytanie 14

Który kierunek oświetlenia zastosowano na zdjęciu portretowym?

A. Tylny.

B. Boczny.

C. Przedni.

D. Dolny.

Odpowiedź "tylny" jest prawidłowa, ponieważ oświetlenie tylne tworzy charakterystyczny efekt, w którym kontury obiektu są dobrze widoczne, podczas gdy środkowa część, w tym twarz, jest w cieniu. Tego rodzaju oświetlenie często stosuje się w portretach, aby stworzyć dramatyczny efekt wizualny oraz podkreślić sylwetkę modela. W praktyce, oświetlenie tylne możemy uzyskać, umieszczając źródło światła za fotografowaną osobą, co prowadzi do powstania halo światła wokół krawędzi. Przykładowo, w fotografii mody, zjawisko to jest wykorzystywane, aby nadać zdjęciom większą głębię i wymiarowość. Warto także zauważyć, że ten typ oświetlenia wymaga umiejętności w zakresie ustawienia aparatu oraz balansu ekspozycji, aby uzyskać pożądany efekt. W standardach fotograficznych, oświetlenie tylne często jest stosowane w połączeniu z innymi źródłami światła, takimi jak oświetlenie przednie, co pozwala na uzyskanie bardziej zrównoważonej kompozycji.

Pytanie 15

Jakiego tła powinno się użyć, aby uzyskać na kolorowym obrazie jak największy kontrast jasności pomiędzy tłem a uwiecznioną czerwoną truskawką?

A. Białego

B. Purpurowego

C. Szarego

D. Zielonego

Zielone tło, choć może wydawać się atrakcyjne, nie jest odpowiednie do fotografowania czerwonych truskawek. Zielony kolor może powodować, że truskawki będą się zlewać z tłem, tworząc efekt braku kontrastu. Psychologia koloru pokazuje, że kolory przeciwne na kole barw (czerwony i zielony) mogą powodować, że obiekt staje się mniej wyraźny, co jest przykrym zjawiskiem w przypadku fotografii produktowej. Szare tło, mimo że neutralne, nie dostarcza wystarczającej różnicy jasności, aby czerwony kolor truskawki mógł się wyróżniać. Szarość może wprowadzać monotonię i sprawiać, że kolor czerwony truskawki nie będzie tak intensywny, jak w rzeczywistości. Purpurowe tło również nie jest optymalne, gdyż może wprowadzać zbyt wiele złożoności kolorystycznej, co utrudnia percepcję barwy czerwonej. Często w praktyce profesjonalnej fotografowie błędnie zakładają, że stonowane kolory będą wystarczające, co prowadzi do rozmycia efektów wizualnych. Kluczowym błędem jest pomijanie znaczenia kontrastu jasności i koloru, które są fundamentalnymi aspektami przy tworzeniu wyrazistych obrazów.

Pytanie 16

Jakim terminem określa się zmianę temperatury barwowej światła w procesie obróbki zdjęć?

A. Ekspozycja

B. Balans bieli

C. Kontrast

D. Saturacja

Balans bieli to kluczowy element w procesie obróbki zdjęć, który odnosi się do korekcji temperatury barwowej światła. W praktyce oznacza to, że możemy zmieniać odcień zdjęcia, aby wyglądało bardziej naturalnie i było zgodne z rzeczywistością. W różnych warunkach oświetleniowych światło może mieć różne temperatury barwowe, co wpływa na kolory na zdjęciach. Na przykład, światło w pomieszczeniu z żarówkami może dawać ciepłe, żółte odcienie, podczas gdy światło dzienne może być chłodniejsze i bardziej niebieskie. Poprzez regulację balansu bieli możemy eliminować te niepożądane odcienie, uzyskując bardziej naturalne barwy. To jest szczególnie ważne w sytuacjach, gdzie kolor ma kluczowe znaczenie, np. w fotografii produktowej lub portretowej. Umiejętność poprawnego ustawienia balansu bieli to fundament w pracy każdego fotografa i retuszera, który pozwala na uzyskanie spójnych i realistycznych efektów wizualnych.

Pytanie 17

W celu wykonania zdjęć reklamowych samochodu w studio z efektem braku perspektywy za obiektem na planie fotograficznym należy zorganizować platformę obrotową oraz

A. cykloramę.

B. stół bezcieniowy.

C. kolumnę reprodukcyjną.

D. system zawieszenia tła.

W fotografii reklamowej samochodów często kluczowe jest uzyskanie efektu „czystej nieskończoności” tła, gdzie nie pojawiają się żadne linie, cienie czy elementy, które zdradzają, gdzie kończy się plan zdjęciowy. Wbrew pozorom, takie klasyczne rozwiązania jak kolumna reprodukcyjna, system zawieszenia tła czy stół bezcieniowy nie zdają tutaj egzaminu. Kolumna reprodukcyjna to sprzęt typowy raczej do fotografii makro lub kopiowania dokumentów, nie daje możliwości odpowiedniego kadrowania i ustawiania dużych obiektów jak samochód. Stół bezcieniowy również jest przeznaczony do zdjęć małych przedmiotów – jego powierzchnia i wytrzymałość są ograniczone, a efekt bezcienia nie obejmie pojazdu o masie i rozmiarach samochodu. Często spotykam się z mylnym przekonaniem, że wystarczy dowolne białe tło zawieszone za autem – niestety, typowy system zawieszenia tła jest zbyt wąski i nie pozwala na uzyskanie tego efektu „braku perspektywy”, bo zawsze gdzieś zobaczymy rogi, zagięcia lub cienie. To są podstawowe błędy myślowe, które prowadzą do złych wyborów podczas aranżacji planu zdjęciowego. Cyklorama jest rozwiązaniem specjalistycznym, które pozwala uzyskać profesjonalny, branżowy standard – dokładnie taki, jaki widzimy w katalogach czy reklamach producentów aut. Dzięki niej, w połączeniu z platformą obrotową, można prezentować samochód w sposób atrakcyjny, pod każdym kątem, bez zakłóceń wizualnych. To nie jest kwestia mody, tylko praktyki i sprawdzonych rozwiązań w branży fotograficznej.

Pytanie 18

Którą wartość czułości matrycy należy ustawić w aparacie fotograficznym, do wykonania fotografii studyjnej przy oświetleniu błyskowym?

A. ISO 1400

B. ISO 800

C. ISO 200

D. ISO 1600

ISO 200 to taki złoty standard, jeśli chodzi o fotografię studyjną przy oświetleniu błyskowym. Dlaczego akurat ta wartość? W studiu mamy pełną kontrolę nad światłem – lampy błyskowe potrafią dostarczyć naprawdę sporo światła, więc nie ma potrzeby podbijać czułości matrycy. Ustawienie ISO na 200 pozwala zachować maksymalną jakość obrazu, unikając szumów cyfrowych i utraty detali, które bardzo łatwo pojawiają się przy wyższych wartościach ISO. Moim zdaniem, a też według doświadczeń większości fotografów, to najlepsze wyjście – matryca pracuje w swoim optymalnym zakresie, kolory są naturalne, a szczegóły ostre jak żyleta. Właśnie dlatego zawodowcy zawsze starają się trzymać ISO możliwie nisko, jeśli tylko mogą sobie pozwolić na odpowiednie doświetlenie sceny. Warto też pamiętać, że niektóre aparaty mają natywną czułość startującą od ISO 100, ale ISO 200 to już taki bezpieczny punkt, gdzie praktycznie żadne artefakty nie wchodzą w grę. Praktyka pokazuje, że nawet przy bardzo jasnych lampach błyskowych ISO 200 pozwala elastycznie dobrać czas i przysłonę bez ryzyka prześwietlenia czy utraty jakości.

Pytanie 19

Które z akcesoriów fotograficznych zastosowane podczas rejestracji obrazu cyfrowego pozwala określić poprawność odwzorowania barw na zdjęciu?

A. Blenda.

B. Światłomierz.

C. Wzornik barw.

D. Zielone tło.

Wzornik barw, czyli tzw. color checker, to naprawdę podstawowe i bardzo praktyczne narzędzie w profesjonalnej fotografii cyfrowej. Moim zdaniem, jeśli chcesz na poważnie zabrać się za zarządzanie kolorem i zależy Ci na wiernym odwzorowaniu barw, to bez wzornika prędzej czy później trafisz na ścianę. Podczas sesji zdjęciowej umieszcza się wzornik w kadrze, zwykle na początku, by potem na etapie edycji – np. w Lightroomie albo Capture One – za pomocą odpowiednich narzędzi skalibrować balans bieli oraz kolorystykę na podstawie znanych i neutralnych pól barwnych wzornika. To pozwala na uzyskanie powtarzalnych rezultatów, niezależnie od zmiennych warunków oświetleniowych. Branżowo stosuje się je w fotografii produktowej, portretowej, a szczególnie tam, gdzie klient wymaga wysokiej zgodności kolorystycznej – np. e-commerce czy reprodukcje dzieł sztuki. Standardy takie jak X-Rite ColorChecker czy SpyderCHECKR są uznawane na całym świecie właśnie z tego powodu. Często spotykam się z sytuacją, że początkujący fotografowie pomijają wzorniki, a potem nie mogą dojść do ładu z kolorami – szczególnie, jeśli zdjęcia mają być publikowane w druku lub na różnych ekranach. Wzornik nie tylko ułatwia życie, ale wręcz gwarantuje spójność barw, co moim zdaniem jest kluczowe, jeśli chcesz być postrzegany jako profesjonalista.

Pytanie 20

Do wykonania zdjęć nocnych z efektem świetlnych smug samochodów konieczne jest zastosowanie

A. statywu i czasu naświetlania kilku sekund

B. filtra polaryzacyjnego i średniego czasu naświetlania

C. teleobiektywu i wysokiej wartości ISO

D. lampy błyskowej i krótkiego czasu naświetlania

Aby uzyskać efekt świetlnych smug samochodów na zdjęciach nocnych, kluczowe jest użycie statywu oraz dłuższego czasu naświetlania. Statyw stabilizuje aparat, eliminując drgania, co jest niezwykle istotne przy dłuższych ekspozycjach. Dzięki temu możemy uchwycić ruch, który tworzy smugi światła, zamiast rozmytych plam. Typowy czas naświetlania w takich ujęciach waha się od kilku sekund do nawet kilkunastu, w zależności od intensywności światła w otoczeniu oraz prędkości poruszających się obiektów. Przykładowo, w przypadku ruchu pojazdów na zatłoczonej ulicy, dłuższy czas naświetlania pozwala na uzyskanie efektu ciągłości ruchu, co jest pożądane w fotografii nocnej. Warto również zwrócić uwagę na ustawienie przysłony i ISO; przy długim czasie naświetlania warto użyć niskiego ISO w celu zminimalizowania szumów. Standardowo, w profesjonalnej fotografii nocnej zaleca się przemyślenie kompozycji i dostosowanie ustawień aparatu do warunków panujących w danym momencie, aby osiągnąć optymalne rezultaty.

Pytanie 21

Zgodnie ze schematem na planie zdjęciowym fotografowany przedmiot należy oświetlić światłem

A. bezpośrednim, skierowanym.

B. bezpośrednim, rozproszonym.

C. pośrednim, rozproszonym.

D. pośrednim, skierowanym.

Odpowiedź "pośrednim, rozproszonym" jest prawidłowa, ponieważ w fotografii kluczowe jest uzyskanie równomiernego i naturalnego oświetlenia obiektu. Oświetlenie pośrednie, które wykorzystuje wiele źródeł światła, pozwala na zredukowanie twardych cieni oraz na osiągnięcie bardziej harmonijnego efektu. W praktyce fotografowie często stosują softboxy, parasole lub inne akcesoria, które rozpraszają światło, aby uzyskać efekt równomiernego oświetlenia. Dobrym przykładem może być fotografia portretowa, gdzie rozproszone światło tworzy delikatne cienie na twarzy, co przyczynia się do bardziej naturalnego wyglądu. Ponadto, korzystając z pośredniego, rozproszonego światła, mamy większą kontrolę nad atmosferą i tonacją zdjęcia, co jest istotne w kontekście artystycznym. Standardy branżowe potwierdzają, że techniki te są preferowane w profesjonalnej fotografii, co czyni je fundamentem skutecznej pracy fotografa.

Pytanie 22

Fotografię wykonano z wykorzystaniem oświetlenia

A. górnego.

B. bocznego.

C. tylnego

D. przedniego.

Rozważając inne źródła oświetlenia, warto zaznaczyć, dlaczego wskazane odpowiedzi nie są właściwe. Oświetlenie boczne, uznawane za jeden z klasycznych sposobów oświetlenia, wprowadza cienie na obiekcie, co może być atrakcyjne, ale nie tworzy efektu podświetlenia. Taki rodzaj oświetlenia jest często używany do uwydatnienia faktur i szczegółów, co jest zupełnie innym efektem niż ten uzyskany z oświetleniem tylnym. Oświetlenie górne, z kolei, zazwyczaj prowadzi do silnych cieni podnoszących kontrast w dolnych partiach obiektów, co nie koresponduje z tym, co możemy zaobserwować na zdjęciu. Zastosowanie górnego oświetlenia jest często związane z fotografowaniem osób, gdzie dąży się do zminimalizowania cieni na twarzy, co jest przeciwieństwem efektu uzyskanego w tym przypadku. Przechodząc do oświetlenia przedniego, również nie tworzy ono tego samego efektu; może prowadzić do spłaszczenia obrazu, eliminując głębię i dynamikę, co jest niepożądane w kontekście tego zdjęcia. W praktyce, błędne wnioski mogą wynikać z niepełnego zrozumienia funkcji i zastosowania różnych źródeł światła, co jest kluczowe w fotografii. Istotne jest zrozumienie, że wybór źródła światła wpływa na każdy aspekt obrazu, od kolorystyki po emocjonalny odbiór, a nieprawidłowe zrozumienie tych zasad może prowadzić do zgoła innych rezultatów, niż zamierzano.

Pytanie 23

Podaj temperaturę barwową światła słonecznego w godzinach południowych.

A. 2000 K

B. 5500 K

C. 2800 K

D. 3200 K

Temperatura barwowa źródeł światła słonecznego w południe wynosi około 5500 K, co oznacza, że światło to ma neutralną biel z lekkim odcieniem niebieskim. Jest to istotne w kontekście fotografii i projektowania, gdzie właściwe odwzorowanie kolorów jest kluczowe. Przy temperaturze 5500 K, światło dzienne jest postrzegane jako najbardziej naturalne, co jest podstawą dla kalibracji monitorów oraz aparatów fotograficznych. Użycie tego parametru pozwala uzyskać prawidłowe odwzorowanie kolorów w różnych aplikacjach graficznych oraz w druku. Standardy takie jak D65, które jest uznawane za standardowe źródło światła w wielu zastosowaniach, również opierają się na wartości zbliżonej do 5500 K. W praktyce, zrozumienie temperatury barwowej jest kluczowe dla artystów, projektantów i techników, którzy dążą do uzyskania spójnych efektów wizualnych w swoich pracach.

Pytanie 24

Przy takich samych warunkach oświetlenia zastosowanie filtru fotograficznego o współczynniku 2 wymusi zmianę wartości przesłony z 8 na

A. 11

B. 5,6

C. 16

D. 4

Odpowiedź 5,6 jest poprawna, ponieważ przy użyciu filtru zdjęciowego o współczynniku 2, ilość światła docierającego do matrycy aparatu jest zmniejszana o połowę. W praktyce oznacza to, że aby zachować tę samą ekspozycję, należy zwiększyć ilość światła wpadającego do aparatu, co osiągamy poprzez otwarcie przysłony. W skali przysłon, przysłona 8 to wartość odpowiadająca stosunkowi f/8. Zmiana na przysłonę 5,6 zwiększa ilość światła o około 1 EV (stopień ekspozycji), co jest wymagane w tym przypadku. Wartością przysłony 5,6 jest o około 1 1/3 przystanku jaśniejsza od 8, co oznacza, że pozwala na uzyskanie odpowiedniego naświetlenia przy zachowaniu identycznych warunków ekspozycji. Taka wiedza jest niezwykle istotna dla fotografów, którzy muszą świadomie dobierać parametry ekspozycji w zależności od używanych filtrów oraz warunków oświetleniowych. W praktycznym zastosowaniu, fotografia krajobrazowa, gdzie często wykorzystuje się filtry ND, stanowi doskonały przykład, gdzie takie obliczenia są kluczowe dla uzyskania pożądanego efektu. Wiedza ta wpisuje się w standardy zawodowe fotografów, którzy powinni być w stanie na bieżąco dostosowywać swoje ustawienia w zależności od używanych akcesoriów fotograficznych.

Pytanie 25

W fotografii studyjnej Beauty do modelowania światła na twarzy modelki najczęściej używa się

A. czaszy beauty dish z honeycomb

B. reflektora z soczewką Fresnela

C. strumienicy z filtrem czerwonym

D. softboxu prostokątnego 60×90 cm

Czasza beauty dish z honeycomb jest uznawana za jeden z najlepszych modyfikatorów światła w fotografii studyjnej beauty, ponieważ pozwala na bardzo precyzyjne modelowanie światła na twarzy modelki. Dzięki swojej charakterystycznej, spłaszczonej formie, beauty dish generuje miękkie, ale wyraźne cienie, co jest kluczowe w tym typie fotografii. Honeycomb, czyli siatka, która można założyć na czaszę, dodatkowo kieruje światło, ograniczając jego rozpraszanie i tworząc bardziej kontrolowane oświetlenie. To umożliwia lepsze podkreślenie rysów twarzy oraz uzyskanie efektu trójwymiarowości, co jest szczególnie ważne przy pracy z modelkami. W praktyce, używając takiego rozwiązania, możesz uzyskać bardzo atrakcyjne zdjęcia, które dobrze oddają zarówno detale makijażu, jak i naturalny blask skóry. Beauty dish z honeycomb jest więc standardem w branży, idealnie wpisującym się w potrzeby fotografów zajmujących się portretami i sesjami beauty.

Pytanie 26

Z jakiej odległości powinien fotograf oświetlić obiekt, jeśli wykorzystuje lampę błyskową o LP=42, przy ISO 100 oraz przysłonie f/8?

A. Około 1 m

B. Około 30 m

C. Około 15 m

D. Około 5 m

W kontekście fotografii, zrozumienie odległości, z jakiej powinno się oświetlać obiekty przy użyciu lamp błyskowych, jest kluczowe dla uzyskania odpowiedniej ekspozycji i jakości zdjęć. Wybór odległości 1 m, 15 m lub 30 m w tym zadaniu opiera się na błędnych założeniach dotyczących działania lamp błyskowych i ich liczby przewodniej. Oświetlenie obiektu z odległości 1 m byłoby niewystarczające do uzyskania pożądanej głębi ostrości i mogłoby prowadzić do prześwietlenia obrazu, ponieważ światło z lampy błyskowej byłoby zbyt intensywne w stosunku do odległości i otoczenia. Z kolei wybór odległości 15 m lub 30 m jest równie problematyczny, ponieważ w takich przypadkach intensywność światła staje się zbyt niska, co prowadzi do niedoświetlenia obiektu. To także może spowodować utratę detali i jakości zdjęcia. Takie pomyłki są często wynikiem niepełnego zrozumienia zasad działania lamp błyskowych i ich zastosowania w praktyce. Przy fotografowaniu z użyciem lamp błyskowych, kluczowe jest, aby pamiętać o ich liczbie przewodniej, która wskazuje na maksymalną odległość, z jakiej lampa może efektywnie oświetlać obiekt przy danym ustawieniu, oraz o wartości przesłony i ISO, które wpływają na ilość światła docierającego do matrycy aparatu. Właściwe podejście do tych parametrów gwarantuje profesjonalne rezultaty i znacznie poprawia jakość wykonywanych zdjęć.

Pytanie 27

Jakie tło powinno być użyte, aby osiągnąć maksymalną różnicę w jasności na kolorowym obrazie między tłem a fotografowanym czerwonym jabłkiem?

A. Niebieskie

B. Białe

C. Zielone

D. Purpurowe

Zielone tło, pomimo że może się wydawać sensowne, nie daje wystarczającego kontrastu z czerwonym jabłkiem. W końcu zielony i czerwony to kolory komplementarne, czyli znajdują się z dwóch stron koła kolorów. Ale w praktyce, przez to, że są blisko siebie w spektrum, różnica w jasności między nimi nie jest już taka wyraźna. Niebieskie tło też nie jest najlepszym pomysłem, bo znowu nie zapewnia odpowiedniej różnicy jasności z czerwonym. Chłodny niebieski może się zlewać z czerwonym, co może utrudnić dostrzeganie tego koloru. Purpurowe tło jest bliskie czerwieni, więc znowu obniża kontrast. Myślę, że problem z wyborem tła to brak zrozumienia zasad teorii kolorów i ich wpływu na postrzeganie jasności. W fotografii, żeby uzyskać dobry kontrast, tło powinno być neutralne albo mocno różnić się od kolorów obiektów, żeby je lepiej wyeksponować. Warto pamiętać, że biel to uniwersalny kolor, który nie tylko odbija światło, ale też nie wpływa na postrzeganie innych kolorów zdjęć.

Pytanie 28

W fotografowaniu obiektów transparentnych i półprzezroczystych technika cross polarization polega na

A. umieszczeniu filtrów polaryzacyjnych zarówno na źródle światła, jak i na obiektywie

B. fotografowaniu obiektu w dwóch różnych płaszczyznach polaryzacji

C. użyciu techniki HDR z filtrem polaryzacyjnym na obiektywie

D. zastosowaniu dwóch źródeł światła o przeciwnych temperaturach barwowych

Technika cross polarization w fotografii obiektów transparentnych i półprzezroczystych polega na umieszczeniu filtrów polaryzacyjnych zarówno na źródle światła, jak i na obiektywie aparatu. Dzięki temu można skutecznie zredukować odbicia światła, które utrudniają uzyskanie wyraźnych i szczegółowych zdjęć takich obiektów. Filtr polaryzacyjny działa na zasadzie przepuszczania tylko światła o określonej polaryzacji, co jest kluczowe w przypadku fotografowania szkła, wody czy innych przezroczystych materiałów. Na przykład, w przypadku fotografowania szkła, użycie filtrów polaryzacyjnych może znacząco poprawić kontrast, a także zredukować odblaski, co pozwala na uchwycenie detali, które normalnie byłyby niewidoczne. W praktyce, taka technika jest szeroko stosowana w fotografii produktowej, jak i w naukowym dokumentowaniu materiałów, gdzie precyzyjne odwzorowanie faktury i struktury materiału jest kluczowe. W standardach fotografii, techniki polaryzacyjne są uważane za jedne z najlepszych praktyk w pracy z obiektami o specyficznych właściwościach optycznych.

Pytanie 29

Jaki typ oświetlenia przy robieniu zdjęć portretowych może doprowadzić do osiągnięcia na fotografii efektu porcelanowego, zbyt intensywnie rozjaśnionego, nienaturalnego odcienia skóry modela?

A. Z przodu

B. Od góry

C. Od dołu

D. Z boku

Oświetlenie z przodu jest jednym z najczęściej stosowanych w fotografii portretowej, jednak może prowadzić do uzyskania efektu porcelanowego, co jest efektem zbyt mocnego rozjaśnienia cieni na twarzy modela. Gdy światło pada bezpośrednio z przodu, eliminuje naturalne cienie, które dodają głębi i trójwymiarowości portretom. W rezultacie skóra może wydawać się nienaturalnie gładka i jednolita, co odbiega od rzeczywistego wyglądu. Dla uzyskania bardziej realistycznych efektów, warto rozważyć kierunki oświetlenia, które tworzą cień i uwydatniają teksturę skóry, np. oświetlenie boczne czy górne. W praktyce, aby uniknąć efektu porcelanowego, fotografowie często stosują dyfuzory lub odbłyśniki, które rozpraszają światło, co pozwala na uzyskanie bardziej naturalnego wyglądu. Zrozumienie, jak różne rodzaje oświetlenia wpływają na zdjęcia, jest kluczowe dla profesjonalnych wyników w fotografii portretowej.

Pytanie 30

Przygotowując plan zdjęciowy do wykonania fotografii w technice wysokiego klucza, należy uwzględnić

A. ciemne tło, oświetlenie skierowane.

B. ciemne tło, oświetlenie rozproszone.

C. jasne tło, oświetlenie skierowane.

D. jasne tło, oświetlenie rozproszone.

Przy fotografii w technice wysokiego klucza można łatwo pomylić się, biorąc pod uwagę błędne założenia dotyczące tła i charakteru światła. Wiele osób myśli, że wystarczy jasne tło i „ostre” światło skierowane – niestety to prowadzi do silnych cieni i kontrastów, które są cechą charakterystyczną techniki niskiego klucza, zupełnie odwrotnej do high key. Ciemne tło, niezależnie od tego czy użyjemy światła rozproszonego czy skierowanego, automatycznie powoduje, że dominują ciemne partie na zdjęciu, co kompletnie zaprzecza idei wysokiego klucza. Z mojego punktu widzenia, najczęstszym błędem jest stosowanie światła skierowanego – wydaje się, że mocne oświetlenie wystarczy, by całość była jasna, ale wtedy pojawiają się ostre cienie i prześwietlenia, co raczej nie wygląda estetycznie i nie wpisuje się w standardy tej techniki. Rozproszone światło jest tutaj konieczne, bo pozwala uzyskać gładkie przejścia tonalne i niemal całkowity brak cieni, a jasne tło wzmacnia wrażenie lekkości oraz przejrzystości zdjęcia. Sądzę, że wpadając w pułapkę ciemnego tła czy światła skierowanego, łatwo przejść w styl dramatyczny, który bardziej pasuje do portretów nastrojowych, a nie do jasnych, przyjaznych, “czystych” zdjęć, jakie spotyka się w katalogach reklamowych czy magazynach modowych. Praktyka pokazuje, że efekt high key to właśnie kwestia kombinacji bardzo jasnego tła i światła, które nie tworzy żadnych wyraźnych cieni, dlatego inne rozwiązania po prostu nie mogą dać oczekiwanego rezultatu.

Pytanie 31

Który typ oświetlenia na planie zdjęciowym powinien zostać skorygowany, aby zredukować intensywność cieni po stronie nieoświetlonej obiektu trójwymiarowego?

A. Górne

B. Konturowe

C. Tłowe

D. Wypełniające

Światło wypełniające jest kluczowym elementem w fotografii, które pomaga zredukować kontrast między oświetloną a nieoświetloną stroną obiektów. Jego podstawowym celem jest zmniejszenie głębokości cieni, co jest istotne w przypadku obiektów przestrzennych, gdzie różnice w oświetleniu mogą wpływać na percepcję kształtu i tekstury. W praktyce, zastosowanie światła wypełniającego polega na skierowaniu go w stronę cieni, co powoduje ich rozjaśnienie i łagodzenie ostrych krawędzi. Przykładowo, w sytuacjach portretowych, dodanie światła wypełniającego z boku lub z przodu modela pozwala na zminimalizowanie cieni pod oczami, co skutkuje bardziej harmonijnym i atrakcyjnym wizerunkiem. Ważne jest, aby pamiętać, że światło wypełniające powinno być mniej intensywne niż światło główne, aby nie zdominować kompozycji. Zastosowanie dyfuzorów lub odbłyśników jest powszechną praktyką, która pozwala na uzyskanie miękkich, naturalnych przejść między światłem a cieniem, co jest zgodne z najlepszymi normami branżowymi.

Pytanie 32

Czy oświetlenie rembrandtowskie można uzyskać przez umiejscowienie światła głównego

A. poniżej obiektywu

B. za modelem, w kierunku obiektywu

C. bezpośrednio nad obiektywem

D. w miejscu przednio-górno-bocznym

Oświetlenie rembrandtowskie charakteryzuje się specyficzną konfiguracją, która prowadzi do powstania charakterystycznego trójkątnego światła na policzku modela. Aby uzyskać ten efekt, światło główne powinno być umieszczone w pozycji przednio-górno-bocznej, co oznacza, że znajduje się ono na wysokości oczu modela lub nieco powyżej, a z boku, tworząc kąt około 45 stopni w stosunku do osi obiektywu. Taka lokalizacja światła pozwala na odpowiednie modelowanie rysów twarzy, uwydatniając cienie i światła, co jest istotne dla stworzenia dramatycznego, ale jednocześnie naturalnego efektu. W praktyce, oświetlenie rembrandtowskie jest często stosowane w portretach, szczególnie w fotografii studyjnej oraz malarstwie, gdzie zależy nam na uzyskaniu głębi i tekstury w obrazie. Ważnym aspektem jest również użycie odpowiednich modyfikatorów światła, takich jak softboxy czy reflektory, które mogą pomóc w kontrolowaniu intensywności i kierunku światła, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii.

Pytanie 33

Za pomocą którego modyfikatora oświetlenia uzyskuje się na fotografii cienie o miękkich krawędziach?

A. Plastra.

B. Strumienicy.

C. Parasolki.

D. Wrót.

Parasolki to naprawdę podstawowy i bardzo skuteczny modyfikator światła w fotografii – dzięki nim można uzyskać miękkie, naturalne cienie, które nie mają ostrych, twardych krawędzi. W praktyce, parasolka rozprasza światło na dużą powierzchnię, co sprawia, że staje się ono łagodniejsze i bardziej oplata fotografowany obiekt. Fajnie to widać na zdjęciach portretowych – twarz czy skóra wyglądają dużo delikatniej, bez nieestetycznych smug czy mocnych kontrastów. Profesjonaliści praktycznie zawsze zaczynają pracę ze światłem od modyfikatorów takich jak softboxy albo właśnie parasolki, bo kontrola nad miękkością cieni jest jedną z najważniejszych rzeczy w fotografii studyjnej. Moim zdaniem nie ma lepszego, prostszego narzędzia na początek. Parasolki sprawdzają się świetnie nawet na małej przestrzeni, bo są lekkie, szybkie w montażu i praktycznie nie zabierają miejsca. Dodatkowo przydają się nie tylko w fotografii ludzi, ale i produktów, kiedy chcemy pokazać fakturę albo uzyskać subtelne przejścia tonalne. Jak ktoś zaczyna przygodę ze studyjnym światłem, to kupno parasolki powinno być jednym z pierwszych kroków – naprawdę podnosi jakość zdjęć praktycznie od razu.

Pytanie 34

Użycie światła rozproszonego na sesji zdjęciowej powoduje uzyskanie

A. rozległego obszaru półcienia za fotografowanym obiektem oraz niejednolitego oświetlenia sfotografowanej sceny

B. wyraźnego cienia za fotografowanym obiektem i jednolitego oświetlenia sfotografowanej sceny

C. rozległego obszaru półcienia za fotografowanym obiektem i jednolitego oświetlenia sfotografowanej sceny

D. wyraźnego cienia za fotografowanym obiektem oraz niejednolitego oświetlenia sfotografowanej sceny

Światło rozproszone na planie zdjęciowym to naprawdę istotna sprawa, jeśli chodzi o osiąganie fajnych efektów oświetleniowych. Widać, że odpowiedź, którą zaznaczyłeś, zwraca uwagę na to, jak szeroki jest obszar półcienia oraz jak ważne jest równomierne oświetlenie, co ma naprawdę spore znaczenie przy robieniu portretów czy zdjęć produktów. Dzięki rozproszonemu światłu, które można uzyskać na przykład z użyciem softboxów albo parasolek, cienie stają się delikatniejsze, a kontrasty znacznie łagodniejsze. W portretach, to światło sprawia, że skóra wygląda bardziej naturalnie, a detale są lepiej widoczne. Równomierne oświetlenie zmniejsza ryzyko pojawiania się niechcianych refleksów i lepiej podkreśla tekstury fotografowanych obiektów. Z mojego doświadczenia, stosowanie takiego oświetlenia jest kluczowe, gdy chcemy uchwycić subtelne detale oraz stworzyć harmonijną kompozycję obrazu.

Pytanie 35

Wykonanie zdjęcia złotej biżuterii w skali odwzorowania 5:1 wymaga zgromadzenia na planie zdjęciowym

A. aparatu z obiektywem makro, kolumny reprodukcyjnej, lamp studyjnych z tubusem.

B. aparatu z obiektywem długooogniskowym, namiotu bezcieniowego, lamp studyjnych z softboksami.

C. aparatu z obiektywem długooogniskowym, kolumny reprodukcyjnej, lamp studyjnych z tubusem.

D. aparatu z obiektywem makro, namiotu bezcieniowego, lamp studyjnych z softboksami.

To jest dokładnie to, czego potrzeba przy fotografowaniu złotej biżuterii w tak dużej skali odwzorowania jak 5:1. Przede wszystkim obiektyw makro to podstawa, bo pozwala uzyskać bardzo duże zbliżenia i zachować wysoką ostrość nawet przy minimalnych odległościach ostrzenia. Takie obiektywy są specjalnie projektowane pod makrofotografię i dają dużo lepszą jakość niż klasyczne długooogniskowe szkła, które po prostu nie są do tego stworzone. Namiot bezcieniowy sprawdza się rewelacyjnie – rozprasza światło, niweluje ostre cienie i odbicia, które przy fotografowaniu błyszczącego metalu są ogromnym problemem. Lampy studyjne z softboksami dodatkowo zapewniają miękkie, równomierne światło i nie powodują ostrych refleksów, co szczególnie istotne przy złotych wyrobach. Właściwie tylko taki zestaw pozwala uzyskać zdjęcia spełniające standardy branżowe np. w katalogach jubilerskich czy sklepach internetowych. Moim zdaniem, bez tych akcesoriów uzyskanie profesjonalnego efektu przy tak dużej skali jest po prostu nierealne – testowałem inne opcje i zawsze kończyło się to problemami z odbiciami lub niedoświetleniami. Warto pamiętać, że fotografując w makro, głębia ostrości jest bardzo mała, więc często stosuje się także technikę focus stacking, ale to już temat na osobną pogadankę. Generalnie – taki zestaw to absolutny must-have, jeśli ktoś myśli poważnie o makrofotografii biżuterii.

Pytanie 36

Podczas robienia zdjęcia do paszportu, twarz osoby powinna być ustawiona

A. na wprost obiektywu z odsłoniętym czołem i obydwoma uszami

B. prawym półprofilem z odsłoniętym prawym uchem

C. lewym półprofilem z odsłoniętym lewym uchem

D. na wprost obiektywu z odsłoniętym lewym uchem

Poprawna odpowiedź jest zgodna z międzynarodowymi standardami dotyczącymi fotografii do dokumentów tożsamości, w tym paszportów. Zdjęcie powinno być wykonane na wprost obiektywu, co zapewnia symetrię i czytelność wizerunku. Umożliwia to również lepsze rozpoznanie cech rysów twarzy, co jest istotne w kontekście identyfikacji. Odsłonięte czoło oraz obydwa uszy są istotnymi elementami, ponieważ pozwalają na pełne odzwierciedlenie kształtu głowy oraz cech charakterystycznych. Przykładem zastosowania tej zasady jest zdjęcie do biometrycznego paszportu, które musi spełniać rygorystyczne wymogi, takie jak odpowiednie oświetlenie, tło i kąt ustawienia twarzy. W praktyce, aby uzyskać odpowiednią jakość zdjęcia, warto korzystać z profesjonalnych usług fotograficznych, które są świadome specyfikacji takich dokumentów. Dodatkowo, w przypadku zdjęć do innych dokumentów, takich jak dowody osobiste czy prawa jazdy, zasady są często analogiczne, co podkreśla znaczenie znajomości tych wymogów w codziennym życiu.

Pytanie 37

Pomiaru światła padającego dokonuje się światłomierzem umieszczonym przed fotografowanym obiektem skierowanym w stronę

A. tła.

B. źródła światła.

C. modela.

D. aparatu.

Pomiar światła padającego światłomierzem to jedno z podstawowych i najważniejszych zadań w fotografii, szczególnie gdy zależy nam na naturalnym odwzorowaniu jasności sceny. Prawidłowa technika polega na tym, że światłomierz umieszcza się bardzo blisko fotografowanego obiektu (np. modela), ale urządzenie skierowane jest w stronę aparatu, a nie źródła światła czy tła. Dzięki temu światłomierz rejestruje ilość światła, która faktycznie dociera do obiektu z perspektywy aparatu, czyli dokładnie tak, jak to „widzi” matryca czy film. To pozwala na uzyskanie poprawnej ekspozycji bez względu na kolor czy poziom odbicia światła przez tło lub skórę modela. W praktyce taki pomiar stosuje się np. w fotografii portretowej w studio, gdzie precyzja światła jest kluczowa – wystarczy przyłożyć światłomierz do twarzy modela i skierować go dokładnie tam, gdzie stoi aparat. Moim zdaniem to rozwiązanie dużo bardziej niezawodne niż pomiar światła odbitego, bo eliminuje wpływ jasnych lub ciemnych elementów w kadrze. W profesjonalnych sesjach to wręcz standard: światłomierz skierowany w stronę aparatu i gotowe – ekspozycja będzie idealna. Warto o tym pamiętać, bo taka technika znacząco ogranicza ilość błędów przy pracy z różnymi typami oświetlenia, zarówno sztucznym, jak i naturalnym. Przy okazji, jeśli trafisz na starsze podręczniki fotograficzne – tam też znajdziesz potwierdzenie tej zasady.

Pytanie 38

Który filtr oświetleniowy należy zastosować na planie zdjęciowym, aby fotografowany żółty obiekt został zarejestrowany jako zielony?

A. Niebieskozielony.

B. Purpurowy.

C. Czerwony.

D. Szary.

Dobór filtra oświetleniowego to jedna z najważniejszych czynności przy pracy na planie zdjęciowym – szczególnie, gdy zależy nam na celowej zmianie rejestracji kolorów przez aparat fotograficzny czy kamerę. Niebieskozielony filtr działa w taki sposób, że przepuszcza światło z zakresu niebieskiego i zielonego, a jednocześnie blokuje długości fal odpowiadające za kolor żółty. Dzięki temu żółty obiekt, który normalnie jest postrzegany jako jasny i ciepły, zostaje „przefiltrowany” i aparat rejestruje go jako zdominowany przez barwę zieloną właśnie. To jest bardzo użyteczna technika, szczególnie w fotografii czarno-białej i w studiu, gdy zależy nam na zmianie kontrastu pomiędzy różnymi obiektami. Z mojego doświadczenia, w pracy reklamowej czy modowej bardzo często stosuje się tego typu filtry, żeby podkreślić albo zupełnie zmienić charakter produktu na zdjęciu. Branżowo to klasyka – na przykład żółty banan z niebieskozielonym filtrem na światle będzie wyglądał na znacznie bardziej zielony niż w rzeczywistości. Moim zdaniem takie zabiegi pokazują, jak bardzo fizyka światła i wiedza z zakresu barw jest kluczowa w zawodzie fotografa i operatora. No i jeszcze taka ciekawostka – w fotografii analogowej filtry barwne są nieodłącznym elementem kreatywnej pracy z czarno-białym materiałem światłoczułym, a obecnie podobne efekty uzyskuje się też cyfrowo, ale zrozumienie tej techniki zawsze się przydaje.

Pytanie 39

Który rodzaj światła na planie zdjęciowym należy skorygować, aby zmniejszyć głębokość cieni po stronie nieoświetlonej fotografowanego obiektu przestrzennego?

A. Górne.

B. Wypełniające.

C. Tłowe.

D. Konturowe.

Dobre rozumienie światła w fotografii lub filmie to naprawdę podstawa, jeśli chcemy uzyskiwać ciekawe i profesjonalnie wyglądające efekty. Światło wypełniające (ang. fill light) służy właśnie do tego, by kontrolować głębokość cieni na nieoświetlonej stronie fotografowanego obiektu. Najczęściej ustawia się je pod kątem do światła głównego (kluczowego) i reguluje jego moc tak, żeby zredukować kontrast, ale bez całkowitego zlikwidowania efektu trójwymiarowości. Praktyka pokazuje, że nawet delikatne rozjaśnienie cieni przez światło wypełniające pozwala wydobyć detale i uniknąć tzw. „czarnych dziur” w obrazie, gdzie nie widać żadnych szczegółów. W branży filmowej i fotograficznej normą jest stosowanie zestawu trzech podstawowych świateł: kluczowego, wypełniającego i konturowego. Światło wypełniające nie powinno być nigdy mocniejsze od kluczowego, ale jego rola jest bardzo ważna. Ułatwia modelowanie twarzy, poprawia wygląd skóry, pozwala wydobyć fakturę ubrań czy włosów. Często używa się blendy, softboxa albo dużej lampy z dyfuzorem, żeby uzyskać miękkie, rozproszone światło, które subtelnie łagodzi cienie. Z mojego doświadczenia – czasem nawet nieduża zmiana ustawienia lub mocy wypełnienia diametralnie poprawia efekt końcowy, szczególnie przy portretach czy produktach. To trochę taki cichy bohater planu zdjęciowego.

Pytanie 40

Do wykonania studyjnych zdjęć portretowych w technice low key wskazane jest zastosowanie tła w kolorze

A. zielonym.

B. czarnym.

C. białym.

D. żółtym.

Tło czarne jest zdecydowanie najlepszym wyborem do zdjęć portretowych w technice low key. Ta technika polega na wykorzystaniu głównie ciemnych tonów i kontrastów, dzięki temu można osiągnąć bardzo dramatyczny, nastrojowy klimat. Czarne tło pozwala skupić uwagę widza tylko na modelu, podkreślając światło padające na twarz czy sylwetkę. W praktyce, jak robię takie zdjęcia, zawsze zauważam, że nawet najmniejsze rozjaśnienie tła potrafi popsuć cały efekt, bo pojawiają się niechciane odbicia lub prześwietlenia. W branży fotograficznej od lat przyjmuje się, że czarne tło to absolutny standard w low key – pozwala uzyskać głębię, tajemniczość, a dodatkowo łatwiej kontrolować światło. Fotografowie często korzystają z czarnego materiału, a czasem po prostu z zaciemnionego studia. Ciekawostka: nawet ciemnoszare tło może odbić trochę światła i 'wyciągnąć' niepotrzebne szczegóły, więc lepiej postawić na głęboką czerń. Samo low key to nie tylko ciemność – to umiejętna gra światłem na twarzy, szyi czy dłoniach modela, reszta powinna zniknąć w cieniu. To bardzo efektowna technika, szczególnie w portretach męskich lub artystycznych, gdzie chodzi o mocne emocje. Z mojego doświadczenia wynika, że czarne tło ułatwia późniejszą obróbkę i jest też najprostszym sposobem na uzyskanie profesjonalnego efektu bez zaawansowanego sprzętu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej