Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 7 grudnia 2025 16:18
Data zakończenia: 7 grudnia 2025 16:39

Egzamin niezdany

Wynik: 16/40 punktów (40,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Wskaż rodzaj paszy, który ma najmniejszą wilgotność.

A. Siano

B. Melasa

C. Okopowe

D. Kiszonka

Siano jest jedną z najstarszych i najczęściej stosowanych pasz dla zwierząt, charakteryzującą się niską zawartością wody w porównaniu do innych typów pasz. Zawartość wody w sianie zazwyczaj wynosi od 10% do 15%, co czyni je idealnym wyborem do długoterminowego przechowywania i podawania zwierzętom. Dzięki temu, że siano jest suszone, ma również wyższą koncentrację składników odżywczych, co czyni je bardziej wartościowym źródłem białka, błonnika i minerałów. Ponadto, dobrze przygotowane siano powinno być wolne od pleśni i zanieczyszczeń, co jest krytyczne dla zdrowia zwierząt. Przykładami zastosowania siana są pasze dla bydła, owiec oraz koni, gdzie jego niska wilgotność wspiera zdrową dietę, pomagając jednocześnie zapobiegać chorobom układu pokarmowego. W kontekście standardów, stosowanie siana spełnia wytyczne dotyczące żywienia zwierząt gospodarskich, promując ich zdrowie oraz dobrostan.

Pytanie 2

Wstępna pomoc dla psa, który został potrącony przez pojazd, polega na

A. delikatnym przytrzymaniu psa, aby uniknąć urazów głowy, usunięciu twardych przedmiotów w pobliżu, podłożeniu koca pod głowę oraz wezwaniu lekarza weterynarii

B. położeniu psa w cieniu, użyciu zimnych okładów w okolicy karku, zapewnieniu dostępu do wody oraz przewiezieniu do lekarza weterynarii

C. położeniu psa na boku, zapewnieniu drożności dróg oddechowych, osłonięciu ran gazą lub innym materiałem, zatroszczeniu się o komfort cieplny oraz przewiezieniu do lekarza weterynarii

D. otwarciu pyska psa i usunięciu ciał obcych z jamy ustnej, usunięciu twardych przedmiotów w pobliżu oraz powiadomieniu lekarza weterynarii

Wiesz, w przypadku pomocy psu, który został potrącony przez samochód, warto być ostrożnym. Niektóre rzeczy mogą bardziej zaszkodzić niż pomóc. Na przykład otwieranie pyska psa i czyszczenie jamy ustnej może skończyć się gorzej, zwłaszcza jak pies ma szok lub urazy głowy. Moim zdaniem, to może tylko wprowadzić jeszcze więcej stresu i agresji u psa. Usuwanie twardych przedmiotów? Lepiej tego unikać, bo nieprzewidywalne reakcje psa w takim stanie mogą być niebezpieczne. Podłożenie koca pod głowę czasami ma sens, ale w krytycznych sytuacjach lepiej skupić się na najważniejszych rzeczach, jak ułożenie psa w bezpiecznej pozycji. Co do zimnych okładów, to jest ok w przypadku przegrzania, ale przy poważnych urazach, jak potrącenie przez samochód, trzeba jak najszybciej dzwonić po weterynarza. W takich sytuacjach najważniejsze, to ocenić, co się dzieje z psem i działać szybko.

Pytanie 3

W grupie warchlaków przelotowość wynosi 2 405 osobników. Średni stan warchlaków przebywających w grupie przez 2 miesiące wyniesie

A. 401 osobników

B. 1 205 osobników

C. 200 osobników

D. 4 810 osobników

Patrząc na błędne odpowiedzi dotyczące średniorocznego stanu warchlaków, widać, że są one oparte na różnych błędnych założeniach związanych z przelotowością i czasem, jaki zwierzęta spędzają w grupie. Odpowiedzi takie jak 200 sztuk, 1205 sztuk czy 4810 sztuk pokazują, że nie zrozumiano relacji między przelotowością a stanem średniorocznym. Dla 200 sztuk obliczenia są oparte tylko na miesięcznym przeliczeniu przelotowości, a nie biorą pod uwagę, że warchlaki są w grupie tylko przez dwa miesiące. Z kolei wynik 1205 sztuk całkowicie ignoruje, jak ważna jest przelotowość, bo trzeba by pomnożyć tę liczbę przez czas, a nie przyjmować ją jako stan średnioroczny. A 4810 sztuk to już totalne przeszacowanie, bo to wynik przypadkowego pomnożenia przelotowości przez okres. W tych odpowiedziach brakuje umiejętności posługiwania się wzorem na średnioroczny stan, który łączy te różne elementy. Warto pamiętać, że poprawne podejście do obliczeń jest kluczowe w zarządzaniu hodowlą, bo to ma wpływ na efektywność produkcji zwierzęcej.

Pytanie 4

Przy wywozie bydła, owiec lub kóz z Polski, a także ich zarodków, nasienia oraz komórek jajowych, jakie dokumenty są wymagane?

A. dowód sprzedaży

B. dowód zakupu

C. świadectwo zdrowia

D. księga rejestracji

Dowód sprzedaży, zakupu czy księga rejestracji raczej nie są tymi dokumentami, które potrzebujesz przy wywozie zwierząt z Polski, a to może przynieść poważne problemy. Wiesz, dowód sprzedaży to tylko potwierdzenie transakcji między sprzedawcą a kupującym, więc nie ma nic wspólnego ze zdrowiem zwierząt. Kiedy wysyłasz zwierzęta, musisz mieć pewność, że są zdrowe, a to zapewnia tylko świadectwo zdrowia. Dowód zakupu też nic nie da w kontekście wymogów weterynaryjnych, więc lepiej go nie stosować. Księga rejestracji, którą używasz w hodowli, też nie jest wymagana przez władze celne czy weterynaryjne. Takie podejście może prowadzić do nieprzestrzegania przepisów unijnych, co może skończyć się zatrzymaniem transportu czy nawet karami finansowymi. Najważniejsza sprawa to zrozumienie, jakie dokumenty są kluczowe przy wywozie zwierząt, bo jesteś odpowiedzialny za ich zdrowie i bezpieczeństwo.

Pytanie 5

Lochy, które wychowują liczne mioty, często nie są w stanie spożyć wystarczającej ilości paszy. W związku z tym należy

A. zmniejszać wielkość dawki, a zwiększać jej wartość odżywczą

B. karmić je 'do woli' paszą balastową

C. zmniejszać wielkość dawki i obniżać jej wartość odżywczą

D. karmić je częściej paszą objętościową

Odpowiedź 'zmniejszać objętość dawki, a zwiększać jej wartość pokarmową' jest prawidłowa, ponieważ w przypadku loch odchowujących liczne mioty, ich zdolność do przyjmowania pokarmu może być ograniczona. Zmniejszenie objętości dawki pokarmowej pozwala na lepsze przyswajanie składników odżywczych, co jest kluczowe dla utrzymania zdrowia i wydajności loch. Wartość pokarmowa paszy odnosi się do jej zdolności do zaspokajania potrzeb żywieniowych zwierząt. W tym przypadku, poprzez zwiększenie wartości energetycznej i zawartości białka, możemy wspierać zdrowy rozwój potomstwa oraz produkcję mleka. Praktyka ta jest zgodna z zaleceniami specjalistów ds. żywienia zwierząt, którzy sugerują, aby dieta loch była dostosowana do ich aktualnych potrzeb, szczególnie w okresach laktacji. Na przykład, zamiast podawania dużej ilości paszy objętościowej, lepiej jest zastosować skoncentrowane mieszanki paszowe, które dostarczą niezbędnych składników odżywczych w mniejszych porcjach, zwiększając tym samym efektywność żywienia.

Pytanie 6

Brak witaminy w diecie może prowadzić do zahamowania wzrostu młodych zwierząt oraz obniżenia jakości ich widzenia

A. D (kalcyferol)

B. E (tokoferol)

C. K (fitochinon)

D. A (akseroftol, retinol)

Witamina A, znana też jako akseroftol, jest mega ważna, szczególnie jeśli chodzi o rozwój młodych zwierząt. Jej brak może naprawdę spowodować sporo problemów, takich jak wolniejszy wzrost czy problemy ze wzrokiem. Jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania siatkówki oka, bo bierze udział w tworzeniu rodopsyny, barwnika, który pozwala nam widzieć w słabym świetle. W praktyce, to stosowanie suplementów diety dla zwierząt hodowlanych ma sens, szczególnie gdy rosną szybko lub jak jest ich za mało, a to może się zdarzyć. Dobrą praktyką żywieniową jest zadbanie o to, żeby w diecie zwierząt była odpowiednia ilość witaminy A, bo wtedy mogą być zdrowsze i lepiej rosnąć. Na przykład w przypadku bydła, odpowiednia ilość witaminy A zmniejsza ryzyko chorób oczu, co przekłada się na lepsze wyniki produkcyjne. Nie można zapominać, że witamina A wspiera też układ immunologiczny, co ogólnie wpływa na zdrowie zwierząt.

Pytanie 7

W hodowli świń prosięta klasyfikuje się do grupy

A. warchlaków

B. tuczników

C. loszek

D. knurków

Wybór knurków, loszek czy tuczników jako odpowiedzi na pytanie o przeklasowanie prosiąt do grupy jest niepoprawny, ponieważ te terminy odnoszą się do innych kategorii świń, które mają inny wiek i funkcję w stadzie. Knurki to samce świń, które osiągnęły dojrzałość płciową, a ich główną rolą w hodowli jest reprodukcja. Z tego powodu nie są one odpowiednie do grupy prosiąt, które są jeszcze w fazie wzrostu. Loszki to samice, które również osiągnęły dojrzałość, jednak ich rola jest związana z reprodukcją i nie są one w tej samej fazie życia co prosięta. Tuczniki, z kolei, to świnie przeznaczone do uboju, które osiągnęły odpowiednią wagę do dalszej produkcji mięsa. Przypisywanie prosiąt do tych grup jest błędnym podejściem, które może prowadzić do stresu zwierząt oraz problemów zdrowotnych. Zrozumienie klasyfikacji zwierząt w stadzie jest kluczowe, ponieważ każdy z tych terminów ma swoje znaczenie i zastosowanie w hodowli świń. Kluczowe jest również przestrzeganie praktyk dotyczących dobrostanu zwierząt, które zalecają odpowiednie grupowanie zwierząt według ich wieku i etapu rozwoju, co sprzyja ich zdrowiu oraz efektywności produkcji. W praktyce, stosowanie prawidłowych kategorii do zarządzania stadem ma znaczący wpływ na wyniki hodowli, co powinno być podstawą dla każdego hodowcy świń.

Pytanie 8

Jaką paszę dietetyczną wykorzystuje się w żywieniu koni?

A. kiszonka kukurydziana

B. słoma z żyta

C. żyto w formie ziaren

D. mesz

Ziarno żyta, słoma żytnia oraz kiszonka z kukurydzy nie są odpowiednimi paszami dietetycznymi stosowanymi w żywieniu koni, ponieważ nie spełniają specyficznych potrzeb żywieniowych tych zwierząt. Ziarno żyta to zboże, które jest stosunkowo twarde i może być trudne do strawienia przez konie, zwłaszcza w większych ilościach. Jego wysoka zawartość glutenów może prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak kolki. Słoma żytnia, choć może być stosowana jako dodatek do paszy, nie stanowi pełnowartościowego pokarmu; jest uboga w składniki odżywcze i nie zaspokaja podstawowych wymagań energetycznych koni. Jeśli chodzi o kiszonkę z kukurydzy, jest to pasza fermentowana, która może być stosowana w żywieniu bydła, ale niekoniecznie jest odpowiednia dla koni, ze względu na ryzyko wystąpienia problemów z fermentacją w ich układzie pokarmowym. Niewłaściwe podejście do żywienia koni może prowadzić do poważnych zaburzeń zdrowotnych, dlatego istotne jest stosowanie odpowiednich pasz, takich jak mesz, które są dostosowane do ich potrzeb oraz stanu zdrowia. Wybór paszy powinien być oparty na wiedzy z zakresu weterynarii oraz żywienia zwierząt, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia chorób i zapewnić koniom długoterminowe zdrowie.

Pytanie 9

Aby prawidłowo wytwarzać erytrocyty, konieczne jest

A. witamina K

B. witamina B12

C. witamina C

D. witamina D3

Witaminy D3, C i K, chociaż ważne dla zdrowia, nie są bezpośrednio związane z produkcją erytrocytów. Witamina D3, znana głównie z roli w metabolizmie wapnia i zdrowiu kości, nie wpływa na syntezę krwinek czerwonych. Jej główną funkcją jest regulacja poziomu wapnia we krwi oraz wspieranie układu odpornościowego. Witamina C, z kolei, pełni kluczową rolę w procesach antyoksydacyjnych oraz syntezie kolagenu, ale nie jest niezbędna w procesie tworzenia erytrocytów. Choć witamina C wspiera wchłanianie żelaza, które jest kluczowym składnikiem hemoglobiny w erytrocytach, sama w sobie nie jest wystarczająca do ich produkcji. Witamina K jest z kolei ważna dla krzepliwości krwi, odgrywając istotną rolę w procesach koagulacji przez aktywację białek krzepnięcia, jednak nie ma wpływu na produkcję erytrocytów. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków często wynikają z mylenia roli różnych witamin w organizmie oraz nieznajomości ich funkcji. Dla prawidłowego zrozumienia mechanizmów biologicznych niezbędne jest rozróżnienie między funkcjami witamin a ich rolą w różnych procesach metabolicznych. Wiedza na temat specyficznych funkcji witamin wpływa na planowanie diety i może pomóc w unikaniu niedoborów oraz związanych z nimi problemów zdrowotnych.

Pytanie 10

Nasienie używane w sztucznym unasiennianiu powinno pochodzić od zwierząt wpisanych do

A. rejestru ministra rolnictwa

B. rejestru głównego lekarza weterynarii

C. ksiąg hodowlanych

D. ksiąg hodowlanych lub rejestrów

Udzielając odpowiedzi, która odnosi się do rejestru głównego lekarza weterynarii lub rejestru ministra rolnictwa, można popełnić błąd w postrzeganiu roli tych instytucji w procesie hodowli. Mimo że są one istotne dla regulacji prawnych i nadzoru weterynaryjnego, nie zajmują się one bezpośrednio oceną jakości nasienia rozpłodników. Rejestry te mogą zawierać informacje o zwierzętach, ale nie pełnią one funkcji, jaką mają księgi hodowlane, które skupiają się na kryteriach genetycznych i hodowlanych. To może prowadzić do mylnego przekonania, że jakikolwiek rejestr byłby wystarczający do przyjęcia nasienia do sztucznego unasienniania. W praktyce, wykorzystanie nasienia niepochodzącego z ksiąg hodowlanych może skutkować obniżeniem jakości potomstwa, co negatywnie wpływa na całą działalność hodowlaną. W związku z tym ważne jest, aby opierać się na uznanych źródłach, które gwarantują odpowiednie standardy hodowlane. Dobre praktyki w hodowli zwierząt nakładają na hodowców obowiązek korzystania z materiału genetycznego, który jest sprawdzony i dokumentowany w księgach hodowlanych.

Pytanie 11

Podczas udzielania pierwszej pomocy krowie, która wykazuje objawy wzdęcia żwacza, co należy zrobić?

A. położyć na prawym boku

B. ustawić ją przodem wyżej

C. położyć na lewym boku

D. ustawić ją zadem wyżej

Wybór niewłaściwej pozycji dla krowy z objawami wzdęcia żwacza, np. położenie jej na lewym boku czy zadem wyżej, może prowadzić do pogorszenia stanu zdrowia zwierzęcia. Położenie na lewym boku jest konwencjonalnie stosowane w innych sytuacjach, ale w przypadku wzdęcia może powodować dodatkowe gromadzenie się gazów, co zwiększa ciśnienie wewnętrzne w żwaczu. Ustanowienie pozycji, w której przód ciała jest niżej niż tył, nie tylko nie sprzyja odpływowi gazów, ale również może prowadzić do ucisku na przeponę, co complicuje oddychanie i może prowadzić do tzw. wzdęcia przerzutowego, gdzie gaz przemieszcza się do innych części układu pokarmowego. Dla wielu osób mylące mogą być także pozycje „przodem wyżej” z „zadem wyżej”, które mają różne skutki dla zdrowia zwierzęcia. Prawidłowe podejście do problemu wzdęcia wymaga zrozumienia mechanizmów fizjologicznych i anatomicznych krowy. Ważne jest również, aby nie ignorować symptomów wzdęcia, gdyż może to prowadzić do opóźnienia w podjęciu kluczowych działań ratunkowych. W praktyce weterynaryjnej, zaleca się stałą edukację oraz znajomość najnowszych badań dotyczących profilaktyki i leczenia wzdęcia, co pozwala na podejmowanie świadomych decyzji w stresujących sytuacjach związanych z pierwszą pomocą dla zwierząt.

Pytanie 12

Jakie pasze zaliczają się do suchych pasz objętościowych?

A. Susz, wysłodki buraczane, siano

B. Ziarno, nasiona roślin motylkowych, okopowe

C. Siano, słoma, plewy

D. Kiszonka, zielonka, okopowe

Odpowiedź 'siano, słoma, plewy' jest prawidłowa, ponieważ te pasze należą do grupy objętościowych suchych, które są istotnym elementem żywienia zwierząt gospodarskich, zwłaszcza przeżuwaczy. Siano, będące wysuszoną i skoszoną trawą lub ziołami, dostarcza zwierzętom błonnika, który jest niezbędny dla prawidłowego funkcjonowania układu pokarmowego. Słoma z zbóż, jak pszenica czy jęczmień, jest uboga w składniki odżywcze, ale także dostarcza błonnika, a ponadto stanowi doskonały materiał ściółkowy. Plewy, będące odpadami po wytworzeniu ziarna, również są stosowane w dawkach objętościowych, chociaż ich wartość pokarmowa jest niższa. Dobrze zbilansowana dieta oparta na takich składnikach może wspierać zdrowie i wydajność zwierząt, co jest zgodne z zaleceniami z zakresu żywienia zwierząt. W praktyce, stosowanie tych pasz w odpowiednich proporcjach jest kluczowe dla optymalizacji wyników produkcyjnych i zapewnienia dobrostanu zwierząt.

Pytanie 13

W diecie klaczy karmiących wykorzystuje się dodatek stymulujący laktację w formie pójła z

A. kiszonek z kukurydzy

B. siana z traw

C. otrąb pszennych

D. śruty poekstrakcyjnej sojowej

Kiszonki z kukurydzy, siano z traw oraz śruta poekstrakcyjna sojowa, mimo że mogą być wartościowe w diecie koni, nie są optymalnym wyborem jako dodatek mlekopędny dla klaczy karmiących. Kiszonki z kukurydzy charakteryzują się wysoką zawartością skrobi, co może prowadzić do zaburzeń trawiennych i problemów ze zdrowiem, zwłaszcza u klaczy w okresie laktacji, które wymagają stabilnej i zdrowej diety, bogatej w błonnik. Siano z traw, chociaż jest ważnym źródłem błonnika, nie dostarcza wystarczających ilości białka i składników mineralnych, które są niezbędne dla wsparcia laktacji. Z kolei śruta poekstrakcyjna sojowa, mimo wysokiej zawartości białka, może powodować problemy z równowagą hormonalną i alergiami pokarmowymi, co jest niewskazane w diecie klaczy karmiących. Klacze w okresie laktacji potrzebują składników odżywczych, które wspomagają produkcję mleka i regenerację organizmu po porodzie. Niepoprawne podejście do ich żywienia, w tym stosowanie niewłaściwych dodatków, może prowadzić do spadku produkcji mleka oraz wpłynąć negatywnie na zdrowie zarówno klaczy, jak i źrebiąt. Warto więc stosować dodatki, które są potwierdzone badaniami, a otręby pszenne stanowią doskonały przykład takiego składnika, który wspiera laktację i zdrowie klaczy karmiących.

Pytanie 14

Aby polepszyć właściwości jakościowe wołowiny pochodzącej z hodowli krów mlecznych, stosuje się krzyżowanie towarowe krów mlecznych z buhajami ras mięsnych. Do takiego krzyżowania zazwyczaj wybiera się buhaja rasy

A. Ayrshire

B. Hereford

C. Jersey

D. Angler

Wybór buhajów ras takich jak Jersey, Angler czy Ayrshire do krzyżowania z krów mlecznymi na cele mięsne jest nieodpowiedni z kilku powodów. Rasa Jersey jest przede wszystkim hodowana dla produkcji mleka i charakteryzuje się wysoką zawartością tłuszczu w mleku, co czyni ją mniej odpowiednią do krzyżowania w kontekście poprawy jakości mięsa. Z kolei rasa Ayrshire, chociaż również mleczna, nie ma tak korzystnych cech mięsnych jak Hereford, co ogranicza jej przydatność w tym zakresie. Rasa Angler, z kolei, nie jest powszechnie znana ani uznawana w hodowli bydła mięsnego, co sprawia, że jej zastosowanie w krzyżowaniu mało prawdopodobnie przyniesie oczekiwane rezultaty. Typowym błędem myślowym w takich przypadkach jest założenie, że wszystkie rasy mleczne mogą być równie efektywne w produkcji mięsa, co nie znajduje odzwierciedlenia w praktyce. W rzeczywistości każdy z tych buhajów ma swoją specyfikę genetyczną, która w przypadku krzyżowania z krowami mlecznymi nie przyniesie zamierzonych korzyści ekonomicznych ani jakościowych. Ważne jest zrozumienie, że poprawa jakości mięsa wymaga starannego doboru ras, które są sprawdzone w produkcji wołowiny, co z kolei opiera się na wiedzy z zakresu zootechniki i doświadczenia w hodowli zwierząt.

Pytanie 15

Na jaki czas od daty przeprowadzenia zabiegu sztucznego unasienniania przechowuje się kopię dokumentu potwierdzającego?

A. 5 lat

B. 1 roku

C. 2 lat

D. 4 lat

Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa oraz standardami branżowymi, kopia zaświadczenia o wykonaniu zabiegu sztucznego unasienniania powinna być przechowywana przez okres 5 lat od daty wykonania zabiegu. Taki czas przechowywania dokumentacji jest uzasadniony potrzebą zapewnienia pełnej traceability (możliwości śledzenia) oraz ochrony zdrowia zwierząt. W praktyce oznacza to, że w przypadku ewentualnych kontroli, audytów czy nawet problemów zdrowotnych związanych z reprodukcją, każdy hodowca ma obowiązek dostarczenia odpowiednich dokumentów. Przykładem zastosowania tej zasady mogą być sytuacje, w których konieczne jest udowodnienie legalności i jakości użytych do unoszenia nasienia materiałów, co ma kluczowe znaczenie dla utrzymania standardów bioasekuracji w hodowlach. Warto zauważyć, że przechowywanie dokumentacji przez 5 lat także pozwala na analizowanie efektywności przeprowadzonych zabiegów oraz monitorowanie postępów w hodowli, co jest korzystne zarówno dla hodowców, jak i dla samej branży hodowlanej.

Pytanie 16

Kość sitowa należy do kości

A. nadgarstka

B. przedramienia

C. miednicy

D. głowy

Wybór odpowiedzi związanej z miednicą, nadgarstkiem czy przedramieniem wskazuje na brak zrozumienia anatomicznej klasyfikacji kości w ciele ludzkim. Kość sitowa nie ma żadnego związku z tymi obszarami, ponieważ miednica składa się głównie z kości biodrowych, kulszowych i łonowych, które są przystosowane do przenoszenia ciężaru ciała oraz umożliwiają stabilizację w trakcie ruchu. Nadgarstek, zbudowany z ośmiu kości, pełni kluczową rolę w funkcjonowaniu dłoni, umożliwiając ruchy chwytne i precyzyjne, a przedramię składa się z kości promieniowej i łokciowej, które są niezbędne do ruchu w stawie łokciowym i nadgarstkowym. Błędne przypisanie kości sitowej do tych części ciała może wynikać z nieporozumień dotyczących układu kostnego i jego podziału na różne obszary. Ważne jest, aby znać podstawową anatomiczną topografię ciała, aby unikać takich pomyłek. Zrozumienie, jakie kości tworzą konkretne struktury anatomiczne, jest kluczowe w wielu dziedzinach medycyny, w tym w ortopedii, anatomii klinicznej oraz chirurgii, gdzie precyzyjna wiedza jest istotna dla skutecznych działań diagnostycznych i terapeutycznych.

Pytanie 17

Jednym z powodów problemów w reprodukcji klaczy jest dieta bogata w zielonki

A. z traw

B. z lucerny

C. z żyta

D. z kukurydzy

Odpowiedzi "z żyta", "z traw" i "z kukurydzy" nie są do końca trafne. Wiesz, klacze mają swoje specyficzne wymagania żywieniowe, a te odpowiedzi ich nie uwzględniają. Żyto ma sporo skrobi, co może zaburzyć równowagę energetyczną, ale bezpośrednio nie wpływa na ich zdrowie reprodukcyjne. Trawy to dość szerokie pojęcie i nie wszystkie mogą być dobre dla klaczy w ciąży czy laktacji. Zbyt duża ilość trawy, bez odpowiedniego białka, może prowadzić do niedoborów, co źle wpływa na zdrowie. Kukurydza z kolei, choć daje dużo energii, w nadmiarze może prowadzić do otyłości. Zrozumienie specyficznych potrzeb klaczy w różnych fazach życia jest kluczowe, więc ważne, by unikać nadmiaru pasz białkowych, jak lucerna. Dobrze zbilansowana dieta to podstawa ich zdrowia.

Pytanie 18

Pierwszym segmentem jelita cienkiego jest

A. jelito czcze

B. jelito biodrowe

C. okrężnica

D. dwunastnica

Jelito czcze, okrężnica oraz jelito biodrowe, mimo iż są to elementy układu pokarmowego, nie pełnią roli pierwszego odcinka jelita cienkiego. Jelito czcze, będące kolejnym segmentem jelita cienkiego po dwunastnicy, odpowiedzialne jest za dalsze wchłanianie składników odżywczych oraz wody, ale nie jest pierwszym odcinkiem. Okrężnica to część jelita grubego, która ma zupełnie inną funkcję, koncentrującą się na wchłanianiu wody oraz formowaniu stolca. Jelito biodrowe, jako końcowa część jelita cienkiego, również nie jest miejscem, gdzie rozpoczyna się proces trawienia. Kluczowym błędem w myśleniu jest nieznajomość anatomii jelit oraz ich funkcji, co może prowadzić do mylnych przekonań o ich roli. Zrozumienie tych podstawowych różnic jest niezbędne w kontekście diagnostyki medycznej oraz w praktyce klinicznej. Wiedza na temat sekwencji i funkcji poszczególnych odcinków jelita jest fundamentem, na którym buduje się dalszą wiedzę o zdrowiu układu pokarmowego oraz jego zaburzeniach.

Pytanie 19

Jakie jest proporcjonalne odniesienie powierzchni okien do powierzchni podłogi, jeśli powierzchnia okien wynosi 20 m², a powierzchnia podłogi 240 m²?

A. 1:20

B. 1:12

C. 1:10

D. 1:24

Wybór innych odpowiedzi może wynikać z błędnych założeń dotyczących obliczania stosunku powierzchni. Często pojawia się nieporozumienie dotyczące sposobu przeliczania wartości. Niektórzy mogą pomylić się w obliczeniach, zakładając, że wystarczy porównać liczby bezpośrednio, co prowadzi do niepoprawnych wniosków. Na przykład, wybór 1:10 mógłby wynikać z błędnego założenia, że 20 m² to 10% z 240 m², co jest nieprawdziwe. Takie obliczenia ignorują matematyczne zasady proporcji, które wymagają pełnego podziału wartości. Podobnie, wybór 1:24 może sugerować, że powierzchnia okien jest znacznie mniejsza niż rzeczywistość, co jest mylne. W rzeczywistości 20 m² to zaledwie 1/12 powierzchni podłogi, a nie 1/24, co prowadzi do wyolbrzymienia rzeczywistych wymagań. Ważne jest zrozumienie, że takie pomyłki mogą wynikać z nieuwagi przy wykonywaniu obliczeń lub z braku znajomości standardów dotyczących projektowania budynków, które jasno określają wymagania dotyczące stosunku powierzchni okien do podłogi w kontekście zapewnienia odpowiednich warunków oświetleniowych i wentylacyjnych.

Pytanie 20

Po rozmrożeniu nasienia zabieg inseminacji krów powinien być wykonany w ciągu

Odpowiedź	Rodzaj nasienia
Odpowiedź	konwencjonalne (minuty)	seksowane (minuty)
A.	5	15
B.	15	5
C.	20	15
D.	15	20

A. A.

B. B.

C. D.

D. C.

Odpowiedź B jest poprawna, ponieważ zgodnie z obowiązującymi standardami w inseminacji zwierząt, czas na wykonanie zabiegu inseminacji po rozmrożeniu nasienia jest kluczowy dla sukcesu procedury. Jak wskazuje tabela, nasienie konwencjonalne powinno być wykorzystane w ciągu 15 minut od rozmrożenia, natomiast nasienie seksowane wymaga jeszcze krótszego czasu – tylko 5 minut. Taki krótki czas wynika z potrzeby zapewnienia optymalnych warunków dla komórek plemnikowych, które po rozmrożeniu są narażone na stres i mogą szybko tracić swoją zdolność do zapłodnienia. Przykładowo, w praktyce hodowlanej, aby maksymalizować szanse na skuteczną inseminację, zaleca się wcześniejsze przygotowanie krowy i odpowiednie warunki, takie jak minimalizacja hałasu i stresu, co może zwiększyć efektywność przeprowadzonego zabiegu. Znajomość tych czasów i praktyczne ich zastosowanie jest niezbędne dla każdego hodowcy pragnącego zwiększyć wydajność hodowli bydła mlecznego lub mięsnego.

Pytanie 21

W rzepaku największa zawartość witaminy E występuje

A. w łodygach

B. w liściach

C. w nasionach

D. w korzeniach

Odpowiedzi sugerujące obecność witaminy E w łodygach, liściach czy korzeniach rzepaku nie są poprawne, gdyż witamina E w rzepaku koncentruje się głównie w nasionach. Łodygi rzepaku mają zastosowanie w paszach, ale nie są znane z wysokiej zawartości witamin, w tym witaminy E. Mogą one dostarczać błonnika, ale ich wartość odżywcza w kontekście witamin jest ograniczona. Liście rzepaku, chociaż zawierają pewne składniki odżywcze, takie jak witaminy A i K, również nie są znaczącym źródłem witaminy E. W przypadku korzeni, najczęściej ich rola ogranicza się do absorpcji wody i składników mineralnych z gleby, a nie do magazynowania witamin. Typowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie części rośliny są równie bogate w składniki odżywcze; w rzeczywistości, to nasiona rzepaku są tym elementem, który dostarcza najwięcej witaminy E. Aby poprawić zrozumienie tematu, warto zwrócić uwagę na rolę poszczególnych części roślin w ich ogólnej wartości odżywczej oraz znać sposoby, w jakie można efektywnie wykorzystać nasiona rzepaku w diecie, co podkreśla znaczenie edukacji żywieniowej.

Pytanie 22

Aminokwasowy dodatek do paszy to

A. tokoferol

B. ksylitol

C. fitaza

D. lizyna

Lizyna to jeden z aminokwasów egzogennych, co oznacza, że musi być dostarczana z pożywieniem, ponieważ organizm nie jest w stanie jej syntetyzować. Jako dodatek paszowy, jest kluczowa w diecie zwierząt, szczególnie w przypadku świń i drobiu, gdzie wspomaga wzrost i rozwój. Lizyna odgrywa istotną rolę w syntezie białek, co jest niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania organizmu. Jej niedobór może prowadzić do obniżonej wydajności produkcyjnej, mniejszych przyrostów masy ciała oraz osłabienia układu odpornościowego zwierząt. W praktyce, dodawanie lizy do pasz pozwala na zwiększenie ich wartości odżywczej oraz efektywności wykorzystania paszy, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju w hodowli zwierząt. Współczesne praktyki w produkcji zwierzęcej kładą duży nacisk na optymalizację diety, co często wiąże się z precyzyjnym doborem aminokwasów, takich jak lizyna, aby maksymalizować wydajność i zdrowie zwierząt.

Pytanie 23

Aby przygotować do sprzedaży buhaja w wieku osiemnastu miesięcy, należy go prowadzić na

A. linii przymocowanej do rogów.

B. drążku przymocowanym do rogów.

C. drążku przymocowanym do kółka nosowego.

D. linii przymocowanej do kantara.

Drążek przymocowany do kółka nosowego to optymalna metoda prowadzenia buhaja w wieku 18 miesięcy, ponieważ zapewnia nie tylko bezpieczeństwo, ale również kontrolę nad zwierzęciem. Tego rodzaju akcesorium pozwala na łatwe manewrowanie i ogranicza ryzyko urazów, zarówno dla zwierzęcia, jak i dla osoby prowadzącej. W praktyce, stosowanie drążka z kółkiem nosowym umożliwia zachowanie odpowiedniej odległości i stabilności, co jest szczególnie istotne w przypadku dużych i silnych zwierząt. Właściwe użycie tego narzędzia wpisuje się w standardy hodowli, gdzie kluczowe jest wzmacnianie pozytywnych relacji między zwierzęciem a człowiekiem oraz minimalizacja stresu. Dodatkowo, drążek pozwala na precyzyjniejsze kierowanie ruchem buhaja, co może być niezbędne w sytuacjach, gdy zwierzę reaguje impulsywnie. Warto również zaznaczyć, że stosowanie kółka nosowego jest powszechnie akceptowane w branży hodowlanej, co potwierdzają zalecenia wielu organizacji zajmujących się dobrostanem zwierząt. Przykładowo, w wielu gospodarstwach rolnych, gdzie hoduje się bydło, drążki nosowe są standardowym wyposażeniem, co świadczy o ich praktyczności i efektywności.

Pytanie 24

W Polsce ocena kondycji krów mlecznych (BCS) jest przeprowadzana w skali

A. pięciostopniowej

B. sześciostopniowej

C. dziewięciostopniowej

D. dziesięciostopniowej

Punktowa ocena kondycji krów mlecznych (Body Condition Score, BCS) w Polsce jest stosowana w skali pięciostopniowej, co oznacza, że ocena kondycji zwierzęcia odbywa się w zakresie od 1 do 5. Wartość 1 oznacza skrajną niedobór tkanki tłuszczowej, natomiast 5 wskazuje na nadwagę. Odpowiednia ocena kondycji zwierząt jest kluczowa dla prowadzenia zdrowego chowu bydła mlecznego, gdyż pozwala na optymalizację wydajności mlecznej oraz reprodukcji. Na przykład, krowy z odpowiednią kondycją ciała (wskaźnik 3-4) mają lepsze wyniki w laktacji oraz większą szansę na szybki powrót do cyklu estralnego po wycieleniu. Utrzymanie prawidłowego BCS jest zgodne z zaleceniami specjalistów z dziedziny zootechniki i weterynarii, co przyczynia się do poprawy dobrostanu zwierząt i zwiększa efektywność produkcji mleka. W praktyce, regularna ocena BCS umożliwia wcześniejsze wykrywanie problemów zdrowotnych oraz niedoborów żywieniowych, co jest kluczowe dla długoterminowego zarządzania stadem.

Pytanie 25

W jakim wieku dokonuje się ubojów kurczaków brojlerów?

A. 3÷4 tygodni

B. 5÷6 tygodni

C. 8÷9 tygodni

D. 10÷12 tygodni

Wybór niewłaściwego wieku uboju kurcząt brojlery często wynika z nieodpowiedniego zrozumienia ich cyklu życia oraz procesów związanych z chowem. Odpowiedzi sugerujące uboje w wieku 3-4 tygodni oraz 8-9 tygodni są zbyt skrajne. Uboje w wieku 3-4 tygodni są niewłaściwe, ponieważ w tym czasie kurczęta nie osiągają jeszcze wymaganej masy ciała, co skutkuje niską wydajnością mięsa. W praktyce, młodsze ptaki mają również często problem z niepełnym rozwinięciem mięśni, co negatywnie wpływa na jakość mięsa. Z drugiej strony, wybór wieku 8-9 tygodni wiąże się z opóźnieniem w procesie uboju, co może prowadzić do nadmiernej wagi i pogorszenia jakości mięsa, które staje się bardziej tłuste i mniej delikatne. Ponadto, dłuższy czas chowu może zwiększać ryzyko wystąpienia chorób u ptaków, co jest niezgodne z praktykami zapewniającymi dobrostan zwierząt. Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla każdego, kto chce prowadzić hodowlę drobiu w sposób etyczny i efektywny. Warto także podkreślić, że decyzje dotyczące uboju powinny opierać się na monitorowaniu wzrostu i zdrowia ptaków, aby zapewnić maksymalną jakość i wydajność produkcji.

Pytanie 26

Najwcześniej stosowanym zabiegiem zootechnicznym u prosiąt jest

A. kurtyzowanie

B. przycinanie kiełków

C. kastracja knurków

D. znakowanie prosiąt

Kastracja knurków, choć istotna w zarządzaniu stadem, nie jest najwcześniej wykonywanym zabiegiem. Kastracja zwykle odbywa się kilka tygodni po urodzeniu, co jest związane z potrzebą pozwolenia na naturalny rozwój zwierząt przed podjęciem tak drastycznego działania. W przypadku kastracji niezbędne jest także zapewnienie odpowiedniego znieczulenia oraz przestrzeganie przepisów dotyczących dobrostanu zwierząt, co dodatkowo wpływa na późniejszy termin przeprowadzania zabiegu. Kurtyzowanie natomiast, definiowane jako usuwanie nadmiaru skóry, nie jest standardowym działaniem w hodowli prosiąt, a jego zastosowanie ogranicza się do wyjątkowych przypadków, które nie są powszechnie praktykowane. Znakowanie prosiąt, chociaż istotne dla identyfikacji i zarządzania stadem, również nie jest pierwszym zabiegiem, który wykonuje się na nowo narodzonych prosiętach. Takie zabiegi są zazwyczaj realizowane po kilku dniach od narodzin, a ich celem jest przede wszystkim monitorowanie i zarządzanie stadem, co jest ważnym aspektem w kontekście bioasekuracji oraz efektywności produkcji. Często błędnym podejściem jest postrzeganie tych zabiegów jako równorzędnych, podczas gdy ich kolejność i cel różnią się znacznie, co może prowadzić do nieprawidłowego zrozumienia procesów związanych z hodowlą trzody chlewnej.

Pytanie 27

Wskaź, który rodzaj ptaków ma samice składające największe jaja?

A. Kury

B. Gęsi

C. Indyki

D. Kaczki

Gęsi są ptakami, których samice znoszą największe jaja w porównaniu do innych wymienionych gatunków, takich jak kury, kaczki i indyki. Jaja gęsi charakteryzują się dużą wielkością, średnio ważą od 150 do 200 gramów, co czyni je znacząco większymi od jaj kurzych, które ważą przeciętnie od 50 do 70 gramów. Zastosowanie jaj gęsich w kulinariach jest szerokie; dzięki swojej wielkości i bogatemu smakowi, są one często wykorzystywane w ekskluzywnych potrawach oraz wypiekach. W kontekście hodowli, gęsi dostarczają nie tylko większe jaja, ale również wyższej jakości mięso, co jest ważne dla producentów i konsumentów. Ponadto, gęsi są znane z ich roli w ekosystemach, mogą pomagać w kontrolowaniu chwastów i insektów, co wpisuje się w praktyki zrównoważonego rolnictwa. Zrozumienie różnic w wielkości jaj między gatunkami ptaków jest istotne w kontekście ich hodowli oraz wyboru odpowiednich ras do konkretnych celów produkcyjnych.

Pytanie 28

Słomkę z zamrożonym nasieniem byka należy niezwłocznie po wyjęciu z pojemnika podgrzać w ciepłej wodzie lub w elektrycznej rozmrażarce do nasienia, w temperaturze

A. 42°C

B. 32°C

C. 37°C

D. 40°C

Temperatury 32°C, 42°C i 40°C nie są odpowiednie dla procesu rozmrażania nasienia buhaja, głównie z powodu skrajnych warunków, jakie one stwarzają dla komórek plemnikowych. Ogrzewanie nasienia do 32°C może być niewystarczające, ponieważ jest to temperatura zbyt niska, aby zapewnić odpowiednią aktywność metaboliczną plemników. W rezultacie, takie nasienie może nie uzyskać optymalnych warunków do przetrwania, co prowadzi do obniżenia efektywności zapłodnienia. Z kolei temperatura 42°C jest zdecydowanie zbyt wysoka i może prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń błon komórkowych plemników, co skutkuje ich śmiercią. Plemniki są bardzo wrażliwe na zmiany temperatury, a ich struktura komórkowa jest narażona na uszkodzenia przy zbyt wysokich temperaturach. Zastosowanie temperatury 40°C, mimo że nieco bardziej akceptowalne niż 42°C, nadal nie jest zalecane, ponieważ przekracza optymalne warunki i może prowadzić do obniżenia jakości nasienia. Dlatego kluczowe jest przestrzeganie ustalonych standardów i wytycznych przy rozmrażaniu nasienia, aby maksymalizować szanse na skuteczne zapłodnienie oraz zachowanie dobrostanu zwierząt.

Pytanie 29

W hodowli zwierząt w duchu ekologicznym nie wykorzystuje się

A. szczepionek, które nie są wymagane przez przepisy.

B. preparatów pochodzenia roślinnego.

C. probiotyków.

D. leków opartych na homeopatii.

W ekologicznym chowie zwierząt kluczowe jest przestrzeganie zasad zrównoważonego rozwoju oraz minimalizacja negatywnego wpływu na środowisko. Dlatego też, w tym systemie produkcji, nie stosuje się szczepionek, które nie są wymagane urzędowo. Oznacza to, że wszelkie działania związane z profilaktyką zdrowotną muszą być zgodne z obowiązującymi przepisami prawnymi oraz zasadami ochrony środowiska. Przykładem może być rezygnacja z podawania szczepionek, które nie są niezbędne dla zdrowia zwierząt, co pozwala na utrzymanie naturalnych procesów odpornościowych. W ekologicznych gospodarstwach preferuje się leczenie zwierząt przy użyciu naturalnych metod oraz preparatów, co jest zgodne z ideą minimalizacji interwencji medycznych. To podejście nie tylko wspiera zdrowie zwierząt, ale także przyczynia się do produkcji lepszej jakości produktów, które są bardziej przyjazne dla środowiska oraz konsumentów.

Pytanie 30

Najbardziej wiarygodną metodą oceny gotowości lochy do krycia lub sztucznego unasienniania jest

A. codzienny pomiar temperatury ciała lochy

B. wyliczenie daty zabiegu od terminu odsądzenia prosiąt

C. obserwacja rui

D. sprawdzenie odruchu tolerancji

Sprawdzanie odruchu tolerancji to kluczowy sposób oceny gotowości lochy do krycia lub sztucznego unasienniania. Odruch ten polega na obserwacji reakcji lochy na bodźce związane z obecnością samca, co jest bezpośrednim wskaźnikiem jej stanu rui. W praktyce, gdy locha jest gotowa do krycia, może wykazywać reakcję w postaci stania nieruchomo w momencie, gdy jest obecny samiec, co jest znane jako 'stanie rui'. Taka obserwacja jest bardziej wiarygodna niż codzienne pomiary temperatury ciała, które mogą być podatne na zmiany spowodowane różnymi czynnikami zewnętrznymi, jak stres czy choroby. Zgodnie z dobrymi praktykami w hodowli trzody chlewnej, zastosowanie sprawdzania odruchu tolerancji w połączeniu z innymi metodami, jak obserwacja zachowań lochy, zapewnia najwyższą skuteczność w ocenie jej gotowości do krycia. Przykładowo, w gospodarstwach, które regularnie monitorują cykle rui, można zwiększyć wskaźniki skuteczności unasienniania, co przekłada się na wyższe plony prosiąt oraz lepszą rentowność.

Pytanie 31

Co oznacza selekcja w hodowli zwierząt?

A. wybór najlepszych osobników na rodziców przyszłych pokoleń

B. ocenę różnorodności genetycznej zwierząt

C. eliminację starych oraz chorych osobników ze stada

D. analizę budowy i stanu zdrowia zwierząt

Selekcja w hodowli to nie jest taki prosty temat, jak się wydaje. To nie tylko ocenianie kondycji czy usuwanie starych zwierząt. Oczywiście, ocenianie zwierząt po ich wyglądzie jest coś, co możemy robić, ale to nie zawsze pokazuje ich wartość na przyszłość. Nie można myśleć o selekcji tylko w kategoriach eliminacji słabszych osobników. Choć usuwanie chorych zwierząt jest ważne, to nie chodzi o to, żeby po prostu pozbywać się tych, co się nie nadają. Dobrze jest wybierać te zwierzęta, które mają najlepsze cechy, a to już jest bardziej skomplikowane. Zrozumienie genotypów to ważna sprawa, ale nie możemy tego mylić z procesem selekcji. Trzeba połączyć te informacje z danymi na temat wydajności i zdrowia zwierząt, żeby hodowla była na dobrym poziomie.

Pytanie 32

Wskaż wyróżniającą się cechę anatomiczną budowy prącia knura?

A. Prącie ma formę korkociągu

B. Cewka moczowa otwiera się na końcu prącia

C. Prącie ma długość około 100 cm

D. Wyrostek cewki moczowej jest delikatnie wystający

Prącie knura charakteryzuje się unikalnym kształtem korkociągu, co jest istotnym elementem jego budowy anatomicznej. Taki kształt sprzyja skutecznej inseminacji samic, umożliwiając lepsze dopasowanie do anatomii narządów rozrodczych lochy. Kształt prącia ma również znaczenie podczas kopulacji, ponieważ pozwala na efektywne umiejscowienie w cewce moczowej samicy. W praktyce, hodowcy świń muszą być świadomi tych różnic anatomicznych, aby właściwie ocenić kondycję zdrowotną zwierzęcia oraz jego zdolności reprodukcyjne. Właściwe zrozumienie budowy anatomicznej prącia knura jest także kluczowe w kontekście inseminacji sztucznej, gdzie precyzyjne umiejscowienie nasienia w drogach rodnych lochy ma istotny wpływ na efektywność rozrodu. Dodatkowo, wiedza na temat anatomicznych aspektów prącia knura jest istotna w kontekście diagnostyki weterynaryjnej, gdzie takie cechy mogą wskazywać na potencjalne problemy zdrowotne, które mogą wpłynąć na płodność.

Pytanie 33

Zgodnie z zasadami dotyczącymi obrotu stadem bydła, przewidywany wskaźnik wycieleń krów z początkowego stanu szacuje się na 90%. Początkowa liczba krów wynosi 150 sztuk. Jak wiele cieląt uzyskamy "z urodzenia"?

A. 90

B. 45

C. 150

D. 135

Poprawna odpowiedź to 135 cieląt, co wynika z zastosowania planowanego wskaźnika wycieleń na poziomie 90% do stanu początkowego krów, który wynosi 150 sztuk. Aby obliczyć liczbę cieląt z urodzenia, należy pomnożyć liczbę krów przez wskaźnik wycieleń. Wzór wygląda następująco: 150 krów x 0,90 (90%) = 135 cieląt. Obliczenie to jest fundamentalne w zarządzaniu stadem bydła, ponieważ pozwala na przewidywanie liczby cieląt, co jest kluczowe w planowaniu produkcji mleka i mięsa. Przykładowo, jeśli gospodarstwo rolne planuje sprzedaż cieląt lub ich dalsze użytkowanie w produkcji, znajomość tego wskaźnika jest istotna dla podejmowania decyzji biznesowych oraz optymalizacji zasobów. Stosowanie takiej analizy pozwala na lepsze zarządzanie stanem zwierząt oraz poprawę efektywności produkcji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży hodowlanej.

Pytanie 34

Jaką średnią liczba owiec przebywa w ciągu roku w różnych grupach technologicznych?

A. bilans zwierząt

B. stan średnioroczny

C. obrót stada

D. przelotowość

Przelotowość, obrót stada i bilans zwierząt to pojęcia, które są związane z hodowlą owiec, ale nie oddają tego, co naprawdę znaczy średnia liczba owiec w danym okresie. Przelotowość to liczba owiec, które wchodzą i wychodzą ze stada w danym czasie, ale nie mówi nam o stanie średniorocznym. Trzeba tu myśleć o tym, jak owce się poruszają, bo bez całorocznych danych można łatwo wpaść w pułapkę błędnych wniosków. Obrót stada mówi o rotacji zwierząt i to jest ważne dla wydajności, ale znowu, nie podaje nam średniej liczby owiec w hodowli w skali roku. Bilans zwierząt obejmuje przyrosty i ubytki, ale też nie pokazuje średniego stanu owiec. Często ludzie mylą te pojęcia, co później prowadzi do złych decyzji o paszy, opiece czy planach reprodukcyjnych. Dlatego warto umieć dobrze interpretować dane o stanie średniorocznym, bo to jest klucz do skutecznego zarządzania hodowlą owiec.

Pytanie 35

Dla dużej grupy zwierząt, najlepszym sposobem korzystania z pastwiska jest wypas w systemie

A. ciągłym

B. kwaterowym

C. wolnym

D. na uwięzi

Wypas na uwięzi jest klasycznym podejściem, które ogranicza ruch zwierząt, co może prowadzić do licznych problemów zdrowotnych oraz psychicznych. Przymusowy pobyt w jednym miejscu skutkuje nadmiernym wypasem i degradacją terenu. Ograniczone możliwości poruszania się wpływają na naturalne instynkty zwierząt, co może prowadzić do stresu i agresji. Wolny wypas, z kolei, mimo że zapewnia większą swobodę, może być niewłaściwy w przypadku dużych stad, ponieważ trudniej zarządzać ich rozprzestrzenieniem, co może prowadzić do nierównomiernego wykorzystania pastwiska. Ponadto, w sytuacji braku odpowiednich zabezpieczeń, zwierzęta mogą wędrować poza wyznaczone obszary, co stwarza ryzyko zagrożeń, takich jak kolizje czy kontakty z dziką fauną, a także problemy z ich odnalezieniem. W przypadku wypasu ciągłego, zwierzęta są stale wystawione na ten sam obszar pastwiska, co prowadzi do jego szybkiej degradacji, a w dłuższej perspektywie może spowodować erozję gleb oraz utratę bioróżnorodności. Takie podejścia często są wynikiem braku wiedzy na temat zarządzania pastwiskami oraz ich wpływu na środowisko i dobrostan zwierząt. Właściwe zrozumienie i stosowanie wypasu kwaterowego może znacznie poprawić zarówno efektywność produkcji, jak i jakość życia zwierząt w gospodarstwie.

Pytanie 36

Którego gatunku samice mają najkrótszy czas ciąży?

A. Kozy

B. Świni

C. Owce

D. Bydło

Samice świń, w szczególności przedstawiciele gatunku Sus scrofa domesticus, mają średni okres ciąży wynoszący około 114 dni, co czyni je jednymi z gatunków o najkrótszym czasie trwania ciąży wśród zwierząt hodowlanych. Krótszy okres ciąży u świń ma istotne znaczenie praktyczne w hodowli, ponieważ pozwala na szybsze uzyskiwanie potomstwa, co jest kluczowe dla efektywności produkcji mięsnej. Wiele farm stosuje strategię tzw. intensywnej produkcji, gdzie prosięta są odchowywane w dużych ilościach, co przyczynia się do zwiększenia wydajności ekonomicznej. W praktyce, krótszy okres ciąży umożliwia także lepsze zarządzanie stadem oraz optymalizację cyklu reprodukcyjnego, co jest zgodne z aktualnymi trendami w dobrostanie zwierząt i zrównoważonym rozwoju hodowli. Zrozumienie biologii ciąży świń jest zatem kluczowe dla hodowców, którzy dążą do maksymalizacji produkcji zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 37

Najbardziej rozwinięte jelito ślepe występuje

A. u świni

B. u konia

C. u psa

D. u bydła

Wybór błędnych odpowiedzi odzwierciedla typowe nieporozumienia dotyczące anatomii układu pokarmowego zwierząt. U bydła, jelito ślepe jest umiarkowanie rozwinięte, jednak nie jest to struktura przystosowana do fermentacji na taką skalę jak u koni. Bydło, jako zwierzęta przeżuwające, polega głównie na żwaczu i innych częściach układu pokarmowego, które są bardziej rozwinięte, co pozwala na skuteczną obróbkę paszy bogatej w celulozę. U świń, jelito ślepe jest również mniej rozwinięte i nie pełni tak kluczowej funkcji w ich diecie jak u koni. Świnie są wszystkożerne, co sprawia, że ich przystosowanie do trawienia jest inne. U psa, który jest mięsożerny, jelito ślepe jest zminimalizowane, ponieważ organizm psa nie wymaga tak dużej fermentacji jak w przypadku zwierząt roślinożernych. Błędne odpowiedzi mogą wynikać z mylnego przekonania, że większe zwierzęta muszą mieć bardziej rozwinięte jelito ślepe. W rzeczywistości jednak, to nie tylko wielkość, ale również typ diety zwierzęcia decyduje o rozwoju tej struktury. Zrozumienie różnic w anatomicznych przystosowaniach układu pokarmowego różnych gatunków jest kluczowe dla właściwego zarządzania ich dietą i zdrowiem.

Pytanie 38

Czas rui wynoszący od 2 do 11 dni występuje

A. u klaczy

B. u krowy

C. u owcy

D. u świni

U świni ruja trwa od 2 do 3 dni, co jest znacznie krótszym okresem niż u klaczy. U krów, cykl rujowy jest dłuższy i wynosi zazwyczaj od 18 do 24 dni, przy czym sama ruja trwa przeciętnie 12 do 18 godzin. Owce mają cykle rujowe, które są również odmiennie zorganizowane, a ich ruja występuje zazwyczaj sezonowo, trwając 1 do 2 dni. To pokazuje, jak różne gatunki zwierząt mają unikalne schematy rujowe, co może prowadzić do błędnych przypuszczeń o uniwersalności jednego cyklu w odniesieniu do wszystkich gatunków. Błąd w przypisaniu długości rui do konkretnego gatunku może prowadzić do nieefektywnego zarządzania hodowlą oraz problemów z reprodukcją. Zrozumienie różnic międzygatunkowych w cyklu rujowym jest kluczowe dla efektywności hodowli i zdrowia zwierząt, dlatego istotne jest, aby hodowcy byli świadomi specyfiki każdego z gatunków, które prowadzą. Pomijanie tych różnic może prowadzić do niewłaściwego planowania inseminacji, co z kolei wpływa na liczebność stada i ogólne wyniki hodowlane.

Pytanie 39

Jaką kolejność mają odcinki jelita grubego u kota?

A. jelito czcze, dwunastnica, jelito ślepe

B. dwunastnica, okrężnica, jelito proste

C. jelito proste, jelito czcze, jelito biodrowe

D. jelito ślepe, okrężnica, jelito proste

Nieprawidłowe odpowiedzi bazują na błędnym zrozumieniu anatomii jelit oraz ich funkcji w organizmie kota. Odpowiedzi, które wskazują na jelito czcze, dwunastnicę lub jelito biodrowe, nie uwzględniają właściwej kolejności anatomicznej jelit grubych. Jelito czcze i dwunastnica są częścią jelita cienkiego, które nie mają bezpośredniego związku z jelitem grubym. Jelito czcze jest pierwszym odcinkiem jelita cienkiego, a jego główną funkcją jest wchłanianie składników odżywczych, a nie udział w procesach odbywających się w jelicie grubym. Z kolei jelito biodrowe, będące końcową częścią jelita cienkiego, również nie powinno być mylone z odcinkami jelita grubego. Pomieszanie tych struktur anatomicznych może prowadzić do nieprawidłowych wniosków na temat zdrowia zwierząt oraz ich diety. Zrozumienie anatomicznej budowy układu pokarmowego jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania zdrowiem kotów, dlatego warto przywiązywać większą wagę do nauki i przyswajania wiedzy o ich budowie i funkcjonowaniu. Wiedza ta ma zastosowanie nie tylko w praktyce weterynaryjnej, ale także w codziennej opiece nad zwierzętami, pomagając w identyfikacji potencjalnych problemów zdrowotnych i w zapewnieniu odpowiedniej diety.

Pytanie 40

Podmiot zajmujący się przeprowadzaniem zabiegów w zakresie sztucznego unasieniania, który dokonał takiego zabiegu na krowie lub jałówce, musi zachować kopię świadectwa przez czas

A. 1 rok od daty przeprowadzenia zabiegu

B. 3 lata od daty przeprowadzenia zabiegu

C. 2 lata od daty przeprowadzenia zabiegu

D. 5 lat od daty przeprowadzenia zabiegu

Zgodnie z regulacjami dotyczącymi sztucznego unasieniania zwierząt, podmioty wykonujące zabiegi w tym zakresie zobowiązane są do przechowywania dokumentacji związanej z wykonanymi procedurami przez okres pięciu lat od dnia ich realizacji. Taki czas przechowywania świadectw ma na celu zapewnienie odpowiedniego nadzoru nad procesem hodowli zwierząt oraz umożliwienie ewentualnej weryfikacji w przypadku wystąpienia problemów zdrowotnych lub innych nieprawidłowości, które mogą być związane z przeprowadzonym zabiegiem. Przykładowo, w przypadku wykrycia chorób zakaźnych u bydła, ważne jest, aby mieć dokładne informacje o wykonanych zabiegach, co pozwala na podjęcie odpowiednich działań w celu zapobiegania ich rozprzestrzenieniu. W praktyce oznacza to, że hodowcy oraz technicy weterynarii muszą skrupulatnie dokumentować oraz archiwizować wszystkie świadectwa, aby móc zaspokoić wymogi prawne oraz zapewnić odpowiednią opiekę i bezpieczeństwo zwierząt. Dobre praktyki w tej dziedzinie dotyczą także regularnego przeglądu przechowywanej dokumentacji oraz jej aktualizacji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej