Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.05 - Realizacja projektów graficznych i multimedialnych
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 14:22
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 14:37

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Projekt graficzny zdigitalizowany w rozdzielczości 72 ppi powinien być wykorzystany do

A. wydruku przestrzennego 3D.

B. publikacji internetowej.

C. wydruku plakatów w formacie A2.

D. publikacji książkowej.

Obraz w rozdzielczości 72 ppi (pikseli na cal) to standard, który od dawna funkcjonuje przy projektowaniu na potrzeby internetu. Takie pliki świetnie sprawdzają się na ekranach monitorów, laptopów czy smartfonów, gdzie ważniejsza jest lekka waga pliku i szybkość ładowania niż szczegółowość obrazu. Praktyka pokazuje, że większość stron internetowych czy mediów społecznościowych spokojnie radzi sobie z grafikami w tej rozdzielczości. Moim zdaniem, jeśli chodzi o zastosowania cyfrowe, to 72 ppi jest wystarczające – nawet jeśli obecne wyświetlacze typu Retina potrafią więcej, to i tak sieciowo dostarczane obrazy często są kompresowane. Co ciekawe, już od czasów początków projektowania stron WWW przyjęło się, że 72 ppi to taki branżowy „must-have” minimum dla online. Natomiast do druku ta rozdzielczość absolutnie się nie nadaje – tam wymaga się minimum 300 ppi, żeby uzyskać ostry i profesjonalny efekt. Tak więc w praktyce, jeśli masz plik w tej jakości, możesz go spokojnie wrzucać na stronę internetową czy tworzyć grafiki na Facebooka lub Instagram. To też dobry wybór, gdy zależy ci na szybkim ładowaniu strony i wygodzie użytkownika. Takie grafiki nie obciążą serwera i nie będą zamulać strony, co jest ważne zwłaszcza przy słabszym internecie użytkownika.

Pytanie 2

W trakcie projektowania prezentacji z czarnym tłem, jakie wartości składowe chromatyczne RGB powinny zostać przypisane?

A. 255, 255, 255

B. 0, 0, 255

C. 0, 0, 0

D. 255, 255, 0

Odpowiedź 0, 0, 0 jest jak najbardziej trafna. W modelu RGB, kiedy wszystkie składowe mają wartość 0, to mamy do czynienia z brakiem światła, co daje nam czarny kolor. Wiesz, czarny kolor w projektowaniu graficznym to bardzo popularny wybór, bo świetnie podkreśla inne elementy, jak teksty czy zdjęcia. Tło w kolorze czarnym naprawdę poprawia kontrast, a to na pewno ułatwia czytanie. Z mojego doświadczenia, dobrze jest łączyć ciemne tła z jasnymi elementami, bo to wygląda estetycznie i sprawia, że użytkownicy lepiej odbierają treści. Ważne jest też, żeby pamiętać o osobach z problemami ze wzrokiem - musimy zapewnić odpowiedni kontrast, żeby każdy miał szansę zrozumieć przesłanie. Czarny, jako neutralna baza, w wielu programach graficznych ułatwia wyeksponowanie innych kolorów.

Pytanie 3

Czym nie jest określony parametr definiujący cechy warstwy?

A. wypełnienie

B. rozdzielczość

C. krycie

D. tryb mieszania

Rozdzielczość to nie jest coś, co określa właściwości warstwy w grafice czy edycji obrazów. To raczej inne rzeczy, jak wypełnienie, krycie i tryb mieszania są tym, co naprawdę wpływa na to, jak warstwy współpracują ze sobą i jak wszystko wygląda na końcu. Na przykład, wypełnienie to kolor albo tekstura, która wypełnia warstwę. Wiesz, w projektowaniu graficznym to ma ogromne znaczenie, bo jak dobrze dobierzesz wypełnienia, to projekt naprawdę zyskuje na estetyce. Krycie pokazuje, jak przezroczysta jest warstwa. Niska przezroczystość może sprawić, że warstwa będzie ledwo widoczna, a zbyt wysokie sprawi, że wszystko inne może być zakryte. I tryb mieszania? On decyduje, jak kolory z warstwy wpływają na kolory tych poniżej. Dzięki temu można uzyskać różne ciekawe efekty. A rozdzielczość, chociaż ważna dla jakości obrazu, to nie ma związku z właściwościami samej warstwy.

Pytanie 4

Wskaż cyfrowe źródło sygnałów fonicznych.

A. Odtwarzacz mp3 i magnetofon szpulowy.

B. Odtwarzacz płyt CD lub DVD oraz płyta winylowa.

C. Komputer stacjonarny z napędem CD/DVD.

D. Dysk przenośny i gramofon analogowy.

Wybór urządzeń analogowych jako źródła sygnału fonicznego często wynika z przyzwyczajeń lub mylnego skojarzenia pojęć. Gramofon analogowy oraz magnetofon szpulowy faktycznie generują i odtwarzają dźwięk, ale sygnał ten ma charakter wyłącznie analogowy – zapis fal dźwiękowych odbywa się tam w postaci fizycznych odkształceń rowków lub namagnesowania taśmy. Natomiast cyfrowe źródła sygnału fonicznego to takie urządzenia, które przechowują i odtwarzają dźwięk w postaci zer i jedynek, czyli w formie cyfrowej. Odtwarzacze mp3 oraz odtwarzacze CD/DVD bazują na plikach lub ścieżkach cyfrowych, jednak często wśród uczniów istnieje przekonanie, że obecność jakiegokolwiek nośnika lub napędu oznacza cyfrowość – co nie zawsze jest prawdą. Przykładowo, płyta winylowa, choć odtwarzana przez nowoczesne urządzenia, jest dalej nośnikiem stricte analogowym. Magnetofon szpulowy, choć wykorzystywany w archiwizacji i radiu przez dekady, nie ma nic wspólnego z cyfrowym zapisem. Najczęstszy błąd myślowy to mylenie pojęcia „nowoczesny wygląd” z cyfrową technologią lub utożsamianie każdego odtwarzacza z cyfrowym źródłem – podczas gdy kluczowe jest, jak zapisany jest dźwięk na nośniku i jak przetwarzany jest w urządzeniu. Praktyka branżowa jasno wskazuje: za cyfrowe źródła uznaje się tylko te urządzenia, które operują na sygnale w postaci danych cyfrowych, czyli np. komputer z napędem CD/DVD, odtwarzacze plików mp3, czy profesjonalne rejestratory audio digital. Wybierając rozwiązania do studia lub pracy z dźwiękiem, warto dobrze rozumieć te różnice, bo przekłada się to bezpośrednio na jakość, możliwości przetwarzania i archiwizacji materiału.

Pytanie 5

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop pozwala na rozdzielenie layoutu zapisanego w formacie PSD na elementy, które można edytować w HTML?

A. Przycinanie.

B. Zaznaczenie prostokątne.

C. Pióro.

D. Cięcie na plasterki.

Cięcie na plasterki to jedno z kluczowych narzędzi w programie Adobe Photoshop, które umożliwia podział layoutu zapisanego w formacie PSD na elementy edytowalne w kodzie HTML. Dzięki temu narzędziu projektant może wyodrębnić poszczególne sekcje grafiki, które następnie mogą być zastosowane w kontekście tworzenia stron internetowych. Przy użyciu funkcji cięcia na plasterki, użytkownik ma możliwość precyzyjnego określenia, które fragmenty projektu powinny być oddzielone, co jest niezbędne do ich zaimplementowania w kodzie HTML jako osobne obrazy lub linki. To narzędzie stosuje się często w praktyce przy tworzeniu responsywnych stron internetowych, gdzie różne elementy muszą być odpowiednio przystosowane dla różnych urządzeń. Współczesne standardy webowe, takie jak HTML5 i CSS3, podkreślają konieczność efektywnego zarządzania grafiką w projektach internetowych, co czyni cięcie na plasterki niezwykle praktycznym i niezbędnym narzędziem.

Pytanie 6

Zapis #33ff33 wskazuje, że kolor został zdefiniowany w systemie

A. dziesiętnym

B. szesnastkowym

C. dwójkowym

D. ósemkowym

Zapis #33ff33 jest przykładem koloru zdefiniowanego w systemie szesnastkowym, który jest powszechnie stosowany w programowaniu webowym, w tym w CSS i HTML. System szesnastkowy (hexadecimal) reprezentuje kolory poprzez kombinację sześciu znaków, z których każdy może być cyfrą od 0 do 9 lub literą od A do F. W przypadku zapisu #33ff33, pierwsze dwa znaki '33' określają natężenie koloru czerwonego, kolejne dwa 'ff' oznaczają natężenie koloru zielonego, a ostatnie dwa '33' natężenie koloru niebieskiego. W praktyce oznacza to, że ten kolor ma niski poziom czerwonego, maksymalny poziom zielonego i niski poziom niebieskiego, co daje w rezultacie zielony odcień. Użycie kodów szesnastkowych jest standardem w projektowaniu stron internetowych, ponieważ pozwala na precyzyjne określenie kolorów, co jest kluczowe w kontekście projektowania UI/UX. Warto również zaznaczyć, że powszechnie stosowane narzędzia do projektowania graficznego oraz edytory kodu często wspierają wizualizację kolorów szesnastkowych, co ułatwia ich zastosowanie w projektach webowych. W standardach CSS, zapisy szesnastkowe są preferowane ze względu na ich zwięzłość i łatwość w zastosowaniu, co sprawia, że są one bardziej eleganckim rozwiązaniem w porównaniu do innych. Dodatkowo, znajomość tego systemu jest niezbędna dla developerów, ponieważ kolorystyka ma ogromny wpływ na odbiór i estetykę projektów internetowych.

Pytanie 7

W oprogramowaniu do obróbki grafiki rastrowej nie występują

A. filtry artystyczne.

B. mieszanie kanałów.

C. kanał lewy i prawy.

D. filtry fotograficzne.

Wybór opcji „kanał lewy i prawy” jako tej, która nie występuje w oprogramowaniu do obróbki grafiki rastrowej, jest jak najbardziej trafny. W aplikacjach takich jak Photoshop, GIMP czy Affinity Photo pracujemy najczęściej na kanałach barw podstawowych, czyli RGB (czerwony, zielony, niebieski) albo CMYK (drukarskie: cyjan, magenta, żółty, czarny). Nie ma tam pojęcia „kanał lewy i prawy” – to raczej termin spotykany w kontekście dźwięku lub projektowania przestrzennego audio, gdzie manipulujemy kanałami stereo. W grafice rastrowej kanały oznaczają składowe kolorów lub przezroczystość (kanał alfa). Takie narzędzia jak filtry artystyczne czy fotograficzne są na porządku dziennym i pozwalają na szybkie przekształcanie obrazów, na przykład nadanie im stylu szkicu, obrazu olejnego czy korekcję balansu bieli. Mieszanie kanałów to bardzo zaawansowana funkcja, dzięki której możemy uzyskać nietypowe efekty kolorystyczne, np. tworząc zdjęcia czarno-białe o konkretnym nastroju lub wyciągając detale z różnych barw. Dlatego właśnie nie spotykamy „kanałów lewego i prawego” w grafice rastrowej – to po prostu nie ta dziedzina. Warto o tym pamiętać, bo rozumienie, z jakimi kanałami pracujemy, pozwala lepiej kontrolować końcowy efekt naszej pracy. Z mojego doświadczenia znajomość tych podstawowych pojęć bardzo pomaga, kiedy zaczynamy korzystać z zaawansowanych funkcji w programach graficznych.

Pytanie 8

Który efekt animacji obiektu obrazuje rysunek?

A. Efekt ruchu.

B. Efekt skalowania.

C. Efekt kształtu.

D. Efekt obrotu.

Wybrałeś prawidłową odpowiedź, bo ten rysunek świetnie ilustruje tzw. efekt ruchu, czyli animację polegającą na przemieszczaniu obiektu z jednego miejsca na inne w określonym czasie. W grafice komputerowej i animacji, efekt ruchu to podstawa – bez tego trudno wyobrazić sobie dynamiczne prezentacje czy wizualizacje danych. W praktyce, taki efekt często stosuje się w PowerPoincie, After Effects czy innych programach do animacji, żeby przyciągnąć uwagę widza albo podkreślić istotny element. Moim zdaniem, to rozwiązanie jest najczęściej używane, bo naturalnie oddaje dynamikę i kierunek działania. Co ciekawe, zgodnie z zaleceniami WCAG czy ogólnie przyjętymi zasadami projektowania multimediów, warto zachować umiar w stosowaniu tego efektu, żeby nie rozpraszać odbiorcy. Często widziałem, że projektanci wykorzystują płynny ruch do animowania ikon, elementów interfejsu albo po prostu do prezentacji procesu. W tym przypadku widać właśnie przemieszczenie pszczoły po wyznaczonej ścieżce, a nie zmianę jej kształtu, rozmiaru czy obrotu. Zwróć uwagę, że ruch jest pokazany za pomocą sekwencji kolejnych pozycji obiektu – to bardzo klasyczny sposób wizualizacji tej animacji. Przekładając to na praktykę, jeśli chcesz nauczyć się animacji w programach graficznych, efekt ruchu to absolutna baza. Z własnego doświadczenia mogę powiedzieć, że to też najłatwiejszy sposób na ożywienie statycznych prezentacji.

Pytanie 9

Użycie zdjęcia objętego licencją by-nc-nd do celów prezentacyjnych umożliwia

A. pokazywanie zdjęcia bez podania nazwy autora

B. zmianę zdjęcia bez zgody twórcy

C. pokazywanie zdjęcia z identyfikacją autora i linkiem do źródła

D. pokazywanie zdjęcia z podaniem nazwy autora

Koncepcje zawarte w odpowiedziach, które sugerują modyfikowanie zdjęcia bez zgody autora lub prezentowanie go bez wskazania źródła, są sprzeczne z zasadami ochrony praw autorskich. Licencja by-nc-nd wyraźnie zabrania wprowadzania zmian w utworze, co oznacza, że każda próba modyfikacji zdjęcia stanowi naruszenie praw autora. Tego rodzaju myślenie często wynika z nieznajomości prawa autorskiego lub błędnego zrozumienia zasad licencjonowania. W przypadku prezentacji zdjęcia, brak podania autora jest również poważnym uchybieniem, ponieważ narusza zasady uznania twórczości. Dążenie do korzystania z zasobów wizualnych bez dokładnego wskazania ich źródła oraz autora prowadzi do dezinformacji oraz ignorowania podstawowych reguł etyki twórczej. Ponadto, zawężenie koncepcji do wyłącznie komercyjnych aspektów użytkowania zdjęcia pomija szerszy kontekst, w jakim prace te są wykorzystywane, a także ignoruje fakt, że prawo do uznania autorstwa jest fundamentalnym elementem ochrony twórczości. Warto zwrócić uwagę na konkretne przykłady, gdzie brak przestrzegania tych zasad doprowadził do sporów prawnych oraz negatywnych konsekwencji dla osób korzystających z cudzych utworów. Niezrozumienie tych zasad może skutkować poważnymi problemami związanymi z prawem autorskim.

Pytanie 10

Jaki skrót klawiszowy umożliwia zaznaczenie wszystkich elementów znajdujących się w obszarze roboczym programu Adobe Illustrator?

A. Ctrl+G

B. Ctrl+A

C. Ctrl+V

D. Ctrl+C

Skróty klawiaturowe są niezwykle istotnym elementem efektywności w programach graficznych, a ich zrozumienie jest kluczowe dla sprawnego działania. W przypadku odpowiedzi opartych na Ctrl+V, Ctrl+G oraz Ctrl+C, pojawiają się typowe nieporozumienia co do ich funkcji. Skrót Ctrl+V służy do wklejania skopiowanych elementów, co oznacza, że nie ma on zastosowania w kontekście zaznaczania obiektów. Użytkownicy mogą mylnie zakładać, że wklejanie może być powiązane z zaznaczaniem, ale te operacje są od siebie niezależne. Z kolei Ctrl+G jest używany do grupowania zaznaczonych obiektów, co jest funkcją przydatną, ale nie jest odpowiednia w kontekście zaznaczania wszystkich elementów. Użytkownicy mogą sądzić, że grupowanie jest równoważne zaznaczaniu, jednak te operacje mają różne cele. Na koniec, użycie Ctrl+C, które odpowiada za kopiowanie zaznaczonych obiektów, również nie ma związku z ich zaznaczaniem. Mylenie tych funkcji może prowadzić do frustracji, zwłaszcza w sytuacjach, gdy użytkownik próbuje szybko edytować projekt. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, co każdy skrót klawiaturowy faktycznie robi, aby móc efektywnie pracować w Adobe Illustrator oraz innych programach graficznych.

Pytanie 11

Technika transformacji animacji, która polega na tworzeniu klatek pośrednich zapewniających płynne przejście z jednego obiektu do innego, to

A. rastrowanie

B. morfing

C. konwersja

D. rendering

Rendering to proces przetwarzania modelu 3D w dwuwymiarowy obraz, więc nie ma on związku z płynną transformacją obiektów. Jest to kluczowy etap w produkcji grafiki komputerowej, gdzie oprogramowanie korzysta z informacji o scenie, teksturach oraz oświetleniu, aby stworzyć realistyczne wizualizacje. Rastrowanie natomiast odnosi się do konwersji obrazów wektorowych na obrazy bitmapowe, co również nie dotyczy morfingu. Proces ten wykorzystuje siatki pikseli, co prowadzi do utraty pewnych informacji o kształtach obiektów, a nie do ich transformacji. Konwersja, w kontekście grafiki, często odnosi się do zmiany formatu pliku lub rodzaju danych, co nie ma związku z animacją obiektów. Typowym błędem myślowym w tym przypadku jest mylenie technik animacji z procesami przetwarzania danych graficznych. W rzeczywistości, aby zrozumieć, czym jest morfing, należy zwrócić uwagę na jego unikalne cechy, takie jak generowanie klatek pośrednich, które są fundamentem tej techniki. Bez tego zrozumienia, łatwo jest pomylić morfing z innymi procesami graficznymi, co prowadzi do niepoprawnych odpowiedzi w kontekście tego pytania.

Pytanie 12

Interaktywna prezentacja multimedialna, będąca rodzajem przewodnika, powinna koncentrować uwagę odbiorcy na

A. kolorystyce

B. treści

C. animacji

D. nawigacji

Interaktywna prezentacja multimedialna, będąca formą poradnika, powinna przede wszystkim skupiać uwagę odbiorcy na treści, ponieważ to ona jest kluczowym elementem skutecznej komunikacji. Treść dostarcza informacji, które mają być przekazane odbiorcy w sposób klarowny i zrozumiały. W kontekście dobrych praktyk w projektowaniu prezentacji, należy pamiętać, że to treść jest podstawą zainteresowania i zaangażowania odbiorcy. Przykładowo, podczas tworzenia multimedialnych szkoleń, istotne jest, aby treść była dobrze zorganizowana, logicznie przedstawiona i dostosowana do poziomu wiedzy uczestników. Rekomendowane standardy, takie jak zasady Mayera dotyczące projektowania multimediów, podkreślają znaczenie dostosowania treści do kanałów percepcji oraz zapewnienia ich spójności. Użytkownicy są bardziej skłonni do przyswajania wiedzy, gdy treść jest poparta odpowiednimi przykładami oraz ilustracjami, które wzbogacają przekaz, a nie dominują nad nim. Ponadto, dobrze opracowana treść powinna być na bieżąco aktualizowana i dostosowywana do zmieniających się potrzeb i oczekiwań odbiorców, co zwiększa jej skuteczność.

Pytanie 13

Który zapis w arkuszu stylów CSS umożliwia ustawienie wartości górnego marginesu?

A. margin-bottom

B. margin-left

C. margin-right

D. margin-top

margin-top to właściwa właściwość CSS, żeby ustawić wartość marginesu tylko od góry elementu. W praktyce, jeśli chcesz np. przesunąć nagłówek w dół od krawędzi przeglądarki, wystarczy dodać: h1 { margin-top: 40px; } i już, bez ruszania marginesów po bokach czy na dole. Takie podejście jest bardzo wygodne, bo pozwala precyzyjnie sterować odstępami wokół elementów, zamiast zmieniać wszystkie marginesy naraz. Zresztą, większość projektantów stron internetowych właśnie tak robi – oddzielnie ustawia marginesy dla każdej strony, zależnie od potrzeb układu. margin-top jest zgodny z oficjalną specyfikacją CSS W3C, więc nie musisz się martwić o kompatybilność czy dziwne zachowania w przeglądarkach. Moim zdaniem warto pamiętać, że istnieją też margin-bottom, margin-right i margin-left, które działają analogicznie dla pozostałych krawędzi. Przy złożonych layoutach, manipulowanie tylko jednym marginesem często ratuje skórę przed niechcianymi przesunięciami. Fajne jest też to, że można stosować jednostki px, em, %, co daje dużo swobody. Ogólnie, umiejętne korzystanie z margin-top pomaga w zapanowaniu nad przestrzenią w projekcie i sprawia, że strona jest czytelniejsza i bardziej estetyczna. Dobrze znać ten trik, bo przy responsywnych stronach jeszcze częściej trzeba kombinować z odstępami.

Pytanie 14

Na którym rysunku przedstawiono bezszeryfowy krój pisma dedykowany do wykonania projektu multimedialnego?

A. Rysunek 3

B. Rysunek 1

C. Rysunek 2

D. Rysunek 4

Wybór innego rysunku niż trzeci sugeruje pewne nieporozumienie związane z klasyfikacją krojów pisma, co jest dość częstym problemem wśród początkujących projektantów i grafików. Szeryfowe czcionki, takie jak te z ozdobnikami widocznymi na końcach liter (np. w rysunku 1 i 2), historycznie były stosowane głównie w drukowanym piśmie, gdzie pomagają prowadzić wzrok po liniach tekstu, ale na ekranach zwykle tracą na czytelności. Rysunek 4 przedstawia natomiast krój kaligraficzny, który jest ozdobny i z reguły używany do specjalnych zastosowań — zaproszeń, nagłówków czy logotypów, gdzie dekoracyjność jest ważniejsza niż czytelność na ekranie. To dość często popełniany błąd — traktowanie szeryfów lub liter stylizowanych jako bardziej „profesjonalnych”, gdy tymczasem w praktyce multimedialnej najważniejsze jest, żeby litery były proste, pozbawione zbędnych elementów i dobrze skalowały się na różnych urządzeniach. Właśnie bezszeryfowe kroje spełniają te wymogi. Branżowe standardy projektowania interfejsów (np. zalecenia WCAG, Apple HIG czy Google Material Design) wręcz sugerują korzystanie z bezszeryfowych fontów ze względu na łatwość odbioru oraz uniwersalność. Z mojego doświadczenia wynika, że projekty wykorzystujące szeryfy czy kroje ozdobne szybko tracą przejrzystość, szczególnie przy mniejszych rozmiarach czcionki lub niższej rozdzielczości ekranu. Warto pamiętać, że multimedia rządzą się swoimi prawami i choć czasem szeryfy mogą wyglądać elegancko, to w praktyce cyfrowej raczej się ich unika, by nie utrudniać odbioru treści.

Pytanie 15

Co oznacza głębia kolorów w obrazie cyfrowym?

A. tryb kolorystyczny, w jakim obraz został zapisany

B. liczbę bitów pamięci przydzielonych do pojedynczego piksela obrazu w celu zapisania danych o jego kolorze

C. ilość pikseli, które trzeba dodać do obrazu, by obniżyć kontrast kolorów pomiędzy obiektem a tłem

D. rozdzielczość obrazu przedstawiona jako liczba pikseli przypadających na cal

Głębia kolorów nie jest związana z liczbą pikseli, które można dodać do obrazu, w celu zmniejszenia kontrastu barw. Pojęcie to jest mylące, ponieważ kontrast barw i liczba pikseli to różne aspekty obrazowania. Liczba pikseli odnosi się do rozdzielczości obrazu, a nie jego barw. Rozdzielczość, z kolei, definiowana jest jako liczba pikseli na jednostkę powierzchni, takie jak piksele na cal (PPI). Wyższa rozdzielczość skutkuje większą ilością szczegółów, ale nie ma bezpośredniego wpływu na głębię kolorów. Również, zrozumienie trybu koloru, w którym obraz został zapisany, nie powinno być mylone z głębią kolorów. Tryb koloru, jak RGB czy CMYK, określa sposób, w jaki kolory są reprezentowane, ale nie mówi nic o liczbie bitów użytych do opisania każdego piksela. W przypadku głębi kolorów, istotne jest, aby zrozumieć, że chodzi o ilość bitów, które przypisuje się do każdego piksela w celu zarejestrowania informacji o kolorze, co bezpośrednio wpływa na jakość i dokładność odwzorowania kolorów w obrazach cyfrowych.

Pytanie 16

Który odcień koloru odpowiada zapisowi #00FF00?

A. Biały.

B. Czerwony.

C. Czarny.

D. Zielony.

Zapis #00FF00 to nie jest żadna przypadkowa kombinacja znaków, tylko standardowy sposób zapisu kolorów w formacie RGB (Red, Green, Blue) w systemie szesnastkowym. Często bywa tak, że mylą się osoby początkujące, bo hex wygląda na pierwszy rzut oka dość abstrakcyjnie. Kod ten składa się z trzech par znaków: pierwsza para to natężenie czerwieni, druga to zieleni, trzecia niebieskiego. Każda para przyjmuje wartość od 00 do FF, co w systemie dziesiętnym oznacza zakres od 0 do 255. W przypadku #00FF00 mamy 0 dla czerwieni, maksymalne 255 dla zieleni oraz 0 dla niebieskiego. Tak więc otrzymujemy czystą zieleń. Wybór białego czy czarnego świadczy najczęściej o przekonaniu, że kod zawierający same zera lub 'FF' dotyczy neutralnych barw – jednak biały w RGB to #FFFFFF (wszystkie kolory na maksa), a czarny to #000000 (wszystko wyzerowane). Z kolei czerwony, czyli kolor bardzo nasycony, miałby wygląd #FF0000, ponieważ tylko czerwień jest tam ustawiona na maksimum. Łatwo więc popełnić błąd, jeżeli nie pamięta się kolejności składowych albo nie rozumie się, jak działa ten system. Z mojego doświadczenia wynika, że warto zapamiętać: środkowa para znaków w hex to zawsze zielony; jeżeli właśnie ona wynosi 'FF', a pozostałe są zerami, to zawsze chodzi o czystą zieleń. W praktyce ta wiedza przydaje się nie tylko frontendowcom, ale też grafikom, bo wszędzie tam, gdzie pojawia się manipulacja kolorem, trzeba rozumieć te podstawy. Zwracaj uwagę na kolejność znaków i ich znaczenie – to klucz do poprawnego odczytywania barw w informatyce.

Pytanie 17

Plik z cyfrowym materiałem filmowym ma rozszerzenie

A. SVG

B. CDR

C. MP4

D. MP3

Pozostałe odpowiedzi nie są poprawne, ponieważ nie odnoszą się do formatu plików wideo. CDR to format pliku używany przez oprogramowanie CorelDRAW do przechowywania grafiki wektorowej. Użycie tego formatu w kontekście video jest mylące, gdyż CDR nie obsługuje materiałów audiowizualnych, lecz skupia się na ilustracjach i projektach graficznych. MP3 to format kompresji dźwięku, a więc odnosi się wyłącznie do audio, nie do obrazu, co czyni go nieodpowiednim w kontekście cyfrowego materiału filmowego. Z kolei SVG to format wektorowy używany głównie w projektowaniu grafiki internetowej, który również nie obsługuje wideo. Często błędem myślowym jest zakładanie, że różne formaty plików mogą być stosowane wymiennie, podczas gdy w rzeczywistości każdy z nich ma specyficzne przeznaczenie i zastosowanie. W kontekście produkcji multimedialnej, zrozumienie różnic między tymi formatami jest kluczowe, aby móc efektywnie zarządzać i dystrybuować treści. Niezrozumienie tych różnic może prowadzić do wyboru nieodpowiednich narzędzi i formatów, co z kolei wpływa na jakość oraz dostępność materiałów dla odbiorców.

Pytanie 18

Okno dokowane, które pozwala na manipulację kolejnością obiektów w aplikacji CorelDRAW, to okno dokowane

A. Menedżer obiektów

B. Przekształcenia

C. Ustawienia obiektu

D. Menedżer widoków

Menedżer obiektów w CorelDRAW jest kluczowym narzędziem do zarządzania warstwami i obiektami w projekcie graficznym. Umożliwia użytkownikom łatwe organizowanie, przestawianie, blokowanie oraz ukrywanie poszczególnych elementów projektu. Korzystając z tego okna, można zwiększyć efektywność pracy, szczególnie w złożonych projektach, gdzie wiele obiektów może zachodzić na siebie. Przykładowo, w projekcie z wieloma warstwami tekstu, grafiką i efektami, Menedżer obiektów pozwala na szybkie zlokalizowanie i edytowanie interesującego nas obiektu, co znacząco przyspiesza proces twórczy. Zgodnie z najlepszymi praktykami w projektowaniu graficznym, utrzymanie porządku w warstwach i obiektach jest kluczowe dla zachowania przejrzystości projektu oraz ułatwienia współpracy z innymi członkami zespołu. Dodatkowo, Menedżer obiektów pomaga w zachowaniu hierarchii wizualnej, co jest niezbędne podczas eksportu czy publikacji gotowych prac.

Pytanie 19

Wskaż prawidłowy zapis dotyczący tworzenia akapitów tekstu w języku HTML.

A. Pierwszy akapit. Drugi akapit.

B. Pierwszy akapit. Drugi akapit.

C. Pierwszy akapit. Drugi akapit.

D. Pierwszy akapit. Drugi akapit.

To jest właśnie prawidłowy sposób tworzenia akapitów w HTML – czyli otwierasz tag , potem umieszczasz tekst akapitu, a na końcu zamykasz tag . Tak jest to opisane w standardach HTML, które są stosowane praktycznie wszędzie, niezależnie od tego, czy robisz prostą stronę domową, czy duży portal. Moim zdaniem to jedno z podstawowych zagadnień, które warto mieć w małym palcu, bo w praktyce w kodzie HTML praktycznie każda treść dzieli się na akapity. Takie podejście pozwala przeglądarkom poprawnie zinterpretować strukturę dokumentu i wyświetlić tekst z odpowiednim odstępem pomiędzy akapitami. To też ma ogromne znaczenie dla dostępności stron – czytniki ekranu czy roboty Google lepiej „rozumieją” taka strukturę. Pewnie spotkasz się z sytuacjami, gdzie ktoś zapomni zamknąć tag albo użyje niepoprawnej składni, ale takie błędy potem powodują nieprzewidywalne efekty w wyświetlaniu. Dla porządku, najnowsze standardy HTML5 zalecają zawsze zamykać tagi, nawet jeśli przeglądarki próbują czasem zgadywać, co programista miał na myśli. W praktyce, jak piszesz Tekst, możesz być pewien, że tekst będzie traktowany jak osobny akapit i nie zagnieździ się nigdzie dziwnie.

Pytanie 20

W programach Adobe Photoshop oraz Illustrator odwzorowanie nieregularnych kształtów z bitmapy do projektowania obiektu wektorowego wykonuje się, używając narzędzia

A. pędzel.

B. pióro.

C. kroplomierz.

D. stempel.

Narzędzie pióro w programach takich jak Adobe Photoshop czy Illustrator to absolutna podstawa, jeśli chodzi o odwzorowywanie nieregularnych kształtów bitmapy na grafikę wektorową. Pióro pozwala na ręczne tworzenie ścieżek za pomocą tzw. punktów kontrolnych i uchwytów Beziera, co daje dużą precyzję przy odtwarzaniu konturów nawet mocno skomplikowanych obiektów. Z mojego doświadczenia, praktycznie każdy profesjonalny grafik czy operator DTP, kiedy dostaje zadanie „wektoryzacji” bitmapy, zaczyna właśnie od pióra. To narzędzie daje największą kontrolę nad każdym zakrzywieniem i załamaniem linii, można precyzyjnie edytować punkty, poprawiać krzywizny, zamykać ścieżki – wszystko to, co jest wymagane przy przygotowaniu grafiki do druku czy cięcia ploterem. Standard branżowy wręcz zakłada, że dobry proces wektoryzacji opiera się na świadomym użyciu pióra, a nie na automatycznych narzędziach czy filtrach, które często generują zbyt uproszczone lub niedokładne ścieżki. Przykład praktyczny: przy przekształcaniu logo z rastrowego JPG na grafikę wektorową do druku wielkoformatowego, użycie pióra gwarantuje, że finalny efekt będzie czysty, ostry i idealnie skalowalny bez utraty jakości. Warto też pamiętać, że pióro to narzędzie uniwersalne – niezależnie czy projektujesz dla webu, czy do druku, wszędzie się sprawdzi. Moim zdaniem, opanowanie pióra to po prostu obowiązek każdego, kto poważnie myśli o grafice wektorowej.

Pytanie 21

Jakie narzędzie w grafice wektorowej sprawia, że obiekt wygląda na trójwymiarowy?

A. Środki artystyczne

B. Wypełnienie

C. Głębia

D. Obwiednia

Obwiednia, środki artystyczne oraz wypełnienie to techniki, które nie mają bezpośredniego związku z nadawaniem wrażenia trójwymiarowości, co może prowadzić do nieporozumień. Obwiednia odnosi się głównie do kształtu i konturów obiektów, co jest kluczowe w grafice wektorowej, lecz nie wpływa na percepcję głębi. Może to prowadzić do błędnego przekonania, że same kontury wystarczą, aby nadać obiektom trójwymiarowy charakter. Środki artystyczne, takie jak tekstura czy różne style malarskie, mogą wzbogacać grafikę, ale ich zastosowanie nie gwarantuje efektu głębi. W kontekście grafiki wektorowej, te techniki często są używane do dekoracji, ale nie odpowiadają za tworzenie iluzji przestrzeni. Wypełnienie odnosi się do kolorów i wzorów stosowanych wewnątrz obiektów, co może wpływać na estetykę, ale nie jest wystarczające do generowania głębi. Często projektanci mogą polegać na tych technikach, myśląc, że wystarczą do nadania obiektom trójwymiarowości, co prowadzi do braku pełnej realizacji zamierzonego efektu. Zrozumienie różnicy pomiędzy tymi technikami a koncepcją głębi jest kluczowe dla skutecznego projektowania wizualnego.

Pytanie 22

Która z poniższych czynności nie jest częścią procesu rejestracji obrazu?

A. Dostosowanie czułości

B. Wprowadzenie współrzędnych GPS

C. Regulacja balansu bieli

D. Zamknięcie przysłony

Wprowadzenie współrzędnych GPS nie jest czynnością bezpośrednio związaną z procesem rejestracji obrazu w kontekście fotografii czy nagrywania wideo. Proces rejestracji obrazu obejmuje działania takie jak zmiana balansu bieli, ustawienie czułości oraz domknięcie przysłony, które mają wpływ na to, jak obraz zostanie uchwycony przez sensor aparatu. Balans bieli odpowiada za odwzorowanie kolorów w danym oświetleniu, czułość (ISO) wpływa na jakość obrazu przy różnych warunkach oświetleniowych, a przysłona kontroluje ilość światła wpadającego na sensor, co ma kluczowe znaczenie dla głębi ostrości. Natomiast wprowadzenie współrzędnych GPS jest elementem dodawanym do metadanych zdjęcia, co może być przydatne w kontekście lokalizacji, ale nie ma wpływu na sam proces rejestracji obrazu. W praktyce, fotografie z GPS mogą być używane do geotagowania, co jest przydatne w aplikacjach turystycznych czy archiwizacyjnych, ale to nie jest integralna część rejestracji obrazu. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego korzystania z aparatu oraz dla efektywnej obróbki zdjęć w postprodukcji.

Pytanie 23

W celu uzyskania widoku przedstawionego na ilustracji należy wybrać w przeglądarkach internetowych Mozilla Firefox lub Google Chrome polecenie

A. edycja lub edytuj.

B. zbadaj element lub zbadaj.

C. pobrane pliki lub pobrane.

D. znajdź na tej stronie lub znajdź.

Wybór odpowiedzi związanej z "pobranymi plikami" lub "edycją" nie jest właściwy, ponieważ nie odnosi się do narzędzi deweloperskich przeglądarek, które są kluczowe w pracy nad stronami internetowymi. Opcja "pobrane pliki" odnosi się jedynie do lokalizacji na komputerze, gdzie przechowywane są pliki ściągnięte z internetu, a nie do analizy i edytowania kodu czy stylów na stronie. Użytkownicy mogą myśleć, że dostęp do pobranych plików ma związek z edycją treści stron, jednak w rzeczywistości istotne jest, aby korzystać z narzędzi deweloperskich, aby móc dynamicznie analizować i testować interaktywność elementów strony. Podobnie, odpowiedzi dotyczące "znajdź na tej stronie" nie mają zastosowania w kontekście analizy kodu, ponieważ ta funkcjonalność jedynie wyszukuje tekst na stronie, a nie pozwala na głębszą inspekcję jej struktury. Zrozumienie różnicy między tymi opcjami a narzędziami deweloperskimi jest kluczowe, aby skutecznie pracować nad optymalizacją i debugowaniem stron internetowych, co jest standardem w branży. Ważne jest, aby rozwijać umiejętności w korzystaniu z odpowiednich narzędzi, które wspierają proces tworzenia i zarządzania nowoczesnymi stronami WWW.

Pytanie 24

Aby poprawnie skatalogować dane na płycie CD, należy wziąć pod uwagę jej maksymalną pojemność, która wynosi

A. 4,7 GB

B. 470 MB

C. 9,4 GB

D. 700 MB

Wybór innych wartości pojemności jest błędny ze względu na nieporozumienie dotyczące standardów nośników optycznych. 4,7 GB odnosi się do pojemności standardowej płyty DVD, co jest mylone z CD. Płyty DVD są w stanie pomieścić znacznie więcej danych dzięki zastosowaniu wyższej gęstości zapisu i różnym metodom kompresji. Odpowiedź 9,4 GB dotyczy natomiast podwójnej warstwy płyty DVD, co ponownie potwierdza różnice między standardami nośników. Co więcej, wartości 470 MB i 4,7 GB wynikają z zamieszania związane z różnymi formatami płyt. 470 MB nie jest standardową pojemnością dla żadnego powszechnie używanego nośnika optycznego, co może prowadzić do nieporozumień w kontekście archiwizacji danych. Ważne jest, aby pamiętać o tym, że każda technologia ma swoje specyfikacje, które są kluczowe dla efektywnego wykorzystania nośników. Dlatego też, znajomość pojemności oraz różnic między formatami nośników optycznych jest niezbędna dla właściwego zarządzania danymi i ich archiwizacji.

Pytanie 25

Który z typów plików graficznych stosuje bezstratny algorytm kompresji LZW?

A. TIFF

B. JPEG

C. PNG

D. BMP

Wybór innych formatów plików graficznych, takich jak PNG, BMP czy JPEG, wiąże się z nieporozumieniami dotyczącymi metod kompresji oraz ich zastosowań. PNG, chociaż również wykorzystuje bezstratną kompresję, korzysta z innego algorytmu, znanego jako DEFLATE, który różni się od LZW. To prowadzi do błędnego wniosku, że PNG wykorzystuje tę samą metodę co TIFF. BMP to format, który w ogóle nie stosuje kompresji, co sprawia, że pliki BMP są zazwyczaj większe i trudniejsze do zarządzania w kontekście przechowywania. Z kolei JPEG stosuje kompresję stratną, co oznacza, że jakość obrazu jest zmniejszana w wyniku kompresji, co jest nieakceptowalne w przypadku sytuacji wymagających zachowania pełnej jakości, tak jak w TIFF. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych metod kompresji oraz ich wpływu na jakość obrazu. Właściwe zrozumienie różnic pomiędzy formatami jest kluczowe dla efektywnego zarządzania obrazami w różnych zastosowaniach, a dobór formatu powinien opierać się na wymogach dotyczących jakości oraz sposobu wykorzystania obrazów.

Pytanie 26

Na rysunku przedstawiono panel programu Adobe Photoshop zawierający warstwę

A. z obiektem inteligentnym.

B. korygującą.

C. z maską przycinającą.

D. dopasowania.

Na tym etapie pracy z Photoshopem łatwo pomylić różne rodzaje warstw, bo ikonki są czasem do siebie podobne, a większość funkcji brzmi bardzo technicznie. Warstwa korygująca (adjustment layer) zwykle ma własną specyficzną ikonę, a jej zadaniem jest nakładanie nieniszczących korekt na inne warstwy, np. jasność, kontrast, barwę czy nasycenie. Jeśli widzisz ikonkę przypominającą pół na pół czarno-białe koło lub inne graficzne symbole, to wtedy mówimy o warstwie dopasowania, a nie o obiekcie inteligentnym. Maski przycinające z kolei najczęściej są reprezentowane przez specjalny indykator w postaci strzałki przy warstwie i używane są do ograniczania widoczności jednej warstwy na podstawie zawartości drugiej — to zupełnie inna funkcja niż tu widoczna. Częstym błędem jest też mylenie obiektów inteligentnych z warstwami wektorowymi, bo obie te opcje zapewniają pewien poziom nieniszczącej edycji. Jednak tylko obiekt inteligentny umożliwia swobodne skalowanie i stosowanie filtrów bez utraty jakości czy możliwości szybkiego otwarcia zawartości w innym oknie programu. Wynika to z faktu, że obiekty inteligentne przechowują własne źródło danych, a nie tylko efekt działania narzędzi Photoshopa. W branżowej praktyce korzystanie z warstw korygujących, masek i obiektów inteligentnych bywa ze sobą powiązane, ale każdy rodzaj służy do czegoś zupełnie innego. Dobrze jest na bieżąco analizować, jaka ikonka pojawia się przy nazwie warstwy — to najlepsza podpowiedź, z czym masz do czynienia. Moim zdaniem właśnie ta różnica w ikonach jest jednym z kluczowych elementów, które ułatwiają szybkie poruszanie się po złożonych projektach w Photoshopie.

Pytanie 27

Która z poniższych nazw pliku graficznego wykorzystuje zasady stosowane przy tworzeniu kodu stron www?

A. przekrój podłużny.jpg

B. przekroj-podluzny.jpg

C. przekroj podluzny.jpg

D. przekrój-podłużny.jpg

Odpowiedź "przekroj-podluzny.jpg" jest poprawna, ponieważ stosuje zasady konwencji nazewnictwa plików, które są rekomendowane w tworzeniu stron internetowych. W tym systemie zaleca się używanie łączników (kreski) do oddzielania słów, co zwiększa czytelność i ułatwia indeksowanie przez wyszukiwarki. Przykładowo, w nazwach plików graficznych oraz URL-ach, łączniki są preferowane nad spacje, ponieważ spacje mogą być interpretowane na różne sposoby przez przeglądarki. Dodatkowo, używanie małych liter w nazwach plików zwiększa zgodność z różnymi systemami operacyjnymi, które mogą być wrażliwe na wielkość liter. W praktyce, dbanie o odpowiednie nazewnictwo plików nie tylko wpływa na SEO, ale także na organizację zasobów w projekcie. Warto również pamiętać o zastosowaniu opisowych nazw, które jasno komunikują zawartość pliku. Stosując te zasady, można znacząco poprawić efektywność zarządzania projektami oraz optymalizację pod kątem wyszukiwarek.

Pytanie 28

Który program umożliwia utworzenie prezentacji liniowej wyświetlanej slajd po slajdzie?

A. Adobe Bridge

B. Audacity

C. Microsoft Paint

D. Power Point

Power Point to zdecydowanie najpopularniejsze narzędzie do tworzenia prezentacji liniowych, czyli takich, które prowadzą widza krok po kroku, slajd po slajdzie. Program ten umożliwia nie tylko prostą prezentację tekstu i obrazów, ale też korzystanie z animacji, wstawianie wykresów, filmów czy dźwięków. Moim zdaniem, to właśnie dzięki tej funkcjonalności Power Point stał się branżowym standardem wszędzie tam, gdzie liczy się przejrzyste i efektowne przekazywanie informacji—czy to w szkole, na uczelni, czy podczas biznesowych wystąpień. Praktyka pokazuje, że prezentacje tworzone w Power Point są kompatybilne z większością sprzętu wykorzystywanego na konferencjach czy lekcjach, a pliki PPTX można szybko edytować i udostępniać innym. Warto też pamiętać, że program oferuje szablony, co przyspiesza pracę i pozwala trzymać się pewnych estetycznych i typograficznych standardów. Z mojego doświadczenia wynika, że dobrze przygotowana prezentacja liniowa w Power Point to podstawa skutecznej komunikacji wizualnej. Jeśli więc chcesz zaprezentować coś „po kolei”, nie wyobrażam sobie lepszego narzędzia, chyba że masz bardzo specyficzne wymagania—ale to już inna historia.

Pytanie 29

Formatami zapisu broszury informacyjnej w postaci publikacji elektronicznej przeznaczonej do wyświetlania w internecie są

A. AI, PDF

B. DWG, EPUB

C. PDF, EPUB

D. CSV, PSD

Wybierając formaty zapisu broszury informacyjnej przeznaczonej do internetu, bardzo łatwo popełnić błąd, kierując się nazwami znanych programów graficznych lub popularnych rozszerzeń plików. Na przykład AI to format pliku programu Adobe Illustrator, wykorzystywany głównie do edycji grafiki wektorowej, ale zupełnie nieprzystosowany do czytania online – nikt przecież nie otwiera broszury w Illustratorze! CSV natomiast to plik tekstowy do przechowywania danych tabelarycznych, np. w Excelu, więc dla broszury jest kompletnie bezużyteczny. PSD jest natywnym formatem Photoshopa, pozwala na zapisywanie warstw, ale nie nadaje się do dystrybucji publikacji, bo wymaga specjalistycznego oprogramowania i nie zachowuje spójności na różnych urządzeniach. DWG to z kolei rozszerzenie plików AutoCAD-a, czyli dokumentacja techniczna, rysunki inżynierskie i architektoniczne – zupełnie inny świat niż publikacje elektroniczne do internetu. Typowym błędem jest też ocenianie przydatności formatu po popularności programu, a nie po rzeczywistej funkcji. W branży wydawniczej, projektując materiały na internet, główny nacisk kładzie się na dostępność, uniwersalność i zgodność z różnymi przeglądarkami oraz urządzeniami. PDF i EPUB zostały stworzone właśnie w tym celu: PDF do zachowania layoutu, EPUB do elastycznego wyświetlania na ekranach o różnych rozmiarach. Pozostałe wymienione formaty są po prostu narzędziami do pracy wewnętrznej, a nie gotowymi publikacjami dla użytkownika końcowego. Z mojego doświadczenia, nieporozumienia biorą się najczęściej z braku rozróżnienia między formatem roboczym (projektowym) a formatem publikacyjnym. To bardzo ważne przy realizacji zleceń i pracy z klientami – nie każdy plik nadaje się do publikacji w internecie, nawet jeśli wygląda profesjonalnie w programie graficznym.

Pytanie 30

Przedstawiony na ilustracji szablon kompozycji graficznej układu strony internetowej to

A. plugin.

B. glif.

C. layout.

D. wakat.

Odpowiedź "layout" jest prawidłowa, ponieważ termin ten odnosi się do kompozycji graficznej strony internetowej, która wyznacza układ elementów takich jak nagłówki, menu, treści i stopki. Layout jest kluczowym aspektem projektowania interfejsu użytkownika i ma znaczący wpływ na doświadczenia użytkowników. Odpowiednie rozmieszczenie elementów sprzyja czytelności i użyteczności strony, co jest zgodne z zasadami projektowania UX. Dobrze zaplanowany layout ułatwia nawigację i pozwala użytkownikom szybko znaleźć poszukiwane informacje. Na przykład, w przypadku stron e-commerce, odpowiedni układ produktów, informacji o cenach oraz przycisków „dodaj do koszyka” może znacząco wpłynąć na konwersję i zadowolenie użytkowników. W standardach web designu, takich jak Responsive Web Design, layout jest również dostosowywany do różnych urządzeń, zapewniając użytkownikom spójne doświadczenie, niezależnie od tego, czy korzystają z komputera, tabletu czy smartfona.

Pytanie 31

Która z podanych zasad nie odnosi się do tworzenia witryn internetowych?

A. Użycie co najmniej trzech par kolorów dopełniających.

B. Zachowanie spójności stylistycznej.

C. Wykorzystywanie krótkich fragmentów tekstu.

D. Tworzenie atrakcyjnych grafik.

Wprowadzanie co najmniej trzech par barw wzajemnie dopełniających nie jest zasadą powszechnie stosowaną w projektowaniu stron internetowych. W rzeczywistości, skuteczne projektowanie wizualne polega na umiejętnym dobieraniu kolorów, które nie tylko są estetyczne, ale także wspierają czytelność i funkcjonalność strony. Wiele z najlepszych praktyk w zakresie projektowania kolorów sugeruje ograniczenie palety kolorów do dwóch lub trzech głównych barw, co pozwala na zachowanie spójności wizualnej i unikanie przeładowania informacyjnego. Przykładowo, stosując jedną dominującą barwę, kolor akcentu oraz neutralne tło, projektant może stworzyć harmonijną kompozycję. Ponadto, zasady dotyczące dostępności, takie jak zapewnienie odpowiedniego kontrastu między tekstem a tłem, są kluczowe, by strona była użyteczna dla wszystkich użytkowników. Zatem, wykorzystanie zbyt wielu par barw wzajemnie dopełniających może prowadzić do dezorientacji i zmniejszenia funkcjonalności strony, zamiast ją poprawić.

Pytanie 32

Który typ skanera pozwala na uzyskanie bardzo szerokiej gamy kolorów podczas skanowania materiałów o wymiarach większych niż A3?

A. Ręczny

B. Bębnowy

C. Płaski

D. Rolkowy

Skanery rolkowe, ręczne i płaskie mają swoje zastosowania, ale nie są najlepszym wyborem do uzyskiwania bardzo dużej głębi kolorów przy skanowaniu dużych formatów. Skanery rolkowe, choć mogą być używane do skanowania długich materiałów, takich jak plakaty czy banery, często nie oferują tak wysokiej jakości kolorów jak skanery bębnowe. Ich mechanizm ruchu może wprowadzać zniekształcenia, a głębokość kolorów jest zazwyczaj ograniczona w porównaniu do możliwości bębnowych. Skanery ręczne są z kolei przeznaczone do skanowania mniejszych atrakcji, takich jak dokumenty czy zdjęcia, co czyni je mniej odpowiednimi do pracy z większymi formatami. W dodatku, ich jakość skanowania w kontekście głębi kolorów często nie spełnia wymagań profesjonalnych aplikacji. Skanery płaskie, mimo że mogą skanować duże formaty, również mają ograniczenia związane z głębią kolorów oraz rozdzielczością. Wiele z tych urządzeń opiera się na technologii CCD lub CIS, która, chociaż wystarczająca w wielu codziennych zastosowaniach, nie dorównuje jakości i detali uzyskiwanych przez skanery bębnowe. Użytkownicy mogą mylić wytrzymałość czy wszechstronność tych skanerów z ich jakością kolorystyczną, co prowadzi do błędnych wniosków o ich zastosowaniu w profesjonalnej skanowaniu wysokiej jakości.

Pytanie 33

Które z poniższych urządzeń nie wprowadza cyfrowego obrazu bezpośrednio do komputera?

A. Cyfrowej kamery video

B. Skanera bębnowego

C. Analogowego aparatu fotograficznego

D. Interaktywnego ekranu tabletu

Wszystkie pozostałe urządzenia wymienione w pytaniu umożliwiają bezpośrednie wprowadzenie obrazu cyfrowego do komputera. Skanery bębnowe są zaawansowanymi urządzeniami, które skanują obrazy na wysokiej jakości poziomie, idealnie nadając się do przetwarzania dokumentów lub zdjęć o dużych detalach. Dzięki zastosowaniu technologii skanowania optycznego, umożliwiają uzyskanie bardzo wysokiej rozdzielczości, co jest istotne w kontekście archiwizacji i obróbki cyfrowej. Interaktywne ekrany tabletów, z kolei, pozwalają na bezpośrednią edycję i rysowanie, co zacieśnia integrację pomiędzy procesem tworzenia a obiegiem cyfrowych obrazów. Cyfrowe kamery video, również, generują obraz w formacie cyfrowym, który jest natychmiastowo przesyłany do komputera, co umożliwia szybkie edytowanie i publikowanie treści multimedialnych. Praktyczne podejście do używania tych narzędzi w branży filmowej czy fotograficznej polega na bezpośrednim transferze danych, co znacząco zwiększa efektywność pracy oraz pozwala na łatwiejsze zarządzanie zasobami cyfrowymi. Typowym błędem myślowym jest mylenie analogowych i cyfrowych procesów w kontekście pozyskiwania obrazu; można zakładać, że wszystkie aparaty fotograficzne działają w taki sam sposób, podczas gdy w rzeczywistości ich technologie są diametralnie różne.

Pytanie 34

Jakie parametry mają kluczowe znaczenie przy przygotowywaniu cyfrowego obrazu do publikacji w sieci?

A. Format pliku oraz użyte filtry fotograficzne

B. Jakość grafiki, głębia kolorów oraz liczba warstw

C. Rozdzielczość, tryb barw oraz wielkość obrazu

D. Paleta kolorów oraz typy użytych masek

Wybór rozdzielczości, trybu koloru oraz rozmiaru obrazu jest kluczowy dla uzyskania optymalnej jakości wizualnej w publikacjach internetowych. Rozdzielczość obrazu definiuje liczbę pikseli, co bezpośrednio wpływa na szczegółowość wyświetlanego obrazu. Zazwyczaj dla obrazów internetowych zaleca się rozdzielczość od 72 do 150 dpi, co wystarcza do wyświetlania na ekranach, przy jednoczesnym zmniejszeniu rozmiaru pliku. Tryb koloru, na przykład RGB (Red, Green, Blue), jest najczęściej używany w kontekście prezentacji na stronach internetowych, ponieważ odpowiada sposobowi, w jaki kolory są wyświetlane na monitorach. Z kolei rozmiar obrazu, mierzony w pikselach, powinien być dostosowany do wymagań konkretnej platformy czy urządzenia, aby zapewnić szybkie ładowanie strony. Przykładowo, obrazy o dużych rozmiarach mogą spowolnić ładowanie strony, co negatywnie wpływa na doświadczenia użytkowników i SEO. Optymalizacja tych parametrów zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi przyczynia się do zachowania jakości obrazu przy jednoczesnym minimalizowaniu czasów ładowania.

Pytanie 35

Jaki rodzaj filtru fotograficznego powinno się użyć, aby uzyskać efekt oświetlenia typu soft na wykonanym zdjęciu?

A. Filtr zmiękczający

B. Filtr UV

C. Filtr polaryzacyjny

D. Filtr szary

Filtr zmiękczający to kluczowe narzędzie w fotografii, które pozwala na uzyskanie efektu delikatnego oświetlenia oraz zmiękczenia ostrości obrazu. Działa on na zasadzie rozpraszania światła, co przekłada się na bardziej subtelne i estetyczne odwzorowanie detali. Ten typ filtra znajduje szczególne zastosowanie w portretowej fotografii, gdzie istotne jest uzyskanie gładkiego wyglądu skóry oraz złagodzenie rysów twarzy. W praktyce, użycie filtra zmiękczającego pozwala na uniknięcie ostrych cieni oraz nadmiaru szczegółów, co może być niekorzystne w przypadku zdjęć ludzi. Standardy branżowe zalecają stosowanie filtrów zmiękczających w połączeniu z naturalnym światłem, aby maksymalizować efekt, a także przy użyciu obiektywów o szerokich przysłonach, co dodatkowo wzmacnia wrażenie głębi i miękkości obrazu. Zastosowanie takiego filtra w fotografii ślubnej lub artystycznej może dodać romantyzmu i atmosfery, co jest kluczowe dla finalnego odbioru zdjęć.

Pytanie 36

Które programy komputerowe pozwalają na tworzenie grafiki, którą można skalować bez utraty jakości?

A. Adobe Flash oraz Adobe Bridge

B. Adobe Lightroom oraz Adobe Photoshop

C. Corel PHOTO-PAINT oraz Corel PowerTRACE

D. CorelDRAW oraz Adobe Illustrator

CorelDRAW i Adobe Illustrator to dwa z najpopularniejszych programów do tworzenia grafiki wektorowej, co oznacza, że ich użytkownicy mogą tworzyć obrazy, które można skalować do dowolnych rozmiarów bez utraty jakości. W przeciwieństwie do grafiki rastrowej, która składa się z pikseli, grafika wektorowa opiera się na matematycznych równaniach, co pozwala na zachowanie ostrości i detali niezależnie od wielkości. Przykładem zastosowania grafiki wektorowej może być tworzenie logo, które musi być używane w różnych formatach, od wizytówek po billboardy. Zarówno CorelDRAW, jak i Adobe Illustrator oferują zaawansowane narzędzia do edytowania kształtów, kolorów oraz efektów wizualnych, co sprawia, że są idealne dla grafików pracujących w branży reklamy, projektowania stron internetowych oraz w druku. Ponadto, te programy są zgodne z aktualnymi standardami branżowymi, co umożliwia łatwą współpracę z innymi profesjonalistami.

Pytanie 37

Głównym formatem archiwizacji używanym w studiach nagraniowych jest format

A. PCM

B. AAC

C. FLAC

D. DSD

Wybierając PCM, AAC lub FLAC jako domniemane podstawowe formaty archiwizacji w profesjonalnych studiach nagraniowych, można się trochę pogubić, bo każdy z nich ma swoje miejsce, ale jednak nie spełnia do końca kryteriów archiwalnych na najwyższym poziomie jakości. PCM faktycznie jest często używany i to praktycznie wszędzie, od rejestratorów po DAW-y, jednakże standardowy PCM (czyli WAV albo AIFF w rozdzielczości 24/96 lub 24/192) to bardziej format produkcyjny, wygodny do edycji, miksu i masteringu. PCM nie oddaje pełni detali, które można wyciągnąć z oryginału np. na potrzeby archiwizacji cennych nagrań historycznych. Z kolei AAC to format stratny, idealny do dystrybucji muzyki w formie plików cyfrowych (np. Spotify lub Apple Music), lecz do archiwizacji nie nadaje się zupełnie — kompresja stratna zawsze kastruje część informacji, których potem, niestety, nie da się odzyskać. FLAC jest ciekawszy, bo to format bezstratny, więc dużo lepszy do przechowywania kopii roboczych niż AAC, ale i tak bazuje na PCM i nie zapewnia tej samej rozdzielczości oraz wierności, co DSD. Branżowe standardy, takie jak archiwizacja wytwórni fonograficznych czy instytucji kultury, preferują DSD właśnie ze względu na jego 1-bitowy charakter i ultra wysoką częstotliwość próbkowania — daje to większą gwarancję zachowania oryginalnych detali, nawet tych praktycznie niesłyszalnych. Typowym błędem jest też sądzenie, że coś, co jest wygodne i powszechne w codziennej pracy (PCM, FLAC), równie dobrze nadaje się do wieczystej archiwizacji masterów — a jednak wymagania archiwalne są dużo bardziej rygorystyczne i stąd wybór DSD.

Pytanie 38

Aby osiągnąć efekt iluzji ruchu obiektu na fotografii, należy użyć filtrów z kategorii

A. Stylizacja

B. Szum

C. Rozmycie

D. Wyostrzanie

Wybór rozmycia jako metody uzyskania efektu wrażenia ruchu na zdjęciach jest odpowiedni, ponieważ pozwala na symulację dynamiki, która jest trudna do uchwycenia w statycznym obrazie. Rozmycie ruchu, znane również jako 'motion blur', stosowane jest w celu oddania szybkości obiektu, co jest szczególnie przydatne w fotografii sportowej, ulicznej czy przy zdjęciach samochodów w ruchu. Przykładowo, zastosowanie długiego czasu naświetlania połączonego z ruchem aparatu lub obiektu skutkuje efektem rozmycia, który nadaje zdjęciu energii. Warto również zauważyć, że technika ta jest zgodna z zasadami kompozycji wizualnej, gdzie ruch i dynamika odgrywają kluczową rolę w odbiorze obrazu. W kontekście postprodukcji, wykorzystanie filtrów rozmycia w programach graficznych, takich jak Adobe Photoshop czy Lightroom, może pomóc w osiągnięciu podobnego efektu, co pozwala na kreatywną edycję i poprawę wizualnej narracji obrazu. Właściwe zastosowanie rozmycia ruchu potrafi znacząco zwiększyć atrakcyjność wizualną zdjęcia, przy czym istotne jest zachowanie równowagi między rozmyciem a ostrością, aby nie stracić kluczowych detali, które mogą być istotne dla kontekstu fotografii.

Pytanie 39

Jaki znacznik HTML jest używany do pogrubiania tekstu?

A. <div>

B. <big>

C. A.

D. <abbr>

Odpowiedź A jest poprawna, ponieważ znacznik jest standardowym i zalecanym sposobem na pogrubienie tekstu w HTML. Użycie tego znacznika nie tylko zmienia wagę fontu na pogrubioną, ale również przekazuje znaczenie semantyczne, co jest ważne w kontekście dostępności treści dla użytkowników z niepełnosprawnościami. W praktyce, oznaczenie tekstu jako sygnalizuje, że jego treść jest istotna, co może być interpretowane przez czytniki ekranu, dostarczając użytkownikom dodatkowych informacji. Warto pamiętać, że użycie znaczników powinno być zgodne z najlepszymi praktykami, a więc stosowanie ich powinno wynikać z potrzeby semantycznej, a nie tylko z chęci zmiany wyglądu. Standardy W3C podkreślają znaczenie semantyki w HTML, co wspiera lepszą indeksację treści przez wyszukiwarki oraz poprawia doświadczenia użytkowników. Przykład użycia: ważna informacja wyświetli tekst jako pogrubiony, wskazując na jego wagę.

Pytanie 40

Które określenie charakteryzuje właściwości grafiki rastrowej?

A. Przy powiększaniu grafika traci na jakości.

B. Przy pomniejszaniu grafiki zmniejsza się kontrast walorowy.

C. Przy powiększaniu grafika nie traci na jakości.

D. Przy pomniejszaniu grafiki zwiększa się kontrast walorowy.

Sprawa grafiki rastrowej potrafi czasem zmylić, bo na pierwszy rzut oka wydaje się, że obraz to obraz — a tu jednak technologia ma ogromne znaczenie. Często spotyka się mylne przekonanie, że powiększając grafikę komputerową, nie tracimy na jakości, zwłaszcza jeśli ktoś kojarzy nowoczesne algorytmy skalowania czy filtry upscalingowe. Problem polega na tym, że grafika rastrowa (bitmapowa) jest zbudowana z siatki pikseli o określonej liczbie i rozdzielczości. Każdy piksel to prostokąt, który przy powiększaniu po prostu staje się większy, a komputer musi „dorobić” nowe piksele, zgadując ich kolor na podstawie sąsiednich. Stąd bierze się rozmycie i utrata ostrości – to efekt, którego nie da się całkiem uniknąć nawet z najlepszymi narzędziami do skalowania. Myślę, że tu łatwo pomylić grafikę rastrową z wektorową, bo ta druga faktycznie daje możliwość dowolnego powiększania bez utraty jakości – wszystko opisane jest matematycznie, więc program przelicza na nowo kształty przy każdej zmianie rozmiaru. Jeśli chodzi o kontrast walorowy, to nie ma uniwersalnej reguły, według której kontrast znacząco wzrasta lub maleje przy zmianie rozmiaru grafiki rastrowej. Pomniejszanie może wpłynąć na detale, ale nie jest to aż tak jednoznaczne jak zjawisko utraty jakości przy powiększaniu. W praktyce, jeśli ktoś użyje bitmapy o niskiej rozdzielczości na dużym wydruku czy ekranie, szybko zauważy brak ostrości, a tego nie da się nadrobić żadnym prostym zabiegiem. Myślę, że różne narzędzia graficzne czasem poprawiają wygląd skalowanych obrazów, ale to tylko obejście problemu, a nie jego rozwiązanie. Tak więc, kluczowa właściwość grafiki rastrowej to niestety utrata jakości przy powiększaniu, z czym trzeba się liczyć pracując z bitmapami – to absolutna podstawa w branży graficznej i warto o tym pamiętać na przyszłość.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej