Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Asystentka stomatologiczna
Kwalifikacja: MED.01 - Asystowanie lekarzowi dentyście i utrzymanie gabinetu w gotowości do pracy
Data rozpoczęcia: 7 grudnia 2025 08:03
Data zakończenia: 7 grudnia 2025 08:11

Egzamin zdany!

Wynik: 40/40 punktów (100,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Instrument odgryzacz kostny Luera powinien być przygotowany do zabiegu.

A. wyrównania brzegów wyrostka zębodołowego

B. separacji korzeni

C. usunięcia ziarniny z zębodołów po ekstrakcji

D. odłamania korony zęba

Odgryzacz kostny Luera jest narzędziem przeznaczonym do precyzyjnego wyrównywania brzegów wyrostka zębodołowego, co jest kluczowe w procedurach chirurgicznych związanych z implantologią oraz protetyką. Wyrównanie brzegów wyrostka zębodołowego ma na celu przygotowanie optymalnego podłoża dla implantów dentystycznych, co zapewnia ich stabilność oraz ułatwia proces gojenia. W praktyce, stosowanie odgryzacza kostnego Luera pozwala na dokładne usunięcie nadmiaru tkanki kostnej, co z kolei sprzyja prawidłowemu umiejscowieniu implantu. Zgodnie z aktualnymi standardami w stomatologii, odpowiednie przygotowanie wyrostka zębodołowego jest kluczowym etapem, który wpływa na długoterminowe sukcesy leczenia implantologicznego. Ponadto, techniki stosowane w wyrównywaniu wyrostka zębodołowego powinny być zgodne z zasadami aseptyki i antiseptyki, aby zminimalizować ryzyko infekcji oraz innych powikłań pooperacyjnych.

Pytanie 2

Na etykiecie środka dezynfekującego znajdują się symbole B, Tbc, które wskazują, że zakres działania tego preparatu obejmuje

A. spory i wirusy

B. bakterie oraz prątki gruźlicy

C. wirusy i grzyby

D. grzyby, bakterie oraz spory

Preparat dezynfekcyjny oznaczony symbolami B i Tbc wskazuje na jego skuteczność w eliminacji bakterii oraz prątków gruźlicy (Mycobacterium tuberculosis). To istotne, ponieważ gruźlica jest poważną chorobą zakaźną, a prątki gruźlicy są trudne do zwalczenia ze względu na ich zdolność do przetrwania w niekorzystnych warunkach. Przykłady zastosowania takich preparatów obejmują szpitale, laboratoria oraz placówki medyczne, gdzie ryzyko zakażeń jest wysokie. W kontekście standardów, preparaty te powinny spełniać normy określone przez instytucje takie jak WHO i CDC, które regulują skuteczność dezynfekcji w kontekście patogenów, w tym Mycobacterium tuberculosis. Dbanie o higienę i stosowanie odpowiednich środków dezynfekcyjnych jest kluczowe w profilaktyce, szczególnie w miejscach o podwyższonym ryzyku zakażeń. Oprócz bakterii, niektóre preparaty mogą mieć działanie na inne patogeny, jednak ich głównym celem w tym przypadku są prątki gruźlicy.

Pytanie 3

Zanim rozpocznie się jakikolwiek zabieg dentystyczny, asystentka stomatologiczna powinna

A. przepłukać unit środkiem do dezynfekcji

B. założyć nową jednorazową końcówkę do ssaka i ślinociągu

C. zdezynfekować każdą powierzchnię w gabinecie

D. przekazać dentyście informacje dotyczące zachowania pacjenta

Założenie nowej jednorazowej końcówki do ssaka i ślinociągu przed każdym zabiegiem stomatologicznym jest kluczowym elementem procedur zapewniających bezpieczeństwo pacjenta oraz utrzymanie wysokich standardów higieny w gabinecie stomatologicznym. Końcówki te, jako elementy jednorazowe, minimalizują ryzyko zakażeń krzyżowych oraz zapewniają odpowiedni poziom sterylności. W kontekście praktycznym, każda procedura stomatologiczna generuje różne rodzaje płynów ustrojowych, które mogą stanowić źródło patogenów. Przy użyciu nowych końcówek, asystentka stomatologiczna zapewnia, że nie występują żadne pozostałości czy zanieczyszczenia z poprzednich zabiegów, co jest zgodne z wytycznymi CDC (Centers for Disease Control and Prevention) oraz normami ISO dotyczącymi sterylizacji. Dodatkowo, systematyczne stosowanie jednorazowych akcesoriów jest rekomendowane przez organizacje zawodowe, takie jak American Dental Association (ADA), jako praktyka podnosząca standardy bezpieczeństwa i jakości opieki stomatologicznej.

Pytanie 4

K-Reamers to instrumenty wchodzące w skład zestawu do terapii

A. periodontologicznego

B. endodontycznego

C. protetycznego

D. chirurgicznego

K-Reamers to narzędzia, które są głównie używane w endodoncji, innymi słowy w stomatologii, gdy mówimy o leczeniu kanałowym. Służą do mechanicznego poszerzania i formowania kanałów korzeniowych, co jest mega ważne, żeby dobrze usunąć zainfekowaną miazgę i przygotować ten kanał do wypełnienia. Dzięki swojej budowie, K-Reamers dają możliwość precyzyjnego kształtowania kanału, co zdecydowanie zwiększa efektywność leczenia i zmniejsza ryzyko nawrotu infekcji. W praktyce korzysta się z nich razem z innymi technikami, jak na przykład irygacja, żeby skutecznie pozbyć się resztek tkanek i bakterii. Ważne, żeby używać K-Reamers zgodnie z tym, co mówi producent i z obowiązującymi standardami endodontycznymi, wtedy leczenie jest bardziej skuteczne i pacjent czuje się lepiej. Dentysta powinien znać te narzędzia i ich zastosowanie, bo to znacząco wpływa na sukces całej terapii endodontycznej.

Pytanie 5

Które materiały stomatologiczne mają zdolność do uwalniania fluoru?

A. glassjonomer, ormocer

B. glassjonomer, wodorotlenek wapnia

C. ormocer, wodorotlenek wapnia

D. kompomer, cement krzemowy

Glassjonomer i ormocer to materiały stomatologiczne, które wykazują zdolność do uwalniania fluoru, co jest kluczowe w zapobieganiu próchnicy. Glassjonomery, które są stosowane w różnych zastosowaniach stomatologicznych, takich jak wypełnienia, cementy oraz materiały do klejenia, charakteryzują się zdolnością do wchłaniania i stopniowego uwalniania fluoru, co wspiera remineralizację szkliwa. Przykładem zastosowania glassjonomerów jest ich użycie w leczeniu ubytków w zębach mlecznych, gdzie ich działanie remineralizujące jest szczególnie korzystne. Z kolei ormocery, będące połączeniem kompozytów i materiałów na bazie szkła, również uwalniają fluor, co czyni je wartościowym wyborem w stomatologii estetycznej. Dzięki ich właściwościom mechanicznym i estetycznym, ormocery są wykorzystywane do wypełnień estetycznych, co dodatkowo wspiera zdrowie zębów. W praktyce, stosowanie tych materiałów zgodnie z wytycznymi i najlepszymi praktykami może znacząco wpłynąć na długoterminową kondycję zębów pacjentów.

Pytanie 6

Przy wytwarzaniu cementu fosforanowego z hydroksyapatytu, asystentka powinna połączyć proszek z cieczą

A. na matowej stronie szklanej płytki, plastikową szpatułką

B. na gładkiej powierzchni szklanej płytki, plastikową szpatułką

C. na matowej stronie szklanej płytki, metalową szpatułką

D. na bloczku woskowanym, metalową szpatułką

Wiesz co? Żeby dobrze wymieszać ten proszek, najlepiej zrobić to na matowej stronie szklanej płytki z metalową szpatułką. Ta matowa powierzchnia jest super, bo lepiej trzyma proszek i stabilizuje go podczas mieszania, co jest mega ważne, żeby uzyskać spójną konsystencję cementu fosforanowego. Metalowa szpatułka to też dobry wybór, bo jest sztywna i gładka, więc łatwo się nią miesza i przenosi wszystko gdzie trzeba. W laboratoriach ważne jest, żeby używać odpowiednich narzędzi i powierzchni, bo to nie tylko przyspiesza pracę, ale też zmniejsza szansę na zanieczyszczenie, co przy materiałach dentystycznych jest kluczowe. Hydroksyapatyt, który jest jednym z głównych składników cementu, wymaga dobrego przygotowania, żeby miał odpowiednie właściwości i był bezpieczny dla organizmu. Cement fosforanowy można stosować na przykład do wypełnień stomatologicznych, gdzie trzeba precyzyjnie dobrać proporcje i technikę mieszania, żeby wszystko działało jak należy i długo trzymało.

Pytanie 7

Aby przeprowadzić nacięcie ropnia przy zębie 14, jakie materiały należy przygotować?

A. sterylne nożyczki, skalpel, jałowy tampon, gumowy sączek, jednorazowy kubek z roztworem dezynfekcyjnym dla pacjenta

B. znieczulenie nasiękowe, skalpel, raspator, jałowy tampon, gumowy sączek, strzykawkę z roztworem wskazanym przez lekarza

C. kleszcze Luera, jałowy skalpel, jałowy tampon, gumowy sączek, strzykawkę z roztworem wskazanym przez lekarza

D. skalpel, jałową watkę, preparat hemostatyczny Alustin, gumowy sączek, tabletki przeciwbólowe, roztwór dezynfekcyjny dla pacjenta

W przypadku nacięcia ropnia przy zębie 14, prawidłowo dobrane materiały i narzędzia są kluczowe dla skuteczności zabiegu oraz bezpieczeństwa pacjenta. Znieczulenie nasiękowe jest pierwszym krokiem, który umożliwia znieczulenie obszaru wokół zęba, co jest niezbędne dla komfortu pacjenta oraz zminimalizowania bólu. Skalpel jest niezbędny do wykonania incyzji w tkankach, a raspator pomaga w odsłonięciu i oddzieleniu tkanek, co ułatwia dostęp do ropnia. Jałowy tampon służy do zabezpieczenia pola operacyjnego i kontrolowania krwawienia, a gumowy sączek pozwala na drenaż ropnia, co jest kluczowe dla jego prawidłowego gojenia. Strzykawka z odpowiednim roztworem, wskazanym przez lekarza, umożliwia podawanie leków lub irygację rany, co również przyspiesza proces leczenia. Te elementy wspierają standardy praktyki klinicznej, które podkreślają znaczenie aseptyki i znieczulenia w zabiegach stomatologicznych, co zapewnia bezpieczeństwo pacjenta oraz efektywność terapii.

Pytanie 8

Jaką nazwę chemiczną ma żółty proszek o intensywnym zapachu, wykorzystywany w terapii kanałowej, posiadający m.in. działanie antybakteryjne?

A. Jodotymol

B. Eugenolan cynku

C. Wodorotlenek wapnia

D. Jodoform

Jodoform, znany też jako jodopropan, to ciekawy związek chemiczny o wzorze C3H5I. W stomatologii jest naprawdę przydatny, zwłaszcza podczas leczenia kanałowego zębów. Ma intensywny, dość drażniący zapach, a jego żółta barwa jest dosyć charakterystyczna. Najważniejsze jest to, że jego właściwości antybakteryjne pomagają w eliminowaniu bakterii i zapobieganiu infekcjom, co jest kluczowe w trakcie leczenia kanałów. Używa się go do wypełnienia kanałów korzeniowych, a ja zauważyłem, że naprawdę wspiera gojenie i regenerację tkanek. Działa, bo uwalnia jod, który ma świetne właściwości dezynfekujące. Myślę, że to ważne, aby stosować jodoform, bo jest zgodny z dobrymi praktykami w stomatologii – na bezpieczeństwo i efektywność kładzie się duży nacisk. No i jest jeszcze jedna rzecz, jodoform jest też używany przy leczeniu ran i infekcji, co pokazuje, jak wszechstronny potrafi być w różnych dziedzinach medycyny.

Pytanie 9

W systemie Viohla ząb stały oznaczany jest numerem 27

A. górny drugi przedtrzonowiec prawy

B. górny drugi trzonowiec lewy

C. dolny drugi przedtrzonowiec prawy

D. dolny drugi trzonowiec prawy

Odpowiedź górny drugi trzonowiec lewy (numer 27 w systemie Viohla) jest poprawna, ponieważ zgodnie z klasyfikacją zębów stałych w tym systemie, zęby trzonowe oznaczone są w zależności od ich lokalizacji w jamie ustnej. System Viohla jest stosowany w stomatologii do precyzyjnego identyfikowania i klasyfikacji zębów, co jest niezwykle istotne w planowaniu leczenia stomatologicznego oraz w prowadzeniu dokumentacji medycznej. Ząb numer 27 to górny drugi trzonowiec lewy, który znajduje się w górnej lewej ćwiartce jamy ustnej. Dobrą praktyką w stomatologii jest stosowanie uznawanych międzynarodowych standardów, takich jak klasyfikacja FDI lub system Viohla, ponieważ pozwala to na jednoznaczne porozumiewanie się między specjalistami. Umożliwia to również pacjentom lepsze zrozumienie ich stanu zdrowia oraz planu leczenia, co zwiększa ich zaangażowanie i współpracę. W kontekście leczenia ortodontycznego czy protetycznego, precyzyjne oznaczenie zębów ma kluczowe znaczenie dla sukcesu terapii.

Pytanie 10

W trakcie pracy w systemie czterech rąk asystentka stomatologiczna powinna podać lekarzowi dentyście cement cynkowo-siarczanowy na płaskim nakładaczu w obszarze

A. pracy asysty

B. operacyjnej

C. transferowej

D. statycznej

Odpowiedź transferowa jest właściwa, ponieważ w kontekście pracy na cztery ręce asystentka stomatologiczna powinna przekazać materiał dentystyczny, taki jak cement cynkowo-siarczanowy, w strefie transferowej, co oznacza obszar, gdzie odbywa się wymiana narzędzi i materiałów pomiędzy asystentem a lekarzem dentystą. W praktyce, strefa transferowa jest zorganizowanym miejscem, które ma na celu zwiększenie efektywności i bezpieczeństwa pracy. W standardowych procedurach stomatologicznych, asystentka musi być dobrze zorganizowana i przygotowana do szybkiego przekazywania odpowiednich narzędzi, co jest kluczowe w sytuacjach klinicznych wymagających dużej precyzji i szybkości działania. Przykładem może być sytuacja, w której lekarz dentysta potrzebuje cementu do wykonania wypełnienia. Asystentka, mając odpowiednio zorganizowaną przestrzeń roboczą, może z łatwością przekazać materiał, co pozwala lekarzowi na płynne kontynuowanie procedury. Takie podejście jest zgodne z zasadami ergonomii i organizacji pracy w gabinetach stomatologicznych, co przekłada się na wyższy poziom bezpieczeństwa zarówno dla pacjenta, jak i dla personelu medycznego.

Pytanie 11

Podczas zabiegu materiał zakaźny znalazł się na spojówce oka. Czego należy użyć do dokładnego oraz obfitego płukania oka i okolicy?

A. Spirytusu salicylowego

B. Rywanolu

C. Roztworu soli fizjologicznej

D. Wody utlenionej

Roztwór soli fizjologicznej jest najlepszym wyborem do przepłukiwania oka w przypadku kontaktu z materiałem zakaźnym. Jego izotoniczne właściwości sprawiają, że nie powoduje podrażnień ani uszkodzeń tkanek, co jest kluczowe w sytuacjach nagłych. Soli fizjologicznej używa się często w medycynie, ponieważ jest zgodna z naturalnym składem płynów ustrojowych. Przykładem zastosowania może być sytuacja w szpitalach lub podczas udzielania pierwszej pomocy, gdzie roztwór ten stosuje się do oczyszczania ran, w tym oczu, z zanieczyszczeń. W przypadku chemicznych oparzeń oka, użycie soli fizjologicznej pozwala na szybkie i skuteczne usunięcie substancji drażniącej. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia oraz wytycznymi z dziedziny medycyny ratunkowej, stosowanie soli fizjologicznej w takich przypadkach minimalizuje ryzyko powikłań i wspomaga proces gojenia. Ważne jest, aby pamiętać, że stosowanie roztworu soli fizjologicznej powinno być wykonywane jak najszybciej po wystąpieniu kontaktu z materiałem zakaźnym, aby zredukować ryzyko infekcji i uszkodzenia oczu.

Pytanie 12

W trakcie zabiegu asystentka, dzięki prawidłowemu podparciu stóp, zapewnia stabilność ciała oraz właściwą pozycję, w której jej linia wzroku znajduje się

A. od 15 do 20 cm powyżej linii wzroku operatora

B. od 10 do 15 cm powyżej linii wzroku operatora

C. od 15 do 25 cm poniżej linii wzroku operatora

D. od 10 do 15 cm poniżej linii wzroku operatora

Prawidłowa odpowiedź dotycząca utrzymania odpowiedniej pozycji asystentki podczas zabiegu, wskazująca, że jej linia wzroku powinna znajdować się od 15 do 20 cm powyżej linii wzroku operatora, jest podstawą zapewnienia ergonomii oraz efektywności pracy. Utrzymanie odpowiedniej pozycji ciała jest kluczowe dla zapobiegania kontuzjom oraz zmęczeniu, zwłaszcza przy długotrwałych interwencjach. W praktyce oznacza to, że asystentka powinna stać na odpowiedniej wysokości platformie lub podwyższeniu, co pozwoli jej na swobodne monitorowanie działań operatora bez konieczności nadmiernego zginania karku lub ciała. Taka pozycja sprzyja lepszemu widokowi na pole zabiegowe, co jest istotne podczas wykonywania precyzyjnych zadań, takich jak przekazywanie narzędzi czy asystowanie w operacjach chirurgicznych. Standardy ergonomiczne w medycynie zalecają również regularne przerwy oraz aktywność fizyczną, aby zminimalizować ryzyko dyskomfortu i urazów, co dodatkowo podkreśla znaczenie utrzymania właściwej postawy w miejscu pracy.

Pytanie 13

Preparaty wodorotlenkowo-wapniowe, które nie twardnieją i są przeznaczone do pokrywania obnażonej miazgi, należy przygotować na

A. matowej powierzchni szklanej płytki przy użyciu plastikowej łopatki, dodając sól fizjologiczną

B. matowej stronie jałowej płytki szklanej przy użyciu jałowej metalowej łopatki, dodając płyn

C. gładkiej stronie zdezynfekowanej płytki szklanej z użyciem plastikowej łopatki, dodając eugenol

D. woskowanym bloczku za pomocą metalowej łopatki, dodając wodę destylowaną

Preparaty wodorotlenkowo-wapniowe nietwardniejące, przeznaczone do pokrycia obnażenia miazgi, powinny być mieszane na matowej stronie jałowej płytki szklanej z użyciem jałowej łopatki metalowej, dodając odpowiedni płyn. Takie podejście zapewnia utrzymanie sterylności i minimalizuje ryzyko kontaminacji preparatu, co jest kluczowe w kontekście ochrony miazgi zębowej. Płytka szklana, dzięki swoim właściwościom, nie tylko ułatwia mieszanie, ale także umożliwia dokładne kontrolowanie konsystencji preparatu. W praktyce, takie preparaty są stosowane w przypadkach, gdy istnieje potrzeba ochrony miazgi przed działaniem szkodliwych substancji oraz w celu stymulacji regeneracji tkankowej. Należy również zwrócić uwagę na to, że stosowanie jałowych narzędzi i materiałów jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi procedur stomatologicznych, które podkreślają znaczenie aseptyki w celu uniknięcia potencjalnych infekcji.

Pytanie 14

W sytuacji, gdy dojdzie do zranienia podczas pracy, pierwszym krokiem powinno być

A. doprowadzić do większego krwawienia z rany przez 1 minutę

B. zdezynfekować ranę przy użyciu wody utlenionej

C. nałożyć opatrunek oraz zanotować incydent

D. płukać ranę pod bieżącą, ciepłą wodą z mydłem

Mycie rany pod bieżącą, ciepłą wodą z mydłem to fundamentalny krok w procesie pierwszej pomocy, który ma na celu usunięcie zanieczyszczeń oraz bakterii z miejsca urazu. Działanie to minimalizuje ryzyko infekcji, co jest kluczowe dla zdrowienia rany. Woda ciepła pomaga w rozluźnieniu zanieczyszczeń, a mydło działa jako środek powierzchniowo czynny, skutecznie eliminując bakterie. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia oraz krajowymi standardami ochrony zdrowia, należy unikać używania substancji drażniących, takich jak woda utleniona, które mogą uszkodzić tkankę i opóźnić proces gojenia. Po umyciu rany, ważne jest, aby ją osuszyć i nałożyć sterylny opatrunek. W przypadku głębszych ran lub krwawienia, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Ważne jest, aby każdy pracownik był przeszkolony w zakresie udzielania pierwszej pomocy i znał procedury postępowania w sytuacjach awaryjnych, co przyczynia się do poprawy ogólnego bezpieczeństwa w miejscu pracy.

Pytanie 15

Na jaki zabieg należy przygotować uniwersalne kleszcze kramponowe?

A. Dogięcia klamry metalowej protezy akrylowej

B. Przecięcia pierścienia ortodontycznego podczas demontażu aparatu stałego

C. Przeklejenia zamka ortodontycznego w aparacie stałym

D. Pobrania wycisków funkcjonalnych

Odpowiedź dotycząca dogięcia klamry metalowej protezy akrylowej jest poprawna, ponieważ uniwersalne kleszcze kramponowe są specjalistycznym narzędziem stosowanym do precyzyjnego formowania i dostosowywania elementów protez dentystycznych. Przygotowanie kleszczy w tym kontekście umożliwia stomatologom i protetykom precyzyjne dopasowanie klamry do indywidualnych potrzeb pacjenta, co jest kluczowe w procesie tworzenia protez akrylowych. Kleszcze te są zaprojektowane do pracy z różnymi materiałami, co sprawia, że są niezwykle wszechstronne i niezbędne w praktyce protetycznej. Przykłady zastosowania obejmują m.in. dostosowywanie protez w celu zapewnienia lepszego komfortu oraz funkcjonalności, co znacznie poprawia jakość życia pacjentów. W branży protetycznej stosuje się różne standardy, takie jak normy ISO dotyczące jakości wyrobów medycznych, które podkreślają znaczenie precyzyjnych narzędzi w procesie produkcji i dostosowywania protez, co czyni kleszcze kramponowe niezbędnym narzędziem w codziennej praktyce stomatologicznej.

Pytanie 16

Do gabinetu dentystycznego przybyła matka z czteroletnim dzieckiem na wizytę adaptacyjną. W celu uświadomienia dziecku, dlaczego występuje próchnica oraz jak ważna jest dbałość o higienę jamy ustnej, należy

A. wręczyć dziecku ulotkę

B. przedstawić proces powstawania próchnicy

C. przekazać informacje matce

D. dostosować przekazywane informacje oraz używane słownictwo do poziomu dziecka

Dzieciaki, które mają 4 lata, jeszcze nie potrafią myśleć abstrakcyjnie. Dlatego ważne jest, żeby rozmawiać z nimi prostym językiem, który zrozumieją. Na przykład, zamiast nazywać próchnicę skomplikowanym słowem, można powiedzieć, że to "niedobre robaczki", które lubią słodkości i mogą robić dziurki w zębach. Taki sposób mówienia sprawi, że łatwiej im będzie pojąć, dlaczego dbanie o zęby jest ważne. Fajnie jest też angażować dzieci w naukę przez pytania, rysunki czy różne zabawy. Dzięki temu mają większą szansę, żeby lepiej zrozumieć tematy związane z ich zdrowiem. Edukacja zdrowotna dostosowana do wieku dziecka jest naprawdę kluczowa, zwłaszcza w stomatologii dziecięcej, gdzie najważniejsza jest profilaktyka i oswajanie dzieci z dbaniem o zdrowie zębów.

Pytanie 17

Aby dostosować wysokość zęba w zgryzie, asystentka powinna przygotować dla lekarza

A. pasek celuloidowy

B. kalkę zgryzową

C. pilnik

D. zwierak

Kalka zgryzowa jest narzędziem wykorzystywanym w stomatologii do analizy zgryzu oraz dopasowywania wysokości zębów. Umożliwia lekarzowi ocenę, w jaki sposób zęby górne i dolne stykają się ze sobą, co jest kluczowe w procesie protetyki oraz ortodoncji. Stosowanie kalki zgryzowej jest zgodne z powszechnie uznawanymi standardami w praktyce stomatologicznej, gdzie precyzyjne dopasowanie zębów jest niezbędne dla uzyskania prawidłowego zgryzu i funkcji żucia. Przykładem zastosowania kalki zgryzowej jest przygotowanie do wykonania protezy, gdzie lekarz może określić, jakie zmiany są potrzebne w wysokości zębów. Dodatkowo, kalka zgryzowa pomaga w identyfikacji obszarów, które mogą wymagać korekcji, co przyczynia się do lepszego komfortu pacjenta oraz estetyki uśmiechu. W praktyce klinicznej, analiza zgryzu za pomocą kalki zgryzowej jest istotnym elementem diagnostyki i planowania leczenia.

Pytanie 18

Jakiego preparatu używa się do bezpośredniego pokrywania miazgi?

A. Nietwardniejący wodorotlenek wapnia

B. Roztwór soli fizjologicznej

C. Roztwór fluorku sodu

D. Twardniejący wodorotlenek wapnia

Nietwardniejący wodorotlenek wapnia jest materiałem stosowanym w stomatologii do bezpośredniego pokrycia miazgi zęba, szczególnie w przypadku, gdy miazga jest lekko podrażniona lub wczesny stan zapalny. Jego właściwości, takie jak zdolność do neutralizacji kwasów oraz stymulacji mineralizacji, czynią go idealnym wyborem w takich sytuacjach. W praktyce, materiał ten jest aplikowany na odsłoniętą miazgę po usunięciu próchnicy, co pozwala na ochronę miazgi przed dalszymi uszkodzeniami oraz na wspomaganie jej regeneracji. Zgodnie z rekomendacjami American Dental Association, stosowanie nietwardniejącego wodorotlenku wapnia jest uznawane za standardową procedurę w takich przypadkach. Dodatkowo, ze względu na swoje właściwości antybakteryjne, zmniejsza ryzyko infekcji, co jest kluczowe w zachowaniu zdrowia zęba. Przykłady zastosowania obejmują leczenie zębów mlecznych oraz wczesne interwencje w przypadku zębów stałych, co podkreśla jego znaczenie w praktyce stomatologicznej.

Pytanie 19

Podczas zszywania niezanieczyszczonej rany lekarz wykorzystał jedynie krótki kawałek nici. Jakie powinno być prawidłowe postępowanie z pozostałym odcinkiem nici wraz z igłą?

A. Umieszczenie w pojemniku do wstępnej dezynfekcji oraz przygotowanie do ponownej sterylizacji

B. Umieszczenie w pojemniku na odpady medyczne zakaźne o sztywnych ściankach bez dodatkowego przygotowania

C. Starannie zamknięcie w opakowaniu fabrycznym i umieszczenie w pojemniku na odpady komunalne, wyłożonym czerwonym workiem

D. Zamknięcie w oryginalnym opakowaniu foliowym i umieszczenie w pojemniku na odpady medyczne zakaźne

Włożenie pozostałego fragmentu nici do pojemnika na odpady medyczne zakaźne z twardymi ściankami to dokładnie to, co powinno się robić. Takie pojemniki są zaprojektowane, żeby bezpiecznie przechowywać rzeczy, które mogą być niebezpieczne, zwłaszcza w kontekście zdrowia. Nici chirurgiczne mogą mieć kontakt z krwią, więc ich odpowiednie składowanie jest istotne, żeby zminimalizować ryzyko zakażenia dla personelu i innych pacjentów. W praktyce powinno to być standardem w każdym szpitalu. Zgodnie z wytycznymi WHO i lokalnymi przepisami odpady medyczne muszą być dobrze segregowane, co pozwala na ich bezpieczną obróbkę później, jak spalanie czy inna utylizacja, nie szkodząc przy tym środowisku. Nie zapominaj, że każdy pracownik medyczny musi wiedzieć, jak postępować z odpadami, bo to wpływa na bezpieczeństwo w całej placówce.

Pytanie 20

Środek dezynfekcyjny działający grzybobójczo nosi oznaczenie

A. B

B. V

C. F

D. Tbc

Preparat dezynfekcyjny o działaniu grzybobójczym jest oznaczany literą F, co jest zgodne z normami i standardami w branży dezynfekcji. Oznaczenie to wskazuje, że dany środek chemiczny skutecznie zwalcza grzyby, co jest szczególnie istotne w kontekście ochrony zdrowia publicznego oraz w środowiskach, w których występuje ryzyko zakażeń grzybiczych. Przykładowo, w szpitalach i placówkach medycznych stosowanie preparatów o działaniu grzybobójczym jest kluczowe w zapobieganiu infekcjom u pacjentów, zwłaszcza u tych z obniżoną odpornością. W praktyce oznaczenie F jest istotne dla użytkowników, ponieważ umożliwia im dokonanie właściwego wyboru środka dezynfekcyjnego na podstawie jego działania. Używane preparaty powinny być również zgodne z wytycznymi WHO i lokalnymi regulacjami, co zapewnia ich skuteczność i bezpieczeństwo w zastosowaniach praktycznych.

Pytanie 21

Worek z pozostałościami medycznymi powinien zostać oznaczony właściwym kodem

A. 18 01 02

B. 18 01 03

C. 18 01 04

D. 18 0108

Odpowiedź 18 01 04 jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do odpadów medycznych pozostałych, które są klasyfikowane zgodnie z Krajowym planem gospodarki odpadami oraz międzynarodowymi standardami, takimi jak Europejski Katalog Odpadów (EWC). Kod 18 01 04 w szczególności oznacza odpady medyczne, które nie są zakaźne, ale mogą być niebezpieczne ze względu na ich chemiczne lub fizyczne właściwości. Przykładem mogą być odpady pochodzące z laboratoriach, gdzie prowadzone są analizy, lub odpady z jednostek medycznych, które nie zawierają materiałów zakaźnych. W praktyce, stosowanie właściwego kodu umożliwia skuteczne zarządzanie tymi odpadami, ich transport oraz recykling, przyczyniając się do ochrony środowiska i zdrowia publicznego. Właściwe oznakowanie odpadów medycznych jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa pracowników oraz zgodności z przepisami prawa, co potwierdzają regulacje takie jak Ustawa o odpadach oraz regulacje dotyczące ochrony zdrowia i środowiska.

Pytanie 22

W trakcie przeprowadzania leczenia endodontycznego dentysta prosi o przygotowanie narzędzi w kolejności: 25, 30, 35. Zgodnie z normami ISO asystentka stomatologiczna powinna zorganizować narzędzia w kolorach:

A. białym, żółtym, niebieskim

B. czerwonym, niebieskim, zielonym

C. żółtym, czerwonym, niebieskim

D. czerwonym, żółtym, zielonym

Odpowiedź wskazująca na kolory czerwony, niebieski i zielony jest zgodna z normami standaryzacji ISO dotyczącymi narzędzi endodontycznych. W systemie kolorów ISO narzędzia o średnicy 25, 30 i 35 są odpowiednio oznaczone kolorami: czerwonym dla średnicy 25, niebieskim dla 30 oraz zielonym dla 35. Ta standaryzacja pomaga w szybkiej identyfikacji narzędzi podczas leczenia endodontycznego, co jest kluczowe w praktyce klinicznej, gdzie czas odgrywa istotną rolę. Przykładowo, asystentka stomatologiczna, znając te kolory, może sprawnie przygotować odpowiednie narzędzia, co przyspiesza proces leczenia pacjenta i minimalizuje ryzyko błędów. Warto również zauważyć, że stosowanie standardów ISO w stomatologii nie tylko zwiększa efektywność pracy, ale także podnosi bezpieczeństwo procedur oraz zadowolenie pacjentów. W praktyce, wiedza o kolorach narzędzi jest nieoceniona, a jej znajomość jest podstawą dobrych praktyk w każdym gabinecie stomatologicznym.

Pytanie 23

Liczba planowanych testów biologicznych w autoklawie uzależniona jest od

A. ciśnienia wewnętrznego w komorze

B. liczby pakietów przeznaczonych do sterylizacji

C. typy zastosowanego opakowania narzędzi

D. pojemności komory sterylizacyjnej

Prawidłowa odpowiedź to pojemność komory sterylizatora, ponieważ to właśnie ta wielkość determinuje, ile pakietów można jednocześnie poddać procesowi sterylizacji. W praktyce, każdy autoklaw ma określoną maksymalną pojemność, którą można znaleźć w dokumentacji producenta. Przykładowo, autoklaw o pojemności 10 litrów zmieści określoną ilość pakietów, a jego przeciążenie może prowadzić do niewłaściwej cyrkulacji pary wodnej i, co za tym idzie, zmniejszenia skuteczności sterylizacji. Zgodnie z normami ISO 13485 w zakresie produkcji wyrobów medycznych, kluczowe jest przestrzeganie zaleceń producenta dotyczących maksymalnej pojemności, aby zapewnić optymalne warunki do sterylizacji. Dobrą praktyką jest także przeprowadzanie testów walidacyjnych, które potwierdzą, że proces sterylizacji jest skuteczny dla konkretnej konfiguracji załadunku. Utrzymanie odpowiednich warunków w komorze, takich jak czas i temperatura, również jest ściśle związane z pojemnością, co czyni ją kluczowym parametrem w procesie sterylizacji.

Pytanie 24

Przewlekłe spożycie zbyt dużej ilości fluoru prowadzi do

A. hipoplazji

B. erytroplazji

C. melanoplakii

D. fluorozy

Fluoroza jest chorobą związana z przewlekłym nadmiarem fluoru w organizmie, objawiającą się przede wszystkim zmianami w strukturze zębów. Powstaje na skutek nadmiernego spożycia fluoru w okresie, gdy zęby są w fazie rozwoju, co może prowadzić do zmian w szkliwie. Objawy fluorozy obejmują plamy, przebarwienia oraz różne deformacje szkliwa, co wpływa na estetykę zębów oraz ich funkcję. W praktyce, zrozumienie fluorozy jest kluczowe dla dentystów i specjalistów zajmujących się profilaktyką zdrowia jamy ustnej, aby mogli skutecznie edukować pacjentów o ryzykach związanych z nadmiernym spożyciem fluoru. Standardy takich organizacji jak Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) podkreślają znaczenie monitorowania stężenia fluoru w wodzie pitnej oraz w produktach stomatologicznych, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia fluorozy. Wiedza na temat fluorozy ma również zastosowanie w planowaniu leczenia stomatologicznego oraz w działaniach profilaktycznych, co znacząco wpływa na jakość życia pacjentów.

Pytanie 25

Asystentka pragnie przekazać lekarzowi dane dotyczące zamówienia na preparaty dezynfekcyjne, które jest realizowane tego dnia, w momencie, gdy materiał kompozytowy polimeryzuje u pacjenta siedzącego na fotelu. Powinna to zrobić

A. szeptem do ucha lekarza w trakcie zabiegu

B. po wyjściu pacjenta z gabinetu

C. przy fotelu po zakończeniu polimeryzacji

D. zdecydowanym tonem w czasie zabiegu

Odpowiedź "po opuszczeniu gabinetu przez pacjenta" jest prawidłowa, ponieważ w sytuacji, gdy materiał kompozytowy jest polimeryzowany, kluczowe jest zapewnienie pełnej koncentracji zarówno pacjenta, jak i lekarza. Podczas polimeryzacji, która wymaga precyzyjnej kontroli czasu oraz warunków, wszelkie zakłócenia mogą wpłynąć na wynik końcowy. Zgodnie z zaleceniami dotyczącymi komunikacji w gabinetach lekarskich, wszelkie rozmowy dotyczące procedur powinny odbywać się w trakcie, gdy pacjent nie jest w bezpośrednim kontakcie z zabiegiem. Przykładem dobrych praktyk jest informowanie lekarza o zamówieniach lub innych sprawach administracyjnych w czasie, gdy pacjent nie jest obecny, co pozwala na zachowanie profesjonalizmu i komfortu pacjenta. W takich sytuacjach, aby uniknąć zbędnego stresu i niepewności, asystentka może wykorzystać czas po opuszczeniu gabinetu przez pacjenta, aby bez przeszkód przekazać wszystkie istotne informacje. Takie podejście sprzyja także budowaniu pozytywnej atmosfery w gabinecie oraz zwiększa satysfakcję pacjenta z świadczonych usług.

Pytanie 26

U pacjenta na fotelu stomatologicznym wystąpiło zatrzymanie krążenia. Asystentka stomatologiczna, współpracując z dentystą, powinna bezzwłocznie

A. wykonać wdechy ratownicze, a następnie przenieść pacjenta na podłogę i prowadzić pośredni masaż serca

B. wykonać uciski klatki piersiowej na fotelu ustawionym w pozycji Trendelenburga

C. ustawić pacjenta w bezpiecznej pozycji, a następnie przeprowadzić pośredni masaż serca i oddechy według ustalonego schematu

D. przenieść pacjenta na podłogę, uciskać klatkę piersiową i wykonywać oddechy ratownicze wg procedur

Przeniesienie pacjenta na podłogę w przypadku zatrzymania krążenia jest kluczowym krokiem w zapewnieniu skutecznej resuscytacji. W pozycji leżącej na twardej powierzchni można łatwiej wykonywać masaż serca, co jest fundamentalnym elementem podstawowych zabiegów ratujących życie. Zgodnie z wytycznymi Europejskiej Rady Resuscytacji, dla osób dorosłych zaleca się stosowanie ucisków klatki piersiowej w częstości 100-120 ucisków na minutę oraz głębokości około 5-6 cm. Ważne jest również, aby po każdym ucisku klatki piersiowej pozwolić jej na pełne rozprężenie, co pozwala sercu napełnić się krwią. Po rozpoczęciu resuscytacji krążeniowo-oddechowej, w przypadku braku oddechu, należy wykonać sztuczne oddychanie. Praktyczne zastosowanie tych technik wymaga znajomości procedur, które są regularnie ćwiczone w ramach szkoleń BLS (Basic Life Support). Wiedza o tym, jak poprawnie i szybko reagować w sytuacji zatrzymania krążenia, może znacząco zwiększyć szanse przeżycia pacjenta.

Pytanie 27

Narzędzie do endodoncji - wypełniacz kanałowy to:

A. K-File

B. spreader

C. K-Reamer

D. plugger

Upychadło kanałowe, znane jako plugger, jest specjalistycznym narzędziem stosowanym w endodoncji do opakowywania materiałów wypełniających w kanałach korzeniowych zęba. Jego konstrukcja umożliwia skuteczne i precyzyjne wprowadzenie materiału obturacyjnego, takiego jak gutaperka, co jest kluczowe dla zapewnienia szczelności i eliminacji potencjalnych źródeł infekcji. Użycie upychadła pozwala na uzyskanie odpowiedniej gęstości wypełnienia, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w endodoncji. Należy pamiętać, że technika wypełniania kanałów korzeniowych powinna być precyzyjna, aby uniknąć nieprawidłowego wypełnienia, co może prowadzić do niepowodzeń terapeutycznych. W standardach endodontycznych zaleca się stosowanie upychadeł, aby osiągnąć optymalne rezultaty kliniczne oraz skuteczność leczenia, jak również minimalizować ryzyko powikłań. W praktyce, podczas zabiegu, dentysta stosuje upychadło, aby równomiernie rozprowadzić materiał wypełniający, co zapewnia długotrwałe efekty i zadowolenie pacjenta.

Pytanie 28

Podczas uzupełniania elektronicznego diagramu pacjenta, asystentka powinna oznaczyć powierzchnię językową

A. literą D

B. literą L

C. literą B

D. literą M

Odpowiedź literą L jest poprawna, ponieważ oznacza powierzchnię językową w terminologii stomatologicznej. W kontekście anatomii jamy ustnej, powierzchnia językowa odnosi się do tej części języka, która jest skierowana ku górze i w stronę podniebienia. Używanie liter do opisywania poszczególnych powierzchni zębów i języka jest standardem w dokumentacji medycznej, co pozwala na precyzyjne komunikowanie się w zespole medycznym. Dla przykładu, w ortodoncji i protetyce, znajomość tej terminologii jest kluczowa, aby prawidłowo odnotować lokalizację problemów i podejmować odpowiednie działania terapeutyczne. Użycie liter L, D, B i M odnosi się do określenia różnych powierzchni w jamie ustnej, gdzie L oznacza powierzchnię językową, D to powierzchnia policzkowa, B to powierzchnia wargowa, a M to powierzchnia mezjalna. Takie oznaczenia są pomocne w celach diagnostycznych i terapeutycznych, zapewniając jednoznaczność w komunikacji. W praktyce, dokumentowanie stanu zdrowia pacjenta przy użyciu tych standardów ułatwia współpracę pomiędzy różnymi specjalistami, co jest niezbędne w leczeniu i monitorowaniu postępów pacjentów.

Pytanie 29

Jaką modyfikację (zgodnie z zasadą pięciu modyfikacji) należy zastosować, przestawiając ułożenie głowy pacjenta leżącego w płaszczyźnie pionowej?

A. II

B. IV

C. III

D. I

Odpowiedź IV jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z zasadą pięciu zmian, zmiana ułożenia głowy pacjenta w płaszczyźnie pionowej wymaga zastosowania zmiany IV, która odnosi się do rotacji głowy. Rotacja głowy pacjenta jest kluczowym elementem w sytuacjach klinicznych, gdzie konieczne jest zapewnienie odpowiedniego dostępu do dróg oddechowych, a także w kontekście monitorowania stanu pacjenta. Przykładowo, podczas udzielania pierwszej pomocy w sytuacjach nagłych, prawidłowe ustawienie głowy pacjenta może być decydujące dla efektywności wentylacji. Zgodnie z wytycznymi American Heart Association dotyczącymi resuscytacji krążeniowo-oddechowej, zmiana pozycji głowy w celu otwarcia dróg oddechowych jest kluczowa i powinna być przeprowadzana z użyciem techniki „opóźnionej głowy”, co polega na delikatnym odchylaniu głowy do tyłu, aby zminimalizować ryzyko niedrożności dróg oddechowych. Użycie zmiany IV w praktyce umożliwia również skuteczniejsze zastosowanie dodatkowych procedur, takich jak intubacja, co jest niezbędne w przypadkach wystąpienia trudności oddechowych.

Pytanie 30

Podczas wykonywania zabiegu doszło do aspiracji obcego ciała. Pacjent jest świadomy, w tej sytuacji powinno się

A. przeprowadzić 5 uderzeń między łopatkami, na przemian z 5 uciskami w nadbrzuszu

B. szybko wywołać wymioty

C. zrealizować konikotomię

D. zalecić pacjentowi położenie się na plecach i zakazać kaszlenia

W przypadku aspiracji ciała obcego, gdy pacjent jest przytomny, najskuteczniejszym sposobem na usunięcie przeszkody jest zastosowanie sekwencji pięciu uderzeń między łopatkami połączonych z pięcioma uciśnięciami nadbrzusza. Takie postępowanie jest zgodne z wytycznymi American Heart Association oraz innymi standardami resuscytacji. Uderzenia między łopatkami pomagają wytworzyć ciśnienie, które może wypchnąć ciało obce z dróg oddechowych, a uciśnięcia nadbrzusza (manewr Heimlicha) również są skuteczne w generowaniu siły potrzebnej do usunięcia obstrukcji. Użycie tych dwóch technik w odpowiedniej sekwencji jest kluczowe, ponieważ może znacznie zwiększyć szanse na pomyślne usunięcie ciała obcego bez konieczności interwencji chirurgicznej. W praktyce, jeśli pacjent jest w stanie kaszleć, to również można zachęcać go do kaszlu, co stanowi naturalny mechanizm obronny organizmu, jednak w sytuacjach krytycznych, gdy do kaszlu nie dochodzi, powyższa metoda jest zalecana. Warto pamiętać, że w przypadku, gdy pacjent traci przytomność lub nie podejmuje skutecznych prób oddychania, konieczne jest natychmiastowe wezwanie pomocy medycznej.

Pytanie 31

Administrowanie leku znieczulającego osobie z alergią niesie ze sobą ryzyko wystąpienia wstrząsu

A. kardiogennego

B. krwotocznego

C. septycznego

D. anafilaktycznego

Odpowiedź dotycząca wstrząsu anafilaktycznego jest poprawna, ponieważ ten rodzaj reakcji alergicznej może wystąpić po podaniu leku znieczulającego u pacjentów z nadwrażliwością na składniki aktywne lub substancje pomocnicze zawarte w leku. Wstrząs anafilaktyczny to ciężka, zagrażająca życiu reakcja immunologiczna, która prowadzi do znaczącego spadku ciśnienia krwi, obrzęku tkanek oraz może powodować trudności w oddychaniu. Przykłady praktycznego zastosowania tej wiedzy obejmują dokładne zbieranie wywiadu medycznego przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku znieczulającego, co pozwala na identyfikację pacjentów z historią alergii. Standardy medyczne, takie jak wytyczne American Allergy, Asthma & Immunology (AAAAI), zalecają, aby w przypadku pacjentów z alergiami lub wcześniejszymi reakcjami anafilaktycznymi, stosować środki ostrożności, takie jak podawanie leków w kontrolowanych warunkach oraz przygotowanie do szybkiej interwencji medycznej w razie wystąpienia reakcji anafilaktycznej. Edukacja w zakresie rozpoznawania symptomów wstrząsu anafilaktycznego oraz umiejętność stosowania adrenaliny w autostrzykawce to niezbędne umiejętności dla każdego pracownika służby zdrowia.

Pytanie 32

Asystentka powinna przygotować którą elektrodę czynną do profilaktycznej jonoforezy fluorowej, którą wykona lekarz dentysta aparatem Unistom?

A. Cynkową płaską

B. Łyżkową

C. Igłową

D. W kształcie pętli

Odpowiedź "Łyżkowa" jest prawidłowa, ponieważ elektroda łyżkowa jest specjalnie zaprojektowana do aplikacji miejscowej, co jest kluczowe w zabiegu jonoforezy fluorowej. Jej kształt pozwala na precyzyjne dopasowanie do kształtu zęba oraz skuteczne pokrycie powierzchni zębowej preparatem fluorkowym. W kontekście jonoforezy, elektroda łyżkowa umożliwia efektywne przewodzenie prądu, co zwiększa wchłanianie fluoru do tkanek zębowych. Praktyczne zastosowanie tej elektrody wspiera działania profilaktyczne mające na celu zapobieganie próchnicy, co jest zgodne z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego. Warto również zauważyć, że zabiegi takie jak jonoforeza powinny być wykonywane zgodnie z normami, co gwarantuje ich bezpieczeństwo i skuteczność.

Pytanie 33

Aby zapewnić bezpieczne zamknięcie, worki na odpady medyczne powinny być wypełniane maksymalnie do ich

A. 3/4 pojemności

B. 1/2 pojemności

C. 1/3 pojemności

D. 2/3 pojemności

Odpowiedź wskazująca na napełnianie worków na odpady medyczne do 2/3 ich objętości jest poprawna, ponieważ zgodnie z wytycznymi dotyczącymi zarządzania odpadami medycznymi, takie postępowanie zapewnia bezpieczeństwo podczas transportu i utylizacji tych odpadów. Wypełnienie worków jedynie do dwóch trzecich objętości pozwala na ich łatwe i bezpieczne zamknięcie, co minimalizuje ryzyko przypadkowego otwarcia oraz rozprzestrzenienia się niebezpiecznych materiałów. Przykładowo, w instytucjach medycznych takich jak szpitale, odpady w postaci użytych igieł, materiałów zakaźnych czy chemikaliów są klasyfikowane jako niebezpieczne, dlatego należy zachować szczególne środki ostrożności. Praktyczne zastosowanie tej zasady polega na zapewnieniu, że podczas transportu do miejsca utylizacji odpady są zabezpieczone, co jest zgodne z regulacjami prawnymi i normami BHP. W wielu krajach, w tym w Polsce, normy takie jak PN-EN 840 odnoszą się do wymagań dotyczących pojemników na odpady, co podkreśla znaczenie właściwego zarządzania i segregacji odpadów medycznych.

Pytanie 34

Aby uzyskać wycisk dolny w przypadku braków zębowych skrzydłowych, należy wykonać odpowiednią łyżkę wyciskową

A. z częścią podniebienną o niskich, zaokrąglonych krawędziach.

B. z wcięciem dla języka, z wysokimi krawędziami.

C. w formie podkowy, z brzegami wysokimi w części przedniej oraz niskimi w bokach.

D. z wcięciem dla języka, z krawędziami niskimi i zaokrąglonymi.

Wybór łyżki wyciskowej w kształcie podkowy o brzegach wysokich w odcinku przednim i niskich w odcinkach bocznych jest kluczowy w kontekście pobierania wycisków dolnych przy skrzydłowych brakach uzębienia. Taki kształt łyżki umożliwia lepsze dopasowanie do anatomicznej budowy jamy ustnej pacjenta, co jest niezbędne dla uzyskania dokładnych wycisków. Wysokie brzegi w odcinku przednim stabilizują łyżkę i zapobiegają jej przesuwaniu się podczas wyciskania, co jest szczególnie istotne w przypadku pacjentów z brakami uzębienia, gdzie stabilność jest kluczowa. Niskie brzegi w odcinkach bocznych pozwalają na łatwiejsze wprowadzenie łyżki do jamy ustnej oraz minimalizują ryzyko podrażnienia tkanek. W praktyce, stosowanie takiej łyżki wyciskowej zgodne jest z zaleceniami i standardami stomatologicznymi, które podkreślają znaczenie dokładności w uzyskiwaniu wycisków, co bezpośrednio wpływa na jakość dalszej rehabilitacji protetycznej.

Pytanie 35

Który rodzaj cementu powinien być zastosowany do trwałego osadzenia mostu protetycznego?

A. Szkło-jonomerowy

B. Cynkowo-siarczanowy

C. Prowizoryczny

D. Cynkowo-siarczanowy

Cement szkło-jonomerowy jest szeroko stosowany w stomatologii do trwałego osadzania mostów protetycznych, ze względu na swoje właściwości chemiczne i mechaniczne. Jego główną zaletą jest zdolność do wiązania z strukturą zęba poprzez reakcję chemiczną, co prowadzi do silnego oraz trwałego połączenia. W porównaniu do innych materiałów, szkło-jonomerowy cement uwalnia fluor, co korzystnie wpływa na remineralizację szkliwa i zapobiega próchnicy. To sprawia, że jest on idealny do zastosowań w obszarach narażonych na wysokie obciążenia mechaniczne, takich jak mosty protetyczne. Dodatkowo, cement ten charakteryzuje się dobrą estetyką, co jest istotne w przypadku widocznych prac protetycznych. Stosowanie materiałów zgodnych z aktualnymi standardami, takimi jak ISO 9917-1, zapewnia nie tylko bezpieczeństwo pacjenta, ale także długotrwałe efekty estetyczne i funkcjonalne protetyki.

Pytanie 36

Po ustaleniu średniej głębokości ubytku w zębie 16, lekarz zwrócił się z prośbą o dostarczenie kompozytu światłoutwardzalnego. Realizując prośbę lekarza, asystentka stomatologiczna powinna

A. umieścić kompozyt w ubytku za pomocą nakładacza i szybko użyć lampy polimeryzacyjnej

B. przekazać na nakładaczu płaskim porcję kompozytu wystarczającą do wypełnienia całego ubytku

C. podać pierwszą dawkę kompozytu na nakładaczu kulkowym

D. przekazać lekarzowi tubkę kompozytu oraz lampę polimeryzacyjną

Podanie pierwszej porcji kompozytu na nakładaczu kulkowym jest najbardziej właściwe w kontekście wypełniania ubytku w zębie. Nakładacz kulkowy pozwala na precyzyjne umiejscowienie materiału w ubytku, co jest kluczowe dla uzyskania estetycznego i funkcjonalnego wypełnienia. Dzięki kształtowi kulkowemu można łatwiej dotrzeć do trudnych miejsc i równomiernie rozprowadzić kompozyt w obrębie ubytku. Dodatkowo, stosowanie nakładacza kulkowego przyczynia się do mniejszego ryzyka powstawania pęcherzyków powietrza, co mogłoby osłabić wiązanie materiału. W praktyce stomatologicznej, przestrzeganie zasad stosowania kompozytów światłoutwardzalnych, takich jak odpowiednia technika nakładania oraz szybkość w używaniu lampy polimeryzacyjnej, jest niezbędne do uzyskania optymalnych efektów leczenia, co podkreślają standardy kliniczne.

Pytanie 37

Jakiego odcienia są czasowe opatrunki wykonane z dentyny wodnej, używane w terapii kanałów korzeniowych?

A. W kolorze czerwonym

B. W kolorze żółtym

C. W kolorze różowym

D. W kolorze białym

Opatrunki czasowe z dentyny wodnej stosowane w leczeniu kanałów korzeniowych są zazwyczaj żółte, co jest wynikiem zastosowania określonych składników chemicznych, które nadają im ten kolor. Opatrunki te, znane również jako materiały tymczasowe, mają na celu zabezpieczyć otwarte kanały korzeniowe przed infekcjami i umożliwić dalsze leczenie. W praktyce stosuje się je, gdy lekarz stomatologiczny przeprowadza leczenie endodontyczne, które wymaga kilku wizyt. Opatrunki te powinny charakteryzować się dobrą adhezją do tkanek oraz odpornością na działanie płynów ustrojowych. Wśród standardów stosowanych w stomatologii endodontycznej, ważne jest, aby materiały tymczasowe były łatwe do usunięcia, nie wywoływały reakcji alergicznych oraz nie wpływały negatywnie na następne etapy leczenia. Dobre praktyki wskazują, że stosowanie opatrunków czasowych o odpowiedniej kolorystyce i właściwościach fizycznych jest kluczowe dla sukcesu całego procesu leczenia kanałowego.

Pytanie 38

Aby przeprowadzić badanie żywotności miazgi zęba, asystentka stomatologiczna powinna przygotować

A. endometr

B. kauter

C. irygujący

D. pulptester

Pulp tester, znany również jako tester żywotności miazgi zęba, jest kluczowym narzędziem w diagnostyce stomatologicznej, wykorzystywanym do oceny reakcji miazgi zębowej na bodźce termiczne lub elektryczne. Jego zastosowanie pozwala na określenie stanu zdrowia miazgi, co jest niezbędne w przypadku podejrzenia zapalenia miazgi lub martwicy. W praktyce stomatologicznej asystentka przygotowuje pulptester, aby lekarz mógł przeprowadzić testy na pacjencie, co jest zgodne ze standardami diagnostycznymi. Przykładowo, w przypadku pacjenta skarżącego się na ból zęba, pulptester umożliwia określenie, czy ból jest związany z miazgą, a także pozwala ocenić, czy ząb nadaje się do leczenia kanałowego. Dodatkowo, znajomość procedur związanych z używaniem pulptestera, takich jak odpowiednie przygotowanie pacjenta i interpretacja wyników, jest kluczowa dla zapewnienia wysokiej jakości opieki stomatologicznej.

Pytanie 39

Która forma próchnicy najczęściej diagnozowana jest u dzieci i młodzieży?

A. Przewlekła

B. Ostra

C. Powikłana

D. Nietypowa

Ostra próchnica jest najczęściej występującym rodzajem próchnicy u dzieci i młodzieży. Charakteryzuje się szybkim postępem choroby, co prowadzi do nagromadzenia się bakterii w jamie ustnej oraz do szybkiej demineralizacji szkliwa. W przypadku dzieci, ich dietetyczne nawyki, bogate w cukry, oraz niewystarczająca higiena jamy ustnej są głównymi czynnikami sprzyjającymi rozwojowi ostrej próchnicy. Szkoły powinny edukować dzieci w zakresie profilaktyki, w tym regularnego mycia zębów oraz ograniczania spożycia słodyczy. Wczesne wykrycie i leczenie ostrej próchnicy jest kluczowe, aby zapobiec powikłaniom, takim jak ból, infekcje, a także konieczność przeprowadzenia bardziej skomplikowanych zabiegów stomatologicznych. Zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia, regularne wizyty u dentysty oraz stosowanie fluoru mogą znacząco poprawić stan zdrowia jamy ustnej dzieci, co potwierdzają liczne badania kliniczne.

Pytanie 40

W trakcie zabiegu w klinice stomatologicznej fartuch asystentki został splamiony krwią. Po jego zdjęciu, aby zdezynfekować fartuch, powinno się użyć

A. 5% podchloryn sodu

B. 3% wodę utlenioną

C. 10% wodę utlenioną

D. 2% podchloryn sodu

5% podchloryn sodu jest zalecanym środkiem odkażającym, który charakteryzuje się szerokim spektrum działania przeciwdrobnoustrojowego, w tym skutecznością wobec wirusów, bakterii oraz grzybów. W kontekście odkażania fartuchów asystentek stomatologicznych, podchloryn sodu jest preferowany ze względu na jego właściwości dezynfekujące i utleniające, które pozwalają na skuteczne usunięcie zanieczyszczeń organicznych, takich jak krew. Przykładem zastosowania 5% podchlorynu sodu w praktyce stomatologicznej jest użycie go do dezynfekcji materiałów ochronnych, które mogły mieć kontakt z płynami ustrojowymi pacjentów. Ponadto, zgodnie z wytycznymi CDC oraz normami ISO dotyczącymi kontroli zakażeń w opiece zdrowotnej, stosowanie odpowiednich środków dezynfekcyjnych jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa zarówno pacjentów, jak i personelu. Warto również pamiętać o przygotowaniu roztworu z podchlorynu sodu w odpowiednich warunkach oraz o przestrzeganiu zasad dotyczących czasu kontaktu z powierzchnią, aby osiągnąć maksymalną skuteczność dezynfekcji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej