Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik rolnik
Kwalifikacja: ROL.04 - Prowadzenie produkcji rolniczej
Data rozpoczęcia: 7 grudnia 2025 11:11
Data zakończenia: 7 grudnia 2025 11:28

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Wybierz najbardziej optymalny czas nawożenia obornikiem dla ziemniaków i buraków.

A. Jesienią dla buraków, a wiosną dla ziemniaków

B. Wiosną dla buraków, a jesienią dla ziemniaków

C. Najwcześniej wiosną

D. Późną jesienią przed zimową orką

Zrozumienie terminów nawożenia obornikiem jest kluczowe dla optymalizacji plonów, a pomyłki w tym zakresie mogą prowadzić do nieefektywności oraz obniżenia jakości zbiorów. Odpowiedź sugerująca nawożenie "jak najwcześniej na wiosnę" jest nieadekwatna, ponieważ stosowanie obornika zbyt wcześnie może nie zapewnić roślinom odpowiedniej ilości składników odżywczych w kluczowych momentach ich wzrostu, a także może sprzyjać wymywaniu azotu z gleby. W przypadku opcji "wiosną pod buraki, a jesienią pod ziemniaki", istnieje ryzyko, że buraki nie otrzymają wystarczającej ilości składników w odpowiednim czasie, co wpływa na ich rozwój i plonowanie. Z kolei nawożenie "późną jesienią przed orką zimową" może prowadzić do strat azotu na skutek wymywania oraz ograniczonej dostępności dla późniejszych upraw. Warto także zwrócić uwagę, że obornik najlepiej stosować z wyprzedzeniem, aby składniki miały czas na rozkład i mineralizację, co przekłada się na ich lepszą dostępność dla roślin w okresie wegetacyjnym. Dlatego kluczowe jest dostosowanie terminu nawożenia do specyficznych potrzeb roślin oraz warunków glebowych, co zapewnia zdrowy rozwój upraw i wysokie plony.

Pytanie 2

Jakiego materiału używa się do produkcji obudów skrzyń biegów w ciągnikach rolniczych?

A. staliwo

B. stal

C. surówka

D. żeliwo

Obudowy skrzyń biegów ciągników rolniczych wykonuje się głównie z żeliwa ze względu na jego korzystne właściwości mechaniczne oraz odporność na zużycie. Żeliwo charakteryzuje się wysoką twardością, co sprawia, że jest idealne do produkcji komponentów, które muszą wytrzymać duże obciążenia i wibracje. Dodatkowo, żeliwo ma doskonałe właściwości odlewnicze, co umożliwia precyzyjne formowanie skomplikowanych kształtów obudów. W praktyce, obudowy te muszą znosić nie tylko siły działające podczas pracy maszyny, ale także ekstremalne warunki atmosferyczne oraz kontakt z różnymi płynami eksploatacyjnymi. Przykładowo, w procesie produkcji skrzyń biegów, wykorzystuje się żeliwo szare, które posiada dobrą odporność na korozję oraz stabilność wymiarową. Standardy branżowe, takie jak ISO 9001, podkreślają znaczenie stosowania odpowiednich materiałów w produkcji, co wpływa na trwałość i efektywność działania maszyn rolniczych.

Pytanie 3

Zaleca się regularne czyszczenie kopyt konia?

A. raz na tydzień

B. po jeździe

C. przed jazdą i po jeździe

D. przed każdą jazdą

Prawidłowa odpowiedź to czyszczenie kopyt konia przed jazdą i po jeździe. Regularne czyszczenie kopyt jest kluczowym elementem dbania o zdrowie i dobrostan konia. Gromadzący się brud, piach i resztki podłoża mogą prowadzić do powstania problemów zdrowotnych, takich jak zapalenie strzałki czy infekcje. Czyszczenie kopyt pozwala również sprawdzić ich kondycję i zauważyć ewentualne zranienia lub zmiany wymagające interwencji weterynaryjnej. Zaleca się wykonywanie tej czynności zarówno przed jazdą, aby upewnić się, że koń ma czyste i zdrowe kopyta, jak i po jeździe, aby usunąć zanieczyszczenia, które mogły się nagromadzić podczas aktywności. Taka praktyka nie tylko zwiększa komfort konia, ale także poprawia bezpieczeństwo jeźdźca. Warto stosować odpowiednie narzędzia, takie jak szczotka kopytowa czy dłuto, aby skutecznie i bezpiecznie zadbać o kopyta. Dlatego regularne czyszczenie kopyt przed i po jeździe jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie opieki nad końmi.

Pytanie 4

Surowe mleko krowie, które ma być używane do produkcji mleka do picia, mleka fermentowanego, twarogu, galaretek mlecznych oraz śmietany, nie może mieć w 1 ml więcej komórek somatycznych niż

A. 400 000

B. 100 000

C. 300 000

D. 200 000

Wybór wartości mniejszej niż 400 000 komórek somatycznych w 1 ml surowego mleka krowiego nie jest właściwy, ponieważ nie uwzględnia obowiązujących standardów jakości mleka, które zostały ustalone na podstawie badań naukowych i analiz ryzyka. Odpowiedzi takie jak 100 000, 200 000 czy 300 000 są wadliwe, ponieważ sugerują, że te wartości są odpowiednie dla mleka przeznaczonego do produkcji różnych produktów mleczarskich, co jest niezgodne z regulacjami prawnymi. W rzeczywistości, wartości te mogą prowadzić do zafałszowania wyników jakości mleka i zaniżenia standardów higieny. W przypadku 100 000 komórek, wartość ta jest stosunkowo niska i może wprowadzać w błąd co do stanu zdrowia zwierząt. Przestarzałe podejście sugerujące, że tak niska liczba zapewnia wysoką jakość mleka, ignoruje rozwój technologii oraz standardów unijnych. Z kolei wartość 200 000 lub 300 000 również nie pokrywa się z rzeczywistością branżową, gdyż w praktyce odpowiednie zarządzanie jakością w produkcji mleka wymaga utrzymywania liczby komórek somatycznych na poziomie nieprzekraczającym 400 000 w celu zapewnienia odpowiedniego zdrowia zwierząt oraz jakości produktów mlecznych. Ignorowanie tych norm może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych i gospodarczych, dlatego istotne jest, aby producenci mleka i przetwórcy byli świadomi obowiązujących norm i zasad w zakresie jakości mleka.

Pytanie 5

Narzędzie marketingowe, mające na celu tworzenie korzystnego wizerunku przedsiębiorstwa, to

A. reklama

B. public relation

C. sprzedaż osobista

D. promocja dodatkowa

Public relation (PR) to kluczowe narzędzie w zarządzaniu wizerunkiem firmy, które ma na celu budowanie i utrzymywanie pozytywnych relacji z różnorodnymi interesariuszami, w tym klientami, pracownikami, dostawcami oraz społecznością lokalną. PR koncentruje się na komunikacji strategicznej, która upowszechnia pozytywne informacje o firmie oraz zarządza jej reputacją. Przykładem skutecznego PR jest organizowanie wydarzeń, takich jak konferencje czy dni otwarte, które pozwalają na bezpośrednie interakcje z odbiorcami i budowanie zaufania. Dobrą praktyką jest również wykorzystanie mediów społecznościowych do komunikacji z klientami, aby angażować ich w dialog i reagować na ich potrzeby. W kontekście PR niezwykle ważne jest także monitorowanie opinii publicznej oraz reagowanie na kryzysy wizerunkowe, co pozwala na szybkie podejmowanie działań naprawczych. Wzmacnianie marki poprzez pozytywne relacje z otoczeniem jest kluczowym elementem długoterminowego sukcesu firmy.

Pytanie 6

Komunikat Głównego Lekarza Weterynarii dotyczy pasztetów drobiowych, których termin minimalnej trwałości upływa dnia

Komunikat prasowy Głównego Lekarza Weterynarii nr 16 w związku z otrzymaniem
pierwszych wyników badań wieprzowiny pochodzącej z Irlandii w kierunku dioksyn.

(Wyciąg)

Informuję, że do godziny 15-ej dnia 23 grudnia 2008 roku, Główny Lekarz Weterynarii otrzymał kolejne listy produktów, które muszą zostać wycofane z rynku.

Produkty te były wyprodukowane w zakładzie Wytwórnia Żywności, 00-000 Warszawa ul. Rozszerzona 3.

Dotyczy to produktów znajdujących się w handlu i wytworzonych między:

18.10.08 a 06.11.08, z datą minimalnej trwałości od 18.10.10 do 06.11.10: pasztet z drobiu z papryką (131 g), pasztet z drobiu firmowy (131 g i 250 g), pasztet z drobiu z zielonym pieprzem (131 g), pasztet z drobiu z pomidorami (131 g i 250 g), pasztet z drobiu z pieczarkami (131 g i 250 g), pasztet z drobiu z majerankiem (131 g);

A. 18 października 2008 r.

B. 6 listopada 2010 r.

C. 6 listopada 2008 r.

D. 23 grudnia 2008 r.

Wybór jednej z dat, które nie mieszczą się w przedziale 18 października 2010 r. do 6 listopada 2010 r. wskazuje na niepełne zrozumienie regulacji dotyczących dat minimalnej trwałości. Terminy te są kluczowym elementem zapewnienia bezpieczeństwa żywności. Odpowiedzi wskazujące daty wcześniejsze, jak 18 października 2008 r. czy 6 listopada 2008 r., są całkowicie nieaktualne i nie mają zastosowania. W przypadku daty 23 grudnia 2008 r. również mamy do czynienia z rażącym błędem, ponieważ jest to data znacznie późniejsza niż podany okres, co również nie odnosi się do obowiązujących przepisów. Typowym błędem myślowym jest skupienie się na tylko jednym elemencie informacji, zamiast uwzględniać całość kontekstu. W przemyśle spożywczym ogromne znaczenie ma przestrzeganie łańcucha dostaw oraz odpowiednie monitorowanie dat ważności w celu zapobiegania marnotrawieniu żywności oraz ochrony zdrowia konsumentów. Nieprawidłowe zrozumienie tych zasad może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, takich jak sprzedaż przeterminowanych produktów, co narusza zarówno przepisy prawa, jak i etykę zawodową. Przykładem dobrych praktyk w tej dziedzinie jest wdrożenie systemów zarządzania jakością, które pomagają w ścisłym monitorowaniu dat ważności oraz zapewnieniu, że wszystkie produkty są zgodne z obowiązującymi regulacjami.

Pytanie 7

W jakim wieku odsadza się źrebięta od klaczy?

A. 12 miesięcy

B. 6 miesięcy

C. 9 miesięcy

D. 3 miesiące

Odsadzanie źrebiąt od klaczy w wieku 6 miesięcy jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli koni. W tym czasie źrebięta osiągają wystarczający poziom rozwoju fizycznego i psychicznego, co pozwala im na samodzielne życie bez matki. Klacze w okresie laktacji mogą zapewnić swoim źrebiętom niezbędne składniki odżywcze w ciągu pierwszych kilku miesięcy życia, jednak po osiągnięciu 6 miesięcy źrebięta mogą zacząć przyswajać stały pokarm i rozwijać swoje umiejętności społeczne poprzez interakcje z innymi końmi. Odsadzanie w tym okresie pozwala także klaczy na regenerację sił oraz rozpoczęcie kolejnego cyklu reprodukcyjnego. Warto również zwrócić uwagę, że w tym czasie źrebięta mają już dobrą odporność i zdolność do adaptacji w grupie. To podejście jest zgodne z wytycznymi Międzynarodowej Federacji Jeździeckiej, która zaleca, aby okres odsadzenia był dostosowany do fizycznego i emocjonalnego rozwoju młodych koni.

Pytanie 8

Jakie urządzenie jest używane do mieszania śrut zbożowych oraz koncentratów paszowych?

A. mieszalnik pasz.

B. śrutownik bijakowy.

C. rozdrabniacz uniwersalny.

D. gniotownik ziarna.

Mieszalnik pasz to naprawdę istotna rzecz, jeżeli mówimy o robieniu mieszanki paszowej. To urządzenie łączy różne składniki, takie jak zboża i różne dodatki w takich proporcjach, które są potrzebne. Fajnie, że pozwala tak dokładnie dozować i mieszać, bo dzięki temu produkt, który dostajemy, jest jednolity. To jest mega ważne dla zdrowia zwierząt i tego, jak się odżywiają. Na przykład, w produkcji paszy dla bydła musimy mieć pewność, że wszystkie składniki odżywcze są równomiernie rozłożone. Coraz więcej nowoczesnych ferm korzysta z tych mieszalników, bo to naprawdę zgodne z dobrymi praktykami w branży i przekłada się na to, że zwierzęta lepiej rosną. Mieszalniki są różnej wielkości i mocy, co sprawia, że można je dostosować do potrzeb danej produkcji, co jest dużym plusem.

Pytanie 9

Wykorzystanie ultradźwięków w walce z szkodnikami magazynowymi jest zaliczane do metod ochrony roślin?

A. biologicznych

B. fizycznych

C. agrotechnicznych

D. chemicznych

Zastosowanie ultradźwięków do zwalczania szkodników magazynowych klasyfikuje się jako metoda fizyczna ochrony roślin, ponieważ wykorzystuje fale dźwiękowe o wysokiej częstotliwości do zakłócania komunikacji oraz aktywności szkodników. Tego rodzaju technologia działa na zasadzie emitowania ultradźwięków, które są niesłyszalne dla ludzi, a jednocześnie mają zdolność odstraszania owadów, takich jak mole czy chrząszcze. Przykładem praktycznego zastosowania tej metody jest instalacja urządzeń emitujących ultradźwięki w przestrzeniach magazynowych, co pozwala na zmniejszenie populacji szkodników bez użycia chemikaliów. Metody fizyczne, takie jak ta, są zgodne z dobrymi praktykami rolniczymi, które promują zrównoważoną ochronę roślin i minimalizację wpływu na środowisko. Stosowanie ultradźwięków może być także uzupełniane innymi metodami, co sprawia, że jest to skuteczna strategia w integrowanej ochronie roślin.

Pytanie 10

Zwierzęta lub grupa zwierząt o łącznej masie wynoszącej 500 kg w kontekście ekonomiki chowu bydła nazywane są

A. sztuką fizyczną

B. dużą jednostką przeliczeniową (DJP)

C. sztuką obornikową (SO)

D. sztuką żywieniową (SŻ)

Duża jednostka przeliczeniowa (DJP) to miara stosowana w ekonomice chowu bydła, która pozwala zrozumieć potrzeby żywieniowe oraz gospodarcze zwierząt. DJP odnosi się do zwierząt o łącznej masie ciała wynoszącej 500 kg, co jest ważne dla efektywnego zarządzania hodowlą. W praktyce, jednostka ta umożliwia rolnikom obliczanie dawek paszowych oraz oceny efektywności chowu. Przykładowo, w gospodarstwie mlecznym, gdzie hodowane są krowy, znajomość DJP pozwala na precyzyjne dostosowanie diety zwierząt w zależności od ich wagi i etapu produkcji. Zastosowanie tej jednostki jest zgodne z normami i zaleceniami takich instytucji jak Wspólna Polityka Rolna Unii Europejskiej, co czyni ją standardem w zarządzaniu produkcją rolną. Poznanie i stosowanie DJP w praktyce pozwala na lepsze planowanie ekonomiczne i zrównoważony rozwój gospodarstw rolnych.

Pytanie 11

W gospodarstwie rolniczym, gdzie ilość wyprodukowanego obornika przekracza 170 kg N/ha użytków rolnych, rolnik powinien

A. zmienić system hodowli zwierząt na bezściołowy

B. zwiększyć ilość nawożenia roślin obornikiem

C. zmniejszyć liczbę zwierząt

D. wdrożyć dodatkowy program nawożenia

Zmniejszenie obsady zwierząt jest kluczowym działaniem w gospodarstwie rolnym, gdy ilość wyprodukowanego obornika przekracza 170 kg N/ha. Nadmiar nawozu organicznego, jakim jest obornik, prowadzi do ryzyka zanieczyszczenia gleby i wód gruntowych azotem. Standardy dobrej praktyki rolniczej nakładają obowiązek dostosowywania liczby zwierząt do możliwości użytków rolnych. Przykładowo, jeśli rolnik posiada więcej zwierząt, niż jego użytki są w stanie efektywnie związać, nadmiar azotu może powodować eutrofizację wód. Ponadto, zmniejszenie obsady pozwala na lepsze zarządzanie zasobami, zapewniając zdrowie zwierząt, a także pozwala na bardziej zrównoważone nawożenie, co jest kluczowe dla długoterminowego sukcesu produkcyjnego. Optymalizacja liczby zwierząt nie tylko poprawia jakość środowiska, ale także może przyczynić się do zwiększenia rentowności gospodarstwa, gdyż zmniejsza koszty związane z nadmiernym nawożeniem i jego potencjalnymi skutkami. Warto również rozważyć różne metody hodowli, które mogą poprawić efektywność produkcji, takie jak rotacja pastwiskowa czy systemy wolnostanowiskowe.

Pytanie 12

Przedstawiona na rysunku rasa owiec najbardziej nadaje się do produkcji

A. mleka.

B. wełny.

C. futer.

D. mięsa.

Odpowiedź "wełna" jest prawidłowa, ponieważ na podstawie analizy przedstawionego rysunku można zauważyć charakterystyczne cechy ras owiec hodowanych głównie dla produkcji wełny. Owce te posiadają gęstą i obfitą okrywę włosową, co jest kluczowym wskaźnikiem ich przeznaczenia. W branży owczarskiej na całym świecie, owce takie jak Merino czy Rambouillet są cenione za wysokiej jakości wełnę, która znajduje zastosowanie w przemyśle tekstylnym do produkcji odzieży, dywanów oraz materiałów izolacyjnych. Włókna wełniane są znane ze swoich właściwości termoizolacyjnych oraz zdolności do absorpcji wilgoci, co czyni je idealnym materiałem zarówno na zimowe odzież, jak i odzież sportową. Dbanie o owce wełniane wymaga szczegółowej wiedzy na temat ich hodowli, żywienia oraz pielęgnacji, aby zapewnić im zdrowie i jakość wełny. W związku z tym, rasy owiec hodowane dla wełny odgrywają kluczową rolę w zrównoważonym rozwoju i praktykach ekologicznych w przemyśle tekstylnym.

Pytanie 13

Jak długo po przygotowaniu kiszonki można ją najwcześniej podać do skarmiania?

A. Po 2 tygodniach

B. Po 6 tygodniach

C. Po 5 miesiącach

D. Po 3 miesiącach

Odpowiedź 'Po 6 tygodniach' jest poprawna, ponieważ kiszonka, aby mogła być bezpiecznie skarmiana, potrzebuje wystarczającego czasu na fermentację. Proces ten pozwala na rozwój korzystnych mikroorganizmów, które wpływają na jakość i smak paszy, a także eliminują szkodliwe bakterie. W standardach produkcji pasz, zaleca się, aby kiszonka była fermentowana przez minimum 6 tygodni, co zapewnia optymalny proces fermentacji, a tym samym odpowiednią wartość odżywczą. Po tym czasie, kiszonka zyskuje na stabilności i zmniejsza ryzyko wystąpienia chorób u zwierząt. Przykładem praktycznym może być kiszenie trawy w silosie na potrzeby bydła mlecznego, gdzie czas fermentacji wpływa nie tylko na smak paszy, ale także na jej strawność i przyswajalność. Właściwie skarmiana kiszonka może przyczynić się do zwiększenia produkcji mleka oraz poprawy ogólnego stanu zdrowia zwierząt, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli zwierząt.

Pytanie 14

Jakie zwierzęta dotyka choroba obrzękowa?

A. prosięta w czasie odsądzenia

B. jagnięta pasące się na pastwisku

C. źrebaki w czasie odsądzenia

D. cielęta w pierwszych dniach życia

Choroba obrzękowa, znana również jako obrzękowość, jest schorzeniem, które najczęściej dotyka prosiąt w okresie odsądzenia. Jest to czas, kiedy prosięta przechodzą z diety mlecznej na stałe pokarmy, co często wiąże się ze stresem i zmniejszoną odpornością. W tym okresie ich układ pokarmowy nie jest jeszcze w pełni rozwinięty, co zwiększa ryzyko wystąpienia różnych chorób, w tym choroby obrzękowej. W praktyce, objawy choroby obrzękowej obejmują obrzęk okolicy głowy, uszu, a także problemy z układem oddechowym, co może prowadzić do znacznych strat ekonomicznych w hodowlach. Aby minimalizować ryzyko wystąpienia tego schorzenia, zaleca się zastosowanie strategii zarządzania, takich jak wprowadzenie stopniowych zmian w diecie, stosowanie probiotyków oraz zapewnienie odpowiednich warunków bytowych. Dobre praktyki weterynaryjne i systematyczna obserwacja zwierząt mogą znacząco pomóc w wczesnym wykryciu objawów choroby i podjęciu szybkich działań interwencyjnych.

Pytanie 15

W ekologicznym gospodarstwie dozwolone jest w żywieniu trzody chlewnej wykorzystanie

A. pasz z roślin genetycznie modyfikowanych

B. mączek rybnych

C. stymulatorów wzrostu

D. syntetycznych zamienników pasz naturalnych

Mączki rybne są dozwolonym składnikiem w żywieniu trzody chlewnej w gospodarstwach ekologicznych, ponieważ stanowią źródło wysokiej jakości białka oraz dostarczają niezbędnych kwasów tłuszczowych omega-3 i omega-6. Użycie mączek rybnych może przyczynić się do poprawy wzrostu i zdrowia zwierząt, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju. W praktyce, mączki rybne mogą być wykorzystywane jako dodatek do pasz, co zwiększa ich wartość odżywczą. W gospodarstwach ekologicznych preferuje się wykorzystanie składników naturalnych, a mączki rybne są produktem pozyskiwanym z ryb, które mogą być zrównoważone w kontekście ich połowów. Warto także zauważyć, że zgodnie z regulacjami dotyczącymi produkcji ekologicznej w Unii Europejskiej (Rozporządzenie (UE) nr 2018/848), mączki rybne są akceptowane jako źródło białka, co podkreśla ich rolę w zdrowym żywieniu zwierząt hodowlanych.

Pytanie 16

Po przeprowadzeniu uboju trzody chlewnej, według obowiązujących przepisów, mięso wieprzowe musi być obligatoryjnie badane pod kątem

A. osy

B. włośnicy

C. pryszczycy

D. brucelozy

Włośnica to poważna choroba, która jest wywoływana przez pasożyty z rodziny Trichinella. Jeśli te nicienie dostaną się do mięsa wieprzowego, mogą stanowić realne zagrożenie dla zdrowia ludzi. Dlatego po uboju świń, mięso musi być dokładnie badane pod kątem włośnicy. To badanie polega na szukaniu larw Trichinella w próbkach mięsa. Jeśli coś takiego zostanie wykryte, mięso jest uznawane za niebezpieczne i nie nadaje się do jedzenia. Standardy związane z ubojem i przetwarzaniem mięsa mówią, że takie testy powinny być robione regularnie, żeby dobrze chronić zdrowie publiczne. Z mojego doświadczenia wynika, że zrozumienie tego procesu jest naprawdę ważne dla osób pracujących w branży mięsnej czy weterynaryjnej, bo pozwala to na lepsze rozpoznawanie zagrożeń i ograniczanie ryzyka związane z jedzeniem mięsa.

Pytanie 17

Jaką roślinę warto nawozić obornikiem w czasie uprawy?

A. wheat

B. barley

C. potato

D. rye

Ziemniak jest rośliną, która szczególnie korzysta z nawożenia obornikiem, ponieważ wymaga dużej ilości składników odżywczych, szczególnie azotu, fosforu i potasu, które są obecne w oborniku. Obornik, jako nawóz organiczny, nie tylko dostarcza roślinie niezbędne makroelementy, ale również poprawia strukturę gleby, zwiększa jej zdolność do retencji wody oraz wspiera rozwój mikroorganizmów glebowych. Przykładowo, w przypadku uprawy ziemniaków, zaleca się wprowadzenie obornika do gleby na kilka tygodni przed sadzeniem bulw, co pozwala mu na przekształcenie się w formy przyswajalne dla rośliny. Dodatkowo, teren uprawny powinien być dobrze przygotowany, co oznacza jego spulchnienie i wzbogacenie organiczne, co sprzyja rozwojowi systemu korzeniowego. Dobre praktyki agronomiczne podkreślają, że stosowanie obornika w uprawach ziemniaków może zwiększyć plony o 20-30%, co czyni to podejście opłacalnym i ekologicznym. Warto również regularnie analizować skład chemiczny gleby, aby dostosować nawożenie do rzeczywistych potrzeb rośliny.

Pytanie 18

Chwościk buraka, zauważany po uszkodzeniach liści rośliny, stanowi

A. owada żerującego

B. chorobę grzybową

C. chorobę wirusową

D. chorobę bakteryjną

Wybór odpowiedzi wskazujących na inne przyczyny uszkodzeń liści buraków pokazuje nieporozumienie w zakresie różnic między chorobami roślinnymi. Odpowiedź, że chwościk buraka jest owadem żerującym, nie uwzględnia klasyfikacji chorób roślinnych. Owady mogą rzeczywiście powodować uszkodzenia roślin, ale są to szkodniki, a nie choroby. W przypadku chwościka buraka mamy do czynienia z patogenem grzybowym, którego mechanizm działania opiera się na inwazji tkanki roślinnej i wytwarzaniu toksyn, co prowadzi do typowych objawów plamistości. Dalsze błędne podejście sugeruje, że chwościk buraka to choroba wirusowa lub bakteryjna. Zarówno wirusy, jak i bakterie mają odmienne mechanizmy infekcji i uszkodzeń, a wirusy często prowadzą do zatrzymania wzrostu i deformacji roślin, podczas gdy bakterie mogą powodować gnicie i zmiany w tkankach. Grzyby, z drugiej strony, preferują inwazję przez otwarte rany lub osłabione tkanki, co jest kluczowym aspektem różnicującym te grupy patogenów. Niepoprawne zrozumienie tego zagadnienia może prowadzić do niewłaściwych metod ochrony roślin, co negatywnie wpływa na plony i zdrowotność upraw. Dlatego kluczowe jest, aby dokładnie rozumieć etiologię chorób roślinnych oraz skutecznie je klasyfikować dla zapewnienia efektywnej ochrony i zarządzania w uprawach.

Pytanie 19

Orkę siewną pod żyto należy przeprowadzić

A. 2-3 tygodnie przed siewem pługiem z odkładnicą kulturalną

B. bezpośrednio przed siewem pługiem podorywkowym

C. 3 tygodnie przed siewem pługiem podorywkowym

D. tuż przed siewem pługiem z odkładnicą śrubową

Wybór terminów i technik orki jest kluczowym elementem agrotechniki, a podejścia zaprezentowane w niepoprawnych odpowiedziach mogą prowadzić do niekorzystnych skutków dla jakości gleby i plonów. Na przykład, orka bezpośrednio przed siewem pługiem podorywkowym jest niewłaściwa, ponieważ nie daje wystarczającego czasu glebie na regenerację oraz na odpowiednie rozłożenie składników organicznych. Taki proces może spowodować, że gleba będzie zbyt zbita i nieprzygotowana na przyjęcie nasion, co może prowadzić do słabego wschodu i ograniczenia plonów. Z kolei wykonanie orki 3 tygodnie przed siewem pługiem podorywkowym także nie jest optymalne, ponieważ zbyt wczesne spulchnienie gleby może prowadzić do jej wyschnięcia i utraty struktury, co negatywnie wpływa na jej zdolności retencyjne. Użycie pługa z odkładnicą śrubową również nie jest zalecane w tym kontekście, ponieważ narzędzia te są często przeznaczone do głębszej orki, co może skutkować niepotrzebnym zaburzeniem warstwy próchnicznej i zmniejszeniem aktywności mikroorganizmów glebowych. W rezultacie, niewłaściwie przeprowadzona orka może prowadzić do degradacji gleby, co jest sprzeczne z zasadami zrównoważonego rozwoju w rolnictwie. Aby skutecznie przygotować glebę pod uprawy, niezbędne jest przestrzeganie odpowiednich terminów oraz technik orki, które uwzględniają specyfikę danej uprawy oraz właściwości gleby.

Pytanie 20

Jaką rasę owiec należy wykorzystać do produkcji wełny mieszanej?

A. merynos polski

B. polska owca nizinna

C. wrzosówka

D. polska owca długowełnista

Polska owca nizinna, polski merynos oraz polska owca długowełnista to rasy owiec, które mają swoje unikalne cechy, jednak w kontekście produkcji wełny mieszanej nie spełniają odpowiednich standardów jakościowych. Polska owca nizinna jest rasą użytkowaną głównie dla mięsa, a jej wełna nie jest wystarczająco trwała ani sprężysta, co czyni ją mniej odpowiednią do produkcji wełny mieszanej. Z kolei merynos polski, choć znany ze swojej delikatnej i miękkiej wełny, której właściwości są idealne do produkcji odzieży, nie jest typowo stosowany do mieszania z innymi włóknami. Jego wełna, pomimo wysokiej jakości, może być zbyt cienka do uzyskania materiałów o odpowiedniej wytrzymałości. Polska owca długowełnista z kolei produkuje wełnę o długich włóknach, która najczęściej znajduje zastosowanie w przemyśle tapicerskim, ale nie jest optymalnym wyborem do zastosowań wymagających mieszania różnych typów włókien. Często błędnie zakłada się, że każda rasa owiec może być wykorzystana do produkcji wełny mieszanej; ważne jest jednak, aby zrozumieć specyfikę włókien i ich zastosowania w branży tekstylnej.

Pytanie 21

Nie wykonujemy bronowania pola bezpośrednio po

A. orce przedzimowej

B. podorywce

C. orce wiosennej

D. orce siewnej

Zastosowanie bronowania po podorywce, orce siewnej lub orce wiosennej może prowadzić do niepożądanych efektów, które negatywnie wpłyną na jakość gleby oraz przyszłe plony. W przypadku podorywki, jej celem jest przede wszystkim rozluźnienie gleby oraz ochrona przed erozją. Bronowanie w tym etapie może spowodować, że zbyt intensywna obróbka gleby zniszczy strukturę gleby, co skutkuje zmniejszeniem jej zdolności do zatrzymywania wody oraz powietrza. Przeprowadzanie bronowania po orce siewnej jest również błędem. Taki zabieg może naruszyć przygotowaną już glebę, co z kolei prowadzi do uszkodzenia siewów lub spowolnienia kiełkowania nasion. Zastosowanie bronowania po orce wiosennej również nie jest zalecane, gdyż w tym momencie gleba jest najczęściej wilgotna, a naruszanie jej struktury może prowadzić do zbicia gleby i powstawania zastoisk wodnych. Aby uniknąć tych typowych błędów, kluczowe jest zrozumienie fizycznych i chemicznych właściwości gleby oraz dostosowanie technik uprawowych do jej stanu i potrzeb roślin. Warto pamiętać, że prawidłowe zarządzanie glebą jest fundamentem każdej efektywnej produkcji rolniczej.

Pytanie 22

Jak dużo godzin będzie potrzebować rolnik, aby przygotować pole o powierzchni 16 ha do siewu, mając agregat uprawowy o szerokości 4,2 m, który ma wydajność wynoszącą 3,2 ha/godzinę?

A. 5 godzin

B. 16 godzin

C. 7 godzin

D. 8 godzin

Aby obliczyć czas potrzebny rolnikowi na przygotowanie pola o powierzchni 16 ha przy wydajności agregatu wynoszącej 3,2 ha na godzinę, należy zastosować prostą kalkulację. Wydajność agregatu oznacza, że w ciągu jednej godziny jest w stanie przygotować 3,2 ha powierzchni. Zatem, aby obliczyć liczbę godzin potrzebnych do obrobienia 16 ha, dzielimy 16 ha przez 3,2 ha/godzinę. Wynik tej operacji to 5 godzin. To podejście jest kluczowe w praktyce rolniczej, ponieważ pozwala efektywnie planować czas pracy maszyn, co jest istotne dla optymalizacji kosztów oraz organizacji pracy w gospodarstwie. Przykładowo, rolnik planując siew musi uwzględnić czas potrzebny na przygotowanie pola, co przyczyni się do lepszego zarządzania sezonem uprawowym. Dobrą praktyką jest również monitorowanie wydajności sprzętu, co pozwala na bieżąco dostosowywać harmonogram prac do rzeczywistych możliwości maszyn.

Pytanie 23

Na jaką głębokość przeprowadza się orkę siewną?

A. 10 - 12 cm

B. 30 - 35 cm

C. 35 - 45 cm

D. 15 - 25 cm

Orkę siewną wykonuje się na głębokość 15 - 25 cm, co jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi uprawy roślin. Takie głębokości są optymalne, aby zapewnić odpowiedni kontakt nasion z glebą oraz umożliwić ich skuteczne kiełkowanie. Głębsze orki mogą prowadzić do niepotrzebnego rozrywania struktury gleby oraz utrudniać dostęp powietrza i wody do korzeni roślin. Ponadto, orka na zbyt dużą głębokość może wymagać większego zużycia energii i paliwa, co jest niekorzystne zarówno ekonomicznie, jak i ekologicznie. W praktyce, wykonanie orki w tym zakresie głębokości sprzyja zachowaniu struktury gleby, co jest kluczowe dla zdrowia roślin. Dobrze przeprowadzona orka na zalecanej głębokości stwarza również korzystne warunki do rozwoju mikroorganizmów glebowych, które są niezbędne dla zdrowego ekosystemu glebowego i żyzności. Warto również pamiętać, że w zależności od rodzaju gleby, głębokość orki może być dostosowywana, ale należy unikać odchyleń od podanych standardów.

Pytanie 24

Nawozem ogólnym do stosowania przed siewem oraz po wschodach, dla wszystkich roślin uprawnych z grupy nawozów amonowo-saletrzanych, jest

A. mocznik

B. saletra wapniowa

C. saletra amonowa

D. siarczan amonowy

Saletra amonowa jest nawozem uniwersalnym, który może być stosowany zarówno do nawożenia przedsiewnego, jak i pogłównego. Zawiera azot w formie amonowej i azotanowej, co zapewnia roślinom dostępność tego pierwiastka w różnych fazach wzrostu. Dzięki temu saletra amonowa wspiera rozwój systemu korzeniowego oraz wpływa na wzrost masy zielonej roślin. W praktyce, stosowanie saletry amonowej jest szczególnie korzystne w uprawach zbóż, warzyw oraz roślin okopowych. Przy odpowiednim dawkowaniu, można uzyskać znaczne zwiększenie plonów. Ponadto, jej stosowanie jest zgodne z dobrymi praktykami rolniczymi, które podkreślają znaczenie odpowiedniej fertilizacji w cyklu wegetacyjnym roślin. Standardy nawożenia wskazują, że saletra amonowa wpływa na poprawę jakości plonów, co czyni ją preferowanym wyborem w wielu systemach uprawnych.

Pytanie 25

Materiał siewny bazowy jest przeznaczony do wytwarzania materiału siewnego kategorii

A. elitarny

B. standard

C. handlowy

D. kwalifikowany

Wybór odpowiedzi innej niż 'kwalifikowany' prowadzi do pomyłek związanych z klasyfikacją materiałów siewnych. Odpowiedź 'standard' sugeruje, że materiał siewny bazowy może być wykorzystany w produkcji nasion, które nie są certyfikowane ani kontrolowane, co jest nieprawidłowe. Materiał siewny standardowy nie przechodzi tak szczegółowych badań jak kwalifikowany, co może prowadzić do niższej jakości plonów oraz większej podatności na choroby. Z kolei odpowiedź 'elitarny' odnosi się do najwyższej kategorii materiału siewnego, który jest uzyskiwany w wyniku szczególnych praktyk hodowlanych i nie jest odpowiedni dla każdego producenta. Materiał elitarny jest wytwarzany z najwyższej jakości nasion, ale nie każdy materiał siewny bazowy spełnia te wymagania. Odpowiedź 'handlowy', z drugiej strony, wskazuje na nasiona przeznaczone do sprzedaży, które mogą nie spełniać norm jakościowych, ponieważ nie są wytwarzane na podstawie kontrolowanych procesów. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych kategorii materiałów siewnych oraz ignorowanie przepisów regulujących ich produkcję. W kontekście praktycznym, uzyskanie materiału siewnego kwalifikowanego jest kluczowe dla zapewnienia zdrowia upraw oraz ich długoterminowej wydajności, co jest niezbędne w nowoczesnym rolnictwie.

Pytanie 26

Na podstawie wymagań - ewidencja prowadzonych zabiegów ochrony roślin musi zawierać między innymi:

Wymagania dla stosujących środki ochrony roślin (wyciąg)
Posiadacze gruntów lub obiektów magazynowych, gdzie prowadzone są zabiegi ochrony roślin, prowadzą ewidencję tych zabiegów, która zawiera:
–	nazwę rośliny, produktu roślinnego lub przedmiotu;
–	powierzchnię uprawy roślin lub obiektów magazynowych;
–	powierzchnię, na których są wykonywane zabiegi ochrony roślin oraz terminy ich wykonywania;
–	nazwy zastosowanych środków ochrony roślin i ich dawki;
–	przyczyny zastosowania środków ochrony roślin.

A. termin wykonania zabiegu oraz rodzaj opryskiwacza jakim został wykonany.

B. producenta środka chemicznego.

C. formę użytkową zastosowanych środków chemicznych.

D. nazwę rośliny, nazwy i dawki zastosowanych środków chemicznych.

Właściwa odpowiedź na to pytanie to "nazwa rośliny, nazwy i dawki zastosowanych środków chemicznych", co jest zgodne z aktualnymi wymaganiami prawnymi dotyczącymi ewidencji zabiegów ochrony roślin. Zgodnie z przepisami, ewidencja powinna obejmować szczegółowe informacje o zastosowanych środkach, ich dawkach oraz nazwach roślin, co jest kluczowe dla monitorowania i oceny efektywności ochrony roślin oraz dla zachowania bezpieczeństwa w trakcie stosowania agrochemikaliów. Przykładowo, prowadzenie dokładnej ewidencji pozwala na łatwe identyfikowanie problemów związanych z odpornością szkodników na konkretne substancje czynne. Ponadto, właściwa dokumentacja sprzyja lepszemu zarządzaniu chemizacją upraw, co jest zgodne z dobrymi praktykami rolniczymi oraz zasadami zrównoważonego rozwoju. Właściwe stosowanie środków ochrony roślin oraz ich ewidencjonowanie jest nie tylko wymogiem prawnym, ale również istotnym elementem odpowiedzialnego i efektywnego rolnictwa.

Pytanie 27

W celu zlikwidowania pleśni śniegowej, która występuje na roślinach ozimych, należy przeprowadzić

A. bronowanie

B. talerzowanie

C. orkę

D. wałowanie

Bronowanie jest skuteczną metodą zwalczania pleśni śniegowej na życie ozimym, ponieważ polega na mechanicznym rozluźnieniu gleby, co sprzyja lepszemu przewietrzaniu oraz osuszaniu. Pleśń śniegowa, wywołana przez grzyby, prosperuje w wilgotnych i słabo wentylowanych warunkach. Bronowanie, poprzez eliminację warstwy zbitą ziemi i usunięcie nadmiaru resztek organicznych, powoduje, że gleba staje się bardziej przepuszczalna. W praktyce, zaleca się przeprowadzenie bronowania wczesną wiosną, kiedy pierwsze oznaki pleśni są widoczne. Warto również dodać, że bronowanie wykonane na odpowiedniej głębokości (około 5-10 cm) nie tylko wspiera eliminację pleśni, ale także pozytywnie wpływa na rozwój systemu korzeniowego roślin. Dobrą praktyką jest łączenie bronowania z innymi działaniami agrotechnicznymi, takimi jak nawożenie czy stosowanie fungicydów, co może zwiększyć skuteczność walki z chorobami grzybowymi.

Pytanie 28

Zmianowanie: ziemniaki - owies - łubin żółty - żyto, jest przypisane do gleb kompleksu

A. żytniego słabego

B. pszennego bardzo dobrego

C. pszennego słabego

D. żytniego bardzo dobrego

Wybór odpowiedzi związanych z kompleksami pszennego słabego i bardzo dobrego oraz żytniego bardzo dobrego zawiera kilka istotnych niedociągnięć w rozumieniu agronomicznych zasad zmienności upraw. Kompleks pszennego słabego jest przeznaczony głównie dla upraw pszenicy, która wymaga gleby o lepszej jakości i większej ilości składników odżywczych niż gleby typowe dla ziemniaków czy owsa. Z kolei pszenne bardzo dobre gleby charakteryzują się jeszcze wyższymi wymaganiami oraz zdolnością do zatrzymywania wody, co nie odpowiada roślinom wymienionym w pytaniu, które są bardziej adaptacyjne do warunków gleb słabszych. Żyto, choć jest rośliną bardziej odporną na niekorzystne warunki, w kontekście zmienności w uprawach najlepiej prosperuje na glebach żytniego słabego, gdzie może wykorzystać stosunki gleby i innych upraw w płodozmianie. Niezrozumienie tych mechanizmów może prowadzić do nieefektywnego zarządzania glebą i obniżenia plonów. W praktyce, rolnicy stosują różnorodne metody agrotechniczne, takie jak odpowiedni dobór roślin do warunków glebowych, które wpływają na zdrowotność gleby oraz efektywność produkcji rolniczej. Ignorowanie tych zasad przy wyborze odpowiedzi prowadzi do błędnych wniosków, które mogą mieć negatywne skutki dla wydajności upraw.

Pytanie 29

Realizacja sprzedaży bezpośredniej produktów pochodzenia zwierzęcego jest możliwa po uzyskaniu odpowiedniej zgody?

A. Agencji Rynku Rolnego

B. Powiatowego Lekarza Weterynarii

C. Instytutu Żywności i Żywienia

D. Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi

Sprzedaż bezpośrednia produktów pochodzenia zwierzęcego jest regulowana przez przepisy prawa, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa zdrowotnego tych produktów. Powiatowy Lekarz Weterynarii odgrywa kluczową rolę w tej procedurze, ponieważ to on odpowiada za kontrolę i nadzór nad zdrowiem zwierząt oraz jakością produktów pochodzących z hodowli. Uzyskanie zgody od Powiatowego Lekarza Weterynarii jest niezbędne, aby zapewnić, że produkty te spełniają określone standardy sanitarno-epidemiologiczne. W praktyce oznacza to, że przed rozpoczęciem sprzedaży właściciel gospodarstwa musi przedstawić dokumentację potwierdzającą właściwe traktowanie zwierząt, warunki ich chowu oraz sposób przetwarzania produktów. Dobre praktyki wymagają również przeprowadzenia odpowiednich badań weterynaryjnych. Przykładem może być sytuacja, w której farmer sprzedaje mleko bezpośrednio konsumentom. Musi on zapewnić, że mleko pochodzi od zdrowych krów i jest odpowiednio pasteryzowane, co wymaga akceptacji ze strony Powiatowego Lekarza Weterynarii.

Pytanie 30

Jak można pomóc krowie z silnym wzdęciem, gdy nie można wezwać lekarza weterynarii?

A. Podanie zimnej wody do picia

B. Okrycie krowy i polewanie ciepłą wodą, aby utrzymać odpowiednią temperaturę

C. Przebicie żwacza trokarem z lewej strony, w okolicy dołu głodowego

D. Podanie 5% roztworu soli kuchennej

Przebicie żwacza trokarem z lewej strony, w okolicy dołu głodowego, jest uznawane za jedną z najskuteczniejszych metod interwencji w przypadku silnego wzdęcia u bydła. Technika ta polega na wprowadzeniu trokarem - specjalnego narzędzia medycznego - do żwacza, co umożliwia odprowadzenie nadmiaru gazów. Wzdęcie żwacza, znane również jako bloat, może prowadzić do poważnych komplikacji, w tym do zgonu zwierzęcia, jeśli nie zostanie szybko leczone. Przebicie żwacza powinno być przeprowadzone w sposób aseptyczny, aby zminimalizować ryzyko infekcji. Z uwagi na lokalizację, czynność ta powinna być wykonywana w obszarze dołu głodowego, który znajduje się po lewej stronie ciała krowy, co pozwala na dotarcie do żwacza bez uszkodzenia innych narządów. W praktyce, weterynarze i doświadczeni hodowcy przeprowadzają tę procedurę w sytuacjach awaryjnych, gdy nie ma dostępu do profesjonalnej pomocy. Ważne jest również monitorowanie stanu zwierzęcia po zabiegu, aby upewnić się, że nie wystąpiły żadne powikłania oraz by mogło ono powrócić do zdrowia.

Pytanie 31

W celu zwalczania chwastów wykorzystuje się

A. zoocydy

B. herbicydy

C. fungicydy

D. insektycydy

Herbicydy to grupa środków chemicznych stosowanych w celu zwalczania chwastów, które mogą konkurować z roślinami uprawnymi o dostęp do światła, wody i składników odżywczych. Herbicydy działają głównie poprzez hamowanie wzrostu, uszkadzanie lub zabijanie niepożądanych roślin. Przykładowo, stosowanie herbicydów selektywnych pozwala na eliminację chwastów bez uszkadzania roślin uprawnych, co jest kluczowe w praktykach rolniczych. Wiele nowoczesnych upraw korzysta z herbicydów, aby zwiększyć plony i efektywność produkcji. Ważne jest stosowanie herbicydów zgodnie z zaleceniami producentów oraz w zgodzie z zasadami ochrony środowiska, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia odporności chwastów na substancje czynne oraz ograniczyć wpływ na ekosystem. Zgodnie z dobrymi praktykami agrotechnicznymi, użytkowanie herbicydów powinno być częścią zintegrowanej strategii zarządzania chwastami, która obejmuje również rotację upraw i stosowanie mulczowania.

Pytanie 32

Jaką chorobę u bydła zwalcza się z urzędowego nakazu?

A. pryszczyca

B. promienica

C. ketoza

D. zapalenie wymienia

Pryszczyca, znana również jako choroba zakaźna bydła, jest chorobą, która wymaga zwalczania z urzędu ze względu na swoje wysokie ryzyko rozprzestrzenienia się oraz poważne konsekwencje dla zdrowia zwierząt i gospodarki. Jest to wirusowa choroba bydła, która objawia się powstawaniem pęcherzy i owrzodzeń na skórze oraz błonach śluzowych. Zgodnie z przepisami prawa, w przypadku wystąpienia pryszczycy w stadzie, władze weterynaryjne mają obowiązek podjęcia natychmiastowych działań, aby zminimalizować ryzyko dalszego rozprzestrzenienia się choroby. W praktyce oznacza to zarówno czworakowanie skutecznych programów szczepień, jak i implementację strategii bioasekuracji, które są kluczowe w zapobieganiu infekcjom. Istotnym elementem działań zapobiegawczych jest również edukacja hodowców na temat objawów oraz środków ochrony, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie hodowli zwierząt. Wobec powyższego, świadomość o pryszczycy oraz działania prewencyjne są kluczowe w zapewnieniu zdrowia zwierząt i stabilności gospodarstw. Zrozumienie dynamiki tej choroby oraz odpowiednich procedur weterynaryjnych jest niezbędne dla każdego hodowcy.

Pytanie 33

Gdy koń zapadnie na ochwat, co należy zrobić przed przybyciem weterynarza?

A. rozgrzać nogi konia za pomocą ciepłych okładów

B. ochłodzić nogi konia przez zastosowanie zimnych okładów

C. masować koronki

D. okryć konia derką i dać mu siano

Odpowiedź "ochłodzić nogi konia poprzez zastosowanie zimnych okładów" jest prawidłowa ze względu na to, że ochwat jest poważnym schorzeniem, które wiąże się z bólem i stanem zapalnym kopyt. Zastosowanie zimnych okładów jest kluczowym działaniem, które ma na celu zmniejszenie obrzęku i bólu w obrębie nóg konia. Chłodzenie nóg działa jako terapia, która redukuje przepływ krwi do dotkniętych obszarów, co może pomóc w zmniejszeniu stanu zapalnego. Ważne jest, aby zimne okłady były stosowane przez odpowiedni czas (około 15-20 minut) oraz aby były umieszczane w miejscach, gdzie dochodzi do największego obrzęku. Ta praktyka jest zgodna z zaleceniami weterynaryjnymi i jest standardem w przypadkach urazów oraz stanów zapalnych u koni. Dodatkowo, w oczekiwaniu na przybycie specjalisty, warto monitorować zachowanie konia i unikać jego nadmiernego poruszania, co mogłoby nasilać ból. Zastosowanie zimnych okładów jest zatem kluczowym zabiegiem pierwszej pomocy, który powinien być znany każdemu właścicielowi konia.

Pytanie 34

Wystąpienie w drugiej połowie sierpnia w polu kukurydzy roślin złamanych, z widocznymi na łodygach i na liściach kolb małymi otworami oraz białymi trocinami wokoło, sugeruje żerowanie w tych roślinach

A. skrzypionki zbożowej

B. stonki kukurydzianej

C. omacnicy prosowianki

D. pomrowika plamistego

Wybór pomrowika plamistego, skrzypionki zbożowej czy stonki kukurydzianej jako przyczyn uszkodzeń kukurydzy nie trzyma się kupy. Pomrowik plamisty atakuje rośliny, ale żeruje głównie na zewnętrznych częściach, więc jego uszkodzenia są trochę inne niż przy omacnicy. Skrzypionka zbożowa to szkodnik skupiający się na innych zbożach, więc nie uszkodzi kukurydzy w taki sposób. Co do stonki kukurydzianej, to ona atakuje liście, ale nie robi takich spustoszeń jak obłamane rośliny z otworami. Czasami ludzie analizują objawy, nie myśląc konkretnie o tym, jak dany szkodnik działa. Ważne jest, żeby znać konkretne objawy żerowania szkodników, bo to ułatwia skuteczną ochronę upraw.

Pytanie 35

Do suchych pasz objętościowych zaliczamy

A. siano

B. śrutę jęczmienną

C. sianokiszonkę

D. kiszonkę

Siano to pasza objętościowa sucha, która powstaje poprzez suszenie trawy lub innych roślin zielonych. Jest to materiał bogaty w błonnik, co czyni go doskonałym źródłem energii oraz składników odżywczych dla zwierząt gospodarskich, zwłaszcza bydła i owiec. Siano, w przeciwieństwie do pasz soczystych czy kiszonek, jest przechowywane w formie suchej, co pozwala uniknąć problemów związanych z fermentacją i zepsuciem. Kluczowe dla jakości siana jest jego zbieranie w odpowiednim momencie, kiedy rośliny osiągają optymalny poziom dojrzałości, co zapewnia wysoką zawartość substancji odżywczych. Dobrze przygotowane siano jest również łatwe w przechowywaniu i transportowaniu, co sprawia, że jest powszechnie stosowane w żywieniu zwierząt, szczególnie w okresach, gdy dostęp do świeżej zielonki jest ograniczony. W praktyce rolniczej zaleca się kontrolowanie jakości siana, aby upewnić się, że nie jest zanieczyszczone pleśnią czy innymi szkodliwymi substancjami. Można je także wzbogacać o dodatki mineralne w celu zaspokojenia potrzeb pokarmowych zwierząt.

Pytanie 36

Jakie urządzenie wykorzystuje się do zbioru zielonek na siano?

A. owijarkę balotów

B. kosiarkę rotacyjną

C. kombajn do zielonek

D. sieczkarnię polową

Sieczkarnia polowa, owijarka do balotów oraz kombajn do zielonek to urządzenia, które służą do innych, specyficznych zadań w procesie zbioru i obróbki pasz. Sieczkarnia polowa jest wykorzystywana głównie do rozdrabniania roślin na paszę dla zwierząt, a nie do ich zbioru na siano. Jej działanie polega na cięciu i miażdżeniu materiału, co jest nieefektywne w kontekście produkcji siana, gdzie kluczowe jest zachowanie jak największej ilości składników odżywczych w roślinach. Owijarka do balotów natomiast służy do pakowania już zebranych i wyschniętych roślin w baloty, co jest krokiem po zbiorze, a nie jego częścią. Nie ma zastosowania podczas samego koszenia, gdyż jej funkcja jest ograniczona do zabezpieczenia gotowego siana przed wilgocią i zepsuciem. Kombajn do zielonek, mimo że może przetwarzać różne rodzaje roślin, nie jest najefektywniejszym narzędziem do zbioru siana, gdyż jego zastosowanie obejmuje bardziej kompleksowe operacje, takie jak zbiór i przetwarzanie całych pól roślin zielonych. Wybór niewłaściwego urządzenia do zbioru zielonek jest typowym błędem, który może prowadzić do obniżonej jakości siana oraz mniejszych plonów. Ważne jest, aby każdy rolnik dobrze rozumiał funkcje i możliwości dostępnych maszyn, aby móc podjąć najlepszą decyzję w kontekście swojej produkcji rolniczej.

Pytanie 37

Podaj nazwę rośliny uprawnej, która ma żółte kwiaty, a jej nasiona zawierają około 50% tłuszczu oraz około 15% białka?

A. Rzepak

B. Łubin żółty

C. Gorczyca

D. Kukurydza

Rzepak jest rośliną uprawną, która charakteryzuje się żółtymi kwiatami oraz wysoką zawartością tłuszczu w nasionach, wynoszącą około 50%. Jest to istotny surowiec w przemyśle olejarskim, a olej rzepakowy jest powszechnie stosowany w kuchni oraz w produkcji biodiesla. Ponadto, nasiona rzepaku zawierają około 15% białka, co czyni je cennym źródłem białka roślinnego. Rzepak jest uprawiany na dużą skalę w Europie i Ameryce Północnej, a jego stosowanie jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju. Warto również zaznaczyć, że rzepak jest często wykorzystywany w płodozmianie, co przyczynia się do poprawy jakości gleby oraz zwiększenia plonów innych roślin uprawnych. Dzięki swojej wszechstronności, rzepak staje się kluczowym elementem w strategiach produkcji żywności oraz energii odnawialnej.

Pytanie 38

Korzystając z tabeli, określ minimalną ilość wysiewu pszenicy ozimej na 1 hektar

Zboże	Przeciętna ilość wysiewu zbóż [kg/ha]
Żyto	110 ÷ 160
Pszenżyto ozime	160 ÷ 200
Pszenica ozima	180 ÷ 250
Pszenica jara	180 ÷ 220
Jęczmień ozim	120 ÷ 150
Owies	140 ÷ 200

A. 140 kg

B. 120 kg

C. 180 kg

D. 110 kg

Minimalna ilość wysiewu pszenicy ozimej na 1 hektar wynosi 180 kg, co wynika z analizy dostępnych danych w tabeli. Przedział wysiewu dla pszenicy ozimej oscyluje pomiędzy 180 kg a 250 kg na hektar, co jest zgodne z rekomendacjami ekspertów w dziedzinie agronomii. Wysiew na poziomie 180 kg na hektar zapewnia optymalne warunki dla rozwoju roślin, umożliwiając ich zdrowy wzrost oraz osiągnięcie maksymalnych plonów. Dobrze dobrana norma wysiewu uwzględnia nie tylko rodzaj gleby i warunki klimatyczne, ale także specyfikę odmiany pszenicy. W praktyce rolniczej, stosowanie właściwych norm wysiewu jest kluczowe w kontekście zarządzania plonami oraz efektywności kosztowej produkcji. Należy pamiętać, że zbyt niska norma wysiewu może prowadzić do niepełnego pokrycia pola, co sprzyja rozwojowi chwastów oraz chorób, natomiast zbyt wysoka norma może prowadzić do konkurencji między roślinami, co zmniejsza plony. Dlatego kluczowe jest, aby rolnicy konsultowali się z lokalnymi doradcami agronomicznymi oraz korzystali z dostępnych badań i analiz, aby podejmować świadome decyzje dotyczące wysiewu.

Pytanie 39

Podawanie pełnoporcjowych mieszanek zwierzętom hodowlanym stanowi formę żywienia

A. mieszanym

B. różnorodnym

C. pełnodawkowym

D. klasycznym

Mieszanki pełnoporcjowe dla zwierząt gospodarskich to naprawdę ważna sprawa, bo dostarczają one wszystkich niezbędnych składników, które zwierzęta potrzebują, żeby dobrze rosły i były zdrowe. Jakby nie patrzeć, żywienie pełnodawkowe to coś w rodzaju kompletnych obiadów, więc nie trzeba już dodawać nic więcej. Przygotowanie takiej mieszanki to jednak niełatwe zadanie, bo trzeba dobrze wyważyć składniki, żeby wszystko było zgodne z normami, jakie ustala EFSA. Na przykład pełnoporcjowe pasze dla bydła muszą mieć odpowiednie proporcje białek, węglowodanów, tłuszczów i mikroelementów, co pomaga poprawić produkcję mleka i mięsa.

Pytanie 40

Z jakich elementów składa się jelito cienkie u ssaków?

A. dwunastnica, jelito ślepe oraz jelito kręte

B. jelito biodrowe, jelito ślepe oraz okrężnica

C. okrężnica, jelito czcze oraz odbytnica

D. dwunastnica, jelito czcze oraz jelito kręte

Wszystkie znajdujące się w tej sekcji odpowiedzi nieprawidłowo identyfikują części jelita cienkiego u ssaków. Na przykład, w przypadku pierwszej opcji, jelito ślepe nie jest częścią jelita cienkiego, lecz należy do jelita grubego, a jego główną funkcją jest fermentacja nieprzyswajalnych składników pokarmowych. Okrężnica, jelito czcze i odbytnica, wymienione w drugiej opcji, również nie są zgodne z terminologią anatomiczną jelita cienkiego, ponieważ okrężnica i odbytnica to segmenty jelita grubego, które zajmują się końcowym wchłanianiem wody oraz formowaniem stolca. W czwartej opcji, jelito biodrowe, będące terminem nieformalnym, również nie jest uznawane za część jelita cienkiego, a jego miejsce w anatomii ssaków jest mylone z jelitem krętym. Takie nieprecyzyjne określenia i błędne przyporządkowania mogą prowadzić do nieporozumień w diagnozowaniu chorób przewodu pokarmowego, co podkreśla znaczenie precyzyjnego używania terminologii anatomicznej. Poprawne zrozumienie budowy i funkcji jelita cienkiego jest kluczowe dla specjalistów zajmujących się zdrowiem, by mogli skutecznie diagnozować i leczyć pacjentów oraz doradzać im w zakresie zdrowego odżywiania.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej