Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 16:28
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 16:43

Egzamin niezdany

Wynik: 16/40 punktów (40,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Które polecenie systemu Linux służy do wyświetlenia informacji o zainstalowanych podzespołach?

A. chsh

B. xrandr

C. lshw

D. mkfs

Wybierając inne polecenia niż lshw, można łatwo wpaść w pułapkę błędnego skojarzenia funkcjonalności różnych narzędzi systemu Linux. Na przykład chsh jest używane wyłącznie do zmiany powłoki użytkownika, czyli zmienia, z jakiego środowiska tekstowego korzystasz po zalogowaniu się do systemu. Nie ma absolutnie żadnego zastosowania w kontekście identyfikacji czy prezentacji sprzętu komputerowego – to typowy przykład polecenia związanego z kontem użytkownika, a nie z aspektami sprzętowymi. mkfs natomiast kojarzy się czasem ludziom z obsługą systemów plików, bo rzeczywiście służy do tworzenia (formatowania) nowych systemów plików na dyskach czy partycjach. Jednak mkfs nie dostarcza żadnej informacji o konfiguracji sprzętowej – jego zadaniem jest wyłącznie przygotowanie fizycznego nośnika do przechowywania danych. To zresztą polecenie dość „niebezpieczne”, bo niewłaściwe użycie może skutkować utratą danych, ale zdecydowanie nie wyświetli szczegółów o podzespołach. xrandr z kolei jest narzędziem ściśle związanym z konfiguracją wyświetlacza – używa się go najczęściej do ustawiania rozdzielczości ekranu, orientacji czy podłączania dodatkowych monitorów. O ile xrandr potrafi rozpoznać obecność karty graficznej i podpiętych ekranów, to nie daje pełnego obrazu hardware’u, a już na pewno nie powie nic o RAM-ie, procesorze czy płycie głównej. Typowy błąd myślowy polega tutaj na utożsamianiu „wyświetlania informacji” z dowolnymi informacjami, podczas gdy każde z tych poleceń ma bardzo konkretne, ograniczone zastosowanie. W praktyce dobrze wiedzieć, do czego służą te polecenia, żeby nie tracić czasu na próby uzyskania informacji sprzętowych narzędziem, które po prostu się do tego nie nadaje. To po prostu kwestia dobrej organizacji pracy i znajomości narzędzi dostępnych w systemie Linux.

Pytanie 2

Jaki protokół umożliwia terminalowe połączenie zdalne z urządzeniami, zapewniając przy tym transfer danych w sposób zaszyfrowany?

A. SSH (Secure Shell)

B. Telnet

C. SSL (Secure Socket Layer)

D. Remote

SSH (Secure Shell) to protokół używany do bezpiecznego łączenia się ze zdalnymi systemami, oferujący wysoki poziom zabezpieczeń dzięki szyfrowaniu danych. Działa na poziomie aplikacji i umożliwia zdalne logowanie oraz wykonywanie poleceń na serwerach. Zastosowanie SSH jest szerokie, od administracji serwerami, przez transfer plików przy użyciu SCP (Secure Copy Protocol), po zarządzanie infrastrukturą w chmurze. Protokół ten jest zgodny z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa, jako że zapewnia integralność, poufność oraz autoryzację użytkowników. W przeciwieństwie do protokołu Telnet, który przesyła dane w postaci niezaszyfrowanej, SSH chroni przed podsłuchem i atakami typu man-in-the-middle. Ponadto, SSH wspiera różne metody uwierzytelniania, w tym klucze publiczne i prywatne, co pozwala na znaczne podniesienie poziomu bezpieczeństwa. Dzięki standardom takim jak RFC 4251, SSH stał się podstawowym narzędziem w obszarze zdalnego dostępu, które powinno być stosowane w każdej organizacji.

Pytanie 3

Na rysunku można zobaczyć schemat topologii fizycznej, która jest kombinacją topologii

A. pierścienia i gwiazdy

B. siatki i gwiazdy

C. magistrali i gwiazdy

D. siatki i magistrali

Topologie sieci komputerowych to kluczowe pojęcie w informatyce, wpływające na wydajność, niezawodność i koszt infrastruktury sieciowej. Topologia pierścienia, w której każde urządzenie jest podłączone do dwóch innych, tworząc zamkniętą pętlę, nie łączy się bezpośrednio z topologią gwiazdy w sposób przedstawiony na rysunku. Topologia pierścienia wymaga, aby dane krążyły w określonym kierunku, co jest niekompatybilne z elastyczną strukturą gwiazdy, która centralizuje połączenia w jednym punkcie. Siatka, chociaż oferuje redundancję poprzez wiele połączeń między urządzeniami, nie jest efektywna kosztowo i technicznie trudna do zarządzania w małych i średnich sieciach, gdzie dominują prostsze struktury. W praktyce, topologia siatki jest stosowana głównie w sieciach o znaczeniu krytycznym, takich jak wojskowe czy telekomunikacyjne, gdzie niezawodność ma kluczowe znaczenie. Magistrala z kolei to linia prosta, do której podłączone są urządzenia, co pozwala na ekonomiczne przesyłanie danych, ale cierpi na ograniczenia związane z przepustowością i odpornością na awarie, ponieważ uszkodzenie magistrali może zatrzymać całą komunikację. Taki układ wymaga terminatorów na końcach, aby zapobiec odbiciom sygnałów. W kontekście pytania, należy zrozumieć, że kombinacja magistrali i gwiazdy jest wyborem oferującym kompromis pomiędzy elastycznością i kosztami, szczególnie w zastosowaniach komercyjnych, gdzie można łatwo dodawać nowe urządzenia do istniejącej infrastruktury bez dużych nakładów inwestycyjnych i technicznych, co czyni ją preferowaną w wielu współczesnych implementacjach sieciowych.

Pytanie 4

W strukturze sieciowej zaleca się umiejscowienie jednego punktu abonenckiego na powierzchni wynoszącej

A. 30m^2

B. 5m^2

C. 10m^2

D. 20m^2

Wybór odpowiedzi takich jak 20m², 5m² i 30m² pokazuje szereg nieporozumień związanych z zasadami projektowania sieci strukturalnych. Umieszczenie jednego punktu abonenckiego na 20m² sugeruje zbyt dużą przestrzeń między punktami, co może prowadzić do zwiększenia latencji oraz obniżenia jakości usług. W gęsto zaludnionych obszarach, większe odległości między punktami abonenckimi mogą skutkować przeciążeniem sieci, co negatywnie wpływa na doświadczenie użytkowników. Z kolei odpowiedź 5m² może wskazywać na zbyt dużą gęstość punktów, co w praktyce może prowadzić do problemów z zarządzaniem siecią oraz zwiększonymi kosztami operacyjnymi związanymi z nadmiarem infrastruktury. Na przykład, w przypadku lokalizacji, gdzie zbyt wiele punktów abonenckich mogłoby kolidować z innymi instalacjami, takie podejście może przynieść więcej szkód niż korzyści. Odpowiedź 30m² również nie jest zgodna z najlepszymi praktykami, ponieważ zwiększa odległości między punktami, co w dłuższej perspektywie prowadzi do niewystarczającego pokrycia i jakości usług. Kluczowe jest zrozumienie, że odpowiednie rozmieszczenie punktów abonenckich jest fundamentalne dla zbudowania stabilnej i wydajnej sieci, a nieprzestrzeganie tych zasad może skutkować poważnymi problemami operacyjnymi i niezadowoleniem użytkowników.

Pytanie 5

Oprogramowanie komputerowe, które jest dostępne bezpłatnie i bez ograniczeń czasowych, jest dystrybuowane na podstawie licencji typu

A. donationware

B. trial

C. shareware

D. public domain

Wybór innych kategorii licencji, takich jak trial, shareware czy donationware, wskazuje na nieporozumienie dotyczące sposobu, w jaki różne modele licencyjne funkcjonują w świecie oprogramowania. Licencja trial zazwyczaj pozwala na korzystanie z programu przez ograniczony czas, na przykład 30 dni, co ma na celu umożliwienie użytkownikom przetestowania funkcji oprogramowania przed podjęciem decyzji o zakupie. Ta forma licencji jest powszechnie stosowana przez producentów, którzy chcą przyciągnąć klientów poprzez demonstrację wartości swojego produktu, jednak nie jest zgodna z ideą otwartego dostępu, jak ma to miejsce w przypadku public domain. Shareware z kolei to model, w którym program jest udostępniany za darmo, ale z zachętą do zakupu pełnej wersji. Użytkownicy mogą być ograniczeni w zakresie funkcjonalności lub mogą spotkać się z ograniczeniami w czasie użytkowania, co znacznie różni się od pełnej dostępności w ramach public domain. Wreszcie, donationware to model, który umożliwia użytkownikom korzystanie z oprogramowania za darmo, ale zachęca ich do dobrowolnych dotacji, co również nie spełnia kryteriów braku ograniczeń. Te różne modele licencji mogą być mylone, gdyż wszystkie oferują różne stopnie swobody w korzystaniu z oprogramowania, jednak w kontekście pytania, tylko public domain oznacza całkowity brak ograniczeń czasowych i finansowych.

Pytanie 6

Do jakiej grupy w systemie Windows Server 2008 powinien być przypisany użytkownik odpowiedzialny jedynie za archiwizację danych zgromadzonych na dysku serwera?

A. Użytkownicy zaawansowani

B. Użytkownicy pulpitu zdalnego

C. Operatorzy kopii zapasowych

D. Użytkownicy domeny

Operatorzy kopii zapasowych w Windows Server 2008 to naprawdę ważna grupa. Mają specjalne uprawnienia, które pozwalają im na tworzenie kopii zapasowych oraz przywracanie danych. Użytkownicy, którzy są w tej grupie, mogą korzystać z narzędzi, jak Windows Server Backup, żeby zabezpieczyć istotne dane na serwerze. Na przykład, mogą ustawić harmonogram regularnych kopii zapasowych, co jest super istotne dla ciągłości działania organizacji. Warto, żeby każda firma miała swoje procedury dotyczące tworzenia kopii zapasowych, w tym ustalanie, co powinno być archiwizowane i jak często to robić. Ciekawe jest podejście 3-2-1, gdzie przechowujesz trzy kopie danych na dwóch różnych nośnikach, z jedną kopią w innym miejscu. To wszystko pokazuje, że przypisanie użytkownika do grupy operatorów kopii zapasowych jest nie tylko zgodne z technicznymi wymaganiami, ale też z najlepszymi praktykami w zarządzaniu danymi.

Pytanie 7

Jaki adres IP w formacie dziesiętnym odpowiada adresowi IP 10101010.00001111.10100000.11111100 zapisanym w formacie binarnym?

A. 171.15.159.252

B. 170.14.160.252

C. 170.15.160.252

D. 171.14.159.252

Wybór niepoprawnej odpowiedzi często wynika z niedostatecznej wiedzy na temat konwersji adresów IP między systemami binarnym a dziesiętnym. Należy zwrócić uwagę, że każdy oktet adresu IP składa się z 8 bitów, a jego wartość w systemie dziesiętnym oblicza się poprzez sumowanie wartości bitów, które mają ‘1’. Na przykład, dla oktetu 10101010, błędne podejście do obliczenia wartości mogłoby prowadzić do uznania błędnych cyfr za aktywne, co skutkuje niewłaściwą interpretacją. Podobnie, w przypadku 00001111, jeśli ktoś zignoruje znaczenie zer, może zaniżyć wartość do 14 lub 16, co również doprowadzi do błędnych wniosków. Dodatkowo, w kontekście adresowania IP, zrozumienie, jak różne wartości oktetów wpływają na cały adres, jest kluczowe. Zastosowanie niewłaściwych wartości w obliczeniach, jak w przypadku odpowiedzi 171.14.159.252, może wynikać z mylnego przekształcenia jednej z sekcji adresu, prowadząc do niezgodności z rzeczywistym adresem. Tego typu błędy są powszechne wśród osób, które mają ograniczone doświadczenie z systemami binarnymi. Kluczowe jest, aby upewnić się, że każdy bit jest poprawnie oceniany i obliczany, co jest fundamentalnym elementem w zarządzaniu infrastrukturą sieciową oraz w zapewnieniu, że urządzenia komunikują się ze sobą w sposób efektywny i bezpieczny.

Pytanie 8

Jak brzmi nazwa profilu użytkownika w systemie Windows, który jest zakładany podczas pierwszego logowania do komputera i zapisany na lokalnym dysku twardym, a wszelkie jego modyfikacje odnoszą się wyłącznie do maszyny, na której zostały przeprowadzone?

A. Tymczasowy

B. Lokalny

C. Mobilny

D. Obowiązkowy

Profil lokalny to typ konta użytkownika w systemie Windows, który jest tworzony podczas pierwszego logowania na danym komputerze. Główna cecha profilu lokalnego polega na tym, że jest on przechowywany na lokalnym dysku twardym, co oznacza, że wszelkie zmiany, takie jak zapisane ustawienia, aplikacje czy pliki, dotyczą tylko tego jednego komputera. Przykładem zastosowania profilu lokalnego jest sytuacja, gdy użytkownik instaluje określone oprogramowanie lub dokonuje personalizacji interfejsu użytkownika; zmiany te nie będą przenoszone na inne komputery, na których użytkownik loguje się przy użyciu tego samego konta. W praktyce, lokalne profile są często wykorzystywane w środowiskach domowych oraz małych biurach, gdzie użytkownicy nie potrzebują synchronizacji swoich danych między różnymi urządzeniami. Dobrą praktyką jest, aby administratorzy systemów regularnie tworzyli kopie zapasowe lokalnych danych użytkowników, aby zapobiec ich utracie w przypadku awarii sprzętu. Ponadto, lokalne profile mogą być w łatwy sposób zarządzane przez system Windows, co ułatwia ich konfigurację i utrzymanie.

Pytanie 9

Jakie polecenie w systemie Linux pokazuje czas działania systemu oraz jego średnie obciążenie?

A. uptime

B. lastreboot

C. uname -a

D. dmidecode

Polecenie 'uptime' to świetne narzędzie w Linuxie, które pokazuje, jak długo system działa od ostatniego uruchomienia. Dodatkowo, daje nam info o średnim obciążeniu procesora w ostatnich 1, 5 i 15 minutach. To coś, co przydaje się szczególnie administratorom, którzy chcą wiedzieć, jak funkcjonuje ich serwer. Jak mamy krótki uptime, to znaczy, że system może mieć problemy, może się częściej resetuje, co często związane jest z błędami w konfiguracji lub problemami ze sprzętem. Dlatego jeśli administratorzy monitorują te dane, łatwiej podejmują decyzje o naprawach czy optymalizacji. No i regularne sprawdzanie uptime jest super ważne, żeby wszystkie aplikacje działały jak należy i żeby unikać przestojów.

Pytanie 10

Jakie medium transmisyjne gwarantuje izolację galwaniczną pomiędzy systemami przesyłu danych?

A. Przewód koncentryczny

B. Światłowód

C. Skrętka nieekranowana

D. Skrętka ekranowana

Skrętka ekranowana, skrętka nieekranowana oraz przewód koncentryczny to media transmisyjne, które nie zapewniają galwanicznej separacji pomiędzy systemami transmisji danych. Skrętka, zarówno ekranowana, jak i nieekranowana, jest popularnym medium w lokalnych sieciach komputerowych (LAN), ale ich działanie opiera się na przewodnictwie elektrycznym, co wprowadza możliwość zakłóceń elektromagnetycznych. W skrętce ekranowanej stosuje się dodatkową warstwę ekranu, która ma na celu redukcję zakłóceń z zewnątrz, jednak nie eliminuje problemu galwanicznego. W sytuacji, gdy różne systemy są uziemione w różny sposób, mogą wystąpić różnice potencjałów, prowadzące do uszkodzenia sprzętu lub utraty danych. Przewód koncentryczny, używany często w telekomunikacji i przesyle sygnałów telewizyjnych, również nie zapewnia separacji galwanicznej, a jego konstrukcja sprzyja powstawaniu zakłóceń. Błędem jest więc przypuszczenie, że wymienione media mogą być używane w warunkach, gdzie separacja galwaniczna jest wymagana. Do typowych błędów myślowych należy zakładanie, że ekranowanie przewodów wystarczy do zapewnienia ochrony przed zakłóceniami, co jest mylne w kontekście zastosowania w złożonych infrastrukturach IT. W praktyce, jeśli środowisko pracy stwarza zagrożenie dla stabilności połączeń, zastosowanie światłowodów jest najlepszym rozwiązaniem, które eliminuje te ryzyka.

Pytanie 11

Podczas skanowania reprodukcji obrazu z magazynu, na skanie obrazu ukazały się regularne wzory, zwane morą. Jakiej funkcji skanera należy użyć, aby usunąć te wzory?

A. Odrastrowywania

B. Korekcji Gamma

C. Skanowania według krzywej tonalnej

D. Rozdzielczości interpolowanej

Korekcja gamma służy do regulacji jasności i kontrastu obrazu, a nie do eliminacji efektów moiré. Choć jej zastosowanie może poprawić ogólny wygląd skanu, nie rozwiązuje problemu interferencji rastrów. Z kolei rozdzielczość interpolowana odnosi się do techniki zwiększania liczby pikseli w obrazie dla uzyskania wyższej jakości, co również nie wpływa na usunięcie wzorów moiré. Interpolacja nie zmienia struktury oryginalnego obrazu, a jedynie dodaje dodatkowe dane na podstawie istniejących pikseli, co może nawet pogorszyć efekty moiré. Skanowanie według krzywej tonalnej polega na dostosowaniu wartości tonalnych w obrazie, co również nie ma związku z problemem rastrów. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków obejmują mylenie podstawowych funkcji obróbczych skanera oraz niewłaściwe zrozumienie, czym jest efekt moiré. Użytkownicy często mylą różne techniki przetwarzania obrazu, nie zdając sobie sprawy, że każda z nich ma swoje specyficzne zastosowanie, które nie zawsze jest związane z problemem, który chcą rozwiązać.

Pytanie 12

Wbudowane narzędzie dostępne w systemach Windows w edycji Enterprise lub Ultimate jest przeznaczone do

A. konsolidacji danych na dyskach

B. tworzenia kopii dysku

C. kompresji dysku

D. kryptograficznej ochrony danych na dyskach

W systemach Windows w wersji Enterprise oraz Ultimate funkcja BitLocker służy do kryptograficznej ochrony danych na dyskach twardych. BitLocker to narzędzie, które umożliwia szyfrowanie całych woluminów dysku, zapewniając, że tylko uprawnieni użytkownicy mogą uzyskać dostęp do danych. Zastosowanie technologii szyfrowania AES (Advanced Encryption Standard) czyni dane praktycznie niedostępnymi dla osób nieupoważnionych nawet w przypadku fizycznej kradzieży dysku. Praktyczne zastosowanie BitLockera jest powszechne w środowiskach korporacyjnych, gdzie ochrona danych jest kluczowa. Implementacja tego narzędzia jest zgodna z najlepszymi praktykami branżowymi, które rekomendują szyfrowanie danych wrażliwych. BitLocker obsługuje także funkcje TPM (Trusted Platform Module), co dodatkowo wzmacnia bezpieczeństwo przez weryfikację integralności systemu przy uruchamianiu. Dzięki BitLockerowi możliwe jest zabezpieczenie zarówno stałych dysków wewnętrznych, jak i przenośnych nośników danych poprzez funkcję BitLocker To Go. Jest to narzędzie nie tylko efektywne, ale i łatwe w zarządzaniu, co czyni je odpowiednim wyborem dla organizacji ceniących bezpieczeństwo danych.

Pytanie 13

Watomierz jest stosowany do pomiaru

A. napięcia prądu elektrycznego.

B. natężenia prądu elektrycznego.

C. rezystancji.

D. mocy czynnej.

Wbrew pozorom, watomierz nie jest uniwersalnym przyrządem do wszystkich pomiarów elektrycznych. Często można spotkać się z przekonaniem, że nazwa watomierz sugeruje, że urządzenie to mierzy cokolwiek związanego z prądem czy napięciem, jednak to nie do końca tak działa. Przykładowo, rezystancję mierzy się omomierzem – i to jest narzędzie przystosowane konstrukcyjnie oraz funkcjonalnie właśnie do takich pomiarów, wykorzystując często prawo Ohma. Natomiast napięcie elektryczne mierzymy woltomierzem, który podpinamy równolegle do obwodu. Podobnie natężenie prądu elektrycznego mierzymy amperomierzem, podłączając go szeregowo. To są podstawowe zasady, które pojawiają się już na pierwszych lekcjach w technikum. Watomierz z kolei służy konkretnie do wyznaczania mocy czynnej – tej, która realnie jest zużywana przez odbiornik. Niestety, dość powszechnym błędem jest utożsamianie mocy czynnej z samym napięciem lub prądem, co prowadzi do złych wniosków przy analizie zużycia energii. W praktyce, jeżeli ktoś spróbowałby użyć watomierza do pomiaru samego napięcia albo natężenia, wynik byłby bezużyteczny – konstrukcja tego urządzenia po prostu nie jest do tego przeznaczona. Tak naprawdę, profesjonalne podejście do pomiarów wymaga użycia odpowiednich narzędzi i znajomości norm, na przykład wspomnianych już wcześniej PN-EN czy IEC. To właśnie takie standardy pomagają unikać błędów związanych z doborem sprzętu i pozwalają na rzetelne analizowanie instalacji. Reasumując: każde urządzenie pomiarowe ma swoje ściśle określone zadania, a my, jako przyszli technicy, powinniśmy dobrze wiedzieć, co i kiedy stosować. Moim zdaniem, niewłaściwe podejście do tego tematu często bierze się z braku praktyki lub niezrozumienia podstawowych pojęć – i warto to sobie poukładać, zanim przejdziemy do bardziej zaawansowanych zagadnień.

Pytanie 14

Urządzenie przedstawione na ilustracji oraz jego dane techniczne mogą być użyte do pomiarów rodzaju okablowania

A. skrętki cat. 5e/6

B. światłowodowego

C. koncentrycznego

D. telefonicznego

Okablowanie koncentryczne, wykorzystywane głównie w telewizji kablowej i niektórych sieciach internetowych, wymaga innych typów mierników, które oceniają parametry takie jak impedancja, tłumienie czy zakłócenia sygnału radiowego. Mierniki mocy optycznej nie pracują na zasadzie pomiaru sygnałów elektrycznych, lecz optycznych, przez co nie nadają się do pomiarów koncentryków. Okablowanie telefoniczne, tradycyjnie używane w sieciach telefonii analogowej, również wymaga specyficznych narzędzi, takich jak testery linii telefonicznych, które badają parametry jak napięcie czy szum linii, co jest zupełnie różne od pomiaru światła w światłowodach. Skrętka, w kategoriach takich jak 5e czy 6, jest powszechnie stosowana w sieciach Ethernet i wymaga narzędzi takich jak certyfikatory kabli, które oceniają ciągłość, mapowanie par oraz parametry transmisji danych jak przesłuchy czy straty odbiciowe. Mierniki mocy optycznej są nieodpowiednie do tych zastosowań, ponieważ nie mierzą sygnałów elektrycznych przesyłanych przez miedziane przewody, lecz sygnały optyczne w światłowodach. Wybór nieodpowiedniego narzędzia pomiarowego często wynika z błędnego rozumienia specyfiki medium transmisyjnego oraz wymagań technicznych związanych z jego pomiarem, co może prowadzić do niepoprawnych diagnoz i zwiększonych kosztów operacyjnych.

Pytanie 15

Jaki jest adres broadcastowy dla sieci posiadającej adres IP 192.168.10.0/24?

A. 192.168.10.255

B. 192.168.0.255

C. 192.168.0.0

D. 192.168.10.0

Wybór adresu 192.168.0.0 jest niepoprawny, ponieważ ten adres oznacza inną sieć. Adres 192.168.0.0 z maską /24 stanowi identyfikator sieci i nie może być użyty jako adres rozgłoszeniowy dla sieci 192.168.10.0. Z tego powodu przejrzystość w zrozumieniu struktury adresacji IP jest kluczowa, zwłaszcza w kontekście organizacji wewnętrznych sieci komputerowych. Adres 192.168.10.0 jest także niewłaściwy jako adres rozgłoszeniowy, ponieważ pełni funkcję adresu identyfikacyjnego tej sieci. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że adresy rozgłoszeniowe są jedynie alternatywą dla adresów hostów, co jest nieprawdziwe. Adres 192.168.0.255 to również mylna odpowiedź, ponieważ adres rozgłoszeniowy tej sieci należy do innej klasy adresów. Każda sieć ma unikalny adres rozgłoszeniowy, dlatego pomyłka w jego określeniu prowadzi do nieefektywnej komunikacji w sieci. Ponadto, błędne zrozumienie zasad maskowania adresów IP może prowadzić do poważnych problemów z konfiguracją sieci, takich jak kolizje adresów i problemy z routingiem. Wiedza na temat struktury adresów IP oraz ich funkcji w sieciach komputerowych jest niezbędna dla wszystkich, którzy zajmują się administracją sieci.

Pytanie 16

Jaki rodzaj portu może być wykorzystany do podłączenia zewnętrznego dysku do laptopa?

A. DMA

B. AGP

C. USB

D. LPT

Odpowiedź USB jest prawidłowa, ponieważ port USB (Universal Serial Bus) jest standardem szeroko stosowanym do podłączania różnych urządzeń peryferyjnych, w tym dysków zewnętrznych, do komputerów i laptopów. Porty USB pozwalają na szybkie przesyłanie danych oraz zasilanie podłączonych urządzeń, co czyni je niezwykle praktycznymi w codziennym użytkowaniu. Standardy USB, takie jak USB 3.0 i USB 3.1, oferują prędkości transferu danych odpowiednio do 5 Gbps oraz 10 Gbps, co umożliwia efektywne przenoszenie dużych plików, na przykład filmów czy baz danych. Ponadto, porty USB są uniwersalne i obsługują wiele różnych urządzeń, co sprawia, że są one preferowanym wyborem dla użytkowników poszukujących łatwego i niezawodnego sposobu na podłączenie dysków zewnętrznych. Przykładem zastosowania portu USB może być podłączenie przenośnego dysku twardego do laptopa w celu wykonania kopii zapasowej danych lub przeniesienia plików między urządzeniami, co jest szczególnie ważne w kontekście bezpieczeństwa danych w pracy oraz w życiu prywatnym.

Pytanie 17

Na schemacie przedstawiono sieć o strukturze

A. siatek

B. magistrali

C. drzew

D. gwiazd

Topologia siatki, nazywana również pełną lub częściową, charakteryzuje się tym, że każde urządzenie jest połączone bezpośrednio z każdym innym. Taka struktura jest niezwykle redundacyjna i zapewnia dużą odporność na awarie pojedynczych połączeń, ale jest kosztowna i trudna do implementacji w praktyce ze względu na dużą liczbę wymaganych połączeń. W praktyce stosuje się ją głównie w sytuacjach, gdzie niezawodność jest kluczowa, na przykład w sieciach wojskowych lub krytycznych systemach komunikacyjnych. Topologia drzewa jest hierarchiczną strukturą, która łączy cechy topologii gwiazdy i magistrali. Urządzenia są zorganizowane w kształt drzewa, co pozwala na łatwe zarządzanie i skalowanie dużych sieci. Jednakże, awaria jednego z węzłów wyższej warstwy może skutkować utratą komunikacji dla całej podłączonej do niego podgrupy. Topologia gwiazdy, z kolei, skupia wszystkie połączenia w jednym centralnym węźle, takim jak przełącznik lub koncentrator. Jest to obecnie jedna z najpopularniejszych topologii ze względu na łatwość zarządzania i skalowalność. Wadą tej topologii jest jednak to, że awaria centralnego węzła powoduje przerwanie komunikacji w całej sieci. Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z mylnego zrozumienia sposobu rozmieszczenia urządzeń, gdzie łatwo pomylić prostą strukturę magistrali z bardziej skomplikowanymi konfiguracjami jak gwiazda czy drzewo. Kluczowe jest zrozumienie charakterystycznych cech każdej z topologii i kontekstu jej zastosowania, co pozwoli na dobór odpowiedniego rozwiązania do konkretnej sytuacji sieciowej.

Pytanie 18

Który protokół zajmuje się konwersją adresów IP na adresy MAC (kontroli dostępu do nośnika)?

A. SNMP

B. ARP

C. RARP

D. SMTP

Wybór innych protokołów, takich jak SMTP, SNMP czy RARP, nie odzwierciedla ich funkcji i zastosowania w kontekście zamiany adresów IP na adresy MAC. Protokół SMTP (Simple Mail Transfer Protocol) jest stosowany do przesyłania wiadomości e-mail w internecie. Chociaż jest kluczowy w komunikacji elektronicznej, nie ma żadnego związku z konwersją adresów w sieciach lokalnych. W przypadku SNMP (Simple Network Management Protocol), jest to protokół używany do monitorowania i zarządzania urządzeniami w sieciach IP, co również nie ma związku z konwersją adresów. RARP (Reverse Address Resolution Protocol) z kolei działa w odwrotnym kierunku, zamieniając adresy MAC na adresy IP, co jest procesem odwrotnym do tego, co wykonuje ARP. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych protokołów ze względu na ich podobieństwa w nazwach i zastosowaniach w sieciach. Właściwe zrozumienie funkcji każdego z tych protokołów jest kluczowe dla efektywnego zarządzania sieciami. Ignorowanie tego może prowadzić do problemów w diagnozowaniu błędów i nieefektywnego projektowania sieci.

Pytanie 19

Celem złocenia styków złącz HDMI jest

A. zapewnienie przesyłu obrazu w rozdzielczości 4K

B. zwiększenie przepustowości powyżej wartości ustalonych w standardach

C. stworzenie produktu o ekskluzywnym charakterze, aby osiągnąć wyższe zyski ze sprzedaży

D. ulepszenie przewodności oraz trwałości złącza

Złocenie styków w złączach HDMI to bardzo praktyczne rozwiązanie, które faktycznie wpływa na przewodność oraz trwałość samego połączenia. Złoto jest metalem odpornym na korozję i utlenianie, dlatego doskonale sprawdza się tam, gdzie bardzo ważny jest niezawodny kontakt elektryczny przez długi czas. Moim zdaniem, jeśli spotykasz się z połączeniami używanymi często, np. w sprzęcie domowym czy profesjonalnym, to różnica między złączem pozłacanym a zwykłym potrafi być naprawdę odczuwalna po kilku latach użytkowania. W branżowych normach, np. w specyfikacji HDMI Association, nie ma wymogu, by styki były złocone, ale jest to jedna z dobrych praktyk eliminujących problem z pogarszającym się połączeniem na skutek śniedzi czy wilgoci. Pozłacane styki pomagają też przy bardzo częstym podłączaniu i odłączaniu kabla – nie wycierają się tak łatwo jak inne powłoki. W praktyce nie poprawiają one jakości obrazu czy dźwięku w taki sposób jak niektórzy sprzedawcy próbują przekonywać, ale zapewniają stabilność sygnału i dłuższą żywotność samego złącza. To zdecydowanie sensowny wybór tam, gdzie liczy się niezawodność i brak konieczności ciągłego czyszczenia styków. Z mojego doświadczenia wynika, że najczęściej na złocenie decydują się producenci sprzętu z wyższej półki, chociaż dla domowego użytkownika wystarczy nawet zwykły kabel, ale wtedy trzeba pamiętać o okresowej konserwacji.

Pytanie 20

W jakim oprogramowaniu trzeba zmienić konfigurację, aby użytkownik mógł wybrać z listy i uruchomić jeden z różnych systemów operacyjnych zainstalowanych na swoim komputerze?

A. QEMU

B. GEDIT

C. CMD

D. GRUB

Wybór niewłaściwych programów do zarządzania rozruchem systemów operacyjnych często wynika z niepełnego zrozumienia ich funkcji. QEMU jest narzędziem do wirtualizacji, które pozwala na uruchamianie maszyn wirtualnych, lecz nie jest przeznaczone do zarządzania rozruchem wielu systemów operacyjnych na tym samym komputerze. CMD, czyli Command Prompt, jest interpretem poleceń w systemie Windows, który służy do wykonywania różnych poleceń, ale także nie ma możliwości zarządzania procesem rozruchu systemów operacyjnych. GEDIT to prosty edytor tekstu używany głównie w środowisku GNOME, który nie ma żadnych funkcji związanych z rozruchem systemów. Typowym błędem myślowym jest mylenie narzędzi wirtualizacyjnych lub edytorów tekstów z systemami bootloaderów. Bootloader jest kluczowym elementem architektury systemu operacyjnego, a jego rola polega na odpowiednim załadowaniu i uruchomieniu wybranego systemu. Zrozumienie, że GRUB jest specjalnie zaprojektowany do tych celów, a inne wymienione programy nie spełniają tej funkcji, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania środowiskiem komputerowym. Dlatego istotne jest korzystanie z odpowiednich narzędzi w kontekście ich przeznaczenia oraz zrozumienie ich ograniczeń.

Pytanie 21

W jakim typie członkostwa w VLAN port może należeć do wielu sieci VLAN?

A. Port-Based VLAN

B. Dynamiczny VLAN

C. Statyczny VLAN

D. Multi-VLAN

Wybór 'Multi-VLAN' jest na pewno trafiony! W tym modelu jeden port switcha może być przypisany do kilku sieci VLAN jednocześnie, co jest mega przydatne. Dzięki temu porty trunkowe mogą przesyłać ruch z różnych VLAN-ów, co pozwala lepiej zarządzać danymi. Jak mamy trunking, to łatwiej jest wykorzystać zasoby sieciowe. Dodatkowo, to zgodne ze standardem IEEE 802.1Q, który definiuje, jak tagować ramki Ethernetowe dla wielu VLAN-ów. W praktyce, Multi-VLAN ułatwia segregację ruchu na jednym połączeniu, a to jest naprawdę istotne w nowoczesnych sieciach IT.

Pytanie 22

W systemie Windows harmonogram zadań umożliwia przydzielenie

A. więcej niż pięciu terminów realizacji dla wskazanego programu

B. maksymalnie pięciu terminów realizacji dla wskazanego programu

C. maksymalnie trzech terminów realizacji dla wskazanego programu

D. maksymalnie czterech terminów realizacji dla wskazanego programu

Problemy z przypisaniem terminów wykonania w systemie Windows mogą wynikać z błędnych założeń dotyczących ograniczeń tego narzędzia. Niektóre odpowiedzi sugerują ograniczenie liczby terminów do trzech, czterech lub pięciu, co jest niezgodne z rzeczywistością oferowaną przez Harmonogram zadań. Takie podejście może prowadzić do mylnego przekonania, że zarządzanie zadaniami w systemie Windows jest bardziej ograniczone niż w rzeczywistości. W praktyce, użytkownicy powinni być świadomi, że mogą ustawiać wiele zadań z różnymi warunkami, co pozwala na bardziej elastyczne planowanie zadań, odpowiadające na złożone potrzeby administracyjne. Kolejnym błędem jest mylenie liczby terminów z ich funkcjonalnością; użytkownicy mogą zatem zakładać, że ograniczona liczba terminów oznacza lepszą kontrolę, podczas gdy w rzeczywistości większa liczba terminów umożliwia stworzenie bardziej złożonego harmonogramu, co jest korzystne w wielu scenariuszach, takich jak zarządzanie aktualizacjami, backupami czy innymi cyklicznymi zadaniami. Warto zatem zwrócić uwagę na pełną funkcjonalność narzędzia i nie ograniczać się do myślenia o prostych liczbowych ograniczeniach, co może prowadzić do niewłaściwego wykorzystywania możliwości systemu.

Pytanie 23

Wskaż sygnał, który wskazuje na uszkodzenie karty graficznej w komputerze z BIOS POST od firmy AWARD?

A. 1 długi, 1 krótki

B. 1 długi, 2 krótkie

C. 1 długi, 9 krótkich

D. 1 długi, 5 krótkich

Wszystkie pozostałe odpowiedzi są błędne i wynikają z nieporozumienia dotyczącego sygnałów dźwiękowych generowanych przez BIOS POST firmy AWARD. Odpowiedź "1 długi, 1 krótki" sugeruje, że problem dotyczy jednego z podstawowych komponentów komputera, jak na przykład pamięć RAM, co nie jest zgodne z rzeczywistością w kontekście problemów z kartą graficzną. Z kolei odpowiedzi "1 długi, 5 krótkich" oraz "1 długi, 9 krótkich" mogą być mylnie interpretowane jako wskazanie na inne, rzadziej występujące błędy, które nie są związane z kartą graficzną. Typowe błędy myślowe w tym przypadku wynikają z mylenia sygnalizacji błędów z różnych komponentów systemu, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Istotne jest, aby zrozumieć, że różne usterki w systemie mogą generować różne wzory sygnałów dźwiękowych, a niektóre z nich mogą być podobne do siebie, co wymaga od użytkownika znajomości dokumentacji oraz schematów kodów błędów. Zachęca się do korzystania z zasobów edukacyjnych oraz dokumentacji technicznej dostarczonej przez producentów, aby unikać nieporozumień podczas diagnozowania problemów sprzętowych.

Pytanie 24

Aby poprawić niezawodność i efektywność przesyłu danych na serwerze, należy

A. ustawić automatyczne tworzenie kopii zapasowych

B. zainstalować macierz dyskową RAID1

C. przechowywać dane na innym dysku niż ten z systemem

D. stworzyć punkt przywracania systemu

Chociaż wszystkie wymienione odpowiedzi mogą przyczynić się do ogólnej niezawodności systemu, to jednak nie są one wystarczające w kontekście zwiększenia zarówno niezawodności, jak i wydajności transmisji danych na serwerze. Utworzenie punktu przywracania systemu jest rozwiązaniem, które może pomóc w przypadku awarii systemu operacyjnego, ale nie zabezpiecza danych przed utratą, gdyż nie chroni przed uszkodzeniem sprzętu lub utratą danych na poziomie dysku. Przechowywanie danych na innym dysku niż systemowy może zwiększyć wydajność w niektórych sytuacjach, jednak sama separacja danych nie zapewnia ochrony ani redundancji. Ponadto, konfiguracja automatycznych kopii zapasowych jest kluczowym elementem strategii ochrony danych, lecz nie jest rozwiązaniem na bieżące problemy z dostępnością i wydajnością, ponieważ sama kopia zapasowa nie chroni przed utratą danych w czasie rzeczywistym. Często błędne myślenie opiera się na przekonaniu, że wystarczy mieć kopię danych, aby zapewnić ich bezpieczeństwo, co jest niewłaściwe w przypadku krytycznych aplikacji wymagających ciągłej dostępności. Dlatego, choć wszystkie te opcje są użyteczne, to żadna z nich nie dostarcza takiego poziomu niezawodności i wydajności, jak macierz RAID1, która jest uznawana za standard wśród rozwiązań do ochrony danych w środowiskach serwerowych.

Pytanie 25

Która z podanych właściwości kabla koncentrycznego RG-58 sprawia, że obecnie nie jest on używany do tworzenia lokalnych sieci komputerowych?

A. Maksymalna prędkość przesyłania danych 10Mb/s

B. Maksymalna odległość między punktami wynosząca 185 m

C. Koszt narzędzi do instalacji i łączenia kabli

D. Brak opcji zakupu dodatkowych urządzeń sieciowych

Kabel koncentryczny RG-58 charakteryzuje się maksymalną prędkością transmisji danych wynoszącą 10 Mb/s, co w dzisiejszych standardach sieciowych jest zdecydowanie zbyt niskie. Współczesne lokalne sieci komputerowe (LAN) wymagają znacznie wyższych prędkości, aby zaspokoić potrzeby użytkowników i aplikacji. Na przykład, w technologii Ethernet standard 100BASE-TX zapewnia prędkość transmisji danych wynoszącą 100 Mb/s, a nawet 1 Gb/s w przypadku standardu 1000BASE-T. Przykładem zastosowania nowoczesnych technologii jest sieć biurowa, w której wiele urządzeń, takich jak komputery, drukarki i serwery, wymaga szybkiej wymiany danych. Dlatego kabel RG-58, z uwagi na swoje ograniczenia, został w dużej mierze zastąpiony przez szybsze i bardziej niezawodne rozwiązania, takie jak skrętka (np. Cat5e, Cat6) oraz światłowody, które oferują nie tylko większe prędkości transmisji, ale również znacznie wyższe odległości między urządzeniami bez strat w jakości sygnału, co jest kluczowe w nowoczesnych infrastrukturach sieciowych.

Pytanie 26

Jaką minimalną liczbę bitów potrzebujemy w systemie binarnym, aby zapisać liczbę heksadecymalną 110 (h)?

A. 4 bity

B. 16 bitów

C. 3 bity

D. 9 bitów

Aby zrozumieć, dlaczego do zapisania liczby heksadecymalnej 110 (h) potrzebne są 9 bity w systemie binarnym, należy najpierw przekształcić tę liczbę do postaci binarnej. Liczba heksadecymalna 110 (h) odpowiada wartości dziesiętnej 256. W systemie binarnym, liczby są zapisywane jako ciągi zer i jedynek, a każda cyfra binarna (bit) reprezentuje potęgę liczby 2. Aby obliczyć, ile bitów jest potrzebnych do zapisania liczby 256, musimy znaleźć najmniejszą potęgę liczby 2, która jest większa lub równa 256. Potęgi liczby 2 są: 1 (2^0), 2 (2^1), 4 (2^2), 8 (2^3), 16 (2^4), 32 (2^5), 64 (2^6), 128 (2^7), 256 (2^8). Widzimy, że 256 to 2^8, co oznacza, że potrzebujemy 9 bitów, aby uzyskać zakres od 0 do 255. Zatem mamy 9 możliwych kombinacji bitów do przedstawienia wszystkich wartości od 0 do 512. W praktyce, w kontekście komunikacji i przechowywania danych, znajomość konwersji między systemami liczbowymi jest kluczowa dla inżynierów oraz programistów i ma zastosowanie w wielu dziedzinach, takich jak projektowanie układów scalonych, programowanie oraz w analizie danych.

Pytanie 27

Co nie wpływa na utratę z pamięci masowej HDD?

A. Utworzona macierz dyskowa RAID 5.

B. Fizyczne uszkodzenie dysku.

C. Sformatowanie partycji dysku.

D. Zniszczenie talerzy dysku.

Temat utraty danych z HDD wydaje się prosty, ale w praktyce daje spore pole do pomyłek. Zniszczenie talerzy dysku to najpoważniejszy przypadek fizycznego uszkodzenia – jeśli talerze zostaną porysowane, nadpalone czy zgniecione, to praktycznie nie ma szans na odzyskanie danych nawet przez specjalistyczne firmy. Z moich obserwacji wynika, że ludzie często mylą logiczne awarie z fizycznymi, ale w przypadku zniszczenia talerzy mamy klasyczną, nieodwracalną utratę. Podobnie jest z fizycznym uszkodzeniem dysku, czyli np. awarią głowic, silnika czy elektroniki – czasem odzyskanie danych się udaje, ale bywa to bardzo kosztowne i często niepełne. Sformatowanie partycji to z kolei przykład typowej awarii logicznej – dane są wtedy zazwyczaj oznaczane jako usunięte, a ich przywrócenie jest możliwe tylko do momentu nadpisania tych sektorów. W praktyce każdy administrator wie, że formatowanie bez backupu to ogromne ryzyko utraty cennych plików. Typowym błędem jest zakładanie, że w takich przypadkach dane są zawsze do odzyskania – niestety, nie zawsze to działa. Problem zaczyna się, kiedy brakuje pod ręką kopii zapasowej. Natomiast utworzenie macierzy RAID 5 nie prowadzi samo w sobie do utraty danych z pojedynczego HDD, wręcz przeciwnie – RAID 5 to rozwiązanie poprawiające bezpieczeństwo danych przez zastosowanie rozproszonego zapisu i sum kontrolnych. Ludzie czasem mylą pojęcia i zakładają, że każda zmiana w konfiguracji dysków to potencjalna strata, ale w rzeczywistości RAID 5 to przykład branżowej dobrej praktyki. Podsumowując, trzy pierwsze przypadki realnie wpływają na utratę danych z HDD, natomiast tylko RAID 5 jej nie powoduje, a wręcz przed nią chroni. Najlepiej zawsze stosować backupy i nie liczyć, że RAID czy odzyskiwanie po formacie rozwiążą wszystkie problemy.

Pytanie 28

Na zdjęciu widać

A. most

B. router

C. punkt dostępowy

D. przełącznik

Przełącznik jest kluczowym urządzeniem sieciowym, które działa w warstwie drugiej modelu OSI, czyli w warstwie łącza danych. Jego głównym zadaniem jest przekazywanie ramek danych pomiędzy urządzeniami w tej samej sieci lokalnej. Przełączniki wykorzystują adresy MAC, aby skutecznie przesyłać dane, co pozwala na minimalizację kolizji i efektywniejsze zarządzanie ruchem sieciowym. Typowy przełącznik, jak ten na zdjęciu, posiada wiele portów Ethernet, co umożliwia podłączenie wielu urządzeń, takich jak komputery, drukarki czy serwery, do jednej sieci LAN. Przełączniki mogą być stosowane w różnych środowiskach – od małych sieci domowych po duże korporacyjne centra danych, gdzie zarządzają setkami urządzeń. Ponadto, współczesne przełączniki oferują zaawansowane funkcje, takie jak VLAN-y, które poprawiają bezpieczeństwo i elastyczność sieci, oraz PoE (Power over Ethernet), które umożliwia zasilanie urządzeń sieciowych bez dodatkowych kabli. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, stosowanie przełączników w sieciach pozwala na zwiększenie wydajności oraz lepsze zarządzanie ruchem sieciowym, co jest kluczowe w środowiskach wysokoobciążeniowych.

Pytanie 29

Jakie napięcie jest obniżane z 230 V w zasilaczu komputerowym w standardzie ATX dla różnych podzespołów komputera?

A. 4 V

B. 20 V

C. 130 V

D. 12 V

Zasilacz komputerowy w standardzie ATX jest zaprojektowany do przekształcania napięcia sieciowego 230 V AC na niższe napięcia DC, które są niezbędne do zasilania różnych komponentów systemu komputerowego. W tym kontekście, 12 V to jedno z kluczowych napięć, które zasilacz dostarcza do podzespołów takich jak napędy dyskowe, karty graficzne czy płyty główne. Zasilacze ATX dostarczają także inne napięcia, takie jak 3,3 V i 5 V, ale 12 V jest najczęściej używane do zasilania urządzeń wymagających większej mocy. Praktycznym zastosowaniem tego napięcia jest jego wykorzystanie w systemach zasilania komputerów stacjonarnych, serwerów oraz stacji roboczych, gdzie stabilność i wydajność zasilania są kluczowe dla poprawnego działania systemu. Zgodnie z normą ATX, napięcia powinny być utrzymywane w 5% tolerancji, co zapewnia ich odpowiednią stabilność operacyjną. Znalezienie odpowiednich wartości napięć w zasilaczu jest zatem fundamentalne dla zapewnienia niezawodności i efektywności działania całego systemu komputerowego."

Pytanie 30

Komputer jest połączony z myszą bezprzewodową, a kursor w trakcie używania nie porusza się płynnie, tylko "skacze" po ekranie. Możliwą przyczyną awarii urządzenia może być

A. uszkodzenie mikroprzełącznika

B. wyczerpywanie się akumulatora zasilającego

C. uszkodzenie przycisku lewego

D. brak akumulatora

Wyczerpywanie się baterii zasilającej to najczęstsza przyczyna problemów z działaniem myszek bezprzewodowych, co potwierdzają liczne badania dotyczące ergonomii i funkcjonalności urządzeń peryferyjnych. Gdy bateria w myszce zaczyna się wyczerpywać, sygnał wysyłany do odbiornika staje się niestabilny, co objawia się "skakaniem" kursora na ekranie. W praktyce, regularne sprawdzanie stanu baterii oraz ich wymiana co kilka miesięcy, zwłaszcza w przypadku intensywnego użytkowania, są kluczowymi elementami w dbaniu o sprawność urządzenia. Aby zapobiec takim problemom, warto zaopatrzyć się w myszki z funkcją automatycznego uśpienia lub z wskaźnikiem stanu naładowania baterii. Ponadto, standardy Ergonomics of Human-Computer Interaction, które sugerują optymalne warunki pracy z urządzeniami peryferyjnymi, podkreślają znaczenie dobrego stanu sprzętu, w tym zasilania. Utrzymując baterie w dobrej kondycji, można znacząco poprawić komfort pracy oraz wydajność komputerową.

Pytanie 31

Jakie materiały eksploatacyjne wykorzystuje się w drukarce laserowej?

A. pojemnik z tuszem

B. kaseta z tonerem

C. taśma barwiąca

D. laser

Odpowiedzi takie jak taśma barwiąca, laser czy pojemnik z tuszem nie są odpowiednie dla drukarek laserowych, ponieważ każdy z tych elementów odnosi się do innych technologii druku. Taśma barwiąca jest używana w drukarkach igłowych oraz matrycowych, gdzie proces drukowania polega na uderzaniu igły w taśmę, która następnie przenosi atrament na papier. W przypadku drukarek laserowych taki mechanizm nie istnieje. Laser, mimo że jest kluczowym elementem w technologii druku laserowego, nie jest materiałem eksploatacyjnym, lecz częścią procesu tworzenia obrazu na bębnie. Z kolei pojemnik z tuszem odnosi się do drukarek atramentowych, a nie laserowych. Tusz jest płynny i działa na innej zasadzie, co sprawia, że jest nieodpowiedni dla technologii laserowej. Często zdarza się, że użytkownicy mylą te różne systemy i ich komponenty, co prowadzi do błędnych wniosków. Ważne jest, aby zrozumieć, jak każdy rodzaj drukarki działa, aby właściwie dobierać materiały eksploatacyjne, co przekłada się na efektywność druku oraz długość życia urządzenia.

Pytanie 32

Ile warstw zawiera model ISO/OSI?

A. 7

B. 3

C. 5

D. 9

Model ISO/OSI definiuje siedem warstw, które stanowią ramy dla zrozumienia i projektowania komunikacji sieciowej. Te warstwy to: warstwa fizyczna, łącza danych, sieciowa, transportowa, sesji, prezentacji oraz aplikacji. Każda warstwa realizuje określone funkcje i współpracuje z warstwami bezpośrednio powyżej i poniżej. Na przykład, warstwa fizyczna odpowiada za przesyłanie bitów przez medium transmisyjne, natomiast warstwa aplikacji umożliwia użytkownikom interakcję z sieciami poprzez aplikacje. Zrozumienie modelu OSI jest kluczowe dla inżynierów i techników sieciowych, ponieważ pozwala na diagnozowanie problemów, projektowanie architektur systemów oraz implementację protokołów komunikacyjnych. Przykładem zastosowania modelu OSI jest proces rozwiązywania problemów, gdzie technik może zidentyfikować, na której warstwie występuje problem (np. problemy z połączeniem mogą wskazywać na warstwę fizyczną), co znacząco usprawnia proces naprawy i utrzymania sieci.

Pytanie 33

Norma PN-EN 50173 rekomenduje montaż przynajmniej

A. jednego punktu rozdzielczego na każde 250m2 powierzchni

B. jednego punktu rozdzielczego na każde 100m2 powierzchni

C. jednego punktu rozdzielczego na cały budynek wielopiętrowy

D. jednego punktu rozdzielczego na każde piętro

Wybór odpowiedzi, że norma PN-EN 50173 zaleca instalowanie jednego punktu rozdzielczego na każde 100m2 lub 250m2 powierzchni jest niezgodny z jej wymaganiami. W rzeczywistości, normy te koncentrują się na zapewnieniu właściwej jakości usług telekomunikacyjnych w kontekście budynków wielokondygnacyjnych, a nie na powierzchni użytkowej. Podejście oparte na metrażu może prowadzić do niewystarczającej infrastruktury sieciowej, szczególnie w budynkach o dużym natężeniu użytkowania, takich jak biurowce czy hotele. Zastosowanie punktów rozdzielczych wyłącznie w oparciu o powierzchnię może skutkować miejscami o niskiej jakości sygnału oraz problemami z dostępem do usług, co jest sprzeczne z podstawowymi założeniami normy. Innym błędnym podejściem jest myślenie, że w całym budynku wystarczy jeden punkt rozdzielczy. Taki model może nie sprostać wymaganiom użytkowników, szczególnie w przypadku dużych obiektów, gdzie wzrasta liczba urządzeń oraz intensywność korzystania z sieci. Niewłaściwe zrozumienie wymagań normy prowadzi do ryzyka wymagającego kosztownych późniejszych poprawek oraz zakłóceń w dostępie do usług. Właściwe planowanie i przestrzeganie norm PN-EN 50173 ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia niezawodności oraz wydajności infrastruktury telekomunikacyjnej w obiektach wielopiętrowych.

Pytanie 34

Recykling można zdefiniować jako

A. segregację

B. odzysk

C. produkcję

D. oszczędność

Odzysk to kluczowy proces w recyklingu, a inne odpowiedzi, takie jak produkcja, segregacja czy oszczędność, odnoszą się do innych aspektów zarządzania odpadami. Produkcja odnosi się do wytwarzania nowych dóbr z surowców, ale niekoniecznie oznacza ponowne wykorzystanie materiałów. W kontekście recyklingu, produkcja nowych wyrobów z surowców wtórnych jest jego efektem, jednak sama w sobie nie definiuje recyklingu. Segregacja, z drugiej strony, to proces oddzielania różnych rodzajów odpadów, który jest konieczny przed ich odzyskiem, ale nie jest tożsama z recyklingiem. Właściwa segregacja odpadów zwiększa efektywność procesu odzysku, ale sama nie prowadzi do recyklingu. Oszczędność, chociaż może być rezultatem efektywnego zarządzania odpadami, nie jest bezpośrednio powiązana z samym procesem recyklingu. Zrozumienie różnicy między odzyskiem a tymi terminami jest kluczowe dla pełnego pojęcia o recyklingu jako procesie. Niezrozumienie tych koncepcji może prowadzić do mylnych wniosków i niewłaściwego podejścia do zarządzania odpadami, co z kolei negatywnie wpływa na środowisko i gospodarkę.

Pytanie 35

Oblicz koszt wykonania okablowania strukturalnego od 5 punktów abonenckich do panelu krosowego wraz z wykonaniem kabli połączeniowych dla stacji roboczych. W tym celu wykorzystano 50 m skrętki UTP. Punkt abonencki składa się z 2 gniazd typu RJ

Materiał	Jednostka	Cena
Gniazdo podtynkowe 45x45, bez ramki, UTP 2xRJ45 kat.5e	szt.	17 zł
UTP kabel kat.5e PVC 4PR 305m	karton	305 zł
RJ wtyk UTP kat.5e beznarzędziowy	szt.	6 zł

A. 152,00 zł

B. 345,00 zł

C. 350,00 zł

D. 255,00 zł

Jak się przyjrzyjmy tym błędnym odpowiedziom, to często wątpliwości są związane z kosztami materiałów do okablowania, co bywa kluczowe w pracy inżyniera. Na przykład, jeżeli ktoś wskazał 152,00 zł lub 345,00 zł, to często wynika to z nieprawidłowego zrozumienia ilości lub cen poszczególnych elementów. To się zdarza, gdy użytkownicy nie biorą pod uwagę, ile gniazd potrzebują albo jak obliczyć koszt kabla, co prowadzi do takich błędnych wyników. Ważne, żeby wiedzieć, że każdy punkt abonencki wymaga dokładnego przemyślenia liczby gniazd i jakości materiałów, które powinny pasować do norm, takich jak PN-EN 50173. Jeszcze jedno – sporo błędów może wynikać z pominięcia kosztu wtyków RJ45, co zmienia całkowitą kwotę. Zrozumienie tego jest strasznie istotne, bo jak pomylisz się w obliczeniach, to możesz mieć problem z projektem sieci i budżetem, a to nie jest najlepsza sytuacja w pracy. Lepiej zwracać uwagę na to, co jest potrzebne i ile to kosztuje, żeby uniknąć takich wpadek w przyszłości.

Pytanie 36

Czym są programy GRUB, LILO, NTLDR?

A. wersje głównego interfejsu sieciowego

B. aplikacje do modernizacji BIOS-u

C. programy rozruchowe

D. firmware dla dysku twardego

Wybór odpowiedzi dotyczący wersji głównego interfejsu sieciowego wskazuje na nieporozumienie w zakresie funkcji programów rozruchowych. Interfejsy sieciowe, odpowiedzialne za komunikację pomiędzy urządzeniami w sieci, nie mają związku z procesem rozruchu systemu operacyjnego. Zrozumienie, co dzieje się w trakcie rozruchu, jest kluczowe – po włączeniu komputera BIOS lub UEFI przeprowadza testy sprzętowe, a następnie przekazuje kontrolę do programu rozruchowego, który jest odpowiedzialny za załadowanie systemu operacyjnego. Odpowiedzi dotyczące aplikacji do aktualizacji BIOS-u i firmware dla dysku twardego również są mylące, ponieważ te elementy są zgoła różne w funkcji i zastosowaniu. Aktualizacja BIOS-u jest procesem, który polega na wgraniu nowego kodu do pamięci BIOS-u w celu poprawy jego funkcji lub naprawy błędów. Firmware dla dysku twardego natomiast odnosi się do oprogramowania osadzonego w urządzeniu, które zarządza operacjami na poziomie sprzętowym. Właściwe zrozumienie różnicy między tymi pojęciami i ich rolami w architekturze komputerowej jest istotne dla każdego, kto chce efektywnie zarządzać systemem komputerowym, szczególnie w kontekście rozruchu i diagnostyki. Typowym błędem jest mieszanie funkcji programów rozruchowych z innymi technologiami, co może prowadzić do nieefektywnego zarządzania sprzętem oraz trudności w rozwiązywaniu problemów związanych z uruchamianiem systemu.

Pytanie 37

W jakim miejscu są zapisane dane dotyczące kont użytkowników domenowych w systemach Windows Server?

A. W bazie SAM umieszczonej na lokalnym komputerze

B. W bazie danych kontrolera domeny

C. W plikach hosts na wszystkich komputerach pracujących w domenie

D. W pliku users znajdującym się w katalogu c:Windowssystem32

Informacje o kontach użytkowników domenowych w systemach Windows Server są przechowywane w bazie danych kontrolera domeny, co jest kluczowym elementem architektury Active Directory. Kontroler domeny pełni centralną rolę w zarządzaniu użytkownikami, komputerami oraz innymi zasobami w sieci. Przechowywanie danych użytkowników w tej bazie pozwala na efektywne zarządzanie dostępem, a także na stosowanie polityk bezpieczeństwa na poziomie domeny. Przykładowo, gdy użytkownik loguje się do komputera w sieci, jego dane są weryfikowane przez kontroler domeny, co zapewnia, że tylko uprawnione osoby mają dostęp do zasobów. Dodatkowo, dzięki replikacji bazy danych między kontrolerami domeny, dostęp do informacji o użytkownikach jest możliwy z różnych lokalizacji, co zwiększa odporność systemu na awarie. Stosowanie Active Directory jako metody zarządzania użytkownikami i zasobami jest uznawane za standard w wielu organizacjach i pozwala na łatwe wdrażanie polityk grupowych oraz centralne zarządzanie uprawnieniami.

Pytanie 38

Który standard IEEE 802.3 powinien być użyty w sytuacji z zakłóceniami elektromagnetycznymi, jeżeli odległość między punktem dystrybucyjnym a punktem abonenckim wynosi 200 m?

A. 100BaseFX

B. 100BaseT

C. 10Base2

D. 1000BaseTX

Odpowiedź 100BaseFX jest prawidłowa, ponieważ jest to standard Ethernet oparty na włóknach optycznych, który jest odporny na zakłócenia elektromagnetyczne. W środowisku, w którym występują zakłócenia, zastosowanie technologii światłowodowej znacząco poprawia jakość przesyłania sygnałów oraz zwiększa zasięg do 2 km w trybie wielomodowym bez strat jakości. W przypadku odległości 200 m, 100BaseFX z powodzeniem zapewni stabilne i niezawodne połączenie, a także zminimalizuje problemy związane z zakłóceniami, które mogą występować w środowisku przemysłowym lub bliskim źródeł zakłóceń. Ponadto, stosowanie standardów światłowodowych, takich jak 100BaseFX, jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, zwłaszcza w kontekście nowoczesnych systemów telekomunikacyjnych, które wymagają wysokiej przepustowości oraz niskiej latencji. Technologia ta znajduje swoje zastosowanie w sieciach rozległych (WAN) oraz w lokalnych sieciach optycznych (LAN), co czyni ją wszechstronnym rozwiązaniem w różnych aplikacjach.

Pytanie 39

Podaj domyślny port używany do przesyłania poleceń (command) w serwerze FTP

A. 25

B. 20

C. 21

D. 110

Porty 25, 110 oraz 20 są często mylone z portem 21 w kontekście różnorodnych protokołów komunikacyjnych. Port 25 jest standardowo wykorzystywany przez protokół SMTP (Simple Mail Transfer Protocol), który jest odpowiedzialny za przesyłanie e-maili. W wielu przypadkach, użytkownicy mogą mylić te dwa protokoły, zwłaszcza gdy rozważają przesyłanie plików jako część procesu komunikacji. Zrozumienie różnicy między FTP a SMTP jest kluczowe, ponieważ koncentruje się na różnych zastosowaniach oraz typach przesyłanych danych. Port 110 jest zarezerwowany dla protokołu POP3 (Post Office Protocol version 3), który służy do pobierania wiadomości e-mail z serwera. Użytkownicy mogą błędnie uznać, że POP3 i FTP są wymienne, ponieważ oba dotyczą transferu danych, jednak ich funkcje i zastosowania są całkowicie różne. Port 20 jest używany do transferu danych w trybie aktywnym FTP, a nie do przekazywania poleceń. W trybie aktywnym, po połączeniu na porcie 21, serwer FTP używa portu 20 do przesyłania danych do klienta. Pomyłki dotyczące portów FTP mogą prowadzić do nieprawidłowej konfiguracji serwerów, co w konsekwencji może wpłynąć na bezpieczeństwo oraz efektywność transferu plików. Wiedza na temat właściwych portów oraz protokołów jest więc istotnym elementem dla każdego, kto zarządza sieciami lub systemami przesyłania plików.

Pytanie 40

Jakie zakresy adresów IPv4 mogą być używane jako adresy prywatne w lokalnej sieci?

A. 200.186.0.0 ÷ 200.186.255.255

B. 127.0.0.0 ÷ 127.255.255.255

C. 168.172.0.0 ÷ 168.172.255.255

D. 172.16. 0.0 ÷ 172.31.255.255

Zakres adresów IP 127.0.0.0 do 127.255.255.255 jest zarezerwowany dla adresów loopback, co oznacza, że są one używane do testowania lokalnych połączeń na danym urządzeniu. Adres 127.0.0.1 jest powszechnie znany jako 'localhost' i służy do komunikacji wewnętrznej w systemie operacyjnym. Użycie tych adresów w sieciach lokalnych nie jest wskazane, ponieważ nie są one routowane poza urządzenie, co uniemożliwia ich wykorzystanie do komunikacji między różnymi urządzeniami w sieci. Zakres 168.172.0.0 do 168.172.255.255 nie jest zdefiniowany jako prywatny w żadnym standardzie, co oznacza, że mogą być one przypisane jako publiczne adresy IP. Ostatecznie, zakres 200.186.0.0 do 200.186.255.255 również nie znajduje się w ramach prywatnych adresów IP, a adresy te są routowane w Internecie. Typowe błędy, które mogą prowadzić do nieprawidłowych wniosków, obejmują mylenie adresów prywatnych z publicznymi, co może skutkować problemami z dostępem do sieci oraz bezpieczeństwem. Kluczowe jest, aby zrozumieć, jakie adresy są przeznaczone do użytku lokalnego a jakie do komunikacji w Internecie, aby skutecznie projektować i zarządzać sieciami komputerowymi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej