Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik agrobiznesu
Kwalifikacja: ROL.04 - Prowadzenie produkcji rolniczej
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 12:49
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 13:14

Egzamin niezdany

Wynik: 17/40 punktów (42,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W trakcie 305-dniowego okresu laktacji najwyższa produkcja mleka u krowy występuje

A. w drugim miesiącu po wycieleniu

B. tuż po wycieleniu

C. dwa tygodnie przed zasuszeniem

D. w szóstym miesiącu laktacji

Wydajność mleczna krów w ciągu 305 dni laktacji nie osiąga swojego maksimum w szóstym miesiącu, ponieważ w tym czasie zazwyczaj obserwuje się spadek produkcji mleka. To wynika z naturalnych cykli biologicznych, w których krowy zaczynają tracić energię związaną z utrzymywaniem wysokiej produkcji i zbliżają się do okresu zasuszenia. Bezpośrednio po wycieleniu, chociaż produkcja mleka może być wysoka, nie jest to czas maksymalnej wydajności, ponieważ gruczoł mlekowy dopiero zaczyna pełnić swoją funkcję, a organizm krowy musi jeszcze się przystosować do laktacji. Zmiana w diecie, w tym zwiększenie udziału paszy treściwej, oraz odpowiednie zarządzanie stadem odgrywają kluczową rolę w każdym etapie laktacji. Zasady dobrego żywienia i zarządzania stadem wskazują, że przed zasuszeniem, krowy powinny być tak żywione, aby maksymalizować ich potencjał produkcyjny, co nie pokrywa się z pomysłem osiągania szczytowej wydajności w czasie bezpośrednio przed tym okresem. W praktyce, błędne podejście do terminów związanych z wydajnością mleczną może prowadzić do złego zarządzania, które z kolei przekłada się na obniżoną produkcję mleka oraz negatywne równowagi energetyczne.

Pytanie 2

W oparciu o dane zawarte w tabeli określ maksymalną temperaturę transportu mleka surowego przeznaczonego do sprzedaży bezpośredniej.

Maksymalna temperatura przechowywania lub transportu produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej
Rodzaj produktu	Temperatura (°C)
Produkty rybołówstwa, z wyłączeniem żywych produktów rybołówstwa	2
Narządy wewnętrzne grubej zwierzyny łownej nieooskórowanej	3
Tuszki drobiowe, zajęczaki i drobna zwierzyna łowna	4
Mleko surowe i śmietana	6
Tusze grubej zwierzyny łownej nieooskórowanej	7

A. 4°C

B. 7°C

C. 6°C

D. 3°C

Odpowiedź 6°C jest poprawna, ponieważ zgodnie z obowiązującymi normami, maksymalna temperatura transportu mleka surowego przeznaczonego do sprzedaży bezpośredniej powinna wynosić 6°C. Utrzymywanie mleka w tej temperaturze jest kluczowe dla zapewnienia jego jakości oraz bezpieczeństwa zdrowotnego. Wyższe temperatury mogą sprzyjać rozwojowi mikroorganizmów, co prowadzi do obniżenia jakości surowca oraz skrócenia jego trwałości. Przykładowo, w praktyce transportowej, w celu osiągnięcia tej temperatury często stosuje się odpowiednie systemy chłodzenia lub izotermiczne pojemniki. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi oraz wymogami regulacyjnymi, które nakładają na producentów obowiązek zachowania odpowiednich warunków przechowywania i transportu produktów mlecznych. Warto również zauważyć, że temperatura 6°C jest rekomendowana przez organizacje zajmujące się zdrowiem publicznym, co potwierdza jej znaczenie w kontekście bezpieczeństwa żywności.

Pytanie 3

Wpływ dodawania małych ilości tłuszczu do pasz dla kurczaków rzeźnych na

A. poprawę aromatu paszy

B. poprawę walorów smakowych paszy

C. podniesienie wartości energetycznej paszy

D. zmniejszenie otłuszczenia tuszek ptaków

Wybór odpowiedzi, który sugeruje, że tłuszcz w diecie prowadzi do zmniejszenia otłuszczenia tuszek ptaków, to trochę nieporozumienie, bo temat jest bardziej skomplikowany. Samo dodanie tłuszczu niekoniecznie prowadzi do tego, że będzie mniej tkanki tłuszczowej w tuszkach. W praktyce, gdy dajemy za dużo energii z paszy, to ptaki mogą tyć, czyli odkładać więcej tłuszczu. Co do poprawy smakowitości paszy, to wcale nie jest główny cel dodawania tłuszczu - chociaż niektóre tłuszcze mogą poprawić smak, to jednak nie o to chodzi. Uważam, że lepiej skupić się na tym, jak dieta wpływa na wartości energetyczne, bo to jest kluczowe w hodowli, a nie to, jak pasza smakuje. Na koniec, zapach paszy też nie zależy tylko od tłuszczu; są inne czynniki, które mają na to wpływ, więc zakładanie, że tłuszcze poprawiają tylko te cechy, to błąd. Ich główną rolą powinno być podniesienie wartości odżywczej paszy.

Pytanie 4

Czas chowania kaczek typu brojler nie powinien przekraczać 9 tygodni, ponieważ po tym okresie u kaczek

A. zaczyna się przepierzanie i nie przyrastają na wadze

B. gromadzi się tylko tkanka tłuszczowa

C. wzrasta zachorowalność

D. zaczyna się nieśność

Wybór odpowiedzi, że po 9 tygodniach odchowu kaczek wzrasta zachorowalność, jest błędny, ponieważ nie jest to główny powód ograniczenia czasu odchowu. Choć choroby mogą wpływać na zdrowie ptaków, nie są one bezpośrednio związane z wiekiem, ale raczej z warunkami hodowlanymi, żywieniem i zarządzaniem stadem. Zachorowalność może wzrastać w przypadku niewłaściwego żywienia, stresu, niewłaściwych warunków środowiskowych, ale nie jest to zjawisko automatycznie związane z wiekiem. Ponadto, twierdzenie, że rozpoczyna się nieśność, jest również mylące, ponieważ kaczki brojlerowe, które są hodowane głównie w celu uzyskania mięsa, zwykle nie są wykorzystywane do produkcji jaj. Ich genetyka i sposób hodowli są dostosowane do szybkiego przyrostu masy ciała, a nie do produkcji jaj. Dodatkowo zakładanie, że po 9 tygodniach odkłada się wyłącznie tkanka tłuszczowa, jest uproszczeniem. W rzeczywistości, w tym okresie, kaczki nadal rosną i rozwijają mięśnie, ale ich przyrost wagi i kondycji jest coraz mniej wydajny. Każdy hodowca powinien zrozumieć, że optymalizacja okresu odchowu jest kluczowa dla zapewnienia efektywności produkcji oraz zdrowia ptaków, a nie tylko unikania schorzeń.

Pytanie 5

Czym różni się jajo kurze przeznaczone do konsumpcji od jaja wylęgowego?

A. kolorem skorupy

B. wagą

C. zawartością odżywczą

D. stanem tarczki zarodkowej

Jajo kurze konsumpcyjne różni się od wylęgowego przede wszystkim stanem tarczki zarodkowej, co ma kluczowe znaczenie w kontekście ich przeznaczenia. Jaja wylęgowe są zaprojektowane do i produkowane w celu inkubacji, co oznacza, że zawierają rozwinięty zarodek oraz odpowiednie składniki odżywcze, które umożliwiają rozwój pisklęcia. Właściwe formowanie tarczki zarodkowej, która jest miejscem, gdzie dochodzi do zapłodnienia oraz późniejszego rozwoju zarodka, jest niezbędne w produkcji jaj wylęgowych. Z tego powodu jaja te podlegają ścisłym normom jakościowym, takim jak temperatura przechowywania czy czas od zniesienia do sprzedaży. W praktyce oznacza to, że jaja wylęgowe muszą być zbierane i transportowane w sposób minimalizujący stres oraz uszkodzenia, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli drobiu. Ponadto, warto zwrócić uwagę na różnice w regulacjach prawnych dotyczących obrotu tymi dwoma rodzajami jaj, co wpływa na ich dystrybucję na rynku."

Pytanie 6

CCM - to pasza przygotowywana z

A. koniczyny czerwonej zebranej po zakończeniu kwitnienia

B. nasion i łodyg słonecznika

C. kolb kukurydzy

D. zielonki żyta zbieranej w końcowym etapie strzelania w źdźbło

Zielonki żyta zbierane w końcowym okresie strzelania w źdźbło, koniczyna czerwona po przekwitnięciu oraz nasiona i łodygi słonecznika to elementy, które choć mogą być wykorzystywane w żywieniu zwierząt, nie są podstawowym składnikiem CCM. Zielonki żyta, zbierane w późnym etapie wzrostu, charakteryzują się dużą zawartością włókna, ale ich wartość energetyczna jest znacznie niższa w porównaniu do kolb kukurydzy. Rośliny te, mimo że stanowią źródło białka i składników mineralnych, nie dostarczają wystarczającej ilości energii niezbędnej do intensywnego wzrostu i produkcji mleka u bydła. Podobnie koniczyna czerwona, mimo że jest bogata w białko, nie jest w stanie dostarczyć równie wysokiej energii jak kukurydza. Nasiona i łodygi słonecznika, z drugiej strony, są często wykorzystywane w paszach, jednak ich główną zaletą jest wysokotłuszczowa zawartość, a nie energia dostępna dla zwierząt. Typowym błędem myślowym jest mylenie roślinnych źródeł białka z energetycznymi; także nie wszystkie rośliny białkowe są równie efektywne w zastosowaniach paszowych. Dlatego ważne jest, aby przy wyborze pasz kierować się ich zawartością energetyczną oraz ich wpływem na zdrowie i produkcję zwierząt, co jest kluczowe dla efektywności produkcji zwierzęcej.

Pytanie 7

Otręby są produktem ubocznym powstającym w trakcie procesów w przemyśle

A. mleczarskim

B. młynarskim

C. browarnianym

D. cukrowniczym

Odpowiedź "młynarskim" jest poprawna, ponieważ otręby to resztki z przemiału zbóż w procesie młynarskim. Otręby powstają w trakcie obróbki ziarna, gdy zewnętrzna warstwa ziarna jest oddzielana od jego rdzenia, co jest kluczowym etapem produkcji mąki. To produkt uboczny, który jest bogaty w błonnik, witaminy z grupy B oraz minerały, co czyni go wartościowym składnikiem diety. Otręby są szeroko stosowane w branży spożywczej, szczególnie w produktach pełnoziarnistych, gdzie wpływają na poprawę wartości odżywczej. Standardy branżowe, takie jak te opracowane przez Food and Drug Administration (FDA) w USA, promują stosowanie otrębów jako składnika korzystnego dla zdrowia, ze względu na ich właściwości wspomagające trawienie oraz regulujące poziom cholesterolu. Warto również zauważyć, że otręby znajdują zastosowanie nie tylko w piekarstwie, ale także w suplementach diety, co świadczy o ich wszechstronności i wartości odżywczej.

Pytanie 8

W ekologicznym gospodarstwie dozwolone jest w żywieniu trzody chlewnej wykorzystanie

A. pasz z roślin genetycznie modyfikowanych

B. stymulatorów wzrostu

C. syntetycznych zamienników pasz naturalnych

D. mączek rybnych

Mączki rybne są dozwolonym składnikiem w żywieniu trzody chlewnej w gospodarstwach ekologicznych, ponieważ stanowią źródło wysokiej jakości białka oraz dostarczają niezbędnych kwasów tłuszczowych omega-3 i omega-6. Użycie mączek rybnych może przyczynić się do poprawy wzrostu i zdrowia zwierząt, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju. W praktyce, mączki rybne mogą być wykorzystywane jako dodatek do pasz, co zwiększa ich wartość odżywczą. W gospodarstwach ekologicznych preferuje się wykorzystanie składników naturalnych, a mączki rybne są produktem pozyskiwanym z ryb, które mogą być zrównoważone w kontekście ich połowów. Warto także zauważyć, że zgodnie z regulacjami dotyczącymi produkcji ekologicznej w Unii Europejskiej (Rozporządzenie (UE) nr 2018/848), mączki rybne są akceptowane jako źródło białka, co podkreśla ich rolę w zdrowym żywieniu zwierząt hodowlanych.

Pytanie 9

Które zboże ozime charakteryzuje się najwyższą odpornością na mróz?

A. pszenica

B. żyto

C. jęczmień

D. pszenżyto

Jęczmień, pszenica i pszenżyto, choć są to zboża ozime, nie cechują się tak wysoką mrozoodpornością jak żyto. Jęczmień (Hordeum vulgare) jest bardziej wrażliwy na niskie temperatury, szczególnie w fazie kiełkowania oraz wczesnego wzrostu. Zdarza się, że okresowe ocieplenia mogą prowadzić do uszkodzenia roślin w przypadku nagłego spadku temperatury, co naraża plony na straty. Pszenica (Triticum spp.), pomimo że jest popularnym zbożem, również nie jest tak odporna na mróz jak żyto. Wysoko rozwinięte odmiany pszenicy są bardziej wrażliwe na stresy abiotyczne, takie jak niskie temperatury, co może prowadzić do obniżenia plonów. Pszenżyto (Triticale) jest krzyżówką pszenicy i żyta, co nadaje mu pewne cechy obu gatunków, jednak jego mrozoodporność nie osiąga poziomu żyta. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych zbóż jako najbardziej mrozoodpornych często wynikają z ogólnych przekonań o ich powszechności i zastosowaniu w rolnictwie. Należy pamiętać, że dobór odpowiednich roślin do uprawy powinien opierać się na znajomości ich specyficznych właściwości oraz warunków klimatycznych panujących w danym regionie, aby zminimalizować ryzyko strat oraz maksymalizować wydajność.

Pytanie 10

Z analizy danych w tabeli wynika, że dawki gnojowicy na łąkach nie powinny przekraczać rocznie

Stosowanie nawozów naturalnych ze względu na ochronę środowiska
Uprawa	Gnojowica (m3/ha)	Obornik (t)
Buraki cukrowe	30	30 – 40
Użytki zielone	45	10 – 15
Kukurydza	50	20 – 30

A. 50 m3/ha

B. 45 m3/ha

C. 60 m3/ha

D. 55 m3/ha

Odpowiedzi 50 m3/ha, 55 m3/ha i 60 m3/ha są niepoprawne, co jest wynikiem nieporozumienia w kwestii maksymalnych dawek gnojowicy do stosowania na łąkach. W praktyce rolniczej ważne jest, aby nie tylko znać ogólne zasady nawożenia, ale również kierować się konkretnymi danymi dostępnymi w badaniach czy raportach. Przekraczanie ustalonego limitu, jakim jest 45 m3/ha, może prowadzić do problemów z nadmiernym zasoleniem gleby oraz negatywnie wpływać na zdrowie roślin, co z kolei może skutkować mniejszymi plonami. Wiele osób mylnie sądzi, że wyższe dawki gnojowicy automatycznie przekładają się na lepsze wyniki w uprawach, co jest błędnym założeniem. Ważne jest, aby podejść do tematu nawożenia w sposób zrównoważony, uwzględniając nie tylko potrzeby roślin, ale również wymagania środowiskowe oraz zdrowie ekosystemów. Błędem jest także ignorowanie standardów i rekomendacji agencji ochrony środowiska, które dokładnie określają maksymalne dawki, aby chronić przyrodę i wspierać zrównoważony rozwój rolnictwa.

Pytanie 11

Aby przygotować pług do przechowywania po zakończeniu sezonu pracy, konieczne jest oczyszczenie i zabezpieczenie powierzchni roboczych

A. smarem konserwacyjnym

B. olejem przekładniowym

C. zużytym olejem zmieszanym ze smarem

D. przepalonym olejem silnikowym

Wybór smaru konserwacyjnego do zabezpieczenia powierzchni roboczych pługa po zakończonym sezonie roboczym jest kluczowy dla utrzymania sprzętu w dobrym stanie. Smar konserwacyjny, w przeciwieństwie do innych substancji, takich jak oleje czy smary mieszane, ma właściwości, które skutecznie zapobiegają korozji i zapewniają długoterminową ochronę metalowych powierzchni. Dzięki swojej gęstej konsystencji, smar tworzy trwałą powłokę, która chroni przed działaniem wilgoci oraz zanieczyszczeń, co jest niezwykle ważne w kontekście przechowywania sprzętu w trudnych warunkach atmosferycznych. W branży rolniczej stosowanie smaru konserwacyjnego jest standardową praktyką, którą należy wdrożyć w celu wydłużenia żywotności maszyn. Przykładowo, wiele gospodarstw rolnych regularnie aplikuje smar konserwacyjny na elementy robocze pługa przed ich przechowywaniem, co minimalizuje ryzyko uszkodzeń i wysokich kosztów napraw w przyszłości. Zastosowanie smaru konserwacyjnego jest również zgodne z normami producentów sprzętu rolniczego, którzy zalecają tę metodę jako najlepszą praktykę w zakresie konserwacji maszyn.

Pytanie 12

Kto wydaje paszporty dla koni huculskich?

A. Polski Związek Hodowców Koni

B. Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa

C. Polski Klub Wyścigów Konnych

D. Ministerstwo Rolnictwa

Wybór odpowiedzi związanych z Agencją Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, Polskim Klubem Wyścigów Konnych czy Ministerstwem Rolnictwa może wydawać się zrozumiały na pierwszy rzut oka, jednakże nie odzwierciedla rzeczywistej roli, jaką pełni Polski Związek Hodowców Koni. Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa zajmuje się głównie finansowaniem projektów rolniczych oraz wsparciem dla rolników, co nie ma bezpośredniego związku z rejestracją koni. Polski Klub Wyścigów Konnych koncentruje się na organizacji wyścigów konnych i promocji sportów jeździeckich, ale nie jest odpowiedzialny za wydawanie paszportów. Ministerstwo Rolnictwa, choć zaangażowane w regulacje dotyczące hodowli zwierząt, nie zajmuje się szczegółowym procesem wydawania paszportów dla konkretnej rasy koni. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że instytucje rządowe lub organizacje branżowe zajmujące się szerokim zakresem działań mogą być odpowiedzialne za tak specyficzny proces jak wydawanie paszportów. Ważne jest, aby zrozumieć, iż funkcje te są ściśle określone w ramach organizacji hodowlanych, które mają odpowiednie kompetencje i wiedzę w tym zakresie, co podkreśla znaczenie specjalizacji w zarządzaniu hodowlą koni.

Pytanie 13

Zwiększenie przyczepności kół napędowych traktora można uzyskać poprzez

A. użycie węższych opon

B. obniżenie środka ciężkości traktora

C. zmniejszenie powierzchni styku kół z nawierzchnią

D. obniżenie ciśnienia w ogumieniu

Obniżenie środka ciężkości ciągnika brzmi nieźle, ale nie ma to dużego wpływu na przyczepność kół. Może to poprawić stabilność, ale to nie to samo co zwiększenie tarcia. A węższe opony? No, wcale nie poprawiają przyczepności, bo zmieniają powierzchnię styku z ziemią, co prowadzi do mniejszego tarcia. Jak trzeba dużej przyczepności, to szersze opony są lepsze, zwłaszcza na mokrej lub błotnistej nawierzchni. Tu jest błąd – stabilność i przyczepność to różne sprawy, jedno nie zawsze poprawia drugie. Pamiętaj, żeby odpowiednio ustawić ciśnienie w oponach i ich szerokość do warunków, żeby dobrze działały.

Pytanie 14

Zgodnie z wytycznymi Zwykłej Dobrej Praktyki Rolniczej maksymalna dawka nawozu naturalnego stosowana w ciągu roku na 1 ha terenów rolniczych nie powinna przekraczać ilości azotu wynoszącej

A. 200 kg

B. 150 kg

C. 120 kg

D. 170 kg

Wybór innych wartości nawozu azotowego na hektar, takich jak 150 kg, 200 kg czy 120 kg, może wynikać z niepełnego zrozumienia zasad Zwykłej Dobrej Praktyki Rolniczej. Na przykład, stawiając na 150 kg, rolnik może nie dostarczyć roślinom wystarczającej ilości azotu, co prowadzi do obniżenia plonów w porównaniu do wartości optymalnej. Z kolei dawka 200 kg może powodować nadmierne nawożenie, co z kolei przyczynia się do zanieczyszczenia wód gruntowych i powierzchniowych wskutek wypłukiwania nadmiaru azotu. Przy takiej praktyce istnieje ryzyko wystąpienia eutrofizacji zbiorników wodnych, co jest poważnym problemem ekologicznym. W przypadku 120 kg, również nieosiągnięcie wymaganego poziomu azotu negatywnie wpływa na zdrowie roślin, ograniczając ich wzrost i rozwój. Kluczowe jest, aby dostarczać nawozy w sposób dostosowany do specyficznych potrzeb upraw oraz biorąc pod uwagę lokalne warunki glebowe i klimatyczne. Dlatego, nieprawidłowe wartości nawozu odzwierciedlają brak zrozumienia dla złożoności systemów rolniczych oraz ich wpływu na środowisko.

Pytanie 15

W przypadku zgubienia kolczyka przez kozę kupioną w Holandii hodowca powinien

Posiadacz zwierzęcia jest zobowiązany do jego oznakowania i zgłoszenia tego faktu Agencji przed opuszczeniem przez zwierzę gospodarstwa lub

w terminie do 7 dni od dnia urodzenia zwierzęcia - w przypadku bydła
w terminie do 180 dni od urodzenia - w przypadku owiec i kóz
w terminie 30 dni od dnia urodzenia - w przypadku świń

Zwierzęta kupione z krajów Unii Europejskiej przy wjeździe do Polski zachowują dotychczasowe oznakowanie. Nie wolno usuwać kolczyka lub zastępować go innym. W przypadku utraty lub uszkodzenia kolczyka należy złożyć zamówienie na jego duplikat na odpowiednim formularzu, a po otrzymaniu kolczyka z tym samym numerem, założyć go odpowiedniemu zwierzęciu.

A. złożyć w Biurze Powiatowym ARiMR zamówienie na jego duplikat, a po otrzymaniu kolczyka z tym samym numerem, założyć go kozie.

B. założyć nowy kolczyk w ciągu 7 dni.

C. zgłosić zakup zwierzęcia w Biurze Powiatowym ARiMR w ciągu 30 dni.

D. w ciągu 180 dni zgłosić zakup zwierzęcia i wystąpić o nowy kolczyk.

Odpowiedź jest prawidłowa, gdyż zgodnie z obowiązującymi przepisami prawnymi, w przypadku zgubienia kolczyka identyfikacyjnego przez hodowcę zwierząt, konieczne jest złożenie w Biurze Powiatowym ARiMR zamówienia na jego duplikat. Proces ten powinien być wykonany na odpowiednim formularzu, który jest dostępny w każdym Biurze Powiatowym. Po złożeniu zamówienia, hodowca otrzyma nowy kolczyk z tym samym numerem identyfikacyjnym, który należy założyć kozie. Takie postępowanie jest zgodne z dobrymi praktykami w hodowli, ponieważ zapewnia ciągłość identyfikacji zwierzęcia oraz zgodność z przepisami dotyczącymi rejestracji i ewidencji zwierząt. Przykładowo, jeżeli hodowca nie zgłosi zagubienia kolczyka, może napotkać trudności w przypadku ewentualnej kontroli weterynaryjnej czy administracyjnej, co może skutkować karami finansowymi. Dlatego tak istotne jest, aby każdy hodowca znał procedury dotyczące identyfikacji swoich zwierząt i w praktyce stosował się do obowiązujących norm.

Pytanie 16

Wyznacz ilość saletry amonowej (34%), która jest wymagana do zastosowania na 15 ha plantacji w dawce 68 kg N/ha?

A. 680 kg

B. 3000 kg

C. 1500 kg

D. 1020 kg

Obliczając ilość saletry amonowej (34%) potrzebnej do nawożenia plantacji, należy najpierw ustalić łączną dawkę azotu, którą chcemy zastosować na powierzchni 15 ha. Przy dawce 68 kg N/ha, łączna ilość azotu wynosi 15 ha * 68 kg N/ha = 1020 kg N. Saletra amonowa zawiera 34% azotu, co oznacza, że na każde 100 kg nawozu znajduje się 34 kg N. Aby obliczyć, ile nawozu potrzebujemy, dzielimy łączną ilość azotu przez procentową zawartość azotu w nawozie: 1020 kg N / 0,34 = 3000 kg nawozu. W praktyce oznacza to, że przy zastosowaniu saletry amonowej w takiej dawce możemy skutecznie pokryć potrzeby azotowe naszej plantacji. Takie nawożenie poprawia wzrost roślin, a także zwiększa plony. Warto pamiętać, że stosowanie nawozów azotowych powinno być dostosowane do potrzeb roślin, rodzajów gleby oraz warunków pogodowych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w rolnictwie.

Pytanie 17

Wiek, w którym rozpoczyna się użytkowanie rozpłodowe ogierów ras gorącokrwistych, to

A. 36 - 48 miesięcy

B. 6 - 12 miesięcy

C. 18 - 24 miesięcy

D. 12 - 18 miesięcy

Odpowiedzi, które mówią o wykorzystaniu ogierów w młodszym wieku, jak 12 - 18 miesięcy czy 18 - 24 miesiące, są nieodpowiednie, jeśli mówimy o zdrowiu koni. Ogiery w tak młodym wieku nie są jeszcze w pełni dojrzałe, co może powodować różne problemy podczas użytkowania do hodowli. Wiek 12 - 18 miesięcy to czas, kiedy konie intensywnie rosną i rozwijają się, więc nie są gotowe na obciążenia reprodukcyjne. Z kolei używanie ogierów w wieku 18 - 24 miesięcy, mimo że mogą wyglądać na bardziej dojrzałe, też nie jest najlepszym pomysłem, bo ich płodność i jakość nasienia wciąż mogą być niestabilne. Ogiery w wieku 6 - 12 miesięcy są jeszcze zbyt młode i nie powinny być wykorzystywane do hodowli, bo ich organizmy wciąż się rozwijają. Używanie ogierów przed osiągnięciem pełnej dojrzałości może prowadzić do różnych problemów zdrowotnych, zarówno dla ogiera, jak i dla potencjalnego potomstwa. Dlatego ważne jest, żeby trzymać się zaleceń dotyczących wieku do hodowli, zgodnych z najlepszymi praktykami w hodowli koni.

Pytanie 18

Po zebraniu rzepaku ozimego należy przeprowadzić zespół prac agrotechnicznych

A. przedwysiewnych

B. pożniwnych

C. zimowych

D. wiosennych

Uprawki pożniwne to taki kluczowy element w agrotechnice, zwłaszcza po zbiorze rzepaku ozimego. Chodzi o to, żeby dobrze przygotować glebę na nowe zasiewy oraz poprawić jej strukturę i właściwości. Po zbiorze rzepaku, który ma spore wymagania glebowe, warto pomyśleć o orce, żeby wymieszać resztki roślinne z ziemią. Taki zabieg naprawdę sprzyja mineralizacji materii organicznej, a to jest ważne dla jakości gleby. Dodatkowo, orka pożniwna może pomóc w walce z chwastami i zwiększa dostępność składników pokarmowych dla następnych roślin. W praktyce można też stosować podorywkę, różne narzędzia jak brony czy talerzówki, które pomagają w spulchnieniu gleby. Ważne jest, żeby te prace robić raczej szybko po zbiorze, żeby zminimalizować ryzyko chorób i szkodników. Dzięki temu przyszłe uprawy będą miały dużo lepsze warunki do wzrostu, co jest zgodne z tym, co się wie o najlepszych praktykach agrotechnicznych.

Pytanie 19

Zbiorniki przeznaczone na płynne odchody zwierząt powinny być wyposażone w

A. nieprzepuszczalne dno i ściany

B. nieprzepuszczalne ściany oraz przepuszczalne dno

C. przepuszczalne dno i ściany

D. nieprzepuszczalne dno oraz przepuszczalne ściany

Zbiorniki na płynne odchody zwierzęce muszą być zaprojektowane w sposób, który uniemożliwia jakiekolwiek wycieki substancji, co jest kluczowe dla ochrony środowiska. Wybór materiałów oraz struktura zbiornika mają fundamentalne znaczenie. Pomysł stosowania nieprzepuszczalnych ścian z przepuszczalnym dnem jest błędny, ponieważ dno jest miejscem, w którym zbiornik styka się z podłożem. Jeśli dno byłoby przepuszczalne, mogłoby to prowadzić do niekontrolowanego wydostawania się płynnych odchodów do gleby, co w konsekwencji zanieczyściłoby wody gruntowe oraz otaczające środowisko. Wybór przepuszczalnych ścian jest także niepoprawny, ponieważ nawet jeśli dno miałoby odpowiednią konstrukcję, to woda mogłaby przeciekać przez ściany, co prowadziłoby do równie dramatycznych skutków. Należy pamiętać, że zbiorniki przeznaczone do gromadzenia płynnych odchodów muszą być zgodne z obowiązującymi przepisami prawnymi, które często wymagają, aby zarówno dno, jak i ściany były nieprzepuszczalne, co dodatkowo podkreśla ich rolę w ochronie zasobów wodnych. Niezrozumienie tej zasady może wynikać z mylnego przekonania, że jakość materiałów konstrukcyjnych nie jest kluczowa, co jest poważnym błędem w podejściu do projektowania takich zbiorników.

Pytanie 20

Obornik można stosować jako nawóz tuż przed rozpoczęciem uprawy

A. lucerny

B. kukurydzy

C. peluszki

D. bobiku

Nawożenie obornikiem przed uprawą kukurydzy jest uznawane za jedną z najlepszych praktyk w rolnictwie, ponieważ kukurydza jest rośliną o wysokich wymaganiach pokarmowych. Obornik, jako nawóz organiczny, dostarcza nie tylko azotu, fosforu i potasu, ale także mikroelementów i substancji organicznych, które poprawiają strukturę gleby i jej zdolność do zatrzymywania wilgoci. Przykładem praktycznego zastosowania jest nawożenie obornikiem na wiosnę, co umożliwia roślinie lepsze wykorzystanie składników odżywczych w kluczowym okresie wzrostu. Dodatkowo, stosowanie obornika zwiększa bioróżnorodność mikroorganizmów glebowych, co korzystnie wpływa na zdrowie gleby i upraw. Warto również zaznaczyć, że przed użyciem obornika należy przeprowadzić analizę gleby, aby dostosować dawki nawożenia do specyficznych potrzeb kukurydzy oraz uniknąć ewentualnych strat składników pokarmowych przez ich wypłukiwanie.

Pytanie 21

Aby przeprowadzić zabiegi pielęgnacyjne w uprawie buraka cukrowego, przy szerokości międzyrzędzi 45 cm, konieczne jest wykorzystanie ciągnika o rozstawie kół

A. 165 cm

B. 135 cm

C. 150 cm

D. 125 cm

Odpowiedź 135 cm jest prawidłowa, ponieważ optymalny rozstaw kół ciągnika w uprawie buraka cukrowego powinien zapewniać odpowiednią stabilność oraz swobodny dostęp do roślin. W przypadku międzyrzędzi o szerokości 45 cm, stosowanie ciągnika z rozstawem kół 135 cm umożliwia bezkolizyjne przejeżdżanie między rzędami, minimalizując uszkodzenia roślin. Dodatkowo, taki rozstaw sprzyja lepszemu wykorzystaniu technologii agrotechnicznych, takich jak siewniki czy opryskiwacze, które są dostosowane do współczesnych praktyk rolniczych. Przykładem zastosowania może być użycie ciągnika w uprawach pod osłonami lub w warunkach intensywnego rolnictwa, gdzie precyzyjne nawigowanie jest kluczowe dla uzyskania maksymalnych plonów. Standardy w produkcji buraka cukrowego sugerują, aby ich pielęgnacja była przeprowadzana z jak najmniejszym wpływem na środowisko, co rozstaw 135 cm skutecznie wspiera.

Pytanie 22

Najlepsze efekty w hodowli uzyskuje się przy użyciu rasy

A. charolais

B. duńska czerwona

C. czarno - biała

D. jersey

Rasa jersey to raczej mleczna, a nie do opasu. Choć daje niezłe mleko, to nie jest stworzona do produkcji mięsa. Hodowcy czasem mylą te sprawy, co prowadzi do błędnych wniosków o jej przydatności. Rasa czarno-biała, znana jako holsztyńsko-fryzyjska też przede wszystkim służy do mleka. Te zwierzęta mogą być używane do opasu, ale nie mają genotypu sprzyjającego dobrej jakości mięsa, jak charolais. Duńska czerwona to kolejna mleczna rasa, a jej mięso nie ma takiej renomy jak wołowina z charolais. Często panuje przekonanie, że każde bydło nadaje się do opasu, a to nieprawda. Wybór odpowiedniej rasy jest naprawdę kluczowy, bo różne rasy różnie się rozwijają, jeśli chodzi o masę mięśniową i jakość tuszy. Dlatego hodowcy powinni być świadomi tych różnic, żeby uniknąć strat finansowych i nieefektywności w hodowli.

Pytanie 23

Najbardziej korzystnym przedplonem w uprawie rzepaku ozimego jest

A. rzepak jary

B. burak cukrowy

C. pszenica jara

D. jęczmień ozimy

Odpowiedzi takie jak pszenica jara, rzepak jary oraz burak cukrowy nie są optymalnymi przedplonami dla rzepaku ozimego i mają swoje wady, które ograniczają ich efektywność w tym kontekście. Pszenica jara, mimo że jest rośliną zbożową, ma podobne wymagania pokarmowe do rzepaku, co prowadzi do konkurencji o składniki odżywcze w glebie. Konsekwencją tego może być obniżona jakość plonów rzepaku, ponieważ rośliny te mogą nie zapewnić odpowiednich warunków do wzrostu rzepaku. Rzepak jary, z kolei, jest rośliną oleistą, która również wymaga znacznych nakładów nawozów, co może zaburzyć równowagę glebową i wpłynąć negatywnie na przyszłe plony rzepaku ozimego. Burak cukrowy jest rośliną o wysokich wymaganiach wodnych i pokarmowych, co w praktyce może prowadzić do znacznego wyczerpania zasobów gleby, prowadząc do zmniejszenia plonów rzepaku. Ponadto, każdy z tych przedplonów może zwiększać ryzyko wystąpienia chorób glebowych i szkodników, co może mieć dalsze negatywne skutki dla zdrowia rzepaku. Warto zauważyć, że podejście oparte na niewłaściwych wyborach przedplonów może prowadzić do błędnego przekonania, że wszystkie rośliny mogą być równie skuteczne w przygotowaniu gleby do uprawy rzepaku ozimego, co jest nieprawdą. W rzeczywistości, wybór właściwego przedplonu jest kluczowy dla osiągnięcia optymalnych plonów oraz zdrowia roślin.", "

Pytanie 24

Wyznacz, ile nawozu należy użyć na 1 ha uprawy kukurydzy przy zakładanym plonie 60 ton zielonej masy, jeśli na każde 10 ton zielonej masy przypada 90 kg nawozu?

A. 1 080 kg

B. 190 kg

C. 540 kg

D. 1 200 kg

Aby obliczyć ilość nawozu potrzebną do uprawy 1 ha kukurydzy przy przewidywanym plonie 60 ton zielonki, należy zastosować proporcjonalną metodę. Na 10 ton zielonej masy przypada 90 kg nawozu. Zatem dla 60 ton zielonki, obliczenia wyglądają następująco: (60 ton / 10 ton) * 90 kg = 540 kg nawozu. To podejście opiera się na zasadach agrotechnicznych, które wskazują na konieczność dostosowania dawek nawozów do przewidywanego plonu, co jest zgodne z dobrą praktyką rolniczą. Właściwe dawkowanie nie tylko wspiera wzrost plonów, ale również minimalizuje ryzyko strat związanych z nadmiernym nawożeniem, co może prowadzić do zanieczyszczenia środowiska. W praktyce, taka dawka nawozu zapewnia odpowiednią ilość składników odżywczych dla roślin, co jest kluczowe dla osiągnięcia optymalnych wyników produkcyjnych.

Pytanie 25

Wymianę tlenu oraz dwutlenku węgla, która zachodzi w płucach pomiędzy środowiskiem a organizmem zwierzęcia, nazywa się

A. oddychaniem wewnętrznym

B. wydalaniem tlenu

C. oddychaniem zewnętrznym

D. wymianą gazów w tkankach

Oddychanie wewnątrzkomórkowe odnosi się do procesów metabolicznych zachodzących w komórkach, gdzie tlen jest wykorzystywany do produkcji energii w mitachondriach, a dwutlenek węgla jest odpadem tego procesu. Nie jest to proces wymiany gazów z otoczeniem, lecz wewnętrzny etap metabolizmu. Wydalanie tlenu to termin, który nie ma zastosowania w kontekście biologicznym, ponieważ tlen jest zwykle pobierany z otoczenia, a nie wydalany. Z kolei wymiana gazów w tkankach dotyczy procesów transportu tlenu do komórek i usuwania dwutlenku węgla z tkanek do krwi, co jest częścią większego procesu oddychania, ale nie obejmuje całego procesu wymiany gazów pomiędzy organizmem a środowiskiem. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych różnych etapów oddychania; wiele osób może nie dostrzegać różnicy między oddychaniem zewnętrznym a wewnątrzkomórkowym i nie rozumieć, że każdy z tych procesów odgrywa kluczową rolę w funkcjonowaniu organizmu. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć kontekst, w jakim poszczególne procesy zachodzą, oraz ich znaczenie w całym cyklu oddychania organizmu.

Pytanie 26

Aby oddzielić poślady pszenicy (ziarna o średnicy mniejszej niż 2 mm), należy je poddać

A. sortowaniu na sitach o okrągłych otworach

B. czyszczeniu w strumieniu powietrza

C. sortowaniu na sitach o prostokątnych otworach

D. czyszczeniu w cyklonie osadczym

Wiesz, sortowanie na sitach z okrągłymi otworami, czyszczenie w powietrzu czy w cyklonie, to różne metody, ale nie są najlepsze do oddzielania pośladu pszenicy. Okrągłe otwory nie radzą sobie z ziarnami o różnych kształtach i rozmiarach, co sprawia, że separacja jest dość nieefektywna. Te sita klasyfikują głównie według średnicy, więc ciężko uzyskać dobry podział przy różnych grubościach ziaren. Czyszczenie w powietrzu może pomóc w usuwaniu lekkich zanieczyszczeń, ale nie daje rady ze zróżnicowanymi rozmiarami. Z kolei cyklon osadczy jest niezły w separacji na podstawie gęstości, ale nie nadaje się do rozdzielania ziaren o różnych grubościach, jakie mamy w pośladzie pszenicy. Tak naprawdę, żeby efektywnie sortować ziarna, lepiej używać sit prostokątnych, bo to pozwala dokładniej dostosować się do wymagań wielkości ziaren.

Pytanie 27

W okresie wiosennym na łąkach kośnych, które znajdują się na glebach torfowych, aby usunąć nadmiar powietrza z gleby i 1 poprawić kondycję systemów korzeniowych traw, konieczne jest przeprowadzenie

A. orki wiosennej

B. włókowania

C. wałowania

D. orki melioracyjnej

Orka wiosenna, choć jest popularnym zabiegiem agrotechnicznym, nie jest odpowiednia do stosowania na glebach torfowych w kontekście regeneracji systemów korzeniowych traw. Orka ma na celu głównie wymieszanie gleby oraz zaoranie resztek roślinnych, co prowadzi do głębszego napowietrzenia gleby. Jednak na glebach torfowych może to skutkować nadmiernym napowietrzeniem, co w przypadku traw jest niewskazane, gdyż ich systemy korzeniowe nie są przystosowane do takiej struktury. W przypadku włókowania, chociaż jest to zabieg mający na celu wyrównanie powierzchni gleby, jego działanie na gleby torfowe nie prowadzi do efektywnego zagęszczenia i usunięcia powietrza. Dodatkowo, orka melioracyjna, która ma na celu odwadnianie i poprawę struktury gleby, nie jest odpowiednia w przypadku, gdy celem jest regeneracja korzeni traw na glebach torfowych, gdzie ich struktura jest już specyficznie przystosowana do retencji wody. Typowym błędem w myśleniu jest założenie, że tradycyjne metody uprawy, takie jak orka, mogą być stosowane uniwersalnie, podczas gdy w rzeczywistości ich skuteczność zależy od specyfiki gleby, a każda metoda ma swoje ograniczenia i zastosowanie, które powinny być dobrze rozumiane przed podjęciem decyzji.

Pytanie 28

Na podstawie danych zawartych w tabeli określ w jakiej temperaturze maksymalnej powinno być przechowywane mleko surowe.

Maksymalna temperatura przechowywania lub transportu produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej
Rodzaj produktu	Temperatura w °C
tuszki drobiowe, drobna zwierzyna łowna niewypatroszona;	4
tusze grubej zwierzyny łownej nieoskórowanej;	7
mleko surowe i surowa śmietana;	6
produkty rybołówstwa, z wyłączeniem żywych produktów rybołówstwa	2

A. 4°C

B. 2°C

C. 8°C

D. 6°C

Odpowiedź 6°C jest poprawna, ponieważ zgodnie z normami przechowywania produktów mlecznych, mleko surowe powinno być składowane w maksymalnej temperaturze 6°C. Taka temperatura pozwala na spowolnienie wzrostu mikroorganizmów, co jest kluczowe dla zachowania świeżości i jakości mleka. Zgodnie z wytycznymi Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA), ze względu na ryzyko obecności patogenów, jak Salmonella czy Listeria, niezbędne jest utrzymanie niskich temperatur podczas transportu i przechowywania produktów mlecznych. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być organizacja produkcji i dystrybucji mleka w zakładach przetwórstwa, gdzie kontrola temperatury jest kluczowym elementem zapewnienia bezpieczeństwa żywności. Przy odpowiednim chłodzeniu, mleko zachowuje swoje wartości odżywcze oraz organoleptyczne, co wpływa na zadowolenie konsumentów oraz jakość końcowego produktu.

Pytanie 29

Redlice stopkowe w siewnikach do zbóż produkowane są

A. z aluminium

B. z żeliwa

C. ze stali

D. z ołowiu

Użycie stali do robienia redlic stopkowych może wydawać się łatwe i tanie, ale nie bierze pod uwagę wszystkich wymagań, jakie te części muszą spełniać. Stal, mimo że jest mocna, ma problem z korozją, szczególnie w trudnej glebie, co może znacznie skrócić czas, w którym redlice są użyteczne. Aluminium z kolei jest lekkie, ale jest za słabe na ścieranie, więc nie nada się do intensywnej pracy w ziemi. Ołów to też zła opcja; nie stosuje się go z powodu toksycznych właściwości, a jego użycie w rolnictwie byłoby niebezpieczne dla środowiska i zdrowia. Ogólnie to błędne decyzje w doborze materiałów biorą się z niepełnego zrozumienia technicznych potrzeb do dobrego siewu. Dużym błędem jest nieanalizowanie długofalowych skutków korzystania z niewłaściwych materiałów, co obniża wydajność sprzętu rolniczego i wpływa negatywnie na zbiory. Niewłaściwe materiały dla redlic narażają rolników na większe koszty napraw i wymian, co jest przeciwne racjonalnemu gospodarowaniu zasobami w rolnictwie.

Pytanie 30

Hurtownia produktów spożywczych nabyła artykuły za kwotę 366 zł brutto (300 zł wartość netto oraz 66 zł podatek VAT w wysokości 22%). Po uwzględnieniu marży w wysokości 30% naliczonej od ceny zakupu netto, jaka będzie cena sprzedaży brutto?

A. 109,80 zł

B. 390,00 zł

C. 456,00 zł

D. 475,80 zł

Odpowiedź 475,80 zł jest poprawna w kontekście obliczeń dotyczących ceny sprzedaży brutto. Aby obliczyć tę cenę, zaczynamy od wartości netto zakupu, która wynosi 300 zł. Dodajemy do niej podatek VAT w wysokości 66 zł, co daje nam wartość brutto zakupu równą 366 zł. Następnie, obliczamy marżę, która wynosi 30% wartości netto. 30% z 300 zł to 90 zł, zatem cena sprzedaży netto wynosi 300 zł + 90 zł = 390 zł. W końcu, dodając VAT do tej ceny sprzedaży netto, otrzymujemy 390 zł + (390 zł * 22%) = 390 zł + 85,80 zł = 475,80 zł. Takie podejście do kalkulacji cen jest standardem w branży handlowej, zapewniającym nie tylko zgodność z przepisami podatkowymi, ale także umożliwiającym ustalenie konkurencyjnych cen sprzedaży, które pokrywają koszty oraz generują zysk. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe dla każdego przedsiębiorcy zajmującego się handlem.

Pytanie 31

Który z nawozów można aplikować dolistnie w postaci roztworu wodnego?

A. Saletrzak

B. Siarczan amonu

C. Saletra amonowa

D. Mocznik

Mocznik jest nawozem azotowym, który można stosować dolistnie w formie wodnego roztworu. Jego rozpuszczalność w wodzie oraz niskie ryzyko fitotoksyczności sprawiają, że jest idealnym kandydatem do aplikacji dolistnej. Stosowanie mocznika w takich formach pozwala na szybkie dostarczenie azotu roślinom, co jest szczególnie ważne w okresach intensywnego wzrostu. Dzięki aplikacji dolistnej można efektywnie zwiększyć plon i poprawić jakość plonów, zwłaszcza w uprawach takich jak zboża, kukurydza czy warzywa. Zgodnie z zaleceniami dobrych praktyk rolniczych, dolistne nawożenie mocznikiem powinno być przeprowadzane w odpowiednich warunkach atmosferycznych, unikając aplikacji w czasie silnego nasłonecznienia, aby zminimalizować ryzyko parowania roztworu. Przykładowo, mocznik może być stosowany w stężeniu od 3% do 5% w postaci roztworu, co zapewnia optymalne wchłanianie składników odżywczych przez liście.

Pytanie 32

Zdjęcie przedstawia

A. chowacza podobnika.

B. pchełkę rzepakową.

C. pryszczarka kapustnika.

D. słodyszka rzepakowego.

Odpowiedź, którą wybrałeś, jest prawidłowa, ponieważ zdjęcie przedstawia słodyszka rzepakowego (Ceutorhynchus assimilis), który jest jednym z kluczowych szkodników rzepaku. Gatunek ten charakteryzuje się niewielkimi rozmiarami oraz czarnym ubarwieniem, co jest istotnym elementem w jego identyfikacji. Słodyszek rzepakowy żeruje na kwiatach, co prowadzi do znacznych strat w plonach. Znając cykl życia tego owada, można podjąć odpowiednie działania ochrony roślin, takie jak stosowanie insektycydów w odpowiednich fazach rozwoju roślin. W praktyce, monitorowanie obecności tych szkodników powinno być częścią integralnej strategii zarządzania uprawami, aby minimalizować straty oraz zapewnić efektywność produkcji. Współczesne praktyki agronomiczne sugerują także stosowanie metod biologicznych, takich jak wprowadzenie naturalnych wrogów, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju w rolnictwie.

Pytanie 33

Aby przyorać resztki roślinne lub nawóz przez ich wrzucenie na dno bruzdy, należy wykorzystać pług zaopatrzony

A. w pogłębiacze

B. w ścinacze

C. w przedpłużki

D. w kroje

Niektóre z proponowanych odpowiedzi, takie jak pogłębiacze, ścinacze czy kroje, są nieadekwatne dla opisanego zadania. Pogłębiacze służą do zwiększenia głębokości bruzdy, co jest istotne w kontekście głębokiej uprawy, ale nie są przeznaczone do włączania resztek roślinnych do gleby. Ich główną funkcją jest poprawa drenażu oraz ułatwienie penetracji korzeni w glebie, a nie przyorywanie materiału organicznego. Z kolei ścinacze, które są elementami używanymi do cięcia roślin w czasie ich wzrostu, nie mają praktycznego zastosowania w kontekście przyorywania. Ich zadanie polega na obcinaniu roślin w celu uzyskania biomasy, co jest zupełnie inną funkcją niż przyorywanie. Kroje, podobnie jak ścinacze, mają na celu przecinanie gleby, ale ich zastosowanie ogranicza się do wprowadzania gleby w ruch, co również nie przyczynia się do skutecznego wprowadzenia resztek organicznych do gleby. Często w praktyce rolniczej można spotkać się z mylnym rozumieniem funkcji tych narzędzi, co prowadzi do niewłaściwego ich doboru i zastosowania. Właściwe zrozumienie zastosowania przedpłużek jest kluczowe dla efektywnej uprawy, w przeciwnym razie nie osiągniemy zamierzonych efektów w zakresie poprawy struktury gleby oraz jej żyzności.

Pytanie 34

Aby rozdzielić nasiona okrągłe od podłużnych (np. wyki i owies), potrzeba zastosować

A. wialnię

B. młynek

C. żmijkę

D. tryjer

Młynek, wialnia i tryjer, mimo że są to urządzenia stosowane w przetwórstwie rolnym, nie są odpowiednie do separacji nasion okrągłych od podłużnych na taką skalę. Młynek jest używany przede wszystkim do mielenia ziaren, co prowadzi do ich rozdrobnienia, a nie do separacji. Rozdrobnione nasiona nie mogą być skutecznie oddzielane na podstawie ich kształtu, co czyni młynek nieodpowiednim narzędziem w tej konkretnej sytuacji. Wialnia, z kolei, jest przeznaczona do oddzielania nasion od słomy i innych zanieczyszczeń, ale nie oferuje precyzyjnej separacji w zależności od kształtu nasion. Użycie wialni może prowadzić do niepożądanych rezultatów, takich jak mieszanie różnych typów nasion. Natomiast tryjer to urządzenie służące do oddzielania nasion od ich osłon, ale również nie jest dostosowane do selektywnego rozdzielania nasion okrągłych od podłużnych. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych opcji wynikają z mylnego założenia, że każde urządzenie przetwórcze może być użyte do wszelkiego rodzaju separacji, co jest dalekie od prawdy. Właściwe podejście do segregacji nasion wymaga zrozumienia specyfiki każdego urządzenia oraz ich właściwego zastosowania zgodnie z najlepszymi praktykami w przemyśle rolnym.

Pytanie 35

Oblicz, ile poideł miskowych należy zamontować w oborze wolnostanowiskowej dla 120 krów o średniej masie ciała 600 kg.

Masa zwierzęcia (kg) od:	300	400	500	600	700
Liczba zwierząt na 1 podło miskowe	8	8	6	6	6
Liczba zwierząt na 1 metr podła komorowego	13	12	11	10	10

A. 120 szt.

B. 20 szt.

C. 60 szt.

D. 6 szt.

Wybór 6, 60 czy 120 poidełek nie jest zgodny z zasadami potrzeb bydła. Jak wybierzesz 6, to tak naprawdę tylko 36 krów by miało wodę, a to zdecydowanie za mało dla 120 krów. Takie podejście nie bierze pod uwagę ich dobrostanu ani wydajności. A 60 poidełek? To niby nieźle, ale w praktyce to już za dużo - po co wydawać pieniądze na coś, co nie jest potrzebne? Liczba 120 to całkowity absurd, bo to oznacza, że każda krowa miałaby swoje poidełko, co mija się z celem i jest niepraktyczne. Zbyt wiele poidełek tylko wprowadza chaos i może prowadzić do zanieczyszczeń. Takie błędne wybory wynikają często z braku zrozumienia, co naprawdę potrzebują te zwierzęta. Warto mieć na uwadze, żeby decyzje były oparte na rzetelnych danych i zaleceniach specjalistów.

Pytanie 36

Śruta poekstrakcyjna sojowa stanowi paszę

A. mineralną

B. węglowodanową

C. objętościową

D. treściwą

Śruta poekstrakcyjna sojowa jest klasyfikowana jako pasza treściwa, co oznacza, że jest bogata w składniki pokarmowe, szczególnie białko i tłuszcze, które są niezbędne do prawidłowego wzrostu i rozwoju zwierząt. Zawartość białka w śrucie sojowej wynosi zazwyczaj od 44% do 48%, co czyni ją jednym z najbogatszych źródeł białka roślinnego. W praktyce, stosowanie śruty sojowej w diecie zwierząt gospodarskich, takich jak bydło, trzoda chlewna czy drób, pozwala na zaspokojenie ich wysokich potrzeb pokarmowych w okresach intensywnego wzrostu czy produkcji mleka. Dlatego śruta poekstrakcyjna sojowa jest powszechnie wykorzystywana w mieszankach paszowych, co pozwala na optymalizację kosztów produkcji oraz zwiększenie efektywności żywienia. Dodatkowo, ze względu na wysoką strawność i wartość energetyczną, jej dodatek do pasz może przyczynić się do poprawy wyników produkcyjnych zwierząt. W kontekście standardów branżowych, użycie śruty sojowej jako paszy treściwej jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i efektywności produkcji w hodowli zwierząt.

Pytanie 37

Określ, ile kg mocznika (46% N) powinno być użyte na 1 ha pszenicy, jeśli ilość czystego składnika N na 1 ha wynosi 92 kg?

A. 100 kg

B. 300 kg

C. 400 kg

D. 200 kg

Wybór złej ilości mocznika może brać się z mylnej interpretacji zawartości azotu w nawozie albo z błędu w obliczeniach. Na przykład, takie odpowiedzi jak 300 kg, 100 kg czy 400 kg pokazują różne pomyłki dotyczące stężenia azotu w moczniku albo źle przeprowadzone obliczenia. Odpowiedź 300 kg może sugerować, że myślisz, że potrzebujesz znacznie więcej nawozu, co może świadczyć o stopniu zrozumienia potrzeb pszenicy w kontekście innych nawozów, ale zapomina o rzeczywistej zawartości azotu w moczniku. Z kolei 100 kg jest po prostu za mało, co pokazuje, że nie rozumiesz, ile azotu naprawdę potrzeba pszenicy. A 400 kg to już zdecydowanie za dużo, co może prowadzić do problemów, jak spalanie korzeni lub nadmierny wzrost roślin kosztem plonów. Typowym błędem w takich kalkulacjach jest pomijanie proporcji między ilością nawozu a jego stężeniem w azocie, co prowadzi do złych praktyk nawożenia. Kluczowe jest zrozumienie, że nie wszystkie nawozy mają taką samą zawartość składników odżywczych, by skutecznie planować nawożenie, co finalnie wpływa na zdrowie roślin i jakość plonów.

Pytanie 38

Wysoka ilość błonnika w diecie zwierząt produkcyjnych, w największym stopniu ogranicza przyswajalność paszy w żywieniu

A. świń

B. owiec

C. bydła

D. koni

Wybór innych zwierząt, takich jak bydło, konie czy owce, jest wynikiem błędnego zrozumienia roli włókien w żywieniu. Bydło, jako zwierzęta przeżuwające, mają adaptacje w układzie pokarmowym, które pozwalają na lepsze trawienie włókien. Mają one rozbudowany żołądek podzielony na komory, co pozwala na fermentację paszy, a tym samym lepsze wykorzystanie substancji odżywczych. Konie również efektywnie wykorzystują dietę bogatą w włókna, ponieważ ich układ pokarmowy jest przystosowany do trawienia roślinnych składników, a wysoka zawartość włókien jest korzystna dla ich zdrowia. Owce, podobnie jak bydło, są również zwierzętami przeżuwającymi, co oznacza, że ich organizmy są dostosowane do przyjmowania paszy o wysokiej zawartości włókien, co w rzeczywistości może wspierać ich zdrowie i produkcję. Typowym błędem w myśleniu jest zakładanie, że wysokie stężenie włókien jest zawsze negatywne dla wszystkich gatunków zwierząt, co jest niezgodne z zasadami zrównoważonego żywienia. W rzeczywistości, dla monogastryków, takich jak świnie, nadmiar włókna może ograniczać strawność, podczas gdy przeżuwacze mogą korzystać z włókien, co podkreśla znaczenie dostosowania diety do specyfiki gatunku.

Pytanie 39

Brak witaminy D w diecie zwierząt rosnących skutkuje

A. kanibalizmem

B. opóźnieniem krzepnięcia krwi

C. krzywicą

D. obniżeniem sprawności widzenia

Witamina D jest naprawdę ważna dla młodych zwierząt, bo jej brak może prowadzić do krzywicy. Co to znaczy? Krzywica to schorzenie, które sprawia, że kości są słabe i mogą się deformować. Witamina D pomaga w tym, aby wapń i fosfor były dobrze wchłaniane w organizmie, co jest niezbędne do prawidłowego rozwoju szkieletu. Jak witaminy D jest za mało, to wapń nie jest dobrze wchłaniany, co prowadzi do niskiego poziomu wapnia we krwi. To z kolei osłabia kości. Dobrze jest wiedzieć, że w hodowli zwierząt musimy dbać o to, by dostarczać im odpowiednią suplementację, żeby mogły zdrowo rosnąć. W weterynarii mówi się, jak ważne jest, żeby regularnie sprawdzać, co jest w diecie zwierząt, żeby uniknąć krzywicy. Ale też nie zapominajmy, że za dużo witaminy D może być szkodliwe, więc trzeba znaleźć złoty środek. Dlatego hodowcy powinni konsultować się z dietetykami, aby ustalić najlepszy plan żywieniowy.

Pytanie 40

Cechy działalności gospodarczej jednostki opisują wskaźniki

A. rentowności

B. zdolności płatniczej

C. efektywności działania

D. poziomu zadłużenia

Płynność finansowa, zadłużenie oraz rentowność to wskaźniki, które odgrywają ważne role w ocenie kondycji przedsiębiorstwa, jednak są one bardziej związane z innymi aspektami jego działalności. Płynność finansowa odnosi się do zdolności jednostki do regulowania bieżących zobowiązań, a zatem jest miarą stabilności finansowej, a nie sprawności operacyjnej. Wysoka płynność może sugerować, że przedsiębiorstwo ma wystarczające środki na pokrycie swoich zobowiązań, ale niekoniecznie oznacza efektywne zarządzanie zasobami. Zadłużenie natomiast koncentruje się na relacji między długiem a aktywami lub kapitałem własnym, co również nie jest bezpośrednio związane ze sprawnością działania, ale z długoterminową strategią finansową oraz ryzykiem, jakie podejmuje jednostka w celu finansowania swoich działań. Rentowność mierzy, w jakim stopniu przedsiębiorstwo generuje zyski w porównaniu do swoich przychodów lub kosztów, co może być efektem wielu czynników, w tym strategii cenowej, struktury kosztów czy pozycji rynkowej, ale nie odzwierciedla bezpośrednio sprawności procesów operacyjnych. Typowe błędy myślowe w tym kontekście mogą prowadzić do mylenia efektywności działania z efektywnością finansową, co z kolei może skutkować nieodpowiednim podejmowaniem decyzji zarządzających, które ignorują kluczowe wskaźniki operacyjne.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej