Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik logistyk
Kwalifikacja: SPL.04 - Organizacja transportu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 11:39
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 12:09

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką objętość ma paletowa jednostka ładunkowa utworzona na palecie o wymiarach (dł. x szer. x wys.): 1 200 x 1 000 x 150 mm, na której znajduje się 8 kartonów o wymiarach (dł. x szer. x wys.): 600 x 500 x 850 mm?

A. 2,220 m3

B. 1,200 m3

C. 1,776 m3

D. 2,040 m3

W przypadku niepoprawnych odpowiedzi ważne jest zrozumienie przyczyn, które prowadzą do błędnych obliczeń. Na przykład, nieprawidłowe podejście do obliczeń objętości może wynikać z braku uwzględnienia wszystkich wymiarów palety lub kartonów. Zdarza się, że osoby obliczają objętość tylko na podstawie jednego z wymiarów, co prowadzi do znaczących błędów. W praktyce, każdy wymiar odgrywa kluczową rolę, a pominięcie któregoś z nich skutkuje zaniżeniem lub zawyżeniem wyników. Ponadto, istotnym błędem jest brak konwersji jednostek. W przypadku tego pytania, aby uzyskać objętość w metrach sześciennych, trzeba podzielić przez 1 000 000 000. Ignorując ten krok, można uzyskać wyniki w milimetrach sześciennych, co jest nieodpowiednie dla kontekstu. Analiza przestrzeni magazynowej oraz planowanie transportu wymagają precyzyjnych obliczeń, dlatego zrozumienie podstawowych zasad obliczania objętości jest kluczowe. Standardy branżowe wymagają, aby wszystkie wymiary były dokładnie uwzględniane, a metody obliczeniowe były zgodne z najlepszymi praktykami, aby uniknąć kosztownych błędów oraz optymalizować procesy logistyczne.

Pytanie 2

Zgodnie z fragmentem umowy określ, który środek transportu należy zastosować do przewozu artykułów spożywczych głęboko zamrożonych (-20°C).

Fragment Umowy ATP
Określenia i normy specjalnych środków transportu do przewozu szybko psujących się artykułów żywnościowych
Klasa A. Środek transportu – chłodnia wyposażony w takie urządzenie chłodnicze, przy którym t1 może mieścić się między +12 °C i 0°C włącznie.
Klasa B. Środek transportu – chłodnia wyposażony w takie urządzenie chłodnicze, przy którym t1 może mieścić się między +12°C i -10°C włącznie.
Klasa C. Środek transportu – chłodnia wyposażony w takie urządzenie chłodnicze, przy którym t1 może mieścić się między +12°C i -20°C włącznie.
Klasa D. Środek transportu – chłodnia wyposażony w takie urządzenie chłodnicze, przy którym t1 nie jest wyższe niż +2°C.
Klasa E. Środek transportu – chłodnia wyposażony w takie urządzenie chłodnicze, przy którym t1 nie jest wyższe niż -10°C.
Klasa F. Środek transportu – chłodnia wyposażony w takie urządzenie chłodnicze, przy którym t1 nie jest wyższe niż -20°C.

A. Lodownia ze wzmocnioną izolacją klasy B.

B. Lodownia z normalną izolacją klasy A.

C. Ogrzewany środek transportu z normalną izolacją klasy A.

D. Chłodnia ze wzmocnioną izolacją klasy F.

Chłodnia ze wzmocnioną izolacją klasy F jest odpowiednim środkiem transportu dla artykułów spożywczych głęboko zamrożonych (-20°C), ponieważ jej konstrukcja oraz parametry techniczne pozwalają na utrzymanie stabilnej temperatury wymaganej do zachowania jakości i bezpieczeństwa przewożonych produktów. Klasa F, zgodnie z umową ATP, definiuje środki transportu przystosowane do długotrwałego przewozu towarów wymagających ekstremalnie niskich temperatur. W praktyce oznacza to, że chłodnia ta jest wyposażona w zaawansowane systemy izolacyjne oraz mechanizmy chłodzące, które skutecznie zapobiegają podnoszeniu się temperatury wewnątrz pojazdu. Warto również zauważyć, że przewóz żywności w tak niskich temperaturach jest kluczowy dla zachowania ich wartości odżywczych oraz zapobiegania rozwojowi bakterii. Przykładem zastosowania tej klasy transportu mogą być dostawy mrożonego mięsa, ryb czy warzyw, które muszą być transportowane w ściśle kontrolowanych warunkach. Spełnienie wymagań klasy F jest niezbędne, aby zapewnić zgodność z normami sanitarno-epidemiologicznymi oraz standardami jakości, co jest szczególnie ważne w branży spożywczej.

Pytanie 3

Proces łączenia małych przesyłek (w tym od różnych dostawców, skierowanych do różnych odbiorców) w celu przewozu ich w jednym kontenerze nosi nazwę

A. zlecenie spedycyjne

B. konsolidacja

C. dekonsolidacja

D. potrzeba transportowa

Konsolidacja to proces, który polega na łączeniu różnych przesyłek, często od różnych dostawców, w jeden transport. Głównym celem konsolidacji jest zmniejszenie kosztów transportu poprzez efektywne wykorzystanie przestrzeni ładunkowej kontenera. Przykład zastosowania konsolidacji można zobaczyć w branży logistycznej, gdzie firmy organizują transport towarów dla kilku klientów jednocześnie. Dzięki temu możliwe jest zaoszczędzenie na kosztach frachtu, a także zoptymalizowanie procesu dostawy, co jest szczególnie istotne w przypadku małych przesyłek. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, konsolidacja jest kluczowym elementem zarządzania łańcuchem dostaw, który przyczynia się do efektywności operacyjnej. Przykładowo, w transporcie morskim, zlecenia konsolidacyjne pozwalają na załadunek kontenerów, które mogą zawierać różne ładunki, co zwiększa rentowność i skraca czas dostawy. Warto również zauważyć, że stosowanie konsolidacji wspiera zrównoważony rozwój, redukując liczbę transportów i emisję spalin, co jest istotne w kontekście odpowiedzialności ekologicznej.

Pytanie 4

Naczepa ma pojemność wynoszącą 100 m³, natomiast objętość jednostkowa przewożonego ładunku to 4 m³/t. Jakie jest wypełnienie przestrzeni ładunkowej naczepy, jeśli załadowano w niej ładunek o masie 20 ton?

A. 0,5

B. 0,8

C. 0,4

D. 0,6

Współczynnik wypełnienia przestrzeni ładunkowej naczepy obliczamy, dzieląc objętość ładunku przez pojemność naczepy. W tym przypadku mamy pojemność naczepy równą 100 m3 oraz objętość ładunku, którą możemy obliczyć, mnożąc masę ładunku (20 ton) przez objętość właściwą ładunku (4 m3/t). Zatem objętość ładunku wynosi 20 ton * 4 m3/t = 80 m3. Obliczając współczynnik wypełnienia, otrzymujemy 80 m3 / 100 m3 = 0,8. Taki współczynnik świadczy o tym, że naczepa jest wypełniona w 80%, co jest korzystnym wynikiem, ponieważ oznacza efektywne wykorzystanie przestrzeni ładunkowej. W transporcie towarów, optymalizacja wypełnienia naczepy ma kluczowe znaczenie dla redukcji kosztów transportu oraz zwiększenia efektywności operacyjnej. W praktyce, współczynnik wypełnienia powinien wynosić co najmniej 0,7 dla uzyskania ekonomicznego transportu. Współczynniki wypełnienia powyżej 0,8 są zazwyczaj uznawane za bardzo dobre, co przekłada się na mniejsze koszty transportu na jednostkę ładunku.

Pytanie 5

System, który ma zdolność rekonstrukcji historii transportu towarów w sieciach zaopatrzenia, zintegrowany z zapisami wskaźników określających te towary i stosowany w celu zapewnienia ich ochrony, to

A. traceability

B. Global Positioning System

C. Electronic Data Interchange

D. cargo tracking

Cargo tracking, czyli śledzenie przesyłek, to proces koncentrujący się na lokalizacji towarów w czasie rzeczywistym podczas transportu. Mimo iż cargo tracking może dostarczać informacji na temat aktualnego miejsca przebywania towarów, nie zapewnia pełnej historii ich przepływu oraz źródła pochodzenia. W przeciwieństwie do traceability, które obejmuje całościowe śledzenie towaru na każdym etapie jego życia, cargo tracking jest ograniczone do fazy transportu. Global Positioning System (GPS) to technologia umożliwiająca określanie lokalizacji obiektów na podstawie sygnałów satelitarnych, jednak sama w sobie nie dostarcza informacji o historii towaru ani o jego bezpieczeństwie. Electronic Data Interchange (EDI) to proces wymiany dokumentów biznesowych w formie elektronicznej, co może wspierać procesy w łańcuchu dostaw, ale także nie odnosi się bezpośrednio do śledzenia pochodzenia i historii towarów. Błąd w myśleniu polega na pomyleniu różnych koncepcji i ograniczeniu się do jednego aspektu zarządzania łańcuchem dostaw, co prowadzi do uproszczonego postrzegania problematyki. W kontekście bezpieczeństwa i jakości towarów, traceability odgrywa kluczową rolę, ponieważ umożliwia dokładne monitorowanie wszelkich kontrowersji oraz zapewnia transparentność w procesie dostaw.

Pytanie 6

Jaką maksymalną masę ładunku może przewieźć pojazd o dopuszczalnej masie całkowitej 25 ton, jeśli jego masa własna wynosi 3 950 kilogramów?

A. 21,05 t

B. 25 000 kg

C. 210 500 kg

D. 28,95 t

Maksymalna masa ładunku, jaką można przetransportować pojazdem, oblicza się poprzez odjęcie masy własnej pojazdu od jego dopuszczalnej masy całkowitej. W tym przypadku dopuszczalna masa całkowita wynosi 25 ton, co odpowiada 25 000 kg. Masa własna pojazdu wynosi 3 950 kg. Obliczenia są następujące: 25 000 kg - 3 950 kg = 21 050 kg, co w przeliczeniu na tony daje 21,05 t. Ta wiedza jest kluczowa w logistyce i transporcie, ponieważ pozwala na określenie, ile towaru można bezpiecznie przewieźć zgodnie z przepisami i standardami. Przykład zastosowania tej wiedzy to planowanie transportu dużych ładunków, gdzie przekroczenie dopuszczalnej masy może skutkować nie tylko karami finansowymi, ale także zagrożeniem dla bezpieczeństwa na drodze. Przestrzeganie norm dotyczących masy ładunku jest istotne dla utrzymania stabilności pojazdu oraz zminimalizowania ryzyka awarii technicznych podczas transportu.

Pytanie 7

W Polsce regulacje dotyczące umowy spedycji znajdują się w Kodeksie

A. handlowym

B. cywilnym

C. pracy

D. celnym

Umowa spedycji nie jest regulowana przez Kodeks celny, który koncentruje się na przepisach dotyczących obrotu towarami i procedur celnych. Kodeks celny dotyczy ograniczeń w handlu międzynarodowym oraz zasad zwalniania towarów z cła, co nie ma bezpośredniego związku z regulowaniem umów spedycji jako takich. Również Kodeks pracy nie ma zastosowania w kontekście umowy spedycji, ponieważ reguluje on relacje między pracodawcami a pracownikami, a nie umowy o świadczenie usług transportowych. Kodeks handlowy, z drugiej strony, dotyczy działalności gospodarczej i przedsiębiorców, ale nie precyzuje szczegółowo zasad dotyczących umów spedycji, które są bardziej związane z umowami cywilnoprawnymi. W praktyce, osoby zajmujące się spedycją mogą mylić te kodeksy, co prowadzi do błędnych wniosków na temat obowiązujących przepisów. W kontekście spedycji, kluczowe jest zrozumienie, że umowy te są specyficznymi umowami cywilnymi z określonymi prawami i obowiązkami, które mogą być również regulowane przez dodatkowe przepisy takie jak Ustawa o przewozie towarów. Dlatego znajomość Kodeksu cywilnego jest niezbędna do prawidłowego zarządzania umowami spedycyjnymi.

Pytanie 8

Firma zajmująca się transportem uzyskała wskaźnik niezawodności dostaw na poziomie 90%. To oznacza, że z 250 złożonych zleceń transportowych firma nie wykonała na czas

A. 25 zleceń

B. 90 zleceń

C. 10 zleceń

D. 225 zleceń

W przypadku wskaźnika niezawodności dostaw, błędem jest mylenie procentu realizacji zleceń z całkowitą liczbą zleceń. Niepoprawne odpowiedzi wskazują na nieprawidłowe obliczenia lub brak zrozumienia definicji procentu. Na przykład, twierdzenie, że 90 zleceń nie zostało zrealizowanych na czas, wskazuje na całkowite zignorowanie wskaźnika niezawodności. Przy 250 zleceniach i wskaźniku 90%, tylko 10% zleceń jest nieterminowych, co oznacza, że błędne podejście do obliczeń prowadzi do rażących nieporozumień. Ponadto, błędne odpowiedzi sugerują, że nie uwzględnia się zasady proporcjonalności, co jest kluczowe w analizach transportowych. W praktyce, przedsiębiorstwa transportowe powinny wdrażać systemy monitorowania i raportowania, aby skutecznie zarządzać niezawodnością dostaw. Błędy myślowe mogą prowadzić do niewłaściwych decyzji operacyjnych, co z kolei wpływa na zadowolenie klientów i efektywność finansową firmy.

Pytanie 9

Różnicowanie poziomów taryfowych dokonuje się na podstawie

A. właściwości ładunku

B. metody realizacji usługi transportowej

C. długości trasy transportowej

D. zdolności przewozowej środka transportu

Wybór innej odpowiedzi może prowadzić do zrozumienia niepoprawnych koncepcji różnicowania stawek taryfowych. Na przykład, sugerowanie, że sposób realizacji usługi transportowej jest kluczowym czynnikiem, może prowadzić do błędnych wniosków, ponieważ chociaż różne metody transportu (np. transport lądowy, morski czy lotniczy) mogą mieć różne koszty, to jednak są one często ustalane na podstawie długości trasy, a nie samego sposobu realizacji. Ponadto, cechy ładunku są istotne, ale bardziej wpływają na dodatkowe opłaty (np. za przewóz materiałów niebezpiecznych), a nie na podstawowe stawki, które różnicują się w zależności od długości trasy. Również pojemność środka transportowego, choć ma znaczenie w kontekście efektywności przewozu, nie jest bezpośrednim czynnikiem różnicującym stawki taryfowe, ponieważ stawki są często ustalane na podstawie jednostkowego kosztu transportu na określonej trasie. Zatem, pomijanie kluczowego czynnika, jakim jest długość trasy, podczas ustalania stawek taryfowych może prowadzić do nieefektywnego zarządzania kosztami i trudności w konkurowaniu na rynku transportowym.

Pytanie 10

Global Unit Number jest oznaczany skrótem

A. GLN

B. IZ

C. SSCC

D. GTIN

IZ, GLN oraz SSCC to inne terminy związane z identyfikacją produktów, ale nie są one tożsame z Globalnym Numerem Jednostki Handlowej (GTIN). IZ, czyli identyfikator zasobów, odnosi się bardziej do kategorii lub grupy produktów, a nie do jednoznacznej identyfikacji konkretnego artykułu. Często mylone z GTIN, IZ nie ma zastosowania w kontekście globalnej identyfikacji towarów w handlu międzynarodowym. GLN, czyli Globalny Numer Lokalizacyjny, służy do identyfikacji lokalizacji, takich jak np. siedziby firm lub punkty sprzedaży. Chociaż GLN jest istotnym elementem w łańcuchu dostaw, nie jest odpowiednie dla identyfikacji produktów. SSCC, czyli Serial Shipping Container Code, jest numerem przypisywanym do jednostek wysyłkowych, a nie do pojedynczych produktów. SSCC umożliwia śledzenie przesyłek na poziomie logistycznym, co jest kluczowe dla zarządzania łańcuchem dostaw. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych terminów z GTIN, co wynika z nieznajomości ich specyficznych funkcji i zastosowań. Ostatecznie, GTIN jest jedynym z tych terminów, który odnosi się bezpośrednio do unikalnej identyfikacji każdej jednostki handlowej, co jest kluczowe dla efektywnego zarządzania produktami na rynku.

Pytanie 11

Konosament, w którym pozostawiono rubrykę "Consignee" pustą lub wpisano "to bearer", określa się jako konosament

A. czysty

B. na okaziciela

C. imienny

D. na zlecenie

Wybierając odpowiedź imienny, można pomylić koncepcję wystawiania konosamentu. Konosament imienny jest dokumentem, który wskazuje konkretnego odbiorcę, co oznacza, że tylko ta osoba może odebrać towar. W przypadku niekompletnego wpisu w rubryce 'Consignee' lub użycia sformułowania 'to bearer', dokument zmienia swoją naturę i nie jest już imienny. Postrzeganie konosamentu na okaziciela jako imiennego może prowadzić do nieporozumień, szczególnie w kontekście transakcji międzynarodowych, gdzie właściciele towaru muszą mieć jasność co do praw do jego odbioru. Wybór odpowiedzi na zlecenie również wykazuje nieporozumienie. Konosament na zlecenie jest dokumentem, który umożliwia przeniesienie praw do odbioru towaru na inną osobę, ale wymaga to formalnego zlecenia, które nie jest zgodne z założeniami konosamentu na okaziciela. Oprócz tego, konosament czysty, będący dokumentem potwierdzającym, że towar jest dostarczany w dobrym stanie, nie ma związku z brakiem wskazania odbiorcy. Tego rodzaju błędne wybory mogą wynikać z niepełnego zrozumienia terminologii stosowanej w branży logistycznej oraz z braku znajomości różnic między różnymi typami konosamentów, co jest kluczowe w praktyce spedycyjnej.

Pytanie 12

Przedstawiony piktogram wskazujący rodzaj zagrożenia dla zdrowia oznacza działanie

A. drażniące na skórę.

B. drażniące na oczy.

C. uczulające na skórę.

D. uczulające na drogi oddechowe.

Odpowiedź "uczulające na drogi oddechowe" jest poprawna, ponieważ piktogram przedstawiony w pytaniu jasno wskazuje na substancje, które mogą wywoływać reakcje alergiczne związane z układem oddechowym. Zgodnie z Rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008, ten symbol jest stosowany do klasyfikacji i oznakowania substancji chemicznych, które mogą powodować poważne problemy zdrowotne. W praktyce, substancje oznaczone tym piktogramem mogą występować w różnych branżach, takich jak przemysł chemiczny, kosmetyczny czy farmaceutyczny. Przykłady to niektóre środki czyszczące, farby czy aerozole, które po wdychaniu mogą wywołać reakcje alergiczne lub astmatyczne. Zrozumienie znaczenia tego oznakowania jest kluczowe dla bezpieczeństwa pracowników, którzy mogą być narażeni na te substancje, a także dla osób korzystających z produktów zawierających te chemikalia. W odpowiednich warunkach pracy należy stosować odpowiednie środki ochrony osobistej, aby zminimalizować ryzyko kontaktu z tymi substancjami.

Pytanie 13

Kierowca ciężarówki o ładowności przekraczającej 3,5 tony musi pokonać 770 km przy średniej prędkości 70 km/h. Jak długi będzie czas transportu, uwzględniając minimalną przymusową przerwę oraz regularny dzienny okres odpoczynku?

A. 24 godziny

B. 20 godzin i 45 minut

C. 22 godziny

D. 22 godziny i 45 minut

Aby obliczyć czas przewozu, należy najpierw obliczyć czas samej jazdy. Dystans wynosi 770 km, a średnia prędkość to 70 km/h. Czas jazdy można obliczyć, dzieląc dystans przez prędkość: 770 km / 70 km/h = 11 godzin. Zgodnie z przepisami, kierowcy samochodów ciężarowych są zobowiązani do przestrzegania norm dotyczących czasu pracy i odpoczynku. Po każdej jeździe 4,5 godziny, kierowca musi zrobić 45-minutową przerwę. W tym przypadku, po 11 godzinach jazdy, kierowca musi również uwzględnić regularny dzienny okres odpoczynku, który wynosi co najmniej 11 godzin, jeśli jazda trwała 4,5 godziny lub więcej. Dlatego w tym przypadku, czas przewozu wynosi 11 godzin jazdy + 2,5 godziny przerw (45 minut po 4,5 godzinie jazdy) + 11 godzin odpoczynku, co daje 22 godziny i 45 minut. W praktyce, znajomość przepisów dotyczących czasu pracy kierowców jest kluczowa dla planowania transportu oraz zarządzania flotą, co wpływa na efektywność operacyjną i bezpieczeństwo transportu.

Pytanie 14

O której godzinie należy zacząć realizację usługi transportowej, jeśli kierowca poruszający się ze średnią prędkością 50 km/h ma do przebycia dystans 200 km, a dostawa powinna być zrealizowana w systemie "Just in time" między godziną 14.00 a 15.00?

A. Najpóźniej o godzinie 11.30

B. Najwcześniej o godzinie 10.30

C. Najpóźniej o godzinie 10.00

D. Najwcześniej o godzinie 10.00

W kontekście planowania transportu, odpowiedzi sugerujące wcześniejsze godziny, takie jak 11.30, 10.30 czy 10.00, mogą prowadzić do nieprawidłowych wniosków. Odpowiedź "Najpóźniej o godzinie 11.30" jest niewłaściwa, ponieważ w takim przypadku kierowca nie zdąży na czas, aby dostarczyć ładunek pomiędzy 14.00 a 15.00. Oznacza to, że czas podróży i zapas czasowy na nieprzewidziane sytuacje nie zostałyby odpowiednio uwzględnione. Odpowiedź "Najwcześniej o godzinie 10.30" również nie jest adekwatna, ponieważ kierowca, wyjeżdżając o tej porze, dotrze na miejsce dopiero o 14.30, co przekracza wymagany czas dostawy. Z kolei odpowiedź "Najpóźniej o godzinie 10.00" sugeruje, że kierowca mógłby wyjechać w tym samym czasie, co termin dostawy, co jest błędne z punktu widzenia logistyki. W praktyce, aby zapewnić płynność operacji transportowych, niezbędne jest uwzględnienie czasu podróży oraz dodatkowego marginesu bezpieczeństwa. Planując dostawy w systemie Just in Time, należy pamiętać o ryzyku związanym z opóźnieniami, co czyni wcześniejsze wyjazdy bardziej pożądanymi. Typowe błędy, które mogą prowadzić do takich niepoprawnych odpowiedzi, to brak znajomości podstawowych zasad logistyki i transportu oraz niedocenianie znaczenia planowania czasowego w dostawach.

Pytanie 15

Jeśli według cennika koszt przewozu do 150 km wynosi 500,00 zł, a opłata za każdy kilometr powyżej 150 km to 3,50 zł/km, to jaka będzie kwota za transport ładunku na dystansie 350 km?

A. 700,00 zł

B. 525,00 zł

C. 503,50 zł

D. 1 200,00 zł

Aby obliczyć całkowity koszt przewozu ładunku na trasie 350 km, należy zastosować zasady określone w cenniku. Cena za przewóz do 150 km wynosi 500,00 zł. Następnie, dla odległości przekraczającej 150 km, stosujemy stawkę 3,50 zł za każdy dodatkowy kilometr. W przypadku trasy o długości 350 km, odległość przekraczająca 150 km wynosi 200 km. Zatem, dodatkowy koszt wyniesie 200 km * 3,50 zł/km = 700,00 zł. Łączny koszt przewozu to 500,00 zł (pierwsze 150 km) + 700,00 zł (dodatkowe 200 km) = 1 200,00 zł. Takie obliczenia są zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu kosztami logistyki, gdzie dokładne wyliczenia kosztów transportu są kluczowe dla efektywności działania firmy oraz planowania budżetu. Dobrze jest również znać stawki, aby móc negocjować korzystniejsze warunki z przewoźnikami.

Pytanie 16

W terminalu zmiana środka transportu w systemie "ruchomej drogi" realizowana jest przy użyciu

A. wozów podsiębiernych

B. ramp najazdowych

C. wózków widłowych

D. suwnic bramowych

Suwnice bramowe, wózki widłowe i wozy podsiębierne to różne sprzęty, które mają swoje miejsca w transporcie i logistyce, ale nie nadają się do zmiany środka transportu w systemie "ruchomej drogi". Suwnice bramowe chociaż fajne, głównie podnoszą i przemieszczają ciężkie rzeczy w górę i w dół, więc ich użycie przy rampach jest raczej ograniczone. Wózki widłowe są super w magazynach, gdzie między towarami się kręcą, ale nie mogą przenosić ładunków między pojazdami w skuteczny sposób. A wozy podsiębierne, które służą do przewozu materiałów sypkich, to już w ogóle nie to, co potrzebne w terminalach. Niezrozumienie, jak działa rampa najazdowa w logistyce, może prowadzić do bałaganu i problemów w przeładunku. Optymalizacja tych procesów wymaga korzystania z odpowiednich narzędzi i technologii, takich jak rampy najazdowe, które pozwalają na bezpieczną i efektywną wymianę środków transportu.

Pytanie 17

Linie kolejowe w Polsce, zaklasyfikowane jako pierwszorzędne, są przystosowane do poruszania się z prędkością

A. powyżej 120 km/h

B. poniżej 60 km/h

C. od 60 km/h do 80 km/h

D. od 80 km/h do 120 km/h

Odpowiedź 'od 80 km/h do 120 km/h' jest poprawna, ponieważ linie kolejowe w Polsce klasyfikowane jako pierwszorzędne są projektowane i dostosowane do obsługi pociągów, które mogą poruszać się z prędkościami w tym zakresie. Linie te spełniają określone normy techniczne, które obejmują m.in. parametry geometrii torów, urządzeń sygnalizacyjnych oraz systemów sterowania ruchem. W praktyce, odpowiednie prędkości na liniach pierwszorzędnych umożliwiają efektywne funkcjonowanie transportu kolejowego, co jest kluczowe w kontekście zwiększającej się konkurencji z innymi środkami transportu. Na przykład, pociągi intercity korzystają z tych linii, co pozwala na skrócenie czasu przejazdu pomiędzy największymi miastami w Polsce. Dostosowanie infrastruktury do wyższych prędkości również sprzyja rozwojowi regionalnemu, poprawiając dostępność komunikacyjną i przyciągając inwestycje. W Polsce odpowiednie standardy dla infrastruktury kolejowej są określane przez UIC i PKP PLK, które dbają o zgodność z międzynarodowymi normami, co zapewnia bezpieczeństwo i efektywność transportu kolejowego.

Pytanie 18

Przy przewozie pojazdem drogowym o szerokości 2,55 m, całkowita szerokość pojazdu z ładunkiem, nie może przekraczać

Fragment Ustawy Prawo o ruchu drogowym
6. Ładunek wystający poza płaszczyznę obrysu pojazdu może być na nim umieszczony tylko przy zachowaniu następujących warunków:
1) ładunek wystający poza boczne płaszczyzny obrysu pojazdu może być umieszczony tylko w taki sposób, aby całkowita szerokość pojazdu z ładunkiem nie przekraczała 2,55 m, a przy szerokości pojazdu 2,55 m nie przekraczała 3 m, jednak pod warunkiem umieszczenia ładunku tak, aby z jednej strony nie wystawał na odległość większą niż 23 cm,
2) ładunek nie może wystawać z tyłu pojazdu na odległość większą niż 2 m od tylnej płaszczyzny obrysu pojazdu lub zespołu pojazdów; w przypadku przyczepy kłonicowej odległość tę liczy się od osi przyczepy,
3) ładunek nie może wystawać z przodu pojazdu na odległość większą niż 0,5 m od przedniej płaszczyzny obrysu i większej niż 1,5 m od siedzenia dla kierującego.
7. Przy przewozie drewna długiego dopuszcza się wystawanie ładunku z tyłu za przyczepę kłonicową na odległość nie większą niż 5 m.

A. 3,00 m

B. 3,55 m

C. 3,23 m

D. 2,75 m

Wybierając odpowiedzi inne niż 3,00 m, można napotkać na kilka powszechnych błędów myślowych. Na przykład, odpowiedź 3,55 m wydaje się atrakcyjna, jednak przekracza dozwoloną szerokość o 55 cm, co narusza przepisy. Szerokość pojazdu drogowego, która wynosi 2,55 m, ogranicza dodatkową szerokość ładunku do 45 cm, co oznacza, że całkowita szerokość nie może przekraczać 3,00 m. Wybierając odpowiedź 2,75 m, można sądzić, że jest to bezpieczna wartość, ale nadal nie wykorzystuje ona pełnego dopuszczalnego limitu, co jest nieefektywne w kontekście maksymalizacji przestrzeni ładunkowej. Odpowiedzi 3,23 m również są niepoprawne, ponieważ nie są zgodne z wytycznymi prawnymi. Zrozumienie przepisów dotyczących przewozu ładunków jest kluczowe nie tylko z perspektywy zgodności z prawem, ale także w celu zapewnienia bezpieczeństwa na drogach i minimalizacji ryzyka dla innych uczestników ruchu. Warto zaznaczyć, że przekroczenie dozwolonej szerokości może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych, w tym mandatów dla kierowców oraz konieczności pokrycia kosztów związanych z ewentualnymi wypadkami lub uszkodzeniami mienia.

Pytanie 19

Który z poniższych przykładów GS1-128 reprezentuje numer identyfikacyjny SSCC?

A. (01)03123451234569(15)121224(10)LV111

B. (00)006141411234567890

C. (420)45458(401)541234550127201

D. (02)05901234567015(17)140202(37)40

Wybór odpowiedzi, które nie mają SSCC, pokazuje, że jest tu jakieś niedopasowanie ze zrozumieniem kodów GS1-128. Przykłady, takie jak (02)05901234567015(17)140202(37)40, (420)45458(401)541234550127201 oraz (01)03123451234569(15)121224(10)LV111, są mylące, bo to wcale nie są numery SSCC, tylko inne kody GS1. Ta pierwsza odpowiedź ma kody 02 i 17, co wskazuje, że chodzi o GTIN i datę ważności, a nie o SSCC. Z kolei druga zawiera kody do identyfikacji produktów, ale nie ma kluczowego prefiksu SSCC. Ostatnia odpowiedź też myli GTIN z SSCC, co może prowadzić do bałaganu w zarządzaniu zapasami. Często się zdarza, że ktoś nie rozumie, że SSCC to unikalny identyfikator dla całości transportu, a inne kody są do czegoś innego. Właściwe stosowanie SSCC jest kluczowe, żeby dobrze zarządzać łańcuchem dostaw i wymaga znajomości różnych typów kodów oraz ich zastosowań. Warto pamiętać, że błędne użycie kodów w praktyce może prowadzić do problemów z identyfikacją przesyłek i ich śledzeniem, co wpływa na całą operacyjność łańcucha dostaw.

Pytanie 20

Transport, który wymaga specjalistycznego pojazdu, odpowiednich oznaczeń, przeszkolenia kierowcy oraz pisemnej instrukcji dla niego, to przewóz

A. żywych zwierząt

B. ładunków w kontenerach

C. ładunków dłużycowych

D. materiałów niebezpiecznych

Odpowiedź "materiałów niebezpiecznych" jest prawidłowa, ponieważ transport takich materiałów wymaga szczególnych środków ostrożności oraz specjalistycznego przygotowania. Przewóz materiałów niebezpiecznych, zgodnie z Międzynarodowymi Przepisami Transportu Drogowego Materiałów Niebezpiecznych (ADR), obliguje przewoźników do używania taboru przystosowanego do transportu substancji, które mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia, życia lub środowiska. Przykłady materiałów niebezpiecznych obejmują chemikalia, substancje łatwopalne, toksyczne gazy oraz materiały radioaktywne. Każdy pracownik zaangażowany w ten proces, w tym kierowcy, musi przejść specjalistyczne szkolenie oraz otrzymać pisemną instrukcję, aby zapewnić bezpieczeństwo podczas transportu. Użycie odpowiednich oznakowań na pojeździe jest również wymogiem, aby informować innych uczestników ruchu o przewożonych substancjach. Przestrzeganie tych zasad nie tylko minimalizuje ryzyko wypadków, ale także jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, co zapewnia profesjonalny i odpowiedzialny transport.

Pytanie 21

CIM waybill to dokument używany w transporcie

A. międzynarodowym drogowym

B. międzynarodowym kolejowym

C. krajowym drogowym

D. krajowym lotniczym

List przewozowy CIM (Convention Internationale des Marchandises) jest kluczowym dokumentem stosowanym w międzynarodowym transporcie kolejowym towarów. Stanowi on formalne potwierdzenie zawarcia umowy przewozu pomiędzy nadawcą a przewoźnikiem. Dokument ten jest zgodny z międzynarodowymi standardami, w tym z regulacjami COTIF (Convention concerning International Carriage by Rail), które określają zasady transportu towarów koleją. List CIM zawiera istotne informacje takie jak dane nadawcy, odbiorcy, szczegóły dotyczące ładunku oraz warunki przewozu. Praktyczne zastosowanie listu CIM widoczne jest w transporcie ładunków między różnymi krajami, gdzie kolej jest często najefektywniejszym środkiem transportu, zwłaszcza w przypadku dużych i ciężkich ładunków. Umożliwia on także łatwiejsze śledzenie przesyłek oraz ograniczenie ryzyka błędów w dokumentacji. Warto również zauważyć, że list CIM może być używany jako podstawa do ubiegania się o odszkodowanie w przypadku zagubienia lub uszkodzenia towaru podczas transportu, co czyni go niezwykle istotnym w zarządzaniu ryzykiem w branży logistycznej.

Pytanie 22

Która z formuł handlowych Incoterms 2020 wymaga od sprzedającego ubezpieczenia ładunku podczas transportu?

A. CPT

B. CIP

C. EXW

D. FCA

Odpowiedź CIP (Carriage and Insurance Paid to) jest jak najbardziej trafna. Zasady Incoterms 2020 mówią, że sprzedający powinien zorganizować transport towaru do wskazanej lokalizacji i też zadbać o jego ubezpieczenie w trakcie transportu. To ubezpieczenie to taki kluczowy element dla kupującego, bo chroni go przed ewentualnymi problemami finansowymi, które mogą się pojawić, jeśli towar się uszkodzi albo zgubi podczas drogi. Na przykład, gdy sprzedający wysyła jakieś drogie maszyny, ubezpieczenie w tym przypadku jest bardzo ważne, bo zmniejsza ryzyko strat. W praktyce sprzedający powinien wybrać odpowiednią polisę, która pokryje różne ryzyka transportowe, takie jak uszkodzenia czy kradzież. Dodatkowo warto pamiętać, że sprzedający ponosi koszty transportu i ubezpieczenia aż do momentu, gdy towar dotrze do miejsca przeznaczenia, co jest zgodne z dobrymi praktykami w handlu.

Pytanie 23

Jakie przepisy określają zasady transportu ładunków niebezpiecznych drogą morską?

A. RID

B. IMDG-Code

C. ADR

D. IATA-DGR

IMDG-Code, czyli Międzynarodowy Kodeks dla Transportu Morskiego Towarów Niebezpiecznych, reguluje zasady transportu ładunków niebezpiecznych drogą morską. Kodeks ten został stworzony przez Międzynarodową Organizację Morską (IMO) i ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa oraz ochrony środowiska podczas przewozu takich towarów. IMDG-Code określa klasyfikację materiałów niebezpiecznych, wymagania dotyczące pakowania, znakowania oraz dokumentacji towarzyszącej transportowi. Przykład zastosowania tego kodeksu można znaleźć w przypadku transportu chemikaliów przez statki, gdzie niezbędne jest przestrzeganie zasad dotyczących ich pakowania w odpowiednie kontenery, aby zminimalizować ryzyko wypadków. Warto również zauważyć, że IMDG-Code jest regularnie aktualizowany, co pozwala na dostosowywanie przepisów do zmieniających się warunków i nowych zagrożeń. W praktyce stosowanie IMDG-Code w połączeniu z innymi regulacjami, takimi jak SOLAS (Międzynarodowa Konwencja o Bezpieczeństwie Żeglugi), stanowi kompleksowy system bezpieczeństwa dla transportu towarów niebezpiecznych na morzu.

Pytanie 24

System satelitarny służący do określania współrzędnych geograficznych, który jest stosowany do śledzenia pojazdów i ładunków, to?

A. RFID

B. ADC

C. EDI

D. GPS

GPS, czyli Global Positioning System, to satelitarny system nawigacji, który umożliwia określenie współrzędnych geograficznych na całym świecie. System ten opiera się na sieci satelitów krążących wokół Ziemi, które emitują sygnały radiowe. Odbiorniki GPS, znajdujące się na Ziemi, analizują te sygnały, aby obliczyć swoją pozycję z dokładnością do kilku metrów. Dzięki GPS możliwe jest monitorowanie pojazdów w czasie rzeczywistym, co jest niezwykle istotne w logistyce i transporcie. Firmy korzystają z GPS do śledzenia floty, co pozwala na optymalizację tras, zwiększenie efektywności operacyjnej oraz poprawę bezpieczeństwa. Standardy branżowe, takie jak ISO 9001, promują stosowanie systemów monitorowania, które w dużej mierze opierają się na technologii GPS, co potwierdza jego kluczowe znaczenie w nowoczesnym zarządzaniu transportem. Dodatkowo, GPS znajduje zastosowanie w różnych dziedzinach, od geodezji po zarządzanie kryzysowe, co czyni go uniwersalnym narzędziem w wielu branżach.

Pytanie 25

Suwnica terminalowa zaczyna pracę o godzinie 8:00. Czas załadunku kontenera 20-stopowego wynosi
50 sekund, natomiast 40-stopowego 100 sekund. Po upływie jednej godziny pracy suwnicy następuje przerwa trwająca 15 minut. O której godzinie zakończy się załadunek 30 kontenerów TEU oraz 45 kontenerów FEU na wagony kolejowe?

A. 9:55

B. 8:43

C. 9:40

D. 8:58

Aby obliczyć czas zakończenia załadunku 30 kontenerów TEU (20-stopowych) i 45 kontenerów FEU (40-stopowych), należy najpierw obliczyć całkowity czas załadunku. Załadunek jednego kontenera TEU trwa 50 sekund, więc 30 takich kontenerów zajmie 30 * 50 = 1500 sekund, co jest równoważne 25 minutom. Załadunek jednego kontenera FEU trwa 100 sekund, więc 45 kontenerów FEU zajmie 45 * 100 = 4500 sekund, co wynosi 75 minut. Łączny czas załadunku wynosi 25 minut + 75 minut = 100 minut, czyli 1 godzina i 40 minut. Suwnica rozpoczyna pracę o 8:00, więc po 1 godzinie i 40 minutach dotrzemy do godziny 9:40. Następnie należy uwzględnić 15-minutową przerwę, co przesuwa czas zakończenia na 9:55. Taki sposób planowania wykorzystywany jest w praktyce przemysłowej, aby zminimalizować przestoje i zoptymalizować efektywność załadunku, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w logistyce i transporcie.

Pytanie 26

Przedstawiony znak, umieszczony na opakowaniu ładunku, oznacza

A. nie podnosić wózkiem.

B. nie piętrzyć na wózku.

C. zakaz mocowania do wózka widłowego.

D. zakaz wjazdu wózkiem widłowym.

Zrozumienie oznaczeń umieszczanych na opakowaniach ładunków jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa podczas transportu. Wybór odpowiedzi dotyczącej zakazu wjazdu wózkiem widłowym lub innych niepoprawnych opcji, jak "nie piętrzyć na wózku" czy "zakaz mocowania do wózka widłowego", może wynikać z mylnego rozumienia funkcji poszczególnych znaków. Oznaczenie zakazu wjazdu wózkiem widłowym odnosi się do obszarów, gdzie wjazd takiego pojazdu jest kategorycznie zabroniony, co ma na celu ochronę nie tylko ładunku, ale również pracowników i infrastruktury. Natomiast oznaczenie "nie piętrzyć na wózku" sugeruje, że ładunki nie powinny być układane w stosy, co również jest ważną zasadą, ale nie dotyczy konkretnego zastosowania wózków widłowych w kontekście podnoszenia. W przypadku zakazu mocowania do wózka widłowego, pojawiają się wątpliwości co do zasadności tej opcji, gdyż jest to bardziej związane z właściwym zabezpieczeniem ładunków, a nie z ich podnoszeniem. Każde z tych oznaczeń ma swoje specyficzne zastosowanie i nie można ich mylić. Odpowiednia interpretacja symboli i przestrzeganie zasad bezpieczeństwa jest kluczowe, aby uniknąć wypadków i uszkodzeń, dlatego znajomość tych zasad jest niezbędna w branży logistycznej.

Pytanie 27

Kierowca w danym dniu wykonywał czynności w następującej kolejności:
− załadunek towaru na pojazd przez 1 godzinę,
− prowadzenie pojazdu z ładunkiem przez 3 godziny,
− rozładunek towaru przez 1,5 godziny,
− prowadzenie pojazdu bez ładunku przez 6 godzin.
Najpóźniej w którym momencie i w jakim minimalnym wymiarze kierowca powinien skorzystać z przerwy zgodnie z przedstawionym fragmentem ustawy o czasie pracy kierowcy?

Fragment Ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców

(…)

Art. 13. 1. Po sześciu kolejnych godzinach pracy kierowcy przysługuje przerwa przeznaczona na odpoczynek w wymiarze nie krótszym niż 30 minut, w przypadku gdy liczba godzin pracy nie przekracza 9 godzin oraz w wymiarze nie krótszym niż 45 minut, w przypadku gdy liczba godzin pracy wynosi więcej niż 9 godzin. Przerwa może być dzielona na okresy krótsze trwające co najmniej 15 minut każdy, wykorzystywane w trakcie sześciogodzinnego czasu pracy lub bezpośrednio po tym okresie.

(…)

A. Po zakończonym rozładunku w wymiarze 30 minut.

B. Po 0,5 godzinie jazdy bez ładunku w wymiarze 45 minut.

C. Po 1,5 godzinie jazdy bez ładunku w wymiarze 45 minut.

D. Po zakończonej jeździe z ładunkiem w wymiarze 30 minut.

Odpowiedź, którą wybrałeś, to 'Po 0,5 godzinie jazdy bez ładunku w wymiarze 45 minut'. To zgodne z tym, co mówią przepisy o czasie pracy kierowców. Po sześciu godzinach jazdy kierowca musi zrobić przerwę, która trwa przynajmniej 45 minut. Ale patrząc na to, jak to działa, po 1,5 godzinie jazdy bez ładunku kierowca jeszcze nie osiągnął odpowiedniego czasu pracy, żeby ta przerwa była wymagana. Pamiętaj, że czas jazdy to nie to samo co czas pracy, bo musimy uwzględnić załadunek i rozładunek, które nie są czasem przerwy. Dlatego dobrze, żeby kierowca po 0,5 godzinie jazdy bez ładunku pomyślał o odpoczynku. Z mojego doświadczenia, planowanie przerw w codziennej pracy pomoże uniknąć problemów z przekraczaniem dozwolonego czasu jazdy bez odpoczynku.

Pytanie 28

Korzystając z informacji ujętych w tabeli oblicz, łączny koszt załadunku 240 paletowych jednostek ładunkowych (pjł) do kontenera przy użyciu wózka widłowego i przeładunku 10 kontenerów, jeżeli wydajność suwnicy wynosi 5 kontenerów na 1 godzinę.

Cennik
Rodzaj usługi	Stawka
Załadunek jednej pjł przy użyciu wózka widłowego	2,00 zł/szt.
Przeładunek kontenera przy użyciu suwnicy	250,00 zł/godz.

A. 980,00 zł

B. 730,00 zł

C. 1 250,00 zł

D. 1 730,00 zł

Poprawna odpowiedź wynosi 980,00 zł, co można obliczyć sumując koszty załadunku i przeładunku. Koszt załadunku 240 paletowych jednostek ładunkowych to 480 zł, a koszt przeładunku 10 kontenerów wynosi 500 zł. Dlatego całkowity koszt wynosi 480 zł + 500 zł = 980 zł. W praktyce, przy zarządzaniu logistyką, ważne jest uwzględnienie wszystkich składników kosztów, takich jak wynajem sprzętu, pensje pracowników oraz koszty transportu. W branży logistycznej stosowane są standardowe procedury do kalkulacji kosztów, co pozwala na dokładne planowanie budżetu i optymalizację procesów. Zrozumienie kosztów operacyjnych jest kluczowe dla efektywnego zarządzania łańcuchem dostaw i osiągania zysków. Warto również pamiętać o analizach rentowności, które pomagają w podejmowaniu świadomych decyzji biznesowych.

Pytanie 29

Zleceniodawca wskazał 12 kryteriów, które powinny być zrealizowane przy transporcie ładunku. Firma transportowa, która podjęła się realizacji zlecenia, nie spełniła 3 z tych kryteriów. W jakim procencie wymagania postawione przez klienta zostały zrealizowane?

A. 25%

B. 175%

C. 125%

D. 75%

Aby obliczyć procent spełnionych wymagań, należy zastosować wzór: (liczba spełnionych wymagań / całkowita liczba wymagań) × 100%. W tym przypadku, nadawca określił 12 wymagań, a przedsiębiorstwo transportowe nie dotrzymało 3 z nich, co oznacza, że spełniono 9 wymagań. Wstawiając wartości do wzoru: (9 / 12) × 100% = 75%. Oznacza to, że 75% wymagań zostało spełnionych. Praktycznie, w branży transportowej oraz logistyce, spełnienie wymagań klienta jest kluczowe dla utrzymania dobrych relacji oraz reputacji firmy. Niekiedy może to wpływać na wyniki finansowe przedsiębiorstwa, dlatego też regularne monitorowanie i ocenianie realizacji zleceń w zgodzie z wymaganiami klientów jest jednym z elementów zarządzania jakością. Organizacje transportowe powinny wdrażać procedury mające na celu ciągłe doskonalenie procesów, aby zminimalizować ryzyko niedotrzymania wymagań, co zazwyczaj skutkuje niezadowoleniem klientów.

Pytanie 30

Który kontener należy zastosować do przewozu ładunku sypkiego o objętości 60 m3, aby uzyskać najmniejszą stratę sztauerską?

	kontener	wymiary wewnętrzne
A.	20'	5,87 x 2,33 x 2,2 m
B.	30'	8,9 x 2,33 x 2,2 m
C.	40'	12 x 2,33 x 2,2 m
D.	40' HC	12 x 2,33 x 2,5 m

A. D.

B. C.

C. B.

D. A.

Wybór kontenera C jako najbardziej odpowiedniego do przewozu ładunku sypkiego o objętości 60 m3 oparty jest na zasadzie minimalizacji strat sztauerskich, czyli optymalizacji wykorzystania przestrzeni ładunkowej. Kontener C ma objętość 61,27 m3, co jest najbliższą wartością, która przekracza wymaganą objętość ładunku. W praktyce, zastosowanie kontenera o zbyt dużej objętości w stosunku do ładunku może prowadzić do nieefektywnego zagospodarowania przestrzeni, co wiąże się z dodatkowymi kosztami transportu i zwiększeniem ryzyka uszkodzenia ładunku. W branży transportowej kluczowe jest zrozumienie, że odpowiedni dobór kontenerów wpływa nie tylko na ekonomikę przewozu, ale również na bezpieczeństwo transportu. W standardach logistycznych, takich jak INCOTERMS, podkreśla się znaczenie optymalizacji kosztów transportu, co czyni wybór kontenera o właściwych wymiarach kluczowym elementem efektywnego zarządzania łańcuchem dostaw.

Pytanie 31

Pierwszą inspekcję techniczną nowego pojazdu ciężarowego o maksymalnej masie całkowitej do 3,5 t przeprowadza się

A. przed upływem 3 lat od dnia pierwszej rejestracji

B. przed upływem 2 lat od dnia pierwszej rejestracji

C. przed dokonaniem pierwszej rejestracji

D. rok po dniu pierwszej rejestracji

Wybór opcji 'przed pierwszą rejestracją' jest błędny, ponieważ pierwsze badanie techniczne nie jest wymagane przed rejestracją pojazdu. W rzeczywistości, nowe pojazdy, które nie były wcześniej zarejestrowane, nie przechodzą badania technicznego przed momentem ich rejestracji. Kolejną nietrafioną odpowiedzią jest stwierdzenie, że badanie należy wykonać 'po roku od dnia pierwszej rejestracji'. Taki pogląd prowadzi do nieporozumienia, ponieważ przepisy wymagają, aby pierwsze badanie techniczne miało miejsce przed upływem 3 lat od rejestracji, a nie po upływie roku. Wybór opcji 'przed upływem 2 lat od dnia pierwszej rejestracji' jest również błędny, ponieważ również w tym przypadku okres 2 lat nie jest zgodny z regulacjami. Użytkownicy często mylą terminy związane z badaniami technicznymi i rejestracją pojazdów, co może prowadzić do nieprzestrzegania przepisów prawnych. Ponadto, zrozumienie, kiedy należy przeprowadzić badanie techniczne, jest kluczowe dla zapewnienia, że pojazd nie tylko spełnia normy bezpieczeństwa, ale również jest zgodny z wymogami związanymi z rejestracją i ubezpieczeniem. Właściwa interpretacja przepisów oraz ich przestrzeganie przyczynia się do bezpieczeństwa na drogach, a także redukuje ryzyko związane z niesprawnymi technicznie pojazdami, co jest uznawane za najlepszą praktykę w branży transportowej.

Pytanie 32

Który model organizacji procesu przewozowego wykorzystuje firma oferująca usługi kurierskie, która polega na pobraniu przesyłek z miejsca załadunku i ich dostarczeniu do różnych punktów odbioru rozmieszczonych na trasie kuriera?

A. Wahadłowy

B. Sztafetowy

C. Obwodowy

D. Promienisty

Model obwodowy organizacji procesu transportowego jest najbardziej odpowiedni dla przedsiębiorstw kurierskich, które realizują usługi polegające na pobraniu towarów z jednego punktu i ich dostarczeniu do wielu lokalizacji na trasie przejazdu. W tym modelu kurier porusza się w kształcie pętli, co pozwala na efektywne zarządzanie czasem i kosztami transportu. Przykładem może być firma kurierska, która odbiera paczki z jednego magazynu i dostarcza je do różnych klientów w obrębie określonego obszaru. W praktyce model ten umożliwia optymalizację tras, ograniczając czas dostawy i koszty paliwa. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, wykorzystanie technologii GPS i systemów zarządzania flotą pozwala na jeszcze lepsze planowanie tras oraz monitorowanie dostaw. Warto podkreślić, że model obwodowy jest szczególnie efektywny w kontekście intensywnej konkurencji na rynku usług kurierskich, gdzie szybkość i efektywność dostaw są kluczowe dla zadowolenia klientów.

Pytanie 33

Jakie urządzenie powinno być wykorzystane do załadunku kontenerów na naczepy podkontenerowe, jeśli plac składowy kontenerów znajduje się w odległości 200 metrów od miejsca, gdzie oczekują pojazdy na załadunek?

A. Stacjonarny żuraw portowy

B. Wóz podsiębierny

C. Przenośnik rolkowy

D. Stacjonarną suwnicę bramową

Wóz podsiębierny to specjalistyczne urządzenie, które idealnie nadaje się do załadunku kontenerów na naczepy podkontenerowe, szczególnie w sytuacjach, gdy zachodzi potrzeba przemieszczania kontenerów na stosunkowo krótkie odległości, jak w przypadku 200 metrów. Jego konstrukcja pozwala na sprawne i efektywne załadunki oraz rozładunki na placu składowym. Wóz podsiębierny charakteryzuje się dużą zwrotnością oraz możliwością pracy w ograniczonych przestrzeniach, co czyni go bardzo praktycznym rozwiązaniem w portach oraz terminalach kontenerowych. Przykład zastosowania to sytuacje, w których kontenery muszą być szybko przetransportowane z placu składowego do naczepy, co jest szczególnie ważne w kontekście efektywności operacyjnej i minimalizacji czasu przestoju. Osoby odpowiedzialne za logistykę powinny również być świadome, że wóz podsiębierny jest zgodny z normami bezpieczeństwa i wydajności, co czyni go standardowym narzędziem w branży transportu kontenerowego.

Pytanie 34

Pracownik został poproszony o zebranie ładunku składającego się z 18 opakowań zbiorczych. Zlecenie musi spełniać następujące wymagania:
- używane są palety typu EUR (1200 x 800 x 144 mm)
- wymiary opakowania zbiorczego to 400 x 400 x 400 mm
- maksymalna wysokość pjł nie może przekraczać 1344 mm

Ile minimalnie palet jest potrzebnych do wykonania tego zlecenia?

A. 3 palety

B. 1 paleta

C. 2 palety

D. 4 palety

Wybór jednej palety do realizacji zlecenia jest poprawny ze względu na sposób, w jaki można zapakować opakowania zbiorcze na palecie typu EUR. Wymiary palety EUR wynoszą 1200 mm x 800 mm, co daje 0,96 m² powierzchni użytkowej. Ponadto, wymiary opakowania zbiorczego wynoszą 400 mm x 400 mm x 400 mm, co oznacza, że jedno opakowanie zajmuje powierzchnię 0,16 m². Obliczając, ile opakowań zmieści się na palecie, można zauważyć, że wzdłuż długości palety zmieści się 3 opakowania (1200 mm / 400 mm = 3) oraz 2 opakowania wzdłuż szerokości (800 mm / 400 mm = 2), co daje łącznie 6 opakowań na jednej palecie. Wysokość ładunku złożonego z 6 opakowań wynosi 2400 mm, co przekracza maksymalną wysokość 1344 mm. Dlatego należy umieścić na palecie tylko 1 warstwę opakowań, a zatem na jednej palecie zmieści się 6 opakowań, co wystarcza do skompletowania całości zlecenia. W praktyce jeden ładunek na palecie może być transportowany zgodnie z normami bezpieczeństwa i efektywności, co również odzwierciedla dobre praktyki w logistyce.

Pytanie 35

Licznik samochodu dostawczego wskazuje 317 000 km. Zgodnie z zaleceniami producenta, dokładna inspekcja układu hamulcowego powinna być przeprowadzana co 50 000 km. Oblicz, ile kilometrów pojazd może przejechać do następnej inspekcji układu hamulcowego?

A. 28 000 km

B. 43 000 km

C. 33 000 km

D. 23 000 km

Odpowiedź 33 000 km jest prawidłowa, ponieważ stan licznika wynosi 317 000 km, a normy producenta przewidują kontrolę układu hamulcowego co 50 000 km. Aby obliczyć, ile kilometrów zostało do następnej kontroli, należy od 50 000 km odjąć ostatnią wielokrotność 50 000 km, która mieści się w 317 000 km. W tym przypadku, ostatnia kontrola miała miejsce przy 300 000 km, co oznacza, że od tego momentu minęło 17 000 km. Pozostały dystans do następnej kontroli można obliczyć, subtracting 17 000 km from 50 000 km, co daje 33 000 km. Regularne kontrole układu hamulcowego są kluczowe dla bezpieczeństwa na drodze, a ich przestrzeganie zgodnie z harmonogramem producenta przyczynia się do dłuższej żywotności pojazdu oraz zmniejszenia ryzyka awarii. W praktyce, taki system kontroli pozwala na wczesne wykrywanie potencjalnych problemów z hamulcami, co jest istotne zarówno dla bezpieczeństwa kierowcy, jak i innych uczestników ruchu drogowego.

Pytanie 36

Załadunek paletowych jednostek ładunkowych (pjł) do kontenera rozpoczął się o godzinie 8:00. Ładunek zostanie rozmieszczony w kontenerze w dwóch warstwach, w każdej warstwie w liczbie zgodnej z przedstawioną ilustracją. O której godzinie najprędzej pojazd z kontenerem będzie mógł wyjechać w trasę, jeżeli załadunek 1 pjł trwa 2 minuty, a czas załadunku kontenera na środek transportu drogowego wynosi 10 minut?

Rozmieszczenie paletowych jednostek ładunkowych w kontenerze w jednej warstwie

A. O godzinie 9:00

B. O godzinie 9:50

C. O godzinie 10:00

D. O godzinie 9:10

Jeśli chodzi o błędne odpowiedzi, to często wynikają one z różnych nieporozumień przy analizie czasów załadunku. Czasem bywa, że ludzie myślą, że można po prostu zsumować czas załadunku palet i kontenera, co oczywiście nie zawsze jest słuszne. Na przykład, jeśli ktoś zaznacza godziny jak 9:10 czy 9:00, to być może za bardzo wierzy, że wszystko pójdzie gładko, a pomija rzeczywisty czas potrzebny na załadunek. W logistyce każdy szczegół ma znaczenie. Krótkie czasy mogą być efektem błędnych założeń co do liczby palet albo czasu ich załadunku. Jeszcze trzeba pamiętać o tym, że czas na załadunek kontenera na pojazd też jest istotny, bo inaczej harmonogram może się posypać, a to prowadzi do opóźnień. Dlatego tak ważne jest, żeby podejść do analizy czasu w logistyce z głową, wszystko dokładnie przemyśleć i nie pomijać żadnych szczegółów, żeby uniknąć problemów z dostawami.

Pytanie 37

Jakie urządzenia wykorzystuje się do poziomego załadunku środków transportu drogowego na wagony kolejowe?

A. wózki podnośnikowe

B. żurawie

C. rampy

D. suwnice bramowe

Rampy to specjalistyczne konstrukcje, które umożliwiają załadunek i rozładunek towarów z poziomu ziemi na wagony kolejowe oraz z wagonów na platformy transportowe. Stosowane są w tym procesie najczęściej rampy hydrauliczne, które pozwalają na dostosowanie wysokości do różnych typów pojazdów, co ułatwia pracę operatorów i zwiększa bezpieczeństwo. Rampy zapewniają stabilność oraz ułatwiają transport towarów o różnych rozmiarach i wagach, co czyni je kluczowym elementem w logistyce. W praktyce, ich zastosowanie jest niezbędne w terminalach intermodalnych, gdzie odbywa się transfer towarów między różnymi środkami transportu. Standardy branżowe, takie jak normy EN 1398 dotyczące urządzeń do załadunku, podkreślają znaczenie ramp w procesie transportowym. Dzięki nim, eliminowane są błędy związane z niewłaściwym załadunkiem, co może prowadzić do uszkodzeń towarów oraz wypadków.

Pytanie 38

W konosamencie, w sekcji 'Shipper' powinny być umieszczone dane

A. nadawcy

B. lokalizacji odbioru ładunku

C. lokalizacji dostawy ładunku

D. odbiorcy

W konosamencie pozycja 'Shipper' odnosi się do nadawcy przesyłki, co jest kluczowe w procesie transportowym. Nadawca jest osobą lub firmą, która zleca przewóz towaru oraz jest odpowiedzialna za dostarczenie wymaganych informacji dotyczących ładunku, takich jak jego specyfikacja, ilość oraz miejsce odbioru. W praktyce, poprawne wypełnienie danych nadawcy w konosamencie pozwala uniknąć wielu problemów podczas transportu, takich jak błędna identyfikacja ładunku lub opóźnienia w dostawie. Na przykład, w transporcie międzynarodowym, konieczne jest podanie pełnych danych nadawcy, aby spełnić wymogi celne i regulacje prawne. Ponadto, zgodnie z międzynarodowymi standardami, takimi jak Incoterms, jasne określenie strony odpowiedzialnej za przesyłkę jest niezbędne dla zapewnienia prawidłowego przebiegu procesu logistycznego. Właściwe zrozumienie roli nadawcy w konosamencie jest fundamentem dla każdej osoby pracującej w branży transportowej i logistycznej.

Pytanie 39

Zgodnie z regulacjami zatwierdzonymi przez lekarza weterynarii, dokumentacja dotycząca trasy transportu zwierząt kopytnych

A. zostaje u powiatowego lekarza weterynarii

B. jest przekazywana Inspekcji Transportu Drogowego

C. zostaje w siedzibie przewoźnika

D. jest dołączana do dokumentów towarzyszących przesyłce

Zgodnie z przepisami, plan trasy przewozu zwierząt kopytnych należy dołączyć do dokumentów towarzyszących przesyłce, co jest zgodne z zasadami bezpieczeństwa i dobrostanu zwierząt. Dokumentacja ta jest kluczowa dla zapewnienia nadzoru nad transportem zwierząt, a jej brak może prowadzić do licznych problemów prawnych oraz naruszeń przepisów. Przykładem zastosowania tej praktyki może być sytuacja, w której przewoźnik musi wykazać przed organami kontroli, że przestrzega wymogów dotyczących transportu zwierząt, takich jak trasa, czas transportu oraz warunki przewozu. Wprowadzenie i przestrzeganie takiej procedury jest zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak Rozporządzenie (WE) nr 1/2005 dotyczące ochrony zwierząt podczas transportu. Dobrą praktyką jest również zapewnienie, aby wszystkie dokumenty były dostępne dla inspekcji w trakcie transportu, co znacznie zwiększa transparentność i bezpieczeństwo całego procesu.

Pytanie 40

Na podstawie przedstawionego cennika ustal koszt realizacji usługi transportowej polegającej na przewozie przesyłki wartościowej o wadze 5 kg.

Rodzaj przesyłki	Stawka (zł) za 1 kg	Minimum (zł)
Zwykłe	5,00	10,00
Łatwo psujące się	7,00	25,00
Wartościowe	10,00	40,00
Niebezpieczne	10,00	50,00
Dodatkowe	xxxxx	xxxxx
Opłata manipulacyjna	1,00	5,00
Uwaga do podanych stawek należy dodać podatek VAT 23%

A. 10,00 zł

B. 61,50 zł

C. 67,65 zł

D. 55,00 zł

Koszt realizacji usługi transportowej wynoszący 67,65 zł jest wynikiem sumy kosztów związanych z transportem oraz dodatkowymi opłatami. W tym przypadku, za przewóz przesyłki o wadze 5 kg naliczono opłatę transportową, która wynosi 10 zł za każdy kilogram. W związku z tym, koszt transportu dla 5 kg to 10 zł x 5 kg = 50 zł. Dodatkowo, do tego kosztu doliczono opłatę manipulacyjną w wysokości 5 zł, co daje łączny koszt transportu na poziomie 55 zł. Następnie, zgodnie z przepisami podatkowymi, do tej kwoty należy doliczyć podatek VAT w wysokości 23%. Obliczenia przeprowadzamy w następujący sposób: 55 zł x 0,23 = 12,65 zł (VAT). Dodając tę kwotę do 55 zł, uzyskujemy 67,65 zł. Takie podejście do kalkulacji kosztów transportu jest zgodne z praktykami branżowymi, które wymagają uwzględnienia zarówno opłat podstawowych, jak i dodatkowych obciążeń, co jest istotne dla rzetelnego ustalania kosztów świadczenia usług.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej