Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 7 kwietnia 2025 10:26
Data zakończenia: 7 kwietnia 2025 10:39

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Adres IP jest zapisany jako cztery grupy liczb, które są oddzielone kropkami

A. helów

B. oktetów

C. bitów

D. dekad

Numer IP, będący kluczowym elementem protokołu komunikacyjnego w sieciach komputerowych, zapisywany jest w formie czterech oktetów oddzielonych kropkami. Oktet to jednostka danych składająca się z ośmiu bitów, co pozwala na reprezentację wartości od 0 do 255 dla każdego z czterech segmentów. Dzięki temu, adresy IPv4, które są najczęściej używane, mogą przyjąć formę taką jak 192.168.0.1. W praktyce pozwala to na zdefiniowanie około 4 miliardów unikalnych adresów w ramach tego systemu. Dobre praktyki zalecają, aby w dokumentacji i konfiguracjach sieciowych zawsze posługiwać się pełnymi adresami IP, aby uniknąć nieporozumień. Ponadto, znajomość struktury i formatu adresów IP jest kluczowa przy projektowaniu i zarządzaniu sieciami, a także podczas rozwiązywania problemów związanych z komunikacją w sieci.

Pytanie 2

Wykonane polecenia, uruchomione w interfejsie CLI rutera marki CISCO, spowodują ```Router#configure terminal Router(config)#interface FastEthernet 0/0 Router(config-if)#ip address 10.0.0.1 255.255.255.0 Router(config-if)#ip nat inside```

A. konfiguracja interfejsu zewnętrznego z adresem 10.0.0.1/24 dla NAT

B. konfiguracja interfejsu wewnętrznego z adresem 10.0.0.1/24 dla NAT

C. zdefiniowanie zakresu adresów wewnętrznych 10.0.0.1 ÷ 255.255.255.0

D. pozwolenie na ruch z sieci o adresie 10.0.0.1

Odpowiedzi sugerujące dopuszczenie ruchu pochodzącego z sieci o adresie 10.0.0.1, określenie puli adresów wewnętrznych 10.0.0.1 ÷ 255.255.255.0 oraz ustawienie interfejsu zewnętrznego o adresie 10.0.0.1/24 dla technologii NAT prezentują istotne nieporozumienia w zakresie działania NAT oraz klasyfikacji interfejsów w ruterach Cisco. Przede wszystkim, NAT (Network Address Translation) jest technologią, której głównym celem jest umożliwienie komunikacji pomiędzy siecią wewnętrzną a zewnętrzną poprzez translację adresów IP. W tej konfiguracji interfejs FastEthernet 0/0 został oznaczony jako 'ip nat inside', co jednoznacznie wskazuje na jego rolę jako interfejsu wewnętrznego, a nie zewnętrznego. Oznaczenie interfejsu jako 'inside' jest kluczowe, ponieważ ruch przychodzący z tego interfejsu będzie podlegał translacji, co jest niezbędne do prawidłowego działania NAT. Poza tym, odpowiedzi sugerujące puli adresów wewnętrznych są mylące, ponieważ maska 255.255.255.0 wskazuje na zakres adresów od 10.0.0.1 do 10.0.0.254, jednak nie jest to sposób na określenie puli w kontekście NAT. NAT działa na zasadzie translacji, gdzie adresy wewnętrzne zamieniane są na adresy publiczne w momencie wysyłania pakietów do sieci zewnętrznej, co nie ma nic wspólnego z określaniem zakresów adresowych wewnętrznych. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe w kontekście prawidłowej konfiguracji oraz zabezpieczeń sieciowych, dlatego takie nieścisłości mogą prowadzić do poważnych błędów w implementacji.

Pytanie 3

Który adres IP jest najwyższy w sieci 196.10.20.0/26?

A. 196.10.20.63

B. 192.10.20.1

C. 196.10.20.0

D. 196.10.20.64

Adres IP 196.10.20.63 jest największym adresem IP w podsieci 196.10.20.0/26, ponieważ podsieć ta ma 64 dostępne adresy (od 196.10.20.0 do 196.10.20.63). W tej konfiguracji 196.10.20.0 jest adresem sieci, a 196.10.20.63 to adres rozgłoszeniowy (broadcast), który jest używany do wysyłania wiadomości do wszystkich hostów w danej podsieci. W praktyce, największy adres IP, który można przypisać urządzeniom w tej podsieci, to 196.10.20.62, co oznacza, że 196.10.20.63 nie może być przypisany praktycznym hostom, ale pełni istotną rolę w komunikacji w sieci. Zrozumienie, jak wyznaczać adresy IP w ramach podsieci, oraz umiejętność identyfikacji adresów sieciowych i rozgłoszeniowych są kluczowe w zarządzaniu sieciami komputerowymi oraz w projektowaniu infrastruktury sieciowej zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi. Te umiejętności są niezbędne dla administratorów sieci i inżynierów, którzy muszą dbać o efektywne wykorzystanie dostępnych zasobów IP.

Pytanie 4

W systemie Linux plik posiada uprawnienia ustawione na 541. Właściciel ma możliwość pliku

A. wyłącznie wykonać

B. odczytać, zapisać oraz wykonać

C. zmieniać

D. odczytać oraz wykonać

Uprawnienia pliku w systemie Linux są określane za pomocą trzech cyfr, gdzie każda cyfra reprezentuje różne uprawnienia dla właściciela, grupy i innych użytkowników. Wartość 541 oznacza, że właściciel ma uprawnienia do odczytu (4) i wykonania (1), ale nie ma uprawnień do zapisu (0). Z tego względu poprawna odpowiedź to możliwość odczytu i wykonania. Uprawnienia te są kluczowe w zarządzaniu bezpieczeństwem systemu, ponieważ pozwalają na kontrolowanie, kto ma dostęp do plików i jak może z nich korzystać. Na przykład, jeśli właściciel pliku chce, aby inni użytkownicy mogli go uruchomić, ale nie modyfikować, ustawienie uprawnień na 541 jest odpowiednie. Dobre praktyki w zarządzaniu uprawnieniami obejmują minimalizowanie dostępu do plików, a także używanie polecenia 'chmod' do precyzyjnego ustawiania tych uprawnień, co jest niezbędne w środowiskach produkcyjnych dla utrzymania bezpieczeństwa i integralności danych.

Pytanie 5

Jakie oprogramowanie należy zainstalować, aby serwer Windows mógł obsługiwać usługi katalogowe?

A. usługi zarządzania prawami

B. rolę serwera Web

C. rolę serwera DHCP

D. kontroler domeny

Kontroler domeny jest kluczowym elementem infrastruktury sieciowej opartej na systemach Windows, który zarządza usługami katalogowymi w sieci. Głównym zadaniem kontrolera domeny jest przechowywanie informacji o członkach domeny, w tym komputerach i użytkownikach, oraz zarządzanie ich uwierzytelnianiem i autoryzacją. Dzięki Active Directory, które jest głównym komponentem usługi katalogowej, administratorzy mogą zarządzać dostępem do zasobów sieciowych, co jest niezbędne w każdej organizacji. Przykładem zastosowania kontrolera domeny w praktyce może być sytuacja, gdy pracownik loguje się do swojego komputera w sieci korporacyjnej; kontroler domeny weryfikuje jego dane uwierzytelniające i przyznaje dostęp do odpowiednich zasobów. Zgodnie z najlepszymi praktykami, w większych organizacjach zaleca się posiadanie co najmniej dwóch kontrolerów domeny dla zapewnienia redundancji i zwiększonej dostępności usług. Dzięki temu organizacja może zminimalizować ryzyko utraty dostępu do krytycznych zasobów w przypadku awarii jednego z kontrolerów.

Pytanie 6

Który z protokołów jest wykorzystywany w telefonii VoIP?

A. NetBEUI

B. FTP

C. H.323

D. HTTP

Protokół FTP (File Transfer Protocol) jest przeznaczony głównie do przesyłania plików w sieciach komputerowych. Nie ma zastosowania w telefonii internetowej, ponieważ nie obsługuje transmisji głosu ani wideo w czasie rzeczywistym. Jego zastosowanie koncentruje się na transferze danych, a nie na komunikacji głosowej. HTTP (Hypertext Transfer Protocol) jest używany do przesyłania dokumentów w sieci WWW, co także nie ma związku z telefonami internetowymi. Z kolei NetBEUI (NetBIOS Extended User Interface) to protokół transportowy, który nie ma zastosowania w kontekście komunikacji głosowej, a jego użycie jest ograniczone do lokalnych sieci komputerowych, co czyni go nieadekwatnym do telefonii internetowej. Wybór niewłaściwego protokołu może prowadzić do nieporozumień dotyczących ich funkcji. Typowym błędem jest założenie, że wszystkie protokoły sieciowe mogą być stosowane zamiennie, co jest nieprawdziwe. Każdy protokół ma swoje specyficzne zastosowania i ograniczenia, dlatego ważne jest, aby zrozumieć różnice między nimi. Wiedza o właściwym doborze protokołów jest kluczowa dla efektywnej implementacji technologii komunikacyjnych w firmach, co może wpływać na jakość świadczonych usług oraz ich niezawodność.

Pytanie 7

Który aplet w panelu sterowania systemu Windows 7 pozwala na ograniczenie czasu korzystania z komputera przez użytkownika?

A. Centrum powiadomień

B. Windows Defender

C. Kontrola rodzicielska

D. Użytkownicy

Kontrola rodzicielska w systemie Windows 7 to narzędzie, które umożliwia rodzicom zarządzanie czasem, jaki ich dzieci mogą spędzać na komputerze. Dzięki temu apletowi można ustawić konkretne godziny pracy, ograniczać czas korzystania z określonych aplikacji oraz monitorować aktywności użytkowników. Przykładowo, rodzice mogą skonfigurować system tak, aby dzieci mogły korzystać z komputera tylko w wyznaczonych porach dnia, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa cyfrowego. Umożliwia to nie tylko ochronę dzieci przed nadmiernym czasem spędzanym przed ekranem, ale także zapewnia, że będą one miały czas na inne aktywności, takie jak nauka czy zabawa na świeżym powietrzu. Kontrola rodzicielska wspiera także edukację w zakresie odpowiedzialnego korzystania z technologii, co jest kluczowe w dobie cyfryzacji. Narzędzie to jest zgodne z najlepszymi standardami ochrony, które pozwalają na stworzenie bezpieczniejszego środowiska do nauki i zabawy.

Pytanie 8

Jaką minimalną ilość pamięci RAM musi mieć komputer, aby móc uruchomić 64-bitowy system operacyjny Windows 7 w trybie graficznym?

A. 2GB

B. 1GB

C. 256MB

D. 512MB

Wybór 2GB jako minimalnej pamięci RAM do systemu Windows 7 w wersji 64-bitowej jest zgodny z wymaganiami technicznymi Microsoftu. Zgodnie z dokumentacją techniczną, Windows 7 64-bitowy wymaga minimum 2GB pamięci RAM dla optymalnej pracy w trybie graficznym, co pozwala na płynne uruchamianie aplikacji, korzystanie z interfejsu graficznego oraz obsługę podstawowych funkcji systemowych. Przykładowo, w przypadku uruchamiania aplikacji biurowych, przeglądarek internetowych czy programów multimedialnych, 2GB RAM pozwala na zachowanie odpowiedniej wydajności oraz komfortu użytkowania. Warto także zauważyć, że w praktyce, dla bardziej zaawansowanych zadań, takich jak obróbka grafiki czy gry, zalecana jest jeszcze większa ilość pamięci, co jest zgodne z aktualnymi standardami branżowymi. Użytkownicy powinni również pamiętać, że zainstalowanie większej ilości RAM może znacząco wpłynąć na ogólną wydajność systemu, pozwalając na jednoczesne uruchamianie większej liczby aplikacji oraz poprawiając szybkość działania systemu.

Pytanie 9

AES (ang. Advanced Encryption Standard) to?

A. wykorzystuje symetryczny algorytm szyfrujący

B. jest poprzednikiem DES (ang. Data Encryption Standard)

C. nie może być używany do szyfrowania plików

D. nie można go zaimplementować sprzętowo

Pierwsza z niepoprawnych odpowiedzi sugeruje, że AES jest poprzednikiem DES (Data Encryption Standard). To stwierdzenie jest mylące, ponieważ AES nie jest bezpośrednim następcą DES, lecz zupełnie innym algorytmem, który powstał w odpowiedzi na ograniczenia DES, takie jak jego wrażliwość na ataki brute force z powodu krótkiego klucza (56 bitów). DES został uznany za przestarzały, a AES został wprowadzony jako standard szyfrowania, aby zapewnić wyższy poziom bezpieczeństwa. Kolejna odpowiedź twierdzi, że AES nie może być wykorzystywany przy szyfrowaniu plików, co jest całkowicie nieprawdziwe. W rzeczywistości AES jest bardzo często wykorzystywany do szyfrowania plików w różnych aplikacjach, takich jak oprogramowanie do szyfrowania dysków czy archiwizowania danych. Innym błędnym stwierdzeniem jest to, że AES nie może być zaimplementowany sprzętowo. AES jest szeroko stosowany w sprzętowych modułach bezpieczeństwa (HSM), a także w rozwiązaniach takich jak karty inteligentne. Warto zauważyć, że błędne przekonania mogą wynikać z niezrozumienia różnicy między algorytmem a jego zastosowaniem w różnych kontekstach, co prowadzi do mylnych wniosków dotyczących możliwości i ograniczeń AES.

Pytanie 10

Zintegrowana karta sieciowa na płycie głównej uległa awarii. Komputer nie może załadować systemu operacyjnego, ponieważ brakuje zarówno dysku twardego, jak i napędów optycznych, a system operacyjny jest uruchamiany z lokalnej sieci. W celu przywrócenia utraconej funkcjonalności, należy zainstalować w komputerze

A. dysk SSD

B. kartę sieciową wspierającą funkcję Preboot Execution Environment

C. najprostszą kartę sieciową wspierającą IEEE 802.3

D. napęd DVD-ROM

Wybór karty sieciowej wspierającej funkcję Preboot Execution Environment (PXE) jest prawidłowy, ponieważ ta technologia umożliwia uruchomienie systemu operacyjnego z serwera w sieci lokalnej, co jest szczególnie istotne w przypadku braku lokalnych nośników danych, takich jak dysk twardy czy napęd CD-ROM. PXE to standardowy protokół, który pozwala na załadowanie obrazu systemu operacyjnego do pamięci RAM komputera, co jest niezbędne w opisanej sytuacji. W praktyce, aby komputer mógł skorzystać z PXE, karta sieciowa musi mieć odpowiednie wsparcie w firmware oraz odpowiednie ustawienia w BIOS-ie, które umożliwiają bootowanie z sieci. W zastosowaniach korporacyjnych, PXE jest powszechnie używane do masowego wdrażania systemów operacyjnych w środowiskach, gdzie zarządzanie sprzętem jest kluczowe, co stanowi dobrą praktykę w zakresie administracji IT. Dodatkowo, PXE może być używane do zdalnego rozwiązywania problemów oraz aktualizacji, co zwiększa efektywność zarządzania infrastrukturą IT.

Pytanie 11

Do czego służy program firewall?

A. ochrony sieci LAN oraz systemów przed intruzami

B. ochrony dysku przed przepełnieniem

C. zabezpieczenia systemu przed błędnymi aplikacjami

D. zapobiegania przeciążeniu procesora przez system

Firewall, lub zapora sieciowa, to kluczowy element zabezpieczeń, który chroni sieci LAN oraz systemy przed nieautoryzowanym dostępem i atakami intruzów. Pełni on funkcję filtrowania ruchu sieciowego, analizując pakiety danych, które przychodzą i wychodzą z sieci. Dzięki regułom skonfigurowanym przez administratorów, firewall może blokować niebezpieczne połączenia oraz zezwalać na ruch zgodny z politykami bezpieczeństwa. Przykładem zastosowania firewallu może być jego użycie w przedsiębiorstwie, gdzie zabezpiecza on wewnętrzną sieć przed atakami z zewnątrz, takimi jak skanowania portów czy ataki DDoS. Istnieją różne typy firewalli, w tym zapory sprzętowe oraz programowe, które są stosowane w zależności od potrzeb organizacji. Dobre praktyki w zarządzaniu firewallami obejmują regularne aktualizacje reguł, monitorowanie logów oraz audyty bezpieczeństwa, aby zminimalizować ryzyko nieautoryzowanego dostępu. W kontekście rosnących zagrożeń w cyberprzestrzeni, odpowiednia konfiguracja i utrzymanie firewalli jest niezbędne dla zapewnienia integralności i poufności danych.

Pytanie 12

Aby zmienić ustawienia konfiguracyjne Menu Start oraz paska zadań w systemie Windows, która przystawka powinna być wykorzystana?

A. gpedit.msc

B. azman.msc

C. dcpol.msc

D. fsmgmt.msc

Wybór innych przystawek, takich jak dcpol.msc, azman.msc czy fsmgmt.msc, jest niewłaściwy w kontekście zmiany ustawień Menu Start i paska zadań w systemie Windows. Przystawka dcpol.msc, znana jako Edytor zasad kontroli dostępu, jest używana do zarządzania zasadami związanymi z kontrolą dostępu do obiektów w Active Directory, co nie ma związku z interfejsem użytkownika. Azman.msc, czyli Edytor zasad autoryzacji, służy do zarządzania zasadami autoryzacji i dostępu dla aplikacji, co również nie jest związane z zarządzaniem interfejsem systemu operacyjnego. Z kolei fsmgmt.msc, czyli Menedżer zasobów systemu plików, koncentruje się na zarządzaniu współdzielonymi folderami i połączeniami, ale nie oferuje możliwości modyfikacji ustawień Menu Start czy paska zadań. Często popełnianym błędem w takich sytuacjach jest mylenie funkcji różnych narzędzi dostępnych w systemie Windows oraz niepełne rozumienie ich przeznaczenia. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że wszystkie przystawki są równie wszechstronne, podczas gdy każda z nich ma swoje specyficzne zastosowanie i ograniczenia. Niewłaściwe wykorzystanie tych narzędzi może prowadzić do nieefektywnego zarządzania systemem oraz niespójności w interfejsie użytkownika, co jest przeciwieństwem dobrych praktyk w administracji systemami operacyjnymi.

Pytanie 13

Plik ma wielkość 2 KiB. Co to oznacza?

A. 2000 bitów

B. 2048 bitów

C. 16384 bity

D. 16000 bitów

Wydaje mi się, że wybór błędnych odpowiedzi może wynikać z pomyłek w zrozumieniu jednostek miary. Na przykład, odpowiedzi jak 2000 bitów, 2048 bitów czy 16000 bitów wskazują na błędne przeliczenia. 2000 bitów to tylko 250 bajtów (jak się to podzieli przez 8), więc to znacznie mniej niż 2 KiB. Z kolei 2048 bitów to też nie to, co trzeba, bo nie uwzględnia pełnej konwersji do bajtów. 16000 bitów powstaje z błędnego pomnożenia, co może prowadzić do nieporozumień w kwestii pamięci i transferu danych. Ważne jest, żeby przed podjęciem decyzji dobrze zrozumieć zasady konwersji między bajtami a bitami, bo to na pewno ułatwi sprawę w informatyce.

Pytanie 14

Protokół, który zajmuje się identyfikowaniem i usuwaniem kolizji w sieciach Ethernet, to

A. CSMA/CD

B. IPX/SPX

C. WINS

D. NetBEUI

Wybór odpowiedzi innych niż CSMA/CD wskazuje na nieporozumienie w zakresie podstawowych protokołów komunikacyjnych w sieciach komputerowych. WINS (Windows Internet Name Service) jest usługą stosowaną do tłumaczenia nazw komputerów w sieci na adresy IP. Nie ma on jednak związku z zarządzaniem dostępem do medium transmisyjnego ani z wykrywaniem kolizji, co czyni go nieodpowiednim w kontekście omawianego pytania. Podobnie IPX/SPX, protokół stworzony przez firmę Novell dla sieci NetWare, również nie zajmuje się problematyką kolizji, lecz dotyczy komunikacji między urządzeniami w sieciach lokalnych, lecz w zupełnie inny sposób. Natomiast NetBEUI (NetBIOS Extended User Interface) jest protokołem transportowym, który nie jest routowalny i służy głównie w małych sieciach lokalnych. Jego architektura również nie obejmuje mechanizmu detekcji kolizji, co czyni go nieodpowiednim w tym kontekście. Wybór tych odpowiedzi może wynikać z błędnego zrozumienia roli protokołów w sieciach komputerowych oraz braku znajomości zasad ich działania. Kluczowe jest, aby rozróżniać funkcjonalności różnych protokołów oraz ich zastosowanie w praktycznych scenariuszach, co pozwoli na bardziej świadome podejmowanie decyzji w kontekście projektowania i zarządzania sieciami.

Pytanie 15

Wpis w dzienniku zdarzeń przedstawiony na ilustracji należy zakwalifikować do zdarzeń typu

A. inspekcja niepowodzeń

B. informacje

C. ostrzeżenia

D. błędy

Wpis w dzienniku zdarzeń oznaczony jako poziom Informacje informuje o prawidłowo przeprowadzonym procesie lub operacji bez problemów. Takie wpisy są ważne dla administratorów systemów i specjalistów IT ponieważ dostarczają dowodów na poprawne funkcjonowanie systemu i przeprowadzonych procesów. Na przykład wpis informacyjny może dokumentować pomyślną instalację aktualizacji systemu co jest istotne przy audytach i przy rozwiązywaniu problemów. Dokumentacja tego typu zdarzeń jest zgodna z dobrymi praktykami zarządzania IT takimi jak ITIL które kładą nacisk na monitorowanie i dokumentowanie stanu systemów. Regularne przeglądanie takich wpisów może pomóc w identyfikacji trendów i potencjalnych problemów zanim jeszcze wpłyną na działanie systemu. Ponadto tego typu logi mogą być używane do generowania raportów i analiz wydajności co jest kluczowe w większych środowiskach IT gdzie monitorowanie dużej liczby systemów jest niezbędne do zapewnienia ciągłości działania.

Pytanie 16

Jakie polecenie w systemie Linux nie pozwala na diagnozowanie sprzętu komputerowego?

A. top

B. fsck

C. ls

D. lspci

Polecenie 'ls' w systemie Linux służy do wylistowywania zawartości katalogów, a jego podstawowym celem jest umożliwienie użytkownikom przeglądania plików i folderów w danym katalogu. Nie jest to narzędzie diagnostyczne w kontekście sprzętu komputerowego, a raczej standardowe polecenie używane do eksploracji systemu plików. Przykład praktycznego zastosowania 'ls' może obejmować wyświetlenie listy plików w katalogu domowym użytkownika, co jest przydatne dla administratorów systemów podczas weryfikacji, jakie zasoby są dostępne. Dobre praktyki związane z tym poleceniem obejmują używanie opcji takich jak '-l', co daje szczegółowe informacje o plikach, lub '-a', które pokazuje również pliki ukryte. Warto również zauważyć, że 'ls' jest jednym z fundamentów w obsłudze systemów Unix/Linux, co czyni go niezbędnym narzędziem w pracy każdego użytkownika. Umożliwiając zarządzanie plikami i folderami, 'ls' odgrywa kluczową rolę w codziennych operacjach systemowych.

Pytanie 17

Protokół ARP (Address Resolution Protocol) służy do konwersji adresu IP na

A. nazwę komputera

B. adres sprzętowy

C. adres IPv6

D. nazwę domenową

Czasem możesz się pomylić w odpowiedziach, co może być związane z niejasnościami co do ról różnych protokołów i pojęć w sieciach. Zgłoszenie, że ARP zmienia adres IP na adres IPv6, to błąd, bo ARP działa tylko w przypadku adresów IPv4. Dla IPv6 mamy NDP, który ma bardziej zaawansowane funkcje, takie jak nie tylko mapowanie adresów, ale też zarządzanie komunikacją. Można też się pomylić, myląc adresy IP z witryną komputera. Adres IP to unikalny identyfikator urządzenia w sieci, podczas gdy nazwa komputera to taki bardziej przyjazny sposób identyfikacji, który można zamienić na IP przez DNS, ale nie przez ARP. Dlatego też, jeśli pomylisz adres sprzętowy z nazwą domenową, możesz się pogubić w tym, jak działają różne protokoły sieciowe. Nazwa domenowa jest używana do identyfikacji zasobów, ale nie jest bezpośrednio powiązana z adresowaniem sprzętowym. Takie błędy mogą prowadzić do mylnych wniosków o tym, jak działają różne protokoły w sieciach, co jest naprawdę istotne dla zrozumienia i kierowania nowoczesnymi systemami IT.

Pytanie 18

Komputer z adresem IP 192.168.5.165 oraz maską podsieci 255.255.255.192 funkcjonuje w sieci o adresie

A. 192.168.5.128

B. 192.168.5.192

C. 192.168.5.0

D. 192.168.5.64

Wybrane opcje są związane z typowymi pomyłkami w rozumieniu adresacji IP oraz zasad maskowania podsieci. W przypadku adresu 192.168.5.0, jest to adres sieciowy dla podsieci 192.168.5.0/24, a więc nie jest to poprawna odpowiedź, ponieważ komputer z adresem 192.168.5.165 należy do innej podsieci. Adres 192.168.5.64 również wskazuje na adres sieciowy, który jest używany w podsieci 192.168.5.64/26, a więc nie ma związku z adresem IP komputera. Z kolei adres 192.168.5.192 jest adresem sieciowym dla podsieci 192.168.5.192/26, co także jest niepoprawne, ponieważ komputery w tej sieci nie mogą mieć adresów z zakresu 192.168.5.128 do 192.168.5.191. Typowe błędy w tej analizie wynikają z nieznajomości zasad podziału adresów IP oraz maskowania podsieci. Zrozumienie maski podsieci jest kluczowe dla prawidłowego przypisywania adresów IP i organizacji sieci. Bez znajomości tych zasad, istnieje ryzyko przypisania adresów do niewłaściwych podsieci, co prowadzi do problemów z komunikacją w sieci. Dobre praktyki wymagają zrozumienia, jak maski wpływają na strukturę sieciową oraz jakie są zasady dotyczące adresacji IP. Wiedza ta jest niezbędna dla administratorów sieci, aby unikać konfliktów adresów i zapewnić płynność komunikacji w sieci.

Pytanie 19

W systemie Linux do bieżącego śledzenia działających procesów wykorzystuje się polecenie:

A. ps

B. sed

C. sysinfo

D. proc

Wybór polecenia 'proc' jako narzędzia do monitorowania procesów w systemie Linux jest nieprawidłowy, ponieważ 'proc' odnosi się do systemu plików, a nie polecenia. System plików '/proc' jest virtualnym systemem plików, który dostarcza informacji o bieżących procesach i stanie jądra, ale nie jest bezpośrednim narzędziem do monitorowania procesów. Użytkownicy mogą uzyskać wiele przydatnych informacji, przeglądając zawartość katalogu '/proc', jednak wymaga to znajomości ostrożnych komend do odczytu danych z tego systemu. Z kolei 'sysinfo' to nieistniejąca komenda w standardowym zestawie poleceń Linux; chociaż istnieją narzędzia, które dostarczają informacje o systemie, nie mają one bezpośredniego odpowiednika. Na koniec, 'sed' to edytor strumieniowy, który służy do przetwarzania i manipulacji tekstem, a nie do monitorowania procesów. Pomieszanie tych narzędzi pokazuje typowy błąd myślowy, polegający na myleniu funkcji różnych poleceń. Kluczem do skutecznego zarządzania systemem jest umiejętność rozróżnienia narzędzi i ich właściwego zastosowania. Właściwe polecenia, takie jak 'ps', stanowią podstawę efektywnej administracji systemami Linux, a ich zrozumienie jest kluczowe dla każdej osoby zajmującej się zarządzaniem systemami.

Pytanie 20

W systemie oktalnym liczba heksadecymalna 1E2F16 ma zapis w postaci

A. 17057

B. 7727

C. 7277

D. 74274

Wybór niewłaściwych odpowiedzi na pytanie o konwersję liczby heksadecymalnej 1E2F16 na system oktalny może wynikać z kilku typowych błędów poznawczych. Często myli się kolejność konwersji, zakładając, że można bezpośrednio zamienić system heksadecymalny na oktalny bez pośredniego przeliczenia na system dziesiętny lub binarny. Tego rodzaju pomyłki prowadzą do zafałszowania wyników. Inne alternatywy, takie jak 7277 czy 7727, mogą wynikać z błędnego przeliczenia wartości heksadecymalnej na dziesiętną, gdzie użytkownik pomija istotne cyfry lub źle interpretuje ich wagę. Warto zwrócić uwagę, że przekształcanie liczb w różnych systemach liczbowych wymaga znajomości podstawowych zasad arytmetyki oraz reguł konwersji. W systemie heksadecymalnym każda cyfra reprezentuje wartość od 0 do 15, gdzie litery A-F odpowiadają wartościom 10-15. Dlatego, błędna interpretacja tych wartości prowadzi do nieprawidłowych wyników. Z kolei odpowiedzi takie jak 17057, mogą być wynikiem poprawnego zrozumienia konwersji, ale na etapie błędnego przeliczenia. W praktyce, aby uniknąć takich pomyłek, warto korzystać z dedykowanych narzędzi lub programów, które automatyzują ten proces konwersji, co pozwala na zachowanie dokładności i minimalizację ryzyka błędów.

Pytanie 21

Wirus komputerowy to aplikacja, która

A. wymaga programu nosiciela

B. posiada zdolność do samodzielnego replikowania się

C. aktywizuje się, gdy nadejdzie odpowiedni moment

D. uruchamia się, gdy użytkownik zainfekowanego systemu otworzy jakiś program

Odpowiedzi wskazujące na potrzebę programu nosiciela, aktywację po nadejściu odpowiedniej daty czy uruchamianie się w wyniku akcji użytkownika są związane z innymi typami złośliwego oprogramowania, ale nie z robakami komputerowymi. Program nosiciel, jak wirus, przemieszcza się zainfekowanym systemem w zależności od obecności innych plików, co wymaga interakcji z innymi aplikacjami. Taki mechanizm jest zdecydowanie odmienny od autonomicznej natury robaków, które nie potrzebują innego programu, aby się rozmnażać. W kontekście aktywacji na podstawie daty, bardziej dotyczy to tzw. „czasowych bomb” w oprogramowaniu, gdzie złośliwy kod jest zaprogramowany do aktywacji w określonym momencie, lecz nie definiuje to działania robaka. Z kolei uruchamianie się zainfekowanego programu przez użytkownika jest cechą wirusów, które wymagają, aby użytkownik wykonał zainfekowany plik, natomiast robaki są zaprojektowane do samodzielnego rozprzestrzeniania się bez jakiejkolwiek interwencji. Dlatego ważne jest, aby w pełni zrozumieć różnice między tymi typami złośliwego oprogramowania, co jest kluczowe dla odpowiedniej strategii ochrony i zarządzania bezpieczeństwem systemów komputerowych.

Pytanie 22

Które stwierdzenie opisuje profil tymczasowy użytkownika?

A. Jest generowany przy pierwszym logowaniu do komputera i przechowywany na lokalnym dysku twardym

B. Jest tworzony przez administratora systemu i zapisywany na serwerze, tylko administrator systemu ma prawo wprowadzać w nim zmiany

C. Po wylogowaniu się użytkownika, zmiany dokonane przez niego w ustawieniach pulpitu oraz w plikach nie będą zachowane

D. Umożliwia używanie dowolnego komputera w sieci z ustawieniami i danymi użytkownika przechowywanymi na serwerze

Profil tymczasowy użytkownika jest szczególnym przypadkiem, który ma na celu zapewnienie elastyczności i bezpieczeństwa w korzystaniu z komputerów, zwłaszcza w środowiskach wspólnych, takich jak szkolne labolatoria czy biura. Główna cecha tego typu profilu polega na tym, że wszystkie zmiany wprowadzone przez użytkownika podczas sesji są przechowywane tylko tymczasowo. Oznacza to, że po wylogowaniu się z systemu, wszystkie personalizacje, takie jak zmiany ustawień pulpitu, instalacja aplikacji czy modyfikacja plików, nie zostaną zapisane. Dzięki temu, nowi użytkownicy mogą korzystać z systemu bez obaw o modyfikację ustawień dotyczących innych użytkowników. W praktyce, takie podejście jest szczególnie przydatne w instytucjach, gdzie komputery są używane przez wielu użytkowników i gdzie konieczne jest zachowanie spójności systemu oraz bezpieczeństwa danych. Przykładowo, w szkołach, uczniowie mogą korzystać z tych samych komputerów bez ryzyka, że ich działania wpłyną na konfigurację dla innych uczniów. To zapewnia zarówno ochronę prywatności, jak i integralność systemu operacyjnego. W kontekście stosowania dobrych praktyk IT, profile tymczasowe są zgodne z zasadą najmniejszych uprawnień, co zwiększa bezpieczeństwo systemu.

Pytanie 23

Nie można uruchomić systemu Windows z powodu błędu oprogramowania. Jak można przeprowadzić diagnozę i usunąć ten błąd w jak najmniej inwazyjny sposób?

A. wykonanie reinstalacji systemu Windows

B. uruchomienie komputera w trybie awaryjnym

C. przeprowadzenie wymiany podzespołów

D. przeprowadzenie diagnostyki podzespołów

Uruchomienie komputera w trybie awaryjnym jest kluczowym krokiem w diagnozowaniu problemów z systemem operacyjnym, zwłaszcza gdy podejrzewamy usterki programowe. Tryb awaryjny ładował minimalny zestaw sterowników i usług, co pozwala na uruchomienie systemu w ograniczonym środowisku. To istotne, ponieważ umożliwia wyizolowanie problemu, eliminując potencjalne zakłócenia spowodowane przez oprogramowanie lub sterowniki, które działają w normalnym trybie. Przykładem zastosowania trybu awaryjnego może być sytuacja, w której zainstalowana aplikacja lub aktualizacja powoduje niestabilność systemu – uruchomienie komputera w tym trybie pozwala na dezinstalację problematycznego oprogramowania. Dobrą praktyką jest również korzystanie z narzędzi diagnostycznych dostępnych w trybie awaryjnym, takich jak przywracanie systemu czy skanowanie antywirusowe. W kontekście standardów branżowych, korzystanie z trybu awaryjnego jako pierwszego kroku w diagnostyce problemów z systemem jest rekomendowane przez producentów systemów operacyjnych, gdyż pozwala na szybsze i mniej inwazyjne odnalezienie przyczyny problemu.

Pytanie 24

Jakie urządzenie wykorzystuje się do pomiaru napięcia w zasilaczu?

A. impulsator

B. pirometr

C. multimetr

D. amperomierz

Amperomierz nie jest odpowiednim narzędziem do pomiaru napięcia, ponieważ jest przeznaczony do mierzenia natężenia prądu. Użycie amperomierza w celu sprawdzenia napięcia w obwodzie może prowadzić do uszkodzenia urządzenia oraz ewentualnych zagrożeń dla użytkownika. Amperomierz powinien być włączany szeregowo w obwód, co oznacza, że cała energia musi przez niego przepływać. W przypadku pomiaru napięcia, konieczne jest równoległe połączenie, co sprawia, że amperomierz jest niewłaściwym narzędziem do takiego zadania. Impulsator, z drugiej strony, jest urządzeniem służącym do generowania sygnałów impulsowych, a nie do pomiaru parametrów elektrycznych. Jego zastosowanie jest specyficzne dla testów układów cyfrowych oraz generowania sygnałów w systemach automatyki. Pirometr, który służy do pomiaru temperatury, również nie ma zastosowania w kontekście pomiarów napięcia. Stąd wybór niewłaściwego narzędzia do konkretnego pomiaru może prowadzić do poważnych błędów i nieprawidłowych wniosków. Zrozumienie funkcji każdego z tych narzędzi oraz ich zastosowań w praktyce jest kluczowe dla prawidłowego przeprowadzania pomiarów elektrycznych, co z kolei wzmocni bezpieczeństwo operacyjne i dokładność wyników.

Pytanie 25

Aby chronić urządzenia w sieci LAN przed przepięciami oraz różnicami potencjałów, które mogą się pojawić w trakcie burzy lub innych wyładowań atmosferycznych, należy zastosować

A. sprzętową zaporę sieciową

B. ruter

C. przełącznik

D. urządzenie typu NetProtector

Ruter, przełącznik oraz sprzętowa zapora sieciowa pełnią różne funkcje w infrastrukturze sieciowej, ale żaden z tych elementów nie jest przeznaczony do ochrony przed przepięciami czy różnicami potencjałów. Ruter to urządzenie, które kieruje ruch sieciowy między różnymi sieciami, zapewniając połączenie z Internetem. Jego zadaniem jest zarządzanie danymi przesyłanymi pomiędzy lokalnymi urządzeniami a siecią zewnętrzną. Przełącznik, z drugiej strony, odpowiada za łączenie różnych urządzeń w ramach tej samej sieci lokalnej, umożliwiając im komunikację. Jego funkcja nie obejmuje jednak ochrony przed skokami napięcia, co czyni go niewłaściwym rozwiązaniem w kontekście zabezpieczeń przed wyładowaniami atmosferycznymi. Sprzętowa zapora sieciowa, chociaż istotna w kontekście bezpieczeństwa danych i ochrony przed nieautoryzowanym dostępem, również nie jest przystosowana do radzenia sobie z problemami związanymi z przepięciami. Jest to typowy błąd myślowy, który polega na myleniu różnych funkcji urządzeń sieciowych. W praktyce, aby skutecznie zabezpieczyć sieć przed skutkami burz i wyładowań, należy inwestować w dedykowane urządzenia ochronne, takie jak NetProtector, które są zaprojektowane z myślą o zabezpieczeniu sprzętu przed uszkodzeniami spowodowanymi nadmiernym napięciem. Ignorowanie tej zasady może prowadzić do poważnych strat finansowych związanych z uszkodzeniem kluczowych komponentów infrastruktury IT.

Pytanie 26

Karta sieciowa przedstawiona na ilustracji ma zdolność przesyłania danych z maksymalną prędkością

A. 11 Mb/s

B. 300 Mb/s

C. 108 Mb/s

D. 54 Mb/s

Karta sieciowa przedstawiona na obrazku działa w standardzie IEEE 802.11g który został opracowany jako rozwinięcie wcześniejszego standardu 802.11b. Standard 802.11g pozwala na przesyłanie danych z maksymalną prędkością 54 Mb/s co czyni go wydajniejszym rozwiązaniem w porównaniu do 802.11b który oferuje tylko 11 Mb/s. Dzięki zastosowaniu technologii OFDM (Orthogonal Frequency Division Multiplexing) 802.11g zapewnia lepszą przepustowość i stabilność połączenia w środowiskach o dużym zagęszczeniu urządzeń. Praktyczne zastosowania kart sieciowych w standardzie 802.11g obejmują sieci domowe oraz biurowe gdzie wymagana jest umiarkowana prędkość transmisji danych wystarczająca do przeglądania Internetu przesyłania plików czy oglądania multimediów w standardowej jakości. Warto również podkreślić że 802.11g jest wstecznie kompatybilny z 802.11b co umożliwia integrację z istniejącymi urządzeniami bez konieczności wymiany całej infrastruktury sieciowej. W latach gdy 802.11g był dominującym standardem stanowił istotny krok w kierunku rozwoju technologii bezprzewodowych dzięki czemu zyskał szeroką akceptację w branży IT.

Pytanie 27

Jakie wbudowane narzędzie w systemie Windows służy do identyfikowania problemów związanych z animacjami w grach oraz odtwarzaniem filmów?

A. fsmgmt

B. dxdiag

C. cacls

D. userpasswords2

cacls to narzędzie służące do zarządzania uprawnieniami do plików i folderów w systemie Windows. Umożliwia ono m.in. przydzielanie i odbieranie uprawnień dostępu do zasobów, ale nie ma żadnego związku z diagnostyką problemów z grafiką lub multimediami. Wybór tej opcji może wynikać z mylnego przekonania, że zarządzanie uprawnieniami może wpływać na wydajność gier, co jest nieprawidłowe. Z kolei fsmgmt to narzędzie do zarządzania połączeniami zdalnymi w systemie, które również nie ma zastosowania w kontekście problemów z animacją w grach czy odtwarzaniem filmów. Odpowiedź userpasswords2 służy do zarządzania hasłami użytkowników oraz ich kontami, co nie ma związku z multimedia i wydajnością systemu. Osoby, które wybierają te odpowiedzi, mogą nie rozumieć, że odpowiednie narzędzia diagnostyczne są kluczowe do analizy problemów związanych z wydajnością graficzną. Wybierając niewłaściwe narzędzia, użytkownicy mogą tracić czas na działania, które nie rozwiążą ich problemów. Dlatego ważne jest, aby znać konkretne funkcje poszczególnych narzędzi, ich przeznaczenie oraz umiejętnie je dobierać w zależności od diagnozowanego problemu.

Pytanie 28

Wtyk przedstawiony na ilustracji powinien być użyty do zakończenia kabli kategorii

A. 6

B. 5a

C. 5

D. 3

Jak wybierzesz zły wtyk do kabla, to potem mogą być poważne problemy z siecią. Weźmy kable kategorii 3, które były używane w starszych telefonach i niektórych sieciach lokalnych – to zaledwie 10 Mbps! Użycie ich w nowoczesnych sieciach to niezły błąd, bo nie spełniają wymagań dla normalnego działania. Kategoria 5 wprowadza poprawę do 100 Mbps, co jest trochę lepsze, ale nawet to już dziś to za mało. Kategoria 5e, to już ulepszony Cat 5, osiąga do 1 Gbps, ale nie ma takiego poziomu zabezpieczeń przed zakłóceniami jak Cat 6. Często ludzie myślą, że to wszystko jest takie samo, a w rzeczywistości każda kategoria ma swoje miejsce i ograniczenia. Wiele osób zapomina, że dobieranie kabli i wtyków to klucz do dobrego działania sieci, bo to wpływa na takie rzeczy jak przesłuchy czy zakłócenia. Jeśli się to olewa, to nie ma co się dziwić, że sieć działa wolno, co jest problemem w miejscach, gdzie potrzebna jest większa przepustowość, jak nowoczesne biura czy domy z multimedia. Dlatego trzeba trzymać się międzynarodowych standardów, które mówią, jakie komponenty pasują do danego zastosowania.

Pytanie 29

W systemie binarnym liczba 51(10) przyjmuje formę

A. 101001

B. 110111

C. 101011

D. 110011

Odpowiedź 110011 jest poprawna, ponieważ reprezentuje liczbę dziesiętną 51 w systemie binarnym. Aby przekształcić liczbę z systemu dziesiętnego na binarny, należy dzielić liczbę dziesiętną przez 2, zapisując reszty z dzielenia. Dla liczby 51 wygląda to następująco: 51 podzielone przez 2 daje 25 z resztą 1, 25 podzielone przez 2 to 12 z resztą 1, następnie 12 podzielone przez 2 to 6 z resztą 0, 6 podzielone przez 2 to 3 z resztą 0, 3 podzielone przez 2 to 1 z resztą 1, a 1 podzielone przez 2 daje 0 z resztą 1. Zbierając reszty od dołu do góry, otrzymujemy 110011. Przykłady zastosowania konwersji liczby z systemu dziesiętnego na binarny obejmują programowanie komputerowe, gdzie systemy binarne są kluczowe dla działania komputerów, a także w elektronikę cyfrową, gdzie reprezentacja binarna służy do komunikacji między różnymi urządzeniami. Dobra praktyka przy pracy z różnymi systemami liczbowymi to zawsze potwierdzanie poprawności konwersji poprzez sprawdzenie wartości w obu systemach.

Pytanie 30

Na ilustracji widać

A. hub

B. router

C. patch panel

D. switch

Podczas analizy błędnych odpowiedzi warto zwrócić uwagę na różnice funkcjonalne między urządzeniami sieciowymi. Ruter to urządzenie, które kieruje pakiety danych między różnymi sieciami, wykorzystując do tego tabele routingu i protokoły komunikacyjne. Jego głównym zadaniem jest wybór optymalnej ścieżki przesyłu danych, co odróżnia go od panelu krosowego, który jedynie organizuje fizyczne połączenia kabli. Przełącznik, z kolei, działa na warstwie drugiej modelu OSI i służy do łączenia urządzeń w tej samej sieci lokalnej, kierując pakiety na podstawie adresów MAC. Działa bardziej inteligentnie niż koncentrator, który po prostu przesyła sygnały do wszystkich portów bez analizy adresów docelowych, co może prowadzić do kolizji. Koncentrator jest starszą technologią i jego funkcje zostały w dużej mierze zastąpione przez przełączniki. Typowe błędy myślowe polegają na myleniu urządzeń ze względu na ich fizyczne podobieństwo, jednak ich funkcje są znacząco różne. Panel krosowy nie przekazuje sygnałów ani nie analizuje danych, co jest kluczowe dla jego rozróżnienia od routera, przełącznika czy koncentratora. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w projektowaniu i zarządzaniu sieciami komputerowymi zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 31

W architekturze sieci lokalnych opartej na modelu klient - serwer

A. wszyscy klienci mają możliwość dostępu do zasobów innych komputerów.

B. wydzielone komputery pełnią funkcję serwerów, które udostępniają zasoby, podczas gdy inne komputery z tych zasobów korzystają.

C. każdy z komputerów zarówno dzieli się pewnymi zasobami, jak i korzysta z zasobów pozostałych komputerów.

D. żaden z komputerów nie odgrywa dominującej roli wobec innych.

W kontekście architektury sieci lokalnych typu klient-serwer, pojawiają się liczne nieporozumienia dotyczące ról komputerów w sieci. Stwierdzenie, że żaden z komputerów nie pełni roli nadrzędnej, jest mylne, ponieważ w rzeczywistości w architekturze klient-serwer istnieje wyraźny podział na komputery serwerowe i klienckie. Serwery są zaprojektowane tak, aby zarządzać i udostępniać zasoby, podczas gdy klienci są odpowiedzialni za korzystanie z tych zasobów. Z kolei twierdzenie, że wszystkie komputery klienckie mają dostęp do zasobów pozostałych komputerów, nie uwzględnia faktu, że dostęp ten jest kontrolowany przez serwery, które zarządzają uprawnieniami użytkowników i dostępem do danych. Ponadto, koncept, w którym każdy komputer zarówno udostępnia zasoby, jak i korzysta z zasobów innych komputerów, jest bardziej charakterystyczny dla architektury peer-to-peer, a nie klient-serwer. W modelu peer-to-peer nie ma hierarchii, co prowadzi do problemów ze skalowalnością i bezpieczeństwem. Takie błędne myślenie może wynikać z zamieszania między różnymi modelami sieciowymi, gdzie kluczowe jest zrozumienie zasad rządzących każdą z architektur. Architektura klient-serwer jest dominującym modelem w dzisiejszych systemach IT, co czyni jej poprawne zrozumienie kluczowym dla efektywnego projektowania i zarządzania infrastrukturą sieciową.

Pytanie 32

Co symbolizuje graficzny znak przedstawiony na ilustracji?

A. otwarty kanał kablowy

B. główny punkt dystrybucyjny

C. zamknięty kanał kablowy

D. gniazd telekomunikacyjne

Symbole używane w dokumentacji technicznej są kluczowe dla zrozumienia planów i schematów instalacji teletechnicznych. Otwarty kanał kablowy, mimo że jest często używany do prowadzenia przewodów, zwykle oznaczany jest w inny sposób, bardziej przypominający prostokątną ramkę, co pozwala na łatwe wyróżnienie na planach. Zamknięte kanały kablowe, takie jak korytka czy rynny, też mają różne oznaczenia w zależności od ich specyfiki i zastosowania, co jest regulowane przez normy takie jak EN 50085. Z kolei główny punkt dystrybucyjny, będący centralnym elementem sieci telekomunikacyjnej, gdzie zbiegają się główne linie transmisyjne, zwykle oznaczany jest bardziej złożonym symbolem, często z dodatkowymi opisami technicznymi. Błędne zrozumienie symboli może prowadzić do nieprawidłowej instalacji lub konfiguracji systemów telekomunikacyjnych, co z kolei skutkuje problemami z łącznością lub niespełnieniem norm bezpieczeństwa i funkcjonalności. Dlatego tak istotne jest dokładne zaznajomienie się ze standardami oznaczeń, co pozwala na efektywne planowanie i realizację projektów zgodnie z wymaganiami branżowymi. Znajomość różnic w symbolach i ich zastosowaniach jest niezbędna dla specjalistów zajmujących się projektowaniem i instalacją systemów telekomunikacyjnych, aby uniknąć typowych błędów myślowych i nieporozumień w interpretacji dokumentacji technicznej. Prawidłowa interpretacja symboli jest kluczowa dla zapewnienia, że wszystkie elementy infrastruktury są zainstalowane zgodnie z planem i działają optymalnie.

Pytanie 33

Nazwa licencji oprogramowania komputerowego, które jest dystrybuowane bezpłatnie, lecz z ograniczoną przez twórcę funkcjonalnością w porównaniu do pełnej, płatnej wersji, gdzie po upływie 30 dni zaczynają się wyświetlać reklamy oraz przypomnienia o konieczności rejestracji, to

A. GNU-GPL

B. liteware

C. OEM

D. adware

Odpowiedzi, które nie są poprawne, odnoszą się do różnych typów licencji i modeli dystrybucji oprogramowania. OEM, czyli Original Equipment Manufacturer, to licencja, która jest często stosowana przez producentów sprzętu komputerowego. Tego typu oprogramowanie jest sprzedawane wraz z nowymi komputerami i ma ograniczone prawo do przenoszenia między urządzeniami, co czyni je nieodpowiednim kontekstem dla opisanego przypadku, gdzie mamy do czynienia z aplikacją, którą można testować za darmo przed zakupem pełnej wersji. Adware to oprogramowanie, które wyświetla reklamy na ekranie użytkownika, często bez jego zgody. Choć może być związane z modelami freemium lub liteware, adware generalnie nie ma ograniczonej funkcjonalności przed wystąpieniem reklam, co czyni je mniej adekwatnym terminem w tym kontekście. GNU-GPL to z kolei licencja open source, która pozwala na dowolne użytkowanie, modyfikowanie i dystrybucję oprogramowania, co również nie pasuje do opisanego modelu liteware, który wymaga rejestracji po upływie terminu próbnego. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby skutecznie poruszać się w środowisku licencji i modeli dystrybucji oprogramowania, co jest istotne dla każdego profesjonalisty w branży IT.

Pytanie 34

Jakie jest nominalne wyjście mocy (ciągłe) zasilacza o parametrach przedstawionych w tabeli?

Napięcie wyjściowe	+5 V	+3.3 V	+12 V1	+12 V2	-12 V	+5 VSB
Prąd wyjściowy	18,0 A	22,0 A	18,0 A	17,0 A	0,3 A	2,5 A
Moc wyjściowa	120 W	336 W	3,6 W	12,5 W

A. 576,0 W

B. 456,0 W

C. 336,0 W

D. 472,1 W

Odpowiedź 472,1 W jest trafna, bo moc wyjściowa zasilacza to nic innego jak suma mocy dla wszystkich napięć, gdzie są już przypisane odpowiednie prądy. Dla każdego napięcia moc P można policzyć ze wzoru P = U * I, gdzie U to napięcie, a I to prąd. Jeśli spojrzeć na obliczenia, to mamy: dla +5 V moc wynosi 5 V * 18 A = 90 W, dla +3.3 V moc to 3.3 V * 22 A = 72.6 W, następnie dla +12 V1 moc daje 12 V * 18 A = 216 W, dla +12 V2 to 12 V * 17 A = 204 W, zaś dla -12 V mamy -12 V * 0.3 A = -3.6 W. Ostatnia moc to dla +5 VSB, czyli 5 V * 2.5 A = 12.5 W. Jak to wszystko zsumujesz, wychodzi 90 W + 72.6 W + 216 W + 204 W - 3.6 W + 12.5 W = 572.5 W. Ale uwaga, bo zasilacz ma dwa napięcia +12 V, więc ich łączna moc to 216 W + 204 W = 420 W. Dlatego moc wyjściowa zasilacza to 90 W + 72.6 W + 420 W - 3.6 W + 12.5 W = 472,1 W. To podejście do obliczeń jest zgodne z tym, co jest uznawane za dobre praktyki w projektowaniu zasilaczy, gdzie trzeba brać pod uwagę zarówno dodatnie, jak i ujemne napięcia.

Pytanie 35

W systemie Windows, aby założyć nową partycję podstawową, trzeba skorzystać z przystawki

A. certmgr.msc

B. diskmgmt.msc

C. fsmgmt.msc

D. gpedit.msc

Aby w systemie Windows utworzyć nową partycję podstawową, należy użyć przystawki diskmgmt.msc, która jest narzędziem do zarządzania dyskami i partycjami. To narzędzie pozwala użytkownikom na łatwe zarządzanie dyskami twardymi, w tym na tworzenie, usuwanie, formatowanie oraz przekształcanie partycji. Użytkownicy mogą uzyskać dostęp do diskmgmt.msc poprzez wpisanie 'diskmgmt.msc' w oknie dialogowym Uruchom (Win + R) lub przez panel sterowania w sekcji Zarządzanie komputerem. Przykładowo, aby stworzyć nową partycję, najpierw należy zlokalizować nieprzydzieloną przestrzeń na dysku, kliknąć prawym przyciskiem myszy i wybrać opcję 'Nowa partycja'. Następnie można ustalić rozmiar partycji oraz przypisać jej literę dysku. Dobre praktyki wskazują, że przed przystąpieniem do tych operacji warto wykonać kopię zapasową danych oraz upewnić się, że pracujemy na odpowiedniej partycji, aby uniknąć niepożądanych skutków.

Pytanie 36

Postcardware to typ

A. licencji oprogramowania

B. usługi poczty elektronicznej

C. wirusa komputerowego

D. karty sieciowej

Postcardware to specyficzny rodzaj licencji oprogramowania, który wprowadza unikalny model dystrybucji. W przeciwieństwie do tradycyjnych licencji, które często wymagają zakupu, postcardware umożliwia użytkownikom korzystanie z oprogramowania za darmo, pod warunkiem, że w zamian wyślą autorowi pocztówkę lub inny rodzaj wiadomości. Taki model promuje interakcję między twórcami a użytkownikami, a także zwiększa świadomość na temat oprogramowania. Przykłady zastosowania postcardware można znaleźć w przypadku projektów open source, gdzie autorzy zachęcają do kontaktu z nimi w celu wyrażenia uznania za ich pracę. Dzięki temu, postcardware przyczynia się do budowania społeczności wokół oprogramowania oraz wzmacnia więź między twórcą a użytkownikiem. Jest to również forma marketingu, która podkreśla wartość osobistego kontaktu, co może prowadzić do większej lojalności użytkowników. Taki model dystrybucji jest zgodny z duchem współpracy i otwartości, które są fundamentem wielu inicjatyw technologicznych i wspiera rozwój innowacyjnych rozwiązań.

Pytanie 37

Które z poniższych zdań charakteryzuje protokół SSH (Secure Shell)?

A. Sesje SSH prowadzą do przesyłania danych w formie zwykłego tekstu, bez szyfrowania

B. Sesje SSH nie umożliwiają weryfikacji autentyczności punktów końcowych

C. Protokół do pracy zdalnej na odległym komputerze nie zapewnia szyfrowania transmisji

D. Bezpieczny protokół terminalu sieciowego oferujący usługi szyfrowania połączenia

Protokół SSH (Secure Shell) jest bezpiecznym protokołem terminalu sieciowego, który umożliwia zdalne logowanie się i zarządzanie systemami w sposób zaszyfrowany. W przeciwieństwie do wielu innych protokołów, które przesyłają dane w formie niezaszyfrowanej, SSH zapewnia integralność danych oraz poufność poprzez zastosowanie silnego szyfrowania. Przykładowo, SSH wykorzystuje algorytmy szyfrujące takie jak AES (Advanced Encryption Standard) do ochrony przesyłanych informacji, co czyni go kluczowym narzędziem w administracji systemami. Organizacje korzystają z SSH do zdalnego zarządzania serwerami, co minimalizuje ryzyko przechwycenia danych przez osoby trzecie. Dodatkowo, SSH obsługuje uwierzytelnianie kluczem publicznym, co zwiększa bezpieczeństwo połączenia eliminując ryzyko ataków typu „man-in-the-middle”. Dobrą praktyką jest również korzystanie z SSH w konfiguracji, która wymusza użycie kluczy zamiast haseł, co znacząco zwiększa poziom bezpieczeństwa. Doświadczeni administratorzy systemów powinni być zaznajomieni z konfiguracją SSH, aby maksymalnie wykorzystać jego możliwości i zabezpieczyć swoje środowisko.

Pytanie 38

Jakie czynniki nie powodują utraty danych z dysku twardego HDD?

A. Uszkodzenie talerzy dysku

B. Mechaniczne zniszczenie dysku

C. Utworzona macierz RAID 5

D. Wyzerowanie partycji dysku

Utworzona macierz dyskowa RAID 5 jest rozwiązaniem, które zwiększa bezpieczeństwo danych oraz zapewnia ich dostępność poprzez zastosowanie technologii stripingu i parzystości. W przypadku RAID 5, dane są rozdzielane na kilka dysków, a dodatkowo tworzona jest informacja o parzystości, co pozwala na odbudowę danych w przypadku awarii jednego z dysków. Dzięki temu, nawet jeśli jeden z talerzy dysku HDD ulegnie uszkodzeniu, dane nadal pozostają dostępne na pozostałych dyskach macierzy. Zastosowanie RAID 5 w środowiskach serwerowych jest powszechne, ponieważ zapewnia równocześnie szybszy dostęp do danych oraz ich redundancję. W praktyce pozwala to na ciągłe działanie systemów bez ryzyka utraty danych, co jest kluczowe w przypadku krytycznych aplikacji. Standardy takie jak TIA-942 dla infrastruktury centrów danych i inne rekomendacje branżowe podkreślają znaczenie implementacji macierzy RAID dla zapewnienia niezawodności przechowywania danych. Z tego powodu, dobrze zaplanowana konfiguracja RAID 5 stanowi istotny element strategii ochrony danych w nowoczesnych systemach informatycznych.

Pytanie 39

Aby umożliwić połączenie między urządzeniem mobilnym a komputerem za pomocą interfejsu Bluetooth, co należy zrobić?

A. wykonać parowanie urządzeń

B. utworzyć sieć WAN dla urządzeń

C. połączyć urządzenia kablem krosowym

D. skonfigurować urządzenie mobilne przez przeglądarkę

Parowanie urządzeń to naprawdę ważny krok, który pozwala na wygodne łączenie telefonu i komputera przez Bluetooth. Jak to działa? No, w skrócie chodzi o to, że oba urządzenia wymieniają między sobą informacje, dzięki czemu mogą się nawzajem uwierzytelnić i stworzyć bezpieczne połączenie. Zazwyczaj musisz włączyć Bluetooth na obu sprzętach i zacząć parowanie. Przykładowo, jeśli chcesz przenieść zdjęcia z telefonu na komputer, to właśnie to parowanie jest niezbędne. Jak już urządzenia się połączą, transfer plików staje się łatwy i nie potrzebujesz do tego kabli. Cały ten proces opiera się na standardach ustalonych przez Bluetooth Special Interest Group (SIG), które dbają o to, żeby było zarówno bezpiecznie, jak i sprawnie. Warto pamiętać o regularnych aktualizacjach oprogramowania i być świadomym zagrożeń, żeby chronić swoje urządzenia przed nieautoryzowanym dostępem.

Pytanie 40

Umowa, na podstawie której użytkownik ma między innymi dostęp do kodu źródłowego oprogramowania w celu jego analizy i ulepszania, to licencja

A. MOLP

B. OLP

C. GNU GPL

D. OEM

OLP i MOLP to programy licencjonowania, ale nie dają użytkownikom dostępu do kodu źródłowego. OLP to umowa, która skupia się na sprzedaży oprogramowania, ale użytkownik nie może go zmieniać. MOLP to coś od Microsoftu, gdzie można kupić licencje, ale też bez kodu źródłowego. A OEM to licencje, które producent sprzętu daje razem z jego urządzeniem. Te licencje są dość ograniczone i nie dają możliwości modyfikowania kodu. Dlatego, w porównaniu do GNU GPL, te programy są w zasadzie inne, bo GNU GPL promuje wolność dostępu do kodu i jego zmiany. Wybór złej licencji może prowadzić do kłopotów z rozwijaniem oprogramowania, co jest kluczowe w dzisiejszym świecie technologii, który szybko się zmienia.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej