Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Asystent osoby niepełnosprawnej
Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Data rozpoczęcia: 19 grudnia 2025 21:26
Data zakończenia: 19 grudnia 2025 21:37

Egzamin zdany!

Wynik: 38/40 punktów (95,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Asystent, podczas wymiany zdań z podopieczną, dowiedział się o jej trudnościach z wychowywaniem niepełnoletniego syna. Zasugerował, by skontaktowała się z pedagogiem szkolnym. Jakiego rodzaju pomoc zaproponował asystent podopiecznej?

A. Pomoc instrumentalna

B. Pomoc informacyjna

C. Pomoc motywacyjna

D. Pomoc rzeczowa

Asystent naprawdę zrobił kawał dobrej roboty, bo pomógł podopiecznej z problemami wychowawczymi z synem. Wskazanie kontaktu z pedagogiem szkolnym to super rzecz, bo daje konkretne rozwiązania i dostęp do informacji, które mogą być bardzo przydatne. Takie wsparcie jest mega ważne w trudnych sytuacjach, bo pozwala ludziom skorzystać z fachowej wiedzy i pomocy. Oprócz tego, dobrze jest też edukować rodziny na temat dostępnych programów wsparcia, żeby miały pełen obraz tego, co mogą zrobić. W pracy asystentów społecznych warto zawsze stawiać na informowanie, bo to naprawdę wspiera podopiecznych w ich poszukiwaniach rozwiązań w codziennym życiu.

Pytanie 2

Podopieczny, który cierpi na schizofrenię, słyszy głosy przemawiające do niego i wydające mu rozkazy, mimo że w pokoju nie ma nikogo. Jakie zjawisko może sugerować takie zachowanie?

A. paratymii

B. halucynacji

C. urojeń

D. zmyślania

Omamy, w tym przypadku słuchowe, to zjawisko, w którym pacjent doświadcza percepcji dźwięków, które nie mają rzeczywistego źródła w otoczeniu. W sytuacji, gdy osoba chorująca na schizofrenię słyszy głosy wydające polecenia, mamy do czynienia z typowym przykładem omamów słuchowych. Takie doznania mogą być bardzo niepokojące i wpływać na zachowanie oraz samopoczucie pacjenta. W pracy z osobami doświadczającymi omamów, kluczowe jest zastosowanie podejścia terapeutycznego opartego na empatii oraz zrozumieniu, co może zwiększyć zaufanie pacjenta do terapeuty. W praktyce, uznaje się, że efektywna terapia powinna łączyć farmakoterapię z psychoterapią, co jest zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia oraz praktykami opieki zdrowotnej. Przykładem interwencji może być terapia poznawczo-behawioralna, która pomaga pacjentowi zrozumieć i zreinterpretować swoje doświadczenia, co może prowadzić do zmniejszenia intensywności i częstotliwości omamów. Ważne jest także wsparcie w zakresie edukacji pacjenta i jego rodziny, by mogli oni lepiej zrozumieć naturę choroby.

Pytanie 3

Zespół ds. orzekania o niepełnosprawności powiatu ustalił, że osoba jest niepełnosprawna w umiarkowanym stopniu. Co to oznacza?

A. nie może pracować lub może pracować tylko w chronionych warunkach pracy albo potrzebuje czasowej lub częściowej pomocy innych osób

B. nie może pracować lub może pracować w chronionych warunkach pracy i wymaga ciągłej oraz długotrwałej opieki innych osób

C. ma znacznie ograniczoną zdolność do wykonywania pracy

D. posiada ograniczenia w pracy, które mogą być zrekompensowane przez narzędzia ortopedyczne, pomoce dodatkowe lub techniczne

Odpowiedź wskazująca na to, że osoba jest niezdolna do pracy lub zdolna do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej, a także wymaga czasowej lub częściowej pomocy innych osób, jest zgodna z definicją niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym. Taki status oznacza, że osoba może potrzebować wsparcia w codziennych czynnościach, co może obejmować pomoc przy wykonywaniu zadań zawodowych oraz w życiu codziennym. W praktyce osoby z umiarkowaną niepełnosprawnością często mają możliwość pracy, ale w warunkach specjalnie przystosowanych, co jest zgodne z założeniami integracji społecznej i zawodowej osób z niepełnosprawnością. Przykładem mogą być stanowiska pracy w zakładach pracy chronionej, gdzie są oferowane odpowiednie warunki, które umożliwiają realizację zadań zawodowych. Zgodnie z obowiązującymi regulacjami, pracodawcy są zobowiązani do dostosowania miejsc pracy do potrzeb osób z niepełnosprawnościami, co odzwierciedla rosnącą świadomość społeczną oraz odpowiedzialność za integrację osób z ograniczeniami w działalności zawodowej.

Pytanie 4

Kobieta mająca 40 lat, cierpiąca na niepełnosprawność ruchową, od kilku tygodni wykazuje drażliwość oraz nerwowość. Zgłasza drżenie palców podczas pisania, uczucie kołatania serca, nadmierną potliwość i zwiększone pragnienie. Asystent zauważył, że kobieta znacznie straciła na wadze. Jakie zaburzenia funkcji mogą odpowiadać za te objawy?

A. tarczycy

B. nerek

C. wątroby

D. serca

Objawy opisane w pytaniu wskazują na możliwe zaburzenia funkcji tarczycy, szczególnie nadczynność tarczycy. U pacjentki występuje drażliwość, drżenie palców, kołatanie serca, nadmierne pocenie się oraz wzmożone pragnienie, co są typowe objawy związane z nadprodukcją hormonów tarczycy, takich jak tyroksyna (T4) i trójjodotyronina (T3). W przypadku nadczynności tarczycy, metabolizm pacjenta przyspiesza, co prowadzi do utraty masy ciała, nawet przy zwiększonym apetycie. Diagnostyka takich zaburzeń obejmuje badania poziomu hormonów tarczycy oraz TSH (hormon tyreotropowy). W praktyce klinicznej ważne jest, aby zidentyfikować i leczyć nadczynność tarczycy, gdyż nieleczona może prowadzić do poważnych powikłań, takich jak kryzys tarczycowy. Pacjenci z zaburzeniami funkcji tarczycy powinni być monitorowani pod kątem objawów sercowo-naczyniowych oraz metabolicznych, co jest zgodne z europejskimi wytycznymi w endokrynologii.

Pytanie 5

Jakie działania może zaproponować asystent, aby pomóc 16-letniemu chłopcu z lekkim stopniem niepełnosprawności ruchowej w integracji ze społecznością?

A. udział w spotkaniach w dziennym ośrodku pomocy oraz wizyty u sąsiadów

B. zajęcia w warsztatach terapii zajęciowej oraz spotkania z rówieśnikami

C. uczestnictwo w wycieczkach krajoznawczych oraz zajęcia w ośrodku wsparcia

D. spacery z przyjaciółmi i uczestnictwo w zajęciach w świetlicy terapeutycznej

Wyjścia na spacer ze znajomymi oraz zajęcia w świetlicy terapeutycznej to kluczowe elementy wspierające integrację społeczną 16-letniego chłopca z niepełnosprawnością w stopniu lekkim związaną z upośledzeniem narządu ruchu. Takie działania sprzyjają rozwijaniu umiejętności interpersonalnych, co jest istotne w procesie adaptacji do życia w społeczeństwie. Spacery ze znajomymi umożliwiają nie tylko aktywność fizyczną, ale również budowanie relacji społecznych oraz wzmacnianie pewności siebie. Równocześnie, zajęcia w świetlicy terapeutycznej, które są dostosowane do potrzeb osób z niepełnosprawnościami, oferują możliwości rozwoju umiejętności praktycznych oraz kreatywnych w bezpiecznym środowisku. Dobry praktycznym przykładem może być organizowanie warsztatów artystycznych, które umożliwiają wyrażanie siebie i integrację z rówieśnikami. Standardy pracy z osobami z niepełnosprawnościami zalecają podejście holistyczne, skupiające się na wzmacnianiu zdolności oraz promowaniu aktywności w grupie, co jest dokładnie realizowane w proponowanych działaniach.

Pytanie 6

Jakie wnioski powinien wyciągnąć asystent oceniający osobę z afazją sensoryczną, będącą skutkiem udaru mózgu?

A. ma problem z głosem z powodu paraliżu mięśni krtani

B. czuje, że nie jest zdolna do mówienia

C. nie potrafi zrozumieć pytań, poleceń, ani mówionych słów i zdań

D. nie ma chęci do mówienia, chociaż potrafi i rozumie

Osoba z afazją czuciową (sensoryczną) ma trudności z rozumieniem języka, co wynika z uszkodzenia ośrodków mózgowych odpowiedzialnych za przetwarzanie informacji językowych. W przypadku tej formy afazji, pacjent nie jest w stanie poprawnie interpretować pytań, poleceń oraz wypowiadanych zdań i słów, co prowadzi do frustracji i poczucia bezsilności. W praktyce oznacza to, że asystent powinien stosować alternatywne metody komunikacji, takie jak gesty, obrazki czy inne formy wizualne, aby wspierać pacjenta w procesie zrozumienia. Kluczowe jest stosowanie zindywidualizowanych strategii, które biorą pod uwagę unikalne potrzeby pacjenta oraz jego zdolności. Dobrych praktyk w terapii osób z afazją uczy się na kursach i szkoleniach z zakresu neurologopedii, gdzie podkreśla się znaczenie cierpliwości i empatii w pracy z osobami z tego typu zaburzeniami. Zrozumienie mechanizmów afazji czuciowej jest niezbędne dla skutecznego wsparcia pacjenta i przywrócenia mu możliwości komunikacyjnych.

Pytanie 7

8-letni chłopiec, który korzysta z wózka inwalidzkiego, nie jest samodzielny, a jego matka, poświęcając swoją karierę, zajmuje się nim na co dzień, co prowadzi do tego, że chłopiec jest kapryśny i ma wymagającą postawę. Co przyczynia się do tej sytuacji?

A. Nadmierna troska ze strony matki

B. Brak dojrzałości u dziecka

C. Zbyt wysokie oczekiwania matki wobec syna

D. Brak interakcji z rówieśnikami bez ograniczeń

Nadopiekuńcza postawa matki ma istotny wpływ na kształtowanie się zachowań i umiejętności życiowych dziecka. Przykładem jest sytuacja, w której matka, zrezygnowawszy z pracy, poświęca całą swoją uwagę synowi, co może prowadzić do ograniczenia jego samodzielności. Nadmierna opieka skutkuje tym, że dziecko nie uczy się podejmowania decyzji ani radzenia sobie z wyzwaniami, co jest kluczowe dla jego rozwoju. Psychologia rozwojowa podkreśla znaczenie równowagi między opieką a autonomią dziecka, co pozwala na właściwe kształtowanie jego umiejętności społecznych i emocjonalnych. Dobrym przykładem jest wprowadzenie dziecka w interakcję z rówieśnikami, co sprzyja jego rozwojowi. W kontekście standardów wychowawczych, ważne jest, aby rodzice wspierali rozwój dzieci w sposób, który nie ogranicza ich niezależności, co wpisuje się w praktyki promujące zdrową dynamikę rodzin. Dlatego zachęcanie do samodzielności, mimo trudności, może znacząco wpłynąć na przyszłe życie dziecka oraz jego zdolność do radzenia sobie w społeczeństwie.

Pytanie 8

Podopieczny mimo wielu prób przekonania nie zgadza się na mycie zębów i nie troszczy się o swoją częściową protezę dentystyczną. W celu zapobiegania infekcjom w jamie ustnej, co powinien zaproponować asystent do płukania jamy ustnej?

A. napar z ziela dziurawca

B. gliceryną z boraksem

C. gliceryną z dodatkiem witaminy C

D. wywar z szałwii

Prawidłową odpowiedzią jest napar z szałwii, ponieważ szałwia jest znana z właściwości przeciwzapalnych i antyseptycznych, co czyni ją skutecznym środkiem do płukania jamy ustnej. Regularne stosowanie naparu z szałwii może pomóc w redukcji stanów zapalnych oraz łagodzeniu podrażnień błony śluzowej jamy ustnej. Dodatkowo, szałwia zawiera flawonoidy oraz olejki eteryczne, które wspierają zdrowie jamy ustnej i mogą zmniejszać ryzyko infekcji. W praktyce, zaleca się przygotowanie naparu poprzez zalanie suszonej szałwii wrzątkiem, a następnie odczekanie, aż napar ostygnie do temperatury pokojowej. Płukanie jamy ustnej takim naparem powinno być częścią codziennej higieny, zwłaszcza w przypadkach pacjentów z protezami dentystycznymi, gdzie ryzyko stanów zapalnych jest wyższe. Rekomendacje te są zgodne z zaleceniami towarzystw stomatologicznych, które podkreślają znaczenie naturalnych środków w poprawie stanu zdrowia jamy ustnej.

Pytanie 9

Jaki rodzaj zajęć powinien zaproponować asystent 78-letniemu mężczyźnie, który ceni sobie towarzystwo innych osób?

A. dom samopomocy środowiskowy

B. świetlicę terapeutyczną

C. klub seniora

D. placówkę opiekuńczo-wychowawczą

Klub seniora to idealne miejsce dla 78-letniego mężczyzny, który lubi towarzystwo innych osób, ponieważ te instytucje są dedykowane osobom starszym, oferując różnorodne programy społeczne, kulturalne i edukacyjne. Takie kluby stwarzają przestrzeń do integracji międzyludzkiej, co jest istotne dla osób w podeszłym wieku, które mogą doświadczać samotności. Przykłady zajęć organizowanych w klubach seniora to warsztaty artystyczne, spotkania tematyczne, wycieczki oraz różnego rodzaju gry i zabawy. Uczestnictwo w takich aktywnościach sprzyja nie tylko poprawie samopoczucia, ale także podtrzymywaniu sprawności fizycznej i umysłowej. Kluby seniora działają zgodnie z wytycznymi i standardami instytucji społecznych, promując aktywne starzenie się oraz zdrowie psychiczne. Dzięki temu, uczestnicy mają możliwość nie tylko zaspokajania swoich potrzeb społecznych, ale także rozwijania nowych umiejętności i pasji, co przyczynia się do ich ogólnej jakości życia.

Pytanie 10

Kto potrzebuje wsparcia w załatwianiu spraw urzędowych z powodu problemów z komunikacją?

A. osoba po amputacji lewego przedramienia

B. osoba po udarze mózgu z afazją

C. osoba w początkowym stadium reumatoidalnego zapalenia stawów

D. osoba zmagająca się z osteoporozą

Odpowiedź dotycząca podopiecznego, który potrzebuje pomocy po przebytym udarze mózgu z afazją, jest prawidłowa, ponieważ afazja to zaburzenie mowy, które może znacząco utrudnić komunikację. Udar mózgu, zwłaszcza w przypadku uszkodzenia obszarów mózgowych odpowiedzialnych za język, może prowadzić do trudności w porozumiewaniu się, co z kolei stwarza potrzebę wsparcia w załatwianiu spraw urzędowych. W praktyce, osoby z afazją mogą mieć problem z wyrażaniem swoich myśli oraz zrozumieniem informacji, co utrudnia im funkcjonowanie w społeczeństwie. W takich sytuacjach istotne jest zapewnienie odpowiedniej pomocy, na przykład poprzez obecność asystenta, który pomoże w komunikacji z urzędnikami. Dobrą praktyką jest również stosowanie prostego języka oraz wizualnych pomocy komunikacyjnych, co może znacznie ułatwić zrozumienie treści. Wsparcie osób z afazją powinno być dostosowane do ich indywidualnych potrzeb i możliwości, co jest zgodne z podejściem skoncentrowanym na osobie oraz zasadą aktywnego uczestnictwa. To stanowi istotny element w procesie rehabilitacji i reintegracji społecznej.

Pytanie 11

Jaką metodę powinien zastosować asystent, aby określić domowe warunki życia osoby z niepełnosprawnością?

A. Stosowanie technik socjometrycznych

B. Przeprowadzenie obserwacji

C. Analizowanie dokumentów

D. Przeprowadzenie ankiety

Obserwacja jest kluczową techniką w określaniu warunków domowych osób z niepełnosprawnością, ponieważ pozwala na bezpośredni wgląd w sytuację i interakcję z otoczeniem. W przeciwieństwie do ankiety, która opiera się na subiektywnych odpowiedziach, obserwacja dostarcza obiektywnych danych na temat rzeczywistych warunków życia. Przykładowo, asystent może zaobserwować, jak osoba z niepełnosprawnością porusza się w swoim domu, jakie ma dostępne udogodnienia i jak radzi sobie w codziennych czynnościach. Takie informacje są nieocenione przy tworzeniu indywidualnych programów wsparcia, które są zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie wsparcia osób z niepełnosprawnościami. Dodatkowo, obserwacja może ujawnić nie tylko fizyczne aspekty otoczenia, ale także relacje społeczne oraz interakcje z członkami rodziny, co jest istotne w kontekście holistycznego podejścia do wsparcia. Warto również zwrócić uwagę na etyczne aspekty tej techniki, takie jak potrzeba uzyskania zgody osoby obserwowanej oraz zapewnienie jej komfortu w trakcie obserwacji.

Pytanie 12

Osoba z niepełnosprawnością rozlała gorącą herbatę na udo, powodując powstanie pęcherzy. Jakie działanie powinien podjąć asystent w ramach pierwszej pomocy?

A. zdezynfekować oparzone miejsce i nałożyć sterylny opatrunek

B. posmarować oparzenie oliwką i podać środek przeciwbólowy

C. nałożyć kompres z białka jaja kurzego na oparzone miejsce na przynajmniej 20 minut

D. schładzać oparzenie bieżącą zimną wodą przez minimum 10 minut

Odpowiedź wskazująca na polewanie miejsca oparzenia zimną wodą przez co najmniej 10 minut jest zgodna z rekomendacjami ekspertów w zakresie udzielania pierwszej pomocy. Schładzanie oparzonego miejsca wodą ma na celu obniżenie temperatury skóry, co minimalizuje uszkodzenia tkanek oraz zmniejsza ból. Woda powinna być zimna, ale nie lodowata, aby uniknąć dodatkowych uszkodzeń skóry. Zastosowanie wody w takim przypadku jest uznawane za standardową procedurę, gdyż pozwala na szybkie złagodzenie objawów oraz ograniczenie ryzyka powikłań, takich jak infekcje. Ponadto, w przypadku poważnych oparzeń, schłodzenie może również opóźnić rozwój bólu, co jest istotne w kontekście komfortu pacjenta. Zgodnie z wytycznymi takich organizacji jak American Burn Association, polewanie wodą jest pierwszym krokiem w postępowaniu z oparzeniami, co czyni tę odpowiedź prawidłową.

Pytanie 13

Jaki sposób może zasugerować asystent, aby osoba z zaburzeniami pamięci mogła regularnie przyjmować zalecone medykamenty?

A. ze stosowaniem dziennego dozownika leków z funkcją alarmu

B. z wykorzystaniem planu dawkowania leków na piśmie

C. z użyciem budzika z funkcją alarmu

D. z poleganiem na informacjach widocznych na opakowaniach leków

Korzystanie z dziennego dozownika leków z alarmem to najbardziej efektywna metoda, która wspiera osoby z zaburzeniami pamięci w regularnym przyjmowaniu przepisanych leków. Taki dozownik nie tylko segreguje leki na poszczególne pory dnia, ale także sygnalizuje ich porę przyjmowania za pomocą alarmu. Dzięki temu, podopieczny ma większą szansę na przestrzeganie ustalonego schematu dawkowania, co jest kluczowe w leczeniu wielu chorób, w tym schorzeń neurologicznych, gdzie regularność przyjmowania leków może znacząco wpłynąć na ich skuteczność. W praktyce, dzienne dozowniki są dostosowane do różnych potrzeb, co umożliwia łatwe zarządzanie lekami, a także minimalizuje ryzyko pomyłek. Warto zwrócić uwagę na standardy Asystencji Medycznej, które rekomendują stosowanie takich rozwiązań dla poprawy jakości życia pacjentów. Dodatkowo, zastosowanie dozowników z alarmem jest zgodne z najlepszymi praktykami opieki zdrowotnej, które podkreślają znaczenie zaangażowania pacjenta w proces leczenia.

Pytanie 14

Jakie przedmioty powinien przygotować asystent do wymiany jednoczęściowego worka stomijnego?

A. gazę i etanol

B. pierścień mocujący i kwas borowy

C. miarkę i nożyczki

D. taśmę i nożyczki

Wybór miarki i nożyczek jako niezbędnych narzędzi do przeprowadzenia zabiegu wymiany jednoczęściowego worka stomijnego jest uzasadniony pragmatyką i standardami opieki zdrowotnej. Miarka umożliwia precyzyjne dostosowanie rozmiaru worka do indywidualnych potrzeb pacjenta, co jest kluczowe dla zapewnienia komfortu i skuteczności terapii. Odpowiedni dobór rozmiaru worka ma wpływ na zmniejszenie ryzyka podrażnień skóry wokół stomii oraz na zapobieganie wyciekom. Nożyczki są z kolei niezbędne do cięcia materiałów, takich jak płytki mocujące, co pozwala na precyzyjne dopasowanie elementów do anatomicznych warunków pacjenta. W kontekście dobrych praktyk, użycie tych narzędzi zgodnie z zaleceniami producenta i w oparciu o zasady aseptyki jest kluczowe dla zminimalizowania ryzyka infekcji oraz zwiększenia satysfakcji pacjenta z użytkowania worka stomijnego. Ponadto, przygotowanie odpowiednich narzędzi przed zabiegiem jest zalecane w standardach opieki zdrowotnej, co umożliwia szybsze i sprawniejsze przeprowadzenie procedury.

Pytanie 15

92-letni podopieczny, będący weteranem wojennym i mający niepełnosprawność, korzysta z pomocy asystenta przy świadczeniach zdrowotnych. Jakie szczególne uprawnienia powinien uwzględnić asystent dla tego podopiecznego?

A. możliwości korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej bez oczekiwania w kolejce

B. prawa do szybszego realizowania zaopatrzenia w środki pomocnicze

C. bezpłatnego dostępu do wszystkich lekarstw

D. darmowego dostępu do przedmiotów ortopedycznych

Odpowiedź dotycząca prawa do korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej poza kolejnością jest słuszna, ponieważ kombatanci wojennych oraz osoby z niepełnosprawnością często są objęci dodatkowymi uprawnieniami w systemie opieki zdrowotnej. W Polsce, w ramach Ustawy o ochronie zdrowia psychicznego oraz innych aktów prawnych, osoby te mają prawo do szybszego dostępu do świadczeń zdrowotnych, co jest szczególnie istotne w kontekście ich wieku i potencjalnych potrzeb zdrowotnych. Przykładowo, jeżeli nasz podopieczny potrzebuje pilnej konsultacji specjalistycznej, asystent powinien upewnić się, że korzysta on z możliwości szybszego umówienia wizyty. Takie podejście nie tylko zwiększa komfort pacjenta, ale również przyczynia się do lepszego zarządzania systemem opieki zdrowotnej, gdzie zasoby są ograniczone, a potrzeby pacjentów różnorodne. Właściwe postępowanie w takich sytuacjach jest zgodne z dobrymi praktykami w obszarze opieki zdrowotnej oraz etyką zawodową.

Pytanie 16

Osoba z umiarkowaną niepełnosprawnością intelektualną może kontynuować edukację na poziomie podstawowym do jakiego maksymalnego wieku?

A. 18 lat

B. 16 lat

C. 14 lat

D. 21 lat

Osoba z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym ma prawo do przedłużonej nauki w systemie edukacji do 18. roku życia, co jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawa oświatowego. W Polsce, w szczególności na mocy Ustawy o systemie oświaty oraz rozporządzeń dotyczących kształcenia dzieci i młodzieży z orzeczeniami o potrzebie kształcenia specjalnego, uczniowie z takimi potrzebami edukacyjnymi mogą korzystać z wydłużonego czasu nauki w systemie szkolnictwa podstawowego. W praktyce oznacza to, że można dostosować program nauczania do indywidualnych potrzeb ucznia, co pozwala na lepsze przyswajanie wiedzy oraz umiejętności. Warto również zauważyć, że w takim przypadkach kluczowe jest współdziałanie nauczycieli, specjalistów, jak psychologowie, oraz rodziców, co wpływa na skuteczność procesu edukacyjnego. Dążenie do maksymalizacji potencjału uczniów z niepełnosprawnością intelektualną poprzez odpowiednie metody nauczania oraz wsparcie może znacząco poprawić ich jakość życia oraz integrację w społeczeństwie. Wszelkie działania powinny być zgodne z najlepszymi praktykami pedagogicznymi oraz zasadą włączania społecznego.

Pytanie 17

Osoba, która nie ma alergii na jad, została użądlona przez pszczołę w przedramię. Co powinien zrobić asystent, udzielając jej pierwszej pomocy?

A. nałożyć na przedramię opaskę uciskową i wezwać pogotowie

B. wycisnąć jad i przyłożyć ciepły kompres

C. przemyć miejsce wodą i mydłem oraz podać lek przeciwbólowy

D. usunąć żądło i zastosować zimny kompres na przedramię

Odpowiedź polegająca na usunięciu żądła i zastosowaniu zimnego okładu na przedramię jest prawidłowa z kilku powodów. Po użądleniu pszczoły, najważniejszym krokiem jest jak najszybsze usunięcie żądła, które może nadal wydzielać jad do organizmu. Kluczowe jest, aby nie wyciskać żądła, gdyż może to prowadzić do dalszego wprowadzenia jadu. Po usunięciu żądła, założenie zimnego okładu na miejsce użądlenia pomoże w złagodzeniu obrzęku i bólu, a także zmniejszy reakcję zapalną. Przykładem może być zastosowanie lodu owiniętego w ręcznik, który powinien być stosowany przez 15-20 minut. Zgodnie z wytycznymi organizacji zajmujących się pierwszą pomocą, takich jak American Red Cross, kluczowe jest zapewnienie komfortu poszkodowanemu oraz monitorowanie jego stanu zdrowia, aby w razie wystąpienia reakcji anafilaktycznej możliwe było szybkie wezwanie pomocy medycznej. Wiedza ta jest istotna w kontekście pierwszej pomocy i ratownictwa, gdzie czas i odpowiednie działania mają fundamentalne znaczenie.

Pytanie 18

Jak powinien postępować asystent podczas spaceru z osobą niewidomą, która nie używa białej laski, aby zapewnić jej bezpieczeństwo?

A. nakłonić ją do korzystania z laski w trakcie wyjść

B. kierować podopieczną przed sobą

C. pozwolić, aby podopieczna szła samodzielnie i obserwować, czy nie jest w niebezpieczeństwie

D. pozwolić, by podopieczna trzymała jego ramię

Odpowiedź, która polega na tym, aby podopieczna trzymała asystenta pod rękę, jest poprawna z kilku kluczowych powodów. Przede wszystkim, taka forma wsparcia zapewnia osobie niewidomej poczucie bezpieczeństwa i stabilności podczas poruszania się w przestrzeni publicznej. Współpraca ta pozwala asystentowi na dostosowanie tempa chodu do potrzeb podopiecznej, co jest istotne w przypadku różnorodnych przeszkód, z którymi można się spotkać na drodze, takich jak schody czy nierówności terenu. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi pracy z osobami z niepełnosprawnościami wzrokowymi, kluczowe jest, aby asystent nie tylko prowadził, ale również był w stanie odpowiednio reagować na sygnały wysyłane przez podopieczną. Dzięki temu, osoba niewidoma ma możliwość komunikacji, co zwiększa jej poczucie autonomii i samodzielności. Dodatkowo, utrzymując kontakt fizyczny, asystent może szybko reagować na potencjalne zagrożenia, co jest nieocenione w przypadku dynamicznie zmieniającej się sytuacji na drodze. Przykładowo, podczas spaceru w zatłoczonym miejscu, asystent może dostosować kierunek ruchu, aby uniknąć kolizji z innymi przechodniami, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa podopiecznej.

Pytanie 19

Jakiego rodzaju problemy z układem pokarmowym mogą szczególnie dotyczyć osoby długotrwale leżącej w łóżku?

A. biegunki

B. braku apetytu

C. zaparć

D. zatrucia pokarmowego

Osoba unieruchomiona w łóżku jest szczególnie narażona na zaparcia z kilku kluczowych powodów. Przede wszystkim, brak aktywności fizycznej powoduje spowolnienie perystaltyki jelit, co prowadzi do trudności w wydalaniu. U osób leżących często dochodzi również do zmian w diecie, takich jak niska podaż błonnika i płynów, co dodatkowo przyczynia się do występowania zaparć. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi opieki nad pacjentem unieruchomionym, zaleca się regularne monitorowanie funkcji jelit oraz wprowadzanie odpowiednich działań zapobiegawczych, takich jak mobilizacja pacjenta w miarę możliwości, zapewnienie odpowiedniego nawodnienia oraz dostosowanie diety. Dobre praktyki obejmują także wykorzystanie środków wspomagających perystaltykę, takich jak suplementy błonnika, które mogą być zalecane przez dietetyków lub lekarzy. Regularne oceny stanu pacjenta są kluczowe dla zapobiegania powikłaniom związanym z zaparciami, takimi jak hemoroidy czy niedrożność jelit.

Pytanie 20

Asystent opiekuje się osobą z założonym gipsem na złamanym przedramieniu. Pacjent cierpi na dnę moczanową i cukrzycę typu II. Jakich specjalistów należy uwzględnić w konsultacjach dotyczących jego stanu zdrowia?

A. Neurolog, diabetolog, internista

B. Ortopeda, endokrynolog, neurolog

C. Chirurg, reumatolog, endokrynolog

D. Ortopeda, diabetolog, reumatolog

Odpowiedź wskazująca na ortopedę, diabetologa i reumatologa jest prawidłowa, ponieważ każdy z tych specjalistów odgrywa kluczową rolę w monitorowaniu i leczeniu zdrowia podopiecznego, który ma złamane przedramię, dnę moczanową oraz cukrzycę typu II. Ortopeda zajmuje się bezpośrednio leczeniem złamań oraz problemów z układem kostno-stawowym, co jest niezbędne w przypadku, gdy pacjent ma założony opatrunek gipsowy. Diabetolog jest niezbędny do zarządzania cukrzycą, monitorowania poziomu glukozy oraz dostosowywania terapii insulinowej, co jest szczególnie ważne w kontekście gojenia ran. Reumatolog z kolei specjalizuje się w chorobach stawów, takich jak dna moczanowa, i pomoże w zarządzaniu objawami oraz zapobieganiu ich powikłaniom, co jest kluczowe, aby nie pogorszyć stanu zdrowia pacjenta w wyniku leczenia urazu. Współpraca tych trzech specjalistów zapewnia holistyczne podejście do zdrowia pacjenta, zgodne z aktualnymi standardami opieki medycznej, które podkreślają znaczenie zintegrowanego leczenia w przypadkach złożonych schorzeń."

Pytanie 21

Czym jest termin ataksja?

A. szybkie pojawianie się zmęczenia

B. uczucie mrowienia w kończynach

C. problemy z mówieniem

D. nieskoordynowane ruchy

Odpowiedź "brak koordynacji ruchów" jest poprawna, ponieważ termin ataksja odnosi się do zaburzeń w precyzyjnym wykonywaniu ruchów, co prowadzi do trudności w utrzymaniu właściwej koordynacji między mięśniami. Ataksja może być wynikiem uszkodzenia móżdżku lub dróg nerwowych odpowiedzialnych za kontrolę ruchów. W praktyce, osoby z ataksją mogą mieć trudności z wykonywaniem codziennych czynności, takich jak chodzenie, pisanie czy jedzenie, co znacząco wpływa na ich jakość życia. Na przykład, ataksja chodu objawia się niestabilnym, chwiejny krokiem, co zwiększa ryzyko upadków. W dziedzinie neurologii, zrozumienie ataksji jest kluczowe dla opracowywania programów rehabilitacyjnych, które mają na celu przywrócenie funkcji motorycznych i poprawę koordynacji. W standardach leczenia pacjentów z ataksją zaleca się terapię zajęciową i fizjoterapię, które pomagają w adaptacji ruchowej oraz w spożyciu zrównoważonego trybu życia.

Pytanie 22

Jakich specjalistów powinien włączyć asystent w plan wsparcia dla osoby otyłej, która przeszła zawał serca?

A. Kardiologa, logopedę i dietetyka

B. Kardiologa, dietetyka oraz rehabilitanta

C. Psychologa, internistę oraz kardiologa

D. Neurologa, internistę i kardiologa

Odpowiedź wskazująca na kardiologa, dietetyka i rehabilitanta jest prawidłowa, ponieważ każdy z tych specjalistów odgrywa kluczową rolę w kompleksowej opiece nad osobą otyłą, zwłaszcza po przebytym zawale serca. Kardiolog jest niezbędny do monitorowania i zarządzania zdrowiem sercowo-naczyniowym pacjenta, co jest szczególnie istotne po incydencie kardiologicznym. Dietetyk pomaga w opracowaniu zindywidualizowanego planu żywieniowego, co jest kluczowe w redukcji masy ciała i poprawie stanu zdrowia metabolicznego pacjenta. Rehabilitant, mający na celu poprawę sprawności fizycznej oraz wsparcie w powrocie do aktywności fizycznej, jest również niezbędny, szczególnie w kontekście rehabilitacji po zawale serca. Współpraca tych trzech specjalistów jest zgodna z aktualnymi standardami postępowania w kardiologii oraz w zarządzaniu otyłością, które kładą nacisk na interdyscyplinarne podejście do pacjenta. Przykładem takiego działania może być wspólne ustalanie celów terapeutycznych oraz monitorowanie postępów w leczeniu, co zwiększa szanse na skuteczne osiągnięcie poprawy zdrowia.

Pytanie 23

Osoba zgłasza palący i intensywny ból w klatce piersiowej, który przenosi się do lewego ramienia. Jest zaniepokojony oraz ma trudności z oddychaniem. Co mogą oznaczać te objawy?

A. zapalenie opłucnej

B. zawał serca

C. udar niedokrwienny mózgu

D. zapalenie płuc

Objawy podopiecznego, takie jak piekący ból w klatce piersiowej promieniujący do lewego barku, mogą wskazywać na zawał mięśnia sercowego, który jest poważnym stanem wymagającym natychmiastowej interwencji medycznej. Zawał mięśnia sercowego występuje, gdy przepływ krwi do części serca zostaje zablokowany, co prowadzi do uszkodzenia mięśnia sercowego. Objawy takie jak ból w klatce piersiowej, duszność, a także niepokój są charakterystyczne i powinny być traktowane jako sygnały ostrzegawcze. W praktyce, w przypadku podejrzenia zawału, kluczowe jest szybkie działanie – wezwanie pogotowia oraz rozpoczęcie resuscytacji krążeniowo-oddechowej, jeśli pacjent straci przytomność. Wprowadzenie do praktyki zasad tzw. złotej godziny, polegających na jak najszybszym dostarczeniu pacjenta do szpitala, może uratować życie. Warto też pamiętać o stosowaniu się do standardów postępowania w przypadku bólu w klatce piersiowej, które przewidują ocenę stanu pacjenta, wykonanie EKG oraz monitorowanie parametrów życiowych.

Pytanie 24

80-letni mężczyzna, który ma lewostronny niedowład spowodowany udarem mózgu, używa wózka inwalidzkiego. Jakie kroki powinien podjąć asystent, aby bezpiecznie pomóc podopiecznemu przemieszczać się z łóżka na wózek?

A. opuścić podnóżki, odhamować wózek, trzymać podopiecznego za zgięte w łokciach ręce i obrócić go w stronę wózka

B. zahamować kółka wózka, unieść podnóżki, chronić lewą rękę przed przygnieceniem, objąć podopiecznego w talii i obrócić go w stronę wózka

C. unieść podnóżki wózka, odhamować kółka, zabezpieczyć lewą rękę przed przygnieceniem, trzymać podopiecznego za ręce i postawić go przed wózkiem

D. zahamować wózek, opuścić podnóżki, podnieść podopiecznego chwytając go w talii i postawić go przed wózkiem

Kluczowe w prawidłowym transferze pacjenta jest zrozumienie podstawowych zasad dotyczących bezpieczeństwa i ergonomii. Wybór opcji, która nie uwzględnia zablokowania kół wózka, może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, w których wózek nie stabilizuje się i może się przesunąć, co stwarza ryzyko upadku pacjenta oraz urazów dla asystenta. W kontekście podnoszenia podnóżków, konieczność ich podniesienia wcześniej w procesie transferu nie jest zawsze praktyczna, gdyż może to ograniczyć dostęp do pacjenta. Z kolei brak zabezpieczenia ręki pacjenta przed przygnieceniem, a także chwycenie go za ręce zgięte w łokciach, może prowadzić do niekontrolowanego ruchu, a tym samym do bólu i dyskomfortu pacjenta. Właściwe podejście w transferze wymaga zrozumienia, że pacjent z niedowładem nie zawsze ma pełną kontrolę nad swoim ciałem, co wymaga od asystenta większej uwagi i zastosowania technik transferowych zgodnych z zasadą wsparcia ciała pacjenta. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do poważnych urazów zarówno pacjenta, jak i asystenta, a także zwiększa ryzyko upadków, co jest niebezpieczne, zwłaszcza w przypadku osób starszych. Dlatego też, każda decyzja dotycząca transferu powinna być dokładnie przemyślana i oparta na sprawdzonych praktykach w zakresie opieki nad osobami z ograniczoną mobilnością.

Pytanie 25

Jakie działania powinien podjąć asystent, aby wspierać rozwój emocjonalny osoby z niepełnosprawnością intelektualną?

A. Zachęcać do samodzielnego podejmowania decyzji

B. Ignorować emocje podopiecznego

C. Podejmować wszystkie decyzje za podopiecznego

D. Unikać rozmów na tematy emocjonalne

Zachęcanie osoby z niepełnosprawnością intelektualną do samodzielnego podejmowania decyzji jest kluczową praktyką w jej rozwoju emocjonalnym. Tego rodzaju podejście wspiera autonomię i buduje pewność siebie. W literaturze dotyczącej wsparcia osób z niepełnosprawnościami, często podkreśla się znaczenie samodzielności w podejmowaniu decyzji, co jest zgodne z zasadami empowermentu. Dążenie do tego, aby osoba niepełnosprawna mogła decydować o swoim życiu, przełamuje bariery i stereotypy, z którymi często się spotyka. Przykłady takich działań mogą obejmować codzienne wybory, takie jak wybór ubrania czy posiłku, co może wydawać się błahe, ale ma ogromne znaczenie dla budowania poczucia własnej wartości. W praktyce, osoby wspierające powinny unikać nadmiernej protekcji i dążyć do wzmacniania umiejętności decyzyjnych podopiecznych. Te decyzje mogą być małe, ale ich znaczenie jest ogromne w kontekście integracji społecznej i osobistego rozwoju.

Pytanie 26

Do czego służą kule łokciowe jako sprzęt ortopedyczny?

A. dla osoby ze złamaniem kości w dolnej kończynie

B. dla osoby z problemami z utrzymaniem równowagi

C. dla osoby z porażeniem dolnej części ciała

D. dla osoby z dysfunkcją ręki, która musi opierać ciężar ciała na ramionach

Kule łokciowe to taki sprzęt ortopedyczny, który jest naprawdę przydatny dla osób, które mają problemy z poruszaniem się. Na przykład, gdy ktoś złamie nogę, te kule mogą pomóc przenieść ciężar na górne partie ciała, co jest ważne podczas rehabilitacji. Używanie kul jest spoko, bo pomaga zachować równowagę i stabilność, a to z kolei ułatwia powrót do normalnych aktywności. W praktyce trzeba tylko dobrze trzymać kule i mieć trochę siły w ramionach. Ważne, żeby użytkownicy robili ćwiczenia wzmacniające górne partie ciała, bo to zwiększa efektywność korzystania z tych kul. No i trzeba pamiętać, żeby regulować długość kul do swoich potrzeb, bo to jest istotne dla komfortu i bezpieczeństwa podczas rehabilitacji.

Pytanie 27

Jakie są kluczowe postawy w relacji terapeuty z pacjentem?

A. akceptacja, współczucie

B. akceptacja, empatia

C. autentyczność, litość

D. szczerość, współczucie

Akceptacja i empatia są kluczowymi postawami w kontakcie terapeutycznym, ponieważ tworzą fundament bezpieczeństwa i zaufania w relacji z podopiecznym. Akceptacja oznacza przyjęcie klienta takim, jakim jest, bez osądzania i krytyki, co pozwala na otwarte wyrażanie myśli i emocji. Z kolei empatia, czyli zdolność wczuwania się w emocje i sytuację drugiej osoby, umożliwia terapeucie lepsze zrozumienie jego perspektywy oraz doświadczeń. Przykładowo, w praktyce terapeutycznej, gdy klient dzieli się trudnymi przeżyciami, terapeuta stosujący empatię potrafi odpowiednio zareagować, co może zredukować uczucie osamotnienia klienta. Takie podejście jest zgodne z zasadami podejścia humanistycznego w psychoterapii, które kładzie nacisk na relację i autentyczność. W literaturze przedmiotu, Carl Rogers, jeden z pionierów terapii humanistycznej, podkreśla znaczenie akceptacji i empatii jako kluczowych elementów skutecznej terapii. Wspierają one proces leczenia, przyspieszają rozwój osobisty oraz wpływają na poprawę relacji interpersonalnych.

Pytanie 28

Gdzie powinna zwrócić się osoba z niepełnosprawnością, której dochody nie wystarczają na zakup żywności i leków, o przyznanie pomocy finansowej?

A. Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie

B. Narodowy Fundusz Zdrowia

C. Ośrodek Pomocy Społecznej

D. Zakład Ubezpieczeń Społecznych

Odpowiedź 'Ośrodek Pomocy Społecznej' jest prawidłowa, ponieważ Ośrodki Pomocy Społecznej (OPS) są instytucjami publicznymi odpowiedzialnymi za udzielanie wsparcia osobom znajdującym się w trudnej sytuacji życiowej, w tym osobom z niepełnosprawnością. OPS oferują różnorodne formy pomocy, w tym świadczenia pieniężne, które mogą być przeznaczone na zakup żywności, leków i inne podstawowe potrzeby. Również, OPS prowadzą działania mające na celu integrację osób z niepełnosprawnościami w życie społeczne, co jest zgodne z zasadami polityki społecznej. Złożenie wniosku w OPS jest pierwszym krokiem do uzyskania wsparcia, a pracownicy socjalni są przeszkoleni, aby pomóc w wypełnieniu odpowiednich dokumentów oraz przedstawić dostępne formy pomocy i zasoby lokalne. Przykładem może być sytuacja, gdy osoba z niepełnosprawnością potrzebuje wsparcia finansowego na zakup specjalistycznych leków. W takim przypadku OPS przeprowadzi wywiad środowiskowy, który pomoże określić poziom potrzeb oraz możliwości wsparcia.

Pytanie 29

34-letnia osoba cierpiąca na zaburzenia psychiczne potrzebuje wsparcia w formie rehabilitacji psychospołecznej. Do jakiej placówki należy ją skierować jako asystent?

A. Dom pomocy społecznej

B. Zakład opiekuńczo-leczniczy

C. Środowiskowy dom samopomocy

D. Dom rencisty

Środowiskowy dom samopomocy to instytucja, która oferuje wsparcie dla osób z zaburzeniami psychicznymi, pomagając im w integracji społecznej oraz w codziennym funkcjonowaniu. Ta forma rehabilitacji psychospołecznej jest ukierunkowana na stworzenie warunków sprzyjających rozwojowi umiejętności życiowych oraz nawsparcie w samodzielności. Osoby w takim ośrodku mogą korzystać z różnych form terapii, zajęć edukacyjnych oraz aktywizacji społecznej, co jest kluczowe dla ich powrotu do normalnego życia. Przykładowo, uczestnicy mogą brać udział w warsztatach artystycznych, zajęciach sportowych czy nauce umiejętności zawodowych, co przyczynia się do ich rozwoju osobistego i społecznego. Współczesne standardy w zakresie rehabilitacji psychospołecznej kładą duży nacisk na indywidualne podejście oraz na aktywizację osób z zaburzeniami psychicznymi, co czyni Środowiskowy dom samopomocy idealnym miejscem do skierowania takiej osoby.

Pytanie 30

Podczas prowadzenia resuscytacji dorosłego, jaka jest proporcja uciśnięć klatki piersiowej do wdechów ratunkowych?

A. 30 : 2

B. 15 : 2

C. 2 : 30

D. 2 : 15

Odpowiedź 30 : 2 jest prawidłowa, ponieważ w przypadku resuscytacji krążeniowo-oddechowej (RKO) u osoby dorosłej zaleca się wykonanie 30 uciśnięć klatki piersiowej na każde 2 oddechy ratownicze. Ta proporcja jest zgodna z wytycznymi Europejskiej Rady Resuscytacji oraz American Heart Association, które podkreślają, że skuteczna resuscytacja powinna być prowadzona w regularnych interwałach. Uciśnięcia klatki piersiowej mają na celu utrzymanie przepływu krwi do narządów, co jest kluczowe w przypadku zatrzymania krążenia. W sytuacjach nagłych, kiedy osoba nie oddycha, układ oddechowy przestaje funkcjonować, a podanie oddechów ratowniczych w odpowiedniej proporcji do ucisków klatki piersiowej zwiększa skuteczność RKO. Praktyczne zastosowanie tej zasady polega na nieprzerwanym wykonywaniu uciśnięć i włączeniu oddechów tylko w odpowiednich odstępach, co ogranicza ryzyko niedotlenienia narządów oraz zwiększa szanse na przywrócenie prawidłowego krążenia.

Pytanie 31

W jakim najdłuższym czasie od wystawienia skierowania, można je zarejestrować w placówce rehabilitacyjnej, jeśli lekarz zalecił zabiegi fizjoterapeutyczne?

A. 14 dni od dnia wystawienia skierowania

B. 7 dni od dnia wystawienia skierowania

C. 20 dni od dnia wystawienia skierowania

D. 30 dni od dnia wystawienia skierowania

Wydane przez lekarza skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne należy zarejestrować w przychodni rehabilitacyjnej w terminie 30 dni od daty wystawienia skierowania. Taki termin jest określony w przepisach dotyczących świadczeń zdrowotnych i ma na celu zapewnienie pacjentom dostępu do niezbędnej rehabilitacji w odpowiednim czasie. Rejestracja skierowania w odpowiednim terminie jest kluczowa, ponieważ opóźnienia mogą wpłynąć na efektywność terapii oraz czas powrotu do zdrowia pacjenta. Na przykład, w przypadku pacjentów po urazach ortopedycznych, szybkie rozpoczęcie rehabilitacji może znacząco przyspieszyć proces rekonwalescencji. Dodatkowo, przestrzeganie tego terminu pozwala na efektywne zarządzanie zasobami w placówkach ochrony zdrowia, co jest istotne z perspektywy organizacyjnej i ekonomicznej.

Pytanie 32

Jak powinny być przeprowadzane ćwiczenia wolne przez osobę z niepełnosprawnością, która otrzymała takie zalecenie od lekarza?

A. bez użycia przyrządów

B. przy zastosowaniu podwieszeń

C. z użyciem przyrządów, takich jak rower

D. przy pomocy ciężarków

Wykonywanie ćwiczeń wolnych bez przyrządów jest kluczowe w rehabilitacji osób z niepełnosprawnościami, ponieważ pozwala na większą swobodę ruchu i skupienie się na poprawnej technice oraz wzmacnianiu mięśni stabilizujących. Ćwiczenia wolne angażują różne grupy mięśniowe jednocześnie, co sprzyja poprawie koordynacji i równowagi. Przykłady takich ćwiczeń obejmują przysiady, wykroki czy ćwiczenia na elastyczności. Ważne jest, aby indywidualizować program ćwiczeń, biorąc pod uwagę specyfikę potrzeb podopiecznego, a także jego aktualny stan zdrowia. Standardy rehabilitacji podkreślają znaczenie aktywności fizycznej, która nie wymaga użycia specjalistycznych przyrządów, gdyż minimalizuje to ryzyko kontuzji oraz ułatwia dostępność ćwiczeń dla pacjentów o ograniczonej sprawności ruchowej. Dodatkowo, ćwiczenia takie mogą być wykonywane w różnych środowiskach, co zwiększa motywację do aktywności.

Pytanie 33

Osoba starsza zamieszkuje w starym budynku bez dostępu do łazienki. Z uwagi na podeszły wiek i osłabienie ma poważne trudności z samodzielnym poruszaniem się. Jakiego rodzaju wózek powinien być zaproponowany, aby zaspokoić jej potrzeby fizjologiczne?

A. rekreacyjny

B. sanitarny

C. dla osób niepełnosprawnych

D. z funkcją interaktywną

Odpowiedź 'toaletowego' jest prawidłowa, ponieważ wózek toaletowy jest specjalistycznym urządzeniem zaprojektowanym z myślą o osobach mających trudności w poruszaniu się i potrzebujących wsparcia w zakresie higieny osobistej. Wózki toaletowe umożliwiają bezpieczne i wygodne wykonywanie czynności wydalania w sytuacjach, gdzie dostęp do tradycyjnej łazienki jest ograniczony lub niemożliwy. W praktyce, takie urządzenia są często wyposażone w stabilne siedzisko, poręcze oraz mechanizmy, które pozwalają na ich przemieszczenie w obrębie mieszkania lub budynku. W kontekście opieki nad osobami starszymi czy niepełnosprawnymi, stosowanie wózków toaletowych jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zapewnienia komfortu i intymności pacjentów. Umożliwiają one zachowanie większej niezależności i poprawiają jakość życia, co jest kluczowym elementem w podejściu do opieki geriatrycznej. Warto także zaznaczyć, że wybór odpowiedniego wózka powinien być dostosowany do indywidualnych potrzeb podopiecznego oraz warunków jego otoczenia, co stanowi standard w profesjonalnej opiece zdrowotnej.

Pytanie 34

Osoba z niepełnosprawnością, która korzysta z pomocy psa asystującego w miejscach publicznych, powinna zapewnić mu odpowiednią uprząż i posiadać przy sobie dokumentację

A. dotyczącą szczepień ochronnych oraz upoważnienie do korzystania z psa asystującego

B. o wykonanych szczepieniach weterynaryjnych oraz certyfikat potwierdzający, że pies jest asystujący

C. weterynaryjną o szczepieniu przeciwko wściekliźnie oraz mieć kaganiec do nałożenia na psa

D. weterynaryjną o zdrowiu psa oraz mieć na niego założony kaganiec

Odpowiedź dotycząca posiadania zaświadczenia o szczepieniach weterynaryjnych oraz certyfikatu potwierdzającego status psa asystującego jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z przepisami prawa oraz dobrymi praktykami w zakresie korzystania z psów asystujących, posiadanie aktualnych dokumentów dotyczących zdrowia psa jest kluczowe. Certyfikat potwierdzający status psa asystującego uprawnia właściciela do poruszania się z psem w miejscach użyteczności publicznej, a zaświadczenie o szczepieniach zapewnia, że pies jest zdolny do bezpiecznego kontaktu z innymi ludźmi i zwierzętami. Przykładem może być sytuacja, w której osoba z niepełnosprawnością porusza się z psem asystującym do restauracji; w takim przypadku, personel ma prawo zażądać okazania certyfikatu oraz dokumentacji zdrowotnej, co potwierdza, że pies jest odpowiednio przeszkolony oraz posiada aktualne szczepienia, co zapewnia bezpieczeństwo w obiekcie. Ponadto, zgodność z przepisami prawa jest istotna dla zapewnienia praw człowieka oraz ich dostępu do przestrzeni publicznej, co czyni tę odpowiedź nie tylko technicznie poprawną, ale również zgodną z zasadami równości i inkluzyjności.

Pytanie 35

Jaki rodzaj lekarza jest konieczny w procesie tworzenia kompleksowego planu wsparcia dla pacjenta ze stwardnieniem rozsianym?

A. specjalista od układu kostnego

B. specjalista od układu nerwowego

C. specjalista od przewodu pokarmowego

D. specjalista od chorób oczu

Neurolog jest kluczowym specjalistą w diagnostyce i leczeniu stwardnienia rozsianego (SM), które jest przewlekłą chorobą autoimmunologiczną, wpływającą na centralny układ nerwowy. Neurolodzy są odpowiedzialni za opracowywanie indywidualnych planów leczenia, które mogą obejmować farmakoterapię, terapie rehabilitacyjne oraz wsparcie psychiczne. W terapii SM, neurolog współpracuje z innymi specjalistami, takimi jak psychologowie, fizjoterapeuci oraz dietetycy, aby zapewnić pacjentowi kompleksową opiekę. W praktyce klinicznej neurolog diagnozuje objawy, takie jak osłabienie mięśniowe, zaburzenia równowagi czy problemy z widzeniem, co jest kluczowe dla ustalenia najlepszego podejścia terapeutycznego. Rekomendacje zawarte w standardach medycznych, takich jak wytyczne Europejskiej Grupy Roboczej ds. Stwardnienia Rozsianego, podkreślają znaczenie wczesnej diagnostyki i interwencji neurologicznej, co pozytywnie wpływa na jakość życia pacjentów.

Pytanie 36

Zwiększone pragnienie, częste oddawanie moczu, spadek masy ciała, uczucie zmęczenia i senność, częste infekcje grzybicze, to typowe symptomy której choroby?

A. niewydolności krążenia

B. osteoporozy

C. cukrzycy

D. choroby wrzodowej

Wzmożone pragnienie, częste oddawanie moczu, utrata wagi, zmęczenie i senność oraz nawracające infekcje grzybicze to klasyczne objawy cukrzycy, szczególnie w przypadku cukrzycy typu 1. Wzmożone pragnienie związane jest z wysokim poziomem glukozy we krwi, co prowadzi do osmotycznego działania w nerkach i zwiększonej produkcji moczu. Częste oddawanie moczu, znane jako poliuria, jest odpowiedzią organizmu na nadmiar glukozy, którą nerki próbują usunąć. Utrata wagi może występować, gdy organizm zamiast glukozy używa tłuszczy jako źródła energii. Zmęczenie i senność są wynikiem braku odpowiedniej ilości energii, którą organizm może uzyskać z glukozy. Infekcje grzybicze są częstsze u osób z cukrzycą z powodu obniżonej odporności oraz zwiększonej glukozy w płynach ustrojowych, co sprzyja rozwojowi patogenów. Rozpoznanie i wczesne leczenie cukrzycy są kluczowe dla zapobiegania poważnym powikłaniom, a zalecane są regularne badania poziomu glukozy oraz edukacja pacjentów w zakresie zdrowego stylu życia oraz samokontroli.

Pytanie 37

Podczas jedzenia osoba się zadławiła i nie jest w stanie wykrztusić kawałka jedzenia. Ratownik pierwszej pomocy bezskutecznie próbował oklepać jej plecy. Co powinien zrobić w kolejnym kroku?

A. Technika Rauteka

B. Manewr Heimlicha

C. Metoda Esmarcha

D. Metoda Sellicka

Chwyt Heimlicha jest uznawany za najskuteczniejszą metodę usuwania ciała obcego z dróg oddechowych u osób dorosłych oraz dzieci powyżej 1. roku życia. Działa na zasadzie wytworzenia ciśnienia w jamie brzusznej, co przyczynia się do wypchnięcia uwięzionego przedmiotu w górę, a tym samym odblokowania dróg oddechowych. W sytuacji, gdy osoba się dławi i nie jest w stanie odkrztusić kęsa pokarmowego, najpierw należy wykonać kilka prób oklepania pleców, ale jeśli te są nieskuteczne, kolejny krok to właśnie chwyt Heimlicha. Przykładowo, aby go wykonać, asystent staje za osobą duszącą się, obejmuje ją ramionami w talii, a następnie wykonuje energiczne, w górę i do wnętrza, uciski. Ważne jest, aby znać tę technikę, ponieważ w przypadkach duszenia czas jest kluczowy, a szybka interwencja może uratować życie. Warto również zapoznać się z lokalnymi wytycznymi dotyczącymi udzielania pierwszej pomocy, aby być przygotowanym na takie sytuacje w przyszłości.

Pytanie 38

Co jest kluczowym warunkiem umożliwiającym dostosowaną opiekę nad osobą z niepełnosprawnością?

A. przeprowadzenie rozmowy z rodziną osoby podopiecznej

B. ustalenie diagnozy dotyczącej sytuacji podopiecznego

C. przeprowadzenie obserwacji osoby, nad którą sprawowana jest opieka

D. zgromadzenie dokumentacji medycznej podopiecznego

Zbieranie dokumentacji medycznej, przeprowadzanie obserwacji oraz wywiadu z rodziną to ważne kroki, ale nie są one wystarczające, by stworzyć zindywidualizowany plan opieki. Dokumentacja medyczna jest istotna, jednak sama w sobie nie dostarcza pełnego obrazu sytuacji podopiecznego. Bez postawienia diagnozy, dane te mogą być niekompletne i prowadzić do błędnych założeń. Obserwacja, mimo że może ujawnić pewne zachowania, nie dostarcza pełnego kontekstu ani nie identyfikuje źródła problemów. Często obserwacje są subiektywne i mogą być obarczone osobistymi uprzedzeniami obserwatora. Przeprowadzanie wywiadu z rodziną również nie zastąpi dokładnej diagnozy, ponieważ rodzina może mieć ograniczone informacje na temat stanu zdrowia podopiecznego oraz jego potrzeb. Tego typu działania mogą prowadzić do fragmentarycznego zrozumienia sytuacji, co jest niezgodne z zasadami holistycznego podejścia do opieki. W kontekście standardów opieki nad osobami z niepełnosprawnościami, kluczowe jest, aby decyzje były oparte na zrozumieniu całościowego obrazu – co można osiągnąć jedynie poprzez systematyczną diagnozę, uwzględniającą różne aspekty funkcjonowania podopiecznego.

Pytanie 39

Asystent zauważył, że u 40-letniego podopiecznego występuje narastające osłabienie siły mięśni rąk, problemy z równowagą oraz drżenie nóg. Podopieczny skarży się również na problemy ze wzrokiem oraz bóle i skurcze mięśni rąk. Jakie schorzenie mogą sugerować te objawy?

A. stwardnienia rozsianego

B. choroby naczyń miażdżycowych

C. zespołu Alzheimera

D. zespołu Parkinsona

Stwardnienie rozsiane to naprawdę skomplikowana choroba. Atakuje centralny układ nerwowy i może powodować sporo różnych objawów, jak na przykład osłabienie rąk, problemy z równowagą, drżenie nóg czy nawet kłopoty ze wzrokiem i bóle mięśniowe. Te wszystkie rzeczy, które opisałeś, pasują do tej choroby. Z mojego doświadczenia, lekarze często mają trudności w postawieniu diagnozy, bo objawy mogą się różnić u różnych osób. Im wcześniej da się rozpoznać SM, tym lepiej, bo wtedy można zacząć odpowiednie leczenie, jak na przykład leki, które pomagają spowolnić rozwój choroby. Ważne jest też, żeby pacjenci uczestniczyli w rehabilitacji, bo to ogólnie polepsza ich życie. Dobrze jest wiedzieć, co się dzieje z tymi objawami, żeby skuteczniej pomóc ludziom, którzy zmagają się z tą chorobą.

Pytanie 40

Które produkty, bogate w błonnik, powinien polecić opiekun osobom z częstymi zaparciami atonicznymi w ich diecie?

A. warzywa i pieczywo pełnoziarniste

B. ryby i mięso z kurczaka

C. pieczywo z białej mąki i kasze drobnoziarniste

D. jajka oraz nabiał

Odpowiedź "warzywa i pieczywo razowe" jest prawidłowa, ponieważ błonnik pokarmowy, który odgrywa kluczową rolę w regulacji funkcji jelit, występuje w dużych ilościach w produktach roślinnych, takich jak warzywa oraz pełnoziarniste pieczywo. Błonnik działa jako prebiotyk, wspierając rozwój zdrowej flory bakteryjnej w jelitach, co jest szczególnie istotne dla osób cierpiących na zaparcia atoniczne. Włączenie do diety produktów bogatych w błonnik, np. marchwi, brokułów, a także pieczywa razowego, ma pozytywny wpływ na perystaltykę jelit, pomagając w efektywniejszym przesuwaniu treści pokarmowej przez przewód pokarmowy. Ponadto, zgodnie z zaleceniami dietetycznymi, dorośli powinni spożywać co najmniej 25-30 gramów błonnika dziennie, co można osiągnąć poprzez zwiększenie ilości warzyw, owoców i produktów pełnoziarnistych w diecie. Zaleca się także picie odpowiedniej ilości wody, co wspiera działanie błonnika w organizmie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej