Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik spedytor
Kwalifikacja: SPL.05 - Organizacja transportu oraz obsługa klientów i kontrahentów
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 09:03
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 09:27

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Cieczy łatwopalnej (o temperaturze zapłonu poniżej 23 °C) przypisuje się zgodnie z regulacjami ADR numer

A. 40

B. 55

C. 23

D. 33

Materiał ciekły łatwo zapalny, którego temperatura zapłonu jest niższa niż 23 °C, oznaczany jest według przepisów ADR liczbą 33. W kontekście transportu materiałów niebezpiecznych, znajomość odpowiednich klasyfikacji jest kluczowa dla zapewnienia bezpieczeństwa oraz zgodności z regulacjami. Klasyfikacja materiałów niebezpiecznych w transporcie reguluje Konwencja o międzynarodowym przewozie drogowym towarów niebezpiecznych (ADR). Materiały te są szczególnie niebezpieczne, ponieważ mogą powodować pożary oraz eksplozje, co stwarza poważne zagrożenie dla ludzi oraz środowiska. Przykłady substancji zaliczających się do tej kategorii to niektóre rozpuszczalniki, benzyna czy etanol. W praktyce, podczas transportu takich substancji, konieczne jest stosowanie odpowiednich oznaczeń oraz zabezpieczeń, aby zminimalizować ryzyko wybuchu czy pożaru. Dobrą praktyką jest również szkolenie pracowników w zakresie postępowania z materiałami niebezpiecznymi, co jest zgodne z wytycznymi międzynarodowymi oraz krajowymi przepisami.

Pytanie 2

Szczegółowym rozszerzeniem ramowego zlecenia spedycyjnego jest

A. instrukcja wysyłkowa

B. dowód dostawy

C. routing order

D. akredytywa handlowa

Instrukcja wysyłkowa jest kluczowym dokumentem w procesie spedycji, który szczegółowo opisuje sposób przygotowania i transportu towarów w ramach zlecenia spedycyjnego. Zawiera istotne informacje dotyczące pakowania, etykietowania, oraz wymagań dotyczących transportu, co pozwala na efektywne zarządzanie procesem logistycznym. Przykładowo, w przypadku wysyłki produktów farmaceutycznych, instrukcja wysyłkowa może zawierać wskazówki dotyczące temperatury przechowywania i transportu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży. Dzięki jasno określonym wymaganiom zawartym w instrukcji wysyłkowej, spedytorzy mogą minimalizować ryzyko uszkodzenia towaru oraz opóźnień w dostawie, co sprzyja utrzymaniu wysokiego poziomu satysfakcji klientów. W praktyce, dokument ten jest często wykorzystywany w ramach systemów zarządzania transportem (TMS), które automatyzują procesy spedycyjne oraz zapewniają zgodność z normami jakościowymi i regulacjami branżowymi.

Pytanie 3

Tablica ADR barwy pomarańczowej z czarną ramką służy do oznaczania pojazdów przewożących materiały niebezpieczne

A. w sztukach przesyłki.

B. pakowane w ilościach ograniczonych.

C. zagrażające tylko roślinom i zwierzętom.

D. luzem.

Odpowiedzi wskazujące na przewóz materiałów luzem, w ilościach ograniczonych lub zagrażających wyłącznie roślinom i zwierzętom są nieprawidłowe, ponieważ każda z tych kategorii materiałów niebezpiecznych wymaga innego podejścia do oznakowania. Przewóz materiałów luzem, na przykład substancji chemicznych w dużych zbiornikach, nie wymaga stosowania tablic ADR w pomarańczowym kolorze, gdyż dla takich transportów stosuje się inne oznakowania, które są oparte na specyficznych przepisach dotyczących transportu takich towarów. Z kolei przewozy w ilościach ograniczonych, zgodnie z regulacjami ADR, również podlegają innym zasadom, które przewidują mniejsze wymogi dotyczące oznakowania, co oznacza, że nie są one klasyfikowane w ten sam sposób jak przesyłki wymagające pełnego oznakowania. Materiały zagrażające tylko roślinom i zwierzętom, takie jak pestycydy czy herbicydy, również nie są objęte tym samym systemem oznakowania jak pozostałe substancje niebezpieczne transportowane w sztukach przesyłki, gdyż mogą posiadać inne klasyfikacje i wymagania w zakresie transportu. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla skutecznego zarządzania transportem materiałów niebezpiecznych oraz dla zapewnienia bezpieczeństwa w trakcie takich operacji. W kontekście praktycznym, niewłaściwe oznakowanie może prowadzić do poważnych konsekwencji, zarówno prawnych, jak i związanych z bezpieczeństwem publicznym.

Pytanie 4

Jaką rolę odgrywa opakowanie, które chroni ładunek przed uszkodzeniami mechanicznymi, wpływem warunków atmosferycznych oraz ubytkami?

A. Ochronną

B. Sprzedażną

C. Informacyjną

D. Magazynową

Opakowanie pełni kluczową funkcję ochronną, która ma na celu zabezpieczenie ładunku przed uszkodzeniami mechanicznymi, działaniem niekorzystnych warunków atmosferycznych oraz zminimalizowaniem ryzyka ubytków. W kontekście transportu towarów, odpowiednie opakowanie powinno być zgodne z ustalonymi standardami branżowymi, takimi jak ISO 11607 dla opakowań materiałów medycznych czy ISO 22320 dla logistyki. Na przykład, opakowanie z tektury falistej lub tworzywa sztucznego często stosowane jest do transportu delikatnych przedmiotów, ponieważ zapewnia amortyzację i zabezpiecza przed wstrząsami. Dobre praktyki w zakresie opakowań obejmują także użycie etykiet informujących o sposobie przechowywania i transportu, co również przyczynia się do ochrony zawartości. Takie podejście nie tylko chroni ładunek, ale również zwiększa efektywność procesów logistycznych, co jest niezbędne w globalnym handlu. Dlatego prawidłowe zrozumienie funkcji ochronnej opakowania jest kluczowe dla każdego profesjonalisty w dziedzinie logistyki i zarządzania łańcuchem dostaw.

Pytanie 5

Ceduła międzynarodowego listu przewozowego dla kolei jest adresowana do

A. stacji docelowej

B. stacji nadawczej

C. nadającego przesyłkę

D. odbierającego przesyłkę

Ceduła międzynarodowego kolejowego listu przewozowego to naprawdę ważny dokument, gdy mówimy o transporcie kolejowym. Jej głównym zadaniem jest przekazywanie informacji o przesyłce do miejsca, gdzie ma trafić. Znajdziesz tam dane o nadawcy, odbiorcy, co dokładnie transportujemy i jakie są warunki przewozu. To od stacji przeznaczenia zależy, żeby przesyłka dotarła do odbiorcy, więc musimy zadbać, żeby ceduła była poprawnie wypełniona. Jak wiesz, w przypadku przesyłek międzynarodowych, te ceduły muszą spełniać międzynarodowe standardy, takie jak COTIF, co pomaga w utrzymaniu porządku i bezpieczeństwa w branży. Dzięki cedułom możemy też śledzić przesyłki i lepiej się dogadywać z różnymi operatorami transportowymi, co jest szczególnie ważne, gdy mamy do czynienia z bardziej skomplikowanymi łańcuchami dostaw.

Pytanie 6

Oferta przewozowa Uniyersal Cargo. Według zamieszczonego fragmentu oferty, brytyjska firma Universal Cargo nie oferuje przewozu ładunków transportem

Rodzaj użytego środka transportu	Wagony o ładowności do 25 ton	Wagony o ładowności powyżej 25 ton	Statki morskie	Pojazdy drogowe o ładowności do 12 t	Pojazdy drogowe o ładowności powyżej 12 t
Cennik przewozu	do 300 km – 1 200 zł od 301 do 500 km – 1 800 zł powyżej 501 km – 2 800 zł	Stawki jak dla wagonów do 25 ton powiększone o współczynnik korygujący	Za każdą tonę nadanego ładunku 300 zł na odległość do 500 km	za każdy kilometr 3,8 zł	do 150 km – 700 zł od 151 do 300 km – 1 100 zł powyżej 301 km – 1 800 zł

A. morskim.

B. drogowym.

C. kolejowym.

D. lotniczym.

Odpowiedź "lotniczym" jest poprawna, ponieważ w analizowanym fragmencie oferty przewozowej firmy Universal Cargo nie ma wzmianki o transporcie lotniczym. W przemyśle transportowym, oferta usług przewozowych często obejmuje różne środki transportu, takie jak transport kolejowy, morski czy drogowy, co jest zgodne z dobrymi praktykami logistycznymi. W przypadku firm zajmujących się przewozem ładunków, ważne jest, aby jasno określić dostępne usługi, aby klienci mogli łatwo zrozumieć, jakie opcje są dla nich dostępne. Na przykład, transport lotniczy jest zazwyczaj stosowany w przypadku przesyłek wymagających szybkiej dostawy, takich jak dokumenty lub towary o dużej wartości. W tym przypadku brak oferty na transport lotniczy sugeruje ograniczenie w zakresie usług, które mogą być proponowane klientom. Warto zwrócić uwagę na różnice między każdym z tych środków transportu, co może mieć wpływ na wybór odpowiedniej metody przewozu w zależności od rodzaju ładunku oraz terminu dostawy.

Pytanie 7

Ile jednostek ładunku o wymiarach: długość 5,00 m, szerokość 1,80 m, wysokość 1,55 m oraz masie 9 000 kg można przetransportować środkiem transportu drogowego o wymiarach: długość 13,00 m, szerokość 2,40 m, wysokość 2,60 m i ładowności 16 ton?

A. 3 jednostki

B. 4 jednostki

C. 2 jednostki

D. 1 jednostkę

Odpowiedź, że można przewieźć 1 sztukę ładunku jest poprawna z kilku kluczowych powodów. Po pierwsze, aby określić, ile sztuk ładunku można załadować do środka transportu, należy wziąć pod uwagę zarówno wymiary ładunku, jak i dostępne wymiary przestrzeni ładunkowej pojazdu, a także masę ładunku w porównaniu do ładowności. Wymiary ładunku wynoszą 5,00 m x 1,80 m x 1,55 m, co daje objętość 14,01 m³. Z kolei wymiary przestrzeni ładunkowej pojazdu wynoszą 13,00 m x 2,40 m x 2,60 m, co daje objętość 80,76 m³. Zatem pod względem objętości przestrzeń jest wystarczająca na więcej niż jedną sztukę ładunku. Jednak kluczowym ograniczeniem jest masa. Ładowność pojazdu wynosi 16 ton, co oznacza, że może on przewieźć 16 000 kg. Jedna sztuka ładunku waży 9 000 kg, co oznacza, że po załadunku jednej sztuki pozostaje tylko 7 000 kg dostępnej ładowności, co nie pozwala na przewóz kolejnej sztuki ładunku, ponieważ ta również waży 9 000 kg. Dlatego prawidłowa odpowiedź to 1 sztuka, co jest zgodne z zasadami transportu drogowego, które uwzględniają zarówno wymiary, jak i masę przewożonego ładunku.

Pytanie 8

Co oznacza formuła handlowa Incoterms 2020 FCA (Free Carrier)?

A. loco magazyn dostawcy

B. franco statek

C. franco przewoźnik

D. loco magazyn odbiorcy

Formuła handlowa Incoterms 2020 FCA (Free Carrier) oznacza, że sprzedawca jest zobowiązany do dostarczenia towaru do wyznaczonego przewoźnika w umówionym miejscu, które jest zazwyczaj wskazane w kontrakcie. Oznacza to, że ryzyko przenosi się na kupującego w momencie, gdy towar zostanie dostarczony do przewoźnika. W praktyce, sprzedawca może również zorganizować transport do tego punktu, co jest szczególnie przydatne w przypadku przeładunków w magazynie. Umożliwia to elastyczność w dostosowywaniu procesów logistycznych do potrzeb obu stron. Przykładowo, jeśli umowa dotyczy transportu kontenerowego, sprzedawca może dostarczyć towar do terminalu, gdzie przewoźnik przejmuje odpowiedzialność. Zrozumienie tego terminu jest istotne w kontekście zarządzania ryzykiem i kosztami transportu, a także w negocjacjach umów handlowych. Wiedza na temat FCA pozwala na skuteczniejsze planowanie łańcucha dostaw, co jest kluczowe dla konkurencyjności na rynku. Warto również zauważyć, że FCA może być stosowane zarówno w transporcie krajowym, jak i międzynarodowym, co czyni go uniwersalnym narzędziem w handlu międzynarodowym.

Pytanie 9

Której informacji brakuje w przedstawionym fragmencie umowy przewozu?

Umowa przewozu
Zawarta dnia 01.09.2016 r. w Warszawie pomiędzy FHU Promyk ul. Słoneczna 10, Warszawa zwanym dalej Zleceniodawcą
§ 1
Zleceniobiorca zobowiązuje się do przewozu 33 paletowych jednostek ładunkowych z napojami.
§ 2
Przewóz ładunku nastąpi w terminie 10 dni od daty podpisania niniejszej umowy.
§ 3
Dostawa towaru nastąpi jednorazowo do magazynu Odbiorcy: Hurtownia XY Poznań, ul. Kwiatowa 9.
§ 4
Zleceniodawca za wykonanie przewozu otrzyma wynagrodzenie w wysokości 4 000 zł netto (VAT 23%).
§ 5
Koszt transportu wyrobów obciąża Zleceniodawcę.
§ 6
Wynagrodzenie płatne będzie w terminie 14 dni od daty złożenia zatwierdzonego rachunku.

A. Stawki podatku VAT.

B. Terminu płatności za usługę.

C. Wysokości wynagrodzenia.

D. Danych zleceniobiorcy.

To, że brakuje danych zleceniobiorcy, to ważny problem w tej umowie przewozu. Wiesz, w praktyce każda umowa powinna mieć pełne dane obu stron, żeby uniknąć późniejszych kłopotów. Bez tych informacji może być ciężko, zwłaszcza jak przyjdzie do rozwiązania jakichś sporów. Wyobraź sobie sytuację, gdzie zleceniobiorca nie robi swojej roboty, a zleceniodawca nie ma pojęcia, jak go znaleźć, żeby się jakoś dogadać. To właśnie dlatego dobrze jest mieć wszystko na papierze. Szczególnie w branży transportowej, gdzie musi być jasno, kto z kim współpracuje. I nie zapomnij, że oprócz danych kontaktowych ważne są też numery identyfikacyjne, jak NIP czy REGON, bo to wszystko ułatwia współpracę i jest istotne dla bezpieczeństwa transakcji.

Pytanie 10

Formuła EXW-Ex Works, która może być zawarta w zleceniu spedycyjnym, jest stosowana według

A. rodzajów rozliczeń

B. reguł Incoterms

C. systemów transportu drogowego

D. Ogólnych Polskich Warunków Spedycji

Odpowiedź "regułami Incoterms" jest jak najbardziej trafna. EXW, czyli Ex Works, to jedna z tych międzynarodowych reguł handlowych, które są ustalane przez Międzynarodową Izbę Handlową. Takie zasady są naprawdę pomocne, bo ułatwiają sprzedaż międzynarodową i jasno określają, kto jest odpowiedzialny za co. Przykładowo, przy EXW sprzedający daje towar w swoim zakładzie, a kupujący musi sam ogarnąć transport i wszystkie formalności, co czasem może być sporym wyzwaniem. Wyobraź sobie producenta w Polsce, który sprzedaje maszyny niemieckiemu kontrahentowi. W takiej sytuacji to Niemiec musi zorganizować transport i wszystko, co z tym związane. Znajomość zasad Incoterms, jak EXW, to klucz do efektywnego zarządzania w łańcuchu dostaw, moim zdaniem.

Pytanie 11

Co to jest strategia niskich cen?

A. Na wykorzystywaniu wysokich cen w krótkim czasie

B. Na zdefiniowaniu relatywnego poziomu cen danego towaru w porównaniu do przeciętnych cen na danym rynku produktowym

C. Na ustaleniu relatywnego poziomu cen poniżej przeciętnych cen na danym rynku produktowym

D. Na ustaleniu relatywnego poziomu cen wyżej niż przeciętne ceny na danym rynku produktowym

Strategia niskich cen nie polega na określeniu relatywnego poziomu cen w zbliżonej wysokości do cen przeciętnych na danym rynku, ponieważ takie podejście nie pozwala na wyróżnienie się na tle konkurencji. Ustalanie cen na poziomie przeciętnym może prowadzić do neutralizacji konkurencyjnych atutów, gdyż klienci często wybierają te marki, które oferują lepszą wartość w stosunku do ceny. Natomiast stosowanie zawyżonych cen w krótkim okresie nie jest zgodne z zasadami strategii niskich cen, a wręcz przeciwnie - może skutkować utratą klientów, którzy są coraz bardziej wrażliwi na ceny. Strategia ustalania relatywnego poziomu cen powyżej średnich cen rynkowych, jak sugeruje jedna z błędnych odpowiedzi, jest bardziej związana z pozycjonowaniem premium, które koncentruje się na luksusowych lub unikalnych produktach, a nie na strategii niskich cen. W praktyce, przedsiębiorstwa, które decydują się na strategię wyższych cen, muszą zaimplementować doskonałą jakość produktu oraz silną markę, aby uzasadnić te ceny. Warto pamiętać, że kluczowym elementem strategii niskich cen jest nie tylko obniżenie ceny, lecz także efektywne zarządzanie kosztami oraz wydajnością operacyjną, co pozwala na utrzymanie zyskowności mimo niższych cen. Błędy w myśleniu o strategii cenowej mogą prowadzić do nieefektywnego pozycjonowania produktów i negatywnego wpływu na wizerunek marki.

Pytanie 12

Materiały, które nie są odporne na warunki atmosferyczne oraz potrzebują określonych wartości temperatury i wilgotności podczas przechowywania, powinny być przechowywane w magazynach

A. półotwartych

B. otwartych

C. zamkniętych

D. półzamkniętych

Materiały nieodporne na warunki atmosferyczne oraz wymagające szczególnych parametrów dotyczących temperatury i wilgotności powinny być składowane w magazynach zamkniętych. Takie magazyny zapewniają kontrolowane warunki przechowywania, co jest kluczowe dla zachowania właściwości fizycznych i chemicznych materiałów, które mogą ulegać degradacji pod wpływem niekorzystnych warunków środowiskowych. Zastosowanie magazynów zamkniętych pozwala na minimalizację ryzyka ekspozycji na czynniki atmosferyczne, takie jak deszcz, wiatr, czy zmiany temperatury, które mogą prowadzić do zmniejszenia jakości przechowywanych materiałów. W praktyce, standardy ISO 22301 oraz normy dotyczące zarządzania ryzykiem wskazują na konieczność stosowania odpowiednich rozwiązań składowania, aby zapewnić bezpieczeństwo materiałów oraz zgodność z wymaganiami regulacyjnymi. Na przykład, w przypadku substancji chemicznych, przechowywanie ich w zamkniętych pomieszczeniach jest standardem, który pomaga w zapobieganiu niebezpiecznym reakcjom chemicznym, które mogą wystąpić w wyniku kontaktu z wilgocią czy innymi atmosferycznymi czynnikami.

Pytanie 13

Który organ wydaje zgodę kategorii IV na jednorazowe przemieszczenie pojazdu nienormatywnego po drogach krajowych w określonym czasie i po wyznaczonej trasie?

A. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad

B. Inspektor transportu drogowego

C. Prezydent miasta

D. Wojewoda

Odpowiedzi wskazujące na Inspektora transportu drogowego, prezydenta miasta oraz wojewodę są niepoprawne, ponieważ każda z tych instytucji pełni odrębne funkcje w systemie zarządzania transportem w Polsce, które nie obejmują wydawania zezwoleń na przejazd pojazdów nienormatywnych po drogach krajowych. Inspektor transportu drogowego odpowiada głównie za kontrolę i nadzór nad przestrzeganiem przepisów transportowych, a nie za wydawanie zezwoleń. Prezydent miasta, z kolei, ma kompetencje związane z zarządzaniem drogami miejskimi, ale nie ma uprawnień do podejmowania decyzji dotyczących dróg krajowych, które podlegają GDDKiA. Wojewoda w zakresie swojego działania zajmuje się koordynacją polityki transportowej w regionie, jednak jego kompetencje również nie obejmują wydawania zezwoleń dla pojazdów nienormatywnych poruszających się po drogach krajowych. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych niepoprawnych odpowiedzi często wynikają z niepełnego zrozumienia struktury administracyjnej w Polsce oraz roli poszczególnych organów w systemie transportowym. Kluczowe jest zrozumienie, że tylko GDDKiA ma kompetencje w tej dziedzinie, co w praktyce zapewnia spójność i bezpieczeństwo w zarządzaniu ruchem na drogach krajowych.

Pytanie 14

Nadawca zlecił spedytorowi zorganizowanie transportu 180 kontenerów z Gdyni do Szanghaju. Jaką metodę transportu wybierze spedytor, jeśli priorytetem nadawcy są jak najniższe koszty usługi, a nie szybkość dostawy ładunku?

A. Lotniczej

B. Morskiej

C. Drogowej

D. Kolejowej

Odpowiedź morskiej transportu jest prawidłowa, gdyż przewóz kontenerów drogą morską jest jedną z najtańszych opcji dostępnych w logistyce. Transport morski jest idealny dla dużych ładunków, takich jak kontenery, ponieważ umożliwia przewożenie znacznych ilości towarów w jednorazowym kursie, co przekłada się na niższe koszty jednostkowe. Przykładowo, linie żeglugowe oferują konkurencyjne stawki frachtowe, a także różnorodne opcje dostaw, co czyni go atrakcyjnym dla nadawców, którzy nie mają pilnej potrzeby dostarczenia towaru. W przypadku przesyłek międzynarodowych, standardowe praktyki obejmują korzystanie z kontenerów 20’ i 40’, które są przeznaczone do transportu morskim, zapewniając optymalizację przestrzeni ładunkowej. Dodatkowo, transport morski jest odpowiedni dla towarów, które mogą być składowane przez dłuższy czas, co również sprzyja redukcji kosztów. W kontekście współczesnych standardów, zastosowanie systemów zarządzania łańcuchem dostaw i technologii informacyjnych w transporcie morskim dodatkowo usprawnia procesy logistyczne, co przekłada się na oszczędności dla nadawców.

Pytanie 15

Regulacje dotyczące transportu ładunków niebezpiecznych koleją oznaczane są skrótem

A. CMR

B. RID

C. IMDG

D. ADR

IMDG odnosi się do Międzynarodowych Przepisów dotyczących Transportu Morskiego towarów niebezpiecznych, a nie kolejowego. Oznacza to, że odpowiednie regulacje dla transportu morskiego różnią się od tych stosowanych dla transportu kolejowego. Wybór tej odpowiedzi może sugerować brak zrozumienia różnorodności przepisów dotyczących różnych środków transportu, co jest kluczowe w branży logistycznej, gdzie różne metody transportu mają swoje specyficzne regulacje. Podobnie, ADR dotyczy międzynarodowego transportu drogowego towarów niebezpiecznych, a CMR reguluje przewozy drogowe w kontekście umowy o przewóz towarów. Użytkownik, który wybiera te odpowiedzi, może nie zauważać, że każdy z tych skrótów odnosi się do innego środka transportu i innego zestawu regulacji. Zrozumienie kontekstu, w jakim stosowane są różne regulacje, jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i zgodności w przewozie towarów niebezpiecznych. W praktyce, stosowanie niewłaściwych przepisów może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, w których towar nie jest odpowiednio zabezpieczony lub oznakowany, co zwiększa ryzyko ich przewozu. Dlatego tak ważne jest, aby mieć pełną świadomość obowiązujących przepisów w odniesieniu do konkretnego środka transportu.

Pytanie 16

Zgodnie z zasadami INCOTERMS 2010 wydatki związane z oznaczaniem oraz przygotowaniem towaru do transportu są obowiązkiem firmy

A. spedycyjnej

B. przewozowej

C. sprzedającej

D. kupującego

Zgodnie z zasadami INCOTERMS 2010, koszty oznakowania oraz przygotowania towaru do transportu ponosi sprzedający. Jest to jedna z kluczowych zasad, które mają na celu określenie odpowiedzialności stron w transakcjach międzynarodowych. Sprzedający zobowiązany jest do odpowiedniego przygotowania towaru, co obejmuje nie tylko jego pakowanie, ale również oznakowanie zgodne z wymaganiami transportowymi oraz przepisami prawa. Przykładowo, w przypadku eksportu towarów do krajów spoza Unii Europejskiej, sprzedający musi zadbać o to, aby towary były odpowiednio oznakowane, co ułatwia zarówno transport, jak i odprawę celną. Dobre praktyki sugerują, aby sprzedający zawsze sprawdzał wymagania dotyczące oznakowania w kraju docelowym, aby uniknąć problemów na etapie transportu. Przestrzeganie tych zasad może prowadzić do zwiększenia efektywności całego procesu logistycznego oraz zmniejszenia ryzyka ewentualnych strat finansowych związanych z nieprawidłowym przygotowaniem towaru.

Pytanie 17

Firma zajmująca się transportem stosuje marżę na poziomie 15 %, a podatek od świadczonych usług wynosi 23%. Jaki będzie całkowity koszt za usługi, których koszt wytworzenia to 2 800,00 zł?

A. 3 220,00 zł

B. 3 690,90 zł

C. 3 444,00 zł

D. 3 960,60 zł

Aby obliczyć koszt brutto za usługi transportowe, należy najpierw uwzględnić marżę, która w tym przypadku wynosi 15%. Koszt wytworzenia usługi wynosi 2 800,00 zł, co oznacza, że dodajemy do tego 15% marży: 2 800,00 zł * 0,15 = 420,00 zł. Następnie dodajemy tę kwotę do kosztu wytworzenia: 2 800,00 zł + 420,00 zł = 3 220,00 zł. Jednak to jeszcze nie jest koniec obliczeń. Koszt brutto obejmuje także podatek VAT, który wynosi 23%. Aby obliczyć VAT, obliczamy 23% z kwoty 3 220,00 zł: 3 220,00 zł * 0,23 = 740,60 zł. Następnie dodajemy tę kwotę do wartości netto: 3 220,00 zł + 740,60 zł = 3 960,60 zł. W praktyce takie obliczenia są niezwykle istotne dla przedsiębiorstw, aby określić właściwe ceny oferowanych usług, uwzględniając zarówno koszty produkcji jak i wymagania podatkowe. Dzięki temu przedsiębiorstwo może zapewnić sobie odpowiednią rentowność.

Pytanie 18

Zgodnie z zapisami formuła EXW norm INCOTERMS 2010 nakłada na sprzedającego obowiązek

"Ex Works" means that the seller delivers when he places the goods at the disposal of the buyer at the seller's premises or at another named place. The seller does not need to load the goods on any collecting vehicle, nor does it need to clear the goods for export, where such clearance is applicable.

A. dostarczenia ładunku do portu morskiego wskazanego przez kupującego.

B. załadowania ładunku na główny środek transportu i dokonania odprawy celnej.

C. dostarczenia towaru na terminal w celu przeładunku na inne środki transportu.

D. wydania ładunku w magazynie sprzedającego.

Formuła EXW (Ex Works, z ang. z zakładu) w standardach Incoterms 2010 określa, że sprzedający ma obowiązek wydania towaru w swoim zakładzie, co oznacza, że odpowiedzialność za dalszy transport oraz wszystkie związane z nim koszty spoczywają na kupującym. W praktyce, gdy sprzedający wydaje towar w swoim magazynie, kupujący jest odpowiedzialny za jego załadunek, transport do miejsca docelowego oraz odprawę celną. Takie podejście jest często stosowane w transakcjach międzynarodowych, gdzie sprzedający chce ograniczyć swoje zobowiązania. Kluczowe w tej formule jest zrozumienie, że sprzedający nie ma obowiązku organizacji transportu ani ponoszenia kosztów związanych z przewozem. Umożliwia to kupującym elastyczność w wyborze dostawcy transportu i trasy, a także może prowadzić do zmniejszenia całkowitych kosztów logistycznych, jeśli kupujący dysponuje lepszymi warunkami transportu. Znajomość EXW jest niezbędna dla każdej osoby zajmującej się handlem międzynarodowym.

Pytanie 19

Regulacje dotyczące czasu jazdy pojazdów, przerw dla kierowców oraz okresów odpoczynku są zawarte w

A. umowa ADR i umowa AETR

B. umowa CMR i rozporządzenie (EWG) 3821/85

C. umowa AETR i rozporządzenie (WE) 561/2006

D. umowa ADR i umowa CMR

Umowa AETR oraz rozporządzenie (WE) 561/2006 stanowią kluczowe regulacje dotyczące norm czasu prowadzenia pojazdów, przerw kierowców oraz okresów odpoczynku. Umowa AETR (Europejska Umowa dotycząca Pracy Kierowców) odnosi się do międzynarodowego transportu drogowego i jest stosowana w krajach, które ją ratyfikowały. Z kolei rozporządzenie (WE) 561/2006 reguluje te same kwestie w kontekście transportu wewnętrznego w krajach Unii Europejskiej. Przykładem zastosowania tych norm jest konieczność przestrzegania maksymalnych czasów prowadzenia pojazdu, które wynoszą 9 godzin dziennie (można je wydłużyć do 10 godzin nie więcej niż dwa razy w tygodniu) oraz obowiązek robienia przerw co 4,5 godziny. Wytyczne te mają na celu zwiększenie bezpieczeństwa na drogach oraz ochronę zdrowia kierowców, co jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi, takimi jak promowanie odpowiedzialnej pracy kierowców. Przestrzeganie tych norm nie tylko chroni kierowców, ale również zwiększa efektywność transportu poprzez ograniczenie ryzyka wypadków drogowych.

Pytanie 20

Ile maksymalnie paletowych jednostek ładunkowych (pjł) stworzonych na paletach typu EUR można załadować na naczepę o wymiarach wewnętrznych skrzyni ładunkowej 13600 × 2450 × 2750 mm (dł. × szer. × wys.) oraz ładowności 24 000 kg? Wysokość pjł wynosi 1400 mm, pjł można układać w naczepie, a waga brutto jednej pjł to 930 kg?

A. 26 pjł

B. 34 pjł

C. 33 pjł

D. 25 pjł

Odpowiedzi 26, 34 i 33 pjł są niepoprawne z powodu błędów w obliczeniach dotyczących wymagań przestrzennych i ładowności naczepy. W przypadku 26 pjł, można by pomyśleć, że zwiększamy liczbę jednostek ładunkowych ponad realne możliwości naczepy. Po uwzględnieniu wymagań przestrzennych, należy zauważyć, że naczepa, której wysokość wynosi 2750 mm, może pomieścić jedynie jedną warstwę pjł o wysokości 1400 mm w pionie. W związku z tym, maksymalna liczba pjł, które można ułożyć w pionie, wynosi 1. Odpowiedź 34 pjł sugeruje, że istnieje możliwość załadunku większej liczby jednostek, co jest niemożliwe z uwagi na ograniczenia wymiarowe naczepy. Dodatkowo, nie uwzględniono obliczeń dotyczących ładowności. Każda pjł waży 930 kg, a maksymalna ładowność naczepy to 24000 kg. Przy 34 pjł, całkowita waga wynosiłaby 31620 kg, co jest o 7620 kg większe niż dozwolona ładowność, co stanowi poważne naruszenie przepisów. Typowym błędem myślowym jest pomijanie ograniczeń związanych z wymiarami i ładownością jednostek transportowych, co prowadzi do nierealistycznych ocen. Standardy branżowe, takie jak normy transportowe, zalecają dokładne obliczania parametrów ładunkowych, aby uniknąć przekroczenia dozwolonych limitów i zapewnić bezpieczeństwo w transporcie.

Pytanie 21

Które opakowanie zbiorcze należy wybrać, ze względu na optymalne wypełnienie wewnętrzne, w celu zapakowania 33 szt. ładunku, ułożonego w pionie, o wymiarach zewnętrznych 0,2 x 0,5 x 0,6 m (dł. x szer. x wys.)?

Opakowanie zbiorcze	Wymiary wewnętrzne opakowania zbiorczego (dł. x szer. x wys.) [mm]
A.	1 800 x 1 500 x 700
B.	900 x 1 200 x 1 150
C.	2 250 x 1 550 x 650
D.	1 200 x 1 850 x 1 600

A. Opakowanie D.

B. Opakowanie C.

C. Opakowanie B.

D. Opakowanie A.

Opakowanie C jest optymalnym wyborem do pakowania 33 sztuk ładunku o wymiarach 0,2 x 0,5 x 0,6 m, ponieważ jego objętość jest wystarczająca, aby pomieścić załadunek bez zbędnych strat przestrzeni. W praktyce, dobór odpowiedniego opakowania zbiorczego powinien być przeprowadzony z uwzględnieniem wymagań logistycznych oraz specyfiki towaru. Na przykład, w branży transportowej stosuje się różne standardy (np. ISO), które definiują minimalne i maksymalne wymagania dotyczące wymiarów i wagi opakowań. Wybór opakowania C zminimalizuje ryzyko uszkodzenia towaru podczas transportu, ponieważ nie będzie on nadmiernie luźny w opakowaniu, co mogłoby prowadzić do przesunięcia ładunku. Dobre praktyki w zakresie pakowania sugerują, aby dostosować objętość opakowania do wymiarów ładunku, co zwiększa efektywność transportu i magazynowania. Warto również rozważyć wpływ na środowisko, wybierając opakowania, które są bardziej przyjazne dla środowiska, co jest obecnie kluczowym aspektem w branży logistycznej.

Pytanie 22

Przedsiębiorstwo otrzymało zlecenie załadunku i przewozu ładunku umieszczonego na 18 paletach każda o wadze brutto 900 kg na odległość 200 km. Która oferta jest najtańsza dla realizacji całego zlecenia?

Oferta A.	Oferta B.	Oferta C.	Oferta D.
do 20 palet - 2,45 zł/km	do 1 tony - 2,60 zł/km	do 100 km - 200,00 zł	do 100 km - 400,00 zł
21-30 palet - 3,45 zł/km	1,01-3 tony - 2,80 zł/km	od 101 km - 400,00 zł	od 101 km - 800,00 zł
31-33 palet - 4,45 zł/km	3,01-24 ton - 2,90 zł/km	od 201 km - 600,00 zł	od 201 km - 1 000,00 zł
Załadunek 1 palety 0,50 zł	Załadunek 1 palety 1,00 zł	Załadunek 1 palety 3,50 zł	-----------------------------

A. A.

B. D.

C. B.

D. C.

Analizując pozostałe oferty, widzimy, że niektóre z nich, mimo pierwszego wrażenia, mogą wydawać się atrakcyjne cenowo, jednak po bliższym przyjrzeniu się ich kosztom, okazuje się, że nie są one najlepszym rozwiązaniem. Oferta A, która opiewa na kwotę 699 zł, jest droższa od oferty C, co już powinno budzić wątpliwości. Natomiast oferta B, mimo niższej ceny 598 zł, nie została uznana za najtańszą z powodu dodatkowych opłat, które mogą się pojawić w trakcie realizacji zlecenia, co jest typowym błędem myślowym. Wiele osób popełnia błąd polegający na wyborze oferty wyłącznie na podstawie ceny, nie biorąc pod uwagę całkowitego kosztu realizacji, który obejmuje również dodatkowe usługi. Oferta D zaś, wyceniona na 1000 zł, jest zdecydowanie najdroższa, co czyni ją niekonkurencyjną. Kluczowe jest, aby w procesie podejmowania decyzji kierować się nie tylko kosztami, ale również jakością usług i doświadczeniem przewoźnika, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży transportowej. Zrozumienie tych aspektów jest niezbędne do podejmowania świadomych i efektywnych decyzji biznesowych.

Pytanie 23

Który typ magazynu znajduje się w miejscu produkcji danych zapasów?

A. Wysyłkowy

B. Regionalny

C. Zakładowy

D. Centralny

Odpowiedź "Zakładowy" jest prawidłowa, ponieważ magazyn zakładowy jest miejscem, w którym przechowywane są zapasy produkcyjne bezpośrednio związane z działalnością danego zakładu. W praktyce oznacza to, że wszelkie surowce, półprodukty oraz gotowe wyroby są składowane w przestrzeni, która umożliwia efektywne zarządzanie ich obiegiem. Magazyny zakładowe często stosują różne systemy zarządzania zapasami, takie jak FIFO (First In, First Out) czy LIFO (Last In, First Out), które pomagają w utrzymaniu porządku i optymalizacji procesów logistycznych. Przykładowo, w branży produkcyjnej, gdzie czasami zachodzi konieczność szybkiego wprowadzenia towarów do obrotu, magazyn zakładowy jest kluczowym punktem, który umożliwia sprawne skompletowanie zamówień. Dobre praktyki w zarządzaniu magazynem zakładowym obejmują także wdrażanie systemów ERP (Enterprise Resource Planning), które integrują procesy zarządzania zapasami z innymi obszarami działalności przedsiębiorstwa, co prowadzi do poprawy efektywności operacyjnej.

Pytanie 24

Który typ zezwolenia umożliwia przeprowadzenie transportu przez terytorium określonego kraju, nie przyznając prawa do załadunku lub wyładunku na jego obszarze?

A. Tranzytowe

B. Kabotażowe

C. Loco

D. Kr-3

Zezwolenie loco, w przeciwieństwie do zezwolenia tranzytowego, pozwala na załadunek i wyładunek towarów w kraju, w którym transport się odbywa. To zezwolenie jest stosowane w przypadku przewozów krajowych lub lokalnych, gdzie operator transportowy prowadzi działalność w obrębie jednego kraju. Typowym błędem jest mylenie tych dwóch rodzajów zezwoleń, co może prowadzić do nieporozumień w planowaniu transportu. Z kolei zezwolenie kabotażowe dotyczy przewozów wewnętrznych, które są realizowane przez przewoźnika zagranicznego w innym kraju, co z kolei wymaga spełnienia dodatkowych warunków dotyczących rejestracji i limitów czasowych. Posiadanie kabotażowego zezwolenia umożliwia przewoźnikom wykonywanie usług transportowych na terenie innego kraju, co jest sprzeczne z zasadą tranzytu. Natomiast Kr-3 nie jest standardowym rodzajem zezwolenia transportowego w kontekście międzynarodowym. Błędem jest uznawanie tych zezwoleń za tożsame z tranzytowym, co może prowadzić do problemów prawnych i finansowych w działalności przedsiębiorstw transportowych. Zrozumienie różnic między tymi rodzajami zezwoleń jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania w branży transportowej.

Pytanie 25

Jaką wagę obliczeniową należy zastosować do wyliczenia frachtu za 12 sztuk paczek o wymiarach
0,7 x 0,8 x 0,4 m (dł. x szer. x wys.) każda, jeżeli przelicznik 1m³ = 1 000 kg?

A. 3 360 kg

B. 2 688 kg

C. 6 720 kg

D. 3 840 kg

Aby obliczyć wagę obliczeniową przesyłek na podstawie ich wymiarów, należy najpierw obliczyć objętość jednej przesyłki, a następnie pomnożyć ją przez ilość przesyłek oraz przelicznik wagowy. W tym przypadku, wymiary jednej przesyłki wynoszą 0,7 m x 0,8 m x 0,4 m. Obliczamy objętość: 0,7 * 0,8 * 0,4 = 0,224 m³. Następnie mnożymy tę wartość przez liczbę przesyłek: 0,224 m³ * 12 = 2,688 m³. Ponieważ przelicznik wynosi 1 m³ = 1 000 kg, to waga obliczeniowa wynosi 2,688 m³ * 1 000 kg/m³ = 2,688 kg. Tego typu obliczenia są standardowo stosowane w logistyce do ustalania kosztów transportu, gdzie waga obliczeniowa (czyli objętość przeliczone na wagę) jest kluczowym czynnikiem wpływającym na fracht. Używanie obliczeń opartych na objętości zamiast rzeczywistej wagi jest szczególnie istotne w przypadku lekkich, ale objętnych przesyłek, co jest zgodne z praktykami w branży transportowej.

Pytanie 26

Do załadunku kontenerów na wagony kolejowe w obrębie bocznicy kolejowej wykorzystamy urządzenie do transportu wewnętrznego?

A. wóz kontenerowy podsiębierny

B. żuraw samochodowy

C. wózek unoszący

D. wóz kontenerowy wysięgnikowy

Wóz kontenerowy podsiébierny, chociaż to też jakieś urządzenie transportowe, nie nadaje się do załadunku kontenerów na wagony. Jego działanie opiera się na innym typie transportu, co nie spełnia potrzeb bocznic, gdzie trzeba podnosić ciężkie kontenery. Żuraw samochodowy jest co prawda wszechstronny i można go używać w różnych miejscach, ale nie radzi sobie w wąskich przestrzeniach bocznic, bo manewrowanie tam jest dość trudne. A wózek unoszący to już zupełnie inna bajka, bo jest przeznaczony do mniejszych ładunków i nie ma odpowiedniej mocy do obsługi dużych kontenerów. Często ludzie popełniają błędy, nie myśląc o specyfice sprzętu i wymagań operacyjnych, co prowadzi do złych decyzji. Musimy pamiętać, że wybierając urządzenie transportowe, warto zwrócić uwagę nie tylko na jego ogólne cechy, ale też na konkretne zastosowanie, bo to naprawdę wpłynie na efektywność całego procesu logistycznego.

Pytanie 27

Kwota określona w umowie ubezpieczenia, która stanowi maksymalny poziom odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń w ramach umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, to

A. franszyza warunkowa

B. regres ubezpieczeniowy

C. suma gwarancyjna

D. suma ubezpieczenia

Franszyza warunkowa to mechanizm, w którym ubezpieczający ponosi część szkody, a ubezpieczyciel wypłaca odszkodowanie tylko po przekroczeniu ustalonego limitu. Nie jest to pojęcie związane z górną granicą odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń, ale raczej z określeniem warunków, przy których ubezpieczyciel zaczyna pokrywać szkody. Z kolei suma ubezpieczenia odnosi się do wartości przedmiotu ubezpieczenia, a nie do limitu odpowiedzialności ubezpieczyciela, co często prowadzi do nieporozumień. Warto podkreślić, że suma ubezpieczenia może być niższa niż suma gwarancyjna, co sprawia, że te dwa pojęcia są czasami mylone. Regres ubezpieczeniowy dotyczy sytuacji, w której ubezpieczyciel, który wypłacił odszkodowanie, ma prawo do dochodzenia roszczeń od osoby odpowiedzialnej za szkodę, co również nie ma związku z górną granicą odpowiedzialności. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie tych terminów, co może prowadzić do błędnych interpretacji w umowach ubezpieczeniowych. Zrozumienie różnicy między tymi pojęciami jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania ryzykiem oraz dla skutecznego korzystania z ochrony ubezpieczeniowej.

Pytanie 28

Która z formuł INCOTERMS 2010 zobowiązuje sprzedającego do dostarczenia towaru w pobliżu burty statku w porcie załadunku, podczas gdy kupujący musi zawrzeć umowę przewozu i powiadomić sprzedającego o nazwie statku, miejscu załadunku oraz terminie dostarczenia ładunku do portu załadunku?

A. EXW

B. CIF

C. DDP

D. FAS

Formuła INCOTERMS 2010, która odnosi się do dostarczenia towaru wzdłuż burty statku w porcie załadunku, to FAS (Free Alongside Ship). W tej formule sprzedający ma obowiązek dostarczyć towar wzdłuż burty statku, co oznacza, że ryzyko i koszty związane z transportem przechodzą na kupującego w momencie, gdy towar jest dostarczony w pobliżu statku. Kupujący z kolei zobowiązany jest do zawarcia umowy przewozu oraz poinformowania sprzedającego o nazwie statku, miejscu załadunku i terminie dostawy ładunku do portu załadunku. Dzięki temu FAS jest szczególnie przydatne w transakcjach międzynarodowych, gdzie kontrola nad transportem i ryzykiem jest kluczowa. Przykładem zastosowania FAS może być sytuacja, w której sprzedający dostarcza ładunek do portu morskiego, a kupujący organizuje dalszy transport morski. Dzięki temu sprzedający ma ograniczoną odpowiedzialność za dalszy transport, co może zwiększyć jego efektywność operacyjną.

Pytanie 29

Zgodnie z przedstawionym fragmentem ustawy o podatku od towarów i usług przedsiębiorca realizujący usługę przewozu 10 stycznia bieżącego roku jest zobowiązany do wystawienia faktury za jej wykonanie najpóźniej do dnia

Fragment ustawy o podatku od towarów i usług
Art. 106i. 1.	Fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę (...)

A. 15 stycznia bieżącego roku.

B. 25 stycznia bieżącego roku.

C. 25 lutego bieżącego roku.

D. 15 lutego bieżącego roku.

Odpowiedź 15 lutego bieżącego roku jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług, termin wystawienia faktury za usługi przewozu powinien przypadać na 15. dzień miesiąca następującego po miesiącu, w którym usługa została wykonana. W tym przypadku, usługa przewozu miała miejsce 10 stycznia, co oznacza, że termin na wystawienie faktury upływa 15 lutego. W praktyce oznacza to, że przedsiębiorcy powinni planować swoje działania związane z fakturowaniem, aby nie przekroczyć ustawowych terminów, co mogłoby prowadzić do niepotrzebnych komplikacji podatkowych. Dobrą praktyką jest również monitorowanie terminów wystawiania faktur w systemach księgowych, aby zapewnić zgodność z obowiązującymi normami prawnymi.

Pytanie 30

Przepisy Ujednolicone o Umowie Międzynarodowego Przewozu Towarów Kolejami (CIM). Całkowity koszt przewozu i obsługi ładunku nadanego do przewoźnika kolejowego na terenie Polski wynosi 28 000,00 zł. Nadawca, zgodnie z ustaleniami z odbiorcą w Niemczech i zawartą umową pokrywa 50% z opłat za usługi. Jaki zapis musi umieścić nadawca w liście przewozowym?

1.	Nadawca, który bierze na swój rachunek całość lub część należności przewozowych, powinien wskazać to w liście przewozowym, używając jednego z następujących oświadczeń: a. "franko przewoźne", jeżeli bierze na swój rachunek tylko przewoźne, b. "franko przewoźne oraz (...)", jeżeli bierze na swój rachunek oprócz przewoźnego inne należności; powinien on określić dokładnie te należności; uzupełnienia, które mogą dotyczyć tylko opłat dodatkowych lub innych należności, powstałych począwszy od przyjęcia przesyłki do przewozu aż do jej wydania, a także opłat pobieranych przez władze celne lub inne władze administracyjne, nie powinny prowadzić do podziału kwoty ogólnej tej samej kategorii należności (np. kwoty ogólnej ceł i innych opłat należnych władzom celnym, przy czym podatek od wartości dodanej uważa się za oddzielną kategorię należności), c. franko przewoźne do X" (X oznacza nazwę taryfowego punktu stycznego sąsiadujących krajów), jeżeli bierze na swój rachunek przewoźne do X, d. "franko przewoźne oraz (...) do X" (X oznacza nazwę taryfowego punktu stycznego sąsiadujących krajów), jeżeli bierze na swój rachunek, oprócz przewoźnego, inne należności do X, z wyłączeniem wszystkich należności odnoszących się do następnego kraju lub kolei; postanowienia punktu ii stosuje się przez analogię, e. "franko wszystkie należności przewozowe", jeżeli bierze na swój rachunek wszystkie należności przewozowe (przewoźne, opłaty dodatkowe, cło i inne należności), f. "franko (...)", jeżeli bierze na swój rachunek określoną kwotę; kwotę tę należy podać w walucie kraju nadania, gdy postanowienia taryfy nie stanowią inaczej.

Nadawca, który bierze na swój rachunek całość lub część należności przewozowych, powinien wskazać to w liście przewozowym, używając jednego z następujących oświadczeń:
a. "franko przewoźne", jeżeli bierze na swój rachunek tylko przewoźne,
b. "franko przewoźne oraz (...)", jeżeli bierze na swój rachunek oprócz przewoźnego inne należności; powinien on określić dokładnie te należności; uzupełnienia, które mogą dotyczyć tylko opłat dodatkowych lub innych należności, powstałych począwszy od przyjęcia przesyłki do przewozu aż do jej wydania, a także opłat pobieranych przez władze celne lub inne władze administracyjne, nie powinny prowadzić do podziału kwoty ogólnej tej samej kategorii należności (np. kwoty ogólnej ceł i innych opłat należnych władzom celnym, przy czym podatek od wartości dodanej uważa się za oddzielną kategorię należności),
c. franko przewoźne do X" (X oznacza nazwę taryfowego punktu stycznego sąsiadujących krajów), jeżeli bierze na swój rachunek przewoźne do X,
d. "franko przewoźne oraz (...) do X" (X oznacza nazwę taryfowego punktu stycznego sąsiadujących krajów), jeżeli bierze na swój rachunek, oprócz przewoźnego, inne należności do X, z wyłączeniem wszystkich należności odnoszących się do następnego kraju lub kolei; postanowienia punktu ii stosuje się przez analogię,
e. "franko wszystkie należności przewozowe", jeżeli bierze na swój rachunek wszystkie należności przewozowe (przewoźne, opłaty dodatkowe, cło i inne należności),
f. "franko (...)", jeżeli bierze na swój rachunek określoną kwotę; kwotę tę należy podać w walucie kraju nadania, gdy postanowienia taryfy nie stanowią inaczej.

A. Franko 14 000,00 zł.

B. Franko 28 000,00 zł.

C. Franko przewoźne do Węgliniec.

D. Franko przewoźne oraz opłata za załadunek.

Poprawna odpowiedź, "franko 14 000,00 zł", jest zgodna z zasadami określonymi w Konwencji o międzynarodowym przewozie kolejami (COTIF). Zgodnie z tymi przepisami, nadawca ma obowiązek wskazać w liście przewozowym część kosztów przewozu, które pokrywa samodzielnie. W sytuacji, gdy całkowity koszt przewozu wynosi 28 000,00 zł, a nadawca pokrywa 50% z tej kwoty, oznacza to, że jego zobowiązanie wynosi 14 000,00 zł. Ważne jest, aby odpowiednio oznaczyć tę kwotę w dokumencie przewozowym, co umożliwi prawidłowe rozliczenie kosztów między nadawcą a przewoźnikiem. Przykład zastosowania tej wiedzy może wystąpić w praktyce, gdy firma transportowa musi dokładnie rozliczyć koszty przejazdu oraz obciążyć klientów zgodnie z ustaleniami. Właściwe oznaczenie kosztów w liście przewozowym jest kluczowe dla uniknięcia nieporozumień oraz potencjalnych sporów wynikających z niezgodności w rozliczeniach. Zastosowanie praktycznych przykładów oraz znajomości przepisów COTIF przyczynia się do efektywnego zarządzania kosztami w międzynarodowym przewozie towarów.

Pytanie 31

Tymczasowy eksport krajowych towarów poza polski obszar celny, mający na celu poddanie ich procesom przetwarzania oraz wprowadzenie do obrotu produktów uzyskanych w wyniku tych działań, z całkowitym lub częściowym zwolnieniem od cła, jest procedurą

A. uszlachetniania biernego

B. systemu zawieszeń

C. uszlachetniania czynnego

D. wywozu zarobkowego

Uszlachetnianie czynne, system zawieszeń oraz wywóz zarobkowy to pojęcia, które często są mylone z procedurą uszlachetniania biernego, jednak różnią się one zasadniczo w zakresie działania oraz celów. Uszlachetnianie czynne polega na wwozie towarów z kraju, które następnie są poddawane obróbce, a po ukończeniu procesów produkcyjnych, gotowe wyroby mogą być eksportowane, jednak wymaga to uiszczenia odpowiednich opłat celnych. W przypadku systemu zawieszeń mamy do czynienia z innymi regulacjami, które dotyczą czasowego zwolnienia z obowiązków celnych, ale niekoniecznie wiążą się z obróbką towarów poza granicami kraju. Z kolei wywóz zarobkowy zazwyczaj odnosi się do działalności związanej z eksportem usług lub towarów w celu osiągnięcia zysku, co nie jest bezpośrednio związane z procedurą obróbki towarów. Typowym błędem jest nieodróżnianie tych procedur i mylenie ich, co prowadzi do nieprawidłowego zrozumienia, jakie korzyści i obowiązki wiążą się z każdą z nich. Kluczowe jest zrozumienie, że każda z tych procedur ma swoje specyficzne zastosowania i wymogi, co musi być brane pod uwagę w kontekście strategii gospodarczej przedsiębiorstwa oraz zgodności z przepisami prawa celnego.

Pytanie 32

Tygodniowy łączny czas prowadzenia samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 t, przez jednego kierowcę, nie może przekroczyć

Rozporządzenie (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniające rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85

Artykuł 6

1. Dzienny czas prowadzenia pojazdu nie może przekroczyć 9 godzin. Jednakże dzienny czas prowadzenia pojazdu może zostać przedłużony do nie więcej niż 10 godzin nie częściej niż dwa razy w tygodniu.

2. Tygodniowy czas prowadzenia pojazdu nie może przekroczyć 56 godzin i nie może skutkować przekroczeniem maksymalnego tygodniowego czasu pracy ustalonego w dyrektywie 2002/15/WE.

3. Łączny czas prowadzenia pojazdu w ciągu dwóch kolejnych tygodni nie może przekroczyć 90 godzin.

4. Dzienny i tygodniowy czas prowadzenia pojazdu obejmuje cały czas prowadzenia pojazdu na terytorium Wspólnoty lub państwa trzeciego.

5. Kierowca zapisuje jako inną pracę cały czas określony w art. 4 pkt e), a także cały czas spędzony na prowadzeniu pojazdu używanego do działalności zarobkowej nieobjętego zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia oraz zapisuje wszelkie okresy gotowości określone w art. 15 ust. 3 lit. c) rozporządzenia (EWG) nr 3821/85 od ostatniego dziennego lub tygodniowego okresu odpoczynku. Zapisu tego dokonuje się ręcznie na wykresówce, na wydruku lub przy użyciu funkcji ręcznego wprowadzania danych do urządzenia rejestrującego.

A. 45 godzin.

B. 90 godzin.

C. 56 godzin.

D. 24 godzin.

Odpowiedź 56 godzin jest jak najbardziej na miejscu. Zgodnie z przepisami z Rozporządzenia (WE) nr 561/2006, kierowcy nie powinni przekraczać tego limitu w tygodniu. Chodzi tu o to, żeby wszyscy na drodze czuli się bezpieczniej, a kierowcy mieli czas na odpoczynek. Jeśli planujesz jakąś dłuższą trasę, to dobrze jest pamiętać o przerwach na regenerację, a dokumentowanie swoich godzin pracy też jest istotne. To ułatwia planowanie i pozwala uniknąć ewentualnych problemów. Firmy transportowe muszą także przestrzegać tych norm, bo w przeciwnym razie mogą spotkać je kary. Dlatego warto wiedzieć, jak te zasady działają, żeby być dobrym kierowcą i zawodowcem w branży.

Pytanie 33

Ciężarówką o ładowności 12 t przewieziono towar o masie 6 t z Radomia do Warszawy. Jaki jest współczynnik wykorzystania ładowności tego środka transportowego?

A. 0,18

B. 2,00

C. 0,50

D. 0,25

Obliczenie współczynnika wykorzystania ładowności jest naprawdę proste. Dzielimy masę ładunku, czyli w tym przypadku 6 ton, przez maksymalną ładowność auta, która wynosi 12 ton. A więc mamy 6 t / 12 t = 0,50. To oznacza, że wykorzystaliśmy 50% dostępnego miejsca w ciężarówce. Dlaczego to jest ważne? Bo pomaga ocenić, jak efektywnie używamy naszego transportu. W logistyce liczy się maksymalne wykorzystanie pojazdów, co wpływa na wydatki i emisję CO2. Monitorowanie tego współczynnika jest kluczowe w zarządzaniu flotą i optymalizacji transportu. Jeżeli wykorzystujemy pojazdy na pełen gaz, to nie tylko zwiększamy dochody firmy, ale też ograniczamy liczbę wyjazdów, co jest super z punktu widzenia ekologii.

Pytanie 34

Jaką średnią prędkość osiąga wózek widłowy, jeśli pokonuje 250 m w czasie 3 minut?

A. 5 km/h

B. 8 km/h

C. 15 km/h

D. 10 km/h

Średnia prędkość wózka widłowego została obliczona na podstawie odniesienia długości przebytej drogi do czasu jej pokonania. W tym przypadku, wózek widłowy pokonał dystans 250 m w czasie 3 minut. Aby obliczyć średnią prędkość, możemy użyć wzoru: prędkość = droga / czas. Przekształcamy czas z minut na godziny, co daje nam 3 min / 60 = 0,05 godziny. Następnie obliczamy prędkość: 250 m / 0,05 h = 5000 m/h, co po przeliczeniu na kilometry na godzinę daje 5 km/h. Jest to zgodne z normami operacyjnymi w logistyce, gdzie prędkość wózków widłowych nie powinna przekraczać określonych limitów dla zapewnienia bezpieczeństwa pracowników oraz efektywności operacji magazynowych. Zrozumienie tej koncepcji ma kluczowe znaczenie dla efektywnego zarządzania flotą wózków widłowych w różnych środowiskach pracy, gdzie bezpieczeństwo i wydajność są priorytetami.

Pytanie 35

Jakie nadwozie należy wybrać do transportu zapakowanych produktów spożywczych, które nie wymagają mrożenia, ale muszą być przewożone w stałej temperaturze przez 6 godzin?

A. chłodnia

B. cysterna

C. izoterma

D. firanka

Izoterma to typ nadwozia, który jest zaprojektowany do transportu towarów wymagających utrzymania stałej temperatury w trakcie przewozu, co jest kluczowe dla opakowanych artykułów spożywczych. W przypadku przewozu takich produktów, jak wędliny, nabiał czy świeże owoce, które mogą ulec zepsuciu w wyniku wahań temperatury, izoterma zapewnia odpowiednią izolację termiczną, co pozwala na zachowanie ich świeżości przez cały czas transportu. Przykładem zastosowania izotermy mogą być dostawy produktów spożywczych do supermarketów, gdzie temperatura wewnętrzna naczepy musi być kontrolowana, aby spełnić normy sanitarno-epidemiologiczne. W branży transportowej, izotermy są powszechnie stosowane w logistyce, ponieważ zapewniają elastyczność w dostosowywaniu temperatury, co jest zgodne z wymaganiami HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points), które określają zasady bezpieczeństwa żywności.

Pytanie 36

Zgodnie z którą zasadą INCOTERMS 2020 sprzedający ma obowiązek dostarczenia towaru na statek, zawarcia umowy przewozu drogą wodną oraz poniesienia kosztów transportu do portu przeznaczenia, podczas gdy kupujący odpowiada za przesyłkę od chwili, gdy towar znajdzie się na statku?

A. DAP

B. DDP

C. CFR

D. FCA

Wybór DDP (Delivered Duty Paid) jest nieprawidłowy, ponieważ w tej formule sprzedający ponosi pełną odpowiedzialność za towar aż do momentu dostarczenia go do miejsca przeznaczenia, w tym także opłaty celne i inne formalności związane z importem. Oznacza to, że kupujący nie przejmuje odpowiedzialności do momentu, kiedy towar nie zostanie dostarczony w ustalone miejsce. W przypadku DAP (Delivered at Place) odpowiedzialność sprzedającego kończy się w momencie dostarczenia towaru do ustalonego miejsca, jednak przed przejęciem go przez kupującego, co również nie odpowiada opisanej sytuacji. W opcji FCA (Free Carrier) sprzedający dostarcza towar do przewoźnika, co oznacza, że ryzyko przechodzi na kupującego jeszcze przed załadunkiem na statek, co także jest w sprzeczności z treścią pytania. Warto zwrócić uwagę, że błędne rozumienie tych terminów może prowadzić do nieporozumień w zakresie odpowiedzialności stron i skutków finansowych. Kluczowe znaczenie ma znajomość wytycznych INCOTERMS 2020, aby właściwie wybrać formułę, która najlepiej odpowiada specyfice transakcji. W praktyce, brak zrozumienia różnic między tymi formułami może skutkować błędami w zarządzaniu ryzykiem i kosztami, a także wpływać na relacje handlowe między stronami.

Pytanie 37

Jaką usługę spedytora można uznać za przynoszącą konkretne korzyści finansowe dla zleceniodawcy?

A. windykacja należności od licznych niewielkich klientów

B. promocja usług transportowych oraz obniżanie efektywności sprzedaży

C. konsolidacja małych przesyłek w ładunki całopojazdowe oraz redukcja kosztów transportu

D. wprowadzanie innowacyjnych usług logistycznych i metod przewozu

Propozycje związane z rozwijaniem nowych usług logistycznych i form przewozu, ściąganiem należności od wielu drobnych klientów, a także marketingiem usług transportowych, choć mogą wydawać się istotne, nie są bezpośrednio związane z osiąganiem wymiernych korzyści finansowych w kontekście przewozu. Rozwój nowych usług i form przewozu, mimo że jest ważny dla adaptacji do zmieniającego się rynku, nie gwarantuje natychmiastowych oszczędności czy redukcji kosztów dla zleceniodawcy. Usługi te są często kosztowne w implementacji i mogą wymagać znacznych zasobów finansowych oraz czasowych, co nie zawsze przekłada się na bezpośrednie korzyści. Z kolei ściąganie należności od drobnych klientów, mimo że jest istotnym aspektem zarządzania finansami w przedsiębiorstwie, nie odnosi się do obszaru logistyki i nie wpływa na obniżenie kosztów transportu. Dodatkowo, marketing usług transportowych, zamiast zmniejszać efektywność sprzedaży, powinien koncentrować się na zwiększaniu jej efektywności. Błędne myślenie pojawia się, gdy zleceniodawcy koncentrują się na działaniach wsparcia administracyjnego i marketingowego, zamiast na podstawowych funkcjach optymalizacji kosztów transportu, które są kluczowe dla osiągnięcia efektywności i rentowności w branży logistycznej. Takie nieprawidłowe podejście prowadzi do marnotrawstwa zasobów i niedostatecznego wykorzystania potencjału operacyjnego, co może prowadzić do niekorzystnych rezultatów finansowych.

Pytanie 38

Wskaźnik efektywności technicznej wskazuje, w jakim zakresie

A. samochód ciężarowy miał wykorzystany przebieg i ładowność na określonej trasie

B. samochód ciężarowy miał zrealizowany przebieg w odniesieniu do masy przewożonego ładunku

C. tabor ciężarowy był sprawny technicznie oraz gotowy do przeprowadzenia transportu

D. tabor ciężarowy został użyty do realizacji transportu na ustalonej trasie

Wskaźnik gotowości technicznej to naprawdę ważna rzecz w zarządzaniu flotą ciężarówek. Bez tego, trudno mówić o efektywnych przewozach. Jak wybierasz odpowiedź, która mówi, że tabor jest sprawny i gotowy do jazdy, to jest to strzał w dziesiątkę. To nie tylko kwestia bezpieczeństwa, ale i efektywności działania. Regularne przeglądy i dbanie o samochody to podstawa, żeby wszystko działało jak należy. Wiesz, zgodnie z normami ISO 39001, organizacje powinny monitorować stan techniczny swoich pojazdów. Wysoka gotowość techniczna to mniejsze ryzyko awarii na drodze, co jest istotne dla zdrowia kierowców i innych uczestników ruchu. No i nie zapominajmy, że dobra flota to też dobra reputacja firmy. Muszą spełniać normy emisji spalin i inne prawne wymogi.

Pytanie 39

Jaką maksymalną odległość pokona kierowca w standardowym czasie jazdy między codziennymi przerwami, jeśli średnia prędkość samochodu wynosi 80 km/godz?

A. 880 km

B. 800 km

C. 700 km

D. 720 km

Poprawna odpowiedź to 720 km, co wynika z obliczeń opartych na standardowych zasadach dotyczących czasu jazdy i odpoczynku kierowcy. Zakładając, że kierowca jedzie z średnią prędkością 80 km/h, a maksymalny czas jazdy bez odpoczynku wynosi 9 godzin dziennie (zgodnie z przepisami drogowymi w wielu krajach, w tym w Unii Europejskiej), można łatwo obliczyć, że pokonany dystans wyniesie 720 km. Aby to obliczyć, wystarczy pomnożyć prędkość (80 km/h) przez czas jazdy (9 godzin): 80 km/h x 9 h = 720 km. Taka wiedza jest niezbędna dla kierowców zawodowych, którzy muszą zarządzać swoim czasem i dystansem, aby przestrzegać przepisów dotyczących czasu pracy i odpoczynku. Przykładem może być planowanie trasy przez kierowców ciężarówek, którzy muszą uwzględniać maksymalne odległości do przejechania w ciągu dnia, aby uniknąć kar związanych z przekroczeniem dozwolonych limitów czasu jazdy.

Pytanie 40

Jakiej techniki negocjacyjnej używa się, gdy decyzja jest podejmowana i realizowana bez wcześniejszego uzgodnienia z drugą stroną zasadności danego rozwiązania?

A. Tysiąca wyjątków

B. Faktów dokonanych

C. Pustego portfela

D. Ograniczonego pełnomocnictwa

Technika negocjacyjna znana jako 'fakty dokonane' polega na podejmowaniu decyzji i ich realizacji bez wcześniejszego uzgodnienia z drugą stroną, co sprawia, że ta strona ma niewielką możliwość reakcji czy negocjacji. W praktyce oznacza to, że jedna strona wprowadza zmiany lub wprowadza nowe zasady, które są już w mocy, co może zmusić drugą stronę do akceptacji sytuacji, która została już ustalona. Przykładem może być sytuacja, w której firma wprowadza nowe zasady pracy, informując pracowników o nich w dniu ich wprowadzenia, co pozostawia im jedynie do wyboru dostosowanie się do tych zasad lub rezygnację z pracy. Technika ta jest często stosowana w sytuacjach kryzysowych, gdzie szybkie działanie jest kluczowe, a negocjacje mogłyby opóźnić potrzebne decyzje. Warto jednak zauważyć, że stosowanie tej techniki może wpłynąć negatywnie na długotrwałe relacje z partnerami biznesowymi, dlatego powinna być stosowana ostrożnie, a w sytuacjach, gdzie inne metody negocjacyjne zawiodły. W kontekście standardów negocjacyjnych, 'fakty dokonane' mogą być postrzegane jako ryzykowne podejście, które powinno być stosowane z uwagą na możliwe konsekwencje.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej