Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 22:20
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 22:34

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Czym jest kompozycja w fotografii?

A. pokazanie dysharmonii w obrazie

B. harmonijny układ elementów tworzących spójną całość na płaszczyźnie

C. losowy, przypadkowy układ elementów

D. chaotyczny układ konstrukcji przestrzennych

Kompozycja w fotografii odnosi się do harmonijnego układu elementów, który tworzy spójną całość na płaszczyźnie obrazu. Właściwa kompozycja jest kluczowa dla przyciągnięcia uwagi widza oraz dla efektywnego przekazywania zamysłu artystycznego fotografa. Przykładem zastosowania kompozycji jest zasada trójpodziału, która dzieli obraz na dziewięć równych części, co pomaga w umiejscowieniu najważniejszych elementów w punktach przecięcia linii. W praktyce, umieszczając obiekt w jednym z tych punktów, można osiągnąć bardziej zrównoważony i interesujący kadr. Kolejnym przykładem jest wykorzystanie linii prowadzących, które prowadzą wzrok widza w kierunku głównego tematu zdjęcia. Dobrze zaplanowana kompozycja nie tylko wzmacnia estetykę fotografii, ale także ułatwia widzowi zrozumienie przekazu oraz kontekstu obrazu, co jest zgodne z dobrą praktyką w fotografii artystycznej.

Pytanie 2

Zastosowanie techniki przenikania obrazów (blending modes) w programach graficznych pozwala na

A. zwiększenie rozdzielczości obrazu bez utraty jakości

B. usunięcie szumów cyfrowych z niedoświetlonych partii obrazu

C. automatyczną korekcję balansu bieli

D. tworzenie efektów specjalnych poprzez określenie sposobu mieszania warstw

Wiele osób popełnia błąd, sądząc, że techniki przenikania obrazów są związane ze zwiększaniem rozdzielczości czy automatyczną korekcją kolorów. W rzeczywistości, zwiększenie rozdzielczości obrazu wymaga zastosowania algorytmów interpolacyjnych, które na podstawie istniejących pikseli generują nowe, ale nie mają nic wspólnego z mieszaniem warstw. Użycie przenikania obrazów nie wpłynie na jakość obrazu w kontekście rozdzielczości, ale raczej na sposoby, w jakie kolory i tekstury swoich warstw będą współdziałać. Automatyczna korekcja balansu bieli to proces, który ma na celu dostosowanie kolorów zdjęcia tak, aby wyglądały naturalnie w różnych warunkach oświetleniowych. Techniki przenikania obrazów nie są w stanie automatycznie analizować i korygować kolorów, lecz jedynie wpływają na wygląd warstw w stosunku do siebie. Usuwanie szumów cyfrowych to kolejny proces wymagający zastosowania algorytmów filtrowania, które mogą poprawić jakość obrazu w szczególności w niedoświetlonych obszarach. Pomocne mogą być tu różne wtyczki lub filtry, ale ponownie, przenikanie obrazów nie ma tu zastosowania. W skrócie, technika przenikania obrazów to potężne narzędzie dla artystów graficznych, ale jej zastosowanie w kontekście podawanych odpowiedzi jest nieprawidłowe, co dowodzi, jak ważne jest zrozumienie różnorodnych technik pracy z obrazami.

Pytanie 3

W celu uzyskania efektu przedstawionego na zdjęciach w programie Adobe Photoshop zastosowano

A. wypełnienie gradientowe.

B. polecenie poziomy.

C. wypełnienie wzorkiem.

D. polecenie krzywe.

No i właśnie, wypełnienie wzorkiem to taka funkcja w Photoshopie, która pozwala nałożyć na zdjęcie powtarzający się motyw graficzny – tzw. pattern. To coś zupełnie innego niż zwykłe mieszanie kolorów czy korekta jasności. Z mojego doświadczenia, kiedy chcemy uzyskać taki efekt jak na zdjęciu po prawej, gdzie cała powierzchnia jest pokryta bardzo regularnym, geometrycznym wzorem, stosowanie wypełnienia wzorkiem jest najbardziej profesjonalne i kontrolowane. W praktyce – możesz korzystać z gotowych wzorów Photoshopa albo dodać swój własny pattern, co daje ogromną swobodę twórczą. To jest też często wykorzystywane w projektowaniu graficznym, na przykład przy tworzeniu tapet, tekstur do gier czy nawet w reklamach. Dobrą praktyką branżową jest budowanie własnej bazy wzorków, żeby projekty były unikalne. Polecenie to działa nie tylko na całych warstwach – można też ograniczyć je do zaznaczonego fragmentu, co przydaje się np. w retuszu zdjęć albo stylizacji określonych elementów na stronie www. Pattern Fill pozwala też kontrolować skalę i orientację wzorku, co jest dużą przewagą nad innymi narzędziami. Moim zdaniem, jak ktoś chce osiągnąć maksymalną powtarzalność i estetykę efektu, to właśnie po wzorek powinien sięgnąć. W sumie, bez tej funkcji praca wielu grafików byłaby nieporównywalnie trudniejsza.

Pytanie 4

Podczas fotografowania w słoneczny dzień, w celu ograniczenia refleksów i odbić powstających na zdjęciach, należy zastosować

A. osłonę przeciwsłoneczną.

B. telekonwerter.

C. statyw.

D. filtr UV.

Osłona przeciwsłoneczna to jeden z najbardziej podstawowych, ale i niedocenianych akcesoriów fotograficznych – szczególnie przy pracy w ostrym świetle dziennym. Jej głównym zadaniem jest fizyczne blokowanie bocznego światła, które powoduje niepożądane refleksy, błyski i flary na zdjęciach. Z mojego doświadczenia, kiedy fotografuję np. architekturę czy krajobraz po południu, osłona skutecznie eliminuje te irytujące pojaśnienia, często pojawiające się w rogach zdjęcia lub na całym obiektywie. Branżowe standardy też wskazują, że warto mieć dobraną do danego modelu obiektywu osłonę – nie tylko chroni przed światłem, ale także przed przypadkowym uderzeniem, kurzem czy nawet deszczem. W praktyce, gdy słońce świeci pod kątem, światło rozproszone łatwo wpada przez soczewki i tworzy duchy oraz zmniejsza kontrast, a osłona przeciwsłoneczna niweluje ten efekt. W sumie osłona nie poprawia jakości obrazu w sensie ostrości czy barw, ale bardzo pomaga zachować czystość i wyrazistość zdjęcia. Dobra praktyka to używanie jej praktycznie zawsze na zewnątrz, bo nawet w pochmurne dni światło odbite od jasnych powierzchni potrafi zrobić swoje. Osłona jest też lepszym wyborem niż filtr UV, jeśli zależy nam konkretnie na ograniczeniu refleksów i odbić.

Pytanie 5

Fotografia przedstawia błąd kadrowania określany jako

A. kompozycja centralna.

B. krzywy horyzont.

C. skrót perspektywy.

D. horyzont w połowie.

Krzywy horyzont to jeden z najczęściej spotykanych błędów w fotografii krajobrazowej i miejskiej. Polega na tym, że linia horyzontu – która powinna być ustawiona poziomo względem krawędzi kadru – jest przechylona w jedną ze stron. Moim zdaniem, ten błąd mocno zaburza odbiór zdjęcia, bo ludzki mózg automatycznie oczekuje, że horyzont będzie prosty, szczególnie na fotografiach morza, jeziora czy pól. Praktycznie rzecz biorąc, krzywy horyzont sprawia, że zdjęcie wydaje się nieprofesjonalne i chaotyczne, nawet jeśli samo światło czy kompozycja są ciekawe. Standardy branżowe wprost mówią: jeśli nie masz wyraźnego powodu artystycznego, żeby przechylać kadr, horyzont ma być prosty. W programach graficznych korekta tego błędu jest banalna – wystarczy narzędzie do obracania obrazu. Fajnie jest też korzystać z siatki poziomów w aparacie, bo to pomaga od razu zachować poprawną linię horyzontu. Z mojego doświadczenia, nawet drobny przechył o kilka stopni potrafi zniszczyć efekt pracy. To naprawdę jeden z tych szczegółów, które odróżniają amatora od bardziej świadomego fotografa.

Pytanie 6

Efekt widoczny na fotografii uzyskano z wykorzystaniem

A. solaryzacji.

B. zniekształcenia wirówki.

C. zniekształcenia falowanie.

D. krystalizacji.

Efekt widoczny na fotografii pochodzi ze zniekształcenia wirówki, czyli popularnej techniki cyfrowej transformacji obrazu, która polega na zakręceniu obrazu wokół określonego punktu. W praktyce mówi się na to często 'twist' albo właśnie efekt wirówki. Taki zabieg jest szeroko stosowany w grafice komputerowej i fotografii artystycznej, gdy chcemy osiągnąć wrażenie ruchu, dynamiki lub surrealistycznego zniekształcenia rzeczywistości. Moim zdaniem to jeden z fajniejszych efektów do eksperymentowania, bo można nim zupełnie odmienić zwykłe zdjęcie – zwykłe paski czy linie zaczynają przypominać abstrakcję. W programach takich jak Photoshop czy GIMP znajdziesz filtry o nazwie 'twirl' albo 'swirl', które pozwalają precyzyjnie ustawić środek wiru i intensywność efektu. Branżowe standardy podpowiadają, żeby nie przesadzać z siłą efektu, bo łatwo stracić czytelność obrazu, ale do celów artystycznych czasem warto puścić wodze fantazji. Co ciekawe, zniekształcenie wirówki wykorzystuje się także w edukacji, żeby pokazać działanie przekształceń nieliniowych – można wtedy na przykład tłumaczyć uczniom, jak obraz zmienia się pod wpływem algorytmów przetwarzania cyfrowego. Z mojego doświadczenia wynika, że takie efekty są świetnym punktem wyjścia do rozmów o tym, jak widzimy świat i jak technologia pozwala go interpretować na nowe sposoby.

Pytanie 7

Na zdjęciu zastosowano oświetlenie

A. górno-boczne.

B. przednie,

C. tylne,

D. przednio-górne.

Odpowiedzi takie jak "tylne", "przednie" oraz "górno-boczne" są niewłaściwe z kilku powodów. Oświetlenie tylne zazwyczaj powoduje, że obiekt staje się silnie podświetlony z tyłu, co prowadzi do powstawania ciemnych cieni na przedniej stronie obiektu. Tego rodzaju oświetlenie jest często stosowane do uzyskania efektów sylwetkowych, co w przypadku przedstawionego zdjęcia nie jest celem. Z kolei oświetlenie przednie, chociaż wydaje się logiczne w kontekście umiejscowienia źródła światła, nie bierze pod uwagę jego ułożenia w przestrzeni. W rzeczywistości, oświetlenie przednie powodowałoby intensywne cienie w dolnej części obiektu, co nie występuje na analizowanym zdjęciu. Oświetlenie górno-boczne natomiast, mimo że może wydawać się odpowiednie, wprowadza zbyt wiele dodatkowych cieni w dolnych partiach obiektu, co również nie znajduje odzwierciedlenia w obserwacjach ze zdjęcia. W praktyce, błędne interpretacje wynikają często z braku zrozumienia zasad działania światła i jego wpływu na kształt oraz formę obiektu. Kluczowe jest, aby przy analizie zdjęć zwracać uwagę na kierunek cienia oraz jego intensywność, co jest zgodne z dobrą praktyką w fotografii i iluminacji.

Pytanie 8

Licencja, która pozwala licencjobiorcy na korzystanie z praw w takim samym zakresie jak licencjodawcy, określana jest jako licencja

A. ograniczona.

B. niewyłączna.

C. wyłączna.

D. pełna.

Licencja pełna to taki rodzaj licencji, w której licencjobiorca uzyskuje dokładnie taki sam zakres uprawnień jak licencjodawca – można powiedzieć, że działa na „pełnych obrotach”. W praktyce oznacza to, że licencjobiorca może korzystać z utworu lub rozwiązania w sposób identyczny jak twórca lub podmiot pierwotnie uprawniony, np. kopiować, rozpowszechniać, a nawet udzielać dalszych licencji, jeśli oczywiście nie zostało to wyraźnie ograniczone w umowie. Z mojego doświadczenia to rzadki przypadek – firmy raczej niechętnie oddają taki szeroki zakres praw. Ale są sytuacje, np. w dużych kooperacjach lub konsorcjach technologicznych, gdzie pełna licencja jest konieczna, żeby usprawnić współpracę i operacyjność. Przykładem mogą być niektóre rozwiązania open source, gdzie pełna licencja pozwala użytkownikom na praktycznie nieograniczone wykorzystanie kodu. Warto znać tę definicję, bo prawnicy często stosują właśnie ten podział w umowach licencyjnych, a niedopatrzenie szczegółów w zakresie uprawnień może prowadzić do nieporozumień i sporów. Licencja pełna jest więc bardzo elastyczna, ale trzeba zwracać uwagę na literalne zapisy umowy – zawsze! W branży IT taka forma licencji często pojawia się przy przekazywaniu praw do oprogramowania na zamówienie, gdzie klient oczekuje maksymalnego zakresu użytkowania. Standardy takie jak Creative Commons czy GNU GPL też przewidują mechanizmy zbliżone do licencji pełnej, choć ujęte w nieco inny sposób. Moim zdaniem, dobrze jest rozumieć te niuanse, bo pozwala to uniknąć poważnych problemów prawnych.

Pytanie 9

Podczas wykonywania zdjęć w słoneczny dzień w aparacie fotograficznym należy ustawić balans bieli oznaczony symbolem

A. B.

B. A.

C. C.

D. D.

Balans bieli oznaczony symbolem słońca, czyli odpowiedź B, to kluczowa sprawa, jeśli chcesz, żeby kolory na zdjęciach wyglądały naturalnie, zwłaszcza w słoneczne dni. Ustawiając balans bieli w aparacie, sprawiasz, że białe przedmioty wyglądają faktycznie białe, co z kolei pozwala na lepsze odwzorowanie innych kolorów. W słoneczne dni światło ma tendencję do bycia trochę cieplejszym, co może sprawić, że zdjęcia będą miały niepożądane odcienie. Dlatego ustawiając balans bieli na poziom słoneczny (symbol słońca), twój aparat zneutralizuje te niechciane tony, co robią też profesjonalni fotografowie. Weźmy na przykład krajobrazy – prawidłowy balans bieli pozwala na uchwycenie rzeczywistych kolorów nieba oraz zieleni przyrody. Warto pamiętać, że zawsze dobrze jest dostosowywać balans bieli do warunków oświetleniowych, bo to naprawdę robi różnicę, zwłaszcza podczas fotografowania o różnych porach dnia. Zrozumienie tego jest mega ważne, jeśli chcesz, żeby twoje zdjęcia były jak najwyższej jakości.

Pytanie 10

Fotografując w trybie Bulb należy pamiętać, że

A. aparat automatycznie dobiera czułość ISO do czasu naświetlania

B. wszystkie zdjęcia wykonywane są w trybie bracketing ekspozycji

C. możliwe jest tylko fotografowanie z lampą błyskową

D. migawka pozostaje otwarta tak długo, jak długo wciśnięty jest spust migawki

Pojęcia związane z trybem Bulb mogą być mylące, zwłaszcza jeśli chodzi o automatyzację ustawień aparatu. Z jednej strony nie ma automatycznego doboru czułości ISO, co oznacza, że fotograf musi samodzielnie ustalić tę wartość przed wykonaniem zdjęcia. W trybie Bulb fotograf ma pełną kontrolę nad czasem naświetlania, ale nie nad ustawieniami ISO, co często zapomina się podczas fotografowania. Kolejnym błędem jest przekonanie, że wszystkie zdjęcia wykonywane są w trybie bracketing ekspozycji. Bracketing to technika, która polega na wykonaniu kilku zdjęć z różnymi ustawieniami ekspozycji, co nie ma związku z samym trybem Bulb. W rzeczywistości, Bulb używa się głównie do długich naświetleń, gdzie nacisk kładzie się na stałe ustawienia. Z kolei sugestia, że możliwe jest jedynie fotografowanie z lampą błyskową, jest także błędna. Tryb Bulb może być używany zarówno w połączeniu z lampą błyskową, jak i bez niej, w zależności od efektu, jaki chce osiągnąć fotograf. Ważne jest, aby pamiętać, że przy długich naświetleniach lampy błyskowe mają swoje ograniczenia. Mimo to, wiele osób ma tendencję do myślenia, że w trybie Bulb można jedynie korzystać z lampy błyskowej. Wszystkie te nieporozumienia mogą prowadzić do błędnych wyborów podczas realizacji sesji zdjęciowej.

Pytanie 11

W trakcie robienia portretowych zdjęć w plenerze w słoneczne południe, aby zmiękczyć światło, należy zastosować

A. blendę srebrną

B. ekran odbijający

C. ekran dyfuzyjny

D. blendę złotą

Stosowanie blend złotych i srebrnych oraz ekranów odbijających, choć popularne, nie jest optymalnym rozwiązaniem w sytuacji, gdy celem jest zmiękczenie ostrego światła słonecznego. Blenda złota wprowadza ciepły ton do zdjęcia, co może być korzystne w niektórych kontekstach, ale nie rozwiązuje problemu ostrego światła i cieni, które są szczególnie problematyczne w przypadku portretów. Z kolei blenda srebrna, choć efektywnie odbija światło, może wprowadzać zimne odcienie, co może być niepożądane w przypadku naturalnych portretów, które wymagają subtelnych tonów. Zastosowanie ekranu odbijającego również nie jest wystarczające, ponieważ w sytuacjach, gdy słońce świeci intensywnie, odbite światło może jedynie powiększyć problem cieni, zamiast go zniwelować. Często w praktyce można spotkać się z błędnym przekonaniem, że odbicie światła jest wystarczającym sposobem na uzyskanie pożądanego efektu, co jest mylne w kontekście fotografii plenerowej. Z tych powodów, w dobrze przygotowanej sesji zdjęciowej, zmiękczające właściwości ekranu dyfuzyjnego powinny być uznane za kluczowe, a nie metody oparte na odbiciu światła, które mogą wprowadzać dodatkowe problemy estetyczne i techniczne w uzyskanych zdjęciach.

Pytanie 12

Jaką rozdzielczość powinno mieć zeskanowane zdjęcie o wymiarach 10 × 15 cm, aby jego wydruk w rozdzielczości 300 dpi miał format 20 × 30 cm?

A. 1200 spi

B. 600 spi

C. 150 spi

D. 300 spi

Aby uzyskać obraz o wymiarach 20 × 30 cm przy rozdzielczości 300 dpi, musimy zrozumieć, jakie są wymagania dotyczące rozdzielczości przy skanowaniu. Rozdzielczość skanera, wyrażana w spi (sample per inch), określa, ile punktów obrazu jest rejestrowanych na cal. Przy obliczeniach musimy wziąć pod uwagę, że 300 dpi oznacza, iż na każdym calu rozmiaru wydruku powinno znaleźć się 300 punktów. W przypadku formatu 20 × 30 cm, co odpowiada 7.87 × 11.81 cali, całkowita liczba pikseli wymagana do uzyskania odpowiedniej jakości wydruku wynosi 2362 × 3543 pikseli. Z tego wynika, że przy skanowaniu z rozdzielczością 600 spi uzyskujemy wystarczającą ilość szczegółów, aby obraz po wydrukowaniu nie stracił na jakości. W praktyce skanowanie z wyższą rozdzielczością, jak 600 spi, jest zalecane przy archiwizacji zdjęć, ponieważ pozwala na zachowanie większej ilości detali, co jest szczególnie istotne w przypadku późniejszego przetwarzania lub powiększania obrazu. Tego rodzaju praktyka jest zgodna ze standardami branżowymi, które sugerują zachowanie wysokiej rozdzielczości dla materiałów archiwalnych.

Pytanie 13

Do wykonania zdjęć nocnych z efektem świetlnych smug samochodów konieczne jest zastosowanie

A. teleobiektywu i wysokiej wartości ISO

B. filtra polaryzacyjnego i średniego czasu naświetlania

C. lampy błyskowej i krótkiego czasu naświetlania

D. statywu i czasu naświetlania kilku sekund

Użycie lampy błyskowej i krótkiego czasu naświetlania w fotografii nocnej zazwyczaj nie przynosi oczekiwanych efektów, a wręcz przeciwnie, prowadzi do ograniczenia możliwości uchwycenia ruchu. Lampa błyskowa działa na zasadzie natychmiastowego błysku, co w przypadku fotografowania ruchu, jak na przykład samochodów, nie potrafi zarejestrować długotrwałego efektu smug. Zamiast tego, takie podejście często skutkuje zbyt jasnymi punktami świetlnymi, które mogą dominować nad resztą zdjęcia, przez co tracimy cały efekt, który chcemy osiągnąć. Krótkie czasy naświetlania ponadto wymagają wyższej wartości ISO, co może wprowadzać szumy do zdjęcia, szczególnie w trudnych warunkach oświetleniowych. Z drugiej strony, teleobiektyw może być przydatny w niektórych sytuacjach, ale nie jest kluczowym elementem do uzyskania efektu świetlnych smug. W przypadku zdjęć nocnych, zazwyczaj korzysta się z szerszych obiektywów, które pozwalają na uchwycenie szerszej sceny. Użycie filtra polaryzacyjnego również nie jest zalecane, ponieważ jego głównym zadaniem jest redukcja odbić i zwiększenie kontrastu, co nie jest celem zdjęć nocnych z smugami świetlnymi. W fotografii, ważne jest, aby dostosować techniki do konkretnego efektu, który chcemy uzyskać, a zastosowanie nieodpowiednich narzędzi i technik może skutkować niezadowalającymi rezultatami.

Pytanie 14

Jaką wartość czułości matrycy warto ustawić w aparacie fotograficznym, aby wykonać zdjęcie studyjne z użyciem oświetlenia błyskowego?

A. ISO 1600

B. ISO 800

C. ISO 200

D. ISO 1400

Wybierając wyższe ISO, jak 800, 1600 czy nawet 1400, przy fotografii studyjnej z użyciem błysku, można narobić sobie kłopotów. Ustawienie ISO na 800 lub więcej sprawia, że matryca jest bardziej czuła na światło, co przy intensywnym błysku lampy może prowadzić do przesterowania zdjęcia. To znaczy, że tracisz detale w jasnych miejscach, co nie jest fajne. A poza tym, wyższe ISO zwiększa szumy, szczególnie w ciemniejszych częściach obrazu, co w studiu nie jest mile widziane, skoro zależy nam na dobrej jakości. Często ludzie myślą, że wysokie ISO poprawi im zdjęcia w słabszym świetle, ale w przypadku studyjnego oświetlenia to nie jest potrzebne, bo błysk jest wystarczająco mocny. Wiele osób popełnia błąd, myśląc, że wyższa czułość zawsze da lepszą ekspozycję, a to nie do końca prawda w profesjonalnej fotografii. Dlatego warto dostosować ustawienia aparatu do konkretnej sytuacji, aby osiągnąć najlepsze efekty.

Pytanie 15

Aby uwiecznić szczegół architektoniczny z znacznej odległości, powinno się użyć aparatu fotograficznego z obiektywem

A. standardowym

B. krótkoogniskowym

C. rybie oko

D. długoogniskowym

Aby skutecznie sfotografować detal architektoniczny z dużej odległości, najlepszym wyborem jest obiektyw długoogniskowy. Obiektywy te charakteryzują się większą ogniskową, co pozwala na uchwycenie szczegółów znajdujących się daleko od aparatu bez utraty jakości obrazu. W praktyce oznacza to, że możemy z powodzeniem rejestrować detale, takie jak rzeźby, ornamenty czy inne architektoniczne akcenty, z perspektywy, która może być nieosiągalna dla obiektywów krótkich. Długie ogniskowe obiektywy są również mniej podatne na zniekształcenia obrazu, co jest kluczowe w przypadku architektury, gdzie szczegóły muszą być wiernie odwzorowane. Użycie obiektywu długoogniskowego pozwala na zastosowanie techniki kompozycji, w której tło jest rozmyte, a główny obiekt ostro wyeksponowany, co podkreśla jego wartość estetyczną. Przykładowo, obiektyw 70-200 mm jest często wykorzystywany przez fotografów architektury, aby uchwycić niezwykłe detale znanych budowli, zachowując jednocześnie ich kontekst w otoczeniu.

Pytanie 16

Aby wykonać portret rodzinny pięciu osób, konieczne jest zastosowanie oświetlenia rozproszonego przy użyciu

A. softboxu z wrotami

B. stożkowego tubusu

C. srebrnej blendy

D. transparentnych parasolek

Srebrna blenda, mimo że może być przydatna w niektórych sytuacjach, nie jest optymalnym narzędziem do uzyskiwania miękkiego światła na grupowych portretach. Srebrna powierzchnia odbija światło w sposób intensywny, co może prowadzić do ostrego oświetlenia i niepożądanych cieni. To podejście często skutkuje nadmiernym kontrastem, co w przypadku portretów rodzinnych, które mają podkreślać bliskość i harmonię, jest niewskazane. Stożkowy tubus, z kolei, jest narzędziem, które kieruje światło w konkretnym kierunku, co sprawia, że jest to rozwiązanie bardziej odpowiednie do oświetlenia szczegółów lub obiektów, a nie całych grup ludzi. Użycie tubusu w fotografii portretowej może prowadzić do problemów z równomiernością oświetlenia, co jest kluczowe, gdy fotografujemy pięcioosobową grupę, gdzie różne odległości od źródła światła mogą powodować zróżnicowane naświetlenie poszczególnych osób. Softbox z wrotami to także narzędzie, które może być użyteczne, ale w przypadku portretów rodzinnych może być zbyt skomplikowane w ustawieniu, a zastosowanie wrotów ogranicza możliwość uzyskania pełnego rozproszenia światła, co może prowadzić do niepożądanych cieni. Wybór odpowiednich narzędzi do oświetlenia w fotografii rodzinnej powinien być przemyślany, aby zapewnić komfort i naturalność w ujęciach, a transparentne parasolki idealnie spełniają te wymagania, oferując łatwość użycia oraz efektywność w tworzeniu przyjemnych, zharmonizowanych portretów.

Pytanie 17

Mieszek to narzędzie najczęściej stosowane do robienia zdjęć

A. osób

B. architektury

C. owadów

D. krajobrazu

Mieszek to takie fajne urządzenie do robienia zdjęć, które jest naprawdę stworzone, żeby uwieczniać detale owadów. Główna jego zaleta to bliskie fokusowanie, co pozwala złapać obrazki z dużą precyzją. Jak się go używa w makrofotografii, to można uzyskać naprawdę duże powiększenia – to bardzo ważne, gdy chodzi o małe obiekty, jak owady. Warto łączyć go z obiektywami makro, bo wtedy wychodzą super szczegółowe zdjęcia. W branży zauważa się, jak istotne jest, żeby zdjęcia były stabilne i dobrze oświetlone, bo w makrofotografii rozmycia psują efekt i wtedy nie widać ładnych konturów. Poza tym, do pracy z tymi mieszkami przyda się znajomość technik typu stacking, co pomaga uzyskać zdjęcia z większą głębią ostrości. W sumie, te mieszki to świetne narzędzie dla każdego, kto pasjonuje się owadami i makrofotografią.

Pytanie 18

Jakie polecenie w programie Adobe Photoshop pozwala na uzyskanie koloru w obszarach zdjęć o niższym nasyceniu?

A. Ekspozycja

B. Odwróć

C. Przejrzystość

D. Jaskrawość

Pierwsza odpowiedź, czyli 'Odwróć', zupełnie nie ma sensu w tym kontekście. To narzędzie zmienia kierunek obrazu, ale nie ma nic wspólnego z wydobywaniem kolorów. Nie pomoże w zwiększeniu nasycenia barw. Potem mamy 'Ekspozycję', która jest oświetleniem zdjęcia, ale ona zmienia jasność całego obrazu, a nie tylko kolory w stonowanych miejscach. Jak przesadzimy z ekspozycją, to ryzykujemy, że zdjęcie będzie prześwietlone i stracimy detale w jasnych partiach. Ostatnia odpowiedź to 'Przejrzystość', która reguluje przezroczystość warstw. Zmienia to, co widać na warstwie, ale nie ma wpływu na same kolory w mniej nasyconych obszarach. Widać tu czasem zamieszanie między różnymi funkcjami Photoshopa. Każda z tych opcji ma swoje zastosowanie, ale żeby dobrze edytować zdjęcia i osiągnąć zamierzony efekt, to musimy wiedzieć, co jak działa.

Pytanie 19

W celu zrobienia zdjęcia pokazującego 3/4 postaci ludzkiej w kadrze do kolan użyto planu

A. pełny

B. średni

C. amerykański

D. totalny

Odpowiedź 'amerykański' to strzał w dziesiątkę. Ten plan, znany też jako plan do kolan, pokazuje postać od stóp do głowy, ale tak, że widzimy ją od kolan w górę. Takie ujęcie często zobaczymy w filmach albo w portretach, bo świetnie oddaje emocje i dynamikę. Gdy postać wchodzi do sceny lub ma interakcję z otoczeniem, to właśnie ten plan robi robotę. Trzeba umieć dobrze kadrować i znać zasady kompozycji, na przykład regułę trzecich, żeby ujęcia były estetyczne i harmonijne. Dla filmowców i fotografów plan amerykański to absolutna podstawa, którą warto znać.

Pytanie 20

Główne dane zawarte w każdym obiektywie to

A. liczba soczewek i stabilizacja obrazu

B. liczba soczewek oraz typ autofokusa

C. ogniskowa i minimalna przysłona

D. stabilizacja obrazu oraz minimalna przysłona

Podstawową informacją umieszczoną na każdym obiektywie fotograficznym jest ogniskowa oraz minimalna przysłona. Ogniskowa obiektywu, wyrażona w milimetrach, określa, jak daleko znajduje się punkt ogniskowy od soczewek obiektywu. Krótsza ogniskowa (np. 18 mm) oznacza szerszy kąt widzenia, idealny do fotografii krajobrazowej, natomiast dłuższa ogniskowa (np. 200 mm) pozwala na uzyskanie wąskiego kąta widzenia, co jest korzystne w fotografii portretowej czy przyrodniczej. Minimalna przysłona, z kolei, wskazuje na najszersze otwarcie przysłony, co wpływa na ilość światła wpadającego do aparatu oraz na głębię ostrości. Dobrze dobrana ogniskowa oraz przysłona są kluczowe w procesie tworzenia zdjęć o pożądanej estetyce. Standardy branżowe podkreślają znaczenie tych parametrów przy wyborze obiektywu, a ich zrozumienie jest podstawą umiejętności fotograficznych, które można rozwijać na przykład podczas warsztatów fotograficznych.

Pytanie 21

W programie Adobe Photoshop do poprawy błędów perspektywy można użyć filtra

A. szukanie krawędzi

B. korekcja obiektywu

C. rozmycie radialne

D. redukcja szumu

Korekcja obiektywu w programie Adobe Photoshop to funkcja, która pozwala na naprawę zniekształceń perspektywy, które mogą wystąpić w wyniku użycia obiektywów o szerokim kącie widzenia. W trakcie fotografowania, szczególnie architektury lub scen z wieloma prostymi liniami, mogą wystąpić efekty takie jak beczkowatość czy poduszkowatość, które zniekształcają krawędzie obiektów. Filtr ten umożliwia użytkownikom precyzyjne dostosowanie tych zniekształceń poprzez wybór konkretnego profilu obiektywu z bazy danych Adobe lub ręczne wprowadzenie wartości. Przykładowo, podczas edycji zdjęcia budynku, zastosowanie korekcji obiektywu pozwala na prostowanie pionowych linii, co nadaje zdjęciu bardziej realistyczny i profesjonalny wygląd. Dodatkowo, program pozwala na jednoczesne korygowanie winietowania oraz aberracji chromatycznej, co czyni go wszechstronnym narzędziem w procesie postprodukcji. W branży fotograficznej, stosowanie korekcji obiektywu jest standardem, który znacząco podnosi jakość finalnych prac.

Pytanie 22

W fotografii portretowej oświetlenie głównego motywu zdjęcia określa się terminem światło

A. kluczowe.

B. wypełniające.

C. ogólne.

D. konturowe.

Światło kluczowe, nazywane także światłem głównym, to absolutna podstawa w portretowej fotografii studyjnej i plenerowej. To właśnie ono decyduje o tym, jak zostanie podkreślona twarz oraz wszystkie cechy i detale głównego motywu zdjęcia. Moim zdaniem to światło daje najwięcej możliwości do kreatywnego kształtowania wizerunku osoby – można przez zmianę kąta padania, modyfikatory czy moc oświetlenia całkowicie zmienić charakter portretu. W standardach branżowych, np. w oświetleniu typu Rembrandt czy butterfly, światło kluczowe stanowi punkt wyjścia do dalszej aranżacji sceny. Fotografowie najczęściej ustawiają je jako pierwsze i dopiero później dodają światło wypełniające lub konturowe, jeśli zależy im na zróżnicowaniu efektu. W praktyce bardzo często spotyka się softboxy czy beauty dishe na statywie ustawione w okolicy linii twarzy lub pod odpowiednim kątem, tak żeby uzyskać pożądane cienie i modelowanie. Osobiście uważam, że jeśli ktoś opanuje panowanie nad światłem kluczowym, to już połowa sukcesu w portretach – reszta to już tylko kwestia gustu i atmosfery. Co ciekawe, światło kluczowe nie zawsze musi być bardzo mocne – czasem subtelne światło z okna robi lepszą robotę niż cała bateria lamp. To właśnie zrozumienie jego roli i umiejętne wykorzystanie odróżnia zdjęcia z charakterem od tych bez wyrazu.

Pytanie 23

W kompozycji fotografii wykorzystano

A. obramowanie.

B. linie wiodące.

C. kompozycję wsteczną.

D. regułę złotego podziału.

Linie wiodące to jeden z kluczowych elementów kompozycji w fotografii, który ma na celu skierowanie uwagi widza na główny obiekt lub punkt zainteresowania. W przedstawionym zdjęciu, linie konstrukcyjne budynku są doskonale wykorzystane do prowadzenia wzroku odbiorcy od dołu do góry, co nie tylko nadaje zdjęciu dynamiki, ale również tworzy wrażenie głębi. Zastosowanie linii wiodących jest zgodne z zasadami kompozycji, które sugerują, że kierowanie wzroku widza jest kluczowe dla budowania narracji wizualnej. Przykładowo, linie wiodące mogą być naturalnie występującymi elementami środowiska, takimi jak ścieżki, drogi czy koryta rzek, które prowadzą do określonego punktu. W praktyce, umiejętne wykorzystanie tych linii w zdjęciach architektury czy krajobrazu może znacząco wpłynąć na odbiór estetyczny oraz emocjonalny fotografii, podkreślając jej główne tematy i nadając im kontekst.

Pytanie 24

Do zaawansowanej obróbki grafiki rastrowej i wektorowej należy na komputerze zainstalować programy

A. Corel Photo-Paint i Adobe Lightroom.

B. Adobe Photoshop i CorelDRAW.

C. Adobe Reader i Corel Photo-Paint.

D. CorelDRAW i Adobe Reader.

Adobe Photoshop i CorelDRAW to obecnie jedne z najbardziej rozpoznawalnych i zaawansowanych narzędzi do pracy z grafiką komputerową – zarówno rastrową, jak i wektorową. Photoshop jest praktycznie branżowym standardem do edycji zdjęć, tworzenia kompozycji czy retuszu materiałów rastrowych. Korzystając z niego, masz dostęp do setek funkcji, warstw, masek, trybów mieszania – to wszystko bardzo przyspiesza pracę przy dużych projektach. Natomiast CorelDRAW jest przykładem profesjonalnego narzędzia do tworzenia i edycji grafiki wektorowej, czyli tej używanej m.in. w logotypach, ilustracjach czy projektach poligraficznych. Z mojego doświadczenia, jeśli ktoś chce zajmować się kompleksowo grafiką – od projektowania wizytówek po cyfrową obróbkę zdjęć do internetu – właśnie te dwa programy dają największe możliwości. Są też powszechnie wykorzystywane w agencjach reklamowych, drukarniach i studiach graficznych, więc ich znajomość po prostu się opłaca. Warto też pamiętać, że oba programy regularnie aktualizują swoje funkcje, dostosowując się do nowych trendów w branży. Pewnie wiele osób słyszało o darmowych alternatywach, ale jeśli zależy Ci na pełnych możliwościach i profesjonalnych efektach, to jednak Photoshop i CorelDRAW są najpewniejszym wyborem. Taka kombinacja świetnie sprawdzi się w pracy zarówno nad grafiką do druku, jak i do internetu.

Pytanie 25

Którą technikę fotografii zastosowano, jeżeli na negatywie miejsca ciemniejsze odpowiadają małej absorbcji promieniowania, jaśniejsze zaś odpowiadają miejscom, w których promieniowanie zostało zatrzymane przez ciało osoby fotografowanej?

A. Skanografię.

B. Fotografię spektrostrefową.

C. Fotografię rentgenowską.

D. Fotomikrografię.

Fotografia rentgenowska to bardzo charakterystyczna technika obrazowania, która wykorzystuje promieniowanie X, czyli popularnie mówiąc – promienie rentgenowskie. W skrócie polega to na tym, że ciało lub przedmiot jest naświetlany tym promieniowaniem, a za nim znajduje się materiał światłoczuły albo detektor cyfrowy. Promieniowanie przenika przez tkanki z różną łatwością – miejsca, gdzie materiał (np. kości czy metal) pochłania promieniowanie, dają na negatywie jasne obszary, bo mniej promieniowania dociera do materiału światłoczułego. Z kolei tam, gdzie promienie przechodzą swobodniej (np. przez mięśnie czy powietrze w płucach), powstają ciemniejsze miejsca. To właśnie ta zależność pozwala lekarzom czy technikom radiologicznym identyfikować złamania, ciała obce czy inne zmiany w strukturze ciała. Warto wiedzieć, że w typowych zastosowaniach medycznych – zgodnie z normami bezpieczeństwa – istotne jest ograniczenie dawki promieniowania, aby uniknąć niepożądanych skutków. Osobiście uważam, że znajomość tej techniki to absolutna podstawa dla każdego, kto chce rozumieć, jak działa diagnostyka obrazowa w medycynie. W praktyce, poza medycyną, fotografia rentgenowska jest też wykorzystywana m.in. w kontroli bagażu na lotniskach, analizie dzieł sztuki czy kontroli jakości w przemyśle. Moim zdaniem to świetny przykład technologii, która mocno zmieniła świat.

Pytanie 26

Jakie ustawienia parametrów ekspozycji powinny być zastosowane w fotografii portretowej przy użyciu światła błyskowego, aby uzyskać efekt rozmytego tła?

A. f/2,8, 1/125 s

B. f/22, 1/125 s

C. f/5,6, 1/250 s

D. f/11, 1/60 s

Odpowiedź f/2,8, 1/125 s jest prawidłowa, ponieważ szeroka przysłona (f/2,8) pozwala na uzyskanie efektu małej głębi ostrości, co jest kluczowe w fotografii portretowej, szczególnie przy wykorzystaniu oświetlenia błyskowego. Szeroka przysłona wpuszcza więcej światła, co pozwala na zarejestrowanie szczegółów twarzy modela, jednocześnie rozmywając tło. Przy takiej wartości przysłony tło staje się mniej wyraźne, co podkreśla postać i przyciąga uwagę do jej cech. Czas ekspozycji 1/125 s jest odpowiedni, aby zminimalizować ryzyko ruchu, zarówno ze strony modela, jak i aparatu, zwłaszcza w warunkach oświetlenia błyskowego. Używając tej kombinacji parametrów, można uzyskać portret o estetycznym wyglądzie, gdzie tło nie odciąga uwagi od głównego obiektu.

Pytanie 27

Wykonując w studio fotograficznym zdjęcie portretowe czteroosobową rodzinę najkorzystniej oświetlić światłem rozproszonym, stosując

A. lampę z wrotami.

B. blendę srebrną.

C. tubus stożkowy.

D. parasolki transparentne.

Parasolki transparentne to naprawdę świetny wybór, jeżeli zależy nam na rozproszonym, miękkim świetle w fotografii portretowej, zwłaszcza przy większych grupach, takich jak czteroosobowa rodzina. Właśnie parasolka rozprasza światło lampy błyskowej lub stałej na szerokim obszarze, przez co cienie na twarzach są delikatniejsze, a cała scena wygląda naturalniej i bardziej przyjaźnie. Z mojego doświadczenia wynika, że taki efekt jest szczególnie pożądany w zdjęciach rodzinnych, bo wygładza rysy twarzy i niweluje niedoskonałości skóry, a do tego dzieci czy osoby starsze wypadają po prostu korzystniej. W branży przyjęło się, że do zdjęć grupowych unika się twardego światła – parasolka transparentna jest tutaj praktycznie standardem, łatwo ją ustawić, a nawet przy niewielkiej odległości od grupy daje fajne, równomierne oświetlenie. No i jeszcze jedna sprawa: używając parasolki, nie trzeba aż tak bardzo martwić się o superprecyzyjne ustawienie lamp, bo światło i tak się ładnie rozchodzi po całej scenie. Profesjonalni fotografowie często wybierają właśnie to rozwiązanie, bo pozwala uzyskać powtarzalne, przewidywalne efekty. Warto wiedzieć, że parasolki transparentne są bardzo mobilne i nie wymagają dużych inwestycji – to jeden z najbardziej dostępnych modyfikatorów światła w studio.

Pytanie 28

Aby zmniejszyć kontrast obrazu przy kopiowaniu na papierze o różnym kontraście, używa się filtra

A. błękitnozielony

B. żółty

C. szary

D. fioletowy

Odpowiedź "żółty" jest poprawna, gdyż filtr żółty obniża kontrast obrazu na papierze wielokontrastowym, co jest istotne w procesie kopiowania. Filtry kolorowe stosowane w fotografii czarno-białej wpływają na tonalność oraz zakres szarości w obrazie. Filtr żółty absorbuje niebieskie światło, co prowadzi do redukcji kontrastu w obszarach o wysokim kontraście, takich jak niebo czy woda, a przy tym potrafi poprawić szczegółowość w obszarach cieni. W praktyce, wykorzystując papier wielokontrastowy w połączeniu z filtrem żółtym, fotograf lub operator druku uzyskuje lepszą kontrolę nad efektem końcowym, co pozwala na uzyskanie bardziej harmonijnych obrazów. Ponadto, w standardach branżowych zaleca się stosowanie filtrów kolorowych w zależności od efektu, jaki ma być osiągnięty. Żółty filtr jest wszechstronny i często używany w czarno-białej fotografii, aby zmiękczyć ostre przejścia tonalne oraz dodać głębi obrazom, co jest kluczowe w profesjonalnej pracy z fotografią i drukiem.

Pytanie 29

Wykonując w studio fotograficznym zdjęcie portretowe pięcioosobową rodzinę najkorzystniej oświetlić światłem rozproszonym, stosując

A. parasolki transparentne.

B. lampę z wrotami.

C. tubus stożkowy.

D. blendę srebrną.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Parasolki transparentne to naprawdę świetne rozwiązanie w fotografii portretowej, szczególnie gdy pracujemy z większą grupą, jak pięcioosobowa rodzina. Ich największą zaletą jest równomierne rozpraszanie światła, co daje bardzo miękki, naturalny efekt na skórze i eliminuje ostre cienie. Moim zdaniem, niezależnie od tego, czy dopiero zaczynasz zabawę z lampami studyjnymi, czy już masz trochę doświadczenia, korzystanie z parasolki transparentnej pozwala osiągnąć profesjonalny rezultat niemal od ręki. W praktyce taki modyfikator światła nie wymaga specjalnych umiejętności – po prostu ustawiasz lampę, kierujesz przez parasolkę, a światło samo pięknie się rozchodzi. To szczególnie ważne, gdy chcesz, żeby każdy członek rodziny wyglądał dobrze, niezależnie od miejsca w kadrze. W branży przyjmuje się, że światło rozproszone jest „kluczem” do udanych portretów, bo niweluje niedoskonałości i daje wrażenie miękkości. Parasolki transparentne są tanie, lekkie i błyskawicznie się je rozstawia, co w studiu jest dużym atutem. Warto pamiętać, że profesjonalni fotografowie bardzo często stosują je przy sesjach rodzinnych czy grupowych, bo zmniejszają ryzyko powstania nieestetycznych kontrastów lub prześwietleń na twarzach. Z mojego doświadczenia wynika, że użycie parasolki transparentnej to najprostszy sposób, by uzyskać naturalne zdjęcie, które przypadnie do gustu każdemu klientowi.

Pytanie 30

Dla zapewnienia poprawnych kolorów na zdjęciach wykonywanych przy oświetleniu jarzeniowym należy w aparacie cyfrowym ustawić balans bieli na temperaturę barwową około

A. 4000-4500 K

B. 7500-8000 K

C. 5500-6000 K

D. 2700-3000 K

Ustawienie balansu bieli na temperaturę barwową 4000-4500 K jest kluczowe dla uzyskania wiernych kolorów zdjęć wykonywanych w świetle jarzeniowym. Świetło jarzeniowe ma specyficzny rozkład widma, który różni się od naturalnego światła dziennego. Właściwe ustawienie balansu bieli pozwala na skorygowanie odcieni kolorów, co jest szczególnie ważne w przypadku fotografii, gdzie dokładność kolorów ma duże znaczenie. Przykładowo, przy fotografowaniu w biurze oświetlonym lampami fluorescencyjnymi, ustawienie balansu bieli na około 4000-4500 K pozwoli na uzyskanie bardziej naturalnych, neutralnych kolorów, unikając efektu 'zielonego' lub 'niebieskiego' zabarwienia. Warto pamiętać, że różne źródła światła mają różne temperatury barwowe, dlatego dobrym zwyczajem jest korzystanie z narzędzi pomiarowych, jak grey card, aby jeszcze dokładniej ustalić wymagane ustawienia. Zrozumienie balansu bieli i jego wpływu na zdjęcia to podstawowa umiejętność każdego fotografa, która znacznie poprawia jakość finalnych prac.

Pytanie 31

Obraz utajony tworzy się w trakcie

A. utrwalania

B. wywoływania

C. naświetlania

D. zadymiania

Obraz utajony, zwany też obrazem niewidocznym, powstaje w procesie naświetlania materiału światłoczułego, takiego jak film fotograficzny lub płyta fotograficzna. W momencie naświetlania, na powierzchni materiału zachodzą reakcje chemiczne, które zmieniają stan substancji światłoczułej. Mimo że obraz nie jest jeszcze widoczny, to jego informacje są już w nim zawarte. Naświetlanie jest kluczowym etapem w fotografii, gdyż to właśnie na tym etapie rejestrujemy światło padające na obiekt, który chcemy uchwycić. Po naświetleniu, aby uzyskać widoczny obraz, konieczne jest dalsze przetwarzanie, jak wywoływanie i utrwalanie. Dobre praktyki w fotografii analogowej zalecają używanie materiałów światłoczułych odpowiednich do warunków oświetleniowych oraz precyzyjne kontrolowanie czasu naświetlania. Zrozumienie tego procesu jest fundamentalne dla profesjonalnych fotografów, inżynierów dźwięku oraz specjalistów zajmujących się obrazowaniem, gdyż pozwala na tworzenie wysokiej jakości zdjęć oraz materiałów filmowych.

Pytanie 32

Zdjęcie wykonano przy zastanym oświetleniu

A. bocznym skierowanym.

B. przednim rozproszonym.

C. bocznym rozproszonym.

D. przednim skierowanym.

Wybór odpowiedzi związanej z oświetleniem bocznym skierowanym lub rozproszonym wskazuje na niepełne zrozumienie zasad oświetlenia w fotografii. Oświetlenie boczne, niezależnie od tego, czy jest skierowane, czy rozproszone, zazwyczaj generuje dłuższe cienie oraz efekty bardziej dramatyczne, ponieważ światło pada z boku obiektu. W przypadku zdjęcia z wyraźnymi, ostrymi cieniami, można zauważyć, że takie oświetlenie nie jest w stanie generować tak zdefiniowanych konturów, jak to ma miejsce przy oświetleniu przednim. Cienie rzucane w kierunku przeciwnym do źródła światła powiązane są z typowym zachowaniem światła skierowanego z przodu. Z kolei odpowiedzi wskazujące na oświetlenie przednie rozproszone są również błędne, ponieważ rozproszone światło powoduje zmiękczenie cieni, co nie znajduje odzwierciedlenia w analizowanym obrazie. Często mylnie zakłada się, że jakiekolwiek światło padające z przodu może być uznane za przednie rozproszone, co jest nieprawidłowe. Teoretyczna wiedza o zachowaniu światła oraz jego wpływie na percepcję obiektów jest kluczowa w fotografii. Dlatego zrozumienie różnicy między odmiennych rodzajami oświetlenia pozwala na świadome podejmowanie decyzji przy tworzeniu kompozycji fotograficznych. W każdej sytuacji fotograficznej kluczowe jest nauczenie się rozpoznawania, które źródło światła najlepiej pasuje do zamierzonego efektu wizualnego.

Pytanie 33

Zjawisko winietowania w obiektywie to

A. zamazanie obrazu przy małych przysłonach

B. rozszczepienie światła na różne długości fali

C. spadek jasności obrazu na brzegach kadru

D. zniekształcenia geometryczne obrazu

Zjawisko winietowania, znane również jako winietowanie krawędziowe, polega na spadku jasności obrazu w okolicy brzegów kadru. Jest to efekt, który można zaobserwować w wielu obiektywach, szczególnie w tych o dużych otworach przysłony. Winietowanie występuje często w wyniku konstrukcji obiektywu, gdzie światło padające na krawędzie soczewek może być mniej intensywne niż to, które dociera do centralnej części. W praktyce oznacza to, że podczas fotografowania, zwłaszcza przy szerokich otworach przysłony, zdjęcia mogą wyglądać na nieco ciemniejsze wokół krawędzi, co może być niepożądane w przypadku zdjęć krajobrazowych lub portretowych. Aby temu zaradzić, można używać filtrów ND (neutral density), które równomiernie rozpraszają światło na całym obrazie, lub stosować obiektywy o lepszej korekcji winietowania. Warto pamiętać, że w niektórych przypadkach winietowanie może być pożądanym efektem artystycznym, dodającym zdjęciu głębi i dramatyzmu.

Pytanie 34

W nowoczesnej fotografii produktowej termin HDRI (High Dynamic Range Imaging) lighting oznacza

A. wykorzystanie obrazów HDR jako źródeł światła w renderowaniu 3D

B. fotografowanie z użyciem lamp o zmiennej temperaturze barwowej

C. metodę pomiaru światła w trudnych warunkach oświetleniowych

D. technikę łączenia zdjęć wykonanych z różnym oświetleniem

HDRI, czyli High Dynamic Range Imaging, to technika, która wykorzystuje obrazy o wysokim zakresie dynamicznym jako źródła światła w renderowaniu 3D. W praktyce oznacza to, że przy tworzeniu scen 3D możemy zastosować zdjęcia, które zawierają informacje o świetle w ich najbardziej ekstremalnych formach. Obrazy HDR mogą uchwycić detale zarówno w jasnych, jak i ciemnych częściach sceny, co sprawia, że są idealne do symulacji realistycznego oświetlenia. Dla przykładu, w fotografii produktowej, wykorzystując HDRI, można uzyskać efekt naturalnego oświetlenia, co jest kluczowe dla prezentacji produktów w sposób, który przyciągnie uwagę klientów. Standardy branżowe, takie jak OpenEXR, są wykorzystywane do przechowywania obrazów HDR, co zapewnia odpowiednią jakość i możliwość działania w różnych oprogramowaniach graficznych. Dlatego stosowanie HDRI w renderowaniu 3D jest jedną z najlepszych praktyk, która przyczynia się do uzyskania profesjonalnych efektów wizualnych.

Pytanie 35

Fotografując w studiu portret pięcioosobowej rodziny, najlepszym rozwiązaniem jest zastosowanie światła rozproszonego, używając

A. stożkowego tubusu

B. lampy z wrotami

C. srebrnej blendy

D. transparentnych parasolek

Parasolki transparentne są idealnym narzędziem do tworzenia światła rozproszonego, co jest kluczowe w przypadku fotografii portretowej rodzinnej. Dzięki swojej konstrukcji, parasolki te rozpraszają światło, co pozwala na uzyskanie łagodnych cieni i naturalnych tonów skóry, co jest istotne przy fotografowaniu większej grupy osób. W praktyce, gdy używamy parasolek transparentnych, światło jest równomiernie rozprowadzane na wszystkich osobach w kadrze, co eliminuje ryzyko, że jedna osoba będzie oświetlona zbyt mocno, podczas gdy inna pozostanie w cieniu. Zastosowanie tego rodzaju oświetlenia jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej, gdzie naturalność i harmonia tonalna są priorytetowe. Efekty uzyskane przy użyciu parasolek transparentnych są często stosowane w sesjach zdjęciowych rodzinnych, które mają na celu uchwycenie autentycznych emocji i interakcji między członkami rodziny. Takie podejście sprawia, że zdjęcia są bardziej przyjemne dla oka oraz lepiej oddają charakter relacji między osobami.

Pytanie 36

Aby zwiększyć głębię ostrości w tych samych warunkach oświetleniowych, które są ustalone przez czas ekspozycji 1/125 s oraz wartość przysłony f/5,6, jakie parametry powinny być ustawione w aparacie?

A. 1/15 s i f/11

B. 1/30 s i f/8

C. 1/250 s i f/4

D. 1/60 s i f/8

Odpowiedź 1/60 s i f/8 jest rzeczywiście trafna. Ustawienie f/8 daje nam większą głębię ostrości w porównaniu do f/5,6, co jest super ważne, zwłaszcza jeśli robimy zdjęcia krajobrazowe. Wiesz, przy f/8 ostrość obejmuje zarówno to, co blisko, jak i to, co daleko, co daje fajny efekt. Co do czasu naświetlania, zwiększenie go z 1/125 s na 1/60 s to dobry ruch, bo dłuższy czas da nam więcej światła, przez co zdjęcie nie wyjdzie za ciemne. Warto wiedzieć, że przy f/8 do f/11 obiektywy zazwyczaj dają najlepszą jakość, więc to też jest na plus. Zrozumienie, jak przysłona i czas naświetlania współpracują ze sobą, jest naprawdę kluczowe, jak chcesz uzyskać fajne efekty w zdjęciach.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 38

Kiedy fotografia podlega ochronie prawnej w zakresie praw autorskich?

A. jest oryginalna i ukazuje indywidualną twórczość autora

B. stanowi formę przekazu bez wyraźnych cech osobistych

C. jest traktowana jako zwykła informacja prasowa

D. jest duplikowana i rozpowszechniana w nieograniczony sposób

Fotografia jest przedmiotem prawa autorskiego, gdy wykazuje oryginalność oraz indywidualny charakter, co oznacza, że powinna być wynikiem kreatywnego procesu twórcy. Oryginalność w kontekście prawa autorskiego odnosi się do unikalności pracy, co oznacza, że zdjęcie nie może być jedynie kserokopią lub reprodukcją istniejącego dzieła. Przykładem mogą być zdjęcia artystyczne, które przejawiają osobisty styl fotografa, czy też dokumentacje unikalnych wydarzeń. Zgodnie z międzynarodowymi standardami ochrony praw autorskich, jak konwencja berneńska, kreatywne podejście do tematu, kompozycja oraz techniki fotograficzne wpływają na uznanie danego dzieła za chronione prawem autorskim. W praktyce oznacza to, że jeśli autor wytrwale pracuje nad swoimi zdjęciami, wprowadza unikalne elementy i techniki, to jego prace mogą być objęte ochroną prawną. Warto pamiętać, że każdy, kto planuje publikację lub sprzedaż swoich zdjęć, powinien być świadomy przysługujących mu praw oraz możliwości ich egzekwowania.

Pytanie 39

Podział obrazu na mniejsze fragmenty ułatwiające tworzenie stron internetowych realizowany jest przez narzędzie

A. lasso wielokątne

B. cięcie na plasterki

C. pędzel korygujący

D. magiczna gumka

Cięcie na plasterki to technika używana w projektowaniu stron internetowych, która polega na dzieleniu obrazu na mniejsze sekcje. Ta metoda jest niezwykle przydatna, ponieważ umożliwia efektywne zarządzanie grafiką na stronie, co prowadzi do optymalizacji wydajności ładowania. Na przykład, zamiast umieszczać jeden duży plik graficzny, możemy podzielić obraz na mniejsze fragmenty, co skraca czas ładowania i poprawia responsywność strony. Dodatkowo, w przypadku modyfikacji tylko jednej sekcji obrazu, wystarczy zaktualizować tylko fragment, co oszczędza czas i zasoby. W praktyce, cięcie na plasterki przyczynia się do lepszej organizacji kodu HTML i CSS, a także wspiera techniki takie jak sprity CSS, które mogą znacząco zwiększyć wydajność witryny. Zastosowanie tej techniki jest zgodne z aktualnymi standardami projektowania stron internetowych, takimi jak Responsive Web Design (RWD), co podkreśla jej znaczenie w nowoczesnym projektowaniu graficznym.

Pytanie 40

Ilość fotoelementów w matrycy używanych do rejestracji obrazu odnosi się do

A. wielosegmentowości

B. rozdzielczości

C. kontrastowości

D. czułości

Odpowiedź 'rozdzielczości' jest poprawna, ponieważ liczba fotoelementów matrycy, znana również jako piksele, bezpośrednio wpływa na zdolność aparatu do rejestrowania detali obrazu. Rozdzielczość jest zazwyczaj wyrażana w megapikselach, co odnosi się do milionów pikseli, które matryca może zarejestrować. Im wyższa rozdzielczość, tym więcej informacji o obrazie można uchwycić, co pozwala na bardziej szczegółowe zdjęcia, które można później powiększać bez utraty jakości. Przykładowo, aparaty lustrzane często oferują rozdzielczości od 20 do 50 megapikseli, co czyni je idealnymi do profesjonalnej fotografii. W praktyce, dla fotografów portretowych, wyższa rozdzielczość pozwala na uchwycenie subtelnych detali, takich jak tekstura skóry, co jest kluczowe w pracy nad portretami. Standardy branżowe, takie jak ISO 12233, definiują metody pomiaru rozdzielczości, co jest istotne dla profesjonalnych recenzji sprzętu fotograficznego. Dobrą praktyką jest zawsze dobierać aparat z odpowiednią rozdzielczością do zamierzonych zastosowań.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej