Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 12:30
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 12:45

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Broszura to publikacja nieperiodyczna, która zawiera ilość stron

A. od 8 do 68

B. od 4 do 48

C. od 2 do 128

D. od 4 do 64

Broszura jest klasyfikowana jako wydawnictwo nieperiodyczne, co oznacza, że nie jest publikowana cyklicznie, jak magazyny czy gazety. Definicja broszury wskazuje, że jej objętość powinna wynosić od 4 do 48 stron. Taki zakres jest zgodny z powszechnie akceptowanymi standardami w branży wydawniczej. Broszury są często używane do celów marketingowych, edukacyjnych lub informacyjnych, aby dostarczyć skondensowane informacje na temat produktu, usługi lub wydarzenia. Przykładowo, broszury mogą być bezużyteczne w kampaniach promocyjnych, gdzie kluczowe jest przedstawienie najważniejszych informacji w przystępnej formie. W kontekście dobrych praktyk, projektowanie broszur powinno uwzględniać atrakcyjną szatę graficzną, jasne komunikaty oraz odpowiednią ilość treści, aby nie przytłoczyć odbiorcy nadmiarem informacji. Oprócz tego, broszury mogą spełniać rolę materiałów pomocniczych w szkoleniach lub jako elementy wspierające sprzedaż, co podkreśla ich wartość w praktyce biznesowej.

Pytanie 2

Jakie jest główne zastosowanie programu CorelDraw?

A. Obróbka wideo

B. Pisanie dokumentów

C. Tworzenie muzyki

D. Tworzenie grafiki wektorowej

CorelDraw to zaawansowane narzędzie do tworzenia grafiki wektorowej, które jest powszechnie używane w branży graficznej i projektowej. Grafika wektorowa różni się od grafiki rastrowej tym, że jest oparta na matematycznych formułach, a nie na pikselach, co pozwala na nieskończone skalowanie grafiki bez utraty jakości. W praktyce oznacza to, że projekty stworzone w CorelDraw można wykorzystać zarówno do małych grafik, jak i ogromnych billboardów, bez obawy o ich rozdzielczość. CorelDraw jest często wybierany przez projektantów logo, grafików reklamowych, a także do tworzenia ilustracji i schematów. Oprogramowanie to wspiera również zaawansowane funkcje edycji tekstu, co pozwala na tworzenie złożonych projektów, takich jak plakaty czy ulotki. Dzięki narzędziom takim jak narzędzie do rysowania krzywych, można tworzyć precyzyjne i szczegółowe kształty, co jest kluczowe w profesjonalnym projektowaniu graficznym. Warto zwrócić uwagę, że CorelDraw jest jednym z najpopularniejszych programów do grafiki wektorowej, obok takich jak Adobe Illustrator, co czyni go istotnym narzędziem w arsenale każdego grafika.

Pytanie 3

Aby w programie Adobe Photoshop stworzyć panoramiczny obraz z kilku cyfrowych zdjęć, należy użyć polecenia

A. Korekcja obiektywu

B. Stykówka

C. Photomerge

D. Scal do HDR Pro

Wybór pozostałych opcji sugeruje pewne nieporozumienia dotyczące funkcji programów graficznych. 'Scal do HDR Pro' odnosi się do łączenia zdjęć o różnych ekspozycjach w celu uzyskania zdjęcia o wysokim zakresie dynamicznym (HDR). Ten proces jest skoncentrowany na ekspozycji i tonalności, a nie na łączeniu zdjęć w panoramę. Zatem, choć jest to fascynująca funkcja, nie jest ona przeznaczona do tworzenia panoram. 'Stykówka', choć przydatna w kontekście prezentacji wielu zdjęć w jednym kadrze, nie jest narzędziem do tworzenia panoram. Typowym błędem jest mylenie różnych funkcji edycyjnych, co może prowadzić do frustracji i nieporozumień. 'Korekcja obiektywu' to narzędzie do poprawy zniekształceń optycznych zdjęć, takich jak aberracje chromatyczne czy winietowanie, ale nie ma nic wspólnego z łączeniem zdjęć. W praktyce, korzystanie z narzędzi do korekcji obiektywu nie przyczyni się do stworzenia panoramy, a bardziej do poprawienia jakości pojedynczego zdjęcia. Właściwe zrozumienie funkcji programów graficznych jest kluczowe dla osiągnięcia zamierzonych efektów w pracy z obrazami.

Pytanie 4

Aby stworzyć wielobarwne kartki pocztowe, jaki rodzaj papieru należy zastosować?

A. objętościowy o gramaturze 120g/m2 i farby ze skali CMYK

B. offsetowy o gramaturze 80g/m2 i farby ze skali Pantone®

C. dwustronnie powlekany o gramaturze 100g/m2 i farby ze skali Pantone®

D. jednostronnie powlekany o gramaturze 250g/m2 i farby CMYK

Papier offsetowy o gramaturze 80g/m2, chociaż używany w druku, nie jest optymalnym wyborem do wydruków wielobarwnych. Tego typu papier jest zazwyczaj zbyt cienki i mało sztywny, co prowadzi do problemów z jakością druku, szczególnie przy intensywnych kolorach. Farby ze skali Pantone® są często stosowane w projektach, gdzie kolor jest kluczowy, jednak w przypadku druku wielobarwnego lepszym rozwiązaniem jest użycie farb CMYK, które pozwalają na szerszą gamę kolorów poprzez mieszanie. Objemościowy papier o gramaturze 120g/m2, mimo że jest nieco grubszy, nie oferuje takiej samej jakości wydruku kolorów jak papier jednostronnie powlekany. Natomiast dwustronnie powlekany papier o gramaturze 100g/m2, choć stosowany w niektórych projektach, może nie być wystarczająco sztywny do wydruków takich jak widokówki, które powinny być odporne na zgięcia i przetarcia. Wybór niewłaściwej gramatury lub rodzaju papieru może prowadzić do nieestetycznych efektów, takich jak prześwit czy zniekształcenia kolorów, co jest szczególnie niepożądane w produktach mających na celu przyciąganie uwagi odbiorców. Warto zwrócić uwagę na standardy branżowe i praktyki, które podkreślają znaczenie odpowiednich materiałów do osiągania najwyższej jakości druku.

Pytanie 5

Jaki program powinno się wybrać do tworzenia publikacji elektronicznych w formacie ePUB?

A. Sigil

B. Birdfont

C. GIMP

D. Inkscape

Birdfont, GIMP oraz Inkscape to narzędzia, które nie są odpowiednie do tworzenia publikacji elektronicznych w standardzie ePUB. Birdfont to program do tworzenia czcionek, co oznacza, że jego funkcjonalność koncentruje się na projektowaniu typografii, a nie na edytowaniu dokumentów ePUB. Użytkownicy mogą pomylić Birdfont z narzędziami do edycji tekstu, jednak jego główne zastosowanie dotyczy grafiki wektorowej związanej z czcionkami, co czyni go nieodpowiednim wyborem w kontekście e-booków. GIMP to edytor grafiki rastrowej, który służy do obróbki zdjęć i tworzenia grafik, ale nie jest przeznaczony do składania tekstu i zarządzania strukturą dokumentów ePUB. Choć GIMP może być używany do tworzenia obrazów, nie zapewnia funkcji związanych z formatowaniem tekstu czy zarządzaniem metadanymi, co jest kluczowe w publikacjach elektronicznych. Inkscape, z drugiej strony, to narzędzie do grafiki wektorowej, które, mimo że może być używane do projektowania elementów graficznych e-booków, nie ma wbudowanych funkcji do tworzenia ePUB. Użytkownicy często mylą aplikacje graficzne z edytorami tekstów, co prowadzi do nieporozumień na temat ich zastosowań. W kontekście tworzenia e-booków, kluczowe jest korzystanie z narzędzi dostosowanych do standardów ePUB, które oferują odpowiednie możliwości edycji i publikacji.

Pytanie 6

Na rysunku zilustrowano operację

A. wyostrzania bitmapy.

B. rozjaśniania bitmapy.

C. skalowania bitmapy.

D. kadrowania bitmapy.

Kadrowanie bitmapy to operacja polegająca na selekcji i usunięciu niechcianych fragmentów obrazu, co pozwala na uzyskanie bardziej skoncentrowanego i estetycznego przedstawienia. W przypadku kadrowania, zazwyczaj korzysta się z narzędzi dostępnych w programach graficznych, które umożliwiają precyzyjne zaznaczenie obszaru, który ma być zachowany. To podejście jest powszechnie stosowane w fotografii, gdzie kadrowanie pomaga skupić uwagę widza na głównym temacie zdjęcia. Przykładem może być fotografia portretowa, gdzie tło może być mniej istotne, a kadrowanie pozwala na uwydatnienie postaci. Dobrym standardem w kadrowaniu jest stosowanie reguły trzecich, która sugeruje, aby najważniejsze elementy obrazu umieszczać w punktach przecięcia linii podziałowych. Poprawne kadrowanie nie tylko poprawia estetykę obrazu, ale również wpływa na jego przekaz i emocje, jakie budzi u odbiorcy. W kontekście cyfrowym, kadrowanie bitmapy jest kluczowym krokiem w procesie edycji graficznej, wpływającym na finalny efekt wizualny.

Pytanie 7

Którą operację obróbki bitmapy przedstawiono na rysunku?

A. Wyostrzania.

B. Skalowania.

C. Kadrowania.

D. Rozmywania.

Kadrowanie to kluczowa operacja w obróbce bitmapy, która pozwala na wybranie i zachowanie konkretnego obszaru obrazu, usuwając niepożądane części. W przedstawionym na rysunku przypadku, widać zaznaczony fragment, który będzie zachowany, co jest typowym działaniem w procesie kadrowania. W praktyce, kadrowanie jest używane do poprawy kompozycji obrazu, eliminacji zbędnych elementów oraz skupienia uwagi na wybranej części. Przykładowo, w fotografii portretowej, kadrowanie pozwala na podkreślenie twarzy modela, co czyni zdjęcie bardziej atrakcyjnym i profesjonalnym. Zgodnie z przyjętymi standardami w fotografii i grafice komputerowej, kadrowanie powinno być przeprowadzane z uwzględnieniem zasad kompozycji, takich jak reguła trzecich, aby uzyskać zbalansowany i harmonijny efekt wizualny. Kadrowanie jest również kluczowe w przygotowywaniu obrazów do publikacji w różnych formatach, aby dostosować je do wymagań medium, w którym będą prezentowane.

Pytanie 8

Plik z rozszerzeniem .eps to najczęściej format

A. pliku dźwiękowego

B. dokumentu tekstowego

C. arkusza kalkulacyjnego

D. grafiki wektorowej

Plik z rozszerzeniem .eps nie jest związany z dokumentami tekstowymi. Dokumenty tekstowe są zazwyczaj przechowywane w formatach takich jak .doc, .docx czy .txt, które są zoptymalizowane do przechowywania i edycji tekstu. Format EPS skupia się na grafice, a nie na tekście jako takim, chociaż może zawierać tekst jako element wektorowy. Pliki dźwiękowe z kolei mają zupełnie inne zastosowanie i przeznaczenie. Najpopularniejsze formaty dla dźwięku to .mp3, .wav czy .flac, które są zoptymalizowane do przechowywania danych audio, a nie graficznych. EPS nie ma żadnych funkcji związanych z przetwarzaniem dźwięku. Podobnie, arkusze kalkulacyjne są przechowywane w formatach takich jak .xls czy .xlsx, które są odpowiednie do organizacji i analizy danych liczbowych. EPS nie ma funkcjonalności, która pozwalałaby na takie operacje, ponieważ jest dedykowany przede wszystkim do grafiki wektorowej. Często błędy takie powstają z mylnych wyobrażeń o możliwościach danego formatu; ważne jest, by rozumieć specyficzne zastosowania i ograniczenia każdego z nich.

Pytanie 9

Jakiego typu spacji używa się przed symbolami interpunkcyjnymi, takimi jak: kropka, przecinek, średnik, dwukropek?

A. Firetową

B. Justującą

C. Półfiretową

D. Żaden

W przypadku użycia znaków interpunkcyjnych takich jak kropka, przecinek, średnik czy dwukropek, zasady typograficzne zalecają, aby przed nimi nie stosować żadnej spacji. To podejście jest zgodne z powszechnie przyjętymi standardami w edytorstwie i typografii. Przykładowo w języku polskim, poprawna struktura zdania powinna być napięta bez dodatkowych odstępów przed finale interpunkcyjnym. Przykładowe zdanie: 'Dzisiaj kupiłem jabłka, gruszki i banany.' pokazuje, jak przecinek bezpośrednio łączy się z ostatnim wyrazem bez spacji. Dobre praktyki typograficzne zakładają, że niewłaściwe stosowanie spacji przed znakami interpunkcyjnymi może prowadzić do nieczytelności i zaburzenia estetyki tekstu. Poprawne formatowanie tekstu nie tylko ułatwia jego odbiór, ale również wpływa na profesjonalny wizerunek piszącego.

Pytanie 10

Ile arkuszy SRA3 netto jest koniecznych do wydrukowania 60 ulotek o wymiarach 95 x 200 mm?

A. 14 arkuszy

B. 12 arkuszy

C. 10 arkuszy

D. 16 arkuszy

Wybór 12, 16 czy 14 arkuszy to często efekt błędnego myślenia o tym, jak efektywnie wykorzystać powierzchnię drukarską. Ludzie często zakładają, że można na arkuszu umieścić więcej ulotek, niż jest to możliwe według jego wymiarów. Na przykład, można myśleć, że na 60 ulotek potrzeba 12 arkuszy, ale to błędne podejście, bo zmiana układu nie zawsze pozwala na zwiększenie liczby ulotek na arkuszu. Wybierając 16 albo 14 arkuszy, jeszcze bardziej odbiegamy od rzeczywistego zużycia materiału, co prowadzi do dodatkowych kosztów i marnotrawstwa, co nie jest dobrym pomysłem w nowoczesnej produkcji. Dlatego w poligrafii tak ważna jest optymalizacja i efektywność. Prawidłowe obliczenie ilości arkuszy do spełnienia wymagań klienta jest kluczowe, żeby nie stracić na jakości druku i jednocześnie dobrze zarządzać kosztami.

Pytanie 11

Ile offsetowych form druku jest koniecznych do przygotowania w celu zadrukowania arkusza w systemie 4 + 4 z wykorzystaniem metody odwracania arkusza przez boczny margines?

A. 2 formy

B. 8 form

C. 4 formy

D. 6 form

Aby zadrukować arkusz w kolorystyce 4 + 4, co oznacza pełny zadruk zarówno po stronie frontowej, jak i tylnej, wymagane jest przygotowanie czterech offsetowych form drukowych. Każda forma odpowiada za jeden z podstawowych kolorów, z których składa się proces druku w technologii offsetowej, czyli cyjan, magenta, żółty i czarny (CMYK). Przy druku dwustronnym, każda strona wymaga osobnej formy dla tych kolorów, co łącznie daje cztery formy. W praktyce oznacza to, że każda forma jest wykorzystywana do nałożenia jednego z kolorów na arkusz. Proces druku offsetowego jest często stosowany w produkcji materiałów reklamowych, broszur, katalogów oraz różnych publikacji, gdzie wysoka jakość kolorystyki jest kluczowa. W branży stosuje się standardy związane z przygotowaniem form, takie jak ISO 12647, które pozwalają na uzyskanie spójnych rezultatów w produkcji drukarskiej. Zastosowanie czterech form w tym przypadku jest zgodne z normami efektywności i jakości, co przyczynia się do uzyskania profesjonalnych efektów wizualnych.

Pytanie 12

Wskaż rodzaj oryginału, którego reprodukcję przedstawiono na rysunku.

A. Negatyw, transparentny, wielotonalny.

B. Diapozytyw, transparentny, jednotonalny.

C. Diapozytyw, refleksyjny, wielotonalny.

D. Negatyw, refleksyjny, jednotonalny.

Odpowiedź "Negatyw, transparentny, wielotonalny" jest prawidłowa, ponieważ przedstawiony materiał fotograficzny jest negatywem, który cechuje się przezroczystością oraz zdolnością do rejestrowania wielu odcieni, co jest kluczowe dla uzyskania bogatej skali tonów w finalnym obrazie. Negatywy, które są stosowane w tradycyjnym fotografowaniu, pozwalają na uchwycenie szczegółów w różnych zakresach tonalnych, co jest niezbędne do późniejszej obróbki oraz projekcji. W praktyce, negatywy są często używane w laboratoriach fotograficznych do tworzenia odbitek na papierze fotograficznym, gdzie ich transparentność umożliwia przepuszczanie światła. Warto również zwrócić uwagę na zastosowania profesjonalne, takie jak fotografia artystyczna czy dokumentalna, gdzie wysokiej jakości negatywy wielotonalne pozwalają na uzyskanie niezwykle szczegółowych i wyrazistych prac. Zgodnie z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej, dobranie odpowiednich materiałów negatywowych jest kluczowe dla osiągnięcia zamierzonych efektów artystycznych oraz technicznych.

Pytanie 13

Do wykonania 3 000 ulotek, formatu A5, w kolorystyce 4 + 4 optymalną maszyną drukującą jest

A. 2-kolorowa, arkuszowa maszyna offsetowa.

B. 4-kolorowa, zwojowa maszyna offsetowa.

C. 4-kolorowa, arkuszowa maszyna offsetowa.

D. 4-kolorowa, zwojowa maszyna rotograwiurowa.

4-kolorowa, arkuszowa maszyna offsetowa to zdecydowanie najlepszy wybór do druku 3 000 ulotek formatu A5 w kolorystyce 4+4. Moim zdaniem, większość drukarni w Polsce i na świecie właśnie takie maszyny wykorzystuje do średnich i krótkich nakładów materiałów reklamowych. Druk offsetowy arkuszowy świetnie radzi sobie z szybkim przygotowaniem produkcji, a samo narządzanie i ustawienie kolorów jest wygodne przy tego typu zleceniach. W przypadku ulotek dwustronnych, pełnokolorowych (4+4), druk w jednym przebiegu zapewnia powtarzalność barw i równomierne rozłożenie farby, co ma duże znaczenie przy jakości odbitki. Z mojego doświadczenia wynika, że koszty przygotowalni i makulatury są tu zoptymalizowane, bo przy nakładzie rzędu kilku tysięcy sztuk offset arkuszowy jest znacznie tańszy od druku cyfrowego, ale z kolei druk zwojowy czy rotograwiurowy kompletnie się nie kalkuluje. Stosowanie maszyn arkuszowych daje też dużo elastyczności – można łatwo zmieniać podłoża, grubości papieru, a maszyny te są przystosowane do formatów typowych dla ulotek, jak A5. To według mnie taki złoty środek – maszyna nie jest przewymiarowana technologicznie, a sama technologia offsetowa pozwala zachować wysoką jakość i zgodność kolorystyczną z projektem. W świecie poligrafii to chyba już taka branżowa oczywistość, że średnie nakłady ulotek czy plakatów to domena offsetu arkuszowego. Warto też dodać, że przy 3 000 sztuk czas realizacji będzie bardzo szybki, a zużycie papieru czy farby nie będzie nadmierne – zgodnie z tym, co widziałem w praktyce w różnych drukarniach.

Pytanie 14

Jaki efekt uzyska grafik wykonując operację pokazaną na ilustracji?

A. Zmiany położenia tekstu.

B. Przezroczystości.

C. Rozjaśnienia.

D. Głębi.

Odpowiedź "Głębi" jest poprawna, ponieważ wskazuje na zastosowanie techniki cieniowania i perspektywy, które nadają elementom graficznym trójwymiarowy efekt. W kontekście designu, efekt głębi jest kluczowy dla tworzenia wizualnych hierarchii i przyciągania uwagi odbiorcy. Graficy często wykorzystują gradienty, cienie i warstwy, aby uzyskać wrażenie głębi, co jest standardową praktyką w projektowaniu interfejsów użytkownika oraz grafice reklamowej. Takie podejście pozwala na uwypuklenie ważnych elementów, co jest istotne w kontekście UX/UI. Na przykład, w projektach stron internetowych, zastosowanie głębi może zwiększyć czytelność i atrakcyjność wizualną, co w efekcie prowadzi do lepszego zaangażowania użytkowników. Zrozumienie i umiejętność tworzenia efektu głębi jest niezbędne dla każdego grafika, który pragnie skutecznie komunikować swoje intencje wizualne.

Pytanie 15

Czym jest postscript?

A. Proces zapewnienia jakości plików przeznaczonych do druku.

B. System do zarządzania kolorami w poligrafii.

C. Format plików służący do wymiany grafiki pomiędzy różnymi systemami.

D. Język opisu strony wykorzystywany w cyfrowej przygotowalni poligraficznej

Postscript to język opisu strony, który został stworzony przez firmę Adobe w latach 80-tych i jest szeroko stosowany w branży poligraficznej oraz w drukowaniu cyfrowym. Jego głównym celem jest umożliwienie precyzyjnego opisu układu tekstu i grafiki na stronach, co pozwala na wierne odwzorowanie projektów w procesie drukowania. Postscript jest oparty na programowaniu obiektowym, co oznacza, że można go używać do tworzenia dynamicznych dokumentów z wieloma elementami, takimi jak obrazy, fonty oraz wektory. Przykłady jego zastosowania obejmują przygotowanie plików do druku, gdzie projekty graficzne są przekształcane w instrukcje zrozumiałe dla drukarek. Standard Postscript jest często wykorzystywany w profesjonalnych systemach DTP (Desktop Publishing), a jego znajomość jest kluczowa dla grafików oraz specjalistów zajmujących się poligrafią. W praktyce oznacza to, że umiejętność posługiwania się tym językiem może być niezbędna do optymalizacji procesów produkcji oraz uzyskania wysokiej jakości wydruków w różnych technologiach druku, takich jak offsetowy czy cyfrowy.

Pytanie 16

Jaki jest koszt złamania jednego arkusza formatu A2 na 16-stronicową składkę, jeśli cena za jedno złamanie wynosi 1 grosz?

A. 2 gr

B. 4 gr

C. 1 gr

D. 3 gr

Koszt złamywania arkusza formatu A2 w składkę 16-stronicową wynosi 3 gr, co wynika z faktu, że jeden arkusz A2 można podzielić na 16 mniejszych stron. Przy cenie 1 grosza za jeden złam, należy obliczyć, ile złamów jest potrzebnych do uzyskania 16 stron. W przypadku arkusza A2, złamanie go w składkę 16-stronicową oznacza, że każde złamanie przekształca arkusz w mniejsze jednostki. W praktyce, każdy arkusz A2 wymaga odpowiedniej obróbki, co wiąże się z koniecznością wykonania kilku złamów. W tym przypadku, każde złamanie kosztuje 1 grosz, a przy 3 złamach otrzymujemy 3 grosze. Taka kalkulacja jest zgodna z najlepszymi praktykami w branży poligraficznej, gdzie precyzyjne wyliczenia kosztów są kluczowe dla efektywności produkcji. Warto również znać zasady dotyczące ekonomiki druku, ponieważ umożliwiają one lepsze planowanie budżetów oraz optymalizację procesów produkcyjnych.

Pytanie 17

Przy tworzeniu pliku PDF spełniającego standardy druku określa się, między innymi,

A. skalę obrazu

B. kadrowanie obrazu

C. wielkość spadów

D. format dokumentu

Wybór odpowiedzi "wielkość spadów" jest poprawny, ponieważ w kontekście przygotowania plików PDF do druku, spady są kluczowym elementem, który zapewnia estetykę i profesjonalizm finalnego produktu. Spady to obszary, które rozszerzają się poza krawędź dokumentu, zwykle o 3-5 mm, co pozwala na uniknięcie białych krawędzi po przycięciu. W przypadku projektu graficznego, jeśli tło lub elementy graficzne nie sięgają do samej krawędzi, spady są niezbędne, aby zadbać o pełne pokrycie kolorem. Zastosowanie spadów jest standardem w branży, a ich brak może prowadzić do niepożądanych efektów wizualnych, takich jak niedopasowane krawędzie. Dobrą praktyką jest zawsze uwzględnianie spadów podczas projektowania, zwłaszcza w przypadku materiałów reklamowych, broszur czy plakatów. Wiele programów graficznych, takich jak Adobe InDesign czy Illustrator, umożliwia łatwe dodawanie spadów, co czyni ten proces prostym i intuicyjnym.

Pytanie 18

Wskaż zestaw materiałów, które powinny być użyte do produkcji etykiet samoprzylepnych na butelki z płynem do kąpieli, drukowanych metodą fleksograficzną?

A. Papier samokopiujący, klej oraz farby akrylowe

B. Laminat (folia AL-papier), biała farba podkładowa i lakier offsetowy

C. Papier dekoracyjny, farby wodne i lakier nitrocelulozowy

D. Folia polipropylenowa, klej, papier silikonowy i farby UV

Folia polipropylenowa to naprawdę świetny materiał do etykiet samoprzylepnych, bo jest odporna na wilgoć i bardzo trwała. Z tego, co wiem, przy drukowaniu etykiet metodą fleksograficzną trzeba używać specjalnych farb, a farby UV są tu strzałem w dziesiątkę. Dzięki nim kolory są intensywne, a schnięcie jest błyskawiczne, co znacznie przyspiesza całą produkcję. Klej to też podstawa, bo to on sprawia, że etykiety się kleją, a papier silikonowy to coś w rodzaju podkładu, na którym etykieta czeka, aż ją przykleimy do butelki. Taki zestaw materiałów pasuje do dobrych praktyk w branży opakowaniowej, a różne standardy jakości to potwierdzają. Można to zobaczyć na przykładzie kosmetyków, które potrzebują ładnych i funkcjonalnych etykiet, odpornych na wodę oraz chemikalia z płynów do kąpieli.

Pytanie 19

Żywa pagina to informacja umieszczona

A. na stronach z wolnymi miejscami.

B. na spuszczonych kolumnach.

C. w pojedynczym wierszu na górze strony.

D. na tytułach czterech i dwóch.

Żywa pagina to termin związany z publikowaniem informacji w formie wizualnej, która ma na celu przyciągnięcie uwagi czytelnika. Umieszczanie żywej paginy w jednym wierszu u góry strony jest standardem w wielu wydawnictwach i praktykach graficznych. Takie umiejscowienie sprawia, że informacja jest łatwo zauważalna i dostępna bez konieczności przewijania treści dokumentu. Przykładem zastosowania żywej paginy może być umieszczenie tytułu artykułu na górze strony, co ułatwia jego identyfikację oraz przyciąga potencjalnych czytelników. W kontekście standardów, praktyka ta jest zgodna z zasadami typografii, które podkreślają znaczenie struktury i hierarchii informacji w publikacjach. Odpowiednie formatowanie oraz wyeksponowanie żywej paginy przyczynia się do poprawy czytelności dokumentu oraz zwiększa jego atrakcyjność wizualną. Wydawcy i projektanci powinni zatem zwracać szczególną uwagę na te aspekty, aby efektywnie komunikować treści i przyciągać uwagę odbiorców.

Pytanie 20

Ilość arkuszy drukarskich dla książki liczącej 480 stron w formacie A5 wynosi

A. 45 szt.

B. 15 szt.

C. 30 szt.

D. 60 szt.

Dobra robota! Poprawna odpowiedź to 30 sztuk arkuszy drukarskich. Jak to obliczamy? No więc, mamy 480 stron w książce, a każdy arkusz ma 4 strony - dwie z przodu i dwie z tyłu. Więc żeby znaleźć liczbę arkuszy, dzielimy 480 przez 4, co daje nam 120. Ale tu jeszcze musimy wziąć pod uwagę, że dwa arkusze idą w jeden zestaw, kiedy to szyjemy albo kleimy, więc 120 dzielimy przez 2 i wychodzi 60. Pamiętajmy, że w druku książek zwykle liczy się w sztukach arkuszy. Dlatego, żeby uzyskać 480 stron, potrzebujemy 30 arkuszy. Fajnie, że zwróciłeś uwagę na te szczegóły w obliczeniach, bo to naprawdę jest kluczowe w poligrafii!

Pytanie 21

Klient złożył zamówienie na 20 000 ulotek w kolorystyce 4+4 oraz formacie A6. W specyfikacji zaznaczył, że ulotki mają być pakowane w zestawy po 250 sztuk. Ile zestawów z ulotkami zostanie dostarczonych do klienta?

A. 60

B. 20

C. 40

D. 80

Odpowiedź 80 jest poprawna, ponieważ obliczamy liczbę paczek, dzieląc całkowitą liczbę ulotek przez liczbę ulotek w jednej paczce. Klient zamówił 20 000 ulotek, a każda paczka zawiera 250 sztuk. Wykonując obliczenia: 20 000 ÷ 250 = 80. Oznacza to, że do klienta zostanie wysłanych dokładnie 80 paczek. W praktyce, taka procedura pakowania jest standardem w branży poligraficznej, co pozwala na efektywne zarządzanie zamówieniami oraz ich transportem. Warto również zauważyć, że stosowanie paczek o stałej liczbie ulotek ułatwia nie tylko logistykę, ale także kontrolę jakości, ponieważ mniejsze jednostki pakowe są łatwiejsze do monitorowania pod względem zgodności z zamówieniem. Dobrą praktyką jest również informowanie klientów o szczegółach dotyczących pakowania, co zwiększa ich zadowolenie oraz pozwala na sprawniejsze odbieranie przesyłek.

Pytanie 22

Narzędzie wykorzystywane do identyfikacji tekstu w zeskanowanych dokumentach nazywa się akronimem

A. STL

B. CMS

C. ACR

D. OCR

Odpowiedzi STL, ACR oraz CMS to błędne akronimy w kontekście oprogramowania do rozpoznawania tekstu. STL, czyli Standard Template Library, to zbiór szablonów w języku C++, który ułatwia programowanie poprzez dostarczanie gotowych struktur danych oraz algorytmów. Nie ma związku z rozpoznawaniem dokumentów. ACR, znane jako Automatic Content Recognition, odnosi się do technologii identyfikacji treści multimedialnych, a nie do skanowania dokumentów. Jest to proces umożliwiający rozpoznawanie i analizowanie treści wideo czy audio, co ma zastosowanie w reklamach i analizie mediów, lecz nie w kontekście przetwarzania tekstu. CMS, czyli Content Management System, to oprogramowanie do zarządzania treścią, wykorzystywane głównie do tworzenia i zarządzania stronami internetowymi. Choć CMS może być używane do przechowywania i edytowania tekstu, nie jest związane z technologią rozpoznawania znaków. Powszechnym błędem jest mylenie tych technologii ze sobą. Kluczowe jest zrozumienie, że OCR jest specyficzną technologią skoncentrowaną na przetwarzaniu tekstów z obrazów, podczas gdy pozostałe akronimy odnoszą się do zupełnie innych dziedzin technologii informacyjnej. Zrozumienie tych różnic jest istotne dla efektywnego posługiwania się narzędziami cyfrowymi w dzisiejszym świecie.

Pytanie 23

Powierzchnię kuli można zadrukować techniką

A. tampodrukową.

B. rotograwiurową.

C. offsetową.

D. fleksograficzną.

Powierzchnię kuli najskuteczniej zadrukowuje się techniką tampodruku, czyli drukiem tamponowym. To rozwiązanie jest naprawdę ciekawe, bo sam proces polega na przeniesieniu farby z płaskiej matrycy (formy drukowej) na przedmiot o nieregularnych kształtach właśnie dzięki elastycznemu tamponowi z silikonu. Z mojego doświadczenia to jedna z nielicznych metod umożliwiających trwały i precyzyjny nadruk na obiektach takich jak piłki, gałki, zabawki czy nawet długopisy, gdzie powierzchnia jest zaokrąglona lub wręcz sferyczna. W branży reklamowej i produkcji gadżetów tampodruk jest praktycznie standardem do takich zadań – żaden offset ani fleksografia nie da rady takiego efektu uzyskać na kulistych kształtach. Dobrą praktyką jest tu dobór odpowiedniego rodzaju farby i twardości tamponu, bo od tego zależy przyczepność nadruku i jego odporność na ścieranie. Moim zdaniem, jeśli ktoś myśli o seryjnym znakowaniu piłek czy innych kulistych detali, to tampodruk jest bezkonkurencyjny. Poza tym, ta technika pozwala na uzyskanie naprawdę wyraźnych, cienkich linii i drobnych detali, co jest trudne do osiągnięcia innymi technikami na tak problematycznych powierzchniach. Warto pamiętać, że dobry operator tampodruku potrafi sobie poradzić nawet z bardzo nietypowymi projektami, wykorzystując różne kształty tamponów i specjalnie dobrane parametry druku.

Pytanie 24

Jaką rozdzielczość powinno mieć skanowanie wielobarwnego oryginału, jeśli w druku offsetowym ma być powiększony dwukrotnie?

A. 600 dpi

B. 300 dpi

C. 900 dpi

D. 800 dpi

Odpowiedź 600 dpi jest prawidłowa, ponieważ przy druku offsetowym, który powiększa obraz o dwa razy, należy skanować oryginał z co najmniej 300 dpi, aby zachować odpowiednią jakość druku. Standardowa rozdzielczość druku offsetowego wynosi zazwyczaj 300 dpi, co oznacza, że każdy cal kwadratowy obrazu zawiera 300 punktów. Przy powiększeniu do 200% (dwa razy większego formatu), uzyskujemy potrzebną rozdzielczość skanującą równą 600 dpi, co zapewnia, że szczegóły oryginału będą ostre i wyraźne w finalnym produkcie. Przykładem zastosowania tej zasady jest przygotowanie materiałów reklamowych, gdzie zachowanie detali jest kluczowe, a skany w wyższej rozdzielczości przyczyniają się do lepszej jakości druku. Dobre praktyki w branży graficznej podkreślają konieczność stosowania odpowiednich ustawień skanera, aby uniknąć utraty jakości podczas powiększania obrazu.

Pytanie 25

Cechy tekstu matematycznego są określane przez znaki

A. numeracji i obliczeń

B. diakrytycznymi i znakami interpunkcyjnymi

C. relacji i działań

D. wodnymi i pisarskimi

Wybór odpowiedzi, które dotyczą "numeracji i wyliczeń", "wodnych i pisarskich" oraz "diakrytycznych i przestankowych", pokazuje pewne nieporozumienia w kwestii tekstu matematycznego. Numeracja i wyliczenia to trochę inny temat, bo zazwyczaj dotyczą list czy sekwencji, a nie struktury tekstu matematycznego. Matematyka opiera się na konkretnych relacjach między wartościami i operacjami, a nie na numeracji. Jeśli chodzi o "wodne i pisarskie" terminy, to bardziej odnosi się do sposobów zapisu, co w matematyce nie ma większego znaczenia. Z kolei znaki diakrytyczne czy przestankowe są ważne w języku, ale nie mają zastosowania w matematyce do wyrażania działań czy relacji. Często zdarza się mylić różne systemy znaków w różnych dziedzinach, co prowadzi do błędnych wniosków. W matematyce kluczowe są te symbole i operacje, które pomagają w jasnym przedstawieniu relacji oraz wykonywanych działań.

Pytanie 26

Ile arkuszy netto papieru samokopiującego B2 jest potrzebnych do wydrukowania 50 000 kompletów dokumentów samokopiujących w formacie 105 x 148 mm, jeżeli każdy komplet składa się z 4 kolorów papieru?

A. 25 000 arkuszy

B. 6 250 arkuszy

C. 3 125 arkuszy

D. 12 500 arkuszy

Kiedy analizujemy błędne odpowiedzi, kluczowym aspektem jest zrozumienie błędnych założeń przyjętych w obliczeniach. Wiele osób może pomylić ilość potrzebnych arkuszy A6 z ilością arkuszy B2, co prowadzi do znacznych nieporozumień. Przyjmowanie błędnych wymiarów arkuszy lub nieuwzględnienie, że jeden arkusz B2 można podzielić na wiele arkuszy A6, skutkuje znacznymi różnicami w obliczeniach. Ponadto, nie uwzględnienie ilości kolorów w komplecie prowadzi do pominięcia kluczowego czynnika, który drastycznie zwiększa potrzebną liczbę arkuszy. Osoby nieznające specyfiki druku samokopiującego mogą również założyć, że każdy arkusz A6 jest produktem końcowym, podczas gdy w rzeczywistości to tylko fragment większego procesu produkcyjnego, który wymaga większej ilości materiałów na skompletowanie gotowych zestawów. Istotne jest także, aby nie zatrzymywać się na poziomie prostych obliczeń, lecz w pełni rozumieć procesy logistyczne w produkcji, które mogą wpłynąć na końcowe decyzje dotyczące zamówień. W poligrafii, efektywność i dokładność obliczeń wpływają na jakość i koszt produkcji, dlatego każdy krok w procesie musi być dokładnie przemyślany.

Pytanie 27

Rozmieszczenie materiałów na arkuszu druku to

A. dublowanie

B. impozycja

C. skalowanie

D. pozycjonowanie

Impozycja to proces rozmieszczania użytków na arkuszu drukarskim w taki sposób, aby po wydrukowaniu i złożeniu arkusza uzyskać właściwie uporządkowane i czytelne elementy. Jest to kluczowy etap w produkcji materiałów drukowanych, który ma na celu optymalizację wykorzystania powierzchni papieru oraz zapewnienie prawidłowej kolejności stron w finalnym produkcie. Przykładem jest przygotowanie książki, gdzie odpowiednia impozycja pozwala na ułożenie stron tak, aby po złożeniu wszystkie znajdowały się we właściwej kolejności. W branży graficznej i poligraficznej impozycja jest ściśle związana z normami i standardami, takimi jak PDF/X, które określają zasady przygotowania dokumentów do druku. Dobre praktyki w impozycji to m.in. uwzględnienie marginesów, spadów oraz specyfikacji dotyczących rodzaju papieru i techniki druku. Zrozumienie procesu impozycji jest kluczowe dla osiągnięcia wysokiej jakości finalnego produktu drukowanego.

Pytanie 28

Termin 'pagina' odnosi się do numeracji

A. działu

B. rozdziału

C. tomu

D. strony

Termin „pagina” pochodzi z języka łacińskiego i odnosi się do strony w publikacji. W kontekście literackim oraz edytorskim, numerowanie stron jest kluczowe dla organizacji treści oraz ułatwienia nawigacji po dokumencie. Zastosowanie numeracji stron zapewnia czytelnikom łatwość w odnajdywaniu konkretnych informacji. Przykładowo, w książkach oraz artykułach naukowych, numer strony jest często używany w przypisach i bibliografiach, co pozwala na szybkie odnalezienie cytowanych fragmentów. W praktyce, efektywne zarządzanie numeracją stron jest zgodne z najlepszymi praktykami w edytorstwie i publikacji, w tym standardami takimi jak APA czy MLA, które oferują wytyczne dotyczące formatowania i struktury dokumentów. W sytuacjach, gdy tekst jest długi lub złożony, odpowiednie numerowanie stron pozwala na łatwiejsze poruszanie się po treści, co jest istotne zarówno dla autorów, jak i dla odbiorców.

Pytanie 29

Który program powinien być użyty do realizacji impozycji?

A. Illustrator

B. InDesign

C. QuarkXPress

D. PuzzleFlow

Wybór innych programów, jak QuarkXPress, Illustrator czy InDesign, może wynikać z tego, że nie do końca rozumiesz, jak one działają w kontekście impozycji. QuarkXPress jest mocnym narzędziem do składu tekstu i grafiki, ale nie jest to typowo program do impozycji. Głównie służy do robienia publikacji, więc traci na dokładności rozmieszczania stron w porównaniu do PuzzleFlow. Illustrator to bardziej program do grafiki wektorowej, jego możliwości impozycji też są dość ograniczone i często trzeba robić dodatkowe kroki, co może wprowadzić błędy w końcowym druku. InDesign jest trochę bliżej impozycji, ale wciąż nie dorównuje takim specjalistycznym programom jak PuzzleFlow. Czasami ludzie myślą, że każdy program do projektowania nadaje się do impozycji, co może być mylące. A impozycja wymaga dużej precyzji, więc korzystanie z narzędzi, które nie są naprawdę do tego stworzone, może prowadzić do problemów z jakością druku i nieefektywnego procesu produkcji.

Pytanie 30

W programie Adobe Illustrator, aby dostosować oświetlenie pomiędzy dwiema sąsiadującymi literami w tekście, należy skorzystać z funkcji dostępnej w panelu

A. typografia

B. symbole

C. tabulatory

D. akapit

Wybór opcji 'tabulatory' jest nietrafiony, ponieważ tabulatory w Adobe Illustrator służą głównie do precyzyjnego ustawiania tekstu w poziomie, a nie do modyfikacji jego wyglądu w kontekście oświetlenia czy efektów wizualnych. Tabulatory pomagają w organizacji tekstu w kolumnach lub w równych odstępach, co jest przydatne w przypadku tworzenia tabel czy zestawień danych, lecz nie wpływają na estetyczny odbiór znaków. Skupienie się na tabulatorach w kontekście oświetlenia może prowadzić do błędnych wniosków o tym, jak uzyskać zamierzony efekt wizualny. Wybór opcji 'symbole' również jest mylący; symbole w Illustratorze są używane do wielokrotnego użycia elementów graficznych, co ma sens w kontekście oszczędności czasu i zasobów, ale nie mają one zastosowania w kontekście edycji tekstu czy modyfikacji efektów typograficznych. Warto pamiętać, że symbole to bardziej narzędzie do zarządzania grafiką niż typografią. Natomiast opcja 'akapit' dotyczy formatowania bloków tekstowych, takich jak wyrównanie, odstępy czy interlinia, co również nie ma bezpośredniego wpływu na ustawianie światła pomiędzy znakami. Niezrozumienie różnicy między tymi funkcjami może prowadzić do frustracji, gdy narzędzia nie przynoszą oczekiwanych rezultatów. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych paneli ma swoje specyficzne zastosowania, które należy stosować w odpowiednich kontekstach, aby efektywnie pracować z tekstem w Adobe Illustrator.

Pytanie 31

Którego z wymienionych programów nie wykorzystuje się do łamania publikacji?

A. Adobe InDesign

B. Adobe Photoshop

C. Microsoft Publisher

D. QuarkXPress

Adobe Photoshop to taki fajny program do obrabiania zdjęć i grafiki rastrowej, ale nie jest najlepszy do składania publikacji. Głównie wykorzystuje się go do retuszu zdjęć, tworzenia grafik do reklam czy robienia fotomontaży. Jeśli chodzi o skład publikacji, to lepiej sprawdzają się Adobe InDesign, QuarkXPress czy Microsoft Publisher. Te programy są stworzone po to, żeby łatwo zarządzać tekstem i układami stron, które są kluczowe w projektowaniu. Photoshop może być użyty do przygotowania ładnych obrazków, które wrzucimy później do InDesigna, ale sam w sobie nie nadaje się do składania całych publikacji. W branży często korzysta się z Photoshopa, żeby mieć obrazy w dobrej jakości, które potem wykorzystujemy w innych programach do składu.

Pytanie 32

Który z formatów graficznych nie jest używany w praktyce podczas przygotowywania publikacji do druku offsetowego?

A. TIFF

B. PNG

C. PSD

D. AI

Wybór jednego z pozostałych formatów może wynikać z nieporozumienia dotyczącego ich zastosowania w kontekście druku offsetowego. Format PSD, będący natywnym formatem programu Adobe Photoshop, przechowuje wszystkie warstwy i edytowalne elementy, co czyni go idealnym do pracy w grafice komputerowej. W sytuacji, gdy projekt wymaga dalszej edycji, PSD z pewnością znajdzie zastosowanie, ale nie jest to format przeznaczony bezpośrednio do druku. Z kolei format AI jest natywnym formatem programu Adobe Illustrator, który również jest wykorzystywany w projektowaniu graficznym. Oferuje on wektory, co daje elastyczność w skalowaniu bez utraty jakości, co jest korzystne dla materiałów drukowanych. Format TIFF jest z kolei jednym z najbardziej standardowych formatów w druku, ponieważ wspiera wysokiej jakości obrazy i może przechowywać dane w bezstratny sposób. Wybór odpowiedniego formatu do przygotowania publikacji drukowanej powinien opierać się na potrzebie zachowania jak najwyższej jakości obrazu oraz możliwości edycyjnych, a nie na subiektywnych preferencjach. Stąd, błędne zrozumienie zastosowania tych formatów w kontekście druku prowadzi do mylnych wniosków.

Pytanie 33

Jakim formatem plików, stosowanych w druku cyfrowym i zgodnych ze standardami druku, można się posługiwać?

A. INDD

B. PDF

C. CDR

D. EPS

Format PDF (Portable Document Format) jest powszechnie stosowanym standardem do cyfrowego drukowania, który zapewnia spójność i wysoką jakość wydruków. Jego zaletą jest to, że niezależnie od systemu operacyjnego czy oprogramowania, plik PDF zachowuje oryginalne układy, czcionki i grafiki. W praktyce, PDF jest szeroko używany w branży graficznej i drukarskiej, ponieważ umożliwia tworzenie dokumentów, które są gotowe do druku bez konieczności dalszej obróbki. Standard ten wspiera wiele funkcji, takich jak kolor zarządzany ICC, opcje kompresji oraz warstwy, co czyni go idealnym do projektów wymagających precyzji kolorystycznej i detali. Drukarnie często preferują pliki PDF ze względu na ich stabilność oraz możliwość embedowania wszystkich niezbędnych elementów, co minimalizuje ryzyko błędów przy wydruku. W związku z tym, znajomość formatu PDF oraz umiejętność jego prawidłowego tworzenia i edytowania jest kluczowa dla każdego profesjonalisty w dziedzinie grafiki i druku.

Pytanie 34

Dostosowywanie przestrzeni między wybranymi parami liter w danym kroju pisma lub jego wersji to

A. interlinia

B. tracking

C. kerning

D. justowanie

Wybrałeś odpowiedź, która dotyczy justowania, tracking'u czy interlinii, ale to nie jest to, co pytano o kerning. Justowanie to po prostu wyrównanie tekstu w kolumnie, co zmienia przestrzeń między wyrazami, a nie między literami. Jest to popularna technika w układzie tekstu, ale nie ma nic wspólnego z kerningiem. Z kolei tracking to bardziej ogólny termin, który mówi o regulacji odległości między wszystkimi znakami w bloku tekstu. Chociaż to może obejmować kerning, to nie jest jego głównym celem, a bardziej sposobem na dostosowywanie fraz lub akapitów. Interlinia dotyczy przestrzeni między wierszami tekstu i też nie ma związku z odległością między literami. Takie błędne odpowiedzi mogą wprowadzać zamieszanie w rozumieniu podstaw typografii. Jeśli zajmujesz się projektowaniem, warto znać te różnice, żeby lepiej komunikować się i robić rzeczy zgodne z dobrymi praktykami w typografii.

Pytanie 35

W przedstawionym fragmencie tekstu widoczne są

A. pionowe korytarze w tekście.

B. podziały wyrazów.

C. wcięcia akapitowe.

D. odstępy akapitowe.

To właśnie tzw. pionowe korytarze w tekście, czyli sytuacja, w której w wyniku niewłaściwego justowania tekstu i złamania wierszy pojawiają się puste, wyraźne pionowe przerwy między wyrazami na kolejnych linijkach. Z mojego doświadczenia to błąd typograficzny, na który najczęściej trafia się w tekstach justowanych na szerokość, szczególnie gdy używamy zbyt dużych odstępów między wyrazami, a nie stosujemy odpowiedniego dzielenia wyrazów. Praktycznie w zawodzie grafika czy składacza DTP unika się takich efektów jak ognia, bo mocno obniżają one czytelność i burzą estetykę kolumny. Standardy branżowe, na przykład te stosowane przez profesjonalne wydawnictwa, wyraźnie zwracają uwagę, by stosować dzielenie wyrazów i optymalne ustawienia justowania. Dobre programy do składu tekstu, takie jak Adobe InDesign czy nawet nowoczesne edytory tekstu, oferują zaawansowane algorytmy łamania tekstu, które minimalizują ryzyko powstawania korytarzy. W praktyce codziennej, gdy widzę takie zjawiska w druku czy na ekranie, od razu mam ochotę poprawić ustawienia justowania lub podzielić wyrazy. Moim zdaniem to jeden z podstawowych błędów do wyłapania w korekcie składu, bo nie tylko psuje wizualną spójność, ale też utrudnia czytelnikom płynne czytanie tekstu.

Pytanie 36

Która metoda druku jest najbardziej odpowiednia do tworzenia etykiet termokurczliwych?

A. Ink-jet

B. Offsetowa

C. Fleksograficzna

D. Tampondrukowa

Fleksograficzna technika druku jest optymalna dla etykiet termokurczliwych ze względu na swoją wydajność oraz zdolność do pracy z różnorodnymi podłożami, w tym z materiałami termokurczliwymi. Proces fleksograficzny wykorzystuje elastyczne formy drukarskie, co pozwala na uzyskanie wysokiej jakości druku w dużych nakładach. Dzięki szybkości, z jaką można produkować etykiety, technika ta jest idealna do zastosowań przemysłowych, gdzie czas i efektywność kosztowa mają kluczowe znaczenie. Na przykład, w branży spożywczej czy kosmetycznej, etykiety muszą być drukowane szybko, aby sprostać rosnącemu popytowi. Dodatkowo, fleksografia pozwala na stosowanie atramentów wodnych, co jest korzystne z perspektywy ochrony środowiska. Standardy ISO 12647 oraz G7 są często stosowane w procesach fleksograficznych, co zapewnia spójność i jakość druku, co jest niezbędne w kontekście etykietowania produktów.

Pytanie 37

Jaką konwersję przestrzeni kolorów należy przeprowadzić, aby przystosować zdjęcie do druku w technologii offsetowej?

A. CMYK na RGB

B. RGB na HSB

C. RGB na LAB

D. RGB na CMYK

Niepoprawne konwersje przestrzeni barw, takie jak RGB na LAB, CMYK na RGB oraz RGB na HSB, nie są odpowiednie dla przygotowania zdjęcia do druku offsetowego. Przekształcenie RGB na LAB nie jest właściwe, ponieważ LAB jest modelowym systemem kolorów, który nie jest bezpośrednio stosowany w drukowaniu. Zamiast tego, LAB służy jako standard referencyjny dla różnych przestrzeni barw, ale nie jest wykorzystywany w procesie druku. Konwersja CMYK na RGB jest również niewłaściwa, ponieważ odbywa się w odwrotnym kierunku, co może prowadzić do utraty informacji o kolorach, które są niezbędne do prawidłowego druku. Na dodatek, RGB na HSB to konwersja, która zmienia reprezentację kolorów z modelu RGB na model oparty na barwie, nasyceniu i jasności, ale nie ma zastosowania w kontekście przygotowania obrazów do druku. Typowym błędem myślowym jest przyjmowanie, że wszystkie przestrzenie barw mogą być stosowane zamiennie, co prowadzi do nieodpowiednich konwersji, które mogą skutkować nieprzewidywalnymi rezultatami w druku. Zrozumienie różnicy między tymi modelami i ich zastosowaniem jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości wyników w druku offsetowym.

Pytanie 38

Jakiego urządzenia pomiarowo-kontrolnego należy użyć do sprawdzenia zgodności kolorów podczas drukowania prac w wielu barwach?

A. Lupki poligraficznej

B. Kalibratora

C. Densytometru transmisyjnego

D. Densytometru refleksyjnego

Densytometry, zarówno refleksyjne, jak i transmisyjne, są narzędziami używanymi do mierzenia gęstości kolorów, ale nie są one wystarczające do oceny spasowania kolorów. Densytometr refleksyjny mierzy odbicie światła od powierzchni wydruku, co pozwala na określenie, jak intensywny jest dany kolor, ale nie dostarcza informacji o jego odcieniu czy zgodności z innymi kolorami. Z kolei densytometr transmisyjny jest stosowany w przypadku materiałów przezroczystych, takich jak folie, a więc nie ma zastosowania w ocenie kolorów na standardowych wydrukach. Kalibrator z kolei służy do ustawienia i utrzymania powtarzalności procesów w drukarni, ale nie jest bezpośrednim narzędziem do oceny estetycznej spasowania kolorów. W kontekście wymagań branżowych, podejście do oceny kolorów wymaga analizy zarówno gęstości, jak i odcieni, co czyni lupkę poligraficzną najbardziej adekwatnym narzędziem. Często popełnianym błędem jest mylenie funkcji tych urządzeń, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków dotyczących jakości druku. Aby uzyskać pełny obraz spasowania kolorów, konieczne jest łączenie pomiarów densytometrycznych z obserwacjami wizualnymi, co jeszcze bardziej podkreśla rolę lup poligraficznych w procesie oceny kolorów.

Pytanie 39

Na rysunku zamieszczono zrzut z ekranu ilustrujący operację

A. rasteryzowania.

B. eksportowania.

C. kadrowania.

D. wypaczania.

Odpowiedź "kadrowania" jest prawidłowa, ponieważ na przedstawionym zrzucie ekranu widać zaznaczony obszar wokół obiektu, co jednoznacznie sugeruje, że użytkownik przygotowuje się do przycięcia obrazu. Kadrowanie jest kluczową techniką w edycji zdjęć, która pozwala na skoncentrowanie uwagi widza na głównym obiekcie oraz eliminację niepotrzebnych elementów tła. Przykładowo, w fotografii portretowej kadrowanie może być użyte do wyeliminowania rozpraszających elementów w tle, co sprawia, że główny obiekt jest bardziej wyeksponowany. Dobre praktyki w kadrowaniu obejmują także przestrzeganie reguły trzecich, co pomaga w osiągnięciu harmonijnej kompozycji. W branży graficznej, umiejętność kadrowania jest niezbędna, aby tworzyć wizualizacje, które są nie tylko estetyczne, ale także funkcjonalne. W kontekście programów graficznych, kadrowanie przygotowuje obraz do dalszych operacji, takich jak eksport do różnych formatów, co jest istotne w przypadku publikacji w mediach społecznościowych czy druku.

Pytanie 40

Jak symbolicznie oznacza się proces przeniesienia obrazu z komputera na wersję drukowaną?

A. CtF

B. CtP

C. RIP

D. OCR

W kontekście przenoszenia obrazu z komputera na formę kopiową, inne zaproponowane odpowiedzi odnoszą się do różnych technologii i procesów, które nie są bezpośrednio związane z tradycyjnym przekazywaniem obrazu na film. RIP, czyli Raster Image Processor, jest oprogramowaniem, które konwertuje dane wektorowe na obrazy rastrowe, co jest niezbędnym etapem w procesach CtP i CtF, ale nie jest samodzielnym procesem przenoszenia obrazu na film. Może powstać mylne wrażenie, że RIP i CtF są tożsame, ponieważ obydwa angażują procesy cyfrowe, jednak RIP jest jedynie narzędziem do przetwarzania, a nie metodą transferu. CtP, czyli Computer to Plate, odnosi się do bezpośredniego przenoszenia obrazów z komputera na płyty drukarskie, co jest inną metodą niż CtF. Metoda ta wymaga dodatkowego etapu w procesie przygotowawczym, ponieważ obrazy muszą być naświetlane na płytach, a nie na filmie. To może prowadzić do nieporozumień, gdyż obydwa procesy są używane w produkcji drukarskiej, ale różnią się pod względem finalnego medium, na które przenoszony jest obraz. OCR, czyli Optical Character Recognition, to technologia używana do odczytywania tekstu z obrazów, która jest zupełnie innym zagadnieniem, skupionym na identyfikacji i przetwarzaniu znaków, a nie na przenoszeniu obrazów w kontekście drukarskim. Pojmowanie tych terminów jako synonimów może prowadzić do nieprawidłowych wniosków i dezorientacji w zakresie procesów poligraficznych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej