Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 13:12
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 13:34

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Interfejs UDMA to typ interfejsu

A. szeregowy, który służy do transferu danych między pamięcią RAM a dyskami twardymi

B. równoległy, używany m.in. do połączenia kina domowego z komputerem

C. szeregowy, stosowany do łączenia urządzeń wejściowych

D. równoległy, który został zastąpiony przez interfejs SATA

Wybór odpowiedzi, która opisuje interfejs UDMA jako szeregowy, używany do podłączania urządzeń wejścia, jest błędny z kilku powodów. Interfejs UDMA jest technologią równoległą, co oznacza, że wykorzystuje wiele linii danych do jednoczesnej transmisji informacji, co znacznie zwiększa przepustowość w porównaniu do interfejsów szeregowych, które przesyłają dane bit po bicie. Stąd pierwsza niepoprawna koncepcja związana z tą odpowiedzią to mylenie typów interfejsów. Ponadto, UDMA nie jest używany do podłączania urządzeń wejścia, lecz raczej do komunikacji z pamięcią masową, jak dyski twarde. W odniesieniu do drugiej nieprawidłowej odpowiedzi, UDMA nie został całkowicie zastąpiony przez SATA, lecz raczej ewoluował wraz z postępem technologii. Mimo że SATA jest obecnie preferowanym standardem transferu danych do dysków twardych ze względu na swoje zalety, wciąż istnieje wiele sprzętu, który wykorzystuje UDMA. Niezrozumienie tych aspektów może prowadzić do błędnych wniosków przy projektowaniu lub modernizacji systemów komputerowych, dlatego ważne jest, aby dokładnie zrozumieć różnice między tymi technologiami oraz ich odpowiednie zastosowania. Ostatecznie, wybór odpowiedniego interfejsu powinien być oparty na aktualnych potrzebach wydajnościowych i kompatybilności z istniejącym sprzętem.

Pytanie 2

Jakie polecenie powinno być użyte do obserwacji lokalnych połączeń?

A. dir

B. route add

C. netstat

D. host

Odpowiedź 'netstat' jest poprawna, ponieważ jest to narzędzie służące do monitorowania i analizy połączeń sieciowych na lokalnym komputerze. Umożliwia ono wyświetlenie aktywnych połączeń TCP i UDP, a także pozwala na identyfikację portów, stanów połączeń oraz adresów IP. Dzięki temu administratorzy systemów i sieci mogą śledzić bieżące aktywności sieciowe, co jest kluczowe w kontekście zarządzania bezpieczeństwem oraz wydajnością systemu. Przykładowo, użycie polecenia 'netstat -a' pozwala na zobaczenie wszystkich aktywnych połączeń oraz portów nasłuchujących. Warto również zaznaczyć, że 'netstat' jest zgodny z wieloma standardami branżowymi i jest powszechnie stosowane w administracji systemowej jako narzędzie do diagnozowania problemów z siecią. Dodatkowo, w czasach wzrastającej liczby ataków sieciowych, znajomość tego narzędzia staje się niezbędna do skutecznego monitorowania i reagowania na potencjalne zagrożenia.

Pytanie 3

Narzędziem systemu Linux OpenSUSE dedykowanym między innymi do zarządzania systemem jest

A. Monitor systemu.

B. YaST.

C. System Log.

D. Menedżer zadań.

Wybór takiej odpowiedzi jak Monitor systemu, Menedżer zadań czy System Log jest dość częstą pułapką wśród osób zaczynających przygodę z systemami Linux, bo te narzędzia kojarzą się ogólnie z zarządzaniem komputerem. Jednak jeśli spojrzymy bardziej technicznie, żadne z nich nie pełni w OpenSUSE roli kompleksowego narzędzia do zarządzania systemem. Monitor systemu zwykle służy do podglądu zużycia zasobów, śledzenia procesów, czasem pozwala zakończyć zadania, ale nie umożliwia np. zarządzania kontami użytkowników, konfigurowania sieci czy instalacji pakietów, na pewno nie w sposób centralny. Menedżer zadań także ogranicza się do operowania na procesach oraz ewentualnie monitorowania wydajności. System Log to z kolei raczej narzędzie do przeglądania logów, a nie zarządzania ustawieniami systemu – jest przydatny do diagnozowania błędów, ale nie do bieżącej administracji systemem. Wydaje mi się, że częsty błąd to mylenie narzędzi pokazujących stan komputera z narzędziami do jego konfigurowania. YaST wyróżnia się tym, że łączy wiele kluczowych funkcji administracyjnych w jednym miejscu, zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, gwarantując zarówno wygodę, jak i bezpieczeństwo. Dla administratora czy nawet bardziej zaawansowanego użytkownika to właśnie YaST jest centralnym punktem konfiguracji systemu OpenSUSE i zdecydowanie warto to zapamiętać. W innych dystrybucjach można się spotkać z podobnymi narzędziami, ale to YaST jest tutaj znakiem rozpoznawczym.

Pytanie 4

Jakim protokołem połączeniowym w warstwie transportowej, który zapewnia niezawodność dostarczania pakietów, jest protokół

A. UDP (User Datagram Protocol)

B. TCP (Transmission Control Protocol)

C. IP (Internet Protocol)

D. ARP (Address Resolution Protocol)

TCP (Transmission Control Protocol) jest protokołem warstwy transportowej, który zapewnia niezawodność w dostarczaniu danych poprzez wprowadzenie mechanizmów kontroli błędów, retransmisji oraz kontroli przepływu. TCP ustanawia połączenie między nadawcą a odbiorcą przed przesłaniem danych, co pozwala na zapewnienie, że wszystkie pakiety dotrą do celu w odpowiedniej kolejności i bez błędów. Przykłady zastosowania protokołu TCP obejmują transmisję stron internetowych, pocztę elektroniczną oraz protokoły transferu plików, takie jak FTP. Standardy związane z TCP są ustalone przez IETF i są częścią większej specyfikacji, znanej jako suite protokołów internetowych (Internet Protocol Suite), która definiuje, jak dane są przesyłane przez sieci. Dobre praktyki obejmują monitorowanie wydajności TCP, aby zminimalizować opóźnienia i utratę pakietów, co jest szczególnie istotne w aplikacjach o wysokich wymaganiach, takich jak transmisje wideo na żywo.

Pytanie 5

Który standard z rodziny IEEE 802 odnosi się do sieci bezprzewodowych, zwanych Wireless LAN?

A. IEEE 802.11

B. IEEE 802.5

C. IEEE 802.3

D. IEEE 802.15

Pozostałe standardy z grupy IEEE 802, takie jak 802.5, 802.15 i 802.3, dotyczą różnych typów sieci i technologii komunikacyjnych, które nie są związane z bezprzewodowymi sieciami lokalnymi. IEEE 802.5 definiuje standard dla sieci Token Ring, technologii, która jest całkowicie inna od popularnych rozwiązań bezprzewodowych. Token Ring opiera się na architekturze, w której dane są przesyłane w zorganizowany sposób, co różni się od elastyczności, jaką oferują sieci bezprzewodowe. IEEE 802.15 z kolei odnosi się do sieci osobistych (WPAN), koncentrując się na komunikacji na krótkich odległościach, co w praktyce ogranicza jego zastosowanie do scenariuszy takich jak Bluetooth, a nie szerokopasmowe połączenia w ramach sieci lokalnych. Natomiast IEEE 802.3, znany jako standard Ethernet, definiuje zasady dla przewodowych sieci lokalnych, które z kolei różnią się fundamentalnie od bezprzewodowych systemów komunikacyjnych. Wyciąganie błędnych wniosków z tych standardów może prowadzić do nieporozumień w projektowaniu i wdrażaniu sieci, co przejawia się w trudności w uzyskaniu odpowiedniej wydajności oraz w problemach z niezawodnością. Kluczowe jest zrozumienie, że wybór odpowiedniego standardu sieciowego ma ogromne znaczenie dla efektywności oraz bezpieczeństwa komunikacji, dlatego istotne jest stosowanie właściwych rozwiązań w określonych kontekstach.

Pytanie 6

Protokół pakietów użytkownika, który zapewnia dostarczanie datagramów w trybie bezpołączeniowym, to

A. IP

B. ARP

C. UDP

D. TCP

UDP (User Datagram Protocol) to protokół transportowy, który umożliwia bezpołączeniowe przesyłanie danych w formie datagramów. W przeciwieństwie do TCP, UDP nie nawiązuje dedykowanego połączenia przed przesłaniem danych, co czyni go bardziej efektywnym w sytuacjach, gdzie niższe opóźnienia są kluczowe. Przykłady zastosowań UDP obejmują aplikacje strumieniowe, takie jak transmisje wideo na żywo czy gry online, gdzie szybkie dostarczanie danych jest ważniejsze niż gwarancja ich dostarczenia. Protokół ten pozwala na wysyłanie pakietów bez potrzeby ich potwierdzania przez odbiorcę, co znacząco zwiększa wydajność w odpowiednich zastosowaniach. Dobre praktyki branżowe zalecają stosowanie UDP w przypadkach, gdzie tolerancja na utratę pakietów jest wyższa, a latencja ma kluczowe znaczenie. Specyfikacja UDP jest zawarta w standardzie IETF RFC 768, co potwierdza jego powszechnie akceptowane zastosowanie w sieciach komputerowych.

Pytanie 7

Jakie urządzenie powinno się zastosować do podłączenia żył kabla skrętki do gniazda Ethernet?

A. Zaciskarkę BNC

B. Zaciskarkę RJ-45

C. Wciskacz LSA

D. Zaciskarkę RJ-11

Zaciskarka BNC, RJ-45 i RJ-11 to narzędzia, które są niby do różnych zastosowań w telekomunikacji i nie da się ich użyć do podłączania żył kabli skrętki do gniazd Ethernet. Zaciskarka BNC jest głównie do kabli koncentrycznych, które są używane w systemach CCTV i do przesyłania sygnałów wideo. Nie zadziała z Ethernetem, bo nie obsługuje transmisji danych tak, jak skrętka. Zaciskarka RJ-45, mimo że wygląda na odpowiednią, nie jest do wciśnięcia żył w LSA, a to jest kluczowe dla jakości połączenia. Co do zaciskarki RJ-11, ona działa z cieńszymi kablami telefonicznymi, które mają inną konfigurację żył. Jak użyjesz tych narzędzi w niewłaściwy sposób, to możesz mieć problemy z połączeniem, takie jak utraty pakietów czy niska przepustowość. Ci, co zajmują się instalacją sieci, muszą pamiętać, że używanie odpowiednich narzędzi jest istotne, żeby mieć dobrze działającą infrastrukturę telekomunikacyjną. Wiedza o tym, jak i gdzie używać tych narzędzi, pozwala uniknąć typowych błędów, które mogą powodować poważne kłopoty w działaniu sieci.

Pytanie 8

Aby połączyć projektor multimedialny z komputerem, złącze, którego NIEDOZWOLONO użyć to

A. D-SUB

B. USB

C. SATA

D. HDMI

Złącza HDMI, USB i D-SUB są standardami, które można używać do podłączania projektorów multimedialnych, co może prowadzić do błędnych wniosków na temat funkcji złącza SATA. HDMI jest najbardziej uniwersalnym złączem, które przesyła zarówno obraz, jak i dźwięk w wysokiej jakości. Jego popularność wynika z faktu, że obsługuje wysoką rozdzielczość oraz dodatkowe funkcje, takie jak ARC (Audio Return Channel) czy CEC (Consumer Electronics Control), co czyni je idealnym wyborem do projektorów. Z kolei USB, które kiedyś służyło głównie do przesyłania danych lub zasilania, zyskuje na znaczeniu w kontekście przesyłania sygnału wideo, szczególnie dzięki nowoczesnym projektorom, które potrafią współpracować z urządzeniami mobilnymi. D-SUB, mimo że jest starszym standardem, jest nadal powszechnie stosowane w szkołach i biurach, gdzie starsze urządzenia wymagają tego typu połączeń. Myślenie, że SATA może być używane w tym kontekście, wynika z nieporozumienia dotyczącego funkcji tego złącza. SATA nie jest zaprojektowane do przesyłania sygnału wideo; zamiast tego, skupia się na transferze danych pomiędzy dyskami a płytą główną. Zrozumienie przeznaczenia różnych typów złącz jest kluczowe, aby uniknąć takich pomyłek i uzyskać odpowiednią jakość obrazu, która jest niezbędna do efektywnego korzystania z projektora multimedialnego.

Pytanie 9

Do konfiguracji i personalizacji środowiska graficznego GNOME w różnych systemach Linux należy wykorzystać program

A. GNU Compiller Collection

B. GIGODO Tools

C. GNOME Tweak Tool

D. GNOMON 3D

GNOME Tweak Tool to narzędzie, które faktycznie powstało po to, żeby można było łatwo i wygodnie dostosować środowisko graficzne GNOME według własnych potrzeb. Moim zdaniem to jeden z tych programów, które każdy użytkownik GNOME powinien poznać na samym początku przygody z tym środowiskiem. Dzięki niemu można zmienić naprawdę sporo rzeczy – od prostych, jak ustawienia czcionek i ikon, po bardziej zaawansowane, np. wybór rozszerzeń, konfigurację paska tytułowego, czy aktywację eksperymentalnych funkcji. Co ciekawe, GNOME Tweak Tool bywa też nazywany „Tweaks”, bo od wersji GNOME 3.28 tak właśnie nazwano jego pakiet w wielu dystrybucjach. Z mojego doświadczenia wynika, że korzystanie z tego programu jest dużo prostsze niż kombinowanie z plikami konfiguracyjnymi czy narzędziami stricte terminalowymi. To narzędzie nie tylko ułatwia personalizację wyglądu, ale też pozwala na szybkie przywrócenie ustawień, gdyby coś poszło nie tak. Dobrą praktyką jest też połączenie korzystania z Tweaks z rozszerzeniami GNOME, bo wtedy można wycisnąć z tego środowiska naprawdę sporo. GNOME Tweak Tool jest dostępny praktycznie we wszystkich popularnych dystrybucjach, od Ubuntu, przez Fedora, po Arch Linux. Nie wymaga zaawansowanej wiedzy, więc nawet początkujący poradzą sobie z podstawową konfiguracją. W świecie Linuksa to wręcz standard, żeby do najważniejszych środowisk graficznych były dedykowane narzędzia konfiguracyjne, bo ręczna edycja plików jest w dzisiejszych czasach po prostu niepraktyczna. Podsumowując, korzystanie z GNOME Tweak Tool to przykład dobrej praktyki – szybka, bezpieczna i zgodna z zamierzeniami twórców metoda na personalizację środowiska GNOME.

Pytanie 10

W norma PN-EN 50174 brak jest wskazówek odnoszących się do

A. realizacji instalacji wewnątrz obiektów

B. uziemień instalacji urządzeń przetwarzania danych

C. zapewnienia jakości instalacji kablowych

D. realizacji instalacji na zewnątrz obiektów

Norma PN-EN 50174, która dotyczy instalacji systemów okablowania strukturalnego, nie wnosi wytycznych dotyczących zapewnienia jakości instalacji okablowania. Użytkownicy mogą być mylnie przekonani, że jakość instalacji można ocenić na podstawie samej normy, jednak w rzeczywistości normy te nie obejmują kryteriów jakości, które są kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania systemów. Jakość instalacji powinna być zapewniona poprzez stosowanie odpowiednich procedur testowych oraz standardów jakości, takich jak ISO 9001, które koncentrują się na systemach zarządzania jakością. W odniesieniu do wykonania instalacji wewnątrz budynków, norma PN-EN 50174 oferuje wskazówki, lecz nie jest jedynym dokumentem, na którym można się opierać. Z kolei instalacje na zewnątrz budynków również wymagają szczegółowych wytycznych, które nie są zawarte wyłącznie w tej normie. Każda instalacja musi spełniać określone normy dotyczące odporności na warunki atmosferyczne oraz ochrony przed uszkodzeniami mechanicznymi, co należy łączyć z innymi przepisami czy normami branżowymi. Stąd wynika, że ignorowanie aspektów jakości oraz specyfikacji dla instalacji zewnętrznych prowadzi do błędnych wniosków, przyczyniających się do nieprawidłowej eksploatacji systemów okablowania.

Pytanie 11

Urządzenie zaprezentowane na ilustracji jest wykorzystywane do zaciskania wtyków:

A. SC

B. RJ 45

C. BNC

D. E 2000

Przyrząd przedstawiony na rysunku to zaciskarka do wtyków RJ 45 które są powszechnie stosowane w technologii Ethernet do tworzenia sieci komputerowych. Wtyk RJ 45 jest standardem w kablach kategorii 5 6 i 6a umożliwiając przesył danych z dużą szybkością. Proces zaciskania polega na umieszczeniu przewodów w odpowiednich kanałach wtyku a następnie użyciu zaciskarki do zabezpieczenia połączenia. Zaciskarka jest specjalnie zaprojektowana aby zapewnić równomierny nacisk na wszystkie piny dzięki czemu połączenie jest niezawodne i trwałe. Ważnym aspektem podczas pracy z RJ 45 jest przestrzeganie norm takich jak EIA/TIA 568 które definiują kolorystykę przewodów co zapobiega błędnym połączeniom. Zaciskanie wtyków RJ 45 jest kluczową umiejętnością w pracy technika sieciowego ponieważ bezpośrednio wpływa na jakość i stabilność połączenia sieciowego. Prawidłowe zaciskanie zapewnia minimalizację strat sygnału i poprawę wydajności sieci.

Pytanie 12

Aktywacja opcji Udostępnienie połączenia internetowego w systemie Windows powoduje automatyczne przydzielanie adresów IP dla komputerów (hostów) z niej korzystających. W tym celu używana jest usługa

A. DNS

B. WINS

C. DHCP

D. NFS

Usługa DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) jest kluczowym elementem zarządzania siecią komputerową, który automatyzuje proces przypisywania adresów IP urządzeniom podłączonym do sieci. W momencie, gdy włączasz udostępnienie połączenia internetowego w systemie Windows, DHCP uruchamia serwer, który dostarcza dynamiczne adresy IP hostom w sieci lokalnej. Dzięki temu urządzenia nie muszą być konfigurowane ręcznie, co znacznie ułatwia zarządzanie siecią, zwłaszcza w przypadku większych środowisk, takich jak biura czy instytucje. DHCP pozwala również na centralne zarządzanie ustawieniami sieciowymi, takimi jak maska podsieci, brama domyślna, czy serwery DNS, co jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi. Przykładem zastosowania DHCP może być sytuacja, w której w biurze pracuje wielu pracowników, a każdy z nich korzysta z różnych urządzeń (laptopów, tabletów, smartfonów). Usługa DHCP sprawia, że każdy z tych urządzeń otrzymuje unikalny adres IP automatycznie, co minimalizuje ryzyko konfliktów adresów IP i zapewnia płynność działania sieci.

Pytanie 13

Co oznacza skrót 'RAID' w kontekście systemów komputerowych?

A. Redundant Array of Independent Disks

B. Rapid Application Integration Development

C. Random Access Identification Device

D. Remote Access Internet Dashboard

W kontekście systemów komputerowych, pomyłki w rozwinięciu skrótu RAID mogą wynikać z niezrozumienia jego funkcji. Odpowiedź sugerująca 'Random Access Identification Device' może być błędnym skojarzeniem z pamięcią RAM czy identyfikacją urządzeń, co nie ma związku z przechowywaniem danych. 'Rapid Application Integration Development' to termin z obszaru tworzenia oprogramowania, który dotyczy szybkiego integrowania aplikacji, co nie odnosi się do struktury dysków twardych. 'Remote Access Internet Dashboard' może brzmieć jak usługa zdalnego zarządzania, co również nie pasuje do definicji RAID. Częste błędne myślenie to zakładanie, że każda technologia złożona z akronimu musi dotyczyć najnowszych trendów w IT, zamiast konkretnych, istniejących już długo rozwiązań. RAID jest technologią skupioną na niezawodności i wydajności dysków, a nie na funkcjach sieciowych, aplikacyjnych czy identyfikacyjnych. Zrozumienie jego roli w systemach komputerowych wymaga skupienia się na aspektach fizycznego przechowywania danych i ich ochrony przed utratą.

Pytanie 14

Jaki zapis w systemie binarnym odpowiada liczbie 91 w systemie szesnastkowym?

A. 10010001

B. 10001011

C. 10001001

D. 10011001

Liczba 91 w systemie szesnastkowym to 5B. Aby zamienić tę liczbę na system binarny, najpierw przekształcamy każdy znak szesnastkowy na odpowiadający mu zapis binarny. Znak '5' w systemie szesnastkowym odpowiada binarnemu '0101', a 'B' (które w systemie dziesiętnym jest liczbą 11) odpowiada binarnemu '1011'. Zatem, 5B w systemie binarnym to połączenie tych dwóch reprezentacji, co daje nam 0101 1011. Po usunięciu wiodących zer uzyskujemy 1001001, co jest równe 91 w systemie dziesiętnym. Warto zauważyć, że różne systemy reprezentacji liczb mają swoje zastosowania, na przykład w programowaniu, transmisji danych czy przechowywaniu informacji. Zrozumienie konwersji między systemami liczbowymi jest kluczowe w dziedzinach takich jak informatyka, inżynieria oprogramowania czy elektronika. Dobrze jest również znać zasady konwersji, aby uniknąć błędów w obliczeniach oraz przy projektowaniu systemów komputerowych.

Pytanie 15

Które z poniższych stwierdzeń dotyczących konta użytkownika Active Directory w systemie Windows jest prawdziwe?

A. Nazwa logowania użytkownika nie może mieć długości większej niż 100 bajtów

B. Nazwa logowania użytkownika może mieć długość przekraczającą 100 bajtów

C. Nazwa logowania użytkownika może zawierać mniej niż 21 znaków

D. Nazwa logowania użytkownika powinna mieć nie więcej niż 20 znaków

Odpowiedzi sugerujące, że nazwa logowania użytkownika w Active Directory musi mieć mniej niż 20 lub 21 znaków, są błędne. W rzeczywistości, Active Directory nie wprowadza takiego ograniczenia, co jest kluczowe dla zrozumienia elastyczności systemu. Użytkownicy mogą być wprowadzani do systemu z bardziej złożonymi i dłuższymi nazwami, co jest szczególnie istotne w dużych organizacjach, gdzie unikalne identyfikatory są często niezbędne. Utrzymywanie krótszych nazw logowania może prowadzić do zamieszania i niejednoznaczności, zwłaszcza gdy w danej organizacji pracuje wiele osób o podobnych imionach i nazwiskach. Ponadto, nieprawdziwe jest stwierdzenie, że nazwa logowania nie może mieć długości większej niż 100 bajtów. W rzeczywistości, Active Directory pozwala na dłuższe nazwy, co wspiera różnorodność i unikalność kont użytkowników. Błędne koncepcje związane z długością nazw logowania mogą prowadzić do problemów z integracją systemów oraz zwiększać ryzyko błędów przy logowaniu. Użytkownicy muszą być świadomi właściwych praktyk, aby zminimalizować nieporozumienia i poprawić bezpieczeństwo systemów.

Pytanie 16

Protokół SNMP (Simple Network Management Protocol) służy do

A. odbierania wiadomości e-mail

B. szyfrowania połączenia terminalowego z komputerami zdalnymi

C. przydzielania adresów IP, bramy oraz DNS-a

D. konfiguracji urządzeń sieciowych i zbierania informacji o nich

Wybór odpowiedzi dotyczącej odbioru poczty elektronicznej jest błędny, ponieważ protokół SNMP nie ma związku z przesyłaniem wiadomości e-mail. Poczta elektroniczna korzysta z takich protokołów jak SMTP (Simple Mail Transfer Protocol) do wysyłania wiadomości, POP3 (Post Office Protocol) lub IMAP (Internet Message Access Protocol) do ich odbierania. SNMP natomiast służy do zarządzania i monitorowania urządzeń w sieci, co jest całkowicie odmiennym zastosowaniem. Z kolei przydzielanie adresów IP oraz konfigurowanie bramy i DNS-a jest realizowane przez protokół DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol), który automatycznie przypisuje adresy IP urządzeniom w sieci, co również jest niezwiązane z funkcjonalnością SNMP. Próba powiązania SNMP z szyfrowaniem terminalowego połączenia z komputerami zdalnymi wprowadza dodatkowe nieporozumienia, ponieważ za takie zabezpieczenia odpowiadają protokoły takie jak SSH (Secure Shell). W praktyce, błędne przypisanie funkcji SNMP do zarządzania pocztą czy przydzielania adresów IP wynika z nieznajomości roli, jaką ten protokół odgrywa w architekturze sieciowej. SNMP jest używane do zbierania danych i monitorowania stanu urządzeń, a nie do bezpośredniego zarządzania lub przesyłania informacji użytkowych, jak to ma miejsce w przypadku poczty elektronicznej czy zdalnego dostępu.

Pytanie 17

Wykonanie polecenia ```NET USER GRACZ * /ADD``` w wierszu poleceń systemu Windows spowoduje

A. wyświetlenie monitu o podanie hasła

B. utworzenie konta GRACZ z hasłem *

C. pokazanie komunikatu o błędnej składni polecenia

D. utworzenie konta GRACZ bez hasła oraz nadanie mu uprawnień administratora komputera

Polecenie NET USER GRACZ * /ADD w wierszu poleceń systemu Windows jest używane do dodawania nowego konta użytkownika o nazwie 'GRACZ'. Po wykonaniu tego polecenia system poprosi o wprowadzenie hasła dla nowego konta, co jest standardową praktyką w celu zapewnienia bezpieczeństwa. Wprowadzenie hasła pozwala na kontrolowanie dostępu do konta, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania użytkownikami w systemach operacyjnych. Warto zauważyć, że w przypadku, gdy użyty zostałby parametr '/add' bez '*', system automatycznie nie wymusiłby ustawienia hasła, co może prowadzić do nieautoryzowanego dostępu. W dobrych praktykach administracji systemami zaleca się zawsze tworzenie kont użytkowników z hasłami, aby zminimalizować ryzyko bezpieczeństwa. Zatem, odpowiedź 2, mówiąca o wyświetleniu monitu o podanie hasła, jest prawidłowa, ponieważ odzwierciedla to standardowy proces tworzenia konta w systemie Windows, który ma na celu ochronę zasobów komputera.

Pytanie 18

Jakie aktywne urządzenie pozwoli na nawiązanie połączenia z lokalną siecią dla 15 komputerów, drukarki sieciowej oraz rutera, wykorzystując kabel UTP?

A. Przełącznik 16-portowy

B. Panel krosowniczy 16-portowy

C. Przełącznik 24-portowy

D. Panel krosowniczy 24-portowy

Wybór przełącznika 24-portowego to naprawdę dobry ruch, bo pozwala na podłączenie 15 komputerów, drukarki i rutera w jednej sieci. Ma wystarczająco dużo portów, żeby wszystko działało bez problemów. Plus, jeśli pomyślisz o przyszłości i rozbudowie sieci, to 24 porty na pewno się przydadzą. Przełączniki działają tak, że kierują ruchem w sieci, minimalizując opóźnienia, co jest super ważne. Ponadto, różne prędkości Ethernet, na których bazują, mogą zwiększyć efektywność w zarządzaniu danymi. W porównaniu do mniejszych przełączników, jak 16-portowy, ten wybór nie narazi cię na przeciążenie, co jest ogromnym plusem.

Pytanie 19

Podczas zamykania systemu operacyjnego na ekranie pojawił się błąd, tak zwany bluescreen, 0x000000F3 Bug Check 0xF3 DISORDERLY_SHUTDOWN – niepowodzenie zamykania systemu, spowodowane brakiem pamięci. Błąd ten może wskazywać na

A. niewystarczający rozmiar pamięci wirtualnej.

B. uszkodzenie partycji systemowej.

C. uruchamianie zbyt wielu aplikacji przy starcie komputera.

D. przegrzanie procesora.

Warto się na chwilę zatrzymać przy pozostałych opcjach, bo każda z nich wydaje się mieć sens w kontekście ogólnych problemów z komputerem, ale w przypadku konkretnego błędu bluescreen 0x000000F3 ich wybór prowadzi na manowce diagnostyki. Przegrzanie procesora rzeczywiście może powodować niestabilność systemu czy nagłe wyłączanie komputera, ale skutkuje to raczej automatycznym restartem lub zawieszeniem, a nie wyskoczeniem błędu związanego stricte z pamięcią. Uszkodzenie partycji systemowej to poważny problem, prowadzący najczęściej do błędów podczas uruchamiania systemu, problemów z odczytem plików lub komunikatów typu „brak boot device”. Nie jest jednak bezpośrednio powiązany z brakami pamięci ani nie manifestuje się kodem F3. Uruchamianie zbyt wielu aplikacji przy starcie może obciążyć pamięć i procesor, ale samo w sobie nie jest źródłem tego konkretnego błędu – raczej prowadzi do spowolnień lub zawieszania systemu, jeśli już. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie każdego problemu z zamykaniem systemu z fizycznymi uszkodzeniami sprzętu lub błędami dysku, podczas gdy w praktyce bardzo często sprawcą jest nieprawidłowa konfiguracja środowiska systemowego – zwłaszcza ustawienia pamięci wirtualnej. Fachowcy zalecają regularną kontrolę dostępnych zasobów oraz aktualizowanie sterowników i systemu, bo to właśnie niedopatrzenia w takich obszarach najczęściej owocują trudnymi do zdiagnozowania problemami podczas zamykania lub uruchamiania komputera. Podsumowując, kluczowa jest tu świadomość roli pamięci wirtualnej i jej ustawień – zaniedbanie tego aspektu może prowadzić do poważnych i trudnych do naprawy błędów systemowych.

Pytanie 20

Użytkownik systemu Windows może korzystając z programu Cipher

A. usunąć konto użytkownika wraz z jego profilem i dokumentami

B. wykonać przyrostową kopię zapasową plików systemowych

C. zeskanować system w celu wykrycia malware

D. ochronić dane poprzez szyfrowanie plików

Wszystkie pozostałe odpowiedzi są błędne, ponieważ nie dotyczą funkcjonalności programu Cipher. Po pierwsze, program ten nie jest narzędziem do skanowania systemu w poszukiwaniu malware. Do takiego zadania służą dedykowane programy antywirusowe, które analizują pliki w celu wykrycia złośliwego oprogramowania. Skanowanie systemu wymaga odmiennych mechanizmów porównawczych i heurystycznych, których Cipher nie posiada. Kolejnym nieporozumieniem jest stwierdzenie, że Cipher może wykonywać przyrostowe kopie zapasowe plików systemowych. Funkcjonalność tworzenia kopii zapasowych w systemie Windows realizują inne narzędzia, jak na przykład Windows Backup, które oferują różne typy kopii zapasowych, w tym przyrostowe. Cipher skupia się na ochronie danych przez szyfrowanie, a nie na ich archiwizacji. Również nie można używać Cipher do usuwania kont użytkowników wraz z ich profilami czy dokumentami; operacje takie są zarządzane przez Panel sterowania lub PowerShell, które oferują odpowiednie polecenia do zarządzania kontami. W związku z tym, kluczowym błędem jest mylenie funkcji szyfrowania z innymi operacjami, co może prowadzić do nieefektywnego zarządzania bezpieczeństwem danych oraz narażenia na zagrożenia związane z utratą danych.

Pytanie 21

Jakie urządzenie diagnostyczne jest pokazane na ilustracji oraz opisane w specyfikacji zawartej w tabeli?

A. Reflektometr optyczny

B. Diodowy tester okablowania

C. Analizator sieci bezprzewodowych

D. Multimetr cyfrowy

Analizator sieci bezprzewodowych to zaawansowane urządzenie diagnostyczne przeznaczone do zarządzania i analizy sieci WLAN. Jego główną funkcją jest monitorowanie i ocena wydajności sieci bezprzewodowych zgodnych ze standardami 802.11 a/b/g/n. Urządzenie to pozwala na identyfikację źródeł zakłóceń i optymalizację wydajności, co jest kluczowe dla utrzymania wysokiej jakości usług sieciowych. Dzięki możliwości analizowania konfiguracji, oceny zabezpieczeń przed zagrożeniami oraz rozwiązywania problemów związanych z połączeniami, analizator jest nieocenionym narzędziem dla administratorów sieci. Często stosowany jest w przedsiębiorstwach, gdzie stabilność i optymalizacja sieci są priorytetem. Urządzenia te wspierają również raportowanie, co jest istotne dla dokumentacji i analizy długoterminowej. Dobre praktyki branżowe zalecają regularne korzystanie z analizatorów w celu utrzymania sieci w optymalnym stanie i szybkiego reagowania na ewentualne problemy. Ponadto, możliwość podłączenia anteny zewnętrznej zwiększa jego funkcjonalność, umożliwiając precyzyjne pomiary w różnych warunkach środowiskowych.

Pytanie 22

Który z poniższych programów nie jest wykorzystywany do zdalnego administrowania komputerami w sieci?

A. Rdesktop

B. Team Viewer

C. Virtualbox

D. UltraVNC

Wybór innej odpowiedzi może być wynikiem nieporozumienia dotyczącego funkcji i zastosowania różnych programów. TeamViewer, UltraVNC oraz Rdesktop to narzędzia zaprojektowane z myślą o zdalnym dostępie do komputerów, co oznacza, że pozwalają użytkownikom na zdalne zarządzanie systemami operacyjnymi, które już działają. TeamViewer, na przykład, jest powszechnie używany do wsparcia technicznego, umożliwiając technikom dostęp do komputerów klientów w celu rozwiązywania problemów. UltraVNC natomiast pozwala na zdalne kontrolowanie komputera przez protokół VNC, co jest przydatne w środowiskach, gdzie potrzebna jest interakcja z graficznym interfejsem użytkownika. Rdesktop to klient RDP, który pozwala na łączenie się z systemami Windows w celu zdalnego zarządzania. Wybierając te odpowiedzi, można mylnie zakładać, że wszystkie te programy mają podobne zastosowania do VirtualBox, co nie jest prawdą. Kluczowe różnice pomiędzy wirtualizacją a zdalnym dostępem polegają na tym, że w pierwszym przypadku tworzymy odizolowane środowisko operacyjne, a w drugim zarządzamy już działającym systemem. Zrozumienie tych różnic jest istotne, aby efektywnie wykorzystać dostępne narzędzia w codziennej pracy oraz w kontekście najlepszych praktyk w zarządzaniu systemami informatycznymi.

Pytanie 23

W którym miejscu w edytorze tekstu należy wprowadzić tekst lub ciąg znaków, który ma być widoczny na wszystkich stronach dokumentu?

A. W przypisach końcowych

B. W przypisach dolnych

C. W polu tekstowym

D. W nagłówku lub stopce

Wprowadzenie informacji lub ciągów znaków, które mają pojawiać się na wszystkich stronach dokumentu, odbywa się w nagłówku lub stopce. Nagłówek to obszar, który znajduje się na górze każdej strony, natomiast stopka znajduje się na dole. Umożliwia to umieszczanie takich elementów jak numer strony, tytuł dokumentu czy nazwisko autora w sposób automatyczny, co jest nie tylko estetyczne, ale również praktyczne. Przykładem zastosowania nagłówków i stopek może być wprowadzenie numeracji stron w długich dokumentach, takich jak raporty, prace dyplomowe czy publikacje. Używanie nagłówków i stopek jest zgodne z zasadami dobrego projektowania dokumentów, co sprawia, że są one bardziej czytelne i zorganizowane. Warto również zaznaczyć, że różne edytory tekstu, takie jak Microsoft Word czy Google Docs, oferują łatwe narzędzia do edytowania tych obszarów, co pozwala na łatwe dostosowanie treści do potrzeb użytkownika. Taka funkcjonalność jest kluczowa dla profesjonalnych dokumentów, gdzie spójność i estetyka mają ogromne znaczenie.

Pytanie 24

Tryb pracy portu równoległego, bazujący na magistrali ISA, umożliwiający transfer danych do 2,4 MB/s, dedykowany dla skanerów i urządzeń wielofunkcyjnych, to

A. Bi-directional

B. Nibble Mode

C. SPP

D. ECP

Tryb ECP (Extended Capabilities Port) faktycznie powstał w odpowiedzi na rosnące wymagania sprzętu peryferyjnego, głównie skanerów i drukarek wielofunkcyjnych, pod koniec lat 90. ECP umożliwia dwukierunkowy transfer danych z prędkością sięgającą nawet 2,4 MB/s, co stanowiło wtedy ogromny skok jakościowy w porównaniu do starszych rozwiązań, takich jak SPP (Standard Parallel Port). W praktyce, ten tryb wspiera zaawansowane mechanizmy buforowania i kompresji danych – moim zdaniem to właśnie przez to urządzenia wielofunkcyjne były w stanie komunikować się płynnie z komputerami, nawet gdy przesyłano obrazy czy skanowane dokumenty. ECP wykorzystuje kanał DMA, co pozwala odciążyć procesor główny. Z mojego doświadczenia, wybór ECP podczas instalowania drukarki czy skanera na starszych komputerach często rozwiązywał problemy z „przerywanymi” transferami. Warto pamiętać, że tryb ECP jest zgodny z magistralą ISA, co ułatwiało jego wdrożenie w starszych płytach głównych i kartach rozszerzeń. W branży przyjęło się, że jeżeli zależy nam na niezawodnej i szybkiej komunikacji z drukarkami i skanerami, to ECP to najlepszy wybór. Dobrą praktyką jest też sprawdzanie ustawień BIOS – tam można wymusić tryb ECP, żeby wycisnąć maksimum z portu równoległego. Ostatecznie, ECP to nie tylko wyższa prędkość, ale i stabilność transmisji, która dziś wydaje się oczywista, ale dawniej miała spore znaczenie.

Pytanie 25

Który z zapisów stanowi pełną formę maski z prefiksem 25?

A. 255.255.255.128

B. 255.255.255.0

C. 255.255.255.192

D. 255.255.0.0

Odpowiedź 255.255.255.128 jest prawidłowa, ponieważ w systemie CIDR (Classless Inter-Domain Routing) prefiks 25 oznacza, że 25 bitów jest przeznaczonych na identyfikację sieci, a pozostałe 7 bitów na identyfikację hostów w tej sieci. Zapis 255.255.255.128 wskazuje, że pierwsze 25 bitów maski jest ustawionych na 1, co w postaci dziesiętnej odpowiada 255.255.255.128. Dzięki temu można utworzyć maksymalnie 128 adresów IP w tej podsieci, z czego 126 adresów jest dostępnych dla urządzeń, ponieważ jeden adres jest zarezerwowany dla adresu sieci, a drugi dla rozgłoszenia. W praktyce, stosowanie takiej maski jest korzystne w małych sieciach lokalnych, gdzie nie jest potrzebna duża liczba hostów. Dobrą praktyką jest dobieranie maski podsieci w taki sposób, aby nie marnować adresów IP, co jest szczególnie istotne w kontekście globalnego wyczerpywania się adresów IPv4.

Pytanie 26

Jaką fizyczną topologię sieci komputerowej przedstawia ilustracja?

A. Siatki

B. Gwiazdy

C. Pierścienia

D. Hierarchiczna

Topologia gwiazdy jest jedną z najczęściej stosowanych fizycznych topologii sieci komputerowych, gdzie każde urządzenie sieciowe jest bezpośrednio połączone z centralnym urządzeniem, takim jak przełącznik lub serwer. Zaletą tej topologii jest łatwość zarządzania i rozbudowy sieci poprzez dodawanie nowych urządzeń bez wpływu na działanie już istniejących. Awaria jednego urządzenia nie wpływa bezpośrednio na pozostałe, co znacząco zwiększa niezawodność sieci. W praktyce taka topologia jest wykorzystywana w lokalnych sieciach komputerowych (LAN) w biurach i domach. Standardy takie jak Ethernet bardzo dobrze współpracują z tą topologią, umożliwiając efektywną komunikację danych. W przypadku większych sieci, topologia gwiazdy może być łączona z innymi topologiami w celu tworzenia bardziej złożonych struktur, co jest zgodne z zasadami dobrej praktyki projektowania sieci. Centralne urządzenie w topologii gwiazdy pełni kluczową rolę w zarządzaniu przepływem danych, co pozwala na optymalne wykorzystanie zasobów sieciowych.

Pytanie 27

Liczba 45H w systemie ósemkowym wyraża się jako

A. 110

B. 108

C. 105

D. 102

Liczba 45H zapisana w systemie ósemkowym oznacza liczbę szesnastkową, gdzie 'H' wskazuje na system szesnastkowy. Aby przeliczyć tę liczbę na system ósemkowy, najpierw zamieniamy ją na system dziesiętny. Liczba 45H w systemie szesnastkowym to 4*16^1 + 5*16^0 = 64 + 5 = 69 w systemie dziesiętnym. Następnie przekształcamy tę liczbę na system ósemkowy. Dzielimy 69 przez 8, co daje 8 z resztą 5 (69 = 8*8 + 5). Kontynuując, dzielimy 8 przez 8, co daje 1 z resztą 0 (8 = 1*8 + 0). Ostatnią liczbą jest 1. Zbierając te reszty w odwrotnej kolejności, otrzymujemy 105. Dlatego liczba 45H w systemie ósemkowym to 105. Umiejętność konwersji między systemami liczbowymi jest istotna w programowaniu, inżynierii komputerowej oraz w kontekście cyfrowym, gdzie różne systemy mogą być używane do reprezentacji danych. Zrozumienie tych konwersji jest kluczowe w pracy z niskopoziomowym kodowaniem oraz systemami wbudowanymi.

Pytanie 28

Jakie urządzenie łączy sieć lokalną z siecią rozległą?

A. Przełącznik.

B. Koncentrator.

C. Most.

D. Router.

Router jest urządzeniem sieciowym, które pełni kluczową rolę w łączeniu sieci lokalnej (LAN) z siecią rozległą (WAN). Jego głównym zadaniem jest przekazywanie danych pomiędzy różnymi sieciami, a także zarządzanie ruchem w sieci. Router analizuje pakiety danych i decyduje, w którą stronę je skierować, co pozwala na efektywne użycie dostępnych zasobów sieciowych. Przykładem zastosowania routera jest konfiguracja domowej sieci Wi-Fi, gdzie router łączy domową sieć lokalną z Internetem. W praktyce routery korzystają z protokołów takich jak TCP/IP i implementują mechanizmy NAT (Network Address Translation), co umożliwia wielu urządzeniom korzystanie z jednego publicznego adresu IP. Dodatkowo, routery mogą zapewniać funkcje związane z bezpieczeństwem, takie jak zapory ogniowe (firewall) oraz filtrowanie ruchu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi w zakresie zabezpieczeń sieciowych. W kontekście standardów, wiele nowoczesnych routerów wspiera standardy takie jak IPv6, co jest istotne w obliczu wyczerpywania się adresów IPv4.

Pytanie 29

Komunikat, który pojawia się po uruchomieniu narzędzia do naprawy systemu Windows, może sugerować

A. wykrycie błędnej adresacji IP

B. uszkodzenie sterowników

C. konieczność zrobienia kopii zapasowej systemu

D. uszkodzenie plików startowych systemu

Komunikat wskazujący na użycie narzędzia do naprawy systemu Windows, często oznacza problem z plikami startowymi systemu. Pliki te są niezbędne do uruchomienia systemu operacyjnego, a ich uszkodzenie może prowadzić do sytuacji, gdzie system nie jest w stanie się poprawnie uruchomić. Narzędzie Startup Repair jest zaprojektowane do automatycznego wykrywania i naprawiania takich problemów. Jest ono częścią środowiska odzyskiwania systemu Windows, które pomaga przywrócić funkcjonalność systemu bez konieczności instalacji od nowa, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie utrzymania systemów IT. Przyczyn uszkodzenia plików startowych może być wiele, w tym nagłe wyłączenia prądu, ataki złośliwego oprogramowania lub błędy w systemie plików. Regularne wykonywanie kopii zapasowych i korzystanie z narzędzi ochronnych może zminimalizować ryzyko takich problemów. Wiedza o tym jak działa i kiedy używać narzędzia Startup Repair jest kluczowa dla każdego specjalisty IT, umożliwiając szybkie przywracanie działania systemów komputerowych i minimalizowanie przestojów.

Pytanie 30

Jakie urządzenie jest używane do mocowania pojedynczych żył kabla miedzianego w złączach?

A. nóż KRONE

B. szukacz kabli

C. obcinacz izolacji

D. zaciskarka RJ45

Zaciskarka RJ45 służy do zarabiania wtyków RJ45, typowo stosowanych w instalacjach sieciowych Ethernet. Proces ten polega na zaciskaniu końcówek przewodów na stykach wtyku, co nie znajduje zastosowania przy mocowaniu pojedynczych żył w złączach typu IDC. Szukacz kabli jest narzędziem diagnostycznym, którego główną funkcją jest identyfikacja i śledzenie przebiegu kabli w ścianach lub innych trudno dostępnych miejscach, co nie ma związku z fizycznym mocowaniem przewodów. Obcinacz izolacji z kolei, jak sama nazwa wskazuje, wykorzystywany jest do usuwania zewnętrznej powłoki izolacyjnej z kabli, nie zaś do ich mocowania w złączach. Błędne postrzeganie funkcji tych narzędzi często wynika z niedostatecznego zrozumienia ich specjalistycznych zastosowań oraz różnych etapów pracy z instalacjami kablowymi. Kluczowe jest rozpoznanie narzędzi właściwych dla danego zadania w telekomunikacji oraz ich prawidłowe użycie, co bezpośrednio wpływa na jakość i trwałość instalacji. Prawidłowe przypisanie narzędzi do ich funkcji operacyjnych jest niezbędne dla efektywnej pracy technicznej w każdej instalacji sieciowej.

Pytanie 31

Schemat ilustruje ustawienia karty sieciowej dla urządzenia z adresem IP 10.15.89.104/25. Można z niego wywnioskować, że

A. serwer DNS znajduje się w tej samej podsieci co urządzenie

B. adres maski jest błędny

C. adres domyślnej bramy pochodzi z innej podsieci niż adres hosta

D. adres IP jest błędny

Adres IP 10.15.89.104 z maską 255.255.255.128 oznacza, że mamy do czynienia z podsiecią, która ładnie ogarnia 126 adresów hostów - od 10.15.89.1 do 10.15.89.126. Adres bramy 10.15.89.129 jest poza tym zakresem, co oznacza, że znajduje się w innej podsieci (od 10.15.89.129 do 10.15.89.254). Takie coś sprawia, że brama domyślna jest z innej bajki, a żeby wszystko działało, to adres bramy musi być w tej samej podsieci co host. To jest naprawdę ważne do prawidłowego działania sieci i żeby dane mogły swobodnie przepływać poza lokalną podsiecią. Najczęściej bramy ustawiamy na najniższym lub najwyższym adresie w danej podsieci, co też jest dobrą praktyką. Jeśli zajmujesz się administracją sieci, to taka wiedza przyda ci się na pewno, bo dobrze przypisane adresy IP i bramy to klucz do sprawnego działania całej infrastruktury. Pamiętaj, że poprawna konfiguracja adresów IP i bramy to mniejsze ryzyko błędów w komunikacji i lepsze bezpieczeństwo sieci.

Pytanie 32

Protokół ARP (Address Resolution Protocol) pozwala na przypisanie logicznych adresów warstwy sieciowej do rzeczywistych adresów warstwy

A. aplikacji

B. transportowej

C. fizycznej

D. łącza danych

Wydaje mi się, że wybór odpowiedzi związanych z warstwami aplikacyjną, fizyczną i transportową pokazuje, że mogło dojść do pewnego nieporozumienia odnośnie tego, co robi ARP. Warstwa aplikacyjna skupia się na interakcji z użytkownikami i obsługuje różne usługi jak HTTP czy FTP, a to nie ma nic wspólnego z mapowaniem adresów w sieci. Warstwa fizyczna mówi o przesyłaniu bitów przez różne media, więc też nie pasuje do rozwiązywania adresów IP. Z kolei warstwa transportowa odpowiada za niezawodność połączeń i segmentację danych, więc również nie ma tutaj swojego miejsca. Może to wynikać z mylnego zrozumienia modelu OSI, bo każda warstwa ma swoje zadania. Kluczowy błąd to myślenie, że ARP działa na innych warstwach, podczas gdy jego miejsce jest właśnie na warstwie łącza danych. Ważne jest też, żeby zrozumieć, jak funkcjonuje sieć lokalna i jakie mechanizmy używamy do przesyłania danych, bo to jest podstawą dla wszelkich działań w sieciach komputerowych.

Pytanie 33

W systemach operacyjnych Windows konto z najwyższymi uprawnieniami domyślnymi przynależy do grupy

A. operatorzy kopii zapasowych

B. administratorzy

C. użytkownicy zaawansowani

D. gości

Odpowiedź "administratorzy" jest prawidłowa, ponieważ konta użytkowników w systemie operacyjnym Windows, które należą do grupy administratorów, posiadają najwyższe uprawnienia w zakresie zarządzania systemem. Administratorzy mogą instalować oprogramowanie, zmieniać konfigurację systemu, zarządzać innymi kontami użytkowników oraz uzyskiwać dostęp do wszystkich plików i zasobów na urządzeniu. Przykładowo, gdy administrator musi zainstalować nową aplikację, ma pełne uprawnienia do modyfikacji rejestru systemowego oraz dostępu do folderów systemowych, co jest kluczowe dla prawidłowego działania oprogramowania. W praktyce, w organizacjach, konta administratorów są często monitorowane i ograniczane do minimum, aby zminimalizować ryzyko nadużyć i ataków złośliwego oprogramowania. Dobre praktyki w zarządzaniu kontami użytkowników oraz przydzielaniu ról wskazują, że dostęp do konta administratora powinien być przyznawany wyłącznie potrzebującym go pracownikom, a także wdrażane mechanizmy audytowe w celu zabezpieczenia systemu przed nieautoryzowanym dostępem i działaniami. W kontekście bezpieczeństwa, standardy takie jak ISO/IEC 27001 mogą być stosowane do definiowania i utrzymywania polityk kontrolnych dla kont administratorów.

Pytanie 34

Który z poniższych zapisów stanowi właściwy adres w wersji IPv6?

A. 2001.DB8.BAF.FE94

B. 2001-DB8-BAF-FE94

C. 2001:DB8::BAF:FE94

D. 2001:DB8::BAF::FE94

Wybór adresu IPv6, który nie jest zgodny z przyjętymi standardami, może prowadzić do poważnych problemów z komunikacją w sieciach komputerowych. W przypadku adresu 2001:DB8::BAF::FE94 występuje błąd polegający na podwójnym użyciu podwójnego dwukropka (::), co nie jest dozwolone. Podwójny dwukropek może być użyty tylko raz w adresie IPv6, aby zastąpić jedną lub więcej sekwencji zer, co oznacza, że jego wielokrotne użycie w jednym adresie prowadzi do niejednoznaczności i błędów w interpretacji adresu przez routery i inne urządzenia sieciowe. Podobnie, zapis 2001-DB8-BAF-FE94 używa myślników zamiast dwukropków, co również narusza standardy RFC 4291. Poprawne zapisywanie adresów IPv6 wymaga stosowania wyłącznie dwukropków jako separatorów, a nie myślników czy kropek, co jest częstym błędem wynikającym z mylenia konwencji zapisu. Zapis 2001.DB8.BAF.FE94 również nie spełnia norm, gdyż użycie kropek jako separatorów jest typowe dla adresów IPv4, co może prowadzić do zamieszania i nieporozumień w kontekście protokołów sieciowych. W związku z tym, klasyczne błędy w adresacji IPv6 mogą wynikać z braku zrozumienia zasad składni i struktury tego formatu adresów, co jest kluczowe dla prawidłowego działania współczesnych sieci komputerowych.

Pytanie 35

W systemie Windows do przeprowadzania aktualizacji oraz przywracania sterowników sprzętowych należy wykorzystać narzędzie

A. fsmgmt.msc

B. certmgr.msc

C. wmimgmt.msc

D. devmgmt.msc

Certmgr.msc to przystawka, która służy do zarządzania certyfikatami w systemie Windows, a nie do instalacji lub przywracania sterowników. Certyfikaty są kluczowe w kontekście bezpieczeństwa sieci, ponieważ pomagają w weryfikacji tożsamości oraz szyfrowaniu danych. Wybór tej przystawki w kontekście zarządzania urządzeniami jest błędny, ponieważ nie ma ona związku z konfiguracją sprzętu. Z kolei fsmgmt.msc to narzędzie do zarządzania udostępnionymi folderami i dostępem do zasobów w sieci, co również nie ma zastosowania w kontekście sterowników. Użytkownicy mogą mylnie uznawać te narzędzia za przydatne w kontekście zarządzania hardwarem, co wynika z braku zrozumienia ich specyficznych funkcji w systemie. Często można spotkać się z przeświadczeniem, że wszelkie narzędzia dostępne w systemie Windows służą do zarządzania urządzeniami, jednak kluczowe jest zrozumienie, że każde z nich ma swoje wyraźnie zdefiniowane zastosowanie. Wreszcie, wmimgmt.msc to przystawka do zarządzania WMI (Windows Management Instrumentation), która służy do monitorowania i zarządzania systemami komputerowymi, ale nie ma bezpośredniego wpływu na sterowniki urządzeń. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że to narzędzie jest odpowiednie do administracji sterownikami, co prowadzi do nieefektywnego zarządzania komputerem i utrudnia rozwiązywanie problemów ze sprzętem. Zrozumienie właściwych zastosowań tych narzędzi jest kluczowe dla efektywnego zarządzania środowiskiem komputerowym.

Pytanie 36

Funkcja znana jako: "Pulpit zdalny" standardowo operuje na porcie

A. 3379

B. 3369

C. 3390

D. 3389

Odpowiedź 3389 jest poprawna, ponieważ port ten jest domyślnie używany przez protokół RDP (Remote Desktop Protocol), który umożliwia zdalny dostęp do komputerów oraz zarządzanie nimi. Użycie tego portu pozwala na bezpieczną komunikację z serwerem, co jest kluczowe w kontekście administracji IT, zwłaszcza w środowiskach korporacyjnych. RDP jest szeroko stosowany w zarządzaniu serwerami oraz w pracy zdalnej, co czyni go istotnym narzędziem w arsenale administratorów systemów. Zrozumienie domyślnego portu RDP, czyli 3389, jest fundamentem dla właściwej konfiguracji zapór ogniowych oraz zabezpieczeń sieciowych. Aby zwiększyć bezpieczeństwo, wiele organizacji decyduje się na zmianę domyślnego portu na inny, co może pomóc w ochronie przed nieautoryzowanym dostępem. Dobre praktyki sugerują dodatkowe zabezpieczenia, takie jak stosowanie VPN oraz wieloskładnikowe uwierzytelnianie, co zwiększa bezpieczeństwo zdalnego dostępu do zasobów. Takie podejście sprzyja zgodności z normami bezpieczeństwa oraz redukcji ryzyka ataków.

Pytanie 37

W projekcie sieci komputerowej przewiduje się użycie fizycznych adresów kart sieciowych. Która warstwa modelu ISO/OSI odnosi się do tych adresów w komunikacji?

A. Sesji

B. Łącza danych

C. Prezentacji

D. Transportowa

Odpowiedź 'Łącza danych' jest poprawna, ponieważ warstwa łącza danych w modelu OSI odpowiada za bezpośrednią komunikację między urządzeniami w sieci lokalnej oraz za adresację sprzętową. W tej warstwie wykorzystywane są adresy MAC (Media Access Control), które są unikalnymi identyfikatorami przypisanymi do kart sieciowych. Warstwa ta zapewnia prawidłowe przesyłanie danych przez medium transmisyjne, zarządza dostępem do medium oraz wykrywa i koryguje błędy. Przykładem zastosowania tej warstwy jest Ethernet, który jest najpowszechniej stosowanym standardem w sieciach lokalnych. Ethernet wykorzystuje adresy MAC do kierowania ramkami danych do odpowiednich urządzeń, co pozwala na efektywne zarządzanie komunikacją w sieci. Dodatkowo, w kontekście standardów, protokoły takie jak IEEE 802.3 definiują zasady działania warstwy łącza danych. Zrozumienie tej warstwy jest kluczowe dla projektowania i implementacji sieci, co ma bezpośredni wpływ na wydajność i bezpieczeństwo komunikacji.

Pytanie 38

Według normy PN-EN 50174 maksymalna długość trasy kabla poziomego kategorii 6 pomiędzy punktem abonenckim a punktem rozdzielczym w panelu krosowym wynosi

A. 90 m

B. 150 m

C. 100 m

D. 110 m

Maksymalne długości kabli poziomych mają kluczowe znaczenie dla zapewnienia jakości transmisji danych w sieciach LAN. Odpowiedzi 150 m, 110 m i 100 m są niepoprawne, ponieważ nie uwzględniają specyfikacji podanych w normie PN-EN 50174. Wybór dłuższych długości może wydawać się logiczny z perspektywy rozszerzalności infrastruktury, jednak w praktyce prowadzi do znaczących problemów z jakością sygnału. Długości przekraczające 90 m mogą skutkować zwiększoną attenuacją sygnału, co prowadzi do zakłóceń, opóźnień w transmisji oraz spadków wydajności całej sieci. Zbyt długi kabel może także stwarzać trudności w konfiguracji oraz zarządzaniu siecią, co w efekcie zwiększa koszty operacyjne. Warto zrozumieć, że standardy takie jak PN-EN 50174 są wynikiem wieloletnich badań i doświadczeń branżowych, które mają na celu minimalizację problemów związanych z instalacjami kablowymi. Dlatego też, aby uniknąć typowych pomyłek, należy stosować się do wskazanych wytycznych, a także dbać o jakość materiałów i wykonania instalacji, co bezpośrednio przekłada się na niezawodność i efektywność systemów komunikacyjnych.

Pytanie 39

Kable światłowodowe nie są powszechnie używane w lokalnych sieciach komputerowych z powodu

A. ograniczonej przepustowości

B. niskiej odporności na zakłócenia elektromagnetyczne

C. wysokich kosztów elementów pośredniczących w transmisji

D. znacznych strat sygnału podczas transmisji

Kable światłowodowe są coraz częściej wykorzystywane w różnych systemach komunikacyjnych, jednak ich powszechne zastosowanie w lokalnych sieciach komputerowych jest ograniczone przez koszty elementów pośredniczących w transmisji. Światłowody wymagają zastosowania specjalistycznych urządzeń, takich jak transceivery i przełączniki światłowodowe, które są znacznie droższe w porównaniu do tradycyjnych urządzeń dla kabli miedzianych. Przykładem może być wykorzystanie światłowodów w dużych przedsiębiorstwach, gdzie ich zalety, takie jak wysoka przepustowość i odporność na zakłócenia elektromagnetyczne, przeważają nad kosztami. W zastosowaniach lokalnych, szczególnie w małych biurach lub domach, miedź (np. kable Ethernet) pozostaje bardziej opłacalna. Zgodnie z najlepszymi praktykami, gdyż koszt wykonania instalacji światłowodowej nie zawsze jest uzasadniony w kontekście wymagań lokalnej sieci, ciągle preferowane są rozwiązania oparte na miedzi, które wystarczają do zaspokojenia bieżących potrzeb.

Pytanie 40

W systemie Linux, co oznacza znak "~" w ścieżce dostępu do plików?

A. Katalog domowy użytkownika

B. Katalog root

C. Katalog tymczasowy

D. Katalog główny

W systemie Linux istnieje kilka specjalnych symboli, które mają swoje specyficzne znaczenie w kontekście ścieżek plików. Znak "~" jest jednym z nich i odnosi się do katalogu domowego użytkownika, ale istnieje pokusa, by mylić go z innymi, bardziej ogólnymi katalogami. Katalog główny, oznaczony jako "/", jest fundamentem struktury systemu plików w Linuxie. To miejsce, od którego zaczynają się wszystkie inne katalogi, takie jak "/bin", "/etc", czy "/var". Jest to mylne, gdyż "~" nie odnosi się do tej lokalizacji, ale do bardziej spersonalizowanego miejsca. Z kolei katalog tymczasowy, często oznaczany jako "/tmp", jest używany do przechowywania tymczasowych plików, które mogą być usunięte po restarcie systemu lub po określonym czasie. Nie ma on żadnego związku z "~", który jest stałym punktem odniesienia dla każdego użytkownika. Katalog root, oznaczony jako "/root", jest katalogiem domowym użytkownika root, czyli superużytkownika systemu. Choć jest to katalog domowy, to specyficzny dla tylko jednego użytkownika, root, a nie dla bieżącego użytkownika, dlatego "~" nie odnosi się do niego, chyba że jesteśmy zalogowani jako root. Rozróżnianie tych ścieżek jest kluczowe dla zrozumienia, jak działa system plików w Linuxie i jak możemy efektywnie nawigować i zarządzać plikami.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej