Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik weterynarii
- Kwalifikacja: ROL.12 - Wykonywanie weterynaryjnych czynności pomocniczych
- Data rozpoczęcia: 3 listopada 2025 01:06
- Data zakończenia: 3 listopada 2025 01:28
Egzamin zdany!
Wynik: 36/40 punktów (90,0%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
Przedstawione badanie kału metodą McMastera jest metodą
| Należy odważyć próbkę kału i wprowadzić do niej nasycony roztwór MgSO4 w proporcji 14 ml MgSO4 na 1 g kału. Zawiesinę miesza się za pomocą mieszadła magnetycznego, po czym należy ją przecedzić przez sito i ponownie mieszać w mieszadle. Tak przygotowaną zawiesinę wprowadzić za pomocą pipety do komory McMastera. Po 3 minutach należy oglądać i zliczać jaja pasożytów w komorze McMastera używając mikroskopu. |
A. sedymentacyjną.
B. ilościową.
C. jakościową.
D. larwoskopową.
Metoda McMastera jest uznawana za technikę ilościową w diagnostyce weterynaryjnej, szczególnie w kontekście parazytologii. Jej głównym celem jest precyzyjne określenie liczby jaj pasożytów w próbce kału, co pozwala na oszacowanie ich obecności na gram kału (epg - eggs per gram). Dzięki temu veterinariusze mogą ocenić nasilenie infestacji oraz podejmować odpowiednie kroki terapeutyczne. W praktyce, metoda ta jest szeroko stosowana w zarówno w badaniach klinicznych, jak i w programach monitorujących zdrowie zwierząt. Standaryzacja tej techniki przyczyniła się do jej popularności, ponieważ zapewnia powtarzalność wyników i umożliwia porównywalność danych między różnymi badaniami. Zastosowanie metody McMastera w praktyce wymaga staranności oraz znajomości zasad działania mikroskopu i technik przygotowania próbek, co jest kluczowe dla uzyskania wiarygodnych wyników. Warto także zauważyć, że standardy sanitarno-weterynaryjne zalecają regularne monitorowanie zwierząt pod kątem pasożytów, co podkreśla rolę metody McMastera w utrzymywaniu zdrowia populacji zwierzęcych.
Pytanie 3
Na podstawie fragmentu rozporządzenia określ, ile czasu powinien wynosić w kurniku nieprzerwany okres ciemności w rytmie dobowym, przy zastosowanym sztucznym oświetleniu.
| § 5. W przypadku gdy w kurniku, w którym utrzymuje się kury nioski: (…) jest zastosowane oświetlenie sztuczne – kurnik oświetla się w rytmie dobowym tak, aby około 1/3 doby stanowiło nieprzerwany okres ciemności oraz występowały okresy przyciemniania odpowiadające zmierzchowi (…) |
A. 3 godziny.
B. 4 godziny.
C. 8 godzin.
D. 6 godzin.
Odpowiedź 8 godzin jest poprawna, ponieważ zgodnie z obowiązującymi standardami w hodowli kur niosek, nieprzerwany okres ciemności w kurniku z zastosowaniem sztucznego oświetlenia powinien wynosić około jednej trzeciej doby. Przy 24 godzinach doby, 1/3 z tej wartości to 8 godzin. Umożliwia to kurkom odpowiednią regenerację, co jest kluczowe dla ich zdrowia oraz wydajności w produkcji jaj. W kontekście praktycznym, stosowanie odpowiednich cykli świetlnych wpływa na dobrostan kur, ich zachowanie oraz produkcję jaj. Dobrą praktyką jest monitorowanie warunków w kurniku, aby zapewnić, że okresy oświetlenia i ciemności są w pełni przestrzegane, co może również przyczynić się do zmniejszenia stresu u ptaków. Dodatkowo, zgodność z tym wymogiem jest również istotna z punktu widzenia przepisów dotyczących dobrostanu zwierząt, co wpływa na reputację gospodarstwa oraz jego zgodność z regulacjami prawnymi.
Pytanie 4
Czym jest histerektomia?
A. usunięcie macicy
B. repozycja trawieńca
C. podwiązanie jajników
D. usunięcie rogów
Histerektomia to chirurgiczne usunięcie macicy, które jest procedurą stosowaną w przypadku różnych schorzeń ginekologicznych, takich jak mięsaki, endometrioza, ciężkie krwawienia menstruacyjne czy nowotwory. W zależności od wskazania, histerektomia może być całkowita, obejmująca usunięcie macicy wraz z szyjką macicy, lub częściowa, w której zachowana zostaje szyjka. Procedura ta może mieć istotny wpływ na zdrowie pacjentki, w tym na zmiany hormonalne i zdrowie psychiczne. Dlatego ważne jest, aby przed jej wykonaniem przeprowadzić dokładną ocenę medyczną oraz omówić z pacjentką potencjalne korzyści i ryzyka. Histerektomia jest jednym z najczęściej wykonywanych zabiegów chirurgicznych u kobiet i powinna być przeprowadzana zgodnie z aktualnymi wytycznymi oraz standardami opieki medycznej. Przykładowo, w przypadku nowotworów złośliwych, histerektomia może być częścią bardziej kompleksowej terapii onkologicznej, co podkreśla znaczenie współpracy z zespołem specjalistów.
Pytanie 5
Jakie urządzenie służy do osłuchiwania zwierząt?
A. endoskopu
B. fonendoskopu
C. fetotomu
D. radioskopu
Osłuchiwanie zwierzęcia przeprowadza się za pomocą fonendoskopu, który jest specjalistycznym narzędziem wykorzystywanym do nasłuchiwania dźwięków wydawanych przez narządy wewnętrzne. Fonendoskop składa się z tuby i membrany, co pozwala na precyzyjne wychwytywanie dźwięków, takich jak bicie serca, oddech czy szmery jelitowe. W weterynarii osłuchiwanie jest kluczowym elementem diagnostyki, ponieważ umożliwia wykrycie problemów zdrowotnych, takich jak choroby serca, infekcje płucne czy zaburzenia trawienne. Przykładowo, w przypadku podejrzenia zapalenia płuc u psa, weterynarz używa fonendoskopu, aby zlokalizować nietypowe dźwięki oddechowe. Użycie fonendoskopu zgodnie z dobrymi praktykami weterynaryjnymi pozwala na skuteczną diagnozę i wdrożenie odpowiedniego leczenia, co jest kluczowe dla zdrowia zwierzęcia.
Pytanie 6
Szampony używane do pielęgnacyjnych kąpieli psów powinny mieć pH
A. zasadowym
B. alkalicznym
C. kwaśnym
D. obojętnym
Stosowanie szamponów o pH kwaśnym, zasadowym czy alkalicznym w kąpielach dla psów jest niewłaściwe i może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. Szampony o pH kwaśnym mogą powodować podrażnienia skóry, ponieważ ich kwasowość jest niższa niż naturalne pH skóry psa. W wyniku tego może dojść do usunięcia naturalnych olejków skórnych, co prowadzi do wysuszenia, swędzenia oraz zwiększonej podatności na infekcje. Z kolei szampony zasadowe, o pH powyżej 7, mogą prowadzić do nieodwracalnych zmian w strukturze skóry. Zasadowe środki czyszczące są zbyt agresywne i mogą uszkadzać naturalną barierę ochronną skóry, co skutkuje dysbiozą i nadmierną utratą wilgoci. Ostatecznie, nieodpowiednie pH szamponów ma także wpływ na kondycję sierści, która może stać się matowa, szorstka i trudna do ułożenia. W pielęgnacji psów kluczowe jest stosowanie produktów zgodnych z ich naturalnym pH, co jest zgodne z aktualnymi standardami dermatologicznymi w weterynarii oraz praktykami zalecanymi przez specjalistów. Ignorowanie tych podstawowych zasad może prowadzić do długotrwałych i kosztownych problemów zdrowotnych, które wymagają interwencji weterynaryjnej.
Pytanie 7
Jak długo trwa wypełnienie naczyń włosowatych po ich uciśnięciu u zdrowego zwierzęcia?
A. powyżej 1 sekundy
B. 2-3 sekundy
C. 1-2 sekundy
D. poniżej 1 sekundy
Czas wypełniania naczyń włosowatych po ich uciśnięciu, wynoszący 1-2 sekundy, jest kluczowym wskaźnikiem zdrowia krążenia u zwierząt. Ten parametr jest istotny w ocenie perfuzji tkankowej oraz ogólnego stanu układu naczyniowego. Po uciśnięciu naczynia, krew zostaje chwilowo zablokowana, a jej ponowne wypełnienie odzwierciedla zdolność organizmu do reagowania na zmiany hemodynamiczne. Przykładem praktycznym jest ocena stanu zwierzęcia w trakcie badań klinicznych, gdzie zbyt długi czas wypełniania naczyń włosowatych może wskazywać na hipowolemię, wstrząs lub inne problemy z krążeniem. Zgodnie z wytycznymi weterynaryjnymi, prawidłowy czas wypełniania jest również używany w diagnostyce stanu odwodnienia i ocenie ogólnego stanu zdrowia. Zrozumienie tego wskaźnika jest niezbędne dla weterynarzy oraz specjalistów zajmujących się opieką nad zwierzętami, ponieważ pozwala na szybką identyfikację potencjalnych zagrożeń zdrowotnych oraz wdrożenie odpowiednich działań interwencyjnych.
Pytanie 8
Według poniższego przepisu prawnego odpady weterynaryjne dzieli się na
| Fragment rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 1 października 2010 r. w sprawie szczegółowego postępowania z odpadami weterynaryjnymi. § 2. Odpady weterynaryjne klasyfikuje się w następujący sposób: 1) odpady weterynaryjne o kodzie 18 02 02*, zwane dalej „odpadami zakaźnymi", będące odpadami niebezpiecznymi zawierającymi żywe mikroorganizmy lub ich toksyny, o których wiadomo lub co do których istnieją wiarygodne podstawy do przyjęcia, że powodują choroby zakaźne u ludzi lub innych żywych organizmów; 2) odpady weterynaryjne o kodach 18 02 05* i 18 02 07*, zwane dalej „odpadami niebezpiecznymi", będące odpadami niebezpiecznymi zawierającymi substancje chemiczne, o których wiadomo lub co do których istnieją wiarygodne podstawy do przyjęcia, że powodują choroby niezakaźne u ludzi lub zwierząt lub mogą być źródłem skażenia środowiska; 3) odpady weterynaryjne o kodach 18 02 01, 18 02 03, 18 02 06, 18 02 08, zwane dalej „odpadami pozostałymi", będące odpadami weterynaryjnymi nieposiadającymi właściwości niebezpiecznych. |
A. zakaźne, szczególnego ryzyka.
B. zakaźne, niezakaźne.
C. zakaźne, niebezpieczne, pozostałe.
D. zakaźne, niezakaźne, pozostałe.
Odpowiedź ''zakaźne, niebezpieczne, pozostałe'' jest jak najbardziej trafna według przepisów dotyczących zarządzania odpadami weterynaryjnymi. Te odpady muszą być klasyfikowane w odpowiedni sposób, żeby móc je dobrze przetworzyć i zutylizować, bo to ma ogromne znaczenie dla zdrowia publicznego i ochrony środowiska. Odpady zakaźne to te, które mogą zawierać patogeny, więc musimy z nimi postępować bardzo ostrożnie, żeby nic nie wyciekło. Odpady niebezpieczne to z kolei substancje, które mogą zaszkodzić ludziom lub zwierzakom, a ich właściwe zarządzanie jest kluczowe, żeby zmniejszyć ryzyko. No i odpady pozostałe – czyli takie, które nie pasują do tych kategorii, ale mimo to też muszą być właściwie sklasyfikowane. Dobrze jest dobrze znać te klasyfikacje, bo w branży weterynaryjnej i w gospodarce odpadami to naprawdę ułatwia pracę i pomaga przestrzegać przepisów oraz najlepszych praktyk.
Pytanie 9
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 10
Skrót WBC na wydruku wyników analizy krwi oznacza
A. białe krwinki
B. czerwone krwinki
C. krwinki retikulocyty
D. płytki krwi
Skrót WBC (ang. White Blood Cells) odnosi się do leukocytów, które są kluczowymi składnikami układu odpornościowego. Ich główną funkcją jest obrona organizmu przed infekcjami i innymi szkodliwymi czynnikami. W badaniach laboratoryjnych, oznaczenie liczby leukocytów jest istotnym elementem oceny stanu zdrowia pacjenta. Na przykład, podwyższone wartości WBC mogą wskazywać na infekcje, stany zapalne lub inne problemy zdrowotne, podczas gdy zbyt niski poziom może sugerować osłabienie układu odpornościowego. W praktyce, lekarze często zlecają badanie WBC w ramach rutynowych badań krwi, aby monitorować ogólny stan zdrowia pacjenta oraz odpowiedź organizmu na leczenie. Zrozumienie roli leukocytów oraz ich oznaczenia w badaniach laboratoryjnych jest zatem kluczowe dla właściwej interpretacji wyników i podejmowania decyzji klinicznych.
Pytanie 11
Aby przeprowadzić badanie wątroby u małych zwierząt, należy omacać
A. przodobrzusze lewe
B. przodobrzusze prawe
C. tyłobrzusze lewe
D. tyłobrzusze prawe
Odpowiedź "przodobrzusze prawe" jest poprawna, ponieważ w trakcie badania palpacyjnego wątroby u małych zwierząt, takich jak psy czy koty, wskazane jest omacanie strefy przodobrzusza po prawej stronie. Wątroba, jako największy narząd wewnętrzny, jest umiejscowiona w okolicy prawej górnej części jamy brzusznej, a jej powierzchnia jest dostępna do oceny w tej lokalizacji. Praktyczne aspekty tego badania obejmują nie tylko ocenę wielkości i konsystencji wątroby, ale także identyfikację ewentualnych nieprawidłowości takich jak powiększenie narządu (hepatomegalia) czy obecność guzków. Zaleca się, aby do badania przystępować w spokojny sposób, aby zminimalizować stres u zwierzęcia, co może wpłynąć na precyzyjność uzyskanych wyników. W kontekście standardów weterynaryjnych, badanie to powinno być częścią rutynowego przeglądu zdrowia zwierzęcia, szczególnie w przypadkach podejrzenia chorób wątroby, co jest uznawane za najlepszą praktykę w diagnostyce weterynaryjnej.
Pytanie 12
Inspekcja Weterynaryjna wykonuje działania związane z bezpieczeństwem produktów pochodzenia zwierzęcego, aby
A. zapewnić ochronę zdrowia publicznego
B. nadzorować choroby przenoszone przez zwierzęta
C. poprawić jakość artykułów spożywczych pochodzenia zwierzęcego
D. usprawnić proces produkcji produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego
Inspekcja Weterynaryjna odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu ochrony zdrowia publicznego poprzez nadzorowanie bezpieczeństwa produktów pochodzenia zwierzęcego. Jej zadania obejmują kontrolę jakości mięsa, mleka, jaj oraz innych produktów, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia chorób przenoszonych przez żywność. Przykładowo, inspekcje przeprowadzane w rzeźniach czy zakładach przetwórstwa mięsnego są niezbędne do wykrywania nieprawidłowości, takich jak obecność patogenów, które mogą wpływać na zdrowie konsumentów. Dodatkowo, Inspekcja Weterynaryjna prowadzi działania edukacyjne dla producentów, aby promować dobre praktyki higieniczne oraz standardy produkcji, które są zgodne z przepisami unijnymi, takimi jak Rozporządzenie (WE) nr 852/2004 dotyczące higieny środków spożywczych. W efekcie, ich działania przyczyniają się do budowania zaufania publicznego do produktów pochodzenia zwierzęcego oraz zapewnienia, że spełniają one wymogi zdrowotne i sanitarno-epidemiologiczne.
Pytanie 13
Liczbę pasożytów danego gatunku, obecnych w pojedynczym osobniku żywiciela, określa się jako
A. intensywność inwazji
B. rezerwuarem inwazji
C. ekstensywność inwazji
D. wektorami inwazji
Intensywność inwazji to pojęcie, które mówi o tym, ile pasożytów danego gatunku żyje w jednym żywicielu. To jest naprawdę ważny aspekt w ekologii pasożytów, bo pozwala nam zrozumieć, jak pasożyty wpływają na zdrowie swoich gospodarzy. Moim zdaniem, zrozumienie intensywności inwazji jest kluczowe, bo jak pasożytów jest za dużo, to może to prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. Na przykład, u niektórych tasiemców, wysoka intensywność inwazji może skutkować niedożywieniem żywiciela, bo pasożyty konkurują o jedzenie. W praktyce, dobrze jest regularnie monitorować populację pasożytów, żeby jak najszybciej wykrywać problemy i móc coś z tym robić. Pozwala to na wczesną interwencję, co znacznie ogranicza negatywne skutki. Warto też pamiętać, że znajomość intensywności inwazji jest ważna, gdy mówimy o leczeniu i zapobieganiu chorobom pasożytniczym.
Pytanie 14
Choroba bakteryjna o charakterze zakaźnym i zaraźliwym, manifestująca się w postaci ostrej posocznicy, podostrej w formie pokrzywki oraz przewlekłej jako proces zapalny w stawach i sercu oraz martwicą tkanek, to
A. afrykański pomór świń
B. choroba Aujeszkyego
C. różyca świń
D. klasyczny pomór świń
Różyca świń (erysipelas) jest zakaźną chorobą bakteryjną wywoływaną przez bakterię Erysipelothrix rhusiopathiae. Charakteryzuje się ona różnorodnymi objawami klinicznymi, w tym ostrym przebiegiem, który może przejawiać się posocznicą, a także podostrymi formami z objawami pokrzywkowymi. W przewlekłych przypadkach, różyca świń może prowadzić do procesów zapalnych w stawach i sercu, co jest wynikiem bakteriemii i późniejszej lokalizacji bakterii w tych tkankach. Martwica skóry to kolejny istotny objaw, który może wystąpić w wyniku wtórnych zakażeń oraz szoku septycznego. Praktyczne zastosowanie wiedzy na temat różycy świń obejmuje monitorowanie zdrowia zwierząt w gospodarstwie, wprowadzenie skutecznych programów szczepień oraz przestrzeganie dobrych praktyk bioasekuracyjnych. W przypadku wykrycia objawów, niezbędne jest szybkie działanie w celu zminimalizowania rozprzestrzenienia się choroby i uniknięcia strat ekonomicznych. Zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE), regularne kontrole weterynaryjne i edukacja hodowców są kluczowe dla zarządzania tym problemem.
Pytanie 15
Do fizycznych zanieczyszczeń żywności zalicza się obecność
A. piasku
B. środków dezynfekcyjnych
C. pozostałości leków weterynaryjnych
D. toksyn bakteryjnych
Zanieczyszczenia fizyczne w jedzeniu to takie rzeczy, które w ogóle nie powinny się tam znaleźć. Na przykład, mogą to być włosy, kawałki szkła, czy metal, a nawet piasek. Jak jest piasek w jedzeniu, to może to oznaczać, że surowce były źle myte albo coś poszło nie tak na etapie produkcji. Ważne, żeby producenci żywności trzymali się dobrych praktyk higienicznych, takich jak te, które opisuje standard HACCP. To bardzo ważne, bo pomaga to uniknąć wpadek z zanieczyszczeniami. W praktyce dobrze jest, jak producenci regularnie kontrolują jakość używanych surowców i procesy, które mają na co dzień. I pamiętaj, żeby zorganizować regularne szkolenia dla pracowników dotyczące higieny i jakości, bo to naprawdę działa na korzyść bezpieczeństwa żywności.
Pytanie 16
W kontekście uboju gospodarczego, do jakiego momentu życia bydła jest on dozwolony?
A. 6 miesiąca życia
B. 12 tygodnia życia
C. 12 miesiąca życia
D. 6 tygodnia życia
Ubój bydła w ramach uboju gospodarczego jest dozwolony do 6 miesiąca życia, co jest zgodne z przepisami prawa oraz standardami dobrostanu zwierząt. Warto zauważyć, że wiek, w którym zwierzęta mogą być ubijane, jest ściśle regulowany przepisami, które mają na celu zapewnienie humanitarnego traktowania zwierząt. W Polsce przepisy te są zgodne z regulacjami Unii Europejskiej, które nakładają obowiązki na hodowców w zakresie zapewnienia odpowiednich warunków życia i dobrostanu zwierząt. W praktyce oznacza to, że w przypadku bydła, które osiągnęło wiek 6 miesięcy, można już podjąć decyzję o uboju, jeśli zostały spełnione wszystkie normy dotyczące żywienia, zdrowia i dobrostanu zwierząt. Przykładem może być sytuacja na fermach bydła mięsnego, gdzie hodowcy często podejmują decyzje o uboju na podstawie wagi i kondycji zwierząt, a także aktualnych wymagań rynkowych. Ważne jest także, aby pamiętać o przestrzeganiu norm weterynaryjnych oraz etycznych dotyczących uboju zwierząt, co ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia jakości mięsa oraz bezpieczeństwa żywnościowego.
Pytanie 17
Co należy zrobić w przypadku podejrzenia choroby zakaźnej zwierząt w gospodarstwie?
A. zakopać wszystkie padłe zwierzęta
B. poddać ubojowi wszystkie zwierzęta z gospodarstwa
C. niezwłocznie poinformować organy IW lub lokalne władze
D. usunąć paszę, ściółkę oraz nawozy
W przypadku podejrzenia wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt w gospodarstwie, kluczowe jest niezwłoczne zawiadomienie odpowiednich organów, takich jak Inspekcja Weterynaryjna (IW) lub władze samorządowe. Taka procedura jest zgodna z obowiązującymi standardami bioasekuracji oraz przepisami prawa dotyczącego zdrowia zwierząt. Powiadomienie tych instytucji umożliwia szybką reakcję, która może obejmować badania diagnostyczne, kontrolę epidemiologiczną oraz działania mające na celu ograniczenie rozprzestrzeniania się choroby. Przykładem praktycznym jest sytuacja, w której farmer zauważa nietypowe objawy u zwierząt. W takim przypadku, zamiast podejmować działania na własną rękę, powinien jak najszybciej skontaktować się z IW, co przyczyni się do lepszej ochrony zarówno jego stada, jak i innych gospodarstw w okolicy. Prawidłowe postępowanie zgodnie z procedurami pozwala minimalizować straty ekonomiczne, a także chronić zdrowie publiczne.
Pytanie 18
Sedymentacja stanowi jedną z metod badania parazytologicznego
A. kału
B. krwi
C. sierści
D. zeskrobin
Sedymentacja kału to naprawdę ważna technika w parazytologii. Dzięki niej można łatwo znaleźć jaja i cysty pasożytów w próbkach kału. Cały proces polega na oddzieleniu stałych elementów od cieczy przy pomocy różnicy gęstości, co daje szansę na wyraźne zobaczenie tych struktury. W laboratoriach często wykorzystuje się tę metodę do znalezienia pasożytów jak Giardia lamblia czy Entamoeba histolytica. Z mojej perspektywy, rutynowe badania kału są kluczowe w diagnostyce infekcji pasożytniczych - to pozwala na szybsze podjęcie działań terapeutycznych. No i nie zapominajmy, że sedymentacja może być połączona z flotacją, co jeszcze bardziej zwiększa dokładność diagnozowania. Kiedy siadamy do sedymentacji, musimy odpowiednio przygotować próbkę, rozcieńczyć ją w roztworze soli, a potem obserwować wszystko pod mikroskopem. To wszystko jest zgodne z najlepszymi praktykami w diagnostyce parazytologicznej.
Pytanie 19
Jakie produkty pochodzą od zwierząt?
A. miód oraz soja
B. mleko i miód
C. margaryna i mleko
D. miód oraz margaryna
Odpowiedź 'mleko i miód' jest prawidłowa, ponieważ oba te produkty są pochodzenia zwierzęcego i roślinnego. Mleko jest bezpośrednim produktem odzwierzęcym, pochodzącym od ssaków takich jak krowy, kozy czy owce. Zawiera istotne składniki odżywcze, w tym białka, tłuszcze, witaminy i minerały, co czyni je podstawowym składnikiem diety w wielu kulturach. Miód, choć wytwarzany przez pszczoły, również jest klasyfikowany jako produkt pochodzenia zwierzęcego, gdyż pszczoły są organizmami żywymi i ich proces produkcji miodu polega na zbieraniu nektaru z kwiatów, co jest biologiczną interakcją. Zrozumienie różnicy pomiędzy produktami pochodzenia zwierzęcego a roślinnego jest kluczowe w kontekście dietetyki, przetwórstwa żywności i etyki związanej z hodowlą zwierząt. Przykładowo, dieta wegetariańska często wyklucza produkty zwierzęce, ale może obejmować mleko i miód, co wymaga świadomego podejścia do wyborów żywieniowych.
Pytanie 20
Czym jest zoonoza?
A. afrykański pomór świń
B. toksoplazmoza
C. panleukopenia
D. nosówka
Zoonozą nazywamy chorobę, która jest przenoszona między zwierzętami a ludźmi. Toksoplazmoza, wywoływana przez pasożytniczą formę Toxoplasma gondii, jest klasycznym przykładem zoonozy. Zakażenie tym pasożytem najczęściej odbywa się przez kontakt z zainfekowanymi odchodami kotów lub przez spożycie surowego lub niedogotowanego mięsa. W praktyce medycznej i weterynaryjnej ważne jest, aby zwracać szczególną uwagę na profilaktykę, szczególnie w przypadku kobiet w ciąży, gdyż zakażenie toksoplazmozą może prowadzić do poważnych komplikacji, takich jak uszkodzenia mózgu czy oczu płodu. Dobre praktyki obejmują m.in. unikanie kontaktu z odchodami kotów, dokładne gotowanie mięsa oraz mycie rąk po kontakcie z potencjalnie zakaźnymi materiałami. Ponadto, badanie surowców mięsnych na obecność Toxoplasma gondii zyskuje na znaczeniu w kontekście bezpieczeństwa żywności. Zrozumienie zoonoz, takich jak toksoplazmoza, jest kluczowe w zakresie zdrowia publicznego oraz ochrony zdrowia zwierząt.
Pytanie 21
W jakim badaniu diagnostycznym wykorzystuje się promieniowanie X?
A. TK
B. USG
C. MR
D. EKG
Tomografia komputerowa (TK) to technika diagnostyczna, która wykorzystuje promieniowanie rentgenowskie do generowania szczegółowych obrazów wewnętrznych struktur ciała. W przeciwieństwie do tradycyjnych zdjęć rentgenowskich, TK oferuje trójwymiarowe obrazy, które są niezwykle przydatne w diagnostyce wielu schorzeń. Procedura polega na wykonaniu serii zdjęć z różnych kątów, które są następnie przetwarzane komputerowo w celu uzyskania szczegółowego obrazu. TK jest szeroko stosowana w diagnostyce urazów, nowotworów, chorób płuc oraz schorzeń układu naczyniowego. Przykładem zastosowania TK jest ocena urazów głowy po wypadku, gdzie szybkie i dokładne uzyskanie obrazu może być kluczowe dla dalszego leczenia. TK jest zgodna z obowiązującymi standardami radiologicznymi, co zapewnia wysoką jakość obrazów przy minimalnej dawce promieniowania dla pacjenta. Zdobyte dane mogą również wspierać planowanie operacji oraz monitorowanie postępów leczenia.
Pytanie 22
Rozlane, aseptyczne zapalenie tkanki kopytowej u konia, które może być spowodowane między innymi napojeniem go bezpośrednio po wysiłku, to
A. ochwat
B. mięśniochwat
C. kulawka
D. nagwożdżenie
Ochwat to stan zapalny tworzywa kopytowego u koni, który może być spowodowany wieloma czynnikami, w tym niewłaściwym żywieniem oraz nieodpowiednim nawadnianiem, zwłaszcza po intensywnym wysiłku fizycznym. W przypadku ochwatu, dochodzi do zastoju krwi w kopycie, co prowadzi do obrzęku i silnego bólu. Odpowiednia diagnostyka i leczenie są kluczowe dla poprawy stanu zdrowia konia. W praktyce, aby zapobiec ochwatowi, wskazane jest, aby koń miał stały dostęp do świeżej wody, a także aby unikać nagłych zmian w diecie oraz nadmiernego wysiłku. W przypadku podejrzenia ochwatu, należy niezwłocznie skontaktować się z weterynarzem, który może zalecić odpowiednie leczenie, takie jak leki przeciwbólowe, obniżające stany zapalne, czy terapie fizyczne. Odpowiednie postępowanie w przypadku ochwatu może znacząco wpłynąć na powrót konia do zdrowia oraz jego przyszłą wydolność fizyczną.
Pytanie 23
Tuberkulinizację bydła przeprowadza się u zwierząt, które mają więcej niż
A. 3 miesiące.
B. 3 tygodnie.
C. 6 tygodni.
D. 6 miesięcy.
Wybór odpowiedzi dotyczących tuberkulinizacji bydła przed 6 tygodniem życia jest mylny z kilku powodów. Po pierwsze, organizm młodych zwierząt w tym wieku nie jest w pełni zdolny do odpowiedzi immunologicznej na tuberkulinę. W przypadku przeprowadzania testu u zwierząt w wieku poniżej 6 tygodni, możliwe jest uzyskanie fałszywie negatywnych wyników, co może prowadzić do błędnych wniosków na temat zdrowia stada. Szczególnie w populacjach bydła, które mogą być narażone na zakażenie, kluczowe jest, aby testy były przeprowadzane w odpowiednim czasie, co zwiększa ich wiarygodność. Wybór wcześniejszego wieku, jak 3 lub 3 tygodnie, wiąże się z ryzykiem nieprawidłowej interpretacji wyników, co wpływa na strategię kontroli chorób w stadzie. Z punktu widzenia poprawnej praktyki weterynaryjnej, nieprzestrzeganie zaleceń dotyczących wieku może skutkować rozprzestrzenieniem choroby, co ma poważne konsekwencje dla wydajności produkcyjnej i zdrowia zwierząt. Stąd, zrozumienie wymagań dotyczących wieku zwierząt do przeprowadzenia tuberkulinizacji jest kluczowe dla skutecznego zarządzania zdrowiem bydła.
Pytanie 24
Jakie badanie umożliwia ustalenie profilu wrażliwości mikroorganizmów na działanie środków przeciwdrobnoustrojowych?
A. antybiogram
B. jonogram
C. leukogram
D. chemogram
Antybiogram to badanie mikrobiologiczne, które pozwala na ustalenie wrażliwości drobnoustrojów na różne antybiotyki. Dzięki antybiogramowi lekarze mogą dobrać najskuteczniejszą terapię antybiotykową dla pacjenta, co jest kluczowe w leczeniu infekcji bakteryjnych. Procedura polega na posianiu wyizolowanego drobnoustroju na podłożu hodowlanym, a następnie umieszczeniu na nim krążków nasączonych różnymi antybiotykami. Po inkubacji ocenia się, które antybiotyki hamują wzrost bakterii, co umożliwia stworzenie profilu wrażliwości. Ułatwia to nie tylko skuteczne leczenie, ale też minimalizuje ryzyko rozwoju oporności na leki, co jest niezwykle ważne w kontekście rosnącego problemu antybiotykooporności. W praktyce, antybiogram jest istotnym narzędziem w diagnostyce mikrobiologicznej oraz wchodzących w życie standardów opieki zdrowotnej, polegających na dostosowaniu terapii do konkretnego patogenu.
Pytanie 25
Materiał kategorii 3 uzyskany w zakładach przetwórstwa spożywczego jest klasyfikowany jako
A. przeznaczony wyłącznie do usunięcia
B. niewłaściwy do spożycia przez ludzi
C. niewłaściwy do spożycia przez zwierzęta
D. przeznaczony wyłącznie do spalenia
Materiał kategorii 3, pozyskany w zakładach przetwórstwa spożywczego, to surowiec, który nie jest przeznaczony do spożycia przez ludzi, jednak może być stosowany w innych celach, takich jak produkcja pasz dla zwierząt, pod warunkiem spełnienia odpowiednich norm sanitarnych i jakościowych. Zgodnie z przepisami Unii Europejskiej, materiały te są klasyfikowane jako odpady niebezpieczne, co oznacza, że muszą być traktowane zgodnie z rygorystycznymi standardami bezpieczeństwa. Przykładem zastosowania materiałów kategorii 3 jest ich wykorzystanie do produkcji biogazu, co przyczynia się do zrównoważonego rozwoju i redukcji odpadów. W praktyce oznacza to, że surowce te mogą być przetwarzane w odpowiednich zakładach, które stosują zasady BHP oraz procedury HACCP, co gwarantuje ich odpowiednie zarządzanie oraz minimalizację ryzyka dla zdrowia publicznego.
Pytanie 26
Urządzenie do pomiaru poziomu glukozy we krwi to
A. glukagon
B. glukometr
C. glukograf
D. glikogen
Glukometr to takie ważne urządzenie, które mierzy poziom glukozy we krwi. Jest naprawdę niezbędny dla osób z cukrzycą, bo dzięki niemu można na bieżąco sprawdzać, jak się ma ten poziom. Dobrze jest wiedzieć, jak zarządzać glikemią, bo unika się przez to różnych powikłań, jak hipoglikemia czy hiperglikemia. Glukometry różnią się między sobą; niektóre mają fajne funkcje pamięci, które pozwalają śledzić, jak poziom glukozy się zmienia. To pomaga w dostosowywaniu terapii insulinowej. Standardy kalibracji i dokładności ustalają organizacje takie jak ISO, co daje gwarancję, że te sprzęty są dobrej jakości. Osoby z cukrzycą powinny regularnie korzystać z glukometrów, żeby lepiej dostosować dietę i leczenie, co pomaga w kontrolowaniu poziomu cukru we krwi.
Pytanie 27
Próbka mleka przeznaczona do badań mikrobiologicznych powinna być dostarczona do laboratorium w ciągu 24 godzin w temperaturze
A. od 15 do 25°C
B. od 8 do 15°C
C. od -8 do 0°C
D. od 1 do 8°C
Odpowiedź "od 1 do 8°C" jest na dobrym tropie, bo w tym zakresie mleko jest naprawdę dobrze schłodzone. To na serio ogranicza rozwój różnych mikroorganizmów. Jak przechowujesz próbki w tej temperaturze, to jest to zgodne z normami, które ustalają organizacje zajmujące się bezpieczeństwem żywności, jak Codex Alimentarius. W praktyce, żeby laboratoria mogły dobrze działać, konieczne jest, żeby próbki mleka dostarczano w tym przedziale temperatur. Bez tego, na przykład, jeśli testujesz na obecność patogenów, jak Salmonella czy Listeria, to mogą wyjść ci fałszywe wyniki. Więc warto, żeby laboratoria i producenci mleka trzymali się standardów transportowych, które dbają o te parametry temperatury.
Pytanie 28
Swierzbowiec Sarcoptes scabiei znajduje swoje miejsce życia
A. w naskórku
B. w układzie pokarmowym
C. w płucach
D. w cewce moczowej
Swierzbowiec <i>Sarcoptes scabiei</i> jest pasożytem, który wywołuje chorobę znaną jako świerzb. Pasożyt ten wnika w naskórek, gdzie samice składają jaja, a ich larwy rozwijają się w tym środowisku. Naskórek jest najbardziej zewnętrzną warstwą skóry, co sprawia, że jest to idealne miejsce dla tego typu pasożyta, który żeruje na komórkach skóry oraz płynach ustrojowych. Zrozumienie, że swierzbowiec pasożytuje w naskórku, jest kluczowe dla efektywnej diagnozy i leczenia świerzbu. W praktyce, aby zminimalizować ryzyko zakażenia, ważne jest przestrzeganie zasad higieny osobistej oraz unikanie bliskiego kontaktu z osobami zarażonymi. Stosowanie odpowiednich preparatów terapeutycznych, takich jak maści czy kremy zawierające permetrynę, jest także istotne w zwalczaniu tego pasożyta, co odnosi się do aktualnych standardów terapii dermatologicznych.
Pytanie 29
Czym jest czynnik wywołujący enzootyczną białaczkę u bydła?
A. wirus
B. kleszcz
C. bakteria
D. komar
Enzootyczna białaczka bydła (EBB) jest schorzeniem wywołanym przez wirusy należące do rodziny Retroviridae, a konkretnie do podrodziny Oncovirinae. Czynnikiem etiologicznym tej choroby jest wirus białaczki bydła (Bovine Leukemia Virus - BLV), który infekuje limfocyty B bydła, prowadząc do ich proliferacji i rozwoju nowotworów. Zrozumienie, że wirus jest przyczyną EBB, jest kluczowe dla skutecznego zarządzania zdrowiem stada. Praktyczne aplikacje tej wiedzy obejmują testowanie bydła na obecność BLV, co może pomóc w identyfikacji zakażonych zwierząt, a tym samym w wdrażaniu strategii ograniczających rozprzestrzenianie się wirusa, takich jak eliminacja zakażonych osobników czy segregacja ich od zdrowego stada. Warto również pamiętać o zasadach bioasekuracji, które mogą ograniczać kontakt zdrowych zwierząt z wirusem. Standardy takie jak te określone przez Światową Organizację Zdrowia Zwierząt (OIE) podkreślają znaczenie monitorowania i zarządzania chorobami wirusowymi jak EBB w hodowli bydła.
Pytanie 30
Najwyższym ciałem państwowej administracji weterynaryjnej w Polsce jest
A. Główny Lekarz Weterynarii
B. Państwowy Lekarz Weterynarii
C. Generalny Lekarz Weterynarii
D. Naczelny Lekarz Weterynarii
Główny Lekarz Weterynarii (GLW) jest najwyższym organem państwowej administracji weterynaryjnej w Polsce, co oznacza, że pełni kluczową rolę w systemie ochrony zdrowia zwierząt oraz bezpieczeństwa żywności. GLW odpowiada za nadzorowanie działań związanych z kontrolą weterynaryjną, w tym za wdrażanie obowiązujących przepisów prawnych oraz standardów Unii Europejskiej. W praktyce, Główny Lekarz Weterynarii koordynuje prace Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej oraz współpracuje z innymi instytucjami krajowymi i międzynarodowymi. Jego zadania obejmują m.in. monitorowanie sytuacji epizootycznej, zarządzanie programami zdrowotnymi dla zwierząt oraz analizowanie i wdrażanie polityk związanych z ochroną zdrowia publicznego. Przykładem funkcji GLW może być organizacja działań w przypadku wykrycia ognisk chorób zakaźnych u zwierząt, co wymaga ścisłej współpracy z innymi służbami oraz odpowiednich działań legislacyjnych. Zrozumienie roli Głównego Lekarza Weterynarii jest kluczowe dla właściwego funkcjonowania systemu weterynaryjnego w Polsce oraz dla zapewnienia zdrowia publicznego i bezpieczeństwa żywności.
Pytanie 31
Przemiany w mięśniach, nazywane PSE, najczęściej występują w wyniku
A. chorób metabolicznych
B. nieprawidłowego żywienia
C. rozległych urazów
D. nadmiernego stresu
Wiesz co, nadmierny stres, albo jak czasami się mówi przewlekły stres, naprawdę ma duży wpływ na mięśnie. Jak jesteśmy zestresowani, to nasze ciało zaczyna produkować różne hormony, na przykład adrenalinę i kortyzol, które mogą powodować napięcie w mięśniach. To z kolei sprawia, że mięsnie gorzej się regenerują. To trochę jak z sportowcami, którzy trenują na maksa – gdy mają za dużo stresu, mogą cierpieć na bóle, kontuzje czy mieć problemy z wydolnością. Dlatego fajnie jest znać różne techniki, które pomagają wyluzować, takie jak medytacja czy ćwiczenia oddechowe. W terapii często warto wprowadzać coś, co łączy aktywność fizyczną z relaksacją, bo to wspiera nasze mięśnie i ogólnie samopoczucie. Dobrze też jest mieć oko na to, jak się czujemy, i zmieniać coś w stylu życia, żeby zmniejszyć negatywny wpływ stresu.
Pytanie 32
W sytuacji wykrycia brucelozy u bydła, zwierzęta są poddawane
A. leczeniu
B. zabiciu
C. szczepieniu
D. kwarantannie
Bruceloza bydła to naprawdę poważna sprawa. Wywołują ją bakterie z rodzaju Brucella i niestety, potrafi zrobić dużą szkodę w hodowli zwierząt. Jak już się dowiemy, że mamy do czynienia z chorobą, to najlepszym rozwiązaniem jest po prostu uśmiercenie zakażonych zwierząt. To, co mówią w Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt, ma sens i w Polsce też są programy, które to rekomendują. Dzięki temu możemy uniknąć rozprzestrzenienia się choroby w stadzie, co jest kluczowe, bo nie tylko zwierzęta mogą na tym ucierpieć, ale także ludzie, którzy mają z nimi kontakt. Zakażone bydło to też potencjalne źródło wirusa, który może przetrwać w otoczeniu, co prowadzi do kolejnych zakażeń. Wyobraź sobie sytuację, gdzie w stadzie mlecznym wykryto brucelozę; wtedy trzeba jak najszybciej usunąć chore osobniki, żeby reszta była bezpieczna. Bez tego może być naprawdę źle zarówno dla zdrowia zwierząt, jak i dla finansów gospodarstwa. Odpowiednie zarządzanie i profilaktyka chorób, jak bruceloza, to naprawdę kluczowe aspekty nowoczesnego rolnictwa.
Pytanie 33
Wysoka temperatura ciała, obecność krwi w moczu oraz znaczna apatia u psa to typowe symptomy
A. adenowirozy
B. toksoplazmozy
C. koronawirozy
D. babeszjozy
Babeszjoza, wywoływana przez pasożytnicze pierwotniaki z rodzaju Babesia, jest chorobą szczególnie groźną dla psów. Objawy takie jak wysoka gorączka, krwiomocz i silna apatia są charakterystyczne dla tego schorzenia. Babesie przenoszone są głównie przez kleszcze, co sprawia, że psy narażone na kontakt z tymi pasożytami muszą być szczególnie monitorowane. Wysoka gorączka wynika z reakcji organizmu na zakażenie, a krwiomocz wskazuje na uszkodzenie czerwonych krwinek, co jest jednym z najbardziej niepokojących symptomów tej choroby. W praktyce weterynaryjnej diagnoza babeszjozy opiera się na badaniach krwi, które mogą wykazać obecność pasożytów. Wczesne rozpoznanie i leczenie są kluczowe, a zastosowanie odpowiednich leków, takich jak imidokarb, może znacząco poprawić rokowanie. Ponadto, profilaktyka polegająca na stosowaniu preparatów przeciwkleszczowych to najlepszy sposób na ochronę psów przed tą chorobą.
Pytanie 34
Tuberkulinizację u bydła przeprowadza się po ukończeniu
A. 6. tygodnia życia
B. 3. tygodnia życia
C. 6. miesiąca życia
D. 3. miesiąca życia
Tuberkulinizacja bydła jest kluczowym procesem w diagnostyce gruźlicy bydła, której wczesne wykrycie jest istotne dla zdrowia zwierząt oraz bezpieczeństwa produktów pochodzenia zwierzęcego. Właściwe przeprowadzenie testu tuberkulinowego zaleca się stosować po 6. tygodniu życia bydła, ponieważ przed tym czasem układ odpornościowy młodych zwierząt nie jest jeszcze w pełni rozwinięty. W praktyce oznacza to, że wyniki testu mogą być nieprawidłowe lub fałszywie negatywne, co utrudnia identyfikację zakażonych osobników. W Polsce standardy przeprowadzania tuberkulinizacji bydła są zgodne z wymogami Unii Europejskiej oraz krajowymi przepisami weterynaryjnymi, które nakładają obowiązek badań profilaktycznych. Przykładem zastosowania tuberkulinizacji jest rutynowa kontrola w stadach, co pozwala na wczesne wykrycie i eliminację źródeł zakażeń, a tym samym zabezpieczenie całego stada. Monitorowanie stanu zdrowia zwierząt oraz ich właściwa diagnostyka są fundamentem skutecznego zarządzania gospodarstwem hodowlanym.
Pytanie 35
Martwe zwierzęta towarzyszące powinny być odpowiednio zagospodarowane
A. jako nawóz organiczny
B. poprzez spalenie
C. do wytwarzania karmy dla zwierząt
D. jako surowiec do biogazowni
Padłe zwierzęta towarzyszące powinny być zagospodarowane w sposób zgodny z obowiązującymi normami sanitarnymi i ekologicznymi. Spalenie jest najbezpieczniejszą metodą, gdyż zapewnia całkowite zniszczenie patogenów oraz minimalizuje ryzyko roznoszenia chorób, które mogą być przenoszone przez martwe zwierzęta, takie jak wirusy, bakterie czy pasożyty. Ta metoda jest też zgodna z wytycznymi zawartymi w przepisach dotyczących utylizacji odpadów zwierzęcych. W praktyce proces ten odbywa się w piecach przystosowanych do tego celu, które działają w wysokotemperaturowych warunkach, co skutecznie eliminuje wszelkie zagrożenia zdrowotne. Przykładem może być spalanie w piecach przemysłowych, które zostały zaprojektowane do tego typu działalności, zapewniając pełną kontrolę nad emisją gazów i substancji szkodliwych. Dzięki temu proces spalania jest również zgodny z zasadami ochrony środowiska, co czyni go najlepszym sposobem na bezpieczne zagospodarowanie padłych zwierząt.
Pytanie 36
Jak długo, maksymalnie w minutach, może minąć od momentu zawieszenia do utraty świadomości podczas uboju kur?
A. maksymalnie 1 minuta
B. maksymalnie 3 minuty
C. maksymalnie 5 minut
D. maksymalnie 2 minuty
Odpowiedź "1 minuta" jest prawidłowa, ponieważ w kontekście humanitarnego traktowania zwierząt podczas uboju kur, kluczowe jest, aby czas między podwieszeniem a utratą przytomności był jak najkrótszy. W standardach dotyczących dobrostanu zwierząt, takich jak te określone przez Europejski Kodeks Dobrostanu Zwierząt, maksymalny czas powinien wynosić nie więcej niż 1 minuta. Im krótszy czas upływający od momentu podwieszenia do utraty przytomności, tym mniejsze cierpienie i stres doświadczają zwierzęta. Przykładem zastosowania tej zasady może być wykorzystanie nowoczesnych technologii w procesie uboju, takich jak ogłuszanie elektryczne, które są projektowane tak, aby zminimalizować czas między podwieszeniem a utratą przytomności. Zastosowanie takich praktyk nie tylko poprawia dobrostan zwierząt, ale także może wpłynąć na jakość mięsa poprzez ograniczenie wydzielania hormonów stresowych. Dlatego znajomość tych standardów jest kluczowa dla każdego, kto pracuje w branży mięsnej oraz dla zapewnienia zgodności z przepisami prawa.
Pytanie 37
Nowotwory łagodne mają następujące cechy patologiczne:
A. wzrostem naciekowym, przerzutami oraz wyniszczeniem
B. wzrostem naciekowym, brakiem przerzutów oraz zdolnością do regeneracji
C. przerzutami, guzem oddzielonym od otoczenia i wyniszczeniem
D. guzem oddzielonym od otoczenia, powolnym wzrostem i brakiem przerzutów
Nowotwory niezłośliwe, czyli guzy łagodne, mają parę cech, które sprawiają, że są łatwiejsze do usunięcia. Zwykle są wyraźnie odgraniczone, więc chirurg może je bez problemu usunąć. W przeciwieństwie do tych złośliwych, nie przerzutują, więc nie rozprzestrzeniają się po ciele. Rośnie wolniej, co zmniejsza ryzyko komplikacji podczas leczenia. Często diagnozuje się je na wczesnym etapie i to bardzo ułatwia leczenie. Przykładem takiego guza jest mięśniak gładkokomórkowy, który może się pojawić w macicy. Ważne, żebyśmy rozumieli te różnice, bo mają one ogromne znaczenie w praktyce medycznej, bo to wpływa na dalsze postępowanie i rokowania pacjenta. Lekarze muszą umieć ocenić, co za guz mają do czynienia, żeby dobrze zadziałać w dalszym leczeniu.
Pytanie 38
Próbkę kału do analizy parazytologicznej należy przechowywać do następnego dnia w temperaturze
A. powyżej 25°C
B. około 15°C
C. 2 do 8°C
D. poniżej 0°C
Przechowywanie próbki kału do badania parazytologicznego w temperaturze od 2 do 8°C jest kluczowe dla zachowania integralności materiału. W tej temperaturze ogranicza się rozwój bakterii oraz innych mikroorganizmów, które mogą zaburzyć wyniki analizy. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz standardami laboratoryjnymi, próbki kału należy transportować i przechowywać w chłodnych warunkach, aby zapobiec degradacji i utracie diagnostycznych właściwości próbki. Przykładem jest sytuacja, gdy próbka zostaje pobrana w warunkach domowych i wymaga transportu do laboratorium - wówczas należy ją przechować w lodówce, co zapewni jej stabilność do momentu analizy. Taka praktyka wspiera dokładność diagnozy, co w kontekście potencjalnych zakażeń pasożytniczych jest niezmiernie istotne, aby zapewnić skuteczne leczenie pacjentów. Zmiany temperatury, które są zbyt wysokie lub zbyt niskie, mogą wpłynąć na fałszywe wyniki, co podkreśla znaczenie zachowania odpowiednich warunków w tym procesie.
Pytanie 39
Zabarwienie skóry na żółto wynika z gromadzenia się
A. bilirubiny
B. hemoglobiny
C. mioglobiny
D. urobilinogenu
Żółte zabarwienie skóry, znane również jako żółtaczka, jest wynikiem odkładania się bilirubiny, substancji powstającej w wyniku rozpadu hemoglobiny w czerwonych krwinkach. Bilirubina jest transportowana do wątroby, gdzie ulega dalszym przemianom i jest wydalana z organizmu. W przypadku zaburzeń w metabolizmie bilirubiny, takich jak choroby wątroby, hemoliza, czy blokada dróg żółciowych, może dojść do jej nagromadzenia w organizmie i widocznego zabarwienia skóry oraz błon śluzowych. Przykładowo, choroby takie jak marskość wątroby lub wirusowe zapalenie wątroby mogą prowadzić do podwyższonego poziomu bilirubiny, co skutkuje objawami klinicznymi takimi jak żółtaczka. Wiedza na temat bilirubiny jest istotna nie tylko w diagnostyce, ale również w monitorowaniu skuteczności terapii u pacjentów z chorobami wątroby. Diagnostyka poziomu bilirubiny jest standardową procedurą w praktykach medycznych, co potwierdzają wytyczne towarzystw medycznych dotyczące oceny funkcji wątroby.
Pytanie 40
Hodowca może nabyć paszę leczniczą na podstawie
A. zgody uzyskanej w ARiMR
B. dokumentu handlowego producenta pasz
C. łańcucha pokarmowego zwierząt
D. recepty wydanej przez lekarza weterynarii
Zakup paszy leczniczej przez hodowcę jest regulowany przepisami prawnymi, które zapewniają odpowiednie zabezpieczenie zdrowia zwierząt. Recepta wystawiona przez lekarza weterynarii stanowi kluczowy dokument umożliwiający nabycie tego rodzaju paszy. Lekarz weterynarii, zgodnie z ustawą o zawodzie lekarza weterynarii, jest odpowiedzialny za diagnozowanie i leczenie zwierząt, co oznacza, że tylko on ma kompetencje do oceny potrzeby stosowania paszy leczniczej. Przykładowo, jeśli zwierzę cierpi na określoną dolegliwość, lekarz może zalecić zastosowanie paszy leczniczej, która pomoże w rehabilitacji lub leczeniu schorzenia. W takich sytuacjach, hodowca musi przedstawić receptę w punkcie sprzedaży, co gwarantuje, że pasza jest stosowana zgodnie z zaleceniami, co minimalizuje ryzyko nadużyć oraz zapewnia właściwe stosowanie substancji leczniczych w hodowli. Przestrzeganie tego procesu jest kluczowe dla zdrowia zwierząt oraz ochrony konsumentów na rynku produktów pochodzenia zwierzęcego.