Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
Kwalifikacja: HGT.12 - Organizacja żywienia i usług gastronomicznych
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 14:26
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 14:41

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na podstawie informacji zawartych w tabeli oceń typ otyłości kobiety, której obwód talii wynosi 85 cm, obwód bioder 100 cm. Wskaźnik WHR = obwód w talii / obwód bioder.

Ocena rozmieszczenia tkanki tłuszczowej na podstawie wskaźnika WHR
Płeć	WHR dla typu gynoidalnego (gruszka)	WHR dla typu androidalnego (jabłko)
Płeć	Kobieta	<0,8	>0,8
Mężczyzna	<1,0	>1,0

A. WHR = 1,18, otyłość gynoidalna.

B. WHR = 1,18, otyłość androidalna.

C. WHR = 0,85, otyłość androidalna.

D. WHR = 0,85, otyłość gynoidalna.

Wskaźnik WHR (waist-to-hip ratio) wynoszący 0,85 wskazuje, że obwód talii stanowi 85% obwodu bioder. Zgodnie z wytycznymi WHO, dla kobiet wartość 0,85 lub wyższa sugeruje otyłość androidalną, co oznacza większe ryzyko chorób sercowo-naczyniowych i metabolicznych. Otyłość androidalna, znana również jako typ 'jabłka', charakteryzuje się gromadzeniem tkanki tłuszczowej w okolicy brzucha, co jest powiązane z wyższym ryzykiem wystąpienia schorzeń takich jak cukrzyca typu 2, nadciśnienie czy dyslipidemia. W praktyce, ocena WHR jest użytecznym narzędziem w analizie ryzyka zdrowotnego, które można stosować w programach zdrowotnych, profilaktycznych i rehabilitacyjnych. Warto również monitorować zmiany tego wskaźnika w czasie oraz łączyć go z innymi parametrami, takimi jak BMI czy poziom aktywności fizycznej, aby uzyskać pełniejszy obraz stanu zdrowia pacjenta.

Pytanie 2

Minimalna temperatura flaków wołowych przeznaczonych do spożycia powinna wynosić

A. 40°C

B. 60°C

C. 55°C

D. 75°C

Wybór niższych temperatur, takich jak 40°C, 55°C czy 60°C, nie zapewnia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa żywności. Temperatura 40°C jest zbyt niska, aby skutecznie zabić większość patogenów, które mogą rozwijać się w produktach mięsnych. Bakterie, takie jak Salmonella czy Listeria, mogą przetrwać w takich warunkach, co stwarza ryzyko poważnych problemów zdrowotnych. Podobnie, temperatura 55°C jest również niewystarczająca do zneutralizowania bakterii, które mogą być obecne w surowym mięsie. Utrzymywanie flaków wołowych w tej temperaturze nie tylko nie eliminuje zagrożeń, ale może wręcz sprzyjać ich rozmnażaniu. Z kolei 60°C, choć wyższe, również nie zapewnia wystarczającego marginesu bezpieczeństwa, ponieważ nie wszystkie patogeny są usuwane w takich warunkach. W praktyce, przestrzeganie odpowiednich standardów sanitarnych jest kluczowe dla ochrony zdrowia publicznego. Wiele instytucji zdrowia publicznego oraz organizacji zajmujących się bezpieczeństwem żywności zaleca, aby żywność mięsna była gotowana do temperatury co najmniej 75°C, aby zagwarantować, że wszystkie niebezpieczne mikroorganizmy zostaną zniszczone. Właściwe gotowanie i przestrzeganie standardów sanitarno-epidemiologicznych są obowiązkowe dla każdego, kto zajmuje się przygotowaniem żywności, aby zapewnić jej bezpieczeństwo i jakość, co jest fundamentalne dla zdrowia konsumentów.

Pytanie 3

Na podstawie danych zawartych w tabeli, oblicz maksymalną wartość energetyczną kolacji dla osoby spożywającej pięć posiłków w ciągu dnia i stosującej dietę "1000 kalorii".

Procentowy udział poszczególnych posiłków w pokryciu dziennego zapotrzebowania energetycznego
Nazwa posiłku	Liczba posiłków w ciągu dnia
Nazwa posiłku	3 posiłki	4 posiłki	5 posiłków
I śniadanie	30-35%	25-30%	25-30%
II śniadanie	-	5-10%	5-10%
Obiad	35-40%	35-40%	30-35%
Podwieczorek	-	-	5-10%
Kolacja	25-30%	25-30%	15-20%

A. 300 kcal

B. 150 kcal

C. 250 kcal

D. 200 kcal

Odpowiedź 200 kcal jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z zasadami żywieniowymi, kolacja powinna stanowić około 20% dziennego zapotrzebowania energetycznego osoby na diecie 1000 kcal. W tym przypadku obliczamy 20% z 1000 kcal, co daje nam 200 kcal. Stosowanie tego rodzaju zasad jest kluczowe w planowaniu posiłków, zwłaszcza w kontekście ograniczonego spożycia kalorii, co jest powszechnie stosowane w dietach redukcyjnych. Warto pamiętać, że zbilansowana dieta musi uwzględniać odpowiednią ilość makroskładników, co pozwala na osiągnięcie celów zdrowotnych i odchudzających. W praktyce, jeśli osoba stosuje diety o niskiej kaloryczności, ważne jest, aby posiłki były bogate w białko, zdrowe tłuszcze i błonnik, co wspiera uczucie sytości oraz dostarcza niezbędnych składników odżywczych.

Pytanie 4

Korzystając ze wzorów Schofielda, oblicz podstawową przemianę materii (PPM) dla kobiety w wieku 20 lat i masie ciała 55 kg.

Wzory Schofielda do obliczania PPM zależnie od płci i wieku
Chłopcy/mężczyźni		Dziewczęta/kobiety
Wiek (lata)	PPM (kcal/dobę)	Wiek (lata)	PPM (kcal/dobę)
<3	(59,512 x W ) – 30,4	<3	(58,317 x W ) – 31,1
3-10	(22,706 x W ) + 504,3	3-10	(20,315 x W ) + 485,9
11-18	(17,686 x W ) + 658,2	11-18	(13,384 x W ) + 692,6
19-30	(15,057 x W ) + 692,2	19-30	(14,818 x W ) + 486,6
31-60	(11,472 x W ) + 873,1	31-60	(8,126 x W ) + 845,6
>60	(11,711 x W ) + 587,7	>60	(9,082 x W ) + 658,5
W – masa ciała [kg]

A. 1603,23 kcal

B. 1301,59 kcal

C. 1520,34 kcal

D. 1428,72 kcal

Obliczając podstawową przemianę materii (PPM) dla dziewczyny w wieku 20 lat i wadze 55 kg, skorzystano ze wzoru Schofielda. To jest jeden z lepszych wzorów w kwestii żywienia, bo uwzględnia kilka ważnych rzeczy. Dla kobiet w przedziale wiekowym 18-30 lat wzór wygląda tak: PPM = 10 * masa ciała (kg) + 6.25 * wzrost (cm) - 5 * wiek (lata) - 161. Jak nie mamy wzrostu, to można przyjąć średnio, że to będzie około 165 cm. Podstawiając wartości do wzoru, wyszło nam 1301,59 kcal, co świetnie pokazuje, jak ważne jest, by korzystać z dobrych wzorów przy obliczaniu zapotrzebowania energetycznego. Zrozumienie PPM jest kluczowe w diecie, bo to pozwala przemyśleć, ile energii potrzebujemy, co ma wpływ na planowanie diety, np. przy odchudzaniu czy budowaniu masy mięśniowej. Fajnie też brać pod uwagę, że PPM może się zmieniać z powodów takich jak wysiłek fizyczny, zdrowie czy hormony.

Pytanie 5

Jakie instytucje zapewniają niekompletne wyżywienie?

A. szkolne stołówki

B. szpitale

C. zakłady karne

D. sanatoria

Szkolne stołówki to naprawdę ważne miejsca, które mają za zadanie zapewnić dzieciakom i młodzieży wyżywienie w szkołach. Wyżywienie niepełne to sytuacja, kiedy posiłki z takich stołówek czasami nie spełniają wszystkich norm żywieniowych, a to może wynikać z ograniczonego budżetu albo niewłaściwego planowania jadłospisów. W Polsce, zgodnie z przepisami od Ministra Zdrowia, powinny być dwa ciepłe posiłki dziennie dla dzieciaków, ale w praktyce bywa różnie. Czasem brakuje składników odżywczych, które powinny być w zbilansowanej diecie. Warto wprowadzać do posiłków sezonowe warzywa i owoce, bo to zdecydowanie pomaga w budowaniu zdrowych nawyków żywieniowych. Dobrze, żeby stołówki współpracowały z dietetykami, którzy mogą monitorować jakość posiłków, bo to jest zgodne z zaleceniami Instytutu Żywności i Żywienia. Dzięki tym działaniom dzieci mogą lepiej się rozwijać i przyzwyczajać do zdrowego stylu życia.

Pytanie 6

Oblicz wartość energetyczną 100 g sardynek w oleju, które mają 24,1 g białka oraz 13,9 g tłuszczu?

A. 221,5 kcal

B. 152,0 kcal

C. 342,0 kcal

D. 279,1 kcal

Kiedy obliczamy wartość energetyczną 100 g sardynek w oleju, musimy wziąć pod uwagę białko i tłuszcz. Białko daje nam około 4 kcal na gram, a tłuszcz aż 9 kcal na gram. Więc w przypadku tych sardynek mamy: 24,1 g białka razy 4 kcal za gram, co daje nam 96,4 kcal. I potem 13,9 g tłuszczu, to jest 125,1 kcal. Jak zsumujemy te dwie wartości, to mamy 221,5 kcal. To obliczenie jest naprawdę przydatne, zwłaszcza jak ktoś interesuje się zdrowym odżywianiem. Zrozumienie, ile kalorii dostarczają różne składniki, pozwala lepiej zaplanować dietę. Na przykład, osoby, które chcą kontrolować wagę, mogą dzięki tym obliczeniom monitorować, ile kalorii jedzą, co pomaga w osiąganiu celów zdrowotnych.

Pytanie 7

Korzystając z zamieszczonego harmonogramu pracy pierogami, oblicz ile pierogów i kopytek można wyprodukować w ciągu jednego dnia, jeśli w ciągu 6 godzin pracy 1 pracownik przygotuje 10 kg pierogów i 20 kg kopytek?

Harmonogram pracy w pierogami
Zmiana	Godziny pracy przy produkcji pierogów i kopytek	Liczba osób zatrudnionych przy produkcji
Pierwsza	7.00 - 13.00	3
Druga	14.00 – 20.00	2

A. 20 kg pierogów i 40 kg kopytek.

B. 50 kg pierogów i 100 kg kopytek.

C. 30 kg pierogów i 100 kg kopytek.

D. 50 kg pierogów i 60 kg kopytek.

Odpowiedź, że można wyprodukować 50 kg pierogów i 100 kg kopytek, jest na pewno dobra, bo opiera się na solidnych obliczeniach. Jak dobrze wiesz, żeby sprawdzić, ile pierogów i kopytek da się zrobić w ciągu jednego dnia, trzeba brać pod uwagę czas pracy i to, jak wydajny jest pracownik. Na przykład, pracownik w ciągu 6 godzin robi 10 kg pierogów i 20 kg kopytek. Jak to pomnożysz przez 24 godziny (czyli cztery zmiany po 6 godzin), to wyjdzie 40 kg pierogów i 80 kg kopytek. A jeśli pracuje 3 pracowników, to wychodzi 120 kg pierogów i 240 kg kopytek. Te obliczenia są naprawdę istotne, bo w planowaniu produkcji i zarządzaniu to kluczowe, żeby wiedzieć, jak efektywnie wykorzystać zasoby i zwiększyć zyski. Wydaje mi się, że dobrze jest to przenieść do praktyki, żeby lepiej zarządzać produkcją żywności.

Pytanie 8

Ile talerzy na przekąski powinien przygotować serwisant na angielski bankiet dla 100 osób, biorąc pod uwagę zapas w wysokości 120%?

A. 320 sztuk

B. 100 sztuk

C. 120 sztuk

D. 220 sztuk

Kelner powinien przygotować 220 talerzy zakąskowych dla 100 osób, uwzględniając 120% zapas. Aby obliczyć to zapotrzebowanie, najpierw musimy ustalić podstawową liczbę talerzy, co w przypadku bankietu wynosi 100 (1 talerz na osobę). Następnie dodajemy 20% zapasu, co oznacza pomnożenie liczby talerzy przez 1,2. Wzór matematyczny wygląda następująco: 100 osób x 1,2 = 120 talerzy. W kontekście przygotowań do bankietów, dobra praktyka sugeruje, że zawsze należy przewidzieć dodatkowe zapasy, aby zaspokoić ewentualne dodatkowe potrzeby, takie jak przybycie większej liczby gości czy nieprzewidziane sytuacje. Warto również zauważyć, że w wielu branżach cateringowych standardem jest uwzględnienie zapasów na poziomie 20-30%, co pomaga zminimalizować ryzyko niedoboru. Tego rodzaju obliczenia są kluczowe dla zapewnienia wysokiego poziomu obsługi i satysfakcji gości.

Pytanie 9

Na którym etapie układu trawiennego u człowieka pepsyna zaczyna proces rozkładu białek?

A. W jelicie cienkim

B. W dwunastnicy

C. W żołądku

D. W jamie ustnej

Pojęcia związane z trawieniem białek często są mylone i prowadzą do niepełnego zrozumienia procesów zachodzących w układzie pokarmowym. Jamę ustną cechuje głównie mechaniczne rozdrabnianie pokarmu oraz rozpoczęcie trawienia węglowodanów za pomocą amylazy ślinowej, co jest zupełnie innym procesem niż ten, który zachodzi w żołądku. W dwunastnicy, gdzie odbywa się dalsze trawienie, nie dochodzi do aktywacji pepsyny, ponieważ ten odcinek układu pokarmowego działa w bardziej zasadowym środowisku i enzymy trawienne z trzustki oraz żółci neutralizują kwas żołądkowy. Jelito cienkie, choć kluczowe w procesie wchłaniania składników odżywczych, nie jest miejscem, w którym rozpoczyna się trawienie białek. Proces ten musi rozpocząć się wcześniej w żołądku, aby enzymy trzustkowe mogły kontynuować rozkład białek na wolne aminokwasy. Często mylnie zakłada się, że aktywność enzymów może zachodzić w dowolnym miejscu, co prowadzi do dezinformacji. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że pepsyna jest kluczowym enzymem, który działa tylko w specyficznych warunkach żołądka, co podkreśla znaczenie środowiska enzymatycznego dla prawidłowego trawienia białek.

Pytanie 10

Przedstawiony na rysunku element stanowi część

A. podgrzewacza.

B. blendera.

C. salamandra.

D. ekspresu.

Odpowiedzi takie jak "blender", "ekspres" czy "salamandra" wskazują na mylne podejście do identyfikacji funkcji i konstrukcji omawianego elementu. Blender jest urządzeniem przeznaczonym do mieszania, siekania i emulsji produktów spożywczych przy użyciu ostrzy, co zupełnie różni się od funkcji podgrzewacza. Ekspres, z kolei, to maszyna do parzenia kawy, która wymaga innej budowy i zastosowania ciśnienia, co również nie ma związku z prezentowanym elementem. Salamandra to urządzenie służące do opiekania i zapiekania potraw, posiadające inną konstrukcję i mechanizm działania niż podgrzewacz. Mylne odpowiedzi mogą wynikać z niepełnego zrozumienia aspektów technicznych urządzeń kuchennych oraz ich przeznaczenia. Kluczowe jest, aby zwracać uwagę na szczegóły konstrukcyjne oraz funkcjonalne, które pozwalają na poprawną identyfikację urządzeń. Analizując takie elementy, możemy uniknąć typowych pułapek myślowych, które prowadzą do nieprawidłowych wniosków. Wiedza na temat budowy i funkcji sprzętu gastronomicznego jest niezbędna w pracy w branży kulinarnej, a jej brak może prowadzić do nieefektywnego wykorzystywania zasobów oraz błędów w przygotowywaniu potraw.

Pytanie 11

Na rysunku jest przedstawiony

A. mikser barmański.

B. dyspenser do wody.

C. perko lator.

D. granitor.

Perkolator, granitor i dyspenser do wody są urządzeniami, które służą do zupełnie innych celów niż mikser barmański, co może prowadzić do mylnych wniosków. Perkolator, kluczowy w parzeniu kawy, działa na zasadzie obiegu wody przez kawę, co oznacza, że jego konstrukcja jest przystosowana do wydobywania aromatów i smaku, a nie do mieszania płynów. Granitor, z kolei, to urządzenie wykorzystywane do przygotowywania mrożonych napojów, które wykorzystuje mechanizmy chłodzenia i mielenia lodu, co również różni się od funkcjonalności miksera barmańskiego. Dyspenser do wody z kolei ma na celu jedynie serwowanie wody i nie posiada mechanizmu mieszającego. Wybór niewłaściwego urządzenia do przygotowania napojów może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania składników oraz obniżenia jakości serwowanych koktajli. Często błędne podejście do rozpoznawania urządzeń barmańskich wynika z braku znajomości ich funkcji oraz zastosowań, co podkreśla znaczenie edukacji w zakresie sztuki miksowania. Warto zainwestować czas w naukę o różnych urządzeniach i ich właściwych zastosowaniach, aby uniknąć takich nieporozumień w przyszłości.

Pytanie 12

Na podstawie informacji zamieszczonych w tabeli oblicz, ile wapnia dostarczy organizmowi 1 porcja dipu serowego.

Dip serowy
Lp.	Nazwa surowca	Ilość na 1 porcję [g]	Zawartość wapnia w 100 g produktu [mg]
1.	Ser pleśniowy	100	96
2.	Ser twarogowy	150	600
3.	Jogurt naturalny	50	170
4.	Sól, pieprz, papryka	do smaku

A. 866 mg

B. 1 166 mg

C. 781 mg

D. 1 081 mg

Wynik 1 081 mg wapnia to naprawdę fajna robota! Świetnie obliczyłeś zawartość wapnia w dipie serowym. Żeby to zrobić, ważne jest, żeby dobrze zrozumieć, jak sumuje się wartości odżywcze różnych składników. W przypadku tego dipu trzeba było dodać ilość wapnia z każdego składnika, mnożąc wapń w 100 g przez to, ile go używasz w całej porcji. Takie podejście jest bardzo ważne w dietetyce i dla tych, którzy planują zdrowe posiłki. W kuchni często spotkasz się z obliczaniem wartości składników, a to pomoże ci dbać o zbilansowane posiłki. Znając wartości odżywcze, łatwiej dostosujesz dietę do różnych potrzeb, co jest super istotne, zwłaszcza dla osób starszych lub mających problemy z wapniem. To naprawdę cenne umiejętności dla kucharzy i dietetyków, którzy muszą dbać o jakość jedzenia.

Pytanie 13

Na imprezie typu "lampka wina" można podawać bezpośrednio z tacy

A. suflet z łososia

B. łososia w galarecie

C. tartinki z łososiem

D. łososia z grilla

Tartinki z łososiem są doskonałym wyborem na przyjęcia typu 'lampka wina', ponieważ są lekkie, eleganckie i łatwe do spożycia. Podawanie jedzenia w formie tartinek sprzyja interakcji towarzyskiej, a także pozwala na zachowanie większej czystości i porządku, co jest istotne w przypadku serwowania na stojąco. Tartinki mogą być przygotowane z różnorodnych składników, co umożliwia dostosowanie ich do różnych gustów gości. W kontekście podawania win, łosoś świetnie komponuje się z białymi winami, takimi jak Sauvignon Blanc czy Chardonnay, co dodatkowo zwiększa atrakcyjność serwowanych przekąsek. Dobrą praktyką w branży gastronomicznej jest dostosowywanie menu do charakterystyki wydarzenia oraz preferencji gości, co czyni tartinki z łososiem idealnym rozwiązaniem na takie okazje. Warto również pamiętać o estetyce podania, która wpływa na ogólne wrażenie gości. Zastosowanie świeżych ziół czy kolorowych warzyw do dekoracji tartinek wzbogaca doświadczenia kulinarne.

Pytanie 14

Wskaź produkt, który alkalizuje odczyn płynów ustrojowych człowieka?

A. Szynka wędzona

B. Sałata liściasta

C. Płatki zbożowe

D. Ser gouda

Ser gouda, szynka wędzona oraz płatki zbożowe to produkty, które zazwyczaj charakteryzują się właściwościami kwasotwórczymi, co oznacza, że po ich spożyciu może dochodzić do obniżenia pH w organizmie. Ser gouda, będący produktem mlecznym, zawiera w swoim składzie tłuszcze nasycone oraz białka, które są metabolizowane do związków kwasowych. Analogicznie, szynka wędzona jest źródłem białka zwierzęcego i soli, co również może przyczyniać się do wzrostu kwasowości w organizmie. Płatki zbożowe, szczególnie te wysoko przetworzone, często zawierają dodatki cukrów oraz konserwantów, co może prowadzić do dalszego zakwaszenia organizmu. Często błędnie uważa się, że produkty te mają neutralny wpływ na pH, jednak ich skład chemiczny oraz sposób przetwarzania powodują, że mogą przyczyniać się do zaburzeń równowagi kwasowo-zasadowej. Istotnym błędem myślowym jest nieświadomość dotycząca roli, jaką dieta odgrywa w kształtowaniu zdrowia. Warto zwracać uwagę na zróżnicowany jadłospis, który promuje spożycie pokarmów alkalizujących, takich jak warzywa, a unikać produktów, które mogą prowadzić do nadmiaru kwasów w organizmie, aby wspierać ogólne zdrowie i samopoczucie.

Pytanie 15

Jakie naczynie powinno być wykorzystane do serwowania wody?

A. pucharu.

B. stopki.

C. gobletu.

D. kubka.

Goblet, czyli kielich, jest odpowiednim naczyniem do serwowania wody ze względu na swoją konstrukcję i estetykę. W branży gastronomicznej goblety są często używane do podawania napojów, ponieważ ich kształt pozwala na komfortowe trzymanie oraz estetyczne prezentowanie napoju. Dodatkowo, goblet może posiadać różne zdobienia, co czyni go eleganckim wyborem na specjalne okazje. W praktyce, serwując wodę w goblecie, można podkreślić rangę wydarzenia oraz dodać wartości wizualnej do serwisu. Finałowe podanie wody w goblecie może również sprzyjać poprawie doświadczeń gości, gdyż estetyka podania wpływa na ogólne wrażenia z posiłku. Warto również zwrócić uwagę, że goblety mogą być używane do serwowania innych napojów, takich jak soki, co czyni je wszechstronnym wyborem w restauracjach oraz na eventach. W kontekście standardów, serwowanie wody w goblecie wpisuje się w praktyki związane z podawaniem eleganckich napojów, co jest zgodne z oczekiwaniami gości w wyższej gastronomii.

Pytanie 16

Jakie jest maksymalne zapotrzebowanie na węglowodany dla kobiety, która potrzebuje 2 400 kcal energii, przy założeniu, że węglowodany powinny stanowić 45 – 65% całkowitej energii?

A. 1 560 g

B. 390 g

C. 1 080 g

D. 270 g

Obliczenia związane z zapotrzebowaniem na węglowodany mogą prowadzić do mylnych wniosków, jeśli nie uwzględni się właściwej zasady obliczania energetycznych wartości odżywczych. Niektóre z błędnych odpowiedzi wynikają z nieprawidłowego założenia dotyczącego procentowego udziału węglowodanów w diecie lub mylenia gramów z kaloriami. Na przykład, odpowiedzi wskazujące na 1560 g czy 1080 g węglowodanów opierają się na błędnych obliczeniach. Odpowiedź 1560 g wynikła z mylnego przeliczenia, które zignorowało fakt, że 1 g węglowodanów dostarcza jedynie 4 kcal, co jednoznacznie nie może dać tak dużej wartości przy 2400 kcal. Z kolei odpowiedź 1080 g, mimo że może wydawać się poprawna, nie uwzględnia górnej granicy zapotrzebowania na węglowodany. Często spotykanym błędem jest także zbytnie uproszczenie zależności między kaloriami a gramami, co prowadzi do błędnych interpretacji. Kluczowe jest, aby pamiętać, że w praktyce żywieniowej dokładne obliczenia oraz zrozumienie proporcji makroskładników są niezbędne do prawidłowego dostosowania diety do indywidualnych potrzeb energetycznych oraz trybu życia. Dlatego ważne jest, aby nie tylko znać wartości kaloryczne, ale także umieć je prawidłowo przeliczać na gramy, co jest istotną umiejętnością w dietetyce.

Pytanie 17

Kto wydaje atest zezwalający na stosowanie tworzywa sztucznego w kontakcie z żywnością?

A. Państwowa Inspekcja Sanitarna

B. Państwowa Inspekcja Handlowa

C. Instytut Żywności i Żywienia

D. Państwowy Zakład Higieny

Wybór odpowiedzi dotyczącej Państwowej Inspekcji Sanitarnej czy Instytutu Żywności i Żywienia świadczy o niepełnym zrozumieniu ról poszczególnych instytucji w systemie nadzoru nad bezpieczeństwem żywności. Państwowa Inspekcja Sanitarna odpowiada za kontrolę sanitarno-epidemiologiczną w różnych sektorach, ale nie prowadzi badań materiałów przeznaczonych do kontaktu z żywnością ani nie wydaje atestów bezpieczeństwa dla tworzyw sztucznych. Z kolei Instytut Żywności i Żywienia skupia się głównie na badaniach nad żywnością, jej wartością odżywczą oraz dietetyką, a nie na certyfikacji materiałów opakowaniowych. Nieprawidłowy wybór Państwowej Inspekcji Handlowej również świadczy o braku zrozumienia, ponieważ ta instytucja zajmuje się kontrolą handlu oraz przestrzeganiem przepisów prawa w zakresie ochrony konsumentów, a nie oceną materiałów kontaktujących się z żywnością. Zrozumienie tych ról jest istotne, aby prawidłowo orientować się w systemie regulacyjnym związanym z bezpieczeństwem żywności i materiałów, z którymi ma ona kontakt. W praktyce oznacza to, że aby uzyskać odpowiedni atest, należy kierować swoje zapytania i wnioski do odpowiednich instytucji, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa produktów na rynku.

Pytanie 18

Cennym źródłem białka roślinnego o największej wartości biologicznej po zjedzeniu są

A. produkty owocowe

B. rośliny strączkowe

C. rośliny korzeniowe

D. produkty zbożowe

Warzywa strączkowe, takie jak soczewica, ciecierzyca, fasola czy groch, są uznawane za jedno z najbogatszych źródeł białka roślinnego o wysokiej wartości biologicznej. Oznacza to, że zawierają one wszystkie niezbędne aminokwasy, które organizm ludzki potrzebuje do prawidłowego funkcjonowania. Białko roślinne z warzyw strączkowych jest szczególnie cenne w diecie wegetariańskiej i wegańskiej, gdzie często brakuje źródeł białka zwierzęcego. Dodatkowo, warzywa strączkowe są bogate w błonnik, witaminy oraz minerały, co przyczynia się do poprawy zdrowia układu pokarmowego oraz ogólnego samopoczucia. Warto dodać, że włączenie tych produktów do diety może przyczynić się do obniżenia ryzyka wielu chorób, w tym chorób sercowo-naczyniowych. Przykłady zastosowania obejmują przygotowanie dań takich jak hummus, zupy, sałatki oraz potrawy jednogarnkowe, co czyni je wszechstronnym składnikiem w kuchni.

Pytanie 19

Kiedy zakład gastronomiczny identyfikuje swoje atuty oraz słabości, a także analizuje szanse i zagrożenia związane z otoczeniem, to dokonuje

A. analizy SWOT

B. strategii PUSH

C. strategii PULL

D. marketingu 4P

Analiza SWOT to technika oceny mocnych i słabych stron, a także szans i zagrożeń związanych z danym przedsiębiorstwem lub projektem. W przypadku zakładów gastronomicznych jest to kluczowe narzędzie, które pozwala zrozumieć, w jaki sposób wewnętrzne i zewnętrzne czynniki wpływają na ich działalność. Przykładowo, mocną stroną może być wybitny szef kuchni, który przyciąga klientów, podczas gdy słabą stroną może być ograniczona przestrzeń do obsługi gości. Zewnętrzne szanse mogą obejmować rosnący trend na zdrową żywność, a zagrożenia mogą wynikać z rosnącej konkurencji w regionie. Dzięki tej analizie, menedżerowie mogą podejmować świadome decyzje dotyczące menu, promocji oraz strategii marketingowej, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 20

Który produkt spożyty w ciągu dnia, w ilościach podanych w tabeli, dostarczy organizmowi człowieka najwięcej pełnowartościowego białka?

Nazwa produktu	Ilość produktu spożyta w ciągu dnia [g]	Zawartość białka w 100 g produktu [g]
fasola biała	80	21
jaja	120	13
chleb mazowiecki	220	8
makrela	100	19

A. Chleb mazowiecki.

B. Jaja.

C. Fasola biała.

D. Makrela.

Makrela to produkt, który dostarcza najwięcej pełnowartościowego białka spośród wymienionych opcji. Zawartość białka w 100g makreli wynosi około 19g, co czyni ją doskonałym źródłem tego makroskładnika, ważnego dla budowy mięśni oraz regeneracji organizmu. W kontekście diety, białko pełnowartościowe to takie, które zawiera wszystkie niezbędne aminokwasy, co jest kluczowe dla naszego zdrowia. Spożycie makreli w zalecanych ilościach może znacząco przyczynić się do osiągnięcia dziennego zapotrzebowania na białko. Warto również zauważyć, że ryby, w tym makrela, zawierają nienasycone kwasy tłuszczowe Omega-3, które mają korzystny wpływ na pracę serca oraz mózgu. Zastosowanie makreli w diecie to również sposób na zróżnicowanie źródeł białka, co jest rekomendowane w standardach żywieniowych. Regularne włączanie ryb do diety jest zgodne z zaleceniami WHO, która promuje ich konsumpcję jako sposób na poprawę zdrowia i samopoczucia.

Pytanie 21

Jaką minimalną temperaturę powinny mieć gorące zupy podczas serwowania?

A. 65°C

B. 70°C

C. 60°C

D. 75°C

Wybór niższej temperatury serwowania zup gorących, takiej jak 65°C, 70°C czy 60°C, może prowadzić do kilku problemów związanych z bezpieczeństwem żywności oraz jakością serwowanych potraw. Temperatura 60°C jest zbyt niska, aby skutecznie zabić bakterie i inne mikroorganizmy, co naraża konsumentów na ryzyko zatrucia pokarmowego. Z kolei 65°C, chociaż może wydawać się wystarczająca, również nie spełnia kryteriów bezpieczeństwa, gdyż wiele patogenów, takich jak Salmonella, przetrwa w takich warunkach. Temperatura 70°C, mimo że bardziej akceptowalna, wciąż nie jest optymalna dla zup, które powinny być serwowane przynajmniej w 75°C, aby zapewnić ich właściwą jakość oraz minimalizować ryzyko mikrobiologiczne. Typowym błędem myślowym jest założenie, że gorąca zupa, nawet jeśli jest powyżej 60°C, jest w pełni bezpieczna. W rzeczywistości, w celu zapewnienia zarówno bezpieczeństwa, jak i satysfakcji klientów, kluczowe jest przestrzeganie wytycznych dotyczących minimalnych temperatur serwowania. W praktyce, restauracje i inne placówki gastronomiczne powinny dążyć do maksymalizacji jakości serwowanych potraw, co znacznie podnosi standardy obsługi oraz zadowolenie klientów.

Pytanie 22

Ile gramów miodu jest równoważne spożyciu 20 g cukru, jeśli wg tabel zamienności 125 g miodu odpowiada 100 g cukru?

A. 50,0 g

B. 16,5 g

C. 25,0 g

D. 62,5 g

Błędne odpowiedzi wynikają z nieprawidłowego zrozumienia relacji między cukrem a miodem. Na przykład, przyjęcie, że 16,5 g lub 50,0 g miodu zastąpi 20 g cukru jest oparte na błędnym założeniu o proporcjach zamienności. Osoby, które sięgają po takie odpowiedzi, mogą mylić ilości miodu potrzebne do zastąpienia cukru, nie uwzględniając, że miód jest bardziej kaloryczny i zawiera inne składniki odżywcze. Najczęstszym błędem jest pomijanie faktu, że miód, w porównaniu do cukru, ma inną gęstość, co wpływa na jego masę w stosunku do objętości. Często osoby przeliczające składniki nie biorą pod uwagę również ich smaków i właściwości fizycznych, co może prowadzić do niezadowalających rezultatów kulinarnych. Z kolei wybór 62,5 g miodu jako alternatywy za 20 g cukru powstaje z błędnego założenia, że zwiększenie ilości miodu przekłada się na proporcjonalne zwiększenie słodkości, co jest fałszywe, ponieważ miód jest słodszy od cukru. Zrozumienie zamienności składników jest kluczowe dla efektywnego gotowania i tworzenia przepisów, a także dla świadomego podejścia do komponowania diety, co ma znaczenie zdrowotne.

Pytanie 23

Zwiększenie wchłaniania żelaza przez organizm człowieka następuje przy spożywaniu produktów, które są bogate

A. w szczawiany

B. w witaminę B

C. w fityniany

D. w witaminę C

Szczawiany i fityniany to substancje, które mają negatywny wpływ na wchłanianie żelaza w organizmie. Szczawiany, obecne w niektórych roślinach takich jak rabarbar, szpinak czy buraki, wiążą się z żelazem, tworząc nierozpuszczalne kompleksy, które są trudne do wchłonięcia. Podobnie fityniany, znajdujące się w pełnoziarnistych produktach zbożowych oraz roślinach strączkowych, mogą zmniejszać biodostępność żelaza. Z tego powodu, ich obecność w diecie jest często mylona z istotnymi źródłami minerałów, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków o ich wpływie na wchłanianie żelaza. Warto zauważyć, że dieta bogata w te substancje, bez jednoczesnego zwiększenia spożycia witaminy C, może prowadzić do niedoborów żelaza, co jest szczególnie niebezpieczne dla osób narażonych na anemię. Witamina B, choć ma swoje własne kluczowe funkcje w organizmie, nie wpływa na wchłanianie żelaza. Typowym błędem jest mylenie roli różnych składników odżywczych w procesach metabolicznych, co może skutkować niewłaściwym zrozumieniem interakcji między nimi. Zrozumienie tych mechanizmów jest niezbędne, aby skutecznie zarządzać dietą i zapobiegać niedoborom składników odżywczych.

Pytanie 24

Korzystając z danych zamieszczonych w tabeli, oblicz koszt pracy pracowników części ekspedycyjnej zakładu gastronomicznego.

Stanowisko pracy	Liczba pracowników	Koszt pracy 1 pracownik/1h [zł]	Czas pracy [h]
Kelner	2	25,00	5
Barman	1	50,00	4
Kucharz	1	50,00	3

A. 600,00 zł

B. 450,00 zł

C. 475,00 zł

D. 325,00 zł

Poprawna odpowiedź to 450,00 zł, ponieważ obliczenie kosztu pracy pracowników wymaga zrozumienia podstawowych zasad zarządzania kosztami w zakładzie gastronomicznym. Aby uzyskać właściwy wynik, należy pomnożyć liczbę pracowników na danym stanowisku przez stawkę godzinową oraz przez czas pracy. W przypadku części ekspedycyjnej, kluczowe jest, aby dokładnie przyjrzeć się wszystkim aspektom, takim jak liczba godzin przepracowanych oraz stawki wynagrodzenia. Na przykład, jeśli w zespole pracuje pięciu pracowników, każdy z nich zarabia 15,00 zł na godzinę, a czas pracy wynosi 6 godzin, to koszt pracy wynosi 5 * 15 zł * 6 h = 450,00 zł. Takie obliczenia są nie tylko istotne dla analizy kosztów, ale również dla optymalizacji procesów w gastronomii. Regularne monitorowanie kosztów pracy pozwala na efektywniejsze zarządzanie budżetem oraz identyfikację obszarów do poprawy.

Pytanie 25

Kelner powinien serwować potrawy oraz napoje gościom siedzącym przy stole, podchodząc w odpowiedniej kolejności

A. do gospodarza, kobiety, gościa honorowego, mężczyzny

B. do kobiety, gościa honorowego, mężczyzny, gospodarza

C. do gościa honorowego, kobiety, mężczyzny, gospodarza

D. do gościa honorowego, kobiety, gospodarza, mężczyzny

Obsługa gości w restauracji to skomplikowany proces, który wymaga znajomości zasad etykiety. Istotnym błędem w myśleniu o kolejności serwowania jest nieuwzględnienie znaczenia gościa honorowego, co powinno być zawsze na pierwszym miejscu. Niektórzy mogą sądzić, że serwowanie najpierw kobietom jest właściwe, jednak nie uwzględnia to hierarchii, która ma swoje korzenie w długiej tradycji. Przykładowo, w sytuacjach formalnych, goście honorowi, niezależnie od płci, powinni być traktowani z najwyższym szacunkiem, co podkreśla ich rolę i znaczenie w danej chwili. Ignorowanie tej zasady może prowadzić do nieporozumień i deprecjacji osób, które powinny być obsługiwane jako pierwsze. Dodatkowo, obsługiwanie gospodarza jako pierwszego również jest błędem, ponieważ jego rola jest zwykle bardziej związana z organizacją wydarzenia niż z jego bezpośrednim uczestnictwem. Tego rodzaju podejście może prowadzić do tego, że goście poczują się niedoceniani, co jest niepożądane w branży, gdzie doświadczenia gości są kluczowe. Warto zatem stosować się do przyjętych zasad, które pomagają w stworzeniu przyjemnej atmosfery i pokazują profesjonalizm obsługi.

Pytanie 26

Jaką wspólną rolę pełnią sód, potas i chlor w organizmie ludzkim?

A. regulacja gospodarki wodno - elektrolitowej

B. zapobieganie próchnicy zębów

C. zapobieganie powstawaniu wolnych rodników

D. synteza związku ATP, który przechowuje energię

Sód, potas i chlor to takie kluczowe składniki, które naprawdę pomagają w regulacji gospodarki wodno-elektrolitowej w naszym ciele. Sód jest głównym kationem w płynie pozakomórkowym, co oznacza, że jego stężenie wpływa na ciśnienie osmotyczne. To z kolei jest istotne dla utrzymania równowagi płynów w organizmie. Potas natomiast jest tym dominującym kationem wewnątrz komórek i to on bierze udział w impulsach nerwowych oraz skurczach mięśni. A co do chloru, to jego rola jako anionu jest nie do przecenienia, bo pomaga w utrzymaniu równowagi kwasowo-zasadowej oraz wytwarzaniu kwasu solnego w żołądku. Myślę, że warto pamiętać o monitorowaniu stężenia elektrolitów, zwłaszcza u pacjentów z problemami serca, bo źle zbalansowane poziomy sodu i potasu mogą prowadzić do poważnych kłopotów. U sportowców zresztą też jest to istotne, bo odpowiednia suplementacja może pomóc w poprawieniu wyników oraz minimalizować ryzyko kontuzji.

Pytanie 27

Ile wynosi dzienne zapotrzebowanie na witaminę C u dorosłego człowieka?

A. 10 mg

B. 30 mg

C. 60 mg

D. 110 mg

Wybór niewłaściwej odpowiedzi na pytanie dotyczące dziennego zapotrzebowania na witaminę C wskazuje na częsty problem, jakim jest niedostateczna świadomość na temat potrzeb organizmu w zakresie mikroelementów. Odpowiedzi takie jak 10 mg, 110 mg czy 30 mg są mylne, ponieważ nie odzwierciedlają aktualnych zaleceń dotyczących spożycia tej witaminy. Warto zauważyć, że 10 mg jest zbyt niską wartością, biorąc pod uwagę, że nawet minimalne normy sugerują, iż zapotrzebowanie na witaminę C powinno być wyższe, aby zapewnić prawidłowe funkcjonowanie organizmu. Z kolei 110 mg może prowadzić do mylnych przekonań o tym, że wyższe dawki są zawsze korzystne; jednak nadmiar witaminy C może być wydalany z organizmu, co w praktyce nie przynosi dodatkowych korzyści, a może wręcz zaszkodzić. Odpowiedź 30 mg również jest niewystarczająca, gdyż nie pokrywa rzeczywistego zapotrzebowania, które powinno wynosić przynajmniej 60 mg dziennie. Współczesna dieta, bogata w owoce i warzywa, powinna być dostosowana do wymagań organizmu, a wybór niewłaściwych wartości może prowadzić do zdrowotnych konsekwencji. Edukacja w zakresie żywienia i mikroelementów jest kluczowa, aby unikać takich powszechnych błędów.

Pytanie 28

Mięso z kością jest niemożliwe do zastąpienia

A. rybą wędzoną

B. mlekiem w proszku

C. suchymi nasionami grochu

D. makaronem pełnoziarnistym

Makaron pełnoziarnisty jest odpowiednią alternatywą dla mięsa z kością ze względu na swoje właściwości odżywcze i kulinarne. Jest bogaty w błonnik, witaminy z grupy B oraz minerały, co czyni go wartościowym składnikiem diety, szczególnie w diecie wegetariańskiej i wegańskiej. W kontekście kuchni, makaron pełnoziarnisty można stosować jako podstawowy składnik w wielu daniach, takich jak sałatki, zapiekanki czy dania typu pasta z różnorodnymi sosami. Warto podkreślić, że produktów z pełnoziarnistych zbóż nie można porównywać z mięsem pod względem zawartości białka, ale w połączeniu z odpowiednimi składnikami, takimi jak rośliny strączkowe, mogą dostarczać pełnowartościowe białko. Przykładowo, danie z makaronem pełnoziarnistym, ciecierzycą i warzywami staje się zdrową i sycącą alternatywą dla tradycyjnych mięsnych potraw, wspierając zalecenia dietetyczne oparte na ograniczeniu spożycia produktów zwierzęcych oraz zachowaniu różnorodności w diecie.

Pytanie 29

Oblicz zapotrzebowanie na surowce do sporządzenia 15 porcji schabu pieczonego ze śliwkami, korzystając z normatywu surowcowego zamieszczonego w tabeli.

Normatyw surowcowy na 10 porcji schabu pieczonego ze śliwkami
Nazwa produktu	Ilość [g]
schab b/k	1 200
śliwki suszone	200
olej	40

A. Schab 1,80 kg, śliwki suszone 0,30 kg, olej 0,06 k

B. Schab 1,80 kg, śliwki suszone 0,03 kg, olej 0,006 kg

C. Schab 1,80 kg, śliwki suszone 0,30 kg, olej 0,60 kg

D. Schab 1,80 kg, śliwki suszone 0,30 kg, olej 0,006 kg

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ obliczenia zapotrzebowania na surowce do sporządzenia 15 porcji schabu pieczonego ze śliwkami zostały wykonane zgodnie z normatywem surowcowym. Na jedną porcję schabu pieczonego ze śliwkami potrzebujemy 120 g schabu, 20 g śliwek suszonych oraz 4 g oleju. Dlatego też, dla 15 porcji potrzebujemy: 120 g x 15 = 1800 g (1,80 kg) schabu, 20 g x 15 = 300 g (0,30 kg) śliwek suszonych oraz 4 g x 15 = 60 g (0,06 kg) oleju. Zastosowanie normatywu surowcowego jest kluczowe w gastronomii, ponieważ zapewnia dokładne proporcje składników, co wpływa na jakość potrawy oraz efektywność produkcji. Dobrze przygotowane przepisy i ich odpowiednie skalowanie są podstawą zachowania spójności smaku i prezentacji potraw, co jest niezwykle istotne w branży gastronomicznej, szczególnie w kontekście restauracji czy cateringów.

Pytanie 30

Przedstawione na rysunku naczynie do zapiekania to

A. brytfanna.

B. kokilka.

C. salaterka.

D. nelsonka.

Kokilka to naczynie do zapiekania, które charakteryzuje się niewielkimi rozmiarami oraz okrągłym kształtem. Jest ona wykorzystywana do przygotowywania potraw, które wymagają pieczenia w indywidualnych porcjach, takich jak suflety, kremy czy inne desery, które wymagają równomiernego podgrzewania. Kokilki wykonane są z materiałów odpornych na wysokie temperatury, co czyni je idealnym rozwiązaniem do pieczenia w piekarniku. Dobrze zaprojektowane kokilki, z odpowiednią grubością ścianki, pozwalają na uzyskanie idealnej konsystencji potrawy, co jest kluczowe w przypadku dań wymagających precyzyjnego pieczenia. Ponadto, w profesjonalnych kuchniach gastronomicznych, kokilki wykorzystywane są również do serwowania potraw bezpośrednio z pieca, co zapewnia estetyczny wygląd oraz wygodę dla gości. Zgodnie z dobrymi praktykami kulinarnymi, użycie kokilek do serwowania potraw, takich jak crème brûlée, które wymagają podgrzewania na powierzchni, jest standardem, który podkreśla zarówno technikę, jak i estetykę w kuchni.

Pytanie 31

Jaką ilość węglowodanów w gramach dostarczy porcja sałatki z buraków i jabłek o wadze 150 g, jeśli w 100 g tej sałatki znajduje się 12,10 g węglowodanów?

A. 16,21 g

B. 18,15 g

C. 12,10 g

D. 15,00 g

Aby obliczyć ilość węglowodanów w porcji sałatki z buraków i jabłek o masie 150 g, należy zastosować proporcję na podstawie danych zawartych w pytaniu. Skoro 100 g sałatki zawiera 12,10 g węglowodanów, to dla 150 g obliczamy ilość węglowodanów w następujący sposób: (150 g * 12,10 g) / 100 g = 18,15 g. To podejście opiera się na matematycznej zasadzie proporcjonalności, która jest kluczowa w dietetyce i żywieniu. Umożliwia to precyzyjne obliczenie wartości odżywczych przy różnych wielkościach porcji. W praktyce, znajomość takich obliczeń jest niezbędna dla dietetyków, którzy muszą dostarczać klientom dokładne informacje o składzie diety oraz kaloryczności potraw. Warto również pamiętać, że odpowiednia ilość węglowodanów jest ważna dla utrzymania równowagi energetycznej w diecie, a ich źródła powinny być starannie dobierane, aby wspierały zdrowie i kondycję organizmu. W analizowanej sałatce węglowodany pochodzą przede wszystkim z buraków i jabłek, które są dobrymi źródłami błonnika oraz witamin. Kluczowe jest, aby przy ocenie wartości odżywczych potraw, uwzględniać nie tylko ich zawartość kaloryczną, ale także ogólny wpływ na zdrowie.

Pytanie 32

Zatrudnieni w stołówce, płacąc 10,00 zł za obiad, którego cena w cenniku zakładu wynosi 12,50 zł, korzystają z zniżki w wysokości

A. 15%

B. 20%

C. 25%

D. 10%

Aby obliczyć rabat udzielany pracownikom stołówki, należy najpierw zrozumieć, jak oblicza się wartość rabatu. Rabat oblicza się na podstawie różnicy między ceną regularną a ceną po rabacie. W tym przypadku cena zestawu obiadowego wynosi 12,50 zł, a po rabacie pracownicy płacą 10,00 zł. Różnica ta wynosi 12,50 zł - 10,00 zł = 2,50 zł. Następnie, aby obliczyć procentowy rabat, używamy wzoru: (rabat / cena katalogowa) * 100%. W naszym przypadku: (2,50 zł / 12,50 zł) * 100% = 20%. Oznacza to, że pracownicy korzystają z 20% rabatu na zestaw obiadowy. Przykładem praktycznym może być stosowanie takich rabatów w różnych branżach, aby zwiększyć lojalność klientów lub pracowników. W wielu firmach, szczególnie w sektorze gastronomicznym, rabaty są standardową praktyką mającą na celu zachęcenie do zakupów oraz budowanie długotrwałych relacji z klientami. Warto pamiętać, że umiejętność obliczania rabatów jest istotna w zarządzaniu finansami i marketingiem.

Pytanie 33

W której metodzie obsługi gości stosuje się stolik pomocniczy przedstawiony na ilustracji?

A. Metodzie angielskiej.

B. Metodzie francuskiej.

C. Metodzie rosyjskiej.

D. Metodzie niemieckiej.

Wybór innych metod niż angielska wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące zasad obsługi gości. W metodzie francuskiej, na przykład, serwowanie odbywa się w bardziej formalny sposób, gdzie dania są przygotowywane w kuchni i podawane na talerzach, a nie bezpośrednio przy stole. Użycie stolika pomocniczego w tej metodzie jest ograniczone, ponieważ pomieszczenie do serwowania potraw jest bardziej zcentralizowane. Metoda rosyjska z kolei charakteryzuje się serwowaniem potraw w formie bufetu, gdzie goście samodzielnie wybierają dania z wcześniej przygotowanego stołu. W takim przypadku użycie stolika pomocniczego nie jest praktykowane, gdyż cała koncepcja serwisu opiera się na samodzielnym doborze potraw przez gości. Z kolei metoda niemiecka może polegać na serwowaniu całych dań do stołu w formie tzw. serwisu rodzinnym, co również nie wymaga stolika pomocniczego. Często w takich metodach obsługi gości panuje przekonanie, że większa kontrola nad procesem serwowania potraw poprzez ograniczenie zewnętrznych elementów, takich jak stoliki pomocnicze, może zwiększyć efektywność obsługi. Tego rodzaju podejścia mogą jednak ograniczać interakcję z gośćmi oraz ich uczestnictwo w doświadczeniu kulinarnym, co jest istotnym aspektem nowoczesnych trendów w gastronomii. Zrozumienie różnic między tymi metodami jest kluczowe dla prawidłowego serwisu i zapewnienia satysfakcji gości.

Pytanie 34

Które z poniższych składników odżywczych należy do grupy energetycznych?

A. karoten

B. skrobia

C. tokoferol

D. pektyny

Skrobia to jeden z ważniejszych składników odżywczych, które zaliczamy do węglowodanów. Wiesz, to takie podstawowe źródło energii dla naszego organizmu. W kuchni, skrobia jest wykorzystywana na różne sposoby – znajdziesz ją w pieczywie czy makaronach. Jest też ważna w cukiernictwie jako zagęstnik. Gdy dostajemy skrobię, nasz organizm przekształca ją na glukozę, która daje nam energię. Fajnie, że skrobia występuje w dwóch formach: amyloza i amylopektyna, które różnią się między sobą. To wpływa na to, jak nasze ciało ją przetwarza, co jest istotne zwłaszcza w kontekście zdrowej diety. Przykładowo, skrobia jest używana w produktach o niskim indeksie glikemicznym, co może być super dla osób z cukrzycą.

Pytanie 35

Który produkt można zamienić innymi produktami znajdującymi się w tej samej kategorii żywności?

A. Soję

B. Jaja

C. Mleko

D. Mąkę

Mleko jest produktem, który można zastąpić tylko innymi produktami z tej samej grupy żywności, co wynika z jego unikalnych właściwości odżywczych i fizykochemicznych. Mleko dostarcza niezbędnych składników odżywczych, takich jak białka, tłuszcze, wapń oraz witaminy rozpuszczalne w tłuszczach, co sprawia, że jego zamiana na inne produkty nabiałowe, takie jak jogurt czy ser, jest praktycznie uzasadniona. Przykładem praktycznego zastosowania jest sytuacja, gdy osoba z nietolerancją laktozy może zastąpić mleko produktami fermentowanymi, które zawierają mniej laktozy, jak kefir czy jogurt naturalny. Takie podejście wpisuje się w standardy zdrowego żywienia i jest polecane przez dietetyków. Mleko może być także zastępowane przez roślinne alternatywy, takie jak napój sojowy czy migdałowy, które mogą dostarczyć podobne korzyści odżywcze, choć warto zwrócić uwagę na różnice w składzie i przyswajalności składników. Zastosowanie takich zamienników powinno być dobrze przemyślane, aby zachować równowagę dietetyczną.

Pytanie 36

Jaką ilość miligramów potasu zapewni człowiekowi spożycie porcji ugotowanych ziemniaków ważącej 150 g, jeśli 100 g tego dania zawiera 443 mg tego składnika mineralnego?

A. 753,0 mg

B. 243,0 mg

C. 354,5 mg

D. 664,5 mg

Odpowiedź 664,5 mg jest prawidłowa, ponieważ obliczenia opierają się na proporcjonalnym przeliczeniu zawartości potasu w ugotowanych ziemniakach. Z danych wynika, że 100 g ziemniaków zawiera 443 mg potasu. Aby obliczyć ilość potasu w 150 g tej potrawy, należy użyć proporcji: (150 g * 443 mg) / 100 g. Wykonując obliczenia, otrzymujemy 664,5 mg potasu. Taka metoda przeliczeń jest często stosowana w dietetyce i żywieniu, gdyż pozwala na dokładne określenie zawartości mikro- i makroskładników w różnych produktach spożywczych. Wiedza o zawartości potasu w diecie jest kluczowa, ponieważ potas odgrywa istotną rolę w regulacji ciśnienia krwi, funkcjonowaniu układu nerwowego oraz mięśni. W praktyce, osoby dbające o zdrowie powinny monitorować spożycie potasu, zwłaszcza w kontekście chorób sercowo-naczyniowych czy niewydolności nerek, gdzie nadmiar lub niedobór tego minerału może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych.

Pytanie 37

Planowanie przyjęcia w postaci lampki wina powinno odbywać się w godzinach

A. 14.00 - 15.30

B. 10.00 - 11.00

C. 12.00 - 13.00

D. 20.00 - 22.00

Odpowiedzi 10.00 - 11.00 oraz 14.00 - 15.30 są mniej odpowiednie, ponieważ pora poranna oraz wczesnopopołudniowa nie sprzyjają organizacji spotkań związanych z lampką wina. O godzinie 10.00 organizowanie wydarzeń tego typu może być postrzegane jako nieodpowiednie, ponieważ w tym czasie wiele osób jest zajętych obowiązkami zawodowymi i nie jest skłonnych do udziału w mniej formalnych spotkaniach. Ponadto, z perspektywy kulturowej, poranki kojarzone są z intensywną pracą, a nie z relaksacją, co może wpłynąć na atmosferę spotkania. Z kolei godzina 14.00 - 15.30 wypada w czasie, gdy wiele osób może być już zajętych powrotem do pracy po przerwie obiadowej. Warto również zauważyć, że najczęściej spotkania przy lampce wina odbywają się po godzinach pracy, co czyni odpowiedź 20.00 - 22.00 bardziej odpowiednią, ale wciąż nie jest to idealny czas dla wydarzeń networkingowych, które powinny sprzyjać interakcji i swobodnej atmosferze. Uczestnicy mogą być zmęczeni, a to może wpłynąć na ich aktywność i zaangażowanie. Dobrą praktyką jest planowanie tego typu wydarzeń w godzinach, które sprzyjają relaksacji i interakcji, a 12.00 - 13.00 idealnie wpisuje się w te ramy czasowe.

Pytanie 38

Kto jest instytucją odpowiedzialną za aktualizację norm żywienia dla populacji w Polsce?

A. Ministerstwo Zdrowia

B. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności

C. Światowa Organizacja Zdrowia

D. Instytut Żywności i Żywienia w Warszawie

Instytut Żywności i Żywienia w Warszawie (IŻŻ) jest kluczową instytucją odpowiedzialną za przygotowywanie norm żywienia dla populacji polskiej, co jest zgodne z krajowymi strategiami zdrowotnymi. IŻŻ prowadzi badania naukowe dotyczące żywienia, a także monitoruje stan zdrowia społeczeństwa, co pozwala na aktualizację i dostosowanie norm do zmieniających się potrzeb populacji. Przykładem konkretnego zastosowania tych norm jest opracowanie nowych wytycznych żywieniowych dla różnych grup wiekowych, które są wykorzystywane w edukacji zdrowotnej, kampaniach społecznych oraz w praktyce klinicznej. Dodatkowo, instytut współpracuje z organami krajowymi i międzynarodowymi, takimi jak WHO, aby zapewnić, że polskie normy żywienia są zgodne z najlepszymi praktykami na świecie, co przyczynia się do poprawy jakości życia obywateli. Wiedza na temat zasad zdrowego żywienia i norm żywieniowych powinna być podstawą działań wszelkich instytucji zajmujących się zdrowiem publicznym i żywieniem.

Pytanie 39

Przedstawione na ilustracji urządzenie służy do sporządzania

A. soków owocowych.

B. gorącej czekolady.

C. grzanego wina.

D. napojów mieszanych.

Urządzenie przedstawione na ilustracji to mikser barowy, kluczowe narzędzie w barach i restauracjach do przygotowywania różnorodnych napojów mieszanych. Mikser ten umożliwia dokładne wymieszanie składników, co jest istotne w kontekście tworzenia koktajli, smoothie oraz drinków, gdzie odpowiednie proporcje i tekstura wpływają na ostateczny smak napoju. Dzięki pojemnikowi i mechanizmowi mieszającemu, mikser barowy pozwala na osiągnięcie idealnej konsystencji i intensyfikacji smaków, co jest szczególnie ważne w pracy barmana. Przykładem praktycznego zastosowania są klasyczne koktajle, takie jak mojito czy margarita, które wymagają połączenia wielu składników w odpowiednich proporcjach. Ponadto, miksery barowe są zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które podkreślają znaczenie jakościowych narzędzi w procesie tworzenia napojów, co przekłada się na zadowolenie klientów oraz ich chęć do powrotu do lokalu.

Pytanie 40

Zgodnie z regułą wymienności produktów, mięso można zamienić na

A. mąkę.

B. ser.

C. ryżem.

D. kaszą.

Ser jako źródło białka może efektywnie zastąpić mięso w wielu potrawach, co jest zgodne z zasadą zamienności produktów. W dietetyce oraz kulinariach, ser dostarcza podobne wartości odżywcze, zwłaszcza w kontekście białka, wapnia oraz tłuszczy. Przykłady zastosowania tego zamiennika obejmują sałatki, zapiekanki oraz dania makaronowe, gdzie ser topiony może dodać kremowej konsystencji i intensywnego smaku. Ze względu na różnorodność serów, takich jak mozzarella, feta czy cheddar, można dostosować smak i teksturę potrawy do indywidualnych preferencji. Warto również zauważyć, że zastąpienie mięsa serem jest korzystne w kontekście diety wegetariańskiej i wegańskiej, gdzie wprowadzenie różnych rodzajów serów może wzbogacić posiłki o niezbędne składniki odżywcze. Istotne jest, aby stosować ser w odpowiednich proporcjach, aby zrównoważyć kaloryczność posiłków oraz dostarczyć odpowiednich makroskładników. Dobrą praktyką jest korzystanie z serów o niskiej zawartości tłuszczu lub wzbogaconych o dodatkowe składniki, co odpowiada aktualnym trendom zdrowego żywienia.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej