Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.07 - Montaż i konfiguracja lokalnych sieci komputerowych oraz administrowanie systemami operacyjnymi
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 18:02
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 18:19

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Podaj domyślny port, który służy do przesyłania poleceń w serwisie FTP.

A. 20

B. 25

C. 110

D. 21

Odpowiedź 21 jest poprawna, ponieważ port 21 jest standardowym portem używanym do komunikacji w protokole FTP (File Transfer Protocol). FTP jest jednym z najstarszych protokołów internetowych, stosowanym głównie do przesyłania plików między komputerami w sieci. Port 21 jest używany do nawiązywania połączenia i obsługi próśb klientów. W praktyce, gdy klient FTP łączy się z serwerem, inicjuje sesję poprzez wysłanie polecenia LOGIN na ten właśnie port. Aby zapewnić bezpieczeństwo i zgodność z najlepszymi praktykami, ważne jest, aby administratorzy serwerów wykorzystywali standardowe porty, takie jak 21, co ułatwia diagnostykę problemów i integrację z innymi systemami. Warto również zauważyć, że FTP może działać w różnych trybach, a port 21 jest kluczowy w trybie aktywnym. W kontekście bezpieczeństwa, rozważając współczesne zastosowania, administratorzy mogą również korzystać z protokołów zabezpieczających, takich jak FTPS lub SFTP, które oferują szyfrowanie danych, ale nadal używają portu 21 jako standardowego portu komend.

Pytanie 2

Na podstawie tabeli ustal, ile kabli ekranowanych typu skrętka należy poprowadzić w listwie PCV typu LN 25x16.

Typ listwy	Przewody
Typ listwy	Przekrój czynny [mm²]	Ø 5,5 mm, np. FTP	Ø 7,2 mm, np. WDX pek 75-1,0/4,8	Ø 10,6 mm, np. YDY 3 x 2,5
LN 20X10	140	2	1
LN 16X16	185	3	1	1
LN 25X16	305	5	3	2
LN 35X10.1	230	4	3
LN 35X10.2	115 + 115	4	1/1
LN 40X16.1	505	9	6	3
LN 40X16.2	245 + 245	8	3/3	1/1

A. 3 kable.

B. 4 kable.

C. 2 kable.

D. 5 kabli.

Odpowiedź "5 kabli" jest prawidłowa, ponieważ listwa PCV typu LN 25x16 została zaprojektowana tak, aby mogła pomieścić pięć kabli ekranowanych typu skrętka o przekroju 0,55 mm. Przy instalacji kabli należy zwrócić uwagę na zalecane normy, które podkreślają znaczenie odpowiedniej ilości kabli w kontekście uniknięcia zakłóceń elektromagnetycznych oraz optymalizacji przepływu danych. W praktyce, stosując się do tych wytycznych, zapewniamy efektywne działanie systemów telekomunikacyjnych oraz minimalizujemy ryzyko awarii związanych z przeciążeniem instalacji. Warto również pamiętać, że odpowiednia organizacja kabli w listwie wpływa na ich trwałość i łatwość w przyszłych modyfikacjach oraz konserwacji. Na przykład, przy instalacji w biurach, gdzie wiele urządzeń wymaga dostępu do sygnału, prawidłowe prowadzenie kabli ma kluczowe znaczenie dla stabilności połączeń sieciowych.

Pytanie 3

Parametr NEXT wskazuje na zakłócenie wywołane oddziaływaniem pola elektromagnetycznego

A. wszystkich par kabla nawzajem na siebie oddziałujących

B. pozostałych trzech par kabla wpływających na badaną parę

C. jednej pary kabla oddziałującej na inne pary kabla

D. jednej pary kabla wpływającej na drugą parę kabla

Odpowiedź, że parametr NEXT oznacza zakłócenie spowodowane wpływem jednej pary kabla na drugą parę kabla, jest poprawna. NEXT, czyli Near-End Crosstalk, odnosi się do zakłóceń, które zachodzą na początku kabla, gdzie sygnał z jednej pary przewodów wpływa na sygnał w innej parze. To zjawisko jest szczególnie istotne w systemach telekomunikacyjnych, gdzie jakość sygnału jest kluczowa dla efektywności transmisji danych. Dobre praktyki w instalacjach kablowych, takie jak stosowanie odpowiednich ekranów, odpowiednie odległości między parami kabli oraz staranne prowadzenie instalacji, pomagają minimalizować NEXT. Na przykład w instalacjach EIA/TIA-568, zaleca się, aby pary były skręcone w odpowiednich odstępach, co ogranicza wpływ zakłóceń. Zrozumienie NEXT jest kluczowe dla projektantów i instalatorów systemów kablowych, ponieważ pozwala na optymalizację i zapewnienie wysokiej jakości transmisji w sieciach danych.

Pytanie 4

Jakie urządzenie pozwala na podłączenie drukarki bez karty sieciowej do sieci lokalnej komputerów?

A. Regenerator

B. Punkt dostępu

C. Koncentrator

D. Serwer wydruku

Serwer wydruku to specjalistyczne urządzenie, które umożliwia podłączenie drukarek nieposiadających wbudowanej karty sieciowej do lokalnej sieci komputerowej. Działa on jako pomost pomiędzy drukarką a siecią, zatem umożliwia użytkownikom zdalne drukowanie z różnych urządzeń w tej samej sieci. Użytkownik podłącza drukarkę do serwera wydruku za pomocą interfejsu USB lub równoległego, a następnie serwer łączy się z siecią lokalną. Zastosowanie serwera wydruku jest szczególnie przydatne w biurach oraz środowiskach, gdzie wiele osób korzysta z jednej drukarki. W praktyce, standardowe serwery wydruku, takie jak te oparte na protokole TCP/IP, umożliwiają również zarządzanie zadaniami drukowania oraz monitorowanie stanu drukarki, co jest zgodne z dobrymi praktykami w obszarze zarządzania zasobami drukującymi.

Pytanie 5

Atak DDoS (ang. Distributed Denial of Service) na serwer spowoduje

A. zmianę pakietów transmisyjnych w sieci.

B. zbieranie danych o atakowanej infrastrukturze sieciowej.

C. zatrzymywanie pakietów danych w sieci.

D. przeciążenie aplikacji dostarczającej określone informacje.

Atak DDoS, czyli Zdalne Odrzucenie Usługi, polega na jednoczesnym obciążeniu serwera dużą ilością zapytań przesyłanych z różnych źródeł, co prowadzi do przeciążenia aplikacji serwującej określone dane. Taki atak ma na celu uniemożliwienie dostępności usługi dla legalnych użytkowników. Przykładem może być atak na serwis internetowy, gdzie atakujący wykorzystują sieć botnetów do wysyłania ogromnej liczby żądań HTTP. W rezultacie aplikacja serwisowa nie jest w stanie przetworzyć wszystkich zapytań, co prowadzi do spowolnienia lub całkowitym zablokowaniem dostępu. W praktyce organizacje powinny implementować mechanizmy ochrony przed atakami DDoS, takie jak systemy zapobiegania włamaniom (IPS), a także skalowalne architektury chmurowe, które mogą automatycznie dostosowywać zasoby w odpowiedzi na wzrost ruchu. Przestrzeganie dobrych praktyk, takich jak regularne testowanie odporności aplikacji oraz monitorowanie ruchu sieciowego, jest kluczowe w zapobieganiu skutkom ataków DDoS.

Pytanie 6

Którego z elementów dokumentacji lokalnej sieci komputerowej nie uwzględnia dokumentacja powykonawcza?

A. Wyników pomiarów oraz testów

B. Kosztorysu wstępnego

C. Norm i wytycznych technicznych

D. Opisu systemu okablowania

Wybór odpowiedzi dotyczącej wyników pomiarów i testów, opisu okablowania lub norm i zaleceń technicznych nie jest adekwatny, ponieważ te elementy są kluczowymi składnikami dokumentacji powykonawczej. Wyniki pomiarów i testów są niezbędne do oceny, czy sieć działa zgodnie z wymaganiami. Zawierają one istotne dane, które pozwalają na identyfikację ewentualnych problemów oraz na weryfikację, czy instalacja spełnia normy techniczne. Opis okablowania jest równie ważny, jako że precyzyjne informacje o typach kabli, ich długościach oraz sposobach ich ułożenia są konieczne do dalszej konserwacji i serwisowania systemu. Normy i zalecenia techniczne zapewniają, że projektowana sieć jest zgodna z aktualnymi standardami branżowymi, co ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa i wydajności instalacji. Często zdarza się, że osoby odpowiadające na tego typu pytania mylą dokumentację projektową z powykonawczą, co prowadzi do błędnych wyborów. Kluczowe jest zrozumienie, że dokumentacja powykonawcza obejmuje elementy dotyczące rzeczywistej realizacji projektu, a kosztorys wstępny odnosi się jedynie do fazy planowania i budżetowania, co sprawia, że nie jest częścią dokumentacji powykonawczej.

Pytanie 7

Domyślnie dostęp anonimowy do zasobów serwera FTP pozwala na

A. wyłącznie prawo do zapisu

B. prawa zarówno do odczytu, jak i zapisu

C. wyłącznie prawo do odczytu

D. kompletne prawa dostępu

Odpowiedź 'tylko prawo do odczytu' jest prawidłowa, ponieważ domyślnie anonimowy dostęp do serwera FTP zazwyczaj ogranicza użytkowników jedynie do możliwości przeglądania i pobierania plików. W praktyce oznacza to, że użytkownik może uzyskać dostęp do plików na serwerze, ale nie ma możliwości ich modyfikacji ani dodawania nowych. Tego rodzaju ograniczenia są zgodne z najlepszymi praktykami bezpieczeństwa, które zalecają minimalizowanie ryzyka związanego z nieautoryzowanymi zmianami w danych. Ograniczenie dostępu tylko do odczytu jest szczególnie istotne w kontekście serwerów publicznych, gdzie zasoby mogą być dostępne dla szerokiej gamy użytkowników. W wielu przypadkach, aby uzyskać dostęp do pełnych praw, użytkownik musi zarejestrować się i otrzymać odpowiednie uprawnienia. Warto również wspomnieć, że zgodnie z protokołem FTP, dostęp do zasobów może być konfigurowany przez administratorów w celu dalszego zwiększenia bezpieczeństwa oraz kontroli dostępu.

Pytanie 8

Jakim skrótem nazywana jest sieć, która korzystając z technologii warstwy 1 i 2 modelu OSI, łączy urządzenia rozmieszczone na dużych terenach geograficznych?

A. VPN

B. WAN

C. VLAN

D. LAN

Wybór odpowiedzi LAN, VPN i VLAN jest błędny, ponieważ każda z tych terminów odnosi się do różnych typów sieci, które ograniczają się do węższych zastosowań i kontekstów. LAN, czyli Local Area Network, to sieć lokalna, która obejmuje ograniczony obszar, taki jak biuro czy budynek. Jej głównym celem jest połączenie urządzeń w bliskiej odległości, co pozwala na szybki transfer danych, ale nie ma zastosowania w kontekście szerokich obszarów geograficznych. VPN (Virtual Private Network) to natomiast technologia umożliwiająca bezpieczne połączenie zdalnych użytkowników z siecią lokalną przez publiczne sieci, jednak również nie jest odpowiednia dla sytuacji związanych z dużymi obszarami. VLAN (Virtual Local Area Network) to technologia umożliwiająca podział jednej fizycznej sieci na kilka logicznych segmentów, co zwiększa efektywność i bezpieczeństwo w obrębie lokalnej sieci, ale nie ma zastosowania w kontekście rozległych sieci. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich konkluzji obejmują mylenie lokalnych i rozległych rozwiązań sieciowych oraz nieodróżnianie technologii warstwy 1 i 2 od wyższych warstw modelu OSI, które mają inne funkcje i zastosowania. Dlatego kluczowe jest zrozumienie różnic między tymi pojęciami oraz ich odpowiednich zastosowań w praktyce.

Pytanie 9

Administrator zauważył wzmożony ruch w sieci lokalnej i podejrzewa incydent bezpieczeństwa. Które narzędzie może pomóc w identyfikacji tego problemu?

A. Program Wireshark

B. Komenda ipconfig

C. Komenda tracert

D. Aplikacja McAfee

Program Wireshark to zaawansowane narzędzie do analizy ruchu sieciowego, które umożliwia szczegółowe monitorowanie i diagnostykę problemów w sieci lokalnej. Jego główną zaletą jest możliwość przechwytywania pakietów danych przesyłanych przez sieć, co pozwala administratorom na dokładną analizę protokołów oraz identyfikację nieprawidłowości, takich jak nadmierny ruch. Wireshark pozwala na filtrowanie ruchu według różnych kryteriów, co umożliwia skupienie się na podejrzanych aktywnościach. Przykładowo, można zidentyfikować nieautoryzowane połączenia lub anomalie w komunikacji. Dzięki wizualizacji danych, administratorzy mogą szybko dostrzegać wzorce ruchu, które mogą wskazywać na włamanie. W branży IT, korzystanie z narzędzi takich jak Wireshark jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania bezpieczeństwem sieci, umożliwiając proaktywne wykrywanie zagrożeń oraz usprawnianie działania sieci.

Pytanie 10

Która para: protokół – warstwa, w której dany protokół funkcjonuje, jest prawidłowo zestawiona według modelu TCP/IP?

A. TCP – warstwa Internetu

B. DNS – warstwa aplikacyjna

C. RARP – warstwa transportowa

D. DHCP – warstwa dostępu do sieci

Odpowiedź "DNS – warstwa aplikacji" jest poprawna, ponieważ DNS (Domain Name System) działa na najwyższej warstwie modelu TCP/IP, czyli warstwie aplikacji. Warstwa ta jest odpowiedzialna za interakcję pomiędzy aplikacjami a protokołami transportowymi. DNS służy do rozwiązywania nazw domenowych na adresy IP, co jest kluczowe dla funkcjonowania Internetu. Dzięki temu użytkownicy mogą korzystać z przyjaznych nazw (np. www.przyklad.com) zamiast trudnych do zapamiętania adresów IP. W praktyce, gdy przeglądarka internetowa wprowadza adres URL, najpierw wysyła zapytanie do serwera DNS, który zwraca odpowiedni adres IP. To sprawia, że DNS jest fundamentalnym protokołem, który wspiera działanie wielu usług internetowych, takich jak e-maile, strony WWW czy serwisy streamingowe. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, wdrażanie odpowiednich serwerów DNS oraz ich konfiguracja z użyciem standardów, takich jak RFC 1035, są kluczowe dla zapewnienia wydajności i dostępności usług sieciowych.

Pytanie 11

Planowana sieć przypisana jest do klasy C. Sieć została podzielona na 4 podsieci, w których każda z nich obsługuje 62 urządzenia. Która z wymienionych masek będzie odpowiednia do realizacji tego zadania?

A. 255.255.255.192

B. 255.255.255.224

C. 255.255.255.128

D. 255.255.255.240

Wybór maski 255.255.255.240, która odpowiada /28, nie jest odpowiedni, ponieważ zapewnia tylko 14 dostępnych adresów hostów (2^(32-28)-2). Taki podział nie spełnia wymagań dotyczących 62 urządzeń w każdej podsieci. Kolejna maska, 255.255.255.128 (/25), oferuje jedynie 126 adresów hostów, co jest również zbyt małe w kontekście podziału na cztery podsieci. Wartości te są typowymi pułapkami logicznymi, w które mogą wpaść osoby przystępujące do projektowania sieci, myśląc, że większa liczba adresów hostów jest zawsze lepsza. Maski 255.255.255.224 (/27) również nie spełniają wymagań, ponieważ oferują jedynie 30 adresów hostów, co jest niewystarczające. W odpowiednim projektowaniu sieci ważne jest, aby zrozumieć potrzebne wymagania dotyczące liczby adresów oraz ich efektywnego podziału. Użytkownicy często mylą liczby związane z maską podsieci, nie uwzględniając konieczności pozostawienia adresów dla samej sieci i rozgłoszenia, co prowadzi do błędnych decyzji. Dobrym podejściem jest przed przystąpieniem do wyboru maski, obliczenie potrzebnej liczby hostów oraz zaplanowanie struktury adresacji w taki sposób, aby uniknąć przyszłych problemów z przydzieleniem adresów.

Pytanie 12

Przynależność komputera do danej sieci wirtualnej nie może być ustalana na podstawie

A. nazwa komputera w sieci lokalnej

B. adresu MAC karty sieciowej komputera

C. znacznika ramki Ethernet 802.1Q

D. numeru portu przełącznika

W przypadku analizy przynależności komputera do konkretnej sieci wirtualnej, ważne jest zrozumienie, że różne metody identyfikacji urządzeń w sieci działają na różnych poziomach. Adres MAC, przypisany do karty sieciowej komputera, jest unikalnym identyfikatorem, który pozwala na ustalenie, do jakiego portu przełącznika jest podłączone dane urządzenie. Przełączniki sieciowe wykorzystują ten adres do podejmowania decyzji o przekazywaniu pakietów, co jest podstawą działania VLAN. Dlatego adres MAC jest kluczowy dla przypisania do konkretnej sieci wirtualnej. Również numer portu przełącznika odgrywa istotną rolę w tej kwestii, ponieważ wiele przełączników umożliwia przypisanie portów do różnych VLAN-ów, co jeszcze bardziej ukierunkowuje ruch sieciowy. Z kolei znacznik ramki Ethernet 802.1Q jest standardem branżowym, który umożliwia wielość VLAN w jednym fizycznym połączeniu, co dodatkowo wzmacnia organizację ruchu. Jednak niepoprawne jest myślenie, że nazwa komputera, która jest bardziej przyjazna dla użytkowników, może mieć jakikolwiek wpływ na przypisanie do konkretnej VLAN. To prowadzi do nieporozumień w zarządzaniu siecią oraz może skutkować trudnościami w rozwiązywaniu problemów związanych z dostępem do zasobów sieciowych. W praktyce, błędna identyfikacja znaczenia nazwy komputera w kontekście VLAN-ów może wpływać na efektywność administracji siecią, ponieważ nie bierze pod uwagę technicznych aspektów, które decydują o rzeczywistej przynależności urządzenia do danej sieci wirtualnej.

Pytanie 13

Przed przystąpieniem do podłączania urządzeń do sieci komputerowej należy wykonać pomiar długości przewodów. Dlaczego jest to istotne?

A. Aby nie przekroczyć maksymalnej długości przewodu zalecanej dla danego medium transmisyjnego, co zapewnia prawidłowe działanie sieci i minimalizuje ryzyko zakłóceń.

B. Aby określić, ile urządzeń można podłączyć do jednego portu switcha.

C. Aby ustalić parametry zasilania zasilacza awaryjnego (UPS) dla stanowisk sieciowych.

D. Aby zapobiec przegrzewaniu się okablowania w trakcie pracy sieci.

Pomiar długości przewodów sieciowych to naprawdę kluczowy etap przy planowaniu i montażu sieci. Chodzi przede wszystkim o to, żeby nie przekraczać zalecanej długości dla wybranego medium transmisyjnego, np. skrętki czy światłowodu. Standardy, takie jak TIA/EIA-568, jasno określają, że dla skrętki UTP Cat.5e/Cat.6 maksymalna długość jednego odcinka to 100 metrów – wliczając w to patchcordy. Gdy przewód jest dłuższy, sygnał potrafi się mocno osłabić, pojawiają się opóźnienia, błędy transmisji, a nawet całkowite zerwanie połączenia. W praktyce, jeśli ktoś o tym zapomni, sieć potrafi działać bardzo niestabilnie – szczególnie przy wyższych przepływnościach lub w środowiskach o dużych zakłóceniach elektromagnetycznych. Z mojego doświadczenia wynika, że nieprzemyślane prowadzenie kabli to jeden z najczęstszych powodów reklamacji u klientów. Prawidłowy pomiar i stosowanie się do limitów to po prostu podstawa profesjonalnego podejścia i gwarancja, że sieć będzie działać zgodnie z założeniami projektowymi. Branżowe dobre praktyki zawsze zakładają uwzględnienie tych długości już na etapie projektowania, żeby uniknąć problemów w przyszłości.

Pytanie 14

Narzędzie z grupy systemów Windows tracert służy do

A. wyświetlania oraz modyfikacji tablicy trasowania pakietów sieciowych

B. nawiązywania połączenia zdalnego z serwerem na wyznaczonym porcie

C. uzyskiwania szczegółowych informacji dotyczących serwerów DNS

D. śledzenia ścieżki przesyłania pakietów w sieci

Narzędzie tracert (traceroute) to naprawdę fajne i przydatne narzędzie, kiedy chodzi o diagnostykę w sieciach komputerowych. Pozwala nam śledzić, jak pakiety danych przemieszczają się przez różne routery. Działa to tak, że wysyła pakiety ICMP echo request, a potem monitoruje odpowiedzi z każdego przeskoku. Dzięki temu możemy zobaczyć, gdzie mogą być opóźnienia albo jakieś problemy na trasie do celu. Na przykład, administratorzy sieci mogą używać tracert do znajdowania problemów z łącznością, co jest super ważne w dużych sieciach (WAN) albo w sytuacjach, kiedy użytkownicy skarżą się na problemy z dostępem do stron. Warto regularnie sprawdzać trasy w sieci i analizować wyniki, żeby poprawić wydajność sieci, to naprawdę działa!

Pytanie 15

Ile równych podsieci można utworzyć z sieci o adresie 192.168.100.0/24 z wykorzystaniem maski 255.255.255.192?

A. 8 podsieci

B. 16 podsieci

C. 4 podsieci

D. 2 podsieci

Odpowiedź 4 podsieci jest poprawna, ponieważ zastosowanie maski 255.255.255.192 (czyli /26) do adresu 192.168.100.0/24 znacząco wpływa na podział tej sieci. W masce /24 mamy 256 adresów IP (od 192.168.100.0 do 192.168.100.255). Zastosowanie maski /26 dzieli tę przestrzeń adresową na 4 podsieci, z każdą z nich zawierającą 64 adresy (2^(32-26) = 2^6 = 64). Te podsieci będą miały adresy: 192.168.100.0/26, 192.168.100.64/26, 192.168.100.128/26 oraz 192.168.100.192/26. Taki podział jest przydatny w praktyce, na przykład w sytuacjach, gdzie potrzebujemy odseparować różne działy w firmie lub w przypadku przydzielania adresów dla różnych lokalizacji geograficznych. Dobrą praktyką w zarządzaniu adresami IP jest używanie podsieci, co ułatwia organizację ruchu w sieci oraz zwiększa bezpieczeństwo poprzez segmentację. Właściwe planowanie podsieci pozwala również zminimalizować marnotrawstwo adresów IP.

Pytanie 16

W jakiej warstwie modelu TCP/IP funkcjonuje protokół DHCP?

A. Transportowej

B. Internetu

C. Aplikacji

D. Łącza danych

Wybór odpowiedzi z warstwą Internetu, łącza danych lub transportową sugeruje, że może być jakieś nieporozumienie odnośnie tego, jak działa model TCP/IP i jakie są role poszczególnych protokołów. Warstwa Internetu, w której działają protokoły takie jak IP, zajmuje się przesyłaniem datagramów przez sieć i kierowaniem ich do odpowiednich adresów, ale nie odpowiada za przydzielanie adresów IP. Protokół DHCP nie działa na tym poziomie, bo nie zajmuje się routowaniem, tylko konfiguracją. Z kolei warstwa łącza danych zapewnia komunikację między urządzeniami w tej samej sieci lokalnej, używając adresów MAC, a nie IP. Warstwa transportowa to już inna bajka, bo to tam działają protokoły jak TCP i UDP, które odpowiadają za przesyłanie danych i kontrolę błędów, ale nie za konfigurację sieci. Często ludzie mylą funkcje protokołów i ich miejsca w modelu TCP/IP. DHCP jako protokół aplikacyjny tworzy most między aplikacjami a warstwą transportową, ale samo w sobie nie przesyła danych, tylko je konfiguruje, co dobrze pokazuje, czemu należy do warstwy aplikacji.

Pytanie 17

Którą maskę należy zastosować, aby komputery o adresach IPv4, przedstawionych w tabeli, były przydzielone do właściwych sieci?

Adresy IPv4 komputerów	Oznaczenie sieci
192.168.10.30	Sieć 1
192.168.10.60	Sieć 1
192.168.10.130	Sieć 2
192.168.10.200	Sieć 3

A. 255.255.255.192

B. 255.255.255.224

C. 255.255.255.128

D. 255.255.255.240

Wybór błędnej maski sieciowej może prowadzić do wielu problemów związanych z adresowaniem i komunikacją w sieciach komputerowych. Na przykład, maska 255.255.255.128 (/25) tworzy podsieć z 128 adresami, co jest nadmiarem w kontekście podziału na dwie sieci. Posiadanie 126 dostępnych adresów hostów w jednej sieci mogłoby prowadzić do nieefektywnego wykorzystania adresacji IP, a także do zatorów komunikacyjnych, jeśli wiele urządzeń próbuje jednocześnie korzystać z tej samej podsieci. Podobnie, maski 255.255.255.240 (/28) i 255.255.255.224 (/27) oferują zbyt małą lub zbyt dużą ilość dostępnych adresów, co również jest nieoptymalne w analizowanej sytuacji. Maska 255.255.255.240 daje jedynie 16 adresów, co jest niewystarczające dla większej liczby hostów, natomiast 255.255.255.224 oferuje 32 adresy, co może nie spełniać wymagań dotyczących oddzielania dwóch różnych sieci. W kontekście projektowania sieci, kluczowe jest zrozumienie jak właściwie dobierać maski, aby efektywnie wykorzystać przestrzeń adresową oraz zminimalizować ryzyko konfliktów i problemów związanych z routingiem. Prawidłowe przydzielanie maski sieciowej jest fundamentalne nie tylko dla zapewnienia komunikacji, ale również dla osiągnięcia wydajności i stabilności w infrastrukturze sieciowej.

Pytanie 18

Na podstawie jakiego adresu przełącznik podejmuje decyzję o przesyłaniu ramki?

A. Adresu docelowego MAC

B. Adresu źródłowego MAC

C. Adresu docelowego IP

D. Adresu źródłowego IP

Istotne jest zrozumienie, że przełączniki działają na warstwie drugiej modelu OSI, gdzie kluczowym elementem przesyłania ramek jest adres MAC. Odpowiedzi sugerujące, że adres źródłowy lub docelowy IP mają wpływ na proces przesyłania ramek, są mylące. Adres IP jest używany w warstwie trzeciej, której zadaniem jest routowanie pakietów w sieciach IP, a nie bezpośrednie przesyłanie ramek w lokalnej sieci. W przypadku adresu źródłowego MAC, ten element identyfikuje urządzenie, które wysyła ramkę, ale nie wpływa na decyzję przełącznika o kierunku przesyłania. Oparcie się na adresie źródłowym MAC mogłoby prowadzić do przesyłania ramek do wielu portów, co zwiększyłoby niepotrzebny ruch w sieci i obniżyło jej wydajność. Nieprawidłowe zrozumienie roli adresów IP i MAC w komunikacji sieciowej może skutkować błędnymi decyzjami projektowymi, takimi jak niewłaściwe skonfigurowanie sieci czy problemy z wydajnością. Dlatego kluczowe jest, aby korzystać z odpowiednich standardów branżowych, takich jak IEEE 802.3, które jasno definiują te różnice i pomagają w praktycznym zastosowaniu wiedzy związanej z sieciami komputerowymi.

Pytanie 19

Aby zapewnić, że jedynie wybrane urządzenia mają dostęp do sieci WiFi, konieczne jest w punkcie dostępowym

A. zmienić kanał radiowy

B. zmienić hasło

C. skonfigurować filtrowanie adresów MAC

D. zmienić sposób szyfrowania z WEP na WPA

Filtrowanie adresów MAC to technika, która pozwala na ograniczenie dostępu do sieci WiFi tylko dla wybranych urządzeń. Adres MAC (Media Access Control) to unikalny identyfikator przypisany do interfejsu sieciowego każdego urządzenia. Konfigurując filtrowanie adresów MAC na punkcie dostępowym, administrator może stworzyć listę zatwierdzonych adresów, co oznacza, że tylko te urządzenia będą mogły nawiązać połączenie z siecią. To podejście jest powszechnie stosowane w małych sieciach domowych oraz biurowych, jako dodatkowa warstwa zabezpieczeń w połączeniu z silnym hasłem i szyfrowaniem. Należy jednak pamiętać, że filtrowanie adresów MAC nie jest nieomylnym rozwiązaniem, gdyż adresy MAC można podsłuchiwać i fałszować. Mimo to, w praktyce jest to skuteczny sposób na ograniczenie nieautoryzowanego dostępu, zwłaszcza w środowiskach, gdzie liczba urządzeń jest ograniczona i łatwa do zarządzania. Dobrą praktyką jest łączenie tego rozwiązania z innymi metodami zabezpieczeń, takimi jak WPA3, co znacząco podnosi poziom ochrony.

Pytanie 20

Jakie miejsce nie powinno być używane do przechowywania kopii zapasowych danych z dysku twardego komputera?

A. Pamięć USB

B. Płyta CD/DVD

C. Zewnętrzny dysk

D. Inna partycja dysku tego komputera

Inna partycja dysku tego komputera nie powinna być miejscem przechowywania kopii bezpieczeństwa danych, ponieważ w przypadku awarii systemu operacyjnego lub problemów z dyskiem twardym, zarówno oryginalne dane, jak i kopie zapasowe mogą zostać utracone. Zgodnie z zasadą 3-2-1, która jest powszechnie stosowana w zarządzaniu danymi, zaleca się posiadanie trzech kopii danych na dwóch różnych nośnikach, z jedną kopią przechowywaną w innym miejscu. Przykładowo, jeśli wszystkie kopie zapasowe znajdują się na tej samej partycji, usunięcie systemu operacyjnego lub uszkodzenie sektora dysku prowadzi do utraty zarówno danych, jak i ich kopii. W praktyce, właściwym podejściem jest przechowywanie kopii na zewnętrznym dysku twardym lub w chmurze, co zapewnia większe bezpieczeństwo. Takie działanie zabezpiecza przed jednoczesnym usunięciem danych i kopii zapasowych, co jest kluczowe w kontekście zachowania integralności danych.

Pytanie 21

Urządzenie sieciowe typu most (ang. Bridge) działa w:

A. jest urządzeniem klasy store and forward

B. nie ocenia ramki pod względem adresu MAC

C. osiemnej warstwie modelu OSI

D. pierwszej warstwie modelu OSI

Most (ang. Bridge) jest urządzeniem sieciowym, które działa w drugiej warstwie modelu OSI, znanej jako warstwa łącza danych. Jego głównym zadaniem jest segmentacja ruchu sieciowego oraz poprawa wydajności i bezpieczeństwa komunikacji. Pracując w trybie 'store and forward', most odbiera ramki danych, buforuje je, a następnie analizuje ich nagłówki, aby określić, czy wysłać je do danego segmentu sieci. To podejście pozwala na eliminację ewentualnych błędów w danych, ponieważ most może zignorować ramki, które są uszkodzone. Mosty są często wykorzystywane w architekturach LAN (Local Area Network), gdzie pozwalają na łączenie różnych segmentów sieci, co z kolei umożliwia lepsze zarządzanie ruchem i zwiększa dostępność sieci. W kontekście standardów, mosty są zgodne z protokołem IEEE 802.1D, który definiuje standardy dla mostowania oraz zarządzania ruchami w sieciach Ethernet. Dobre praktyki w projektowaniu sieci zalecają stosowanie mostów w sytuacjach, gdzie istnieje potrzeba podziału ruchu lub zwiększenia przepustowości bez konieczności inwestowania w droższe przełączniki.

Pytanie 22

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 23

Z jakiego powodu adres 192.168.100.127 nie może zostać przypisany jako adres komputera w sieci 192.168.100.0/25?

A. Nie jest to adres prywatny dla tej sieci

B. Nie wchodzi w skład zakresu adresów tej sieci

C. To adres pętli zwrotnej danego komputera

D. To adres rozgłoszeniowy w tej sieci

Adres 192.168.100.127 jest adresem rozgłoszeniowym dla sieci 192.168.100.0/25, co oznacza, że nie może być przydzielony żadnemu z komputerów w tej sieci. Przy analizie adresów IP, istotne jest zrozumienie, że dla każdej podsieci istnieje jeden adres przeznaczony na rozgłoszenie, który jest zarezerwowany do komunikacji z wszystkimi urządzeniami w danej sieci. W przypadku podsieci 192.168.100.0/25, zakres adresów wynosi od 192.168.100.1 do 192.168.100.126, z 192.168.100.0 jako adresem sieci i 192.168.100.127 jako adresem rozgłoszeniowym. W praktyce, adres rozgłoszeniowy jest wykorzystywany do wysyłania pakietów, które mają dotrzeć do wszystkich urządzeń w lokalnej sieci, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu adresacją IP. Zrozumienie roli adresów rozgłoszeniowych jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi, co umożliwia optymalizację komunikacji oraz efektywne wykorzystanie zasobów sieciowych.

Pytanie 24

Który z poniższych adresów jest adresem prywatnym zgodnym z dokumentem RFC 1918?

A. 172.0.0.1

B. 172.16.0.1

C. 172.32.0.1

D. 171.0.0.1

Adres 172.16.0.1 jest poprawnym adresem prywatnym, definiowanym przez dokument RFC 1918, który ustanawia zakresy adresów IP przeznaczonych do użytku w sieciach lokalnych. Adresy prywatne nie są routowane w Internecie, co oznacza, że mogą być używane w sieciach wewnętrznych bez obawy o kolizje z adresami publicznymi. Zakres adresów prywatnych dla klasy B obejmuje 172.16.0.0 do 172.31.255.255, zatem 172.16.0.1 znajduje się w tym zakresie. Przykładowo, firmy często wykorzystują te adresy do budowy sieci lokalnych (LAN), co pozwala urządzeniom w sieci na komunikację bez potrzeby posiadania publicznego adresu IP. W praktyce, urządzenia takie jak routery lokalne przydzielają adresy prywatne w ramach sieci, a następnie wykorzystują translację adresów sieciowych (NAT) do komunikacji z Internetem, co zwiększa bezpieczeństwo i efektywność przydziału adresów.

Pytanie 25

ARP (Adress Resolution Protocol) to protokół, którego zadaniem jest przekształcenie adresu IP na

A. nazwę domenową

B. adres poczty elektronicznej

C. adres sprzętowy

D. nazwę urządzenia

ARP (Address Resolution Protocol) jest kluczowym protokołem w komunikacji sieciowej, który umożliwia odwzorowanie adresu IP na adres sprzętowy (MAC). Gdy komputer chce wysłać dane do innego urządzenia w sieci lokalnej, musi znać jego adres MAC. Protokół ARP działa na poziomie warstwy 2 modeli OSI, co oznacza, że jest odpowiedzialny za komunikację w obrębie lokalnych sieci Ethernet. Proces rozpoczyna się od wysłania przez komputer zapytania ARP w formie broadcastu, aby dowiedzieć się, kto posiada dany adres IP. Odpowiedź na to zapytanie zawiera adres MAC docelowego urządzenia. Dzięki ARP, protokół IP może skutecznie współdziałać z warstwą sprzętową, co jest niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania sieci TCP/IP. Przykładem zastosowania ARP jest sytuacja, gdy użytkownik przegląda zasoby w sieci, a jego komputer musi wysłać pakiet do serwera, którego adres IP został wcześniej ustalony, ale adres MAC jest mu nieznany. Poprawne działanie ARP zapewnia, że dane dotrą do właściwego odbiorcy.

Pytanie 26

W sieci o strukturze zaleca się, aby na powierzchni o wymiarach

A. 5 m2

B. 20 m2

C. 30 m2

D. 10 m2

Wybór powierzchni 5 m2 na jeden punkt abonencki może wydawać się korzystny z perspektywy efektywności przestrzennej, jednak w rzeczywistości prowadzi do wielu problemów związanych z zarządzaniem siecią. Tak niewielka powierzchnia ogranicza możliwość odpowiedniego rozmieszczenia urządzeń sieciowych oraz może prowadzić do nadmiernych zagęszczeń, co z kolei zwiększa ryzyko zakłóceń sygnału i trudności w konserwacji. W przypadku wyboru 20 m2 lub 30 m2, choć wydają się one bardziej komfortowe pod względem przestrzennym, to w praktyce mogą prowadzić do nieefektywnego wykorzystania dostępnych zasobów. Zbyt duża odległość między punktami abonenckimi może powodować wydłużenie kabli, co zwiększa straty sygnału oraz zwiększa czas potrzebny na instalację i serwisowanie. Warto również zauważyć, że zgodne z normami branżowymi podejście do projektowania sieci lokalnych opiera się na znajomości wymagań dotyczących gęstości punktów abonenckich, które powinny być dostosowane do specyfiki danej instalacji. Wybierając zbyt małą lub zbyt dużą powierzchnię dla jednego punktu abonenckiego, można łatwo wprowadzić się w pułapkę nieoptymalnego projektowania, co negatywnie wpływa na funkcjonowanie całej sieci.

Pytanie 27

Na ilustracji przedstawiono symbol

A. bramki VoIP.

B. rutera.

C. punktu dostępowego.

D. przełącznika.

Symbole przedstawione w niepoprawnych odpowiedziach odnoszą się do innych urządzeń sieciowych, które mają różne funkcje i zastosowania. Przełącznik to urządzenie, które łączy różne urządzenia w sieci lokalnej i umożliwia im komunikację. Jego główną rolą jest zarządzanie ruchem danych, co różni się od funkcji punktu dostępowego, który koncentruje się na bezprzewodowym dostępie. Bramki VoIP służą do przesyłania głosu przez sieci IP, co nie ma związku z bezprzewodowym dostępem do sieci. Również ruter, choć kluczowy w zarządzaniu ruchem internetowym, nie pełni roli punktu dostępowego, ponieważ ruter łączy różne sieci, a punkt dostępowy rozszerza zasięg sieci bezprzewodowej. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do niepoprawnych odpowiedzi, obejmują mylenie urządzeń sieciowych z różnymi funkcjami. Na przykład, mogą pojawić się sytuacje, w których użytkownicy mogą mylnie przypuszczać, że każdy element sieci, który obsługuje połączenia, ma taką samą funkcję, co punkt dostępowy. W rzeczywistości, każdy z wymienionych urządzeń spełnia unikalne zadania w infrastrukturze sieciowej, a ich zrozumienie jest kluczowe dla efektywnej pracy w środowisku IT.

Pytanie 28

Którego z poniższych zadań nie wykonują serwery plików?

A. Zarządzanie bazami danych

B. Udostępnianie plików w Internecie

C. Odczyt i zapis danych na dyskach twardych

D. Wymiana danych między użytkownikami sieci

Serwery plików są specjalistycznymi systemami, które głównie służą do przechowywania, zarządzania i udostępniania plików w sieci. Odpowiedź "Zarządzania bazami danych" jest poprawna, ponieważ serwery plików nie są zaprojektowane do obsługi zadań związanych z zarządzaniem bazami danych, które wymagają dedykowanych systemów zarządzania bazami danych (DBMS). DBMS są odpowiedzialne za przechowywanie danych w strukturze tabel, zapewniając mechanizmy do ich przetwarzania, analizy i ochrony. Przykładem takiego systemu jest MySQL czy PostgreSQL, które umożliwiają zarządzanie danymi w sposób transakcyjny i złożony. Dobrą praktyką w branży jest oddzielanie tych dwóch ról ze względu na różne wymagania dotyczące wydajności, integralności danych i zabezpieczeń, co podkreśla znaczenie specjalizacji w dziedzinie IT. Serwery plików są zatem dostosowane do prostego przechowywania i udostępniania plików, co nie obejmuje skomplikowanego zarządzania danymi, jak ma to miejsce w przypadku baz danych.

Pytanie 29

Które polecenie systemu Windows zostało zastosowane do sprawdzenia połączenia z serwerem DNS?

1	<1 ms	<1 ms	<1 ms	livebox.home [192.168.1.1]
2	44 ms	38 ms	33 ms	wro-bng1.tpnet.pl [80.50.118.234]
3	34 ms	39 ms	33 ms	wro-r2.tpnet.pl [80.50.119.233]
4	33 ms	33 ms	33 ms	212.244.172.106
5	33 ms	33 ms	32 ms	dns2.tpsa.pl [194.204.152.34]
Trace complete.

A. ping

B. nslookup

C. route

D. tracert

Polecenie 'tracert' jest narzędziem diagnostycznym w systemie Windows, które pozwala na śledzenie trasy, jaką pakiety danych przechodzą do określonego hosta. Użycie tego polecenia ma kluczowe znaczenie w analityce sieciowej, ponieważ umożliwia zidentyfikowanie opóźnień oraz potencjalnych problemów na trasie do serwera DNS. W wyniku działania 'tracert' uzyskujemy listę wszystkich przekaźników (routerów), przez które przechodzi nasz pakiet, co jest niezwykle przydatne w diagnozowaniu problemów z połączeniem. Na przykład, jeżeli widzimy, że pakiet zatrzymuje się na jednym z przekaźników, może to wskazywać na problem z siecią w danym miejscu. Ponadto, 'tracert' jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania siecią, ponieważ pozwala na wczesną identyfikację problemów i szybkie ich rozwiązanie, co jest zgodne z zasadami efektywnego zarządzania infrastrukturą IT. Warto również zaznaczyć, że 'tracert' działa na zasadzie wysyłania pakietów ICMP Echo Request, co pozwala na pomiar czasu przejazdu do każdego z przekaźników na trasie.

Pytanie 30

Zastosowanie połączenia typu trunk między dwoma przełącznikami umożliwia

A. konfigurację agregacji portów, co zwiększa przepustowość między przełącznikami

B. zablokowanie wszystkich nadmiarowych połączeń na danym porcie

C. zwiększenie przepustowości dzięki wykorzystaniu dodatkowego portu

D. przesyłanie ramek z różnych wirtualnych sieci lokalnych w jednym łączu

Analizując różne odpowiedzi, można zauważyć, że niektóre z nich bazują na mylnych założeniach dotyczących funkcji trunków. Zwiększenie przepustowości połączenia przez wykorzystanie kolejnego portu, choć wydaje się logiczne, odnosi się do agregacji portów, a nie do trunkowania. Połączenia trunkowe nie zwiększają fizycznej przepustowości, lecz umożliwiają przesyłanie różnych VLAN-ów przez to samo łącze. Z kolei sugestia dotycząca zablokowania wszystkich nadmiarowych połączeń na konkretnym porcie wskazuje na mylne rozumienie funkcji trunków; te nie służą do blokowania, lecz do przesyłania danych. Trunkowanie nie ma na celu eliminacji połączeń, ale efektywne przesyłanie danych z różnych źródeł. Ostatnia odpowiedź, dotycząca skonfigurowania agregacji portów, również wprowadza w błąd, ponieważ agregacja portów to osobna technika, która pozwala na połączenie wielu fizycznych interfejsów w jeden logiczny w celu zwiększenia przepustowości oraz redundancji, a nie jest to funkcjonalność trunków. W każdej z tych odpowiedzi widać typowe błędy myślowe, polegające na myleniu różnych terminów i funkcji w kontekście sieci komputerowych, co często prowadzi do nieporozumień w zakresie zarządzania siecią i jej konfiguracji.

Pytanie 31

Umowa użytkownika w systemie Windows Serwer, która po wylogowaniu nie zachowuje zmian na serwerze oraz komputerze stacjonarnym i jest usuwana na zakończenie każdej sesji, to umowa

A. tymczasowy

B. lokalny

C. obowiązkowy

D. mobilny

Profil tymczasowy to taki typ konta w Windows Server, który powstaje automatycznie, jak się logujesz, a potem znika po wylogowaniu. To ważne, bo wszystko, co zrobisz podczas sesji, nie zostaje zapisane ani na serwerze, ani na komputerze. Takie rozwiązanie jest mega przydatne w miejscach, gdzie użytkownicy korzystają z systemu tylko przez chwilę, jak w szkołach czy firmach z wspólnymi komputerami. Dzięki tym profilom można zmniejszyć ryzyko, że ktoś nieuprawniony dostanie się do danych, a poza tym, pozostawia się czyste środowisko dla następnych użytkowników. Z doświadczenia mogę powiedzieć, że korzystanie z profilów tymczasowych jakby przyspiesza logowanie, bo nie obciążają one systemu zbędnymi danymi, co jest naprawdę fajne.

Pytanie 32

Wskaż protokół, którego wiadomości są używane przez polecenie ping?

A. ICMP

B. ARP

C. DNS

D. TCP

Protokół ARP (Address Resolution Protocol) jest używany do mapowania adresów IP na adresy MAC w lokalnej sieci. Jego rola jest ograniczona do warstwy łącza danych, co oznacza, że nie ma on bezpośredniego związku z testowaniem łączności na poziomie sieci. Użycie ARP w kontekście polecenia ping jest błędne, ponieważ ping wymaga komunikacji na wyższym poziomie - protokole IP, gdzie ICMP pełni kluczową rolę. Przechodząc do protokołu TCP (Transmission Control Protocol), warto zaznaczyć, że jest to protokół połączeniowy, który zapewnia niezawodną transmisję danych. Mimo że TCP jest fundamentalnym protokołem w komunikacji internetowej, to nie jest wykorzystywany przez ping, który działa w oparciu o protokół bezpołączeniowy - ICMP. Odpowiedzią, która odnosi się do DNS (Domain Name System), jest również myląca, ponieważ DNS odpowiada za tłumaczenie nazw domen na adresy IP, a nie za komunikację kontrolną w sieci. Typowym błędem przy interpretacji działania polecenia ping jest mylenie różnych protokołów i ich funkcji, co prowadzi do niewłaściwego zrozumienia ich zastosowań w diagnostyce sieci. Aby skutecznie zarządzać sieciami, kluczowe jest zrozumienie, jak te protokoły współdziałają i w jakich sytuacjach są stosowane.

Pytanie 33

Fragment specyfikacji którego urządzenia sieciowego przedstawiono na ilustracji?

L2 Features

• MAC Address Table: 8K
• Flow Control
   • 802.3x Flow Control
   • HOL Blocking Prevention
• Jumbo Frame up to 10,000 Bytes
• IGMP Snooping
   • IGMP v1/v2 Snooping
   • IGMP Snooping v3 Awareness
   • Supports 256 IGMP groups
   • Supports at least 64 static multicast addresses
   • IGMP per VLAN
   • Supports IGMP Snooping Querier
• MLD Snooping
   • Supports MLD v1/v2 awareness
   • Supports 256 groups
   • Fast Leave
• Spanning Tree Protocol
   • 802.1D STP
   • 802.1w RSTP

• Loopback Detection
• 802.3ad Link Aggregation
   • Max. 4 groups per device/8 ports per group (DGS-1210-08P)
   • Max. 8 groups per device/8 ports per group (DGS-1210-
     16/24/24P)
   • Max. 16 groups per device/8 ports per group (DGS-1210-48P)
• Port Mirroring
   • One-to-One, Many-to-One
   • Supports Mirroring for Tx/Rx/Both
• Multicast Filtering
   • Forwards all unregistered groups
   • Filters all unregistered groups
• LLDP, LLDP-MED

A. Przełącznik.

B. Zapora sieciowa.

C. Koncentrator.

D. Ruter.

Wybór koncentratora, zapory sieciowej lub rutera jako odpowiedzi na to pytanie wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące funkcji i architektury tych urządzeń. Koncentrator, będący prostym urządzeniem, nie analizuje danych ani nie podejmuje decyzji na poziomie adresów MAC, co czyni go mniej efektywnym w porównaniu do przełącznika. Jego działanie opiera się na metodzie 'flooding', co oznacza, że przesyła dane do wszystkich portów, co może prowadzić do zwiększonego ruchu sieciowego i kolizji. Z kolei zapora sieciowa, która jest zaprojektowana do monitorowania i kontrolowania ruchu sieciowego w celu ochrony przed nieautoryzowanym dostępem, nie jest odpowiedzialna za zarządzanie ruchem wewnętrznym w sieci lokalnej. Ruter, działający na warstwie trzeciej modelu OSI, skupia się na kierowaniu pakietów między różnymi sieciami, a nie na zarządzaniu komunikacją w obrębie jednego segmentu sieci. Wybierając jedną z tych odpowiedzi, można dojść do błędnego wniosku, że wszystkie urządzenia sieciowe pełnią te same funkcje, podczas gdy każde z nich ma swoje specyficzne zastosowania i właściwości. Aby lepiej zrozumieć rolę przełączników, warto zaznajomić się z metodami segmentacji sieci i standardami, takimi jak IEEE 802.1Q dla VLAN czy IEEE 802.3 dla Ethernetu, które podkreślają znaczenie wydajnego zarządzania ruchem w nowoczesnych sieciach.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Które z poniższych urządzeń sieciowych umożliwia segmentację sieci na poziomie warstwy 3 modelu OSI?

A. Repeater (regenerator sygnału)

B. Switch

C. Router

D. Punkt dostępowy (Access Point)

Router to urządzenie, które działa na warstwie trzeciej modelu OSI, czyli warstwie sieciowej. To właśnie routery odpowiadają za segmentację sieci na poziomie IP – rozdzielają ruch pomiędzy różne podsieci, umożliwiają komunikację między nimi oraz podejmują decyzje o trasowaniu pakietów. Dzięki temu możliwe jest tworzenie złożonych, dobrze zarządzanych i bezpiecznych architektur sieciowych. W praktyce, routery pozwalają np. oddzielić sieć firmową od sieci gościnnej, a także izolować ruch różnych działów w przedsiębiorstwie. Standardowo wykorzystuje się je do łączenia lokalnych sieci LAN z Internetem czy innymi sieciami WAN. Warto pamiętać, że niektóre zaawansowane switche warstwy 3 również mogą pełnić funkcje segmentacji na tym poziomie, ale ich podstawowe zadanie to przełączanie w warstwie drugiej. Routery są jednak dedykowanym rozwiązaniem do segmentacji warstwy trzeciej i trasowania. Moim zdaniem z punktu widzenia praktyka sieciowego, zrozumienie tej roli routera to absolutna podstawa, bo od tego zależy cała logika podziału i bezpieczeństwa sieci w każdej szanującej się organizacji.

Pytanie 36

W topologii fizycznej gwiazdy wszystkie urządzenia działające w sieci są

A. podłączone do węzła sieci

B. podłączone do jednej magistrali

C. połączone pomiędzy sobą odcinkami kabla tworząc zamknięty pierścień

D. połączone z dwoma sąsiadującymi komputerami

W topologii fizycznej gwiazdy wszystkie urządzenia w sieci są podłączone do centralnego węzła, którym najczęściej jest przełącznik (switch) lub koncentrator (hub). Taki układ pozwala na zorganizowanie komunikacji w sieci w sposób efektywny i przejrzysty. Każde urządzenie ma indywidualne połączenie z węzłem, co umożliwia niezależną komunikację, a także zwiększa odporność na awarie. W przypadku, gdy jedno z urządzeń przestaje działać, pozostałe nie są bezpośrednio dotknięte, co jest kluczowe dla ciągłości działania sieci. Przykładowo, w biurach często stosuje się topologię gwiazdy, aby zapewnić łatwą rozbudowę sieci oraz prostą identyfikację i lokalizację problemów. Dobre praktyki w zakresie projektowania sieci z uwzględnieniem topologii gwiazdy obejmują również stosowanie odpowiednich kabli oraz technologii, aby zminimalizować straty sygnału i zapewnić optymalną wydajność sieci.

Pytanie 37

Najefektywniejszym sposobem na zabezpieczenie prywatnej sieci Wi-Fi jest

A. stosowanie szyfrowania WEP

B. stosowanie szyfrowania WPA-PSK

C. zmiana adresu MAC routera

D. zmiana nazwy SSID

Stosowanie szyfrowania WPA-PSK (Wi-Fi Protected Access Pre-Shared Key) jest najskuteczniejszą metodą zabezpieczenia domowej sieci Wi-Fi, ponieważ zapewnia silne szyfrowanie danych przesyłanych między urządzeniami a routerem. WPA-PSK wykorzystuje algorytmy szyfrowania TKIP (Temporal Key Integrity Protocol) lub AES (Advanced Encryption Standard), co znacznie podnosi bezpieczeństwo w porównaniu do przestarzałych metod, takich jak WEP. Aby wprowadzić WPA-PSK, użytkownik musi ustawić hasło, które będzie używane do autoryzacji urządzeń w sieci. Praktyczne zastosowanie tej metody polega na regularnej zmianie hasła, co dodatkowo zwiększa bezpieczeństwo. Warto także pamiętać o aktualizacji oprogramowania routera, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa sieci. W przypadku domowych sieci Wi-Fi, zastosowanie WPA-PSK jest standardem, który powinien być przestrzegany, aby chronić prywatność i integralność przesyłanych danych.

Pytanie 38

W specyfikacji sieci Ethernet 1000Base-T maksymalna długość segmentu dla skrętki kategorii 5 wynosi

A. 500 m

B. 100 m

C. 1000 m

D. 250 m

Odpowiedź 100 m jest prawidłowa, ponieważ w standardzie Ethernet 1000Base-T, który obsługuje transmisję danych z prędkością 1 Gbps, maksymalna długość segmentu dla kabla skrętki kategorii 5 (Cat 5) wynosi właśnie 100 metrów. Ta długość obejmuje zarówno odcinek kabla, jak i wszelkie połączenia oraz złącza, co jest kluczowe dla zapewnienia stabilności i jakości sygnału. W praktyce, dla sieci lokalnych (LAN), stosuje się kable Cat 5 lub lepsze, takie jak Cat 5e czy Cat 6, aby osiągnąć wysoką wydajność przy minimalnych zakłóceniach. Warto zauważyć, że przekroczenie tej długości może prowadzić do degradacji sygnału, co z kolei wpłynie na prędkość i niezawodność połączenia. Standardy IEEE 802.3, które regulują kwestie związane z Ethernetem, podkreślają znaczenie zachowania tych limitów, aby zapewnić efektywne funkcjonowanie sieci. Dlatego też, przy projektowaniu lub rozbudowie infrastruktury sieciowej, należy przestrzegać tych wytycznych, aby uniknąć problemów z wydajnością.

Pytanie 39

Narzędzie przedstawione na zdjęciu to

A. nóż monterski.

B. ściągacz izolacji.

C. narzędzie uderzeniowe.

D. zaciskarka.

Odpowiedź "ściągacz izolacji" jest poprawna, ponieważ narzędzie przedstawione na zdjęciu ma oznaczenia "CABLE STRIPPER/CUTTER", co w tłumaczeniu na język polski oznacza "ściągacz izolacji/przecinak". Narzędzia te są kluczowe w pracy z instalacjami elektrycznymi, gdyż umożliwiają sprawne usuwanie izolacji z przewodów. W praktyce, ściągacz izolacji jest niezbędny przy przygotowywaniu przewodów do połączeń, co jest istotne w kontekście zgodności z normami bezpieczeństwa. Poprawne zdjęcie izolacji zapobiega zwarciom oraz innym problemom związanym z niewłaściwym połączeniem. Użycie ściągacza izolacji minimalizuje ryzyko uszkodzenia żył przewodu, co jest kluczowe dla zapewnienia trwałości połączeń elektrycznych. W wielu krajach, w tym w Polsce, stosowanie odpowiednich narzędzi do obróbki przewodów jest regulowane standardami, które nakładają obowiązek stosowania narzędzi przystosowanych do danej aplikacji, co podkreśla znaczenie tego narzędzia w branży elektrycznej.

Pytanie 40

Komputer ma problem z komunikacją z komputerem w innej sieci. Która z przedstawionych zmian ustawiania w konfiguracji karty sieciowej rozwiąże problem?

A. Zmiana adresu bramy na 10.1.0.2

B. Zmiana adresu serwera DNS na 10.0.0.2

C. Zmiana maski na 255.255.255.0

D. Zmiana maski na 255.0.0.0

Decyzja o zmianie adresu bramy na 10.1.0.2 jest średnio trafiona, bo brama to kluczowy element do komunikacji pomiędzy różnymi sieciami. Kiedy adres bramy jest dobrze skonfigurowany, jak w tym przypadku, nie ma sensu go zmieniać. Zmiana może tylko wprowadzić zamieszanie w całej konfiguracji sieci. Propozycje zmiany maski na 255.255.255.0 lub 255.0.0.0 mogą przynieść jeszcze więcej problemów z komunikacją. Maska 255.255.255.0 ogranicza dostęp do maksymalnie 254 adresów w lokalnej sieci, co nie pomoże z połączeniami z innymi sieciami. Często ludzie mylą dużą liczbę adresów IP z możliwością ich używania w różnych sieciach, a tak naprawdę odpowiednia maska jest kluczowa dla wydajności komunikacji. Co więcej, zmiana adresu serwera DNS na 10.0.0.2 nie pomoże w rozwiązaniu problemu, bo DNS zajmuje się tłumaczeniem nazw domen, a nie kierowaniem pakietów. Zrozumienie tych rzeczy jest mega ważne dla efektywnej administracji siecią, a brak takiej wiedzy niestety prowadzi do frustracji i błędnych decyzji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej