Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 14:17
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 14:30

Egzamin niezdany

Wynik: 19/40 punktów (47,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Proporcja ładunku zgromadzonego na przewodniku do potencjału tego przewodnika definiuje jego

A. indukcyjność

B. rezystancję

C. moc

D. pojemność elektryczną

Pojemność elektryczna to wielkość, która określa zdolność obiektu, takiego jak przewodnik, do gromadzenia ładunku elektrycznego. Jest to stosunek ładunku zgromadzonego na przewodniku do potencjału tego przewodnika, co jest kluczowym pojęciem w elektrotechnice i elektronice. Pojemność elektryczna mierzy się w faradach (F), a jej zrozumienie jest kluczowe w projektowaniu kondensatorów, które są szeroko stosowane w obwodach elektronicznych do wygładzania sygnałów, filtracji oraz przechowywania energii. W praktyce, kondensatory o wysokiej pojemności są stosowane w zasilaczach, gdzie pomagają w utrzymaniu stabilności napięcia, a w obwodach analogowych umożliwiają realizację różnych funkcji, takich jak łagodzenie szumów czy opóźnianie sygnałów. Zrozumienie pojemności elektrycznej ma także zastosowanie w różnych dziedzinach, od telekomunikacji po systemy zasilania, gdzie kluczowe jest efektywne zarządzanie energią i sygnałem. Warto również pamiętać, że pojemność elektryczna zależy od geometrii przewodnika oraz materiału, z którego jest wykonany, co wskazuje na znaczenie doboru odpowiednich komponentów w projektowaniu systemów elektrycznych i elektronicznych.

Pytanie 2

Narzędziem do zarządzania usługami katalogowymi w systemach Windows Server, które umożliwia przeniesienie komputerów do jednostki organizacyjnej wskazanej przez administratora, jest polecenie

A. redircmp

B. redirusr

C. dcdiag

D. dsrm

Wybór dcdiag, dsrm lub redirusr jako narzędzi do przekierowywania komputerów do jednostek organizacyjnych w Active Directory jest błędny z kilku powodów. Narzędzie dcdiag służy do diagnostyki i analizowania stanu kontrolerów domeny, a nie do zarządzania jednostkami organizacyjnymi. Jego funkcjonalność koncentruje się na sprawdzaniu zdrowia systemu Active Directory oraz identyfikacji problemów, co czyni je użytecznym, ale nie w kontekście przekierowywania komputerów. Z kolei dsrm, które jest używane do usuwania obiektów z Active Directory, również nie ma funkcji związanych z automatycznym przypisywaniem komputerów do OU. Użycie tego polecenia do tego celu byłoby nie tylko niewłaściwe, ale także mogłoby prowadzić do utraty ważnych danych. Redirusr, z drugiej strony, służy do przekierowywania kont użytkowników do odpowiednich jednostek organizacyjnych, co pokazuje jego ograniczenie w kontekście komputerów. Typowym błędem w myśleniu, który prowadzi do wyboru tych opcji, jest mylne utożsamienie różnych funkcji narzędzi Active Directory. Kluczowe jest zrozumienie, że organizacja zasobów w Active Directory wymaga precyzyjnego i dobrze zrozumiałego zastosowania odpowiednich narzędzi i poleceń, aby zachować porządek i bezpieczeństwo w infrastrukturze IT.

Pytanie 3

Polecenie tar w systemie Linux służy do

A. archiwizacji danych

B. kompresji danych

C. porównywania danych z dwóch plików

D. wyszukiwania danych w pliku

Polecenie tar w systemie Linux jest głównie używane do archiwizacji danych. Umożliwia tworzenie jednego pliku zawierającego wiele innych plików i katalogów, co jest szczególnie przydatne w celu ich przechowywania lub przenoszenia. Podczas archiwizacji, tar nie tylko łączy pliki, ale także zachowuje ich strukturę katalogów oraz metadane, takie jak daty modyfikacji i uprawnienia. Przykładowe zastosowanie to tworzenie kopii zapasowych danych przed ich modyfikacją lub migracją. Aby stworzyć archiwum, użytkownik może użyć polecenia `tar -cvf archiwum.tar /ścieżka/do/katalogu`, co utworzy plik `archiwum.tar`, a następnie można go rozpakować za pomocą `tar -xvf archiwum.tar`. W praktyce, tar często współpracuje z narzędziami do kompresji, takimi jak gzip, co pozwala na zmniejszenie rozmiaru archiwum. W branży informatycznej archiwizacja danych jest kluczowym aspektem strategii zarządzania danymi, zapewniającym ich integrację i bezpieczeństwo.

Pytanie 4

Tusz żelowy wykorzystywany jest w drukarkach

A. termotransferowych

B. igłowych

C. sublimacyjnych

D. fiskalnych

Tusz żelowy jest powszechnie stosowany w drukarkach sublimacyjnych, gdyż ta technika druku wymaga specjalnych tuszy, które w procesie sublimacji przekształcają się z fazy stałej w gazową, bez przechodzenia przez fazę ciekłą. Tusze sublimacyjne charakteryzują się wysoką jakością oraz żywymi kolorami, co czyni je idealnymi do wydruków na materiałach takich jak tekstylia czy twarde powierzchnie. Przykładem zastosowania tuszu żelowego w drukarkach sublimacyjnych jest produkcja odzieży, gdzie szczegółowe i intensywne kolory są niezbędne do uzyskania satysfakcjonujących efektów wizualnych. Warto również zwrócić uwagę, że zastosowanie tuszy sublimacyjnych w produkcji gadżetów reklamowych czy materiałów promocyjnych jest zgodne z aktualnymi standardami branżowymi, co podkreśla ich znaczenie w nowoczesnym druku cyfrowym. Dzięki właściwościom termicznym i chemicznym tuszy sublimacyjnych osiąga się wysoką odporność na blaknięcie oraz trwałość nadruków, co jest istotne w kontekście długotrwałego użytkowania produktów.

Pytanie 5

W jaki sposób powinno się wpisać w formułę arkusza kalkulacyjnego odwołanie do komórki B3, aby przy przenoszeniu tej formuły w inne miejsce arkusza odwołanie do komórki B3 pozostało stałe?

A. B$3

B. $B$3

C. $B3

D. B3

Wpisanie adresu komórki jako B3 nie zablokuje odwołania do tej komórki, co oznacza, że podczas kopiowania formuły do innych komórek adres będzie się zmieniał w zależności od tego, gdzie formuła zostanie wklejona. Zmiana adresu może prowadzić do błędnych obliczeń i utrudniać analizę danych. To podejście jest typowe dla użytkowników, którzy nie są świadomi zasady odniesienia względnego w arkuszach kalkulacyjnych. Kolejny błąd to użycie $B3, które blokuje tylko kolumnę B, ale pozwala na zmianę wiersza. To ogranicza użyteczność formuły i może prowadzić do sytuacji, w których wyniki są nieprawidłowe w kontekście szerszej analizy. Z kolei zapis B$3 zablokowuje jedynie wiersz, co również nie jest zalecane w sytuacjach, gdy potrzebna jest stabilność zarówno w kolumnie, jak i w wierszu. W praktyce, użytkownicy muszą być świadomi, że stosowanie odpowiednich odwołań w arkuszach kalkulacyjnych jest kluczowe dla uzyskania dokładnych wyników. Możliwość zablokowania adresu komórki powinna być traktowana jako standardowa praktyka w każdej pracy z danymi, aby uniknąć błędów, które mogą mieć poważne konsekwencje w analizach i raportach.

Pytanie 6

W systemie Linux komenda tty pozwala na

A. zmianę aktywnego katalogu na katalog domowy użytkownika

B. wysłanie sygnału do zakończenia procesu

C. uruchomienie programu pokazującego zawartość pamięci operacyjnej

D. wyświetlenie identyfikatora terminala

Polecenie 'tty' w systemie Linux jest używane do wyświetlenia nazwy terminala, z którego aktualnie korzysta użytkownik. Terminal, w kontekście systemu operacyjnego, jest interfejsem, który pozwala na komunikację z systemem w sposób tekstowy. Użycie polecenia 'tty' zwraca ścieżkę do pliku urządzenia terminala powiązanego z sesją użytkownika. Przykładowo, gdy uruchomimy to polecenie w terminalu, możemy uzyskać wynik taki jak '/dev/pts/0', co oznacza, że korzystamy z wirtualnego terminala. To narzędzie może być przydatne w skryptach lub przy debugowaniu, aby upewnić się, z którego terminala wykonywane są komendy. W praktyce, wiedza na temat tego, jak identyfikować terminal, z którego korzysta użytkownik, jest kluczowa w kontekście zarządzania sesjami i uprawnieniami, zwłaszcza w środowiskach wieloużytkownikowych. Dobre praktyki sugerują, aby programiści i administratorzy systemów regularnie korzystali z polecenia 'tty' w celu monitorowania aktywności oraz diagnozowania potencjalnych problemów z sesjami terminalowymi.

Pytanie 7

Podczas instalacji systemu operacyjnego Linux należy wybrać odpowiedni typ systemu plików

A. NTFS 4

B. FAT32

C. NTFS 5

D. ReiserFS

Wybór systemu plików jest kluczowy przy instalacji systemu operacyjnego Linux, a odpowiedzi takie jak FAT32, NTFS 4 oraz NTFS 5 są nieodpowiednie w kontekście używania tego systemu operacyjnego. FAT32, choć szeroko stosowany w systemach Windows oraz urządzeniach przenośnych, nie obsługuje plików większych niż 4 GB, co stawia go w niekorzystnej pozycji, gdy w dzisiejszych czasach potrzeba przechowywania dużych plików jest powszechna. NTFS, będący systemem plików opracowanym przez Microsoft, jest zoptymalizowany dla systemów Windows i nie zapewnia pełnej kompatybilności oraz wsparcia dla funkcji specyficznych dla Linuxa. Choć NTFS 4 i NTFS 5 mogą być technicznie dostępne na platformie Linux, ich użycie jest ograniczone i często wiąże się z problemami z danymi oraz wydajnością. W praktyce, użytkownicy mogą napotkać trudności związane z dostępem do plików lub ich integracją z aplikacjami w Linuxie. Takie podejście może prowadzić do nieefektywnego zarządzania danymi oraz zwiększonego ryzyka utraty informacji, co w dłuższej perspektywie jest niekorzystne. Dobry wybór systemu plików na Linuxa, takiego jak ReiserFS, wpływa na stabilność, szybkość i niezawodność systemu operacyjnego, co jest niezbędne dla wydajnego działania aplikacji i serwerów.

Pytanie 8

Jakie urządzenie należy zastosować do pomiaru mocy zużywanej przez komputer?

A. watomierz

B. woltomierz

C. amperomierz

D. tester zasilaczy

Zdecydowanie dobry wybór z tym watomierzem. To urządzenie jest super do sprawdzania, ile mocy komputer tak naprawdę bierze, bo mierzy to w watach, co jest mega ważne, gdy chcemy wiedzieć, jak nasz sprzęt zużywa energię. Watomierz łączy pomiar napięcia i natężenia prądu, co pozwala dokładnie obliczyć moc czynną. Na przykład, możesz zobaczyć, ile energii komputer potrzebuje w różnych sytuacjach, co może pomóc w optymalizacji jego działania i wyborze odpowiedniego zasilacza. Fajnie też, jak przy zakupie watomierza zwrócisz uwagę na normy, takie jak IEC 62053, bo to zapewnia, że pomiar będzie dokładny i bezpieczny. Z mojego doświadczenia, takie pomiary są super przydatne, zwłaszcza jeśli chcesz mieć kontrolę nad wydatkami na prąd, co jest istotne zarówno dla domów, jak i dla firm.

Pytanie 9

Do akumulatora w jednostce ALU wprowadzono liczbę dziesiętną 253. Jak wygląda jej reprezentacja binarna?

A. 11110111

B. 11111001

C. 11111011

D. 11111101

W przypadku prób konwersji liczby dziesiętnej 253 na system binarny, niektóre z wybranych odpowiedzi mogą prowadzić do nieporozumień. Aby prawidłowo zrozumieć, dlaczego 11111001, 11111011 oraz 11110111 są błędnymi reprezentacjami, warto przyjrzeć się procesowi konwersji. Liczba dziesiętna 253 w binarnym systemie liczbowym składa się z 8 bitów, gdzie każdy bit reprezentuje potęgę liczby 2, począwszy od 2^0 aż do 2^7. Liczba 253 jest równa 128 + 64 + 32 + 16 + 8 + 4 + 1, co odpowiada binarnej reprezentacji 11111101. Wybór odpowiedzi 11111001 i 11111011 może wynikać z błędów w obliczeniach, takich jak niepoprawne dodanie potęg liczby 2 lub pominięcie pewnych bitów. Na przykład, 11111001 reprezentuje liczbę 121, co jest zdecydowanie zbyt małe, podczas gdy 11111011 odpowiada liczbie 187. Z kolei 11110111 odpowiada liczbie 247. Te typowe błędy myślowe, takie jak dezinformacja dotycząca potęg liczby 2 i ich sumowanie, mogą prowadzić do wybierania niewłaściwych odpowiedzi. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć fundamenty konwersji liczby oraz znać zasady, jakie rządzą systemem binarnym, aby uniknąć podobnych nieporozumień w przyszłości.

Pytanie 10

W przypadku wpisania adresu HTTP w przeglądarkę internetową pojawia się błąd "403 Forbidden", co oznacza, że

A. nie istnieje plik docelowy na serwerze

B. użytkownik nie ma uprawnień do dostępu do żądanego zasobu

C. karta sieciowa ma niepoprawnie przydzielony adres IP

D. wielkość przesyłanych danych przez klienta została ograniczona

W przypadku kodu błędu 403 Forbidden, mylenie go z innymi kodami odpowiedzi HTTP prowadzi do nieporozumień. Pierwszym błędnym założeniem jest to, że brak pliku docelowego na serwerze powoduje ten błąd, podczas gdy w rzeczywistości, jeśli plik nie istnieje, serwer zwróci kod 404 Not Found. Zatem, gdy użytkownik napotyka błąd 403, oznacza to, że żądany plik jest dostępny, ale dostęp do niego jest zablokowany. Kwestia nieprawidłowego adresu IP karty sieciowej również nie jest związana z kodem 403; ten błąd dotyczy uprawnień, a nie problemów z łącznością. Inna niepoprawna koncepcja dotyczy ograniczeń na wielkość wysyłanych danych przez klienta, które są związane z innymi kodami błędów, takimi jak 413 Payload Too Large, a nie 403. W rzeczywistości, przed podjęciem działań naprawczych, ważne jest zrozumienie, że kod 403 jest wynikiem polityki bezpieczeństwa lub konfiguracji serwera, a nie problemu technicznego z infrastrukturą sieciową. Ostatecznie, kluczowe jest, aby użytkownicy rozumieli, że błąd 403 wynika z braku autoryzacji, a nie z problemów z plikami czy łącznością sieciową.

Pytanie 11

Jak określa się technologię stworzoną przez firmę NVIDIA, która pozwala na łączenie kart graficznych?

A. ATI

B. CROSSFIRE

C. RAMDAC

D. SLI

Odpowiedzi takie jak ATI, RAMDAC czy CROSS FIRE są związane z innymi aspektami technologii graficznych, jednak nie odpowiadają na pytanie dotyczące technologii łączenia kart graficznych opracowanej przez NVIDIA. ATI to firma, która produkuje karty graficzne, a jej produkty konkurują z rozwiązaniami NVIDIA, ale sama w sobie nie jest technologią do łączenia kart. RAMDAC odnosi się do przetwornika cyfrowo-analogowego, który tłumaczy sygnały cyfrowe na analogowe dla monitorów. Ta technologia jest kluczowa dla wyświetlania obrazu, ale nie ma nic wspólnego z łączeniem kart graficznych, co może prowadzić do błędnego zrozumienia funkcji różnych komponentów w komputerze. Z kolei CROSS FIRE to technologia opracowana przez AMD, która pełni podobną rolę do SLI, ale jest stosowana w przypadku kart graficznych tej marki. Typowe błędy myślowe wynikają z pomylenia konkurencyjnych technologii oraz nieznajomości ich zastosowań. Zrozumienie, że każda z tych koncepcji odnosi się do różnych aspektów przetwarzania grafiki, pozwala uniknąć nieporozumień i prawidłowo identyfikować rozwiązania dostosowane do indywidualnych potrzeb użytkownika.

Pytanie 12

Na ilustracji przedstawiono diagram funkcjonowania

A. kontrolera USB

B. modemu

C. karty graficznej

D. karty dźwiękowej

Schemat przedstawia działanie karty dźwiękowej, co jest poprawną odpowiedzią. Karta dźwiękowa jest urządzeniem służącym do przetwarzania dźwięku w komputerze. Schemat ilustruje elementy takie jak DSP (Digital Signal Processor), przetworniki A/C (analogowo-cyfrowe) i C/A (cyfrowo-analogowe) oraz wzmacniacz audio. Współczesne karty dźwiękowe umożliwiają konwersję sygnałów analogowych na cyfrowe i odwrotnie, co jest niezbędne dla odtwarzania i nagrywania dźwięku. W praktyce oznacza to, że umożliwiają one podłączenie mikrofonu oraz głośników do komputera, przetwarzanie dźwięku na poziomie sprzętowym oraz jego miksowanie. Karty dźwiękowe mogą obsługiwać różne technologie, takie jak synteza FM czy Wave Table, co pozwala na generowanie realistycznych dźwięków. Ważnym aspektem jest również zgodność z standardami audio, co zapewnia wysoką jakość dźwięku i kompatybilność z różnorodnym oprogramowaniem. Karty dźwiękowe znajdują zastosowanie zarówno w profesjonalnych studiach nagrań, jak i w domowych komputerach do gier czy multimediów.

Pytanie 13

Która z macierzy RAID opiera się na replikacji dwóch lub więcej dysków twardych?

A. RAID 0

B. RAID 3

C. RAID 5

D. RAID 1

RAID 0, RAID 3 i RAID 5 to różne konfiguracje macierzy, które nie zapewniają replikacji danych w sposób, w jaki robi to RAID 1. RAID 0 jest skoncentrowany na zwiększeniu wydajności poprzez rozdzielenie danych pomiędzy co najmniej dwa dyski, co w efekcie prowadzi do braku redundancji. Oznacza to, że w przypadku uszkodzenia jednego z dysków, wszystkie dane zostaną utracone. Z kolei RAID 3 wykorzystuje dysk parzystości, co oznacza, że dane są dzielone, a dodatkowy dysk przechowuje informacje o parzystości, co poprawia bezpieczeństwo tylko w pewnym zakresie. Jednakże nie jest to rozwiązanie oparte na pełnej replikacji. RAID 5, podobnie jak RAID 3, wykorzystuje parzystość, lecz rozkłada ją na wszystkie dyski, co z kolei zwiększa wydajność odczytu, ale nie zapewnia pełnej kopii danych. Powoduje to, że w przypadku awarii jednego dysku system może kontynuować działanie, ale nie ma pełnej replikacji, jak w RAID 1. Typowym błędem w rozumieniu tych systemów jest mylenie zwiększonej wydajności z bezpieczeństwem, co może prowadzić do poważnych konsekwencji w przypadku awarii sprzętowej.

Pytanie 14

Według normy PN-EN 50174 maksymalna długość trasy kabla poziomego kategorii 6 pomiędzy punktem abonenckim a punktem rozdzielczym w panelu krosowym wynosi

A. 150 m

B. 90 m

C. 110 m

D. 100 m

Maksymalne długości kabli poziomych mają kluczowe znaczenie dla zapewnienia jakości transmisji danych w sieciach LAN. Odpowiedzi 150 m, 110 m i 100 m są niepoprawne, ponieważ nie uwzględniają specyfikacji podanych w normie PN-EN 50174. Wybór dłuższych długości może wydawać się logiczny z perspektywy rozszerzalności infrastruktury, jednak w praktyce prowadzi do znaczących problemów z jakością sygnału. Długości przekraczające 90 m mogą skutkować zwiększoną attenuacją sygnału, co prowadzi do zakłóceń, opóźnień w transmisji oraz spadków wydajności całej sieci. Zbyt długi kabel może także stwarzać trudności w konfiguracji oraz zarządzaniu siecią, co w efekcie zwiększa koszty operacyjne. Warto zrozumieć, że standardy takie jak PN-EN 50174 są wynikiem wieloletnich badań i doświadczeń branżowych, które mają na celu minimalizację problemów związanych z instalacjami kablowymi. Dlatego też, aby uniknąć typowych pomyłek, należy stosować się do wskazanych wytycznych, a także dbać o jakość materiałów i wykonania instalacji, co bezpośrednio przekłada się na niezawodność i efektywność systemów komunikacyjnych.

Pytanie 15

Optyczna rozdzielczość to jeden z atrybutów

A. skanera

B. monitora

C. modemu

D. drukarki

Rozdzielczość optyczna to kluczowy parametr skanera, który definiuje, jak dokładnie urządzenie potrafi uchwycić szczegóły obrazu. Mierzy się ją w punktach na cal (dpi - dots per inch) i określa liczbę punktów, które skaner może zarejestrować w jednym calu. Wyższa rozdzielczość oznacza większą liczbę zarejestrowanych pikseli, co przekłada się na lepszą jakość zeskanowanego obrazu. Przykładowo, skanery o rozdzielczości 300 dpi są wystarczające do zeskanowania dokumentów tekstowych, podczas gdy skanery o rozdzielczości 1200 dpi lub wyższej są używane do archiwizacji zdjęć oraz skanowania materiałów, gdzie szczegóły są kluczowe, takich jak obrazy artystyczne. W kontekście standardów branżowych, organizacje takie jak ISO (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna) zalecają określone rozdzielczości do różnych zastosowań, co stanowi dobą praktykę w dziedzinie skanowania dokumentów oraz archiwizacji.

Pytanie 16

Jakie właściwości charakteryzują pojedyncze konto użytkownika w systemie Windows Serwer?

A. maksymalna objętość pojedynczego pliku, który użytkownik może zapisać na serwerowym dysku

B. maksymalna objętość pulpitu użytkownika

C. maksymalna objętość profilu użytkownika

D. numer telefonu, na który serwer powinien oddzwonić w razie nawiązania połączenia telefonicznego przez tego użytkownika

W analizowanych odpowiedziach znajdują się różne nieporozumienia dotyczące cech kont użytkowników w systemie Windows Server. W szczególności, maksymalna wielkość pojedynczego pliku, jaką użytkownik może zapisać na dysku serwera, nie jest specyfiką konta użytkownika, lecz wynikiem ustawień systemu plików oraz polityk bezpieczeństwa, które są stosowane w danym środowisku. W kontekście serwerów Windows, te parametry są regulowane przez system operacyjny, a nie przez indywidualne konta użytkowników. Dodatkowo, maksymalna wielkość profilu użytkownika, choć istotna, nie jest bezpośrednio powiązana z podstawową funkcjonalnością i identyfikacją konta w systemie. Profile użytkowników są zarządzane przez system, który ustala limity i zarządza przestrzenią potrzebną na dane użytkownika. Podobnie, maksymalna wielkość pulpitu użytkownika jest pojęciem dość nieprecyzyjnym, ponieważ pulpity są z reguły statyczne i nie mają ograniczeń w kontekście przechowywania, a jedynie w kontekście ilości aplikacji, które mogą być jednocześnie uruchomione. Te błędne interpretacje mogą prowadzić do nieporozumień, które w praktyce skutkują niewłaściwą konfiguracją kont użytkowników oraz ograniczeniem ich efektywności w codziennej pracy. Właściwe zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla administratorów systemów, którzy muszą zarządzać kontami użytkowników w sposób, który maksymalizuje ich wydajność i bezpieczeństwo.

Pytanie 17

Programem, który pozwala na zdalne monitorowanie działań użytkownika w sieci lokalnej lub przejęcie pełnej kontroli nad zdalnym komputerem, jest

A. CPU-Z

B. NSlookup

C. Recuva

D. RealVNC

NSlookup jest narzędziem służącym do zapytań DNS, pozwalającym na uzyskiwanie informacji o domenach oraz ich odpowiednikach IP. Pomocne jest w diagnostyce problemów z DNS, ale nie ma funkcji zdalnego dostępu ani kontroli zdalnych maszyn. Użytkownicy mogą mylić NSlookup z narzędziami zdalnego dostępu z powodu podobieństw w zastosowaniach sieciowych, jednak jego funkcjonalność jest znacznie bardziej ograniczona. Recuva to program zaprojektowany do odzyskiwania utraconych plików z dysków twardych lub nośników pamięci, a jego zastosowanie nie ma nic wspólnego z zdalnym dostępem. Pomyłka może wynikać z nieznajomości specyfikacji programów i ich funkcji, co prowadzi do niewłaściwych konkluzji na temat ich zastosowania. CPU-Z to narzędzie do zbierania informacji o sprzęcie komputerowym, w tym o procesorze, płycie głównej czy pamięci RAM. Choć przydatne dla użytkowników chcących zrozumieć swój sprzęt, nie oferuje żadnych funkcji do zdalnego dostępu. Kluczowe jest zrozumienie różnic między tymi narzędziami, aby właściwie dobierać je do swoich potrzeb oraz uniknąć nieporozumień wynikających z niewłaściwego zastosowania oprogramowania.

Pytanie 18

Norma opisująca standard transmisji Gigabit Ethernet to

A. IEEE 802.3u

B. IEEE 802.3x

C. IEEE 802.3i

D. IEEE 802.3ab

Odpowiedzi IEEE 802.3i, IEEE 802.3u oraz IEEE 802.3x nie są odpowiednie w kontekście pytania o standard Gigabit Ethernet. Standard IEEE 802.3i definiuje 10BASE-T, co oznacza Ethernet o prędkości 10 Mbit/s, działający na skrętkach miedzianych, ale zdecydowanie nie spełnia wymagań dotyczących Gigabit Ethernet. Z kolei IEEE 802.3u dotyczy standardu Fast Ethernet, który operuje z prędkością 100 Mbit/s. Oznacza to, że obydwa te standardy są znacznie wolniejsze od Gigabit Ethernet i nie mogą być stosowane w aplikacjach wymagających szybszej transmisji danych. Z kolei standard IEEE 802.3x odnosi się do funkcji kontroli przepływu w Ethernet, co jest istotne do zarządzania przeciążeniem w sieciach, ale nie definiuje prędkości transmisji, jak w przypadku Gigabit Ethernet. Zrozumienie tych standardów jest istotne dla projektowania i zarządzania sieciami, jednak mylenie ich z IEEE 802.3ab prowadzi do błędnych wniosków o możliwościach i zastosowaniach. Kluczowe jest, aby zawsze odnosić się do specyfikacji danego standardu, aby prawidłowo określić jego zastosowanie i wydajność w kontekście infrastruktury sieciowej.

Pytanie 19

Jaką maksymalną liczbę adresów można przypisać urządzeniom w sieci 10.0.0.0/22?

A. 1022 adresy

B. 512 adresów

C. 510 adresów

D. 1024 adresy

W analizie błędnych odpowiedzi warto zauważyć, że niektóre z nich wynikają z nieporozumień dotyczących zasad obliczania dostępnych adresów IP w danej sieci. Odpowiedzi, które sugerują liczbę 512 adresów, wynikają z błędnego zrozumienia maski podsieci. Maska /22 jest często mylona z maską /23, która rzeczywiście daje 512 adresów, co prowadzi do zamieszania w obliczeniach. Inna odpowiedź, która proponuje 510 adresów, również jest nieprawidłowa, ponieważ jest wynikiem pomyłki w obliczeniach, gdzie ktoś mógłby odjąć dodatkowy adres, nie uwzględniając prawidłowego schematu rezerwacji adresów. Warto pamiętać, że każda sieć wymaga zrozumienia, że dwa adresy są zawsze zarezerwowane, co jest kluczowe w kontekście tworzenia efektywnych i funkcjonalnych schematów adresowania. Wprowadzenie takiego myślenia w praktyce pozwala na lepsze zarządzanie IP oraz uniknięcie konfliktów, co jest istotne w dużych środowiskach sieciowych. Dlatego ważne jest, aby dobrze rozumieć podstawowe zasady adresacji IP i maskowania, aby uniknąć typowych błędów i nieporozumień, które mogą prowadzić do niskiej wydajności sieci lub problemów z komunikacją.

Pytanie 20

Aby nagrać dane na nośniku przedstawionym na ilustracji, konieczny jest odpowiedni napęd

A. Blu-ray

B. DVD-R/RW

C. HD-DVD

D. CD-R/RW

Odpowiedzi takie jak DVD-R/RW czy CD-R/RW wskazują na formaty które mają znacznie mniejszą pojemność i są oparte na starszych technologiach wykorzystujących czerwony laser. DVD-R/RW z maksymalną pojemnością 4.7 GB oraz CD-R/RW z pojemnością 700 MB są niewystarczające dla danych które można przechowywać na płycie Blu-ray. HD-DVD to inny format wysokiej rozdzielczości który konkurował z Blu-ray lecz nie zyskał szerokiej akceptacji na rynku. Decyzja o użyciu odpowiedniego napędu zależy od rodzaju płyty i jej specyfikacji technologicznej. Blu-ray wykorzystuje niebieski laser o krótszej długości fali pozwalający na większą gęstość zapisu co jest kluczowe dla obsługi płyt o dużej pojemności. Błędne przekonanie że starsze napędy mogą obsługiwać nowsze formaty wynika z nieznajomości różnic technologicznych między tymi standardami. Ważne jest aby zrozumieć że wybór odpowiedniego sprzętu do zapisu i odczytu danych determinuje jakość i efektywność pracy z różnymi formatami optycznych nośników danych. Inwestycja w technologię Blu-ray jest uzasadniona w kontekście rosnących potrzeb dotyczących przechowywania i archiwizacji danych w branży multimedialnej i IT co czyni ją wysoce pożądaną w nowoczesnych zastosowaniach.

Pytanie 21

Który z zapisów stanowi pełną formę maski z prefiksem 25?

A. 255.255.255.192

B. 255.255.255.0

C. 255.255.255.128

D. 255.255.0.0

Zarówno odpowiedź 255.255.0.0, 255.255.255.0, jak i 255.255.255.192 są błędne w kontekście pytania o pełną maskę o prefiksie 25. W przypadku 255.255.0.0, mamy do czynienia z maską o prefiksie 16, co oznacza, że tylko 16 bitów jest używanych do identyfikacji sieci, a pozostałe 16 bitów pozwala na alokację hostów. Tak szeroka maska nie jest odpowiednia dla sieci o prefiksie 25, w której to liczba dostępnych adresów IP dla hostów jest dużo mniejsza. Z kolei odpowiedź 255.255.255.0 ma prefiks 24, co oznacza, że 24 bity są zarezerwowane dla identyfikacji sieci, a jedynie 8 bitów dla hostów. W rzeczywistości pozwala to na utworzenie 256 adresów, z czego 254 są dostępne dla hostów - znacznie więcej, niż potrzeba w przypadku podsieci z prefiksem 25. Odpowiedź 255.255.255.192 również jest niepoprawna, jako że odpowiada prefiksowi 26, co oznacza, że 26 bitów jest przeznaczone na identyfikację sieci, dając możliwość utworzenia tylko 64 adresów IP, z czego 62 mogą być przypisane hostom. Warto zauważyć, że powszechnym błędem jest mylenie wartości prefiksu i maski podsieci, co prowadzi do nieodpowiedniego planowania adresacji IP w sieciach komputerowych. Zrozumienie tych podstawowych różnic jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania infrastrukturą sieciową.

Pytanie 22

Uruchomienie systemu Windows jest niemożliwe z powodu awarii oprogramowania. W celu przeprowadzenia jak najmniej inwazyjnej diagnostyki i usunięcia tej usterki, zaleca się

A. przeprowadzenie wymiany komponentów

B. przeprowadzenie diagnostyki komponentów

C. wykonanie reinstalacji systemu Windows

D. uruchomienie komputera w trybie awaryjnym

Uruchomienie komputera w trybie awaryjnym jest jedną z najskuteczniejszych metod diagnozowania problemów z systemem operacyjnym Windows, zwłaszcza w sytuacjach, gdy system nie uruchamia się poprawnie z powodu usterki programowej. Tryb awaryjny włącza system Windows w minimalnej konfiguracji, co oznacza, że załadowane są jedynie podstawowe sterowniki i usługi. Dzięki temu można zidentyfikować, czy problem wynika z konfliktów z oprogramowaniem lub niewłaściwych ustawień. Przykładowo, jeśli nowo zainstalowane oprogramowanie lub aktualizacja systemu spowodowały awarię, uruchomienie w trybie awaryjnym umożliwi odinstalowanie takich komponentów bez ryzyka uszkodzenia systemu. Dodatkowo, w tym trybie można wykonać skanowanie systemu w poszukiwaniu wirusów lub złośliwego oprogramowania, które mogłyby być przyczyną problemów. Warto również pamiętać, że standardy diagnostyki informatycznej sugerują stosowanie trybu awaryjnego jako pierwszego kroku w przypadku awarii, co czyni go istotnym narzędziem w arsenale każdego technika komputerowego.

Pytanie 23

Thunderbolt stanowi interfejs

A. szeregowy, asynchroniczny, bezprzewodowy

B. równoległy, dwukanałowy, dwukierunkowy, bezprzewodowy

C. szeregowy, dwukanałowy, dwukierunkowy, przewodowy

D. równoległy, asynchroniczny, przewodowy

Odpowiedzi sugerujące, że Thunderbolt mógłby być interfejsem równoległym, które klasyfikują go jako asynchroniczny lub bezprzewodowy, są nieprawidłowe. Równoległe interfejsy przesyłają wiele bitów jednocześnie, co w praktyce jest mniej efektywne w kontekście dzisiejszych wysokich prędkości transferu, ponieważ występują ograniczenia związane z crosstalkiem i synchronizacją sygnału. Podczas gdy niektóre starsze technologie, jak USB 2.0, mogły wykorzystywać architekturę równoległą, nowoczesne standardy dążą do uproszczenia i zwiększenia wydajności, co prowadzi do preferencji dla interfejsów szeregowych. Asynchroniczność natomiast sugeruje brak synchronizacji między urządzeniami, co w przypadku Thunderbolt jest sprzeczne z jego architekturą, gdzie każda transmisja jest ściśle synchronizowana, co zapewnia wysoki poziom integralności danych. Ponadto, bezprzewodowe przesyłanie danych, takie jak w przypadku Wi-Fi, nie oferuje tej samej przepustowości ani stabilności, co przewodowe połączenia, zwłaszcza w kontekście profesjonalnych zastosowań, gdzie opóźnienia i zakłócenia mogą mieć krytyczne znaczenie. W związku z tym, w przypadku zastosowań wymagających dużej przepustowości, takich jak edycja multimediów, preferowane są interfejsy przewodowe, takie jak Thunderbolt, które wyposażone są w technologie zapewniające zarówno wysoką szybkość, jak i niezawodność, co czyni je standardem branżowym w wielu zastosowaniach.

Pytanie 24

Z jaką minimalną efektywną częstotliwością taktowania mogą działać pamięci DDR2?

A. 533 MHz

B. 233 MHz

C. 333 MHz

D. 800 MHz

Pamięci DDR2, zgodnie z ich specyfikacją, mają minimalną efektywną częstotliwość taktowania wynoszącą 533 MHz. Oznacza to, że aby pamięć DDR2 działała prawidłowo, musi być taktowana przynajmniej z tą częstotliwością. W praktyce, pamięci DDR2 są projektowane z myślą o wydajności w zastosowaniach takich jak komputery osobiste, serwery czy urządzenia mobilne. Wykorzystanie pamięci DDR2 z częstotliwością 533 MHz pozwala na osiągnięcie transferu danych na poziomie około 4,3 GB/s, co jest wystarczające dla wielu zastosowań multimedialnych i biurowych. W przypadku wyższych taktowań, jak 800 MHz, pamięci DDR2 mogą osiągać jeszcze większe prędkości transferu, ale podstawowe wsparcie dla 533 MHz jest kluczowe dla kompatybilności z wieloma systemami. Pamięci DDR2, w przeciwieństwie do swojego poprzednika - DDR, oferują niższe zużycie energii oraz poprawioną wydajność, co czyni je odpowiednim rozwiązaniem dla nowoczesnych komputerów.

Pytanie 25

Jaką licencję musi mieć oprogramowanie, aby użytkownik mógł wprowadzać w nim zmiany?

A. BOX

B. FREEWARE

C. GNU GPL

D. MOLP

Licencja GNU GPL (General Public License) jest jedną z najpopularniejszych licencji open source, która daje użytkownikom prawo do modyfikowania oprogramowania. Użytkownicy mogą nie tylko zmieniać kod źródłowy, ale także rozpowszechniać modyfikacje, pod warunkiem, że również udostępnią je na tych samych zasadach. Dzięki temu, wspólnoty programistów mogą współpracować nad poprawą oprogramowania oraz jego dostosowaniem do własnych potrzeb. W praktyce, wiele projektów opartych na GNU GPL, takich jak system operacyjny Linux, korzysta z modyfikacji dokonywanych przez różne grupy programistów, co prowadzi do szybszego rozwoju i innowacji. Podobne zasady promują ideę otwartego oprogramowania, gdzie współpraca i dzielenie się wiedzą są kluczowe. Dobrą praktyką jest również zapewnienie pełnej przejrzystości kodu, co pozwala na audyt i kontrolę bezpieczeństwa. Licencja ta jest zgodna z zasadami Free Software Foundation, co podkreśla jej znaczenie w świecie oprogramowania wolnego i otwartego.

Pytanie 26

System limitów dyskowych, umożliwiający kontrolowanie wykorzystania zasobów dyskowych przez użytkowników, nazywany jest

A. release

B. spool

C. management

D. quota

Wybór odpowiedzi, która nie odnosi się do mechanizmu limitów dyskowych, może wynikać z nieporozumienia dotyczącego terminologii używanej w zarządzaniu systemami informatycznymi. Odpowiedź 'spool' odnosi się do procesu buforowania danych, co ma zastosowanie w kontekście drukowania lub zarządzania zadaniami w kolejkach, ale nie ma związku z kontrolą wykorzystania przestrzeni dyskowej. Można to mylnie interpretować jako zarządzanie zasobami, ale w rzeczywistości jest to zupełnie inny proces, który nie dotyczy limitów. Odpowiedź 'release' często oznacza uwolnienie zasobów lub zakończenie procesu, co również nie ma zastosowania w kontekście limitów dyskowych. 'Management' to termin ogólny, który odnosi się do szerszego zarządzania zasobami, ale nie precyzuje konkretnego mechanizmu jak 'quota', co prowadzi do nieprecyzyjnego rozumienia tematu. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie różnych terminów technicznych, co może prowadzić do nieefektywnego zarządzania zasobami w systemach informatycznych. Zrozumienie różnicy pomiędzy tymi pojęciami jest niezbędne dla efektywnego administrowania systemami oraz dla wdrażania najlepszych praktyk w zarządzaniu przestrzenią dyskową.

Pytanie 27

Aby podłączyć kabel w module Keystone, jakie narzędzie należy zastosować?

A. bit imbusowy

B. narzędzie ręczne do zaciskania

C. narzędzie uderzeniowe

D. wkrętak typu Torx

Praska ręczna, wkrętak typu Torx oraz bit imbusowy to narzędzia, które mogą być używane w różnych kontekstach związanych z instalacjami elektrycznymi i datowymi, ale nie są one właściwe do podłączenia kabli w module Keystone. Użycie praski ręcznej, choć może wydawać się logiczne, nie zapewnia odpowiedniej precyzji i może prowadzić do uszkodzenia kabli lub modułu. Praska służy zazwyczaj do zaciskania wtyków RJ-45 na końcówkach kabli, a więc nie jest przeznaczona do efektywnego wpinania przewodów w moduł Keystone, który wymaga zastosowania narzędzia uderzeniowego. Co więcej, wkrętak typu Torx oraz bit imbusowy są narzędziami stosowanymi do montażu lub demontażu elementów przykręcanych, ale nie mają zastosowania w kontekście podłączania kabli. Powszechnym błędem jest mylenie różnych narzędzi ze względu na ich zastosowanie, co może prowadzić do niewłaściwych decyzji w trakcie instalacji. Właściwe podejście do wyboru narzędzi jest kluczowe dla uzyskania trwałych i bezpiecznych połączeń, dlatego zaleca się stosowanie narzędzi zgodnych z zaleceniami producentów oraz standardami branżowymi.

Pytanie 28

W systemie Windows zastosowanie przedstawionego polecenia spowoduje chwilową zmianę koloru

A. tła okna wiersza poleceń

B. tła oraz czcionek okna Windows

C. paska tytułowego okna Windows

D. czcionki wiersza poleceń

Wiesz, polecenie color w Windows to naprawdę fajna sprawa, bo pozwala zmieniać kolory tekstu i tła w wierszu poleceń. Jak chcesz tego użyć, to wystarczy, że wpiszesz dwie cyfry szesnastkowe. Pierwsza to tło, a druga to kolor tekstu. Na przykład, jak wpiszesz color 1, to tekst będzie niebieski na czarnym tle, bo 1 to wartość szesnastkowa odpowiadająca tym kolorom. Pamiętaj, że to tylko tymczasowa zmiana – jak zamkniesz okno, to wróci do domyślnych ustawień. Z mojego doświadczenia, to polecenie jest mega przydatne w różnych skryptach, bo pozwala lepiej oznaczyć różne etapy czy poziomy logów. Dzięki kolorom łatwiej się ogarnąć, co skrypt teraz robi. Zresztą, jak użyjesz polecenia color bez żadnych argumentów, to wrócisz do domyślnych kolorów. Naprawdę warto to mieć na uwadze podczas pracy w wierszu poleceń!

Pytanie 29

Zarządzaniem czasem procesora dla różnych zadań zajmuje się

A. pamięć RAM.

B. system operacyjny.

C. chipset.

D. cache procesora.

System operacyjny odgrywa kluczową rolę w zarządzaniu zasobami komputera, w tym przydzielaniu czasu procesora poszczególnym zadaniom. Odpowiada za efektywne zarządzanie wielozadaniowością, co oznacza, że może jednocześnie obsługiwać wiele procesów. Dzięki algorytmom planowania, system operacyjny decyduje, które zadanie powinno uzyskać dostęp do procesora w danym momencie, co jest kluczowe dla wydajności i responsywności systemu. Na przykład, w systemie Windows używany jest algorytm o nazwie 'Round Robin', który zapewnia, że każde zadanie dostaje równą ilość czasu na wykonanie. Praktyczne zastosowanie tej technologii można zauważyć w codziennym użytkowaniu komputera, gdzie użytkownicy mogą jednocześnie korzystać z przeglądarki, edytora tekstu i aplikacji komunikacyjnej bez zauważalnych opóźnień. Standardowe dobre praktyki obejmują również monitorowanie wykorzystania procesora w narzędziach systemowych, co pozwala na optymalizację wydajności i szybsze rozwiązywanie problemów. Współczesne systemy operacyjne, takie jak Linux, także stosują zaawansowane techniki zarządzania wieloma rdzeniami procesora, co jeszcze bardziej zwiększa efektywność pracy.

Pytanie 30

Aby uporządkować dane pliku na dysku twardym, zapisane w klastrach, które nie sąsiadują ze sobą, tak aby znajdowały się w sąsiadujących klastrach, należy przeprowadzić

A. program scandisk

B. program chkdsk

C. oczyszczanie dysku

D. defragmentację dysku

Defragmentacja dysku to proces, który reorganizuje dane na dysku twardym w taki sposób, aby pliki zajmowały sąsiadujące ze sobą klastrów, co znacząco zwiększa wydajność systemu. W miarę jak pliki są tworzone, modyfikowane i usuwane, mogą one być zapisywane w różnych, niesąsiadujących ze sobą lokalizacjach. To prowadzi do fragmentacji, co z kolei powoduje, że głowica dysku musi przemieszczać się w różne miejsca, aby odczytać pełny plik. Defragmentacja eliminuje ten problem, co skutkuje szybszym dostępem do danych. Przykładowo, regularne przeprowadzanie defragmentacji na komputerach z systemem Windows, zwłaszcza na dyskach HDD, może poprawić czas ładowania aplikacji i systemu operacyjnego, jak również zwiększyć ogólną responsywność laptopa lub komputera stacjonarnego. Warto pamiętać, że w przypadku dysków SSD defragmentacja nie jest zalecana z powodu innej architektury działania, która nie wymaga reorganizacji danych w celu poprawy wydajności. Zamiast tego, w SSD stosuje się technologię TRIM, która zarządza danymi w inny sposób.

Pytanie 31

Czym jest kopia różnicowa?

A. kopiowaniem wyłącznie plików, które zostały zmienione od utworzenia ostatniej kopii pełnej

B. kopiowaniem jedynie tej części plików, która została dodana od momentu stworzenia ostatniej kopii pełnej

C. kopiowaniem jedynie tych plików, które zostały stworzone lub zmodyfikowane od momentu wykonania ostatniej kopii pełnej

D. kopiowaniem tylko plików, które powstały od ostatniej kopii pełnej

Kopia różnicowa polega na kopiowaniu plików, które zostały utworzone lub zmienione od czasu ostatniej pełnej kopii zapasowej. To podejście ma kluczowe znaczenie w zarządzaniu danymi, ponieważ pozwala na oszczędność czasu i miejsca na dysku, eliminując potrzebę wielokrotnego kopiowania tych samych danych. W praktyce, po wykonaniu pełnej kopii zapasowej, system śledzi zmiany dokonywane w plikach, co umożliwia późniejsze zidentyfikowanie tych, które wymagają aktualizacji. Na przykład, jeśli pełna kopia zapasowa została wykonana w poniedziałek, a użytkownik dodał nowe pliki oraz zmodyfikował istniejące w ciągu tygodnia, to w sobotę kopia różnicowa obejmie tylko te pliki, które zostały zmienione lub dodane od poniedziałku. Taki model pozwala na szybkie przywracanie danych: w przypadku utraty informacji, wystarczy przywrócić najnowszą pełną kopię i stosować kolejne kopie różnicowe. Warto zaznaczyć, że standardy dotyczące kopii zapasowych, takie jak ISO 27001, podkreślają znaczenie regularnych kopi zapasowych, aby zapewnić integralność i dostępność danych.

Pytanie 32

Magistrala PCI-Express do przesyłania danych stosuje metodę komunikacyjną

A. asynchroniczną Simplex

B. asynchroniczną Full duplex

C. synchroniczną Half duplex

D. synchroniczną Full duplex

Odpowiedzi, które wskazują na metodę komunikacji synchronicznej lub półdupleksowej, są nieprawidłowe, ponieważ nie oddają rzeczywistej specyfiki magistrali PCI-Express. Synchroniczna komunikacja wymaga, aby zarówno nadajnik, jak i odbiornik były zsynchronizowane co do czasu, co w praktyce może prowadzić do opóźnień w transmisji, szczególnie w środowisku z wieloma urządzeniami. W przypadku magistrali PCIe, asynchroniczny sposób działania pozwala na większą elastyczność i lepsze wykorzystanie dostępnej przepustowości. Dodatkowo, odpowiedzi sugerujące sposób półdupleksowy, który zezwala na komunikację tylko w jednym kierunku w danym czasie, są nieaktualne i niezgodne z architekturą PCIe. Tego typu podejście ograniczałoby wydajność, co byłoby nieadekwatne do współczesnych potrzeb technologicznych. Również koncepcja simplex, która umożliwia przesył danych tylko w jednym kierunku, jest w kontekście PCIe całkowicie nieadekwatna. Współczesne aplikacje wymagają nieprzerwanego przepływu informacji, co czyni asynchroniczną komunikację Full duplex kluczowym elementem w architekturze PCIe. Typowe błędy myślowe związane z wyborem odpowiedzi mogą wynikać z nieuzupełnionej wiedzy na temat różnicy pomiędzy różnymi metodami komunikacji oraz ich wpływu na wydajność systemów komputerowych. Użytkownicy powinni być świadomi, że zrozumienie tych podstawowych pojęć jest niezbędne do skutecznej oceny nowoczesnych technologii oraz ich odpowiednich zastosowań.

Pytanie 33

Kasety z drukarek po zakończeniu użytkowania powinny zostać

A. wrzucone do pojemnika na odpady komunalne

B. dostarczone do firmy zajmującej się utylizacją takich odpadów

C. przekazane do urzędu ochrony środowiska

D. wyrzucone do pojemnika przeznaczonego na plastik

Wybór opcji polegającej na przekazaniu zużytych kaset do firmy utylizującej tego typu odpady jest zgodny z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania odpadami. Firmy te posiadają odpowiednie licencje i technologie do bezpiecznej utylizacji oraz recyklingu materiałów, takich jak tusz i plastik, które mogą być szkodliwe dla środowiska, jeśli są niewłaściwie usuwane. Zgodnie z regulacjami prawnymi, odpady elektroniczne i ich komponenty powinny być przetwarzane przez wyspecjalizowane podmioty, które zapewniają, że materiały te są poddawane bezpiecznym procesom recyklingu, zmniejszając tym samym negatywny wpływ na środowisko. Przykładem może być współpraca z lokalnymi punktami zbiórki, które organizują zbiórki e-odpadów, a także z producentami sprzętu, którzy często oferują programy zwrotu starych kaset. Taka praktyka nie tylko sprzyja ochronie środowiska, ale także wspiera zrównoważony rozwój i pozytywnie wpływa na wizerunek firmy jako odpowiedzialnej społecznie.

Pytanie 34

Jakie polecenie w systemie Linux pozwala na zarządzanie uprawnieniami do plików oraz katalogów?

A. adduser

B. gedit

C. chmod

D. mkdir

Wybór polecenia gedit, mkdir lub adduser jako metody przydzielania praw do plików i katalogów świadczy o pewnym nieporozumieniu dotyczącego funkcji tych narzędzi w systemie Linux. Gedit to edytor tekstu, który służy do tworzenia i edycji plików tekstowych, a nie do zarządzania ich uprawnieniami. Użytkownik może za jego pomocą edytować zawartość pliku, ale nie ma możliwości modyfikacji uprawnień dostępu przy użyciu tego narzędzia. Z drugiej strony, mkdir jest poleceniem służącym do tworzenia nowych katalogów, co również nie ma związku z ustawianiem uprawnień do istniejących plików czy katalogów. Natomiast adduser to narzędzie do zarządzania użytkownikami w systemie, które pozwala na dodawanie nowych użytkowników, ale nie ma ono zastosowania w kontekście edytowania uprawnień dostępu do plików. Wybierając jedną z tych odpowiedzi, można pomylić funkcje podstawowych poleceń systemowych, co jest częstym błędem wśród nowych użytkowników systemu Linux. Ważne jest zrozumienie, że zarządzanie prawami dostępu wymaga konkretnego polecenia, które jest dedykowane do tego celu, jak 'chmod', a nie narzędzi do edycji tekstu, zarządzania katalogami czy użytkownikami.

Pytanie 35

W systemie Windows Server narzędzie, które pozwala na zarządzanie zasadami grupowymi, to

A. Menedżer procesów

B. Konsola GPMC

C. Panel kontrolny

D. Serwer DNS

Panel sterowania, Menedżer zadań oraz Serwer DNS to narzędzia, które nie są przeznaczone do zarządzania zasadami grupy w systemie Windows Server, co prowadzi do nieporozumień w zakresie zarządzania politykami w środowisku IT. Panel sterowania to interfejs użytkownika, który umożliwia m.in. konfigurację ustawień systemowych, ale nie posiada funkcji związanych z zarządzaniem GPO. Menedżer zadań służy do monitorowania i zarządzania uruchomionymi procesami oraz wydajnością, natomiast Serwer DNS odpowiada za rozwiązywanie nazw domenowych na adresy IP, co jest całkiem inną funkcjonalnością. Wiele osób może mylnie zakładać, że te narzędzia mogą spełniać funkcje związane z politykami grupy, jednak nie mają one zintegrowanej funkcjonalności do tworzenia, edytowania ani zarządzania zasadami grupy, co jest kluczowe dla efektywnego zarządzania infrastrukturą IT. Takie błędy myślowe mogą prowadzić do nieefektywnego zarządzania bezpieczeństwem i konfiguracjami w organizacji, co może z kolei skutkować lukami w zabezpieczeniach oraz trudnościami w utrzymaniu zgodności z regulacjami branżowymi. Z tego powodu, dla administratorów kluczowe jest zrozumienie różnicy pomiędzy tymi narzędziami a GPMC, aby właściwie wykorzystywać zasoby systemowe.

Pytanie 36

Dokument służący do zaprezentowania oferty cenowej dla inwestora dotyczącej wykonania robót instalacyjnych sieci komputerowej, to

A. specyfikacja techniczna

B. kosztorys ukryty

C. kosztorys ofertowy

D. spis prac

Kosztorys ofertowy jest dokumentem, którego celem jest przedstawienie inwestorowi oferty cenowej na wykonanie określonych robót, w tym przypadku instalatorskich sieci komputerowej. W przeciwieństwie do innych dokumentów, takich jak przedmiar robót czy specyfikacja techniczna, kosztorys ofertowy łączy w sobie zarówno szczegółową wycenę, jak i opis zakresu prac, co czyni go kluczowym narzędziem w procesie przetargowym. Kosztorys ofertowy powinien zawierać nie tylko ceny jednostkowe i całkowite, ale również informacje o zastosowanych materiałach, technologii wykonania oraz harmonogramie prac. Przykładem zastosowania kosztorysu ofertowego w praktyce może być sytuacja, w której wykonawca przygotowuje ofertę na budowę infrastruktury sieciowej w nowym biurowcu. W takim przypadku dokładne oszacowanie kosztów oraz przedstawienie szczegółów realizacji może zdecydować o przyznaniu zlecenia. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, kosztorys ofertowy powinien być sporządzony zgodnie z obowiązującymi normami, takimi jak PN-ISO 9001, co zapewni jego przejrzystość i profesjonalizm.

Pytanie 37

Aby stworzyć las w strukturze katalogów AD DS (Active Directory Domain Services), konieczne jest utworzenie przynajmniej

A. trzech drzew domeny

B. jednego drzewa domeny

C. dwóch drzew domeny

D. czterech drzew domeny

Aby utworzyć las w strukturze katalogowej Active Directory Domain Services (AD DS), wystarczy stworzyć jedno drzewo domeny. Las składa się z jednego lub więcej drzew, które mogą dzielić wspólną schematykę i konfigurację. Przykładowo, w organizacji z różnymi działami, każdy dział może mieć swoje drzewo domeny, ale wszystkie one będą częścią jednego lasu. Dzięki temu możliwe jest efektywne zarządzanie zasobami oraz dostępem użytkowników w całej organizacji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania środowiskami IT. W praktyce, organizacje często tworzą jedną główną domenę, a następnie rozwijają ją o kolejne jednostki organizacyjne lub drzewa, gdy zajdzie taka potrzeba. To podejście pozwala na elastyczne zarządzanie strukturą katalogową w miarę rozwoju firmy i zmieniających się warunków biznesowych.

Pytanie 38

Procesory AMD z gniazdem AM2+ będą prawidłowo funkcjonować na płycie głównej, która ma podstawkę socket

A. AM2

B. AM3+

C. AM3

D. FM2

Odpowiedź AM2 jest poprawna, ponieważ procesory AMD z gniazdem AM2+ są kompatybilne z płytami głównymi wyposażonymi w podstawkę AM2. Złącze AM2+ wprowadza większe możliwości w zakresie wydajności, ale wciąż jest wstecznie kompatybilne z AM2. W praktyce oznacza to, że użytkownicy mogą zainstalować procesor AM2+ na płycie głównej obsługującej AM2, co pozwala na dalsze wykorzystanie istniejącego sprzętu bez potrzeby wymiany całej platformy. Dobrą praktyką jest sprawdzenie listy obsługiwanych procesorów na stronie producenta płyty głównej, aby upewnić się, że dany model chipsetu obsługuje dany procesor. Warto również zwrócić uwagę na to, że procesory AM2+ mogą oferować lepszą wydajność, ale ich pełen potencjał można wykorzystać na płytach AM2+, które oferują więcej funkcji, takich jak wsparcie dla pamięci DDR2 i DDR3. To ułatwia przyszłą rozbudowę systemu oraz zwiększa jego żywotność.

Pytanie 39

Ile maksymalnie podstawowych partycji możemy stworzyć na dysku twardym używając MBR?

A. 24

B. 8

C. 4

D. 26

W przypadku partycji podstawowych na dysku twardym wykorzystującym schemat partycjonowania MBR (Master Boot Record), maksymalna liczba, jaką możemy utworzyć, wynosi cztery. MBR jest standardowym schematem partycjonowania, który jest używany od dziesięcioleci i jest powszechnie stosowany w starszych systemach operacyjnych. W MBR każda partycja podstawowa zajmuje określoną przestrzeń na dysku i jest bezpośrednio adresowalna przez system operacyjny. W praktyce, aby utworzyć więcej niż cztery partycje, można zastosować dodatkową partycję rozszerzoną, która może zawierać wiele partycji logicznych. To podejście pozwala na elastyczność w zarządzaniu danymi, zwłaszcza w systemach, w których różne aplikacje wymagają odrębnych przestrzeni do przechowywania. Jest to zgodne z dobrymi praktykami, które zalecają wykorzystanie partycji logicznych do organizacji danych w sposób przejrzysty i uporządkowany. Ponadto, warto zaznaczyć, że MBR obsługuje dyski o pojemności do 2 TB i nie jest w stanie wykorzystać dużych pojemności nowszych dysków, co jest ograniczeniem, które z kolei prowadzi do rozważenia zastosowania GPT (GUID Partition Table) w nowoczesnych systemach.

Pytanie 40

Który z standardów implementacji sieci Ethernet określa sieć opartą na kablu koncentrycznym, gdzie długość segmentu nie może przekraczać 185 m?

A. 100Base-T2

B. 100Base-T4

C. 10Base-5

D. 10Base-2

Wybrane odpowiedzi, takie jak 10Base-5, 100Base-T2 i 100Base-T4, nie są zgodne z opisanym standardem realizacji sieci Ethernet. 10Base-5, znany jako 'Thick Ethernet', również wykorzystuje kabel koncentryczny, jednak jego maksymalna długość segmentu wynosi 500 metrów, co znacząco przekracza wymaganie dotyczące 185 metrów. W efekcie, odpowiedź ta wprowadza w błąd, gdyż dotyczy innego standardu, który nie spełnia kryteriów podanych w pytaniu. Z kolei 100Base-T2 i 100Base-T4 są standardami Ethernet opartymi na kablach skrętkowych, co wyklucza je z możliwości pracy na kablu koncentrycznym. Standard 100Base-T2 obsługuje prędkość przesyłu do 100 Mbps, jednak nie jest przeznaczony do pracy z kablami koncentrycznymi, a zamiast tego korzysta z kabli skrętkowych typu Cat 3. 100Base-T4 również operuje na kablach skrętkowych, umożliwiając przesył danych z prędkością 100 Mbps, ale wymaga zastosowania czterech par przewodów, co jest zupełnie innym podejściem do realizacji sieci. W przypadku wyboru odpowiedzi, kluczowe jest zrozumienie, jakie właściwości i ograniczenia mają różne standardy Ethernet oraz ich zastosowania w praktyce. Typowym błędem myślowym jest skupianie się na prędkości przesyłu danych bez uwzględnienia medium transmisyjnego, co prowadzi do niepoprawnych wniosków co do właściwego standardu sieci.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej