Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik teleinformatyk
  • Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi
  • Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 12:37
  • Data zakończenia: 8 grudnia 2025 12:38

Egzamin niezdany

Wynik: 8/40 punktów (20,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Który protokół routingu jest używany do wymiany danych dotyczących dostępności sieci pomiędzy autonomicznymi systemami?

A. BGPv4
B. EIGRP
C. IGRP
D. RIPv1
EIGRP (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol) jest protokołem stosowanym wewnątrz systemów autonomicznych do wymiany informacji o trasach, ale nie jest przeznaczony do komunikacji między różnymi AS. EIGRP jest hybrydowym protokołem routingu, który łączy cechy protokołów wektora odległości i stanu łącza, co sprawia, że jest efektywny w sieciach wewnętrznych, ale nie spełnia wymagań dla wymiany danych między systemami autonomicznymi. IGRP (Interior Gateway Routing Protocol) to starszy protokół stworzony przez Cisco, również skoncentrowany na routingu wewnętrznym, a nie między AS. RIPv1 (Routing Information Protocol version 1) jest prostym protokołem routingu, który również nie obsługuje wymiany informacji między AS i ma wiele ograniczeń, takich jak brak obsługi CIDR (Classless Inter-Domain Routing). Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego projektowania i wdrażania sieci. Często błędem jest mylenie protokołów wewnętrznych z tymi, które są przeznaczone do pracy na poziomie globalnym; ważne jest, aby rozpoznać potrzeby i kontekst użycia konkretnego protokołu, aby móc skutecznie zarządzać i optymalizować routing w sieci.
Pytanie 2

Rysunek przedstawia

Ilustracja do pytania
A. dekoder kodu BCD
B. licznik asynchroniczny.
C. rejestr przesuwny.
D. dzielnik częstotliwości.
Wybór odpowiedzi związanej z dekoderem kodu BCD, dzielnikiem częstotliwości czy licznikami asynchronicznymi odzwierciedla nieporozumienia dotyczące podstawowych koncepcji związanych z funkcjonowaniem układów cyfrowych. Dekodery kodu BCD są układami logicznymi, które przekształcają binarne reprezentacje liczb na formy kodowane, zatem ich działanie nie ma związku z przesuwaniem danych. Dzielniki częstotliwości, z kolei, są używane do redukcji częstotliwości sygnałów i nie mają nic wspólnego z przetwarzaniem danych w formie przesunięć. Liczniki asynchroniczne służą do zliczania impulsów zegarowych, jednak ich struktura i funkcjonalność różnią się od rejestrów przesuwnych. Typowe błędy myślowe związane z tymi odpowiedziami wynikają z mylenia funkcji układów. Użytkownicy mogą tworzyć błędne powiązania między różnymi typami układów cyfrowych, co prowadzi do wyboru nieodpowiednich odpowiedzi. Aby poprawnie zrozumieć różnice, należy zwrócić uwagę na specyfikę i zastosowanie każdego z tych układów, co jest kluczowe dla rozwoju umiejętności w dziedzinie elektroniki cyfrowej.
Pytanie 3

Zakres fal radiowych oznaczony jako UHF (Ultra High Frequency) obejmuje częstotliwości w przedziale

A. 3 MHz ÷ 30 MHz
B. 300 MHz ÷ 3 000 MHz
C. 3 000 MHz ÷ 30 000 MHz
D. 30 MHz ÷ 300 MHz
Wybierając zakres 3 000 MHz ÷ 30 000 MHz, 30 MHz ÷ 300 MHz lub 3 MHz ÷ 30 MHz, można wpaść w pułapkę błędnych założeń dotyczących klasyfikacji fal radiowych. Pierwsza z podanych odpowiedzi wskazuje na zakres mikrofali (30 GHz - 300 GHz), który jest stosowany w technologii radarowej oraz komunikacji satelitarnej, a nie w UHF. Druga odpowiedź obejmuje zakres fal VHF (Very High Frequency), który rozciąga się od 30 MHz do 300 MHz i jest używany w radiu i telewizji, ale nie obejmuje pasma UHF. Z kolei ostatnia odpowiedź, sugerująca zakres 3 MHz ÷ 30 MHz, odnosi się do pasma fal krótkich, wykorzystywanym głównie w komunikacji amatorskiej i niektórych zastosowaniach wojskowych. Takie pomyłki najczęściej wynikają z niepełnego zrozumienia struktury pasm radiowych oraz ich zastosowań. Wiedza na temat pasm częstotliwości jest niezbędna dla inżynierów i techników w branży elektronicznej, a dokładne rozróżnienie pomiędzy UHF, VHF i mikrofalami ma kluczowe znaczenie dla projektowania efektywnych systemów komunikacyjnych. Używanie niewłaściwych zakresów częstotliwości może prowadzić do zakłóceń w transmisji, co jest nie tylko nieefektywne, ale również może powodować naruszenie przepisów dotyczących użycia pasm radiowych.
Pytanie 4

Jakie jest główne zadanie protokołu DHCP w sieci komputerowej?

A. Umożliwienie zdalnego zarządzania urządzeniami sieciowymi
B. Automatyczne przypisywanie adresów IP urządzeniom w sieci
C. Przesyłanie plików pomiędzy serwerem a klientem
D. Szyfrowanie danych przesyłanych w sieci
Protokoł DHCP, czyli Dynamic Host Configuration Protocol, jest kluczowym elementem w zarządzaniu sieciami komputerowymi. Jego głównym zadaniem jest automatyczne przypisywanie adresów IP do urządzeń w sieci, co znacznie upraszcza proces zarządzania adresami w dużych sieciach. Bez DHCP, administratorzy musieliby ręcznie konfigurować adresy IP dla każdego urządzenia, co jest nie tylko pracochłonne, ale i podatne na błędy ludzkie. Dzięki DHCP, nowe urządzenia mogą szybko i łatwo połączyć się z siecią, otrzymując nie tylko adres IP, ale także inne istotne informacje konfiguracyjne, takie jak adresy serwerów DNS czy brama domyślna. DHCP wspiera automatyzację i standaryzację w sieciach, co jest zgodne z nowoczesnymi praktykami zarządzania infrastrukturą IT. Automatyczne przypisywanie adresów IP jest nie tylko wygodne, ale i niezbędne w dynamicznie zmieniającym się środowisku sieciowym, gdzie urządzenia mogą często dołączać i opuszczać sieć. Dzięki temu, DHCP jest fundamentem efektywnego zarządzania zasobami w sieci.
Pytanie 5

Jakie urządzenie można zastosować do pomiaru czasu narastania impulsu?

A. frekwencjometr
B. analyzator stanów logicznych
C. oscyloskop
D. analyzator widma
Analizator stanów logicznych, choć użyteczny w diagnozowaniu systemów cyfrowych, nie jest odpowiedni do pomiaru czasu narastania impulsu. Jego podstawowym zadaniem jest monitorowanie stanu logicznego sygnałów, co oznacza, że może rejestrować tylko zmiany stanów (np. z 0 na 1) w określonych punktach czasowych, ale nie dostarcza informacji o dynamice tych zmian. Częstościomierz, z kolei, jest narzędziem używanym do pomiaru częstotliwości sygnału, co jest zupełnie inną miarą niż czas narastania. Błąd w rozumieniu funkcji tego urządzenia może prowadzić do pomylenia pomiaru czasu z pomiarem częstotliwości, co jest powszechnym nieporozumieniem. Analizator widma służy do oceny amplitudy sygnałów w funkcji częstotliwości, co również nie jest właściwym narzędziem do pomiaru czasu narastania impulsu. Używanie niewłaściwych narzędzi do analizy sygnałów prowadzi do zafałszowanych wyników i błędnych wniosków, co może mieć poważne konsekwencje w projektowaniu układów elektronicznych. W kontekście weryfikacji poprawności działania systemów, kluczowe jest stosowanie odpowiednich narzędzi pomiarowych zgodnie z ich przeznaczeniem, co jest podstawą dobrej praktyki inżynieryjnej.
Pytanie 6

Jakie znaczenie ma pojęcie "hotspot"?

A. Port switcha działający w trybie "access"
B. Otwarty dostęp do sieci Internet
C. Część urządzenia, która najczęściej ulega awarii
D. Domyślna brama rutera
Odpowiedzi dotyczące portu przełącznika działającego w trybie 'access' oraz bramy domowej rutera są niepoprawne, ponieważ nie odnoszą się do definicji 'hotspot'. Porty switcha w trybie 'access' służą do podłączania urządzeń końcowych do sieci lokalnej, a ich zadaniem jest przekazywanie danych w ramach zamkniętej sieci, co jest zupełnie inną funkcją niż dostęp do Internetu. Brama domowa rutera natomiast to punkt, przez który dane są przesyłane pomiędzy siecią lokalną a Internetem, co również nie wyczerpuje pojęcia hotspotu. Warto wyjaśnić, że hotspoty nie są sprzętem, lecz raczej usługą lub funkcjonalnością, która umożliwia dostęp do sieci. Ostatnia z odpowiedzi, dotycząca elementu urządzenia, który najczęściej ulega uszkodzeniu, nie ma nic wspólnego z 'hotspotem'. Często prowadzi to do mylnych wniosków, ponieważ użytkownicy mogą mylić terminologię związaną z urządzeniami sieciowymi i ich funkcjami. W rzeczywistości, hotspot to funkcjonalność sieciowa, a nie fizyczny komponent, co jest kluczowe do zrozumienia tej koncepcji. Dlatego istotne jest, aby nie mylić terminów technicznych oraz znać ich prawidłowe zastosowanie w kontekście dostępu do sieci, co jest niezbędne w dzisiejszym świecie technologii informacyjnej.
Pytanie 7

Jaką wartość ma przepływność podstawowej jednostki transportowej STM – 1 w systemie SDH?

A. 622,08 kb/s
B. 155,52 Mb/s
C. 155,52 kb/s
D. 622,08 Mb/s
Odpowiedzi podane jako 155,52 kb/s oraz 622,08 kb/s nie są poprawne, ponieważ wartości te są znacznie poniżej rzeczywistej przepływności STM-1. Odpowiedź 155,52 kb/s to jedna dziesiąta rzeczywistej wartości, co sugeruje, że respondenci mogą mieć trudności z konwersją jednostek lub zrozumieniem hierarchii danych w systemie SDH. W systemie SDH stosuje się jednostki megabitów na sekundę (Mb/s), co jest kluczowe dla zrozumienia przepływności i wydajności przesyłu danych. Kolejna niepoprawna wartość, 622,08 kb/s, również jest błędna, ponieważ wskazuje na przepływność, która jest wciąż znacznie mniejsza niż STM-1. Ten błąd może wynikać z nieporozumienia dotyczącego jednostek transmisji w sieciach telekomunikacyjnych, gdzie różne standardy mają różne podstawowe prędkości. Natomiast odpowiedź 622,08 Mb/s odpowiada przepływności jednostki STM-4, co z kolei może prowadzić do zamieszania w odniesieniu do hierarchii SDH, gdzie każda kolejna jednostka (STM-1, STM-4, itd.) podwaja prędkość transmisji. Zrozumienie tej hierarchii oraz umiejętność przeliczenia wartości pomiędzy różnymi standardami jest kluczowe dla skutecznego projektowania i zarządzania sieciami telekomunikacyjnymi.
Pytanie 8

Ruter to urządzenie stanowiące węzeł w sieci, które działa

A. w trzeciej warstwie modelu OSI
B. w czwartej warstwie modelu OSI
C. w pierwszej warstwie modelu OSI
D. w drugiej warstwie modelu OSI
Ruter to urządzenie sieciowe, które pracuje w trzeciej warstwie modelu OSI, zwanej warstwą sieci. Jego głównym zadaniem jest zarządzanie ruchem danych pomiędzy różnymi sieciami, co oznacza, że podejmuje decyzje o trasowaniu pakietów danych na podstawie adresów IP. Ruter analizuje adresy docelowe pakietów i kieruje je do odpowiednich interfejsów, co pozwala na efektywne korzystanie z różnych połączeń sieciowych. Przykładowo, w przypadku dużych organizacji, ruter może łączyć sieć lokalną z Internetem, zapewniając jednocześnie bezpieczeństwo dzięki funkcjom takim jak NAT (Network Address Translation) oraz filtrowanie pakietów. Ponadto, rutery implementują protokoły routingu, takie jak OSPF czy BGP, które umożliwiają dynamiczne dostosowywanie tras w zależności od obciążenia sieci. Dzięki tym funkcjom, rutery odgrywają kluczową rolę w architekturze współczesnych sieci komputerowych, zgodnie z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi, co czyni je niezastąpionymi w budowie skalowalnych i efektywnych systemów komunikacyjnych.
Pytanie 9

Modulacja to proces zmiany parametrów ustalonego, standardowego sygnału, który określamy jako sygnał

A. informacyjnym
B. zmodulowanym
C. modulującym
D. nośnym
Wybór odpowiedzi dotyczącej sygnału modulującego wskazuje na nieporozumienie w zrozumieniu procesów modulacji. Sygnał modulujący, w odróżnieniu od nośnego, to sygnał, który zawiera informacje do przesłania, ale nie jest samodzielnie transmitowany przez medium. Głównym celem modulacji jest dostosowanie sygnału informacyjnego do sygnału nośnego, aby mógł być on efektywnie przesyłany na dużych odległościach. Z kolei wybór sygnału informacyjnego jako odpowiedzi nie uwzględnia faktu, że to właśnie nośny jest tym, co jest emitowane podczas transmisji. Sygnał zmodulowany natomiast to wynik procesu modulacji, a nie jego element podstawowy. Również w kontekście standardów telekomunikacyjnych, pojęcie sygnału nośnego jest kluczowe w architekturze systemów komunikacyjnych, takich jak OFDM (Orthogonal Frequency Division Multiplexing), który wykorzystuje wiele nośnych do przesyłania danych w jednym kanale. Ważne jest, aby zrozumieć, że nazywanie sygnału nośnego sygnałem modulującym jest mylące i odbiega od technicznych definicji przyjętych w branży. Dlatego istotne jest, aby dokładnie przyswoić sobie te definicje oraz ich zastosowanie w praktyce, co pozwoli uniknąć podobnych nieporozumień w przyszłości.
Pytanie 10

W dzisiejszych smartfonach używa się baterii

A. niklowo-kadmowe
B. kwasowo-ołowiowe
C. niklowo-metalowo-wodorowe
D. litowo-jonowo-polimerowe
Kwasowo-ołowiowe akumulatory, choć znane od lat, są stosunkowo ciężkie i mają niską gęstość energii. Oferują one ograniczoną pojemność w porównaniu do nowoczesnych rozwiązań, co czyni je mało praktycznymi w kontekście urządzeń mobilnych. Ich użycie w telefonach komórkowych byłoby nieefektywne, ponieważ wymagałyby one znacznie większych rozmiarów oraz byłoby to niekorzystne dla wagi całego urządzenia. Niklowo-kadmowe akumulatory (NiCd) z kolei, mimo swojej stosunkowo wysokiej mocy, cierpią na efekt pamięci, co oznacza, że ich pojemność spada, jeżeli nie są regularnie ładowane do pełna. To znacząco ogranicza ich użyteczność, zwłaszcza w sprzęcie, którego akumulatory często są ładowane częściowo. Niklowo-metalowo-wodorowe akumulatory (NiMH) to kolejna technologia, która, choć lepsza od NiCd, nadal nie dorównuje litowo-jonowym pod względem gęstości energii i efektywności. NiMH mogą być stosowane w niektórych urządzeniach, ale ich ograniczenia w zakresie pojemności i wagi sprawiają, że są one mniej pożądane w kontekście nowoczesnych smartfonów. Dlatego też, coraz bardziej dominującą technologią są akumulatory litowo-jonowo-polimerowe, które łączą w sobie wszystkie pożądane cechy: niską wagę, wysoką wydajność oraz przystosowanie do różnorodnych kształtów urządzeń.
Pytanie 11

Jakie jednostki są używane do opisu zysku energetycznego anten?

A. MB/s
B. GHz/s
C. dBi
D. Mb/s
Jednostki takie jak Mb/s (megabity na sekundę) oraz MB/s (megabajty na sekundę) odnoszą się do prędkości przesyłania danych, co jest zupełnie inną miarą niż zysk energetyczny anten. Mb/s to jednostka używana do mierzenia przepustowości, informująca o ilości danych przesyłanych w jednostce czasu, co jest kluczowe w analizie wydajności sieci. Z kolei MB/s, będące jednostką pojemności danych, wskazuje ilość danych, które można przesłać lub przechować, ale nie ma związku z efektywnością anteny. Na przykład, gdybyśmy uznali, że zysk anteny można mierzyć w megabitach, mogłoby to prowadzić do błędnych wniosków w projektowaniu systemów komunikacyjnych, ponieważ nie uwzględniałoby to kierunkowości sygnału. GHz/s to z kolei jednostka, która nie ma sensu w kontekście zysku anten, gdyż oznaczałaby tempo zmian częstotliwości, co jest zupełnie inną miarą. Prawidłowe zrozumienie zysku energetycznego anteny jest kluczowe w projektowaniu skutecznych systemów komunikacyjnych oraz unikania błędów w inżynierii radiowej, dlatego istotne jest, aby precyzyjnie rozróżniać te pojęcia i ich odpowiednie zastosowanie w praktyce.
Pytanie 12

Która technika modulacji jest używana do przedstawiania sygnału analogowego mowy w cyfrowych systemach telekomunikacyjnych?

A. ASK (Amplitude-Shift Keying)
B. PCM (Pulse-Code Modulation)
C. PAM (Pulse-Amplitude Modulation)
D. FSK (Frequency-Shift Keying)
Techniki ASK (Amplitude-Shift Keying) i FSK (Frequency-Shift Keying) są przykładami modulacji, które mają swoje zastosowania, ale nie są właściwym wyborem do reprezentacji sygnałów analogowych mowy w systemach cyfrowych. ASK opiera się na zmianie amplitudy sygnału nośnego w zależności od danych, co czyni ją bardziej podatną na zakłócenia i szumy, co jest niewłaściwe dla aplikacji wymagających wysokiej jakości dźwięku, takich jak mowa. FSK, z drugiej strony, wykorzystuje zmiany częstotliwości sygnału nośnego, co również może być mniej efektywne w porównaniu do PCM, zwłaszcza w kontekście telekomunikacyjnym, gdzie wymagana jest precyzyjna rekonstrukcja sygnałów. PAM (Pulse-Amplitude Modulation) również nie jest preferowaną metodą codziennego przesyłania sygnałów mowy, ponieważ skupia się na zmianach amplitudy impulsów, co nie zapewnia takiej samej jakości i niezawodności jak PCM. Wybór niewłaściwej techniki modulacji może prowadzić do utraty informacji i zniekształceń sygnału, co jest szczególnie problematyczne w systemach, gdzie jakość dźwięku ma kluczowe znaczenie. Kluczowym błędem myślowym w tym przypadku jest założenie, że wszystkie techniki modulacji są równoważne w kontekście przesyłania mowy, podczas gdy tylko niektóre z nich, takie jak PCM, oferują pożądane właściwości do tego celu.
Pytanie 13

Osoba, która zdobyła program typu FREEWARE,

A. ma prawo używać go w celach testowych jedynie przez rok.
B. może z niego swobodnie korzystać, aktualizować oraz sprzedawać.
C. może z niego korzystać bezpłatnie do użytku osobistego.
D. musi poinformować właściciela praw autorskich o źródle tej kopii.
Pierwsza odpowiedź sugeruje, że użytkownik ma prawo wykorzystywać oprogramowanie freeware jedynie do celów testowych przez ograniczony czas, co jest nieprawidłowe. Oprogramowanie tego typu jest dostępne do nieograniczonego użytku prywatnego, bez konieczności ograniczania się do testów czy czasowych prób. Druga odpowiedź, która zakłada, że użytkownik może dowolnie sprzedawać, modernizować i wykorzystywać oprogramowanie freeware, również jest błędna. Licencje freeware zazwyczaj zabraniają komercyjnej dystrybucji lub modyfikacji oprogramowania, co jest kluczowym warunkiem korzystania z tego typu oprogramowania. Ostatecznie, czwarta odpowiedź twierdzi, że użytkownik ma obowiązek zgłosić źródło pochodzenia oprogramowania właścicielowi praw autorskich. Choć dobre praktyki nakazują szanowanie praw autorskich, nie jest to wymóg dla oprogramowania freeware, które zazwyczaj jest dostarczane z wyraźnymi informacjami o licencji, a właściciele praw często nie oczekują zgłoszeń. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych niepoprawnych wniosków obejmują mylenie freeware z innymi typami licencji oraz ignorowanie postanowień licencyjnych, które jasno określają zasady korzystania z takiego oprogramowania.
Pytanie 14

Technika przesyłania danych o stałej długości 53 bajtów nazywa się komutacją

A. optyczną
B. komórek
C. łączy
D. pakietów
Wybierając inne odpowiedzi, można napotkać na szereg nieporozumień dotyczących podstawowych zasad komutacji w sieciach. Komutacja pakietów polega na przesyłaniu danych w zmiennych długościach, co prowadzi do fragmentacji i może skutkować większymi opóźnieniami, zwłaszcza w przypadkach występowania dużego obciążenia sieci. Z kolei komutacja łączy odnosi się do metod, które wykorzystują dedykowane połączenia do przesyłania danych, co nie jest efektywne w zarządzaniu zasobami w dynamicznie zmieniających się środowiskach. Komutacja optyczna to technologia skupiająca się na przesyłaniu sygnałów świetlnych w sieciach optycznych i również nie odnosi się do przesyłania danych w stałej długości jednostkach. Wybór tych odpowiedzi może wynikać z mylnego utożsamiania różnych form komutacji z ich funkcjonalnością i zastosowaniem. Kluczem do zrozumienia komutacji komórek jest dostrzeganie jej przewag w kontekście wydajności i zarządzania przepustowością, co jest fundamentalne dla współczesnych systemów telekomunikacyjnych.
Pytanie 15

Kategoryzacja światłowodów na skokowe i gradientowe jest powiązana

A. z rozkładem współczynnika załamania światła
B. z materiałem użytym do produkcji
C. z typem powłoki ochronnej
D. ze stosunkiem średnicy rdzenia do osłony
Wybór materiału zastosowanego do budowy światłowodów, rodzaju powłoki ochronnej oraz stosunku średnicy rdzenia do płaszcza jest istotny, jednak nie jest bezpośrednio związany z podziałem na skokowe i gradientowe. Często można spotkać się z mylnym przekonaniem, że materiały użyte do produkcji światłowodów, takie jak szkło czy tworzywa sztuczne, mają kluczowe znaczenie w kategoryzacji tych systemów. W rzeczywistości, materiał wpływa na właściwości transmisyjne, ale sam podział zależy od rozkładu współczynnika załamania. Z kolei rodzaj powłoki ochronnej, choć kluczowy dla zabezpieczenia światłowodu przed uszkodzeniami mechanicznymi i chemicznymi, nie definiuje jego klasyfikacji w kontekście skokowego versus gradientowego. Również, stosunek średnicy rdzenia do płaszcza wpływa na parametry optyczne, ale nie jest to kryterium podziału. Tego typu błędy myślowe mogą prowadzić do niewłaściwego doboru komponentów w projektach telekomunikacyjnych, co w efekcie może skutkować zwiększonymi kosztami operacyjnymi i ograniczoną wydajnością sieci. Takie podejście ignoruje fundamentalne zasady optyki i telekomunikacji, które są kluczowe dla sukcesu w tej branży.
Pytanie 16

Jakie jest zastosowanie programu traceroute w systemach Unix?

A. wymiany informacji na temat tras między sieciami komputerowymi oraz dynamicznego tworzenia tablic routingu
B. analizowania ścieżki pakietu od źródła do celu z szacowaniem czasów opóźnień
C. analizowania zawartości pakietów w celu wykrywania złośliwego oprogramowania
D. ustalania czasu dostarczenia pakietu do adresata oraz potwierdzania jego odbioru przez nadawcę
Podczas analizy odpowiedzi, które nie są poprawne, warto zwrócić uwagę na kilka kluczowych koncepcji, które są mylnie zrozumiane w kontekście działania programu traceroute. Pierwsza z tych koncepcji dotyczy określania czasu dostarczenia pakietów oraz potwierdzania ich otrzymania. Traceroute nie jest narzędziem do potwierdzania dostarczenia pakietów; jego funkcją jest jedynie monitorowanie trasy oraz pomiar opóźnień na poszczególnych przeskokach. Potwierdzenie dostarczenia pakietów realizowane jest przez inne protokoły, takie jak TCP z mechanizmem potwierdzeń. Kolejna mylna koncepcja dotyczy wymiany informacji o trasach między sieciami komputerowymi. Traceroute nie zajmuje się dynamiczną budową tablic routingu; w rzeczywistości jest to zadanie dla protokołów routingu takich jak OSPF czy BGP, które działają na poziomie całej sieci. Ostatnim błędnym podejściem jest analiza zawartości pakietów w kontekście złośliwego oprogramowania. Traceroute nie wykonuje inspekcji zawartości pakietów; jego zadaniem jest jedynie śledzenie ich drogi. Tego typu inspekcję przeprowadzają inne narzędzia, takie jak firewalle czy systemy IDS/IPS, które analizują ruch w celu wykrywania i blokowania zagrożeń. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego korzystania z narzędzi sieciowych oraz dla prawidłowej diagnostyki problemów sieciowych.
Pytanie 17

Z jakiego zakresu adresów IP mechanizm APIPA (Automatic Private IP Addressing) przydzieli komputerowi adres, jeśli serwer DHCP w sieci nie funkcjonuje?

A. 169.254.0.1  169.254.255.254 /255.255.0.0
B. 172.16.0.0  172.31.255.255 /255.255.255.0
C. 11.10.10.0  122.255.255.254 /255.0.0.0
D. 192.168.0.0  192.168.255.255 /255.255.0.0
Niepoprawne odpowiedzi opierają się na nieporozumieniach dotyczących zakresów adresów IP oraz ich zastosowania. Zakres 192.168.0.0  192.168.255.255 /255.255.0.0 to obszar adresów prywatnych, zarezerwowanych do użycia w lokalnych sieciach, ale nie są one przydzielane przez APIPA. Użytkownicy mogą mylić adresy prywatne z automatycznymi adresami przypisywanymi w sytuacji braku serwera DHCP, co prowadzi do błędnych wniosków. Zakres 172.16.0.0  172.31.255.255 /255.255.255.0 to kolejny zestaw adresów prywatnych, który również nie jest związany z APIPA, a jego zastosowanie w lokalnej sieci nie wpływa na automatyczne przydzielanie adresów. Odpowiedź z zakresem 11.10.10.0  122.255.255.254 /255.0.0.0 odnosi się do adresów publicznych, które są przypisywane przez dostawców usług internetowych, a ich wykorzystanie w sieciach lokalnych jest niepraktyczne i niezgodne z zasadami adresacji IP. Te nieporozumienia mogą wynikać z braku zrozumienia różnicy między adresami prywatnymi a publicznymi oraz mechanizmem APIPA, co prowadzi do błędnych zrozumień dotyczących automatycznego przydzielania adresów IP w sieciach lokalnych. Właściwe zrozumienie standardów adresacji IP i mechanizmów ich przydzielania jest kluczowe dla efektywnego zarządzania sieciami.
Pytanie 18

Suma kontrolna umieszczona w ramce ma na celu

A. sprawdzanie długości danych w ramce
B. przypisanie adresu docelowego ramki
C. szyfrowanie informacji w ramce
D. weryfikację poprawności przesyłanych danych
Wiele osób myli funkcję sumy kontrolnej z innymi procesami związanymi z przesyłaniem danych, co prowadzi do nieporozumień. Nadanie adresu docelowego ramki, które często mylnie przypisuje się sumie kontrolnej, jest w rzeczywistości realizowane przez pole adresowe w nagłówku ramki. Adresowanie jest kluczowym aspektem protokołów sieciowych, jednak nie ma związku z obliczaniem sumy kontrolnej. Inną mylną koncepcją jest przekonanie, że suma kontrolna służy do szyfrowania danych. Szyfrowanie to całkowicie odmienny proces, który ma na celu zabezpieczenie danych przed nieautoryzowanym dostępem. Suma kontrolna nie zapewnia bezpieczeństwa, a jedynie weryfikuje, czy dane dotarły w niezmienionej formie. Kontrola długości danych natomiast odnosi się do oceny rozmiaru ramki, co również nie jest funkcją sumy kontrolnej. Typowym błędem myślowym jest zatem mylenie tych funkcji, co może prowadzić do nieefektywnego projektowania systemów przesyłania danych. Warto zrozumieć, że suma kontrolna jest narzędziem do zapewnienia integralności, a nie adresowania, szyfrowania czy kontroli długości danych.
Pytanie 19

Modulacja PCM (Pulse Code Modulation) jest wykorzystywana do przedstawiania

A. sygnału mowy w analogowych systemach telekomunikacyjnych
B. sygnałów binarnych w radiokomunikacji
C. sygnału analogowego mowy w cyfrowych systemach telekomunikacyjnych
D. sygnałów binarnych w systemach cyfrowych
Modulacja PCM (Pulse Code Modulation) jest szeroko stosowaną techniką, która umożliwia reprezentację sygnałów analogowych, takich jak dźwięk ludzki, w formacie cyfrowym. Technika ta polega na próbkowaniu sygnału analogowego w regularnych odstępach czasu oraz na kwantyzacji tych próbek, co skutkuje przekształceniem ich w wartości cyfrowe. W kontekście telekomunikacji, PCM jest kluczowym elementem w cyfrowych systemach przesyłania informacji, takich jak telefonia cyfrowa. Przykładem zastosowania PCM jest system telefoniczny ISDN (Integrated Services Digital Network), który wykorzystuje tę technikę do przesyłania głosu w formacie cyfrowym z wysoką jakością. Zgodnie z normami ITU-T G.711, PCM jest standardem kodowania dźwięku, który zapewnia wysoką jakość audio bez zauważalnych zniekształceń. Oprócz telekomunikacji, PCM znajduje również zastosowanie w nagrywaniu dźwięku, audio i wideo, gdzie konwersja sygnałów analogowych na cyfrowe jest kluczowa dla zapewnienia wydajności i jakości przesyłania danych.
Pytanie 20

Jakie urządzenie pomiarowe umożliwia zidentyfikowanie uszkodzenia światłowodu?

A. Oscyloskop dwu-kanalowy
B. Tester okablowania strukturalnego
C. Reflektometr OTDR
D. Miernik mocy światłowodowej
Oscyloskop dwustrumieniowy jest urządzeniem, które służy do analizy sygnałów elektrycznych, a nie optycznych. Jego zastosowanie w kontekście światłowodów jest ograniczone, ponieważ nie jest w stanie przeprowadzać pomiarów na sygnałach świetlnych. Miernik mocy optycznej jest narzędziem pomocnym w ocenie mocy sygnału w światłowodzie, ale nie dostarcza informacji o lokalizacji uszkodzenia. Umożliwia jedynie pomiar całkowitej mocy dostarczanej do odbiornika, co jest niewystarczające w przypadku konieczności zidentyfikowania konkretnych problemów w infrastrukturze światłowodowej. Tester okablowania strukturalnego skupia się na kablach miedzianych i nie jest przystosowany do analizy światłowodów. Nawet najnowsze modele nie oferują funkcji detekcji uszkodzeń w światłowodach. Powszechnym błędem jest mylenie typów urządzeń i ich zastosowań. Wiele osób sądzi, że każda technologia pomiarowa może być użyta interchangeably, co prowadzi do błędnych wniosków. Kluczowe jest zrozumienie, że światłowody wymagają specjalistycznych narzędzi, jak OTDR, żeby efektywnie diagnozować wszelkie problemy. Właściwa diagnoza uszkodzeń w sieciach światłowodowych jest istotna nie tylko z punktu widzenia jakości usług, ale także kosztów związanych z ich naprawą oraz czasu przestoju, który może być istotny dla dostawców usług internetowych.
Pytanie 21

Która z klas ruchowych w technologii ATM jest przeznaczona dla źródeł o nieokreślonej prędkości transmisji, które realizują nieregularny transfer dużych ilości danych w miarę dostępności łącza?

A. GFR (Generic Frame Rate)
B. CBR (Constant Bit Rate)
C. UBR (Unspecified Bit Rate)
D. ABR (Available Bit Rate)
Odpowiedź CBR (Constant Bit Rate) jest prawidłowa, ponieważ ta klasa ruchu w technologii ATM (Asynchronous Transfer Mode) została zaprojektowana do obsługi aplikacji wymagających stałego bit rate'u, co jest kluczowe w przypadku strumieni audio i wideo na żywo. CBR zapewnia, że dostępna przepustowość jest w pełni zarezerwowana dla danego połączenia, co gwarantuje, że dane są przesyłane w stałych odstępach czasu, co jest niezwykle ważne dla jakości i synchronizacji multimediów. W praktyce, CBR jest często wykorzystywane w telekomunikacji i przesyłaniu sygnałów wideo, gdzie opóźnienia i wahania w przepustowości mogą prowadzić do degradacji jakości obrazu i dźwięku. Zgodnie z dobrą praktyką, przy projektowaniu systemów, które będą korzystać z technologii ATM, należy dokładnie ocenić wymagania aplikacji oraz zapotrzebowanie na przepustowość, aby wybrać odpowiednią klasę ruchu. Standardy, takie jak ITU-T I.610, dostarczają wytyczne dotyczące jakości usług, które powinny być brane pod uwagę przy implementacji rozwiązań opartych na CBR.
Pytanie 22

Gdy podczas instalacji sterownika do drukarki sieciowej odpowiedni model nie występuje na liście kreatora dodawania sprzętu, co należy zrobić?

A. zmienić wersję systemu operacyjnego
B. wybrać z dostępnych modeli drukarkę innego producenta, która jest najbardziej zbliżona do posiadanej
C. określić źródło z odpowiednimi sterownikami drukarki sieciowej
D. przeprowadzić ponowną instalację systemu operacyjnego
Podejmowanie decyzji o ponownej instalacji systemu operacyjnego z powodu braku odpowiedniego modelu urządzenia w kreatorze dodawania sprzętu to rozwiązanie skrajnie niepraktyczne i czasochłonne. System operacyjny jest fundamentalnym oprogramowaniem, które zarządza zasobami komputera, a jego reinstalacja wiąże się z wieloma krokami, takimi jak tworzenie kopii zapasowych, ponowna konfiguracja oraz instalowanie wszystkich aplikacji. Tego typu działanie w sytuacji, gdy problem można rozwiązać w prostszy sposób, może prowadzić do zbędnych przestojów i frustracji użytkownika. Z kolei wskazanie modelu drukarki innego producenta jako najbardziej podobnego do posiadanego, mimo że wydaje się logiczne, nie gwarantuje poprawnego działania drukarki. Różnice w architekturze sprzętowej i oprogramowaniu mogą skutkować niezgodnością i frustracją podczas użytkowania, co w efekcie prowadzi do problemów z jakością wydruku lub całkowitym brakiem funkcjonalności. Oferowanie zmiany wersji systemu operacyjnego jako rozwiązania jest błędną koncepcją, ponieważ nie tylko nie rozwiązuje problemu z brakiem sterownika, ale może również wprowadzić nowe problemy związane z kompatybilnością. Decyzje takie powinny być podejmowane po dokładnej analizie wszystkich dostępnych opcji oraz w zgodzie z najlepszymi praktykami zarządzania systemem informatycznym.
Pytanie 23

W jaki sposób generowany jest obraz na wyświetlaczu LCD?

A. Pod wpływem przyłożonego pola elektrycznego do warstwy ciekłokrystalicznej zachodzi zmiana płaszczyzny polaryzacji światła przechodzącego przez tę warstwę
B. Źródło światła generuje światło, które po odbiciu od powierzchni dociera do linii z elementami światłoczułymi
C. Działo elektronowe emituje strumień elektronów, który następnie jest kierowany w konkretne miejsce ekranu pokrytego luminoforem
D. Obraz jest nanoszony na bęben półprzewodnikowy przy pomocy lasera, który powoduje przeładowanie wybranych miejsc do dodatniego potencjału
Wiele osób myli zasady działania monitorów LCD z technologiami stosowanymi w innych typach wyświetlaczy, co prowadzi do nieporozumień. Na przykład systemy, w których obraz powstaje poprzez nanoszenie treści na bęben półprzewodnikowy światłem lasera, odnoszą się do technologii drukarskich lub laserowych projektorów, a nie do LCD. Działo elektronowe, które wyrzuca strumień elektronów, to zasada działania tradycyjnych telewizorów CRT, które są już praktycznie nieprodukowane w nowoczesnych urządzeniach. W technologii LCD nie ma potrzeby stosowania strumienia elektronów, ponieważ wykorzystuje się światło przechodzące przez warstwę ciekłokrystaliczną. Co więcej, koncepcja odbicia światła od powierzchni i kierowania go do elementów światłoczułych w kontekście LCD jest myląca, gdyż LCD operuje na zasadzie modulacji światła, a nie jego detekcji w taki sposób, jak ma to miejsce w kamerach czy skanerach. Typowe błędy myślowe w tych odpowiedziach wynikają z niewłaściwego łączenia różnych technologii wyświetlania zamiast zrozumienia specyfiki działania ekranów LCD, które opierają się na unikalnych właściwościach optycznych ciekłych kryształów.
Pytanie 24

Który z protokołów routingu wykorzystuje metodę wektora odległości?

A. RIP
B. BGP-4
C. IS-IS
D. OSPF
RIP, czyli Routing Information Protocol, jest protokołem routingu działającym w oparciu o wektor odległości, co oznacza, że wykorzystuje metrykę opartą na liczbie przeskoków. Działa na zasadzie wymiany informacji o trasach pomiędzy sąsiadującymi routerami, gdzie każdy z nich zna swoje bezpośrednie połączenia i przekazuje tę wiedzę dalej. Protokół ten jest prosty w implementacji i idealny dla małych sieci, gdzie liczba przeskoków nie przekracza 15, co zapobiega tworzeniu pętli routingu. RIP jest zgodny z standardami IETF, co czyni go zaufanym i szeroko stosowanym w branży. Praktycznie, RIP może być używany w sieciach, które nie wymagają szybkiej konwergencji lub skomplikowanej topologii. Warto także zauważyć, że RIP ma swoje ograniczenia, takie jak niska wydajność w większych sieciach, co prowadzi do rozwoju bardziej zaawansowanych protokołów, takich jak OSPF czy EIGRP.
Pytanie 25

W systemach operacyjnych obsługujących wiele zadań, co oznacza skrót PID?

A. liczbowy identyfikator użytkownika
B. średni czas pracy bez awarii
C. identyfikator procesu
D. procent wykorzystania pamięci RAM
Numeryczny identyfikator użytkownika, średni czas bezawaryjnej pracy oraz procent zajętości pamięci operacyjnej to pojęcia, które są istotne w kontekście zarządzania systemami, ale nie mają związku z PID, czyli identyfikatorem procesu. Wiele osób myli PID z innymi metrykami, co prowadzi do nieporozumień. Numeryczny identyfikator użytkownika (UID) jest używany do zarządzania uprawnieniami i dostępem w systemie, co jest zupełnie inną funkcją niż monitorowanie procesów. Średni czas bezawaryjnej pracy, znany jako MTBF (Mean Time Between Failures), dotyczy niezawodności systemów, a nie identyfikacji procesów. Podobnie, procent zajętości pamięci operacyjnej jest metryką wydajności, która ma zastosowanie w analizie obciążenia systemu, ale nie dostarcza informacji o konkretnych procesach. Te pomyłki mogą wynikać ze zrozumienia terminologii i kontekstu, w jakim są używane. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że PID jest unikalnym wskaźnikiem dla procesów, a nie dla użytkowników, wydajności ani innych systemowych metryk. Przez nieprecyzyjne rozumienie tych pojęć, można łatwo wprowadzić się w błąd podczas analizy i optymalizacji systemów operacyjnych.
Pytanie 26

Jakie kodowanie jest używane na styku S w ISDN BRA?

A. Zmodyfikowany AMI
B. RZ bipolarny
C. Millera
D. Manchester
Wybór innych metod kodowania, takich jak Manchester, Millera czy RZ bipolarny, nie jest właściwy w kontekście zastosowania w ISDN BRA. Kodowanie Manchester stosuje zmianę sygnału w każdym bicie, co może prowadzić do wyższej przepływności potrzebnej do zachowania synchronizacji, ale nie jest optymalne dla aplikacji, które wymagają długich sesji bez przerywania. W praktyce, takie podejście może wiązać się z większymi wymaganiami na pasmo oraz złożonością w implementacji, co czyni je mniej efektywnym w kontekście ISDN. Z kolei kodowanie Millera, które łączy cechy kodowania AMI i Manchester, wprowadza bardziej skomplikowane mechanizmy, które są mniej intuicyjne i mogą prowadzić do większej ilości błędów w systemach, które nie są odpowiednio przygotowane. RZ bipolarny (Return-to-Zero) również nie jest zalecany, ponieważ charakteryzuje się tym, że sygnał wraca do zera w połowie bitu, co może prowadzić do problemów z detekcją poziomów logicznych w dłuższej perspektywie czasowej, powodując trudności w synchronizacji. Powszechnym błędem jest przekonanie, że wszystkie te metody są równoważne, podczas gdy różnice w ich działaniu i efektywności w praktycznych zastosowaniach telekomunikacyjnych są znaczące. Właściwe zrozumienie tych kodowań i ich ograniczeń jest kluczowe dla efektywnej implementacji systemów telekomunikacyjnych.
Pytanie 27

Urządzenia sieciowe mają ustawione adresy IP i maski zgodnie z tabelą. W ilu sieciach pracują te urządzenia?

Adres IP / Maska
9.1.63.11 /16
9.2.63.11 /16
9.3.65.11 /16
9.4.66.12 /16
9.5.66.12 /16
A. W trzech sieciach.
B. W dwóch sieciach.
C. W jednej sieci.
D. W pięciu sieciach.
Nieprawidłowe odpowiedzi często wynikają z niepełnego zrozumienia, jak działają adresy IP i maski podsieci. Wiele osób może pomylić liczbę podsieci z liczbą hostów w danej sieci, co prowadzi do błędnych wniosków. Na przykład, odpowiedź sugerująca, że urządzenia pracują w trzech lub dwóch sieciach, wynika z założenia, że różne adresy IP mogą być częścią tej samej sieci, co jest błędne przy analizie podanej maski /16. Ta maska jednoznacznie definiuje granice każdej z sieci; dlatego każdy adres IP w zestawie, który zaczyna się od różnych dwóch pierwszych oktetów, wskazuje na odrębną sieć. Warto również zauważyć, że niektóre odpowiedzi mogą sugerować, że liczba adresów IP jest równoznaczna z liczbą sieci, co jest fałszywym założeniem. Adresacja IP nie jest arbitralna, a każda sieć wymaga unikalnego identyfikatora, aby uniknąć konfliktów komunikacyjnych. Dlatego kluczowe jest, aby zrozumieć, że w pytaniu prezentowane są różne adresy IP, które są całkowicie niezależne od siebie, a ich podział na sieci jest oparty na maskach podsieci. Wiedza ta jest niezbędna w praktyce administracji siecią, ponieważ błędne zrozumienie podstawowych zasad adresacji może prowadzić do problemów z zarządzaniem siecią oraz komunikacją między urządzeniami.
Pytanie 28

Jaki rodzaj wykresu w programie do arkuszy kalkulacyjnych powinno się zastosować, aby zaprezentować procentowy udział poszczególnych wartości w całości?

A. Wykres punktowy
B. Wykres liniowy
C. Wykres kolumnowy
D. Wykres kołowy
Wybór niewłaściwego typu wykresu do prezentacji danych może prowadzić do nieporozumień i błędnej interpretacji informacji. Wykres liniowy, chociaż efektywnie przedstawia zmiany wartości w czasie, nie jest odpowiedni do ilustrowania procentowego udziału poszczególnych danych, ponieważ skupia się na ciągłości i trendach, a nie proporcjach. Wykres punktowy, z kolei, służy do analizy zależności między dwiema zmiennymi i nie odzwierciedla udziału danych w całości, co czyni go nieprzydatnym w kontekście prezentacji procentowego podziału. Wykres kolumnowy, mimo że pozwala na porównanie wartości, nie oddaje w pełni proporcjonalności, jaką oferuje wykres kołowy. Może być użyty do przedstawienia udziałów, ale nie w sposób, który pozwala natychmiast dostrzec, jak poszczególne wartości odnoszą się do siebie w kontekście całości. Często błędne wybory wynikają z nieporozumienia dotyczącego celów wizualizacji danych; niektórzy użytkownicy mogą sądzić, że każdy typ wykresu nadaje się do każdego rodzaju danych, co jest dalekie od prawdy. Kluczowe jest, aby dostosować typ wykresu do rodzaju prezentowanych informacji oraz celu, jaki ma spełniać wizualizacja, aby skutecznie przekazać zamierzony komunikat.
Pytanie 29

Jakie urządzenie w pasywnych systemach sieci optycznych pełni rolę multipleksera i demultipleksera?

A. Soczewka
B. Pryzmat
C. Zwierciadło
D. Cylinder
Cylinder, zwierciadło i soczewka, mimo że są istotnymi elementami w optyce, nie pełnią funkcji multipleksera ani demultipleksera w pasywnych systemach sieci optycznych. Cylinder, choć może być używany do skupiania światła, nie ma zdolności do rozdzielania długości fal, co jest niezbędne do realizacji funkcji multipleksowania. Zwierciadło, z drugiej strony, odzwierciedla światło, ale nie zmienia jego długości fal ani nie umożliwia przesyłania wielu sygnałów w tym samym czasie przez jedno włókno optyczne. Soczewka może skupiać lub rozpraszać światło, ale również nie wykazuje zdolności do selekcji długości fal. Typowym błędem myślowym jest przypuszczenie, że każde urządzenie optyczne, które wpływa na światło, może pełnić funkcje multipleksera lub demultipleksera. W rzeczywistości, te funkcje wymagają specyficznych właściwości optycznych, takich jak zdolność do separacji sygnałów w różnych długościach fal, co jest kluczowe w kontekście systemów WDM. Zrozumienie różnic między tymi urządzeniami oraz ich funkcjami jest istotne dla prawidłowego projektowania i implementacji systemów optycznych.
Pytanie 30

Jaką wartość ma przepływność binarna w systemie PCM 30/32?

A. 1544 kbps
B. 64 kbps
C. 128 kbps
D. 2048 kbps
Odpowiedzi 128 kbps, 64 kbps oraz 1544 kbps nie są poprawne w kontekście systemu PCM 30/32, ponieważ każda z tych wartości nie odzwierciedla rzeczywistej przepływności przesyłania danych w tym standardzie. Odpowiedź 128 kbps sugeruje, że można by przesłać dane w dwóch kanałach po 64 kbps, co jednak nie odpowiada rzeczywistym możliwościom systemu E1. W rzeczywistości, system ten posiada 32 kanały, w tym 31 przeznaczonych na dane użytkowników, co prowadzi do znacznie wyższej przepływności. Odpowiedź 64 kbps odnosi się jedynie do pojedynczego kanału, co nie uwzględnia całościowej architektury systemu. Natomiast odpowiedź 1544 kbps, choć zbliżona do standardu T1 używanego głównie w Ameryce Północnej, nie ma zastosowania w kontekście europejskiego standardu E1, który wynosi właśnie 2048 kbps. Typowym błędem myślowym prowadzącym do tych nieprawidłowych odpowiedzi jest pomieszanie różnych standardów transmisji oraz ich specyfikacji, co podkreśla znaczenie zrozumienia kontekstu oraz prawidłowego odniesienia do używanych protokołów w telekomunikacji.
Pytanie 31

W BIOS-ie komputera w ustawieniach "Boot Sequence" przypisane są następujące wartości:
First Boot Device: Removable Device
Second Boot Device: ATAPI CD-ROM
Third Boot Device: Hard Drive

Jaką kolejność ma proces przeszukiwania zainstalowanych urządzeń w celu zlokalizowania sektora startowego?

A. CD/DVD, napęd dyskietek, dysk twardy
B. Napęd dyskietek, CD/DVD, dysk twardy
C. Dysk twardy, CD/DVD, napęd dyskietek
D. Dysk twardy, napęd dyskietek, CD/DVD
W wielu przypadkach, błędne odpowiedzi wynikają z nieprawidłowego zrozumienia hierarchii urządzeń bootujących w BIOS-ie. W sytuacjach, gdy 'Dysk twardy' byłby postawiony na pierwszej pozycji, użytkownicy mylą się, sądząc, że system zawsze uruchomi się z najpierw skonfigurowanego urządzenia, co nie zawsze jest prawdą. Ustawienia kolejności bootowania w BIOS-ie mają kluczowe znaczenie dla uruchamiania systemu operacyjnego z właściwego nośnika. Jeśli na przykład napęd dyskietek lub CD/DVD ma wyższy priorytet, to system może nie wykryć nawet dysku twardego, co prowadzi do błędów rozruchowych. Warto zauważyć, że niektóre urządzenia, takie jak napędy USB, mogą być traktowane jako 'Removable Device', co zmienia kontekst, w jakim postrzegamy kolejność bootowania. Dlatego też kluczowe jest, aby upewnić się, że urządzenia są prawidłowo podłączone oraz, że ich ustawienia w BIOS-ie są zgodne z potrzebami użytkownika. Ignorowanie tych zasad prowadzi do typowych problemów w rozruchu, co jest szczególnie istotne w scenariuszach awaryjnych, gdy trzeba szybko uruchomić system z alternatywnego źródła.
Pytanie 32

Zbiór zasad i ich charakterystyki zapewniających zgodność stworzonych aplikacji z systemem operacyjnym to

A. ACAPI (Advanced Configuration and Power Interface)
B. DMA (Direct Memory Access)
C. IRQ (Interrupt ReQuest)
D. API (Application Programming Interface)
Wybierając odpowiedzi inne niż API, można napotkać na kilka powszechnych nieporozumień dotyczących ich funkcji. DMA, czyli Direct Memory Access, to technika używana w komputerach do transferu danych między pamięcią a urządzeniami peryferyjnymi, omijając CPU. Umożliwia to zwiększenie wydajności, jednak nie ma związku z interfejsami programistycznymi, które koordynują komunikację między aplikacjami a systemem operacyjnym. ACPI, czyli Advanced Configuration and Power Interface, jest standardem do zarządzania zasilaniem systemów komputerowych, co pozwala na efektywniejsze wykorzystanie energii, ale również nie zapewnia kompatybilności aplikacji z systemem operacyjnym. IRQ, czyli Interrupt Request, odnosi się do sygnałów wysyłanych do CPU w celu zarządzania przerwaniami, co jest kluczowe dla zarządzania wieloma zadaniami, ale nie dotyczy bezpośrednio tworzenia interfejsów aplikacji. Często mylone pojęcia wynikają z braku zrozumienia, że API to nie tylko zestaw reguł, ale także biała karta, która pozwala programistom budować aplikacje, które współdziałają z innymi systemami i komponentami. Zrozumienie różnicy między tymi technologiami jest kluczowe dla efektywnego rozwoju oprogramowania.
Pytanie 33

W tabeli została zamieszczona specyfikacja techniczna

Ilość portów WAN1
Konta SIP8
Obsługiwane kodeki- G.711 - alaw, ulaw - 64 Kbps
- G.729 - G.729A - 8 Kbps, ramka10ms
Obsługiwane protokoły- SIP - Session Initiation Protocol
-SCCP - Skinny Client Control Protocol
Zarządzanie przez- WWW - zarządzanie przez przeglądarkę internetową
- TFTP - Trivial File Transfer Protocol
- klawiatura telefonu
A. centrali telefonicznej cyfrowej.
B. przełącznika zarządzalnego.
C. aparatu telefonicznego VoIP.
D. aparatu telefonicznego analogowego.
Wybór odpowiedzi dotyczącej przełącznika zarządzalnego, aparatu telefonicznego analogowego, czy centrali telefonicznej cyfrowej jest błędny ze względu na zrozumienie charakterystyki technologii VoIP. Przełączniki zarządzalne służą do sterowania ruchem danych w sieci, ale nie są bezpośrednio związane z prowadzeniem rozmów głosowych, które realizowane są w oparciu o protokoły takie jak SIP. Aparaty telefoniczne analogowe działają na zupełnie innej zasadzie, wykorzystując tradycyjną analogową infrastrukturę telefoniczną, co wyklucza możliwość korzystania z protokołów IP, takich jak SIP. Central telefonicznych cyfrowych, mimo że oferują pewne funkcje nowoczesnych systemów komunikacyjnych, również nie obsługują w pełni rozwiązań VoIP bez odpowiednich adapterów lub bramek. Często popełnianym błędem jest mylenie tradycyjnych metod komunikacji z nowoczesnymi technologiami, co prowadzi do nieporozumień w zakresie ich zastosowania. Świadomość różnicy pomiędzy tymi systemami, a także znajomość ich zastosowań w praktyce, jest kluczowa w nowoczesnych środowiskach pracy i wymagań komunikacyjnych.
Pytanie 34

Jeśli moc sygnału na początku łącza wynosi 1 000 mW, a na końcu 100 mW, to jaka jest tłumienność tego łącza?

A. 30 dB
B. 20 dB
C. 10 dB
D. 40 dB
Obliczanie tłumienności sygnału jest kluczowym aspektem w ocenie jakości łącza komunikacyjnego. Wartości takie jak 30 dB, 20 dB czy 40 dB są typowymi wartościami tłumienia, jednak nie są one odpowiednie dla podanych danych. Przy wyborze tych odpowiedzi, można być skłonny do myślenia, że w przypadku znacznego osłabienia sygnału, takich wartości mogą być uzasadnione. Tłumienność o 30 dB oznacza, że moc sygnału na wyjściu byłaby 1/1000 mocy na wejściu, co w tym przypadku nie ma miejsca. Podobnie wartości 20 dB i 40 dB są wynikiem niewłaściwego przeliczenia lub błędnej interpretacji danych o mocach. Przykładowo, 20 dB oznacza, że moc na wyjściu wynosiłaby 1/100 mocy na wejściu, co również nie odpowiada podanym wartościom. Często błędy w obliczeniach są wynikiem nieporozumień dotyczących skali logarytmicznej. Użytkownicy mogą mylić zwykłe porównania (np. 1000 mW do 100 mW) z przeliczeniami logarytmicznymi. Ważne jest zrozumienie, że skala dB jest skalą logarytmiczną, a nie liniową, co sprawia, że niewłaściwe podejście do tych obliczeń prowadzi do błędnych wniosków. Należy również pamiętać, że w praktyce, w telekomunikacji, dbałość o minimalizację tłumienia jest niezwykle istotna dla jakości usług, co podkreśla znaczenie prawidłowego obliczania i interpretacji tych wartości.
Pytanie 35

Szybką transmisję informacji w niewielkich pakietach o stałej długości 53 bajtów zapewnia sprzętowa implementacja komutacji

A. komórek
B. łączy
C. kanałów
D. ramek
Szybka transmisja danych dzięki małym paczkom, które mają stałą długość 53 bajtów, to coś, co wyróżnia technologię komutacji komórkowej. Weźmy na przykład standard ATM, który to wykorzystuje. W tym modelu, dane dzielą się na właśnie te małe komórki, co naprawdę pomaga w zarządzaniu przepustowością i zmniejsza opóźnienia. To jest mega ważne w telekomunikacji, szczególnie jeśli chodzi o aplikacje, które potrzebują dużej niezawodności, jak rozmowy głosowe czy transmisje wideo. Poza tym, komutacja komórkowa daje nam prostsze przydzielanie zasobów sieciowych i lepsze zarządzanie jakością usług (QoS), co jest zgodne z tym, co najlepsze w branży. Też warto pamiętać, że jest to kluczowy element w rozwijaniu nowoczesnych sieci, w tym 5G, gdzie zarządzanie danymi o stałej długości jest naprawdę istotne dla optymalizacji przesyłu informacji.
Pytanie 36

Jakie polecenie w systemie Windows umożliwia ustalenie, jaką trasą oraz przez jakie punkty pośrednie przesyłane są pakiety do odbiorcy w internecie?

A. route
B. ping
C. tracert
D. ipconfig
Wybór innych odpowiedzi, takich jak 'ping', 'route' czy 'ipconfig', wskazuje na pewne nieporozumienia związane z funkcjami tych poleceń. 'Ping' jest narzędziem służącym do sprawdzania dostępności hosta w sieci poprzez wysyłanie pakietów ICMP Echo Request i oczekiwanie na odpowiedzi. Choć jest to istotne narzędzie do diagnozowania podstawowych problemów z łącznością, nie dostarcza informacji o trasie pakietów ani nie identyfikuje punktów pośrednich. Z kolei 'route' jest używane do wyświetlania i modyfikacji tablicy routingu w systemie operacyjnym, co jest bardziej technicznym aspektem zarządzania siecią, ale również nie daje informacji o samej trasie pakietów. Natomiast 'ipconfig' dostarcza informacji o konfiguracji interfejsów sieciowych, takich jak adresy IP, maski podsieci i bramy, ale nie ma zastosowania w kontekście śledzenia tras pakietów. Te pomyłki wynikają często z mylnego przekonania, że każde narzędzie diagnostyczne w sieci odpowiada za jedną szeroką funkcję, podczas gdy każde z nich ma swoje specyficzne zastosowanie. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego rozwiązywania problemów w sieci oraz optymalizacji jej wydajności.
Pytanie 37

Jaki protokół służy do przesyłania formatów PCM, GSM, MP3 (audio) oraz MPEG i H263 (wideo)?

A. SSL
B. PPoE
C. RTP
D. HELO
Wybór protokołu SSL (Secure Sockets Layer) w kontekście transmisji multimediów jest nieodpowiedni, ponieważ SSL jest protokołem zabezpieczającym, który nie jest przeznaczony do przesyłania danych audio lub wideo. Jego główną funkcją jest szyfrowanie komunikacji internetowej, co zapewnia bezpieczeństwo przesyłanych danych, ale nie jest on zaprojektowany do optymalizacji ani do zarządzania strumieniami multimedialnymi. Z kolei HELO to protokół używany w kontekście komunikacji e-mail, służący do identyfikacji serwera pocztowego, co nie ma związku z transmisją mediów. Dodatkowo, PPoE (Point-to-Point Protocol over Ethernet) to technologia używana do łączenia użytkowników z siecią lokalną (LAN) za pomocą połączenia szerokopasmowego, a nie do przesyłania mediów w czasie rzeczywistym. Wybór tych protokołów jako odpowiedzi na pytanie nie uwzględnia ich rzeczywistych funkcji i zastosowań. Typowym błędem myślowym jest mylenie protokołów zabezpieczających oraz transportowych, co prowadzi do nieprawidłowych założeń dotyczących ich funkcji. W rzeczywistości, aby efektywnie przesyłać multimedia, należy korzystać z protokołów zaprojektowanych z myślą o zachowaniu jakości oraz synchronizacji, takich jak RTP, które są powszechnie stosowane w branży. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego doboru technologii w kontekście przesyłania danych multimedialnych.
Pytanie 38

Podczas próby uruchomienia systemu operacyjnego z przenośnego nośnika typu pendrive oraz realizacji procedury POST, urządzenie nie zostało rozpoznane. Co należy zrobić, aby rozwiązać ten problem?

A. zmienić kolejność bootowania
B. wymienić płytę główną
C. zaktualizować BIOS
D. wymienić procesor
Zaktualizowanie BIOS-u może być kluczowym krokiem w rozwiązaniu problemu z wykrywaniem urządzenia przenośnego w trakcie procedury POST. BIOS, czyli Basic Input/Output System, to oprogramowanie układowe, które uruchamia komputer i zarządza jego podstawowymi funkcjami. Aktualizacje BIOS-u często zawierają poprawki oraz rozszerzenia wsparcia dla nowych urządzeń, co może obejmować także pendrive'y. W niektórych przypadkach starsze wersje BIOS-u mogą nie rozpoznawać nowszych standardów USB, co skutkuje brakiem możliwości bootowania z pendrive'a. Dodatkowo, aktualizacja BIOS-u może poprawić stabilność systemu i wprowadzić nowe funkcje, takie jak lepsze zarządzanie energią lub rozbudowane opcje konfiguracji sprzętowej. Warto pamiętać, że proces aktualizacji BIOS-u powinien być przeprowadzany ostrożnie, zgodnie z instrukcjami producenta, aby uniknąć uszkodzenia systemu. Przykładowo, w sytuacji, gdy komputer nie wykrywa pendrive'a, użytkownik powinien odwiedzić stronę producenta płyty głównej, sprawdzić dostępność nowszej wersji BIOS-u oraz postępować zgodnie z zamieszczonymi tam wskazówkami.
Pytanie 39

Rozdzielenie jednego strumienia danych na wiele kanałów fizycznych to

A. Wavelength Division Multiplexing
B. Code Division Multiplexing
C. splitting
D. routing
Odpowiedź 'splitting' jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do procesu dzielenia jednego strumienia danych na kilka mniejszych kanałów fizycznych w celu efektywnego zarządzania przepustowością i zwiększenia wydajności przesyłania informacji. Splitting jest często stosowane w systemach telekomunikacyjnych, gdzie przesył danych odbywa się w formie strumieni, które następnie są dzielone na mniejsze pakiety. Przykładem zastosowania może być transmisja wideo, gdzie sygnał wideo jest dzielony na różne kanały, aby zapewnić równoległe przesyłanie danych do różnych odbiorców. W praktyce, technika ta umożliwia lepsze wykorzystanie dostępnych zasobów sieciowych oraz redukcję opóźnień w transmisji. W kontekście standardów branżowych, splitting może być związane z różnymi protokołami przesyłania danych, takimi jak Ethernet, gdzie wykorzystuje się multipleksację w celu zwiększenia efektywności. Warto także zauważyć, że splitting jest podstawą wielu nowoczesnych rozwiązań w dziedzinie telekomunikacji oraz transmisji danych, co czyni tę koncepcję kluczową dla zrozumienia współczesnych systemów komunikacyjnych.
Pytanie 40

Co to jest QPSK w kontekście modulacji?

A. kwadraturowa fazy
B. prosta, pulsowo - kodowa
C. kwadraturowa amplitudy
D. kluczowana częstotliwości
Modulacja pulsowo-kodowa, kluczowanie częstotliwości oraz kwadraturowa amplituda to techniki, które różnią się znacząco od QPSK zarówno w kontekście zasady działania, jak i zastosowania. Modulacja pulsowo-kodowa (PCM) polega na reprezentowaniu sygnałów analogowych w formie cyfrowej, przetwarzając je na ciąg impulsów, co nie ma nic wspólnego z modulacją fazy. PCM znajduje zastosowanie głównie w telekomunikacji cyfrowej, gdzie sygnał analogowy jest konwertowany na format cyfrowy, co stanowi zupełnie inną koncepcję niż QPSK. Kluczowanie częstotliwości (FSK), z drugiej strony, wykorzystuje różne częstotliwości do reprezentowania danych, co prowadzi do zupełnie innej metody modulacji, która jest mniej efektywna spektralnie w porównaniu do QPSK. Zastosowanie FSK jest typowe w prostych systemach komunikacyjnych, ale nie osiąga tej samej wydajności jak QPSK. Kwadraturowa amplituda (QAM) łączy zarówno zmiany amplitudy, jak i fazy sygnału, co jest bardziej skomplikowane niż czysta modulacja fazy, tak jak w przypadku QPSK. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi technikami jest kluczowe dla właściwego doboru metod w zależności od wymagań danego systemu komunikacyjnego. Typowe błędy myślowe prowadzące do mylenia tych metod to braku znajomości podstaw, co skutkuje nieprawidłowym przypisywaniem funkcji modulacyjnych do niewłaściwych kategorii.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej