Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik rolnik
Kwalifikacja: ROL.04 - Prowadzenie produkcji rolniczej
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 14:14
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 14:27

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie są końcowe produkty rozkładu białek w jelicie cienkim u zwierząt monogastrycznych?

A. cukry proste

B. aminokwasy

C. polipeptydy

D. kwasy tłuszczowe

Wybór odpowiedzi nie jest prawidłowy, ponieważ zamiast aminokwasów, inne wskazane opcje nie odzwierciedlają końcowych produktów trawienia białek. Polipeptydy, będące częściami białek, są produktem pośrednim w procesie trawienia, a nie końcowym. Ich obecność wskazuje jedynie na to, że proces trawienia nie został zakończony. Cukry proste to związki powiązane z metabolizmem węglowodanów, a nie białek, co oznacza, że ich wybór nie ma zastosowania w kontekście trawienia białek. Kwasy tłuszczowe z kolei są produktami trawienia lipidów, a nie białek, co jest kolejnym błędem myślowym. Typowym błędem jest mylenie rodzajów makroskładników, co prowadzi do nieporozumienia w zakresie ich trawienia. Właściwe zrozumienie procesów trawiennych i metabolicznych jest kluczowe, zwłaszcza w kontekście żywienia zwierząt i ich wymagań dietetycznych. Odpowiednia edukacja w zakresie biochemii odgrywa istotną rolę w zrozumieniu, jak białka są przekształcane w organizmach zwierzęcych oraz jakie są ich funkcje w organizmie. Właściwe zrozumienie cyklu trawienia białek jest niezbędne dla każdej osoby zajmującej się hodowlą zwierząt lub żywieniem.

Pytanie 2

Listki o zaokrąglonym kształcie, z białym, spodkowatym rysunkiem na górnej powierzchni, z ząbkowanymi brzegami, nie pokryte włoskami, a spodnia strona błyszcząca są cechą charakterystyczną koniczyny

A. czerwonej

B. szwedzkiej

C. białej

D. inkarnatki

Koniczyna biała (Trifolium repens) charakteryzuje się unikalnymi cechami morfologicznymi, które odróżniają ją od innych gatunków koniczyny. Liście koniczyny białej mają zaokrąglony kształt, z charakterystycznym białym, spodkowatym rysunkiem na górnej stronie blaszki liściowej. Ząbkowane brzegi oraz błyszcząca spodnia strona to dodatkowe cechy wyróżniające. Znajomość tych cech jest kluczowa w botanice oraz w rolnictwie, gdzie koniczyna biała jest często stosowana jako roślina pastewna oraz jako roślina poprawiająca strukturę gleby. Jej zdolność do wiązania azotu sprawia, że jest cennym składnikiem płodozmianu. W praktyce, koniczyna biała jest szeroko wykorzystywana w systemach ekologicznych, gdzie jej obecność poprawia bioróżnorodność i stabilność ekosystemu. Dodatkowo, koniczyna biała jest rośliną miododajną, przyciągającą pszczoły i inne owady zapylające, co jest istotne w kontekście ochrony środowiska i produkcji żywności.

Pytanie 3

W odniesieniu do budynków mieszkalnych, gdzie powinny być zlokalizowane budynki inwentarskie?

A. w kierunku przeciwnym do dominującego wiatru

B. od strony południowej

C. od szczytu budynku mieszkalnego

D. od strony północnej

Budynki inwentarskie, takie jak obory czy stajnie, powinny być usytuowane w sposób, który minimalizuje negatywny wpływ na warunki życia zwierząt i komfort ich użytkowania. Odpowiedź wskazująca na usytuowanie budynków inwentarskich od strony przeciwnej do dominującego kierunku wiatrów jest zgodna z zasadami dobrej praktyki w budownictwie rolniczym. Takie usytuowanie ogranicza narażenie zwierząt na działanie niekorzystnych warunków atmosferycznych, takich jak chłodne wiatry, które mogą prowadzić do stresu termicznego, obniżenia odporności oraz zwiększenia ryzyka chorób. Przykładem zastosowania tej zasady może być budowa obory, w której otwory wentylacyjne i wejścia są zlokalizowane tak, aby nie były skierowane w stronę północną, gdzie zimne wiatry mogą wprowadzać zimne powietrze do wnętrza. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi dobrostanu zwierząt, takie podejście zwiększa komfort życia zwierząt oraz wpływa na ich wydajność.

Pytanie 4

Brak witaminy D w diecie zwierząt rosnących skutkuje

A. kanibalizmem

B. krzywicą

C. obniżeniem sprawności widzenia

D. opóźnieniem krzepnięcia krwi

Kanibalizm nie ma bezpośredniego związku z brakiem witaminy D, raczej chodzi o to, jak zwierzęta się zachowują i w jakim są środowisku. Niewłaściwe odżywianie może mieć wpływ na to, że zwierzęta są bardziej agresywne i rywalizują o jedzenie, ale to nie jest tak, że to przez niedobór witamin. Opóźnienie krzepnięcia krwi może być wynikiem braku witamin K i D, ale nie jest to główny problem związany z witaminą D. Witamina K jest kluczowa do produkcji czynników krzepnięcia, a D ma więcej wspólnego z wapniem. Co do widzenia, to spadek sprawności może być jakoś powiązany z ogólnym stanem zdrowia, ale nie jest to bezpośredni skutek braku witaminy D. Wzrok bardziej zależy od witamin A i E, które są istotne dla prawidłowego działania siatkówki. Często ludzie mylą objawy z różnych niedoborów witamin, nie rozumiejąc ich konkretnej roli. Wiedza na temat funkcji poszczególnych witamin jest mega ważna dla zdrowia zwierząt i tego, co jemy.

Pytanie 5

Wyznacz, ile nawozu należy użyć na 1 ha uprawy kukurydzy przy zakładanym plonie 60 ton zielonej masy, jeśli na każde 10 ton zielonej masy przypada 90 kg nawozu?

A. 1 200 kg

B. 540 kg

C. 1 080 kg

D. 190 kg

Aby obliczyć ilość nawozu potrzebną do uprawy 1 ha kukurydzy przy przewidywanym plonie 60 ton zielonki, należy zastosować proporcjonalną metodę. Na 10 ton zielonej masy przypada 90 kg nawozu. Zatem dla 60 ton zielonki, obliczenia wyglądają następująco: (60 ton / 10 ton) * 90 kg = 540 kg nawozu. To podejście opiera się na zasadach agrotechnicznych, które wskazują na konieczność dostosowania dawek nawozów do przewidywanego plonu, co jest zgodne z dobrą praktyką rolniczą. Właściwe dawkowanie nie tylko wspiera wzrost plonów, ale również minimalizuje ryzyko strat związanych z nadmiernym nawożeniem, co może prowadzić do zanieczyszczenia środowiska. W praktyce, taka dawka nawozu zapewnia odpowiednią ilość składników odżywczych dla roślin, co jest kluczowe dla osiągnięcia optymalnych wyników produkcyjnych.

Pytanie 6

Jaką temperaturę powinno mieć mleko przeznaczone do sprzedaży w momencie odbioru z gospodarstwa?

A. raz na dobę - do 10 °C

B. do 6 h od udoju - do 20 °C

C. do 12 h od udoju - do 15 °C

D. co dwa dni - do 6 °C

Prawidłowa temperatura mleka przeznaczonego na sprzedaż przy odbiorze z gospodarstwa wynosi do 6 °C, co jest zgodne z wymogami sanitarnymi oraz standardami jakości. Przy takiej temperaturze ogranicza się rozwój mikroorganizmów, co jest kluczowe dla zachowania świeżości i bezpieczeństwa produktu. W praktyce oznacza to, że mleko powinno być schłodzone natychmiast po udoju, a następnie transportowane w odpowiednich warunkach, aby utrzymać tę temperaturę. Standardy takie jak Codex Alimentarius oraz normy krajowe wskazują na konieczność przestrzegania określonych zasad chłodzenia i transportu mleka. Dzięki temu nie tylko zapewnia się wysoką jakość produktu, ale również chroni zdrowie konsumentów. Warto również zwrócić uwagę na procesy technologiczne związane z obróbką mleka, w tym pasteryzację, które stają się jeszcze bardziej efektywne przy zastosowaniu odpowiednich warunków przechowywania. W efekcie przestrzeganie tej normy ma kluczowe znaczenie dla całego łańcucha dostaw mleka od producenta do konsumenta.

Pytanie 7

Najlepszym sposobem na uzupełnienie brakującego białka w diecie krów jest

A. kiszonka z kukurydzy

B. zielonka ze słonecznika

C. kiszonka z kapusty pastewnej

D. zielonka z lucerny

Zielonka z lucerny jest znakomitym źródłem białka, które jest kluczowe w diecie krów, zwłaszcza w okresach intensywnego wzrostu, laktacji czy reprodukcji. Lucerna charakteryzuje się wysoką zawartością białka, sięgającą od 15 do 25% w suchej masie, co czyni ją jednym z najlepszych pasz białkowych. Oprócz białka, lucerna dostarcza również składników odżywczych, takich jak witaminy, minerały i błonnik, co korzystnie wpływa na zdrowie i wydajność krów. W praktyce, wprowadzenie zielonki z lucerny do diety bydła mlecznego może znacząco poprawić wydajność mleczną oraz jakość mleka. Warto również zaznaczyć, że stosowanie lucerny sprzyja lepszemu wykorzystaniu paszy, co jest istotne z punktu widzenia efektywności produkcji mleka oraz redukcji kosztów paszy. Na podstawie najlepszych praktyk w hodowli bydła, zaleca się stosowanie lucerny jako elementu uzupełniającego dietę, zwłaszcza w połączeniu z innymi rodzajami pasz, co pozwala na zbilansowanie diety i zaspokojenie potrzeb pokarmowych zwierząt.

Pytanie 8

Wystąpienie w drugiej połowie sierpnia w polu kukurydzy roślin złamanych, z widocznymi na łodygach i na liściach kolb małymi otworami oraz białymi trocinami wokoło, sugeruje żerowanie w tych roślinach

A. omacnicy prosowianki

B. stonki kukurydzianej

C. skrzypionki zbożowej

D. pomrowika plamistego

Wybór pomrowika plamistego, skrzypionki zbożowej czy stonki kukurydzianej jako przyczyn uszkodzeń kukurydzy nie trzyma się kupy. Pomrowik plamisty atakuje rośliny, ale żeruje głównie na zewnętrznych częściach, więc jego uszkodzenia są trochę inne niż przy omacnicy. Skrzypionka zbożowa to szkodnik skupiający się na innych zbożach, więc nie uszkodzi kukurydzy w taki sposób. Co do stonki kukurydzianej, to ona atakuje liście, ale nie robi takich spustoszeń jak obłamane rośliny z otworami. Czasami ludzie analizują objawy, nie myśląc konkretnie o tym, jak dany szkodnik działa. Ważne jest, żeby znać konkretne objawy żerowania szkodników, bo to ułatwia skuteczną ochronę upraw.

Pytanie 9

Wykonanie mechanicznego zwalczania chwastów w uprawie pszenicy jarej powinno odbywać się w okresie

A. na etapie krzewienia

B. w trakcie krzewienia oraz strzelania w źdźbło

C. od strzelania w źdźbło do momentu rozpoczęcia kłoszenia

D. od strzelania w źdźbło

Faza strzelania w źdźbło na mechaniczne zwalczanie chwastów to kiepski pomysł. W tym momencie pszenica jest już wyższa i bardziej wrażliwa na uszkodzenia. Jak uszkodzimy liście czy pędy, to może wpłynąć na plony. Co więcej, chwasty w tej fazie są często dobrze rozwinięte, co znacznie utrudnia ich usunięcie. Faza krzewienia to lepszy wybór, bo ryzyko uszkodzenia roślin jest mniejsze. Zauważyłem, że jeśli ktoś wybiera fazę strzelania w źdźbło, to generalnie nie jest to dobra strategia, bo najlepiej zwalczać chwasty wcześniej, by minimalizować ich konkurencję. W skrócie, niedopasowanie fazy do zabiegów mechanicznych może mieć zły wpływ na plonowanie i zdrowie upraw. Dlatego wybór krzewienia na zwalczanie chwastów to podejście zgodne z dobrymi praktykami agrotechnicznymi, co daje lepsze efekty w uprawie.

Pytanie 10

Jaka powinna być zawartość białka ogólnego w 1 kg mieszanki pełnoporcjowej dla lochy karmiącej, przy koncentracji energii 12 MJ/kg paszy.

Wymagania zawartości białka w gramach na 1MJ energii
Faza cyklu	Białko ogólne	Białko strawne
Ciąża do 90 dnia	11,0	8,7
Laktacja	13,0	10,0

A. 10,0 g

B. 156,0 g

C. 130,0 g

D. 13,0 g

Wybór niewłaściwej odpowiedzi wskazuje na brak zrozumienia kluczowych zasad dotyczących określania zawartości białka w diecie loch karmiących. W przypadku odpowiedzi 13,0 g, 130,0 g oraz 10,0 g, pojawiają się poważne błędy merytoryczne. Po pierwsze, odpowiedź 13,0 g sugeruje, że białko powinno odpowiadać zapotrzebowaniu na 1 MJ energi, jednak nie uwzględnia całkowitej ilości energii w paszy, co prowadzi do niedoszacowania wymagań białkowych. Kolejna odpowiedź, 130,0 g, mimo że zbliżona, również nie dostarcza wystarczającej ilości białka w kontekście 12 MJ energii, co może skutkować niedoborami w diecie lochy. Odpowiedź 10,0 g jest skrajnym przypadkiem, który nie ma żadnego uzasadnienia w normach żywieniowych. Kluczowym elementem jest zrozumienie, że wszystkie obliczenia muszą być oparte na odpowiednich danych dotyczących zapotrzebowania białkowego oraz energetycznego, a także prawidłowym przeliczeniu tych wartości. W praktyce, błędne ustalenie zawartości białka może prowadzić do problemów zdrowotnych u zwierząt oraz obniżenia wydajności produkcji mleka, co jest kosztowne dla hodowców. Aby unikać takich pomyłek, warto korzystać z przyjętych standardów żywieniowych oraz konsultować się z weterynarzem lub specjalistą ds. żywienia zwierząt.

Pytanie 11

Do pokarmów treściwych należą

A. siano

B. ziarno

C. plewy

D. słoma

Pasze treściwe to kategoria pasz, która obejmuje materiały charakteryzujące się wysoką gęstością energetyczną, przeważnie bogate w węglowodany i białko. Wśród wymienionych odpowiedzi, siano, słoma i plewy to materiały, które nie są zaliczane do pasz treściwych, gdyż mają znacznie niższą wartość energetyczną. Siano to suszone zioła lub trawy, które są bogate w błonnik, ale nie dostarczają wystarczającej ilości energii, aby zaspokoić potrzeby żywieniowe zwierząt w intensywnej produkcji. Słoma, będąca pozostałością po zbiorach zbóż, również nie jest uważana za paszę treściwą, gdyż dostarcza głównie włókna i mało wartościowych składników odżywczych. Plewy, czyli łuski ziarna, są ubogim źródłem składników odżywczych i nie mogą służyć jako główne źródło paszy. W praktyce, mylenie pasz treściwych z paszami objętościowymi, takimi jak siano, może prowadzić do niedoborów pokarmowych w diecie zwierząt, co wpływa na ich zdrowie i wydajność. Wiedza o kategoriach pasz jest niezbędna dla każdego, kto zajmuje się hodowlą zwierząt, aby zapewnić optymalne żywienie i maksymalizować produkcję.

Pytanie 12

Pan Nowak prowadzi hodowlę pieczarek. W ciągu roku przychody ze sprzedaży pieczarek wyniosły 100 000 zł. Koszty poniesione w tym okresie przedstawiały się następująco:
- zużycie surowców 30 000 zł,
- wynagrodzenia 20 000 zł,
- usługi zewnętrzne 5 000 zł,
- amortyzacja sprzętu 1 000 zł,
- podatki i opłaty 7 000 zł

Jaką kwotę zysku uzyskał ze sprzedaży pieczarek?

A. 30 000 zł

B. 50 000 zł

C. 37 000 zł

D. 36 000 zł

Zysk ze sprzedaży pieczarek można obliczyć, odejmując całkowite koszty od przychodów ze sprzedaży. W tym przypadku przychody wyniosły 100 000 zł, a całkowite koszty to suma wszystkich wydatków: zużycie materiałów (30 000 zł), robocizna (20 000 zł), usługi obce (5 000 zł), amortyzacja maszyn (1 000 zł) oraz podatki i opłaty (7 000 zł). Suma kosztów wynosi zatem 63 000 zł. Następnie, odejmując koszty od przychodów, otrzymujemy zysk: 100 000 zł - 63 000 zł = 37 000 zł. To prawidłowe podejście do obliczenia zysku jest zgodne z zasadami rachunkowości zarządzającej, które sugerują analizę rentowności na podstawie dokładnych danych o kosztach i przychodach. Ważne jest, aby przedsiębiorcy regularnie monitorowali te wskaźniki, co pozwala na podejmowanie świadomych decyzji biznesowych oraz optymalizację kosztów. Przykładowo, po dokładnej analizie kosztów można zidentyfikować obszary, w których możliwe są oszczędności, co może znacząco wpłynąć na poprawę rentowności. Regularne przeglądanie wyników finansowych jest kluczowym elementem strategii sukcesu w każdej branży, w tym również w rolnictwie i hodowli grzybów.

Pytanie 13

W fazie której występuje największe zapotrzebowanie na wodę w uprawie ziemniaków?

A. dojrzewania bulw

B. wschodów

C. kiełkowania

D. zawiązywania bulw

Faza kiełkowania, wschodów oraz dojrzewania bulw są istotne w cyklu życia ziemniaka, jednak nie odpowiadają one na największe zapotrzebowanie na wodę, które występuje podczas zawiązywania bulw. W fazie kiełkowania, roślina koncentruje się na wytwarzaniu pierwszych korzeni i rozwijaniu liści, co wymaga pewnej ilości wody, jednak nie jest to moment o najwyższym zapotrzebowaniu. Podobnie, faza wschodów jest kluczowa dla rozwoju rośliny, ale nie stawia tak dużych wymagań wodnych jak zawiązywanie bulw. Co więcej, w fazie dojrzewania bulw, zapotrzebowanie na wodę także maleje, ponieważ roślina zaczyna proces akumulacji skrobi w bulwach, co oznacza, że woda nie jest już tak krytyczna jak wcześniej. Typowym błędem myślowym jest założenie, że każda z tych faz wymaga dużej ilości wody, co prowadzi do nieefektywnego gospodarowania zasobami wodnymi. Zrozumienie poszczególnych etapów wzrostu i ich specyficznych potrzeb wodnych jest kluczowe dla skutecznego zarządzania uprawami i maksymalizacji plonów.

Pytanie 14

Wskaź roślinę, która przezimowuje i ma niebieskie kwiaty, a jednocześnie jest chwastem II piętra w uprawach zbóż jarych i ozimych?

A. Kąkol polny

B. Tasznik pospolity

C. Chaber bławatek

D. Maruna bezwonna

Chaber bławatek (Centaurea cyanus) jest rośliną jednoroczną, która często występuje jako chwast w polach zbóż jarych i ozimych. Co ważne, jego niebieskie kwiaty są nie tylko charakterystyczne, ale również stanowią element bioróżnorodności w ekosystemie rolniczym. Chaber bławatek preferuje gleby lekkie, przepuszczalne oraz stanowiska słoneczne, co czyni go częstym towarzyszem zbóż na użytkach zielonych. W kontekście praktycznym, chaber bławatek jest często wykorzystywany w ogrodnictwie do nasadzeń ozdobnych, a także w terapii ziołowej, gdzie jego kwiaty używane są do przygotowania naparów mających właściwości łagodzące. W związku z tym, rozpoznawanie tej rośliny oraz zrozumienie jej roli w agroekosystemie jest kluczowe dla efektywnego zarządzania uprawami i utrzymania zdrowia gleby oraz bioróżnorodności.

Pytanie 15

Zwierzęta są trzymane bez specjalnych budynków inwentarskich, mają zapewnione 0,5 ha pastwiska na jedną krowę z cielęciem, ochronę przed niekorzystnymi warunkami pogodowymi, możliwość schronienia przed dzikimi zwierzętami, dostęp do wody pitnej (w zimie nie zamarzającej), dostatek paszy oraz suche miejsce do leżenia.
Opis ten odnosi się do chowu bydła mięsnego

A. półintensywnego

B. intensywnego

C. wolnego

D. ekstensywnego

Wybór pozostałych opcji, takich jak półintensywny, wolny i intensywny, bazuje na błędnym zrozumieniu różnic między systemami chowu bydła. Chow półintensywny charakteryzuje się połączeniem pastwisk oraz podawania pasz treściwych, co nie odpowiada opisanym warunkom, które wskazują na brak budynków inwentarskich oraz dominację naturalnych pastwisk. W systemie wolnym, zwierzęta mają większą swobodę ruchu, ale często w kontekście specyficznych wybiegów, które są kontrolowane, a co za tym idzie, nie do końca odzwierciedlają opisane warunki. Z kolei chów intensywny koncentruje się na maksymalizacji produkcji w ograniczonej przestrzeni, co stoi w sprzeczności z podanymi wymaganiami dotyczącymi dużych areałów pastwiskowych oraz naturalnych warunków życia zwierząt. Wybór niewłaściwego podejścia może wynikać z mylnych założeń dotyczących wydajności produkcji oraz dobrostanu zwierząt. Często hodowcy mogą mylić intensyfikację z jakością, co prowadzi do wyborów, które nie zawsze są korzystne dla zwierząt, a także dla długoterminowych celów zrównoważonego rozwoju. Zrozumienie różnic między tymi systemami jest kluczowe dla podejmowania świadomych decyzji w hodowli bydła, a także dla implementacji najlepszych praktyk w zakresie dobrostanu zwierząt.

Pytanie 16

Jaką ilość ton kiszonki z kukurydzy można przechować w silosie o wymiarach 2 m x 10 m x 36 m, jeżeli 1 m3 kiszonki z kukurydzy ma masę 0,6 tony?

A. 1200 t

B. 432 t

C. 600 t

D. 720 t

Aby obliczyć ilość kiszonki z kukurydzy, którą można zmagazynować w silosie o wymiarach 2 m x 10 m x 36 m, najpierw należy obliczyć objętość silosu. Obliczamy objętość jako iloczyn jego wymiarów: 2 m * 10 m * 36 m = 720 m3. Następnie, korzystając z informacji, że 1 m3 kiszonki waży 0,6 tony, możemy obliczyć całkowitą wagę kiszonki: 720 m3 * 0,6 t = 432 tony. Tego typu obliczenia są istotne w praktyce rolniczej, gdzie właściwe zarządzanie przestrzenią magazynową jest kluczowe dla efektywności produkcji. Zgodnie z dobrymi praktykami w branży, należy również uwzględnić odpowiednie warunki przechowywania, aby zapewnić jakość i trwałość przechowywanych materiałów, co potwierdzają opracowania dotyczące przechowywania kiszonek w silosach.

Pytanie 17

Podczas przeprowadzania inwentaryzacji w hurtowni odkryto braki towarów wynikłe z błędów magazyniera, który nie przyjmuje na siebie odpowiedzialności. Jak powinny być te braki rozliczone?

A. Towary-Rozliczenie niedoborów-Inne rozrachunki z pracownikami

B. Towary-Rozliczenie niedoborów-Pozostałe koszty operacyjne

C. Towary-Rozliczenie niedoborów-Koszty działalności

D. Towary-Rozliczenie niedoborów-Roszczenia sporne

Wszystkie inne odpowiedzi zawierają błędne podejścia do rozliczania niedoborów towarów, co może prowadzić do nieprawidłowego zarządzania finansami oraz nieefektywnego rozwiązywania sporów. Przede wszystkim, klasyfikacja niedoborów jako 'Koszty działalności' może prowadzić do zniekształcenia wyników finansowych przedsiębiorstwa. Takie podejście implikuje, że straty są akceptowane jako część normalnej działalności, co nie jest zgodne z praktykami zarządzania ryzykiem. Dodatkowo, zaliczanie niedoborów do 'Innych rozrachunków z pracownikami' nie uwzględnia specyfiki sytuacji, w której pracownik kwestionuje swoją winę, co może skutkować nieprawidłowym dysponowaniem środkami. Uwzględnienie niedoborów w 'Pozostałych kosztach operacyjnych' również jest niewłaściwe, ponieważ nie pozwala na jednoznaczne zidentyfikowanie źródła problemu. W kontekście zarządzania, ważne jest stosowanie wyraźnych kategorii do klasyfikacji kosztów oraz odpowiednich procedur do rozliczeń, aby uniknąć nieporozumień i zapewnić transparentność w działaniach. Niewłaściwa klasyfikacja kosztów może prowadzić do nieefektywności operacyjnej oraz negatywnie wpływać na morale pracowników, zwłaszcza w sytuacjach, gdzie występują spory o odpowiedzialność.

Pytanie 18

Na kompleksie żytnim o bardzo niskiej jakości można uprawiać

A. peluszka

B. słonecznik

C. łubin żółty

D. łubin biały

Łubin żółty jest rośliną strączkową, która doskonale przystosowuje się do warunków uprawy na kompleksie żytnim bardzo słabym. Jego zdolność do wiązania azotu atmosferycznego sprawia, że podnosi on wartość nawozową gleby, co jest szczególnie istotne w przypadku użytków słabszych, gdzie zasobność w składniki pokarmowe jest ograniczona. Przykładowo, łubin żółty poprawia strukturę gleby, zwiększa jej przepuszczalność oraz wspomaga rozwój mikroorganizmów glebowych. W praktyce roślina ta może być stosowana w płodozmianie jako międzyplon, co nie tylko sprzyja regeneracji gleby, ale również redukuje erozję i chwasty. Dodatkowo, wysoka zawartość białka w nasionach łubinu żółtego czyni go cennym materiałem paszowym dla zwierząt, co może być korzystne dla rolników, którzy prowadzą hodowlę zwierząt.

Pytanie 19

Do siewu nasion buraków cukrowych wykorzystuje się siewnik

A. punktowy

B. rzutowy

C. talerzowy

D. redlicowy

Siewnik punktowy to naprawdę świetny wybór, jeśli chodzi o wysiew buraków cukrowych. Przede wszystkim, dzięki jego konstrukcji można precyzyjnie umieszczać nasiona w odpowiednich odstępach, co bardzo wpływa na ich wzrost. Osobiście uważam, że równomierny rozkład nasion w glebie to klucz do sukcesu w ich uprawie. Można też fajnie regulować głębokość siewu oraz ilość nasion na metr, co jest mega ważne, bo buraki potrzebują sporo uwagi, żeby dobrze się rozwijać. A co więcej, siewniki punktowe wpisują się w dobre praktyki rolnicze, co oznacza, że nie będziemy mieć problemów z nadmiernym zagęszczeniem roślin, które mogłoby wpłynąć na plony. Tak więc, siewnik punktowy to naprawdę dobry wybór na nasze buraki cukrowe!

Pytanie 20

Do metod bezpośredniego zwalczania chorób roślin zalicza się

A. stosowanie kwalifikowanego materiału siewnego.

B. właściwe zmianowanie.

C. kwarantannę.

D. zaprawianie nasion.

Zaprawianie nasion to jedna z kluczowych metod bezpośredniego zwalczania chorób roślin, polegająca na zabezpieczeniu nasion przed patogenami i szkodnikami jeszcze przed ich wysiewem. Proces ten polega na nałożeniu na nasiona specjalnych środków ochrony roślin, które mają na celu zminimalizowanie ryzyka infekcji. Przykładowo, w przypadku roślin strączkowych często stosuje się zaprawy fungicydowe, które skutecznie zwalczają grzyby mogące zaszkodzić kiełkującym roślinom. Dobrą praktyką w tej metodzie jest także użycie zaprawy o udokumentowanej skuteczności, zgodnie z normami ustanowionymi przez odpowiednie instytucje. Zaprawianie nasion jest szczególnie istotne w produkcji rolniczej, ponieważ pozwala na zabezpieczenie plonów już od pierwszych etapów wzrostu, co ma bezpośredni wpływ na wydajność i jakość plonów. Warto również podkreślić, że odpowiednie zaprawianie nasion wpisuje się w zasady integrowanej ochrony roślin, gdzie kluczowe jest stosowanie różnorodnych metod ochrony w celu zrównoważonego zarządzania chorobami.

Pytanie 21

Jaką roślinę warto nawozić obornikiem w czasie uprawy?

A. potato

B. barley

C. rye

D. wheat

Wybór jęczmienia, pszenicy czy żyta jako roślin do nawożenia obornikiem może być mylny, ponieważ te gatunki mają różne wymagania pokarmowe i preferencje dotyczące nawożenia. Jęczmień oraz pszenica są roślinami zbożowymi, które preferują bardziej zrównoważone nawożenie azotowe, a nadmiar obornika może prowadzić do nadmiaru azotu, co skutkuje wypłukiwaniem składników odżywczych oraz obniżeniem jakości plonów. Ponadto, nadmierne nawożenie organiczne może prowadzić do zakwaszenia gleby, co negatywnie wpływa na rozwój tych roślin. Żyto, jako roślina odporna, również nie jest tak wymagające pod względem nawożenia organicznego, gdyż potrafi dobrze rosnąć na glebach uboższych w składniki odżywcze. Należy również uwzględnić, że każda roślina ma swoją specyfikę rozwojową oraz cykl wegetacyjny, co wpływa na jej reakcję na różne rodzaje nawozów. Zastosowanie obornika w przypadku tych roślin może prowadzić do nieoptymalnego wzrostu, a w skrajnych przypadkach nawet do chorób roślin, związanych z nadmiarem wilgoci oraz niewłaściwym składem chemicznym gleby. Praktyki agronomiczne wskazują na konieczność przeprowadzania analizy gleby i dobierania odpowiednich rodzajów nawozów w oparciu o wyniki tych badań, co jest kluczowe dla osiągnięcia wysokich plonów i ochrony środowiska.

Pytanie 22

Najlepiej fermentują pasze o

A. wysokim poziomie cukrów i wysokim poziomie białka

B. średnim poziomie cukrów i niskim poziomie białka

C. niskim poziomie cukrów i wysokim poziomie białka

D. wysokim poziomie cukrów i niskim poziomie białka

Kiszenie pasz jest procesem, który pozwala na konserwację materiałów roślinnych i ich przekształcenie w wartościowy pokarm dla zwierząt. Pasze o wysokiej zawartości cukrów, a jednocześnie niskiej zawartości białka, najlepiej nadają się do kiszenia, ponieważ cukry są kluczowym źródłem energii dla bakterii mlekowych biorących udział w fermentacji. Wysoka zawartość cukrów sprzyja tworzeniu kwasu mlekowego, co obniża pH i utrudnia rozwój niepożądanych mikroorganizmów. Dodatkowo, niska zawartość białka minimalizuje ryzyko nadkwaśnienia, które może prowadzić do degradacji paszy. Przykłady dobrych źródeł cukru to buraki cukrowe czy kiszona trawa, które są często stosowane w praktyce rolniczej. Standardy dotyczące produkcji pasz wskazują na konieczność zapewnienia odpowiednich warunków do fermentacji, które pozwolą na ich długoterminowe przechowywanie oraz utrzymanie wartości odżywczych, co jest kluczowe dla zdrowia zwierząt. Właściwe dobranie składu paszy pod kątem zawartości cukrów i białka jest zatem fundamentem skutecznego procesu kiszenia.

Pytanie 23

Czarny chrząszcz o podłużnie owalnym kształcie (do 2,5 mm), który mieni się na zielono i niebiesko oraz uszkadza pąki rzepaku, to

A. mszyca kapuściana

B. gnatarz rzepakowiec

C. słodyszek rzepakowy

D. chowacz brukwiaczek

Chowacz brukwiaczek, gnatarz rzepakowiec oraz mszyca kapuściana to organizmy, które również mogą występować na polach rzepaku, jednak ich charakterystyka oraz sposób oddziaływania na rośliny są inne niż w przypadku słodyszka rzepakowego. Chowacz brukwiaczek to chrząszcz, który ma swoją specyfikę: jego larwy żerują na korzeniach roślin kapustnych, co prowadzi do osłabienia roślin, ale nie uszkadzają pąków kwiatowych. Gnatarz rzepakowiec to inny szkodnik, którego forma dorosła może przypominać słodyszka, jednak jego cykl życiowy i sposób uszkadzania roślin różnią się, koncentrując się na liściach oraz młodych pędach. Mszyca kapuściana jest owadem ssącym, który atakuje liście, co również prowadzi do uszkodzeń, ale nie związanych bezpośrednio z pąkami. Warto zauważyć, że błędna identyfikacja szkodnika może prowadzić do niewłaściwego doboru środków ochrony roślin oraz złej strategii zarządzania uprawą, co skutkuje nieefektywnym zwalczaniem i stratami w plonach. Z tego powodu kluczowe jest, aby rolnicy zainwestowali czas w naukę rozpoznawania poszczególnych szkodników oraz ich wpływu na rośliny, co jest zgodne z zasadami dobrej praktyki rolniczej.

Pytanie 24

W przedsiębiorstwie konieczne jest przechowywanie przez 5 lat

A. dokumenty osobowe pracownika

B. sprawozdanie finansowe

C. roczne deklaracje podatkowe

D. rachunek bilansowy

Wybór innych dokumentów, takich jak akta osobowe pracowników, rachunek zysków i strat czy bilans, jako elementów, które powinny być przechowywane przez 5 lat, może prowadzić do pewnych nieporozumień w zakresie obowiązków przedsiębiorstw. Akta osobowe pracowników należy przechowywać przez dłuższy okres, często nawet przez cały okres zatrudnienia oraz przez kilka lat po jego zakończeniu, w celu zabezpieczenia informacji dotyczących prawa pracy i potencjalnych roszczeń. Rachunek zysków i strat jest istotnym dokumentem finansowym, ale nie ma jednolitych regulacji dotyczących jego minimalnego okresu archiwizacji, co może prowadzić do błędnych wniosków, że jest on objęty tym samym okresem co rozliczenia podatkowe. Bilans, z kolei, powinien być przechowywany przez co najmniej 5 lat, ale w praktyce wiele firm decyduje się na dłuższe przechowywanie tych dokumentów dla celów analizy finansowej i audytów. Często zdarza się, że przedsiębiorcy mylą terminy związane z archiwizacją dokumentów finansowych, co może prowadzić do naruszeń przepisów prawa. Zrozumienie różnic między tymi dokumentami oraz ich odpowiednimi okresami przechowywania jest kluczowe dla zachowania zgodności z regulacjami prawnymi oraz dla skutecznego zarządzania dokumentacją w firmie.

Pytanie 25

Jakie urządzenie powinno być użyte do produkcji sianokiszonki w balotach podczas zbioru zielonki?

A. prasa silosująca

B. sieczkarnia polowa

C. przyczepa zbierająca

D. prasa zwijająca

Prasa zwijająca jest kluczowym urządzeniem stosowanym w produkcji sianokiszonki w balotach. Jej główną funkcją jest formowanie i zwijanie zbieranej zielonki w zwarte, cylindryczne baloty, które następnie są owijane folią. Taki proces zabezpiecza paszę przed wpływem warunków atmosferycznych oraz ogranicza rozwój mikroorganizmów, co jest niezbędne do uzyskania wysokiej jakości sianokiszonki. Prasy zwijające są przystosowane do pracy z różnymi rodzajami materiałów roślinnych, co pozwala na ich wszechstronność w różnych warunkach polowych. W praktyce, zastosowanie prasy zwijającej pozwala na efektywne zarządzanie czasem zbiorów, ponieważ umożliwia jednoczesne zbieranie, formowanie i pakowanie paszy. Dodatkowo, proces ten minimalizuje straty materiału, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie produkcji pasz. Warto dodać, że odpowiednio wykonywane zwijanie i pakowanie wpływa na dłuższe przechowywanie paszy bez utraty jej wartości odżywczej.

Pytanie 26

Oblicz, jaką ilość saletry amonowej powinno się zakupić do nawożenia 10 ha pszenicy ozimej, jeśli wymagany poziom nawożenia wynosi 136 kg N na hektar.

A. 2 000 kg

B. 4 000 kg

C. 3 000 kg

D. 5 000 kg

Aby obliczyć ilość saletry amonowej potrzebnej do nawożenia 10 ha pszenicy ozimej, należy uwzględnić wymaganą dawkę azotu na hektar. W tym przypadku wynosi ona 136 kg N na 1 ha. Dla 10 ha całkowita ilość azotu wynosi: 136 kg N/ha x 10 ha = 1360 kg N. Saletra amonowa (NH4NO3) zawiera około 34% azotu, co oznacza, że na każdy kilogram saletry amonowej przypada około 0,34 kg azotu. Aby obliczyć ilość saletry amonowej potrzebnej do uzyskania 1360 kg azotu, należy podzielić tę wartość przez zawartość azotu w saletrze: 1360 kg N / 0,34 = 4000 kg saletry amonowej. Takie obliczenia są kluczowe w praktyce rolniczej, aby zapewnić odpowiednie nawożenie roślin, co przekłada się na ich zdrowie oraz plon. Dobrą praktyką jest również monitorowanie stanu gleby oraz roślin, co pozwala na dostosowanie dawek nawozów do rzeczywistych potrzeb upraw, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rolnictwa.

Pytanie 27

Mięso wieprzowe uzyskane z własnego (gospodarskiego) uboju można spożywać po

A. zgłoszeniu uboju do ARiMR

B. upływie 24 godzin od momentu uboju

C. schłodzeniu do temperatury 4°C

D. przebadaniu mięsa w kierunku włośnicy

Spożywanie mięsa wieprzowego pochodzącego z własnego uboju bez wcześniejszego przebadania go w kierunku włośnicy jest nie tylko niebezpieczne, ale również sprzeczne z zaleceniami zdrowotnymi. Odpowiedzi sugerujące, że mięso można spożywać po upływie 24 godzin od uboju lub po schłodzeniu do temperatury 4°C, są błędne, ponieważ pomimo że te czynności są istotne dla przechowywania mięsa, nie usuwają ryzyka obecności pasożytów. Schłodzenie mięsa jest ważne dla zachowania jego jakości oraz dla spowolnienia rozwoju bakterii, ale nie wpływa na obecność larw włośnicy, które mogą być już obecne w mięsie w momencie uboju. Zgłoszenie uboju do ARiMR również nie zapewnia bezpieczeństwa żywnościowego tego mięsa, jeśli nie zostanie przeprowadzone badanie weterynaryjne. Należy pamiętać, że nieprzestrzeganie zasad bezpieczeństwa żywnościowego w przypadku uboju mięsa w gospodarstwie domowym może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych. Dlatego kluczowe jest, aby każdy ubój odbywał się zgodnie z regulacjami prawnymi i praktykami branżowymi, które mają na celu ochronę konsumentów przed zagrożeniami związanymi z chorobami przenoszonymi przez żywność.

Pytanie 28

Zielonkę z traw do zakiszania w cylindrycznych belach zbiera się w okresie

A. w pełni kwitnienia dominujących gatunków traw

B. na początku kłoszenia dominujących gatunków traw

C. po zawiązaniu nasion dominujących gatunków traw

D. pod koniec kwitnienia dominujących gatunków traw

Wybór fazy zbioru zielonki z traw do zakiszania ma kluczowe znaczenie dla jakości kiszonki, a odpowiedzi wskazujące na inne etapy, takie jak zawiązywanie nasion czy pełnia kwitnienia, prowadzą do błędnych wniosków. Zbieranie w fazie zawiązywania nasion dominujących gatunków traw jest nieodpowiednie, ponieważ w tym momencie rośliny zawierają mniej białka i innych wartościowych składników odżywczych. Zawartość włóknika wzrasta, co obniża strawność paszy, a tym samym wartość pokarmową kiszonki. Dodatkowo, zbieranie pod koniec kwitnienia lub w pełni kwitnienia skutkuje nadmiernym rozwojem nasion, co negatywnie wpływa na fermentację. Rośliny w tym stadium są bardziej suche, a ich struktura jest twardsza, co upośledza proces fermentacyjny i prowadzi do gorszej jakości końcowego produktu. W praktyce może to skutkować powstawaniem toksycznych substancji w kiszonce, co jest niebezpieczne dla zwierząt. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że bardziej dojrzałe rośliny zawsze zapewniają lepszą jakość, co jest mylące w kontekście zbioru na kiszonkę. Standardy dotyczące zbiorów wskazują jednoznacznie, że optymalnym momentem na zbiór jest wczesna faza kłoszenia, co pozwala na osiągnięcie lepszych wyników w hodowli zwierząt i minimalizację strat żywieniowych.

Pytanie 29

Przy sprzedaży bydła do rzeźni wymagane są

A. ocena użytkowości mięsnej

B. świadectwa urodzenia

C. udokumentowane pochodzenie

D. indywidualne paszporty

Świadectwo urodzenia jest dokumentem, który potwierdza narodziny zwierzęcia i jego pochodzenie, lecz w kontekście sprzedaży bydła do rzeźni nie spełnia kluczowej roli. Choć istotne dla hodowców, nie dostarcza ono pełnych informacji o stanie zdrowia, a także nie identyfikuje poszczególnych osobników w systemie rejestracyjnym, co jest niezbędne dla zapewnienia wysokich standardów bioasekuracji. Ocenę użytkowości mięsnej można uznać za ważny element przy wyborze zwierząt do uboju, lecz jej posiadanie nie jest obowiązkowym wymogiem dla sprzedaży. W praktyce, rzeźnie kierują się przede wszystkim zdrowiem i historią zwierząt, co ponownie podkreśla znaczenie indywidualnych paszportów. Z kolei udokumentowane pochodzenie zwierzęcia ma swoje znaczenie, ale nie zastępuje ono potrzeby posiadania paszportów, które są źródłem pełnych informacji niezbędnych do zapewnienia bezpieczeństwa i jakości produktów mięsnych. Kluczowym błędem w myśleniu jest zatem mylenie znaczenia tych dokumentów oraz nieprzypisywanie im właściwej roli w systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt, co jest regulowane przez przepisy prawa o ochronie zdrowia zwierząt.

Pytanie 30

Jaki nawóz zawiera składniki NPK?

A. Polifoska

B. Mocznik

C. Sól potasowa

D. Sól amonowa

Sól amonowa, mocznik i sól potasowa, mimo że są to nawozy szeroko stosowane w rolnictwie, nie zawierają wszystkich trzech kluczowych składników odżywczych N, P i K. Sól amonowa to źródło azotu, ale nie dostarcza ani fosforu, ani potasu, co ogranicza jej zastosowanie w sytuacjach, gdy rośliny potrzebują kompleksowego wsparcia odżywczego. Mocznik również jest nawozem azotowym, który w procesie rozkładu dostarcza azot, ale nie zawiera fosforu ani potasu. Stosowanie tych nawozów w sytuacjach, gdy rośliny wymagają większej różnorodności składników, może prowadzić do niedoborów i ograniczenia wzrostu. Z kolei sól potasowa dostarcza tylko potasu, co również czyni ją niewystarczającą w kontekście złożonych potrzeb roślin. Właściwe nawożenie wymaga zrozumienia specyficznych potrzeb upraw, a również analizy gleby, co pozwala na efektywne wykorzystanie nawozów. Ignorowanie znaczenia takich analiz i stosowanie jedynie nawozów jedno- lub dwu składnikowych jest typowym błędem, który może prowadzić do obniżenia plonów oraz negatywnego wpływu na jakość gleby.

Pytanie 31

Bydło jakiej rasy wykazuje najwyższe wydajności mleczne?

A. Holsztyńsko - fryzyjskiej

B. Piemontese

C. Simentalskiej

D. Polskiej czerwonej

Bydło rasy holsztyńsko-fryzyjskiej jest uznawane za jedną z najwyżej mlecznych ras bydła na świecie. Charakteryzuje się doskonałym genotypem, który zapewnia wyjątkową wydajność mleczną, osiągając średnio od 8 do 12 ton mleka rocznie z jednej krowy. Holsztynki są również znane z wysokiej zawartości białka i tłuszczu w mleku, co czyni je szczególnie cenionymi w przemyśle mleczarskim. Wysoka mleczność jest efektem selekcji genetycznej oraz odpowiedniej hodowli, która kładzie nacisk na cechy mleczne. W praktyce, hodowcy często korzystają z inseminacji sztucznej, aby wprowadzać do stada najlepsze geny, co prowadzi do dalszej poprawy wydajności. Dodatkowo, stosowanie wysokiej jakości pasz, optymalnych warunków utrzymania oraz precyzyjnej opieki weterynaryjnej przyczynia się do maksymalizacji wydajności mlecznej. Holsztyńsko-fryzyjskie bydło mleczne stanowi również podstawę wielu strategii zrównoważonego rozwoju w produkcji mleka, co jest zgodne z trendami w branży agroalimentarnej.

Pytanie 32

Jaką minimalną pojemność musi mieć wóz paszowy dla stada liczącego 100 krów, zakładając 50 kg paszy na sztukę oraz przelicznik ton/m3 wynoszący 0,33?

A. 16 m3

B. 6 m3

C. 14 m3

D. 8 m3

Aby obliczyć minimalną objętość wozu paszowego dla stada 100 krów, należy najpierw określić całkowitą ilość paszy potrzebnej dla tego stada. Przyjmując, że każda krowa wymaga 50 kg paszy, całkowita ilość paszy wyniesie: 100 krów * 50 kg = 5000 kg. Następnie przeliczamy tę ilość na tony, co daje 5 ton paszy. W dalszej kolejności, korzystając z przelicznika ton/m3, który wynosi 0,33, możemy obliczyć objętość potrzebną do przechowania tej ilości paszy. Wzór na przeliczenie objętości wygląda następująco: objętość (m3) = masa (tony) / przelicznik. Zatem, objętość wynosi: 5 ton / 0,33 ton/m3 ≈ 15,15 m3. W praktyce, aby zapewnić odpowiednią ilość miejsca w wozie paszowym oraz uwzględnić ewentualne straty podczas transportu, warto zaokrąglić tę wartość do 16 m3. Jest to zgodne z dobrymi praktykami w branży hodowlanej, które sugerują, iż zawsze warto mieć pewien zapas przestrzeni, aby uniknąć problemów związanych z niedoborami paszy.

Pytanie 33

Obecność na liściach buraków deformacji w postaci powyginanych i skędzierzawionych kształtów, z nieregularnymi plamkami w odcieniach jasno i ciemnozielonym, sugeruje występowanie

A. parcha pierścieniowego

B. żółtaczki buraka

C. mączniaka właściwego buraka

D. mozaiki buraka

Mozaika buraka jest chorobą wirusową, która powoduje charakterystyczne objawy na liściach buraków, w tym ich powyginanie i skędzierzawienie, oraz pojawienie się nieregularnych plam w odcieniach jasno i ciemnozielonych. Te objawy są związane z infekcją wirusową, która wpływa na metabolizm roślin, prowadząc do zakłócenia procesów fotosyntezy i wzrostu. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy polega na wczesnym rozpoznawaniu chorób wirusowych, co jest kluczowe dla skutecznego zarządzania uprawami buraków. W przypadku zauważenia opisanych objawów, zaleca się przeprowadzenie analizy próbki rośliny w laboratorium w celu potwierdzenia obecności wirusa. Właściwe praktyki agrotechniczne, takie jak stosowanie zdrowego materiału siewnego, rotacja upraw oraz eliminacja źródeł zakażeń, mogą pomóc w minimalizacji ryzyka wystąpienia mozaiki buraka. Dodatkowo stosowanie odpornych odmian buraków stanowi jedną z najlepiej udokumentowanych strategii w walce z chorobami wirusowymi, co jest zgodne z zaleceniami organizacji rolniczych.

Pytanie 34

Określ, po ilu dniach można ocenić zdolność kiełkowania owsa przy zachowaniu warunków przedstawionych w tabeli.

Warunki kiełkowania nasion zbóż do oceny energii i zdolności kiełkowania
Gatunek	Podłoże	Temperatura [°C]	Liczenie [dni]
Gatunek	Podłoże	Temperatura [°C]	wstępne	końcowe
Pszenica jara	bibuła	20	4	8
Jęczmień jary	bibuła	20	4	7
Owies	bibuła	20	5	10

A. 20

B. 4

C. 5

D. 10

Odpowiedź 10 dni jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z tabelą warunków kiełkowania nasion zbóż, ocena zdolności kiełkowania owsa powinna być przeprowadzona po 10 dniach. W praktyce, aby uzyskać rzetelne wyniki, należy przestrzegać określonych warunków wstępnych, które obejmują odpowiednie przygotowanie nasion oraz ich umiejscowienie w optymalnych warunkach wilgotności i temperatury. Wstępne warunki liczenia przez 5 dni oraz końcowe przez 10 dni są kluczowe dla uzyskania wiarygodnych danych. Stosowanie się do tych zasad jest zgodne z normami badawczymi, które gwarantują, że każdy etap procesu kiełkowania jest dokładnie monitorowany. Należy pamiętać, że w praktyce rolniczej, właściwa ocena zdolności kiełkowania jest istotna dla planowania siewów, co wpływa na plon oraz rentowność upraw. Właściwe zrozumienie procesu kiełkowania nasion jest fundamentem dla skutecznego zarządzania uprawami oraz technologiami agrotechnicznymi.

Pytanie 35

Przedstawionym na rysunku szkodnikiem jest

A. stonka ziemniaczana.

B. słodyszek rzepakowy.

C. skrzypionka zbożowa.

D. mątwik ziemniaczany.

Mątwik ziemniaczany, skrzypionka zbożowa oraz słodyszek rzepakowy to owady, które różnią się od stonki ziemniaczanej zarówno pod względem morfologii, jak i biologii. Mątwik ziemniaczany to nicienie, które atakują korzenie roślin, co prowadzi do słabego wzrostu i obniżonej wydajności. Jego obecność jest trudna do zauważenia, ponieważ uszkodzenia występują pod ziemią. Skrzypionka zbożowa jest chrząszczem, który żywi się liśćmi zbóż, a nie roślinami psiankowatymi, co czyni ją nieodpowiednim wyborem w tej sytuacji. Z kolei słodyszek rzepakowy atakuje rośliny rzepaku, a nie ziemniaków. Typowym błędem przy identyfikacji szkodników jest skupianie się na jednym elemencie ich wyglądu, co może prowadzić do mylnych wniosków. Niezrozumienie różnic w biologiach i objawach uszkodzeń przez różne gatunki szkodników może prowadzić do nieefektywnego zarządzania uprawami. Wiedza o tym, jakie szkodniki mogą wpływać na konkretne rośliny, jest kluczowa dla określenia odpowiednich metod ochrony roślin. Dlatego tak ważne jest, aby rolnicy oraz specjaliści ds. ochrony roślin dokładnie poznali morfologię i ekologię zagrożeń, aby skutecznie je zwalczać i chronić swoje plony.

Pytanie 36

Ilość błonnika w diecie krowy mlecznej wpływa na

A. procent tłuszczu w mleku

B. przyswajalność wapnia w organizmie

C. czas trwania rui

D. tempo oddawania mleka

Włókno w diecie krowy mlecznej naprawdę ma duże znaczenie dla tego, ile tłuszczu jest w mleku. To włókno pomaga w zdrowiu ich układu pokarmowego, bo wspiera rozwój korzystnych bakterii w żwaczu. One fermentują to włókno i produkują kwasy tłuszczowe o krótkim łańcuchu, które są ważnym zródłem energii dla krów. Ważne, żeby dieta miała odpowiednią ilość włókna, tak 25-30% to minimum, bo to pomaga w stabilizacji pH i lepszej przyswajalności składników odżywczych. I pamiętajmy, jakość paszy też jest istotna, bo jej skład wpływa na to, jak dobrze krowy przetwarzają to włókno. Takie podejście jest zgodne z tym, co się poleca w hodowli krów mlecznych, bo zbilansowana dieta naprawdę jest kluczem do ich zdrowia i wydajności.

Pytanie 37

Jednym z metod ograniczania erozji gleby na górskich stokach jest

A. instalowanie na stokach urządzeń melioracyjnych

B. dzielenie stoków na niewielkie powierzchnie uprawne

C. zakładanie na stokach trwałych użytków zielonych

D. montaż urządzeń do pomiaru siły wiatru

Zakładanie na stokach urządzeń melioracyjnych, montowanie urządzeń badających siłę wiatru oraz dzielenie stoków na małe zagony uprawne to metody, które mogą być mylnie postrzegane jako skuteczne sposoby na zapobieganie erozji gleby. Jednak każda z tych koncepcji ma swoje ograniczenia. Urządzenia melioracyjne, choć mogą poprawić drenaż gleby, nie rozwiązują problemu erozji, a w niektórych przypadkach mogą ją nawet pogłębiać, jeśli nie są odpowiednio zaprojektowane. Działania te skupiają się głównie na gospodarce wodnej, a nie na ochronie struktury gleby. Montowanie urządzeń badających siłę wiatru, mimo że dostarcza cennych informacji na temat warunków lokalnych, nie wpływa bezpośrednio na zatrzymanie erozji. Proszę pamiętać, że erozja gleby na stokach górskich jest zjawiskiem fizycznym, które wymaga podejścia biologicznego, jak na przykład stosowanie roślinności. Podobnie dzielenie stoków na małe zagony uprawne nie zawsze jest korzystne; może prowadzić do zwiększenia powierzchni narażonej na erozję, a także do problemów z utrzymaniem struktury gleby. Zamiast tego bardziej efektywne są techniki, które kładą nacisk na zachowanie naturalnej osłony gleby przez roślinność, co jest kluczowe w zarządzaniu erozją gleby.

Pytanie 38

Jakie cechy posiada dobrej jakości siano łąkowe?

A. zielonkawym odcieniem.

B. niską ilością białka.

C. wysokim udziałem kwiatów traw.

D. aromatem pleśni.

Siano łąkowe, które charakteryzuje się dużym udziałem kwiatostanów traw, niekoniecznie oznacza wysoką jakość. Choć kwiatostany mogą być atrakcyjne wizualnie i przyciągać uwagę, ich obecność nie jest jedynym wskaźnikiem wartości odżywczej siana. W rzeczywistości, zbyt duża ilość kwiatów może oznaczać, że siano zostało zebrane zbyt późno, gdy rośliny zaczynają przekwitać, co wpływa na obniżenie jakości paszy. Ponadto, zapach pleśni jest wyraźnym sygnałem, że siano zostało źle przechowywane lub nie zostało wysuszone odpowiednio, co prowadzi do rozwoju pleśni i grzybów, a te są szkodliwe dla zdrowia zwierząt. Niska zawartość białka w sianie jest również poważnym problemem, ponieważ pasze o niskiej wartości białkowej mogą nie zaspokajać potrzeb żywieniowych zwierząt, co prowadzi do spadku ich wydajności i ogólnego zdrowia. Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla oceny jakości siana i jego przydatności jako paszy, a także dla zapewnienia, że zwierzęta otrzymują odpowiednie substancje odżywcze, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w produkcji zwierzęcej. Kontrola jakości siana powinna obejmować analizę zarówno wizualną, jak i laboratoryjną, co pozwala na dokładną ocenę jego wartości odżywczej.

Pytanie 39

Jaką chorobę u bydła zwalcza się z urzędowego nakazu?

A. pryszczyca

B. ketoza

C. promienica

D. zapalenie wymienia

Pryszczyca, znana również jako choroba zakaźna bydła, jest chorobą, która wymaga zwalczania z urzędu ze względu na swoje wysokie ryzyko rozprzestrzenienia się oraz poważne konsekwencje dla zdrowia zwierząt i gospodarki. Jest to wirusowa choroba bydła, która objawia się powstawaniem pęcherzy i owrzodzeń na skórze oraz błonach śluzowych. Zgodnie z przepisami prawa, w przypadku wystąpienia pryszczycy w stadzie, władze weterynaryjne mają obowiązek podjęcia natychmiastowych działań, aby zminimalizować ryzyko dalszego rozprzestrzenienia się choroby. W praktyce oznacza to zarówno czworakowanie skutecznych programów szczepień, jak i implementację strategii bioasekuracji, które są kluczowe w zapobieganiu infekcjom. Istotnym elementem działań zapobiegawczych jest również edukacja hodowców na temat objawów oraz środków ochrony, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie hodowli zwierząt. Wobec powyższego, świadomość o pryszczycy oraz działania prewencyjne są kluczowe w zapewnieniu zdrowia zwierząt i stabilności gospodarstw. Zrozumienie dynamiki tej choroby oraz odpowiednich procedur weterynaryjnych jest niezbędne dla każdego hodowcy.

Pytanie 40

Gospodarstwo rolne prowadzi działalność w zakresie szczególnej produkcji rolniczej - uprawy w szkłach i pod foliami. Rozlicza się z Urzędem Skarbowym na podstawie zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Jaki jest zysk netto tego gospodarstwa przy 19% stawce podatku liniowego, jeżeli na koniec roku zapisy w księdze były następujące:
- łączna suma przychodów 70 000 zł,
- łączna suma kosztów 40 000 zł,
- zysk brutto 30 000 zł?

A. 13 300 zł

B. 7 600 zł

C. 24 300 zł

D. 5 700 zł

Odpowiedź 24 300 zł jest prawidłowa, ponieważ zysk netto gospodarstwa rolnego oblicza się poprzez odjęcie od zysku brutto należnego podatku dochodowego. W tym przypadku, zysk brutto wynosi 30 000 zł. Przy stawce podatku liniowego wynoszącej 19%, obliczamy podatek: 30 000 zł * 0,19 = 5 700 zł. Następnie, aby uzyskać zysk netto, odejmujemy podatek od zysku brutto: 30 000 zł - 5 700 zł = 24 300 zł. Ta metoda obliczania zysku netto jest standardową praktyką w rachunkowości, co jest szczególnie istotne w kontekście prowadzenia działalności gospodarczej. Znajomość tego procesu jest kluczowa dla odpowiedniego zarządzania finansami w gospodarstwie, co pozwala na lepsze planowanie oraz optymalizację podatkową. Dobre praktyki wskazują, że przedsiębiorcy powinni regularnie aktualizować swoje księgi przychodów i rozchodów, aby mieć jasny obraz sytuacji finansowej, co jest niezbędne do podejmowania świadomych decyzji biznesowych."

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej