Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik programista
Kwalifikacja: INF.04 - Projektowanie, programowanie i testowanie aplikacji
Data rozpoczęcia: 15 grudnia 2025 11:00
Data zakończenia: 15 grudnia 2025 11:28

Egzamin zdany!

Wynik: 35/40 punktów (87,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W zamieszczonej ramce znajdują się notatki testera dotyczące przeprowadzanych testów aplikacji. Jakiego typu testy planuje przeprowadzić tester?

zmierzyć czas zalogowania się użytkownika ustalić domyślną liczbę produktów na stronie, dla której renderowanie jest akceptowalne czasowo czy wizualizacja danych na mapie przebiega bez opóźnień? czy czas logowania wzrasta znacznie przy logowaniu 10 użytkowników, 100, 1000? jaka minimalna prędkość pobierania jest wymagana, aby aplikacja była zaakceptowana przez klienta?

A. Jednostkowe

B. Interfejsu

C. Wydajnościowe

D. Bezpieczeństwa

Testy wydajnościowe są kluczowe dla zapewnienia, że system działa sprawnie pod różnym obciążeniem. Są one wykonywane, aby zrozumieć, jak aplikacja zachowuje się w warunkach rzeczywistych, kiedy wiele użytkowników korzysta z niej jednocześnie. W pytaniu wymienione zostały zadania takie jak mierzenie czasu logowania się użytkowników oraz sprawdzanie, czy czas ten wzrasta wraz ze wzrostem liczby użytkowników. To typowe aspekty testów wydajnościowych. Takie testy pomagają określić limity skalowalności i zapewniają, że aplikacja może obsługiwać oczekiwaną liczbę użytkowników bez spadku wydajności. Standardy branżowe, takie jak ISO/IEC 25010, zwracają uwagę na konieczność testowania wydajności, by zidentyfikować potencjalne wąskie gardła i zapewnić satysfakcjonujące doświadczenia użytkownikom. Dobrymi praktykami są używanie narzędzi takich jak JMeter czy LoadRunner, które umożliwiają symulację obciążenia i analizę wyników w celu optymalizacji kodu i infrastruktury. Tego typu testy są nieodzowne przed wdrożeniem aplikacji produkcyjnej, aby zapewnić jej niezawodne działanie.

Pytanie 2

Złośliwe oprogramowanie stworzone w celu przyznania hakerom uprawnień administracyjnych do komputera ofiary bez jej świadomości, to

A. robak

B. wirus

C. keylogger

D. rootkit

Rootkit to specyficzny rodzaj złośliwego oprogramowania, który został stworzony właśnie po to, żeby uzyskać i utrzymać nieautoryzowane uprawnienia administracyjne na systemie ofiary, a jednocześnie pozostać jak najbardziej niezauważonym. W praktyce, rootkit pozwala atakującemu przejąć pełną kontrolę nad komputerem – może wtedy instalować inne szkodliwe programy, kraść dane czy omijać zabezpieczenia bez wiedzy użytkownika. Co ważne, rootkity są często wykorzystywane przez cyberprzestępców do tzw. eskalacji uprawnień, czyli podniesienia poziomu dostępu z konta zwykłego użytkownika do administratora (roota), co w świecie Linuksa i Unixa jest dość powszechną strategią. Moim zdaniem, to jeden z najtrudniejszych do wykrycia typów malware – potrafi modyfikować systemowe procesy, a nawet podszywać się pod pliki systemowe, co sprawia, że standardowe antywirusy często go nie wykrywają. W branży IT mówi się wręcz o konieczności korzystania z zaawansowanych narzędzi forensics, np. rootkit detectors i regularnym monitorowaniu integralności systemu, zgodnie z zaleceniami CIS Controls. Jeśli ktoś chce się dobrze zabezpieczyć, to naprawdę warto zwracać uwagę na nieoczywiste symptomy: podejrzane procesy, zmiany w kluczowych plikach systemowych czy dziwne aktywności sieciowe. Rootkit to prawdziwy koszmar administratorów i świetny „przykład z życia” na to, jak ważna jest segmentacja uprawnień i stosowanie zasady najmniejszych uprawnień.

Pytanie 3

Co to jest API w kontekście programowania?

A. System zarządzania relacyjnymi bazami danych

B. Narzędzie do testowania interfejsu użytkownika aplikacji

C. Interfejs programistyczny aplikacji, który definiuje sposób komunikacji między różnymi komponentami oprogramowania

D. Metoda kompresji danych w aplikacjach webowych

API, czyli Interfejs Programistyczny Aplikacji, to zestaw reguł i protokołów, które umożliwiają różnym komponentom oprogramowania komunikację ze sobą. W praktyce API działa jako most między różnymi systemami, pozwalając na wymianę danych oraz funkcji. Na przykład, API może być wykorzystywane do integracji z zewnętrznymi serwisami, takimi jak systemy płatności, co pozwala na łatwe wdrożenie funkcji zakupów online w aplikacji. Stosowanie API zgodnie z zasadami RESTful czy GraphQL jest powszechną praktyką, ponieważ ułatwia rozwój i utrzymanie aplikacji, umożliwiając tworzenie skalowalnych rozwiązań. Co więcej, dobrze zdefiniowane API zwiększa bezpieczeństwo aplikacji, ograniczając bezpośredni dostęp do wewnętrznych mechanizmów oraz danych. Firmy często tworzą dokumentację API, aby programiści mogli szybko zrozumieć, jak z niego korzystać, co jest zgodne z zasadami dobrych praktyk w branży programistycznej.

Pytanie 4

Jakie jest przeznaczenie polecenia "git merge"?

A. Do pobierania aktualizacji zdalnego repozytorium

B. Do usuwania zmian w repozytorium

C. Do zakładania nowego repozytorium

D. Do łączenia zmian z różnych gałęzi

Polecenie "git merge" służy w Git do łączenia zmian z różnych gałęzi. Kiedy pracujemy w zespole i każdy programista rozwija swój fragment kodu na osobnej gałęzi, w pewnym momencie trzeba te zmiany zebrać do kupy, żeby powstała jedna, wspólna wersja projektu. Tu właśnie pojawia się "merge" – pozwala w prosty sposób dołączyć zmiany z jednej gałęzi do drugiej, najczęściej z feature branch do develop albo main. Praktycznie rzecz biorąc, to polecenie sprawdza się zawsze wtedy, gdy chcemy zintegrować efekty pracy kilku osób lub wersje rozwojowe z główną linią kodu. Moim zdaniem, korzystanie z "git merge" to w zasadzie codzienność w projektach zespołowych, bo prawie nikt już nie pracuje tylko na jednej gałęzi. Warto też pamiętać, że merge może czasem prowadzić do konfliktów, jeśli te same fragmenty plików były zmieniane równolegle – wtedy trzeba ręcznie rozwiązać te rozbieżności. W praktyce, dobrą praktyką jest regularne mergowanie, żeby uniknąć lawiny konfliktów na koniec sprintu. Dla mnie "merge" to narzędzie absolutnie kluczowe, bez którego ciężko sobie wyobrazić sensowną pracę z Gitem. No i jeszcze – to nie to samo co "rebase", chociaż oba służą do integracji zmian, ale w różny sposób. Merge zostawia historię połączeń, co ułatwia śledzenie zmian w większych projektach.

Pytanie 5

Które z poniższych nie jest wzorcem architektonicznym aplikacji mobilnych?

A. MVC (Model-View-Controller)

B. MVVM (Model-View-ViewModel)

C. Linear Sequential Flow

D. Clean Architecture

Linear Sequential Flow, znany również jako model kaskadowy, nie jest uznawany za wzorzec architektoniczny aplikacji mobilnych z kilku powodów. Przede wszystkim jest to podejście linearnie sekwencyjne, które zakłada, że wszystkie fazy rozwoju oprogramowania (analiza wymagań, projektowanie, implementacja, testowanie i wdrożenie) są realizowane jedna po drugiej. W praktyce oznacza to, że nie ma możliwości powrotu do wcześniejszych etapów bez znacznych kosztów i czasu. W kontekście aplikacji mobilnych, gdzie wymagania często zmieniają się w trakcie procesu rozwoju, podejście to może prowadzić do poważnych problemów. Zamiast tego, stosuje się bardziej elastyczne wzorce, takie jak MVC (Model-View-Controller), MVVM (Model-View-ViewModel) czy Clean Architecture, które pozwalają na łatwiejsze dostosowywanie się do zmieniających się potrzeb rynku. Przykładem zastosowania MVC może być aplikacja z interfejsem użytkownika, gdzie model odpowiada za dane, widok za interakcję z użytkownikiem, a kontroler łączy te dwa elementy. Oprócz tego, wzorce architektoniczne takie jak MVVM są szczególnie popularne w aplikacjach opartych na JavaScript, co wprowadza jeszcze większą modularność i możliwość testowania poszczególnych komponentów.

Pytanie 6

Jakie określenie w programowaniu obiektowym odnosi się do "zmiennej klasy"?

A. Konstruktor

B. Metoda

C. Obiekt

D. Pole

Pole (ang. field) to zmienna należąca do klasy, która przechowuje dane opisujące stan obiektu. Jest to integralna część definicji klasy, a każde wystąpienie klasy (obiekt) ma swoje własne kopie pól. Przykład w C++: `class Osoba { public: string imie; int wiek; }`. W tym przypadku `imie` i `wiek` to pola klasy `Osoba`, które opisują właściwości każdej osoby. Pola mogą mieć różne poziomy dostępu (`public`, `private`, `protected`), co umożliwia kontrolowanie, które części programu mają do nich dostęp. Dzięki polom obiekty przechowują swój stan i mogą zmieniać go podczas działania programu.

Pytanie 7

Zalecenia standardu WCAG 2.0 dotyczące percepcji koncentrują się na

A. zapewnieniu odpowiedniej ilości czasu na przeczytanie i zrozumienie treści

B. zrozumieniu i wiarygodności prezentowanych treści na stronie

C. umożliwieniu interakcji między komponentami użytkownika za pomocą klawiatury

D. prezentacji elementów interfejsu użytkownika

Rekomendacje standardu WCAG 2.0 dotyczące percepcji koncentrują się na tym, jak użytkownicy postrzegają i interpretują treści na stronach internetowych, co obejmuje również komponenty interfejsu użytkownika. Standardy te nakładają obowiązek projektowania elementów interaktywnych w sposób, który umożliwia ich łatwe identyfikowanie i zrozumienie przez wszystkich użytkowników, w tym osoby z niepełnosprawnościami. Przykłady obejmują odpowiednie etykietowanie przycisków, stosowanie kontrastujących kolorów oraz zapewnienie wyraźnych granic dla interaktywnych elementów. Komponenty takie jak formularze, menu nawigacyjne czy przyciski akcji muszą być intuicyjnie zrozumiałe i łatwe w obsłudze. Odniesienia do standardów WCAG 2.0, szczególnie do wytycznych związanych z percepcją, podkreślają znaczenie dostosowania treści do różnych percepcyjnych sposobów odbioru, co jest kluczowe dla zapewnienia dostępności. Właściwe zastosowanie tych zasad sprzyja lepszej użyteczności, co przekłada się na pozytywne doświadczenia użytkowników.

Pytanie 8

Który z wymienionych algorytmów najczęściej wykorzystuje rekurencję?

A. Sortowanie bąbelkowe

B. Sortowanie przez wstawianie

C. Obliczanie liczb Fibonacciego

D. Wyszukiwanie liniowe

Algorytmy obliczania liczb Fibonacciego są jednym z najbardziej klasycznych przykładów rekurencji. Algorytm ten polega na wywoływaniu funkcji, która sama odwołuje się do siebie, aby obliczyć kolejne liczby w sekwencji. Rekurencyjna natura obliczeń Fibonacciego sprawia, że algorytm jest prosty i intuicyjny w implementacji, choć może być mniej wydajny niż wersje iteracyjne. Rekurencja jest szeroko stosowana w problemach matematycznych i algorytmicznych, gdzie rozwiązanie większego problemu można uzyskać poprzez rozwiązywanie mniejszych, podobnych podproblemów.

Pytanie 9

Czym jest klasa w programowaniu obiektowym?

A. zmienna

B. typ danych

C. instrukcja

D. wskaźnik

Bardzo często spotykam się z tym, że klasa w OOP bywa mylona z innymi pojęciami, które brzmią znajomo, ale mają zupełnie inne zastosowanie i sens. Zacznijmy od zmiennej – to po prostu miejsce w pamięci, które przechowuje jakąś wartość, np. liczbę czy napis. Zmienna sama w sobie nie posiada żadnych zachowań, nie można do niej przypisać metod czy właściwości – to tylko pojemnik na dane, nie szablon czy definicja czegoś większego. Klasa natomiast służy do tworzenia zmiennych-typu obiekt, ale nie jest zmienną jako taką. W przypadku wskaźnika sprawa jest trochę bardziej podchwytliwa, bo w językach takich jak C++ rzeczywiście często operujemy wskaźnikami do obiektów lub klas. Jednak wskaźnik to zwyczajnie adres w pamięci, który wskazuje na jakąś zmienną, obiekt czy nawet funkcję. Klasa nie jest adresem, tylko strukturą opisującą, jak mają wyglądać i się zachowywać obiekty. Instrukcja natomiast to najmniejszy element programu wykonujący konkretne polecenie, np. przypisanie wartości czy wywołanie funkcji – nie ma żadnych cech typowych dla klasy, nie jest typem danych i nie opisuje żadnej struktury. Z mojego doświadczenia wynika, że problem z rozróżnieniem tych pojęć często bierze się z nauki „na pamięć” bez zrozumienia, na czym polega modelowanie obiektów w praktyce. W programowaniu obiektowym klasa jest właśnie typem danych, ale takim, który pozwala na zdefiniowanie zarówno przechowywanych danych, jak i operacji na nich, co jest jednym z głównych powodów jej wprowadzenia do języków takich jak Java, Python czy C#. To dzięki klasom możemy tworzyć kod wielokrotnego użytku, budować hierarchie obiektów i korzystać z takich mechanizmów jak dziedziczenie czy polimorfizm. Dobre zrozumienie tej roli jest kluczowe, bo pozwala unikać powtarzalnego kodu i podnosi jakość projektowanych aplikacji – a o to przecież chodzi w profesjonalnym programowaniu.

Pytanie 10

Który z wymienionych dokumentów jest najczęściej stosowany w zarządzaniu pracą zespołu Scrum?

A. Specyfikacja techniczna

B. Diagram Gantta

C. Lista zasobów ludzkich

D. Product backlog

Diagram Gantta jest fajnym narzędziem do pokazywania harmonogramu, ale nie ma go w zarządzaniu backlogiem. Specyfikacja techniczna to co innego – tam są szczegóły implementacyjne, a nie priorytety funkcji. Lista zasobów ludzkich to temat o zarządzaniu personelem, a nie o zadaniach i priorytetach w Scrumie. Więc tu bardziej musisz uważać na to, co do czego pasuje.

Pytanie 11

Jakie czynności należy wykonać, aby zrealizować zdarzenie kliknięcia na przycisk w aplikacji desktopowej?

A. Utworzyć metodę w systemie menu

B. Powiązać zdarzenie kliknięcia z odpowiednią metodą w kodzie

C. Zaprojektować nowy dialog modalny

D. Zmienić plik XAML

Podłączenie zdarzenia kliknięcia do odpowiedniej metody w kodzie to podstawowy krok w obsłudze interakcji użytkownika z przyciskiem w aplikacjach desktopowych. W środowiskach takich jak WPF (Windows Presentation Foundation), WinForms czy Qt, każda kontrolka (np. przycisk) może posiadać przypisaną metodę, która zostanie wywołana w momencie kliknięcia. Dzięki temu możliwe jest wykonywanie operacji, takich jak otwieranie nowych okien, przetwarzanie danych lub aktualizacja interfejsu użytkownika. Prawidłowa implementacja zdarzeń jest kluczowa dla funkcjonalności aplikacji i umożliwia dynamiczne reagowanie na działania użytkownika. W środowiskach takich jak Visual Studio, proces ten jest intuicyjny i często realizowany przez mechanizm 'kliknij i przeciągnij', a następnie przypisanie kodu do wygenerowanego szkieletu funkcji.

Pytanie 12

Dokumentacja, która została przedstawiona, dotyczy algorytmu sortowania

To prosta metoda sortowania opierająca się na cyklicznym porównywaniu par sąsiadujących ze sobą elementów i zamianie ich miejscami w przypadku, kiedy kryterium porządkowe zbioru nie zostanie spełnione. Operacje te wykonywane są dopóki występują zmiany, czyli tak długo, aż cały zbiór zostanie posortowany.

A. przez wybór

B. szybkie (Quicksort)

C. bąbelkowe

D. przez wstawianie

Opisany w pytaniu algorytm to właśnie sortowanie bąbelkowe (ang. bubble sort). Polega ono na wielokrotnym przechodzeniu przez zbiór danych i zamienianiu miejscami sąsiadujących elementów, jeśli są w złej kolejności. Czynność ta powtarzana jest do momentu, gdy cały zbiór zostanie uporządkowany i żadne zamiany nie będą już potrzebne. Moim zdaniem, to chyba jeden z najbardziej intuicyjnych algorytmów sortowania, jakie się poznaje na początku nauki programowania – łatwo go zaimplementować, bo wymaga właściwie tylko dwóch pętli i porównania sąsiednich elementów. W praktyce bubble sort raczej rzadko używa się w profesjonalnych projektach, bo jego złożoność czasowa to O(n^2), co przy dużych zbiorach jest nieefektywne. Jednak czasami, na bardzo małych listach albo gdy szybko trzeba zrobić prosty prototyp, to można sięgnąć po „bąbelki”. Z mojego doświadczenia wynika też, że sortowanie bąbelkowe dobrze obrazuje podstawowe zasady algorytmiki, na przykład jak działa iteracja czy wymiana miejscami zmiennych – to przydatne w nauce. W wielu językach programowania, nawet tych nowoczesnych, można spotkać przykłady z bubble sort jako ilustrację podstaw. To taki klasyk – mało kto używa go zawodowo, ale każdy programista powinien wiedzieć, jak działa. Warto też pamiętać, że istnieją optymalizacje bubble sortu, np. wcześniejsze zakończenie, gdy w danej iteracji nie wystąpiła żadna zamiana. No i taka ciekawostka: choć algorytm nie jest specjalnie szybki, to bardzo łatwo go zaimplementować nawet w językach niskopoziomowych, bo nie wymaga dodatkowej pamięci.

Pytanie 13

Przykład wywołania funkcji zamien w języku C++ może wyglądać w następujący sposób:

void zamien(int *a, int *b) {
    int tmp;
    tmp = *a;
    *a = *b;
    *b = tmp;
}

A. zamien(&a, &b); // a, b - zmienne całkowite

B. zamien(*a, *b); // a, b - zmienne całkowite

C. zamien(m, n); // m, n - zmienne całkowite

D. zamien(12, 34)

W tym przypadku wywołanie zamien(&a, &b); jest prawidłowe, bo funkcja zamien oczekuje wskaźników do zmiennych całkowitych, nie samych wartości tych zmiennych ani ich referencji. Przekazując adresy przez &a i &b, pozwalamy funkcji modyfikować oryginalne zmienne, a nie ich kopie. To jest fundament operacji wskaźnikowych w C++. Takie podejście umożliwia tzw. przekazywanie przez adres, które jest wykorzystywane wszędzie tam, gdzie trzeba w funkcji podmienić faktyczną zawartość zmiennej, a nie tylko jej kopię. W praktyce, na przykład podczas sortowania tablic czy zamiany miejscami dwóch wartości, korzysta się właśnie z takiego mechanizmu. Przekazywanie wskaźników jest bardzo uniwersalne – pozwala nie tylko zmieniać wartości, ale też np. przekazywać duże struktury bez kopiowania całej ich zawartości, co przyspiesza program i zmniejsza zużycie pamięci. Moim zdaniem warto też zauważyć, że użycie wskaźników jest jednym z filarów programowania na niskim poziomie w C i C++. Wielu początkujących programistów boi się wskaźników (nie wiem czemu, chyba przez te wszystkie historie o błędach i segfaultach), ale jak się już zrozumie, dlaczego i jak przekazywać adresy zmiennych, to potem dużo łatwiej korzystać z bardziej zaawansowanych mechanizmów np. dynamicznej alokacji pamięci czy tablic wskaźników. Standard C++ wręcz zaleca, by wszędzie tam, gdzie funkcja ma zmienić przekazane wartości, używać wskaźników lub referencji. W tym przypadku wskaźniki są idealne, bo dokładnie tego wymaga deklaracja funkcji. Dobrze jest też znać różnicę między przekazywaniem przez wartość, wskaźnik i referencję, bo to pozwala świadomie projektować interfejsy funkcji.

Pytanie 14

Które z podanych logo reprezentuje narzędzie, które nie jest używane do tworzenia aplikacji mobilnych?

A. 4

B. 2

C. 1

D. 3

Wiele osób myli narzędzia do tworzenia aplikacji internetowych z tymi do natywnych aplikacji mobilnych, szczególnie gdy chodzi o popularne frameworki. Android Studio to środowisko dedykowane budowie aplikacji mobilnych na system Android – bez niego trudno wyobrazić sobie profesjonalny rozwój na tę platformę. Xcode natomiast to narzędzie, bez którego nie ma sensu zaczynać pracy nad aplikacjami na iOS, bo Apple stawia bardzo konkretne wymagania dotyczące narzędzi i kompilatorów. Xamarin pozwala pisać aplikacje mobilne w C#, co sprawia, że można tworzyć jednocześnie wersje na Androida i iOS przy wykorzystaniu wspólnej bazy kodu – to bardzo popularne podejście w korporacyjnych środowiskach, gdzie trzeba minimalizować koszty utrzymania kilku aplikacji. Tymczasem Angular jest frameworkiem do budowy nowoczesnych aplikacji webowych i o ile istnieją technologie (np. Ionic), które pozwalają zamknąć aplikację webową w kontenerze mobilnym, to nie jest to tożsame z budowaniem natywnych aplikacji mobilnych. W praktyce rozwiązania hybrydowe często mają ograniczenia wydajnościowe i nie zapewniają pełnego dostępu do funkcji systemowych, przez co w środowisku profesjonalnych deweloperów traktowane są raczej jako półśrodek niż standard. Wybierając Angulara jako narzędzie do budowy natywnych aplikacji mobilnych można popełnić błąd strategiczny i napotkać trudności z rozwojem produktu, zwłaszcza gdy zależy nam na responsywności i głębokiej integracji z systemem operacyjnym. Takie błędne założenia prowadzą często do frustracji zespołów developerskich i wydłużenia czasu pracy nad projektem.

Pytanie 15

Które z poniższych nie jest frameworkiem do testowania w JavaScript?

A. Jasmine

B. Express

C. Jest

D. Mocha

Express jest popularnym frameworkiem do budowania aplikacji webowych na platformie Node.js, a nie narzędziem do testowania. Jego głównym celem jest ułatwienie tworzenia serwerów HTTP oraz zarządzanie routingiem i middleware w aplikacjach. W praktyce, Express pozwala na szybkie i efektywne tworzenie API, co jest kluczowe w nowoczesnym rozwoju aplikacji. W kontekście testowania aplikacji, mogą być stosowane inne frameworki, takie jak Mocha, Jest czy Jasmine, które oferują funkcjonalności dedykowane do pisania i uruchamiania testów. Dobrą praktyką jest oddzielanie logiki testowej od logiki aplikacji, co osiąga się przy użyciu odpowiednich narzędzi, takich jak wspomniane frameworki testowe. Zrozumienie różnicy między serwerowymi frameworkami, jak Express, a frameworkami do testowania, jest istotne dla każdego programisty, aby efektywnie dobierać narzędzia do pracy.

Pytanie 16

Które narzędzie służy do tworzenia makiet interfejsu użytkownika (UI mockups)?

A. Figma

B. Webpack

C. Jenkins

D. Postman

Figma to narzędzie służące do tworzenia makiet interfejsu użytkownika, które jest szczególnie cenione za swoje możliwości współpracy w czasie rzeczywistym. Dzięki Figma zespoły projektowe mogą jednocześnie edytować te same projekty, co znacząco przyspiesza proces twórczy i pozwala na bieżąco wprowadzać zmiany na podstawie uwag członków zespołu. Narzędzie oferuje bogaty zestaw funkcji, takich jak wektoryzacja, prototypowanie czy zintegrowana biblioteka komponentów, co sprawia, że projektanci mogą szybko i efektywnie tworzyć interfejsy, które są zarówno estetyczne, jak i funkcjonalne. Praktyczne zastosowanie Figma obejmuje współpracę z deweloperami przy tworzeniu responsywnych aplikacji oraz możliwość dostosowywania makiet do różnych rozmiarów ekranów. Standardy branżowe, takie jak użycie siatek i systemów modułowych, można łatwo zaimplementować w Figma, co dodatkowo zwiększa jego użyteczność. Dzięki temu narzędziu, zespoły mogą tworzyć nie tylko statyczne makiety, ale także interaktywne prototypy, co jest niezbędne w procesie testowania UX.

Pytanie 17

Jakie wartości może przyjąć zmienna typu boolean?

A. true, false

B. 1, -1

C. O oraz każdą liczbę całkowitą

D. trzy dowolne liczby naturalne

Zmienna typu logicznego (boolowskiego) w językach programowania, takich jak C++, Java czy Python, może przyjmować tylko dwie wartości: true (prawda) oraz false (fałsz). Te wartości są fundamentalne w logice komputerowej, ponieważ umożliwiają podejmowanie decyzji oraz kontrolowanie przepływu programu poprzez struktury warunkowe, takie jak instrukcje if, while czy for. Na przykład, w języku Python, tworząc zmienną logiczną, możemy użyć operatorów porównania, aby określić, czy dwie wartości są równe: is_equal = (5 == 5), co ustawia is_equal na true. Zmienne logiczne są zdefiniowane w standardach programowania, takich jak IEEE 754 dla reprezentacji liczb zmiennoprzecinkowych, gdzie wartość logiczna jest kluczowa dla operacji porównawczych. Dobrze zrozumiana logika boolowska jest niezbędna dla programistów, ponieważ stanowi podstawę algorytmu decyzyjnego oraz wpływa na efektywność kodu.

Pytanie 18

Co to jest WebSocket?

A. Narzędzie do testowania aplikacji webowych

B. Biblioteka JavaScript do tworzenia dynamicznych formularzy

C. Standard zapisu danych w formacie binarnym

D. Protokół komunikacyjny zapewniający komunikację dwukierunkową przez pojedyncze połączenie TCP

WebSocket to protokół komunikacyjny, który umożliwia dwukierunkową, interaktywną komunikację między klientem a serwerem przez pojedyncze połączenie TCP. Dzięki WebSocket możliwe jest przesyłanie danych w czasie rzeczywistym, co jest szczególnie istotne w aplikacjach wymagających natychmiastowej wymiany informacji, takich jak czaty, gry online czy aplikacje do monitorowania. W przeciwieństwie do tradycyjnych protokołów HTTP, które wymagają wielokrotnych połączeń dla każdej interakcji, WebSocket utrzymuje stałe połączenie, co minimalizuje opóźnienia oraz obciążenie serwera. Technologia ta opiera się na standardach IETF, a także jest szeroko wspierana przez większość nowoczesnych przeglądarek, co czyni ją idealnym rozwiązaniem dla aplikacji webowych. Dobrą praktyką jest również obsługa protokołu HTTPS, co zapewnia bezpieczeństwo wymiany danych. Przykładem zastosowania WebSocket jest aplikacja finansowa, w której użytkownicy muszą na bieżąco śledzić zmiany cen akcji.

Pytanie 19

Jak nazywa się proces znajdowania i usuwania błędów w kodzie?

A. Kompilowanie

B. Debugowanie

C. Interpretowanie

D. Kompensowanie

Debugowanie to niezwykle istotny etap w procesie tworzenia oprogramowania, polegający na identyfikowaniu i eliminowaniu błędów w kodzie źródłowym. Jest to proces, który wymaga zrozumienia logiki programu oraz umiejętności analitycznych, aby skutecznie odnaleźć przyczynę problemu i ją usunąć. Debugowanie jest kluczowe dla zapewnienia, że aplikacja działa zgodnie z zamierzeniami i jest wolna od błędów, które mogłyby wpłynąć na jej funkcjonalność lub stabilność. W praktyce debugowanie może obejmować różne techniki, takie jak użycie narzędzi do śledzenia wykonania kodu, analizę logów czy testowanie jednostkowe. Programiści często korzystają z dedykowanych środowisk programistycznych (IDE), które oferują funkcje ułatwiające debugowanie, takie jak punkty przerwań czy inspekcja zmiennych. Dobrym przykładem jest Visual Studio, które umożliwia śledzenie wartości zmiennych w czasie rzeczywistym. Debugowanie jest również częścią dobrych praktyk programistycznych, które zakładają regularne testowanie i kontrolę jakości kodu. Dzięki temu możliwe jest nie tylko eliminowanie błędów, ale także poprawa wydajności i bezpieczeństwa aplikacji.

Pytanie 20

Jaką funkcję pełni operator "|" w języku C++?

A. Logiczne "lub"

B. Operację przesunięcia bitów w prawo

C. Bitowe "lub"

D. Bitowe "xor"

Operator `|` w języku C++ jest operatorem bitowym `OR`, który porównuje bity dwóch liczb i zwraca `1` w pozycji bitu, jeśli przynajmniej jeden z odpowiadających sobie bitów jest `1`. Przykład: `5 | 3` (w notacji binarnej `0101 | 0011`) zwróci `0111`, co odpowiada liczbie `7`. Operatory bitowe są często używane w programowaniu systemowym, kryptografii oraz manipulacji danymi na poziomie bitowym.

Pytanie 21

Zaproponowany fragment kodu w Android Studio realizuje metodę nasłuchującą do obsługi wydarzenia:

przycisk = (Button) findViewById(R.id.yes_button);
przycisk.setOnClickListener(new View.OnClickListener() { ... });

A. zmiany stanu kontrolki Switch

B. zmiany w polu tekstowym

C. wybór daty

D. naciśnięcia przycisku

Metoda OnClickListener, to coś, co na pewno warto znać, gdy pracujesz z aplikacjami na Androida. Gdy użytkownik klika przycisk, wywoływana jest metoda onClick. I tu możesz zrobić różne rzeczy, jak na przykład przejść do innego ekranu, zapisać dane albo uruchomić jakąś akcję w tle. To jest dobry przykład wzorca projektowego zwanego Delegacja, który pomaga oddzielić to, co widzisz w interfejsie, od tego, co dzieje się w aplikacji. Dzięki temu łatwiej zarządzać kodem i wprowadzać zmiany. Fajnie jest, gdy logikę umieszczasz w osobnych metodach, bo wtedy testowanie całej aplikacji staje się prostsze. Przykłady? Możesz na przykład użyć OnClickListenera, żeby zrobić logowanie po kliknięciu przycisku lub wysłać formularz. Pamiętaj też, żeby unikać ciężkich operacji w metodzie onClick, żeby aplikacja działała płynnie.

Pytanie 22

Jaką strukturę danych stosuje się w algorytmie BFS (przeszukiwanie wszerz)?

A. Zbiór

B. Graf

C. Kolejka

D. Tablica

Kolejka jest strukturą danych wykorzystywaną w algorytmie BFS (przeszukiwanie wszerz), co umożliwia przetwarzanie węzłów w kolejności ich dodania – zgodnie z zasadą FIFO (First In First Out). W BFS kolejka przechowuje kolejne wierzchołki do odwiedzenia, co pozwala na eksplorację grafu poziom po poziomie. Dzięki temu BFS jest idealny do znajdowania najkrótszej ścieżki w grafach nieskierowanych oraz przeszukiwania dużych przestrzeni stanów. Kolejka gwarantuje, że każdy wierzchołek jest odwiedzany w odpowiedniej kolejności, co czyni BFS algorytmem niezawodnym i wszechstronnym w zastosowaniach takich jak nawigacja, sieci komputerowe i sztuczna inteligencja.

Pytanie 23

Który z wymienionych aktów prawnych odnosi się do ochrony danych osobowych w krajach Unii Europejskiej?

A. Creative Commons

B. GDPR (RODO)

C. Open Source Initiative

D. DMCA

GDPR (RODO) to akt prawny dotyczący ochrony danych osobowych w Unii Europejskiej. Wprowadza on jednolite zasady przetwarzania danych, zwiększając ochronę prywatności obywateli. RODO daje użytkownikom prawo do dostępu do swoich danych, ich poprawiania, a także żądania ich usunięcia (prawo do bycia zapomnianym). Firmy muszą transparentnie informować o celach przetwarzania danych oraz zapewniać odpowiedni poziom zabezpieczeń. Niezastosowanie się do przepisów RODO skutkuje wysokimi karami finansowymi.

Pytanie 24

Jakie jest podstawowe zastosowanie wzorca projektowego Singleton?

A. Tworzenie wielu instancji obiektu na podstawie klasy

B. Optymalizacja pamięci poprzez dziedziczenie

C. Zapewnienie jednej instancji obiektu w aplikacji

D. Szybsza komunikacja pomiędzy obiektami

Wzorzec projektowy Singleton jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych wzorców w świecie programowania obiektowego. Jego głównym celem jest zapewnienie istnienia dokładnie jednej instancji danej klasy w całej aplikacji, co jest kluczowe w sytuacjach, gdy posiadanie wielu instancji mogłoby prowadzić do problemów z synchronizacją lub niepożądanymi skutkami w stanach programu. Singleton jest często stosowany w kontekście zarządzania zasobami, takimi jak połączenia z bazą danych, gdzie jednoczesne posiadanie wielu połączeń może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania zasobów. Wzorzec ten jest również używany do implementowania globalnych punktów dostępu, co umożliwia centralne zarządzanie pewnymi zasobami lub stanami w aplikacji. Z punktu widzenia dobrych praktyk, ważne jest, aby Singleton był zaimplementowany w sposób bezpieczny dla wątków, aby uniknąć problemów z wyścigami, które mogą wystąpić, gdy wiele wątków próbuje jednocześnie utworzyć instancję Singletona. Stosowanie Singletona może wprowadzać pewne ograniczenia w testowaniu jednostkowym, z uwagi na jego globalny charakter, jednak odpowiednia konstrukcja kodu, na przykład poprzez wstrzykiwanie zależności, może pomóc w zachowaniu elastyczności testowania.

Pytanie 25

Jakie jest wymagane minimalne natężenie światła w biurze na stanowisku pracy?

A. 200 lx

B. 800 lx

C. 100 lx

D. 500 lx

Minimalne natężenie oświetlenia, jakie powinno być w biurze, to 500 lx (luksów). To taki standard, który ustalono w normach BHP i ergonomii. Dzięki temu lepiej się pracuje przy komputerze i łatwiej robić zadania, które wymagają dobrego wzroku. Odpowiednie oświetlenie zdecydowanie zmniejsza zmęczenie oczu i poprawia koncentrację, co jest istotne, żeby uniknąć bólów głowy i być bardziej efektywnym w pracy. Ważne, żeby światło było równomierne i nie odbijało się na monitorze, bo to może rozpraszać. Warto dbać o takie warunki, bo to zmniejsza ryzyko problemów ze wzrokiem, a komfort pracy jest mega ważny, zwłaszcza gdy ktoś spędza dużo czasu przed komputerem.

Pytanie 26

Zamieszczony fragment kodu w Android Studio wdraża metodę nasłuchującą dla obsługi zdarzenia:

przycisk = (Button) findViewById(R.id.yes_button);
przycisk.setOnClickListener(new View.OnClickListener() { ... });

A. zmiany w polu tekstowym

B. wybierania daty

C. zmiany stanu kontrolki Switch

D. naciśnięcia przycisku

Kod wykorzystuje metodę setOnClickListener, która jest podstawowym sposobem przypisywania reakcji na kliknięcie przycisku (Button) w Androidzie. To taki klasyczny wzorzec nasłuchiwania zdarzeń, w tym przypadku – kliknięcia użytkownika. Moim zdaniem, ta konstrukcja pojawia się praktycznie w każdym większym projekcie Androidowym, bo trudno sobie wyobrazić interfejs bez przycisków, które coś faktycznie robią. Co ciekawe, korzystając z setOnClickListener, przekazujemy obiekt anonimowej klasy implementującej interfejs View.OnClickListener, a w jej metodzie onClick() umieszczamy kod, który ma się wykonać po naciśnięciu przycisku. To bardzo elastyczne rozwiązanie, bo możemy tu zarówno wyświetlić Toast, przejść do innego activity, wysłać dane do internetu czy nawet ukryć inny widok. Warto pamiętać, że praktycznie wszystkie kontrolki dziedziczące po View mogą mieć własnych listenerów, ale Button to najbardziej naturalny przypadek użycia. To taka podstawa obsługi UI w Android Studio i moim zdaniem każdy, kto chce pisać apki na Androida, powinien mieć to opanowane na pamięć. Dodatkowo, od wersji Android API 26 można używać także lambda expressions, co jeszcze bardziej skraca kod, ale sama idea zostaje ta sama – reagujemy na kliknięcie przycisku.

Pytanie 27

Co to jest REST API?

A. Protokół sieciowy do transferu danych binarnych

B. Framework do testowania API

C. Biblioteka JavaScript do komunikacji z bazami danych

D. Architektura API oparta o zasoby i standardowe operacje HTTP

REST API (Representational State Transfer Application Programming Interface) to architektura API, która koncentruje się na zasobach i wykorzystuje standardowe operacje HTTP, takie jak GET, POST, PUT i DELETE. Dzięki tej architekturze każdy zasób, na przykład użytkownik czy produkt, jest reprezentowany przez unikalny identyfikator URL, co ułatwia dostęp i manipulację danymi. REST API jest szeroko stosowane w aplikacjach webowych i mobilnych, ponieważ pozwala na łatwą integrację różnych systemów oraz umożliwia wykorzystanie technologii takich jak JSON i XML do wymiany danych. Przykładem praktycznego zastosowania REST API może być aplikacja do zarządzania zadaniami, w której użytkownicy mogą tworzyć, edytować i usuwać zadania za pomocą odpowiednich zapytań HTTP. Dobrą praktyką przy projektowaniu REST API jest stosowanie odpowiednich statusów HTTP, takich jak 200 (OK), 201 (Created) czy 404 (Not Found), co ułatwia komunikację między klientem a serwerem oraz zwiększa transparentność działania API. Dodatkowo, REST API jest zgodne z zasadą bezstanowości, co oznacza, że każdy nowy request zawiera wszystkie informacje potrzebne do jego przetworzenia.

Pytanie 28

Jedną z zasad standardu WCAG 2.0 jest

A. stosowanie różnych palet kolorystycznych, w tym o wysokim kontraście

B. unikanie przedstawiania informacji w formie uproszczonej

C. ograniczanie treści na stronie przez rezygnację z używania alternatywnych tekstów dla obrazów i filmów

D. używanie jednego, odpowiednio dużego rozmiaru czcionki

Stosowanie różnych palet kolorystycznych, zwłaszcza takich z wysokim kontrastem, to naprawdę kluczowa sprawa w dostępności cyfrowej. Tak mówi standard WCAG 2.0, dokładniej zasada 1 – Postrzegalność. Chodzi tu głównie o kryterium sukcesu 1.4.3 (Kontrast – minimum), które wyraźnie określa, że tekst i treść graficzna muszą być czytelne dla osób z różnymi potrzebami, np. słabszym wzrokiem albo daltonizmem. Moim zdaniem warto sobie uświadomić, jak wielka to różnica. Przykładowo, jeśli tekst na stronie jest szary na białym tle, osoby starsze lub z wadami wzroku mogą po prostu nie być w stanie nic przeczytać. W praktyce, wysokokontrastowe kombinacje, np. biały tekst na czarnym tle lub na żółtym, bardzo poprawiają dostępność strony. Widać to choćby w trybach "high contrast" w systemach Windows – często osoby pracujące długo przy komputerze z tego korzystają, bo wzrok się mniej męczy. Branżowe dobre praktyki zalecają również nie polegać wyłącznie na kolorze podczas przekazywania informacji – przykładowo, jeśli błąd w formularzu jest oznaczony tylko na czerwono, osoba z daltonizmem tego nie zauważy. To wszystko pokazuje, że kolory i kontrast to nie tylko estetyka, ale klucz do równego dostępu. Z mojego doświadczenia, gdy projektuje się strony zgodnie z WCAG, dobrze jest testować różne ustawienia kontrastu albo korzystać z narzędzi jak Colour Contrast Analyser, żeby mieć pewność, że wszyscy użytkownicy skorzystają ze strony bez problemów.

Pytanie 29

Jakie są główne cechy architektury klient-serwer?

A. Serwer pełni rolę pasywnego odbiorcy danych od klientów

B. Dane są przechowywane i przetwarzane na serwerze, a klient wysyła żądania i odbiera odpowiedzi

C. Komunikacja odbywa się bezpośrednio między urządzeniami klienckimi

D. Każdy klient funkcjonuje niezależnie od pozostałych

Architektura klient-serwer to model, w którym dane są przechowywane i przetwarzane na serwerze, a klient wysyła żądania i odbiera odpowiedzi. Model ten umożliwia centralizację zasobów, co prowadzi do łatwiejszego zarządzania aplikacjami i zwiększonego bezpieczeństwa. Klient-serwer jest podstawą działania aplikacji webowych, usług sieciowych oraz baz danych. Dzięki temu architektura ta umożliwia wielu użytkownikom jednoczesny dostęp do tych samych danych, co czyni ją wydajnym rozwiązaniem dla rozproszonych systemów informatycznych. Serwery mogą obsługiwać różne rodzaje klientów, takie jak przeglądarki, aplikacje mobilne czy urządzenia IoT, co sprawia, że jest to wszechstronny model stosowany w wielu branżach.

Pytanie 30

Które z wymienionych działań stanowi zagrożenie dla emocjonalnego dobrostanu człowieka w sieci?

A. Cyberstalking

B. Zła postawa podczas pracy przy komputerze

C. Przesyłanie niezaszyfrowanych plików

D. Nadmierne korzystanie z mediów społecznościowych

Nadmierne korzystanie z mediów społecznościowych może negatywnie wpływać na samopoczucie i prowadzić do uzależnienia, ale samo w sobie nie stanowi formy prześladowania. Zła postawa podczas pracy przy komputerze prowadzi do problemów zdrowotnych, takich jak bóle pleców i karku, a nie wpływa na sferę emocjonalną. Przesyłanie niezaszyfrowanych plików zwiększa ryzyko naruszenia danych, ale nie oddziałuje na psychikę użytkownika.

Pytanie 31

W jednostce centralnej, za obliczenia na liczbach zmiennoprzecinkowych odpowiada

A. AU

B. FPU

C. ALU

D. IU

FPU, czyli Floating Point Unit, to specjalizowany układ w jednostce centralnej, który zajmuje się właśnie obliczeniami na liczbach zmiennoprzecinkowych. Moim zdaniem bardzo często się o tym zapomina, bo „procesor to procesor”, a tu jednak mamy konkretne podzespoły odpowiadające za różne rodzaje operacji. Współczesne CPU praktycznie zawsze mają wbudowaną FPU, bo operacje na zmiennych typu float czy double są na porządku dziennym, szczególnie w grafice komputerowej, symulacjach fizycznych czy obliczeniach naukowych. Przykładowo, FPU jest niezbędna podczas renderowania grafiki 3D albo nawet przy zwykłych obliczeniach matematycznych, które wymagają dużej precyzji. Standardy branżowe jak IEEE 754 określają sposób reprezentacji i przetwarzania liczb zmiennoprzecinkowych, a FPU jest zaprojektowana właśnie pod takie standardy, żeby wyniki były przewidywalne i zgodne ze światowymi normami. Dla mnie to jest ciekawe, bo chociaż FPU działa raczej „w tle”, to bez niej większość zaawansowanych aplikacji praktycznie by nie działała albo byłaby po prostu niewyobrażalnie wolna. Czasem w kontekście architektury komputerów mówi się nawet o osobnych układach FPU, które kiedyś były dokładane do procesorów, zanim trafiły bezpośrednio do ich wnętrza. Warto o tym pamiętać, bo to właśnie FPU pozwala komputerom liczyć z dużą dokładnością i szybkością wartości, których zwykła ALU by nie ogarnęła.

Pytanie 32

Które z wymienionych opcji wspiera osoby niewidome w korzystaniu z witryn internetowych?

A. Umożliwienie modyfikacji czcionki

B. Zmiana rozdzielczości ekranu

C. Ograniczenie liczby grafik na stronie

D. Implementacja czytnika ekranu (screen reader)

Dodanie czytnika ekranu (screen reader) jest kluczowym rozwiązaniem, które znacząco ułatwia osobom niewidomym i słabowidzącym korzystanie z serwisów internetowych. Czytniki ekranu to oprogramowanie przekształcające tekst na stronie internetowej na mowę, co pozwala użytkownikom na interakcję z treścią dostępną w internecie. Technologia ta opiera się na standardach dostępności, takich jak WCAG (Web Content Accessibility Guidelines), które zalecają projektowanie stron przyjaznych dla osób z różnymi niepełnosprawnościami. Przykładem działania czytnika ekranu może być program JAWS, który umożliwia użytkownikom nawigację po stronach internetowych poprzez komendy klawiaturowe oraz odczytywanie treści na głos. Dzięki czytnikom ekranu, osoby niewidome mają możliwość dostępu do informacji, komunikacji oraz interakcji w sieci, co wpisuje się w ideę cyfrowej inkluzji i równości szans. Wprowadzenie czytnika ekranu na stronie internetowej to nie tylko techniczne wsparcie, ale również wyraz odpowiedzialności społecznej, mający na celu zapewnienie, że wszyscy użytkownicy mają równe prawo do korzystania z zasobów w sieci.

Pytanie 33

W języku C# szablon List umożliwia korzystanie z listy. Z definicji obiektu kolekcji wynika, że jego elementami mogą być:

List<int> wykaz = new List<int>();

A. elementy o nieokreślonym typie

B. liczby całkowite

C. liczby rzeczywiste

D. elementy typu List

Jeżeli chodzi o kolekcje generyczne w C#, to List<int> jest przykładem bardzo konkretnego zastosowania. Ten zapis oznacza, że tworzymy listę, której elementami mogą być wyłącznie liczby całkowite – dokładnie takie, jakie reprezentuje typ int w .NET (czyli 32-bitowe liczby całkowite ze znakiem). Wynika to z idei generyczności: typ podany w nawiasach ostrych (<int>) precyzyjnie narzuca typ przechowywanych danych. To daje nam bezpieczeństwo typów, na które zwracają uwagę wszyscy programiści C# – nie da się przez pomyłkę dodać tam np. napisu czy obiektu innego typu. Z mojego doświadczenia mogę powiedzieć, że to bardzo upraszcza życie, bo kompilator od razu wychwyci próby niewłaściwego użycia. Praktycznie, gdy tworzysz List<int>, możesz ją wykorzystać np. do przechowywania identyfikatorów, wyników testów, liczb losowych – wszędzie tam, gdzie operujesz właśnie na liczbach całkowitych. Warto dodać, że generyczność jest jednym z filarów nowoczesnych języków, pozwalając pisać kod elastyczny i bezpieczny zarazem. Trochę jak z pudełkiem na śrubki: jak wrzucisz inne rzeczy, to od razu się pogubisz i zrobi się bałagan. Tutaj jest bardzo jasno – List<int> to zawsze lista liczb całkowitych i już. Dobre praktyki branżowe podpowiadają, żeby zawsze stosować jak najbardziej precyzyjne typy w generycznych kolekcjach, bo to ułatwia późniejsze utrzymanie kodu i ogranicza potencjalne błędy.

Pytanie 34

Który z operatorów w języku C++ służy do pobierania adresu zmiennej?

A. delete

B. *

C. &

D. >

Hmmm, operator '*' rzeczywiście jest do dereferencji wskaźnika, ale nie myl go z innymi operatorami. '>' to operator do porównania, ale nie ma nic wspólnego z adresami czy wskaźnikami. A delete służy do zwalniania pamięci, a nie do uzyskiwania adresów zmiennych. Każdy z tych operatorów ma swoje miejsce w C++, ale jak się pomyli, to może być ciężko, no nie? Warto się przyjrzeć jeszcze raz tym pojęciom.

Pytanie 35

Jaka jest podstawowa funkcja narzędzia do zarządzania projektami?

A. Zarządzanie zadaniami i czasem w projekcie

B. Produkcja animacji komputerowych

C. Opracowanie bazy danych dla projektu

D. Poprawa wydajności kodu programu

Zarządzanie zadaniami i czasem to naprawdę kluczowa sprawa w projektach. Dzięki narzędziom takim jak Microsoft Project, Jira, Trello, czy Monday, zespoły mogą lepiej planować, przydzielać role i śledzić, co się dzieje. Możliwości tych narzędzi pozwalają ustalać deadline’y, priorytety, a nawet automatycznie przypominają o zbliżających się terminach. To super pomaga w unikaniu opóźnień i pozwala lepiej zorganizować pracę. Wizualizacja projektu w formie osi czasu czy tablicy kanban też jest mega przydatna, bo wszystko staje się bardziej czytelne.

Pytanie 36

Które z wymienionych stwierdzeń najtrafniej charakteryzuje klasę dziedziczącą?

A. Klasa, która nie może posiadać konstruktorów ani destruktorów

B. Klasa, która wykorzystuje pola i metody innej klasy bez ich ponownej definicji

C. Klasa, która dzieli swoje pola z klasami zaprzyjaźnionymi

D. Klasa, która umożliwia wielokrotne dziedziczenie pól prywatnych

Dziedziczenie w programowaniu obiektowym pozwala na tworzenie nowych klas na podstawie istniejących. Klasa dziedziczona (klasa pochodna) automatycznie uzyskuje dostęp do publicznych i chronionych pól oraz metod klasy bazowej, co eliminuje potrzebę ich ponownego definiowania. Dzięki dziedziczeniu można rozszerzać funkcjonalność istniejących klas, co prowadzi do bardziej efektywnego i modułowego kodu. Przykładem może być klasa 'Pojazd', po której dziedziczy klasa 'Samochód', zachowując wszystkie właściwości pojazdu i dodając specyficzne dla samochodu metody lub pola.

Pytanie 37

W jakim modelu Cyklu Życia Projektu Informatycznego znajduje się etap analizy ryzyka?

A. W spiralnym

B. W kaskadowym

C. W modelu z prototypem

D. W modelu Fry’ego

Model spiralny to taki nietypowy sposób prowadzenia projektów informatycznych, gdzie ryzyko traktuje się całkiem poważnie i systemowo. Główna różnica, moim zdaniem, w porównaniu do klasycznego modelu kaskadowego czy prototypowego, polega na tym, że każda pętla spirali zaczyna się właśnie od identyfikacji i analizy ryzyka. To nie jest tylko jakaś teoria – w praktyce, na przykład w dużych projektach bankowych czy medycznych, zanim zespół zabierze się za kodowanie czy projektowanie, musi rozpoznać potencjalne zagrożenia, np. możliwe opóźnienia, niedoszacowanie kosztów, czy brak interoperacyjności systemów. Model ten mocno wpisuje się w dobre praktyki zarządzania projektami IT, bo umożliwia adaptację w trakcie realizacji, a nie dopiero na samym końcu, gdy czasami już za późno na zmiany. Według Boehma, twórcy tego modelu, analiza ryzyka jest krytyczna, bo pozwala wcześnie wykryć błędy i unikać kosztownych pomyłek. To też łączy się z zasadą iteracyjności – każda nowa faza bazuje na wnioskach z poprzedniej, co zwiększa szansę na sukces projektu. Z mojego doświadczenia wynika, że tam, gdzie analiza ryzyka jest na poważnie traktowana, projekty rzadziej zaliczają spektakularne wpadki, a zespoły są lepiej przygotowane na niespodzianki. No i szczerze mówiąc, sam model spiralny jest często bardziej przyjazny, bo pozwala na eksperymentowanie przy jednoczesnym zabezpieczeniu projektu przed katastrofą.

Pytanie 38

Który aspekt projektu aplikacji jest kluczowy dla zabezpieczenia danych użytkowników?

A. Koncentracja na wyglądzie interfejsu użytkownika

B. Pominięcie testowania aplikacji w etapie produkcji

C. Zastosowanie zaawansowanych systemów ochrony

D. Tworzenie prostych formularzy do rejestracji

Stosowanie zaawansowanych mechanizmów bezpieczeństwa jest kluczowe dla ochrony danych użytkowników w aplikacjach. Wdrożenie technologii takich jak szyfrowanie, autoryzacja dwuskładnikowa (2FA), firewalle oraz regularne testy penetracyjne pozwala na minimalizację ryzyka ataków i naruszeń danych. Mechanizmy te nie tylko zabezpieczają dane, ale również budują zaufanie użytkowników do aplikacji, co jest niezwykle istotne w branżach takich jak bankowość, medycyna czy e-commerce.

Pytanie 39

Cytat przedstawia charakterystykę metodyki RAD. Pełne znaczenie tego skrótu można przetłumaczyć na język polski jako:

...(RAD)..., is both a general term for adaptive software development approaches, and the name for James Martin's method of rapid development.

In general, RAD approaches to software development put less emphasis on planning and more emphasis on an adaptive process. Prototypes are often used in addition to or sometimes even instead of design specifications.

Źródło: https://en.wikipedia.org/

A. środowisko refaktoryzacji aplikacji

B. prototypowanie wsparte testami jednostkowymi

C. środowisko szybkiego rozwoju aplikacji

D. zintegrowane środowisko programistyczne

RAD, czyli Rapid Application Development, tłumaczy się na polski najczęściej jako „środowisko szybkiego rozwoju aplikacji” albo „metodyka szybkiego wytwarzania oprogramowania”. To podejście stawia na błyskawiczne prototypowanie i szybkie iteracje zamiast długiego, formalnego planowania. Bardziej niż na dokumentacji, skupia się na tworzeniu działających wersji aplikacji, które można testować i na bieżąco modyfikować zgodnie z tym, czego oczekuje klient lub zespół użytkowników. W praktyce, przykładowy projekt w RAD to np. budowa aplikacji, gdzie klient dostaje wstępny prototyp po tygodniu, a nie po miesiącu – i od razu może zgłaszać uwagi. Bardzo często stosuje się narzędzia typu CASE (Computer-Aided Software Engineering), które pozwalają szybko generować kod i prototypy GUI bez żmudnego pisania wszystkiego od zera. W świecie profesjonalnych firm IT, RAD jest chętnie wykorzystywany, kiedy czas wdrożenia jest kluczowy, na przykład w startupach, które muszą szybko przetestować swój pomysł rynkowy. Moim zdaniem, nawet jeśli nie wszystkie projekty się do tego nadają, to znajomość RAD jest bardzo przydatna dla każdego programisty – pozwala lepiej zrozumieć, jak można pracować zwinnie i elastycznie, bez zbędnego formalizmu. RAD to nie tylko metodyka, ale też praktyczny styl myślenia o aplikacjach – szybciej, więcej, elastyczniej. Warto się tym zainteresować, szczególnie jeśli komuś zależy na czasie i wczesnych efektach pracy.

Pytanie 40

Jaki środek ochronny najlepiej chroni przed hałasem w biurze?

A. Mata antypoślizgowa

B. Panele akustyczne wygłuszające

C. Okna zamknięte

D. Lampy biurowe o niskim poziomie natężenia światła

Wygłuszające panele akustyczne to jedno z najlepszych rozwiązań w celu ograniczenia hałasu w biurach i innych miejscach pracy. Panele te redukują odbicia dźwięku i zmniejszają natężenie hałasu, co przekłada się na poprawę koncentracji oraz zmniejszenie zmęczenia i stresu. W biurach typu open space panele akustyczne znacząco poprawiają komfort pracy, umożliwiając prowadzenie rozmów bez nadmiernego zakłócania pracy innych osób. Dodatkowo, wygłuszenie pomaga w ochronie zdrowia pracowników, redukując ryzyko utraty słuchu w miejscach, gdzie występuje wysoki poziom hałasu. Odpowiednie rozmieszczenie paneli pozwala także na lepsze zarządzanie akustyką całego pomieszczenia.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej