Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 17:18
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 17:53

Egzamin niezdany

Wynik: 16/40 punktów (40,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Użytkownik o nazwie Gość należy do grupy o nazwie Goście. Grupa Goście jest częścią grupy Wszyscy. Jakie ma uprawnienia użytkownik Gość w folderze test1?

A. Użytkownik Gość ma pełne uprawnienia do folderu test1

B. Użytkownik Gość posiada tylko uprawnienia zapisu do folderu test1

C. Użytkownik Gość nie ma uprawnień do folderu test1

D. Użytkownik Gość ma uprawnienia tylko do odczytu folderu test1

W systemach operacyjnych, takich jak Windows, uprawnienia do folderów i plików są zarządzane poprzez przypisywanie ich użytkownikom i grupom. Użytkownik Gość, jako członek grupy Goście, dziedziczy uprawnienia przypisane tej grupie. Na załączonym obrazku widać, że grupa Goście ma odmówione wszelkie uprawnienia do folderu test1. W praktyce oznacza to, że żadna operacja, taka jak odczyt, zapis czy zmiana, nie jest dozwolona dla użytkowników tej grupy. Zasada dziedziczenia uprawnień oznacza, że jeśli grupa, do której należy użytkownik, ma odmówione uprawnienia, to pojedynczy użytkownik także ich nie posiada, chyba że ma nadane uprawnienia indywidualne, co tutaj nie ma miejsca. To podejście do zarządzania uprawnieniami jest zgodne z najlepszymi praktykami, które zalecają minimalizację dostępu do niezbędnego minimum, co zwiększa bezpieczeństwo systemu. Dzięki temu administracja dostępem do zasobów jest bardziej przewidywalna i łatwiejsza w zarządzaniu, a użytkownicy nie mają niepotrzebnych lub nieintencjonalnych uprawnień.

Pytanie 2

Jaki będzie wynik operacji odejmowania dwóch liczb szesnastkowych: 60A_h – 3BF_h?

A. 39Ah

B. 2AEh

C. 24Bh

D. 349h

Wynik odejmowania dwóch liczb szesnastkowych: 60A₁₆ – 3BF₁₆ faktycznie daje 24B₁₆ i to jest poprawna odpowiedź. Często spotyka się takie operacje przy pracy z adresami pamięci albo rejestrami mikrokontrolerów. Odejmowanie w systemie szesnastkowym działa na podobnej zasadzie jak w dziesiętnym, tylko podstawą jest tutaj 16 zamiast 10. Ja zawsze polecam najpierw zamienić liczby na dziesiętne, żeby sprawdzić czy rachunek się zgadza, a potem wrócić do szesnastkowego – to bardzo ułatwia weryfikację wyniku. 60A₁₆ to 1546₁₀, 3BF₁₆ to 959₁₀, po odjęciu mamy 587₁₀, co daje właśnie 24B₁₆ po zamianie z powrotem. Branża IT czy elektronika często wymaga sprawnego liczenia w różnych systemach, bo np. podczas debugowania kodu czy przy analizie zrzutów pamięci można spotkać się tylko z szesnastkami. Warto wiedzieć, że standard HEX jest też używany w sieciach komputerowych, np. przy adresach MAC. Moim zdaniem opanowanie takich prostych operacji to must-have dla każdego, kto myśli o poważnej pracy z elektroniką albo programowaniem niskopoziomowym. Z doświadczenia wiem, że taka umiejętność mocno przyspiesza zrozumienie różnych narzędzi używanych w praktyce technicznej.

Pytanie 3

Jakiego rodzaju papieru należy użyć, aby wykonać "naprasowankę" na T-shircie z własnym zdjęciem przy pomocy drukarki atramentowej?

A. samoprzylepnego

B. Photo Glossy

C. Photo Matt

D. transferowego

Użycie papieru transferowego jest kluczowe przy tworzeniu naprasowanek na koszulki T-shirt z własnymi zdjęciami. Ten typ papieru jest specjalnie zaprojektowany do przenoszenia atramentowych wydruków na tkaniny. Proces ten polega na nadrukowaniu obrazu na papier transferowy, a następnie nałożeniu go na materiał za pomocą ciepła, najczęściej za pomocą prasy termicznej. Dzięki temu, obraz staje się integralną częścią tkaniny, co zapewnia trwałość i odporność na pranie. Warto zaznaczyć, że papier transferowy może być dostępny w wersjach jasnych i ciemnych, co pozwala na dostosowanie do koloru podstawy, na której będzie umieszczany nadruk. W praktyce, uzyskanie wysokiej jakości naprasowanki wymaga również odpowiedniego ustawienia drukarki oraz dobrania odpowiednich parametrów druku, takich jak jakość i profil koloru. Standardy w branży zalecają korzystanie z papierów transferowych od sprawdzonych producentów, co gwarantuje uzyskanie optymalnych rezultatów.

Pytanie 4

Który z podanych adresów IP należy do kategorii adresów prywatnych?

A. 190.5.7.126

B. 192.168.0.1

C. 131.107.5.65

D. 38.176.55.44

Adres IP 192.168.0.1 jest przykładem adresu prywatnego, który należy do zarezerwowanej przestrzeni adresowej na potrzeby sieci lokalnych. W standardzie RFC 1918 zdefiniowane są trzy zakresy adresów IP, które są uważane za prywatne: 10.0.0.0/8, 172.16.0.0/12 oraz 192.168.0.0/16. Adresy te nie są routowane w Internecie, co oznacza, że nie mogą być bezpośrednio używane do komunikacji z urządzeniami spoza sieci lokalnej. Takie rozwiązanie zwiększa bezpieczeństwo sieci, ponieważ urządzenia w sieci prywatnej są ukryte przed publicznym dostępem. W praktyce, adres 192.168.0.1 jest często używany jako domyślny adres bramy w routerach, co umożliwia użytkownikom dostęp do panelu administracyjnego urządzenia. Umożliwia to konfigurowanie ustawień sieciowych, takich jak zabezpieczenia Wi-Fi czy przypisywanie adresów IP w sieci lokalnej. Zrozumienie rozróżnienia między adresami prywatnymi a publicznymi jest kluczowe dla efektywnego zarządzania sieciami komputerowymi oraz zapewnienia ich bezpieczeństwa.

Pytanie 5

Na ilustracji widać panel ustawień bezprzewodowego punktu dostępu, który pozwala na

A. przypisanie adresów MAC kart sieciowych

B. przypisanie maski podsieci

C. nadanie nazwy hosta

D. konfigurację serwera DHCP

No dobra, jeśli chodzi o konfigurację serwera DHCP na bezprzewodowym urządzeniu dostępowym, to wiesz, że to naprawdę kluczowa rzecz, żeby wszystko działało sprawnie w sieci lokalnej. Serwer DHCP, czyli Dynamic Host Configuration Protocol, sprawia, że urządzenia klienckie dostają swoje adresy IP na bieżąco. Dzięki temu, jak nowe urządzenie łączy się z siecią, to automatycznie dostaje adres IP, maskę podsieci i inne potrzebne rzeczy jak brama domyślna czy serwery DNS. To mega ułatwia życie, bo nie musimy biegać i konfigurować każdego z osobna, co znacząco zmniejsza szansę na jakieś problemy z konfliktami adresów IP. W panelu, gdzie konfigurujemy to wszystko, można ustawić zakresy adresów do przydzielenia, czas dzierżawy i inne opcje jak DNS czy WINS. Jak się robi to zgodnie z najlepszymi praktykami, to wszędzie to tak właśnie działa, szczególnie w sieciach, gdzie często coś się zmienia lub jest więcej użytkowników. A tak w ogóle, jak konfigurujesz DHCP, to łatwo jest dodać nowe urządzenia bez zbędnej roboty, co jest super w większych sieciach, gdzie wszystko się dzieje szybko. Dobrze zarządzany serwer DHCP to też lepsze wykorzystanie IP, co ma znaczenie, jak masz dużą sieć.

Pytanie 6

Oprogramowanie, które pozwala na interakcję pomiędzy kartą sieciową a systemem operacyjnym, to

A. middleware

B. rozmówca

C. sterownik

D. analyzer

Sterownik to kluczowy komponent w architekturze systemów operacyjnych, który pełni rolę pośrednika między sprzętem a oprogramowaniem. W kontekście komunikacji z kartą sieciową, sterownik umożliwia systemowi operacyjnemu korzystanie z funkcji i możliwości dostarczanych przez kartę sieciową. Dzięki sterownikom, system operacyjny może wysyłać i odbierać dane, monitorować stan połączenia sieciowego oraz zarządzać różnymi protokołami komunikacyjnymi. Przykładowo, w środowisku Windows, sterowniki sieciowe są dostępne w formie plików .sys, które są ładowane przez system podczas uruchamiania. Dobrym przykładem zastosowania sterownika jest sposób, w jaki komputer łączy się z siecią Wi-Fi – sterownik odpowiada za negocjowanie parametrów połączenia oraz komunikację z punktem dostępowym, co jest zgodne z ogólnymi zasadami projektowania systemów operacyjnych, w tym z zasadą separacji interfejsów. Dobrze zaprojektowane sterowniki poprawiają nie tylko wydajność, ale także stabilność systemu, co jest kluczowe w środowiskach produkcyjnych.

Pytanie 7

Program WinRaR zaprezentował okno informacyjne widoczne na ilustracji. Jakiego rodzaju licencji na program używał do tej pory użytkownik?

A. Program typu Freeware

B. Program typu Adware

C. Program typu Shareware

D. Program typu Public Domain

Adware to oprogramowanie które jest rozprowadzane za darmo ale zawiera reklamy które generują przychody dla twórców. W przypadku WinRAR użytkownik nie spotyka się z reklamami a jedynie z przypomnieniem o konieczności zakupu co wyklucza tę opcję jako poprawną. Freeware jest natomiast oprogramowaniem które jest dostępne do pobrania i użytkowania w pełnej wersji bez żadnych opłat. WinRAR wymaga zakupu licencji po okresie próbnym co przeczy zasadom Freeware. Public Domain to oprogramowanie które jest w pełni wolne od praw autorskich co oznacza że można je używać modyfikować i rozpowszechniać bez ograniczeń. WinRAR nie jest w domenie publicznej ponieważ jego kod źródłowy jest zamknięty a prawa autorskie są zastrzeżone dla producenta. Użytkownicy często mogą się mylić z powodu mylących komunikatów lub niepełnego zrozumienia modelu licencyjnego ale zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego rozpoznania rodzaju licencji. Poprawna interpretacja licencji Shareware wiąże się z umiejętnością identyfikacji cech takich jak ograniczenie czasowe wersji próbnej oraz konieczność zakupu licencji co jest wyraźnie zaznaczone w komunikatach WinRAR. Kluczowym błędem jest przyjęcie że darmowy dostęp przez pewien czas automatycznie klasyfikuje oprogramowanie jako Freeware co jest nieprawidłowe w przypadku WinRAR. Rozpoznanie różnic między licencjami oraz zrozumienie modelu biznesowego pozwala na dokładniejszą ocenę prawidłowości wyboru licencji.

Pytanie 8

Na stronie wydrukowanej w drukarce atramentowej pojawiają się smugi, kropki, kleksy i plamy. Aby rozwiązać problemy z jakością wydruku, należy

A. stosować papier według zaleceń producenta.

B. odinstalować i ponownie zainstalować sterownik drukarki.

C. wyczyścić układ optyki drukarki.

D. wyczyścić i wyrównać lub wymienić pojemniki z tuszem.

Problemy z jakością wydruku, takie jak smugi, kropki, kleksy czy plamy, w drukarkach atramentowych najczęściej są efektem zabrudzonych lub zapchanych dysz w głowicach drukujących albo też nierówno ustawionych pojemników z tuszem. Właśnie dlatego regularne czyszczenie i ewentualne wyrównywanie lub wymiana pojemników z tuszem to podstawowe działania serwisowe, które zalecają zarówno producenci sprzętu, jak i doświadczeni technicy. Nawet najlepszy sterownik czy najdroższy papier nie rozwiąże problemu, jeśli tusz nie przepływa prawidłowo przez głowicę. Z mojego doświadczenia wynika, że użytkownicy często zapominają o takich rzeczach jak konserwacja głowicy – a to przecież klucz do utrzymania ostrości i czystości wydruku. Warto też pamiętać, że w wielu modelach drukarek dostępne są automatyczne programy czyszczenia głowic – wystarczy wejść w narzędzia drukarki w komputerze i uruchomić odpowiednią funkcję. Czasami, jeśli drukarka długo nie była używana, tusz potrafi zaschnąć w dyszach i prosty proces czyszczenia rozwiązuje problem. Co ciekawe, jeśli czyszczenie nie pomaga, to wymiana pojemnika z tuszem (zwłaszcza jeśli jest już na wykończeniu lub przeterminowany) bywa ostatnią deską ratunku. Producenci, tacy jak HP, Epson czy Canon, zawsze podkreślają, że używanie oryginalnych lub wysokiej jakości zamienników ogranicza ryzyko takich usterek, więc moim zdaniem warto o tym pamiętać na co dzień.

Pytanie 9

W systemie Windows uruchomiono plik wsadowy z dwoma argumentami. Uzyskanie dostępu do wartości drugiego argumentu w pliku wsadowym jest możliwe przez

A. $2$

B. %2

C. $2

D. %2%

W błędnych odpowiedziach pojawiają się zrozumiane nieporozumienia dotyczące sposobu odwoływania się do parametrów w plikach wsadowych. Odpowiedź $2 wydaje się opierać na niepoprawnym założeniu, że symbol dolara jest używany do referencji parametrów, co jest typowe dla niektórych innych języków skryptowych, ale nie dotyczy to Windows Batch. Użycie %2, a nie $2, jest zgodne z konwencjami systemu Windows. Odpowiedzi %2% i $2$ również są błędne, ponieważ ich składnia nie odpowiada wymaganej strukturze. Użycie symbolu procenta w formie %2% sugeruje, że użytkownik zakłada, iż dolne i górne znaki procenta są potrzebne do oznaczenia zmiennej, co jest niewłaściwe w kontekście skryptów wsadowych. Całkowity brak zrozumienia zasad przekazywania argumentów w plikach wsadowych prowadzi do takich pomyłek. Kluczowe jest zrozumienie, że argumenty są przypisane do zmiennych za pomocą prostego zastosowania symbolu % bez dodatkowych znaków. Użytkownicy powinni zwracać uwagę na dokumentację i standardy, aby unikać takich typowych pułapek, które mogą zafałszować logikę działania skryptów i prowadzić do niepoprawnych wyników.

Pytanie 10

Aplikacją, która umożliwia wyświetlenie listy aktywnych urządzeń w sieci LAN, jest

A. Ultimate Boot

B. Advanced IP Scaner

C. Netstat

D. Ace Utilities

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego funkcji różnych narzędzi. Ultimate Boot to pakiet narzędzi diagnostycznych, który wspiera użytkowników w testowaniu sprzętu komputerowego, ale nie jest przeznaczony do skanowania sieci LAN. Brak zrozumienia tych różnic może prowadzić do błędnych wniosków, zwłaszcza gdy użytkownicy nie mają pełnej wiedzy o celach i zastosowaniach poszczególnych programów. Ace Utilities to program do optymalizacji systemu operacyjnego, który usuwa niepotrzebne pliki i poprawia wydajność komputera, ale również nie ma zastosowania w kontekście monitorowania urządzeń w sieci. Użytkownicy mogą mylić te programy, myśląc, że są one uniwersalne i oferują rozwiązania dla różnych problemów technicznych. Netstat, z kolei, to narzędzie wbudowane w systemy operacyjne, które pozwala na monitorowanie połączeń sieciowych oraz aktywnych portów, jednak nie wyświetla listy urządzeń w sieci LAN. To narzędzie jest bardziej ukierunkowane na analizę ruchu sieciowego i stanu połączeń, co jest zupełnie innym zastosowaniem niż identyfikacja urządzeń. Zrozumienie specyfiki tych narzędzi oraz ich rzeczywistych zastosowań jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania siecią oraz wybierania odpowiednich rozwiązań w różnych sytuacjach.

Pytanie 11

Która z licencji umożliwia korzystanie przez każdego użytkownika z programu bez ograniczeń wynikających z autorskich praw majątkowych?

A. MOLP.

B. Shareware.

C. Volume.

D. Public domain.

Wiele osób myli różne rodzaje licencji, bo na pierwszy rzut oka nazwy mogą brzmieć podobnie czy sugerować jakąś otwartość. MOLP i Volume to komercyjne modele licencjonowania, głównie stosowane przez firmy takie jak Microsoft – najczęściej wykorzystywane w środowiskach korporacyjnych, gdzie software kupuje się na wiele stanowisk albo urządzeń. W praktyce te modele bardzo mocno ograniczają swobodę użytkownika, bo wymagają ścisłego przestrzegania zapisów umowy licencyjnej. Każda instalacja musi być udokumentowana, a naruszenia grożą poważnymi konsekwencjami prawnymi. To nie jest rozwiązanie dla kogoś, kto chce po prostu skorzystać z programu „bez żadnych warunków”. Shareware z kolei to taki model, gdzie możesz przez jakiś czas albo z ograniczoną funkcjonalnością używać programu bez płacenia, ale później twórca oczekuje zapłaty lub rejestracji. W wielu przypadkach shareware ma wręcz „blokady” ograniczające możliwości, jeśli nie wykupisz pełnej wersji. Częsty błąd to utożsamianie shareware z freeware – a to wcale nie jest to samo. Shareware to bardziej demo lub trial, a nie pełna wolność. Większość ekspertów branżowych podkreśla, że prawdziwa swoboda w korzystaniu z oprogramowania bez żadnych ograniczeń formalnych występuje tylko w przypadku public domain. Typowym błędem jest także przekonanie, że jeśli coś jest dostępne w internecie za darmo, to od razu można tego używać dowolnie – niestety, prawo autorskie działa nawet wtedy, gdy twórca nie pobiera pieniędzy. W praktyce najczęściej spotykane restrykcje dotyczą zarówno kopiowania, jak i modyfikacji oraz dalszej dystrybucji. Z mojego punktu widzenia, warto zawsze czytać dokładnie warunki licencji, bo nieporozumienia w tym obszarze potrafią bardzo szybko przerodzić się w poważne problemy, zwłaszcza gdy chodzi o większe projekty czy wdrożenia komercyjne. Podsumowując, wszystkie wymienione poza public domain mają istotne ograniczenia wynikające z autorskich praw majątkowych albo innych zapisów licencyjnych, i nie zapewniają pełnej swobody użytkownikowi końcowemu.

Pytanie 12

Licencja oprogramowania open source oraz wolnego, to rodzaj licencji

A. OEM

B. Trial

C. GNU GPL

D. Adware

Licencje takie jak trial, OEM czy adware to już nie to, co nazywamy wolnym i otwartym oprogramowaniem, bo nie dają one użytkownikom takich praw. Na przykład licencja trial pozwala tylko na korzystanie z programu przez jakiś czas, a potem trzeba płacić, żeby dalej go używać. To raczej nie sprzyja wolności ani możliwościom modyfikacji. Licencja OEM wiąże się z konkretnym sprzętem i często nie można jej przenieść na inne urządzenie, co de facto ogranicza użytkowników. A adware to programy, które pokazują reklamy, co może naruszać prywatność i nie pozwala na modyfikowanie kodu ani jego dystrybucję. Te wszystkie podejścia ograniczają wolność i rozwój, które są kluczowe w świecie otwartego oprogramowania. Często ludzie mylą te licencje z ideą wolności i myślą, że mają pełne prawa do oprogramowania. Dlatego warto znać różnice między tymi modelami a zasadami rządzącymi licencjami wolnego oprogramowania, jak GNU GPL, która faktycznie daje większą kontrolę i swobodę użytkownikom.

Pytanie 13

Urządzenie, które zamienia otrzymane ramki na sygnały przesyłane w sieci komputerowej, to

A. karta sieciowa

B. punkt dostępu

C. konwerter mediów

D. regenerator

Regenerator to urządzenie stosowane w sieciach komputerowych, ale jego funkcja zasadniczo różni się od zadania karty sieciowej. Regeneratory są używane do wzmacniania sygnału w sieciach, aby przeciwdziałać osłabieniu sygnału na długich dystansach. Podczas gdy karta sieciowa konwertuje dane na sygnały odpowiednie do transmisji, regenerator jedynie wzmacnia już istniejący sygnał, co nie ma nic wspólnego z jego przekształcaniem. Punkt dostępu, z kolei, to urządzenie, które pozwala na komunikację bezprzewodową w sieciach Wi-Fi, ale również nie pełni funkcji przetwarzania danych na sygnały. Zajmuje się raczej zarządzaniem połączeniami między urządzeniami bezprzewodowymi a siecią przewodową. Konwerter mediów to urządzenie, które zmienia jeden typ medium transmisyjnego na inny, np. z miedzi na światłowód, ale nie ma ono funkcji przekształcania danych w sygnały, co jest kluczowe dla działania karty sieciowej. Te nieprawidłowe odpowiedzi mogą prowadzić do mylnego rozumienia ról poszczególnych elementów sieci, co jest istotne w kontekście projektowania i zarządzania infrastrukturą sieciową. Różnice te są kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania systemów i efektywnej komunikacji między urządzeniami w sieci.

Pytanie 14

Podczas skanowania reprodukcji obrazu z magazynu, na skanie obrazu ukazały się regularne wzory, zwane morą. Jakiej funkcji skanera należy użyć, aby usunąć te wzory?

A. Rozdzielczości interpolowanej

B. Korekcji Gamma

C. Skanowania według krzywej tonalnej

D. Odrastrowywania

Korekcja gamma służy do regulacji jasności i kontrastu obrazu, a nie do eliminacji efektów moiré. Choć jej zastosowanie może poprawić ogólny wygląd skanu, nie rozwiązuje problemu interferencji rastrów. Z kolei rozdzielczość interpolowana odnosi się do techniki zwiększania liczby pikseli w obrazie dla uzyskania wyższej jakości, co również nie wpływa na usunięcie wzorów moiré. Interpolacja nie zmienia struktury oryginalnego obrazu, a jedynie dodaje dodatkowe dane na podstawie istniejących pikseli, co może nawet pogorszyć efekty moiré. Skanowanie według krzywej tonalnej polega na dostosowaniu wartości tonalnych w obrazie, co również nie ma związku z problemem rastrów. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków obejmują mylenie podstawowych funkcji obróbczych skanera oraz niewłaściwe zrozumienie, czym jest efekt moiré. Użytkownicy często mylą różne techniki przetwarzania obrazu, nie zdając sobie sprawy, że każda z nich ma swoje specyficzne zastosowanie, które nie zawsze jest związane z problemem, który chcą rozwiązać.

Pytanie 15

Jakie polecenie powinien zastosować użytkownik systemu Linux, aby wydobyć zawartość archiwum o nazwie dane.tar?

A. gunzip –r dane.tar

B. gzip –r dane.tar

C. tar –cvf dane.tar

D. tar –xvf dane.tar

Polecenie 'tar –xvf dane.tar' jest prawidłowe, ponieważ 'tar' jest standardowym narzędziem w systemach Unix/Linux służącym do archiwizacji i dearchiwizacji plików. Opcje użyte w tym poleceniu mają następujące znaczenie: 'x' oznacza 'ekstrakcję', 'v' to 'verbose', co powoduje, że proces ekstrakcji jest wyświetlany na ekranie (informacje o rozpakowywanych plikach), a 'f' wskazuje, że następny argument to nazwa pliku archiwum, w tym przypadku 'dane.tar'. Użycie polecenia 'tar' w takiej formie jest zgodne z dobrymi praktykami, gdyż pozwala na skuteczne wydobycie plików oraz umożliwia użytkownikowi śledzenie postępu operacji. Na przykład, jeśli archiwum zawiera wiele plików, użytkownik może łatwo zobaczyć, które z nich są aktualnie rozpakowywane, co jest szczególnie przydatne w sytuacji, gdy archiwum jest duże lub gdy nawigacja po plikach zajmuje dużo czasu. Dodatkowo, 'tar' obsługuje wiele formatów kompresji, co czyni go elastycznym narzędziem do zarządzania danymi w systemach Linux.

Pytanie 16

Aby zabezpieczyć komputery w lokalnej sieci przed nieautoryzowanym dostępem oraz atakami typu DoS, konieczne jest zainstalowanie i skonfigurowanie

A. programu antywirusowego

B. filtru antyspamowego

C. bloku okienek pop-up

D. zapory ogniowej

Zainstalowanie i skonfigurowanie zapory ogniowej jest kluczowym krokiem w zabezpieczaniu komputerów w sieci lokalnej przed nieautoryzowanym dostępem oraz atakami typu DoS (Denial of Service). Zasada działania zapory ogniowej polega na monitorowaniu i kontrolowaniu ruchu sieciowego, który wchodzi i wychodzi z sieci. Dzięki regułom skonfigurowanym w zaporze, można zablokować podejrzany ruch oraz pozwalać tylko na ten, który jest autoryzowany. Przykładowo, zapora może blokować nieznane adresy IP, które próbują uzyskać dostęp do lokalnych zasobów, co znacząco podnosi poziom bezpieczeństwa. W praktyce, organizacje korzystają z zapór zarówno sprzętowych, jak i programowych, aby stworzyć wielowarstwową architekturę zabezpieczeń. Dobrą praktyką jest również regularne aktualizowanie reguł zapory oraz audytowanie logów w celu wykrywania potencjalnych zagrożeń. Normy takie jak ISO/IEC 27001 zalecają wykorzystanie zapór ogniowych jako elementu ochrony informacji, co podkreśla ich znaczenie w kontekście globalnych standardów bezpieczeństwa.

Pytanie 17

Jakie polecenie w systemie Linux jest używane do sprawdzania wielkości katalogu?

A. du

B. rm

C. ps

D. cp

Polecenie 'du' (disk usage) w systemie Linux jest narzędziem służącym do oceny rozmiaru katalogów i plików. Umożliwia użytkownikom monitorowanie wykorzystania przestrzeni dyskowej, co jest kluczowe w kontekście zarządzania zasobami systemowymi. Dzięki 'du' można szybko zidentyfikować, które katalogi zajmują najwięcej miejsca, co może być szczególnie przydatne przy optymalizacji przestrzeni na serwerach. Na przykład, używając polecenia 'du -sh /ścieżka/do/katalogu', otrzymujemy zwięzłe podsumowanie rozmiaru wskazanego katalogu. Dodając opcję '-h', zyskujemy wynik wyrażony w bardziej przystępnych jednostkach, takich jak KB, MB czy GB. Ważne jest, aby regularnie monitorować wykorzystanie dysku, aby unikać sytuacji, w których przestrzeń dyskowa staje się krytyczna, co mogłoby prowadzić do problemów z wydajnością systemu lub jego funkcjonalnością.

Pytanie 18

Jak można skonfigurować interfejs sieciowy w systemie Linux, modyfikując plik

A. /etc/hosts

B. /etc/network/interfaces

C. /etc/resolv.conf

D. /etc/host.conf

Plik /etc/network/interfaces jest kluczowym elementem konfiguracji interfejsów sieciowych w systemach Linux opartych na Debianie i jego pochodnych, takich jak Ubuntu. Umożliwia on administratorom systemów szczegółowe ustawienie parametrów sieciowych, takich jak adres IP, maska podsieci, brama domyślna oraz inne opcje. Struktura tego pliku jest zrozumiała i oparta na konwencjach, co ułatwia jego edycję. Na przykład, aby przypisać statyczny adres IP do interfejsu eth0, można dodać następujące linie: 'auto eth0' oraz 'iface eth0 inet static', a następnie podać adres IP, maskę i bramę. Warto także wspomnieć, że plik ten jest zgodny z najlepszymi praktykami, które zalecają centralizację konfiguracji sieciowej w jednym miejscu, co ułatwia zarządzanie oraz utrzymanie systemu. Konfiguracja ta jest szczególnie przydatna w środowiskach serwerowych, gdzie stabilność i przewidywalność ustawień sieciowych są kluczowe. Dodatkowo, zrozumienie działania tego pliku może pomóc w rozwiązywaniu problemów z połączeniami sieciowymi w systemie Linux.

Pytanie 19

Najwyższą prędkość transmisji danych w sieciach bezprzewodowych zapewnia standard

A. 802.11 b

B. 802.11 g

C. 802.11 a

D. 802.11 n

Standard 802.11 n, znany również jako Wi-Fi 4, wprowadza szereg zaawansowanych technologii, które znacznie zwiększają prędkość transmisji danych w sieciach bezprzewodowych. W porównaniu do wcześniejszych standardów, takich jak 802.11 a, b i g, 802.11 n może osiągać prędkości do 600 Mb/s, co jest wynikiem zastosowania technologii MIMO (Multiple Input Multiple Output), która umożliwia równoległe przesyłanie danych poprzez wiele anten. To oznacza, że w praktyce, użytkownicy korzystający z 802.11 n mogą doświadczać znacznie szybszego ładowania stron internetowych, płynniejszego strumieniowania wideo w jakości HD oraz bardziej stabilnych połączeń w sieciach domowych i biurowych. Dodatkowo, 802.11 n działa zarówno w paśmie 2,4 GHz, jak i 5 GHz, co oznacza większą elastyczność i mniejsze zakłócenia w porównaniu do starszych standardów. W związku z tym, wdrożenie standardu 802.11 n w infrastrukturze sieciowej jest zgodne z dobrą praktyką branżową, pozwalając na efektywniejsze wykorzystanie dostępnych pasm oraz zapewnienie lepszej jakości usług dla użytkowników.

Pytanie 20

W przypadku drukarki igłowej, jaki materiał eksploatacyjny jest używany?

A. pigment

B. toner

C. atrament

D. taśma barwiąca

Wybór tuszu, tonera lub pigmentu jako materiałów eksploatacyjnych dla drukarki igłowej jest nietrafiony i wynika z nieporozumienia dotyczącego technologii druku. Tusz jest zazwyczaj używany w drukarkach atramentowych, gdzie cienkie krople atramentu są naniesione na papier przez dysze, co różni się od mechanizmu działania drukarki igłowej. Toner z kolei jest stosowany w drukarkach laserowych; jest to proszek, który jest utrwalany na papierze za pomocą wysokiej temperatury i ciśnienia. W kontekście pigmentu, jest to forma atramentu, ale również nie ma zastosowania w drukarkach igłowych. Warto zwrócić uwagę, że wybór nieodpowiednich materiałów eksploatacyjnych może prowadzić do problemów z jakością druku, a także do uszkodzenia urządzenia. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, obejmują mylenie różnych technologii druku, co może wynikać z braku zrozumienia zasad działania poszczególnych typów drukarek. W związku z tym, znajomość specyfiki materiałów eksploatacyjnych oraz ich zastosowania jest kluczowa dla efektywnego wykorzystania drukarek w praktyce.

Pytanie 21

Aby poprawić organizację plików na dysku i przyspieszyć działanie systemu, co należy zrobić?

A. wyeliminować nieużywane oprogramowanie.

B. przeskanować dysk za pomocą programu antywirusowego.

C. usunąć pliki tymczasowe.

D. poddać defragmentacji.

Usuwanie plików tymczasowych czy odinstalowywanie starych programów to coś, co warto robić, żeby komputer działał lepiej, ale to nie jest defragmentacja. Te działania mogą pomóc w zwolnieniu miejsca, co w efekcie może podnieść wydajność, ale nie zmienia, jak dane leżą na dysku. Jak odinstalowujesz nieużywane programy, to też dobrze, ale nie rozwiązuje to problemu z fragmentacją. Skanowanie antywirusowe jest super ważne, żeby pozbyć się wirusów, ale to nie ma wpływu na to, jak szybko dostępne są zfragmentowane pliki. Dużo osób myli te działania z defragmentacją, bo wszystkie one są ważne dla działania systemu, ale celują w różne rzeczy. Często się zdarza, że ludzie myślą, że te wszystkie konserwacje to to samo co defragmentacja i przez to mogą nie rozumieć, jak działa optymalizacja dysku.

Pytanie 22

Liczba 5110 w zapisie binarnym wygląda jak

A. 101001

B. 101011

C. 110011

D. 110111

Odpowiedź 110011 jest poprawna, ponieważ liczba 5110 w systemie dziesiętnym jest równa 110011 w systemie binarnym. Aby przekonwertować liczbę dziesiętną na binarną, należy dzielić ją przez 2, zapisując reszty z dzielenia. Dla liczby 5110 proces wygląda następująco: 5110 dzielone przez 2 daje 2555 z resztą 0, 2555 dzielone przez 2 daje 1277 z resztą 1, i tak dalej, aż do uzyskania 0. Zapisując reszty od dołu do góry, otrzymujemy 110011. Ta umiejętność konwertowania liczb jest kluczowa w programowaniu, zwłaszcza w zakresie niskopoziomowych operacji, takich jak manipulacja bitami oraz w systemach wbudowanych, gdzie często pracuje się z danymi w formacie binarnym. Wiedza ta jest również istotna w algorytmice, kiedy stosuje się różne techniki kodowania i kompresji danych, co jest standardem w branży IT.

Pytanie 23

Która norma określa parametry transmisji dla komponentów kategorii 5e?

A. CSA T527

B. EIA/TIA 607

C. TIA/EIA-568-B-2

D. TIA/EIA-568-B-1

Norma TIA/EIA-568-B-2 jest kluczowym dokumentem w zakresie specyfikacji parametrów transmisyjnych komponentów kategorii 5e, które są powszechnie stosowane w sieciach lokalnych. Ta norma definiuje wymagania dotyczące wydajności, w tym poziomy tłumienia, zniekształcenia sygnału oraz inne istotne parametry, które wpływają na jakość i stabilność przesyłania danych. Przykładowo, komponenty kategorii 5e są zaprojektowane z myślą o transmisji danych z prędkością do 1 Gbps na dystansie do 100 metrów, co czyni je odpowiednimi do zastosowań w biurach i domach. TIA/EIA-568-B-2 wprowadza również wytyczne dotyczące instalacji, co pozwala na stworzenie wydajnych i niezawodnych sieci. Stosowanie tej normy jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, co zapewnia wysoką jakość usług i minimalizację problemów związanych z transmisją. Zrozumienie i wdrożenie wymagań tej normy jest kluczowe dla inżynierów i techników zajmujących się projektowaniem oraz implementacją infrastruktury sieciowej.

Pytanie 24

Jeśli rozdzielczość myszki wynosi 200 dpi, a rozdzielczość monitora to Full HD, to aby przesunąć kursor w poziomie po ekranie, należy przemieścić mysz o

A. około 25 cm

B. około 35 cm

C. 480 i

D. 1080 px

Rozdzielczość 200 dpi oznacza, że myszka przesuwa kursor o 200 pikseli na każdy cal. To jakbyśmy mieli wskazówkę – przesuwasz myszkę o 1 cal, a kursor leci o 200 pikseli. Monitor Full HD? Ma 1920x1080 pikseli, więc jego wysokość to 1080 pikseli. Jeśli chcesz przesunąć kursor w poziomie na ekranie, trzeba wiedzieć, ile pikseli masz na szerokość. Można to ładnie policzyć: bierzemy szerokość ekranu (1920 px) i dzielimy przez rozdzielczość myszy (200 dpi). Wychodzi nam, że musimy przesunąć myszkę o 9.6 cala. A jak to na centymetry? 9.6 cali to około 24.4 cm, czyli zaokrąglając mamy 25 cm. To są ważne rzecz dla tych, którzy pracują z komputerami, bo w projektowaniu UI/UX czy w grach precyzyjny ruch myszy ma znaczenie.

Pytanie 25

Podczas zamykania systemu operacyjnego na ekranie pojawił się błąd, tak zwany bluescreen, 0x000000F3 Bug Check 0xF3 DISORDERLY_SHUTDOWN – niepowodzenie zamykania systemu, spowodowane brakiem pamięci. Błąd ten może wskazywać na

A. niewystarczający rozmiar pamięci wirtualnej.

B. uruchamianie zbyt wielu aplikacji przy starcie komputera.

C. przegrzanie procesora.

D. uszkodzenie partycji systemowej.

Błąd bluescreen o kodzie 0x000000F3 (DISORDERLY_SHUTDOWN) rzeczywiście wskazuje na problem z zamykaniem systemu operacyjnego, który jest bezpośrednio związany z brakiem dostępnej pamięci. Najczęściej wynika to z niewystarczającego rozmiaru pamięci wirtualnej, czyli tzw. pliku stronicowania (pagefile.sys) w systemach Windows. Jeżeli fizyczna pamięć RAM się wyczerpie, system próbuje korzystać z pamięci wirtualnej. Gdy jej brakuje lub jest źle skonfigurowana (za mały rozmiar pliku stronicowania), pojawia się ryzyko, że system nie zdoła zakończyć wszystkich procesów poprawnie podczas zamykania. To sytuacja, którą można dość łatwo zaobserwować np. na starszych komputerach lub przy pracy z wymagającymi aplikacjami (np. edycja wideo, maszyny wirtualne). W takich przypadkach zwiększenie rozmiaru pliku pagefile lub dodanie pamięci RAM pomaga rozwiązać problem. Z mojego doświadczenia wielu użytkowników zapomina o tym, ograniczając pagefile „dla przyspieszenia systemu”, co paradoksalnie może prowadzić do większych problemów. Dobrą praktyką jest zostawienie rozmiaru pliku stronicowania na ustawieniach automatycznych, zgodnie z zaleceniami Microsoftu, szczególnie jeśli system sam dynamicznie zarządza pamięcią. Warto też monitorować ilość dostępnej pamięci, korzystając z wbudowanych narzędzi jak Monitor Zasobów czy Menedżer zadań.

Pytanie 26

Jaki jest adres rozgłoszeniowy w sieci, w której działa host z adresem IP 195.120.252.32 i maską podsieci 255.255.255.192?

A. 195.120.252.255

B. 195.120.255.255

C. 195.120.252.63

D. 195.120.252.0

Zrozumienie adresowania IP oraz koncepcji podsieci jest kluczowe dla efektywnego zarządzania sieciami komputerowymi. Podane w pytaniu odpowiedzi, takie jak 195.120.252.0, mogą wydawać się kuszące, jednakże są one zdefiniowane w kontekście innych ról w sieci. Adres 195.120.252.0 to adres sieciowy, a nie rozgłoszeniowy, co jest częstym źródłem nieporozumień. Adresy sieciowe służą do identyfikacji samej sieci i nie mogą być przypisane do urządzeń. Inna odpowiedź, 195.120.252.255, jest adresem rozgłoszeniowym, ale jest to adres dla całej klasy C, co czyni go niewłaściwym w kontekście podanej maski podsieci. Adres 195.120.255.255 jest natomiast adresem rozgłoszeniowym klasy B, który nie jest związany z rozpatrywaną siecią. Typowe błędy myślowe, prowadzące do takich niepoprawnych odpowiedzi, mogą wynikać z braku zrozumienia, jak maski podsieci dzielą adresy IP na mniejsze grupy. Właściwe zrozumienie funkcji adresów sieciowych, rozgłoszeniowych oraz hostów jest fundamentalne dla architektury współczesnych sieci i ich zarządzania. Niezrozumienie tych podstaw może prowadzić do błędów w konfiguracji sieci, co z kolei wpływa na jej wydajność i bezpieczeństwo.

Pytanie 27

Komenda "mmc" w systemach Windows 2000 oraz Windows XP uruchamia aplikację do tworzenia, zapisywania i otwierania

A. plików multimedialnych, zawierających filmy

B. katalogu oraz jego podkatalogów na partycji sformatowanej w systemie plików NTFS

C. zestawu narzędzi administracyjnych zwanych konsolami, służących do zarządzania sprzętem i oprogramowaniem

D. dziennika operacji dyskowych w systemie plików NTFS

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Polecenie "mmc" (Microsoft Management Console) w systemie Windows 2000 i Windows XP uruchamia platformę umożliwiającą zarządzanie różnymi aspektami systemu operacyjnego oraz zainstalowanych aplikacji. Konsola MMC jest narzędziem, które pozwala administrującym na tworzenie i organizowanie narzędzi zarządzania, zwanych 'snap-in'. Przykłady zastosowania obejmują dodawanie narzędzi takich jak Menedżer dysków, Usługi, Zasady grupy, a także wiele innych, co znacznie ułatwia centralne zarządzanie systemami. Dzięki elastyczności konsoli, administratorzy mogą dostosowywać swe środowisko pracy według własnych potrzeb, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania systemami IT. Umożliwia to efektywne monitorowanie, konfigurowanie i zarządzanie sprzętem oraz oprogramowaniem w środowisku Windows, co z kolei przekłada się na zwiększenie wydajności i bezpieczeństwa infrastruktury IT.

Pytanie 28

Zjawisko, w którym pliki przechowywane na dysku twardym są zapisywane w klastrach, które nie sąsiadują ze sobą, określane jest mianem

A. konsolidacją danych

B. fragmentacją danych

C. kodowaniem danych

D. defragmentacją danych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Fragmentacja danych to proces, w wyniku którego pliki są przechowywane w niesąsiadujących ze sobą klastrach na dysku twardym. Może to prowadzić do obniżenia wydajności systemu, ponieważ dysk musi przeskakiwać między różnymi miejscami na nośniku w celu odczytu lub zapisu danych. Fragmentacja występuje naturalnie, gdy pliki są wielokrotnie edytowane, usuwane lub dodawane, co sprawia, że nowe fragmenty plików są zapisywane w dostępnych przestrzeniach, które niekoniecznie sąsiadują ze sobą. Aby zminimalizować skutki fragmentacji, zaleca się regularne przeprowadzanie defragmentacji, co jest praktyką polegającą na reorganizacji danych na dysku w taki sposób, by pliki były zapisane w sąsiadujących klastrach. Przykładem dobrych praktyk jest korzystanie z oprogramowania do defragmentacji, które automatycznie identyfikuje i eliminuje fragmentację, co w rezultacie poprawia wydajność systemu operacyjnego. Zrozumienie fragmentacji danych jest kluczowe, ponieważ wpływa na czas ładowania aplikacji i ogólną responsywność systemu, zwłaszcza w środowiskach o intensywnym dostępie do danych.

Pytanie 29

Gdy system operacyjny laptopa działa normalnie, na ekranie wyświetla się komunikat o konieczności sformatowania wewnętrznego dysku twardego. Może to sugerować

A. przegrzewanie się procesora

B. niezainicjowany lub nieprzygotowany do pracy nośnik

C. uszkodzoną pamięć RAM

D. błędy systemu operacyjnego spowodowane szkodliwym oprogramowaniem

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Prawidłowa odpowiedź wskazuje na problem z nośnikiem danych, który może być niezainicjowany lub nieprzygotowany do pracy. W praktyce, aby system operacyjny mógł zainstalować i uruchomić aplikacje, niezbędne jest, aby dysk twardy był prawidłowo sformatowany i zainicjowany. Niezainicjowany nośnik to taki, który nie posiada przypisanej struktury partycji i systemu plików, przez co nie jest widoczny dla systemu operacyjnego. W takich przypadkach komunikat o konieczności formatowania jest standardową reakcją, aby użytkownik mógł podjąć działania w celu prawidłowego skonfigurowania nośnika. W standardach branżowych, zwłaszcza w kontekście systemów operacyjnych Windows i Linux, inicjalizacja dysku jest kluczowa przed przystąpieniem do jego używania. Przykładem może być sytuacja, gdy nowy dysk twardy jest dodawany do systemu; użytkownik musi go najpierw zainicjować, a następnie sformatować, aby był gotowy do przechowywania danych. Oprócz tego, konieczne jest regularne sprawdzanie stanu dysków twardych przy użyciu narzędzi diagnostycznych, aby upewnić się, że nie występują błędy, które mogą prowadzić do problemów z dostępnością danych.

Pytanie 30

Członkowie grupy Pracownicy nie mają możliwości drukowania dokumentów za pośrednictwem serwera wydruku w systemie Windows Server. Posiadają jedynie przydzielone uprawnienia 'Zarządzanie dokumentami'. Co trzeba zrobić, aby rozwiązać ten problem?

A. Dla grupy Administratorzy należy odebrać uprawnienia 'Zarządzanie drukarkami'

B. Dla grupy Administratorzy należy odebrać uprawnienia 'Drukuj'

C. Dla grupy Pracownicy należy odebrać uprawnienia 'Zarządzanie dokumentami'

D. Dla grupy Pracownicy należy przyznać uprawnienia 'Drukuj'

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź, że dla grupy Pracownicy należy nadać uprawnienia "Drukuj" jest poprawna, ponieważ użytkownicy w tej grupie potrzebują odpowiednich uprawnień do realizacji zadań związanych z drukowaniem dokumentów. Uprawnienia "Zarządzanie dokumentami" umożliwiają jedynie obsługę dokumentów w kolejce drukarskiej, ale nie pozwalają na ich drukowanie. Aby umożliwić użytkownikom z grupy Pracownicy korzystanie z serwera wydruku, niezbędne jest przypisanie im także uprawnień "Drukuj", co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania uprawnieniami w systemach operacyjnych Windows Server. Przykładem może być sytuacja w biurze, gdzie pracownicy muszą szybko i sprawnie drukować raporty lub dokumenty, dlatego decydując się na nadanie odpowiednich uprawnień, administrator zapewnia efektywność pracy. Aby to zrobić, administrator powinien otworzyć właściwości drukarki, przejść do zakładki "Uprawnienia" i dodać odpowiednie uprawnienia dla grupy Pracownicy, co jest kluczowe dla utrzymania płynności operacyjnej w organizacji.

Pytanie 31

Jakie urządzenie sieciowe zostało zilustrowane na podanym rysunku?

A. rutera

B. przełącznika

C. koncentratora

D. punktu dostępowego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Rutery to naprawdę ważne urządzenia, które zajmują się przesyłaniem danych pomiędzy różnymi sieciami komputerowymi. Działają na trzeciej warstwie modelu OSI, co znaczy, że operują na poziomie adresów IP. Te urządzenia analizują nagłówki pakietów, żeby znaleźć najlepszą trasę, przez co zarządzanie ruchem sieciowym staje się dużo bardziej efektywne. W praktyce rutery łączą sieci lokalne z rozległymi, co pozwala na komunikację między różnymi segmentami sieci oraz na dostęp do Internetu. Dzisiaj rutery mają też różne funkcje zabezpieczeń, jak firewalle czy możliwość tworzenia VPN-ów, co jest super ważne w firmach, żeby chronić się przed nieautoryzowanym dostępem. Warto też wspomnieć, że rutery pomagają w zapewnieniu niezawodności sieci z wykorzystaniem protokołów takich jak OSPF czy BGP, co pozwala na dynamiczne dostosowywanie tras w razie awarii. Generalnie rutery to fundament każdej nowoczesnej sieci komputerowej, nie tylko do przesyłania danych, ale też do zarządzania i monitorowania ruchu w bezpieczny sposób. Poznanie symbolu rutera jest naprawdę istotne, żeby zrozumieć jego funkcję i zastosowanie w sieciach komputerowych.

Pytanie 32

Jakim symbolem powinien być oznaczony sprzęt komputerowy, aby spełniał wymogi prawne konieczne do sprzedaży w Unii Europejskiej?

A. Symbolem 3

B. Symbolem 1

C. Symbolem 4

D. Symbolem 2

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Symbol CE oznacza zgodność sprzętu z wymaganiami Unii Europejskiej dotyczącymi bezpieczeństwa zdrowia i ochrony środowiska. Oznaczenie to jest wymagane dla produktów takich jak sprzęt elektroniczny aby mogły być sprzedawane na rynku unijnym. CE to skrót od "Conformité Européenne" co oznacza zgodność europejską. Producent umieszczając ten symbol deklaruje że produkt spełnia wszystkie odpowiednie dyrektywy europejskie takie jak dyrektywa niskonapięciowa czy dyrektywa EMC dotycząca kompatybilności elektromagnetycznej. Przed wprowadzeniem produktu na rynek producent musi przeprowadzić ocenę zgodności która może obejmować testy wewnętrzne i dokumentację techniczną. Symbol CE jest powszechnie rozpoznawany i stanowi potwierdzenie że produkt przeszedł proces oceny zgodności. Dla konsumentów to gwarancja że produkt spełnia minimalne wymagania prawne związane z bezpieczeństwem oraz ochroną zdrowia i środowiska. Oznaczenie CE nie jest jednak znakiem jakości lecz jedynie potwierdzeniem zgodności z regulacjami UE co oznacza że każdy produkt oznaczony CE może być legalnie sprzedawany i użytkowany w krajach członkowskich. Przykładami produktów które muszą mieć oznaczenie CE są komputery sprzęt AGD i urządzenia medyczne.

Pytanie 33

Który z poniższych programów nie służy do diagnozowania sieci komputerowej w celu wykrywania problemów?

A. nslookup

B. ping

C. getfacl

D. traceroute

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'getfacl' jest poprawna, ponieważ jest to narzędzie służące do zarządzania listami kontroli dostępu (ACL) w systemach Unix i Linux. Jego główną funkcją jest umożliwienie administratorom sprawdzania i modyfikowania praw dostępu do plików i katalogów, a nie testowanie sieci komputerowej. Przykładem użycia 'getfacl' może być sytuacja, gdy administrator chce zweryfikować, jakie uprawnienia mają określone pliki w systemie, aby zapewnić odpowiednią ochronę danych. W kontekście testowania sieci, narzędzia takie jak ping, traceroute czy nslookup są właściwe, ponieważ są one zaprojektowane do diagnozowania problemów z połączeniami sieciowymi, identyfikując, gdzie mogą występować problemy w komunikacji między urządzeniami. Standardy branżowe w obszarze bezpieczeństwa i zarządzania systemami często zalecają użycie tych narzędzi w procesie diagnostyki sieci, co czyni 'getfacl' nieodpowiednim wyborem w tym kontekście.

Pytanie 34

Element obliczeń zmiennoprzecinkowych to

A. ALU

B. FPU

C. RPU

D. AND

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Jednostka obliczeń zmiennoprzecinkowych, znana jako FPU (Floating Point Unit), jest specjalizowanym komponentem w architekturze komputerowej, który jest odpowiedzialny za realizację operacji arytmetycznych na liczbach zmiennoprzecinkowych. FPU obsługuje obliczenia, które są kluczowe w wielu dziedzinach, takich jak grafika komputerowa, obliczenia naukowe, a także w aplikacjach inżynieryjnych, gdzie precyzja operacji matematycznych jest niezwykle istotna. Przykładem zastosowania FPU może być renderowanie grafiki w grach komputerowych, gdzie operacje na liczbach zmiennoprzecinkowych są używane do obliczeń związanych z oświetleniem i cieniowaniem. FPU działa równolegle z jednostką arytmetyczną (ALU), co pozwala na zwiększenie wydajności obliczeń. W standardach takich jak IEEE 754 określono zasady reprezentacji i operacji na liczbach zmiennoprzecinkowych, co zapewnia ich zgodność i przewidywalność w obliczeniach między różnymi systemami.

Pytanie 35

Ile punktów abonenckich (2 x RJ45) powinno być zainstalowanych w biurze o powierzchni 49 m2, zgodnie z normą PN-EN 50167?

A. 4

B. 1

C. 5

D. 9

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zgodnie z normą PN-EN 50167, w pomieszczeniu biurowym o powierzchni 49 m2 zaleca się zapewnienie pięciu punktów abonenckich 2 x RJ45. Odpowiednia ilość punktów abonenckich jest kluczowa dla zapewnienia wydajnej komunikacji sieciowej oraz dostępu do Internetu. W praktyce, każdy punkt abonencki powinien obsługiwać konkretne urządzenia, takie jak komputery, drukarki czy telefony IP. Przyjmując ogólną zasadę, że na każde 10 m2 powierzchni biurowej powinien przypadać przynajmniej jeden punkt abonencki, w przypadku 49 m2, można obliczyć zapotrzebowanie na 4,9 punktów, co zaokrąglone daje 5 punktów. Takie podejście nie tylko zwiększa komfort pracy w biurze, ale również uwzględnia możliwe przyszłe rozszerzenia infrastruktury sieciowej. Warto również zwrócić uwagę, że w przestrzeniach biurowych, gdzie może występować większa liczba użytkowników, komponenty sieciowe muszą być dostosowane do większego obciążenia, co potwierdza zasadność ustalonej liczby punktów abonenckich.

Pytanie 36

Użytkownik systemu Windows może skorzystać z polecenia taskmgr, aby

A. zaktualizować sterowniki systemowe

B. odzyskać uszkodzone obszary dysku

C. naprawić problemy z systemem plików

D. zakończyć pracę nieprawidłowej aplikacji

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Polecenie taskmgr, znane jako Menedżer zadań w systemie Windows, jest narzędziem umożliwiającym użytkownikom monitorowanie i zarządzanie uruchomionymi procesami oraz aplikacjami. Jedną z jego kluczowych funkcji jest możliwość zakończenia działania wadliwych aplikacji, które mogą wpływać na wydajność systemu lub uniemożliwiać jego prawidłowe funkcjonowanie. Przykładowo, gdy jakieś oprogramowanie przestaje odpowiadać, użytkownik może otworzyć Menedżera zadań, zlokalizować problematyczny proces i kliknąć „Zakończ zadanie”. Takie działania są zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania systemem, które zalecają monitorowanie aplikacji oraz minimalizowanie wpływu błędów programowych na ogólne działanie systemu. Ponadto, Menedżer zadań umożliwia śledzenie zasobów systemowych, co pozwala na identyfikację aplikacji obciążających CPU, pamięć RAM czy dysk. To narzędzie jest nieocenione dla administratorów systemów oraz zaawansowanych użytkowników, którzy chcą utrzymywać system w optymalnym stanie.

Pytanie 37

Jaką maskę trzeba zastosować, aby podzielić sieć z adresem 192.168.1.0 na 4 podsieci?

A. 255.255.255.192

B. 255.255.255.224

C. 255.255.255.0

D. 255.255.255.128

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Maska 255.255.255.192 jest prawidłowym wyborem do podziału sieci o adresie 192.168.1.0 na 4 podsieci. Ta maska, wyrażona w notacji CIDR, to /26. Oznacza to, że pierwsze 26 bitów adresu jest używane do identyfikacji sieci, a pozostałe 6 bitów pozostaje do wykorzystania dla hostów. Skoro potrzebujemy podzielić sieć na 4 podsieci, musimy wykorzystać dodatkowe bity. W przypadku maski /24 (czyli 255.255.255.0) mamy 256 adresów w sieci, co daje nam możliwość podziału na 4 podsieci po 64 adresy każda (2^6 = 64). Te 64 adresy to 62 adresy hostów (jeden adres dla sieci, jeden dla rozgłoszeniowego), co jest wystarczające dla małych grup urządzeń, takich jak biura czy segmenty sieci. Przykładowo, pierwsza podsieć będzie miała adresy od 192.168.1.0 do 192.168.1.63, druga od 192.168.1.64 do 192.168.1.127, trzecia od 192.168.1.128 do 192.168.1.191, a czwarta od 192.168.1.192 do 192.168.1.255. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania sieciami, pozwala na efektywne wykorzystanie adresacji oraz łatwe zarządzanie ruchem w sieci.

Pytanie 38

Co umożliwia połączenie trunk dwóch przełączników?

A. zwiększenie przepustowości połączenia poprzez użycie dodatkowego portu

B. ustawienie agregacji portów, co zwiększa przepustowość między przełącznikami

C. zablokowanie wszystkich zbędnych połączeń na danym porcie

D. przesyłanie ramek z różnych wirtualnych sieci lokalnych w jednym łączu

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Połączenie typu trunk między przełącznikami pozwala na przesyłanie ramek z wielu wirtualnych sieci lokalnych (VLAN) przez jedno łącze. Standard IEEE 802.1Q definiuje sposób oznaczania ramek Ethernetowych, które muszą być przesyłane do różnych VLAN-ów. Dzięki temu rozwiązaniu można zredukować liczbę potrzebnych fizycznych połączeń między przełącznikami, co zwiększa efektywność wykorzystania infrastruktury sieciowej. Przykładowo, w dużych środowiskach, takich jak biura korporacyjne, trunking jest niezbędny do zapewnienia komunikacji pomiędzy różnymi działami, które korzystają z różnych VLAN-ów. W praktyce, trunking umożliwia także lepsze zarządzanie ruchem sieciowym i segregację danych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa i wydajności sieci. Zastosowanie trunkingów jest kluczowe w architekturze sieciowej, zwłaszcza w kontekście rozwiązań opartych na wirtualizacji, gdzie wiele VLAN-ów może współistnieć w tym samym środowisku fizycznym.

Pytanie 39

Jak nazywa się serwer Windows, na którym zainstalowano usługę Active Directory?

A. kontrolerem domeny

B. serwerem DHCP

C. serwerem WWW

D. serwerem plików

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Kontroler domeny to serwer, na którym zainstalowana jest usługa Active Directory, będąca kluczowym elementem w zarządzaniu zasobami sieciowymi w środowisku Windows. Jego głównym zadaniem jest przechowywanie informacji o użytkownikach, komputerach oraz innych zasobach w sieci, a także zarządzanie dostępem do tych zasobów. Kontroler domeny odpowiada za weryfikację tożsamości użytkowników oraz autoryzację ich dostępu do usług i zasobów, co jest kluczowe w zapewnieniu bezpieczeństwa w organizacji. W praktyce, kontroler domeny umożliwia centralne zarządzanie politykami bezpieczeństwa, co pozwala na łatwiejsze wdrażanie zmian oraz monitorowanie dostępu. Dodatkowo, dzięki replikacji, wiele kontrolerów domeny może współpracować, co zwiększa niezawodność i odporność na awarie. W kontekście standardów branżowych, organizacje często wdrażają rozwiązania oparte na Active Directory, aby zapewnić zgodność z wymogami bezpieczeństwa i zarządzania informacjami, co podkreśla jego znaczenie w nowoczesnym zarządzaniu IT.

Pytanie 40

Jakie polecenie umożliwia śledzenie drogi datagramu IP do miejsca docelowego?

A. ping

B. nslookup

C. tracert

D. route

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'tracert' jest poprawna, ponieważ to polecenie służy do śledzenia trasy, jaką pokonuje datagram IP w sieci do punktu docelowego. Tracert działa poprzez wysyłanie pakietów ICMP Echo Request z różnymi wartościami TTL (Time to Live), co pozwala na identyfikację każdego przeskoku (hop) w trasie. Każdy router, przez który przechodzi pakiet, zmniejsza wartość TTL o 1, a gdy wartość ta osiągnie 0, router zwraca wiadomość ICMP Time Exceeded. Dzięki temu tracert może określić, przez które urządzenia przeszedł pakiet oraz jak długo trwał każdy z tych etapów, co jest niezwykle pomocne w diagnozowaniu problemów z łącznością w sieci. Używanie tracert w praktyce pozwala administratorom sieci na szybkie zlokalizowanie ewentualnych wąskich gardeł lub punktów awarii w trasie komunikacji. W standardach sieciowych, takich jak RFC 792, które definiuje protokół ICMP, zawarte są informacje na temat używania takich narzędzi do analizy ruchu sieciowego, co czyni je niezbędnym elementem w arsenale narzędzi do zarządzania siecią.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej