Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik farmaceutyczny
  • Kwalifikacja: MED.09 - Sporządzanie i wytwarzanie produktów leczniczych oraz prowadzenie obrotu produktami leczniczymi, wyrobami medycznymi, suplementami diety i środkami spożywczymi specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz innymi produktami dopuszczonymi do obrotu w aptece
  • Data rozpoczęcia: 23 października 2025 21:00
  • Data zakończenia: 23 października 2025 21:27

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Ile jodu potrzeba do przygotowania 250,0 g Płynu Lugola według przepisu farmakopealnego?

IODI SOLUTIO AQUOSA

PRZYGOTOWANIE
Kalii iodidum      2,0
Iodum              1,0
Aqua purificata   97,0
A. 0,97 g
B. 2,58 g
C. 2,50 g
D. 1,00 g
Odpowiedź 2,50 g jest poprawna, ponieważ wynika z zastosowania proporcji w przygotowaniu Płynu Lugola. W standardowych praktykach farmakopealnych na 100 g tego płynu przypada 1 g jodu, co oznacza, że w 250 g płynu potrzebujemy pięciokrotnie więcej jodu. Obliczenia opierają się na prostym przeliczeniu: 1 g jodu na 100 g płynu, co skalujemy do 250 g, uzyskując 2,50 g jodu. Przygotowywanie Płynu Lugola z właściwą ilością jodu jest kluczowe w farmacji, ponieważ nieprawidłowe proporcje mogą wpływać na skuteczność terapeutyczną oraz bezpieczeństwo stosowania. Zastosowanie tego rozwiązania jest powszechne w farmacji i medycynie, gdzie precyzyjne formuły są niezbędne dla zachowania jakości. Dodatkowo, znajomość takich proporcji jest istotna także w kontekście produkcji i kontroli jakości leków.
Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 3

Jakie jest zastosowanie antagonistów receptorów leukotrienowych w terapii?

A. astmy
B. schorzeń zakrzepowo-zatorowych
C. choroby nadciśnieniowej
D. niewydolności mięśnia sercowego
Wybór odpowiedzi dotyczących zaburzeń zakrzepowo-zatorowych jest błędny, ponieważ te schorzenia wymagają innego podejścia terapeutycznego. Zazwyczaj w takich przypadkach stosuje się leki przeciwzakrzepowe, takie jak inhibitory COX-1, heparyny lub antagonisty witaminy K, które działają na poziomie krzepnięcia krwi, a nie na mechanizmy zapalne związane z receptorami leukotrienowymi. Choroba nadciśnieniowa również nie jest leczona antagonistami receptorów leukotrienowych. W terapii nadciśnienia tętniczego standardowe leczenie wykorzystuje leki takie jak diuretyki, beta-blokery, blokery kanałów wapniowych oraz inhibitory ACE, które mają na celu obniżenie ciśnienia krwi poprzez różne mechanizmy działania. Co więcej, niewydolność mięśnia sercowego nie jest także wskazaniem do stosowania antagonistów receptorów leukotrienowych. W tym przypadku kluczowe są leki takie jak inhibitory ACE, beta-blokery i leki moczopędne, które wpływają na poprawę funkcji serca oraz redukcję objawów. Błędne wybory można często tłumaczyć niewłaściwym zrozumieniem mechanizmu działania antagonistów receptorów leukotrienowych oraz ich wskazań terapeutycznych. Lekarze i specjaliści powinni być dobrze zaznajomieni z różnorodnością farmakoterapii, aby skutecznie dobierać leki do konkretnego schorzenia, co jest kluczowe w osiąganiu optymalnych wyników leczenia.
Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

Jaką postać będzie mieć lek wykonany zgodnie z receptą?

Rp.
Bismuthi subnitratis2,0
Tannini albuminatis1,5
Belladonnae folii trae norm.gutt. 20
Gummi arab. mucilaginis
Sir. Simplicisaa10,0
Aquaead100,0
M.D.S.
A. Syropu.
B. Mazidła.
C. Zawiesiny.
D. Emulsji.
Odpowiedź 'zawiesina' jest prawidłowa, ponieważ recepta zawiera składniki, które są nierozpuszczalne w wodzie, takie jak bizmut (Bismuthi subnitratis) oraz tanina (Tannini albuminatis). W przypadku takich substancji, niezbędnym rozwiązaniem jest przygotowanie postaci leku w formie zawiesiny, w której cząstki aktywne są rozproszone w medium, ale nie rozpuszczone. Zastosowanie gumy arabskiej jako środka zawiesinotwórczego ma na celu stabilizację tej mieszanki, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w farmacji, gdzie właściwe formułowanie leków jest kluczowe dla ich skuteczności oraz bezpieczeństwa. Przykładem zastosowania tego typu leków może być zawiesina stosowana w leczeniu objawów żołądkowo-jelitowych, gdzie substancje czynne muszą być równomiernie dostarczane do organizmu, aby zminimalizować ryzyko podrażnienia błony śluzowej. Woda działa tutaj jako rozpuszczalnik, a syrop prosty jako środek słodzący i zagęszczający, co dodatkowo podnosi komfort stosowania leku. Taki sposób przygotowania leku jest wspierany przez wytyczne dotyczące formułowania postaci leków na rynku farmaceutycznym.
Pytanie 6

Metotreksat działa jako antyagonista kwasu

A. gamma aminomasłowego
B. glutaminowego
C. foliowego
D. askorbinowego
Metotreksat jest lekiem, który działa jako antagonista kwasu foliowego, co oznacza, że hamuje jego działanie. Kwas foliowy jest niezbędny do syntezy DNA, RNA oraz do metabolizmu aminokwasów. Dlatego metotreksat, poprzez blokowanie działania kwasu foliowego, jest stosowany w terapii nowotworowej oraz w leczeniu chorób autoimmunologicznych, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów. W praktycznych zastosowaniach metotreksat jest często podawany pacjentom z chorobami nowotworowymi, aby spowolnić wzrost komórek nowotworowych, zwłaszcza w przypadku białaczki czy chłoniaków. Istotne jest również monitorowanie pacjentów w trakcie terapii metotreksatem, ponieważ może on powodować działania niepożądane związane z toksycznym wpływem na komórki zdrowe. Praktyki oparte na aktualnych wytycznych dotyczących stosowania metotreksatu pomagają osiągnąć optymalne wyniki terapeutyczne i zminimalizować ryzyko powikłań.
Pytanie 7

Forma leku używana zewnętrznie, która może wywoływać działanie ogólne, to

A. pręciki docewkowe
B. maść siarkowa
C. czopki doodbytnicze
D. pasta cynkowa
Czopki doodbytnicze to postać leku, która jest stosowana w celu uzyskania działania ogólnego, ponieważ są podawane przez odbyt do jelita grubego, co umożliwia szybkie wchłanianie substancji czynnych do krwiobiegu. Dzięki tej formie podania, leki mogą działać ogólnoustrojowo, omijając wątrobę i zmniejszając ryzyko degradacji substancji czynnej. Czopki są często stosowane w przypadku nudności, wymiotów lub trudności w przyjmowaniu leków doustnie, na przykład u pacjentów z chorobami przewodu pokarmowego. Dobrym przykładem są czopki przeciwbólowe, które mogą być używane u dzieci, które nie mogą przyjmować leków doustnie. Pod względem farmaceutycznym, czopki wykorzystywane są w różnych terapiach, w tym w leczeniu hemoroidów, zaparć, a także jako forma podania leków przeciwgorączkowych. Stosowanie czopków doodbytniczych jest zgodne ze standardami praktyki klinicznej, które rekomendują tę metodę w określonych sytuacjach medycznych.
Pytanie 8

Na opakowaniu, które zawiera, nie powinno się umieszczać informacji Przed użyciem zmieszaćnie należy

A. mixtura
B. emulsio
C. suspensio
D. unguentum
Odpowiedź 'unguentum' jest prawidłowa, ponieważ preparaty w postaci maści (unguenta) są zazwyczaj jednofazowe i mają na celu nawilżenie oraz ochronę skóry. W przypadku tego typu preparatów, przed użyciem nie powinno się ich mieszać, gdyż ich właściwości są ustalone na etapie formulacji, co zapewnia optymalną stabilność i skuteczność. Mieszanie takiej substancji może prowadzić do zmiany jej właściwości fizycznych i chemicznych, co przekłada się na obniżenie skuteczności terapeutycznej. Przykładowo, maści stosowane w dermatologii często zawierają substancje czynne, które współdziałają z bazą maści, tworząc synergiczne efekty w leczeniu schorzeń skórnych. Zgodnie z dobrymi praktykami farmaceutycznymi, należy zawsze stosować się do instrukcji producenta zawartych na opakowaniu, aby uniknąć potencjalnych interakcji oraz zapewnić maksymalną efektywność preparatu.
Pytanie 9

Etanol występuje w składzie

A. Bismuthi subgallatis unguentum
B. Aluminii subacetatis solutio
C. Linimentum saponato-camphoratum
D. Iodi solutio aquosa
Linimentum saponato-camphoratum to preparat stosowany w medycynie, który zawiera etanol jako jeden z głównych składników. Etanol w tym kontekście pełni rolę rozpuszczalnika oraz środka konserwującego, co jest zgodne z zasadami formulacji farmaceutycznych. Preparat wykorzystywany jest do łagodzenia bólów mięśniowych oraz stawowych dzięki działaniu przeciwzapalnemu i chłodzącemu. W praktyce, linimentum jest stosowane przez pacjentów z dolegliwościami reumatycznymi oraz sportowcami w celu szybszej regeneracji po wysiłku fizycznym. Stosowanie preparatów zawierających etanol w formularzach farmaceutycznych jest zgodne z normami jakości, takimi jak GMP (Good Manufacturing Practices), które zapewniają bezpieczeństwo i skuteczność produktów. Ponadto, etanol jako składnik działa również na skórę, ułatwiając wchłanianie innych substancji czynnych zawartych w preparacie. Przykłady zastosowania obejmują również inne linimenta, które mogą być stosowane w podobnych sytuacjach, co potwierdza znaczenie etanolu w tworzeniu skutecznych rozwiązań terapeutycznych.
Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

Jakie formy leku są dostępne w aptece pod nazwą Acidum ascorbinicum?

A. substancji do receptury, kropli do użytku zewnętrznego
B. kapsułkach, systemach TTS
C. drażetek, kropli do użytku wewnętrznego
D. w maściach, roztworach, syropach
Drażetki oraz krople do użytku wewnętrznego to jedne z najczęściej stosowanych postaci farmaceutycznych kwasu askorbinowego, znanego również jako witamina C. Drażetki pozwalają na precyzyjne dawkowanie substancji czynnej, co jest istotne w terapii chorób związanych z niedoborem witaminy C, takich jak szkorbut. Krople do użytku wewnętrznego umożliwiają szybką absorpcję substancji aktywnej, co przekłada się na szybki efekt terapeutyczny. W przypadku kwasu askorbinowego, jego działanie przeciwutleniające oraz wspomagające układ odpornościowy są szeroko doceniane. Warto zauważyć, że zgodnie z dobrymi praktykami w farmacji, postacie leku powinny odpowiadać potrzebom pacjenta, co czyni drażetki i krople idealnym rozwiązaniem dla osób, które preferują łatwe w użyciu formy doustne. Kwas askorbinowy w takich postaciach można stosować zarówno profilaktycznie, jak i terapeutycznie, co podkreśla jego wszechstronność w codziennej terapii medycznej.
Pytanie 12

Wzrost częstości skurczów serca powyżej 100 uderzeń na minutę nazywany jest

A. bradykardią
B. tachykardią
C. tachyfilaksją
D. anafilaksją
Tachykardia to stan, w którym częstość skurczów serca przekracza 100 uderzeń na minutę, co może być spowodowane różnorodnymi czynnikami, takimi jak stres, wysiłek fizyczny, gorączka lub choroby serca. W medycynie tachykardia klasyfikowana jest na podstawie jej etiologii, co pozwala na lepsze zrozumienie i leczenie pacjentów. Przykładowo, w przypadku tachykardii nadkomorowej, pobudzenia serca występuje w górnej części serca, podczas gdy tachykardia komorowa ma źródło w komorach. W praktyce klinicznej, monitorowanie częstości skurczów serca jest kluczowe, szczególnie u pacjentów z chorobami serca, a także w sytuacjach zagrożenia życia. Warto również zauważyć, że w przypadku tachykardii, istotne jest ustalenie jej przyczyny, aby wdrożyć odpowiednie leczenie, które może obejmować farmakoterapię czy interwencje kardiologiczne. Standardy postępowania zalecają stosowanie skali oceny tachykardii oraz odpowiednich protokołów diagnostycznych, takich jak EKG, aby dokładnie ocenić stan pacjenta i zastosować właściwą terapię.
Pytanie 13

Gdzie najczęściej zachodzi proces biotransformacji leków w organizmie?

A. w wątrobie, pod wpływem enzymów mikrosomalnych
B. w tkankach, pod wpływem enzymów tkankowych
C. we krwi, pod wpływem enzymów krwi
D. w nerkach, pod działaniem specyficznych enzymów
Proces biotransformacji leków, znany również jako metabolizm, jest kluczowym etapem w farmakokinetyce substancji czynnych. Najczęściej zachodzi on w wątrobie, gdzie enzymy mikrosomalne, głównie z rodziny cytochromu P450, odgrywają dominującą rolę. Te enzymy uczestniczą w różnych reakcjach, takich jak hydroksylacja, oksydacja oraz redukcja, co prowadzi do przekształcenia substancji lipofilnych w bardziej hydrosolubne metabolity, które są łatwiejsze do wydalenia z organizmu. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe dla projektowania leków, ponieważ właściwości farmakokinetyczne związków należących do różnych grup terapeutycznych mogą się znacznie różnić w zależności od ich metabolizmu w wątrobie. Przykładem mogą być leki przeciwbólowe, takie jak paracetamol, który w nadmiarze może prowadzić do uszkodzenia wątroby, co podkreśla znaczenie biotransformacji i jej wpływu na bezpieczeństwo farmakoterapii. Ponadto, wiedza o metabolizmie leków pozwala na przewidywanie interakcji między różnymi substancjami czynnymi, co ma istotne znaczenie w praktyce klinicznej i doborze terapii.
Pytanie 14

Procedury zapewniające bezpieczeństwo pracy farmaceuty są szczególnie istotne przy przygotowywaniu

A. cytostatyków do injekcji
B. spirytusów leczniczych
C. roztworów etanolowych
D. roztworów do stosowania wewnętrznego
Roztwory etanolowe, roztwory do użytku wewnętrznego oraz spirytusy lecznicze, mimo że również wymagają stosowania określonych procedur bezpieczeństwa, nie wiążą się z tak wysokim ryzykiem dla personelu, jak cytostatyki. Roztwory etanolowe, wykorzystywane głównie jako środki dezynfekcyjne lub w formulacjach farmaceutycznych, nie są substancjami, które mają toksyczne działanie porównywalne do cytostatyków. W przypadku roztworów do użytku wewnętrznego, chociaż istotne jest ich prawidłowe przygotowanie, ryzyko związane z toksycznością jest zdecydowanie niższe. Spirytusy lecznicze, stosowane w medycynie naturalnej, również nie wymagają tak rygorystycznych procedur ochrony, jak substancje cytotoksyczne. Błędne przekonanie, że wszystkie te substancje powinny podlegać tym samym przepisom, wynika z niepełnego zrozumienia różnic w ich działaniu farmakologicznym oraz ryzyku związanym z ich stosowaniem. Należy pamiętać, że kluczowe jest rozróżnienie substancji o wysokim ryzyku od tych o niższym, co pozwala na właściwe dostosowanie procedur bezpieczeństwa do specyfiki sporządzanych preparatów.
Pytanie 15

W czasie intensywnego pylenia drzew w aptece rośnie sprzedaż

A. niesteroidowych środków przeciwzapalnych
B. antagonistów receptora histaminowego H1
C. antybiotyków β-laktamowych
D. inhibitorów pompy protonowej
Antagoniści receptora histaminowego H1, znani również jako leki przeciwhistaminowe, są kluczowymi preparatami stosowanymi w leczeniu objawów alergii, takich jak katar sienny, pokrzywka i inne reakcje alergiczne. W okresie wzmożonego pylenia drzew, które występuje sezonowo, znacznie wzrasta zapotrzebowanie na te leki w aptekach. Preparaty te działają poprzez blokowanie działania histaminy, substancji chemicznej uwalnianej w organizmie podczas reakcji alergicznej. Przykłady popularnych antagonistów H1 to ceteryzyna i loratadyna, które skutecznie łagodzą objawy takie jak swędzenie, katar czy łzawienie oczu. W praktyce klinicznej, leki te są często pierwszym wyborem w terapii alergii, ponieważ są dostępne bez recepty i wykazują dobrą tolerancję, co czyni je bezpiecznymi dla pacjentów. Stosowanie antagonistów H1 podczas sezonu pylenia drzew jest zgodne z wytycznymi wielu towarzystw alergologicznych, które rekomendują ich stosowanie jako podstawowej formy terapii objawowej.
Pytanie 16

Jeżeli objętość dystrybucji leku podawanego pacjentowi jest większa niż 1,2 l/kg masy ciała, to na podstawie danych przedstawionych w tabeli można stwierdzić, że lek

Zależność między objętością dystrybucji leku Vd a przestrzenią organizmu człowieka do której lek przechodzi.
Przestrzeń organizmu człowiekaVd [l/kg masy ciała ]
osocze0,05 – 0,2
płyn zewnątrzkomórkowy0,2 – 0,9
płyn wewnątrzkomórkowypowyżej 1
A. przechodzi swobodnie tylko do płynu zewnątrzkomórkowego.
B. rozkłada się równomiernie między osoczem a płynem zewnątrzkomórkowym.
C. pozostaje tylko w granicy osocza krwi.
D. przechodzi swobodnie do płynu wewnątrzkomórkowego.
Odpowiedź wskazująca, że lek przechodzi swobodnie do płynu wewnątrzkomórkowego jest prawidłowa, ponieważ objętość dystrybucji (Vd) leku przekraczająca 1,2 l/kg masy ciała oznacza, że lek ma zdolność do łatwego przenikania przez błony komórkowe i gromadzenia się w przestrzeni wewnątrzkomórkowej. W praktyce klinicznej, leki, które mają wysoką objętość dystrybucji, często są stosowane w leczeniu stanów wymagających intensywnej terapii, takich jak zatrucia czy choroby nowotworowe, gdzie gromadzenie leku w tkankach jest kluczowe dla skuteczności terapii. Zrozumienie tego zjawiska jest istotne, ponieważ pozwala na optymalizację dawek oraz przewidywanie działań niepożądanych. Przykładem leku o wysokiej objętości dystrybucji jest amiodaron, stosowany w leczeniu arytmii, który kumuluje się w tkankach serca oraz w płucach, co jest kluczowe dla jego działania. Zgodnie z wytycznymi i dobrymi praktykami w farmakologii, lekarze powinni brać pod uwagę Vd przy ustalaniu dawek, aby zapewnić efektywność i bezpieczeństwo terapii.
Pytanie 17

Zioła uzyskane przez połączenie określonych ilości odpowiednio rozdrobnionych składników roślinnych według przepisu farmakopealnego działają

PRZYGOTOWANIE
Valerianae radix                30,0 cz.
Crataegi folium cum flore       20,0 cz.
Melissae folium                 15,0 cz.
Lupuli flos                     15,0 cz.
Menthae piperitae folium        10,0 cz.
Matricariae flos                10,0 cz.
A. uspokajająco.
B. moczopędnie.
C. wykrztuśnie.
D. przeciwgorączkowo.
Odpowiedź "uspokajająco" jest poprawna, ponieważ mieszanka ziołowa zawiera składniki znane ze swoich właściwości relaksujących. Korzeń kozłka lekarskiego, który jest jednym z głównych składników, od wieków stosowany jest w medycynie naturalnej jako środek uspokajający i wspomagający sen. Dodatkowo, szyszki chmielu, również obecne w tej mieszance, są cenione za swoje działanie kojące na układ nerwowy, co czyni je efektywnym składnikiem w leczeniu stanów lękowych. Liść melisy i kwiat rumianku również wspierają relaksację i mają działanie uspokajające. W praktyce, zioła te często stosuje się w formie naparów, kapsułek czy ekstraktów, które są zgodne z wytycznymi farmakopealnymi, co zapewnia ich jakość i skuteczność. Takie ziołowe preparaty są szczególnie popularne w holistycznym podejściu do zdrowia, gdzie dąży się do naturalnych metod wspomagania organizmu.
Pytanie 18

Nie można zastosować pozycji bocznej ustalonej u pacjenta

A. z podejrzeniem urazu kręgosłupa
B. wymiotującego krwią lub treścią żołądkową
C. przytomnego, z napadem padaczkowym
D. nieprzytomnego, ale oddychającego
Odpowiedź "z podejrzeniem urazu kręgosłupa" jest prawidłowa, ponieważ stosowanie pozycji bocznej ustalonej może być niebezpieczne dla pacjentów z urazem kręgosłupa. W przypadku takich pacjentów, nieprawidłowe ruchy ciała mogą prowadzić do dalszych uszkodzeń, w tym do uszkodzenia rdzenia kręgowego, co może skutkować paraliżem lub innymi poważnymi powikłaniami. W takich sytuacjach zaleca się unikanie wszelkich manewrów, które mogą pogorszyć stan pacjenta, a także stosowanie stabilizacji, aby zapobiec ruchom, które mogłyby zaszkodzić. Zamiast pozycji bocznej, w przypadku urazu kręgosłupa, należy zapewnić pacjentowi wsparcie w pozycji leżącej, kontrolować jego oddech, a w razie potrzeby wezwać pomoc medyczną. Praktyka ta jest zgodna z wytycznymi pierwszej pomocy oraz standardami postępowania w przypadku urazów kręgosłupa, co podkreśla konieczność ostrożności w takich sytuacjach.
Pytanie 19

Zgodnie z Farmakopeą Polską Iecoris aselli oleum uzyskuje się

A. z tłuszczu łososia
B. z tłuszczu wieloryba
C. z wątroby rekina
D. z wątroby dorsza
Iecoris aselli oleum, zgodnie z Farmakopeą Polską, jest olejem otrzymywanym z wątroby dorsza (Gadus morhua), co czyni go znanym suplementem diety i składnikiem stosowanym w medycynie. Wątroba dorsza jest bogata w kwasy tłuszczowe omega-3, witaminy A i D oraz inne cenne składniki odżywcze, które wpływają korzystnie na zdrowie. Przykładem zastosowania oleju z wątroby dorsza jest profilaktyka chorób sercowo-naczyniowych, wspieranie zdrowia mózgu oraz redukcja stanów zapalnych. Warto zaznaczyć, że olej ten jest często zalecany dla dzieci oraz osób starszych, aby wspierać prawidłowy rozwój i funkcje poznawcze. Zgodnie z normami branżowymi, olej z wątroby dorsza powinien być poddawany odpowiednim badaniom jakościowym, aby zapewnić jego czystość i skuteczność, co podkreśla znaczenie przestrzegania standardów produkcji suplementów diety.
Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

Który z tych antybiotyków należy do makrolidów?

A. Neomycyna
B. Klindamycyna
C. Klarytromycyna
D. Doksacyklina
Klindamycyna, neomycyna oraz doksycyklina to inne grupy antybiotyków, które nie należą do makrolidów. Klindamycyna jest linkozamidem, który działa głównie na bakterie Gram-dodatnie i niektóre beztlenowce, ale nie wywiera takiego samego efektu jak makrolidy. Neomycyna to aminoglikozyd, który działa na bakterie Gram-ujemne, ale jest stosunkowo toksyczny i rzadko używany doustnie ze względu na ryzyko uszkodzenia nerek. Z kolei doksycyklina należy do grupy tetracyklin, które są szczególnie skuteczne wobec bakterii Gram-dodatnich oraz niektórych patogenów atypowych, jak Chlamydia czy Mycoplasma. Typowym błędem jest utożsamianie tych różnych klas antybiotyków, co wynika z braku zrozumienia ich mechanizmów działania. Każda z tych grup ma swoje specyficzne zastosowania kliniczne, a wybór odpowiedniego antybiotyku powinien być oparty na typie infekcji, wrażliwości patogenów oraz profilu bezpieczeństwa leku. Użycie niewłaściwego antybiotyku może prowadzić do nieefektywnego leczenia oraz rozwoju oporności, co jest szczególnie krytyczne w dobie narastających problemów związanych z antybiotykami. Właściwa znajomość klasyfikacji i działania antybiotyków jest niezbędna dla każdego profesjonalisty zajmującego się zdrowiem.
Pytanie 22

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 23

Wystąpienie suchości w jamie ustnej może być skutkiem stosowania pewnych grup leków?

A. cholinomimetyków, takich jak karbachol
B. beta-adrenolityków, takich jak propranolol i atenolol
C. cholinolityków, takich jak siarczan atropiny
D. alfa1-adrenomimetyków, takich jak ksylometazolina i nafazolina
Dobra robota z odpowiedzią na temat cholinolityków, jak siarczan atropiny! Te leki rzeczywiście blokują receptory cholinergiczne, co powoduje mniejsze wydzielanie śliny, a więc też suchość w ustach. Używa się ich w różnych terapiach, na przykład przy chorobie Parkinsona czy w anestezjologii, żeby ograniczyć wydzielanie gruczołów. Moim zdaniem, ogarnąć działanie tych leków to klucz do uniknięcia skutków ubocznych, jak wspomniana suchość w jamie ustnej, bo to może naprawdę wpływać na komfort pacjentów. Warto też wiedzieć, że można z tym coś zrobić, stosując na przykład sztuczną ślinę czy nawilżacze. To wszystko jest zgodne z tym, co mówią lekarze, którzy podkreślają holistyczne podejście do leczenia i objawów.
Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

Według zamieszczonej recepty, sporządzony lek recepturowy to

Rp.
Acidi salicylici        2,0
Zinci oxidi            25,0
Vaselini albi      ad 100,0
A. pasta.
B. mazidło.
C. emulsja.
D. roztwór.
Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ pasta, jako forma leku recepturowego, charakteryzuje się obecnością substancji stałych, które są nierozpuszczalne w podłożu. W przedstawionej recepturze mamy do czynienia z kwasem salicylowym i tlenkiem cynku, które są substancjami stałymi. Wazelinę białą stosuje się jako podłoże. W praktyce farmaceutycznej, pasty są często stosowane w dermatologii do leczenia stanów zapalnych skóry oraz do ochrony przed czynnikami zewnętrznymi. Tworzą one na skórze warstwę ochronną, co jest istotne w przypadku oparzeń, otarć czy odparzeń. Oprócz tego, z uwagi na właściwości adsorpcyjne tlenku cynku, takie preparaty mogą również wykazywać działanie wysuszające. Dobrą praktyką w aptece jest korzystanie z past w przypadku schorzeń wymagających lokalnego działania substancji czynnych, co czyni je efektywnym rozwiązaniem w farmakoterapii.
Pytanie 26

Jeśli rozdrobnienie surowca wyklucza obecność ziaren większych niż 3,15 mm oraz mniejszych niż 1,6 mm, należy zastosować (sita wg FP VI)

A. jednego sita 1,6 mm
B. dwóch sit, w kolejności 1,6 mm i 3,15 mm
C. jednego sita 3,15 mm
D. dwóch sit, w kolejności 3,15 mm i 1,6 mm
Użycie dwóch sit w kolejności 3,15 mm i 1,6 mm jest zgodne z wymaganiami dotyczącymi rozdrobnienia surowca, gdzie kluczowe jest skuteczne oddzielenie cząstek o odpowiednich wymiarach. Wybierając sitko o większej średnicy oczek (3,15 mm) jako pierwsze, zapewniamy, że większe fragmenty zostaną zatrzymane, co jest istotne dla uzyskania jednorodności materiału. Następnie, wykorzystując sito o mniejszych oczkach (1,6 mm), eliminujemy zbyt małe cząstki, które mogą wpływać na jakość końcowego produktu. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie klasyfikacji materiałów sypkich, co znajduje zastosowanie w wielu branżach, w tym w przemyśle spożywczym, budowlanym czy chemicznym. Warto także zaznaczyć, że odpowiednie dobranie sit ma kluczowe znaczenie dla efektywności procesów produkcyjnych oraz zgodności z normami jakościowymi, takimi jak ISO 9001. W praktyce, odpowiednie sitowanie przyczynia się do poprawy jakości surowców i produktów końcowych.
Pytanie 27

Który z leków recepturowych wymaga sporządzania w warunkach aseptycznych?

A.

PRZYGOTOWANIE
Belladonnae tra                        2,0
Valerianae tra                         
Menthae pip. tra                aa     5,0
M.f. gtt.

B.

PRZYGOTOWANIE
Acidi salicylici                      10,0
2,0% Sol. Acidi borici
Vaselini albi
Lanolini                       aa     30,0
M.f. ung.

C.

PRZYGOTOWANIE
Calcii carbonatis                      5,0
Magnesii oxidi                         2,0
Gummi arab. mucil.                    10,0
Aquae                           ad    50,0
M.f. susp.

D.

PRZYGOTOWANIE
Detreomycini                         0,05
Vitamini A                     30 000 j.m.
0,5% Sol. Methylcellulosi      ad    10,0
M.f. guttae ophthalm.
A. D.
B. B.
C. C.
D. A.
Odpowiedź D jest poprawna, ponieważ sporządzanie kropli do oczu z antybiotykiem, takimi jak Detreomycini, oraz witaminą A wymaga zachowania szczególnych warunków aseptycznych. Preparaty oftalmiczne muszą być przygotowywane w sposób, który minimalizuje ryzyko zanieczyszczenia mikrobiologicznego. Oczy, jako organ o wysokiej wrażliwości, są szczególnie narażone na infekcje, dlatego też każdy etap produkcji musi odbywać się zgodnie z normami Dobrej Praktyki Wytwarzania (GMP). Aseptyka obejmuje nie tylko sam proces sporządzania, ale też odpowiednie przygotowanie pomieszczeń, narzędzi oraz personelu. Przykładem mogą być procedury takie jak dezynfekcja, użycie jednorazowych narzędzi oraz ochrony osobistej. Oprócz tego, stosowanie substancji czynnych wymaga precyzyjnego dawkowania, co zwiększa znaczenie dokładności w laboratoriach aptecznych. Z tego powodu, wiedza na temat aseptyki jest kluczowa dla każdego farmaceuty, zwłaszcza w kontekście produkcji leków wydawanych na receptę.
Pytanie 28

Organ, który odpowiada za efekt pierwszego przejścia leków podawanych doustnie, to

A. nerki
B. wątroba
C. serce
D. płuca
Wątroba odgrywa kluczową rolę w metabolizmie leków, a efektem pierwszego przejścia nazywamy proces, w którym leki doustne są metabolizowane przez wątrobę przed dotarciem do krążenia ogólnego. Po wchłonięciu substancji czynnej w jelitach, krew transportuje ją do wątroby przez żyłę wrotną. W tym organie leki mogą być przekształcane do formy aktywnej lub nieaktywnej, co wpływa na ich skuteczność oraz biodostępność. Przykładem mogą być leki przeciwbólowe, takie jak paracetamol, które są w metabolizowane w wątrobie, co może prowadzić do zróżnicowanej odpowiedzi terapeutycznej w zależności od indywidualnych cech pacjenta. W kontekście dobrych praktyk, uwzględnienie efektu pierwszego przejścia jest kluczowe przy opracowywaniu dawkowania i form farmaceutycznych, aby zapewnić optymalną skuteczność terapeutyczną oraz minimalizować ryzyko działań niepożądanych.
Pytanie 29

Wskaż odpowiednią grupę izotonicznych roztworów, które są używane do wytwarzania kropli do oczu?

A. Roztwór azotanu potasu, kwasu ortofosforowego, chlorku potasu
B. Roztwór azotanu potasu, kwasu borowego, glukozy
C. Roztwór chlorku sodu, azotanu srebra, glukozy
D. Roztwór kwasu borowego, chlorku potasu, gliceryny
Wiele składników chemicznych, które pojawiły się w nieprawidłowych odpowiedziach, nie spełnia kryteriów dotyczących roztworów izotonicznych stosowanych w okulistyce. Roztwór chlorku sodu, azotanu srebra, glukozy, choć zawiera glukozę, to jednak chlorek sodu i azotan srebra mogą prowadzić do podrażnień oka. Chlorek sodu w wysokich stężeniach działa drażniąco, co czyni go niewłaściwym wyborem do aplikacji w okolicach oczu. Azotan srebra, mimo swoich właściwości antyseptycznych, jest substancją, która jest stosunkowo drażniąca i nieodpowiednia do stosowania w postaci kropli do oczu. Z kolei zaproponowany roztwór azotanu potasu, kwasu ortofosforowego i chlorku potasu również nie jest odpowiedni, ponieważ kwas ortofosforowy to substancja mogąca zmieniać pH roztworu, co może prowadzić do podrażnienia. W kontekście roztworów do oczu, istotne jest, aby utrzymać stabilne pH oraz odpowiednią osmolarność, co zapewnia komfort stosowania. Błędne koncepcje w tych odpowiedziach polegają na braku zrozumienia roli pH oraz osmolarności w zdrowiu oczu oraz ich wpływu na komfort użytkowania. Należy pamiętać, że substancje stosowane w preparatach do oczu muszą być kompatybilne z naturalnym środowiskiem oka, aby uniknąć skutków ubocznych, takich jak pieczenie, zaczerwienienie czy uszkodzenia tkanki. Dlatego poprawny dobór składników roztworu jest kluczowy dla bezpieczeństwa i skuteczności terapii okularowej.
Pytanie 30

Który z podanych preparatów farmaceutycznych może być wykonany przez technika farmaceutycznego?

A. Maść z siarczanem neomycyny
B. Proszki dzielone z chlorowodorkiem morfiny
C. Krople do oczu z siarczanem atropiny
D. Maść z chlorowodorkiem pilokarpiny
Maść z neomycyny siarczanem jest lekiem, który może być sporządzony przez technika farmaceutycznego, ponieważ jej przygotowanie nie wymaga zaawansowanej wiedzy medycznej ani specjalistycznych umiejętności. Neomycyna jest antybiotykiem stosowanym w leczeniu zakażeń skórnych oraz w profilaktyce zakażeń po zabiegach chirurgicznych. W praktyce farmaceutycznej, technik farmaceutyczny może przygotować maść, łącząc odpowiednie składniki aktywne, takie jak neomycyna siarczan, z substancjami pomocniczymi, które poprawiają właściwości aplikacyjne leku, np. wazeliną. Ważne jest, aby przygotowanie takich preparatów odbywało się zgodnie z zasadami Dobrej Praktyki Wytwarzania (GMP), które zapewniają, że leki są produkowane w odpowiednich warunkach higienicznych i jakościowych. Przygotowanie maści z neomycyną siarczanem jest stosowane w praktyce klinicznej oraz ambulatoryjnej, co podkreśla jego znaczenie jako efektywnej formy terapii w dermatologii i chirurgii. Technicy farmaceutyczni w tym zakresie mają kluczową rolę w zapewnieniu dostępności odpowiednich preparatów dla pacjentów.
Pytanie 31

Garbniki obecne w roślinnych surowcach (np. Quercus cortex, Salviae folium) mają głównie działanie lokalne?

A. ściągające
B. ochronne
C. adsorpcyjne
D. dezynfekujące
Garbniki, będące polifenolami, działają ściągająco, co oznacza, że mają zdolność do koagulacji białek i tworzenia osłony na powierzchni błon śluzowych. To działanie ściągające jest szczególnie przydatne w medycynie naturalnej oraz farmaceutycznej, gdzie preparaty zawierające garbniki stosuje się w leczeniu stanów zapalnych błon śluzowych, oparzeń czy ran. Na przykład, wyciąg z kory dębu (Quercus cortex) jest powszechnie używany w celu przyspieszenia gojenia się ran oraz łagodzenia objawów biegunki. Stosowane w formie naparów lub balsamów, garbniki mogą również wspierać procesy regeneracyjne tkanek, co czyni je cennym składnikiem w terapii chorób dermatologicznych. Działanie ściągające garbników jest zgodne z aktualnymi standardami w terapii roślinnymi preparatami, które zalecają ich użycie w przypadkach wymagających lokalnego wsparcia w gojeniu i łagodzeniu podrażnień. Zrozumienie tego mechanizmu działania jest kluczowe w kontekście wykorzystania surowców roślinnych w praktyce zdrowotnej.
Pytanie 32

Jaką substancją jest bizmutu zasadowy galusan?

A. gencjana
B. dermatol
C. sól gorzka
D. sól emska
Dermatol, znany również jako bizmutu zasadowy galusan, jest organicznym związkiem chemicznym stosowanym przede wszystkim w dermatologii. Jego właściwości przeciwzapalne i ochronne sprawiają, że jest on szeroko stosowany w leczeniu stanów zapalnych skóry, takich jak trądzik, oparzenia oraz podrażnienia. Dermatol działa także jako środek adsorbujący, co oznacza, że może wchłaniać nadmiar sebum i inne nieczystości, co czyni go skutecznym składnikiem w preparatach do pielęgnacji skóry tłustej. W kontekście standardów branżowych, dermatol musi spełniać normy jakości i czystości określone przez organy regulacyjne, takie jak FDA, co zapewnia jego bezpieczeństwo oraz efektywność w zastosowaniach medycznych. W kosmetologii dermatol jest często wykorzystywany w formulacjach maści i kremów, co potwierdza jego znaczenie w praktyce dermatologicznej i kosmetycznej.
Pytanie 33

Ile gramów Perhydrolu jest potrzebnych do przygotowania 120,0 g 3% roztworu wody utlenionej?

A. 1,2 g
B. 120,0 g
C. 24,0 g
D. 12,0 g
Aby obliczyć, ile gramów Perhydrolu (30% roztwór wody utlenionej) jest potrzebne do uzyskania 120,0 g 3% wody utlenionej, należy zastosować proporcje. Woda utleniona o stężeniu 3% oznacza, że w 100 g roztworu znajduje się 3 g H2O2. Zatem w 120 g 3% wody utlenionej będzie 3,6 g H2O2. Ponieważ Perhydrol ma stężenie 30%, oznacza to, że w 100 g Perhydrolu znajduje się 30 g H2O2. Ustalając proporcje, możemy obliczyć, ile Perhydrolu potrzebujemy do uzyskania 3,6 g H2O2: (3,6 g H2O2) / (30 g H2O2/100 g Perhydrolu) = 12 g Perhydrolu. Ta koncepcja jest istotna w chemii analitycznej i przemysłowej, gdzie precyzyjne przygotowywanie roztworów o określonym stężeniu jest kluczowe do uzyskania wiarygodnych wyników. Dobrą praktyką jest zawsze sprawdzanie obliczeń oraz szacowanie błędów pomiarowych, co jest zgodne z normami jakości ISO.
Pytanie 34

Do grupy materiałów medycznych nie zaliczają się

A. odciągacze pokarmu
B. opatrunki hydrożelowe
C. testy ciążowe
D. aerozole wziewne
Aerozole wziewne nie są klasyfikowane jako materiały medyczne, ponieważ są to leki stosowane w terapii chorób układu oddechowego, a nie materiały do bezpośredniego leczenia ran czy wspomagania procesu gojenia. Opatrunki hydrożelowe, testy ciążowe oraz odciągacze pokarmu to przykłady produktów medycznych, które mają na celu wsparcie w diagnostyce, leczeniu i pielęgnacji pacjentów. Opatrunki hydrożelowe stosuje się do leczenia ran, ponieważ wspomagają proces gojenia poprzez utrzymanie odpowiedniego poziomu wilgoci w ranie. Testy ciążowe umożliwiają szybkie wykrywanie obecności hormonu hCG w moczu, co jest kluczowe w diagnostyce. Odciągacze pokarmu z kolei służą do ułatwienia karmienia niemowląt, gdy matka nie może karmić piersią. Zrozumienie różnicy między tymi produktami jest istotne w kontekście stosowania ich w praktyce klinicznej i domowej, a także w zgodności z regulacjami dotyczącymi wyrobów medycznych.
Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

Składnik o działaniu przeczyszczającym w Species laxantes to

A. Cichorii radix
B. Frangulae cortex
C. Urticae folium
D. Graminis rhizoma
Frangulae cortex, czyli kora kruszyny, jest składnikiem o działaniu przeczyszczającym, który znajduje zastosowanie w medycynie naturalnej i ziołolecznictwie. Działa na zasadzie stymulacji perystaltyki jelit, co powoduje zwiększenie ruchów jelitowych i ułatwia wydalanie. Właściwości przeczyszczające wynikają głównie z obecności glikozydów antrachinonowych, które po przekształceniu w jelicie grubym pobudzają wydzielanie śluzu oraz zwiększają ilość wody w stolcu. Ze względu na swoje działanie, kora kruszyny jest często stosowana w preparatach na zaparcia, zwłaszcza w sytuacjach, gdy inne metody zawiodły. Ważne jest, aby stosować ją zgodnie z zaleceniami, ponieważ długotrwałe stosowanie może prowadzić do uzależnienia jelit od działania przeczyszczającego, co jest niezgodne z zasadami dobrego praktykowania ziołolecznictwa. W terapii ziołowej Frangulae cortex często łączy się z innymi ziołami, co pozwala na uzyskanie synergistycznego efektu terapeutycznego, zwiększając skuteczność działania.
Pytanie 37

Który z podanych środków farmaceutycznych występuje zarówno w formie tabletek doustnych, jak i w postaci żelu lub maści?

A. Salbutamol
B. Erytromycyna
C. Kalcypotriol
D. Digoksyna
Digoksyna jest lekiem stosowanym w kardiologii, głównie w leczeniu niewydolności serca oraz arytmii. Jednakże, jest dostępna tylko w postaci tabletek lub roztworów doustnych, co ogranicza jej zastosowanie do podawania systemowego. Salbutamol, będący lekiem rozszerzającym oskrzela używanym w terapii astmy, również występuje głównie w postaci inhalacyjnej oraz tabletek, ale nie jest oferowany w formie maści czy żelu. Natomiast kalcypotriol, stosowany w leczeniu łuszczycy, występuje głównie w formie maści i kropli, ale nie w postaci doustnej. Pojawiający się błąd w myśleniu może wynikać z mylenia form farmaceutycznych i ich zastosowania w różnych dziedzinach medycyny. Ważne jest, aby przy wyborze leku brać pod uwagę jego formę i drogę podania, co wpływa na skuteczność oraz bezpieczeństwo terapii. Lekarze powinni być zatem świadomi różnorodności preparatów dostępnych na rynku oraz ich właściwego zastosowania, aby uniknąć pomyłek i zapewnić pacjentom optymalną opiekę zdrowotną.
Pytanie 38

Suchy język i trudności w oddawaniu moczu to skutki uboczne

A. skopolaminy butylobromku
B. acetylocysteiny
C. neostigminy bromku
D. fenobarbitalu
Acetylocysteina, neostygmina bromku oraz fenobarbital to leki, które nie są związane z suchością w jamie ustnej i zatrzymaniem moczu w taki sposób, jak skopolamina butylobromku. Acetylocysteina jest substancją stosowaną głównie jako mukolityk, czyli środek ułatwiający odkrztuszanie przez rozrzedzenie śluzu w drogach oddechowych. Nie wywołuje ona typowych skutków ubocznych związanych z działaniem cholinergicznym, takich jak suchość w jamie ustnej czy zatrzymanie moczu. Neostygmina bromek, z kolei, jest inhibitorem acetylocholinoesterazy, co zwiększa dostępność acetylocholiny w synapsach cholinergicznych i może prowadzić do nadmiernej stymulacji receptorów cholinergicznych, ale nie jest związana z opisanymi objawami. Fenobarbital to lek uspokajający i przeciwdrgawkowy, który działa na ośrodkowy układ nerwowy, jednak również nie wywołuje suchości w jamie ustnej ani zatrzymania moczu. Istotne jest zrozumienie mechanizmów działania tych substancji i ich zastosowania klinicznego. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie leków z podobnymi nazwami lub zastosowaniami, co może prowadzić do nieporozumień i nieprawidłowych wniosków w kontekście działań niepożądanych oraz ich profilu bezpieczeństwa. W praktyce klinicznej istotne jest, aby lekarze i farmaceuci byli dobrze zaznajomieni z właściwościami różnych leków oraz ich potencjalnymi skutkami ubocznymi, co pozwala na ich prawidłowe stosowanie i minimalizację ryzyka dla pacjentów.
Pytanie 39

Antybiotyki posiadające działanie przeciwnowotworowe (cytostatyczne) to:

A. mitomycyna, natamycyna, nystatyna
B. bleomycyna, daunorubicyna, gryzeofulwina
C. mitomycyna, bleomycyna, doksorubicyna
D. gentamycyna, daunorubicyna, nystatyna
Odpowiedzi, które wskazują na gentamycynę, daunorubicynę, nystatynę, gryzeofulwinę oraz natamycynę, są niepoprawne w kontekście antybiotyków o działaniu przeciwnowotworowym. Gentamycyna jest aminoglikozydowym antybiotykiem, stosowanym głównie w leczeniu zakażeń wywołanych przez bakterie, a nie w terapii nowotworowej. Jej mechanizm działania polega na inhibicji syntezy białek w komórkach bakteryjnych, co nie ma zastosowania w kontekście leczenia nowotworów. Daunorubicyna, choć jest stosowana w onkologii, nie należy do antybiotyków, lecz jest klasyfikowana jako antracyklina. Nystatyna i natamycyna to leki przeciwgrzybicze, które również nie mają zastosowania w terapii nowotworowej. Gryzeofulwina, podobnie jak nystatyna, jest stosowana w leczeniu infekcji grzybiczych. Kluczowym błędem w rozumieniu jest mylenie różnych klas leków i ich zastosowań. Konceptualne myślenie w terapii onkologicznej powinno opierać się na wiedzy o mechanizmach działania leków i ich wskazaniach, co pozwala na właściwy wybór terapii w oparciu o standardy medyczne. Dlatego ważne jest, aby znać nie tylko nazwy leków, ale także ich właściwości farmakologiczne oraz zastosowania kliniczne.
Pytanie 40

Która z wymienionych grup odnosi się do tej samej substancji?

A. Kwas borowy, boraks, kwas boranowy
B. Kwas salicylowy, Aspiryna, Polopiryna
C. Detreomycyna, chloramfenikol, chloromycetyna
D. Metamizol sodowy, Pabialgina, Pyralgina
Każda z pozostałych grup leków przedstawionych w odpowiedziach może wprowadzać w błąd, ponieważ łączy substancje o różnych właściwościach i zastosowaniach. Metamizol sodowy, Pabialgina i Pyralgina to leki przeciwbólowe i przeciwgorączkowe, a ich działanie jest oparte na innych mechanizmach niż antybiotyki. Typowym błędem jest mylenie grup leków na podstawie ich zastosowania, a nie składu chemicznego. Metamizol, będący pochodną pirazolonów, jest często stosowany w terapii bólu, ale nie ma właściwości przeciwbakteryjnych ani nie działa na infekcje. Kwas salicylowy, Aspiryna i Polopiryna to substancje mające działanie przeciwzapalne, przeciwbólowe i przeciwgorączkowe, które również nie są antybiotykami. Aspiryna, będąca pochodną kwasu salicylowego, jest stosowana głównie w terapii chorób sercowo-naczyniowych oraz w zapobieganiu zakrzepom, co pokazuje, że ich klasyfikacja jako grupa leków przeciwbakteryjnych jest błędna. Kwas borowy i jego pochodne, takie jak boraks oraz kwas boranowy, to substancje wykorzystywane przede wszystkim w medycynie jako środki antyseptyczne lub konserwanty, a nie leki przeciwbakteryjne w klasycznym rozumieniu. Kluczowe jest rozróżnienie między różnymi klasami leków, ich właściwościami oraz zastosowaniami klinicznymi, co jest niezbędne dla skutecznego leczenia pacjentów oraz zapobiegania nieodpowiednim terapie.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej