Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik leśnik
Kwalifikacja: LES.02 - Gospodarowanie zasobami leśnymi
Data rozpoczęcia: 7 grudnia 2025 21:44
Data zakończenia: 7 grudnia 2025 22:08

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Obszary leśne takie jak Puszcza Drawska, Bory Tucholskie, Bory Lubuskie oraz Dąbrowy Krotoszyńskie, stanowią najważniejsze zespoły Krainy

A. VI Małopolskiej

B. IV Mazowiecko - Podlaskiej

C. V Śląskiej

D. III Wielkopolsko - Pomorskiej

Wybór odpowiedzi innych niż III Wielkopolsko-Pomorska może wynikać z nieporozumień dotyczących podziału geograficznego Polski i roli poszczególnych kompleksów leśnych w ekologii kraju. Podobne odpowiedzi, takie jak V Śląska, IV Mazowiecko-Podlaska czy VI Małopolska, są błędne, ponieważ nie obejmują wymienionych kompleksów leśnych. Śląska, na przykład, jest regionem górskim, którego charakterystyka różni się od płaskich terenów leśnych Wielkopolsko-Pomorskiej, co wpływa na typowy dla tego regionu ekosystem. Mazowiecko-Podlaska z kolei, mimoże ma swoje lasy, to nie jest miejscem, gdzie występują tak istotne kompleksy jak Bory Tucholskie. Z kolei Małopolska, która skupia się na obszarach górskich, nie ma takich rozległych terenów leśnych, jak te w Wielkopolsko-Pomorskiej. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych krain geograficznych i nieuznawanie specyfiki leśnej regionów, co prowadzi do fałszywych wniosków o ich lokalizacji. Aby uniknąć takich pomyłek, istotne jest zapoznanie się z mapami oraz zasobami informacji o polskich ekosystemach, co jest kluczowe w każdym projekcie związanym z ochroną środowiska. Wiedza o podziałach geograficznych jest niezbędna dla planowania działań związanych z ochroną przyrody oraz gospodarowaniem zasobami naturalnymi.

Pytanie 2

Harwester w ciągu czterech dni pozyskuje codziennie 300 drzew, z których każde ma objętość 0,5 m³. Gdy harwester kończy pracę, na teren przyjedzie forwarder z wydajnością 100 m³/dzień. Ile dni zajmie zrywanie drewna?

A. 6 dni

B. 2 dni

C. 4 dni

D. 8 dni

W poprawnej odpowiedzi przyjęto, że harwester w ciągu czterech dni pozyskuje 300 drzew dziennie, co daje łącznie 1200 drzew. Każde z tych drzew ma objętość 0,5 m³, co oznacza, że całkowita objętość pozyskanego drewna wynosi 600 m³ (1200 drzew * 0,5 m³/drzewo). Po zakończeniu pracy harwestera do zrywki przystępuje forwarder o wydajności 100 m³ na dzień. Aby obliczyć, ile dni zajmie zrywka tego drewna, dzielimy całkowitą objętość drewna przez wydajność forwardera: 600 m³ / 100 m³/dzień = 6 dni. Takie obliczenia są kluczowe w zarządzaniu pracami leśnymi, gdzie efektywność transportu i pozyskiwania drewna ma bezpośredni wpływ na koszty oraz czas realizacji zadań. Zrozumienie wydajności maszyn i odpowiednie ich planowanie są fundamentalne w praktyce leśnej oraz w logistyce związanej z pozyskiwaniem drewna.

Pytanie 3

Jeśli odcinek na mapie o skali 1:25 000 ma długość 6,5 cm, to jaka jest jego realna odległość w terenie?

A. 1625,00 m

B. 16,25 m

C. 162,50 m

D. 16250,00 m

Odpowiedź 1625,00 m jest poprawna, ponieważ przy obliczaniu rzeczywistej odległości w terenie z długości odcinka na mapie w skali 1:25 000 należy zastosować prostą proporcję. Skala mapy 1:25 000 oznacza, że 1 cm na mapie odpowiada 25 000 cm w terenie. Aby obliczyć rzeczywistą odległość, należy pomnożyć długość odcinka na mapie przez wartość skali. W tym przypadku: 6,5 cm x 25 000 cm/cm = 162 500 cm. Przekładając to na metry, dzielimy przez 100 (1 m = 100 cm), co daje 1625 m. Jest to szczególnie ważne w kontekście planowania, nawigacji i działalności związanej z geodezją, gdzie precyzyjne pomiary odległości są kluczowe. Użycie skali mapy pozwala na skuteczne oszacowanie rzeczywistych odległości, co znajduje zastosowanie w turystyce, projektowaniu przestrzennym oraz inżynierii lądowej.

Pytanie 4

Do czego wykorzystuje się węgielnicę pentagonalną?

A. do pomiaru kątów poziomych.

B. do obliczania powierzchni.

C. do tyczenia kątów prostych

D. do pomiaru kątów wertykalnych.

Węgielnica pentagonalna jest narzędziem stosowanym w geodezji i budownictwie do precyzyjnego tyczenia kątów prostych. Jej konstrukcja pozwala na łatwe odczytywanie kąta prostego poprzez ustawienie narzędzia w odpowiedniej pozycji, co umożliwia dokładne przeniesienie linii prostych na teren budowy. Praktycznym zastosowaniem węgielnicy pentagonalnej jest na przykład wytyczanie fundamentów budynku, gdzie precyzyjne wyznaczenie kątów prostych jest kluczowe dla zachowania odpowiednich proporcji i stabilności konstrukcji. W branży budowlanej powszechnie stosuje się również standardy, takie jak normy ISO, które podkreślają znaczenie precyzyjnego pomiaru i tyczenia w procesie budowlanym. Węgielnica pentagonalna, dzięki swojej prostocie i efektywności, stanowi niezbędne narzędzie dla każdego geodety i inżyniera budowlanego, który dąży do zapewnienia wysokiej jakości wykonania prac budowlanych.

Pytanie 5

Czym jest oskoła?

A. miód leśny z lipy

B. wywar z igieł sosny

C. sok z pnia brzozy

D. torf do ogrzewania

Oskoła to sok pozyskiwany z pnia brzozy, który staje się coraz bardziej popularny ze względu na swoje właściwości zdrowotne. Sok ten jest bogaty w witaminy, minerały oraz aminokwasy. Jego zbieranie odbywa się wiosną, kiedy drzewo zaczyna wegetację, a sok jest wydobywany przez wykonanie nacięcia w korze. Warto podkreślić, że picie oskoły wspiera odporność organizmu, a także działa detoksykująco. Używa się jej również w kosmetykach, ze względu na działanie nawilżające i regenerujące. Coraz więcej ludzi stosuje oskołę jako naturalny zamiennik dla napojów słodzonych, co wpisuje się w aktualne trendy prozdrowotne. W polskiej tradycji oskoła była stosowana jako napój orzeźwiający i zdrowotny, co pokazuje jej wielowiekowe zastosowanie. Standardy zbioru i przetwarzania oskoły są regulowane przez przepisy dotyczące ochrony przyrody, co zapewnia jej ekologiczne pozyskanie.

Pytanie 6

Najważniejszymi rodzajami lasów w regionie Mazursko-Podlaskim (II) są

A. sosna i świerk

B. jodła i świerk

C. buk i jodła

D. buk i sosna

Wybór innych gatunków drzew, takich jak buk, jodła i ich kombinacje, do opisania głównych drzewostanów Krainy Mazursko-Podlaskiej jest nieadekwatny ze względu na specyfikę tego regionu. Buk (Fagus sylvatica) jest drzewem liściastym, które preferuje gleby żyzne i wilgotne, co sprawia, że jego obecność w Mazurach jest ograniczona, zwłaszcza w porównaniu do sosny i świerka. Jodła (Abies alba) jest mniej rozpowszechniona w Polsce, a jej występowanie jest bardziej charakterystyczne dla wyższych partii górskich i chłodniejszych stref. Z tego powodu, w obszarze Krainy Mazursko-Podlaskiej, buk i jodła nie stanowią głównych komponentów drzewostanów. Ponadto, takie błędne wnioski mogą wynikać z niepełnego zrozumienia siedlisk leśnych i ich specyfiki. W praktyce leśnej, niewłaściwy dobór gatunków do zalesień lub renowacji lasów prowadzi do problemów z bioróżnorodnością oraz stabilnością ekosystemu. Dlatego istotne jest, aby przy podejmowaniu decyzji o zarządzaniu lasami opierać się na rzetelnych badaniach i danych dotyczących lokalnych warunków siedliskowych i ekologicznych.

Pytanie 7

Jeżeli obszar lasu, który został objęty ogniem, wynosi 1,2 ha, to mamy do czynienia z pożarem

A. małym

B. bardzo dużym

C. dużym

D. średnim

Odpowiedzi 'małym', 'dużym' oraz 'bardzo dużym' są niepoprawne z kilku kluczowych powodów. Klasyfikacja pożarów leśnych opiera się na precyzyjnych kryteriach dotyczących powierzchni objętej ogniem, które są zgodne z obowiązującymi standardami ochrony przeciwpożarowej. Pożar uznawany za mały zazwyczaj nie przekracza 1 ha, podczas gdy pożar dużych rozmiarów klasyfikuje się, gdy jego powierzchnia wynosi powyżej 10 ha. W przypadku pożaru o powierzchni 1,2 ha, zalicza się on jednoznacznie do kategorii średnich pożarów, co oznacza, że jego potencjalne skutki dla środowiska mogą być znacznie większe niż w przypadku pożaru małego. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że powierzchnia pożaru zawsze musi być znacznie większa niż w rzeczywistości, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków o skali zagrożenia. Odpowiedzi 'duży' i 'bardzo duży' mogą wynikać z mylnego postrzegania intensywności pożaru, co nie zawsze przekłada się na jego powierzchnię. W praktyce, w przypadku pożarów średnich, istotne jest podejmowanie działań zaradczych, takich jak mobilizacja dodatkowych zasobów i szkolenie zespołów ratunkowych, aby skutecznie zarządzać sytuacją kryzysową.

Pytanie 8

Kto ustala terminy polowań na określone gatunki dzikiej zwierzyny?

A. minister odpowiedzialny za sprawy środowiska

B. wojewoda

C. łowczy krajowy

D. minister odpowiedzialny za sprawy rolnictwa

Poprawna odpowiedź to minister właściwy do spraw środowiska, ponieważ to on jest odpowiedzialny za regulacje dotyczące ochrony przyrody oraz zarządzanie zasobami naturalnymi w Polsce. W kontekście polowań, to ministerstwo wydaje rozporządzenia określające okresy polowań na poszczególne gatunki zwierzyny łownej, co ma na celu ochronę ekosystemów oraz zachowanie równowagi w środowisku. Przykładem mogą być regulacje dotyczące polowań na dziki czy sarny, które są dostosowywane do stanów liczebnych tych gatunków, co jest kluczowe dla ich ochrony. Minister właściwy do spraw środowiska współpracuje z innymi instytucjami, takimi jak Regionalne Dyrekcje Ochrony Środowiska, aby zapewnić, że polowania odbywają się w sposób zrównoważony, zgodny z przepisami prawa. Dobrą praktyką w zarządzaniu polowaniami jest również monitorowanie ich wpływu na populacje zwierząt oraz środowisko, co przyczynia się do lepszego planowania działań na przyszłość.

Pytanie 9

Wzdłuż głównych tras krajowych oraz wojewódzkich, a także przy kolejowych szlakach komunikacyjnych, zaleca się ustanawianie w ramach realizowanych cięć rębnych stref przejściowych (ekotonów) o szerokości nie mniejszej niż

A. 1,5 wysokości drzew panujących

B. 2,0 wysokości drzew panujących

C. 1,0 wysokości drzew panujących

D. 0,5 wysokości drzew panujących

Wybór 1,5 wysokości drzew panujących czy 0,5 wysokości drzew panujących jako szerokości stref przejściowych może prowadzić do niewłaściwych wniosków na temat skuteczności ochrony ekosystemów. Strefy o szerokości 1,5 wysokości drzew panujących mogą być zbyt szerokie i nieefektywne w kontekście zarządzania przestrzenią leśną. Z kolei opcja 0,5 wysokości drzew panujących nie zapewnia wystarczającej ochrony dla fauny, zwłaszcza w sytuacjach, gdy potrzebne są szersze pasy buforowe, które minimalizują wpływ czynników zewnętrznych, takich jak hałas czy zanieczyszczenia. Wybór niewłaściwych szerokości może prowadzić do fragmentacji siedlisk, co negatywnie wpływa na migrację zwierząt i ich zdolność do przetrwania, a także zwiększa ryzyko wyginięcia niektórych gatunków. Właściwe dobranie szerokości stref przejściowych powinno być oparte na analizie ekosystemów, ich specyfiki oraz na podstawie badań dotyczących zachowań zwierząt i roślin w danym regionie. Dlatego ekspertyza w zakresie ekologii oraz praktyk leśnych jest kluczowa dla zapewnienia efektywności ochrony przyrody w kontekście gospodarki leśnej.

Pytanie 10

Podczas przeprowadzania trzebieży, pracownicy wykonywali ścinanie oraz okrzesywanie drzew w strefie roboczej. Manipulacja z przerzynką miała miejsce na składnicy leśnej. Jaką techniką posługiwał się zespół roboczy?

A. Drzewa w częściach

B. Całego drzewa

C. Całej strzały

D. Dłużycową

Odpowiedzi 'Całego drzewa', 'Dłużycową' oraz 'Drzewa w częściach' są mylące, ponieważ każda z tych koncepcji nie odzwierciedla praktyki wykonywanej w kontekście trzebieży. Metoda 'Całego drzewa' sugeruje, że całe drzewo byłoby usuwane w sposób, który nie uwzględniałby jego okrzesania na miejscu, co jest sprzeczne z pojęciem trzebieży, która z założenia ma na celu selektywną eliminację drzew słabszych lub chorych. W praktyce, całe drzewo powinno być ścinane z zachowaniem zasad dotyczących ochrony ekosystemu. Z kolei odpowiedź 'Dłużycową' odnosi się do metody, w której obcinane są tylko dłużyce, co również nie odzwierciedla całego procesu okrzesywania. 'Drzewa w częściach' implikuje podejście, które nie jest zgodne z zasadami przeprowadzania trzebieży, ponieważ oznaczałoby to, że drzewo jest dzielone na mniejsze fragmenty w miejscu, co jest nieefektywne. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich odpowiedzi, obejmują brak zrozumienia różnicy między różnymi metodami pracy w lesie oraz nieznajomość praktycznych implikacji tych technik. Ważne jest, aby stosować odpowiednie metody w kontekście, aby wspierać zdrowie i rozwój ekosystemu leśnego.

Pytanie 11

Drewno jodłowe o gęstości 0,41--0,50 g/cm³ w stanie powietrznie suchym klasyfikuje się jako drewno

A. umiarkowanie lekkie

B. ciężkie

C. bardzo ciężkie

D. lekkie

Wybór odpowiedzi związanej z ciężkim drewnem opiera się na nieprawidłowym zrozumieniu gęstości materiałów. Drewno o gęstości 0,41--0,50 g/cm³ nie może być kwalifikowane jako ciężkie, ponieważ według ogólnie przyjętych standardów gęstość powyżej 0,60 g/cm³ jest zwykle uznawana za ciężką. Kluczowym zagadnieniem jest to, że ciężkość drewna wpływa na jego zastosowanie w budownictwie i przemyśle drzewnym. W rzeczywistości, ciężkie drewno, takie jak dąb czy buk, ma zastosowanie w produkcji mebli, w których wymagana jest większa trwałość i odporność na ścieranie. Z kolei drewno jodłowe, o niższej gęstości, oferuje inne właściwości, takie jak lepsza izolacja akustyczna oraz niższa waga, co czyni je atrakcyjnym materiałem w budownictwie szkieletowym oraz w produkcji lekkich konstrukcji. Odnośnie do odpowiedzi związanej z lekkim drewnem, gęstość w zakresie 0,41--0,50 g/cm³ plasuje drewno jodłowe w kategorii umiarkowanie lekkich, co oznacza, że jest ono znacznie lżejsze niż typowe gatunki ciężkiego drewna, ale nie osiąga jeszcze klasyfikacji jako lekkie. W związku z tym, stwierdzenie, że jodła jest drewnem ciężkim lub bardzo ciężkim, jest mylnym podejściem, które ignoruje fundamentalne różnice w gęstości drewna oraz ich praktyczne implikacje w zastosowaniach inżynieryjnych i rzemieślniczych. Osoby, które utożsamiają umiarkowaną lekkość z ciężarem, mogą nie dostrzegać różnorodności właściwości drewna, co jest kluczowe w kontekście inżynierii materiałowej oraz w przemyśle meblarskim.

Pytanie 12

Jakiego narzędzia nie używa się do podkrzesywania drzew?

A. tasaka

B. piła typu "lisi ogon"

C. sekator

D. podkrzesywarka spalinowa

Sekator, podkrzesywarka spalinowa oraz piła typu 'lisi ogon' to narzędzia, które, mimo że mają swoje specyficzne zastosowania, nie są odpowiednie do podkrzesywania drzew. Sekator jest narzędziem przeznaczonym głównie do cięcia cienkich gałęzi oraz pielęgnacji młodych drzew, gdzie precyzja jest kluczowa. Jego ograniczona siła cięcia sprawia, że nie jest skuteczny w przypadku grubych gałęzi, które wymagają większego narzędzia. Podkrzesywarka spalinowa to narzędzie zaprojektowane do efektywnego usuwania gałęzi w większej skali, lecz często używane do bardziej zaawansowanych cięć, które mogą nie być zgodne z zasadami prawidłowego podkrzesywania. Piła typu 'lisi ogon', choć użyteczna w niektórych sytuacjach, często prowadzi do nieprecyzyjnych cięć, które mogą zaszkodzić drzewu, jeśli używana jest niewłaściwie. W praktyce, nieodpowiedni wybór narzędzi do podkrzesywania może prowadzić do uszkodzenia struktury drzewa, a nawet jego śmierci, co podkreśla konieczność stosowania odpowiednich narzędzi, takich jak tasak, w celu zachowania zdrowia roślinności i zgodności z praktykami ochrony środowiska.

Pytanie 13

Jakie zagrożenie stwarzają boreczniki, oceniane na podstawie wyników jesiennych poszukiwań szkodników pierwotnych sosny, mierzy się ilością zebranych

A. larw

B. bobówek

C. oprzędów

D. złoży jaj

Zrozumienie metod oceny zagrożeń ze strony boreczników jest kluczowe dla skutecznego zarządzania szkodnikami. Odpowiedzi wskazujące na złóż jaj, larwy czy bobówki często wynikają z niepełnej wiedzy na temat cyklu życia tych owadów. Złożenie jaj przez borecznika to tylko pierwszy etap jego cyklu, a same jaja nie dostarczają pełnego obrazu populacji. W momencie, gdy badacz ocenia populację szkodników, kluczowe jest, aby skupić się na formach, które przeżywają w trudnych warunkach, takich jak zimowe. Larwy również nie są najlepszym wskaźnikiem, ponieważ mogą być w różnych stadiach rozwoju, co utrudnia identyfikację zagrożenia. Bobówki to z kolei materiał, który nie ma związku z wykrywaniem zagrożeń, ponieważ nie każdy osobnik, który opuścił bobówkę, jest reprezentatywny dla całej populacji. Właściwe podejście wymaga zrozumienia, które formy szkodnika są najbardziej odporne i jakie mają znaczenie dla oceny stanu zdrowia lasu. Oprzęd jako materiał zimowy dostarcza jasnego i konkretnego wskaźnika, który pozwala na prognozowanie i planowanie działań ochronnych, co jest zgodne z zaleceniami i standardami w dziedzinie ochrony roślin i ekosystemów.

Pytanie 14

W dokumentacji planu urządzenia lasu, kategorię ryzyka pożarowego lasów ustala się dla

A. obrębu

B. nadleśnictwa

C. wydzielenia

D. leśnictwa

Wybór odpowiedzi dotyczący "leśnictwa" jako jednostki, która określa kategorię zagrożenia pożarowego, jest nieprawidłowy, ponieważ leśnictwo to szersza dziedzina nauki dotycząca zarządzania lasami i ich ekosystemami, a nie konkretna jednostka organizacyjna. Leśnictwo obejmuje różnorodne aspekty, takie jak hodowla drzew, ochrona bioróżnorodności, oraz podejmowanie działań na rzecz zrównoważonego rozwoju zasobów leśnych, ale to nadleśnictwo jest odpowiedzialne za konkretne działania w terenie. Ponadto, odpowiedzi dotyczące "wydzielenia" i "obrębu" także są mylące, ponieważ te terminy odnoszą się do jednostek przestrzennych w obrębie lasu, które nie mają bezpośredniego wpływu na klasyfikację zagrożenia pożarowego. Wydzielenia to fragmenty lasu o określonych cechach użytkowych, a obręby to jednostki podziału lasu administracyjnego, które również nie są odpowiedzialne za klasyfikację ryzyka pożarowego. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych nieprawidłowych wniosków mogą obejmować mylenie terminologii leśnej i braku zrozumienia struktury organizacyjnej Lasów Państwowych oraz roli, jaką pełni każde z tych pojęć w kontekście zarządzania lasami. Ważne jest, aby zrozumieć, że skuteczne planowanie ochrony przed pożarami opiera się na analizie i działaniach podejmowanych przez nadleśnictwa, które są bezpośrednio zaangażowane w zarządzanie konkretnymi obszarami leśnymi.

Pytanie 15

Klienci indywidualni oraz firmy nabywające niewielkie ilości drewna, z którymi Nadleśnictwo nie ma zawartych umów, nabywają drewno bezpośrednio od leśniczego na podstawie

A. kwitu wywozowego

B. faktury

C. kwitu podwozowego

D. asygnaty

Wybierając asygnatę, kwit podwozowy lub fakturę jako podstawę zakupu drewna, można popaść w szereg nieporozumień dotyczących regulacji prawnych i praktyk związanych z obrotem drewnem. Asygnata jest dokumentem wewnętrznym stosowanym do przekazywania surowców w obrębie instytucji, co oznacza, że nie jest przeznaczona dla indywidualnych odbiorców i nie uprawnia ich do zakupu drewna bezpośrednio u leśniczego. Kwit podwozowy natomiast służy do dokumentacji transportu drewna, co również nie odpowiada sytuacji zakupu, w której to nabywca jest bezpośrednio zaangażowany w transakcję. Faktura, chociaż jest formalnym dokumentem potwierdzającym sprzedaż, wymaga wcześniejszego ustalenia warunków umowy, co jest niezgodne z sytuacją opisującą zakupy dokonywane przez osoby, które nie mają podpisanych umów z nadleśnictwem. Często występujące błędy w myśleniu polegają na utożsamianiu tych dokumentów z prostym procesem zakupu drewna, co prowadzi do nieporozumień w zakresie odpowiednich regulacji i praktyk obrotu drewnem. Zrozumienie różnicy między tymi dokumentami jest kluczowe dla efektywnego i zgodnego z prawem nabywania drewna.

Pytanie 16

Która deska będzie miała najmniejsze odkształcenia?

A. zawierająca rdzeń.

B. wycięta z przekroju stycznego.

C. wycięta z przekroju poprzecznego.

D. wycięta skośnie z pnia.

Deska wycięta skośnie z pnia prowadzi do znacznego ryzyka wypaczenia z powodu nierównomiernego rozkładu włókien w drewnie. Skośne cięcie generuje krzywizny, które mogą pojawić się w wyniku zmian wilgotności, ponieważ różne partie drewna kurczą się i rozszerzają w różnym tempie. Tego rodzaju podejście jest nieskuteczne, zwłaszcza w przypadku zastosowań, w których wymagana jest stabilność. Z kolei deska wycięta z przekroju stycznego również nie zapewnia optymalnej stabilności. Przekrój styczny wprowadza dodatkowe naprężenia, które mogą prowadzić do pęknięć i odkształceń, co w kontekście meblarstwa i budownictwa jest niedopuszczalne. W przypadku deski wyciętej z przekroju poprzecznego, choć jest to bardziej stabilna forma, nadal nie dorównuje deskom zawierającym rdzeń. Powód jest prosty – drewno ma naturalną tendencję do wypaczania się w wyniku zmienności wilgotności. Niekiedy, podejmujemy decyzje o wyborze konkretnego cięcia bez uwzględnienia jego skutków, co prowadzi do wybierania niewłaściwych opcji, a to może skutkować utratą estetyki oraz funkcjonalności gotowych produktów. Dlatego ważne jest, by w procesie produkcji i wyboru surowców opierać się na sprawdzonych praktykach i standardach, które zapewnią wysoką jakość końcowego wyrobu.

Pytanie 17

Doły próbne realizowane na szkółkach w celu monitorowania liczby szkodników korzeni w glebie powinny mieć rozmiary

A. 1,00 x 0,75 m

B. 1,00 x 1,00 m

C. 1,00 x 0,25 m

D. 1,00 x 0,50 m

Doły próbne o wymiarach 1,00 x 0,50 m są standardem w badaniach dotyczących liczebności szkodników korzeni w glebie. Ich wielkość została określona na podstawie badań, które wykazały, że takie wymiary pozwalają na uzyskanie reprezentatywnych próbek, a tym samym dokładną ocenę populacji szkodników. Przy takich wymiarach łatwiej jest również przeprowadzać analizy gleby oraz identyfikować rodzaje szkodników, co jest kluczowe dla podejmowania dalszych działań, takich jak stosowanie odpowiednich środków ochrony roślin. W praktyce, takie doły próbne stosowane są w różnych typach gleb, co umożliwia monitorowanie ich stanu zdrowotnego oraz efektywności działań agrotechnicznych. Standardowe wymiary 1,00 x 0,50 m są zalecane przez wiodące instytucje zajmujące się ochroną roślin oraz badaniami glebowymi, co potwierdza ich skuteczność w praktyce.

Pytanie 18

Głównym organem administracyjnym rządu w obszarze łowiectwa jest

A. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi

B. Zarząd Główny Polskiego Związku Łowieckiego

C. Minister właściwy ds. środowiska

D. Naczelna Rada Łowiecka

W dokonywaniu wyboru odpowiedzi można napotkać szereg powszechnych błędów myślowych, które wynikają z niepełnego zrozumienia struktury organizacyjnej administracji łowieckiej. Naczelna Rada Łowiecka, chociaż pełni ważną rolę jako ciało doradcze, nie jest organem administracyjnym, a jej zadaniem jest przede wszystkim konsolidowanie działań na rzecz rozwoju łowiectwa, a nie koordynowanie polityki państwowej w tej dziedzinie. Ponadto, Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi, choć zaangażowany w niektóre aspekty związane z rolnictwem, nie posiada kompetencji do zarządzania łowiectwem, co może prowadzić do nieporozumień w zakresie odpowiedzialności poszczególnych ministerstw w Polsce. Z kolei Zarząd Główny Polskiego Związku Łowieckiego jest organizacją, która reprezentuje interesy myśliwych, ale nie jest organem administracji rządowej. Właściwe zrozumienie struktury prawnej i organizacyjnej administracji łowieckiej w Polsce jest kluczowe dla efektywnego zarządzania zasobami przyrodniczymi oraz ochrony gatunków zwierząt w kontekście zrównoważonego rozwoju. Prawidłowa interpretacja ról poszczególnych organów administracyjnych pozwala na skuteczne wdrażanie polityki ochrony środowiska i zarządzania łowiectwem, a także na unikanie konfliktów interesów pomiędzy różnymi grupami społecznymi.

Pytanie 19

Pomiar z wybranego w drzewostanie miejsca, z którego uwzględnia się wszystkie otaczające drzewa, których pierśnica nie jest w zakresie szerokości szczerbinki, realizowany jest

A. łatą mierniczą

B. dalmierzem Reichenbacha

C. listewką Bitterlicha

D. węgielnicą pentagonalną

Odpowiedź 'listewką Bitterlicha' jest prawidłowa, ponieważ ta technika pomiarowa jest szeroko stosowana w leśnictwie, zwłaszcza do oceny gęstości drzewostanu oraz określenia, które drzewa powinny być brane pod uwagę przy pomiarze. Listewka Bitterlicha to specjalistyczne narzędzie, które pozwala na precyzyjne określenie pierśnicy drzew, co jest kluczowe w procesach związanych z zarządzaniem lasami. Dzięki zastosowaniu listewki można skutecznie wyeliminować z pomiarów drzewa, których pierśnica nie mieści się w szerokości szczerbinki, co pozwala na uzyskanie bardziej dokładnych danych o stanie drzewostanu. W praktyce, listewka Bitterlicha pozwala na oszczędność czasu i zasobów, ponieważ umożliwia szybkie przeprowadzanie pomiarów w terenie. W wielu krajach, w tym w Polsce, korzystanie z takich narzędzi jest zgodne z przyjętymi standardami pomiarowymi w leśnictwie, co podkreśla ich znaczenie w tej dziedzinie.

Pytanie 20

Aby stworzyć ROD, trzeba uruchomić na rejestratorze leśniczego program

A. Leśnik

B. Acer

C. Notatnik leśniczego

D. M-las inżynier

Odpowiedź 'Leśnik' jest prawidłowa, ponieważ aplikacja ta została stworzona z myślą o leśniczych i stanowi kluczowe narzędzie w procesie sporządzania Rodzaju Ochrony Dendrologicznej (ROD). Aplikacja Leśnik umożliwia sprawne gromadzenie i przetwarzanie danych dotyczących stanu lasów, co jest niezbędne do zachowania odpowiednich standardów zarządzania lasami. Przykładem zastosowania tej aplikacji jest możliwość dokumentowania i monitorowania zmian w ekosystemach leśnych, co wpływa na podejmowanie decyzji dotyczących ochrony i gospodarki leśnej. Zgodnie z dobrymi praktykami w tej dziedzinie, korzystanie z dedykowanych narzędzi informatycznych, takich jak Leśnik, pozwala na optymalizację pracy leśniczych oraz zgodność z obowiązującymi przepisami prawnymi. Wspiera to także bieżące zarządzanie zasobami leśnymi oraz utrzymanie równowagi ekologicznej w lasach, co jest kluczowe dla zrównoważonego rozwoju. Dlatego aplikacja Leśnik odgrywa istotną rolę w codziennej pracy leśniczych.

Pytanie 21

Oblicz objętość drewna za pomocą wzoru na środkowy przekrój drzewa o długości 25 m oraz średnicy w połowie długości wynoszącej 19 cm?

A. 0,81 m3

B. 0,61 m3

C. 0,51 m3

D. 0,71 m3

Aby obliczyć miąższość środkowego przekroju drzewa, można zastosować prostą formułę wynikającą z geometrii cylindrów, ponieważ drzewo można przybliżyć do cylindra. Miąższość (V) oblicza się według wzoru: V = π * r² * h, gdzie r to promień, a h to wysokość (długość) cylindra. W tym przypadku długość drzewa wynosi 25 m, co odpowiada 2500 cm, a grubość w połowie długości wynosi 19 cm. Zatem promień r to 19 cm / 2 = 9,5 cm. Podstawiając wartości do wzoru, mamy V = π * (9,5 cm)² * 2500 cm, co daje miąższość równą około 0,71 m³. Tego rodzaju obliczenia są istotne w leśnictwie i przemyśle drzewnym, gdzie dokładne pomiary miąższości pozwalają na efektywne zarządzanie zasobami leśnymi oraz optymalizację procesów związanych z pozyskiwaniem drewna. Wartości te są także używane w wycenie drzew, co ma kluczowe znaczenie w gospodarce leśnej oraz w ochronie środowiska.

Pytanie 22

W obszarze odnowień naturalnych nie istnieje termin

A. poprawki

B. uzupełnienia

C. odnowienie odroślowe

D. samosiew górny

Odpowiedź "poprawki" jest prawidłowa, ponieważ nie jest ona formalnie uznawana w kontekście odnowień naturalnych. W praktyce leśnej odnowienia naturalne odnoszą się do procesów, które prowadzą do regeneracji lasów, a kluczowe terminy w tym obszarze to „odnowienie odroślowe” oraz „samosiew górny”. Odnowienie odroślowe to proces, w którym nowe pokolenie drzew rozwija się z odrośli, czyli młodych pędów wyrastających z systemu korzeniowego dorosłych drzew. Samosiew górny dotyczy natomiast naturalnego procesu, w którym nasiona drzew opadają na ziemię i kiełkują tam, gdzie istnieje odpowiednie środowisko do wzrostu. Te dwa pojęcia są kluczowe dla zrozumienia jak lasy mogą się samoregenerować w sposób naturalny, co jest istotnym aspektem zrównoważonego zarządzania lasami. Przykłady zastosowania tych koncepcji obejmują praktyki związane z odnową lasów po wycince lub klęskach żywiołowych, gdzie zrozumienie tych procesów pozwala na efektywne przywracanie ekosystemów leśnych. Warto również zwrócić uwagę na standardy dotyczące gospodarki leśnej, jak te określone przez FSC, które promują odpowiedzialne zarządzanie lasami w kontekście ochrony bioróżnorodności i zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 23

Na obszarze drzewostanu o powierzchni 3 ha co 20 m utworzono szlaki o szerokości 4 m. Ile powierzchni zostanie usuniętej pod szlaki zrywkowe?

A. 0,1 ha

B. 1,6 ha

C. 0,6 ha

D. 1 ha

Aby obliczyć powierzchnię, która zostanie wycięta pod szlaki zrywkowe w drzewostanie o powierzchni 3 ha, musimy zrozumieć, jak często te szlaki są rozmieszczone oraz jaką mają szerokość. Przyjmując, że szlaki są wykonywane co 20 m i mają szerokość 4 m, możemy obliczyć, ile takich szlaków zmieści się w danym obszarze. W 3 ha (czyli 30,000 m²) możemy umieścić szlaki wzdłuż jednej z krawędzi. Długość 3 ha w metrach kwadratowych to 100 m (szerokość) x 300 m (długość). Dzieląc 300 m przez 20 m, otrzymujemy 15 szlaków. Każdy szlak ma szerokość 4 m, więc łączna powierzchnia zajmowana przez szlaki to 15 szlaków x 4 m = 60 m. Przekształcając to na hektary, mamy 60 m² = 0,06 ha. Jednak, ponieważ mamy dwie kierunki (wzdłuż i wszerz), musimy pomnożyć przez 10, aby otrzymać 0,6 ha. Taka metoda obliczeń jest zgodna z dobrą praktyką w gospodarce leśnej, co pozwala na efektywne planowanie i minimalizację wpływu na środowisko.

Pytanie 24

W jakiej odległości umieszcza się tablice ostrzegawcze o zakazie wstępu do lasu z powodu wycinki drzew?

A. 2 wysokości ściętych drzew

B. 30÷50 m od granicy wycinki

C. uzależnionej od gęstości dróg leśnych

D. 100÷200 m od granicy wycinki

Wybór odpowiedzi, które sugerują inne odległości umieszczania tablic ostrzegawczych w kontekście ścinki drzew, ukazuje szereg błędnych założeń dotyczących bezpieczeństwa w lesie. Odpowiedzi opierające się na gęstości dróg leśnych, czy odległości równej 2 wysokości ścinanych drzew, nie uwzględniają specyfiki zagrożeń, jakie niesie ze sobą ścinka drzew. Gęstość dróg leśnych nie jest wystarczającym wskaźnikiem do ustalenia bezpiecznej odległości, ponieważ nie odnosi się bezpośrednio do ryzyka związanego z pracami leśnymi. Podobnie, 2 wysokości ścinanych drzew mogą być niewystarczającą miarą ochrony, gdyż nie biorą pod uwagę siły, z jaką mogą one upadać, ani odległości, na jakiej mogą zagrażać osobom w okolicy. Z kolei odległości 30÷50 m od granicy zrębu są zbyt małe, aby odpowiednio zminimalizować ryzyko, które może występować w trakcie intensywnych prac leśnych. Warto zauważyć, że podejście do bezpieczeństwa w lesie powinno być oparte na konkretnych przepisach i zaleceniach, które jasno określają, że odległość ta powinna wynosić co najmniej 100÷200 m, co pozwala na skuteczną ochronę zarówno osób, jak i mienia w trakcie prowadzenia prac leśnych.

Pytanie 25

Kto ustanawia plan zadań ochronnych dotyczący obszaru Natura 2000?

A. regionalny dyrektor ochrony środowiska

B. nadleśniczy

C. generalny dyrektor ochrony środowiska

D. minister odpowiedzialny za sprawy środowiska

Odpowiedzi wskazujące na inne podmioty, takie jak minister właściwy ds. środowiska, nadleśniczy czy generalny dyrektor ochrony środowiska, są mylące i niezgodne z obowiązującymi przepisami prawnymi w Polsce. Minister właściwy ds. środowiska jest odpowiedzialny za ogólną politykę środowiskową oraz koordynację działań na poziomie krajowym, ale nie zajmuje się bezpośrednim opracowaniem planów zadań ochronnych dla określonych obszarów Natura 2000. Nadleśniczy, jako przedstawiciel Lasów Państwowych, ma na celu zarządzanie lasami i nie jest odpowiedzialny za ustanawianie planów ochronnych dla terenów chronionych, które są niezależne od zarządzania lasami. Generalny dyrektor ochrony środowiska odpowiada za nadzór nad działalnością regionalnych dyrektorów, ale również nie ma kompetencji do bezpośredniego opracowania planów dla poszczególnych obszarów. Często błędne postrzeganie roli różnych instytucji wynikają z niejasności w zakresie kompetencji i zadań w systemie ochrony środowiska. Zrozumienie struktury organów ochrony środowiska oraz ich ról jest kluczowe dla skutecznej ochrony bioróżnorodności i realizacji celów środowiskowych w Polsce.

Pytanie 26

O ile instrukcja nie wskazuje inaczej, to strefa zagrożenia wokół działań prowadzonych z użyciem wykaszarki z tarczą trzynożną wynosi minimum

A. 2 m

B. 5 m

C. 15 m

D. 10 m

Wybór odpowiedzi 2 m, 5 m lub 15 m wskazuje na niezrozumienie zasad bezpieczeństwa związanych z użytkowaniem wykaszarek z tarczą trzynożową. Odpowiedź 2 m jest nieadekwatna, gdyż taka odległość jest zbyt mała, aby skutecznie zminimalizować ryzyko obrażeń w przypadku odrzutów, które mogą powstać w trakcie pracy. Przykładowo, przy intensywnym użytkowaniu wykaszarki, odłamki mogą przemieszczać się znacznie dalej niż 2 m, co stwarza poważne zagrożenie dla osób znajdujących się w pobliżu. Wybierając odpowiedź 5 m, również ignorujemy zalecenia dotyczące strefy niebezpiecznej, które wskazują, że taka odległość nadal nie jest wystarczająca, aby poprawnie zabezpieczyć otoczenie przed potencjalnymi zagrożeniami. Warto dodać, że w przypadku odpowiedzi 15 m, chociaż tak duża strefa może wydawać się bezpieczna, jest to nieefektywne podejście, które może prowadzić do nadmiernych ograniczeń w obszarze roboczym, co z kolei może wpłynąć negatywnie na wydajność pracy. Właściwe podejście do kwestii bezpieczeństwa wymaga zrozumienia, że strefa niebezpieczna powinna być określona na podstawie rzeczywistego ryzyka i specyfiki sprzętu, a nie na intuicyjnych założeniach. Przestrzeganie norm i wytycznych branżowych jest kluczowe dla ochrony zdrowia i życia osób pracujących w pobliżu takich urządzeń.

Pytanie 27

Na co nie są przeznaczone środki Funduszu Leśnego?

A. zapobieganie pożarom

B. prace badawcze

C. tworzenie infrastruktury

D. premie dla zarządu LP

Środków Funduszu Leśnego nie przeznacza się na nagrody dla kierownictwa Lasów Państwowych, ponieważ priorytetem jest finansowanie działań bezpośrednio związanych z ochroną i zarządzaniem zasobami leśnymi. Fundusz Leśny ma na celu wspieranie projektów, które przyczyniają się do zrównoważonego rozwoju lasów, ochrony bioróżnorodności oraz realizacji programów edukacyjnych. Przykładem praktycznego zastosowania funduszu jest finansowanie działań związanych z ochroną przeciwpożarową, co jest kluczowe w kontekście zmieniającego się klimatu, który zwiększa ryzyko pożarów w lasach. Warto również podkreślić, że budowa infrastruktury oraz prowadzenie badań naukowych są istotnymi elementami polityki leśnej, które wspierają zrównoważony rozwój i efektywne zarządzanie. Dlatego alokacja środków na nagrody dla kierownictwa byłaby sprzeczna z założeniami efektywnego gospodarowania funduszami.

Pytanie 28

Metoda posztuczna oceny brakarskiej drzew na pniu jest wykorzystywana do planowania cięć

A. w użytkowaniu rębnym

B. w trzebieżach późnych

C. w trzebieżach wczesnych

D. w czyszczeniach późnych

Metoda posztuczna szacunku brakarskiego drzew na pniu stosowana w użytkowaniu rębnym odnosi się do technik, które są kluczowe w kontekście selektywnego pozyskiwania drewna. W tej metodzie uwzględnia się nie tylko wartość ekonomiczną drzew, ale również ich ekologiczne i estetyczne aspekty. Praktyczne zastosowanie tej metody polega na precyzyjnym określeniu, które drzewa powinny zostać ścięte, aby zapewnić odpowiednie warunki wzrostu dla pozostałych. Użytkowanie rębne oznacza, że do pozyskiwania drewna stosuje się narzędzia ręczne, co z kolei zwiększa precyzję cięć i minimalizuje negatywne skutki dla otoczenia. Dzięki tej metodzie można również lepiej kontrolować proces regeneracji lasu, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju. Dobrą praktyką jest regularne przeprowadzanie oceny stanu zdrowotnego drzewostanu, co może przyczynić się do podejmowania lepszych decyzji dotyczących zarządzania lasem.

Pytanie 29

W przypadku obserwacji wylęgu gąsienic, należy wykorzystać stosy kontrolne w formie ściany lub stożka?

A. brudnicy mniszki

B. barczatki sosnówki

C. osnui gwiaździstej

D. poprocha cetyniaka

Poprocha cetyniaka, osnui gwiaździstej i barczatka sosnówki, to zupełnie inne gatunki, które nie mają nic wspólnego z wylęgiem w takich stosach kontrolnych. Poprocha cetyniaka, to owad wodny, którego larwy rozwijają się w wodzie i to w zupełnie innym kontekście. Używanie takich konstrukcji jak stosy kontrolne dla tego gatunku to trochę nieporozumienie, bo nie zapewniają one odpowiednich warunków. Osnui gwiaździstej preferuje otwarte przestrzenie, a nie jakieś zamknięte struktury. Barczatka sosnówki też ma swoje wymagania, które różnią się od tych wymienionych wcześniej. Bardzo ważne jest, by nie generalizować wymagań środowiskowych, bo każdy z tych owadów ma inne potrzeby, które trzeba brać pod uwagę w badaniach nad ich biologią i ekologią.

Pytanie 30

Zimuje w postaci gąsienicy w osłonie jajowej, znajdując się pod płytkami kory na pniu

A. osnuja gwiaździsta

B. brudnica mniszka

C. barczatka sosnówka

D. strzygonia choinówka

Osnuja gwiaździsta, strzygonia choinówka oraz barczatka sosnówka to owady, które również mają swoje specyficzne cykle życia i strategie przetrwania, jednak żadna z tych odpowiedzi nie odnosi się do zimowania w postaci gąsienicy w osłonce jajowej pod płytkami kory. Osnuja gwiaździsta (Acronicta rumicis) jest znana z innego sposobu zimowania, zazwyczaj jako dorosły osobnik, co różni ją od brudnicy mniszki. Strzygonia choinówka (Dendrolimus pini) to gatunek, którego larwy żerują na sosnach i chociaż mogą zimować, ich strategia jest odmienna, ponieważ nie przebywają w gąsienicach pod korą. Barczatka sosnówka (Neodiprion sertifer) z kolei, to owad o innej biologii, który również prowadzi odmienny tryb życia, koncentrując się na sosnach i oddziaływując na nie w inny sposób. Wybór błędnej odpowiedzi może wynikać z nieprecyzyjnego zrozumienia biologii tych owadów oraz ich cykli życiowych, co podkreśla znaczenie gruntownej wiedzy na temat lokalnej entomologii, zwłaszcza w kontekście ochrony roślin. Zrozumienie różnic między tymi gatunkami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania ich populacjami i minimalizacji szkód wyrządzanych przez szkodniki w uprawach.

Pytanie 31

Twardziel, która ma wyraźne zabarwienie, występuje w

A. brzozie

B. grabie

C. robinie

D. lipie

Robinia (Robinia pseudoacacia), znana również jako akacja, to drzewo liściaste, które wyróżnia się charakterystycznie zabarwioną twardzielą. Twardziel, czyli wewnętrzna część pnia, jest ciemniejsza i bardziej odporna na czynniki zewnętrzne od biało-żółtej bielizny. Zabarwienie twardzieli robinii jest często intensywnie żółte, co czyni ją atrakcyjną w zastosowaniach stolarskich oraz przemysłowych. Drewno robinii jest cenione za swoją wytrzymałość oraz odporność na warunki atmosferyczne, co sprawia, że jest wykorzystywane w budownictwie, tworzeniu mebli oraz elementów ogrodowych. Istotnym aspektem jest także to, że robinia jest stosunkowo łatwa w uprawie w różnych warunkach glebowych, co wpływa na jej dostępność. Dzięki tym właściwościom, drewno robinii zyskuje coraz większą popularność w branży budowlanej i meblarskiej, a także znajduje zastosowanie w rzemiośle artystycznym.

Pytanie 32

Harwester funkcjonuje na powierzchni 3 ha zrębu, w którym zasobność wynosi 200 m³ na ha. Wydajność urządzenia to 100 m³ na dzień roboczy. Po procesie ścięcia i manipulacji drewna, do zrywki wjedzie forwarder o wydajności 50 m³ na dzień roboczy. Ile dni roboczych będzie potrzebnych na ścięcie, manipulację oraz zrywkę drewna?

A. 12 dni

B. 20 dni

C. 10 dni

D. 18 dni

Żeby obliczyć, ile czasu potrzebujemy na ścięcie, manipulację i zrywkę drewna, najpierw musimy wiedzieć, ile tego drewna mamy. W naszym przypadku mamy 3 hektary z 200 m³ drewna na hektar, co razem daje 600 m³. Nasz harwester pracuje z wydajnością 100 m³ dziennie, więc ścięcie całego drewna zajmie nam 6 dni roboczych. Potem, po ścięciu, trzeba się zająć manipulacją, co też zajmie 6 dni, bo zakładamy, że harwester i forwarder działają po kolei, a nie równolegle. Na koniec, nasz forwarder, który wydobywa 50 m³ dziennie, potrzebuje 12 dni na zrywkę tego drewna. Sumując, mamy 6 dni na ścięcie i manipulację oraz 12 dni na zrywkę, co daje nam 18 dni roboczych. Takie podejście jest zgodne z tym, co zwykle praktykuje się w branży leśnej, gdzie planowanie i zarządzanie zasobami są kluczowe, żeby dobrze wykorzystać sprzęt i czas, jaki mamy.

Pytanie 33

W obrębie całej strefy ogniskowo–kompleksowej w metodzie ochrony lasów zaleca się instalowanie budek lęgowych dla ptaków w maksymalnej liczbie

A. 15 szt./ha

B. 5 szt./ha

C. 20 szt./ha

D. 10 szt./ha

Odpowiedź 10 szt./ha jest zgodna z zaleceniami dotyczącymi ochrony ptaków w lasach, które skupiają się na tworzeniu odpowiednich warunków do ich lęgów. W praktyce oznacza to, że umieszczanie budek lęgowych w tej ilości sprzyja zachowaniu równowagi ekologicznej oraz wspiera bioróżnorodność. Przykładowo, w lasach gospodarczych, takich jak lasy iglaste i liściaste, odpowiednia gęstość budek lęgowych może przyczynić się do zwiększenia populacji ptaków pożytecznych, które kontrolują szkodniki. Standardy dotyczące ochrony ptaków lęgowych wskazują, że 10 sztuk na hektar to optymalna liczba, aby uniknąć konkurencji o zasoby oraz zapewnić ptakom wystarczającą ilość miejsca do zakupu gniazd. Warto także zauważyć, że monitorowanie tych budek i ich właściwe usytuowanie w obrębie lasu zwiększają efektywność ochrony, co jest potwierdzone w badaniach naukowych.

Pytanie 34

Największym pod względem powierzchni parkiem narodowym jest

A. Biebrzański Park Narodowy

B. Bieszczadzki Park Narodowy

C. Białowieski Park Narodowy

D. Babiogórski Park Narodowy

Biebrzański Park Narodowy, zajmujący obszar ponad 59 000 ha, jest największym parkiem narodowym w Polsce. Park ten został utworzony w 1993 roku w celu ochrony unikatowych ekosystemów bagiennych, które są siedliskiem wielu rzadkich gatunków roślin i zwierząt. Przykładowo, na obszarze parku żyje wiele gatunków ptaków, takich jak orzeł wodny czy błotniak stawowy, co czyni go ważnym miejscem dla ornitologów i miłośników przyrody. Biebrzański Park Narodowy pełni również funkcje edukacyjne i rekreacyjne, oferując szlaki turystyczne oraz możliwość obserwacji dzikiej przyrody. Działania w parku są zgodne z Europejską siecią ochrony przyrody Natura 2000, co podkreśla jego znaczenie w kontekście ochrony bioróżnorodności na poziomie europejskim. Dobrze opracowane plany zarządzania parkiem zapewniają równowagę między ochroną środowiska a działalnością turystyczną, co jest przykładem dobrych praktyk w zarządzaniu obszarami chronionymi.

Pytanie 35

O której godzinie przeprowadza się pomiar parametrów niezbędnych do oceny stopnia ryzyka pożarowego w lesie?

A. 800 i 1300

B. 800 i 1400

C. 900 i 1400

D. 900 i 1300

Odpowiedź 900 i 1300 jest prawidłowa, ponieważ pomiar parametrów potrzebnych do ustalenia stopnia zagrożenia pożarowego lasu odbywa się w tych godzinach zgodnie z obowiązującymi standardami monitorowania stanu lasów. Pomiar ten uwzględnia różne czynniki, takie jak wilgotność gleby, temperatura powietrza oraz prędkość wiatru, które mają kluczowe znaczenie dla oceny ryzyka pożaru. Na przykład, w godzinach porannych, kiedy wilgotność jest zazwyczaj wyższa, można uzyskać bardziej precyzyjne dane, co pozwala na lepsze prognozowanie zagrożenia. Dodatkowo, pomiary te są zgodne z wytycznymi Regionalnych Dyrekcji Lasów Państwowych, które zalecają przeprowadzanie obserwacji w tych konkretnych godzinach, aby zapewnić spójność i wiarygodność danych. Praktyczne zastosowanie tych pomiarów ma kluczowe znaczenie w zarządzaniu kryzysowym, gdzie szybka reakcja na wzrastające ryzyko pożarowe może uratować nie tylko przyrodę, ale także ludzkie życie i mienie. Warto podkreślić, że regularne monitorowanie stanu lasów oraz dostosowywanie strategii zarządzania do wyników pomiarów są fundamentem skutecznej prewencji pożarowej.

Pytanie 36

W celu ustalenia wieku drzewa rosnącego wykorzystuje się

A. relaskop Bitterlicha

B. świder Presslera

C. klinometr Sunnto

D. listewkę Christena

Świder Presslera to narzędzie używane do pomiaru wieku drzew poprzez pobieranie rdzeni drewna z pnia. Narzędzie to pozwala na uzyskanie próbki, która zawiera warstwy roczne, zwane przyrostami, co umożliwia dokładne określenie wieku drzewa. W praktyce, po wprowadzeniu świdra w odpowiednie miejsce na pniu drzewa, można w łatwy sposób uzyskać rdzeń, który następnie jest analizowany pod kątem liczby przyrostów. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w arborystyce oraz ochronie środowiska, pozwalając na minimalizację uszkodzeń drzewa. Świder Presslera jest szeroko stosowany w badaniach dendrologicznych, ekologicznych oraz w leśnictwie, gdzie dokładny wiek drzewa ma kluczowe znaczenie dla oceny jego stanu zdrowia oraz wartości ekologicznej. Ponadto, wykorzystanie tego narzędzia daje możliwość dokonywania analiz dotyczących wzrostu i kondycji drzew oraz podejmowanie decyzji o ich ochronie i zarządzaniu.

Pytanie 37

Do jakiego celu używa się świdra Presslera?

A. profilu glebowego

B. zdjęcia fitosocjologicznego

C. przyrostu drzewa na grubość

D. wysokości drzewa

Świder Presslera to narzędzie wykorzystywane w dendrologii i leśnictwie do pomiaru przyrostu drzew na grubość, co jest kluczowe dla oceny zdrowotności lasów oraz efektywności ich zarządzania. Wykorzystując świder, badacz pobiera rdzeń drewna, co pozwala na dokładną analizę struktury wieku drzewa oraz oszacowanie jego przyrostów w określonym czasie. Przykładowo, analizując rdzenie pobrane z różnych drzew w danym obszarze, możemy uzyskać informacje o wpływie warunków klimatycznych na przyrosty drzew lub ocenić, jak różne metody hodowlane wpływają na rozwój drzewostanów. Zastosowanie tego narzędzia jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie monitorowania stanu zdrowia lasów oraz prowadzenia zrównoważonego gospodarki leśnej, co jest zgodne z normami FAO oraz standardami zarządzania lasami certyfikowanymi przez takie organizacje jak FSC. Dzięki temu narzędziu możliwe jest podejmowanie bardziej świadomych decyzji dotyczących ochrony i gospodarowania zasobami leśnymi.

Pytanie 38

Co jest podstawą wyznaczania etatu cięć użytkowania przedrębnego?

A. cen na rynku drewna

B. zapotrzebowania na surowiec drzewny

C. oczekiwań społeczności

D. wymagań hodowlanych lasu

Etat cięć użytkowania przedrębnego wynika przede wszystkim z potrzeb hodowlanych lasu, które są kluczowe dla zrównoważonego rozwoju ekosystemów leśnych. Przedrębne cięcia są stosowane w celu zapewnienia odpowiednich warunków wzrostu dla młodych drzew, co sprzyja ich zdrowemu rozwojowi i utrzymaniu bioróżnorodności. Przykładem może być sytuacja, w której w gęstym lesie starsze drzewa zostają usunięte, aby umożliwić lepszy dostęp światła i składników odżywczych dla młodych sadzonek. Takie działania są zgodne z zaleceniami dobrych praktyk leśnych, które podkreślają znaczenie odpowiedniej struktury wiekowej lasu oraz różnorodności gatunkowej. Przykłady dobrych praktyk obejmują stosowanie cięć selektywnych, które minimalizują negatywny wpływ na środowisko, a jednocześnie wspierają regenerację i rozwój lasów. W ten sposób, planowanie cięć przedrębnych zgodnie z potrzebami hodowlanymi pozwala na zrównoważony rozwój lasów i ich długotrwałą produkcję drewna.

Pytanie 39

Termin "narogi" odnosi się do

A. jadalnych organów wewnętrznych zwierzyny grubej tj. serce, płuca, nerki, wątrobę

B. troféum myśliwskie

C. jadalnych części małych zwierząt łownych

D. miejsca, z którego wyrastają rogi muflona (ślim)

Odpowiedź wskazująca, że termin "narogi" odnosi się do jadalnych narządów wewnętrznych zwierzyny grubej, takich jak serce, płuca, nerki i wątroba, jest poprawna. W kontekście kulinarnym, narogi są cenione za swoje walory smakowe oraz wartość odżywczą. W wielu tradycjach gastronomicznych, szczególnie w kuchni myśliwskiej, podroby są uważane za przysmak i wykorzystywane w różnorodnych potrawach. Przykładowo, wątroba z dzika może być podawana w formie pasztetu, a nerki często znajdują się w duszonych potrawach. Warto dodać, że spożycie podrobów, w tym narogów, zgodne jest z zasadami zero waste, które promują wykorzystanie całego zwierzęcia, minimalizując ilość odpadów. W praktyce kulinarnej, odpowiednie przygotowanie narogów, takie jak ich oczyszczenie i prawidłowe gotowanie, jest kluczowe dla zachowania ich smaku oraz wartości odżywczych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie obróbki mięsa.

Pytanie 40

Symbol klasyfikacyjny oceny jakości uprawy 1-2 wskazuje na uprawę

A. bardzo dobrą

B. dobrą

C. przegraną

D. zadowalającą

Odpowiedź "dobrą" jest dobra, bo symbol 1-2 mówi, że jakość plonów jest w porządku – nie najlepsza, ale też nie najgorsza. W praktyce to znaczy, że uprawa daje jakieś zadowalające wyniki, co ma spore znaczenie ekonomiczne. Rolnicy często korzystają z takich klasyfikacji, żeby ocenić, co działa w ich agrotechnice, a co można poprawić. Klasa 1-2 może sugerować, że warto zrobić coś lepiej, jak na przykład zmienić nawożenie lub poprawić nawadnianie, bo to może w przyszłości przynieść więcej zysków. W Polsce instytucje rolnicze, jak Instytut Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa, mówią, że regularne sprawdzanie i klasyfikowanie upraw jest super ważne dla podejmowania rozsądnych decyzji w rolnictwie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej