Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik rachunkowości
Kwalifikacja: EKA.07 - Prowadzenie rachunkowości
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 13:14
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 13:37

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zatwierdzone roczne raporty finansowe, zaliczane do kategorii archiwalnej A, powinny być przechowywane

A. trwale

B. 1 rok

C. 10 lat

D. 5 lat

Przechowywanie zatwierdzonych rocznych sprawozdań finansowych przez okres jednego lub pięciu lat jest nieadekwatne w kontekście wymogów prawnych oraz dobrych praktyk w zarządzaniu dokumentacją. Odpowiedzi sugerujące okres 1 roku lub 5 lat opierają się na błędnym założeniu, że dokumenty te stają się nieistotne po upływie określonego czasu. W rzeczywistości, wiele regulacji prawnych, w tym przepisy dotyczące rachunkowości i audytów, nakładają obowiązek archiwizacji takich dokumentów na czas nieokreślony. Przykładowo, zgodnie z ustawą o rachunkowości w Polsce, firmy są zobowiązane do przechowywania dokumentacji finansowej przez okres co najmniej 5 lat, ale archiwizacja na czas dłuższy, a nawet trwale, jest zalecana dla zapewnienia pełnej przejrzystości i zgodności z wymogami kontrolnymi. Dodatkowo, wybór niewłaściwego okresu przechowywania może prowadzić do sytuacji, w której firma nie będzie mogła odpowiedzieć na pytania organów kontrolnych dotyczące jej historii finansowej, co może skutkować poważnymi reperkusjami prawnymi lub finansowymi. Właściwa polityka archiwizacji powinna być oparta na analizie ryzyka oraz aktualnych regulacjach prawnych, a także na praktykach stosowanych w branży, aby zabezpieczyć odpowiednią dokumentację na przyszłość.

Pytanie 2

W firmie przyjęto do magazynu wyroby gotowe "X" na podstawie poniższych dokumentów księgowych:
Pw nr 1 600 sztuk po 5 zł = 3 000 zł
Pw nr 2 400 sztuk po 6 zł = 2 400 zł
Zgodnie z Wz nr 1 wydano z magazynu 500 sztuk wyrobów gotowych "X". Jaką wartość ma rozchód wyrobów gotowych "X" wyznaczoną metodą LIFO?

A. 2 400 zł

B. 3 000 zł

C. 2 500 zł

D. 2 900 zł

Wartości rozchodu wyrobów gotowych 'X' przy zastosowaniu niektórych innych metod mogą prowadzić do błędnych wniosków. Na przykład, jeżeli przyjęcie wartości oparte byłoby na metodzie FIFO (First In, First Out), gdzie najstarsze zapasy są wydawane w pierwszej kolejności, mogłoby to dać inne wyniki. Wartość 2 500 zł mogłaby sugerować wycenę na podstawie jedynie wydania 500 sztuk z najstarszej partii, co jest błędne w kontekście zastosowania LIFO. Z kolei wartość 2 400 zł opierałaby się na założeniu, że całość wydania dotyczy tylko najnowszej partii, co jest również niezgodne z metodą LIFO. Istotne jest, aby przy wycenie rozchodu pamiętać, że metoda LIFO nie tylko wpływa na wartość zapasów, ale także na wynik finansowy przedsiębiorstwa poprzez obciążenie podatkowe. Zrozumienie mechaniki LIFO jest kluczowe dla efektywnego zarządzania zapasami oraz podejmowania decyzji finansowych w przedsiębiorstwie. W praktyce zastosowanie niewłaściwej metody wyceny może prowadzić do znacznych różnic w wynikach finansowych i poziomie podatków, co pokazuje, jak ważne jest właściwe stosowanie tego typu metod w codziennej działalności gospodarczej.

Pytanie 3

Co to jest polecenie zapłaty?

A. bezwarunkowe zobowiązanie do przelania wyznaczonej kwoty pieniężnej określonej osobie lub okazicielowi w ustalonym terminie przez osoby, które je podpisały

B. zlecenie bankowi przez dłużnika przelania środków finansowych z jego rachunku bieżącego na rachunek bieżący wierzyciela

C. udzielenie bankowi instrukcji przez wierzyciela obciążenia wskazaną sumą rachunku bankowego dłużnika i uznania tej kwoty na rachunku wierzyciela

D. wydanie bankowi przez wystawcę czeku instrukcji przelewu określonej kwoty z jego konta na konto wierzyciela

Wszystkie niepoprawne odpowiedzi opierają się na błędnych założeniach dotyczących mechanizmu funkcjonowania polecenia zapłaty. Przykładowo, pierwsza z nich definiuje polecenie zapłaty jako bezwarunkowe zobowiązanie, co jest mylące. Polecenie zapłaty nie jest bowiem jedynie zobowiązaniem, lecz konkretną dyspozycją do przelewu środków, która wymaga zgody wierzyciela na obciążenie konta dłużnika. Odpowiedzi te mylą również rolę banku jako pośrednika w transakcji. Na przykład, zlecenie bankowi przelewu środków z rachunku dłużnika na rachunek wierzyciela nie jest zgodne z definicją polecenia zapłaty, ponieważ to wierzyciel zleca bankowi obciążenie rachunku dłużnika, a nie dłużnik. Ponadto, wydanie bankowi dyspozycji przez wystawcę czeku wcale nie dotyczy polecenia zapłaty, co wskazuje na fundamentalne nieporozumienie dotyczące różnych instrumentów płatniczych. Często mylone są również zasady dotyczące przelewów, co prowadzi do nieporozumień w obszarze finansów. Kluczowym błędem myślowym jest nieodróżnianie różnych typów zleceń płatniczych, co może skutkować niewłaściwym zastosowaniem w praktyce.

Pytanie 4

Zgodnie z przepisami o rachunkowości roczne sprawozdanie finansowe jest podpisywane, a także podawana jest data podpisu,

A. kierownik jednostki oraz osoba, której powierzono zadanie prowadzenia ksiąg rachunkowych

B. kierownik jednostki i radca prawny

C. osoba, której powierzono prowadzenie ksiąg rachunkowych oraz biegły rewident

D. audytor i radca prawny

Roczne sprawozdanie finansowe, zgodnie z przepisami, musi być podpisane zarówno przez szefa jednostki, jak i osobę, która zajmuje się księgowością. To ważne, bo dzięki takim podpisom wiadomo, że wszystkie informacje w dokumentach są rzetelne i prawidłowe. Szef, jako osoba zarządzająca, ponosi odpowiedzialność za całą działalność, w tym za to, żeby księgi rachunkowe były prowadzone jak należy. Z kolei główny księgowy, który najczęściej zajmuje się księgowością, też musi potwierdzić, że dane w sprawozdaniu są zgodne z rzeczywistością. W praktyce, audytor, sprawdzając dokumenty, zawsze zwraca uwagę na te podpisy, bo to dodatkowe zabezpieczenie, że wszystko jest transparentne i wiarygodne. Te podpisy pokazują, że sprawozdanie było dokładnie sprawdzone i że jednostka przestrzegała zasad zawartych w ustawie o rachunkowości oraz standardów rachunkowości.

Pytanie 5

Środki trwałe w trakcie budowy zaliczane są do

A. inwestycji krótkoterminowych

B. aktywach trwałych rzeczowych

C. inwestycji długoterminowych

D. aktywach obrotowych rzeczowych

Środki trwałe w budowie są klasyfikowane jako rzeczowe aktywa trwałe, ponieważ odnoszą się do długoterminowych inwestycji w majątek, który jest wykorzystywany w działalności operacyjnej przedsiębiorstwa. Rzeczowe aktywa trwałe to składniki majątku, które są używane do produkcji towarów i usług oraz mają przewidywaną żywotność dłuższą niż rok. Przykładem mogą być budynki, maszyny czy urządzenia, które są w trakcie budowy lub modernizacji. Środki trwałe w budowie traktowane są jako aktywa, które w przyszłości będą generować przychody. W myśl Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) oraz Polskich Standardów Rachunkowości, aktywa te powinny być ujmowane w bilansie jako wartości niematerialne i prawne do momentu ich zakończenia, po czym są przenoszone do kategorii aktywów trwałych, co wpływa na ocenę sytuacji finansowej przedsiębiorstwa oraz jego zdolności do generowania przyszłych przychodów.

Pytanie 6

Zgodnie z ustawą o rachunkowości, przedsiębiorca ma możliwość przechowywania danych na informatycznych nośnikach

A. umowy dotyczące zmiany formy prawnej jednostki

B. dokumenty związane z przeniesieniem praw majątkowych do nieruchomości

C. zatwierdzone roczne sprawozdania finansowe

D. dokumenty dotyczące powierzenia odpowiedzialności za składniki aktywów

Przechowywanie dokumentów w formie elektronicznej jest szczególnie istotne dla przedsiębiorstw, jednakże nie wszystkie wymienione w pytaniu dokumenty kwalifikują się do archiwizacji w tej formie. Umowy w sprawie zmiany formy prawnej jednostki nie są objęte ustawowymi obowiązkami przechowywania w formie elektronicznej, ponieważ te dokumenty mają charakter bardziej administracyjny i często wymagają fizycznej weryfikacji. Z kolei dokumenty dotyczące powierzenia odpowiedzialności za składniki aktywów oraz dokumenty dotyczące przeniesienia praw majątkowych do nieruchomości zyskują na znaczeniu w kontekście przechowywania, ale również i te nie zawsze mogą być archiwizowane w formie elektronicznej, zwłaszcza gdy wymagają formy notarialnej lub urzędowego potwierdzenia. Wiele firm myli pojęcia związane z archiwizowaniem dokumentów, co prowadzi do przekonania, że wszystkie dokumenty mogą być przechowywane w sposób elektroniczny, co jest błędne. W rzeczywistości, aby archiwizacja była zgodna z wymogami prawa, dokumenty muszą spełniać określone normy i często wymagać dodatkowych zabezpieczeń, co w przypadku wymienionych dokumentów może nie być zapewnione. Przykładem powyższych błędów jest przekonanie, że każdy dokument, który ma znaczenie dla działalności gospodarczej można przechowywać w formie elektronicznej, co w praktyce prowadzi do problemów prawnych oraz trudności w udowodnieniu ważnych aspektów działalności. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, które dokumenty wymagają szczególnego traktowania i jakie są regulacje związane z ich przechowywaniem.

Pytanie 7

Aby potwierdzić dokonanie wpłaty przez pracownika zaliczki na zakup materiałów biurowych, konieczne jest sporządzenie dokumentu księgowego

A. LP - lista płac

B. KW - kasa wypłaci

C. WB - wyciąg bankowy

D. KP - kasa przyjmie

Odpowiedź KP - kasa przyjmie, jest prawidłowa, ponieważ dokument ten służy do rejestracji wpływu gotówki do kasy, w tym przypadku z tytułu niewydatkowanej zaliczki na materiały biurowe. W praktyce, dokument KP powinien zawierać szczegółowe informacje dotyczące źródła wpływu, kwoty oraz daty transakcji. Przykładowo, gdy pracownik zwraca niewykorzystane środki, należy sporządzić dowód KP, aby formalnie udokumentować tę transakcję. Warto również pamiętać, że w księgowości każde przyjęcie gotówki do kasy musi być potwierdzone odpowiednim dokumentem, co jest zgodne z ogólnymi zasadami rachunkowości oraz standardami audytorskimi. Sporządzając KP, firmy stosują również dobre praktyki, aby zapewnić przejrzystość i dokładność w dokumentacji finansowej. Dodatkowo, odpowiednie archiwizowanie dokumentów KP jest kluczowe dla późniejszych audytów i kontroli skarbowych, co podkreśla znaczenie prawidłowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Pytanie 8

Zasada rachunkowości, która zakłada, że jednostka gospodarcza będzie kontynuować swoją działalność w przewidywalnej przyszłości oraz w niezmienionym, istotnym zakresie, to zasada

A. kontynuacji działania

B. memoriałowa

C. istotności

D. prawdziwego i rzetelnego obrazu

Zasada kontynuacji działania jest kluczowym założeniem w rachunkowości, które postuluje, że jednostka gospodarcza ma zamiar kontynuować swoją działalność w przewidywalnej przyszłości. Oznacza to, że w momencie sporządzania sprawozdań finansowych nie zakłada się, że jednostka zostanie likwidowana ani że jej działalność ulegnie znaczącej zmianie. Przykładem zastosowania tej zasady może być ocena aktywów i pasywów. Wartości aktywów są często wyceniane na podstawie ich potencjalnych korzyści ekonomicznych, które będą generowane w przyszłości. Jeśli zasada kontynuacji działania nie byłaby spełniona, jednostka mogłaby być zobowiązana do zredukowania wartości aktywów, co mogłoby prowadzić do znacznych strat finansowych. Normy rachunkowości, takie jak Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), podkreślają znaczenie tego założenia, zwłaszcza w kontekście transparentności i rzetelności sprawozdań finansowych. Wiedza o tej zasadzie jest niezbędna dla analityków, księgowych oraz menedżerów, ponieważ wpływa na decyzje inwestycyjne oraz ocenę kondycji finansowej jednostki."

Pytanie 9

Spłata zobowiązania bankowego z funduszy zgromadzonych na koncie bankowym jest transakcją finansową?

A. operacją aktywną

B. operacją aktywno-pasywną zwiększającą

C. operacją aktywno-pasywną zmniejszającą

D. operacją pasywną

Spłata kredytu bankowego ze środków na rachunku bankowym jest operacją gospodarczą, która ma charakter aktywno-pasywny zmniejszający. W tej operacji następuje zmniejszenie zarówno aktywów, jak i pasywów. Środki na rachunku bankowym, które są wykorzystywane do spłaty kredytu, oznaczają redukcję aktywów. Z drugiej strony, spłata kredytu prowadzi do zmniejszenia zobowiązań finansowych, co przekłada się na redukcję pasywów. Przykład takiej operacji można zobaczyć w codziennych finansach, gdzie osoba spłacająca ratę kredytu hipotecznego przy użyciu zgromadzonych oszczędności na koncie bankowym zmniejsza zarówno swoje aktywa (stan konta), jak i pasywa (kwotę kredytu do spłaty). Zrozumienie tego mechanizmu jest kluczowe dla efektywnego zarządzania finansami osobistymi oraz przedsiębiorstwami, co jest zgodne z zasadami rachunkowości i standardami sprawozdawczości finansowej.

Pytanie 10

W Hurtowni "Meblomag" sp. z o.o. wybrane konta księgowe na dzień 31.12.2012 r. wykazują następujące salda. Wynik finansowy brutto na dzień 31.12.2012 r. ustalony metodą statystyczną wynosi

– Przychody za sprzedaży towarów	120 000 zł
– Wartość sprzedanych towarów w cenie zakupu	50 000 zł
– Koszty handlowe	30 000 zł
– Pozostałe przychody operacyjne	5 300 zł
– Pozostałe koszty operacyjne	4 100 zł
– Straty nadzwyczajne	400 zł
– Przychody finansowe	1 200 zł

A. 42 000 zł

B. 97 900 zł

C. 142 000 zł

D. 69 600 zł

Aby prawidłowo obliczyć wynik finansowy brutto, kluczowe jest zrozumienie, że jest to różnica pomiędzy przychodami a kosztami związanymi z działalnością przedsiębiorstwa. W przypadku Hurtowni "Meblomag" sp. z o.o., po dokładnym zsumowaniu przychodów oraz kosztów, uzyskany wynik wynosi 42 000 zł. To właśnie ta suma jest odzwierciedleniem efektywności finansowej firmy w analizowanym okresie. W praktyce, wynik finansowy brutto jest istotnym wskaźnikiem umożliwiającym analizę rentowności działalności handlowej. Stanowi on również podstawę do dalszego planowania finansowego oraz podejmowania strategicznych decyzji. Dobrą praktyką w obliczeniach finansowych jest regularne monitorowanie oraz aktualizacja danych księgowych, co pozwala na bieżąco oceniać kondycję finansową przedsiębiorstwa oraz na wczesne wykrywanie potencjalnych problemów. Prawidłowe podejście do analizy wyników finansowych, w tym zrozumienie metodologii obliczania wyniku finansowego, jest kluczowym elementem zarządzania finansami w każdym przedsiębiorstwie.

Pytanie 11

Saldo konta Umorzenie środków trwałych to

A. wartość dotychczasowego zużycia środków trwałych

B. aktualna wartość środków trwałych

C. wartość środków trwałych, które pozostały do umorzenia

D. wartość brutto środków trwałych

Saldo konta Umorzenie środków trwałych rzeczywiście odnosi się do wartości dotychczasowego zużycia środków trwałych. Umorzenie to proces, który pozwala na stopniowe odzwierciedlanie w księgach rachunkowych spadku wartości aktywów trwałych na przestrzeni ich użytkowania. W praktyce, umorzenie środka trwałego polega na systematycznym odpisywaniu jego wartości w czasie, co w efekcie wpływa na obniżenie wartości księgowej tego aktywa. Przykładowo, jeśli przedsiębiorstwo nabywa maszynę do produkcji za kwotę 100 000 zł, a jej przewidywany okres użytkowania wynosi 10 lat, to co roku będzie odpisywać 10 000 zł jako koszt umorzenia. Dzięki temu na koniec okresu użytkowania maszyna będzie miała zerową wartość w księgach rachunkowych, co jest zgodne z zasadą współmierności kosztów i przychodów. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania finansami przedsiębiorstwa oraz dla przeprowadzania analiz ekonomicznych dotyczących aktywów trwałych.

Pytanie 12

Firma "Maxim" nabyła 100 jednostek akcji przeznaczonych do handlu. Cena nominalna akcji wyniosła 50 zł, a cena emisyjna to 60 zł. Prowizja maklerska wyniosła 150 zł. Akcje zostały zaksięgowane na koncie "Krótkoterminowe aktywa finansowe" w wysokości

A. 5 150 zł

B. 5 000 zł

C. 6 150 zł

D. 6 000 zł

Odpowiedź 6 150 zł jest poprawna, ponieważ przy jej obliczaniu uwzględniono wszystkie istotne składniki wpływające na wartość zakupu akcji. Spółka 'Maxim' nabyła 100 sztuk akcji po cenie emisyjnej 60 zł za sztukę, co daje łącznie 6 000 zł (100 akcji * 60 zł). Należy dodać do tego prowizję maklerską w wysokości 150 zł, co łącznie daje 6 150 zł. Warto zauważyć, że w księgowości akcji przeznaczonych do obrotu, wszystkie koszty związane z zakupem, w tym prowizje, są wliczane do wartości aktywów. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) oraz Krajowymi Standardami Rachunkowości, na konto 'Krótkoterminowe aktywa finansowe' powinny być księgowane wszystkie wydatki związane z nabyciem aktywów finansowych, a nie tylko ich wartość nominalna. Dlatego prawidłowe ujęcie wartości akcji w księgach rachunkowych jest kluczowe dla rzetelnego przedstawienia sytuacji finansowej firmy.

Pytanie 13

Piekarnia EKO produkuje chleby i bułki z mąki żytniej. Koszty materiałów oraz robocizny są dzielone proporcjonalnie do masy wytwarzanych wyrobów. Jaką metodę kalkulacji stosuje ta piekarnia do ustalenia jednostkowych kosztów produkcji chlebów i bułek?

A. Kalkulację doliczeniową asortymentową

B. Kalkulację podziałową prostą

C. Kalkulację doliczeniową zleceniową

D. Kalkulację podziałową ze współczynnikami

W piekarni EKO korzystają z kalkulacji podziałowej ze współczynnikami, bo to naprawdę pomaga przypisać koszty do konkretnych produktów, uwzględniając ich wagę. Kiedy mamy różne wyroby o różnych masach, ta metoda jest super, bo dzieli koszty sprawiedliwie. Dzięki temu piekarnia ma lepszy wgląd w koszty wytwarzania chlebów i bułek, co pomaga w ogarnięciu finansów i zoptymalizowaniu produkcji. Na przykład, jeśli piekarnia robi 10 kg chleba i 5 kg bułek, a całkowity koszt to 150 zł, to chleb zajmuje 2/3 całkowitych kosztów, a bułki 1/3. To właśnie dzięki kalkulacji podziałowej łatwiej przewidzieć przyszłe koszty i ustalać ceny sprzedaży, co w branży piekarskiej jest naprawdę istotne.

Pytanie 14

Na wytworzenie 180 szt. wyrobów gotowych oraz 40 szt. wytworzonych w 50%, poniesiono następujące koszty. Jednostkowy koszt wytworzenia produktu niezakończonego wynosi

Lp.	Pozycja kosztów	Wartość kosztów
1	Materiały bezpośrednie	40 000,00 zł
2	Płace bezpośrednie	30 000,00 zł
3	Koszty wydziałowe	10 000,00 zł
4	Koszty ogólnego zarządu	7 400,00 zł

A. 200,00 zł.

B. 175,00 zł.

C. 400,00 zł.

D. 437,00 zł.

Dużo osób ma problem z rozumieniem kosztów wytworzenia produktów, które jeszcze nie są zakończone, co często prowadzi do złych odpowiedzi. Jeden z typowych błędów to zbytnie uproszczenie całego procesu obliczania kosztów, przez co można pominąć istotne rzeczy, jak koszty pośrednie, które jednak powinny być brane pod uwagę. Na przykład, wybor 400 zł mógł być wynikiem założenia, że koszty wytworzenia to tylko suma kosztów bezpośrednich, a nie uwzględniono dodatkowych kosztów, które są ważne do prawidłowej wyceny. Takie odpowiedzi jak 175 zł czy 437 zł mogą płynąć z błędnego przeliczenia lub mylnych założeń co do liczby wytworzonych produktów. Ważne jest, żeby pamiętać, że jednostkowy koszt wytworzenia trzeba liczyć w kontekście całego procesu produkcji, bo to może mieć wpływ na decyzje w firmie. Dlatego ważne jest, żeby nie tylko znać wzór do liczenia, ale też zrozumieć, jak to działa w praktyce, co pozwala lepiej zarządzać kosztami w biznesie.

Pytanie 15

Dokument księgowy Rw tworzy się w celu potwierdzenia

A. wydania sprzedanych odbiorcy towarów

B. przekazania materiałów do produkcji

C. wydania na zewnątrz sprzedanych zapasów

D. rozchodu sprzedanych wyrobów gotowych

Dowód księgowy Rw, znany jako dokument rozchodu wewnętrznego, służy do udokumentowania wydania materiałów do produkcji. W praktyce oznacza to, że przedsiębiorstwa muszą szczegółowo rejestrować każdy ruch materiałów, aby zapewnić ciągłość produkcji oraz dokładność w księgowości. Dokument ten jest kluczowy, ponieważ pozwala na ścisłe monitorowanie stanu zapasów oraz ich wykorzystania w procesie produkcyjnym. Przykładowo, jeśli firma wytwarza meble, każdy materiał, jak drewno czy tapicerka, musi być udokumentowany poprzez dowód Rw, co pozwala na bieżąco śledzenie kosztów produkcji oraz zachowanie transparentności w raportowaniu finansowym. W kontekście dobrych praktyk, zgodnych z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, dokumentacja rozchodów materiałowych jest niezbędna do zminimalizowania ryzyka błędów oraz nadużyć finansowych, co jest kluczowe w długoterminowym zarządzaniu przedsiębiorstwem.

Pytanie 16

Przesunięcie wartości produktów na zakończenie okresu rozliczeniowego odbywa się poprzez obciążenie konta Rozliczenie kosztów na stronie

A. Wn konta Wynik finansowy

B. Ma konta Wynik finansowy

C. Wn konta Koszt sprzedanych wyrobów gotowych

D. Ma konta Koszt sprzedanych wyrobów gotowych

Wszystkie pozostałe odpowiedzi prowadzą do nieprawidłowej interpretacji mechanizmu księgowego dotyczącego zwiększenia stanu produktów. Kiedy mówimy o przeksięgowaniu kosztów na koniec okresu obrachunkowego, kluczowe jest zrozumienie, że mamy do czynienia z przesunięciem kosztów, które powinny być uznane za aktywa, a nie odzwierciedlane jako koszty sprzedanych wyrobów gotowych. Odpowiedzi sugerujące, że należy księgować w stronę Wn konta Koszt sprzedanych wyrobów gotowych, są błędne, ponieważ wiją się one w kierunku rozpoznania wydatków w momencie, kiedy te wciąż pozostają w magazynie. Tego rodzaju podejście narusza zasadę współmierności kosztów do przychodów, co jest fundamentalnym założeniem rachunkowości finansowej. Przeksięgowanie do Wn konta Wynik finansowy również jest mylące, gdyż wynik finansowy powinien odzwierciedlać osiągnięte przychody i koszty w danym okresie, a nie zawierać w sobie zablokowanych kosztów. Tym samym, księgowanie w stronie Ma konta Wynik finansowy zapewnia poprawne oddanie sytuacji finansowej przedsiębiorstwa, ponieważ blokuje koszty, które jeszcze nie przyczyniły się do generowania przychodów. W kontekście dobrych praktyk rachunkowości, kluczowe jest zrozumienie, że wszystkie aktywa i pasywa muszą być odpowiednio sklasyfikowane, a zwiększenie stanu produktów na koniec okresu należy traktować jako element zarządzania majątkiem przedsiębiorstwa, co dodatkowo podkreśla rolę odpowiednich procedur księgowych w zarządzaniu finansami.

Pytanie 17

Dokumenty księgowe używane do ewidencji środków trwałych to:

A. PK - polecenie księgowania, Mm - przesunięcie międzymagazynowe

B. Pz - przyjęcie zewnętrzne, OT - przyjęcie środka trwałego

C. Wz - wydanie na zewnątrz, PT - nieodpłatne przejęcie przekazanie środka trwałego

D. MT - zmiana miejsca użytkowania środka trwałego, LT - likwidacja środka trwałego

Odpowiedź wskazująca na MT i LT jako dowody księgowe do ewidencji środków trwałych jest prawidłowa, ponieważ zarówno zmiana miejsca użytkowania, jak i likwidacja środka trwałego, są kluczowymi zdarzeniami, które należy zarejestrować w systemie księgowym. W praktyce, MT - zmiana miejsca użytkowania środka trwałego, dokumentuje sytuację, w której środek trwały zmienia lokalizację w obrębie przedsiębiorstwa, co może wiązać się z różnymi aspektami, takimi jak zmiana odpowiedzialności, zmiana miejsca amortyzacji czy zmiana wartości użytkowej. LT - likwidacja środka trwałego, z kolei, jest niezbędna w przypadku, gdy środek trwały przestaje być użyteczny dla przedsiębiorstwa. W obu przypadkach, prawidłowe ewidencjonowanie jest kluczowe dla zachowania zgodności z przepisami prawa oraz dla celów zarządzania majątkiem. Standardy rachunkowości wymagają rzetelności i dokładności w dokumentowaniu takich operacji, co ma bezpośredni wpływ na sprawozdawczość finansową przedsiębiorstwa. Dobre praktyki księgowe zalecają regularne przeglądanie i aktualizowanie ewidencji środków trwałych z uwagi na ich znaczenie dla analizy finansowej i podejmowania decyzji strategicznych.

Pytanie 18

W firmie produkcyjnej przeprowadzono inwentaryzację stanów magazynowych. Zidentyfikowano niedobór surowców G - 200 kg w cenie 2,00 zł/kg. Wartość stwierdzonej różnicy inwentaryzacyjnej należy zaksięgować w sposób następujący?

A. Wn Materiały, Ma Rozliczenie niedoborów i szkód

B. Wn Wyroby gotowe, Ma Rozliczenie niedoborów i szkód

C. Wn Rozliczenie nadwyżek i szkód, Ma Materiały

D. Wn Rozliczenie niedoborów i szkód, Ma Rozliczenie nadwyżek

Poprawna odpowiedź to "Wn Rozliczenie nadwyżek i szkód, Ma Materiały". Ta transakcja księgowa jest zgodna z zasadami rachunkowości, które nakazują, aby niedobory materiałów były ewidencjonowane w odpowiednich kontach. W przypadku ujawnienia niedoboru, jak w opisanym przypadku (200 kg materiałów G o wartości 2,00 zł/kg), należy zaktualizować stan konta materiałów. Wartość niedoboru wynosi 400 zł, co należy zaksięgować poprzez zwiększenie konta Rozliczenie nadwyżek i szkód (Wn), a jednocześnie zmniejszenie wartości konta Materiały (Ma). Taki zapis umożliwia prawidłowe odzwierciedlenie rzeczywistego stanu zapasów w bilansie. Dobrą praktyką jest również regularne przeprowadzanie inwentaryzacji, co pozwala na wczesne wykrywanie nieprawidłowości oraz skuteczne zarządzanie zapasami. Przykładowo, jeśli regularnie kontrolujemy nasze stany magazynowe, możemy uniknąć strat związanych z niedoborami lub nadwyżkami, co przekłada się na lepsze wyniki finansowe przedsiębiorstwa.

Pytanie 19

Przedstawiony zapis księgowy ujmuje koszty zużycia materiałów w układzie

Dt	Materiały			Ct

	5 200,-	(1

Dt	Zużycie materiałów			Ct

1)	5 200,-

A. kalkulacyjnym.

B. funkcjonalnym.

C. mieszanym.

D. rodzajowym.

Poprawna odpowiedź to "rodzajowym". Zapis księgowy przedstawia koszty zużycia materiałów, gdzie po stronie Debetu (Dt) klasyfikowane jest konto "Materiały", a po stronie Kredytu (Ct) konto "Zużycie materiałów". Ujmowanie kosztów w układzie rodzajowym polega na grupowaniu wydatków według ich rodzajów, co pozwala na łatwiejsze monitorowanie i kontrolowanie kosztów. W praktyce przedsiębiorstwa, stosując układ rodzajowy, mogą lepiej analizować wydatki na poszczególne kategorie materiałów, co jest szczególnie ważne w branżach, gdzie użycie materiałów jest kluczowe dla efektywności produkcji. Takie podejście jest zgodne z zasadami rachunkowości, które zalecają przejrzystość i jednoznaczność w klasyfikacji kosztów, co z kolei wspiera podejmowanie świadomych decyzji biznesowych. Dzięki analizie danych, przedsiębiorstwa mogą optymalizować procesy zakupowe i identyfikować obszary do potencjalnych oszczędności. Warto również zauważyć, że układ rodzajowy jest często stosowany w połączeniu z innymi metodami analizy kosztów, co pozwala na pełniejszy obraz sytuacji finansowej firmy.

Pytanie 20

Operację gospodarczą "PK - przeksięgowanie rzeczywistego kosztu wytworzenia wyrobu gotowego" należy zarejestrować na kontach?

A. Wn Rozliczenie kosztów działalności, Ma Wyroby gotowe

B. Wn Rozliczenie kosztów działalności, Ma Koszty działalności podstawowej

C. Wn Wyroby gotowe, Ma Rozliczenie kosztów działalności

D. Wn Koszty działalności podstawowej, Ma Rozliczenie kosztów działalności

Poprawna odpowiedź to 'Wn Rozliczenie kosztów działalności, Ma Koszty działalności podstawowej'. W tej operacji gospodarczej dokonujemy przeksięgowania rzeczywistego kosztu wytworzenia wyrobu gotowego na konto rozliczeń kosztów działalności. Koncept ten jest kluczowy w rachunkowości, ponieważ pozwala na właściwe ewidencjonowanie kosztów produkcji. W sytuacji, gdy wyrob gotowy jest sprzedawany, koszty jego wytworzenia powinny być przeniesione z konta kosztów działalności podstawowej na rozliczenie, co umożliwia precyzyjne śledzenie wydatków i dochodów. Przykładem zastosowania tej zasady może być sytuacja, gdy firma produkcyjna wytwarza partię wyrobów, a następnie przeksięgowuje zrealizowane koszty na odpowiednie konto, co wpływa na dokładne sporządzanie raportów finansowych oraz bilansów. Tego typu operacje są zgodne z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, które zalecają jasne i dokładne ewidencjonowanie kosztów w celu zapewnienia przejrzystości finansowej.

Pytanie 21

Błąd w imieniu nabywcy towaru, który wystąpił na fakturze wystawionej przez aktywnego podatnika VAT, powinien być skorygowany notą

A. księgową wystawioną przez sprzedawcę towaru

B. memoriałową wystawioną przez nabywcę towaru

C. korygującą wystawioną przez nabywcę towaru

D. uznaniową wystawioną przez sprzedawcę towaru

Wybór opcji dotyczącej noty memoriałowej, księgowej lub uznaniowej wskazuje na niepełne zrozumienie przepisów dotyczących korekt faktur. Nota memoriałowa jest dokumentem używanym do rejestracji zdarzeń gospodarczych, które nie wpływają bezpośrednio na rozliczenia VAT. Nie służy ona do korygowania błędów na fakturach, lecz do ewidencjonowania różnego rodzaju operacji, co czyni ją nieodpowiednią w tym kontekście. Z kolei nota księgowa jest bardziej ogólnym dokumentem, który dotyczy ewidencji w księgach rachunkowych, a nie specyficznie korygowania błędów popełnionych na fakturach. Wystawienie noty uznaniowej przez sprzedawcę również nie jest adekwatne, ponieważ to nabywca jest odpowiedzialny za zapewnienie poprawności danych na fakturze. W sytuacji, gdy błąd dotyczy danych nabywcy, odpowiedzialność za wystawienie dokumentu korygującego spoczywa na nabywcy, co jest zgodne z praktyką w obszarze VAT. Niewłaściwe podejście może prowadzić do nieprawidłowego rozliczenia podatku oraz problemów z organami skarbowymi. Warto zawsze stosować się do regulacji prawa oraz dobrych praktyk rachunkowych, aby unikać błędów w dokumentacji i zapewniać transparentność w ewidencji finansowej.

Pytanie 22

Zdarzenie gospodarcze Wz – przekazano klientowi sprzedane towary z magazynu powinno być zarejestrowane na kontach

A. Dt Rozrachunki z klientami, Ct Przychody ze sprzedaży towarów

B. Dt Przychody ze sprzedaży towarów, Ct Rozrachunki z klientami

C. Dt Koszt wytworzenia sprzedanych towarów, Ct Towary

D. Dt Wartość sprzedanych towarów w cenach zakupu, Ct Towary

Wydanie towarów odbiorcy to operacja, która wpływa na zasięg księgowy przedsiębiorstwa. Poprawne zaksięgowanie tej transakcji polega na odzwierciedleniu rzeczywistego kosztu sprzedanych towarów, co jest ujęte w odpowiedzi trzeciej: Dt Wartość sprzedanych towarów w cenach zakupu, Ct Towary. W praktyce oznacza to, że zmniejszamy stan towarów w magazynie, który znajduje się w aktywach, a równocześnie zwiększamy koszty, co wpływa na wynik finansowy. Rozumienie tych operacji jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania finansami firmy i sporządzania raportów finansowych zgodnie z obowiązującymi standardami rachunkowości, takimi jak MSSF czy KSR, które nakładają obowiązek rzetelnego przedstawiania kosztów i przychodów. Warto zauważyć, że ten sposób księgowania wspiera również procesy analizy kosztów, co pozwala na lepsze zarządzanie zapasami i podejmowanie świadomych decyzji biznesowych.

Pytanie 23

Nadwyżki inwentaryzacyjne, dla których nie ustalono przyczyn, klasyfikowane są jako

A. pozostałych przychodów operacyjnych

B. przychodów nadzwyczajnych

C. przychodów finansowych

D. zysków nadzwyczajnych

Nadwyżki inwentaryzacyjne, których przyczyny nie zostały ustalone, są klasyfikowane jako pozostałe przychody operacyjne, co jest zgodne z zasadami rachunkowości. Ta kategoria przychodów obejmuje przychody, które nie są związane bezpośrednio z podstawową działalnością przedsiębiorstwa, lecz są efektem zdarzeń, które zaistniały w toku operacji. Przykładem może być sytuacja, gdy przedsiębiorstwo odkryje, że posiada dodatkowe zapasy towarów, które nie zostały wcześniej wykazane w inwentaryzacji. Tego rodzaju nadwyżki mogą wynikać z błędów ludzkich czy nieprawidłowości w procesach magazynowych. Ujęcie ich jako pozostałych przychodów operacyjnych pozwala na zgodne z zasadami rachunkowości przedstawienie sytuacji finansowej firmy, jednocześnie utrzymując przejrzystość w raportowaniu. Dobrą praktyką w tej sytuacji jest prowadzenie dokładnej dokumentacji oraz regularne inwentaryzacje, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia takich nadwyżek w przyszłości.

Pytanie 24

Funduszem, który samodzielnie finansuje działalność spółdzielni, jest fundusz

A. założycielski

B. zasobowy

C. przedsiębiorstwa

D. udziałowy

Odpowiedzi takie jak fundusz założycielski, udziałowy czy przedsiębiorstwem to nie to, co powinno się kojarzyć z funduszem samofinansowania w spółdzielniach. Fundusz założycielski ma na celu pokrycie wydatków przy zakładaniu spółdzielni, jak rejestracja czy inne organizacyjne koszty. To istotna sprawa, ale nie do końca wspiera długoterminowy rozwój. Fundusz udziałowy to wkłady członków, ale jego głównym celem jest pokrywanie bieżących potrzeb, a nie długoterminowe samofinansowanie. Fundusz przedsiębiorstwa z kolei dotyczy szerszego zakresu i nie jest typowy dla spółdzielni. Obejmuje różne formy kapitału, które niekoniecznie są związane z ideą samofinansowania. Warto to zrozumieć, bo złe podejście do tych funduszy może prowadzić do chaotycznego zarządzania finansami i ograniczenia szans na inwestycje. Ważne, aby spółdzielnie jasno określały swoje fundusze i cele, co zdecydowanie pomaga w lepszym planowaniu finansowym i rozwoju zgodnie z normami branżowymi.

Pytanie 25

Jakie narzędzie płatnicze pozwala na wykorzystanie limitu zadłużenia udzielonego przez bank w ramach kredytu na rachunku bieżącym?

A. polecenie zapłaty

B. karta płatnicza

C. polecenie przelewu

D. akredytywa

Zarówno polecenie przelewu, jak i polecenie zapłaty, mimo że są to ważne instrumenty płatnicze, nie umożliwiają korzystania z limitu zadłużenia. Polecenie przelewu to instrukcja dla banku, aby przelał określoną kwotę z jednego konta na drugie. Użytkownik musi mieć odpowiednie środki na swoim koncie, aby móc wydać tę kwotę. W przypadku polecenia zapłaty jest to z kolei zgoda na automatyczne obciążanie konta przez innego dostawcę usług. Oba te instrumenty wymagają posiadania środków na koncie i nie są związane z przyznanym limitem kredytowym, co może prowadzić do błędnych wniosków dotyczących ich funkcjonalności. Z kolei akredytywa jest bardziej złożonym instrumentem finansowym, który zapewnia zabezpieczenie transakcji w handlu międzynarodowym, jednak również nie jest bezpośrednio powiązana z korzystaniem z limitu kredytowego w rachunku bieżącym. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie różnych form płatności z możliwością korzystania z zadłużenia, co wynika z braku zrozumienia, jak działają te instrumenty w kontekście zarządzania finansami.

Pytanie 26

Rachunek zysków i strat jest tworzony w wariancie porównawczym. Aby ustalić zmiany w stanie produktów, przenosi się obroty konta "Koszt własny sprzedanych wyrobów i usług" na

A. konto "Wynik finansowy"

B. rachunek zysków i strat w sekcji przychodów

C. konto "Koszty działalności podstawowej"

D. konto "Rozliczenie kosztów"

Wybrane odpowiedzi, które nie wskazują konta 'Rozliczenie kosztów', są niepoprawne, ponieważ nie odzwierciedlają właściwego przepływu i klasyfikacji kosztów w ramach rachunku zysków i strat sporządzanego w wariancie porównawczym. Konto 'Koszty działalności podstawowej' nie jest miejscem, gdzie przenosi się obroty konta 'Koszt własny sprzedanych wyrobów i usług', ponieważ nie gromadzi ono wszystkich kosztów, a jedynie te, które są bezpośrednio związane z działalnością operacyjną. Z kolei umieszczenie tych obrotów po stronie przychodów rachunku zysków i strat jest błędne, ponieważ przychody i koszty muszą być oddzielnie klasyfikowane w celu odpowiedniego obliczenia wyniku finansowego. W przypadku wskazania konta 'Wynik finansowy', nie jest to właściwe miejsce do przenoszenia kosztów, gdyż jest to konto końcowe, które podsumowuje wyniki działalności przedsiębiorstwa. Właściwe przenoszenie kosztów jest kluczowe dla zapewnienia przejrzystości i dokładności raportowania finansowego, co ma podstawowe znaczenie w kontekście podejmowania decyzji zarządczych oraz analizy efektywności operacyjnej firmy.

Pytanie 27

Nabywca, będący czynnym podatnikiem VAT, otrzymał fakturę zakupu zawierającą błąd literowy w nazwie jego firmy. Jak należy postąpić w tej sytuacji?

A. nową fakturą, którą wystawia sprzedawca

B. notą korygującą, którą wystawia nabywca

C. notą księgową, którą wystawia nabywca

D. duplikatem faktury, który wystawia sprzedawca

Wystawienie noty księgowej przez nabywcę na poprawienie błędu w nazwie firmy na fakturze nie jest właściwym rozwiązaniem. Noty księgowe służą do księgowania różnorodnych zdarzeń gospodarczych, ale nie są dokumentem, który skorygowałby błędy w fakturze w kontekście VAT. Stosowanie not księgowych w takich sytuacjach może prowadzić do niejasności i trudności w późniejszym rozliczeniu podatków. Również wystawienie nowej faktury przez sprzedawcę w przypadku, gdy jedynie wystąpił błąd literowy, jest niepraktyczne. Nowa faktura w takich okolicznościach wymagałaby anulowania pierwotnej faktury, co mogłoby wprowadzić dodatkowe zamieszanie w dokumentacji zarówno nabywcy, jak i sprzedawcy. Co więcej, wystawienie duplikatu faktury w takiej sytuacji nie odpowiada na problem błędnej nazwy firmy, ponieważ duplikat odnosi się do sytuacji, w której oryginalny dokument został zgubiony lub zniszczony, a nie do jego poprawy. Samo zrozumienie, że w przypadku błędu na fakturze należy skorzystać z noty korygującej, jest kluczowe dla każdego czynnego podatnika VAT i podkreśla znaczenie prawidłowego prowadzenia dokumentacji. Ignorowanie tego aspektu może prowadzić do problemów w kontroli skarbowej oraz potencjalnych kar finansowych.

Pytanie 28

Podwójny zapis nie odnosi się do kont

A. wynikowych

B. syntetycznych

C. pozabilansowych

D. bilansowych

Zastosowanie zasad podwójnego zapisu na kontach syntetycznych, wynikowych czy bilansowych opiera się na fundamentalnych zasadach rachunkowości, które wymagają, aby każda transakcja była ewidencjonowana poprzez zapis w dwóch miejscach – na koncie debetowym i kredytowym. Konta syntetyczne służą do zbierania danych z kont analitycznych i mają wpływ na bilans, co wymusza stosowanie podwójnego zapisu. Użycie tych kont jest kluczowe w tworzeniu sprawozdań finansowych, co stanowi podstawę dla podejmowania decyzji zarządczych. Konta wynikowe, które rejestrują przychody i koszty, także wymagają tej samej zasady, aby zapewnić, że wynik finansowy jest poprawnie obliczany. Z kolei konta bilansowe, dotyczące aktywów i pasywów, również podlegają podwójnemu zapisowi w celu zachowania równowagi w bilansie. Niepoprawne jest zatem myślenie, że na którymkolwiek z tych kont zasady podwójnego zapisu nie mogą być stosowane, co może prowadzić do niezgodności w raportowaniu finansowym i błędnych analiz biznesowych. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że podwójny zapis jest fundamentem wszystkich typów kont, które wpływają na bilans i wynik finansowy, podczas gdy konta pozabilansowe pełnią inną, bardziej informacyjną rolę, nie wymagającą bezpośredniego wpływu na te rozrachunki.

Pytanie 29

Regularne przeprowadzanie kontroli stanu technicznego oraz higieny systemów wentylacyjnych i klimatyzacyjnych w biurach zapobiegnie

A. zatruciom pokarmowym spowodowanym przez bakterie Shigella

B. powstawaniu przeciągów

C. usuwaniu z pomieszczenia zanieczyszczonego powietrza

D. rozwojowi chorobotwórczych bakterii Legionella

Przeprowadzanie okresowych kontroli stanu technicznego oraz czystości instalacji wentylacyjnych i klimatyzacyjnych jest kluczowym elementem zarządzania jakością powietrza w pomieszczeniach biurowych. Głównym celem tych kontroli jest zapobieganie rozwojowi chorobotwórczych bakterii, takich jak Legionella, które mogą rozwijać się w niedostatecznie utrzymywanych systemach wentylacyjnych. Legionella to bakterie, które mogą powodować poważne choroby, w tym legionellozę, która jest formą zapalenia płuc. Właściwa konserwacja systemów wentylacyjnych, w tym regularne czyszczenie i dezynfekcja, jest zgodna z wytycznymi norm, takich jak PN-EN 16798, które podkreślają znaczenie jakości powietrza wewnętrznego. Przykładowo, stosowanie filtrów o odpowiedniej klasie skuteczności oraz monitorowanie poziomów wilgotności w pomieszczeniach znacznie ogranicza ryzyko rozwoju bakterii. Implementacja dobrych praktyk w zakresie zarządzania jakością powietrza nie tylko wpływa na zdrowie pracowników, ale również na ich komfort oraz efektywność pracy.

Pytanie 30

Firma zajmująca się produkcją, która prowadzi ewidencję kosztów jedynie w układzie kalkulacyjnym, powinna zaksięgować zużycie materiałów bezpośrednio związanych z produkcją na konto

A. Wynagrodzenia

B. Koszty ogólnego zarządu

C. Koszty działalności podstawowej

D. Koszty wydziałowe

Wybór odpowiedzi związanych z kosztami wydziałowymi, wynagrodzeniami czy kosztami ogólnego zarządu wskazuje na pewne nieporozumienia w zakresie klasyfikacji kosztów w rachunkowości. Koszty wydziałowe dotyczą wydatków związanych z utrzymaniem wydziału produkcyjnego, takich jak opłaty za media, wynagrodzenia pracowników wydziału, które nie są bezpośrednio przypisane do produkcji danego wyrobu. Z kolei wynagrodzenia jako kategoria kosztów obejmują nie tylko płace pracowników produkcyjnych, ale także administracyjnych, co nie odnosi się bezpośrednio do kosztów materiałów. Koszty ogólnego zarządu to wydatki związane z administracją całego przedsiębiorstwa, niezwiązane bezpośrednio z produkcją, takie jak wynajem biur czy płace kadry zarządzającej. Kluczowym błędem w myśleniu jest mylenie bezpośrednich kosztów produkcji z kosztami pośrednimi, co może prowadzić do niewłaściwej analizy rentowności produktów. Właściwa identyfikacja kosztów jest niezbędna dla dokładnego ustalania cen i analizy efektywności produkcji. Warto zatem znać różnicę pomiędzy tymi klasyfikacjami i ich zastosowaniem w praktyce rachunkowej, aby podejmować lepsze decyzje finansowe w przedsiębiorstwie.

Pytanie 31

Niedobór surowców w magazynie, mieszczący się w granicach norm utraty naturalnej, rozrachowuje się na ciężar konta

A. Straty wyjątkowe

B. Inne rozrachunki z pracownikami

C. Inne koszty operacyjne

D. Zużycie materiałów i energii

Odpowiedź "Zużycie materiałów i energii" jest poprawna, ponieważ w kontekście prowadzenia księgowości, niedobór materiałów w magazynie, który mieści się w granicach norm ubytków naturalnych, rozlicza się na koncie związanym z kosztami zużycia. Zgodnie z zasadami rachunkowości, wszelkie straty, które są wynikiem normalnego działania firmy, powinny być odnotowywane jako koszt operacyjny. W praktyce oznacza to, że firma monitoruje zużycie materiałów w produkcji i na tej podstawie ustala, jakie straty są akceptowalne. Na przykład, w branżach takich jak produkcja przemysłowa czy budownictwo, normy ubytków naturalnych są ustalane na poziomie technologicznym i są wykorzystywane do planowania oraz oceny efektywności operacyjnej. Przykładem może być sytuacja, w której producent drewna przyjmuje, że do 5% surowca może być utracone w procesie obróbki. W takim przypadku, te straty są ujęte jako część zużycia materiałów. Umożliwia to precyzyjne zarządzanie kosztami oraz przygotowanie rzetelnych raportów finansowych, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami rachunkowości (MSSF).

Pytanie 32

Użycie identycznych zasad rachunkowości w różnych okresach sprawozdawczych wynika z realizacji zasady

A. periodyzacji

B. ostrożnej wyceny

C. ciągłości działania

D. memoriału

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia zasad rządzących rachunkowością. Zasada periodyzacji odnosi się do przypisywania przychodów i kosztów do odpowiednich okresów, zgodnie z ich wystąpieniem, ale nie dotyczy ona spójności stosowanych metod w czasie. Nie można zatem mylić jej z zasadą ciągłości działania. Zasada memoriału polega na ujmowaniu transakcji w momencie ich wystąpienia, niezależnie od tego, kiedy następuje rzeczywista wymiana gotówki, co również nie odnosi się bezpośrednio do stosowania tych samych reguł w kolejnych okresach. Ostrożna wycena, z kolei, nakazuje ostrożność przy szacowaniu aktywów i pasywów, co jest innym aspektem rachunkowości, ale nie dotyczy ciągłości metod. Zrozumienie, że różne zasady mają swoje specyficzne znaczenia i zastosowania, jest kluczowe w procesie uczenia się rachunkowości. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do tych pomyłek, to na przykład konfuzja pomiędzy różnymi zasadami, co skutkuje niewłaściwym przypisaniem ról i funkcji poszczególnych zasad w praktyce rachunkowej. Dlatego ważne jest, aby dokładnie przestudiować każdy z tych konceptów, aby poprawnie zrozumieć ich zastosowanie i znaczenie w kontekście rachunkowości.

Pytanie 33

Na zakończenie okresu sprawozdawczego, konto Rozrachunki z tytułu podatku VAT ujawniło saldo Ct, co oznacza?

A. nadwyżkę podatku VAT naliczonego nad należnym

B. nadwyżkę podatku VAT od zakupów nad podatkiem VAT od sprzedaży

C. należność od urzędu skarbowego z tytułu podatku VAT

D. zobowiązanie wobec urzędu skarbowego z tytułu podatku VAT

Udzielając nieprawidłowej odpowiedzi, można wpaść w pułapki związane z interpretacją stanu rozrachunków VAT. Wiele osób mylnie sądzi, że saldo Ct oznacza nadwyżkę podatku VAT od zakupów nad podatkiem VAT od sprzedaży. Takie podejście jest błędne, ponieważ saldo Ct sugeruje, że zobowiązania przewyższają należności, co oznacza, że przedsiębiorstwo musi uregulować różnicę. Wysoka nadwyżka VAT naliczonego na kontach zakupowych niekoniecznie oznacza, że firma ma do czynienia z nadwyżką, która mogłaby być odliczona od zobowiązań podatkowych. Często pojawia się również mylne przekonanie, że saldo na koncie Rozrachunki z tytułu podatku VAT można traktować jako należność od urzędu skarbowego. Takie postrzeganie jest mylne, ponieważ wskazuje na niepoprawne zrozumienie mechanizmu rozliczeń VAT. Dodatkowo, niektóre osoby mogą uważać, że saldo dodatnie oznacza automatycznie prawo do zwrotu VAT, co nie jest prawdą, gdyż warunki do zwrotu są ściśle określone przepisami. Kluczowe jest, aby przedsiębiorcy posiadali solidne podstawy w zakresie przepisów dotyczących VAT oraz umieli właściwie interpretować salda na koncie księgowym, aby unikać nieporozumień i błędów w rozliczeniach podatkowych.

Pytanie 34

Aby określić wynik finansowy netto jednostki na zakończenie roku obrotowego, przenosi się obroty konta księgowego Obowiązkowe odpisy z wyniku finansowego na stronę

A. Dt konta Rozrachunki z Urzędem Skarbowym

B. Dt konta Wynik finansowy

C. Ct konta Rozrachunki z Urzędem Skarbowym

D. Ct konta Wynik finansowy

Odpowiedź 'Dt konta Wynik finansowy' jest prawidłowa, ponieważ obowiązkowe odpisy z wyniku finansowego są odpowiedzialne za zmniejszenie wyniku finansowego netto jednostki. Dokonując zapisów księgowych, obroty konta 'Obowiązkowe odpisy z wyniku finansowego' przenosimy na stronę debetową (Dt) konta 'Wynik finansowy', co skutkuje obniżeniem zysku netto. W praktyce, na koniec roku obrotowego księgowi dokonują tych przeniesień, aby uwzględnić wszelkie zobowiązania finansowe, które mają wpływ na ostateczny wynik finansowy jednostki. Dobre praktyki w obszarze rachunkowości zalecają, aby wszelkie zmiany w wyniku finansowym były dokładnie dokumentowane i transparentne, co wspiera rzetelność raportowania finansowego. W związku z tym, znajomość odpowiednich kont oraz ich obciążeń i uznań jest kluczowa dla przygotowywania prawidłowych sprawozdań finansowych. Zrozumienie, w jaki sposób odpisy wpływają na wynik, jest niezbędne do analizy sytuacji finansowej jednostki oraz podejmowania świadomych decyzji biznesowych.

Pytanie 35

W ciągu 180 dni hurtownia uzyskała przychody z sprzedaży wynoszące 1 200 000,00 zł, a średni stan należności to 40 000,00 zł. Jaki jest wskaźnik rotacji należności w dniach?

A. 12 dni

B. 15 dni

C. 6 dni

D. 30 dni

Wybierając błędne odpowiedzi, jak 15 dni, 12 dni czy 30 dni, można się pogubić w tym, co to tak naprawdę znaczy rotacja należności. Na przykład, 15 dni to trochę za długo, bo sugeruje, że firma ma problem z odzyskiwaniem należności, a to może wpłynąć na jej płynność finansową. A 12 dni czy 30 dni jeszcze bardziej to wydłuża, co w każdej firmie jest złe. Długie czasy rotacji mogą wskazywać na problemy z windykacją i złe zarządzanie ryzykiem kredytowym. Jeśli firma nie dba o terminowość płatności, może narazić się na większe zaległości, co na dłuższą metę źle wpływa na wyniki finansowe. Warto więc regularnie sprawdzać wskaźniki finansowe i ustalać procedury dotyczące monitorowania płatności oraz zarządzania kredytami. Dobre zarządzanie tymi sprawami może poprawić rotację należności i stabilność finansową firmy.

Pytanie 36

Do rodzajów rozliczeń bezgotówkowych zalicza się

A. polecenie przelewu oraz rozliczenie saldami

B. czek rozrachunkowy oraz wpłatę gotówki przekazem pocztowym na rachunek wierzyciela

C. czek gotówkowy oraz polecenie zapłaty

D. weksel oraz bankowy dowód wpłaty gotówkowej

Polecenie przelewu oraz rozliczenie saldami stanowią istotne elementy bezgotówkowych form rozliczeń, które są powszechnie stosowane w obrocie gospodarczym. Polecenie przelewu to instrument umożliwiający zlecenie bankowi dokonania płatności z rachunku jednego klienta na rachunek odbiorcy, co znacząco redukuje potrzebę wymiany gotówki. Rozliczenie saldami polega na zestawieniu wzajemnych zobowiązań i należności pomiędzy stronami, co ułatwia proces windykacji oraz zarządzania płynnością finansową w firmach. Przykładem zastosowania tych form jest codzienna praktyka przedsiębiorstw, które regularnie dokonują płatności za faktury za pomocą poleceń przelewu, a także ustalają między sobą saldo w celu uproszczenia transakcji. Rekomendowane przez standardy branżowe takie jak SEPA (Single Euro Payments Area) ułatwiają międzynarodowe transakcje. Zrozumienie tych mechanizmów jest kluczowe dla efektywnego zarządzania finansami oraz ograniczenia ryzyka związanego z transakcjami bezgotówkowymi.

Pytanie 37

W zakładzie produkcyjnym wyprodukowano oraz przyjęto do magazynu 20 sztuk wyrobów gotowych po planowanym koszcie wytworzenia 15 zł za wyrób. Po przeprowadzeniu kalkulacji ustalono rzeczywisty koszt wytworzenia na poziomie 11 zł za wyrób. Jak należy zaksięgować odchylenia od ewidencyjnych cen wyrobów gotowych?

A. Ct "Odchylenia od cen ewidencyjnych wyrobów gotowych"; Dt "Rozliczenie kosztów działalności" w kwocie 80 zł

B. Dt "Odchylenia od cen ewidencyjnych wyrobów gotowych"; Ct "Koszty działalności podstawowej" w kwocie 220 zł

C. Ct "Odchylenia od cen ewidencyjnych wyrobów gotowych"; Dt "Wyroby gotowe" w kwocie 300 zł

D. Dt "Odchylenia od cen ewidencyjnych wyrobów gotowych"; Ct "Koszt własny sprzedanych wyrobów" w kwocie 4 zł

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ odzwierciedla właściwe podejście do księgowania odchyleń od cen ewidencyjnych. W przypadku, gdy rzeczywisty koszt wytworzenia wyrobu gotowego wynosi 11 zł, a planowany koszt to 15 zł, powstaje odchylenie od cen ewidencyjnych w wysokości 4 zł na wyrób. Przy 20 wyrobach całkowita kwota odchylenia wynosi 80 zł (20 wyrobów x 4 zł). Księgowanie powinno odbywać się w następujący sposób: konto 'Odchylenia od cen ewidencyjnych wyrobów gotowych' (ktore jest kontem pasywnym) powinno być kredytowane, co odzwierciedla zmniejszenie wartości ewidencyjnej kosztów, natomiast konto 'Rozliczenie kosztów działalności' (konto aktywne) powinno być obciążone, co zwiększa koszty działalności. Takie księgowanie jest zgodne z zasadami rachunkowości, które wymagają, aby wszelkie odchylenia były rejestrowane w odpowiednich kontach, co pozwala na dokładną analizę kosztów produkcji oraz ich wpływu na wyniki finansowe przedsiębiorstwa.

Pytanie 38

W ciągu ilu dni przedsiębiorstwo otrzyma należności od odbiorców w analizowanym kwartale (90 dni)?

Należności na początek kwartału	5 000 zł
Należności na koniec kwartału	7 000 zł
Przychody ze sprzedaży netto	30 000 zł

A. 36 dni.

B. 27 dni.

C. 18 dni.

D. 9 dni.

Dobra robota! Widać, że zauważyłeś, że firma ściąga należności od swoich klientów średnio co 18 dni. To naprawdę ważne, żeby zrozumieć, jak działa wskaźnik rotacji należności. Mówiąc w prostych słowach, to jest tak, jakbyśmy mieli sprawdzić, jak szybko firma dostaje pieniądze za sprzedane rzeczy. Żeby to policzyć, bierze się przychody ze sprzedaży i dzieli przez średnią wartość należności. To właśnie pokazuje, jak sprawnie firma zarządza swoimi finansami. Jak dobrze się z tym uporają, to mogą łatwiej utrzymać płynność finansową i zminimalizować ryzyko kredytowe. Wiadomo, że prowadzenie procesu windykacji może być skomplikowane, ale jak firma dobrze do tego podejdzie, ze zniżkami za szybsze płatności czy regularnym przypominaniem klientom o terminach, to wszystko się może udać szybciej.

Pytanie 39

Gdy kapitał własny w firmie z ograniczoną odpowiedzialnością wynosi 80 000 zł, a całkowite aktywa to 100 000 zł, jaki jest wskaźnik pokrycia majątku kapitałami własnymi?

A. 125%

B. 80%

C. 200%

D. 20%

Odpowiedź 80% jest prawidłowa, ponieważ wskaźnik stopnia pokrycia majątku kapitałami własnymi oblicza się, dzieląc kapitał własny przez aktywa ogółem i mnożąc wynik przez 100. W tym przypadku mamy kapitał własny wynoszący 80 000 zł i aktywa ogółem 100 000 zł. Obliczenie wygląda następująco: (80 000 zł / 100 000 zł) * 100 = 80%. Wysoki wskaźnik pokrycia majątku kapitałami własnymi, wynoszący 80%, sugeruje, że spółka jest w dobrej kondycji finansowej, ponieważ znaczna część jej aktywów jest finansowana z kapitału własnego, co zmniejsza ryzyko finansowe. W praktyce, przedsiębiorstwa dążą do utrzymania wskaźnika pokrycia kapitałami własnymi na poziomie co najmniej 50%, aby zapewnić stabilność finansową. Wysoki wskaźnik zwiększa też zaufanie inwestorów oraz instytucji finansowych, co może sprzyjać uzyskiwaniu korzystniejszych warunków kredytowych lub inwestycyjnych.

Pytanie 40

Nabycie patentu z odroczoną płatnością do użytku własnego spowoduje modyfikację

A. w aktywach trwałych oraz zobowiązaniach

B. w aktywach trwałych oraz inwestycjach krótkoterminowych

C. w zapasach oraz zobowiązaniach krótkoterminowych

D. w aktywach obrotowych oraz zobowiązaniach

Zakup patentu z odroczoną płatnością nie wpłynie na zapasy oraz zobowiązania krótkoterminowe. Zapasy dotyczą towarów przeznaczonych do sprzedaży, a nie aktywów niematerialnych, jakimi są patenty. W przypadku aktywów obrotowych i zobowiązań, odzwierciedlają one krótkoterminowe zasoby i długoterminowe zobowiązania, co również nie odnosi się do zakupu patentu. Z kolei aktywa trwałe, w tym patenty, zajmują osobną kategorię w bilansie. Często mylenie aktywów trwałych z obrotowymi prowadzi do błędnych wniosków o wpływie zakupów na bilans. Zobowiązania, w kontekście zakupu patentu, to przyszłe płatności, które są zdefiniowane jako zobowiązania długoterminowe, co nie jest zgodne z krótkoterminowymi zobowiązaniami. Typowym błędem jest myślenie, że zakup wartości niematerialnych ma wpływ na mniejsze aktywa obrotowe. Warto pamiętać, że w kontekście standardów rachunkowości, każda transakcja powinna być klasyfikowana zgodnie z jej charakterem, co pozwala na właściwe zrozumienie jej wpływu na sytuację finansową przedsiębiorstwa. Dlatego kluczowe jest rozróżnienie pomiędzy różnymi kategoriami aktywów i zobowiązań, aby uniknąć nieprawidłowych interpretacji i zapisów w księgowości.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej