Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 29 grudnia 2025 16:12
Data zakończenia: 29 grudnia 2025 16:19

Egzamin zdany!

Wynik: 37/40 punktów (92,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaki rodzaj planu zdjęciowego przedstawia postać ludzką od wysokości nieco powyżej kolan do tuż nad głową?

A. Cały.

B. Zbliżony.

C. Amerykański

D. Ogromny.

Odpowiedź 'Amerykański' jest poprawna, ponieważ ten rodzaj planu zdjęciowego, znany również jako plan amerykański, obejmuje postać ludzką od wysokości nieco powyżej kolan do miejsca tuż nad głową. Jest to popularny format w filmie oraz telewizji, ponieważ umożliwia uchwycenie zarówno gestów oraz mimiki postaci, jak i ich otoczenia. W praktyce plan amerykański jest często stosowany w scenach dialogowych, gdzie ważne jest, aby widzowie mogli zobaczyć zarówno wyraz twarzy aktora, jak i reakcje innych postaci. Dobrą praktyką jest umieszczenie kamery na wysokości wzroku, co pozwala na naturalne przedstawienie interakcji między postaciami. Użycie tego planu jest zgodne z zasadami kompozycji i kadrowania w sztuce filmowej, co wspiera narrację wizualną. Pozwala również na uzyskanie dynamiki w scenach akcji, co jest istotne w kontekście produkcji filmowych i telewizyjnych.

Pytanie 2

Do prawidłowego wykonania fotografii do biometrycznego paszportu stosuje się tło w kolorze

A. intensywnie zielonym

B. ciemnym granatowym

C. jasnym neutralnym

D. intensywnie czerwonym

Aby uzyskać prawidłową fotografię do biometrycznego paszportu, stosuje się tło w kolorze jasnym neutralnym. Tego typu tło pozwala na odpowiednie wyodrębnienie twarzy osoby fotografowanej, minimalizując jednocześnie ryzyko zakłóceń wizualnych. Zgodnie z międzynarodowymi standardami, takimi jak te określone przez Międzynarodową Organizację Lotnictwa Cywilnego (ICAO), tło powinno być jednolite, co sprawia, że jasne neutralne kolory, takie jak biel, szarość czy jasny beż, są najbardziej zalecane. Pozwalają one na lepszy kontrast z rysami twarzy, co jest kluczowe dla automatycznego rozpoznawania twarzy. Praktycznie rzecz biorąc, użycie takiego tła wpływa na jakość zdjęcia i jego akceptację przez instytucje zajmujące się wydawaniem dokumentów. Warto również pamiętać, że tło nie powinno zawierać żadnych wzorów ani tekstur, które mogłyby zakłócać odbiór obrazu. Przykładowo, jeśli fotografujemy osobę w białej koszuli, jasne tło zneutralizuje efekt zlewania się kolorów, co jest zalecane w kontekście formalnych dokumentów.

Pytanie 3

Na zamieszczonym zdjęciu zastosowano kompozycję obrazu z wykorzystaniem reguły

A. podziału diagonalnego.

B. złotego podziału.

C. trójpodziału.

D. podziału ukośnego.

Podział ukośny jest techniką kompozycyjną, która wykorzystuje linie i kształty w sposób, który wprowadza dynamikę do obrazu. W przypadku zaprezentowanego zdjęcia, kluczowe elementy zostały rozmieszczone wzdłuż ukośnych linii, co nadaje kompozycji większą energię i przyciąga wzrok. Użycie podziału ukośnego pozwala na stworzenie przestrzeni i ruchu, co jest szczególnie istotne w fotografii architektonicznej i produktowej. Przykładami zastosowania tej zasady mogą być zdjęcia nowoczesnych budynków, gdzie linie dachów czy okien są ukierunkowane w kierunku rogów kadru, co wzmacnia wrażenie głębi i trójwymiarowości. W kontekście dobrych praktyk w kompozycji, warto pamiętać, że podział ukośny nie tylko wzbogaca estetyczny wygląd fotografii, ale także ułatwia widzowi interpretację treści obrazu, prowadząc go wzrokiem w wyznaczonym kierunku, co czyni obraz bardziej angażującym.

Pytanie 4

Które z terminów nie jest powiązane z wadą optyczną szkieł?

A. Dystorsja

B. Paralaksa

C. Aberracja chromatyczna

D. Zmienna ogniskowa

Odpowiedź "zmienna ogniskowa" jest prawidłowa, ponieważ nie odnosi się bezpośrednio do wad optycznych soczewek, które definiują nieprawidłowości w reprodukcji obrazu. Zmienna ogniskowa to cecha soczewek, która pozwala na zmianę odległości ogniskowej, co jest istotne w kontekście soczewek zoom i obiektywów. Przykładem zastosowania soczewek o zmiennej ogniskowej są aparaty fotograficzne, gdzie różne ogniskowe umożliwiają uzyskanie różnych kątów widzenia i perspektyw. W kontekście optyki, wady soczewek, takie jak aberracje chromatyczne czy dystorsja, są problemami, które mogą wystąpić w wyniku użycia soczewek o stałej ogniskowej, a ich minimalizacja jest kluczowa w projektowaniu obiektywów i systemów optycznych, aby zapewnić wysoką jakość obrazu. Dobre praktyki branżowe obejmują również stosowanie odpowiednich powłok antyrefleksyjnych oraz systemów korekcji, które zmniejszają wspomniane wady optyczne.

Pytanie 5

Uzyskanie na zdjęciu efektu "zamrożenia ruchu” szybko jadącego samochodu wymaga ustawienia czasu naświetlania na wartość

A. 1/500 s

B. 1/30 s

C. 1/15 s

D. 1/80 s

Ustawienie czasu naświetlania na 1/500 sekundy to moim zdaniem absolutna podstawa, jeśli chcesz naprawdę zamrozić szybki ruch, taki jak pędzący samochód. To już taka wartość, którą polecają praktycznie wszyscy profesjonaliści zajmujący się fotografią sportową czy reportażową. Krótki czas naświetlania sprawia, że matryca rejestruje tylko ułamek sekundy – dokładnie tyle, ile trzeba, żeby nawet bardzo dynamiczny obiekt był ostry, bez rozmycia. Przykładowo, na torze wyścigowym albo nawet na zwykłej ulicy w ruchu miejskim – 1/500 s to taki kompromis, który daje poczucie „zatrzymania chwili”, a jednocześnie nie wymaga aż takich ekstremalnych ustawień ISO lub superjasnego światła. W praktyce, jeśli masz do czynienia z jeszcze szybszym pojazdem albo bardzo dynamiczną sceną, niektórzy idą nawet na 1/1000 czy 1/2000 sekundy, ale 1/500 s to już naprawdę standard na dobry początek. I warto wiedzieć, że w fotografii ruchu nie tylko czas jest ważny – trzeba też przemyśleć ustawienie ostrości, no i dobrać odpowiednią czułość ISO, żeby zdjęcie nie wyszło za ciemne. Często początkujący fotografowie boją się używać krótkich czasów naświetlania w obawie przed „przepaleniem” lub niedoświetleniem, ale z mojego doświadczenia, w plenerze lepiej ciut podnieść ISO niż psuć ostrość przez rozmazanie. Branżowe zalecenia są jednoznaczne: do zamrożenia szybkiego ruchu – krótkie czasy, minimum 1/500 s, a lepiej nawet krócej, szczególnie przy słabym świetle czy bardzo szybkich obiektach.

Pytanie 6

Cechą charakterystyczną oświetlenia światłem miękko rysującym jest uzyskanie efektu

A. wyraźnego kontrastu, ostrego konturu cienia.

B. wąskiego, intensywnego, wyraźnie zarysowanego cienia.

C. mocnego, głębokiego cienia i jasnych świateł.

D. małego kontrastu i delikatnego cienia.

Światło miękko rysujące to jedno z najczęściej używanych narzędzi w fotografii i filmie, szczególnie wtedy, kiedy zależy nam na uzyskaniu bardzo naturalnego, przyjemnego dla oka efektu. W praktyce oznacza to, że źródło światła jest duże względem fotografowanego obiektu oraz często rozproszone – na przykład przez softbox, dyfuzor, czy chmurę na niebie. Dzięki temu powstaje bardzo łagodny cień, bez ostrych granic, i jednocześnie kontrast sceny jest niewielki. Takie światło świetnie sprawdza się przy portretach, bo delikatnie modeluje twarz i ukrywa niedoskonałości skóry. W branży mówi się, że takie światło „otula” obiekt, nadając mu miękkość. Moim zdaniem kluczowe jest, aby pamiętać, że światło miękkie nie oznacza braku cienia, tylko taki cień, który praktycznie się rozmazuje, przez co zdjęcie lub film wydają się bardziej przyjazne i mniej techniczne. W standardach branżowych, jak np. w fotografii reklamowej, właśnie ten efekt jest pożądany przy zdjęciach kosmetyków czy produktów skierowanych do masowego odbiorcy. Warto znać różnicę i świadomie korzystać z miękkiego światła, bo daje ogromne możliwości kreatywne – od subtelnych portretów po efektowne zdjęcia fashion.

Pytanie 7

Pomiar intensywności światła realizuje się przy użyciu światłomierza skierowanego

A. w stronę źródła światła

B. na tle

C. w stronę aparatu

D. w kierunku fotografowanego obiektu

Pomiar światła padającego na obiekt za pomocą światłomierza skierowanego w stronę aparatu jest kluczowym aspektem w fotografii. Taki pomiar pozwala na uzyskanie odczytu, który najlepiej odpowiada rzeczywistym warunkom oświetleniowym, jakie będą miały miejsce podczas wykonywania zdjęcia. Skierowanie światłomierza w stronę aparatu zapewnia, że jego pomiar uwzględnia wszystkie źródła światła, które docierają do obiektu fotografowanego z perspektywy operatora. W praktyce oznacza to, że światłomierz mierzy światło, które rzeczywiście trafi na matrycę aparatu, co jest niezbędne do ustalenia odpowiednich parametrów ekspozycji, takich jak czas naświetlania i przysłona. Dobre praktyki wymagają, aby pomiar był wykonywany w kontekście sceny, a nie tylko poszczególnych źródeł światła. Dlatego umiejętność prawidłowego posługiwania się światłomierzem jest nieoceniona, zwłaszcza w sytuacjach o zmiennych warunkach oświetleniowych, takich jak sesje w plenerze lub fotografowanie obiektów w studiu. Prawidłowe wykorzystanie światłomierza w tej formie przyczynia się do lepszego zrozumienia ekspozycji i jakości obrazu, co w rezultacie prowadzi do uzyskania bardziej profesjonalnych efektów.

Pytanie 8

Współczesny standard protokołu PTP/IP (Picture Transfer Protocol over Internet Protocol) umożliwia

A. bezpośrednie publikowanie zdjęć w mediach społecznościowych

B. bezprzewodowe sterowanie aparatem i transfer zdjęć przez sieć WiFi

C. kalibrację kolorów matrycy aparatu z użyciem wzorców kolorystycznych

D. synchronizację kilku aparatów do jednoczesnego wyzwalania migawek

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ PTP/IP, czyli Picture Transfer Protocol over Internet Protocol, to standard, który umożliwia bezprzewodowe sterowanie aparatem oraz transfer danych na zdjęcia przez sieć WiFi. Dzięki temu protokołowi użytkownicy mogą łatwo przesyłać zdjęcia z aparatu do komputerów, smartfonów czy chmur, co znacząco ułatwia pracę z fotografiami. Na przykład, fotograficy mogą korzystać z aplikacji na smartfony, które pozwalają na zdalne sterowanie aparatem, co jest szczególnie przydatne przy fotografowaniu w trudnych warunkach lub w przypadku autoportretów. Standard ten jest szeroko stosowany w nowoczesnych aparatach cyfrowych, co sprawia, że staje się on ważnym narzędziem w codziennej pracy profesjonalnych fotografów oraz amatorów. Dobrą praktyką jest także korzystanie z szybkiego łącza WiFi, co znacząco przyspiesza transfer dużych plików graficznych. Warto także dodać, że PTP/IP jest częścią większej rodziny protokołów, co zapewnia jego interoperacyjność z różnymi urządzeniami i platformami.

Pytanie 9

Ujęcie postaci ludzkiej na zdjęciu od kolan do góry określa plan

A. całkowity

B. zbliżony

C. amerykański

D. globalny

Odpowiedź 'amerykański' jest poprawna, ponieważ termin ten odnosi się do charakterystycznego ujęcia, które obejmuje postać ludzką od kolan w górę, szczególnie w kontekście portretów. Ujęcie amerykańskie jest szeroko stosowane w fotografii i filmie, zwłaszcza w produkcjach, które chcą uchwycić ekspresję twarzy oraz detale górnej części ciała, zachowując przy tym odpowiednią kompozycję. Przykładem zastosowania tego planu jest fotografia portretowa, gdzie artysta pragnie ukazać emocje i cechy osobiste modela, stosując kadr, który nie tylko skupia się na twarzy, ale również na postawie ciała. W standardach fotograficznych, ujęcie amerykańskie wprowadza równowagę między bliskością a kontekstem otoczenia, co czyni je idealnym dla przedstawienia osobistych historii. Warto również zauważyć, że ten typ ujęcia zyskał popularność w produkcjach filmowych lat 30. XX wieku, co przyczyniło się do jego uznania jako jednego z kluczowych elementów klasycznej narracji wizualnej.

Pytanie 10

Charakterystycznym elementem oświetlenia przy użyciu światła miękko rysującego jest osiągnięcie efektu

A. wąskiego, intensywnego, wyraźnie zarysowanego cienia

B. mocnych, głębokich cieni oraz jasnych świateł

C. małego kontrastu i delikatnego cienia

D. wyraźnego kontrastu i ostrych konturów cienia

Odpowiedź o małym kontraście i delikatnym cieniu jest naprawdę trafna. To światło, które jest miękkie, pochodzi z szerokiego i rozproszonego źródła, co sprawia, że cienie są mniej ostre. Taki typ oświetlenia świetnie sprawdza się w portretach, bo daje naturalny, przyjemny wygląd skóry. Przykładowo, używając softboxów lub parasoli w fotografii, możemy uzyskać miłe, subtelne cienie, które pozytywnie wpływają na estetykę zdjęć. Dobrze jest pamiętać, że równomierne oświetlenie pomaga ukryć niedoskonałości skóry i tworzy przyjemną atmosferę, co jest szczególnie ważne w fotografii mody. Wnętrza też można ładnie oświetlić lampami LED z dyfuzorami, co tworzy przytulny klimat, pasujący do zasad projektowania przestrzeni.

Pytanie 11

Aby zrealizować cyfrową makrofotografię ziarenka grochu, powinno się użyć

A. teleobiektywu.

B. obiektywu lustrzanego.

C. pierścieni pośrednich.

D. nasadki powiększającej.

Pierścienie pośrednie to elementy optyczne, które umożliwiają uzyskanie większego powiększenia w fotografii makro. Działają na zasadzie wydłużenia odległości między obiektywem a matrycą aparatu, co pozwala na zbliżenie się do obiektów i uchwycenie ich detali. Dzięki temu można uzyskać ostrość i wyrazistość, których wymaga cyfrowa makrofotografia, zwłaszcza przy tak małych obiektach jak ziarenka grochu. Używając pierścieni pośrednich, można pracować z różnymi obiektywami, co sprawia, że są one wszechstronne i praktyczne w użyciu. Przykładowo, stosując pierścienie z obiektywem standardowym, uzyskujemy znacznie lepsze rezultaty w zbliżeniach, niż przy użyciu standardowego obiektywu, co jest istotne w dokumentacji naukowej czy artystycznej. Warto dodać, że ich stosowanie jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii makro, co potwierdzają liczne publikacje branżowe.

Pytanie 12

Aby uwydatnić kontury obiektu na zdjęciu, należy użyć oświetlenia

A. przednio-bocznego

B. górno-bocznego

C. tylnego

D. dolnego

Oświetlenie tylne w fotografii to naprawdę istotna sprawa. Dzięki niemu możemy pięknie podkreślić kontury obiektów, co jest super widoczne w przypadku różnych przezroczystych rzeczy. Kiedy światło pada z tyłu, powstaje taki efekt halo, który nadaje zdjęciom głębię i sprawia, że wyglądają bardziej trójwymiarowo. Przykład? Fotografując szklane przedmioty, jak wazon czy butelkę, to tylne oświetlenie wydobywa wszystkie detale i strukturę szkła. W fotografii produktowej takie zdjęcia często przyciągają uwagę, bo świetnie uwypuklają cechy produktów. W sztuce i portrecie to tylne światło potrafi dodać dramatyzmu i atmosfery, co czyni sesje zdjęciowe dużo ciekawsze.

Pytanie 13

Jakie właściwości użytkowe wielkoformatowego aparatu miechowego umożliwiają korygowanie zniekształceń perspektywicznych w fotografii budynków?

A. Wyciąg miecha

B. Kąt nachylenia czołówki i matówki

C. Rodzaj rejestrowanego obrazu

D. Wymienialne obiektywy

Pochyły czołówki i matówki w aparatach miechowych są naprawdę ważne, zwłaszcza jeśli chodzi o fotografię architektury. Dzięki nachylaniu czołówki można lepiej ustawić kąt obiektywu w stosunku do obiektu, co pomaga uniknąć zbieżnych linii na zdjęciach. Wiesz, jak to jest, kiedy aparat jest pod kątem i budynek wygląda jakby się ,,oddalał” z boku? To jest dokładnie ten efekt, który można wyeliminować! Na przykład, robiąc zdjęcia wieżowców, można uzyskać ładniejsze, prostsze linie, jeśli dobrze ustawi się czołówkę. To nie tylko wygląda lepiej, ale też pokazuje, że rozumiesz, jak działa fotografia architektoniczna. Warto też dodać, że pochyła matówka ułatwia kadrowanie i ostrzenie, co daje większą kontrolę nad tym, co w końcu trafia na zdjęcie. Z mojego doświadczenia, to naprawdę robi różnicę w jakości obrazów.

Pytanie 14

Obraz z dużymi zniekształceniami wynikającymi z dystorsji powstaje przy zastosowaniu obiektywu

A. portretowego.

B. długoogniskowego.

C. rybie oko.

D. standardowego.

Odpowiedź z obiektywem typu "rybie oko" jest jak najbardziej trafiona. Fotografia z wykorzystaniem takich obiektywów charakteryzuje się bardzo szerokim kątem widzenia – czasem nawet powyżej 180 stopni – co prowadzi do specyficznych, mocno widocznych zniekształceń geometrycznych, zwłaszcza przy krawędziach kadru. To właśnie ta dystorsja, czyli zakrzywienie linii prostych w obrazie, sprawia, że zdjęcia wyglądają wręcz surrealistycznie. Obiektywy "rybie oko" są używane głównie do efektów specjalnych, zdjęć wnętrz, czasem w sportowej fotografii ekstremalnej, a także przez twórców chcących podkreślić nietypowość perspektywy. Z mojego doświadczenia – nie nadają się raczej do zdjęć portretowych czy architektury, gdzie zależy nam na prostych liniach. W branży przyjęło się, by stosować te obiektywy ostrożnie, bo bardzo łatwo przesadzić z efektem i uzyskać nieczytelny, chaotyczny obraz. Profesjonaliści często korzystają z tych szkieł świadomie, budując konkretny nastrój lub podkreślając dynamikę ujęcia. Dodatkowo, warto wiedzieć, że nie każda szeroka ogniskowa to "rybie oko" – tylko te celowo projektowane do bardzo mocnej dystorsji. Moim zdaniem umiejętne użycie tego typu obiektywu to sztuka sama w sobie.

Pytanie 15

Na której ilustracji wykonano fotografię zgodnie z regułą złotego podziału?

A. Na ilustracji 4.

B. Na ilustracji 2.

C. Na ilustracji 3.

D. Na ilustracji 1.

Reguła złotego podziału, zwana też złotą proporcją czy złotym środkiem, to klasyczna zasada kompozycji. W praktyce fotograficznej oznacza to ustawienie głównego motywu tak, by znalazł się w miejscu przecięcia linii podziału kadru, wyznaczonych według stosunku 1:1,618. Nie jest to zwykła symetria ani typowa zasada trójpodziału, tylko coś trochę bardziej subtelnego. Na ilustracji 4 domek dla owadów został umieszczony na drzewie tak, że znajduje się w okolicach mocnego punktu złotego podziału – nie centralnie, nie przy samej krawędzi, tylko w takim miejscu, które przyciąga wzrok w naturalny sposób. Dzięki temu zdjęcie wydaje się harmonijne i przyjemne dla oka, nawet jeśli ktoś nie zna tej zasady z nazwy. Fotografowie używają złotego podziału np. podczas fotografowania portretów, krajobrazów czy architektury – w sumie wszędzie tam, gdzie zależy im na zrównoważonej, eleganckiej kompozycji. Z mojego doświadczenia widać, że ten sposób kadrowania pozwala uzyskać obrazy, które wydają się ‘poukładane’ i zorganizowane, a jednocześnie nie nudzą monotonią. Co ciekawe, złoty podział to nie tylko domena fotografii – spotyka się go w malarstwie, architekturze i designie produktów. Moim zdaniem warto poćwiczyć kadrowanie według tej zasady, bo efekty potrafią zaskoczyć, a zdjęcia od razu zyskują na profesjonalizmie.

Pytanie 16

Do wykonania zdjęć nocnych z efektem świetlnych smug samochodów konieczne jest zastosowanie

A. filtra polaryzacyjnego i średniego czasu naświetlania

B. statywu i czasu naświetlania kilku sekund

C. lampy błyskowej i krótkiego czasu naświetlania

D. teleobiektywu i wysokiej wartości ISO

Użycie lampy błyskowej i krótkiego czasu naświetlania w fotografii nocnej zazwyczaj nie przynosi oczekiwanych efektów, a wręcz przeciwnie, prowadzi do ograniczenia możliwości uchwycenia ruchu. Lampa błyskowa działa na zasadzie natychmiastowego błysku, co w przypadku fotografowania ruchu, jak na przykład samochodów, nie potrafi zarejestrować długotrwałego efektu smug. Zamiast tego, takie podejście często skutkuje zbyt jasnymi punktami świetlnymi, które mogą dominować nad resztą zdjęcia, przez co tracimy cały efekt, który chcemy osiągnąć. Krótkie czasy naświetlania ponadto wymagają wyższej wartości ISO, co może wprowadzać szumy do zdjęcia, szczególnie w trudnych warunkach oświetleniowych. Z drugiej strony, teleobiektyw może być przydatny w niektórych sytuacjach, ale nie jest kluczowym elementem do uzyskania efektu świetlnych smug. W przypadku zdjęć nocnych, zazwyczaj korzysta się z szerszych obiektywów, które pozwalają na uchwycenie szerszej sceny. Użycie filtra polaryzacyjnego również nie jest zalecane, ponieważ jego głównym zadaniem jest redukcja odbić i zwiększenie kontrastu, co nie jest celem zdjęć nocnych z smugami świetlnymi. W fotografii, ważne jest, aby dostosować techniki do konkretnego efektu, który chcemy uzyskać, a zastosowanie nieodpowiednich narzędzi i technik może skutkować niezadowalającymi rezultatami.

Pytanie 17

Obrazy HDR wyświetlane na monitorach HDR charakteryzują się

A. większą rozpiętością tonalną od czerni do bieli

B. lepszą ostrością krawędzi obiektów

C. wyższą rozdzielczością przy tej samej liczbie pikseli

D. większą kompresją pliku przy tej samej jakości

W kontekście obrazu HDR, pojawiają się powszechne nieporozumienia dotyczące jego właściwości. Na przykład, większa kompresja pliku przy tej samej jakości może sugerować, że HDR wymaga mniejszych rozmiarów plików, co jest błędne. W rzeczywistości, obrazy HDR często zajmują więcej miejsca ze względu na dodatkowe informacje o kolorach i jasności. Kompresja nie koreluje bezpośrednio z jakością obrazu; wręcz przeciwnie, aby zachować wszystkie detale, może być potrzebna mniejsza kompresja lub jej brak. Kolejnym błędnym przekonaniem jest, że HDR przekłada się na lepszą ostrość krawędzi obiektów. Ostrość obrazu zależy od rozdzielczości i jakości materiału źródłowego, a HDR koncentruje się na zakresie tonalnym, a nie na ostrości. Wyższa rozdzielczość przy tej samej liczbie pikseli to również nieporozumienie – liczba pikseli definiuje rozdzielczość, a nie format obrazu. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby w pełni wykorzystać potencjał technologii HDR oraz uniknąć typowych błędów myślowych, które mogą prowadzić do nieprawidłowych wniosków.

Pytanie 18

Zaplanowany przez fotografa widoczny na schemacie sposób oświetlenia ma na celu

A. równomierne oświetlenie powierzchni fotografowanego obiektu.

B. zwiększenie kontrastu szczegółów fotografowanego obiektu.

C. podkreślenie faktury fotografowanego obiektu.

D. uwypuklenie kształtu fotografowanego obiektu.

Odpowiedź jest trafna, bo właśnie taki układ świateł – symetryczne ustawienie dwóch lamp po bokach obiektu – jest klasycznym przykładem oświetlenia stosowanego do uzyskania równomiernego oświetlenia powierzchni fotografowanego przedmiotu. W praktyce taki schemat spotykany jest szeroko w fotografii produktowej, archiwizacyjnej czy dokumentacyjnej, gdzie najważniejsze jest, żeby detale były dobrze widoczne, a cienie i refleksy minimalne. Równomierne światło pozwala uniknąć nadmiernych kontrastów, które mogłyby ukryć istotne szczegóły – to bardzo istotne np. przy fotografowaniu dokumentów, ilustracji, obrazów czy wszelkich płaskich obiektów do celów reprodukcyjnych. Moim zdaniem to też najlepszy wybór, gdy komuś zależy na naturalnym odwzorowaniu kolorów i faktury bez niepotrzebnych efektów artystycznych. Takie ułożenie lamp pozwala zbalansować światło, osłabić lub nawet zupełnie wyeliminować cienie, co jest zgodne ze standardami m.in. w muzealnictwie czy digitalizacji zbiorów. Warto pamiętać, że w praktyce czasem korzysta się także z dyfuzorów czy softboxów do uzyskania jeszcze łagodniejszego światła.

Pytanie 19

Do wykonywania zdjęć w podczerwieni wskazane jest zastosowanie filtru

A. polaryzacyjnego.

B. neutralnego.

C. IR

D. UV

Filtr IR, czyli filtr podczerwieni, to absolutna podstawa, jeśli chcesz robić zdjęcia w tej konkretnej części widma. Standardowe matryce aparatów cyfrowych są naturalnie czułe na światło podczerwone, ale producenci najczęściej montują w nich wbudowane filtry odcinające IR, żeby odwzorowanie kolorów było jak najbardziej naturalne dla ludzkiego oka. Jeżeli ktoś celowo chce fotografować w podczerwieni, musi albo usunąć ten fabryczny filtr, albo zastosować dedykowany filtr IR nakładany na obiektyw. Filtr ten blokuje światło widzialne i przepuszcza jedynie promieniowanie podczerwone, dzięki czemu uzyskujemy bardzo specyficzny, surrealistyczny efekt – np. białe liście drzew i ciemne niebo. Zdjęcia IR są często wykorzystywane w fotografii krajobrazowej, naukowej czy w archeologii, bo pozwalają ujawniać detale niewidoczne w świetle widzialnym. Z mojego doświadczenia taki filtr daje najciekawsze efekty przy mocnym słońcu i jasnych scenach – wtedy kontrasty są wyraźne, a zdjęcia mają niesamowity klimat. W branży ogólnie uznaje się, że dobry filtr IR to taki, który przepuszcza tylko wybrany zakres długości fali, np. 720 nm czy 850 nm. Warto też pamiętać, że autofocus i ekspozycja mogą działać trochę inaczej, trzeba się przestawić na myślenie w kategoriach światła niewidocznego gołym okiem. To zdecydowanie temat, który warto eksplorować, bo daje zupełnie nowe spojrzenie na znane miejsca.

Pytanie 20

Aby zrealizować reprodukcję czarno-białego obrazu przeznaczonego do dużych powiększeń, konieczne jest użycie negatywu o czułości

A. 400 ASA

B. 1 600 ASA

C. 25 ASA

D. 100 ASA

Odpowiedź 25 ASA jest prawidłowa, ponieważ niska czułość filmu negatywowego jest kluczowa w procesie reprodukcji czarno-białej grafiki, zwłaszcza gdy planujemy wykonanie dużych powiększeń. Filmy o czułości 25 ASA oferują lepszą jakość obrazu, mniejszą ziarnistość i wyższą rozdzielczość, co jest niezwykle ważne przy dużych powiększeniach, gdzie każdy detal ma znaczenie. Niska czułość filmu pozwala na uzyskanie bardziej szczegółowych i wyrafinowanych tonów szarości, co jest istotne w reprodukcji wysokiej jakości prac graficznych. W praktyce, przy użyciu filmu 25 ASA, można uzyskać zdjęcia, które bardziej oddają subtelności i detale oryginalnych prac, co jest kluczowe w kontekście ich dalszej obróbki. Ponadto, filmy o niskiej czułości są mniej podatne na szumy, co często stanowi problem w przypadku wyższych czułości, takich jak 400 ASA czy 1600 ASA, które mogą wprowadzać niepożądane artefakty w obrazach po powiększeniu.

Pytanie 21

W jakim celu stosuje się technikę HDR w fotografii?

A. Aby zmniejszyć ilość szumów w obrazie

B. Aby uzyskać większy zakres dynamiczny obrazu

C. Aby zwiększyć intensywność kolorów

D. Aby uzyskać efekt rozmycia ruchu

Technika HDR, czyli High Dynamic Range, jest stosowana w fotografii w celu uzyskania obrazu o większym zakresie dynamicznym. Zakres dynamiczny odnosi się do różnicy pomiędzy najjaśniejszymi i najciemniejszymi elementami obrazu. W tradycyjnej fotografii, zwłaszcza w trudnych warunkach oświetleniowych, takich jak zdjęcia robione pod słońce czy w ciemnych wnętrzach, aparat często nie jest w stanie uchwycić wszystkich szczegółów zarówno w cieniach, jak i w jasnych partiach obrazu. Technika HDR pozwala na pokonanie tego ograniczenia poprzez połączenie kilku zdjęć zrobionych z różnymi ekspozycjami w jeden obraz, który zachowuje szczegóły w pełnym zakresie tonalnym. W praktyce oznacza to, że HDR pozwala uchwycić piękno i złożoność sceny, które inaczej byłyby niewidoczne. Jest to szczególnie przydatne w fotografii krajobrazowej, architektonicznej czy wnętrz, gdzie różnice w oświetleniu mogą być bardzo duże. Stosowanie HDR wymaga jednak ostrożności, aby uniknąć nienaturalnych efektów, które mogą powstać przy nadmiernym przetwarzaniu obrazu.

Pytanie 22

Jakiego rodzaju oświetlenie powinno być użyte, aby uwydatnić strukturę fotografowanego przedmiotu drewnianego?

A. Tylnie

B. Przednie

C. Górne

D. Górno-boczne

Wybór oświetlenia w fotografii jest kluczowy dla ukazania właściwości materiału, jednak nie wszystkie kierunki światła są równie efektywne w podkreślaniu faktury drewna. Tylne oświetlenie, choć może być użyteczne do uzyskania efektu konturów i przejrzystości, nie umożliwia skutecznego uwypuklenia detali fakturalnych drewna. Z kolei górne oświetlenie może powodować, że struktura materiału staje się zbyt płaska, ponieważ cienie są zminimalizowane, co w konsekwencji może prowadzić do utraty głębi i wyrazistości. Przednie oświetlenie, mimo że dostarcza równomierne oświetlenie, często spłaszcza przestrzeń i może sprawić, że drewno wydaje się mniej interesujące, eliminując cienie, które są kluczowe dla wizualnego wrażenia faktury. Typowym błędem jest również myślenie, że jednolite oświetlenie z jednej strony dostarczy pożądany efekt - w rzeczywistości, dla uzyskania pełnej głębi i kontrastu, konieczne jest zróżnicowanie źródeł światła. Dlatego, aby skutecznie uchwycić urok drewnianych przedmiotów, należy sięgnąć po górno-boczne oświetlenie, które oferuje najlepsze rezultaty zarówno w kontekście detali, jak i w wydobywaniu naturalnych walorów estetycznych drewna.

Pytanie 23

Zastosowana na fotografii kompozycja obrazu nosi nazwę kompozycji

A. kołowej.

B. asymetrycznej.

C. centralnej.

D. otwartej.

Poprawna odpowiedź to kompozycja centralna, co znajduje odzwierciedlenie w zastosowaniu symetrycznych elementów, które są kluczowe w architekturze oraz w sztukach wizualnych. W przypadku rozety, centralny punkt pełni funkcję osi, wokół której organizowane są pozostałe elementy, co prowadzi do harmonijnej i zrównoważonej kompozycji. Kompozycje centralne są często wykorzystywane w projektach architektonicznych, takich jak katedry gotyckie, gdzie ich struktura wprowadza do wnętrza poczucie porządku oraz estetyki. Przykładem może być rozeta w katedrze Notre-Dame, która jest nie tylko funkcjonalnym elementem, ale również istotnym punktem odniesienia dla całej budowli. Tego rodzaju kompozycje są cenione za zdolność do przyciągania wzroku i skupiania uwagi, co jest istotne nie tylko w architekturze, ale i w fotografii, gdzie centralny motyw może dominować nad resztą obrazu, tworząc silną narrację wizualną. Również w projektowaniu graficznym zasady kompozycji centralnej są wykorzystywane do tworzenia przyciągających wzrok plakatów oraz grafik reklamowych, gdzie kluczowe informacje są umieszczane w centralnym punkcie, co zwiększa ich widoczność i zapamiętywalność.

Pytanie 24

Pomiar odbitego światła wykonuje się, ustawiając światłomierz z miejsca aparatu na

A. tło

B. aparat fotograficzny

C. obiekt fotografowany

D. źródło światła

Pomiar światła odbitego z obiektów fotografowanych jest kluczowym aspektem pracy fotografa, ponieważ pozwala na uzyskanie właściwej ekspozycji i odwzorowania kolorów. Kierując światłomierz na obiekt fotografowany, uzyskujemy pomiar intensywności światła, które jest odbite od obiektu do obiektywu aparatu. Taki pomiar jest bardziej istotny, ponieważ różne obiekty mogą mieć różną zdolność do odbicia światła, co wpływa na finalny efekt fotografii. Na przykład, czarne przedmioty pochłaniają większą część światła, podczas gdy jasne refleksyjne powierzchnie mogą wprowadzać zniekształcenia w pomiarze, jeśli kierujemy światłomierz na źródło światła. Standardy branżowe zalecają używanie matrycowych światłomierzy, które dostosowują pomiar do różnych scenariuszy, co pozwala na precyzyjne dostosowanie parametrów ekspozycji. Działania te są zgodne z praktykami zalecanymi przez profesjonalistów, aby zapewnić najlepszą jakość zdjęć w różnych warunkach oświetleniowych.

Pytanie 25

Na zdjęciu przedstawiono przykład kompozycji

A. otwartej statycznej.

B. otwartej dynamicznej.

C. zamkniętej statycznej.

D. zamkniętej dynamicznej.

Odpowiedź zamkniętej dynamicznej jest poprawna, ponieważ kompozycja na zdjęciu rzeczywiście znajduje się w granicach kadru, co sprawia, że nie sugeruje kontynuacji poza nim, co klasyfikuje ją jako zamkniętą. Użycie elementów takich jak łańcuszek i flakonik, które tworzą wrażenie ruchu, wskazuje na cechy kompozycji dynamicznej. W kontekście fotografii i sztuk wizualnych, kompozycja dynamiczna jest szczególnie ceniona za zdolność do przyciągania uwagi widza i prowadzenia jego wzroku. Zastosowanie zasady trójpodziału, czy też techniki prowadzenia linii, może wzbogacić tę dynamikę, co jest praktycznym aspektem, który można wykorzystać w twórczości artystycznej. Dobrym przykładem zastosowania tej wiedzy może być fotografia produktowa, gdzie strategiczne rozmieszczenie elementów nie tylko przyciąga wzrok, ale także tworzy spójną narrację wizualną, co jest kluczowe w marketingu wizualnym.

Pytanie 26

Na fotografii zastosowano

A. regułę złotego podziału.

B. obramowanie.

C. linie wiodące.

D. kompozycję wsteczną.

Linie wiodące to naprawdę ważny element w fotografii. Dzięki nim można poprowadzić wzrok widza w określonym kierunku. Na analizowanej fotografii linie budynku prowadzą nasze spojrzenie od dołu ku górze, co sprawia, że naturalnie zwracamy uwagę na szczyt budynku. Taka kompozycja nadaje zdjęciu dynamiki i uwypukla jego główne elementy. W praktyce dobrze wykorzystane linie wiodące mogą naprawdę poprawić percepcję obrazu, tworząc głębię i kierując wzrok w stronę punktu centralnego. W architekturze, takie podejście pozwala na lepsze ukazanie proporcji i detali budynku, co jest bardzo istotne, gdy prezentujemy nasze projekty. Pamiętaj, że linie wiodące mogą pochodzić zarówno z naturalnych elementów, jak i z detali architektonicznych. Umiejętne ich wykorzystanie ma ogromny wpływ na estetykę zdjęcia oraz jego narrację.

Pytanie 27

Dla matrycy o czułości ISO 400/27° ustalono poprawne parametry ekspozycji: czas naświetlania 1/125 s oraz wartość przysłony f/8. Na jaką wartość powinna być ustawiona czułość matrycy, przy zmianie liczby przysłony do f/4, przy zachowaniu tego samego czasu naświetlania, aby osiągnąć prawidłowe naświetlenie?

A. ISO 50/18°

B. ISO 800/30°

C. ISO 200/24°

D. ISO 100/21°

Poprawna odpowiedź to ISO 100/21°. Zmiana przysłony z f/8 na f/4 oznacza, że otwieramy obiektyw, co pozwala na wpuszczenie większej ilości światła. W przypadku zmiany przysłony z f/8 do f/4 mamy do czynienia z podwójnym zwiększeniem ilości światła, co wynika z zasady przysłony, gdzie każdy pełny krok (np. z f/8 na f/5.6, a następnie f/4) daje dwa razy więcej światła. Ponieważ czułość ISO matrycy określa, jak wrażliwa jest ona na światło, musimy odpowiednio zmniejszyć czułość, aby zrekompensować to dodatkowe światło. Zmiana czułości z ISO 400 do ISO 100 oznacza czterokrotne zmniejszenie czułości, co jest zgodne z tym, co chcemy osiągnąć. W praktyce, dla fotografów oznacza to, że przy ustawieniach ISO 100/21° będziemy mieli prawidłową ekspozycję, pomimo otwarcia przysłony. Uwzględniając standardy fotograficzne, jest to kluczowa umiejętność w kontrolowaniu ekspozycji w różnych warunkach oświetleniowych.

Pytanie 28

Perspektywę żabią zastosowano na fotografii

A. Fotografia 3

B. Fotografia 2

C. Fotografia 4

D. Fotografia 1

Perspektywa żabia, często nazywana też ujęciem z żabiej perspektywy, polega na fotografowaniu obiektu od dołu ku górze. Taka technika daje efekt, jakby patrzeć na fotografowany przedmiot z poziomu ziemi, co sprawia, że obiekt wydaje się większy, bardziej monumentalny i dominujący. W praktyce często używa się jej, żeby dodać dynamizmu lub dramatyzmu zdjęciom – na przykład w fotografii architektury, gdzie budynki wydają się wtedy bardziej okazałe, albo w fotografii portretowej, gdzie można podkreślić siłę postaci. W przypadku tej fotografii widać wyraźnie, że zdjęcie jest wykonane od dołu – doniczka z kwiatami została uchwycona z takiego kąta, że jej spód jest widoczny, a same kwiaty wydają się jakby wyższe niż w rzeczywistości. Taki sposób fotografowania nie jest przypadkowy – czasem pomaga ukryć tło lub wydobyć szczegóły, które z normalnego poziomu byłyby niewidoczne. Moim zdaniem to bardzo przydatna technika, bo pozwala eksperymentować z kompozycją i prezentacją przedmiotów w nietypowy sposób. W branży fotograficznej zaleca się, by nie nadużywać tej perspektywy, ale warto ją znać i umieć stosować z głową – bo czasem to właśnie żabia perspektywa ratuje zdjęcie, które byłoby nudne z tradycyjnego ujęcia.

Pytanie 29

Za pomocą którego modyfikatora oświetlenia uzyskuje się na fotografii cienie o miękkich krawędziach?

A. Parasolki.

B. Plastra.

C. Wrół.

D. Strumienicy.

Parasolki fotograficzne to naprawdę bardzo popularny i praktyczny modyfikator światła, zwłaszcza jeśli komuś zależy na miękkich, łagodnych cieniach i delikatnym przejściu światła. Z mojego doświadczenia wynika, że właśnie parasolka, szczególnie w wersji białej lub tzw. softboxowej, rozprasza światło na tyle szeroko, że praktycznie eliminuje ostre krawędzie cieni. Światło odbite lub przepuszczone przez materiał parasolki staje się zdecydowanie mniej kontrastowe, co jest super przydatne przy portretach, fotografii produktowej albo nawet w fotografii wnętrz. W branży mówi się, że parasolka to jeden z najprostszych sposobów na złamanie światła - po prostu rozprasza je na większą powierzchnię, przez co cień jest miękki, a światło bardziej otulające. Co ciekawe, niektórzy profesjonaliści używają kilku parasolek ustawionych w różnych miejscach, żeby jeszcze bardziej kontrolować odbicia i rozmycie światła na planie zdjęciowym. Fachowcy doceniają też łatwość montażu i mobilność parasolek, bo są lekkie i szybko się je rozkłada. Warto jeszcze dodać, że zgodnie ze standardami branży, miękkie światło uzyskuje się przez zwiększanie powierzchni świecącej w stosunku do fotografowanego obiektu – a parasolka idealnie się w to wpisuje. Zdecydowanie polecam testować różne rodzaje parasolek, bo to najprostsza droga do opanowania światła miękkiego w praktyce.

Pytanie 30

Do oświetlonego zdjęcia pejzażu wykorzystano czas naświetlania – 1/60 s oraz przysłonę – f/8. Jakie parametry ekspozycji należy ustawić w aparacie fotograficznym, aby uzyskać tę samą ilość światła padającego na matrycę?

A. 1/15 s, f/2,8

B. 1/250 s, f/2,8

C. 1/30 s, f/1,4

D. 1/125 s, f/5,6

Odpowiedź 1/125 s, f/5,6 jest poprawna, ponieważ zachowuje tę samą ilość światła padającego na matrycę aparatu, jak w przypadku oryginalnych ustawień 1/60 s i f/8. Zmiana czasu naświetlania na 1/125 s oznacza, że matryca będzie naświetlana krócej, co zmniejsza ilość światła docierającego do sensora. Aby zrekompensować tę stratę światła, musimy otworzyć przysłonę. Przysłona f/5,6 jest szersza w porównaniu do f/8, co pozwala na wpuszczenie większej ilości światła na matrycę. W praktyce, zrozumienie związku między czasem naświetlania a przysłoną jest kluczowe dla uzyskania odpowiedniej ekspozycji, a także dla kontrolowania głębi ostrości w zdjęciach. W fotografii, standardem jest dążenie do zrównoważenia tych parametrów, aby uzyskać pożądany efekt. Warto również pamiętać, że niektóre scenariusze mogą wymagać dodatkowej korekty ekspozycji, np. w warunkach silnego oświetlenia lub w cieniu, co wymaga umiejętności dostosowywania tych wartości w praktyce.

Pytanie 31

Określ funkcję i kierunek oświetlenia, które należy zastosować w studio, aby uzyskać efekt podobny do oświetlenia naturalnego w słoneczny dzień w południe.

A. Zasadnicze, przednio-dolne.

B. Pomocnicze, boczne.

C. Pomocnicze, przednio-górno-boczne.

D. Zasadnicze, przednio-górno-boczne.

Odpowiedź „zasadnicze, przednio-górno-boczne” jest zdecydowanie najbardziej trafna, jeśli chodzi o odwzorowanie efektu światła naturalnego w studio – szczególnie tego, jakie widzimy w południe w słoneczny dzień. W praktyce studyjnej funkcję światła zasadniczego (kluczowego) stosuje się właśnie po to, żeby nadać scenie główny charakter i wykreować naturalne modelowanie światłocieniowe na twarzy czy obiektach. Gdy ustawimy to światło pod kątem przednio-górno-bocznym, uzyskujemy efekt bardzo zbliżony do tego, jak słońce oświetla wszystko z góry, minimalnie z boku – dokładnie tak, jak w naturze. Z tego ustawienia światła wynika naturalność cieni, ich długość i miękkość, a także typowa dla naturalnego światła „trójwymiarowość” postaci czy przedmiotów. W branży fotograficznej i filmowej to klasyka gatunku – tzw. „Rembrandt lighting” czy oświetlenie portretowe oparte właśnie na tych kątach to standard, jeśli zależy nam na naturalności i harmonii. Moim zdaniem, jak chcesz osiągnąć realistyczny efekt „dnia”, to nie ma lepszego rozwiązania. Warto też zaznaczyć, że światło zasadnicze ustawione w tym kierunku pozwala łatwo kontrolować kontrast i ekspozycję, a ewentualne światła pomocnicze czy wypełniające służą już tylko do subtelnych korekt. W praktyce to rozwiązanie jest nie tylko skuteczne, ale i uniwersalne – szczególnie jeśli zależy nam na spójności efektów wizualnych z tym, co widzimy w rzeczywistości. Z mojego doświadczenia to podejście sprawdza się nie tylko w portrecie, ale i w fotografii produktowej czy filmie reklamowym.

Pytanie 32

Jakie wartości parametrów ekspozycji powinny być zastosowane po nałożeniu filtru o krotności 4 na obiektyw, jeśli poprawne wartości bez filtru to: liczba przesłony 11 oraz czas naświetlania 1/500 s?

A. f/8 i 1/125 s

B. f/16 i 1/125 s

C. f/8 i 1/250 s

D. f/16 i 1/250 s

Odpowiedź f/8 i 1/250 s jest prawidłowa, ponieważ przy zastosowaniu filtru o krotności 4, należy skorygować zarówno wartość przysłony, jak i czas naświetlania, aby uzyskać odpowiednią ekspozycję. Filtr o krotności 4 oznacza, że ilość światła docierającego do matrycy jest zmniejszona czterokrotnie. W praktyce, aby to zrekompensować, można zwiększyć przepuszczalność światła poprzez otwarcie przysłony lub wydłużenie czasu naświetlania. W tym przypadku, zmiana przysłony z f/11 na f/8 (co odpowiada zwiększeniu o jeden krok) pozwala na przepuszczenie większej ilości światła. Dodatkowo, aby zrekompensować zmniejszenie ilości światła spowodowane filtrem, czas naświetlania powinien być wydłużony z 1/500 s do 1/250 s, co również odpowiada zwiększeniu o jeden krok. Zastosowanie tych dwóch korekcji prowadzi do uzyskania poprawnej ekspozycji. W praktycznych zastosowaniach, umiejętność dostosowywania ustawień aparatu w odpowiedzi na zmiany w oświetleniu jest kluczowa dla uzyskania zamierzonego efektu fotograficznego, szczególnie w warunkach, gdzie używa się dodatkowych akcesoriów, takich jak filtry.

Pytanie 33

Określ temperaturę barwową źródeł światła użytych na planie zdjęciowym, jeżeli fotograf ustawił balans bieli aparatu na światło słoneczne?

A. 2000 K

B. 5500 K

C. 2800 K

D. 3200 K

Temperatura barwowa 5500 K to taki standard, który najlepiej oddaje światło słoneczne w ciągu dnia. Dzięki temu, jak ustawisz balans bieli w aparacie, kolory na zdjęciach będą wyglądały bardzo naturalnie. To jest naprawdę ważne, bo kto by chciał mieć jakieś dziwne odcienie na zdjęciach? Używając 5500 K, neutralizujesz te niechciane kolory, które mogą się pojawić przy różnych źródłach światła, jak żarówki czy świetlówki. Fotografowie chętnie korzystają z tego ustawienia na zewnątrz, zwłaszcza w słoneczne dni, bo kolory są wtedy żywe i piękne. Jak już na przykład pracujesz w studiu i masz różne źródła światła, to też łatwiej jest to wszystko zgrać, bo niektóre lampy, jak LED czy błyskowe, mają swoją temperaturę barwową. Odpowiednie ustawienie balansu bieli daje spójność kolorystyczną w serii zdjęć, co jest mega ważne, gdy robisz coś profesjonalnego.

Pytanie 34

Przy ustawieniu czułości matrycy na ISO 100/21° określono poprawne parametry ekspozycji: czas naświetlania 1/30 s oraz przysłonę 16. Jaką wartość czułości matrycy należy ustawić, aby po czterokrotnym skróceniu czasu naświetlania uzyskać tę samą ekspozycję bez zmiany przysłony?

A. ISO 50/18°

B. ISO 200/24°

C. ISO 800/30°

D. ISO 400/27°

Odpowiedź ISO 400/27° jest prawidłowa, ponieważ przy czułości matrycy ISO 100/21° i czasie naświetlania 1/30s, mamy do czynienia z określoną ilością światła padającego na matrycę. Skracając czas naświetlania czterokrotnie do 1/120s, zredukowaliśmy ilość światła, które dociera do matrycy, co wymaga zwiększenia czułości, aby utrzymać tę samą eksponowaną wartość. Aby uzyskać tę samą ekspozycję, musimy podnieść czułość matrycy o dwa przysłony (czyli dwukrotnie każda przysłona odpowiada za podwojenie lub zmniejszenie ilości światła). Zmiana ISO z 100 na 400 oznacza wzrost o dwa przysłony. W praktyce, przy pracy z aparatem, ważne jest, aby rozumieć, jak czułość ISO wpływa na jakość zdjęć, szczególnie w słabym oświetleniu oraz jak zmiana wartości ISO wpływa na szumy na zdjęciach. ISO 400 jest standardowym ustawieniem w wielu sytuacjach, co czyni je bardzo użytecznym w fotografii ogólnej oraz w sytuacjach, gdzie wymagana jest większa dynamika

Pytanie 35

Aby uzyskać szeroki kadr, trzeba użyć obiektywu

A. krótkoogniskowy

B. portretowy

C. długoogniskowy

D. standardowy z konwerterem

Obiektyw krótkoogniskowy, znany również jako obiektyw szerokokątny, jest doskonałym narzędziem do uzyskania szerokiego kadru. Dzięki krótszej ogniskowej, zazwyczaj wynoszącej mniej niż 35 mm w formacie pełnoklatkowym, pozwala na uchwycenie szerszego pola widzenia, co jest szczególnie przydatne w fotografii krajobrazowej, architektonicznej oraz w pomieszczeniach, gdzie przestrzeń jest ograniczona. W praktyce, użycie takiego obiektywu umożliwia rejestrowanie większej ilości elementów w kadrze, co jest kluczowe przy pracy w ciasnych lokalizacjach. Dodatkowo, krótkoogniskowe obiektywy często charakteryzują się lepszą głębią ostrości, co pozwala na uzyskanie efektów bokeh w tle, a także zwiększa możliwości kreatywne fotografa. Warto również wspomnieć, że w kontekście filmowania, krótkoogniskowe obiektywy często są preferowane do dynamicznych ujęć, gdzie istotne jest uchwycenie akcji w szerszym kontekście scenerii. Korzystając z takich obiektywów, warto zwrócić uwagę na zniekształcenia perspektywiczne, które mogą wystąpić przy fotografowaniu bliskich obiektów, co stanowi istotny element w procesie kompozycji zdjęcia.

Pytanie 36

Który rodzaj światła na planie zdjęciowym należy skorygować, aby zmniejszyć głębokość cieni po stronie nieoświetlonej fotografowanego obiektu przestrzennego?

A. Konturowe.

B. Wypełniające.

C. Tłowe.

D. Górne.

Światło wypełniające to taki trochę bohater drugiego planu na planie zdjęciowym. Jego główną rolą jest właśnie „zmiękczanie” cieni, które powstają po stronie nieoświetlonej głównym światłem. Bez światła wypełniającego kontrast bywa zbyt mocny, a szczegóły po ciemniejszej stronie obiektu po prostu giną. Z praktyki wiem, że często światło wypełniające stosuje się z użyciem blendy, softboxa czy nawet naturalnego odbicia światła od ściany – ważne, by światło to było miękkie, rozproszone i nie tworzyło nowych ostrych cieni. Standardy branżowe, np. w klasycznym trójpunktowym oświetleniu, wręcz zalecają balans między światłem głównym (kluczowym) a wypełniającym, żeby portretowana osoba wyglądała naturalnie, a rysy były czytelne, ale nie przerysowane. W telewizji czy fotografii produktowej światło wypełniające pozwala kontrolować atmosferę i charakter całej sceny – można uzyskać efekt bardzo plastyczny albo „płaski”, w zależności od natężenia tego światła. Moim zdaniem, jeśli ktoś chce mieć wpływ na głębię cieni, najprościej zacząć właśnie od pracy z wypełnieniem, a nie od eksperymentowania z innymi rodzajami światła.

Pytanie 37

Do wykonania studyjnych zdjęć portretowych w technice low key wskazane jest zastosowanie tła w kolorze

A. zielonym.

B. czarnym.

C. białym.

D. żółtym.

Tło czarne jest zdecydowanie najlepszym wyborem do zdjęć portretowych w technice low key. Ta technika polega na wykorzystaniu głównie ciemnych tonów i kontrastów, dzięki temu można osiągnąć bardzo dramatyczny, nastrojowy klimat. Czarne tło pozwala skupić uwagę widza tylko na modelu, podkreślając światło padające na twarz czy sylwetkę. W praktyce, jak robię takie zdjęcia, zawsze zauważam, że nawet najmniejsze rozjaśnienie tła potrafi popsuć cały efekt, bo pojawiają się niechciane odbicia lub prześwietlenia. W branży fotograficznej od lat przyjmuje się, że czarne tło to absolutny standard w low key – pozwala uzyskać głębię, tajemniczość, a dodatkowo łatwiej kontrolować światło. Fotografowie często korzystają z czarnego materiału, a czasem po prostu z zaciemnionego studia. Ciekawostka: nawet ciemnoszare tło może odbić trochę światła i 'wyciągnąć' niepotrzebne szczegóły, więc lepiej postawić na głęboką czerń. Samo low key to nie tylko ciemność – to umiejętna gra światłem na twarzy, szyi czy dłoniach modela, reszta powinna zniknąć w cieniu. To bardzo efektowna technika, szczególnie w portretach męskich lub artystycznych, gdzie chodzi o mocne emocje. Z mojego doświadczenia wynika, że czarne tło ułatwia późniejszą obróbkę i jest też najprostszym sposobem na uzyskanie profesjonalnego efektu bez zaawansowanego sprzętu.

Pytanie 38

Wada optyczna przedstawiona na rysunku określana jest jako

A. aberracja komatyczna.

B. aberracja sferyczna.

C. aberracja chromatyczna.

D. astygmatyzm.

Aberracja chromatyczna jest zjawiskiem optycznym, które polega na różnym załamaniu światła o różnych długościach fal przez soczewki. Rysunek ilustruje, jak światło białe, składające się z różnych kolorów, przechodzi przez soczewkę, a każdy kolor ulega innemu załamaniu, co prowadzi do rozszczepienia na różne ogniskowe. W praktyce aberracja chromatyczna jest istotnym zagadnieniem w projektowaniu systemów optycznych, takich jak aparaty fotograficzne, teleskopy czy mikroskopy, gdyż wpływa bezpośrednio na jakość otrzymywanych obrazów. Aby zminimalizować wpływ tej wady, inżynierowie często stosują soczewki achromatyczne, które są zaprojektowane tak, aby kompensować aberracje chromatyczne dla dwóch długości fal, co znacznie poprawia jakość obrazu. Zrozumienie tego efektu jest kluczowe dla każdego zajmującego się optyką, ponieważ pozwala na skuteczniejsze projektowanie i zastosowanie systemów optycznych, które są bardziej efektywne i precyzyjne w pracy.

Pytanie 39

W profesjonalnym procesie modelowania 3D na podstawie fotografii metoda Structure from Motion (SfM) wykorzystuje

A. specjalny system oświetlenia strukturalnego z projektorem wzorów

B. technikę fotografowania z ruchomym źródłem światła

C. serię zdjęć wykonanych z różnych punktów widzenia do rekonstrukcji geometrii obiektu

D. technologię skanowania laserowego połączoną z fotografią

Metoda Structure from Motion (SfM) to technika wykorzystywana w modelowaniu 3D, która opiera się na analizie serii zdjęć wykonanych z różnych punktów widzenia. Poprzez odpowiednią rekonstrukcję geometrii obiektu możliwe jest uzyskanie trójwymiarowego modelu, który wiernie odwzorowuje detale i kształty. W praktyce, wykorzystuje się SfM w różnych dziedzinach, takich jak architektura, archeologia, czy grafika komputerowa. Na przykład, w architekturze można wykonać model 3D budynku, fotografując go z różnych kątów, a następnie przetwarzając zdjęcia za pomocą oprogramowania SfM, co pozwala na dokładny wgląd w strukturę budowli. Ważnym aspektem SfM jest to, że nie wymaga specjalistycznego sprzętu, wystarczą standardowe aparaty fotograficzne. Zastosowanie tej metody zwiększa efektywność procesu tworzenia modeli 3D i pozwala na szybsze uzyskiwanie wyników.

Pytanie 40

W trakcie realizacji reprodukcji obrazu, aparat fotograficzny powinien być ustawiony w taki sposób, aby oś optyczna obiektywu była

A. równoległa do kierunku promieni światła w oświetleniu bocznym

B. skośna do płaszczyzny oryginału

C. równoległa do płaszczyzny oryginału

D. prostopadła do płaszczyzny oryginału i pokrywała się z jego środkiem

Ustalenie osi optycznej obiektywu aparatu fotograficznego w pozycji prostopadłej do płaszczyzny oryginału, a jednocześnie pokrywającej się z jego środkiem, jest kluczowe dla uzyskania wiernej reprodukcji obrazu. Taki układ minimalizuje zniekształcenia perspektywiczne oraz asymetrię, które mogłyby pojawić się w przypadku innych ustawień. Przykładem zastosowania tej zasady może być reprodukcja dzieła sztuki w muzeum, gdzie ważne jest, aby odwzorować szczegóły kolorystyczne i teksturalne. W praktyce, fotografowie profesjonalni stosują statywy z poziomicą, aby precyzyjnie ustawić aparat, unikając jakichkolwiek błędów, które mogłyby wpłynąć na jakość końcowego obrazu. Dobrą praktyką jest także wykonywanie próbnych zdjęć oraz ich analizy pod kątem odległości, oświetlenia i kąta, co pozwala na optymalizację ustawień przed finalnym ujęciem. Współczesne standardy w fotografii reprodukcyjnej opierają się na takich zasadach, co zapewnia wysoką jakość i zadowolenie klientów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej