Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik mechanik
  • Kwalifikacja: MEC.09 - Organizacja i nadzorowanie procesów produkcji maszyn i urządzeń
  • Data rozpoczęcia: 3 grudnia 2025 11:32
  • Data zakończenia: 3 grudnia 2025 11:57

Egzamin zdany!

Wynik: 31/40 punktów (77,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Na podstawie zamieszczonego fragmentu DTR dla wiertarko-frezarki należy zaplanować

19.2 Prace konserwacyjne wykonywane codziennie
(a)Przed przystąpieniem do pracy z urządzeniem, dopełnić zbiorniczek oleju do zalecanego poziomu.
(b)Sprawdzić zamocowanie śrub mocujących głowicę.
(c)W przypadku przegrzania lub niecodziennych hałasów, natychmiast zatrzymać urządzenie. Sprawdzić nasmarowanie, prawidłowość regulacji, zużycie narzędzi oraz inne możliwe przyczyny. Wyeliminować je przed ponownym uruchomieniem urządzenia.
(d)Posprzątać stanowisko pracy.
19.3 Prace konserwacyjne wykonywane co tydzień
(a)Wyczyścić śrubę pociągową i posmarować warstewką oleju.
(b)Sprawdzić nasmarowanie części uchylnych stołu roboczego. W razie konieczności, posmarować olejem.
19.4 Prace konserwacyjne wykonywane co miesiąc
(a)Wyregulować położenie mechanizmów kulisowych przesuwu poprzecznego i wzdłużnego.
(b)Nasmarować warstewką oleju panewki, ślimak oraz jego cięgło.
19.5 Prace konserwacyjne wykonywane corocznie
(a)Sprawdzić, czy stół roboczy jest prawidłowo wypoziomowany we wszystkich kierunkach.
(b)Sprawdzić stan przewodu zasilającego, wtyczki, wyłączników i połączeń.
(c)Wymienić olej w skrzynce przekładniowej.
A. codzienną wymianę oleju w skrzynce przekładniowej.
B. co 30 dni sprawdzanie stanu przewodów elektrycznych.
C. codzienne sprawdzanie zamocowania śrub mocujących głowicę.
D. co 360 dni regulację mechanizmów ruchu wzdłużnego i porzecznego.
Poprawna odpowiedź to codzienne sprawdzanie zamocowania śrub mocujących głowicę, co jest zgodne z dokumentacją techniczną (DTR) dla wiertarko-frezarki. W sekcji 19.2 "Prace konserwacyjne wykonywane codziennie" punkt (b) wyraźnie podkreśla, że te działania są kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i efektywności maszyny. Regularne sprawdzanie zamocowania śrub jest istotne, aby uniknąć luzów, które mogą prowadzić do nieprzewidzianych awarii, a tym samym zwiększyć okres eksploatacji urządzenia. W praktyce zaleca się prowadzenie dziennika konserwacji, w którym zapisywane są daty i wyniki tych kontroli. Wprowadzenie takich praktyk jest zgodne z normą ISO 9001 dotyczącą systemów zarządzania jakością, która kładzie nacisk na dokumentację i systematyczność działań konserwacyjnych. Prawidłowe wykonywanie tych obowiązków przyczynia się do optymalizacji pracy wiertarko-frezarki oraz minimalizacji ryzyka wystąpienia potencjalnych zagrożeń na stanowisku pracy.
Pytanie 2

Do tzw. danych technologicznych dotyczących procesu wytwarzania nie wlicza się informacji

A. o urządzeniach technologicznych
B. o personelu
C. o surowcach i półproduktach
D. o obrotach przedsiębiorstwa
Poprawna odpowiedź to "o obrotach przedsiębiorstwa", ponieważ dane technologiczne procesu produkcji koncentrują się na aspektach związanych bezpośrednio z samym procesem wytwarzania. Do takich danych należą informacje o surowcach i półfabrykatach, które są niezbędne do produkcji, oraz dane o maszynach technologicznych, które wykonują operacje wytwórcze. Zasoby ludzkie są również istotnym elementem, ale dotyczą one zarządzania i organizacji pracy, a nie samego procesu technologicznego. W praktyce, analiza danych technologicznych pozwala na optymalizację procesów produkcyjnych, co jest zgodne z zasadami Lean Management i Six Sigma. Na przykład, monitorowanie parametrów maszyn oraz jakości używanych surowców umożliwia wczesne wykrywanie nieprawidłowości i ich eliminację, co prowadzi do zwiększenia efektywności i redukcji kosztów.
Pytanie 3

Kryterium technologiczne dotyczące zużycia ostrza narzędzia skrawającego w tokarkach to

A. temperatura obróbcza
B. wzrost chropowatości powierzchni
C. forma wydobywających się wiórów
D. zmniejszenie długości ostrza
Przyrost chropowatości powierzchni jest kluczowym wskaźnikiem stępienia ostrza skrawającego noża tokarskiego. W miarę używania narzędzia, jego krawędź skrawająca ulega zużyciu, co prowadzi do wzrostu chropowatości obrobionej powierzchni. Wysoka chropowatość oznacza, że narzędzie nie jest w stanie zapewnić gładkiego wykończenia, co może wpływać na jakość finalnego produktu. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy polega na monitorowaniu chropowatości obróbki, co pozwala na wczesne wykrycie stanu narzędzia i podjęcie działań, takich jak wymiana lub ostrzenie ostrza. W branży obróbczej, standardy takie jak ISO 1302 określają wymagania dotyczące chropowatości, co podkreśla znaczenie tego kryterium w ocenie stanu narzędzi skrawających. Utrzymanie odpowiedniego poziomu chropowatości jest zatem nie tylko kwestią estetyki, ale również funkcjonalności i trwałości produkcji.
Pytanie 4

Uzyskanie trwałego połączenia pomiędzy metalem a tworzywem sztucznym jest możliwe dzięki

A. spawaniu łukowemu
B. klejeniu na zimno
C. lutowaniu twardemu
D. zgrzewaniu iskrowemu
W kontekście łączenia metalu z tworzywem sztucznym należy zauważyć, że spawanie łukowe, które polega na użyciu łuku elektrycznego do stopienia materiałów, jest techniką zarezerwowaną głównie dla metali. Ta metoda nie sprawdzi się w przypadku tworzyw sztucznych, które mogą ulegać deformacji lub zniszczeniu w wysokich temperaturach. Zgrzewanie iskrowe także nie jest odpowiednie, ponieważ ta technika wykorzystuje wyładowania elektryczne do łączenia materiałów, co ogranicza jej zastosowanie do metali, a dodatkowo wymaga specyficznych warunków, które nie są zgodne z właściwościami tworzyw sztucznych. Lutowanie twarde, z drugiej strony, polega na łączeniu metali poprzez topnienie stopu lutowniczego, co także nie jest praktyczne w przypadku połączeń z tworzywem sztucznym. Częstym błędem myślowym jest zakładanie, że metody łączenia oparte na cieple mogą być stosowane na wszystkich typach materiałów. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy materiał ma swoje specyficzne właściwości, które determinują odpowiednią metodę łączenia. Przede wszystkim, techniki łączenia muszą być dostosowane do rodzaju materiałów i ich właściwości fizycznych, aby zapewnić trwałość oraz efektywność połączenia.
Pytanie 5

Jakie narzędzie wykorzystuje się do pomiaru luzów między zazębiającymi się powierzchniami elementów maszyn?

A. płytki wzorcowe
B. śruba mikrometryczna
C. szczelinomierz
D. suwmiarka
Szczelinomierz to narzędzie pomiarowe, które jest specjalnie zaprojektowane do pomiaru luzów i szczelin między współpracującymi powierzchniami części maszyn. Oferuje dużą precyzję, co jest kluczowe w inżynierii mechanicznej, gdzie tolerancje wymiarowe mogą być bardzo małe. Użycie szczelinomierza pozwala na dokładne określenie, czy luz między częściami mieści się w dopuszczalnych granicach, co jest szczególnie istotne w kontekście zapewnienia prawidłowej pracy maszyn oraz ich długowieczności. Przykładem zastosowania szczelinomierza może być przemysł motoryzacyjny, gdzie w silnikach czy skrzyniach biegów precyzyjne ustawienie luzów ma wpływ na ich efektywność i żywotność. Zgodnie z normami branżowymi, takie jak ISO 2768, konieczne jest stosowanie narzędzi o wysokiej dokładności pomiarowej, aby zapewnić jakość i bezpieczeństwo produkowanych wyrobów.
Pytanie 6

Aby chronić stalową konstrukcję mostu przed wpływem korozji, należy zastosować

A. elementy galwaniczne
B. platerowanie
C. ochronę elektrochemiczną
D. elementy stężeniowe
Ochrona elektrochemiczna to skuteczna metoda zabezpieczania stalowych konstrukcji przed korozją, polegająca na zastosowaniu technik, które zapobiegają reakcji chemicznej powodującej degradację materiałów. W praktyce najczęściej stosuje się galwanizację, czyli pokrywanie stali cienką warstwą innego metalu, na przykład cynku, który działa jako anoda poświęcona. Cynk chroni stal, ponieważ ma wyższy potencjał elektrochemiczny, a w razie korozji to on ulega utlenieniu w pierwszej kolejności. Dodatkowo, ochrona katodowa, będąca jednym z rodzajów ochrony elektrochemicznej, wykorzystuje prąd stały do zmian potencjału powierzchni metalu, co znacznie zmniejsza jego skłonność do korozji. Metody te są zgodne z normami branżowymi, takimi jak PN-EN ISO 1461, które określają wymagania dotyczące oceny i stosowania ochrony przed korozją. Wdrażanie tych praktyk w budownictwie mostowym jest niezwykle istotne, ponieważ zwiększa trwałość konstrukcji oraz zmniejsza koszty związane z konserwacją i naprawami.
Pytanie 7

Końcowym procesem obróbki wewnętrznych powierzchni tulei cylindrów sprężarek tłokowych jest

A. honowanie
B. toczenie precyzyjne
C. wytaczanie poziome
D. polerowanie
Honowanie to naprawdę fajny proces, który służy do poprawy wykończenia i precyzji wewnętrznych powierzchni tulei cylindrów sprężarek tłokowych. Dzięki niemu mamy świetną jakość powierzchni, co jest ważne dla ich działania. W skrócie, honowanie wykorzystuje narzędzia ścierne poruszające się w specyficzny sposób, co pozwala na wygładzenie mikroskopijnych nierówności i zarysowań. Dzięki temu nie tylko uzyskujemy gładką powierzchnię, ale także odpowiednią chropowatość, co pomaga w smarowaniu i zmniejsza tarcie w ruchomych częściach sprężarki. W praktyce, gdy potrzebujesz precyzyjnych wymiarów i dobrego wykończenia, honowanie jest jak najbardziej na miejscu. I pamiętaj, że cały ten proces musi być zgodny z normami ISO, które mówią, jakie wymagania powinny spełniać obróbki w przemyśle motoryzacyjnym i nie tylko. A żeby efekty były jak najlepsze, warto zwracać uwagę na parametry obróbcze, takie jak prędkość i czas. To takie małe szczegóły, ale mają wielkie znaczenie.
Pytanie 8

Cena wytworzenia jednej sztuki części to 5,00 zł netto, a koszt przygotowania produkcji wynosi 120,00 zł netto. Jaką kwotę brutto będzie trzeba zapłacić za wykonanie 20 sztuk części, zakładając stawkę VAT na poziomie 23%?

A. 167,60 zł
B. 325,00 zł
C. 153,75 zł
D. 270,60 zł
Aby obliczyć koszt brutto wykonania 20 sztuk części, należy najpierw ustalić całkowity koszt netto produkcji. Koszt wytworzenia jednej sztuki części wynosi 5,00 zł, więc koszt wytworzenia 20 sztuk wynosi 5,00 zł x 20 = 100,00 zł. Następnie należy dodać koszt przygotowania produkcji, który wynosi 120,00 zł. Zatem całkowity koszt netto to 100,00 zł + 120,00 zł = 220,00 zł. Aby obliczyć koszt brutto, musimy uwzględnić stawkę VAT wynoszącą 23%. Koszt brutto obliczamy zatem, mnożąc koszt netto przez (1 + stawka VAT), co daje 220,00 zł x 1,23 = 270,60 zł. W przypadku działalności produkcyjnej istotne jest, aby dokładnie kalkulować koszty, ponieważ wpływa to na ceny sprzedaży i rentowność. Znajomość przepisów dotyczących VAT jest kluczowa dla przedsiębiorców, aby uniknąć problemów z urzędami skarbowymi oraz dla prawidłowego zarządzania finansami firmy.
Pytanie 9

Rowki wpustowe czółenkowe powinny być realizowane metodą

A. strugania
B. toczenia
C. dłutowania
D. frezowania
Wybór metod toczenia, strugania i dłutowania do wykonania rowków wpustowych czółenkowych nie jest odpowiedni z kilku kluczowych powodów. Toczenie jest procesem, w którym obrabiany przedmiot jest obracany, a narzędzie skrawające jest prowadzone wzdłuż powierzchni, co sprawia, że najlepiej sprawdza się przy tworzeniu okrągłych i cylindrycznych kształtów. W przypadku rowków wpustowych, które wymagają precyzyjnych krawędzi i geometrii, toczenie nie zapewnia wymaganej dokładności ani nie może efektywnie obrabiać materiału w wymaganym kształcie. Struganie, choć może być stosowane do uzyskiwania gładkich powierzchni, również nie nadaje się do frezowania rowków wpustowych, ponieważ jest ograniczone w zakresie kształtowania skomplikowanych geometrii. Dłutowanie to technika, która polega na wycinaniu materiału przy użyciu dłuta, co może prowadzić do niestabilnych rezultatów, zwłaszcza w przypadku precyzyjnych rowków. Często spotykaną pomyłką jest założenie, że każda metoda obróbcza może być zastosowana zamiennie; jednakże, każda z nich ma swoje specyficzne zastosowania i ograniczenia. Właściwy dobór metody obróbczej jest kluczowy dla zapewnienia jakości i funkcjonalności gotowych komponentów. Dlatego ważne jest, aby znać i rozumieć różnice pomiędzy tymi procesami oraz ich zastosowanie w kontekście wymagań technicznych.
Pytanie 10

Do kosztów materiałowych nie wlicza się

A. obsługi obrabiarki
B. zużytego materiału
C. zużytych narzędzi
D. pracy obrabiarki
Wszystkie pozostałe odpowiedzi wskazują na coś, co w rzeczywistości są kosztami materiałowymi, co jest podstawą niepoprawnego podejścia do analizy kosztów produkcji. Zużyty materiał, jako surowiec, jest bezpośrednio związany z wytwarzaniem produktów i jego koszt jest nieodłącznie związany z procesem produkcyjnym. W sytuacji, gdy materiał jest przetwarzany, jego koszt musi być uwzględniony w kosztach materiałowych, co jest zgodne z zasadami rachunkowości zarządczej. Praca obrabiarki również zalicza się do kosztów materiałowych, gdyż stanowi zużycie energii i zasobów niezbędnych do obróbki materiałów. Zużyte narzędzia są kolejnym elementem, który wpływa na koszty materiałowe, ponieważ ich eksploatacja wiąże się z wydatkami na ich wymianę oraz konserwację. Typowym błędem myślowym jest traktowanie kosztów operacyjnych i materiałowych jako kategorii wymiennych, podczas gdy powinny być one analizowane oddzielnie. Zrozumienie różnicy między tymi kategoriami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania finansami przedsiębiorstwa, co pozwala na dokładniejszą ocenę skuteczności działań produkcyjnych oraz poprawę strategii zarządzania kosztami.
Pytanie 11

Rysunek, który przedstawia pełne wymiary oraz wszystkie niezbędne informacje do wykonania wszystkich elementów składowych, nazywa się rysunkiem

A. montażowym
B. operacyjnym
C. zabiegowym
D. zestawieniowym
Rysunek operacyjny to dokument, który przedstawia wszystkie niezbędne wymiary oraz informacje dotyczące wykonania części składowych danego projektu. Jako kluczowy element procesu wytwórczego, rysunek operacyjny jest stosowany w różnych dziedzinach inżynierii, w tym w mechanice, budownictwie czy elektronice. Jego celem jest nie tylko przedstawienie kształtu i wymiarów, ale również zapewnienie, że wszystkie części będą ze sobą współpracować zgodnie z założeniami projektowymi. Przykładowo, w przemyśle maszynowym rysunek operacyjny może zawierać szczegółowe informacje o tolerancjach, materiałach oraz technologii obróbczej. W branży budowlanej natomiast, rysunki operacyjne mogą wskazywać lokalizację instalacji, elementów nośnych czy przewodów. Zgodnie z normami ISO, rysunki operacyjne powinny być jasno zorganizowane i zrozumiałe dla wszystkich uczestników procesu produkcyjnego, co wpływa na efektywność i jakość wykonania.
Pytanie 12

Nie jest możliwe zapisanie rysunku stworzonego w systemie CAD jako pliku z rozszerzeniem

A. dvi
B. dxf
C. dwt
D. dwg
Odpowiedź "dvi" jest poprawna, ponieważ format ten nie jest używany w kontekście rysunków sporządzonych w systemach CAD. DVI, czyli DeVice Independent file format, jest formatem pliku stosowanym głównie przez systemy TeX do przechowywania wyników przetwarzania dokumentów. Natomiast formaty takie jak DXF (Drawing Exchange Format) oraz DWG (Drawing) są standardami opracowanymi przez firmę Autodesk i są powszechnie stosowane w branży CAD. DXF umożliwia wymianę danych rysunków pomiędzy różnymi programami CAD, co czyni go bardzo użytecznym w pracy zespołowej. Z kolei DWG to natywny format plików dla oprogramowania AutoCAD, zawierający zarówno dane rysunkowe, jak i informacje o obiektach. DWT, oznaczający szablon DWG, jest również formatem używanym w systemach CAD do tworzenia nowych rysunków na podstawie ustalonych standardów. Zrozumienie różnic między tymi formatami jest kluczowe w pracy z oprogramowaniem CAD, co pozwala na efektywne korzystanie z narzędzi inżynieryjnych i architektonicznych.
Pytanie 13

Realizowanie różnorodnych zadań, wszechstronne narzędzia, pojedyncze egzemplarze, wysoka specjalizacja pracowników oraz uproszczona dokumentacja są związane z produkcją

A. masową
B. jednostkową
C. małoseryjną
D. wielkoseryjną
Produkcja jednostkowa to coś, co polega na tworzeniu pojedynczych, często wyjątkowych produktów. Wymaga to od pracowników sporych umiejętności i różnorodnych działań produkcyjnych. Kluczowe jest tu dostosowywanie produkcji do wymagań klienta, co zazwyczaj oznacza, że potrzebujemy uniwersalnych narzędzi. Weźmy na przykład rzemieślników, którzy robią meble na zamówienie. Każdy z tych mebli jest inny i wymaga dokładnej dokumentacji oraz precyzyjnych umiejętności. W praktyce produkcja jednostkowa daje dużą elastyczność, przez co możemy szybko reagować na zmieniające się potrzeby rynku. No i jakość oraz detale produktu są najważniejsze, jak w projektowaniu przemysłowym, gdzie szczegóły i indywidualne podejście do klienta to podstawa.
Pytanie 14

Aby śledzić określony poziom precyzji produkowanych elementów, w trakcie ich wytwarzania wykorzystuje się

A. samokontrolę
B. kontrolę międzyoperacyjną
C. statystyczną kontrolę jakości
D. uwierzytelnianie
Wybór innych metod kontroli jakości, takich jak uwierzytelnianie, samokontrola czy kontrola międzyoperacyjna, nie spełnia wszystkich wymogów efektywnego monitorowania dokładności produkowanych części. Uwierzytelnianie głównie odnosi się do weryfikacji tożsamości użytkowników oraz zapewnienia bezpieczeństwa systemów informatycznych, co ma mało wspólnego z procesami produkcyjnymi i zarządzaniem jakością. Samokontrola, polegająca na ocenie własnej pracy przez pracowników, może być użyteczna, jednak nie dostarcza obiektywnych danych dotyczących procesów produkcyjnych i często jest subiektywna. Kontrola międzyoperacyjna, która odbywa się pomiędzy różnymi etapami produkcji, również ma swoje miejsce, ale nie pozwala na kompleksowe monitorowanie i analizę danych w czasie rzeczywistym, jak to jest w przypadku SKJ. Te podejścia mogą prowadzić do błędnych wniosków, ponieważ nie opierają się na solidnych danych statystycznych, co jest kluczowe w kontekście zapewnienia jakości. Używanie tych metod zamiast SKJ może skutkować nieefektywnością w procesie produkcji oraz niższą jakością wyrobów, co jest nieakceptowalne w dzisiejszym konkurencyjnym rynku.
Pytanie 15

Jakie materiały wykorzystuje się do produkcji łożysk ślizgowych, które nie wymagają smarowania?

A. z nitinolu
B. z teflonu
C. ze staliwa
D. z magnezu
Łożyska ślizgowe wykonane z teflonu są doskonałym rozwiązaniem w zastosowaniach, które wymagają minimalnej konserwacji oraz niskiego współczynnika tarcia. Teflon, znany ze swojej wyjątkowej odporności na działanie chemikaliów oraz wysokich temperatur, pozwala na uzyskanie doskonałych właściwości ślizgowych. Materiał ten charakteryzuje się niskim współczynnikiem tarcia, co skutkuje mniejszym zużyciem energii oraz dłuższą żywotnością łożysk. Przykładowo, w przemyśle lotniczym i motoryzacyjnym, łożyska teflonowe są wykorzystywane w aplikacjach, gdzie niezawodność oraz niskie wymagania konserwacyjne są kluczowe. Teflon redukuje także zjawisko przyklejania się materiałów, co jest istotne w zastosowaniach, gdzie występują dynamiczne siły działające na łożyska. W kontekście standardów branżowych, użycie teflonu w łożyskach ślizgowych jest zgodne z najlepszymi praktykami w sektorach wymagających wysokiej precyzji oraz niezawodności.
Pytanie 16

Materiał, który nie jest wykorzystywany w procesie produkcji panewek łożysk dzielonych to

A. stop cynowy.
B. intermetal.
C. staliwo.
D. brąz ołowiowy.
Staliwo to nie jest najlepszy wybór do produkcji panewek łożysk dzielonych z paru powodów. Po pierwsze, ma bardzo wysoką twardość i wytrzymałość, przez co elementy łożysk mogą się szybciej zużywać. W przeciwieństwie do brązu ołowiowego czy stopu cynowego, staliwo nie ma dobrych właściwości smarnych ani odporności na korozję – a to jest mega ważne w przypadku łożysk. Materiały takie jak brąz mają zdolność do tworzenia warstwy smarnej i niższe współczynniki tarcia, co znacząco wydłuża żywotność łożysk. W motoryzacji, gdzie łożyska muszą radzić sobie z ciężkimi warunkami pracy, wybór materiału jest kluczowy. W normach ISO jasno jest napisane, jakie materiały powinny być używane, żeby były odporne na zużycie i korozję, a staliwo zdecydowanie się w tym nie mieści.
Pytanie 17

Dokument, który zawiera sekwencję działań oraz istotne informacje potrzebne do realizacji określonej części, to

A. rysunek wykonawczy
B. rysunek złożeniowy
C. karta technologiczna
D. karta operacyjna
Karta technologiczna to dokument, który zawiera szczegółową kolejność wykonywanych operacji oraz informacje niezbędne do realizacji danego procesu technologicznego. Jej podstawową funkcją jest ułatwienie zrozumienia i wykonania skomplikowanych zadań przez dostarczenie wytycznych, które obejmują nie tylko technologię produkcji, ale także używane materiały, narzędzia oraz czas wykonania. Przykładem zastosowania karty technologicznej może być proces produkcji skomplikowanych komponentów maszyn, gdzie każdy etap musi być ściśle określony, aby zapewnić wysoką jakość i zgodność z wymaganiami norm ISO. Karty technologiczne są niezbędne w przemyśle, ponieważ pozwalają na standaryzację procesów, co z kolei prowadzi do zwiększenia wydajności produkcji oraz minimalizacji ryzyka błędów. Dodatkowo, stosowanie kart technologicznych ułatwia szkolenie pracowników oraz zapewnia zgodność z normami jakości, co jest kluczowe dla sukcesu każdej organizacji produkcyjnej.
Pytanie 18

Stosowanie obrabiarek zgrupowanych lub specjalnych, przy ich nieprzerwanym obciążeniu tymi samymi produkowanymi elementami, definiuje rodzaj produkcji

A. seryjna
B. jednostkowa
C. masowa
D. małoseryjna
Produkcja masowa charakteryzuje się ciągłym obłożeniem obrabiarek zespołowych lub specjalnych tymi samymi częściami. W takim modelu produkcyjnym, proces jest zoptymalizowany pod kątem wysokiej wydajności oraz minimalizacji kosztów jednostkowych. Przykładem mogą być linie produkcyjne w przemyśle motoryzacyjnym, gdzie te same elementy są wytwarzane w dużych ilościach, co pozwala na wykorzystanie zaawansowanych technologii automatyzacji i robotyzacji. Produkcja masowa jest zgodna z normą ISO 9001, która podkreśla znaczenie efektywności i jakości w procesie produkcyjnym. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują stosowanie Just-in-Time (JIT), które minimalizuje straty związane z magazynowaniem oraz zwiększa elastyczność produkcji. Masowa produkcja jest kluczowa w przypadku produktów, które mają szerokie zastosowanie i są powszechnie poszukiwane na rynku.
Pytanie 19

Cyjanowanie to metoda, która polega na

A. nasyceniu powierzchni metalu węglem oraz azotem
B. nasyceniu powierzchni metalu azotem
C. pokryciu powierzchni metalu chromem oraz niklem
D. pokryciu powierzchni metalu cynkiem
Cyjanowanie to proces technologiczny, który polega na nasyceniu powierzchni stali węglem oraz azotem, co prowadzi do poprawy jej właściwości mechanicznych i odporności na korozję. W wyniku tego procesu na powierzchni metalu powstaje warstwa twardego węglika żelaza (Fe3C) oraz azotków, co znacząco zwiększa twardość oraz wytrzymałość na ścieranie. Cyjanowanie jest szczególnie cenione w przemyśle motoryzacyjnym i maszynowym, gdzie elementy takie jak wały, zębatki czy narzędzia skrawające muszą charakteryzować się wysoką odpornością na zużycie. Standardy ISO dla procesów obróbczych podkreślają znaczenie cyjanowania jako metody zapewnienia długowieczności komponentów. Dodatkowo, cyjanowanie może być stosowane w połączeniu z innymi procesami, takimi jak hartowanie, co daje jeszcze lepsze wyniki w zakresie trwałości i odporności na różne czynniki zewnętrzne. Wybór tej technologii powinien być poprzedzony analizą wymagań dotyczących specyficznych zastosowań, co jest zgodne z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi.
Pytanie 20

Aby wyprodukować 50 sztuk kół zębatych o średnicy podziałowej Ø150 mm, konieczne jest zaplanowanie technologicznego procesu wytwarzania przy użyciu

A. specjalistycznych narzędzi oraz obrabiarek ogólnego zastosowania
B. narzędzi uniwersalnych i szczegółowo opracowanej dokumentacji technologicznej
C. obrabiarek dedykowanych oraz uproszczonej dokumentacji technologicznej
D. obrabiarek uniwersalnych oraz uproszczonej dokumentacji technologicznej
Podejście polegające na wykorzystaniu narzędzi specjalnych i obrabiarek ogólnego przeznaczenia nie jest odpowiednie w kontekście produkcji kół zębatych. Narzędzia specjalne są projektowane do realizacji konkretnych zadań produkcyjnych, co może wiązać się z dużymi kosztami i czasem potrzebnym na ich wytworzenie, co jest nieefektywne w przypadku produkcji niskonakładowej. Takie podejście może prowadzić do problemów z elastycznością produkcji, szczególnie gdy zachodzi potrzeba wprowadzenia zmian w specyfikacjach. Ponadto, obrabiarki ogólnego przeznaczenia nie zapewniają wystarczającej precyzji, która jest kluczowa przy produkcji elementów takich jak koła zębate, gdzie tolerancje muszą być ściśle przestrzegane. Z kolei wybór obrabiarek specjalnych i uproszczonej dokumentacji technologicznej może prowadzić do ograniczenia możliwości produkcyjnych, gdzie specjalizacja w obrabianiu jednego typu elementu nie pozwala na adaptację do zmian rynkowych. Wreszcie, zastosowanie narzędzi uniwersalnych i szczegółowo opracowanej dokumentacji technologicznej może powodować nadmierne skomplikowanie procesu oraz zwiększenie kosztów operacyjnych, co jest nieoptymalne dla produkcji seryjnej. W obliczu dynamicznych zmian w zapotrzebowaniu na rynku, zaleca się stosowanie podejścia, które łączy elastyczność obrabiarek uniwersalnych z uproszczoną dokumentacją, co zapewnia większą efektywność i zdolność do szybkiej reakcji na potrzeby klientów.
Pytanie 21

Jaką maszynę wykorzystuje się do finalnej obróbki cylindrów silników spalinowych?

A. Przeciągarkę
B. Wytaczarkę
C. Frezarkę
D. Honownicę
Honownica to specjalistyczna obrabiarka, która jest powszechnie stosowana do obróbki wykańczającej cylindrów silników spalinowych. Proces honowania, wykonywany za pomocą honownicy, polega na precyzyjnym usuwaniu małej ilości materiału z wewnętrznych ścian cylindrów, co umożliwia osiągnięcie wysokiej klasy chropowatości powierzchni oraz idealnych wymiarów. Użycie honownicy pozwala na uzyskanie odpowiedniej geometrii cylindrów, co jest kluczowe dla prawidłowej pracy silnika, zwłaszcza w kontekście zapewnienia szczelności pierścieni tłokowych. Standardowe parametry obróbcze, takie jak prędkość obrotowa narzędzi oraz ich rodzaj, są dobierane w zależności od materiału oraz wymagań projektu. W praktyce, honownice wykorzystują narzędzia ścierne o wysokiej wydajności, co pozwala na precyzyjną kontrolę nad procesem obróbczych. Tego rodzaju obróbka jest niezbędna w przemyśle motoryzacyjnym, gdzie wymagane są doskonałe parametry techniczne i niezawodność silników.
Pytanie 22

Wśród nieniszczących metod badania właściwości materiałów znajduje się próba

A. udarności
B. spęczania
C. twardości
D. zginania
Próba twardości jest jednym z najczęściej stosowanych nieniszczących metod oceny właściwości materiałów. Jej celem jest określenie odporności materiału na odkształcenia plastyczne, co jest kluczowe w kontekście zastosowań inżynieryjnych. Metody takie jak Rockwell, Brinell czy Vickers pozwalają na precyzyjne pomiary twardości, które są następnie wykorzystywane do klasyfikacji materiałów, weryfikacji ich jakości oraz przewidywania ich zachowania w różnych warunkach eksploatacyjnych. Twardość jest również istotna w kontekście obróbki materiałów, jak np. podczas cięcia czy szlifowania. Umożliwia to dobór odpowiednich narzędzi oraz parametrów obróbczych, co przekłada się na efektywność procesów produkcyjnych. Zgodnie z normami ISO i ASTM, metody te są uznawane za standardowe procedury w przemyśle materiałowym i inżynieryjnym, co podkreśla ich znaczenie i niezawodność.
Pytanie 23

Rysunek wykonawczy elementu maszyny nie musi zawierać

A. tolerancji wymiarowych
B. oznaczeń dozwolonych chropowatości
C. wszystkich niezbędnych wymiarów
D. tabliczki z listą części podzespołu
Rysunek wykonawczy części maszyn powinien zawierać wszystkie niezbędne informacje dla realizacji projektu, ale tabliczka wykazu części podzespołu nie jest obligatoryjna. Tabliczka ta, zawierająca informacje o materiałach, ilości oraz oznaczeniach, jest pomocna, lecz nie stanowi wymogu według standardów takich jak ISO 128. W praktyce, konstruktorzy mogą korzystać z systemów zarządzania danymi technicznymi, gdzie wykaz części jest przechowywany oddzielnie. Dzięki temu, rysunki mogą być czytelniejsze i bardziej przejrzyste dla użytkowników, co zmniejsza ryzyko błędów w interpretacji. Ostatecznie, ważne jest, aby rysunek zawierał wszystkie istotne wymiary, tolerancje oraz oznaczenia chropowatości, co zapewnia właściwe wykonanie detalu. Przykłady zastosowania to rysunki dla skomplikowanych podzespołów, gdzie uproszczenie informacji przy jednoczesnym zachowaniu pełnej funkcjonalności jest kluczowe.
Pytanie 24

Jakie oznaczenie wykorzystuje się do identyfikacji obrabiarek z kontrolą numeryczną?

A. NB
B. NN
C. NC
D. NK
Skrót NC oznacza "Numerical Control", co odnosi się do obrabiarek sterowanych numerycznie. Technologia ta zakłada automatyzację procesów obróbczych za pomocą komputerowych systemów sterowania, co znacząco zwiększa precyzję i powtarzalność produkcji. W praktyce, maszyny NC są wykorzystywane w szerokim zakresie zastosowań, od obróbki metali po tworzywa sztuczne. Zastosowanie technologii NC w przemyśle obróbczych pozwala na realizację skomplikowanych kształtów i tolerancji, które byłyby trudne lub niemożliwe do osiągnięcia ręcznie. Standardy takie jak ISO 14649 regulują sposób interakcji pomiędzy oprogramowaniem a maszynami CNC, co zapewnia spójność i jakość produkcji. Warto również wspomnieć, że w ciągu ostatnich lat, rozwój technologii CAD/CAM umożliwił projektowanie i programowanie obrabiarek NC w znacznie bardziej efektywny sposób, co przyczyniło się do usprawnienia procesów produkcyjnych i redukcji kosztów.
Pytanie 25

Osoba prowadząca zakład mechaniczny, w którym generowane są odpady niebezpieczne, może stosować uproszczoną ewidencję, jeżeli ilość wytworzonych odpadów nie przekracza

A. 100 kg rocznie
B. 5 ton miesięcznie
C. 5 ton rocznie
D. 100 kg miesięcznie
Wybór odpowiedzi 5 ton rocznie, 5 ton miesięcznie lub 100 kg miesięcznie opiera się na nieporozumieniach dotyczących przepisów o gospodarowaniu odpadami niebezpiecznymi. Przede wszystkim, przepisy te wyraźnie definiują progi, które decydują o sposobie ewidencjonowania odpadów. Przekroczenie tej granicy powoduje konieczność stosowania bardziej skomplikowanych procedur, takich jak pełna ewidencja zgodna z wymogami prawa ochrony środowiska. Pomijając zasady obowiązujące dla ewidencji uproszczonej, niektórzy przedsiębiorcy mogą błędnie zakładać, że miesięczne lub roczne limity opierają się na wyższych wartościach, co może wynikać z nieprecyzyjnego zrozumienia przepisów lub ich interpretacji. Błędne podejście do tematu może również wynikać z typowego myślenia, że większe ilości odpadów niebezpiecznych są regulowane w sposób bardziej elastyczny, co jest całkowicie mylne. Istotne jest, aby przedsiębiorcy świadomie podchodzili do kwestii zarządzania odpadami i regularnie aktualizowali swoją wiedzę na temat obowiązujących przepisów, ponieważ nieprawidłowe podejście może prowadzić do naruszenia przepisów i potencjalnych konsekwencji prawnych. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania odpadami oraz dla ochrony środowiska, co powinno być priorytetem każdego przedsiębiorcy.
Pytanie 26

Formy kokilowe do odlewów są wytwarzane

A. z żeliwa szarego perlitycznego
B. ze spieków ceramicznych
C. z tworzyw sztucznych
D. z węglików spiekanych
Żeliwo szare perlityczne jest materiałem odlewniczym o wysokiej wytrzymałości mechanicznej oraz doskonałych właściwościach odlewniczych. Jego struktura, zawierająca perlity, zapewnia odpowiednią twardość oraz plastyczność, co czyni je idealnym materiałem do produkcji form kokilowych. Formy te są wykorzystywane w procesach odlewniczych, gdzie precyzja i jakość detali są kluczowe. Dzięki wysokiej temperaturze topnienia żeliwa szarego, formy te są w stanie wytrzymać wysokie ciśnienie i temperatury, co umożliwia odlewanie metali o różnych właściwościach, takich jak żeliwo czy stal. W praktyce, formy kokilowe umożliwiają produkcję detali o skomplikowanych kształtach, co jest niezwykle istotne w branży motoryzacyjnej i lotniczej, gdzie standardy jakości są rygorystyczne. Używanie żeliwa szarego perlitycznego w procesie odlewania jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, co potwierdzają normy ISO dotyczące jakości materiałów odlewniczych.
Pytanie 27

Który typ montażu wyróżnia się znaczną ilością pracy ręcznej, dużą pracochłonnością oraz unikalnością produktów i wymaga zatrudnienia wysoko wykwalifikowanych pracowników?

A. Selekcji części
B. Dopasowania części
C. Kompensacji ciągłej
D. Zamienności całkowitej
Dopasowanie części to rodzaj montażu, który charakteryzuje się dużym udziałem prac ręcznych oraz unikalnością wyrobów. W tym podejściu kluczowe jest precyzyjne dopasowanie różnych elementów, co wymaga od pracowników wysokich kwalifikacji i umiejętności manualnych. Taki proces często występuje w produkcji jednostkowej lub małoseryjnej, gdzie każdy produkt jest dostosowywany do wyjątkowych wymagań klienta lub specyfikacji. Przykładem może być produkcja maszyn specjalistycznych, w której montaż musi uwzględniać zmienne warunki pracy i specyficzne potrzeby użytkowników. W branży motoryzacyjnej, gdzie produkowane są unikalne modele samochodów, również stosuje się dopasowanie części. Warto podkreślić, że standardy jakości, takie jak ISO 9001, zalecają stosowanie w procesach produkcyjnych wykwalifikowanego personelu, co zwiększa skuteczność i jakość wytwarzanych wyrobów. Wiedza oraz umiejętności pracowników w zakresie dopasowania części są kluczowe dla osiągnięcia wysokiej jakości finalnych produktów, co z kolei wpływa na zadowolenie klientów i wizerunek firmy na rynku.
Pytanie 28

Ograniczenie drgań pomiędzy elementami maszyn można uzyskać poprzez zastosowanie

A. spawania komponentów maszyn przy użyciu elektrod otulonych.
B. zgrzewania konstrukcji do części obracających się.
C. sztywnego skręcania drgających elementów maszyn.
D. wibroizolacyjnych łączników gumowych.
Wibroizolacyjne łączniki gumowe to naprawdę ważna rzecz w maszynach, bo pomagają zmniejszyć drgania i hałas, który powstaje, gdy różne części się poruszają. Dzięki nim mamy bardziej komfortową pracę, a maszyny mogą działać dłużej. Działają na zasadzie wprowadzenia elastycznych materiałów, które pochłaniają drgania. Zastosowanie ich można zobaczyć w silnikach elektrycznych czy sprężarkach. Właściwie, jeśli się ich nie używa, to może to prowadzić do problemów z niezawodnością. Z mojego doświadczenia, warto przeprowadzać analizy drgań przed i po ich zastosowaniu, żeby zobaczyć, jak dobrze działają. To może pomóc w przyszłych usprawnieniach.
Pytanie 29

W ramach konserwacji urządzeń mechanicznych nie zaleca się

A. czyszczenia filtrów
B. wymiany płynów eksploatacyjnych
C. smarowania prowadnic
D. wymiany uszczelniaczy
Jakby co, wymiana uszczelniaczy to nie jest w sumie coś, co normalnie robimy przy pracach konserwacyjnych. To bardziej naprawa albo wymiana tych elementów, które chronią przed wyciekami płynów czy gazów. Uszczelniacze są ważne, bo zapewniają, że maszyny działają jak powinny, ale sama wymiana zazwyczaj wiąże się z większymi naprawami, co nie jest typowe dla regularnej konserwacji. Na przykład, jak wymieniasz uszczelniacze w silnikach hydraulicznych, to ich zużycie może prowadzić do problemów z wyciekami i spadkiem efektywności. Warto też wspomnieć, że różne standardy, jak ISO 9001, mówią o znaczeniu konserwacji i napraw, bo to wpływa na jakość i wydajność. Dlatego ważne jest robienie przeglądów i śledzenie zaleceń producentów, co dotyczy też wymiany uszczelniaczy, które są bardziej naprawą niż rutynową konserwacją.
Pytanie 30

Do obróbki wielowypustu na wale nie stosuje się

A. freza ślimakowego
B. pogłębiacza walcowego
C. ścinaka kształtowego
D. freza kształtowego
Pogłębiacz walcowy to narzędzie skrawające, które nie jest przeznaczone do obróbki wielowypustu na wale. Jego głównym zastosowaniem jest poszerzanie otworów w materiałach, co nie ma zastosowania w kontekście obróbki wielowypustu, która wymaga narzędzi o specyficznej geometrii i funkcji. W przypadku wielowypustów istotne jest zachowanie precyzyjnych kształtów oraz odpowiednich wymiarów, co pozwala na poprawne spasowanie elementów. Narzędzia takie jak frezy kształtowe czy ściernicy kształtowe są zaprojektowane do wykonywania otworów o wielowypustowych profilach, co czyni je bardziej odpowiednimi do obróbki tego rodzaju. Zastosowanie pogłębiacza walcowego w tym kontekście skutkowałoby nieprawidłowym kształtem i wymiarami, co mogłoby prowadzić do problemów z funkcjonalnością zespołów. Dobre praktyki w obróbce polegają na doborze właściwych narzędzi do konkretnego zadania, co jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości i trwałości komponentów.
Pytanie 31

Fragment instrukcji dotyczącej obróbki skrawaniem, który zawiera graficzny opis obróbki z wymiarami i tolerancjami kształtu oraz położenia, a także wskazówki dotyczące ustalenia i mocowania obrabianego elementu, nosi nazwę rysunku

A. montażowym
B. wykonawczym
C. złożeniowym
D. operacyjnym
Rysunek operacyjny jest istotnym elementem dokumentacji technicznej w obróbce skrawaniem. Służy do szczegółowego przedstawienia procesu obróbczy, uwzględniając wymiary i tolerancje kształtu oraz położenia. Wskazuje również, w jaki sposób ustalić i zamocować obrabiany przedmiot, co jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości detali. Przykładowo, rysunek ten może określać specyfikę uchwytów, które będą używane do mocowania detalu, co ma bezpośredni wpływ na stabilność i precyzję procesu skrawania. Praktyczne zastosowanie rysunków operacyjnych znajduje się również w kontekście norm ISO, które definiują, jak należy dokumentować procesy technologiczne. Dzięki rysunkom operacyjnym, inżynierowie oraz operatorzy maszyn zyskują jasny obraz planowanych działań oraz wymagań, co przyczynia się do efektywności produkcji oraz minimalizacji błędów. Rysunki operacyjne są także podstawą do późniejszej kontroli jakości wyprodukowanych elementów, co jest kluczowe w branżach wymagających wysokich standardów, takich jak motoryzacja czy lotnictwo.
Pytanie 32

Karta technologiczna do montażu nie zawiera

A. wyposażenia technologicznego
B. numerów operacji
C. normy czasu pracy
D. wykazu narzędzi pomocniczych
Wydaje się, że odpowiedzi dotyczące normy czasu pracy, numerów operacji oraz wyposażenia technologicznego mogą budzić pewne wątpliwości w kontekście karty technologicznej montażu. Normy czasu pracy są istotnym elementem, który określa, ile czasu powinno zająć wykonanie poszczególnych operacji montażowych, co jest kluczowe dla planowania i optymalizacji procesu produkcji. Właściwe oszacowanie norm czasu pracy pozwala na efektywne zarządzanie zasobami oraz terminowe wykonanie zleceń. Z kolei numery operacji są używane do identyfikacji konkretnych kroków w procesie montażu, co ułatwia śledzenie postępów oraz identyfikację potencjalnych problemów w toku produkcji. Ponadto, wyposażenie technologiczne, takie jak maszyny i urządzenia, również jest nieodłącznym elementem procesu montażu, ponieważ zapewnia odpowiednie narzędzia oraz technologie niezbędne do wykonania zadań. Dobrą praktyką w branży produkcyjnej jest posiadanie kompleksowych kart technologicznych, które zawierają wszystkie istotne informacje, w tym narzędzia, które są wykorzystywane, ponieważ ich obecność może wpływać na jakość i efektywność produkcji. Dlatego warto unikać uproszczeń w myśleniu, że karta technologiczna montażu nie może zawierać tych elementów, gdyż są one kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania procesu produkcyjnego.
Pytanie 33

W programie CAD elementem, który pozwala na pracę z wieloma arkuszami przezroczystej folii, jest zastosowanie

A. widoku
B. obszaru
C. warstw
D. rzutni
Warstwy w programach CAD (Computer-Aided Design) to fundamentalny element organizacji pracy nad projektami, które wymagają wielowarstwowej struktury. Warstwy umożliwiają użytkownikom separację różnych elementów projektu, co jest szczególnie przydatne w przypadku pracy z rysunkami na przeźroczystych foliach. Dzięki warstwom można łatwo kontrolować widoczność poszczególnych elementów, co pozwala na lepszą analizę i modyfikację projektu. Na przykład, w projekcie architektonicznym można stworzyć oddzielne warstwy dla instalacji elektrycznych, hydraulicznych oraz architektonicznych, co ułatwia ich edytowanie i przeglądanie. W standardach branżowych, takich jak BIM (Building Information Modeling), efektywne zarządzanie warstwami jest kluczowe dla współpracy wielu projektantów oraz dla integracji różnych dziedzin inżynieryjnych. Zastosowanie warstw w CAD pozwala również na zastosowanie różnych atrybutów, co przekłada się na lepszą organizację oraz estetykę dokumentacji projektowej.
Pytanie 34

Jaki system jest wykorzystywany do optymalizacji pełnego potencjału infrastruktury produkcyjnej?

A. CAD
B. CAM
C. CMM
D. EDM
CAD (Computer-Aided Design) to narzędzie używane głównie do projektowania i modelowania części oraz systemów, ale nie zajmuje się bezpośrednio procesami produkcyjnymi. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że CAD i CAM są tym samym, jednak CAD koncentruje się na aspektach wizualizacji i inżynierii, podczas gdy CAM zajmuje się operacyjnym zarządzaniem maszynami i ich programowaniem. EDM (Electrical Discharge Machining) to proces obróbczy, który wykorzystuje wyładowania elektryczne do usuwania materiału, ale nie jest systemem do maksymalizacji wykorzystania oprzyrządowania. Ta technologia jest specyficzna dla pewnych rodzajów materiałów i nie jest uniwersalnym rozwiązaniem w kontekście optymalizacji całego procesu produkcyjnego. CMM (Coordinate Measuring Machine) to urządzenie pomiarowe, które służy do oceny wymiarów i tolerancji wyprodukowanych elementów, a jego rola ogranicza się do kontroli jakości, a nie efektywności produkcji. Wybór niewłaściwego systemu może prowadzić do obniżenia wydajności i jakości produkcji, co podkreśla znaczenie zrozumienia różnic między tymi technologiami oraz ich zastosowaniami w praktyce przemysłowej. Użytkownicy często mylą funkcje tych narzędzi, co prowadzi do nieefektywnego zarządzania procesami wytwórczymi.
Pytanie 35

Proces, w którym jednocześnie nasyca się powierzchnię produktu atomami węgla i azotu, nazywa się

A. azotowanie
B. cyjanowanie
C. azotonasiarczanie
D. borowanie
Cyjanowanie to proces nasycania warstwy wierzchniej metalu atomami węgla oraz azotu, co pozwala uzyskać twardą, odporną na zużycie powierzchnię. Proces ten jest stosowany głównie w przemyśle motoryzacyjnym oraz produkcji narzędzi skrawających, gdzie wymagana jest wysoka wytrzymałość na ścieranie. W cyjanowaniu wykorzystuje się cyjanki, które przenikają do struktury materiału w wysokotemperaturowym środowisku. Dzięki temu uzyskuje się powierzchnię o zwiększonej twardości oraz odporności na korozję. W praktyce, cyjanowanie jest często stosowane do obróbki stalowych części, takich jak zębatki, wały oraz śruby, co znacząco wpływa na ich trwałość i funkcjonalność. Dobre praktyki w wykonywaniu cyjanowania obejmują dokładne przygotowanie powierzchni przed procesem, co zapewnia równomierne nasycenie oraz optymalne właściwości mechaniczne przetworzonych elementów. Standardy stosowane w branży, takie jak ISO 9001, podkreślają znaczenie jakości procesów obróbczych, w tym cyjanowania, dla zapewnienia odpowiedniej wydajności i bezpieczeństwa produktów.
Pytanie 36

Oznaczenie H7/h6 wskazuje na typ pasowania

A. suwliwe.
B. luźne przestrzennie.
C. wciskane.
D. mocno dopasowane.
Zapis H7/h6 wskazuje na pasowanie suwliwe, co oznacza, że elementy mają możliwość niewielkiego ruchu względem siebie, co jest kluczowe w wielu zastosowaniach mechanicznych. Takie pasowanie jest niezbędne w sytuacjach, gdzie występują zmiany temperatury, które mogą powodować rozszerzanie się lub kurczenie materiałów. W przypadku pasowania suwliwego, tolerancje są tak dobrane, że elementy mogą poruszać się w obrębie przyjętych norm, co pozwala na zapewnienie odpowiedniej funkcjonalności, a jednocześnie na łatwe montowanie i demontowanie. Przykładem zastosowania pasowania suwliwego może być montaż wałów w silnikach, gdzie konieczne jest zapewnienie odpowiedniej swobody ruchu, a jednocześnie precyzyjne położenie elementów. W praktyce, pasowania suwliwe są szeroko stosowane w budowie maszyn, gdzie wymagana jest elastyczność w układach ruchomych. Warto zaznaczyć, że zgodnie z normami ISO, tolerancje pasowania są ściśle określone, co gwarantuje ich odpowiednią jakość oraz funkcjonalność.
Pytanie 37

Aby wykonać otwór M8, jakie narzędzia powinny być użyte w odpowiedniej kolejności?

A. nawiertak, wiertło, pogłębiacz czołowy, komplet gwintowników
B. wiertło kręte, komplet gwintowników, pogłębiacz stożkowy
C. wiertło stopniowe, gwintownik, pogłębiacz walcowy
D. nawiertak, wiertło, pogłębiacz stożkowy, komplet gwintowników
Nieprawidłowe odpowiedzi opierają się na niepełnym zrozumieniu procesu tworzenia gwintów oraz zastosowania odpowiednich narzędzi w odpowiedniej kolejności. Na przykład, pominięcie nawiertaka w pierwszym etapie prowadzi do problemów z precyzyjnym nawierceniem otworu, co może skutkować błędami w kolejnych operacjach. Wiertło kręte, które pojawia się w innych odpowiedziach, jest narzędziem ogólnym, jednak nie jest przystosowane do precyzyjnego nawiercania otworów o większych średnicach, co może prowadzić do odkształceń oraz niskiej jakości gwintu. Ponadto, pogłębiacz czołowy czy walcowy nie jest odpowiedni do formowania gwintów, co jest kluczowym etapem w obróbce. Bez użycia kompletu gwintowników, nie jesteśmy w stanie uzyskać odpowiedniego gwintu, co jest niezbędne w przypadku mocowania elementów. Błędy te wynikają często z niewłaściwego rozumienia sekwencji działań oraz funkcji narzędzi, co prowadzi do braku efektywności w obróbce mechanicznej oraz potencjalnych uszkodzeń materiałów. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy etap procesu jest powiązany i ma wpływ na ostateczny efekt pracy.
Pytanie 38

Czas norma Nt na przetworzenie 90 elementów wynosi 200 minut, a czas związany z przygotowaniem oraz zakończeniem to 20 minut. Jaki jest czas obróbki jednego elementu?

A. 2,0 minuty
B. 0,5 minuty
C. 1,0 minutę
D. 1,5 minuty
Jak obliczamy czas jednostkowy obróbki? No, zaczynamy od zsumowania całego czasu obróbki i czasu przygotowawczego. W tym przypadku mamy 200 minut na obróbkę 90 części, plus 20 minut na przygotowanie i zakończenie. Więc 200 minut + 20 minut daje nam 220 minut. A żeby wyliczyć czas na jedną część, dzielimy 220 minut przez 90 części, co daje nam około 2,44 minuty na część. To ważne, bo wiedza na temat czasu jednostkowego pozwala na lepsze planowanie produkcji i kontrolę wydajności. W praktyce, im lepiej znamy ten czas, tym dokładniej możemy kalkulować koszty i ustalać harmonogramy produkcji. Warto się tym zająć, bo poprawa wydajności obróbki części to klucz do osiągnięcia lepszych wyników, a zgodność z normami jakości ISO 9001 jest istotna we współczesnym przemyśle.
Pytanie 39

Jak nazywa się proces obróbki cieplnej, który ma na celu eliminację naprężeń wewnętrznych powstałych po hartowaniu?

A. odpuszczanie wysokie
B. umocnienie wydzieleniowe
C. wyżarzanie ujednorodniające
D. wyżarzanie zmiękczające
Odpuszczanie wysokie to proces obróbczy stosowany w celu redukcji naprężeń wewnętrznych powstałych w materiałach stalowych po hartowaniu. Proces ten polega na podgrzewaniu stali do temperatury w zakresie 500-700°C, a następnie jej powolnym schładzaniu, co umożliwia relaksację naprężeń bez znacznej utraty twardości. Odpuszczanie jest kluczowym krokiem w obróbce cieplnej, szczególnie dla stali hartowanej, gdzie wysokie naprężenia mogą prowadzić do pęknięć czy deformacji. W praktyce stosuje się je w produkcji elementów konstrukcyjnych, narzędzi oraz części maszyn, które muszą wykazywać wysoką wytrzymałość przy jednoczesnym zachowaniu odpowiedniej plastyczności. Zgodnie z zaleceniami norm, takich jak PN-EN 10083, stosowanie odpuszczania po hartowaniu jest standardem, który zapewnia nie tylko trwałość, ale i bezpieczeństwo eksploatacji wyrobów stalowych. Dobrą praktyką jest także monitorowanie temperatury oraz czasu trwania procesu, co wpływa na jakościowe właściwości finalnego produktu.
Pytanie 40

W trakcie konserwacji tokarki zauważono zużycie wału i łożysk. Proces naprawy zniszczonych łożysk tocznych będzie polegał na

A. napawaniu pierścieni
B. wymianie na nowe
C. szlifowaniu rolek
D. wymianie pierścieni
Wymiana zużytych łożysk tocznych na nowe jest uznawana za najlepszą praktykę w przypadku ich uszkodzenia. Zastosowanie nowych łożysk zapewnia nie tylko optymalną wydajność maszyny, ale również zwiększa jej żywotność oraz bezpieczeństwo eksploatacji. W przypadku łożysk tocznych, które są kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania wałów, ich zużycie może prowadzić do poważnych problemów, takich jak nadmierne wibracje, hałas czy nawet uszkodzenie innych elementów maszyny. W standardach branżowych, takich jak ISO 281 dotyczący niezawodności łożysk, podkreśla się znaczenie stosowania komponentów o odpowiednich parametrach oraz jakości. Praktyka polegająca na wymianie na nowe, zamiast naprawy starych elementów, minimalizuje ryzyko awarii i związanych z tym kosztów serwisowych w przyszłości. Warto również zaznaczyć, że nowe łożyska powinny być odpowiednio dobrane pod względem wymiarów i typu, co jest kluczowe dla prawidłowego działania tokarki i przedłużenia jej eksploatacji.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej