Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Opiekun w domu pomocy społecznej
Kwalifikacja: SPO.03 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie podopiecznej
Data rozpoczęcia: 28 października 2025 08:00
Data zakończenia: 28 października 2025 08:35

Egzamin zdany!

Wynik: 32/40 punktów (80,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Opiekun może osiągnąć większą samodzielność oraz zaradność życiową u osoby z schizofrenią rezydualną poprzez zastosowanie treningu

A. psychomotorycznego

B. samoobsługi

C. autogennego

D. asertywności

Trening samoobsługi jest kluczowym narzędziem w rehabilitacji osób z schizofrenią rezydualną, ponieważ ma na celu zwiększenie ich niezależności oraz umiejętności codziennego funkcjonowania. Osoby te często zmagają się z trudnościami w wykonywaniu podstawowych czynności życiowych, takich jak gotowanie, sprzątanie czy dbanie o higienę. Wprowadzenie treningu samoobsługi pozwala na praktyczne nauczanie tych umiejętności w bezpiecznym i wspierającym środowisku. Przykładem może być stworzenie planu dnia, który obejmuje konkretne zadania, co pomaga w organizacji czasu i zmniejsza lęk związany z codziennymi obowiązkami. Ponadto, trening taki powinien być dostosowany do indywidualnych potrzeb podopiecznego, umożliwiając mu stopniowe podejmowanie coraz bardziej skomplikowanych zadań. Dobrą praktyką jest korzystanie z materiałów wizualnych oraz technik wspierających naukę, co zwiększa efektywność tego procesu. Wspieranie samodzielności osób z schizofrenią rezydualną przez trening samoobsługi znajduje uznanie w standardach opieki zdrowotnej, które podkreślają znaczenie aktywnego zaangażowania pacjenta w proces terapeutyczny.

Pytanie 2

Podczas mycia rąk podopiecznej w sposób higieniczny, jakie powinno być czas mycia po ich namydleniu?

A. 5 - 10 sekund

B. 10 - 20 sekund

C. 30 - 60 sekund

D. 80 - 90 sekund

Czas mycia rąk, który wynosi 5 - 10 sekund, jest zdecydowanie zbyt krótki, aby skutecznie usunąć wszelkie zanieczyszczenia i patogeny. W ciągu takich kilku sekund można jedynie wstępnie zmyć brud, nie osiągając jednak pełnej efektywności w eliminacji bakterii i wirusów. Ponadto, odpowiedzi sugerujące 10 - 20 sekund również są niewystarczające, ponieważ nie zapewniają wystarczającej ilości czasu na dokładne pokrycie całej powierzchni rąk mydłem i wykonanie niezbędnych ruchów, by skutecznie usunąć zanieczyszczenia ze wszystkich zakamarków. Czas mycia rąk jest kluczowym elementem w profilaktyce zakażeń, a zbyt krótki okres może prowadzić do mylnego przekonania o ich czystości, co z kolei może stwarzać ryzyko dla siebie i innych. Warto również zauważyć, że odpowiedzi sugerujące 80 - 90 sekund mogą budzić wątpliwości, ponieważ nie tylko są niepraktyczne, ale mogą prowadzić do frustracji i zniechęcenia do regularnego mycia rąk. W rzeczywistości, to nie tylko długość czasu, ale również technika mycia rąk, jak i stosowanie odpowiednich materiałów, mają kluczowe znaczenie dla skuteczności tego procesu. Niezrozumienie tych aspektów prowadzi do błędnych przekonań o skuteczności higieny rąk i może przyczyniać się do nieodpowiednich praktyk w obszarach, gdzie higiena jest szczególnie istotna.

Pytanie 3

Rodzina osoby objętej opieką nie zapewnia materialnych ani fizycznych środków niezbędnych do życia. Oznacza to, że nie pełni funkcji

A. materialno-zabezpieczającej

B. opiekuńczo-towarzyskiej

C. materialno-ekonomicznej

D. opiekuńczo-zabezpieczającej

Wybór odpowiedzi związanych z funkcjami materialno-ekonomiczną, materialno-zabezpieczającą oraz opiekuńczo-towarzyską świadczy o błędnym zrozumieniu ról, jakie pełni rodzina w kontekście opieki nad podopiecznymi. Funkcja materialno-ekonomiczna odnosi się do zapewnienia zasobów finansowych i materialnych, co jest tylko jednym z aspektów zabezpieczenia, ale nie obejmuje całościowego wsparcia emocjonalnego i fizycznego, które jest istotne w kontekście opieki. Z kolei materialno-zabezpieczająca, jak sama nazwa wskazuje, sugeruje jedynie aspekty związane z zabezpieczeniem dóbr materialnych. Nie uwzględnia jednak roli opieki, która jest zarówno duchowa, jak i praktyczna. Funkcja opiekuńczo-towarzyska natomiast koncentruje się na wsparciu emocjonalnym i społecznym, ale może nie obejmować aspektów materialnych, co jest kluczowe w sytuacjach kryzysowych. Warto zauważyć, że typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków to przekonanie, iż opieka to tylko dostarczanie przedmiotów i finansów, podczas gdy prawdziwa opieka wymaga holistycznego podejścia, które łączy wsparcie fizyczne, emocjonalne i społeczne. Właściwe zrozumienie tych funkcji jest kluczowe dla skutecznego wsparcia osób w trudnych sytuacjach życiowych, a także dla promowania ich autonomii i zdrowia psychicznego.

Pytanie 4

Jednym z typowych symptomów stwardnienia rozsianego jest

A. podwójne widzenie

B. trudność w inicjowaniu ruchów

C. drżenie podczas spoczynku

D. amnezja wsteczna

Trudności w rozpoczynaniu ruchów, niepamięć wsteczna oraz drżenie spoczynkowe to objawy, które mogą występować w różnych schorzeniach neurologicznych, ale nie są specyficzne dla stwardnienia rozsianego. Trudności w rozpoczynaniu ruchów mogą na przykład wskazywać na chorobę Parkinsona, gdzie pacjenci mają problemy z inicjowaniem ruchu, co jest wynikiem degeneracji neuronów dopaminergicznych. Z kolei niepamięć wsteczna jest typowa dla demencji, wskazując na problemy z pamięcią krótkotrwałą lub długotrwałą, co różni się od specyficznych objawów SM. Drżenie spoczynkowe, z kolei, jest rzadkością w przypadku stwardnienia rozsianego i częściej wiąże się z chorobami takimi jak Parkinson, gdzie objaw ten jest wynikiem zaburzeń w funkcjonowaniu układu dopaminowego. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do mylenia tych objawów, obejmują zbyt ogólne przypisywanie symptomów do jednej kategorii stanów neurologicznych, co może powodować wprowadzenie w błąd w diagnostyce. Podstawowym błędem jest nieodróżnianie objawów, które mogą występować w wielu chorobach, co podkreśla potrzebę dokładnego badania i analizy objawów w kontekście całego obrazu klinicznego pacjenta.

Pytanie 5

Drżenie rąk u pacjentki z chorobą Parkinsona sprawia, że wytrąca ona napój z kubka. Jakie rozwiązanie będzie najodpowiedniejsze w tej sytuacji?

A. stosowanie przez pacjentkę kubka z wieczkiem i rurką

B. używanie przez pacjentkę szerokiej filiżanki z dużym uchem

C. podawanie napoju pacjentce przez innych mieszkańców

D. wprowadzenie u pacjentki wlewów dożylnych

Korzystanie przez podopieczną z kubka z wieczkiem i rurką jest najodpowiedniejszym rozwiązaniem, ponieważ minimalizuje ryzyko wylania płynów podczas picia, co jest istotne w przypadku osób cierpiących na drżenie rąk, jak ma to miejsce w chorobie Parkinsona. Kubki z wieczkiem i rurką zapewniają stabilność, a także ograniczają konieczność precyzyjnego manewrowania naczyniem, co może być trudne dla pacjentów z zaburzeniami motorycznymi. Stosowanie takich rozwiązań wpisuje się w dobre praktyki opieki nad osobami z chorobami neurologicznymi, gdzie kluczowym celem jest zapewnienie komfortu oraz bezpieczeństwa podczas spożywania płynów. Dodatkowo, kubki te ułatwiają samodzielność pacjentów, co jest niezwykle ważne dla ich poczucia godności i autonomii. Warto również zwrócić uwagę na ergonomię, dobór odpowiednich materiałów oraz łatwość w czyszczeniu tych naczyń, co ma istotne znaczenie w kontekście codziennej opieki nad osobami z ograniczeniami ruchowymi.

Pytanie 6

Opiekun powinien wspierać podopiecznego w wymianie odzieży intymnej?

A. z nerwicą lękową

B. z nadciśnieniem tętniczym

C. z nadczynnością tarczycy

D. z chorobą Parkinsona

Opiekun powinien szczególnie zwrócić uwagę na potrzeby osób z chorobą Parkinsona, ponieważ ta schorzenie wpływa na zdolność do samodzielnego wykonywania codziennych czynności, w tym zmiany bielizny osobistej. Osoby z Parkinsonem mogą doświadczać drżenia, sztywności mięśni oraz problemów z koordynacją ruchową, co znacząco utrudnia im samodzielność. W takich przypadkach opiekun powinien nie tylko pomóc w fizycznej zmianie bielizny, ale także zastosować odpowiednie techniki, które zminimalizują dyskomfort podopiecznego. Przykładowo, można zainwestować w bieliznę z miękkich, elastycznych materiałów, które są łatwe do zakładania i zdejmowania. Dodatkowo, dobrym rozwiązaniem są ubrania zapinane z przodu, co ułatwia ich zakładanie. Stosowanie takich praktyk jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi opieki nad osobami starszymi i niepełnosprawnymi. Wspieranie pacjentów w ich codziennych potrzebach jest kluczowe dla zachowania ich godności oraz samodzielności.

Pytanie 7

W trakcie realizacji planu opieki nad podopiecznymi, opiekun powinien regularnie

A. podejmować decyzje za podopiecznego w sprawie organizacji czasu wolnego.

B. oceniać efektywność podejmowanych działań w kontekście określonych celów.

C. przeprowadzać wywiad w środowisku.

D. przeprowadzać wywiad z rodziną.

Dokonywanie oceny skuteczności podejmowanych działań w odniesieniu do założonych celów jest kluczowym elementem planowania i realizacji opieki nad podopiecznymi. Ta praktyka pozwala opiekunom na bieżąco monitorować postępy, identyfikować ewentualne trudności oraz dostosowywać metody i strategie wsparcia do zmieniających się potrzeb podopiecznych. Na przykład, jeśli celem jest poprawa samodzielności osoby starszej, opiekun powinien regularnie oceniać, czy wprowadzone działania, takie jak program rehabilitacji czy wsparcie w codziennych czynnościach, przynoszą oczekiwane rezultaty. Takie podejście jest zgodne z zasadami zindywidualizowanej opieki oraz standardami jakości w pracy socjalnej, które kładą nacisk na monitorowanie i ewaluację działań. Ponadto, regularna ocena skuteczności działań może prowadzić do odkrycia nowych możliwości oraz innowacyjnych rozwiązań, które mogą poprawić jakość życia podopiecznych.

Pytanie 8

Jakie symptomy są typowe dla nadczynności tarczycy?

A. Przyrost masy ciała, senność, utrata włosów, biegunki

B. Obrzęki, drżenie rąk, bradykardia, obniżony nastrój

C. Spadek wagi ciała, nadmierne pocenie się, tachykardia, nadpobudliwość

D. Sucha skóra, objaw tzw. brudnych łokci oraz kolan, duszność, zaparcia

W analizie objawów związanych z nadczynnością tarczycy, pierwsze dwie odpowiedzi nie są właściwymi przedstawieniami tego schorzenia. Sucha skóra oraz objawy takie jak brudne łokcie i kolana są bardziej charakterystyczne dla niedoczynności tarczycy, która prowadzi do spowolnienia metabolizmu, co skutkuje m.in. obniżeniem wydolności skóry. Duszność i zaparcia również nie są typowymi oznakami nadczynności, a raczej objawami przypisywanymi innym stanom zdrowotnym. Wzrost masy ciała, senność, wypadanie włosów oraz biegunki, z kolei, wskazują na trudności metaboliczne, które mogą występować w przypadkach niedoczynności. W tym przypadku, senność i wypadanie włosów mogą być wynikiem obniżonego poziomu hormonów tarczycy. Kluczowe jest zrozumienie, że nadczynność tarczycy charakteryzuje się objawami wynikającymi z przyspieszenia procesów metabolicznych, a nie ich zwolnienia. Często powiązane ze sobą są różne objawy, których zrozumienie wymaga zintegrowanej wiedzy z zakresu endokrynologii i metabolizmu. Właściwa diagnoza opiera się na zrozumieniu mechanizmów działania hormonów tarczycy oraz ich wpływu na organizm, co jest kluczowe dla skutecznego leczenia.

Pytanie 9

Tętno u osoby dorosłej, będącej przytomnej, powinno być zbadane

A. kciukiem na tętnicy udowej

B. całą dłonią na tętnicy grzbietowej stopy

C. kciukiem na tętnicy ramiennej

D. trzema palcami na tętnicy promieniowej

Badanie tętna na tętnicy promieniowej trzema palcami jest uznawane za standardową metodę oceny częstości akcji serca u osoby dorosłej. Tętnica promieniowa znajduje się w nadgarstku, co pozwala na łatwe i wygodne jej wyczucie. Używając trzech palców, można uzyskać dokładniejszy pomiar tętna, gdyż większa powierzchnia kontaktu z tętnicą zwiększa szansę na wyczucie pulsu. To podejście jest zalecane przez różne organizacje medyczne oraz wytyczne dotyczące pierwszej pomocy i resuscytacji. Na przykład, w praktyce klinicznej, pielęgniarki i ratownicy medyczni często wykorzystują tę metodę do szybkiej oceny stanu pacjenta w sytuacjach wymagających interwencji. Badanie tętna na tętnicy promieniowej jest również istotnym elementem monitorowania pacjentów w warunkach szpitalnych, ponieważ pozwala na szybkie wykrycie ewentualnych zaburzeń rytmu serca czy arytmii. Dodatkowo, znajomość lokalizacji tętnicy promieniowej oraz umiejętność właściwego jej palpacyjnego badania są kluczowe w kontekście różnych procedur medycznych oraz podstawowej opieki zdrowotnej.

Pytanie 10

Najlepszymi źródłami informacji na temat zdrowia oraz sytuacji społecznej nowo przyjętej podopiecznej, u której występuje afazja sensoryczno-motoryczna po udarze niedokrwiennym mózgu, są

A. pomiar oraz obserwacja

B. obserwacja i rozmowa z podopieczną

C. analiza dokumentacji i wywiad z rodziną

D. wywiad z podopieczną oraz pomiar

Analiza dokumentacji oraz wywiad z rodziną stanowią kluczowe źródła informacji o sytuacji zdrowotnej i społecznej nowoprzyjętej podopiecznej, szczególnie w przypadkach takich jak afazja sensoryczno-motoryczna. Dokumentacja medyczna, która może zawierać wyniki badań, historię choroby oraz wcześniejsze interwencje, dostarcza cennych informacji dotyczących stanu zdrowia podopiecznej. Wywiad z rodziną jest niezwykle istotny, ponieważ rodzina ma unikalną perspektywę na codzienne funkcjonowanie pacjentki, jej potrzeby oraz zmiany w zachowaniu, które mogą być nieoczywiste dla personelu medycznego. Praktyczne zastosowanie tego podejścia oparte jest na standardach opieki, które zalecają holistyczne podejście do pacjenta, uwzględniające zarówno aspekty medyczne, jak i psychospołeczne. W kontekście afazji, gdzie komunikacja jest często zaburzona, zrozumienie kontekstu rodzinnego i społecznego jest niezbędne dla skutecznego dostosowania procesu terapeutycznego.

Pytanie 11

Opiekun asystował mieszkańcowi w jedzeniu, a następnie w przemieszczeniu się do pokoju oraz w przechodzeniu z fotela na łóżko. Realizując te zadania, opiekun w szczególności wspierał mieszkańca w zaspokajaniu jego potrzeb

A. odżywiania i samorealizacji

B. ruchu i odżywiania

C. uznania i przynależności

D. ruchu i afiliacji

Wybór odpowiedzi dotyczącej ruchu i odżywiania jest właściwy, ponieważ opisane w pytaniu czynności opiekuna bezpośrednio odnoszą się do tych dwóch podstawowych potrzeb człowieka. Ruch, jako jedna z kluczowych potrzeb, jest niezbędny do zapewnienia mieszkańcom mobilności, co z kolei wpływa na ich ogólne samopoczucie oraz jakość życia. Przykładem może być sytuacja, w której opiekun wspiera mieszkańca w przejściu z fotela na łóżko, co nie tylko pomaga w uniknięciu urazów, ale także pozwala na swobodę w codziennych działaniach. Z kolei odżywianie jest fundamentalnym elementem zdrowia i dobrego samopoczucia. Pomoc w spożywaniu posiłków ma kluczowe znaczenie dla osób z ograniczeniami fizycznymi, aby zapewnić im odpowiednią ilość składników odżywczych. Zgodnie z zasadami opieki, wspieranie mieszkańców w tych obszarach jest zgodne z promowaniem ich niezależności oraz jakości życia, co powinno być priorytetem w każdej placówce opiekuńczej.

Pytanie 12

Osoba mająca poważny niedosłuch potrzebuje wsparcia opiekuna podczas

A. wykonywania prac porządkowych

B. prace w ogrodzie

C. załatwiania spraw urzędowych

D. użytkowania komputera

Poprawna odpowiedź dotyczy załatwiania spraw urzędowych, co jest kluczowym aspektem życia osoby ze znacznym niedosłuchem. Niedosłuch może znacząco wpływać na zdolność komunikacyjną, co w kontekście spraw urzędowych, które często wymagają precyzyjnej wymiany informacji, może stwarzać poważne trudności. W takich sytuacjach opiekun może pomóc w interpretacji dokumentów, ułatwiając zrozumienie złożonego języka urzędowego, a także w komunikacji z pracownikami urzędów, co jest istotne dla skutecznego załatwienia sprawy. Przykładem może być sytuacja, gdy osoba z niedosłuchem musi wypełnić formularze lub uczestniczyć w rozmowie z urzędnikiem. W takich przypadkach pomoc opiekuna może być nieoceniona, zapewniając, że żadna ważna informacja nie zostanie przeoczona. Standardy dotyczące wsparcia osób z niepełnosprawnościami podkreślają potrzebę dostosowywania sposobów komunikacji do indywidualnych potrzeb, co jest zgodne z zasadami inkluzji społecznej.

Pytanie 13

Podczas analizy oddechu należy przeprowadzić ocenę:

A. słyszalności oddechów, zapachu oddechu oraz długości wydechu

B. częstotliwości oddechów w czasie minuty, rytmu i charakteru oddechu

C. częstotliwości oddechów na minutę, unoszenia klatki piersiowej oraz zapachu oddechu

D. słyszalności oddechów, zapachu oddechu oraz ruchów klatki piersiowej

Ocena oddechu jest kluczowym elementem badania stanu pacjenta, a analiza częstotliwości oddechów w czasie minuty, rytmu i charakteru oddechu pozwala na uzyskanie istotnych informacji o jego kondycji zdrowotnej. Częstotliwość oddechów, wyrażana w liczbie cykli na minutę, jest ważnym wskaźnikiem, ponieważ zwiększenie lub zmniejszenie liczby oddechów może wskazywać na problemy z układem oddechowym, sercowo-naczyniowym lub metabolicznym. Rytm oddechu, który może być regularny lub nieregularny, również dostarcza cennych informacji o stanie pacjenta. Przykładowo, przyspieszony oddech (tachypnoe) może występować w przypadkach hipoksji, a nieregularny rytm może wskazywać na problemy neurologiczne. Charakteryzowanie oddechu, takie jak jego głębokość, barwa i sposób wydobywania powietrza, również są istotne, ponieważ mogą ujawniać dodatkowe informacje o chorobach płuc, stanach zapalnych czy też zwężeniu dróg oddechowych. Warto zaznaczyć, że standardy oceny oddechu są jasno określone w wytycznych klinicznych oraz praktykach medycznych, co sprawia, że systematyczne podejście do tego zagadnienia jest niezbędne w diagnostyce i terapii pacjentów.

Pytanie 14

Przed przystąpieniem do mycia pacjenta w łóżku, opiekun osłonił je parawanem. Dzięki temu zapewnił mieszkańcowi prawo do

A. współpracy i poszanowania prywatności

B. indywidualizacji i higieny osobistej

C. akceptacji i bezpieczeństwa

D. intymności i poszanowania godności

Osłanianie łóżka parawanem przed myciem podopiecznego ma fundamentalne znaczenie w kontekście zapewnienia intymności oraz poszanowania godności mieszkańca. Użycie parawanu tworzy fizyczną barierę, która chroni prywatność osoby, a jednocześnie podkreśla jej prawo do intymności, co jest kluczowym elementem w opiece nad osobami wymagającymi wsparcia. Zgodnie z zasadami etyki zawodowej oraz standardami opieki, każdy mieszkaniec ma prawo do zachowania godności, nawet w sytuacjach, które mogą być dla niego niewygodne. Przykład praktyczny to sytuacja, w której osoba starsza lub z niepełnosprawnością odczuwa wstyd związany z myciem – parawan może znacząco zredukować ten dyskomfort. Ponadto, takie działania są zgodne z wytycznymi organizacji zajmujących się opieką społeczną, które podkreślają znaczenie szanowania prywatności jako kluczowego aspektu jakości życia mieszkańców. Zastosowanie parawanu jest więc nie tylko kwestią komfortu, ale również budowania zaufania między opiekunem a podopiecznym, co w dłuższej perspektywie wpływa na skuteczność opieki.

Pytanie 15

Zgodnie z wymogami dotyczącymi usług oferowanych przez domy pomocy społecznej, pokój mieszkalny dla wielu osób, w przypadku pacjentów leżących, powinien być przeznaczony dla maksymalnie

A. 5 osób

B. 4 osób

C. 3 osób

D. 2 osób

Odpowiedź, iż pokój mieszkalny wieloosobowy w przypadku osób leżących powinien być przeznaczony dla nie więcej niż 4 osób, jest zgodna z zaleceniami standardów usług świadczonych przez domy pomocy społecznej. Takie regulacje mają na celu zapewnienie odpowiednich warunków życia oraz opieki dla osób, które z różnych powodów nie są w stanie samodzielnie funkcjonować. Przyjmuje się, że maksymalna liczba mieszkańców w pokoju tego typu powinna wynikać z analizy potrzeb i możliwości opiekuńczych, a także komfortu psychofizycznego osób leżących. Przykładowo, w przypadku czterech osób istnieje większa szansa na zapewnienie odpowiedniego dostępu do pomocy medycznej oraz wsparcia ze strony personelu, co ma kluczowe znaczenie dla ich dobrostanu. Standardy te wskazują również na konieczność zapewnienia intymności, co w przypadku większych grup może być zagrożone. Zgodność z tymi normami jest nie tylko kwestią formalną, ale także etyczną, gdyż wpływa na jakość życia osób wymagających wsparcia.

Pytanie 16

Jaką pozycję należy zastosować, gdy udziela się pomocy osobie, która straciła przytomność?

A. boczną

B. czterokończynową

C. siedzącą

D. leżącą

Wybór złej pozycji, gdy ktoś zemdlał, może naprawdę narobić problemów. Pozycja boczna, mimo że w niektórych sytuacjach się ją stosuje, nie jest najlepsza dla kogoś, kto zemdlał. Może nie zapewnić stabilności, co grozi, że osoba się przewróci. Leżenie, choć może wyglądać jakoś wygodnie, to nie zawsze działa dobrze w przypadku omdlenia, bo nie daje aktywnej stabilizacji, tylko leży. Jak pacjent jest w pozycji siedzącej, to może nawet znowu stracić przytomność, bo krew może nie docierać do mózgu tak, jak powinna. W takich sytuacjach najważniejsze jest szybkie działanie, a dobre ułożenie pacjenta powinno pomóc w przywróceniu świadomości. Dlatego warto unikać błędnych pomysłów i stosować sprawdzone metody, które zwiększają bezpieczeństwo pacjenta i efektywność pomocy. Pomagając, zawsze trzeba obserwować, co się dzieje z pacjentem i w razie potrzeby szukać pomocy profesjonalnej.

Pytanie 17

Dokument wystawiany przez Powiatowy Zespół do spraw Orzekania o Niepełnosprawności, określający stopień niepełnosprawności, jest dokumentem nie zezwalającym osobie z niepełnosprawnością na

A. korzystanie z ulg na transport

B. dofinansowanie do zakupu sprzętu ortopedycznego

C. otrzymanie świadczenia rentowego

D. prace w zakładzie aktywności zawodowej

Wybór opcji dotyczącej zatrudnienia w zakładzie aktywności zawodowej, uzyskania dofinansowania do zakupu przedmiotów ortopedycznych czy korzystania z ulg komunikacyjnych świadczy o niepełnym zrozumieniu systemu wsparcia, jaki oferują organy państwowe osobom z niepełnosprawnościami. W rzeczywistości, orzeczenie o stopniu niepełnosprawności może otworzyć drogę do tychże form wsparcia, a ich uzyskanie nie jest bezpośrednio ograniczone przez posiadanie orzeczenia o niezdolności do pracy. Na przykład, osoby z orzeczeniem o niepełnosprawności mają prawo do zatrudnienia w zakładach aktywności zawodowej, które są instytucjami wspierającymi zatrudnienie osób z ograniczeniami, a ich działalność opiera się na dostosowywaniu warunków pracy do potrzeb pracowników. Dofinansowanie do zakupu przedmiotów ortopedycznych jest również dostępne dla osób z orzeczeniem o stopniu niepełnosprawności, co oznacza, że wsparcie finansowe może być przyznawane w zależności od indywidualnych potrzeb i sytuacji zdrowotnej. Podobnie, ulgi komunikacyjne są formą wsparcia, która przysługuje osobom z orzeczeniem o niepełnosprawności, umożliwiając im korzystanie z transportu publicznego na preferencyjnych warunkach. Stąd, wskazanie, że orzeczenie o niepełnosprawności uniemożliwia uzyskanie tych form wsparcia, jest nieprawidłowe i wynika z nieprecyzyjnego rozumienia przepisów i procedur związanych z systemem wsparcia osób z niepełnosprawnościami.

Pytanie 18

Sześć miesięcy temu u pana Krzysztofa zdiagnozowano schizofrenię paranoidalną. Zarówno podopieczny, jak i jego rodzina nie potrafią zaakceptować nowej rzeczywistości i nie znają metod radzenia sobie z tą chorobą. Jakie działania powinny być priorytetowo uwzględnione w planie wsparcia?

A. Terapia zajęciowa

B. Ergoterapia

C. Socjoterapia

D. Psychoedukacja

Psychoedukacja to kluczowy element w procesie rehabilitacji osób zmagających się z zaburzeniami psychicznymi, w tym schizofrenią paranoidalną. Jej celem jest zwiększenie wiedzy pacjenta oraz jego rodziny na temat choroby, co pozwala na lepsze zrozumienie objawów i mechanizmów działania schorzenia. W przypadku pana Krzysztofa, psychoedukacja pomoże mu i jego bliskim zaakceptować nową sytuację życiową oraz nauczyć się skutecznych strategii radzenia sobie z chorobą. Praktycznymi przykładami psychoedukacji są szereg spotkań grupowych lub indywidualnych, które mogą obejmować tematy takie jak rozpoznawanie objawów, techniki zarządzania stresem oraz sposoby wsparcia w codziennym życiu. Wysokiej jakości programy psychoedukacyjne oparte na dowodach naukowych wykazują skuteczność w zmniejszaniu objawów i poprawie funkcjonowania społecznego pacjentów. Ponadto, psychoedukacja staje się niezwykle istotna w kontekście prewencji powrotów do cięższych epizodów choroby, co jest kluczowe w długoterminowym zarządzaniu schizofrenią.

Pytanie 19

Skala Lawtona (IADL — oceny złożonych czynności życia codziennego) wykorzystywana w kompleksowej ocenie geriatrycznej ocenia umiejętności osób podopiecznych w zakresie

A. użytkowania bankomatu i załatwiania spraw administracyjnych.

B. korzystania z toalety oraz zarządzania finansami.

C. przygotowywania jedzenia oraz robienia zakupów.

D. podejmowania decyzji oraz wykonywania drobnych napraw w domu.

Skala Lawtona, znana również jako indeks IADL (Instrumental Activities of Daily Living), jest narzędziem oceny zdolności osób starszych do samodzielnego wykonywania złożonych czynności życia codziennego. Wybór odpowiedzi dotyczącej przygotowania posiłków i robienia zakupów jest poprawny, ponieważ te umiejętności są kluczowe dla codziennego funkcjonowania seniorów. Umiejętność planowania i przyrządzania posiłków wymaga nie tylko znajomości produktów spożywczych, ale również umiejętności zarządzania czasem oraz przemyślanej organizacji zakupów, co wpływa na jakość życia oraz zdrowie podopiecznych. Na przykład, senior, który potrafi przygotować zdrowe posiłki, jest mniej narażony na niedożywienie. W kontekście standardów opieki geriatrycznej, ocena IADL pozwala na identyfikację potrzeb wsparcia, co jest niezbędne do planowania skutecznej interwencji oraz indywidualizacji procesu opieki, co jest zgodne z dobrymi praktykami w geriatrii oraz podejściem zorientowanym na pacjenta.

Pytanie 20

Wprowadzając 17-letnią osobę z umiarkowaną niepełnosprawnością intelektualną do realizacji codziennych zadań, powinno się wykorzystywać

A. zabawy tematyczne

B. filmy instruktażowe

C. pokazy czynności

D. treningi umiejętności praktycznych

Treningi umiejętności praktycznych są kluczowym elementem w procesie wspierania osób z niepełnosprawnością intelektualną w nabywaniu kompetencji życiowych. Poprawna odpowiedź odnosi się do metodyki, która koncentruje się na bezpośrednim i praktycznym uczeniu się, co jest niezbędne dla 17-letniej podopiecznej. Ta forma treningu jest zgodna z zasadami edukacji włączającej, które podkreślają, że nauka przez doświadczenie i praktykę jest bardziej efektywna niż teoretyczne podejścia. Przykłady zastosowania mogą obejmować naukę gotowania prostych posiłków, wykonywanie zakupów czy higienę osobistą. Poprzez powtarzalne ćwiczenia, które są dostosowane do jej poziomu umiejętności, można osiągnąć większą niezależność i pewność siebie. Warto również uwzględnić różnorodne strategie, takie jak tworzenie planów działania i korzystanie z pomocy wizualnych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w pracy z osobami z niepełnosprawnościami. Treningi umiejętności praktycznych zwiększają także możliwości integracji społecznej, co jest istotnym celem w pracy z młodzieżą z niepełnosprawnościami.

Pytanie 21

Młoda osoba z ograniczeniami w sferze intelektualnej ma zalecaną dietę o niskiej wartości energetycznej. Opiekun powinien zapewnić, aby ta osoba nie jadła produktów zawierających

A. błonnik

B. białko

C. warzywa

D. tłuszcze nasycone

W przypadku diety niskoenergetycznej kluczowym aspektem jest ograniczenie spożycia tłuszczów nasyconych, które są kaloryczne i mogą przyczyniać się do nadwagi oraz innych problemów zdrowotnych, zwłaszcza u osób z niepełnosprawnością intelektualną. Tłuszcze nasycone, obecne w produktach takich jak tłuste mięsa, pełnotłuste nabiały oraz przetworzone przekąski, mają tendencję do podnoszenia poziomu cholesterolu we krwi, co zwiększa ryzyko chorób sercowo-naczyniowych. Na przykład, wprowadzając do diety zdrowe alternatywy, takie jak tłuszcze nienasycone zawarte w oliwie z oliwek, awokado czy orzechach, można nie tylko poprawić ogólny stan zdrowia, ale także zaspokoić potrzeby energetyczne organizmu w sposób bardziej zrównoważony. Dobrą praktyką jest także regularne monitorowanie postępów w zakresie diety oraz dostosowywanie jej komponentów w zależności od reakcji organizmu podopiecznej, co powinno być zgodne z zaleceniami dietetyków oraz lekarzy. Taka świadoma kontrola diety wspiera nie tylko zdrowie fizyczne, ale również samopoczucie psychiczne, co jest niezwykle ważne w przypadku osób z niepełnosprawnościami.

Pytanie 22

Najbardziej skutecznymi metodami uzyskania informacji o zdrowiu i sytuacji społecznej nowo przyjętej pacjentki z chorobą Alzheimera są

A. wywiad z rodziną i analiza dokumentacji.

B. pomiar i ankieta.

C. obserwacja i pomiar.

D. ankieta i wywiad środowiskowy.

Wywiad z rodziną oraz analiza dokumentacji są najskuteczniejszymi metodami pozyskiwania informacji o pacjentach z chorobą Alzheimera, ponieważ pozwalają uzyskać wszechstronny obraz sytuacji zdrowotnej i społecznej. Rodzina, jako bliscy opiekunowie, może dostarczyć istotnych informacji na temat historii medycznej pacjenta, objawów oraz zachowań, które mogą nie być widoczne podczas standardowych obserwacji. Analiza dokumentacji medycznej, w tym zapisów z wcześniejszych wizyt, badań oraz diagnoz, pozwala na zrozumienie zaawansowania choroby oraz dotychczasowego leczenia. Tego typu podejście jest zgodne z zasadami zindywidualizowanej opieki, które kładą nacisk na holistyczne spojrzenie na pacjenta, uwzględniające jego potrzeby, wartości i kontekst rodzinny. Przykładem praktycznym może być sytuacja, w której osoba odpowiedzialna za opiekę nad pacjentem przeprowadza szczegółowy wywiad z członkami rodziny, aby dowiedzieć się o codziennych wyzwaniach oraz preferencjach pacjenta, co może pomóc w dostosowaniu planu opieki do jego indywidualnych potrzeb.

Pytanie 23

Osoba opiekująca się podopiecznymi, która dostrzegła ogień w pokoju placówki pomocy społecznej, po wydaniu głośnego okrzyku informującego pozostały personel powinna

A. rozpocząć ewakuację podopiecznych leżących oraz niesamodzielnych przy użyciu windy

B. zatelefonować na numer alarmowy 112 oraz powiadomić pogotowie ratunkowe

C. zweryfikować, czy w pomieszczeniu nie ma podopiecznych i zatelefonować na numer alarmowy 112

D. zatelefonować na numer alarmowy 112 i otworzyć okno w tym pomieszczeniu

Twoja odpowiedź jest jak najbardziej trafna. Kiedy mamy do czynienia z pożarem, kluczowe jest przede wszystkim zadbanie o bezpieczeństwo wszystkich osób w pomieszczeniu. Zanim zadzwoń na 112, trzeba sprawdzić, czy aby na pewno wszyscy są poza zagrożeniem. To bardzo ważne, bo ogień potrafi błyskawicznie się rozprzestrzeniać. Ewakuacja powinna być przeprowadzona w przemyślany sposób, żeby nikt nie został w niebezpiecznym miejscu. W placówkach opiekuńczych personel ma obowiązek weryfikować, kto się znajduje w pomieszczeniu przed jakimkolwiek działaniem. Ważne, żeby pracownicy byli dobrze przeszkoleni w zakresie ewakuacji i potrafili znaleźć wyjścia awaryjne oraz sprzęt gaśniczy. Gdy zauważasz dym, trzeba najpierw ocenić sytuację, a potem działać zgodnie z planem ewakuacyjnym, informując innych o zagrożeniu. Takie postępowanie jest zgodne z zasadami BHP i ochrony przeciwpożarowej, co może uratować życie.

Pytanie 24

Z jakiej strony ciała osoby z prawostronnym niedowładem powinien stać opiekun, wspierając ją w chodzeniu?

A. Po prawej stronie osoby i tuż przed nią

B. Po lewej stronie osoby i tuż przed nią

C. Po prawej stronie osoby i tuż za nią

D. Po lewej stronie osoby i tuż za nią

Odpowiedź, że opiekun powinien znajdować się po prawej stronie podopiecznej z niedowładem prawostronnym i tuż za nią, jest poprawna z kilku istotnych powodów. Przede wszystkim, opiekun powinien stać po stronie przeciwnej do niedowładu, aby zapewnić lepsze wsparcie i stabilność podopiecznej. Umożliwia to skuteczniejsze wsparcie w przypadku utraty równowagi, a także zmniejsza ryzyko upadku. Ponadto, przebywanie z tyłu pozwala opiekunowi na szybszą reakcję w sytuacji kryzysowej, ponieważ może on natychmiast zareagować i pomóc w utrzymaniu równowagi. W praktyce, opiekun powinien również pamiętać o dostosowaniu swojej postawy i przygotowaniu się na ruchy podopiecznej, co jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi ergonomii w opiece. Dobre praktyki w zakresie wspomagania osób z ograniczoną mobilnością podkreślają również znaczenie komunikacji, więc opiekun powinien informować podopieczną o swoich działaniach, co może zwiększyć jej poczucie bezpieczeństwa i komfortu.

Pytanie 25

Osobie, która osiągnęła 18. rok życia i ma niepełnosprawność intelektualną, a także posiada orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy, przysługuje z tytułu ubezpieczenia społecznego jakie świadczenie?

A. zasiłek chorobowy

B. renta socjalna

C. świadczenie rehabilitacyjne

D. zasiłek stały

Wybór odpowiedzi dotyczącej świadczenia rehabilitacyjnego, zasiłku stałego czy zasiłku chorobowego wskazuje na niepełne zrozumienie systemu zabezpieczeń społecznych w Polsce, a także ich specyfiki w odniesieniu do osób z niepełnosprawnościami. Świadczenie rehabilitacyjne jest przeznaczone dla osób, które z powodu choroby lub urazu są tymczasowo niezdolne do pracy, a więc nie dotyczy sytuacji osób z całkowitą niezdolnością do pracy, takich jak podopieczni z niepełnosprawnością intelektualną. Zasiłek stały z kolei jest przyznawany osobom, które mają trudności w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych, co nie jest równoważne całkowitej niezdolności do pracy. Natomiast zasiłek chorobowy dotyczy pracowników, którzy są niezdolni do wykonywania pracy z powodu choroby, co także nie ma zastosowania w przypadku osób z orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie różnych rodzajów świadczeń, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że renta socjalna jest jedyną formą wsparcia dostosowaną do sytuacji osób z całkowitą niezdolnością do pracy i niepełnosprawnościami, co znajduje potwierdzenie w przepisach prawa i praktykach z zakresu pomocy społecznej. Zidentyfikowanie odpowiedniego świadczenia wymaga znajomości zarówno przepisów, jak i specyficznych potrzeb osób z niepełnosprawnościami.

Pytanie 26

W jakiej pozycji opiekun powinien przeprowadzić pomiar ciśnienia tętniczego krwi u podopiecznej?

A. leżącej, co najmniej w 10 minut po wypiciu kawy

B. siedzącej, co najmniej w 20 minut po wypiciu kawy

C. leżącej, co najmniej w 15 minut po spożyciu posiłku

D. siedzącej, co najmniej w 30 minut po spożyciu posiłku

Prawidłowa odpowiedź dotyczy pomiaru ciśnienia tętniczego, który powinien być wykonany w pozycji siedzącej, co najmniej 30 minut po spożyciu posiłku. Taka pozycja zapewnia lepszą stabilność i komfort podopiecznej, co jest kluczowe dla uzyskania dokładnych wyników. Po 30 minutach od posiłku organizm ma czas na przetrawienie jedzenia, co minimalizuje wpływ glukozy na ciśnienie krwi. Przykładem zastosowania tej zasady jest pomiar ciśnienia u osób starszych, które mogą mieć wahania ciśnienia związane z przyjmowanymi lekami lub stanem zdrowia. Dobrą praktyką jest także notowanie wyników pomiaru, co pozwala na kontrolowanie ewentualnych zmian w ciśnieniu krwi oraz dostosowywanie leczenia. Standardy branżowe, takie jak wytyczne American Heart Association, podkreślają znaczenie odpowiednich warunków pomiaru ciśnienia, co ma na celu uzyskanie miarodajnych i rzetelnych rezultatów.

Pytanie 27

Opiekun powinien mieć świadomość, że do powszechnie występujących symptomów niedoczynności tarczycy zaliczają się:

A. dyskomfort w nadbrzuszu, kołatanie serca, biegunki

B. częste oddawanie moczu, trudności ze snem, zwiększone pragnienie

C. uczucie chłodu, przyrost masy ciała, nieustanne zmęczenie

D. ból w klatce piersiowej, utrata wagi, drżenie kończyn

Odpowiedź "uczucie zimna, przyrost masy ciała, ciągłe zmęczenie" jest poprawna, ponieważ te objawy są typowe dla niedoczynności tarczycy, schorzenia, w którym tarczyca nie produkuje wystarczającej ilości hormonów. Hormony tarczycy są kluczowe dla regulacji metabolizmu, a ich niedobór prowadzi do spowolnienia wielu procesów zachodzących w organizmie. Uczucie zimna wynika z obniżonej produkcji ciepła przez organizm, co jest efektem zmniejszonego metabolizmu. Przyrost masy ciała jest konsekwencją spowolnionego metabolizmu oraz tendencji do gromadzenia się tkanki tłuszczowej. Ciągłe zmęczenie jest wynikiem zmniejszonej energii, co jest zauważalne u pacjentów z niedoczynnością tarczycy. W praktyce, opiekunowie powinni być świadomi tych objawów, aby móc szybko reagować i kierować pacjentów na dalsze badania oraz leczenie, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w opiece zdrowotnej. Rozpoznanie i skuteczne leczenie niedoczynności tarczycy mogą znacząco poprawić jakość życia pacjentów, a wczesna interwencja jest kluczem do skutecznego zarządzania tym schorzeniem.

Pytanie 28

Zapewniając bezpieczeństwo podopiecznej przed upadkiem, opiekun powinien zająć pozycję

A. bliżej słabszej strony podopiecznej

B. przed podopieczną

C. za podopieczną

D. bliżej silniejszej strony podopiecznej

Stanie bliżej słabszej strony podopiecznej zapewnia opiekunowi lepszą kontrolę nad jej równowagą oraz bezpieczeństwem. Osoby z ograniczeniami motorycznymi mogą mieć większe trudności w utrzymaniu stabilności z powodu słabszych kończyn lub ograniczonej siły mięśniowej, co zwiększa ryzyko upadku. W praktyce, opiekun powinien zaplanować swoje stanowisko tak, aby być gotowym do szybkiej reakcji i wsparcia w momencie, gdy podopieczna zaczyna tracić równowagę. Warto zauważyć, że wiele szkoleń dla opiekunów osób starszych lub niepełnosprawnych podkreśla znaczenie zrozumienia indywidualnych potrzeb podopiecznych. Dobre praktyki wskazują na konieczność postrzegania słabszej strony jako punktu, w którym ryzyko upadku jest największe, co czyni tę odpowiedź najbardziej trafną. Właściwe podejście w takich sytuacjach przyczynia się do zwiększenia poczucia bezpieczeństwa podopiecznego oraz minimalizuje potencjalne obrażenia wynikające z upadku.

Pytanie 29

Podczas wspierania podopiecznego w przyjmowaniu leków doustnych, opiekun powinien zorganizować odpowiedni napój do popicia

A. wodę przegotowaną

B. wodę gazowaną

C. sok owocowy

D. słodką kawę

Woda przegotowana jest najlepszym wyborem do popicia leków doustnych z kilku istotnych powodów. Po pierwsze, woda przegotowana jest wolna od zanieczyszczeń i mikroorganizmów, co zapewnia bezpieczeństwo i higienę podczas przyjmowania leków. W kontekście farmakologii, woda pełni rolę rozpuszczalnika, co ułatwia wchłanianie substancji czynnych leku w przewodzie pokarmowym. Przykładowo, wiele leków wymaga neutralnego pH oraz braku substancji, które mogłyby wpłynąć na ich działanie, co sprawia, że woda przegotowana jest idealnym środkiem do popicia. Dodatkowo, w przypadkach pacjentów z chorobami przewodu pokarmowego, takimi jak refluks czy wrzody, stosowanie wody przegotowanej minimalizuje ryzyko podrażnień, co jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi podawania leków. Warto także pamiętać, że niektóre napoje, takie jak sok owocowy czy woda gazowana, mogą wpływać na skuteczność leku poprzez interakcje chemiczne.

Pytanie 30

Głównym celem opiekuna w opiece paliatywnej nad osobą z zaawansowanym nowotworem kości jest

A. poprawa jakości życia podopiecznego

B. motywowanie podopiecznego do utrzymywania nadziei

C. łagodzenie skutków ubocznych stosowanej terapii u podopiecznego

D. objaśnianie podopiecznemu przyczyn schorzenia

Poprawa jakości życia podopiecznego w opiece terminalnej jest kluczowym zadaniem opiekuna, ponieważ koncentruje się na wszechstronnym wsparciu osoby chorej w jej ostatnich momentach życia. Dobre praktyki w opiece paliatywnej podkreślają, że celem powinno być nie tylko leczenie objawów, ale także zapewnienie komfortu psychicznego i emocjonalnego. Przykładowo, opiekun może wdrażać techniki relaksacyjne, takie jak terapia zajęciowa czy muzykoterapia, które mogą poprawić samopoczucie pacjenta. Ważne jest również, aby zwracać uwagę na potrzeby duchowe i społeczne podopiecznego, co może być realizowane przez angażowanie rodziny i bliskich w proces opieki. Współpraca z zespołem medycznym, w tym lekarzami i terapeutami, jest niezbędna, aby dostosować plany opieki do indywidualnych potrzeb pacjenta, zwiększając tym samym jakość jego życia. W literaturze branżowej, jak np. w wytycznych Polskiego Towarzystwa Paliatywnego, podkreśla się, że holistyczne podejście, które uwzględnia fizyczne, emocjonalne, społeczne i duchowe potrzeby pacjenta, jest kluczem do skutecznej opieki terminalnej.

Pytanie 31

Opiekun powinien zasugerować korzystanie z telefonu komórkowego z alfabetem Braille'a i programu komputerowego udźwiękawiającego osobie

A. słabowidzącemu

B. niesłyszącemu

C. niewidomemu

D. niedosłyszącemu

Używanie telefonu komórkowego z alfabetem Braille'a oraz programami, które przetwarzają tekst na mowę, jest super istotne dla osób niewidomych. Dzięki takim technologiom mogą one samodzielnie korzystać z wielu funkcji, jak wysyłanie wiadomości czy nawigacja. To naprawdę ułatwia życie! Warto pamiętać, że projektując aplikacje, dobrze jest myśleć o potrzebach osób z różnymi niepełnosprawnościami i stosować zasady dostępności, takie jak te z WCAG. Współczesne technologie pozwalają na dostosowywanie ustawień, co daje użytkownikom większą swobodę. Na przykład, osoby niewidome mogą korzystać z funkcji głosowej, która mówi im, co dzieje się z połączeniami czy powiadomieniami, co naprawdę pomaga w codziennej rutynie.

Pytanie 32

Jakie są wskazania do zastosowania zimnego okładu?

A. hipotermia

B. przykurcz

C. nerwoból

D. obrzęk

Odpowiedź 'obrzęk' jest w porządku, bo zimne okłady naprawdę często pomagają w zmniejszaniu obrzęków. To się dzieje głównie po urazach, stanach zapalnych czy po operacjach. Zimno powoduje, że naczynia krwionośne się zwężają, a to z kolei zmniejsza przepływ krwi w miejscu, gdzie jest obrzęk. Dzięki temu mniej płynów gromadzi się w tkankach i obrzęk robi się mniejszy. W praktyce używa się takich okładów przy kontuzjach sportowych czy stłuczeniach, a nawet przy stanach zapalnych stawów. Fajnie jest stosować je przez 15-20 minut co kilka godzin w pierwszym dniu po urazie, żeby uzyskać najlepsze efekty. Tylko pamiętaj, żeby nie kłaść lodu bezpośrednio na skórę, bo można się odmrozić - przyda się jakaś warstwa materiału. Takie zalecenia są też zgodne z tym, co mówią różne organizacje medyczne i rehabilitacyjne.

Pytanie 33

Podczas przeprowadzania resuscytacji krążeniowo-oddechowej u dorosłych, osoba udzielająca pomocy powinna uciskać klatkę piersiową na głębokość

A. 2 centymetry

B. 7 centymetrów

C. 3 centymetry

D. 5 centymetrów

Wykonywanie ucisków klatki piersiowej na głębokość 5 centymetrów jest zgodne z zaleceniami Europejskiej Rady Resuscytacji oraz Amerykańskiego Towarzystwa Kardiologicznego. Ta głębokość jest optymalna dla skutecznego generowania ciśnienia w wewnętrznych narządach klatki piersiowej, co umożliwia efektywne krążenie krwi podczas resuscytacji krążeniowo-oddechowej. Uciskanie klatki piersiowej na tę głębokość pozwala na prawidłowe wypełnienie serca krwią i zapewnia odpowiednią perfuzję narządów, co jest kluczowe w sytuacjach nagłych. W praktyce, opiekun powinien starać się wykonywać uciski z częstotliwością 100-120 na minutę, co jest kolejnym istotnym elementem skutecznej resuscytacji. Ważne jest również, aby zapewnić pełne rozluźnienie klatki piersiowej po każdym ucisku, co pozwala na właściwe napełnienie serca krwią. Poprawne uciski klatki piersiowej są jedną z najważniejszych technik, które mogą uratować życie w sytuacjach zagrożenia życia.

Pytanie 34

Z jaką grupą opiekun powinien skontaktować się, aby zapewnić wsparcie pierwotne podopiecznej z wyłonioną przetoką jelita grubego?

A. Ze znajomymi

B. Z rodziną

C. Z sąsiadami

D. Z grupą charytatywną

Dobrze jest, że nawiązałeś kontakt z rodziną pacjentki po wyłonieniu przetoki jelita grubego. To niesamowicie ważne, bo rodzina to kluczowy element w takim wsparciu. Z tego, co widzę, to oni znają pacjentkę najlepiej i mogą podzielić się istotnymi informacjami o jej potrzebach i samopoczuciu. Myślę, że warto, aby opiekunowie razem z rodziną stworzyli plan opieki, który uwzględni nie tylko aspekty fizyczne, ale też emocjonalne. Na przykład, jeśli nauczą się, jak dbać o przetokę i jak zarządzać dietą pacjentki, to może to naprawdę poprawić jej jakość życia. Rodzina może być też ogromnym wsparciem emocjonalnym, co jest nieocenione w takim trudnym czasie. Regularne spotkania z rodziną, żeby monitorować postępy i dostosowywać opiekę do potrzeb pacjentki, na pewno mają sens. Takie podejście rzeczywiście może pozytywnie wpłynąć na całe leczenie.

Pytanie 35

Podczas kąpieli osoby z podwyższonym ryzykiem upadku, opiekun powinien:

A. pozostawić osobę pod opieką przez cały czas dla zapewnienia bezpieczeństwa

B. używać wody o odpowiedniej temperaturze, aby zapewnić komfort i bezpieczeństwo

C. zwracać uwagę na instrukcje osoby podopiecznej, aby lepiej dostosować opiekę do jej potrzeb

D. zapewnić obecność maty antypoślizgowej

Zapewnienie maty antypoślizgowej jest jedną z kluczowych zasad bezpieczeństwa podczas kąpieli osób z podwyższonym ryzykiem upadku. Mata antypoślizgowa pomaga zminimalizować ryzyko poślizgnięcia się na mokrej powierzchni, co jest częstą przyczyną upadków w łazience. Instalacja takiej maty jest standardem w opiece nad osobami starszymi lub osobami z niepełnosprawnościami, ponieważ znacząco zwiększa stabilność na śliskiej powierzchni. W praktyce oznacza to, że opiekunowie muszą zawsze upewnić się, że mata jest dobrze przymocowana i w dobrym stanie, zanim podopieczny wejdzie do wanny czy pod prysznic. To działanie jest zgodne z dobrymi praktykami i standardami opieki, które zakładają maksymalizację bezpieczeństwa w trakcie codziennych czynności. Ponadto, takie podejście zwiększa komfort psychiczny zarówno opiekuna, jak i podopiecznego, gdyż obie strony mogą czuć się pewniejsze i bardziej zrelaksowane podczas wykonywania codziennej higieny osobistej.

Pytanie 36

Po zdjęciu czepca przeciwwszawiczego opiekun powinien

A. wykonać płukanie włosów wodą z octem

B. natrzeć skórę głowy oliwą kosmetyczną

C. wykonać płukanie włosów naparem z rumianku

D. natrzeć skórę głowy wazeliną kosmetyczną

Fajnie, że wybrałeś płukanie włosów wodą z octem. To rzeczywiście dobry wybór, bo ocet, zwłaszcza jabłkowy, ma super właściwości antyseptyczne i dezynfekujące. Pomaga w walce z przetłuszczającą się skórą głowy i likwiduje nieprzyjemne zapachy. Pamiętaj, że po zdjęciu czepca przeciwwszawiczego warto zadbać o skórę głowy, żeby uniknąć podrażnień. Płukanie octem pomoże Ci pozbyć się resztek chemikaliów z leczenia wszawicy i przywróci odpowiednie pH. Wystarczy wymieszać jedną część octu z dwiema częściami wody, a potem delikatnie wmasować to w skórę. Dzięki temu Twoje włosy odżyją i będą rosły zdrowiej. Po prostu super metoda w pielęgnacji włosów!

Pytanie 37

Podopieczny od kilku dni zmaga się z biegunką. Ciśnienie krwi kształtuje się w zakresie 135/85 - 115/70mmHg, a tętno wynosi 90-110 uderzeń na minutę. W codziennej pracy opiekun powinien brać pod uwagę monitorowanie stosowania przez podopiecznego wyznaczonej diety, ilości przyjmowanych i wydalanych płynów, stanu skóry w okolicy odbytu, występowania treści patologicznej w stolcu oraz:

A. ilości stolca, ciśnienia tętniczego krwi, tętna, obwodu brzucha

B. konsystencji stolca, ciśnienia tętniczego krwi, masy ciała, obwodu podudzi

C. ilości i konsystencji stolca, tętna, obecności zapachu acetonu w oddechu

D. ilości i konsystencji stolca, tętna, ciśnienia tętniczego krwi

Odpowiedź dotycząca ilości i konsystencji wypróżnień, tętna oraz ciśnienia tętniczego krwi jest właściwa, ponieważ te parametry są kluczowe w ocenie stanu zdrowia pacjenta z biegunką. Monitorowanie ilości i konsystencji wypróżnień pozwala na szybką identyfikację ewentualnych nieprawidłowości oraz ryzyka odwodnienia, co jest szczególnie istotne w przypadku biegunek, które mogą prowadzić do utraty elektrolitów. Tętno oraz ciśnienie tętnicze krwi są również ważnymi wskaźnikami stanu hemodynamicznego pacjenta. Wzrost tętna powyżej normy (90-110 uderzeń na minutę) może wskazywać na odwodnienie lub inne problemy zdrowotne. Regularne pomiary ciśnienia krwi umożliwiają wczesne wykrycie zmian, które mogą być związane z dehydratacją. Przykłady zastosowania tej wiedzy obejmują systematyczną obserwację pacjenta oraz dokumentację wyników pomiarów, co wpisuje się w najlepsze praktyki troski o pacjenta oraz spełnia standardy monitorowania w opiece zdrowotnej.

Pytanie 38

Początkowy system wsparcia dla 46-letniej kobiety mieszkającej w ośrodku pomocy społecznej dla osób z przewlekłymi chorobami psychicznymi to

A. rodzina i placówki ochrony zdrowia

B. rodzina i grupy wsparcia

C. rodzina oraz przyjaciele

D. instytucje pomocy społecznej oraz organizacje non-profit

Wybór odpowiedzi, która sugeruje, że innymi źródłami wsparcia dla 46-letniej mieszkanki domu pomocy społecznej są placówki pomocy społecznej, organizacje pozarządowe, czy placówki ochrony zdrowia, jest nieprecyzyjny w kontekście pierwotnego wsparcia. Chociaż te instytucje mają ważną rolę w systemie wsparcia, to ich funkcje zazwyczaj koncentrują się na wsparciu profesjonalnym i interwencyjnym, które następuje po nawiązaniu pierwszego kontaktu z pacjentem. Kluczowym błędem myślowym jest pomieszanie pojęcia 'wsparcie pierwotne' z 'wsparciem profesjonalnym', które zazwyczaj odgrywa rolę w drugiej linii wsparcia. Rodzina i znajomi pełnią funkcję pierwszego, a często najważniejszego wsparcia, co potwierdzają badania w dziedzinie psychiatrii i psychologii. Warto zwrócić uwagę, że w sytuacjach kryzysowych, to najbliżsi są pierwszymi, którzy mogą zareagować i udzielić pomocy, co jest kluczowe w przypadku osób z przewlekłymi problemami psychicznymi. Mogą oni również obserwować zmiany w zachowaniu, co jest niezbędne do szybkiego podjęcia działań w przypadku pogorszenia stanu zdrowia osoby chorej. W związku z tym, zrozumienie roli rodziny i znajomych jako podstawowych źródeł wsparcia jest niezbędne dla efektywnego zarządzania zdrowiem psychicznym pacjentów.

Pytanie 39

Miejscem, w którym nie wykonuje się wewnętrznego pomiaru temperatury ciała, jest

A. pochwa

B. odbytnica

C. pachwina

D. jama ustna

Prawidłowa odpowiedź to 'pachwina', ponieważ nie jest to miejsce wewnętrznego pomiaru temperatury ciała. W medycynie za wewnętrzne pomiary uznaje się te, które są realizowane w otworach ciała, gdzie temperatura wewnętrzna może być dokładnie określona. Pomiar temperatury w jamie ustnej, odbytnicy oraz pochwie jest powszechnie stosowany i uznawany za standardowe metody, pozwalające na uzyskanie wiarygodnych wyników. Na przykład pomiar w odbytnicy jest uważany za najbardziej dokładny, zwłaszcza w kontekście oceny stanu zdrowia pacjenta, gdyż odzwierciedla temperaturę ciała blisko rdzenia termoregulacyjnego. W przypadku pomiaru w jamie ustnej, ważne jest, aby pacjent nie spożywał gorących lub zimnych napojów przed wykonaniem pomiaru, ponieważ może to zafałszować wyniki. Warto również zaznaczyć, że pomiar w pochwie jest stosowany głównie w niektórych kontekstach medycznych, takich jak monitorowanie cyklu menstruacyjnego. W praktyce klinicznej rozpoznawanie odpowiednich miejsc do pomiaru temperatury jest kluczowe dla diagnozowania i monitorowania stanu zdrowia pacjentów, co podkreśla znaczenie znajomości metod pomiarowych w zawodzie medycznym.

Pytanie 40

Plan wsparcia indywidualnego w wszystkich domach pomocy społecznej (z wyjątkiem ośrodków dla osób uzależnionych od alkoholu) powinien być stworzony przez zespół terapeutyczno-opiekuńczy w terminie, który liczony jest od daty przyjęcia mieszkańca do placówki

A. 6 miesięcy

B. 9 miesięcy

C. 3 miesięcy

D. 1 miesiąca

Dobra odpowiedź! To prawda, indywidualny plan wsparcia powinien być stworzony w ciągu 6 miesięcy od momentu przyjęcia mieszkańca do domu pomocy społecznej. W praktyce, te pół roku daje zespołowi czas na zebranie ważnych informacji o potrzebach i stanie zdrowia mieszkańca. Jak wiadomo, w takich sytuacjach ważne jest, żeby wszystko dokładnie przemyśleć i zrozumieć, co tak naprawdę jest potrzebne. Dzięki tym sześciu miesiącom zespół ma szansę nawiązać dobrą relację z mieszkańcem oraz jego rodziną, co jest kluczowe, żeby później można było skutecznie działać. Takie podejście to nie tylko przepis, ale też dobra praktyka w opiece społecznej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej