Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.12 - Wykonywanie weterynaryjnych czynności pomocniczych
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 16:35
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 16:49

Egzamin zdany!

Wynik: 29/40 punktów (72,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zasada halal wymaga przeprowadzenia uboju zwierząt bez

A. wykrwawienia

B. oszołomienia

C. wytrzewienia

D. skórowania

Reguła halal, szczególnie w kontekście uboju zwierząt, nakłada szereg wymogów dotyczących sposobu przeprowadzania tego procesu. Kluczowym elementem jest unikanie oszołomienia zwierzęcia przed ubojem. Zgodnie z zasadami halal, zwierzęta muszą być uśmiercone w stanie pełnej świadomości, co oznacza, że powinny być świadome swojego otoczenia w momencie, gdy następuje egzekucja. Taki wymóg jest oparty na przekonaniu, że zwierzęta, które umierają w stanie stresu lub oszołomienia, mogą doświadczać cierpienia, co jest nieakceptowalne z punktu widzenia etyki halal. Przykładem praktycznym może być ubój zwierząt w tradycyjnych rzeźniach, gdzie hodowcy i rzeźnicy powinni być przeszkoleni w zakresie przeprowadzania uboju zgodnie z tymi zasadami, stosując techniki, które minimalizują stres zwierzęcia. Ważne jest również, aby proces był przeprowadzany pod nadzorem osób znających się na zasadach halal, aby zapewnić zgodność z wszelkimi regulacjami i standardami branżowymi, co ma kluczowe znaczenie w przypadku certyfikacji produktów halal.

Pytanie 2

Zwierzęta podczas uboju gospodarczego mogą być zabijane jedynie po wcześniejszym pozbawieniu ich świadomości przez

A. technika weterynarii

B. lekarza weterynarii

C. właściciela zwierzęcia

D. przyuczonego ubojowca

Odpowiedź 'przyuczonego ubojowca' jest prawidłowa, ponieważ w procesie uboju gospodarczego kluczowe jest, aby zwierzęta były pozbawiane świadomości w sposób humanitarny i zgodny z obowiązującymi przepisami prawa. Przyuczeni ubojowcy są szkoleni specjalnie w zakresie technik uboju, które minimalizują stres i cierpienie zwierząt. W praktyce oznacza to, że przed ubojem muszą oni zdobyć odpowiednią wiedzę i umiejętności, na przykład w zakresie stosowania urządzeń do ogłuszania, takich jak pistolet do ogłuszania lub urządzenia elektryczne. Tego rodzaju procedury są regulowane przez przepisy prawa, takie jak Rozporządzenie (WE) nr 1099/2009, które określa standardy dla ochrony zwierząt w trakcie uboju. Właściwe przygotowanie i szkolenie ubojowców wpływa na jakość mięsa oraz dobrostan zwierząt, co ma znaczenie zarówno etyczne, jak i ekonomiczne.

Pytanie 3

Zabicie wszystkich zwierząt podatnych w siedzibie stada będzie miało miejsce w przypadku wykrycia

A. włośnicy

B. grypy ptaków

C. toksyplazmozy

D. salmonellozy

Toksoplazmoza, grypa ptaków, salmonelloza i włośnica to różne choroby, które dotykają zwierzęta, ale nie każda z nich wymaga od razu takich drastycznych kroków. Moim zdaniem grypa ptaków jest wyjątkowa, bo prowadzi do masowego zabijania wrażliwych ptaków. Toksoplazmoza, na przykład, to pasożyt, który rzadko powoduje śmierć od razu. Salmonelloza też jest poważna, ale nie zawsze prowadzi do tego, że całe stado musi być uśmiercone, bo niektóre osobniki mogą być odporne. Włośnica dotyczy głównie mięsożernych zwierząt i też nie wymaga zabicia całego stada. Dlatego wybór błędnych odpowiedzi często wynika z nieporozumienia o skutkach poszczególnych chorób. Ważne, żeby zrozumieć, że nie każda choroba wymaga takich działań, trzeba analizować ryzyko i dostosowywać sposoby postępowania do konkretnego zagrożenia. Każda z tych chorób ma swoje objawy, co sprawia, że są mniej niebezpieczne w kontekście masowego zwalczania chorób w hodowlach.

Pytanie 4

Procedury stanowią fundament do implementacji systemu HACCP w przedsiębiorstwie

A. TQM i GMP

B. ISO i TQM

C. GHP i GMP

D. ISO i GHP

Wdrożenie systemu HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points) w zakładzie produkcyjnym opiera się na wdrożeniu procedur GHP (Good Hygiene Practices) oraz GMP (Good Manufacturing Practices). GHP koncentruje się na zachowaniu odpowiednich standardów higieny i bezpieczeństwa w procesach produkcyjnych oraz w środowisku pracy. Na przykład, w zakładzie przetwórstwa spożywczego, stosowanie GHP obejmuje regularne czyszczenie powierzchni roboczych, kontrolę temperatury przechowywania surowców oraz szkolenie pracowników w zakresie zasad higieny osobistej. GMP z kolei dotyczy zapewnienia, że procesy produkcyjne są realizowane zgodnie z ustalonymi standardami, co obejmuje m.in. kontrolę surowców, monitorowanie procesów produkcyjnych oraz walidację metod produkcji. Przykładem zastosowania GMP może być przedsiębiorstwo farmaceutyczne, które musi przestrzegać ścisłych norm produkcji, aby zapewnić jakość i bezpieczeństwo swoich wyrobów. Obydwie te praktyki są fundamentem, na którym można skutecznie implementować system HACCP, by skutecznie identyfikować i kontrolować zagrożenia w procesach produkcyjnych.

Pytanie 5

Ile leku należy podać kotu o wadze 3,5 kg?

Dawkowanie i stosowanie: lek jest przeznaczony do podawania domięśniowego lub podskórnego.

Świnie 1 ml/10 kg m.c. co 24 godz. Przez 2 do 7 dni.
Cielęta nieprzeżuwające - 1 ml/10 kg m.c. Dzień pierwszy 2 x co 12 godzin, następnie 1 x dziennie przez 2-4 dni.
Psy i koty - 1 ml/5 kg m.c. co 12 lub 24 godz. Maksymalny okres podawania 21 dni.
Drób 0,5 ml/2,5 kg m.c. 1 x dziennie przez 3 kolejne dni lub 1 injekcja pierwszego dnia a następnie przez 3-5 dni lek w wodzie do picia.

A. 1,75 ml

B. 0,7 ml

C. 0,35 ml

D. 0,5 ml

Aby odpowiedzieć na to pytanie, musimy odwołać się do standardu dawkowania leków dla kotów. W przypadku leków, które są dawkowane na podstawie masy ciała zwierzęcia, kluczowe jest zrozumienie, jak przeliczać odpowiednią ilość leku. W tym przypadku, dawka wynosi 1 ml na każde 5 kg ciała kota. Zatem, dla kota o wadze 3,5 kg, dawkę oblicza się w następujący sposób: (3,5 kg * 1 ml) / 5 kg = 0,7 ml. Tego rodzaju obliczenia są istotne w praktyce weterynaryjnej, aby zapewnić bezpieczne i skuteczne leczenie zwierząt. Prawidłowe dawkowanie leku jest kluczowe dla uniknięcia zarówno niedodawania, jak i przedawkowania, które mogą prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. Zawsze warto sprawdzić zalecenia producenta i konsultować się z weterynarzem, aby upewnić się, że podana dawka jest odpowiednia i bezpieczna dla konkretnego zwierzęcia. W praktyce weterynaryjnej, dokładność i precyzja w obliczeniach są niezbędne, aby zapewnić dobrostan zwierząt.

Pytanie 6

Kiedy występuje hemoglobinuria?

A. babeszjozie

B. nosówce

C. chorobie Rubartha

D. hemobartonellozie

Babeszjoza jest chorobą wywoływaną przez pasożyty z rodzaju Babesia, które zakażają czerwone krwinki, prowadząc do ich hemolizy. Hemoglobinuria, czyli obecność hemoglobiny w moczu, jest jednym z objawów tej choroby, a jej wystąpienie wynika z masywnej hemolizy, która prowadzi do uwolnienia hemoglobiny do krwiobiegu, a następnie do nerek. W praktyce, hemoglobinuria w babeszjozie może manifestować się jako ciemny, herbaciany mocz, co jest istotnym wskaźnikiem dla weterynarzy w diagnostyce. Warto zaznaczyć, że w diagnostyce babeszjozy stosuje się badania mikroskopowe, testy serologiczne oraz PCR, które pozwalają na szybką identyfikację patogenu. Zrozumienie tego zjawiska jest kluczowe w kontekście terapii, która najczęściej obejmuje leki przeciwpasożytnicze, takie jak imidocarb, oraz wsparcie dla nerek. W przypadku wystąpienia hemoglobinurii kluczowe jest szybkie działanie, aby zminimalizować uszkodzenia narządów związane z hemolizą.

Pytanie 7

Preparat pepsyna stosowany w metodzie wykrywania włośni pochodzi z

A. pęcherza moczowego

B. trzustki

C. żołądka

D. ślinianki

Pepsyna jest enzymem trawiennym, który występuje w soku żołądkowym i odgrywa kluczową rolę w procesie trawienia białek. Jej aktywność jest maksymalna w silnie kwaśnym pH, które panuje w żołądku. W kontekście wykrywania włośni, pepsyna jest wykorzystywana do trawienia tkanki mięśniowej, co pozwala na uwolnienie larw włośnia. W praktyce, próbki mięsa poddaje się działaniu pepsyny w kontrolowanych warunkach, co umożliwia identyfikację i analizę obecności pasożytów. Wykorzystanie pepsyny w metodach diagnostycznych jest zgodne z zasadami biochemii oraz mikrobiologii, gdzie enzymy proteolityczne stanowią kluczowy element w procesie analizy składu białkowego. Pepsyna, przez swoją specyficzność i efektywność, jest standardowo wykorzystywana w laboratoriach zajmujących się diagnostyką parazytologiczną, co podkreśla jej znaczenie w badaniach nad włośnicą i innymi chorobami wywołanymi przez pasożyty.

Pytanie 8

Badanie Terenowego Odczynu Komórkowego wykonuje się w celu identyfikacji

A. bakterii w moczu

B. procesu zapalnego skóry

C. procesu zapalnego wymienia

D. pasożytów w stolcu

Terenowy Odczyn Komórkowy (TOK) jest testem immunologicznym, którego celem jest ocena reakcji komórkowej organizmu na specyficzne antygeny. W kontekście stanu zapalnego wymienia, TOK pozwala na szybkie i efektywne wykrywanie reakcji zapalnych związanych z infekcją, co jest szczególnie istotne w praktyce weterynaryjnej, zwłaszcza w hodowli bydła. Test ten polega na wprowadzeniu antygenu do organizmu, co powinno wywołać odpowiedź immunologiczną, której wskaźnikiem jest obrzęk w miejscu podania. Odpowiedź organizmu na infekcję może być kluczowa dla zapewnienia zdrowia zwierząt, a także dla jakości produkcji mleka. W przypadku stanu zapalnego wymienia, TOK jest standardową procedurą, która pozwala na wykrycie chorób takich jak mastitis, co jest niezbędne do wdrożenia skutecznego leczenia i profilaktyki. Przykładem praktycznego zastosowania TOK jest monitorowanie zdrowia wymienia w stadach bydła mlecznego, co może znacząco wpłynąć na wydajność mleczną oraz zdrowie stada.

Pytanie 9

Weterynarz zalecił, aby podać psu 150 mg cefaleksyny. Jaką ilość ml preparatu Cefalexin 18% trzeba zastosować, jeśli w 1 ml znajduje się 180 mg cefaleksyny?

A. 1,20 ml

B. 0,27 ml

C. 0,83 ml

D. 0,32 ml

Aby obliczyć, ile mililitrów preparatu Cefalexin 18% należy podać psu, musimy zastosować odpowiednie proporcje. Preparat zawiera 180 mg cefaleksyny w 1 ml, a zalecana dawka wynosi 150 mg. Możemy to obliczyć według wzoru: potrzebna objętość (ml) = zalecana dawka (mg) / stężenie (mg/ml). W naszym przypadku: 150 mg / 180 mg/ml = 0,8333 ml. Zaokrąglając, otrzymujemy 0,83 ml. Taki sposób obliczania dawek jest istotny w praktyce weterynaryjnej, ponieważ precyzyjne dawkowanie leków jest kluczowe dla skuteczności terapii oraz bezpieczeństwa pacjenta. Niewłaściwe obliczenia mogą prowadzić do poważnych powikłań zdrowotnych. Warto również podkreślić, że przed podaniem leku należy zawsze skonsultować się z lekarzem weterynarii oraz upewnić się, że dawka jest odpowiednia dla konkretnego zwierzęcia, biorąc pod uwagę jego wagę, wiek oraz stan zdrowia.

Pytanie 10

Czy dozwolony jest ubój bydła gospodarskiego, gdy mają one do

A. 24 miesięcy

B. 8 miesięcy

C. 12 miesięcy

D. 6 miesięcy

Odpowiedzi 24 miesięcy, 8 miesięcy oraz 6 miesięcy są błędne z różnych powodów, które są związane z interpretacją przepisów dotyczących uboju bydła. Ubój zwierząt w wieku powyżej 12 miesięcy nie jest uznawany za ubój gospodarczy, co wynika z regulacji mających na celu zapewnienie odpowiedniego dobrostanu zwierząt oraz wysokiej jakości mięsa. Ubój bydła w wieku 24 miesięcy jest niedozwolony w kontekście uboju gospodarczego, co może prowadzić do nieprawidłowości w jakości mięsa oraz naruszenia przepisów. W przypadku odpowiedzi 8 miesięcy oraz 6 miesięcy, nie uwzględnia się, że takie młode zwierzęta mogą nie być jeszcze w pełni rozwinięte i ich mięso może nie spełniać standardów jakościowych wymaganych do sprzedaży. Zbyt wczesny ubój bydła może skutkować problemami z uzyskaniem odpowiednich walorów smakowych oraz teksturalnych, co jest istotne w branży mięsnej. Często błędne interpretacje wynikają z niepełnej wiedzy na temat regulacji dotyczących dobrostanu zwierząt oraz zrozumienia rynku mięsa. Dlatego kluczowe jest, aby zawsze odnosić się do aktualnych przepisów oraz standardów branżowych, aby uniknąć nieprawidłowych praktyk, które mogą mieć poważne konsekwencje zarówno dla producentów, jak i konsumentów.

Pytanie 11

Jeśli podczas badania bydła zaobserwowano spadek liczby erytrocytów do 3,5 mln/mm3, a normy wahają się w zakresie 5,0 - 7,0 mln/mm3, to taki stan jest nazywany

A. erytropenią

B. trombocytozą

C. erytrocytozą

D. leukopenią

Wybór odpowiedzi związanych z 'erytrocytozą', 'leukopenią' i 'trombocytozą' jest nieprawidłowy, ponieważ te terminy odnoszą się do zupełnie innych stanów hematologicznych. Erytocytoza to stan charakteryzujący się podwyższoną liczbą erytrocytów w krwi, co jest przeciwieństwem erytropenii. Takie zjawisko może występować w sytuacjach, gdy organizm próbuje kompensować niedobór tlenu, na przykład w wyniku hipoksji. Leukopenia to zmniejszona liczba leukocytów (białych krwinek), co może wskazywać na osłabienie układu odpornościowego lub chorobę, ale nie ma to bezpośredniego związku z liczbą erytrocytów i nie jest odpowiedzią na zadane pytanie. Trombocytoza, z kolei, dotyczy podwyższonej liczby płytek krwi, co również nie ma związku z obniżoną liczbą erytrocytów. Zrozumienie terminologii i różnic pomiędzy tymi stanami jest kluczowe w diagnostyce weterynaryjnej, aby uniknąć mylnych interpretacji wyników badań i właściwie ocenić stan zdrowia zwierząt. W praktyce błędna interpretacja takich terminów może prowadzić do niewłaściwych działań terapeutycznych, co jest szczególnie groźne w kontekście zdrowia zwierząt hodowlanych.

Pytanie 12

Bioketan w dawce 100 mg/ml to roztwór do iniekcji dla psów i kotów. Dawkowanie dla psów wynosi 3 mg/kg m.c. dożylnie oraz 5-10 mg/kg m.c. domięśniowo. Jaką ilość preparatu należy podać dożylnie psu ważącemu 25 kg?

A. 0,75 ml

B. 7,50 ml

C. 0,50 ml

D. 2,50 ml

Wybór objętości 2,50 ml, 7,50 ml lub 0,50 ml wynika z błędnych obliczeń lub nieprawidłowych założeń dotyczących dawkowania. Obliczenie dawki leku, jak w przypadku preparatu Bioketan, opiera się na precyzyjnym pomiarze masy ciała zwierzęcia oraz odpowiednim stężeniu leku. Na przykład, wybierając 2,50 ml, można by pomyśleć, że to odpowiada wyższej dawce niż 3 mg/kg, ponieważ 2,50 ml to 250 mg, co znacznie przekracza zalecaną ilość dla psa o masie 25 kg. Podejście takie może prowadzić do potencjalnie niebezpiecznych sytuacji, w których zwierzę może doznać poważnych skutków zdrowotnych. Z kolei 7,50 ml również jest wartością niewłaściwą, ponieważ wskazuje na niepoprawne założenie, że pies potrzebuje znacznie większej dawki niż przewidziana w protokole weterynaryjnym. Użytkownik, który wybrał 0,50 ml, może nie uwzględnić odpowiedniej dawki w stosunku do masy ciała, co prowadzi do nieefektywnego działania leku. W weterynarii, podobnie jak w medycynie ludzkiej, istotne jest, aby stosować dokładne i odpowiednie miary, zwłaszcza przy lekach do wstrzykiwań, gdzie precyzja dawkowania jest kluczowa dla bezpieczeństwa i skuteczności terapii.

Pytanie 13

Ubój, który jest poprzedzony oszołomieniem, określa się jako ubój

A. pośredni

B. pozorowany

C. rytualny

D. bezpośredni

Ubój poprzedzony oszołomieniem jest klasyfikowany jako ubój pośredni, co oznacza, że zwierzę najpierw jest oszołomione, a dopiero później poddawane ubojowi. Taki proces jest zgodny z obowiązującymi przepisami prawa oraz normami dobrostanu zwierząt, które zakładają, że zwierzęta powinny być oszołomione w sposób zapewniający im jak najmniejsze cierpienie przed ubojem. Przykładem oszołomienia może być użycie urządzenia do oszołomienia elektrycznego, które natychmiastowo wywołuje utratę przytomności. Praktyki te są regulowane przez przepisy UE, które wymagają przestrzegania zasad humanitarnego traktowania zwierząt. Użycie oszołomienia przed ubojem zmniejsza stres i ból zwierzęcia, co jest kluczowe zarówno z etycznego, jak i prawnego punktu widzenia. Przestrzeganie tych standardów ma na celu zapewnienie, że proces uboju jest nie tylko efektywny, ale również etyczny, a także zgodny z ogólnymi zasadami zrównoważonego rozwoju branży mięsnej.

Pytanie 14

Tuż po procesie oparzania drobiu występuje

A. wykrwawianie.

B. ewidencjonowanie.

C. oszołomienie.

D. odpierzanie.

Odpierzanie drobiu jest kluczowym etapem w procesie przetwarzania mięsa, który następuje bezpośrednio po oparzaniu. Oparzanie ma na celu ułatwienie usunięcia piór, a odpierzanie to proces, w którym dokładnie oczyszcza się skórę ptaka z resztek piór, osadów i zanieczyszczeń. Praktycznie rzecz biorąc, odpierzanie przyczynia się do zwiększenia jakości mięsa oraz zapewnia spełnienie norm higienicznych. W standardach HACCP, odpierzanie jest istotnym krokiem, który ma na celu minimalizację ryzyka zanieczyszczenia mikrobiologicznego. W zależności od technologii przetwarzania, odpierzanie może być przeprowadzane ręcznie lub mechanicznie. Ważne jest, aby proces ten był realizowany w warunkach czystości, aby zapobiec wtórnemu zanieczyszczeniu mięsa. W praktyce, stosowanie odpowiednich narzędzi i technik odpierzania pozwala na osiągnięcie wysokiej jakości produktu końcowego, co jest kluczowe w branży mięsnej.

Pytanie 15

W rzeźni zwierzęta, które nie są w stanie poruszać się samodzielnie, powinny być

A. uśmiercone w miejscu, w którym się znajdują

B. transportowane do lecznicy dla zwierząt

C. odsyłane do miejsca pochodzenia

D. przekazywane do magazynu żywca

Odpowiedź "uśmiercone w miejscu, w którym się znajdują" jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z przepisami dotyczącymi dobrostanu zwierząt, zwierzęta, które nie mogą poruszać się o własnych siłach, powinny być poddawane uśmierceniu w sposób humanitarny, bez zbędnego stresu i cierpienia. Praktyka ta jest zgodna z wytycznymi Europejskiej Konwencji o ochronie zwierząt podczas ich transportu oraz z zasadami, które regulują funkcjonowanie rzeźni. Uśmiercenie w miejscu ich przebywania ma na celu minimalizację ich cierpienia oraz zapewnienie, że nie są one transportowane w stanie skrajnym wyczerpania czy stresu. Przykładem zastosowania tej zasady może być sytuacja, gdy zwierzęta wykazują objawy chorobowe lub urazowe, co czyni transport niemożliwym bądź niehumanitarnym. W takich przypadkach, zgodnie z najlepszymi praktykami, personel rzeźni powinien podjąć decyzję o uśmierceniu zwierzęcia, stosując metody zgodne z obowiązującymi normami, takimi jak wykorzystanie urządzeń do szybkiego uśmiercania, co zapewnia natychmiastowe i humane zakończenie życia zwierzęcia.

Pytanie 16

Aby chronić prosięta przed niedoborem żelaza, należy w ciągu trzech dni po urodzeniu podać odpowiednie preparaty

A. magnezowe

B. potasowe

C. żelazowe

D. wapniowe

Podawanie preparatów żelazowych prosiętom w ciągu trzech dni po porodzie jest kluczowym krokiem w zapobieganiu anemii, która może wystąpić w wyniku niedoboru tego pierwiastka. Żelazo jest niezbędne do produkcji hemoglobiny, białka odpowiedzialnego za transport tlenu w organizmie. Prosięta rodzą się z ograniczonymi zapasami żelaza, które szybko maleją w pierwszych tygodniach życia, co czyni je podatnymi na niedobory. W praktyce, stosowanie odpowiednich suplementów żelazowych, takich jak iniekcje lub suplementy doustne, w tym pierwszych trzech dniach życia, jest normą w hodowli świń. Warto podkreślić, że wprowadzenie preparatów żelazowych należy do standardów dobrego żywienia i opieki nad nowonarodzonymi prosiętami, co zostało potwierdzone w licznych badaniach naukowych. Dobre praktyki w zakresie hodowli zwierząt wskazują, że odpowiednia suplementacja żelazem znacząco poprawia zdrowie, wzrost i ogólną kondycję prosiąt, co przekłada się na lepsze wyniki produkcyjne w hodowli.

Pytanie 17

W odległości 3 kilometrów od miejsca wystąpienia choroby określa się strefę

A. buforową

B. zagrożoną

C. ogniskową

D. zapowietrzoną

Odpowiedź 'zapowietrzoną' jest poprawna, ponieważ zgodnie z zasadami epidemiologii, w przypadku wystąpienia ogniska choroby, wyznaczenie strefy zapowietrzonej ma na celu ograniczenie rozprzestrzeniania się choroby. Strefa ta obejmuje obszar o promieniu 3 kilometrów od ogniska, gdzie podejmuje się działania prewencyjne oraz monitorujące, aby kontrolować ewentualne zakażenia. Praktycznie rzecz biorąc, w strefie zapowietrzonej lokalne władze sanitarno-epidemiologiczne mogą wprowadzać obostrzenia, takie jak zakaz zgromadzeń, zwiększone kontrole sanitarno-epidemiologiczne, a także działania edukacyjne skierowane do mieszkańców. Tego rodzaju procedury są zgodne z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia oraz lokalnych regulacji prawnych, które mają na celu ochronę zdrowia publicznego. Dodatkowo, w strefie zapowietrzonej monitoruje się nie tylko osoby, które miały kontakt z chorymi, ale także obserwuje się rozwój sytuacji epidemiologicznej, co pozwala na szybkie reagowanie na nowe przypadki. Zrozumienie znaczenia stref zapowietrzonych jest kluczowe w zarządzaniu zdrowiem publicznym i w prewencji epidemiologicznej.

Pytanie 18

Termohigrometr umożliwia dokonywanie pomiarów temperatury

A. pomieszczenia, w którym znajdują się zwierzęta

B. ciała zwierzęcia

C. paszy, którą podaje się zwierzętom

D. wody przeznaczonej dla zwierząt

Termohigrometr to takie urządzenie, które mierzy temperaturę i wilgotność powietrza. To naprawdę ważne, bo odpowiednie warunki są kluczowe dla zdrowia zwierząt. Jak temperatura, tak i wilgotność mogą mieć wpływ na ich samopoczucie i ogólny stan. Na przykład, w hodowli drobiu musisz mieć na uwadze, że odpowiednia temperatura i wilgotność są niezbędne do tego, żeby ptaki mogły zdrowo rosnąć. Fajnie jest regularnie sprawdzać te parametry, żeby dopasować je do potrzeb zwierząt. Warto też pomyśleć o automatycznych systemach monitorujących, które mogą pomóc wykrywać problemy na bieżąco. Dzięki temu można szybko zareagować i np. zapobiec chorobom.

Pytanie 19

Zwierzę, które może być chore na chorobę zakaźną, powinno zostać poddane ubojowi

A. sanitarnemu

B. z konieczności

C. upozorowanemu

D. rytualnemu

Odpowiedź "sanitarnemu" jest jak najbardziej trafna. Ubój sanitarny to ważna procedura, która ma na celu ratowanie zdrowia nie tylko innych zwierząt, ale też ludzi. Gdy mamy do czynienia z chorobami zakaźnymi u zwierząt, takie działania są niezbędne. Przykład? Wyobraź sobie stadko bydła, w którym pojawiła się bruceloza. W takiej sytuacji chore i podejrzane zwierzęta muszą być uśmiercone, a ich mięso odpowiednio zutylizowane – to wszystko po to, żeby infekcja się nie rozprzestrzeniała. I pamiętaj, że te działania są pod stałym nadzorem służb weterynaryjnych, które dbają o to, żeby nasze jedzenie było bezpieczne. W sumie, znajomość tych procedur to podstawa dla każdego, kto pracuje z zwierzętami czy w branży spożywczej.

Pytanie 20

Gdzie najczęściej dokonuje się pomiaru tętna u psa i kota?

A. twarzowej

B. ogonowej

C. udowej

D. szczękowej

Badanie tętna u psa i kota na tętnicy udowej jest powszechnie akceptowaną metodą ze względu na jej dostępność oraz dokładność. Tętno na tętnicy udowej jest szczególnie łatwe do wyczucia u zwierząt o większej masie ciała. W praktyce klinicznej weterynaryjnej, ocena tętna jest kluczowym elementem pierwszej oceny stanu zdrowia zwierzęcia oraz monitorowania jego parametrów życiowych. Warto zaznaczyć, że standardowe wartości tętna dla psów wynoszą od 60 do 160 uderzeń na minutę, a dla kotów od 140 do 220 uderzeń na minutę, co można efektywnie monitorować na tętnicy udowej. Utrzymanie prawidłowego tętna jest istotne dla oceny krążenia i ogólnego stanu zdrowia, co ma zastosowanie w wielu procedurach klinicznych i chirurgicznych. W przypadku nieprawidłowości, takich jak bradykardia czy tachykardia, weterynarze mogą podjąć odpowiednie działania interwencyjne. Zrozumienie technik pomiaru tętna oraz interpretacji wyników jest fundamentalne dla każdego profesjonalisty w dziedzinie weterynarii.

Pytanie 21

Alkohol przeznaczony do dezynfekcji powinien charakteryzować się stężeniem

A. 40%

B. 50%

C. 70%

D. 90%

Alkohol o stężeniu 70% jest najskuteczniejszym środkiem odkażającym, ponieważ zapewnia optymalne warunki do denaturacji białek drobnoustrojów. W stężeniu 70% alkohol jest w stanie wniknąć w błony komórkowe mikroorganizmów, co pozwala na skuteczniejsze ich eliminowanie. Wyższe stężenia, takie jak 90%, mogą działać zbyt szybko, co powoduje, że alkohol nie ma wystarczająco dużo czasu na penetrację i właściwe działanie, co skutkuje mniejszą skutecznością w dezynfekcji. Z tego powodu w placówkach medycznych, laboratoriach oraz w kontekście ogólnych praktyk sanitarnych zaleca się użycie 70% roztworu etanolu lub izopropanolu. Taki roztwór wykazuje również właściwości nawilżające, co zmniejsza ryzyko podrażnień skóry przy częstym stosowaniu. Warto podkreślić, że standardy WHO oraz CDC zalecają stosowanie tego stężenia w celu skutecznej dezynfekcji rąk oraz powierzchni. Przykładem zastosowania jest użycie 70% alkoholu do wycierania sprzętu medycznego oraz w codziennych praktykach higienicznych w celu zapobiegania zakażeniom.

Pytanie 22

Materiał kategorii 1 pozyskany w zakładach przetwórstwa spożywczego powinien być użyty

A. w biogazowniach

B. do produkcji polepszaczy gleby

C. jako składnik pasz dla zwierząt gospodarskich

D. w spalarniach

Materiał kategorii 1 pozyskany w zakładach przetwórstwa spożywczego, zgodnie z regulacjami prawnymi i wytycznymi branżowymi, powinien być wykorzystywany przede wszystkim w instalacjach spalarniczych. Przykładowo, odpady te mogą być poddawane procesowi spalania w wysokotemperaturowych piecach przemysłowych, co pozwala na ich bezpieczną utylizację oraz redukcję objętości. Proces ten jest zgodny z normami ochrony środowiska, które podkreślają konieczność ograniczenia emisji gazów cieplarnianych i szkodliwych substancji. Dobre praktyki w branży przetwórstwa spożywczego wskazują, że odpady te, ze względu na ich skład chemiczny, są źródłem ciepła i energii, co czyni je wartościowym surowcem w procesach termicznych. Dodatkowo, spalanie materiałów kategorii 1 przyczynia się do minimalizacji ryzyka związanego z ich niekontrolowanym składowaniem, co mogłoby prowadzić do zanieczyszczenia gruntów i wód gruntowych. W związku z tym, odpowiednia infrastruktura spalarnicza jest kluczowym elementem zrównoważonego zarządzania odpadami.

Pytanie 23

Jakiego urządzenia należy użyć do dezynfekcji narzędzi operacyjnych?

A. Komory laminarnej

B. Cieplarki

C. Łaźni wodnej

D. Autoklawu

Autoklaw to urządzenie, które wykorzystuje parę wodną pod wysokim ciśnieniem w celu efektywnej sterylizacji narzędzi chirurgicznych. Proces ten polega na osiągnięciu temperatury 121-134°C przez określony czas, co pozwala na eliminację wszelkich form życia mikrobiologicznego, w tym bakterii, wirusów i spor. Autoklawy są nieodłącznym elementem wyposażenia każdej placówki medycznej, w której stosowane są narzędzia inwazyjne. W praktyce, stosując autoklaw, można mieć pewność, że narzędzia są całkowicie wolne od patogenów przed ich użyciem w procedurach chirurgicznych. Standardy takie jak ISO 17665 oraz wytyczne CDC (Centers for Disease Control and Prevention) podkreślają wagę stosowania autoklawów w kontekście zapewnienia bezpieczeństwa pacjentów oraz personelu medycznego. Przykładem zastosowania może być sterylizacja skalpeli, igieł oraz innych narzędzi, które mają bezpośredni kontakt z tkanką pacjenta. Efektywne sterylizowanie narzędzi jest kluczowym elementem w walce z zakażeniami szpitalnymi.

Pytanie 24

Jakiej chorobie kotów dotyczy przedstawiony opis?

Jest to bardzo zaraźliwa wirusowa dolegliwość kotowatych, manifestująca się objawami gorączki, stanem zapalnym błony śluzowej układu pokarmowego (wymioty, biegunka, czasami z krwią) oraz znacznym spadkiem liczby leukocytów. Patogenem odpowiedzialnym za tę chorobę jest wirus FPV.

A. Herpeswirozy

B. Panleukopenii

C. Zakaźnego zapalenia otrzewnej

D. Białaczki

Panleukopenia, znana również jako zakaźne zapalenie jelit kotów, jest wysoce zaraźliwą chorobą wirusową wywołaną przez wirus FPV (feline parvovirus). Objawy choroby obejmują gorączkę, wymioty, biegunkę oraz znaczne zmniejszenie liczby leukocytów, co prowadzi do osłabienia układu odpornościowego. W praktyce klinicznej, koty dotknięte panleukopenią wymagają natychmiastowej interwencji weterynaryjnej, a leczenie często obejmuje nawodnienie, terapię przeciwwymiotną oraz leczenie wspomagające w celu stabilizacji stanu zdrowia pacjenta. Zapobieganie tej chorobie polega na szczepieniu, które jest częścią rutynowego programu immunizacji kotów. Zgodnie z najlepszymi praktykami, wszystkie szczenięta powinny być szczepione przeciw panleukopenii już w wieku 8-12 tygodni, a następnie powtarzać szczepienia zgodnie z zaleceniami weterynarza. Ponadto, ważne jest, aby osoby zajmujące się kotami unikały kontaktu z nieznanymi zwierzętami oraz stosowały środki ostrożności, aby zminimalizować ryzyko zakażenia.

Pytanie 25

Choroba wirusowa dotykająca zwierzęta parzystokopytne, objawiająca się wysoką gorączką oraz pojawianiem się pęcherzyków i pęcherzy na błonach śluzowych pyska, racicach i wymieniu to

A. gruźlica

B. choroba guzowatej skóry bydła

C. pęcherzykowe zapalenie jamy ustnej

D. pryszczyca

Pryszczyca, znana również jako choroba pęcherzykowa, to wirusowa choroba zwierząt parzystokopytnych, która charakteryzuje się występowaniem wysokiej gorączki oraz pęcherzyków i owrzodzeń na błonie śluzowej pyska, racicach oraz wymieniu. Jest to choroba wysoce zakaźna, która dotyka głównie bydło, owce i kozy, a jej sprawcą jest wirus pryszczycy (FMDV). W praktyce weterynaryjnej, znajomość objawów i przebiegu tej choroby jest kluczowa dla szybkiego diagnozowania i wdrażania odpowiednich środków zaradczych. W przypadku potwierdzenia pryszczycy, konieczne jest natychmiastowe wprowadzenie kwarantanny oraz zgłoszenie przypadków do odpowiednich służb weterynaryjnych, aby zapobiec rozprzestrzenieniu się wirusa. Dobrą praktyką jest także regularne monitorowanie stanu zdrowia zwierząt oraz edukacja hodowców na temat zapobiegania i kontroli tej choroby. Ponadto, stosowanie szczepień w obszarach endemicznych może znacząco zmniejszyć ryzyko wystąpienia pryszczycy w stadzie.

Pytanie 26

Morzyska zatorowo-zakrzepowe u koni mogą być spowodowane inwazją

A. tasiemców

B. glist

C. gzów

D. słupkowców

Inwazja gzów, glist czy tasiemców nie jest bezpośrednio związana z występowaniem zatorowości zatorowo-zakrzepowej u koni, co często prowadzi do mylnych przekonań na temat zagrożeń związanych z pasożytami. Gzy, jako owady, mogą powodować jedynie lokalne podrażnienia i stres u koni, nie mają jednak wpływu na układ krwionośny ani nie wywołują zakrzepów. Glisty natomiast, mimo że są powszechnymi pasożytami jelitowymi, również nie mają związku z powstawaniem zakrzepów, a ich wpływ na zdrowie koni dotyczy głównie problemów pokarmowych i wzrostu. Tasiemce, chociaż mogą prowadzić do osłabienia organizmu, również nie są czynnikiem ryzyka zatorowości. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do nieprawidłowych wniosków, obejmują mylenie różnych grup pasożytów i ich wpływu na organizm. Ważne jest, aby w praktyce weterynaryjnej stosować się do standardów diagnostycznych, które pomagają w prawidłowej identyfikacji pasożytów oraz w podejmowaniu właściwych działań profilaktycznych i terapeutycznych.

Pytanie 27

Kiedy u psa zdiagnozowano dermatozę oraz występuje nadmierne wypadanie sierści, odpowiednia karma powinna być wzbogacona w

A. wysoki poziom niezbędnych kwasów tłuszczowych

B. składniki stymulujące perystaltykę jelit

C. składniki zawierające glukozę, która dostarcza energii

D. niski poziom wapnia

Rozważając inne opcje, warto zauważyć, że składniki pobudzające perystaltykę jelit nie mają bezpośredniego związku z problemami skórnymi czy wypadaniem sierści. Odpowiednia perystaltyka jest istotna dla ogólnego zdrowia układu pokarmowego, jednak nie wpłynie na kondycję sierści. Składniki zawierające glukozę, które dostarczają energii, również nie są kluczowe w kontekście dermatoz. Oczywiście, energia jest niezbędna do funkcjonowania organizmu, ale nie ma to bezpośredniego wpływu na zdrowie skóry lub sierści. Wysoka zawartość wapnia w diecie jest kluczowa dla zdrowia kości i zębów, lecz nadmiar tego składnika może prowadzić do problemów ze zdrowiem, nie ma natomiast znaczącego wpływu na kondycję sierści. Niestety, takie podejścia mogą wynikać z błędnego zrozumienia, że wszystkie składniki odżywcze są równie istotne w każdej sytuacji. W rzeczywistości, w dietoterapii weterynaryjnej kluczowe jest dostosowanie składników odżywczych do konkretnego problemu zdrowotnego, co powinno być zgodne z aktualnymi standardami żywieniowymi oraz rekomendacjami specjalistów.

Pytanie 28

Częstotliwość tętna, mierzona w minutach, u zdrowego konia wynosi

A. 50-60

B. 20-40

C. 110-130

D. 70-120

Wartości tętna przedstawione w innych odpowiedziach, takie jak 50-60, 70-120, czy 110-130, są mylące i mogą prowadzić do nieprawidłowej oceny stanu zdrowia konia. Tętno w przedziale 50-60 uderzeń na minutę może sugerować, że koń jest w stanie spoczynku, ale nie jest to poziom typowy dla zdrowych, nieaktywnych koni. Takie wartości mogą być typowe dla koni w stanie dużego stresu lub choroby, co wymaga natychmiastowej interwencji weterynaryjnej. Podobnie, zakres 70-120 jest zbyt wysoki dla konia w spoczynku, co może wskazywać na stan zagrażający zdrowiu, jak np. gorączka lub inne problemy zdrowotne. Skrajne wartości, takie jak 110-130, są również nieadekwatne, ponieważ sugerują, że koń jest w stanie intensywnego wysiłku fizycznego, co nie jest normą w stanach spoczynku. Błędem jest również zakładanie, że tętno konia może być analogiczne do innych gatunków zwierząt, gdyż każdy gatunek ma swoje specyficzne normy. Zrozumienie, jakie wartości są rzeczywiście normalne dla koni, jest kluczowe w diagnozowaniu ich stanu zdrowia oraz w podejmowaniu odpowiednich działań w przypadku jakichkolwiek nieprawidłowości. Wiedza na temat prawidłowego tętna nie tylko pomaga w monitorowaniu zdrowia, ale także w optymalizacji treningu i rekreacji koni.

Pytanie 29

Zabieg przetaczania krowy przez grzbiet wykonuje się w sytuacji, gdy mamy do czynienia z

A. obcym ciałem w czepcu

B. zatarciem ksiąg

C. wzdęciem żwacza

D. przemieszczeniem trawieńca

Przetaczanie krowy przez grzbiet jest zabiegiem weterynaryjnym stosowanym w przypadku przemieszczenia trawieńca, które jest szczególnie niebezpiecznym stanem zdrowia zwierzęcia. Trawieniec, jako jeden z żołądków krowy, może ulec przesunięciu w wyniku różnych czynników, takich jak niewłaściwa dieta lub zmiany w położeniu ciała. Zabieg ten ma na celu przywrócenie trawieńca na jego właściwe miejsce, co jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania układu pokarmowego. W praktyce, zwierzę jest delikatnie przewracane, co może pomóc w przemieszczeniu trawieńca z powrotem na swoje miejsce. Weterynarze często zalecają ten zabieg przy stwierdzeniu przemieszczenia trawieńca, aby uniknąć poważnych powikłań, takich jak niedrożność jelit czy wstrząs. Warto zaznaczyć, że przetaczanie powinno być przeprowadzane przez wykwalifikowanego specjalistę, który ma doświadczenie w tej dziedzinie, aby zminimalizować ryzyko kontuzji u zwierzęcia oraz zapewnić skuteczność zabiegu.

Pytanie 30

Długość smyczy, na której można prowadzić psa, nie powinna być krótsza niż

A. 5 m

B. 7 m

C. 1 m

D. 3 m

Odpowiedzi, które wskazują na mniejsze długości uwięzi, takie jak 1 m czy 5 m, mogą wynikać z błędnego rozumienia wymagań dotyczących bezpieczeństwa i komfortu psa. Uwięź o długości 1 m jest niewystarczająca, aby pies mógł swobodnie poruszać się, co może prowadzić do jego frustracji oraz zwiększonego poziomu stresu, a także do agresywnych zachowań wynikających z ograniczenia ruchów. Odpowiedź 5 m, chociaż z pozoru bardziej elastyczna, w pewnych sytuacjach może być niewłaściwa z punktu widzenia kontroli nad psem, szczególnie w miejskim otoczeniu, gdzie inne osoby i zwierzęta mogą stanowić zagrożenie. Standardy dotyczące długości uwięzi, ustanowione przez organizacje zajmujące się opieką nad zwierzętami, jednoznacznie zalecają długość co najmniej 3 m, aby zminimalizować ryzyko zarówno dla psa, jak i innych użytkowników przestrzeni publicznej. Niewłaściwy wybór długości uwięzi może skutkować nie tylko problemami w zachowaniu psa, ale również konsekwencjami prawnymi dla właściciela, w przypadku incydentów takich jak ucieczka psa lub atak na inne zwierzęta lub ludzi. Kluczowe jest zrozumienie, że odpowiednie stosowanie uwięzi nie tylko chroni psa, ale również sprzyja harmonijnemu współżyciu z otoczeniem.

Pytanie 31

Aby zapobiec ranieniu matki przez prosięta podczas ssania mleka, należy im przyciąć

A. kły

B. siekacze

C. trzonowce

D. przedtrzonowce

Wybór kłów jako odpowiedzi jest uzasadniony, ponieważ to właśnie te zęby są odpowiedzialne za potencjalne rany, które prosięta mogłyby zadać matce podczas ssania mleka. Kły, będące długimi i ostrymi zębami, umożliwiają prosiętom chwytanie i trzymanie sutków matki, co może prowadzić do urazów jej skóry, szczególnie w przypadku, gdy prosięta są agresywne lub niezdarne. Przycinanie kłów to powszechnie stosowana praktyka w hodowli trzody chlewnej, która ma na celu ochronę matki przed obrażeniami. W praktyce, hodowcy często wykonują ten zabieg w pierwszych dniach życia prosiąt, aby zminimalizować ryzyko rany. Ponadto, ta procedura nie ma negatywnego wpływu na zdrowie prosiąt, a jej przeprowadzenie zgodnie z zaleceniami weterynaryjnymi przyczynia się do zapewnienia harmonijnego rozwoju zarówno prosiąt, jak i ich matki. Zgodnie z najlepszymi praktykami w hodowli zwierząt, ważne jest również monitorowanie zachowań prosiąt po zabiegu, aby upewnić się, że nie występują późniejsze problemy zdrowotne związane z karmieniem.

Pytanie 32

Podczas analizy poubojowej wątroby bydła, zaobserwowano zgrubiałe przewody żółciowe, które przypominały białe, grube sznury, wypełnione ciemnym płynem. Takie zmiany występują w przypadku

A. choroby motyliczej

B. gruźlicy

C. sarkosporydiozy

D. brucelozy

Choroba motylicza, wywołana przez motylice (np. Fasciola hepatica), istotnie prowadzi do zgrubienia przewodów żółciowych w wątrobie bydła. Zmiany te są wynikiem przewlekłego zapalenia i reakcji zapalnej związanej z obecnością pasożyta. W praktyce, podczas badania poubojowego, obserwacja grubych, białych sznurów wypełnionych brunatnym płynem jest charakterystycznym objawem tej choroby. Warto zauważyć, że zmiany te nie tylko wpływają na zdrowie samego zwierzęcia, ale również mają znaczenie w kontekście zdrowia publicznego oraz jakości mięsa i produktów pochodzenia zwierzęcego. Warto pamiętać o znaczeniu regularnych badań weterynaryjnych i przestrzegania zasad bioasekuracji, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia choroby motyliczej w stadach bydła. Zachowanie odpowiednich standardów weterynaryjnych oraz właściwa diagnostyka są kluczowe, aby skutecznie zarządzać tymi chorobami pasożytniczymi oraz zapewnić bezpieczeństwo żywności.

Pytanie 33

Gorączka oraz romboidalne, czerwone zmiany skórne u świń sygnalizują

A. cirkowirozę

B. róźycę

C. influenzę

D. pomór

Różyczka, znana też jako różyczka świń, to choroba wirusowa, która ma swoje źródło w wirusie różyczki. Objawy, które mogą się pojawić, to m.in. gorączka oraz charakterystyczne czerwone zmiany skórne, które mają taki romboidalny kształt. Te sygnały są kluczowe, bo mogą prowadzić do różnych poważnych problemów, jak zapalenie płuc czy uszkodzenie układu nerwowego. Hodowcy świń powinni być na to wyczuleni, żeby szybko podjąć odpowiednie działania, takie jak izolacja chorych zwierząt i zapobieganie rozprzestrzenianiu się wirusa w stadzie. Warto też pamiętać, że regularne monitorowanie zdrowia stada oraz szczepienia mogą pomóc w zmniejszeniu ryzyka wystąpienia różyczki. Oczywiście, zasady bioasekuracji są mega ważne, żeby chronić zdrowie zwierząt i ograniczać przenoszenie chorób. W praktyce to znaczy, że należy dezynfekować pomieszczenia, ograniczać dostęp nieznajomych do stada, a także robić regularne kontrole weterynaryjne.

Pytanie 34

Zwierzęta transportowane na statkach w przedziale zamkniętym o wysokości 2,00 metrów, muszą mieć zagwarantowane

Statki transportujące zwierzęta muszą być wyposażone z system wymuszonej wentylacji, o właściwej wydajności całkowitej wymiany powietrza, w sposób następujący:

a) 40 wymian powietrza na godzinę, jeśli przedział jest całkowicie zamknięty, a jego wysokość wynosi mniej lub jest równa 2,30 metra;

b) 30 wymian powietrza na godzinę, jeśli przedział jest całkowicie zamknięty, a jego wysokość wynosi ponad 2,30 metra;

c) 75 % powyższej wydajności, jeśli przedział jest częściowo zamknięty.

A. 75 wymian powietrza na godzinę.

B. 960 wymian powietrza na dobę.

C. 720 wymian powietrza na godzinę.

D. 40 wymian powietrza na dobę.

Odpowiedź 960 wymian powietrza na dobę jest poprawna, ponieważ zgodnie z przepisami dotyczącymi transportu zwierząt w zamkniętych przedziałach na statkach, wymagane są 40 wymian powietrza na godzinę. Mnożąc tę wartość przez 24 godziny, otrzymujemy 960 wymian powietrza na dobę. Właściwa cyrkulacja powietrza jest kluczowa dla zapewnienia komfortu i zdrowia transportowanych zwierząt, co jest szczególnie istotne w kontekście długotrwałego transportu. Przestrzeganie tych norm ma na celu zapobieganie stresowi i potencjalnym problemom zdrowotnym u zwierząt, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie dobrostanu zwierząt. W transporcie morskim, spełnienie wymogów dotyczących wymiany powietrza jest niezbędne do zapewnienia optymalnych warunków życia dla zwierząt, co jest nie tylko obowiązkiem etycznym, ale również prawnym, zgodnym z międzynarodowymi standardami, takimi jak konwencja OIE o zdrowiu zwierząt.

Pytanie 35

Aby właściciel zwierzęcia mógł uzyskać paszport, jego pies nie musi być poddawany

A. szczepieniu przeciwko nosówce i parwowirozie

B. badaniu klinicznemu

C. oznakowaniu poprzez implantację mikroczipa

D. szczepieniu przeciwko wściekliźnie

Oznakowanie psa przez implantację mikroczipa oraz szczepienie przeciw wściekliźnie są kluczowymi wymaganiami do uzyskania paszportu. Mikroczip umożliwia identyfikację psa w razie zaginięcia, co jest niezbędne w kontekście podróży międzynarodowych. Wszelkie przemieszczanie się zwierząt powinno opierać się na zasadach, które zapewniają bezpieczeństwo i zdrowie publiczne. Wścieklizna jest chorobą, która stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi i psów, dlatego jej szczepienie jest obligatoryjne. Z kolei szczepienie przeciwko nosówce i parwowirozie, choć ważne dla ogólnego zdrowia psa, nie jest wymagane do uzyskania paszportu, co często bywa mylnie interpretowane przez właścicieli zwierząt. Przykładem tego może być sytuacja, w której właściciel psa uważa, że wszystkie szczepienia są równorzędne i mają takie samo znaczenie w kontekście podróży. Warto zatem zwrócić uwagę na różnice w wymaganiach dotyczących zdrowia zwierząt, aby uniknąć nieporozumień. Zrozumienie, które szczepienia są istotne w kontekście regulacji międzynarodowych, a które są jedynie rekomendacjami, jest kluczowe dla świadomego podejścia do opieki nad psem oraz jego zdrowia.",

Pytanie 36

Podczas badania opukiwania zaobserwowano zwiększenie objętości płuc. Co to może sugerować?

A. zaawansowaną ciążę

B. przeładowanie żwacza

C. rozedmę płuc

D. wzdęcie drobnobańkowe

Rozedma płuc to stan charakteryzujący się trwałym powiększeniem pęcherzyków płucnych, co prowadzi do zwiększenia pola płucnego, co można zaobserwować podczas badania przez opukiwanie. W wyniku tego procesu dochodzi do utraty elastyczności tkanki płucnej, co uniemożliwia efektywne usuwanie powietrza z płuc, prowadząc do nadmiernego gromadzenia się powietrza. W praktyce klinicznej, rozedma często współwystępuje z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP), co podkreśla znaczenie wczesnego rozpoznawania tej choroby. Właściwe zrozumienie tego stanu jest kluczowe dla wdrożenia odpowiednich strategii terapeutycznych, takich jak rehabilitacja oddechowa, farmakoterapia oraz, w niektórych przypadkach, interwencje chirurgiczne. Standardy diagnostyczne, takie jak spirometria, są niezbędne do oceny funkcji płuc i stanu pacjenta, co pozwala na skuteczne zarządzanie rozedmą płuc. Zwiększone pole płucne identyfikowane w badaniu opukowym może być także sygnałem do dalszej diagnostyki obrazowej, aby ocenić stopień zaawansowania choroby oraz określić potencjalne powikłania.

Pytanie 37

Jaką metodę podania leku należy wybrać, jeśli u suki wystąpił stan zapalny po przeprowadzeniu zabiegu sterylizacji, a lekarz zalecił stosowanie Karprofenu w dawce 4 mg/kg/dz p.o.?

A. Dożylnie

B. Doustnie

C. Podskórnie

D. Domięśniowo

Podawanie leku w formie iniekcji, zarówno domięśniowo, podskórnie, jak i dożylnie, jest niewłaściwym wyborem w przypadku zalecenia stosowania Karprofenu doustnie. Każda z tych dróg podania ma swoje specyficzne wskazania oraz skutki uboczne. Domięśniowe podanie leku wiąże się z ryzykiem uszkodzenia tkanek, a także z bólem w miejscu iniekcji, co może być niekomfortowe dla pacjenta. Podskórna droga podania, choć mniej inwazyjna, może prowadzić do wchłaniania leku w sposób nieprzewidywalny, co w przypadku leków przeciwzapalnych może skutkować niewłaściwą kontrolą bólu i stanu zapalnego. Z kolei podanie dożylne, chociaż szybko osiąga wysokie stężenie leku we krwi, wymaga większej precyzji oraz dostępności do żyły, co w przypadku zwierząt może być wyzwaniem. Dodatkowo, podawanie leku przez iniekcje może powodować stres u zwierzęcia, co w kontekście recuperacji po zabiegu chirurgicznym jest niepożądane. Właściwe zrozumienie dróg podania leków jest kluczowe dla zapewnienia efektywności terapii oraz komfortu pacjenta. W praktyce weterynaryjnej, nieznajomość zasad dotyczących form podania leków może prowadzić do poważnych błędów terapeutycznych, wpływających na zdrowie i dobre samopoczucie zwierząt.

Pytanie 38

Aby przeprowadzić badanie wątroby u małych zwierząt, należy omacać

A. tyłobrzusze lewe

B. przodobrzusze prawe

C. tyłobrzusze prawe

D. przodobrzusze lewe

Odpowiedź "przodobrzusze prawe" jest poprawna, ponieważ w trakcie badania palpacyjnego wątroby u małych zwierząt, takich jak psy czy koty, wskazane jest omacanie strefy przodobrzusza po prawej stronie. Wątroba, jako największy narząd wewnętrzny, jest umiejscowiona w okolicy prawej górnej części jamy brzusznej, a jej powierzchnia jest dostępna do oceny w tej lokalizacji. Praktyczne aspekty tego badania obejmują nie tylko ocenę wielkości i konsystencji wątroby, ale także identyfikację ewentualnych nieprawidłowości takich jak powiększenie narządu (hepatomegalia) czy obecność guzków. Zaleca się, aby do badania przystępować w spokojny sposób, aby zminimalizować stres u zwierzęcia, co może wpłynąć na precyzyjność uzyskanych wyników. W kontekście standardów weterynaryjnych, badanie to powinno być częścią rutynowego przeglądu zdrowia zwierzęcia, szczególnie w przypadkach podejrzenia chorób wątroby, co jest uznawane za najlepszą praktykę w diagnostyce weterynaryjnej.

Pytanie 39

Na zamieszczonym wyniku liczba płytek krwi wynosi

WBC	3,48 tys/ul
NEUT	1,22 tys/ul
LYMPH	1,42 tys/ul
MONO	0,51 tys/ul
EO	0,32 tys/ul
BASO	0,01 tys/ul
RBC	2,62 mln/ul
HGB	9,9 g/dl
HCT	27,3%
MCV	104,2 fL
MCH	37,8 pg
MCHC	36,3 pg
PLT	29 tys/ul
PDW	14,1 fL
PCT	0,03%

A. 29 tys/µl

B. 0,03%

C. 3,48 tys/µl

D. 14,1 fL

Poprawna odpowiedź, 29 tys/µl, odzwierciedla rzeczywistą liczbę płytek krwi, co jest kluczowym parametrem w badaniach hematologicznych. Płytki krwi, znane jako trombocyty, odgrywają istotną rolę w procesach krzepnięcia krwi oraz w utrzymaniu hemostazy. Normalny zakres liczby płytek krwi u dorosłych wynosi zwykle od 150 do 450 tys/µl. Wartość 29 tys/µl wskazuje na ich znaczny niedobór, co może prowadzić do ryzyka krwawień i wymaga dalszej diagnostyki. W praktyce klinicznej, monitorowanie liczby płytek krwi jest niezbędne w diagnostyce chorób hematologicznych, takich jak trombocytopenia czy choroba von Willebranda. Ponadto, stosowanie wskaźników, jak PCT (płytkowy wskaźnik krytyczny) oraz MCV (średnia objętość krwinki czerwonej), może pomóc w lepszym zrozumieniu stanu pacjenta. Obecnie, wytyczne Europejskiego Towarzystwa Hematologicznego kładą nacisk na regularne badania i monitorowanie pacjentów z zaburzeniami hemostazy, co podkreśla znaczenie takich wyników jak liczba płytek krwi.

Pytanie 40

Jakim przyrządem dokonuje się pomiaru wilgotności powietrza?

A. higrometr

B. anemometr

C. densytometr

D. areometr

Densytometr to urządzenie, które mierzy gęstość cieczy i ciał stałych, nie ma nic wspólnego z wilgotnością powietrza. Używa się go w chemii, farmacji i przemyśle spożywczym, gdzie ważne są precyzyjne pomiary gęstości. Jest też areometr, który jest trochę podobny, ale skupia się tylko na cieczy. W kontekście pomiarów, to są narzędzia do analizy fizykochemicznych właściwości, więc nie pasują do oceny wilgotności powietrza. Anemometr mierzy prędkość wiatru i jest używany w meteorologii i lotnictwie, ale także nie ma związku z wilgotnością. Często ludzie mylą funkcje tych urządzeń, co wynika z nieznajomości ich specyfikacji. Ważne jest, żeby zrozumieć, że każde z tych narzędzi ma swoje miejsce i nie można ich mylić, bo to prowadzi do nieporozumień zarówno w pracy, jak i w nauce. Znalezienie różnic między nimi jest istotne, żeby poprawnie monitorować środowisko.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej