Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 10:20
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 11:01

Egzamin niezdany

Wynik: 14/40 punktów (35,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką maksymalną długość kabla typu skrętka pomiędzy panelem krosowniczym a gniazdem abonenckim przewiduje norma PN-EN 50174-2?

A. 10 m

B. 50 m

C. 100 m

D. 90 m

Długości 10 m i 50 m są znacznie poniżej wymagań określonych w normach dla kabli skrętkowych, co może prowadzić do nieprawidłowych założeń dotyczących instalacji sieciowych. Krótsze kable mogą wydawać się bardziej efektywne, jednak w praktyce mogą ograniczać elastyczność układu sieci. Na przykład, w biurze zaprojektowanym na 10 m długości kabli, może być trudno dostosować rozmieszczenie stanowisk pracy, co prowadzi do zwiększenia kosztów związanych z rozbudową lub przelokowaniem instalacji. Z drugiej strony, długość 100 m przekracza dopuszczalne limity określone przez normę PN-EN 50174-2, co może skutkować degradacją sygnału i obniżeniem wydajności sieci. Długie kable mogą generować większe straty sygnału, co jest szczególnie zauważalne w sieciach działających na wyższych prędkościach, takich jak 1 Gbps czy nawet 10 Gbps. Przekroczenie dopuszczalnej długości może prowadzić do błędów w transmisji danych, co w wielu sytuacjach kończy się koniecznością przeprowadzenia kosztownych napraw lub modyfikacji instalacji. Właściwe zrozumienie długości segmentów kabli i ich wpływu na jakość sieci jest kluczowe dla efektywnego projektowania i wdrażania systemów okablowania strukturalnego.

Pytanie 2

Jakie polecenie powinno się wykorzystać do zainstalowania pakietów Pythona w systemie Ubuntu z oficjalnego repozytorium?

A. zypper install python3.6

B. yum install python3.6

C. apt-get install python3.6

D. pacman -S install python3.6

Wybór poleceń takich jak 'pacman -S install python3.6', 'yum install python3.6' czy 'zypper install python3.6' wskazuje na nieporozumienie dotyczące systemów zarządzania pakietami oraz ich zastosowania w różnych dystrybucjach systemu Linux. 'Pacman' jest menedżerem pakietów używanym w Arch Linux oraz jego pochodnych, dlatego stosowanie go w Ubuntu, które opiera się na Debianie, jest błędne. 'Yum' jest natomiast menedżerem pakietów używanym w systemach opartych na Red Hat, takich jak CentOS i Fedora, co również czyni to podejście niewłaściwym dla Ubuntu. 'Zypper' jest narzędziem dostępnym w openSUSE i również nie ma zastosowania w kontekście systemu Ubuntu. Zastosowanie niewłaściwego menedżera pakietów prowadzi do braku możliwości zainstalowania niezbędnego oprogramowania oraz potencjalnych konfliktów między różnymi pakietami. Kluczowe jest zrozumienie, że różne dystrybucje Linuxa mają różne narzędzia do zarządzania pakietami, co skutkuje różnymi metodami instalacji oprogramowania. Z tego powodu, aby skutecznie zarządzać oprogramowaniem, musisz znać specyfikę używanego systemu operacyjnego oraz jego standardowe praktyki w zakresie instalacji i aktualizacji pakietów.

Pytanie 3

Program wykorzystywany w wierszu poleceń systemu Windows do kompresji i dekompresji plików oraz katalogów to

A. DiskPart.exe

B. Expand.exe

C. CleanMgr.exe

D. Compact.exe

W kontekście zarządzania plikami i folderami w systemie Windows, ważne jest zrozumienie różnicy pomiędzy narzędziami wykorzystywanymi do kompresji oraz zarządzania dyskami. DiskPart.exe jest narzędziem do zarządzania partycjami dyskowymi, a jego funkcje koncentrują się na tworzeniu, usuwaniu, czy formatowaniu partycji, a nie na kompresji danych. Użytkownicy często mylą jego funkcjonalność z operacjami na plikach, co prowadzi do nieporozumień w zakresie zarządzania danymi. CleanMgr.exe, znany również jako Oczyszczanie dysku, służy do usuwania zbędnych plików systemowych oraz tymczasowych, aby zwolnić miejsce na dysku, ale nie zajmuje się bezpośrednią kompresją plików. Z kolei Expand.exe jest narzędziem przeznaczonym do dekompresji plików z archiwów systemowych, ale nie ma funkcji kompresji plików i folderów. Niezrozumienie tych różnic może prowadzić do niewłaściwego użycia narzędzi oraz frustracji związanej z niewłaściwym zarządzaniem danymi. Kluczowe jest, aby użytkownicy byli świadomi, jakie narzędzia służą do specificznych zadań, aby móc efektywnie zarządzać swoimi zasobami w systemie Windows.

Pytanie 4

Instalacja systemów Linux oraz Windows 7 przebiegła bez żadnych problemów. Systemy zainstalowały się poprawnie z domyślnymi ustawieniami. Na tym samym komputerze, przy tej samej konfiguracji, podczas instalacji systemu Windows XP pojawił się komunikat o braku dysków twardych, co może sugerować

A. nieprawidłowe ułożenie zworek w dysku twardym

B. uszkodzenie logiczne dysku twardego

C. brak sterowników

D. błędnie skonfigurowane bootowanie napędów

Złe ułożenie zworek w dysku twardym oraz uszkodzenie logiczne dysku twardego to potencjalne problemy, które mogą powodować błąd wykrycia dysków twardych, ale w tym konkretnym przypadku są mniej prawdopodobne. W przypadku złego ułożenia zworek, zazwyczaj prowadzi to do sytuacji, w której system w ogóle nie wykrywa dysku twardego, a nie do wyświetlania komunikatu o braku dysków podczas instalacji. Z kolei uszkodzenia logiczne, takie jak usunięcie partycji czy problem z systemem plików, zazwyczaj skutkują innymi rodzajami błędów lub ostrzeżeń, które pojawiają się po uruchomieniu systemu, a nie podczas samej instalacji. Ustawienie bootowania napędów ma kluczowe znaczenie, jednak w tym przypadku system Windows 7 oraz Linux zainstalowały się poprawnie, co sugeruje, że bootowanie było skonfigurowane właściwie. W związku z tym brak sterowników jest najbardziej oczywistą przyczyną, gdyż Windows XP, w przeciwieństwie do nowszych systemów operacyjnych, może nie być w stanie automatycznie rozpoznać nowoczesnych kontrolerów dysków. To często prowadzi do błędnych wniosków, gdzie użytkownicy skupiają się na sprzętowych aspektach zamiast na dostosowywaniu środowiska instalacyjnego poprzez zapewnienie odpowiednich sterowników. Warto również zauważyć, że w przypadku starszych systemów, takich jak Windows XP, zapewnienie zgodności sprzętowej i aktualności sterowników jest kluczowe, aby uniknąć problemów podczas instalacji.

Pytanie 5

Drukarka fotograficzna ma bardzo brudną obudowę oraz wyświetlacz. Aby usunąć zabrudzenia bez ich uszkodzenia, należy użyć

A. wilgotnej ściereczki oraz pianki do czyszczenia plastiku.

B. suchej chusteczki oraz patyczków do czyszczenia.

C. ściereczki nasączonej IPA oraz środka smarującego.

D. mokrej chusteczki oraz sprężonego powietrza z rurką zwiększającą zasięg.

W praktyce serwisowej często spotyka się różne, niekoniecznie dobre metody czyszczenia sprzętu elektronicznego, takie jak używanie suchych chusteczek, patyczków czy nawet mokrych chustek. Sucha chusteczka rzeczywiście może usunąć część kurzu, ale niestety nie radzi sobie z tłustymi plamami i trudniejszymi zabrudzeniami, a poza tym bardzo łatwo zarysować nią delikatne powierzchnie – szczególnie wyświetlacz. Patyczki do czyszczenia nadają się raczej do bardzo precyzyjnych, niewielkich miejsc, np. szczelin, ale nie do czyszczenia większych obszarów czy ekranu, gdzie łatwo zostawić drobne włókna. Ściereczka nasączona IPA, czyli alkoholem izopropylowym, jest popularna w elektronice do dezynfekcji i usuwania tłuszczu, jednak w przypadku drukarek fotograficznych czy ekranów może być zbyt agresywna – istnieje spore ryzyko uszkodzenia powłok ochronnych na wyświetlaczu, a środki smarujące są tu całkowicie zbędne, a wręcz mogą zostawić tłusty film lub przyciągać jeszcze więcej kurzu. Z kolei mokra chusteczka jest zbyt wilgotna i może doprowadzić do zalania elektroniki lub przedostania się wody do wnętrza urządzenia, co jest absolutnie niezgodne z zasadami bezpieczeństwa przy pracy z elektroniką. Sprężone powietrze nadaje się raczej do wydmuchiwania kurzu ze szczelin, nie do czyszczenia powierzchni wyświetlaczy czy obudowy. Wybór odpowiednich metod czyszczenia wymaga znajomości materiałów i konstrukcji urządzenia. Typowym błędem jest też myślenie, że każda 'chusteczka' czy środek czyszczący nadaje się do wszystkiego – niestety, można narobić więcej szkód niż pożytku. Branżowe dobre praktyki wyraźnie wskazują na użycie nieinwazyjnych środków, takich jak pianki do plastiku i lekko wilgotnych ściereczek, bo tylko takie postępowanie ogranicza ryzyko uszkodzenia i zapewnia skuteczne czyszczenie na lata.

Pytanie 6

Interfejs HDMI w komputerze umożliwia transfer sygnału

A. tylko cyfrowego video

B. analogowego audio i video

C. cyfrowego audio i video

D. tylko cyfrowego audio

Wybór odpowiedzi dotyczącej wyłącznie cyfrowego wideo lub cyfrowego audio tłumaczy się często nieprecyzyjnym zrozumieniem funkcjonalności interfejsu HDMI. Interfejs HDMI został zaprojektowany z myślą o przesyłaniu zarówno sygnałów audio, jak i wideo w formie cyfrowej, co odróżnia go od starszych technologii, które wymagały osobnych połączeń dla audio i wideo. Wybór odpowiedzi wskazującej na analogowe audio i wideo również jest błędny, ponieważ HDMI nie obsługuje sygnałów analogowych. W praktyce, korzystanie z HDMI pozwala na uproszczenie całego procesu podłączenia urządzeń, redukując liczbę potrzebnych kabli. Warto również podkreślić, że istnieją inne standardy, jak VGA czy RCA, które mogą przesyłać sygnały analogowe, ale są one przestarzałe w kontekście nowoczesnych urządzeń. Osoby, które wybierają te nieprawidłowe odpowiedzi, mogą mylić pojęcia związane z różnymi formatami przesyłania sygnałów oraz ich zastosowaniami w różnych kontekstach, co prowadzi do nieporozumień. Zrozumienie różnic między sygnałem cyfrowym a analogowym, a także znajomość funkcji HDMI, są kluczowe dla efektywnego korzystania z nowoczesnych technologii multimedialnych.

Pytanie 7

Firma uzyskała zakres adresów 10.10.10.0/16. Po podzieleniu na podsieci zawierające 510 hostów, jakie są adresy podsieci z zastosowaną maską?

A. 255.255.253.0

B. 255.255.0.0

C. 255.255.240.0

D. 255.255.254.0

Propozycje 255.255.0.0, 255.255.240.0 i 255.255.253.0 nie są trafione i warto by je lepiej przeanalizować. Zaczynając od 255.255.0.0, to odpowiada notacji /16, co oznacza, że 16 bitów idzie na sieć. W takim wypadku liczba dostępnych adresów dla hostów wynosi 2^(32-16) - 2 = 65,534, co zdecydowanie więcej niż potrzebujesz, bo potrzebujesz tylko 510. Zbyt wiele adresów to kiepskie zarządzanie przestrzenią adresową, więc to nie jest dobra droga. Maska 255.255.240.0, czyli /20, także się nie sprawdzi, bo daje 12 bitów na hosty, co pozwala na 2^(32-20) - 2 = 4,094 adresów. No i maska 255.255.253.0, co to /21, daje 11 bitów na hosty i 2^(32-21) - 2 = 2,046 adresów. Generalnie, zbyt duże przydziały adresów mogą wprowadzać zamieszanie. Kluczowy błąd to brak ogarnięcia, jak dobrze dopasować maskę podsieci do realnych potrzeb, co jest mega istotne dla każdego, kto się zajmuje sieciami.

Pytanie 8

W jednostce ALU w akumulatorze zapisano liczbę dziesiętną 500. Jaką ona ma binarną postać?

A. 111110100

B. 111111101

C. 111011000

D. 110110000

Reprezentacja binarna liczby 500 to 111110100. Aby uzyskać tę wartość, należy przekształcić liczbę dziesiętną na system binarny, który jest podstawowym systemem liczbowym wykorzystywany w komputerach. Proces konwersji polega na podzieleniu liczby przez 2 i zapisywaniu reszt z kolejnych dzielen. W przypadku liczby 500 dzielimy ją przez 2, co daje 250 z resztą 0, następnie 250 dzielimy przez 2, co daje 125 z resztą 0, kontynuując ten proces aż do momentu, gdy otrzymamy 1. Reszty zapiszemy w odwrotnej kolejności: 1, 111110100. W praktyce, zrozumienie konwersji między systemami liczbowymi jest kluczowe w programowaniu niskopoziomowym, operacjach na danych oraz w pracy z mikrokontrolerami. Znalezienie tej umiejętności w kontekście standardów branżowych, takich jak IEEE 754 dla reprezentacji liczb zmiennoprzecinkowych, ilustruje znaczenie prawidłowego przekształcania danych w kontekście architektury komputerów.

Pytanie 9

Możliwość odzyskania listy kontaktów na telefonie z systemem Android występuje, jeśli użytkownik wcześniej zsynchronizował dane urządzenia z Google Drive za pomocą

A. konta Google

B. jakiegokolwiek konta pocztowego z portalu Onet

C. konta Yahoo

D. konta Microsoft

Konta Google to świetna opcja, jeśli chodzi o synchronizację danych na telefonach z Androidem. Jak to działa? Kiedy synchronizujesz swoje konto, to automatycznie przesyłane są twoje kontakty, kalendarze i inne dane do chmury. Dzięki temu, jeśli zmienisz telefon lub coś stracisz, możesz w prosty sposób odzyskać wszystko. Na przykład, kupując nowy telefon, wystarczy, że zalogujesz się na konto Google, a wszystkie twoje kontakty wracają na miejsce. To naprawdę przydatne! Warto pamiętać, żeby zawsze mieć włączoną synchronizację kontaktów w ustawieniach, bo dzięki temu twoje dane są bezpieczne i na wyciągnięcie ręki.

Pytanie 10

Urządzenie pokazane na ilustracji służy do

A. monitorowania ruchu na porcie LAN

B. rozdziału domen kolizji

C. dostarczenia zasilania po kablu U/UTP

D. regeneracji sygnału

Regeneracja sygnału jest procesem stosowanym w repeaterach i wzmacniaczach sygnału sieciowego, gdzie celem jest poprawa jakości sygnału przesyłanego po długich kablach. Urządzenia te nie dostarczają zasilania do urządzeń końcowych jak w przypadku PoE. Rozdział domen kolizji jest związany z funkcjonowaniem przełączników sieciowych, które izolują różne segmenty sieci, redukując kolizje pakietów i poprawiając wydajność. Przełączniki działają na warstwie drugiej modelu OSI i nie są bezpośrednio związane z dostarczaniem zasilania. Monitorowanie ruchu na porcie LAN dotyczy analizy i zarządzania przepływem danych w sieci, co jest realizowane przez zaawansowane urządzenia takie jak urządzenia IDS/IPS (Intrusion Detection/Prevention Systems) lub oprogramowanie monitoringowe, a nie przez urządzenia PoE. Typowym błędem jest mylenie funkcjonalności urządzeń sieciowych, ponieważ każde z nich ma specyficzne zadania i zastosowania. Power over Ethernet to technologia, która umożliwia integrację zasilania i transmisji danych w jednym kablu, co jest kluczowym ułatwieniem w nowoczesnych instalacjach sieciowych, jednak nie wpływa na rozdział domen kolizji, regenerację sygnału czy też monitorowanie ruchu w sposób bezpośredni.

Pytanie 11

Błąd typu STOP w systemie Windows (Blue Screen), który występuje w momencie, gdy system odwołuje się do niepoprawnych danych w pamięci RAM, to

A. UNEXPECTED_KERNEL_MODE_TRAP

B. NTFS_FILE_SYSTEM

C. PAGE_FAULT_IN_NONPAGE_AREA

D. UNMONTABLE_BOOT_VOLUME

Odpowiedzi takie jak 'NTFS_FILE_SYSTEM', 'UNMONTABLE_BOOT_VOLUME' oraz 'UNEXPECTED_KERNEL_MODE_TRAP' nie odnoszą się do problemu, który opisuje pytanie. 'NTFS_FILE_SYSTEM' jest błędem, który zwykle występuje, gdy system plików NTFS jest uszkodzony, co może być spowodowane uszkodzeniem dysku lub problemami z integralnością danych. W przypadku tego błędu użytkownik zwykle doświadczy problemów z dostępem do plików lub nawet utraty danych, a jego rozwiązanie wymaga zazwyczaj użycia narzędzi do naprawy systemu plików. 'UNMONTABLE_BOOT_VOLUME' wskazuje na problem z woluminem rozruchowym, co oznacza, że system nie może załadować odpowiednich danych do uruchomienia. Może to wynikać z uszkodzenia sektora rozruchowego lub problemów z dyskiem twardym. Natomiast 'UNEXPECTED_KERNEL_MODE_TRAP' to błąd, który zazwyczaj wskazuje na poważny problem z systemem operacyjnym, często związany z uszkodzonymi sterownikami lub sprzętem. Typowym błędem myślowym, który prowadzi do wybrania tych odpowiedzi, jest zrozumienie, że wszystkie te błędy są związane z problemami z pamięcią, podczas gdy każdy z nich odnosi się do różnych aspektów działania systemu operacyjnego. Aby skutecznie zarządzać systemem, ważne jest zrozumienie specyfiki każdego rodzaju błędu, co pozwala na odpowiednią diagnostykę i naprawę.

Pytanie 12

W ramce przedstawiono treść jednego z plików w systemie operacyjnym MS Windows. Jest to plik

[boot loader]
Time out=30
Default=Multi(0)disk(0)rdisk(0)partition(1)WINDOWS
[operating system]
Multi(0)disk(0)rdisk(0)partition(1)WINDOWS="Microsoft Windows XP Home Edition"/
fastdetect/NoExecute=OptOut

A. wykonywalny, otwierający edytor rejestru systemowego

B. dziennika, zawierający dane o zainstalowanych urządzeniach

C. wsadowy, przeznaczony do uruchamiania instalatora

D. tekstowy, zawierający wykaz zainstalowanych systemów operacyjnych

Analizując inne opcje odpowiedzi, należy zauważyć, że plik dziennika, zawierający informacje o zainstalowanych urządzeniach, zazwyczaj nie jest plikiem tekstowym do edycji przez użytkownika, lecz specjalistycznym plikiem systemowym lub logiem tworzonym przez system operacyjny, na przykład podczas instalacji lub aktualizacji sterowników. Takie pliki mają inną strukturę i cel, niż przedstawiony "boot.ini", a ich analiza wymaga dedykowanych narzędzi diagnostycznych. Plik wsadowy, służący do uruchamiania instalatora, to zazwyczaj skrypt o rozszerzeniu .bat lub .cmd, który automatyzuje serie poleceń w systemie Windows. Choć również jest tekstowy, jego przeznaczenie jest całkowicie inne, skupiając się na automatyzacji zadań, a nie na konfiguracji procesu startowego systemu operacyjnego. Natomiast plik wykonywalny, uruchamiający edytor rejestru systemu, miałby rozszerzenie .exe i byłby binarnym plikiem aplikacji, umożliwiającym modyfikację rejestru systemu, a nie zarządzanie uruchamianiem systemów operacyjnych. Myślenie, że "boot.ini" mógłby być jednym z tych typów plików, wynika z niezrozumienia jego specyficznej roli i struktury w systemie Windows, co jest częstym błędem popełnianym przez osoby na początku edukacji informatycznej. Kluczowe jest zrozumienie różnorodnych funkcji i formatów plików w systemie operacyjnym, aby móc skutecznie nimi zarządzać i rozwiązywać problemy związane z konfiguracją systemu.

Pytanie 13

W systemie Linux do obsługi tablic partycji można zastosować komendę

A. fdisk

B. lspci

C. iostat

D. free

Polecenie 'fdisk' w systemie Linux jest narzędziem służącym do zarządzania tablicami partycji, co czyni je kluczowym w kontekście administracji systemu. 'fdisk' pozwala na tworzenie, usuwanie oraz modyfikowanie partycji na dyskach fizycznych. Przykładowo, administratorzy mogą używać tego narzędzia do dodawania nowej partycji, co jest szczególnie przydatne w przypadku rozbudowy systemu lub instalacji nowych systemów operacyjnych obok istniejących. W praktyce, korzystając z 'fdisk', można wprowadzać zmiany w układzie dysku w sposób interaktywny, uzyskując jednocześnie informację zwrotną o stanie partycji. Dobre praktyki sugerują, aby przed jakimikolwiek zmianami wykonać kopię zapasową danych znajdujących się na dysku, gdyż operacje na partycjach mogą prowadzić do utraty danych. Warto także zapoznać się z dokumentacją oraz z użyciem opcji '-l', aby uzyskać listę dostępnych dysków i ich partycji. Ponadto, 'fdisk' jest standardowym narzędziem w wielu dystrybucjach Linuxa, co czyni go uniwersalnym i niezbędnym w arsenale administratora systemów.

Pytanie 14

Co nie wpływa na utratę z pamięci masowej HDD?

A. Utworzona macierz dyskowa RAID 5.

B. Sformatowanie partycji dysku.

C. Zniszczenie talerzy dysku.

D. Fizyczne uszkodzenie dysku.

Wybranie odpowiedzi dotyczącej utworzenia macierzy dyskowej RAID 5 jako czynnika, który nie wpływa na utratę danych z pamięci masowej HDD, jest w pełni uzasadnione technicznie. RAID 5 to rodzaj macierzy zapasowej, która właśnie ma na celu zwiększenie bezpieczeństwa i dostępności danych, a nie ich utratę. W praktyce, kiedy tworzymy macierz RAID 5, dane są rozpraszane między kilkoma dyskami wraz z sumami kontrolnymi (parity), co pozwala na odtworzenie informacji nawet w przypadku awarii jednego z dysków fizycznych. Co ciekawe, w środowiskach serwerowych czy w centrach danych stosowanie RAID 5 jest standardem od lat – moim zdaniem to taki must-have w przypadku krytycznych danych, szczególnie gdy nie chcemy tracić informacji przez zwykłą awarię sprzętu. Oczywiście samo założenie RAID 5 nie powoduje usunięcia ani utraty danych z pojedynczego HDD, a wręcz przeciwnie – daje dodatkowy poziom ochrony. Warto pamiętać, że RAID 5 nie jest rozwiązaniem idealnym, bo nie chroni przed wszystkim (np. przypadkowym usunięciem plików czy atakami ransomware), ale do kwestii fizycznych i logicznych awarii to bardzo dobra praktyka. Z własnego doświadczenia wiem, że wiele firm wręcz wymaga stosowania macierzy RAID do ważnych danych. Podsumowując, RAID 5 to ochrona, a nie czynnik powodujący utratę danych. I tyle, taka prosta prawda z praktyki informatyków.

Pytanie 15

Który standard złącza DVI pozwala na przesyłanie jedynie sygnału analogowego?

A. C

B. B

C. A

D. D

Złącze DVI-I jest wszechstronnym standardem który umożliwia przesyłanie zarówno sygnałów analogowych jak i cyfrowych. Jego wszechstronność sprawia że często jest wykorzystywane w sytuacjach gdzie wymagane jest połączenie z różnymi typami monitorów co jednak nie spełnia wymagania dotyczącego wyłącznie sygnału analogowego. DVI-D z kolei to standard zaprojektowany wyłącznie do przesyłania sygnałów cyfrowych co czyni go nieodpowiednim w kontekście przesyłania sygnałów analogowych. Jest często używany w nowoczesnych systemach wideo które korzystają z cyfrowych wyświetlaczy zapewniając wysoką jakość obrazu i dźwięku. Jednak w przypadku tego pytania jego cyfrowa natura wyklucza go z rozważania. Zrozumienie różnic między tymi standardami jest kluczowe dla inżynierów i techników zajmujących się instalacją i konfiguracją systemów wideo. Typowym błędem jest założenie że wszystkie standardy DVI mogą przesyłać każdy rodzaj sygnału co prowadzi do błędnych wyborów w konfiguracji sprzętu. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do problemów kompatybilności i jakości obrazu szczególnie w sytuacjach gdzie sprzęt cyfrowy i analogowy muszą współistnieć. Wartość edukacyjna tego pytania polega na rozpoznaniu specyficznych zastosowań i ograniczeń każdego standardu DVI co jest istotne dla efektywnego projektowania i wdrażania systemów audiowizualnych. Wybór właściwego złącza do konkretnego zastosowania odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu optymalnej jakości i funkcjonalności systemu co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 16

Jakie informacje można uzyskać za pomocą programu Wireshark?

A. Zwarcie przewodów.

B. Połączenia par przewodów.

C. Ruch pakietów sieciowych.

D. Przerwy w okablowaniu.

Wireshark jest narzędziem służącym do analizy ruchu sieciowego, które umożliwia przechwytywanie, analizowanie i wizualizowanie danych przesyłanych w sieci komputerowej. Dzięki Wireshark można obserwować ruch pakietów sieciowych w czasie rzeczywistym, co jest nieocenione w diagnostyce problemów związanych z wydajnością sieci, bezpieczeństwem, a także w analizie protokołów komunikacyjnych. Przykłady zastosowania obejmują monitorowanie przesyłania danych w protokołach takich jak TCP/IP, UDP, HTTP, co pozwala na identyfikację nietypowych wzorców ruchu, takich jak ataki DDoS czy nieautoryzowane przesyłanie danych. Wireshark jest także używany w edukacji, aby zrozumieć, jak działają różne protokoły sieciowe oraz w badaniach naukowych, gdzie analiza danych sieciowych jest kluczowa. Umożliwia to inżynierom sieciowym i specjalistom ds. bezpieczeństwa podejmowanie świadomych decyzji na podstawie zebranych danych oraz zgodność z najlepszymi praktykami branżowymi takimi jak ITIL czy ISO/IEC 27001.

Pytanie 17

Na ilustracji pokazano wynik pomiaru okablowania. Jaką interpretację można nadać temu wynikowi?

A. Podział pary

B. Zamiana pary

C. Błąd rozwarcia

D. Błąd zwarcia

Rozdzielenie pary oznacza sytuację, w której przewody w kablu są źle sparowane co skutkuje zakłóceniem przesyłu sygnału. Mogłoby to prowadzić do spadku jakości transmisji lub całkowitego jej braku, co jest jednak innym problemem niż zwarcie. Jest to częsty błąd przy zarabianiu końcówek RJ-45, gdzie niewłaściwe sparowanie przewodów może prowadzić do problemów z przesyłem danych zgodnie ze standardami takimi jak TIA-568. Odwrócenie pary odnosi się do sytuacji, w której kolejność przewodów jest zamieniona. Tego typu problem powoduje niepoprawną komunikację w sieci, ale nie jest to zwarcie, gdzie przewody są fizycznie połączone w niewłaściwy sposób. Taki błąd może wystąpić podczas instalacji patch paneli lub wtyków, jeśli schemat okablowania nie jest ściśle przestrzegany. Błąd rozwarcia to stan, w którym sygnał nie dociera do końca przewodu, co może być wynikiem przerwania w okablowaniu. Rozwarcie skutkuje całkowitym brakiem połączenia elektrycznego między punktami, co różni się od zwarcia. Rozpoznanie różnych typów błędów w okablowaniu wymaga dokładnego zrozumienia schematów sieciowych i standardów okablowania, oraz stosowania odpowiednich narzędzi diagnostycznych w celu zapewnienia ich prawidłowego funkcjonowania. Poprawne diagnozowanie i naprawa błędów w okablowaniu jest kluczowym elementem utrzymania stabilności i wydajności sieci komputerowych.

Pytanie 18

W specyfikacji IEEE 802.3af opisano technologię dostarczania energii elektrycznej do różnych urządzeń sieciowych jako

A. Power over Internet

B. Power over Ethernet

C. Power over Classifications

D. Power under Control

Poprawna odpowiedź to 'Power over Ethernet' (PoE), która jest standardem zdefiniowanym w normie IEEE 802.3af. Technologia ta umożliwia przesyłanie energii elektrycznej przez standardowe kable Ethernet, co pozwala na zasilanie różnych urządzeń sieciowych, takich jak kamery IP, telefony VoIP czy punkty dostępu Wi-Fi, bez potrzeby stosowania oddzielnych zasilaczy. Zastosowanie PoE znacznie upraszcza instalację urządzeń, eliminując konieczność dostępu do gniazdek elektrycznych w pobliżu. Dzięki temu technologia ta jest szeroko stosowana w nowoczesnych biurach oraz systemach monitoringu. PoE przyczynia się również do zmniejszenia kosztów instalacji oraz zwiększa elastyczność w rozmieszczaniu urządzeń w przestrzeni roboczej. Dodatkowo, standard IEEE 802.3af pozwala na przesyłanie do 15.4 W mocy, co jest wystarczające dla wielu typowych urządzeń. Warto również zaznaczyć, że PoE jest częścią większej rodziny standardów, w tym IEEE 802.3at (PoE+) i IEEE 802.3bt (PoE++), które oferują jeszcze wyższe moce zasilania.

Pytanie 19

W programie Acrylic Wi-Fi Home przeprowadzono test, którego rezultaty ukazano na zrzucie ekranu. Na ich podstawie można stwierdzić, że sieć bezprzewodowa dostępna w danym momencie

A. charakteryzuje się bardzo dobrą jakością sygnału

B. działa na kanałach 10 ÷ 12

C. osiąga maksymalną prędkość transferu 72 Mbps

D. jest otwarta

Odpowiedź że sieć jest nieszyfrowana jest prawidłowa co można wywnioskować z informacji o zabezpieczeniach sieci WEP i WPA. W analizie wykonanej przez program Acrylic Wi-Fi Home brak aktywnych protokołów szyfrowania takich jak WEP WPA czy WPA2 wskazuje że sieć jest otwarta i niezabezpieczona. W praktyce nieszyfrowana sieć Wi-Fi jest narażona na różne zagrożenia bezpieczeństwa takie jak nieautoryzowany dostęp podsłuchiwanie komunikacji czy ataki typu man-in-the-middle. Dla bezpieczeństwa zaleca się stosowanie protokołów szyfrowania WPA3 lub przynajmniej WPA2 które zapewniają znacznie wyższy poziom bezpieczeństwa. Standardy te wykorzystują bardziej zaawansowane metody szyfrowania takie jak AES co zdecydowanie utrudnia złamanie zabezpieczeń. W kontekście dobrych praktyk branżowych operatorzy sieci i użytkownicy powinni zawsze konfigurować sieci Wi-Fi z użyciem odpowiednich zabezpieczeń by chronić dane i zapewnić ich integralność oraz poufność. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest konfiguracja domowego routera gdzie użytkownik wybiera odpowiedni typ zabezpieczeń podczas ustawiania sieci.

Pytanie 20

Po wykonaniu instalacji z domyślnymi parametrami system Windows XP NIE OBSŁUGUJE formatu systemu plików

A. EXT

B. FAT32

C. NTFS

D. FAT16

Wybór odpowiedzi FAT16, NTFS lub FAT32 wskazuje na niepełne zrozumienie różnic między systemami plików a ich obsługą przez system Windows XP. FAT16 i FAT32 to starsze systemy plików, które były szeroko stosowane w systemach operacyjnych Microsoftu. FAT16 obsługuje mniejsze dyski i partycje, a jego maksymalny rozmiar pliku wynosi 2 GB, co czyni go mało praktycznym w dobie nowoczesnych dysków twardych. FAT32 rozwiązuje wiele ograniczeń FAT16, umożliwiając obsługę większych partycji i plików do 4 GB, jednak wciąż nie ma funkcji takich jak zarządzanie uprawnieniami w plikach. NTFS, z drugiej strony, wprowadza zaawansowane mechanizmy zarządzania danymi, takie jak systemy uprawnień, szyfrowanie plików oraz możliwość odzyskiwania usuniętych danych. Użytkownicy mogą mieć skłonność do mylenia pojęcia obsługi systemów plików z ich wydajnością czy zastosowaniem, co prowadzi do błędnych wniosków. Warto zaznaczyć, że system Windows XP nie komunikuje się z systemem plików EXT, co jest kluczowe w kontekście wszechstronności i wymiany danych między różnymi systemami operacyjnymi. Zrozumienie tych różnic jest istotne, aby uniknąć problemów z dostępem do danych i ich zarządzaniem w złożonych środowiskach IT.

Pytanie 21

Po zauważeniu przypadkowego skasowania istotnych danych na dysku, najlepszym sposobem na odzyskanie usuniętych plików jest

A. przeskanowanie systemu narzędziem antywirusowym, a następnie skorzystanie z narzędzia chkdsk

B. zainstalowanie na tej samej partycji co pliki programu do odzyskiwania skasowanych danych, np. Recuva

C. odinstalowanie i ponowne zainstalowanie sterowników dysku twardego, zalecanych przez producenta

D. podłączenie dysku do komputera, w którym zainstalowany jest program typu recovery

Decyzje dotyczące odzyskiwania danych mogą być złożone, a wybór niewłaściwych metod może prowadzić do trwałej utraty danych. Zainstalowanie programu do odzyskiwania danych na tej samej partycji, z której pliki zostały usunięte, jest nieoptymalne. Takie działanie może spowodować, że program do odzyskiwania nadpisze obszary dysku, na których znajdują się fragmenty usuniętych plików, co znacznie utrudni lub wręcz uniemożliwi ich odzyskanie. Kolejną nieodpowiednią strategią jest odinstalowywanie i ponowne instalowanie sterowników dysku twardego. Ten proces nie ma żadnego wpływu na odzyskiwanie danych, ponieważ sterowniki odpowiadają za komunikację sprzętową, a nie za zarządzanie danymi. Podłączenie dysku do systemu z zainstalowanym programem recovery jest znacznie bardziej skuteczne. Przeskanowanie systemu programem antywirusowym oraz użycie narzędzia chkdsk również nie są metodami, które bezpośrednio dotyczą odzyskiwania danych. Narzędzie chkdsk jest używane do sprawdzania błędów dysku i ich naprawy, ale nie służy do przywracania usuniętych plików, co może prowadzić do błędnych interpretacji funkcji tego narzędzia. W procesie odzyskiwania danych bardzo ważne jest zrozumienie, że każda akcja na dysku ma potencjał do nadpisania danych, dlatego odpowiednie podejście i techniki są kluczowe dla skutecznego odzyskiwania.

Pytanie 22

Jaka wartość dziesiętna została zapisana na jednym bajcie w kodzie znak – moduł: 1 1111111?

A. 128

B. 256

C. –127

D. –100

Odpowiedź –127 jest poprawna, ponieważ w systemie dwójkowym, w którym zapisane są liczby, jeden bajt składa się z 8 bitów. W przypadku użycia formatu znaku ze znakiem (np. w kodzie ASCII lub w zapisie liczb całkowitych), jeden bit jest przeznaczony na znak, co pozwala na reprezentację zarówno liczb dodatnich, jak i ujemnych. W przypadku użycia metody uzupełnienia do dwóch, co jest standardowym podejściem w programowaniu, największa wartość dodatnia, jaką można zapisać w takim formacie, to 01111111, co odpowiada 127, natomiast wartość najmniejsza to 10000000, co odpowiada –128. Dlatego w zakresie od –128 do 127, wartość –127 jest reprezentowana w postaci 10000001. Dlatego ta odpowiedź jest zgodna z praktycznymi zastosowaniami w programowaniu, a zrozumienie tego systemu jest kluczowe przy pracy z danymi w wielu aplikacjach oraz protokołach. Warto również zauważyć, że konwencja ta jest szeroko stosowana w językach niskopoziomowych, takich jak C, w operacjach na bajtach.

Pytanie 23

Pełna maska podsieci z prefiksem /25 to

A. 255.255.255.224

B. 255.255.255.128

C. 255.255.255.240

D. 255.255.255.192

Podczas analizy dostępnych odpowiedzi, kluczowym aspektem jest zrozumienie, jak działa system adresacji IP oraz jak interpretujemy maski podsieci. Maska z prefiksem /25 jednoznacznie wskazuje na to, że 25 bitów jest przeznaczonych na identyfikację sieci. Tymczasem odpowiedzi takie jak 255.255.255.192 oraz 255.255.255.224 odpowiadają odpowiednio prefiksom /26 i /27, co oznacza, że w tych przypadkach liczba dostępnych adresów hostów byłaby znacznie mniejsza. Dla maski 255.255.255.192 dostępne są 62 adresy hostów, a dla 255.255.255.224 tylko 30. Takie pomyłki mogą wynikać z nieprecyzyjnego rozumienia, jak liczba bitów w masce wpływa na liczbę adresów, co jest kluczowe w planowaniu sieci. Z kolei odpowiedź 255.255.255.240, odpowiadająca prefiksowi /28, ogranicza liczbę dostępnych hostów do 14, co czyni ją nieodpowiednią w kontekście pełnej podsieci /25. Powszechnym błędem jest również mylenie maski sieciowej z adresami IP, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków przy interpretacji podziału sieci. Właściwe zrozumienie masek podsieci jest fundamentem efektywnego projektowania i zarządzania sieciami, a także kluczowym elementem w szkoleniach związanych z administracją sieci.

Pytanie 24

Plik ma rozmiar 2 KiB. Jest to

A. 2048 bitów

B. 2000 bitów

C. 16000 bitów

D. 16384 bity

Odpowiedzi 2000 bitów oraz 2048 bitów są nieprawidłowe, ponieważ nie opierają się na standardowym przeliczeniu jednostek danych. Odpowiedź 2000 bitów wynika z błędnego zrozumienia koncepcji kilobajta, ponieważ ktoś może błędnie przyjąć, że 1 kB to 1000 bajtów zamiast właściwych 1024 bajtów. Z kolei 2048 bitów wynika z mylenia przeliczenia bajtów z bitami, gdyż nie uwzględnia się, że 1 kB to 1024 bajty, a każdy bajt to 8 bitów. Zatem tak naprawdę 2048 bitów odpowiada 256 bajtom, co nie ma związku z podanym rozmiarem 2 kB. Odpowiedź 16000 bitów również jest błędna, gdyż nie uwzględnia poprawnych przeliczeń, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Błędy te mogą wynikać z nieaktualnej wiedzy na temat jednostek miary, które są kluczowe w informatyce i technologii komputerowej. Właściwe zrozumienie i przeliczenie bajtów i bitów jest niezbędne do efektywnej pracy z danymi, a także do zrozumienia, jak różne jednostki wpływają na wydajność systemów komputerowych. W praktyce, programiści i inżynierowie IT muszą być świadomi tych przeliczeń, aby podejmować właściwe decyzje dotyczące architektury systemów oraz optymalizacji transferów danych.

Pytanie 25

Aby telefon VoIP działał poprawnie, należy skonfigurować adres

A. rozgłoszeniowy.

B. MAR/MAV

C. IP

D. centrali ISDN

Rozważając inne dostępne odpowiedzi, można zauważyć, że rozgłoszeniowy adres nie jest kluczowy dla działania telefonu VoIP. Chociaż rozgłoszenia mogą być użyteczne w niektórych typach komunikacji sieciowej, VoIP bazuje na indywidualnym adresowaniu pakietów danych, co oznacza, że przesyłane informacje są kierowane bezpośrednio do konkretnego urządzenia, a nie są rozgłaszane do wszystkich urządzeń w sieci. Centrala ISDN (Integrated Services Digital Network) jest rozwiązaniem przestarzałym dla nowoczesnych systemów telekomunikacyjnych, które nie wykorzystują technologii internetowej, co czyni ją niewłaściwym wyborem dla VoIP, który opiera się na technologii IP. MAR (Media Access Register) i MAV (Media Access Voice) to terminy, które nie są powszechnie stosowane w kontekście VoIP i nie mają wpływu na jego działanie. W rzeczywistości, błędne zrozumienie technologii VoIP może prowadzić do mylnych wniosków o konieczności używania rozwiązań, które nie są zgodne z aktualnymi standardami branżowymi. Kluczowe jest zrozumienie, że współczesne systemy telefoniczne oparte na technologii VoIP w pełni wykorzystują infrastrukturę internetową, co wymaga prawidłowego skonfigurowania adresów IP, aby zapewnić optymalną jakość i niezawodność połączeń.

Pytanie 26

Jakie oprogramowanie zabezpieczające przed nieautoryzowanym dostępem do sieci powinno być zainstalowane na serwerze, który udostępnia dostęp do internetu?

A. FireWall

B. DNS

C. Active Directory

D. DHCP

FireWall, czyli zapora sieciowa, jest kluczowym elementem bezpieczeństwa w sieciach komputerowych, pełniąc rolę filtra, który kontroluje ruch przychodzący i wychodzący na serwerze udostępniającym połączenie z internetem. Jego głównym zadaniem jest ochrona przed nieautoryzowanym dostępem oraz atakami z sieci, takimi jak DDoS czy próby włamań. Działanie Firewalla opiera się na regułach, które określają, jakie połączenia są dozwolone, a jakie zablokowane. Dzięki temu można skutecznie minimalizować ryzyko ataków. Przykładem zastosowania Firewalla może być konfiguracja reguł blokujących dostęp do portów, które nie są używane przez aplikacje działające na serwerze, co znacząco zwiększa jego bezpieczeństwo. W kontekście standardów branżowych, wiele organizacji stosuje najlepsze praktyki, takie jak regularne aktualizacje oprogramowania zapory oraz audyty bezpieczeństwa, aby zapewnić, że FireWall skutecznie chroni przed nowymi zagrożeniami.

Pytanie 27

W systemie Linux do obserwacji działania sieci, urządzeń sieciowych oraz serwerów można zastosować aplikację

A. Nagios

B. Basero

C. Dolphin

D. Shotwell

Basero, Dolphin i Shotwell to aplikacje, które mają różne funkcje, ale żadne z nich nie jest przeznaczone do monitorowania pracy sieci lub urządzeń sieciowych. Basero to program do zarządzania plikami w systemie Linux, który skupia się na ułatwieniu transferu plików między różnymi lokalizacjami, co nie ma związku z monitorowaniem infrastruktury sieciowej. Dolphin to menedżer plików, który oferuje graficzny interfejs użytkownika do zarządzania plikami i folderami, ale również nie posiada funkcji związanych z monitoringiem. Shotwell to natomiast menedżer zdjęć, który umożliwia organizację, edycję i udostępnianie zdjęć, co czyni go całkowicie nieodpowiednim narzędziem w kontekście monitorowania infrastruktury IT. Takie błędne zrozumienie funkcji tych programów często wynika z nieznajomości ich specyfiki oraz braku wiedzy na temat narzędzi do monitorowania. Aby skutecznie zarządzać siecią i serwerami, kluczowe jest zrozumienie, że programy dedykowane do monitorowania, takie jak Nagios, oferują zaawansowane możliwości analizy i raportowania, których brak w wymienionych aplikacjach. Właściwe podejście do wyboru narzędzi monitorujących powinno opierać się na ich funkcjonalności oraz zgodności z wymaganiami infrastruktury IT.

Pytanie 28

Użycie skrętki kategorii 6 (CAT 6) o długości 20 metrów w sieci LAN oznacza jej maksymalną przepustowość wynoszącą

A. 100 Mb/s

B. 10 Gb/s

C. 100 Gb/s

D. 10 Mb/s

Skrętka kategorii 6 (CAT 6) jest standardem przewodów stosowanych w sieciach lokalnych (LAN), który zapewnia wyspecjalizowaną wydajność transmisji danych. Maksymalna przepustowość skrętki CAT 6 wynosi 10 Gb/s na dystansie do 55 metrów, co czyni ją odpowiednią do zastosowań wymagających dużych prędkości, takich jak przesyłanie strumieniowe wideo w jakości HD, gry online czy intensywne aplikacje chmurowe. Oprócz tego, CAT 6 jest zgodna z protokołami Ethernet, co oznacza, że może być używana w różnych konfiguracjach sieciowych. Standard ten również obsługuje częstotliwości do 250 MHz, co zwiększa jego zdolność do pracy w środowiskach o dużym zakłóceniu elektromagnetycznym. W praktyce, instalacje wykorzystujące CAT 6 są idealne dla biur i domów, gdzie wymagane są stabilne i szybkie połączenia, a ich konfiguracja jest stosunkowo prosta, co czyni je popularnym wyborem wśród inżynierów i techników. Dodatkowo, stosowanie odpowiednich komponentów, takich jak złącza i gniazda zaprojektowane dla kategorii 6, zapewnia uzyskanie maksymalnej wydajności.

Pytanie 29

Jakie narzędzie wraz z odpowiednimi parametrami należy zastosować w systemie Windows, aby uzyskać przedstawione informacje o dysku twardym?

A. DiskUtility

B. diskpart

C. ScanDisc

D. hdparm

Hdparm to narzędzie do zarządzania dyskami twardymi, ale jest dostępne w systemach Linux, a nie Windows, co wyklucza jego użycie w kontekście pytania. Jego głównym zadaniem jest modyfikowanie parametrów dysków ATA, takich jak poziomy energii i szybkość transferu, co nie jest bezpośrednio związane z wyświetlaniem informacji systemowych o dyskach twardych w Windows. ScanDisc to narzędzie z wcześniejszych wersji Windows, używane do skanowania i naprawy błędów dyskowych, ale nie do zarządzania lub wyświetlania szczegółowych informacji o strukturze dysków. Jego funkcjonalność została zintegrowana w nowszych systemach Windows jako część narzędzia chkdsk, ale nadal nie spełnia ono funkcji wyświetlania kompleksowych danych o dyskach twardych z taką szczegółowością jak diskpart. DiskUtility jest narzędziem systemowym w macOS, służącym do zarządzania dyskami i partycjami w systemie Apple, co oznacza, że nie może być używane w środowisku Windows. Często mylone jest z podobnymi narzędziami w innych systemach operacyjnych, ale jego zastosowanie jest ograniczone do systemów macOS. Jednym z typowych błędów myślowych jest założenie, że funkcjonalność narzędzi jest uniwersalna w różnych systemach operacyjnych, podczas gdy w rzeczywistości każde narzędzie ma swoje specyficzne zastosowanie i ograniczenia. W kontekście zarządzania dyskami w systemie Windows, diskpart pozostaje najodpowiedniejszym wyborem, oferując najszerszy zakres możliwości zarządzania dyskami i partycjami, co czyni go niezastąpionym elementem w administracji systemów operacyjnych Microsoft.

Pytanie 30

Jak nazywa się protokół bazujący na architekturze klient-serwer oraz na modelu żądanie-odpowiedź, który jest używany do transferu plików?

A. SSL

B. FTP

C. ARP

D. SSH

Każda z pozostałych opcji reprezentuje różne protokoły i technologie, które nie są przeznaczone bezpośrednio do udostępniania plików w architekturze klient-serwer. Protokół SSH (Secure Shell) jest używany głównie do bezpiecznego zdalnego logowania i zarządzania systemami, co czyni go nieodpowiednim do przesyłania plików w tradycyjny sposób. Choć SSH może być używane w kontekście transferu plików przez SFTP, to sam protokół nie jest bezpośrednio związany z udostępnianiem plików, a jego główną funkcją jest zapewnienie bezpiecznego dostępu do urządzeń. SSL (Secure Sockets Layer) to protokół używany do zabezpieczania transmisji danych przez sieć, ale nie jest to protokół transferu plików. Jego rolą jest szyfrowanie połączeń, co pozwala na bezpieczną wymianę informacji, jednak nie dotyczy bezpośrednio samego udostępniania plików. Protokół ARP (Address Resolution Protocol) działa na niższym poziomie sieciowym, odpowiadając za mapowanie adresów IP na adresy MAC i nie ma żadnego związku z transferem plików. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji różnych protokołów oraz nieznajomość ich zastosowań w praktyce. Warto pamiętać, że wybór odpowiedniego protokołu transferu plików powinien opierać się na jego specyficznych możliwościach oraz zgodności z wymaganiami dotyczącymi bezpieczeństwa i efektywności."

Pytanie 31

Jakie polecenie trzeba wydać w systemie Windows, aby zweryfikować tabelę mapowania adresów IP na adresy MAC wykorzystywane przez protokół ARP?

A. netstat -r

B. ipconfig

C. route print

D. arp -a

Polecenie 'arp -a' jest używane w systemie Windows do wyświetlania zawartości tablicy ARP (Address Resolution Protocol), która przechowuje mapowanie adresów IP na odpowiadające im adresy MAC (Media Access Control). ARP jest kluczowym protokołem sieciowym, który umożliwia komunikację w sieci lokalnej, ponieważ pozwala urządzeniom na odnajdywanie fizycznych adresów sprzętowych na podstawie ich adresów IP. Znając adres fizyczny, dane mogą być prawidłowo przesyłane do docelowego urządzenia. Przykładem zastosowania może być sytuacja, gdy administrator sieci chce zdiagnozować problemy z połączeniem sieciowym; używając 'arp -a', może szybko sprawdzić, czy odpowiednie adresy MAC odpowiadają podanym adresom IP oraz czy nie występują nieprawidłowości w komunikacji. Dobrą praktyką jest regularne przeglądanie tablicy ARP, szczególnie w dużych sieciach, aby zapobiec ewentualnym atakom, takim jak ARP spoofing, które mogą prowadzić do przechwytywania danych. Warto również zauważyć, że ARP jest częścią standardowego zestawu narzędzi administracyjnych używanych w zarządzaniu sieciami.

Pytanie 32

Podaj nazwę funkcji przełącznika, która pozwala na przypisanie wyższego priorytetu dla przesyłania VoIP?

A. STP

B. SNMP

C. QoS

D. VNC

Wybór odpowiedzi, które nie są związane z mechanizmem priorytetyzacji ruchu VoIP, wskazuje na niewłaściwe zrozumienie roli i funkcji poszczególnych technologii w kontekście zarządzania ruchem sieciowym. SNMP (Simple Network Management Protocol) jest protokołem używanym do monitorowania i zarządzania urządzeniami w sieci, ale nie ma bezpośredniego wpływu na priorytetyzację ruchu. Pomimo że SNMP pozwala na zbieranie informacji o stanie sieci i urządzeń, nie ma zdolności do przydzielania różnym typom ruchu różnych poziomów jakości. Z kolei VNC (Virtual Network Computing) to protokół służący do zdalnego dostępu do komputerów. Nie ma on nic wspólnego z zarządzaniem jakością usług czy priorytetyzacją ruchu sieciowego. Użycie VNC do transmisji VoIP nie tylko nie wpłynie na jakość połączenia, ale może wręcz wprowadzać dodatkowe opóźnienia i utrudnienia w komunikacji. STP (Spanning Tree Protocol) jest z kolei protokołem używanym do zapobiegania pętli w sieciach Ethernet, co również nie ma związku z priorytetyzacją ruchu. Kluczowym błędem myślowym jest zakładanie, że różne protokoły i usługi pełnią tę samą rolę w kontekście zarządzania ruchem sieciowym. Zrozumienie ról poszczególnych technologii oraz ich zastosowania w kontekście jakości usług jest niezbędne do prawidłowego konfigurowania sieci i zapewnienia odpowiednich parametrów działania dla aplikacji wrażliwych na opóźnienia, takich jak VoIP.

Pytanie 33

Które z poniższych wskazówek jest NIEWłaściwe w kontekście konserwacji skanera płaskiego?

A. Kontrolować, czy na powierzchni tacy dokumentów osadził się kurz

B. Zachować ostrożność, aby w trakcie pracy nie porysować szklanej powierzchni tacy dokumentów

C. Stosować do czyszczenia szyby aceton lub alkohol etylowy wylewając go bezpośrednio na szybę

D. Zachować ostrożność, aby podczas prac nie rozlać płynu na mechanizmy skanera oraz na elementy elektroniczne

Odpowiedź, że nie można używać acetonu ani alkoholu etylowego do czyszczenia szyby skanera, jest całkiem trafna. Te chemikalia mogą naprawdę uszkodzić powłokę optyczną, przez co szkło się matowieje, a jakość skanowanych obrazów spada. Najlepiej zamiast tego sięgnąć po środki czyszczące, które są dedykowane sprzętowi optycznemu. Warto wybrać te bez agresywnych rozpuszczalników. Do czyszczenia dobrze sprawdzają się miękkie ściereczki z mikrofibry, które skutecznie zbierają zanieczyszczenia i zmniejszają ryzyko zarysowań. To, moim zdaniem, nie tylko pozwala zachować sprzęt w dobrym stanie, ale także wpływa na jakość skanów, co ma znaczenie, gdy archiwizujemy dokumenty czy pracujemy w biurze. Regularne czyszczenie w odpowiedni sposób to klucz do długowieczności naszego sprzętu.

Pytanie 34

W tabeli z ofertą usług komputerowych znajdują się poniższe informacje. Jaki będzie koszt dojazdu serwisanta do klienta, który mieszka poza miastem, w odległości 15 km od biura firmy?

A. 25 zł + 2 zł za każdy kilometr od siedziby firmy poza miastem

B. 30 zł

C. 60 zł + VAT

D. 30 zł + VAT

Wybór odpowiedzi wynikał z nieporozumienia w interpretacji zasad ustalania kosztów dojazdu serwisanta. Wiele osób może pomylić dojazd do klienta na terenie miasta z dojazdem poza miasto. Odpowiedź '30 zł' sugeruje, że koszt dotyczy jedynie jednego kierunku, co jest błędne, ponieważ opłata za dojazd poza miastem jest liczona w obie strony. Odpowiedź '25 zł + 2 zł za każdy kilometr poza granicami miasta' pomija fakt, że koszt dojazdu do klienta w mieście i poza miastem są różne i nie można ich łączyć w taki sposób. Koszt dojazdu do klienta na terenie miasta dotyczy jedynie klientów lokalnych, podczas gdy w tym przypadku mamy do czynienia z klientem, który znajduje się 15 km od firmy. Wreszcie, odpowiedź '60 zł + VAT' prezentuje poprawny koszt, jednak brak zrozumienia, że VAT powinien być dodany do całkowitej kwoty, a nie oddzielnie, prowadzi do zamieszania. Typowe błędy myślowe polegają na błędnym przyjęciu zasady ustalania kosztów oraz nieuwzględnieniu odległości w obydwu kierunkach. Zapoznanie się z zasadami ustalania kosztów w usługach serwisowych jest kluczowe dla zrozumienia właściwego podejścia do obliczeń.

Pytanie 35

Która z warstw modelu ISO/OSI ma związek z protokołem IP?

A. Warstwa fizyczna

B. Warstwa łączy danych

C. Warstwa transportowa

D. Warstwa sieciowa

Warstwa sieciowa w modelu ISO/OSI to dość istotny element, bo odpowiada za przesyłanie danych między różnymi sieciami. Ba, to właśnie tu działa protokół IP, który jest mega ważny w komunikacji w Internecie. Dzięki niemu każde urządzenie ma swój unikalny adres IP, co pozwala na prawidłowe kierowanie ruchu sieciowego. Przykładowo, jak wysyłasz e-maila, to protokół IP dzieli wiadomość na małe pakiety i prowadzi je przez różne węzły, aż dotrą do celu, czyli serwera pocztowego odbiorcy. No i warto dodać, że standardy jak RFC 791 dokładnie opisują, jak ten protokół działa, co czyni go kluczowym w sieciach. Zrozumienie tej warstwy oraz roli IP to podstawa, zwłaszcza jeśli ktoś chce pracować w IT i zajmować się projektowaniem sieci.

Pytanie 36

W dokumentacji technicznej procesora Intel Xeon Processor E3-1220, producent przedstawia następujące dane: # rdzeni: 4 # wątków: 4 Częstotliwość zegara: 3.1 GHz Maksymalna częstotliwość Turbo: 3.4 GHz Intel Smart Cache: 8 MB DMI: 5 GT/s Zestaw instrukcji: 64 bit Rozszerzenia zestawu instrukcji: SSE4.1/4.2, AVX Opcje wbudowane: Nie Litografia: 32 nm Maksymalne TDP: 80 W. Co to oznacza dla Menedżera zadań systemu Windows, jeśli chodzi o historię użycia?

# of Cores:	4
# of Threads:	4
Clock Speed:	3.1 GHz
Max Turbo Frequency:	3.4 GHz
Intel® Smart Cache:	8 MB
DMI:	5 GT/s
Instruction Set:	64-bit
Instruction Set Extensions:	SSE4.1/4.2, AVX
Embedded Options Available:	No
Lithography:	32 nm
Max TDP:	80 W

A. 4 rdzenie

B. 8 rdzeni

C. 2 rdzenie

D. 16 rdzeni

Rozważając odpowiedź odnoszącą się do 8 procesorów można błędnie zakładać że każdy rdzeń wspiera dwa wątki co jest charakterystyczne dla technologii Hyper-Threading Intela. Jednakże procesor Intel Xeon E3-1220 nie wykorzystuje tej technologii co oznacza że każdy z czterech rdzeni obsługuje jedynie pojedynczy wątek. Jest to istotne rozróżnienie ponieważ procesory z Hyper-Threading pokazują w Menedżerze zadań większą liczbę logicznych procesorów niż fizycznych rdzeni co stanowić może źródło nieporozumień. Odpowiedź wskazująca na 2 procesory ignoruje specyfikację procesora która wyraźnie określa liczbę rdzeni oraz wątków podkreślając że każdy rdzeń działa niezależnie co jest podstawą do zrozumienia architektury wielordzeniowej. Z kolei wybór 16 procesorów sugeruje fundamentalne niezrozumienie zarówno specyfikacji konkretnego modelu procesora jak i ogólnych zasad działania wielowątkowości co wymaga dogłębniejszego przestudiowania technologii CPU. Typowe błędy myślenia w tym kontekście wynikają z założenia że liczba wątków zawsze odpowiada liczbie logicznych procesorów w systemie co może prowadzić do niepoprawnych interpretacji interfejsów takich jak Menedżer zadań. Kluczowe jest rozróżnienie technologii związanych z wielowątkowością oraz zrozumienie wpływu jakie mają one na raportowanie zużycia zasobów przez system operacyjny co pozwala na bardziej trafne wykorzystanie zasobów obliczeniowych w praktycznych zastosowaniach informatycznych.

Pytanie 37

Jakie polecenie należy wykorzystać w systemie Windows, aby usunąć bufor nazw domenowych?

A. ipconfig /renew

B. ipconfig /release

C. ipconfig /flushdns

D. ipconfig /setclassid

Polecenia 'ipconfig /renew' oraz 'ipconfig /release' są używane w kontekście Dynamic Host Configuration Protocol (DHCP). 'ipconfig /renew' odświeża adres IP przydzielony przez serwer DHCP, co może być przydatne w przypadku problemów z połączeniem sieciowym. Z kolei 'ipconfig /release' zwalnia obecnie przydzielony adres IP, co również ma zastosowanie w administracji sieci, gdy chcemy zmienić adres IP urządzenia. Te polecenia są istotne w kontekście zarządzania adresami IP w sieci, ale nie mają nic wspólnego z buforem DNS. Oczekiwanie, że te komendy wpłyną na przechowywanie rekordów DNS, jest mylne i świadczy o nieporozumieniu związanym z różnymi aspektami konfiguracji sieci. 'ipconfig /setclassid' służy do przypisywania identyfikatorów klas DHCP, co również jest zupełnie inną funkcjonalnością. Kluczowe jest, aby rozumieć, że różne polecenia w narzędziu 'ipconfig' pełnią różne funkcje, a ich stosowanie w nieodpowiednich kontekstach może prowadzić do nieefektywnej diagnostyki i błędnych działań. Dlatego istotne jest zrozumienie, jakie konkretne zadania realizuje każde z poleceń, aby umiejętnie zarządzać konfiguracją sieciową oraz efektywnie rozwiązywać ewentualne problemy związane z dostępem do zasobów sieciowych.

Pytanie 38

Gdy użytkownik wykonuje w wierszu poleceń komendę ping www.onet.pl, otrzymuje komunikat: "Żądanie polecenia ping nie może znaleźć hosta www.onet.pl Sprawdź nazwę i ponów próbę". Z kolei, po wpisaniu w wierszu poleceń komendy ping 213.180.141.140 (adres IP serwera www.onet.pl), użytkownik otrzymuje odpowiedź z serwera. Jakie mogą być przyczyny tej sytuacji?

A. błędnie skonfigurowana brama domyślna

B. błędnie ustawiona maska podsieci

C. błędny adres IP serwera DNS

D. błędny adres IP hosta

Wybór niepoprawnie skonfigurowanej maski podsieci jako przyczyny problemu jest błędny, ponieważ maska podsieci dotyczy lokalnego segmentu sieci, a nie procesu tłumaczenia nazw domen na adresy IP. Maski podsieci są używane do określenia, która część adresu IP jest adresem sieciowym, a która częścią hosta. Zatem ewentualne problemy z maską podsieci mogłyby prowadzić do problemów z komunikacją w obrębie lokalnej sieci, ale nie wpływają na działanie DNS. Podobnie, wskazanie niepoprawnego adresu IP hosta jest mylne, ponieważ 'www.onet.pl' jest poprawną nazwą domeny, której serwer DNS powinien być w stanie przypisać odpowiedni adres IP. Problemy z lokalizacją adresu IP serwera DNS mogą skutkować brakiem odpowiedzi na zapytania DNS, ale niekoniecznie wymagają modyfikacji samego adresu IP hosta. Kolejna pomyłka to niepoprawnie skonfigurowana brama domyślna, która również nie ma wpływu na zdolność systemu do rozwiązywania nazw domen. Brama domyślna jest odpowiedzialna za trasowanie ruchu poza lokalny zakres sieci, ale nie ma wpływu na proces tłumaczenia nazw. Dlatego najważniejsze jest zrozumienie, że problem leży w konfiguracji DNS, a nie w ustawieniach sieciowych, takich jak maska podsieci, adres IP hosta czy brama domyślna. W praktyce warto zawsze upewnić się, że serwery DNS są poprawnie ustawione i działają, zwłaszcza w przypadku częstych problemów z łącznością sieciową.

Pytanie 39

Schemat blokowy ilustruje

A. dysk twardy

B. napęd dyskietek

C. streamer

D. napęd DVD-ROM

Widać, że dobrze rozumiesz, o co chodzi z dyskiem twardym! Schemat blokowy pokazuje, jak to urządzenie jest zbudowane. Dysk twardy to taki spory nośnik, który trzyma nasze dane na obracających się talerzach pokrytych materiałem magnetycznym. Te talerze kręcą się naprawdę szybko, czasem nawet 7200 obrotów na minutę, co sprawia, że dostęp do informacji jest błyskawiczny. Głowice, które zapisują i odczytują dane, unoszą się nad talerzami dzięki specjalnej poduszce powietrznej. Mechanizm, który to wszystko kieruje, pomaga głowicom znaleźć odpowiednie ścieżki do zapisu i odczytu danych. Co ciekawe, dyski twarde są świetne do komputerów osobistych i serwerów, ponieważ mają dużą pojemność i są stosunkowo tanie w przeliczeniu na gigabajty. Dzięki protokołom jak SATA czy SAS, wszystko działa sprawnie i zgodnie z tym, co się powinno w branży IT.

Pytanie 40

Aby zablokować oraz usunąć złośliwe oprogramowanie, takie jak exploity, robaki i trojany, konieczne jest zainstalowanie oprogramowania

A. antyspam

B. adblock

C. antymalware

D. antyspyware

Odpowiedzi takie jak "antyspyware", "antyspam" oraz "adblock" wydają się być związane z bezpieczeństwem w sieci, jednak nie są one odpowiednie w kontekście blokowania i usuwania szkodliwego oprogramowania typu exploit, robaki oraz trojany. Antyspyware koncentruje się głównie na zwalczaniu programów szpiegujących, które zbierają dane użytkownika bez jego zgody, ale nie jest zaprojektowane do radzenia sobie z bardziej złożonymi zagrożeniami, takimi jak trojany czy robaki, które mogą wprowadzać złośliwy kod do systemu. Antyspam natomiast dotyczy ochrony przed niechcianymi wiadomościami e-mail, a jego funkcjonalność nie obejmuje zagrożeń związanych z aplikacjami czy plikami na komputerze. Adblock to narzędzie mające na celu blokowanie reklam w przeglądarkach internetowych, co choć może poprawić komfort przeglądania, nie ma żadnej mocy w zwalczaniu złośliwego oprogramowania. Użytkownicy często popełniają błąd, myśląc, że programy te mogą zastąpić kompleksowe rozwiązania antywirusowe lub antymalware. W rzeczywistości skuteczna ochrona wymaga zastosowania specjalistycznego oprogramowania, które jest w stanie radzić sobie z różnorodnymi zagrożeniami, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa IT. Właściwe podejście do zabezpieczeń komputerowych uwzględnia użycie dedykowanych narzędzi, które są w stanie skutecznie identyfikować i eliminować złośliwe oprogramowanie przed wyrządzeniem szkód w systemie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej