Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 13 listopada 2025 12:15
Data zakończenia: 13 listopada 2025 12:36

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na podstawie zdjęcia można określić, że było wykonane

A. w samo południe.

B. po zachodzie słońca.

C. późnym popołudniem.

D. nocą.

Odpowiedź "późnym popołudniem" jest prawidłowa, ponieważ analiza zdjęcia wskazuje na długie cienie, które są charakterystyczne dla niskiego kąta padania promieni słonecznych. W praktyce, w momencie, gdy słońce znajduje się nisko nad horyzontem, co ma miejsce właśnie późnym popołudniem, cienie stają się wydłużone. Warto zwrócić uwagę, że w południe, kiedy słońce jest w najwyższym punkcie na niebie, cienie są krótsze i bardziej pionowe. Takie zjawisko można zaobserwować w codziennym życiu, na przykład, gdy spacerujemy w parku w godzinach popołudniowych i zauważamy, jak cienie drzew i obiektów są znacznie dłuższe. Dodatkowo, jasne niebo bez oznak zmierzchu potwierdza, że słońce jeszcze nie zaszło, co wyklucza odpowiedzi związane z zachodem słońca oraz nocą. Zrozumienie tych zjawisk jest istotne w kontekście fotografii oraz architektury, gdzie oświetlenie i cień mają kluczowe znaczenie dla kompozycji i estetyki.

Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 3

W atelier możemy uzyskać oświetlenie światłem ciągłym typu kontra, umieszczając źródło światła

A. za modelem

B. z boku modela

C. za aparatem

D. z przodu modela

Umieszczenie źródła światła za modelem to naprawdę ważna sprawa, jeśli chcesz uzyskać efekt światła ciągłego typu kontra. To super działa na objętości i wyraźnie podkreśla kontury postaci. Dzięki temu widzimy wyraźny podział między tłem a modelem, co w fotografii portretowej i modowej ma ogromne znaczenie. Światło z tyłu modela tworzy mocny kontrast, co pomaga wydobyć tekstury i detale. Na przykład w artystycznych portretach czy reklamach to może dodać dramatyzmu i głębi. Warto także poeksperymentować z wysokością i kątem światła, bo to może dać naprawdę różne efekty wizualne. Z mojej perspektywy, zrozumienie, jak modelować światło, robi wielką różnicę w postrzeganiu obiektów, co jest nieocenione w pracy z różnymi stylami i tematami.

Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

Biometryczne zdjęcie o wymiarach 3,5 x 4,5 cm powinno

A. przedstawiać profil głowy, wzrok przymknięty, uśmiech na twarzy

B. obejmować całą głowę, wzrok skierowany do aparatu

C. przedstawiać profil głowy, wzrok na wprost aparatu, uśmiech na twarzy

D. obejmować całą głowę, wzrok zwrócony w bok

Zdjęcie biometryczne o wymiarach 3,5 x 4,5 cm powinno obejmować całą głowę, a wzrok powinien być skierowany bezpośrednio do obiektywu aparatu. Taki układ zapewnia, że zdjęcie jest zgodne z wymaganiami wielu instytucji, takich jak urzędy paszportowe czy inne organy administracyjne. Wzrok skierowany na wprost pozwala na jednoznaczne rozpoznanie rysów twarzy, co jest kluczowe w kontekście identyfikacji biometrycznej. Przykładowo, wiele krajów wymaga, aby zdjęcia do dokumentów tożsamości były wykonane w taki sposób, aby twarz była idealnie widoczna, bez zasłaniania przez włosy lub inne elementy. Ponadto, istotne jest, aby zdjęcie było wykonane w odpowiednich warunkach oświetleniowych, co wpływa na ostrość i jakość obrazu. Takie podejście do wykonania zdjęcia biometrycznego jest zgodne ze standardami ISO/IEC 19794-5, które regulują kwestie związane z obrazowaniem biometrycznym, w tym zdjęciami paszportowymi.

Pytanie 6

Jaką część padającego światła odbija powierzchnia szarej karty?

A. 18%

B. 3%

C. 30%

D. 90%

Odpowiedź 18% jest poprawna, ponieważ szara karta została zaprojektowana jako standardowe narzędzie w fotografii i grafice komputerowej do oceny i kontroli kolorów. Odbija ona 18% padającego światła, co czyni ją neutralnym punktem odniesienia w pomiarach. W praktyce, szare karty są wykorzystywane do kalibracji ekspozycji oraz do ustawienia balansu bieli, co jest szczególnie istotne przy pracy w zmiennych warunkach oświetleniowych. W standardzie ISO 12232 odnajdujemy informacje dotyczące pomiaru światła i czułości, które wskazują na znaczenie neutralnych tonów w uzyskiwaniu dokładnych kolorów. Szara karta jest również powszechnie stosowana w postprodukcji, gdzie umożliwia precyzyjne dopasowanie kolorów w programach graficznych, a jej użycie w procesie obróbki zdjęć pozwala na zachowanie spójności kolorystycznej. Umiejętność korzystania z szarej karty w praktyce jest kluczowym elementem w pracy każdego profesjonalnego fotografa oraz grafika.

Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 8

Jaką nazwą określa się zjawisko optyczne manifestujące się w postaci półprzezroczystych, kolorowych okręgów, które pojawiają się na zdjęciu robionym w kierunku słońca?

A. Flara

B. Winietowanie

C. Dystorsja beczkowata

D. Koma

Dystorsja beczkowata to zjawisko optyczne, które polega na wykrzywieniu obrazu w kształt beczki, co jest wynikiem użycia obiektywów szerokokątnych. To zniekształcenie obrazu powoduje, że linie proste znajdujące się w pobliżu krawędzi kadru wydają się być zaokrąglone na zewnątrz. To zjawisko nie ma związku z efektem flary, ponieważ flara odnosi się do wpływu intensywnego światła na obraz, a nie do zniekształcenia geometrii. Koma to inny efekt optyczny, który objawia się w postaci nieostrych, rozmytych punktów świetlnych, które występują na krawędzi kadru, głównie w przypadku obiektywów o dużej przysłonie. Podobnie jak dystorsja beczkowata, koma nie jest związana z efektem flary. Winietowanie odnosi się do ciemnienia narożników zdjęcia w porównaniu do środka kadru, często spowodowanego użyciem obiektywu o nieodpowiedniej konstrukcji lub filtrów. Choć winietowanie może wystąpić w sytuacji, gdy niechciane światło wpada na obiektyw, nie ma ono nic wspólnego z wielobarwnymi okręgami charakterystycznymi dla flary. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi efektami jest kluczowe w fotografii, ponieważ pozwala to na świadome podejście do technik fotograficznych oraz unikanie typowych pułapek związanych z optyką.

Pytanie 9

Którą metodę uzyskiwania obrazu pozytywowego stosowano w dagerotypii?

A. Posrebrzaną płytkę miedzianą poddaje się działaniu pary jodu

B. Obraz utajony jest poddawany działaniu pary rtęci

C. Obraz utajony jest poddawany działaniu pary jodu

D. Miedziana płytka poddawana jest trawieniu w kwasie siarkowym

W niepoprawnych odpowiedziach pojawia się kilka koncepcji, które nie są zgodne z rzeczywistością procesu dagerotypowego. W pierwszej z nich sugeruje się, że obraz utajony poddawany jest działaniu pary jodu. Jod był używany w początkowych etapach przygotowania płytki, aby stworzyć warstwę światłoczułą, lecz nie był to proces wywołania. Działanie pary jodu miało na celu jedynie wytworzenie warstwy srebra halogenków, co jest tylko jednym z etapów produkcji dagerotypu, a nie jego wywołania. Kolejną omówioną koncepcją jest trawienie miedzianej płytki kwasem siarkowym, co również jest nieprawidłowe. Trawienie nie wchodzi w grę w kontekście dagerotypii, ponieważ proces ten dotyczy technik chemicznych wykorzystywanych w druku, a nie w wywołaniu obrazów. Typowym błędem w rozumieniu tego procesu jest mylenie przygotowania płytki z jej późniejszym wywołaniem. W rzeczywistości każde z tych podejść nie odnosi się do kluczowego etapu wywołania negatywu na pozytyw, czyli oddziaływania z parą rtęci, co stanowi nieodłączny element dagerotypii. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że proces tworzenia obrazu w dagerotypii jest złożony i składa się z wielu etapów, a każdy z nich ma swoją specyfikę i zastosowanie.

Pytanie 10

W fotografii reklamowej produktów szklanych najczęściej stosuje się oświetlenie

A. dolne z dodatkiem górnego

B. tylne z dodatkiem bocznego

C. przednie z dodatkiem dolnego

D. górne z dodatkiem przedniego

Oświetlenie górne z dodatkiem przedniego, choć w pewnych przypadkach może być użyteczne, nie jest optymalnym rozwiązaniem w fotografii reklamowej produktów szklanych. Główna wada takiego podejścia polega na tym, że górne światło może tworzyć niekorzystne cienie, które mogą zniekształcić postrzeganie kształtów i detali produktu. Z kolei przednie oświetlenie powoduje, że szkło staje się zbyt płaskie, co zubaża wizualną atrakcyjność zdjęcia. W przypadku produktów szklanych, transparentność oraz refleksyjność są kluczowymi aspektami, które powinny być podkreślone. Oświetlenie dolne z dodatkiem górnego również nie przynosi oczekiwanych efektów, ponieważ dolne światło może tworzyć niepożądane refleksy, a górne światło dodatkowo rozprasza uwagę od produktu. Wiele osób popełnia błąd, myśląc, że intensywne oświetlenie przednie lub górne wystarczy, by uzyskać efektowne zdjęcia, co jest mylące. W rzeczywistości, szczególnie w przypadku przezroczystych materiałów, oświetlenie powinno być tak dobrane, aby akcentować ich unikalne cechy. Dlatego kluczowe jest, by stosować techniki, które wspierają naturalną estetykę szkła, a nie ją zakłócają.

Pytanie 11

Technologia pixel shift w nowoczesnych aparatach cyfrowych służy do

A. zwiększenia szybkości działania autofokusa

B. zwiększenia rozdzielczości i jakości obrazu przez wykonanie serii zdjęć z minimalnym przesunięciem matrycy

C. poprawy stabilizacji obrazu przy długich czasach naświetlania

D. redukcji szumów przy wysokich wartościach ISO

Technologia pixel shift to zaawansowana metoda zwiększania rozdzielczości i jakości obrazu w aparatach cyfrowych. Opiera się na wykonywaniu serii zdjęć, gdzie matryca aparatu jest przesuwana o minimalne odległości pomiędzy ujęciami. Dzięki temu, każda piksel w finalnym obrazie jest następująco uzupełniany z różnych kątów, co pozwala na zebranie większej ilości informacji o kolorach i detalach. Przykładem zastosowania tej technologii mogą być sesje zdjęciowe w fotografii krajobrazowej, gdzie ważne są detale w różnych partiach obrazu. Wykorzystując pixel shift, można uzyskać znacznie wyższą jakość zdjęć, co jest szczególnie istotne w kontekście druku wielkoformatowego. W branży fotograficznej standardem staje się coraz częstsze stosowanie tej technologii, zwłaszcza w aparatach średnioformatowych, które mają na celu maksymalne wykorzystanie potencjału matryc. To podejście sprzyja także uzyskiwaniu efektu HDR (High Dynamic Range), przy odpowiednim przetwarzaniu zdjęć.

Pytanie 12

Podaj prawidłową sekwencję kroków w barwnym procesie odwracalnym.

A. Wywołanie pierwsze, wywołanie drugie, zadymianie, kondycjonowanie, wybielanie, utrwalanie, płukanie, garbowanie

B. Wywołanie pierwsze, wywołanie drugie, kondycjonowanie, zadymianie, utrwalanie, płukanie, wybielanie, garbowanie

C. Wywołanie pierwsze, zadymianie, wywołanie drugie, kondycjonowanie, wybielanie, utrwalanie, płukanie, garbowanie

D. Wywołanie pierwsze, wybielanie, wywołanie drugie, kondycjonowanie, zadymianie, garbowanie, płukanie, utrwalanie

Niepoprawne odpowiedzi prezentują różne błędy w kolejności etapów barwnego procesu odwracalnego, co może prowadzić do niedoskonałych rezultatów w uzyskaniu pożądanych kolorów. Na przykład, w niektórych podejściach pomija się kluczowy krok zadymiania lub zmienia się jego kolejność, co z kolei może prowadzić do nieefektywnego wprowadzenia barwników. Odpowiedzi, które umieszczają odbielanie przed kondycjonowaniem, także wskazują na fundamentalne zrozumienie procesu, gdyż kondycjonowanie powinno nastąpić po zadymianiu, co sprzyja lepszemu wchłanianiu barwników. Ponadto, pominięcie utrwalania lub umiejscowienie go w niewłaściwej sekwencji wprowadza ryzyko blaknięcia kolorów w trakcie użytkowania materiału. W przemyśle tekstylnym, niewłaściwe uporządkowanie tych etapów może prowadzić do odpadów oraz zmarnotrawienia surowców, co jest niezgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju. Aby uniknąć tych problemów, istotne jest zastosowanie się do ustalonych standardów branżowych oraz dobrych praktyk, które zapewniają, że każdy etap procesu jest dokładnie przemyślany i właściwie zrealizowany. Należy pamiętać, że każdy krok w procesie barwienia ma swoje uzasadnienie i razem tworzą spójną całość, która jest kluczowa dla osiągnięcia wysokiej jakości wyników.

Pytanie 13

Metoda uzyskiwania zdjęć na posrebrzonej miedzianej płycie w pojedynczym, unikalnym egzemplarzu, bez możliwości reprodukcji, nosi nazwę

A. dagerotypia

B. kalotypia

C. cyjanotypia

D. talbotypia

Dagerotypia to jedna z pierwszych technik fotograficznych, która polega na tworzeniu obrazów na posrebrzonej płycie miedzianej. Proces ten polega na naświetlaniu płyty pokrytej warstwą srebra, co powoduje utworzenie trwałego obrazu w jednym egzemplarzu, bez możliwości powielenia. Dagerotypie charakteryzują się wyjątkową szczegółowością oraz głębią tonalną, co czyni je atrakcyjnymi dla artystów i kolekcjonerów. Technika ta była szczególnie popularna w XIX wieku, a jej zastosowania obejmowały portrety, zdjęcia krajobrazów oraz dokumentację historyczną. Dagerotypia wprowadziła nową jakość do sztuki fotograficznej, a jej standardy produkcji, takie jak odpowiednie naświetlenie i obróbka chemiczna, stały się fundamentem dla późniejszych technik. Znalezienie dagerotypu w kolekcji muzealnej czy prywatnej to skarb, ponieważ każdy egzemplarz jest unikalny i niepowtarzalny, co ma swoje odzwierciedlenie w wartości kolekcjonerskiej.

Pytanie 14

Jakie powinno być minimalne rozdzielczość skanowania oryginału płaskiego o wymiarach 10×15 cm, aby uzyskać obraz w formacie 40×60 cm przy rozdzielczości 150 dpi, unikając interpolacji danych?

A. 600 spi

B. 1 200 spi

C. 300 spi

D. 150 spi

Wybór rozdzielczości skanowania 1200 spi, 300 spi lub 150 spi opiera się na błędnych założeniach dotyczących wymagań jakościowych i technicznych związanych z procesem skanowania i druku. Rozdzielczość 1200 spi jest zbyteczna w tym kontekście, ponieważ przeszacowuje wymagania, co może prowadzić do niepotrzebnego obciążenia plików oraz wydłużenia czasu przetwarzania bez zauważalnej poprawy jakości. Użytkownicy mogą mylić wysoką rozdzielczość skanowania z lepszą jakością obrazu, co nie zawsze jest prawdą; zbyt wysoka rozdzielczość nie poprawi jakości, a jedynie zwiększy rozmiar pliku. Z kolei wybór 300 spi może wydawać się rozsądny, ale w przypadku tego konkretnego formatu druku i wymagań dotyczących jakości, nie dostarcza wystarczających szczegółów, co prowadzi do ryzyka utraty jakości podczas powiększania obrazu. Ostatecznie, opcja 150 spi zdecydowanie nie jest wystarczająca dla profesjonalnych wydruków w takich formatach, gdzie jakość i wyrazistość są kluczowe. Chociaż jest to akceptowalna rozdzielczość w niektórych kontekstach, nie spełnia ona standardów dla druku, do którego przeznaczony jest ten obraz. Prawidłowe zrozumienie wymaganych parametrów skanowania i ich wpływu na jakość końcowego produktu jest kluczowe w branży fotograficznej i graficznej.

Pytanie 15

Aby uzyskać odbitkę fotograficzną w ciemni, potrzebny jest

A. projektor.

B. skaner.

C. powiększalnik.

D. rzutnik.

Powiększalnik jest kluczowym narzędziem w ciemni fotograficznej, służącym do powiększania obrazu z negatywu na papier fotograficzny. Działa na zasadzie projekcji obrazu negatywu poprzez soczewki na światłoczuły materiał. Umożliwia to nie tylko uzyskanie większej wersji zdjęcia, ale także precyzyjną kontrolę nad ekspozycją, kontrastem oraz głębią ostrości. Przykładowo, podczas wykonywania odbitki, fotograf może manipulować czasem naświetlania oraz używać filtrów, aby poprawić jakość obrazu. Powiększalnik pozwala również na stosowanie różnych formatów negatywów, co czyni go wszechstronnym narzędziem w pracy w ciemni. Warto zaznaczyć, że standardy branżowe w zakresie druku fotograficznego kładą duży nacisk na jakość odbitek, co czyni powiększalnik niezbędnym elementem procesu fotograficznego w tradycyjnej fotografii analogowej.

Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

Kompozycja w kształcie trójkąta jest kompozycją

A. otwartą

B. zamkniętą

C. skośną

D. diagonalną

Kompozycja po trójkącie jest definiowana jako kompozycja zamknięta, co oznacza, że jej kształt i struktura nie tylko są skończone, ale również tworzą spójną całość. Kompozycje zamknięte są często stosowane w architekturze i grafice, gdzie istotne jest, aby elementy składające się na daną kompozycję były ze sobą harmonijnie połączone, co zapewnia estetykę oraz funkcjonalność. Przykładem praktycznym może być projektowanie logo, w którym trójkąt jako forma geometryczna może symbolizować stabilność i dynamikę. W kontekście designu ważne jest, aby używać kompozycji zamkniętych, gdyż zapewniają one, że wzrok odbiorcy jest kierowany w obrębie całej formy, a nie poza nią. Warto również pamiętać, że w sztuce i projektowaniu graficznym kompozycje zamknięte są często preferowane w celu stworzenia spójnego przekazu wizualnego, co jest zgodne z zasadami dobrego projektowania, takimi jak zasada równowagi i harmonii.

Pytanie 19

Minimalna rozdzielczość zdjęcia przeznaczonego do wydruku w formacie A4 (210×297 mm) z zachowaniem jakości 300 dpi wynosi

A. 1240×1754 pikseli

B. 1024×1200 pikseli

C. 2480×3508 pikseli

D. 800×600 pikseli

Rozważając błędne odpowiedzi, można zauważyć, że każda z nich nie spełnia wymogów dotyczących jakości druku. Odpowiedzi takie jak 1240×1754 pikseli, 1024×1200 pikseli czy 800×600 pikseli zakładają znacznie niższą rozdzielczość, co prowadzi do wielu problemów. W przypadku 1240×1754 pikseli, mamy odpowiednik 150 dpi, co jest minimalną jakością do druku, ale nie gwarantuje odpowiedniego odwzorowania szczegółów. Pozostałe wartości są jeszcze gorsze i nie nadają się do profesjonalnego wydruku. Typowym błędem myślowym jest założenie, że dla mniejszych formatów, jak A4, można stosować znacznie niższe rozdzielczości. W rzeczywistości, im większa jakość, tym lepszy rezultat, szczególnie w kontekście ostrości i detali obrazu. W branży graficznej standardem jest dążenie do 300 dpi, a każda rozdzielczość poniżej tej wartości może prowadzić do nieakceptowalnych efektów, takich jak pikselizacja czy rozmycie. Użytkownicy zbyt często zapominają, że druk to nie tylko same cyfrowe pliki, ale również fizyczna jakość, która wymaga szczególnej uwagi w kontekście przygotowania materiałów do druku.

Pytanie 20

Urządzenie umożliwiające kontrolowaną ekspozycję materiału wrażliwego na światło oraz obliczenie jego światłoczułości, to

A. sensytometr.

B. fotometr.

C. densytometr.

D. luksometr.

Densytometr, luksometr i fotometr to urządzenia, które, mimo że są przydatne w różnych dziedzinach, nie są odpowiednie do kontrolowanej ekspozycji materiałów światłoczułych. Densytometr służy do pomiaru gęstości optycznej, co jest istotne w analizie filmów, ale nie pozwala na bezpośrednie określenie światłoczułości materiałów. Jego zastosowanie jest ograniczone do oceny już naświetlonych materiałów, a nie do ich testowania w warunkach kontrolowanych. Luksometr, z kolei, jest narzędziem do pomiaru natężenia oświetlenia, co może być przydatne w ocenie warunków oświetleniowych w danym otoczeniu, ale nie dostarcza informacji o właściwościach światłoczułych materiałów. Z kolei fotometr służy do pomiaru ilości światła, a jego zastosowanie koncentruje się na analizie oświetlenia w kontekście różnych zjawisk optycznych, a nie na badaniu materiałów światłoczułych. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że te przyrządy spełniają podobną funkcję, jednak nie są one w stanie dostarczyć wymaganych danych do obliczenia charakterystyki materiałów światłoczułych, co jest kluczowe w branży fotograficznej i grafice. Dlatego ważne jest, aby rozumieć różnice i zastosowania tych urządzeń w kontekście ich specyficznych funkcji w analizie optycznej.

Pytanie 21

Jakiej techniki należy użyć, aby uzyskać efekt miękkiej, rozmytej wody w fotografii krajobrazowej?

A. Stosowania lampy błyskowej

B. Niskiej wartości przysłony

C. Długiego czasu naświetlania

D. Wysokiej wartości ISO

Aby w fotografii krajobrazowej uzyskać efekt miękkiej, rozmytej wody, kluczowe jest wykorzystanie długiego czasu naświetlania. Jest to technika, która pozwala na uchwycenie ruchu wody w sposób płynny i subtelny. Gdy stosujemy długi czas naświetlania, każdy ruch elementów w kadrze, takich jak woda, zostaje rozmyty, co tworzy efekt jedwabistej, delikatnej tekstury. W praktyce oznacza to, że woda w rzece, wodospadzie lub morzu, zamiast być zamrożona w jednym momencie, wygląda na miękką i płynącą. Aby uzyskać ten efekt, często stosuje się statyw, który zapobiega poruszeniu aparatu i utrzymuje ostrość innych elementów kadru. Długi czas naświetlania to jedna z ulubionych technik profesjonalistów, ponieważ dodaje zdjęciu dynamiki i artystycznego wyrazu. Można również użyć filtra ND (neutral density), który redukuje ilość światła wpadającego do obiektywu, co pozwala na wydłużenie czasu naświetlania w warunkach jasnego oświetlenia. Ta technika to nie tylko kwestia sprzętu, ale także wyczucia i umiejętności przewidywania, jak ruchy wody ułożą się na zdjęciu.

Pytanie 22

Tryb działania aparatu, w którym priorytet ma przesłona, oznaczany jest symbolem literowym

A. A/AV

B. P

C. T/TV

D. M

Tryb priorytetu przesłony, oznaczany literami A (Aperture Priority) lub AV (Aperture Value) w aparatach fotograficznych, pozwala fotografowi na bezpośrednie ustawienie wartości przesłony, co wpływa na ilość światła docierającego do matrycy oraz na głębię ostrości w kadrze. W tym trybie aparat automatycznie dobiera czas naświetlania, co jest szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy konieczne jest kontrolowanie efektów wizualnych wynikających z użycia różnorodnych przysłon. Przykładowo, przy użyciu niskiej wartości f (np. f/2.8) można uzyskać efekt bokeh, czyli rozmycie tła, co jest często wykorzystywane w portretach. Z kolei wyższa wartość f (np. f/16) zapewnia większą głębię ostrości, co jest korzystne w krajobrazach. Używanie trybu A/AV jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii, ponieważ daje fotografowi pełną kontrolę nad kreatywnym aspektem kompozycji, a jednocześnie pozwala skupić się na innych detalach kadrowania bez martwienia się o czas naświetlania.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

Aby przygotować diapozytyw metodą stykową, należy skorzystać z

A. kopioramki

B. wizualizatora

C. rzutnika

D. skanera

Rzutnik, wizualizator oraz skaner, choć używane w kontekście obrazu, nie są narzędziami odpowiednimi do wykonania diapozytywu metodą stykową. Rzutnik służy przede wszystkim do wyświetlania obrazu na większej powierzchni, co jest całkowicie inną funkcjonalnością. Może on być użyty do prezentacji zdjęć, ale nie do fizycznego przenoszenia obrazu na materiał fotoczuły. Wizualizator z kolei, często stosowany w edukacji i podczas prezentacji, ma na celu wyświetlanie dokumentów lub innych materiałów na ekranie, ale nie angażuje się w proces fotograficzny jako taki. Użycie wizualizatora do tworzenia diapozytywu jest mylnym podejściem, ponieważ nie jest to jego przewidziana funkcja. Z kolei skaner jest narzędziem, które digitalizuje obraz, ale nie wykonuje diapozytywów w sensie tradycyjnym. Użytkownicy mogą myśleć, że skanowanie negatywów bezpośrednio przenosi je na papier, co nie jest prawdą, gdyż wymaga to dalszej obróbki w odpowiednich programach graficznych. W rezultacie, te błędne odpowiedzi wynikają z nieporozumień dotyczących funkcji i zastosowania poszczególnych urządzeń w procesie obróbki obrazu.

Pytanie 25

Przygotowując się do robienia zdjęć podczas wyścigów koni, warto zaopatrzyć się w

A. filtr połówkowy

B. teleobiektyw

C. blendę

D. softbox

Teleobiektyw to kluczowy element w fotografii wyścigów koni, ponieważ pozwala na zbliżenie się do akcji z daleka. Dzięki dużemu powiększeniu i wąskiemu polu widzenia, teleobiektywy umożliwiają uchwycenie dynamicznych momentów, takich jak galop koni, a także detali, które mogłyby zostać utracone przy użyciu obiektywów o mniejszej ogniskowej. Przykładem może być stosowanie teleobiektywu o ogniskowej 200 mm lub 300 mm, co pozwala na rejestrowanie emocjonujących ujęć z dystansu, bez zakłócania naturalnego zachowania zwierząt. W fotografii sportowej, a szczególnie w wyścigach, istotne jest także szybkie ustawianie ostrości, co jest możliwe dzięki nowoczesnym teleobiektywom, które często wyposażone są w zaawansowane systemy autofokusa. Dodatkowo, teleobiektywy pozwalają na uzyskanie efektu bokeh, co nadaje zdjęciom profesjonalny wygląd i skupia uwagę na głównym obiekcie. W kontekście standardów branżowych, teleobiektyw jest preferowany przez profesjonalnych fotografów sportowych, co czyni go nieodzownym narzędziem w tej dziedzinie.

Pytanie 26

Jaką substancję konserwującą wykorzystuje się w wywoływaczu?

A. siarczyn sodu

B. wodorotlenek sodu

C. węglan sodu

D. węglan potasu

Siarczyn sodu jest substancją konserwującą, która skutecznie zapobiega utlenianiu się substancji w wywoływaczach, a także ogranicza rozwój mikroorganizmów. Jego działanie polega na redukcji stężenia tlenu w roztworze, co wpływa na stabilizację chemiczną i biologiczną preparatów. Siarczyn sodu jest szeroko stosowany w przemyśle spożywczym jako dodatek E221, ale również w przemyśle fotograficznym, gdzie ma na celu ochronę emulsji światłoczułych. Przykłady jego zastosowania obejmują konserwację win, owoców oraz soków, gdzie skutecznie przedłuża trwałość produktów. Warto dodać, że stosowanie siarczynu sodu jest ściśle regulowane przez przepisy prawa, co zapewnia bezpieczeństwo konsumentów oraz jakość produktów. Dobrze zrozumieć zastosowanie tej substancji w kontekście stabilizacji i jakości wyrobów, co podkreśla znaczenie przestrzegania standardów branżowych w produkcji.

Pytanie 27

Aby uzyskać zdjęcie owoców na tle koszyka z wyraźnym pierwszym i drugim planem, ustalono parametry ekspozycji:
− czas naświetlania 1/30 s
− przysłona f/8. Jakie parametry należy ustawić, aby tło było rozmyte, zachowując tę samą ilość światła padającego na matrycę?

A. 1/125 s, f/5,6

B. 1/250 s, f/5,6

C. 1/250 s, f/2,8

D. 1/60 s, f/22

Ustawienie czasu naświetlania na 1/60 s oraz przysłony na f/22 nie dostarcza odpowiednich rezultatów w kontekście uzyskiwania rozmytego tła. Gdy przysłona jest ustawiona na f/22, jej maksymalna wartość przyczynia się do zwiększenia głębi ostrości, co skutkuje tym, że zarówno pierwszy, jak i drugi plan pozostają ostre. Dla uzyskania rozmycia tła, należy stosować mniejsze wartości przysłony. Ustawienie czasu naświetlania na 1/60 s nie jest wystarczające w połączeniu z f/22, ponieważ przy tak małej przysłonie, a także dłuższym czasie naświetlania, ryzyko poruszenia zdjęcia znacząco wzrasta, szczególnie podczas fotografowania obiektów w ruchu. Podobnie, ustawienie 1/250 s z f/5,6, choć zmniejsza głębię ostrości w porównaniu do f/22, wciąż może nie zapewnić oczekiwanego efektu bokeh, gdyż przysłona f/5,6 nie jest wystarczająco szeroka dla uzyskania znaczącego rozmycia tła. W przypadku, gdy czas naświetlania wynosi 1/125 s z f/5,6, również nie zapewnia to optymalnych warunków do uzyskania estetycznego rozmycia tła, gdyż przysłona f/5,6 wciąż zbyt mocno akcentuje elementy znajdujące się poza pierwszym planem. W fotografii kluczowe jest zrozumienie, jak wartości przysłony oraz czasu naświetlania wpływają na głębię ostrości i ogólne wrażenie wizualne obrazu, co jest często pomijane przez początkujących fotografów.

Pytanie 28

Aby zredukować odbicia podczas robienia zdjęcia katalogowego szkła, jaki filtr powinno się zastosować?

A. połówkowy

B. polaryzacyjny

C. efektowy

D. szary

Filtr polaryzacyjny to kluczowe narzędzie w fotografii, szczególnie przy robieniu zdjęć obiektów szklanych, ponieważ pozwala na redukcję refleksów i odblasków, które mogą przeszkadzać w uzyskaniu czystego obrazu. Działa na zasadzie eliminacji określonych kierunków światła, co jest niezwykle istotne w przypadku fotografowania horyzontalnych powierzchni szkła, gdzie odblaski mogą znacząco utrudnić widoczność detali. Przykładowo, podczas fotografowania szklanej butelki na tle jasnego nieba, filtr polaryzacyjny pomoże w wyeliminowaniu odblasków, ukazując naturalny kolor i fakturę szkła. Użycie tego filtru jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii produktowej, gdzie istotne jest, aby obiekty były przedstawione w jak najbardziej atrakcyjny sposób. Ponadto, filtr polaryzacyjny pozwala na zwiększenie nasycenia kolorów, co dodatkowo poprawia estetykę zdjęcia i sprawia, że produkt staje się bardziej zachęcający dla potencjalnych klientów.

Pytanie 29

Najnowsza technologia druku zdjęć digigraphy to

A. technika bezpośredniego druku na materiałach metalicznych

B. metoda tworzenia wydruków holograficznych na papierze fotograficznym

C. cyfrowa imitacja procesu dageotypii z użyciem nowoczesnych materiałów

D. proces druku pigmentowego certyfikowany pod względem trwałości i wierności kolorów

Druk zdjęć digigraphy to nowoczesna metoda, która łączy w sobie zalety druku pigmentowego z certyfikacją pod względem trwałości oraz wierności kolorów. Proces ten polega na wykorzystaniu wysokiej jakości tuszy pigmentowych, co zapewnia wydrukom długowieczność oraz odporność na blaknięcie. Przykładem zastosowania digigraphy są reprodukcje dzieł sztuki, które wymagają oddania najdrobniejszych detali i kolorów. Dzięki certyfikacji, użytkownicy mogą być pewni, że ich wydruki spełniają określone normy trwałości, co jest szczególnie istotne dla archiwizacji. Warto również zwrócić uwagę na fakt, że digigraphy znajduje zastosowanie w różnych dziedzinach, od fotografii artystycznej po dokumentację architektoniczną. W branży sztuki i fotografii, technologia ta zyskuje na znaczeniu, ponieważ oferuje możliwość tworzenia trwałych i wiernych reprodukcji, które mogą być wystawiane w galeriach czy sprzedawane kolekcjonerom.

Pytanie 30

Aby uzyskać zdjęcie o wysokiej jakości w formacie 30/40 cm, należy użyć aparatu z matrycą

A. 8 megapikselową

B. 2 megapikselową

C. 4 megapikselową

D. 3 megapikselową

W przypadku zdjęć o wymiarach 30x40 cm, zastosowanie aparatów z matrycą o niższej rozdzielczości, takiej jak 3, 2 czy 4 megapiksele, prowadzi do znacznych utrat jakości na etapie druku. Powszechnym błędem jest myślenie, że mniejsza liczba megapikseli wciąż wystarczy do uzyskania dobrej jakości odbitki w większym formacie. Takie podejście może wynikać z niepełnego zrozumienia wpływu rozdzielczości na szczegółowość obrazu. Na przykład, aparat z matrycą 2 megapikseli generuje obraz o rozdzielczości jedynie 1600x1200 pikseli, co jest niewystarczające do wypełnienia obszaru 30x40 cm przy zachowaniu odpowiedniej ostrości. W rezultacie zdjęcia będą rozmyte, a detale nieczytelne. Ponadto, aparaty z niższą rozdzielczością są często mniej wrażliwe na światło, co obniża jakość zdjęć w słabych warunkach oświetleniowych. Istotnym aspektem jest również fakt, że standardy branżowe w zakresie fotografii sugerują, iż dla profesjonalnej reprodukcji zdjęć zaleca się stosowanie matryc o rozdzielczości co najmniej 8 megapikseli. Użytkownicy, którzy korzystają z aparatów o zbyt niskiej rozdzielczości, mogą być narażeni na frustrację związana z końcowym efektem ich pracy oraz na dodatkowe koszty związane z poprawą jakości zdjęć w postprodukcji.

Pytanie 31

Konturowe oświetlenie fotografowanego obiektu można uzyskać przez ustawienie światła głównego

A. przed obiektem w kierunku tła

B. za obiektem w stronę obiektywu

C. przed obiektem w stronę obiektywu

D. za obiektem w kierunku tła

Oświetlenie konturowe fotografowanego obiektu uzyskuje się poprzez strategiczne umiejscowienie światła głównego za obiektem w kierunku obiektywu. Taka konfiguracja pozwala na uwydatnienie krawędzi obiektu, co tworzy efekt trójwymiarowości i głębi. Gdy światło pada z tyłu, częściowo oświetla kontury obiektu, jednocześnie odcinając go od tła, co skutkuje wyraźniejszym zarysowaniem formy. Zastosowanie tej techniki jest szczególnie cenione w portrecie oraz fotografii produktowej, gdzie kluczowe jest podkreślenie charakterystycznych detali. Przykładem może być sytuacja, w której fotografujemy osobę na tle zachodzącego słońca, co pozwala na stworzenie dramatycznego efektu świetlnego. Standardy branżowe zalecają korzystanie z tej metody w celu uzyskania atrakcyjnych wizualnie zdjęć, w których obiekt wyróżnia się na tle, a jednocześnie prezentuje się w sposób estetyczny i harmonijny.

Pytanie 32

Technika mobilnej fotografii wspomagana przez sztuczną inteligencję computational RAW polega na

A. wykorzystaniu uczenia maszynowego do redukcji szumów

B. automatycznym rozpoznawaniu sceny i doborze odpowiednich parametrów

C. automatycznym retuszu portretów według zdefiniowanych wzorców

D. łączeniu wielu ekspozycji i zastosowaniu zaawansowanych algorytmów do poprawy jakości obrazu

Technika mobile photography wspierana przez sztuczną inteligencję, znana jako computational RAW, opiera się na łączeniu wielu ekspozycji, co znacząco poprawia jakość uzyskiwanych zdjęć. Ta procedura polega na rejestrowaniu obrazów w różnych warunkach oświetleniowych i późniejszym ich łączeniu w jeden finalny obraz. Dzięki temu możliwe jest uzyskanie szerszego zakresu dynamiki, co jest kluczowe w fotografii. Przykładem może być sytuacja, gdy robimy zdjęcie w trudnych warunkach oświetleniowych, jak w cieniu i słońcu jednocześnie. Algorytmy stosowane w tym procesie analizują różne ekspozycje, eliminując szumy i poprawiając detale w cieniach i światłach. W rezultacie zdjęcia są bardziej zrównoważone, a detale są lepiej widoczne. W branży fotograficznej standardem stało się stosowanie takich technik, ponieważ umożliwia to amatorom i profesjonalistom uzyskanie efektów, które jeszcze kilka lat temu były dostępne tylko za pomocą zaawansowanego sprzętu.

Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 34

Na ilustracji przeważa barwa

A. czysta.

B. dopełniająca.

C. złamana.

D. zimna.

Odpowiedź 'czysta' jest prawidłowa, ponieważ na załączonym zdjęciu dominującą barwą jest intensywna czerwień, która charakteryzuje się wysokim nasyceniem oraz wyrazistością. Barwy czyste to te, które nie są mieszane z innymi kolorami, co sprawia, że są pełne i wyraziste. W kontekście teorii koloru, czysta czerwień należy do barw podstawowych, a jej intensywność oraz nasycenie sprawiają, że przyciąga uwagę i jest często wykorzystywana w projektowaniu graficznym, reklamie i sztuce. W praktyce, stosowanie barw czystych jest kluczowe do osiągnięcia zamierzonego efektu wizualnego, co można zaobserwować w pracach znanych artystów, takich jak Piet Mondrian, który wykorzystywał czyste kolory w swoich kompozycjach. Zrozumienie różnicy między barwami czystymi a złożonymi jest istotne dla każdego, kto pracuje w dziedzinie sztuki czy projektowania, ponieważ wpływa na percepcję i emocjonalny odbiór dzieła.

Pytanie 35

Aby poprawić ostrość detali obrazu w programie Adobe Photoshop, jakie polecenie należy wybrać?

A. Filtr> Artystyczne/Posteryzacja krawędzi

B. Filtr>Wyostrzanie>Maska warstwy

C. Filtr>Wyostrzanie>Maska wyostrzająca

D. Filtr> Stylizacja/Błyszczące krawędzie

Wybór opcji takich jak 'Filtr>Stylizacja/Błyszczące krawędzie' czy 'Filtr>Artystyczne/Posteryzacja krawędzi' jest niewłaściwy, ponieważ te filtry służą zupełnie innym celom i nie są przeznaczone do precyzyjnego wyostrzania obrazu. Filtr 'Błyszczące krawędzie' dodaje efekt stylizacji, wydobywając krawędzie w sposób artystyczny, co może prowadzić do przesadzonego i nienaturalnego wyglądu, a nie do rzeczywistego wyostrzenia. Z kolei filtr 'Posteryzacja krawędzi' służy do przekształcania obrazu w styl posteryzowany, co redukuje liczbę kolorów i wpływa na ogólną strukturę obrazu, zamiast poprawiać jego szczegółowość. Wybór 'Filtr>Wyostrzanie>Maska warstwy' nie jest właściwy, ponieważ maski warstw służą do zarządzania widocznością warstw, a nie do wyostrzania obrazów. Użytkownicy często mylą zastosowania różnych filtrów, co prowadzi do niezamierzonych efektów i frustracji w pracy nad projektami. Kluczowe jest zrozumienie, jakie narzędzia są dostępne i w jaki sposób można je wykorzystać, aby osiągnąć zamierzony efekt, co często wiąże się z praktyką i eksperymentowaniem w programie Photoshop.

Pytanie 36

W celu sfotografowania płaskiego dokumentu bez zniekształceń perspektywicznych należy

A. użyć obiektywu makro z filtrem polaryzacyjnym

B. zastosować obiektyw szerokokątny z małą odległością przedmiotową

C. ustawić aparat tak, aby oś optyczna obiektywu była prostopadła do płaszczyzny dokumentu

D. fotografować z możliwie największej odległości z użyciem teleobiektywu

Ustawienie aparatu tak, aby oś optyczna obiektywu była prostopadła do płaszczyzny dokumentu, jest kluczowe dla uzyskania zdjęcia bez zniekształceń perspektywicznych. Gdy aparat znajduje się pod odpowiednim kątem, obiektyw rejestruje obraz bez deformacji, co jest szczególnie istotne w przypadku dokumentów, które powinny być wiernie odwzorowane. Na przykład, w fotografii archiwalnej czy skanowaniu dokumentów, taka technika pozwala na zachowanie detali oraz prawidłowych proporcji, co jest niezbędne w pracy z dokumentami prawnymi czy naukowymi. Warto również pamiętać, że przy takim ustawieniu minimalizujemy ryzyko powstawania efektu keystone, czyli zniekształcenia, które pojawia się, gdy aparat jest ustawiony ukośnie w stosunku do fotografowanego obiektu. Dobrą praktyką jest również zapewnienie odpowiedniego oświetlenia, aby unikać cieni i refleksów, co dodatkowo poprawia jakość uzyskiwanego obrazu.

Pytanie 37

Bez znajomości rozdzielczości drukarki, plik cyfrowy przeznaczony do umieszczenia w folderze reklamowym powinien być stworzony w rozdzielczości

A. 300 ppi

B. 150 ppi

C. 72 ppi

D. 200 ppi

Przygotowanie materiałów do druku w niewłaściwej rozdzielczości może prowadzić do wielu problemów związanych z jakością wydruku. Wybór 150 ppi jako odpowiedzi może wydawać się kuszący ze względu na mniejsze rozmiary plików, jednak dla materiałów reklamowych jest zbyt niska rozdzielczość. Taki plik będzie mniej ostry, co tym bardziej rzuca się w oczy w przypadku dużych formatów, kiedy wydrukowane obrazy są oglądane z bliska. Z kolei rozdzielczość 200 ppi, choć lepsza od 150, nadal nie osiąga standardu 300 ppi, co sprawia, że detale mogą być mniej wyraźne, co jest niedopuszczalne w profesjonalnym druku. Odpowiedź 72 ppi natomiast jest typowa dla ekranów komputerowych i nie nadaje się do druku, ponieważ jest to zbyt niska rozdzielczość. Materiały przygotowane w tej rozdzielczości mogą wydawać się rozmyte i nieczytelne, co negatywnie wpłynie na wrażenia odbiorców. W praktyce, kluczowym błędem jest postrzeganie rozdzielczości jako jedynego czynnika wpływającego na jakość druku. Użytkownicy często nie zdają sobie sprawy, że rozdzielczość powinna być dostosowana do medium, na którym znajduje się końcowy produkt. W projektach drukowanych, warto zawsze dążyć do uzyskania najwyższej jakości, co w praktyce oznacza stosowanie rozdzielczości 300 ppi dla profesjonalnych materiałów reklamowych.

Pytanie 38

Bracketing ekspozycji to technika polegająca na

A. stosowaniu filtrów korekcyjnych do zmiany temperatury barwowej

B. wykorzystaniu kilku różnych obiektywów do tego samego ujęcia

C. wykonaniu serii zdjęć tego samego kadru z różnymi parametrami ekspozycji

D. naprzemiennym używaniu światła naturalnego i sztucznego

Bracketing ekspozycji to technika, która polega na wykonaniu serii zdjęć tego samego kadru z różnymi ustawieniami ekspozycji. Dzięki temu fotograf ma możliwość uchwycenia idealnego momentu, gdy światło jest odpowiednio zbalansowane, co jest szczególnie przydatne w trudnych warunkach oświetleniowych. Przykładem zastosowania tej techniki może być fotografowanie krajobrazów, gdzie zmienne warunki atmosferyczne mogą wpłynąć na ekspozycję. Warto wiedzieć, że bracketing zdjęć można wykorzystać nie tylko do uzyskania lepszej ekspozycji, ale także do późniejszego łączenia zdjęć w postprodukcji, co jest podstawą techniki HDR (High Dynamic Range). W praktyce, fotograf ustawia aparat na statywie, wykonuje zdjęcia z różnymi czasami naświetlania (np. -1 EV, 0 EV, +1 EV), co pozwala na uchwycenie zarówno cieni, jak i jasnych partii obrazu. Ta metoda ma zastosowanie w wielu dziedzinach fotografii, w tym w fotografii produktowej oraz portretowej, gdzie precyzyjna kontrola nad światłem jest kluczowa.

Pytanie 39

Etapy obróbki chemicznej obejmują kolejno wywoływanie czarno-białe, przerywanie, odbielanie, zadymianie, wywoływanie barwne, utrwalanie oraz płukanie

A. materiału odwracalnego kolorowego

B. papieru wielogradacyjnego

C. papieru kolorowego

D. materiału negatywowego kolorowego

Wybór odpowiedzi sugerującej "materiał negatywowy barwny" jest mylący, ponieważ negatywy nie są projektowane z myślą o procesach odwracalnych, które umożliwiałyby ich dalszą obróbkę bez ryzyka utraty pierwotnych informacji. Negatywy barwne są to w zasadzie materiały, które po wywołaniu prezentują obraz w odwrotnych kolorach, a ich dalsza obróbka chemiczna jest często nieodwracalna, co ogranicza możliwości manipulacji. Z kolei "papier wielogradacyjny" i "papier barwny" są to materiały, które nie posiadają takich właściwości. Papier wielogradacyjny jest używany głównie w czarno-białej fotografii, gdzie można regulować kontrast podczas wywoływania, jednak również nie jest on odpowiedni dla opisanego procesu obróbki barwnej. Papery barwne nie są zaprojektowane do obróbki chemicznej w sposób, który by umożliwiał ich ponowną edycję w kontekście barwnych obrazów. Te błędne odpowiedzi mogą wynikać z nieporozumienia dotyczącego różnicy między materiałami negatywowymi a odwracalnymi. Ważne jest, by zrozumieć, że technologie fotograficzne, jak i materiały, które są stosowane w procesie wywoływania, są ściśle powiązane z określonymi praktykami i standardami, które z kolei determinują ich funkcjonalność oraz możliwości. Bez tego zrozumienia może być trudno odpowiednio zidentyfikować, które materiały nadają się do wywoływania w kontekście procesów wymienionych w pytaniu.

Pytanie 40

Aby zrealizować zdjęcia w plenerze w zakresie podczerwieni, konieczne jest posiadanie aparatu małoobrazkowego z zestawem obiektywów, statywem oraz odpowiednim filtrem

A. jasnoczerwony oraz film ortochromatyczny

B. IR i film czuły na promieniowanie długofalowe

C. IR i film ortochromatyczny

D. UV i film czuły na promieniowanie długofalowe

Wybór jasnoczerwonego filtru oraz filmu ortochromatycznego jest błędny, ponieważ obie te opcje nie są przystosowane do rejestracji promieniowania podczerwonego. Jasnoczerwony filtr przepuszcza głównie widzialne światło, a jego zastosowanie w fotografii podczerwonej nie pozwala na skuteczne uchwycenie fal podczerwonych. Film ortochromatyczny charakteryzuje się tym, że jest czuły na widzialne światło, a jego zastosowanie w kontekście promieniowania podczerwonego jest niewłaściwe, ponieważ nie rejestruje ono fal długości, które są kluczowe dla tego typu fotografii. Podobnie nieprawidłowe jest sugerowanie użycia filtru UV oraz filmu czułego na promieniowanie długofalowe. Promieniowanie UV to zupełnie inny zakres fal, który nie ma zastosowania w kontekście technik podczerwonych. Użycie tego rodzaju sprzętu prowadzi do wyraźnych nieporozumień i braku oczekiwanych efektów wizualnych. Zrozumienie działania filtrów oraz odpowiednich materiałów fotograficznych jest fundamentalne dla uzyskania wysokiej jakości zdjęć. W praktyce, brak znajomości tych zasad może prowadzić do nieudanych prób rejestracji obrazów, a także do frustracji związanej z niedopasowaniem technologicznym. W fotografii plenerowej w promieniowaniu podczerwonym kluczowa jest wiedza na temat długości fal oraz charakterystyki sprzętu, co pozwala na kreatywne i techniczne wykorzystanie dostępnych narzędzi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej