Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 19 grudnia 2025 10:46
Data zakończenia: 19 grudnia 2025 11:04

Egzamin niezdany

Wynik: 19/40 punktów (47,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W fotografii krajobrazowej, gdy zakres tonalny rejestrowanej sceny przewyższa możliwości sensora aparatu (nie jest możliwe jednoczesne uchwycenie w sposób poprawny jasnego nieba oraz ciemnego krajobrazu poniżej linii horyzontu), wskazane jest użycie filtru

A. połówkowego szarego

B. połówkowego niebieskiego

C. korekcyjnego niebieskozielonego

D. polaryzacyjnego

Wybór filtra polaryzacyjnego, filtra połówkowego niebieskiego oraz filtra korekcyjnego niebieskozielonego w kontekście problemu z rozpiętością tonalną w fotografii krajobrazowej jest niewłaściwy. Filtr polaryzacyjny, choć doskonały do eliminacji odblasków i zwiększenia nasycenia kolorów, nie wpływa bezpośrednio na kontrolowanie różnicy jasności między niebem a ziemią. Jego zastosowanie może poprawić kolory, ale nie zniweluje problemu prześwietlenia jasnych obszarów. Filtr połówkowy niebieski jest przeznaczony do korygowania balansu bieli, zwłaszcza w sytuacjach, gdy scena wymaga podkreślenia niebieskich tonów, jednak nie ma zastosowania w kontekście różnicy tonalnej, którą można by zredukować. Filtr korekcyjny niebieskozielony stosowany jest w celu kompozycji kolorystycznej, aby uzyskać odpowiednią temperaturę barwową w scenariuszach oświetleniowych, ale ponownie nie odnosi się do problemu różnicy jasności. Wybierając niewłaściwe filtry, można popełnić błąd w założeniu, że dostarczą one równowagę tonalną, co jest nieprawdziwe. Kluczowym elementem w fotografii krajobrazowej jest świadomość narzędzi, których używamy, oraz ich zastosowań, co pozwala unikać typowych pułapek myślowych i zapewnić właściwe podejście do rejestrowania złożonych scen.

Pytanie 2

Która z poniższych czynności nie jest częścią konserwacji drukarki atramentowej?

A. Czyszczenie wkładu drukującego

B. Wymiana tonera

C. Zmiana pojemnika z tuszem

D. Czyszczenie gniazda do drukowania

Czyszczenie wkładu drukującego, wymiana pojemnika z tuszami i czyszczenie gniazda dokowania to wszystkie rzeczy, które są naprawdę ważne, żeby drukarka atramentowa działała dobrze. Czyszczenie wkładu jest konieczne, bo osady tuszu mogą zapchać dysze, a to prowadzi do problemów z drukowaniem. Wymieniając tusz, unikamy sytuacji, gdzie nam go zabraknie w trakcie drukowania, co wszyscy wiedzą, że jest denerwujące. Czyszczenie gniazda dokowania też jest ważne, bo brud może wpływać na połączenie elektryczne, a to może sprawić, że drukarka zacznie szwankować. Te wszystkie czynności są pewnie zgodne z najlepszymi praktykami w konserwacji sprzętu, i trzeba je robić, żeby nie tracić czasu i pieniędzy na naprawy. Dlatego warto wiedzieć, co jest ważne w konserwacji konkretnego typu drukarki, bo inaczej mogą być problemy w biurze czy w domu.

Pytanie 3

Jakie narzędzie w programie graficznym pozwala na wyodrębnienie obiektu z obrazu?

A. Szybka maska

B. Wyostrzenie

C. Pipeta

D. Przesunięcie

Wybór narzędzi, które nie są przeznaczone do zaznaczania obiektów, prowadzi do nieefektywnej pracy oraz frustracji w procesie edycji. Kroplomierz to narzędzie stosowane w grafice do próbkowania kolorów z obrazu, co umożliwia użytkownikom uzyskanie dokładnych wartości kolorów, ale nie ma zastosowania w zaznaczaniu elementów. Użytkownicy mogą błędnie sądzić, że kroplomierz może pomóc w zaznaczaniu, ponieważ wpływa na kolorystykę, jednak jego funkcjonalność skupia się na selekcji kolorów, a nie na zaznaczaniu obiektów. Przesunięcie to narzędzie, które służy do przemieszczania zaznaczonych obiektów, ale wymaga wcześniejszego zaznaczenia, co czyni je bezużytecznym w kontekście inicjacji zaznaczenia. Wyostrzanie to technika edytorska używana do poprawy wyrazistości obrazu i zwiększenia kontrastu krawędzi, ale nie ma bezpośredniego związku z procesem zaznaczania. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że wszystkie narzędzia graficzne mogą pełnić podobne funkcje, co prowadzi do nieporozumień w zakresie ich zastosowania. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że każde narzędzie w programach graficznych ma swoje wyspecjalizowane funkcje, a ich skuteczne wykorzystanie wymaga odpowiedniej znajomości ich przeznaczenia.

Pytanie 4

Publikacja wizerunku znanej osoby na stronie internetowej w trakcie sprawowania funkcji publicznych

A. wymaga dokonania zapłaty osobie za użycie wizerunku

B. wymaga uzyskania pisemnej zgody od danej osoby

C. nie wymaga uzyskania od danej osoby pisemnej zgody

D. wymaga uzyskania zgody osoby na poprawę ekspozycji zdjęcia

Rozpowszechnianie wizerunku osoby powszechnie znanej podczas pełnienia przez nią funkcji publicznych nie wymaga uzyskania pisemnej zgody tej osoby, co jest zgodne z zasadami ochrony wizerunku w polskim prawodawstwie. Wizerunek osoby publicznej, gdy ta wykonuje swoje obowiązki publiczne, może być wykorzystywany w celach informacyjnych lub edukacyjnych, a także w kontekście działalności publicznej. Przykładem może być relacja z wydarzenia, w którym uczestniczy polityk lub celebryta, gdzie ich wizerunek jest częścią ogólnego opisu sytuacji. Ważne jest jednak, aby takie publikacje nie były wykorzystywane do celów komercyjnych bez zgody danej osoby. Dobre praktyki w tej dziedzinie nakazują, aby zawsze zachować szacunek dla prywatności i dobrego imienia osób publicznych, nawet jeżeli prawo nie wymaga formalnych zgód.

Pytanie 5

W jakiej jednostce mierzy się rozdzielczość obrazu cyfrowego?

A. ppi (pixels per inch)

B. lm (lumeny)

C. cd (kandela)

D. Hz (herce)

Rozdzielczość obrazu cyfrowego mierzona jest w 'ppi', czyli 'pixels per inch', co oznacza liczbę pikseli przypadających na cal. To kluczowy parametr w grafice cyfrowej i druku, ponieważ bezpośrednio wpływa na jakość wyświetlanych obrazów. Wyższa wartość ppi oznacza większą liczbę pikseli na jednostkę długości, co przekłada się na ostrzejszy i bardziej szczegółowy obraz. Z punktu widzenia standardów branżowych, w druku komercyjnym często używa się wartości 300 ppi dla uzyskania wysokiej jakości wydruków. W przypadku ekranów komputerowych, typowe wartości to 72-96 ppi. Rozdzielczość w ppi ma znaczenie również w kontekście projektowania interfejsów użytkownika oraz tworzenia materiałów marketingowych, gdzie dbałość o detale i klarowność grafiki są kluczowe. Dlatego umiejętność pracy z rozdzielczością jest niezbędna dla każdego, kto zajmuje się projektowaniem graficznym, fotografią cyfrową czy publikacją elektroniczną.

Pytanie 6

Na podstawie wykresów okna Poziomy przed i po modyfikacji obrazu można wywnioskować, że dokonano korekcji polegającej na

A. zmniejszeniu rozpiętości tonalnej obrazu.

B. zwiększeniu rozpiętości tonalnej obrazu.

C. ociepleniu tonacji barwnej obrazu.

D. oziębieniu tonacji barwnej obrazu.

Patrząc na Twoje błędne odpowiedzi, widać, że mogą pojawić się typowe pomyłki, jeśli chodzi o interpretację histogramów i korekcji obrazu. Oziębienie tonacji barwnej, które według Ciebie miało miejsce, sugeruje przesunięcie kolorów w stronę niebieskiego. Jednak przy zwiększaniu rozpiętości tonalnej, tak naprawdę nic takiego się nie dzieje. Różne rzeczy tu mają znaczenie – oziębienie nie zależy tylko od rozpiętości, ale też od nasycenia i balansu kolorów. Zmniejszenie rozpiętości tonalnejwięc oznaczałoby ograniczenie tonalne, co w efekcie prowadzi do utraty detali w jasnych i ciemnych partiach obrazu. A takie ocieplenie tonacji, sugerujące przesunięcie w stronę czerwieni czy żółci, nie jest zgodne z tym, co się dzieje w histogramie. Kluczowe jest zrozumienie, że te terminy są różne i mają duże znaczenie w pracy nad zdjęciami. Zwróć na to uwagę w przyszłości!

Pytanie 7

Charakterystycznym elementem oświetlenia przy użyciu światła miękko rysującego jest osiągnięcie efektu

A. wąskiego, intensywnego, wyraźnie zarysowanego cienia

B. małego kontrastu i delikatnego cienia

C. wyraźnego kontrastu i ostrych konturów cienia

D. mocnych, głębokich cieni oraz jasnych świateł

Odpowiedź o małym kontraście i delikatnym cieniu jest naprawdę trafna. To światło, które jest miękkie, pochodzi z szerokiego i rozproszonego źródła, co sprawia, że cienie są mniej ostre. Taki typ oświetlenia świetnie sprawdza się w portretach, bo daje naturalny, przyjemny wygląd skóry. Przykładowo, używając softboxów lub parasoli w fotografii, możemy uzyskać miłe, subtelne cienie, które pozytywnie wpływają na estetykę zdjęć. Dobrze jest pamiętać, że równomierne oświetlenie pomaga ukryć niedoskonałości skóry i tworzy przyjemną atmosferę, co jest szczególnie ważne w fotografii mody. Wnętrza też można ładnie oświetlić lampami LED z dyfuzorami, co tworzy przytulny klimat, pasujący do zasad projektowania przestrzeni.

Pytanie 8

Który program do obróbki grafiki rastrowej zaliczany jest do kategorii freeware?

A. Corel Photo-Paint

B. PhotoFiltre Studio

C. Adobe Photoshop

D. AvancePaint

Wiele osób zakłada, że najbardziej znane programy graficzne to automatycznie darmowe lub dostępne w wersji freeware, jednak branża graficzna rządzi się swoimi prawami. Przykładowo, Corel Photo-Paint oraz Adobe Photoshop to komercyjne aplikacje, które od lat są liderami na rynku, ale zawsze wymagały płatnej licencji lub subskrypcji – nawet wersje testowe mają poważne ograniczenia czasowe. PhotoFiltre Studio również nie jest typowym freeware, bo choć istnieje darmowa wersja PhotoFiltre, to wariant Studio ma już płatną licencję. Wiele osób myli te podobnie brzmiące nazwy i stąd pojawiają się nieporozumienia. Co ciekawe, firmy Adobe i Corel mocno dbają o swoje prawa autorskie, więc używanie ich programów bez ważnej licencji może się skończyć poważnymi konsekwencjami, nawet w środowisku szkolnym. Typowym błędem jest traktowanie programów z wersją demo lub trial jako freeware – to nie to samo. Freeware oznacza, że twórca pozwala korzystać z aplikacji bez żadnych opłat, nawet do zastosowań komercyjnych (choć to czasem wymaga sprawdzenia licencji). Warto zapamiętać, że nie każdy popularny program jest dostępny za darmo i czasem lepiej wybrać mniej rozbudowaną, ale legalną opcję. Moim zdaniem znajomość tych niuansów bardzo się przydaje, bo potem na stażu czy w pracy uniknie się niezręcznych sytuacji związanych z nielegalnym oprogramowaniem. Najlepiej zawsze czytać licencje i nie sugerować się tylko popularnością czy funkcjonalnością programu.

Pytanie 9

W celu uzyskania prawidłowego obrazu techniką HDR należy wykonać od 2 do 10 zdjęć w formacie

A. RAW z zastosowaniem bracketingu ostrości.

B. JPEG z zastosowaniem bracketingu ekspozycji.

C. RAW z zastosowaniem bracketingu ekspozycji.

D. JPEG z zastosowaniem bracketingu ostrości.

Wielokrotnie spotykam się z przekonaniem, że do HDR można wykorzystać zarówno bracketing ostrości, jak i pliki JPEG, ale niestety to są dwa podstawowe nieporozumienia. Zacznijmy od bracketingu ostrości – to technika służąca zupełnie innym celom, mianowicie do focus stackingu, gdzie chodzi o uzyskanie maksymalnej głębi ostrości przez łączenie zdjęć ostrzonych na różne części kadru. Z HDR-em nie ma to nic wspólnego, bo HDR polega na łączeniu ekspozycji, a nie ostrości. Jeśli zrobisz kilka zdjęć z innym punktem ostrości, nie uzyskasz szerszej dynamiki tonalnej, tylko po prostu inne fragmenty kadru będą ostre – to zupełnie nie rozwiązuje problemu prześwietlonego nieba albo zacienionych partii. Druga sprawa to format JPEG – niby popularny, ale mocno ograniczający przy HDR. JPEG mocno kompresuje informacje o kolorach i światłach, przez co nie jesteś w stanie wydobyć tyle szczegółów z jasnych i ciemnych partii, ile uzyskałbyś z RAW-a. Poza tym, kiedy używasz bracketingu ekspozycji, JPEG już na starcie kastruje obraz z tych drobnych niuansów tonalnych, których potem brakuje przy łączeniu warstw HDR. Przekonanie, że JPEG wystarcza, bierze się chyba z wygody i mniejszego rozmiaru plików, ale w praktyce skutkuje to dużo gorszym efektem końcowym – te zdjęcia często wyglądają nienaturalnie, z artefaktami albo przerysowanymi kontrastami. Z mojego doświadczenia wszelkie próby HDR na JPEG-ach kończą się frustracją w postprodukcji. Z kolei mieszanie bracketingu ostrości i ekspozycji nie ma sensu w tym kontekście – to są zupełnie inne narzędzia. Podsumowując: HDR to RAW i bracketing ekspozycji, bo tylko ta kombinacja daje techniczne możliwości wydobycia pełnej rozpiętości tonalnej z fotografowanej sceny. Próby innych rozwiązań biorą się najczęściej z nieznajomości zasad lub mylenia pojęć.

Pytanie 10

W oświetleniu dekoracyjnym określanym jako glamour główne źródło światła powinno być umiejscowione

A. z boku i nieco poniżej osi obiektywu aparatu fotograficznego

B. w osi obiektywu aparatu fotograficznego za fotografowaną osobą

C. nieco poniżej, lecz równolegle do osi obiektywu aparatu fotograficznego na wprost fotografowanej osoby

D. nieco powyżej, ale równolegle do osi obiektywu aparatu fotograficznego na wprost fotografowanej postaci

Odpowiedź wskazująca na umiejscowienie głównego źródła światła nieco powyżej, ale równolegle do osi obiektywu aparatu fotograficznego, jest właściwa w kontekście oświetlenia glamour. Tego rodzaju oświetlenie ma na celu uzyskanie efektu estetycznego, który podkreśla cechy twarzy fotografowanej osoby, jednocześnie eliminując niepożądane cienie. Umieszczenie światła w takiej pozycji pozwala na równomierne oświetlenie, co jest kluczowe w portretowaniu. Przykładem zastosowania tej techniki może być sesja zdjęciowa modeli, podczas której efekty świetlne są istotne dla uzyskania profesjonalnego wyglądu zdjęć. Zgodnie z zasadami profesjonalnego oświetlenia, kluczowym jest zastosowanie miękkiego światła, co można osiągnąć poprzez stosowanie dyfuzorów lub odbłyśników. Takie podejście nie tylko wzbogaca estetykę, ale również poprawia ogólną jakość kompozycji. Warto również zaznaczyć, że odpowiednie oświetlenie jest niezbędne w celu uzyskania naturalnych tonów skóry oraz wzmocnienia detali, co jest szczególnie istotne w fotografii portretowej.

Pytanie 11

W jakim formacie powinien być zapisany zeskanowany obraz, aby mógł być poddany dalszej obróbce?

A. RAW

B. PDF

C. TIFF

D. JPEG

Format TIFF (Tagged Image File Format) jest preferowany do zapisywania skanowanych obrazów przeznaczonych do dalszej obróbki, ponieważ oferuje bezstratną kompresję, co zapewnia wysoką jakość obrazu oraz zachowanie wszystkich szczegółów. Umożliwia on przechowywanie danych w różnych przestrzeniach kolorów oraz obsługuje różne głębokości bitów, co jest szczególnie istotne w profesjonalnej fotografii oraz grafice komputerowej. Dzięki temu, obrazy zapisane w formacie TIFF mogą być edytowane w programach graficznych bez utraty jakości. Przykładem zastosowania TIFF jest archiwizacja zdjęć w muzeach czy bibliotekach, gdzie zachowanie oryginalnej jakości obrazu ma kluczowe znaczenie. Dodatkowo, TIFF jest standardem w wielu programach graficznych, co czyni go wszechstronnym rozwiązaniem dla profesjonalistów w dziedzinie obróbki obrazów, takich jak fotografowie, graficy czy architekci.

Pytanie 12

Aby osiągnąć wyraźny pierwszy plan oraz rozmyte tło w fotografii, jakie ustawienie przysłony należy zastosować?

A. f/22

B. f/2

C. f/8

D. f/11

Ustawienie przysłony na f/2 pozwala na uzyskanie płytkiej głębi ostrości, co oznacza, że pierwszy plan będzie ostry, a tło będzie rozmyte. Taka wartość przysłony powoduje, że obiektyw zbiera więcej światła, co nie tylko ułatwia fotografowanie w słabszych warunkach oświetleniowych, ale również umożliwia artystyczne efekty. W praktyce, korzystając z f/2, można skupić uwagę widza na głównym obiekcie zdjęcia, co jest szczególnie przydatne w portrecie, gdzie twarz modela pozostaje wyraźna, a tło tworzy miękki bokeh. Dobrą praktyką jest eksperymentowanie z różnymi wartościami przysłony, aby zobaczyć, jak zmienia się wygląd zdjęcia. Używając obiektywów stałoogniskowych, które często oferują szerokie otwarcia przysłony, można uzyskać niezwykle ciekawe efekty wizualne.

Pytanie 13

Urządzenie peryferyjne służące do odwzorowywania kształtów obiektów rzeczywistych w celu stworzenia modeli graficznych w trzech wymiarach to skaner

A. przestrzenny

B. do kodów kreskowych

C. do slajdów

D. bębnowy

Skaner przestrzenny to zaawansowane urządzenie peryferyjne, które umożliwia odwzorowywanie obiektów w trzech wymiarach. Działa na zasadzie skanowania powierzchni obiektu, zbierając dane o jego kształcie i wymiarach, co pozwala na tworzenie szczegółowych modeli 3D. Tego rodzaju skanery są wykorzystywane w wielu dziedzinach, takich jak inżynieria, architektura, medycyna oraz w przemyśle filmowym i gier komputerowych. Przykładowo, w architekturze skanery przestrzenne są używane do dokumentacji istniejących budynków, co umożliwia architektom i projektantom lepsze planowanie i wizualizację projektów. W medycynie skanowanie przestrzenne może pomóc w tworzeniu modeli anatomicznych pacjentów, co wspiera procesy diagnostyczne i planowanie operacji. Ponadto, technologia ta jest zgodna z normami i standardami branżowymi, takimi jak ISO 17123 dotyczące pomiarów geodezyjnych, co podkreśla jej wiarygodność i dokładność w zastosowaniach profesjonalnych.

Pytanie 14

W jakim modelu kolorów oraz w jakiej rozdzielczości powinno być zapisane zdjęcie, które ma być umieszczone w Internecie?

A. CMYK i 150 dpi

B. CMYK i 72 dpi

C. RGB i 150 dpi

D. RGB i 72 dpi

Wybór CMYK do zdjęć w internecie to naprawdę kiepski pomysł, bo ten tryb został stworzony do druku. Drukarki używają tego modelu kolorów, bo polega na mieszaniu atramentów. Jak używasz CMYK na ekranie, to kolory nie będą wyglądały tak, jak powinny, i to może być rozczarowujące. Co więcej, ustawiając rozdzielczość na 150 dpi, zajmujesz więcej miejsca na dysku i ładowanie będzie wolniejsze, a tego w sieci nie chcemy. Ważne jest, żeby obrazy miały mały rozmiar, bo teraz wszyscy chcą mieć błyskawiczny dostęp do treści, zwłaszcza na telefonach. Używając 150 dpi, możesz spowolnić ładowanie, co na pewno nie poprawi doświadczeń użytkowników, a nawet może wpłynąć na pozycję twojej strony w wyszukiwarkach. Dlatego lepiej trzymać się 72 dpi, co daje fajną jakość przy niewielkich wymaganiach. Tego typu podejście sprawia, że przeglądanie treści w sieci jest bardziej przyjemne.

Pytanie 15

Aktualnie stosowany standard PSD w najnowszej wersji oprogramowania Adobe Photoshop pozwala na

A. zapisywanie plików o maksymalnym rozmiarze 2GB z nielimitowaną liczbą warstw

B. bezpośrednie zapisywanie plików w formacie gotowym do druku 3D

C. zapisywanie trójwymiarowych modeli obiektów wraz z teksturami

D. automatyczną konwersję kolorów pomiędzy modelami RGB i CMYK

Aktualny standard PSD w najnowszej wersji Adobe Photoshop rzeczywiście umożliwia zapisywanie plików o maksymalnym rozmiarze 2 GB z nielimitowaną liczbą warstw. Dzięki temu, użytkownicy mają możliwość pracy nad bardzo złożonymi projektami, które wymagają użycia wielu warstw, bez obaw o ograniczenia związane z rozmiarem plików. To jest szczególnie przydatne w przypadku profesjonalnych grafików i projektantów, którzy często muszą edytować lub tworzyć skomplikowane kompozycje. W praktyce oznacza to, że można z łatwością pracować nad wieloma detalami, dodając warstwy dla efektów, tekstów czy maski, bez ryzyka utraty jakości czy ograniczeń w zapisywaniu. Warto również zaznaczyć, że używanie warstw pozwala na większą elastyczność podczas edycji, ponieważ można łatwo modyfikować poszczególne elementy projektu. Oczywiście, aby w pełni wykorzystać możliwości PSD, warto zapoznać się z najlepszymi praktykami zarządzania warstwami, co może znacznie usprawnić workflow.

Pytanie 16

Na zdjęciu przeważają barwy

A. dopełniające się.

B. uzupełniające się.

C. ciepłe.

D. zimne.

Wybór kolorów, które się kontrastują, sugeruje, że na tym zdjęciu powinny być jakieś intensywne kolory, ale w rzeczywistości jest inaczej. Barwy dopełniające, jak pomarańcz i niebieski czy czerwony z zielonym, są używane w sztuce, ale na tym zdjęciu dominują zimne kolory, a ciepłych w ogóle nie widać. Moim zdaniem, mylenie barw ciepłych z zimnymi to częsty błąd, bo czerwień, pomarańcz czy żółć to typowe kolory ciepłe. W projektowaniu, rozróżnienie między tymi kolorami jest mega ważne, żeby stworzyć odpowiednią atmosferę. Czasami projektanci, nie znając wpływu kolorów, wybierają złe palety, co w efekcie może być słabo odbierane estetycznie. Użycie kontrastowych kolorów w tym miejscu też nie ma sensu, bo nie ma wyraźnego podziału między nimi. Rozumienie teorii kolorów oraz ich użycie to klucz do stworzenia harmonijnego efektu wizualnego w każdym projekcie.

Pytanie 17

Aby uzyskać maksymalny kontrast w obrazie negatywowym, do fotografowania obiektów o niewielkiej rozpiętości tonalnej powinno się użyć materiału światłoczułego o wartości ISO

A. ISO 50

B. ISO 200

C. ISO 800

D. ISO 1600

Wybór wyższych wartości ISO, takich jak 200, 800 czy 1600, w kontekście fotografowania motywów o małej rozpiętości tonalnej prowadzi do kilku kluczowych problemów. Przede wszystkim, wyższe ISO zwiększa czułość materiału na światło, co w rezultacie może powodować prześwietlenie jasnych obszarów obrazu. W efekcie, kontrast, który jest istotny dla uzyskania szczegółowych negatywów, ulega degradacji, a cienie mogą stać się nieczytelne lub zbyt rozmyte. W praktyce, fotografowie często popełniają błąd, zakładając, że wyższe ISO zawsze przyczyni się do lepszej jakości zdjęcia, co jest nieprawdziwe w przypadku motywów o ograniczonej rozpiętości tonalnej. Dodatkowo, użycie ISO 800 czy 1600 w dobrych warunkach oświetleniowych wprowadza niepożądaną szumowość do obrazu, co jest szczególnie zauważalne w czarno-białych negatywach. Fotografowie często zapominają, że kluczem do uzyskania wysokiej jakości obrazów jest właściwe dopasowanie parametrów ekspozycji do warunków oświetleniowych oraz charakterystyki używanego materiału światłoczułego. W przypadku fotografii o dużym kontraście, zyskuje się na jakościach, gdy stosuje się niskie ISO, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii.

Pytanie 18

Efekt prezentowany na zdjęciu 2 w stosunku do zdjęcia 1 uzyskano przez

A. zwiększenie kontrastu i zmniejszenie nasycenia barw.

B. zwiększenie jasności i zwiększenie nasycenia.

C. zmniejszenie kontrastu i zwiększenie nasycenia barw.

D. zmniejszenie jasności i zwiększenie nasycenia barw.

Często przy pierwszym spojrzeniu na takie zestawienie zdjęć pojawia się pokusa, by wskazać zwiększenie jasności lub kontrastu jako główną przyczynę zmiany. W praktyce jednak takie podejście prowadzi do mylnego rozumowania, bo pozorna intensywność barw czy rozjaśnienie nie zawsze idzie w parze z rzeczywistą zmianą tych parametrów. Zwiększenie jasności skutkuje zwykle rozbieleniem zdjęcia, przez co kolory stają się mniej wyraziste, a obraz zyskuje "wypalony" charakter – dokładnie jak na zdjęciu 1, gdzie barwy są blade i jakby zamglone. Podobnie zwiększenie kontrastu przy zmniejszeniu nasycenia prowadzi do sytuacji, gdzie kolory tracą głębię i wszystko zaczyna wyglądać na nieco plastikowe, czasem wręcz sztuczne. Zwiększenie kontrastu bez podkręcania nasycenia to częsty błąd początkujących – efekt końcowy jest wtedy zbyt surowy, a szczegóły często giną w ciemnych lub jasnych partiach. Z kolei zmniejszenie kontrastu przy zwiększeniu nasycenia może dać efekt mdłego "filtru", gdzie kolory są mocne, lecz całość traci na czytelności i dynamice. W rzeczywistości, jeśli zależy nam na wydobyciu mocnych, żywych kolorów przy zachowaniu czytelności szczegółów, kluczowe jest wyważone zmniejszenie jasności oraz podbicie saturacji, co doskonale pokazuje zdjęcie 2. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie nasycenia z jasnością – choć oba te parametry wpływają na odbiór kolorów, to jednak ich rola w kompozycji zdjęcia jest zupełnie inna i zmiana jednego nie zastąpi zmiany drugiego. Dobre praktyki branżowe sugerują, by zawsze analizować zarówno histogram jasności jak i rozkład nasycenia, zanim podejmie się decyzję o korekcie. Z mojego doświadczenia wynika, że właściwe balansowanie tych dwóch wartości daje najlepsze efekty wizualne, zgodne z oczekiwaniami zarówno grafików, jak i odbiorców zdjęć.

Pytanie 19

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop służy do wygładzania skóry?

A. inteligentne wyostrzanie

B. separacja częstotliwości

C. stempel

D. gumka

Gumka, stempel oraz inteligentne wyostrzanie to narzędzia, które, choć mogą być używane w procesie edycji zdjęć, nie są odpowiednie do techniki wygładzania skóry. Gumka jest narzędziem, które pozwala na usuwanie obszarów z warstwy, co w przypadku retuszu skóry może prowadzić do niepożądanych efektów, takich jak szumy i niejednolitość. Użycie gumki w tym kontekście może skutkować zniszczeniem niektórych detali obrazu, a także trudnościami w uzyskaniu naturalnego wyglądu. Stempel, z kolei, kopiuje piksele z jednego miejsca w obrazie i wkleja je w inne, co przy nieostrożnym stosowaniu może wprowadzać widoczne powtórzenia oraz nienaturalne plamy na skórze, co jest niepożądanym efektem w procesie retuszu. Inteligentne wyostrzanie to narzędzie służące do poprawy ostrości obrazu, które może być użyteczne w kontekście podkreślenia detali, ale w przypadku wygładzania skóry może pogłębiać widoczność niedoskonałości, co prowadzi do nieestetycznego rezultatu. Kluczowym błędem jest mylenie tych narzędzi z techniką separacji częstotliwości, która bazuje na zaawansowanej obróbce częstotliwości, umożliwiającej precyzyjne wygładzanie bez utraty detali, co jest nieosiągalne przy użyciu wymienionych narzędzi. Właściwe podejście do retuszu skóry wymaga zrozumienia, że różne techniki mają swoje zastosowania, które powinny być dostosowane do zamierzonych efektów oraz specyfiki obrazu.

Pytanie 20

Które narzędzie należy zastosować do zaznaczenia obiektu wskazanego na zdjęciu?

A. Różdżkę.

B. Lasso.

C. Kadrowanie.

D. Zaznaczenie eliptyczne.

Narzędzie Lasso jest idealnym rozwiązaniem do zaznaczania obiektów o nieregularnych kształtach, co zostało również zaprezentowane na zdjęciu. Jego główną zaletą jest elastyczność, która pozwala na precyzyjne zaznaczanie nawet skomplikowanych konturów. W praktyce, Lasso znajduje zastosowanie w edytorach graficznych takich jak Adobe Photoshop, gdzie uzyskuje się pełną kontrolę nad tym, co zostanie zaznaczone. Użytkownik może swobodnie prowadzić wskaźnik, co umożliwia uchwycenie subtelnych detali i krzywizn, które mogłyby być pominięte przy użyciu sztywniejszych narzędzi. Do efektywnego wykorzystania Lasso, warto zwrócić uwagę na techniki takie jak ręczne przesuwanie wskaźnika, co w połączeniu z odpowiednim przybliżeniem daje możliwość dokładnego definiowania zaznaczenia. Użycie tego narzędzia w kontekście projektowania graficznego, retuszu zdjęć czy montażu filmów, jest zgodne z najlepszymi praktykami, pozwalając na kreatywne podejście do pracy z obrazem, co czyni Lasso niezwykle przydatnym narzędziem w codziennej pracy kreatywnej.

Pytanie 21

W metodzie addytywnej uzyskiwania kolorów wykorzystuje się zestaw filtrów:

A. żółty, niebieski, purpurowy

B. czerwony, zielony, niebieski

C. czerwony, zielony, żółty

D. żółty, purpurowy, niebieski

Odpowiedź "czerwony, zielony, niebieski" jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do addytywnej metody tworzenia barw, która opiera się na zasadzie mieszania światła. W tej metodzie podstawowe kolory to czerwony, zielony i niebieski (RGB), a ich połączenie w różnych proporcjach pozwala na uzyskanie szerokiego spektrum kolorów. Na przykład, łącząc czerwone i zielone światło, uzyskujemy kolor żółty, a łącząc wszystkie trzy kolory w równych ilościach, otrzymujemy kolor biały. Ta metoda jest szeroko stosowana w technologii ekranów, takich jak telewizory i monitory, gdzie piksele składają się z diod LED emitujących światło w tych trzech podstawowych kolorach. W praktyce, zrozumienie addytywnego mieszania kolorów jest kluczowe dla projektantów grafiki oraz inżynierów pracujących nad oświetleniem oraz wizualizacjami komputerowymi, ponieważ umożliwia im precyzyjne dobieranie kolorów oraz tworzenie harmonijnych palet barw. Wiedza ta jest również istotna w kontekście standardów branżowych, takich jak sRGB, które definiują przestrzeń kolorów używaną w sieci i przy produkcji multimediów.

Pytanie 22

W cyfrowych aparatach fotograficznych, pomiar natężenia światła obejmujący 2÷5% powierzchni w centralnej części kadru określa się jako pomiar

A. punktowy

B. matrycowy

C. centralnie ważony

D. wielopunktowy

Pomiar wielopunktowy, matrycowy oraz centralnie ważony to różne techniki pomiaru natężenia światła, które różnią się pod względem obszaru, który obejmują oraz metodologii, w jakiej analizują scenę. Pomiar wielopunktowy analizuje kilka punktów w kadrze, co umożliwia aparatowi ocenę ekspozycji na podstawie całego obrazu. Jest to technika, która dobrze sprawdza się w złożonych scenach, ale może nie być wystarczająco precyzyjna, jeśli chodzi o szczegółowe obiekty, które są tylko częścią kadru. Z kolei pomiar matrycowy to zaawansowana forma pomiaru, która przydziela różne wagi do różnych obszarów w kadrze, co pozwala na bardziej złożoną analizę. W praktyce, przy złożonych scenach może prowadzić to do nadmiernego skompensowania jasnych lub ciemnych obszarów, co w rezultacie może skutkować błędnymi ustawieniami ekspozycji. Centralnie ważony pomiar natężenia światła również różni się od pomiaru punktowego, ponieważ skupia się na centralnej części kadru, ale bierze pod uwagę szerszy kontekst otoczenia, co może prowadzić do nieoptymalnych wyników, szczególnie w przypadku obiektów umiejscowionych na tle o dużym kontraście. Dlatego, nieprzemyślane wybory w zakresie techniki pomiaru mogą skutkować nieprawidłowym odwzorowaniem sceny i jej elementów, co jest kluczowe w profesjonalnej fotografii.

Pytanie 23

W profesjonalnym procesie skanowania slajdów i negatywów współczynnik Dmax określa

A. maksymalną rozdzielczość skanowania wyrażoną w dpi

B. maksymalny rozmiar skanowanego oryginału

C. maksymalną głębię kolorów wyrażoną w bitach

D. maksymalną gęstość optyczną, jaką skaner może poprawnie odczytać

Odpowiedzi, które określają maksymalną rozdzielczość skanowania, maksymalny rozmiar skanowanego oryginału oraz maksymalną głębię kolorów, zawierają istotne nieporozumienia dotyczące definicji Dmax. Rozdzielczość skanowania, wyrażana w dpi (punktach na cal), odnosi się do szczegółowości obrazu, a nie do zdolności odczytu gęstości optycznej. Jest to kluczowy parametr, ale nie ma bezpośredniego związku z Dmax. Również maksymalny rozmiar skanowanego oryginału dotyczy przede wszystkim fizycznych wymiarów materiałów, które skanery mogą obsługiwać, co nie wpływa na ich zdolność do odczytu gęstości optycznej. Z kolei głębia kolorów, mierzona w bitach, wskazuje na ilość kolorów, które skaner może zarejestrować w jednym pikselu, co także nie jest bezpośrednio związane z Dmax. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, ponieważ nieprawidłowe interpretacje mogą prowadzić do wyboru niewłaściwego sprzętu do konkretnego zadania. W praktyce, nie każdy skaner o wysokiej rozdzielczości będzie miał dobrą gęstość Dmax, co może skutkować utratą jakości obrazu, zwłaszcza w przypadku skanowania negatywów czy slajdów. Dbanie o zrozumienie tych specyfikacji jest istotne w pracy profesjonalisty w zakresie cyfrowej obróbki obrazu.

Pytanie 24

Jaki kierunek oświetlenia użyty w trakcie robienia portretu spowodował, że twarz modela na fotografii wydaje się spłaszczona?

A. Z boku

B. Z góry

C. Z dołu

D. Z przodu

Wybór oświetlenia z boku, z dołu lub z góry prowadzi do tworzenia cieni, które zamiast zmiękczenia rysów twarzy mogą je wyostrzać lub deformować. Oświetlenie z boku generuje cienie na jednej stronie twarzy, co może nadawać efekt dramatyzmu, ale często sprawia, że rysy są bardziej wyraziste, co nie jest pożądane w przypadku portretów, gdzie celem jest osiągnięcie naturalnego efektu. Z kolei oświetlenie z dołu powoduje, że cienie padają w sposób, który może zniekształcać wizerunek, podkreślając niepożądane cechy, jak np. cienie pod oczami. Taki efekt nie tylko odbiega od naturalnego wyglądu, ale może również wprowadzać wrażenie niepokoju lub grozy. Oświetlenie z góry, chociaż może wyglądać interesująco w niektórych kontekstach, również prowadzi do spłaszczenia detali, co w przypadku portretów nie jest pożądane. Takie podejścia mogą skutkować mylnym wrażeniem, że twarz jest mniej atrakcyjna. Aby osiągnąć najlepsze rezultaty w portretowaniu, powinno się unikać tych technik, które wprowadzają nadmierne cienie i zniekształcenia, a zamiast tego skupić się na równomiernym oświetleniu, które podkreśla atuty modela.

Pytanie 25

Jakiego rodzaju oświetlenie powinno być użyte, aby uwydatnić strukturę fotografowanego przedmiotu drewnianego?

A. Przednie

B. Górne

C. Górno-boczne

D. Tylnie

Odpowiedź górno-boczne jest prawidłowa, ponieważ takie oświetlenie pozwala na skuteczne podkreślenie faktury drewnianych przedmiotów. Umieszczając źródło światła pod kątem od góry i z boku, można uzyskać ciekawe cienie i kontrasty, które uwydatniają naturalne struktury drewna, takie jak słoje czy sęki. W praktyce, stosowanie górno-bocznego oświetlenia w fotografii produktowej pomaga w tworzeniu trójwymiarowego efektu, co przyciąga wzrok i zwiększa atrakcyjność przedmiotu. Używając tego typu oświetlenia, warto również zwrócić uwagę na rodzaj zastosowanego źródła światła. Światło miękkie, na przykład z użyciem softboxów, zapewni delikatniejsze przejścia i uniknie zbyt ostrych cieni, co może być korzystne w przypadku drewnianych przedmiotów. Dobrym praktycznym przykładem może być fotografowanie mebli drewnianych, gdzie górno-boczne oświetlenie zastosowane w połączeniu z odpowiednią kompozycją tła może znacząco wpłynąć na końcowy efekt zdjęcia.

Pytanie 26

Przygotowane zapotrzebowanie na sprzęt i materiały do realizacji zdjęć w plenerze z wykorzystaniem promieniowania podczerwonego powinno zawierać aparat fotograficzny z zestawem obiektywów oraz statyw, a także

A. filtr jasnoczerwony i film ortochromatyczny

B. filtr IR i film czuły na promieniowanie długofalowe

C. filtr IR i film ortochromatyczny

D. filtr UV i film wrażliwy na promieniowanie długofalowe

Odpowiedź jest poprawna, ponieważ stosowanie filtru IR (podczerwonego) oraz filmu czułego na promieniowanie długofalowe jest kluczowe w fotografii podczerwonej. Filtr IR pozwala na przepuszczenie jedynie promieniowania podczerwonego, blokując jednocześnie widzialne światło, co pozwala uzyskać unikalne efekty wizualne, charakterystyczne dla tego typu zdjęć. Film czuły na promieniowanie długofalowe jest niezbędny, aby uchwycić te długości fal, które są dla ludzkiego oka niewidoczne, co poszerza możliwości kreatywne fotografa. Przykładem zastosowania może być fotografia krajobrazowa, gdzie IR umożliwia uzyskanie dramatycznych kontrastów między roślinnością a niebem, a także zdjęcia medyczne, w których podczerwień pomaga w analizie ciepłoty ciała. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują także uwzględnienie odpowiednich ustawień aparatu oraz oświetlenia, aby maksymalizować jakość uzyskiwanych obrazów.

Pytanie 27

Zgoda na opublikowanie wizerunku wymagana jest, jeśli fotografowana osoba

A. została sfotografowana podczas wydarzenia publicznego.

B. jest częścią grupy.

C. jest głównym motywem zdjęcia.

D. pełni funkcję publiczną podczas wykonywania zdjęcia.

Dokładnie tak, zgoda na opublikowanie wizerunku jest wymagana wtedy, gdy dana osoba jest głównym motywem zdjęcia. W praktyce oznacza to, że jeśli ktoś jest na zdjęciu wyeksponowany, łatwo go rozpoznać i stanowi centralny punkt kadru, to przed publikacją zdjęcia trzeba uzyskać jego zgodę. Takie podejście wynika wprost z przepisów prawa autorskiego, a dokładniej – z artykułu 81 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Kluczowe jest tu rozróżnienie między wizerunkiem osoby będącej przypadkowym tłem, a osobą faktycznie sfotografowaną z zamiarem ukazania jej postaci. W branży fotograficznej panuje niepisana zasada: jeśli masz wątpliwości, czy ktoś jest głównym motywem – lepiej poproś o pisemną zgodę, bo to zabezpiecza przed ewentualnymi roszczeniami. Mam wrażenie, że większość niedoświadczonych fotografów nie docenia tej kwestii i nierzadko wpada w pułapkę myślenia, że skoro zdjęcie jest zrobione na ulicy, to już wszystko można. Praktyka jednak pokazuje, że warto być ostrożnym, szczególnie gdy zdjęcia mają trafić do Internetu, mediów czy na stronę firmy. Dodatkowo, pamiętaj, że wizerunek to nie tylko twarz – czasami charakterystyczny wygląd, tatuaż czy stylizacja też wystarczą do identyfikacji osoby. Dlatego na rynku pracy zawodowi fotografowie i graficy zawsze dbają o formalności i zdobywają zgody na publikację. To po prostu rozsądne i profesjonalne podejście, które oszczędza wielu problemów w przyszłości.

Pytanie 28

Do czynności konserwacyjnych zabezpieczających prawidłową pracę akumulatora w aparacie fotograficznym należy

A. wystawianie akumulatora na działanie promieni słonecznych.

B. utrzymywanie zmiennej temperatury w komorze akumulatora.

C. utrzymanie czystości styków w komorze akumulatora.

D. wystawianie akumulatora na działanie wysokiej temperatury.

Utrzymanie czystości styków w komorze akumulatora to jedna z tych rzeczy, które w praktyce naprawdę mają spore znaczenie dla niezawodności sprzętu fotograficznego. Styki, szczególnie te wykonane z metali przewodzących, łatwo łapią kurz, tłuszcz z palców czy nawet drobne utlenienia. Zanieczyszczone styki powodują większy opór elektryczny, a to może prowadzić do trudności z uruchomieniem aparatu, przerw w zasilaniu czy nawet uszkodzenia elektroniki poprzez skoki napięcia. Moim zdaniem jest to jedna z czynności, którą warto wykonywać regularnie, najlepiej za pomocą specjalnych środków czyszczących lub po prostu miękkiej, suchej szmatki. Takie konserwacyjne podejście jest zgodne z wytycznymi większości producentów aparatów, np. Canon czy Nikon w swoich instrukcjach często podkreślają wagę czystości styków. Mało kto o tym pamięta, a to naprawdę pomaga wydłużyć żywotność akumulatora oraz całego sprzętu. Co więcej, lepszy kontakt to także stabilniejsze ładowanie, więc nawet szybkość i skuteczność ładowania mogą na tym zyskać. Z mojego doświadczenia, jeśli aparat często 'gubi' zasilanie lub nie widzi baterii, to w 90% przypadków wystarczyło przetrzeć styki i wszystko wracało do normy. Warto więc tę prostą czynność wprowadzić do rutynowej obsługi sprzętu – to taki mały, a bardzo skuteczny nawyk każdego fotografa.

Pytanie 29

System Bellows Factor w fotografii analogowej oznacza

A. wartość rozproszenia światła przy użyciu filtrów efektowych

B. współczynnik załamania światła w obiektywach szerokokątnych

C. współczynnik korekcji ekspozycji przy stosowaniu mieszka fotograficznego

D. stopień kompresji obrazu na materiale negatywowym

Zrozumienie różnych aspektów fotografii analogowej może być skomplikowane, zwłaszcza jeśli chodzi o terminy techniczne. W przypadku załamania światła w obiektywach szerokokątnych, chodzi o zjawisko, które nie ma bezpośredniego związku z systemem Bellows Factor. To, co rzeczywiście ma miejsce, to rozpraszanie i zniekształcenie obrazu, ale to nie to jest celem Bellows Factor. Odpowiedzi dotyczące stopnia kompresji obrazu na materiale negatywowym oraz wartości rozproszenia światła przy użyciu filtrów efektowych również są błędne. Kompresja obrazu odnosi się do efektów wywoływanych przez różne rodzaje obiektywów i ich zastosowanie, a nie do korekcji ekspozycji związanej z używaniem mieszka. Z kolei rozproszenie światła przy użyciu filtrów efektowych jest zupełnie odrębną kwestią, dotyczącą manipulacji światłem w celu uzyskania określonych efektów artystycznych, ale nie ma związku z korekcją ekspozycji w kontekście zmiany odległości między obiektywem a matrycą. To może prowadzić do mylnych wniosków u osób, które nie mają pełnego zrozumienia tych pojęć. Kluczowe jest, aby pamiętać, że poprawna ekspozycja to wynik prawidłowego zrozumienia zarówno parametrów obiektywu, jak i odległości, co podkreśla znaczenie znajomości Bellows Factor w praktycznej fotografii analogowej.

Pytanie 30

Przedstawioną fotografię wykonano, stosując

A. kadr poziomy i kompozycję zbieżną.

B. kadr pionowy i kompozycję rozbieżną.

C. kadr poziomy i kompozycję rozbieżną.

D. kadr pionowy i kompozycję zbieżną.

Wybór odpowiedzi, która nie uwzględnia kadr pionowy oraz kompozycję zbieżną, wskazuje na niepełne zrozumienie zasad kompozycji w fotografii. Kadry pionowe są często stosowane w sytuacjach, gdy chcemy uwydatnić elementy w pionie, takie jak ludzie czy wysokie budynki, co jest zgodne z konwencjami w fotografii portretowej. Jednakże, jeśli ktoś wybiera kadr poziomy i kompozycję rozbieżną, to może to sugerować, że nie dostrzega właściwego użycia linii prowadzących. Kompozycja rozbieżna z kolei jest techniką, która sprawia, że elementy obrazu wydają się zmierzać w przeciwnych kierunkach, co może być mylące w kontekście zdjęcia, które w rzeczywistości prezentuje zbieżność. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wyborów często wynikają z braku zrozumienia, jak linie w kadrze wpływają na percepcję głębi oraz przestrzeni. Fotografowie powinni zwracać uwagę na sposób, w jaki elementy w obrazie współdziałają ze sobą i w jaki sposób kadrowanie wpływa na ich odbiór. Zrozumienie różnicy między kadrem pionowym a poziomym oraz mechanizmów kompozycji zbieżnej i rozbieżnej jest kluczowe dla tworzenia efektywnych i przekonujących zdjęć.

Pytanie 31

Aby przygotować kąpiel przerywacza dla procesu chemicznej obróbki czarno-białych zdjęć, należy wykonać wodny roztwór

A. wodorotlenku sodu

B. węglanu sodu

C. kwasu octowego

D. bromku potasu

Kwas octowy jest kluczowym składnikiem w procesie przygotowania kąpieli przerywacza dla czarno-białych papierów fotograficznych. Jego rola polega na neutralizacji alkalicznych resztek po procesie wywoływania, co jest niezbędne do uzyskania odpowiedniej jakości obrazu oraz zachowania integralności materiału fotograficznego. Kwas octowy, działając jako przerywacz, powoduje zatrzymanie reakcji chemicznych, co pozwala na uzyskanie wyraźnych i trwałych obrazów. W praktyce, stosować można roztwory kwasu octowego w odpowiednich stężeniach, zwykle 5-10%, co jest zgodne z przyjętymi standardami w laboratoriach fotograficznych. Poprawne użycie tego kwasu przyczynia się do minimalizacji uszkodzeń emulsji światłoczułej na papierze, a także do poprawy stabilności obrazu w późniejszych etapach obróbki. Warto również wspomnieć, że kwas octowy jest preferowany ze względu na swoją dostępność i niski koszt, co czyni go popularnym wyborem wśród fotografów oraz w instytucjach edukacyjnych zajmujących się fotografią. Dodatkowo, jego stosowanie jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju, ponieważ jest substancją ekologicznie bezpieczną.

Pytanie 32

Najnowsza technologia EVF (Electronic Viewfinder) w zaawansowanych aparatach oferuje rozdzielczość do

A. 12.5 miliona punktów

B. 9.4 miliona punktów

C. 2.3 miliona punktów

D. 5.7 miliona punktów

Odpowiedzi na pytania dotyczące rozdzielczości wizjerów elektronicznych często opierają się na nieporozumieniach związanych z technologią i jej możliwościami. Odpowiedzi 2.3 miliona punktów oraz 5.7 miliona punktów, choć mogą wydawać się realistyczne, są znacznie poniżej obecnych standardów. Wizjery w aparatach klasy średniej często mają rozdzielczość w okolicach 2.3 miliona punktów, co może być wystarczające dla amatorskiego użytku, jednak dla profesjonalnych zastosowań staje się niewystarczające. 5.7 miliona punktów to lepsza wartość, ale w kontekście współczesnych wymagań rynku fotografii, nie jest to już szczyt możliwości. W szczególności, wizjery o niższej rozdzielczości mają tendencję do pokazywania mniej szczegółowy obraz, co może prowadzić do błędów w kadrowaniu i ustawianiu ostrości, zwłaszcza w sytuacjach z wymagającym oświetleniem. Z kolei 12.5 miliona punktów, mimo że wydaje się bardziej zaawansowane, nie jest obecnie standardem technologicznym dla wizjerów elektronicznych. W rzeczywistości, takie rozdzielczości są zarezerwowane dla wysoce specjalistycznych urządzeń i jeszcze nie zdominowały rynku. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla wyboru odpowiedniego sprzętu w zależności od potrzeb fotografa. Warto, by użytkownicy brali pod uwagę standardy branżowe oraz nowinki technologiczne, które wpływają na rozwój wizjerów elektronicznych.

Pytanie 33

Podaj odpowiednią sekwencję kroków w procesie odwracalnym E-6.

A. Wywołanie pierwsze, zadymianie, wywołanie drugie, kondycjonowanie, odbielanie, utrwalanie, garbowanie

B. Wywołanie pierwsze, odbielanie, wywołanie drugie, kondycjonowanie, utrwalanie, zadymianie, garbowanie

C. Wywołanie pierwsze, wywołanie drugie, zadymianie, kondycjonowanie, odbielanie, utrwalanie, garbowanie

D. Wywołanie pierwsze, wywołanie drugie, kondycjonowanie, zadymianie, utrwalanie, garbowanie, odbielanie

W analizie niepoprawnych podejść do kolejności etapów procesu odwracalnego E-6, warto dostrzec, że błędne odpowiedzi wynikają przede wszystkim z niepełnego zrozumienia poszczególnych etapów oraz ich wzajemnych zależności. Na przykład, w niektórych propozycjach wywołanie pierwsze i drugie są zestawione w sposób, który nie odzwierciedla rzeczywistego przebiegu procesu. Wywołanie pierwsze jest kluczowe dla inicjacji reakcji chemicznych, które są niezbędne do uzyskania pożądanych właściwości materiału, a jego wcześniejsze zakończenie, przed zadymianiem, prowadzi do nieefektywności. Zupełnie błędne jest również pomijanie lub wcześniejsze wprowadzanie etapu kondycjonowania; to właśnie ten krok pozwala na optymalne przygotowanie materiału do dalszych procesów, takich jak garbowanie, które wymaga odpowiednich parametrów wilgotności i elastyczności. Odbielanie powinno następować po utrwalaniu, gdyż jego celem jest usunięcie zanieczyszczeń, które mogą wpływać na jakość finalnego produktu. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych niepoprawnych wniosków to niedostateczne zrozumienie chemicznych i fizycznych właściwości surowców oraz ich reakcji na różne procesy. Takie ignorowanie sekwencji doświadczeń i naukowych zasady może prowadzić do produkcji materiałów o obniżonej jakości, co jest niezgodne z branżowymi standardami i dobrymi praktykami.

Pytanie 34

Technika tilt-shift w fotografii architektonicznej służy głównie do

A. redukcji drgań przy długich ekspozycjach

B. zwiększenia głębi ostrości

C. korekcji perspektywy zbieżnej

D. podwyższenia kontrastu obrazu

Zwiększenie głębi ostrości, które sugerowane jest w jednej z odpowiedzi, nie jest podstawowym zastosowaniem techniki tilt-shift. Chociaż obiektywy tilt-shift mogą wpływać na głębię ostrości poprzez przesuwanie płaszczyzny ostrości, ich głównym celem jest korekcja perspektywy. Użycie obiektywu o dużej przysłonie może zwiększyć głębię ostrości, ale nie ma to związku z techniką tilt-shift, która koncentruje się na prostowaniu linii. Redukcja drgań przy długich ekspozycjach również nie jest właściwym zastosowaniem tilt-shift, ponieważ stabilizacja obrazu nie jest celem tej techniki. W rzeczywistości, aby zredukować drgania, stosuje się inne metody, takie jak stabilizatory obrazu czy statywy. Z kolei podwyższenie kontrastu obrazu nie jest bezpośrednio związane z techniką tilt-shift. Kontrast można zwiększyć w postprodukcji, ale tilt-shift nie wpływa na ten parametr bezpośrednio. Błędne wnioski mogą wynikać z mylenia funkcji obiektywu z efektami postprodukcji, co jest powszechnym błędem wśród początkujących fotografów. Warto zrozumieć, że technika tilt-shift nie tylko koryguje perspektywę, ale także pozwala na kreatywne podejście do kompozycji, co jest kluczowym elementem w fotografii architektonicznej.

Pytanie 35

Nakładka, ekran, mnożenie, różnica, kolor to nazwy

A. efektów wyróżniających tekst, zgrupowanych w narzędziu <i>WordArt</i> w programie PowerPoint

B. efektów animacji, które można uzyskać dla dowolnego elementu prezentacji wykonanej w programie PowerPoint

C. trybów mieszania warstw w programie Adobe Photoshop

D. filtrów artystycznych zgrupowanych w poleceniu <i>stylizacja</i> w programie Adobe Photoshop

Właśnie te nazwy – nakładka, ekran, mnożenie, różnica, kolor – to przykłady trybów mieszania warstw (ang. blending modes) w programie Adobe Photoshop. Tryby mieszania to jedna z tych funkcji, na które każdy grafik prędzej czy później musi trafić. Pozwalają na modyfikowanie sposobu, w jaki dwie lub więcej warstw nakładają się na siebie, mieszając kolory i jasności według określonych reguł matematycznych. Dla przykładu, tryb „mnożenie” (Multiply) przyciemnia obraz, mnożąc wartości kolorów na dwóch warstwach, co świetnie nadaje się do wzmacniania cieni albo nakładania tekstur. „Ekran” (Screen) z kolei działa odwrotnie – rozjaśnia wszystko, co się na siebie nakłada, fajne do efektu poświaty czy poprawiania prześwietleń. Tryb „nakładka” (Overlay) łączy oba te podejścia, wzmacniając kontrast w miejscach jasnych i przyciemniając ciemniejsze. Co ważne, tryby mieszania są wykorzystywane nie tylko w Photoshopie, ale też w innych programach graficznych, bo to taki standard branżowy. Moim zdaniem, opanowanie ich to jedna z tych rzeczy, które naprawdę robią różnicę między amatorskim klepaniem warstw, a świadomą, kreatywną pracą z obrazem. Warto poeksperymentować i zobaczyć na własne oczy, jak różne tryby zmieniają efekt końcowy – czasem wystarczy zmienić tryb, żeby grafikę całkiem odmienić bez żmudnego retuszu.

Pytanie 36

Które wejście należy wybrać, aby przesłać zdjęcia z komputera na nośnik USB?

A. II.

B. III.

C. IV.

D. I.

Wybranie wejścia oznaczonego jako IV to zdecydowanie właściwy krok, jeśli chcesz przesłać zdjęcia z komputera na nośnik USB. Gniazdo IV to standardowy port USB typu A, który jest najpowszechniej wykorzystywany do podłączania pamięci przenośnych, takich jak pendrive’y. USB jest uniwersalnym standardem transmisji danych oraz zasilania, z którego korzystają praktycznie wszystkie komputery i laptopy już od ponad dwóch dekad. Z mojego doświadczenia wynika, że porty USB gwarantują łatwą obsługę – wystarczy wsunąć pendrive’a i system zwykle sam rozpozna urządzenie, a użytkownik może swobodnie kopiować pliki, tak jakby były zapisane na zwykłym dysku. Warto wiedzieć, że zgodnie z normami branżowymi, USB wspiera nie tylko przesyłanie plików, ale też ładowanie części urządzeń mobilnych. Oczywiście, inne porty widoczne na zdjęciu (HDMI, Ethernet, USB-C) mają zupełnie inne zastosowania – tu nie osiągniesz zamierzonego celu. Zdecydowana większość pamięci USB jest wyposażona właśnie w wtyk USB-A, dlatego to wejście najlepiej spełnia swoje zadanie w codziennym użytkowaniu. W praktyce – nie spotkałem się jeszcze z komputerem, który nie obsługiwałby takich operacji przez USB. Dobrą praktyką zalecaną przez specjalistów jest także bezpieczne usuwanie urządzenia, zanim je odłączysz, żeby uniknąć uszkodzenia danych.

Pytanie 37

Aby przeprowadzić skanowanie dużych oryginałów na elastycznym, przezroczystym materiale, należy zastosować skaner

A. 3D

B. ręczny

C. bębnowy

D. płaski

Skanowanie wielkoformatowych oryginałów na giętkim podłożu przezroczystym wymaga zastosowania skanera bębnowego, który jest zaprojektowany do pracy z takimi materiałami. Skanery bębnowe charakteryzują się dużą precyzją i zdolnością do skanowania materiałów o różnych grubościach i kształtach, co czyni je idealnym rozwiązaniem w przypadku przezroczystych podłoży. Ich konstrukcja umożliwia delikatne umieszczenie skanowanego obiektu w cylindrycznym bębnie, co minimalizuje ryzyko uszkodzenia materiału. W praktyce bębnowe skanery są często wykorzystywane w archiwizacji dokumentów, reprodukcji dzieł sztuki oraz w inżynierii, gdzie wymagana jest wysoka jakość skanowania przezroczystych i cienkowarstwowych materiałów. Dodatkowo, skanery te produkują skany o wysokiej rozdzielczości, co jest niezbędne w profesjonalnych zastosowaniach, takich jak druk wysokiej jakości czy digitalizacja archiwów. W kontekście standardów branżowych, skanery bębnowe są rekomendowane do zastosowań, które wymagają zachowania wysokiej wierności kolorystycznej oraz detaliczności.

Pytanie 38

W którym etapie procesu chemicznej obróbki materiałów fotograficznych występuje redukcja halogenków srebra do srebra atomowego?

A. W etapie stabilizowania.

B. W etapie utrwalania.

C. W etapie wywoływania.

D. W etapie wybielania.

W procesie chemicznej obróbki materiałów fotograficznych to właśnie etap wywoływania odpowiada za kluczową przemianę halogenków srebra w obraz widzialny. Chodzi o to, że podczas wywoływania, związki halogenków srebra, które zostały naświetlone (czyli tam, gdzie docierało światło przez negatyw czy kliszę), ulegają redukcji do srebra metalicznego. To właśnie te cząsteczki srebra tworzą obraz na materiale światłoczułym. Moim zdaniem, to jest ten najważniejszy moment całego procesu – bo dopiero wtedy z niewidocznego obrazu utajonego powstaje coś, co możemy zobaczyć gołym okiem. Warto też pamiętać, że dobrze dobrany czas i temperatura wywoływania są kluczowe – za długi lub za krótki czas może sprawić, że obraz będzie zbyt ciemny albo za jasny. W praktyce profesjonalnej, na przykład w laboratoriach fotograficznych czy nawet w przypadku ręcznego wywoływania filmów w domowych warunkach, stosuje się specjalistyczne wywoływacze o określonej sile redukującej. Z mojego doświadczenia wynika, że dokładne przestrzeganie parametrów producenta chemii fotograficznej pozwala uniknąć błędów typu zamglenie obrazu czy niepełne wywołanie. Standardy branżowe, zwłaszcza te opisane przez ISO 6846 czy normy DIN, bardzo wyraźnie podkreślają znaczenie tego etapu. Ciekawostka: w nowoczesnych procesach cyfrowych nie występuje już wywoływanie w tym sensie, ale w klasycznej fotografii analogowej to podstawa i absolutnie nie da się jej pominąć.

Pytanie 39

Aby uzyskać klasyczną odbitkę halogenosrebrową z pliku graficznego, należy kolejno wykonać:

A. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, cyfrową obróbkę obrazu, naświetlenie papieru fotograficznego z pliku graficznego, chemiczną obróbkę materiału

B. naświetlenie materiału negatywowego, chemiczną obróbkę, kopiowanie negatywu, chemiczną obróbkę papieru fotograficznego

C. naświetlenie materiału negatywowego, chemiczną obróbkę, skanowanie negatywu, transmisję danych do komputera, cyfrową obróbkę obrazu, prezentację multimedialną

D. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, cyfrową obróbkę obrazu, prezentację multimedialną

Niepoprawne odpowiedzi koncentrują się na różnych aspektach procesu tworzenia odbitki halogenosrebrowej, co prowadzi do nieporozumień dotyczących właściwej kolejności działań. W przypadku pierwszej opcji, naświetlenie elektronicznego detektora obrazu jest krokiem, który nie wchodzi w skład tradycyjnego procesu odbitki halogenosrebrowej, ponieważ odnosi się do cyfrowego przetwarzania obrazu, a nie bezpośredniego uzyskania odbitki na papierze fotograficznym. Druga odpowiedź, mimo że zawiera właściwy krok naświetlenia papieru fotograficznego, pomija kluczowy proces obróbki chemicznej materiału, co jest niezbędne do stabilizacji obrazu. Trzecia odpowiedź sugeruje skanowanie negatywu, co jest kolejnym krokiem cyfryzacji, a nie bezpośredniego uzyskania klasycznej odbitki. Natomiast czwarta odpowiedź koncentruje się na kopiowaniu negatywu, co również jest praktyką odmienną od uzyskiwania odbitki z pliku graficznego. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków obejmują mylenie procesów cyfrowych z analogowymi oraz niedostateczne zrozumienie roli poszczególnych etapów w przetwarzaniu obrazu. Ważne jest zrozumienie, że każdy krok w tym procesie ma swoje specyficzne miejsce i zadanie, a ich pominięcie lub zły dobór może prowadzić do nieefektywnego lub nieprawidłowego uzyskania końcowego efektu.

Pytanie 40

Światło, które pada, jest mierzone za pomocą światłomierza z czujnikiem

A. z dyfuzorem, skierowanym w stronę aparatu

B. bez dyfuzora, skierowanym w stronę źródła światła

C. bez dyfuzora, zwróconym w stronę aparatu

D. z dyfuzorem, skierowanym w stronę obiektu fotografowanego

Niepoprawne odpowiedzi opierają się na błędnych założeniach dotyczących funkcji dyfuzora i kierunku pomiaru. Odpowiedzi, które sugerują pomiar bez dyfuzora, nieodpowiednio skoncentrowane na obiekcie lub źródle światła, prowadzą do nieadekwatnych wyników pomiarów. Pomiar światła bez dyfuzora, skierowany w stronę aparatu, nie uwzględnia rozproszenia światła, co może skutkować zafałszowaniem wartości ekspozycji, zwłaszcza w trudnych warunkach oświetleniowych. Z kolei skierowanie światłomierza bez dyfuzora w stronę źródła światła może prowadzić do nadmiernego pomiaru intensywności światła, co w efekcie skutkuje niedocenieniem rzeczywistego oświetlenia obiektu. W kontekście pomiarów światła, kluczowe jest stosowanie dyfuzora, który neutralizuje lokalne różnice w intensywności światła oraz umożliwia uzyskanie średniej wartości oświetlenia, co jest zgodne z dobrą praktyką w fotografii. Dobrze jest pamiętać, że błędne pomiary mogą prowadzić do niewłaściwych ustawień aparatu, co ma poważny wpływ na jakość zdjęć. Prawidłowe techniki pomiaru światła powinny być oparte na solidnych zasadach oraz standardach branżowych, które gwarantują, że fotografia oddaje rzeczywistość w sposób najbardziej autentyczny.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej