Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik leśnik
  • Kwalifikacja: LES.02 - Gospodarowanie zasobami leśnymi
  • Data rozpoczęcia: 7 grudnia 2025 10:57
  • Data zakończenia: 7 grudnia 2025 11:22

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Ekipa robocza uzyskała w ciągu 5 dni roboczych 480 m3 drewna. Przy 8-godzinnym dniu roboczym jej wydajność wyniosła?

A. 12 m3/h
B. 6 m3/h
C. 16 m3/h
D. 8 m3/h
Zanim obliczymy, jak wydajny był zespół roboczy w m<sup>3</sup>/h, trzeba najpierw zsumować, ile czasu pracowali. Pracowali przez 5 dni roboczych, i jeśli każdy dzień to 8 godzin, to wyjdzie nam, że łącznie zrobili 40 godzin. Teraz, mając 480 m<sup>3</sup> pozyskanego drewna, możemy znaleźć wydajność dzieląc drewno przez czas pracy. Wynik będzie 12 m<sup>3</sup>/h. To pokazuje, jak sprawnie zespół potrafi pracować w danym okresie. W branży leśnej oraz budowlanej jest to mega istotne, bo wydajność wpływa na koszty i terminy. Dobrze jest śledzić te wyniki, żeby polepszyć procesy pracy i lepiej planować projekty.
Pytanie 2

Ocena produkcji szkółkarskiej jest dokonywana przez komisję powołaną przez nadleśniczego na podstawie stanu na dzień

A. 30 września
B. 15 września
C. 30 listopada
D. 15 listopada
Odpowiedź 15 listopada jest poprawna, ponieważ ocena produkcji szkółkarskiej przeprowadzana jest według stanu na dzień 15 listopada, co jest zgodne z przyjętymi standardami w zarządzaniu gospodarstwami leśnymi. Praktyka ta ma na celu umożliwienie dokładnej oceny jakości i ilości sadzonek, które są kluczowe dla planowania przyszłych działań w zakresie zalesień oraz ochrony i odnowy lasów. Na tym etapie roku można już ocenić, które młode rośliny przetrwały, a które mogą wymagać wymiany lub dodatkowej pielęgnacji. Warto zauważyć, że przeprowadzenie oceny o tej porze roku pozwala również na lepsze przygotowanie szkółek do zimy, co jest istotne dla ich długoterminowego zdrowia. Dodatkowo, zgodnie z dobrą praktyką w zakresie produkcji szkółkarskiej, oceny powinny być regularnie dokumentowane, aby monitorować postępy i efektywność stosowanych metod uprawy.
Pytanie 3

Żer silny oznacza usunięcie liści z koron drzew w zakresie

A. 11÷30%
B. 91÷100%
C. 61÷90%
D. 31÷60%
Odpowiedź 61÷90% jest prawidłowa, ponieważ żer silny to stan wskazujący na znaczną defoliację koron drzew, co ma istotny wpływ na ich zdrowie oraz wydajność. Defoliacja na poziomie 61÷90% oznacza, że drzewo traci większość swojego liścia, co z kolei ogranicza jego zdolność do przeprowadzania fotosyntezy. W praktyce, tak głęboka defoliacja powoduje, że drzewo jest bardzo osłabione, co może prowadzić do jego śmierci, jeśli warunki się nie poprawią. Na przykład, po ataku owadów, takich jak szkodniki liściaste, drzewa mogą wykazywać taki stopień defoliacji. W branży leśnej i ekologii, monitorowanie stanu zdrowia drzew oraz ocena defoliacji są kluczowe dla zarządzania lasami, ponieważ pozwalają na wczesne wykrycie i reakcję na szkodniki oraz choroby. Zgodnie z najlepszymi praktykami, regularne oceny zdrowotności drzew oraz ich otoczenia są niezbędne dla zachowania bioróżnorodności i stabilności ekosystemów leśnych.
Pytanie 4

Najczęściej węgiel drzewny jest wytwarzany z

A. buka i brzozy
B. jesionu i dębu
C. jodły i lipy
D. sosny i świerka
Wybór odpowiedzi związanych z sosną, świerkiem, jodłą, lipą, jesionem i dębem wskazuje na błędne zrozumienie właściwości materiałów drzewnych wykorzystywanych do produkcji węgla drzewnego. Sosna i świerk, chociaż powszechnie występujące w lasach, są bogate w żywicę, co prowadzi do dymienia oraz intensywnego zapachu podczas spalania, co czyni je mniej odpowiednimi dla celów gastronomicznych. Z kolei jodła i lipa, mimo iż są używane w różnych zastosowaniach, również nie są preferowane do produkcji węgla drzewnego. Jesion i dąb, znane ze swojej twardości i gęstości, mogą być stosowane, ale ich gęstość oraz zawartość substancji organicznych mogą powodować problemy z efektywnością procesu karbonizacji i jakością uzyskanego węgla. W kontekście produkcji węgla drzewnego, kluczowe jest zrozumienie związku między rodzajem drewna a jego właściwościami spalania, co ma znaczenie dla wydajności końcowego produktu. Wybór niewłaściwych gatunków drzew może prowadzić do nieoptymalnych efektów, co z kolei wpływa na jakość węgla drzewnego oraz zdrowie użytkowników. Należy zwracać uwagę na te różnice, aby móc świadomie wybierać surowce, a tym samym podnosić jakość produkcji zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi.
Pytanie 5

Oparzenia oraz poparzenia słoneczne są najbardziej niebezpieczne dla następujących rodzajów drzew:

A. buka i jodły
B. dębu oraz jawora
C. jesionu i sosny
D. olszy oraz wiązu
Odpowiedź wskazująca na buk i jodłę jako gatunki drzew najbardziej narażone na oparzenia i zgorzel słoneczną jest prawidłowa z kilku powodów. Buki i jodły, będące drzewami liściastymi i iglastymi, są szczególnie wrażliwe na ekstremalne warunki atmosferyczne, w tym intensywną ekspozycję na słońce, co może prowadzić do uszkodzenia ich kory i liści. W przypadku buka, jego delikatna kora może łatwo ulegać uszkodzeniom w wyniku wysokich temperatur i silnego nasłonecznienia, co sprawia, że drzewo to jest bardziej podatne na choroby. Jodła, z kolei, ma tendencję do rosnąć w wilgotnych i zacienionych warunkach, dlatego nagłe wystawienie na intensywne światło może prowadzić do stresu i obumierania tkanek. Praktycznym przykładem jest stosowanie osłon przeciwsłonecznych w szkółkach leśnych, aby chronić młode sadzonki buka i jodły przed oparzeniami słonecznymi. W kontekście standardów ochrony roślin, istotne jest stosowanie technik, które minimalizują ryzyko uszkodzeń termicznych, co pozwala na lepszy rozwój i przetrwanie tych gatunków.
Pytanie 6

Uproszczony projekt urządzenia leśnego wykonuje się dla

A. lasów podlegających zarządowi Lasów Państwowych
B. upraw choinkowych
C. zadrzewień wzdłuż dróg
D. lasów będących własnością osób fizycznych lub wspólnot gruntowych
Odpowiedzi dotyczące plantacji choinkowych, zadrzewień przydrożnych oraz lasów zarządzanych przez Lasy Państwowe są niepoprawne w kontekście pytania o uproszczony plan urządzenia lasu. Plantacje choinkowe są specyficznymi uprawami, które wymagają odrębnego podejścia niż tradycyjne lasy. Uproszczony plan nie jest przeznaczony do zarządzania takimi obiektami, które mogą wymagać bardziej szczegółowych planów ze względu na ich specyfikę produkcyjną. Z kolei zadrzewienia przydrożne, choć istotne z punktu widzenia ochrony środowiska i estetyki krajobrazu, są związane z innymi regulacjami prawnymi i praktykami, które nie uwzględniają uproszczonego planu jako głównego dokumentu planistycznego. Lasy Państwowe, zajmujące się zarządzaniem wieloma hektarami lasów, stosują bardziej skomplikowane i szczegółowe plany urządzenia lasu, które odpowiadają na potrzeby zarządzania dużymi obszarami leśnymi, w tym na kwestie związane z gospodarką leśną, ochroną przyrody i zrównoważonym rozwojem. W związku z tym, odpowiedzi te nie tylko nie odnoszą się do tematyki uproszczonego planu, ale także zniekształcają zrozumienie zasadności jego zastosowania w kontekście własności prywatnej i wspólnotowej. Typowym błędem jest mylenie skali i specyfiki różnych form własności leśnej oraz ich wymogów w zakresie planowania i zarządzania.
Pytanie 7

W branży celulozowo-papierniczej stosuje się materiał drzewny z symbolem

A. M1
B. S2
C. WA
D. S1
Wybór innych odpowiedzi, takich jak WA, S1 czy M1, jest niepoprawny z kilku powodów, które można zrozumieć analizując klasyfikację surowców w przemyśle celulozowo-papierniczym. Symbol WA odnosi się do określonego rodzaju drewna, które nie spełnia standardów jakościowych dla produkcji celulozy. W praktyce oznacza to, że drewno to ma zbyt wysoką zawartość substancji, które mogą negatywnie wpływać na proces produkcji, co skutkuje obniżoną jakością celulozy. Z kolei S1 jest symbolem dla surowców drzewnych, które nie są wykorzystywane w procesach przetwórczych związanych z celulozą, a ich zastosowanie ogranicza się do przemysłów innych, takich jak budownictwo. M1 natomiast dotyczy surowców opartych na materiałach alternatywnych, które również nie mają zastosowania w przemyśle papierniczym. Te błędne odpowiedzi wynikają z nieporozumienia dotyczącego klasyfikacji surowców drzewnych oraz ich zastosowań, co jest kluczowe dla zrozumienia procesu produkcji papieru. Ważne jest, aby znać różnice pomiędzy poszczególnymi kategoriami drewna, ponieważ ich niewłaściwy wybór może prowadzić do problemów jakościowych w finalnych produktach papierowych, a tym samym wpływać na konkurencyjność firmy na rynku.
Pytanie 8

Czy miodunka ćma (Pulmonaria obscura) jest stosowana w produkcji leków na schorzenia

A. uszu
B. oczu
C. paznokci
D. płuc
Wybór odpowiedzi dotyczących uszu, paznokci oraz oczu pokazuje pewne nieporozumienie dotyczące właściwości miodunki ćmy oraz jej zastosowania w medycynie. Zioła mają swoje specyficzne działanie, a ich zastosowanie powinno być oparte na naukowych podstawach oraz tradycjach medycznych. Miodunka ćma jest znana przede wszystkim z właściwości wpływających na układ oddechowy, co sprawia, że jej działanie nie jest skierowane na problemy związane z uszami, paznokciami ani oczami. W przypadku uszu, typowe dolegliwości dotyczą stanu zapalnego, infekcji lub uszkodzeń, które wymagają zupełnie innego podejścia terapeutycznego, często opartego na antybiotykach lub innych lekach działających miejscowo. Podobnie, problemy z paznokciami mogą wynikać z grzybic czy niedoborów witamin, co również wymaga specjalistycznego leczenia opartego na farmakologii. Oczy zaś są wrażliwe na infekcje i stany zapalne, które powinny być leczone preparatami przeznaczonymi z myślą o okulistyce. Wybór tych odpowiedzi może być wynikiem mylnego przekonania, że wszystkie rośliny lecznicze mają wszechstronne działanie, co jest nieprawdziwe. Należy zwrócić uwagę, że skuteczność ziół zależy od ich specyficznych właściwości oraz zastosowania w kontekście odpowiednich schorzeń.
Pytanie 9

Kiedy pomiędzy koronami drzew występują szerokie przestrzenie, w które mogą swobodnie wpasować się pojedyncze drzewa, mówimy o rodzaju zwarcia

A. umiarkowanym
B. przerywanym
C. luźnym
D. pełnym
Zrozumienie typów zwarcia drzew jest bardzo ważne dla zarządzania lasami. Pełne zwarcie to coś, gdzie drzewa rosną blisko siebie, przez co inne rośliny mają mniejsze szanse na światło. To powoduje konkurencję o zasoby i może być złe dla różnorodności biologicznej. W takich lasach często zauważa się mniej gatunków roślin i zwierząt, co w dłuższym czasie nie jest korzystne dla ekosystemu. Luźne zwarcie to też termin, który może być mylący, bo wydaje się, że wszystko jest w porządku, ale brakuje tam przestrzeni. Umiarkowane zwarcie z kolei nie jest tym samym, co przerywane. Wydaje mi się, że sporo osób myśli, że wszystkie te typy zwarcia pomagają w bioróżnorodności, ale tak nie jest. Zarówno pełne, jak i luźne czy umiarkowane zwarcie mogą ograniczać przestrzeń dla innych organizmów, co może szkodzić ekosystemowi. Z tej perspektywy wiedza o typach zwarcia jest bardzo ważna, żeby lepiej zarządzać lasami.
Pytanie 10

Podział typów siedliskowych lasów w obszarach górskich w kontekście zwiększonej żyzności siedliska jest następujący:

A. BGśw, BMGśw, LMGśw, LGśw
B. LGśw, LMGśw, BGśw, BMGśw
C. LMGśw, LGśw, BMGśw, BGśw
D. BMGśw, BGśw, LMGśw, LGśw
Wybór jakiejkolwiek innej kombinacji typów siedliskowych lasów górskich niż BGśw, BMGśw, LMGśw, LGśw prowadzi do nieprawidłowego zrozumienia hierarchii żyzności siedlisk. Niektóre odpowiedzi sugerują odwrotną kolejność, co jest sprzeczne z naukowym podejściem do klasyfikacji leśnych ekosystemów. Na przykład, umieszczenie LGśw przed BMGśw w porządku żyzności jest nieadekwatne, ponieważ lasy górskie świeże charakteryzują się niższą żyznością w porównaniu do borów górskich świeżych, które występują w bardziej sprzyjających warunkach. Takie błędne rozumienie może prowadzić do nieefektywnego zarządzania zasobami leśnymi. W praktyce, niewłaściwe przyporządkowanie typów siedliskowych wpływa na decyzje dotyczące zalesień oraz ochrony bioróżnorodności. Leśnicy, opierając się na nieprawidłowych klasyfikacjach, mogą wybrać niewłaściwe gatunki drzew do sadzenia, co z kolei obniża jakość ekosystemu leśnego, jego odporność na choroby oraz zdolność do sekwestracji węgla. Dlatego kluczowe jest zrozumienie prawidłowej klasyfikacji i zastosowanie jej w praktyce, aby wspierać zdrowie lasów i efektywność gospodarki leśnej, zgodnie z obowiązującymi standardami zarządzania środowiskiem.
Pytanie 11

W mieszankach wielkokępowych gatunki są zestawiane w kępy o powierzchni najmniej

A. 2 arów
B. 20 arów
C. 5 arów
D. 10 arów
W zmieszaniu wielkokępowym gatunki zmieszane są kępami o powierzchni co najmniej 10 arów, co oznacza, że każda taka kępa musi mieć minimalnie 1000 m². Ta wartość wynika z praktyk stosowanych w hodowli roślin i zarządzaniu bioróżnorodnością, gdzie większe kępy pozwalają na lepszą interakcję między gatunkami, a także na efektywniejsze wykorzystanie zasobów środowiskowych. Na przykład w lasach mieszanych, gdzie różne gatunki drzew współistnieją, większe kępy sprzyjają stabilności ekosystemu, poprawiając warunki mikroklimatyczne oraz zwiększając różnorodność biologiczną. W praktyce, tworzenie kęp o takiej powierzchni umożliwia również łatwiejsze monitorowanie zdrowia oraz wzrostu roślin, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju w leśnictwie i ogrodnictwie. Rekomendacje dotyczące minimalnych powierzchni kęp są zgodne z dokumentami normatywnymi i badaniami ekologicznymi, które udowadniają, że większe powierzchnie kęp sprzyjają lepszemu rozwojowi zarówno pojedynczych gatunków, jak i całych ekosystemów.
Pytanie 12

Rębnię prowadzi się podczas zabiegu

A. IB
B. PTP
C. CWDPN
D. CP
Wybór innych odpowiedzi, takich jak CWDPN (Czynniki Wpływające na Dobrą Praktykę Leśną), CP (Czasopismo Leśne) czy PTP (Proces Technologiczny Przemysłu Drzewnego), wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące terminologii i koncepcji związanych z użytkowaniem rębnych. CWDPN odnosi się do szerokiego zestawu praktyk oraz wytycznych, które mają na celu zapewnienie zdrowia lasów, ale sam termin nie dotyczy bezpośrednio konkretnego zabiegu użytkowania rębnego. Natomiast CP jest publikacją, która może dostarczać informacji o lasach, lecz sama w sobie nie definiuje procesu użytkowania rębnego. Z kolei PTP, dotyczący procesów technologicznych, jest zbyt ogólnym terminem, który nie odnosi się do specyficznych metod pozyskiwania drewna. W praktyce, błędny wybór odpowiedzi może wynikać z pomylenia ogólnych pojęć związanych z leśnictwem z konkretnej procedury użytkowania rębnego. Takie nieprecyzyjne myślenie prowadzi do mylnych wniosków na temat metod zarządzania lasami, co jest nie tylko nieefektywne, ale także może zaszkodzić zdrowiu ekosystemów leśnych. Właściwe zrozumienie specyficznych zabiegów, takich jak IB, i ich wpływu na ekosystemy jest kluczowe dla odpowiedzialnego zarządzania zasobami leśnymi.
Pytanie 13

Jakie ptaki mogą zasiedlać budki lęgowe typu A1?

A. pleszki
B. dudki
C. sikory bogatki
D. sikory modre
Wybierając dudki, pleszki czy sikory bogatki jako mieszkańców budek A1, trochę się mylisz. Dudki wolą bardziej otwarte przestrzenie i naturalne dziuple w drzewach - nie tak łatwo przekonać je do sztucznych budek. Sikory modre to inna bajka, ale te pozostałe ptaki raczej wolałyby zarośla i krzewy niż gniazdowanie w zamkniętych budkach. Pleszki też nie są fanami takich miejsc, a sikory bogatki, chociaż mogą w nich mieszkać, wolą inne budki, żeby ich większe ciała miały więcej miejsca. Wydaje mi się, że warto zrozumieć lepiej, jakie są potrzeby różnych gatunków, żeby naprawdę wspierać ptaki w naszej okolicy. Dobrze dobrane budki to klucz do sukcesu w ochronie przyrody.
Pytanie 14

W przypadku obserwacji wylęgu gąsienic, należy wykorzystać stosy kontrolne w formie ściany lub stożka?

A. barczatki sosnówki
B. osnui gwiaździstej
C. brudnicy mniszki
D. poprocha cetyniaka
Poprocha cetyniaka, osnui gwiaździstej i barczatka sosnówki, to zupełnie inne gatunki, które nie mają nic wspólnego z wylęgiem w takich stosach kontrolnych. Poprocha cetyniaka, to owad wodny, którego larwy rozwijają się w wodzie i to w zupełnie innym kontekście. Używanie takich konstrukcji jak stosy kontrolne dla tego gatunku to trochę nieporozumienie, bo nie zapewniają one odpowiednich warunków. Osnui gwiaździstej preferuje otwarte przestrzenie, a nie jakieś zamknięte struktury. Barczatka sosnówki też ma swoje wymagania, które różnią się od tych wymienionych wcześniej. Bardzo ważne jest, by nie generalizować wymagań środowiskowych, bo każdy z tych owadów ma inne potrzeby, które trzeba brać pod uwagę w badaniach nad ich biologią i ekologią.
Pytanie 15

Gdzie zamieszcza się informację o czasowym zakazie wstępu do lasu spowodowanym ścinką oraz zrywką drewna?

A. na tablicach ostrzegawczych przed powierzchnią zrębową
B. w lokalnej prasie
C. w Biuletynie Informacji Publicznej
D. na tablicach ogłoszeń w okolicznych miejscowościach
Informacja o czasowym zakazie wstępu do lasu, wynikającym z przeprowadzania czynności takich jak ścinka i zrywka drewna, powinna być zamieszczona na tablicach ostrzegawczych przed powierzchnią zrębową. Takie tablice spełniają kluczową rolę w zapewnieniu bezpieczeństwa osób przebywających w rejonach leśnych. Planując prace leśne, odpowiednie służby powinny z wyprzedzeniem informować o potencjalnych zagrożeniach, jakie mogą spotkać turystów, wędrowców i innych użytkowników lasu. Tablice te są miejscem, gdzie można zamieszczać aktualne informacje, w tym wizerunki graficzne i znaki ostrzegawcze, co ułatwia ich zauważenie. Praktyka ta jest zgodna z wytycznymi dotyczącymi zarządzania lasami i odnosi się do obowiązujących przepisów prawa dotyczących ochrony środowiska. Warto podkreślić, że umieszczanie informacji w tym miejscu jest nie tylko zgodne z normami, ale także przyczynia się do zwiększenia świadomości społecznej w zakresie bezpieczeństwa w lasach, co jest niezbędne w kontekście ochrony życia i zdrowia obywateli.
Pytanie 16

Jaką minimalną wartość wypadów należy uznać za podstawę do wykonania poprawek?

A. 40%
B. 50%
C. 30%
D. 20%
Wybór innych wartości niż 20% może wynikać z nieporozumienia co do istoty wskaźników jakości oraz ich znaczenia w kontekście zarządzania jakością. Na przykład, odpowiedzi wskazujące na 30%, 40% czy 50% mogą sugerować, że większe wskaźniki wypadów są akceptowalne, co jest błędnym podejściem. W rzeczywistości, im wyższy wskaźnik wypadów, tym większe ryzyko wystąpienia problemów jakościowych, co z kolei może prowadzić do poważnych konsekwencji finansowych i wizerunkowych dla organizacji. Często zdarza się, że firmy czekają na bardziej ekstremalne wartości, aby podjąć działania korygujące, co może być niebezpieczną strategią, gdyż opóźnia rozwiązywanie problemów. Istotne jest, aby wprowadzać poprawki i reagować na wypadki już przy niskich wartościach wypadów, co zgodne jest z proaktywnym podejściem do zarządzania jakością. Warto również zauważyć, że ignorowanie wypadów poniżej 20% może prowadzić do kumulacji problemów, które z czasem będą trudniejsze do rozwiązania. Dlatego kluczowe jest, aby zarządzanie jakością opierało się na rzetelnych danych i standardach, które wymagają systematycznego monitorowania i natychmiastowej reakcji na wszelkie nieprawidłowości.
Pytanie 17

Jaką formą ochrony przyrody powinno się objąć wartościową aleję drzew, która wyróżnia się wiekiem i kształtem?

A. Zespołem przyrodniczo-krajobrazowym
B. Pomnikiem przyrody
C. Użytkiem ekologicznym
D. Rezerwatem przyrody
Rezerwat przyrody jest formą ochrony, która obejmuje większe obszary, takie jak lasy, jeziora czy inne ekosystemy, mające na celu zachowanie różnorodności biologicznej i naturalnych procesów. Chociaż rezerwaty są niezwykle ważne, nie są one odpowiednią formą ochrony dla pojedynczych, wyróżniających się elementów jak aleja drzew. Użytek ekologiczny skupia się na ochronie obszarów przyrodniczych o szczególnych wartościach ekologicznych, ale również nie odnosi się do indywidualnych drzew. Zespół przyrodniczo-krajobrazowy, z kolei, obejmuje większe tereny, w których można znaleźć cenne krajobrazy oraz ich naturalne i kulturowe elementy, lecz nie jest to forma, która skupia się na konkretnej alei drzew. Typowe błędy myślowe polegają na myleniu zakresu ochrony poszczególnych form ochrony przyrody oraz ich głównych celów. W przypadku alei drzew, kluczowe jest skoncentrowanie się na ich indywidualnej wartości, co najlepiej odpowiada kategorii pomników przyrody. Ostatecznie zrozumienie różnic między tymi formami ochrony jest niezbędne, aby skutecznie zarządzać zasobami przyrodniczymi i promować ich zachowanie.
Pytanie 18

Wysoki poziom wód gruntowych oraz specyfika runa rosnącego w charakterystycznych kępach, które formują się u podstaw drzew, to cecha charakterystyczna

A. olsu
B. łęgu
C. boru wilgotnego
D. lasu wilgotnego
Ols to typ lasu, który charakteryzuje się wysokim poziomem wód gruntowych, co sprzyja rozwojowi specyficznych ekosystemów. W olsach, w przeciwieństwie do innych typów lasów, takich jak bór czy las wilgotny, dominuje roślinność związana z wilgotnymi siedliskami, co skutkuje pojawieniem się charakterystycznych kęp runa, które tworzą się u podstaw drzew. Olsy są ważnym biotopem dla wielu gatunków fauny i flory, a ich obecność ma kluczowe znaczenie dla utrzymania bioróżnorodności. Przykładem typowych roślin występujących w olsach są wierzby, topole oraz różne gatunki traw. Olsy są także często wykorzystywane do ochrony przed erozją oraz w projektach związanych z zarządzaniem wodami. W praktyce, przy projektowaniu obszarów naturalnych, olsy mogą być wdrażane jako elementy stabilizujące ekosystemy wzdłuż brzegów rzek czy na terenach podmokłych, co podkreśla ich rolę w ochronie środowiska.
Pytanie 19

Roczne wydobycie drewna w polskich lasach wyniosło 40 mln m3. Jeśli na pozyskanie 1 m3 drewna wykorzystano 0,1 litra oleju biodegradowalnego do smarowania prowadnicy, to ile oleju biodegradowalnego trafiło do lasów w ciągu roku?

A. 10 mln litrów oleju biodegradowalnego
B. 4 mln litrów oleju biodegradowalnego
C. 40 mln litrów oleju biodegradowalnego
D. 1 mln litrów oleju biodegradowalnego
Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ całkowite roczne pozyskanie drewna w polskich lasach wynosi 40 mln m³. Każdemu z tych metrów sześciennych drewna przypisano zużycie 0,1 litra oleju biodegradowalnego do smarowania prowadnicy. Aby obliczyć całkowite zużycie oleju, wystarczy pomnożyć liczbę metrów sześciennych przez ilość oleju zużywanego na jeden metr sześcienny. Zatem 40 mln m³ x 0,1 litra/m³ = 4 mln litrów oleju biodegradowalnego. Zrozumienie tych obliczeń jest istotne w kontekście zrównoważonego gospodarowania zasobami leśnymi. W praktyce, stosowanie olejów biodegradowalnych w procesach leśnych przyczynia się do minimalizowania negatywnego wpływu na środowisko. Wysokiej jakości oleje biodegradowalne są zgodne z normami ekologicznymi i przyczyniają się do ochrony bioróżnorodności w lasach. Warto również zauważyć, że odpowiednie zarządzanie zasobami leśnymi, w tym stosowanie odpowiednich substancji smarujących, jest kluczowym elementem odpowiedzialnej gospodarki leśnej, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami FSC i PEFC.
Pytanie 20

Sadzonka jesionu, która ma 3 lata i była szkółkowana przez 1 rok, jest oznaczana symbolem

A. Js 3/2
B. Js 2/1
C. Js 1/2
D. Js 2/3
Odpowiedź Js 1/2 jest poprawna, ponieważ w nomenklaturze dotyczącej sadzonek drzew liściastych symbol ten oznacza, że sadzonka jest w wieku 3 lat, a jej szkółkowanie miało miejsce po pierwszym roku. W tym kontekście 'Js' wskazuje na gatunek, czyli jesion, '1' oznacza, że sadzonka była szkółkowana przez rok, natomiast '2' wskazuje, że ma 2 letni okres wegetacji. W praktyce, odpowiednie oznaczenia pozwalają na szybkie zrozumienie, w jakim etapie rozwoju znajduje się roślina, co jest niezwykle ważne dla ogrodników i leśników, którzy chcą dobierać odpowiednie sadzonki do swoich projektów. Stosowanie właściwych symboli jest zgodne z międzynarodowymi standardami, co przyczynia się do zwiększenia efektywności upraw i ułatwia komunikację między specjalistami zajmującymi się zielenią. Przykładowo, przy sadzeniu drzew w leśnictwie, znajomość oznaczeń pozwala na szybkie określenie wymagań danego gatunku oraz planowanie odpowiednich zabiegów pielęgnacyjnych.
Pytanie 21

Kiedy można rozpocząć ścinkę drzew według planu?

A. dysponowanie odpowiednim sprzętem
B. przyjęcie zlecenia na wykonanie prac
C. angażowanie wykwalifikowanych pracowników
D. uzyskanie wygranej w przetargu na usługi leśne
Otrzymanie zlecenia wykonania prac jest kluczowym etapem w procesie ścinki drzew, ponieważ formalizuje ono zamiar wykonania usług leśnych. W branży leśnej, zlecenie to dokument, który określa szczegóły dotyczące zakresu prac, harmonogramu oraz wynagrodzenia. Przykładem może być sytuacja, gdy leśniczy lub firma leśna otrzymuje zlecenie od właściciela lasu, co pozwala na legalne i odpowiedzialne podejście do gospodarowania zasobami leśnymi. Taki proces jest zgodny z zasadami zrównoważonego rozwoju, które wymagają, aby wszelkie działania w lesie były planowane i realizowane w oparciu o dokumentację oraz przepisy prawa. Ponadto, zlecenie stanowi podstawę do dalszych prac, takich jak planowanie logistyki, zatrudnianie pracowników i dobór odpowiedniego sprzętu do wykonania zadania. Właściwie sporządzony dokument zlecenia może także zawierać klauzule dotyczące ochrony środowiska, co jest istotne w kontekście współczesnych wymagań dotyczących zrównoważonej gospodarki leśnej.
Pytanie 22

Dwaj leśnicy pracujący na tym samym obszarze powinni znajdować się w odległości co najmniej

A. 2 wysokości ściętych drzew
B. 1 wysokości ściętych drzew
C. 5 metrów
D. 20 metrów
Wybór odległości równiej dwóm wysokościom ścinanych drzew jest jak najbardziej na miejscu, jeśli chodzi o bezpieczeństwo w pracy w lesie. Trzymanie się takiej zasady naprawdę może zmniejszyć ryzyko wypadków, zwłaszcza że przewracające się drzewa mogą być niebezpieczne. Z moich doświadczeń wynika, że drwale powinni być w takim miejscu, żeby zawsze mogli zareagować na to, co się dzieje wokół nich. Na przykład, jeśli wycinasz drzewo, które ma 20 metrów wysokości, to fajnie, by było być przynajmniej 40 metrów dalej, żeby nie zostać trafionym przez odłamki czy też samo drzewo, jeśli coś by się wydarzyło. Dodatkowo, taka odległość naprawdę ułatwia ogarnianie przestrzeni roboczej, co ogranicza ryzyko, że ktoś się o coś potknie albo uderzy w sprzęt. W efekcie wszystko działa sprawniej i bezpieczniej, co jest super ważne, zwłaszcza w trudnych warunkach leśnych.
Pytanie 23

Wskazania gospodarcze zawarte w opisie taksacyjnym wskazują na zapis Rb IIb. Co to oznacza w kontekście planowanego zastosowania rębni w opisywanym pododdziale?

A. zupełnej wielkopowierzchniowej
B. częściowej wielkopowierzchniowej
C. zupełnej pasowej
D. częściowej pasowej
Odpowiedź "częściowej pasowej" jest poprawna, ponieważ rębnia częściowa pasowa oznacza selektywne pozyskiwanie drewna w sposób, który pozwala na zachowanie struktury lasu oraz jego bioróżnorodności. W praktyce oznacza to, że w ramach danej powierzchni leśnej usuwane są jedynie wybrane drzewa, co sprzyja regeneracji pozostałych roślin i ekosystemu. Taki sposób gospodarowania jest zgodny z zasadami zrównoważonego rozwoju i zachowuje funkcje ekologiczne lasu. Częściowe rębnie pasowe są stosowane w obszarach, gdzie priorytetem jest ochrona przyrody i minimalizacja zakłóceń w środowisku, co jest zgodne z wytycznymi Międzynarodowej Rady ds. Zrównoważonego Gospodarowania Lasami (FSC). Przykładem zastosowania rębni częściowej pasowej mogą być lasy komercyjne, gdzie dążymy do utrzymania ciągłości produkcji drewna, jednocześnie dbając o zdrowie ekosystemu. Poprawnie stosując tę metodę, można zwiększyć odporność lasów na zmiany klimatyczne oraz ograniczyć ryzyko wystąpienia szkodników i chorób.
Pytanie 24

W branży optycznej do łączenia soczewek stosuje się materiał uzyskiwany z żywicy

A. modrzewia
B. sosny
C. świerka
D. jodły
Wybór odpowiedzi związanych z innymi gatunkami drzew, takimi jak sosna, modrzew czy świerk, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące właściwości żywic i ich zastosowania w przemyśle optycznym. Sosna, choć jest popularnym źródłem żywicy, produkuje substancje, które często nie spełniają wymogów dotyczących przejrzystości i trwałości. Żywice sosnowe mogą zawierać zanieczyszczenia, które negatywnie wpływają na właściwości optyczne, co jest kluczowe w produkcji soczewek. Modrzew, z kolei, również nie jest preferowany z powodu swoich charakterystyk chemicznych, które mogą prowadzić do niepożądanych reakcji w procesie klejenia. Świerk, chociaż może być stosowany w innych dziedzinach, nie jest wykorzystywany w przemyśle optycznym głównie z powodu swojej niskiej odporności na czynniki atmosferyczne oraz słabszej jakości żywic. Wybór niewłaściwego surowca może prowadzić do uszkodzenia soczewek, obniżenia ich jakości oraz trwałości, a także zwiększenia ryzyka reklamacji i niezadowolenia klientów. Kluczowym aspektem w wyborze odpowiednich materiałów jest znajomość ich właściwości chemicznych oraz mechanicznych, co pozwala na uniknięcie błędów technologicznych i zapewnienie wysokiej jakości produktów optycznych.
Pytanie 25

Podstawowym źródłem dochodu Lasów Państwowych jest

A. dotacja z budżetu państwowego
B. działań uzupełniających
C. działalność podstawowa
D. dywidenda z firm
Głównym źródłem wyniku finansowego Lasów Państwowych jest działalność podstawowa, która obejmuje zarządzanie i gospodarowanie lasami, w tym sprzedaż drewna, pozyskiwanie surowców leśnych i świadczenie usług związanych z ochroną środowiska. Sprzedaż drewna stanowi istotny element finansowania działalności Lasów Państwowych, a jej wpływ na wynik finansowy jest znaczny, ponieważ drewno jest surowcem o dużym popycie na rynku. Działalność ta jest zgodna z zasadami zrównoważonego rozwoju, które nakładają na Lasy Państwowe obowiązek prowadzenia gospodarki leśnej w sposób, który nie tylko maksymalizuje zyski, ale także chroni bioróżnorodność i ekosystemy leśne. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy jest konieczność dostosowywania planów zagospodarowania lasów do zmieniających się warunków rynkowych oraz do wymogów ochrony środowiska, co jest kluczowe dla długoterminowej stabilności finansowej tej instytucji.
Pytanie 26

Okres rozwojowy drzewostanu, który trwa od momentu pojawienia się zwarcia aż do rozpoczęcia etapu wydzielania się drzew, to

A. drzewostan dojrzały
B. drzewostan dojrzewający
C. uprawa
D. młodnik
Wybór niepoprawnych odpowiedzi wskazuje na niepełne zrozumienie faz rozwojowych w cyklu życia drzewostanu. Uprawa, jako termin, odnosi się do wczesnych etapów produkcji drzew, gdzie młode rośliny są sadzone i pielęgnowane, jednak nie obejmuje fazy, w której następuje zwarcie koron. Drzewostan dojrzewający charakteryzuje się już pewnym zaawansowaniem, gdzie drzewa są bliskie etapu dojrzałości, ale nie są jeszcze w stanie wydzielania. W tej fazie drzewostan zaczyna produkować nasiona, ale nie jest to okres intensywnego wzrostu jak w przypadku młodnika. Drzewostan dojrzały oznacza z kolei, że drzewa osiągnęły pełnię swojego rozwoju, co nie ma miejsca w fazie młodnika. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla właściwego zarządzania lasami i stosowania odpowiednich praktyk leśnych. Typowe błędy myślowe prowadzące do błędnych wyborów polegają na myleniu faz rozwojowych z ogólnymi etapami życia drzewa oraz na ignorowaniu specyficznych cech charakterystycznych dla młodnika, takich jak intensywny wzrost i konkurencja między młodymi drzewami. Właściwe rozpoznanie fazy rozwojowej drzewostanu jest istotne dla efektywnego gospodarowania zasobami leśnymi oraz utrzymania równowagi ekologicznej, co ma bezpośredni wpływ na jakość i zdrowie lasów.
Pytanie 27

W lasach, które mają na celu realizację zadań związanych z gospodarką leśną, najniższy wiek rębności dla świerka to

A. 140 lat
B. 120 lat
C. 100 lat
D. 80 lat
Minimalny wiek rębności dla świerka wynoszący 80 lat jest zgodny z zasadami gospodarki leśnej, które opierają się na efektywnym zarządzaniu zasobami leśnymi. Osiągnięcie tego wieku pozwala na uzyskanie optymalnej jakości drewna, które jest kluczowe w przemyśle drzewnym. Wiek ten uwzględnia również tempo wzrostu świerka, które jest znacząco szybsze w porównaniu z innymi gatunkami drzew, co czyni go bardziej odpowiednim do wcześniejszej rębności. Przykładowo, lasy gospodarcze, w których prowadzi się wycinkę świerka po osiągnięciu tego wieku, mogą zapewnić lepsze efekty ekonomiczne, a także przynieść korzyści ekologiczne, takie jak poprawa zdrowotności lasów poprzez eliminację starszych drzew, które mogą być podatne na choroby. W praktyce, odpowiedni dobór wieku rębności pozwala na zrównoważony rozwój lasów, zgodny z wymaganiami ochrony środowiska oraz zasadami zrównoważonej gospodarki leśnej.
Pytanie 28

Środki z Funduszu Leśnego są przeznaczane na

A. organizacje o charakterze publicznym.
B. opracowywanie planów urządzenia lasu.
C. wsparcie dla organizacji i instytucji LP.
D. nagrody oraz premie dla zatrudnionych.
Odpowiedź na pytanie o plany urządzenia lasu finansowane z Funduszu Leśnego jest jak najbardziej trafna. Ten fundusz pomaga w dbaniu o lasy, co jest mega ważne dla utrzymania równowagi w środowisku. Plany te to coś jak mapa, która mówi, jak najlepiej zarządzać lasem – co, gdzie i jak zrobić, żeby wszystko działało zgodnie z naturą. Dobry plan to taki, który bierze pod uwagę nie tylko pieniądze, ale też ekologię i potrzeby ludzi. Moim zdaniem, fajnie jest, że plany są oparte na solidnych danych i że współpracuje się z lokalnymi społecznościami – to daje lepsze efekty! I warto pamiętać, że te plany często się aktualizuje, więc są na czasie i pomagają w dłuższym okresie.
Pytanie 29

Jakie drzewo występuje naturalnie w całej Polsce?

A. buk zwyczajny
B. dąb bezszypułkowy
C. dąb szypułkowy
D. jodła pospolita
Wybór buk zwyczajnego, dębu bezszypułkowego albo jodły pospolitej jako drzew, które występują naturalnie w Polsce, jest chyba pomyłką. Buk jest faktycznie popularny, ale nie dominuje w lasach w całym kraju – głównie rośnie na południu i zachodzie. Dąb bezszypułkowy też nie jest zbyt powszechny, a jodła pospolita to drzewo górskie, więc znów, nie znajdziesz go wszędzie. Złe wybory mogą prowadzić do błędnych wniosków na temat bioróżnorodności w danym miejscu. Dobry wybór gatunków drzew jest super ważny dla ochrony środowiska i planowania przestrzennego. Ignorowanie tych informacji? To może skutkować kiepskim zarządzaniem lasami i negatywnym wpływem na bioróżnorodność.
Pytanie 30

Okres na polowanie na szopa pracza to

A. cały rok
B. od maja do lipca
C. od stycznia do kwietnia
D. od lipca do listopada
Sezon polowań na szopa pracza, jako gatunek inwazyjny, trwa przez cały rok. W Polsce szop pracz został wprowadzony w latach 80-tych XX wieku i od tego czasu jego populacja znacznie się zwiększyła, co stwarza konieczność regulacji ich liczebności. Praktyczne aspekty łowiectwa tego gatunku obejmują zarówno ochronę upraw, jak i zapobieganie konfliktom z lokalnymi mieszkańcami oraz utrzymanie równowagi ekosystemu. Polowania na szopa pracza prowadzone są zgodnie z przepisami prawa łowieckiego, które wskazują na możliwość odstrzału przez cały rok, co pozwala na kontrolowanie populacji w odpowiednich granicach. Warto także zaznaczyć, że w sezonie polowań na szopa pracza nie tylko odstrzał, ale także monitoring i ocena stanu jego populacji są kluczowe dla zachowania równowagi biologicznej. Przykłady dobrych praktyk obejmują współpracę z lokalnymi myśliwymi i organizacjami ekologicznymi, które mogą pomóc w efektywnym zarządzaniu tym gatunkiem.
Pytanie 31

Rozpoczęcie korowania lub wywożenia klasycznych pułapek umieszczonych na cetyńca większego powinno nastąpić, gdy długość chodników macierzystych osiągnie mniej więcej

A. 10 cm
B. 4 cm
C. 8 cm
D. 6 cm
Odpowiedź z długością 8 cm jest jak najbardziej na miejscu. To ważne, bo zaczynając korowanie cetyńca większego, warto poczekać, aż jego chodniki macierzyste osiągną ten rozmiar. Dlaczego? Bo wtedy roślina ma już dobrze rozwinięty system korzeniowy, co sprzyja dalszemu wzrostowi. Jak wywozimy pułapki za wcześnie, to może to osłabić populację cetyńca, a tego byśmy nie chcieli, bo wpływa to nie tylko na rośliny, ale także na całe ekosystemy. Warto też znać lokalne przepisy dotyczące cetyńca, bo różnią się one w zależności od regionu. Dlatego dobrze jest być na bieżąco z tymi regulacjami, żeby działać odpowiedzialnie wobec natury.
Pytanie 32

Podczas rysakowania należy zabezpieczyć strzałę na wysokości do około

A. 2 m
B. 3 m
C. 1 m
D. 5 m
Odpowiedź wskazująca na wysokość 2 m jako optymalną dla zabezpieczenia strzały podczas rysakowania jest poprawna i oparta na aktualnych standardach oraz najlepszych praktykach w dziedzinie bezpieczeństwa pracy. Wysokość ta zapewnia odpowiedni margines bezpieczeństwa, minimalizując ryzyko przypadkowego uszkodzenia strzały, a także chroni osoby znajdujące się w pobliżu przed potencjalnymi zagrożeniami. Zabezpieczenie strzały na wysokości 2 m pozwala na swobodne operowanie narzędziami, a jednocześnie zmniejsza ryzyko, że strzała przypadkowo upadnie lub zostanie zraniona przez osoby postronne. W praktyce, takie podejście jest zgodne z zasadami BHP, które zalecają, aby wszelkie prace związane z obrabianiem materiałów były prowadzone w sposób zorganizowany, z zachowaniem odpowiednich środków ostrożności. Dodatkowo, odpowiednie zabezpieczenie strzały na wskazanej wysokości jest szczególnie istotne w kontekście pracy w trudnych warunkach, gdzie ryzyko upadków czy innych niebezpieczeństw jest zwiększone. Warto również pamiętać o stosowaniu odpowiednich osłon i zabezpieczeń przy obróbce materiałów, co jest zgodne z normami ISO 45001, które koncentrują się na zarządzaniu bezpieczeństwem i zdrowiem w miejscu pracy.
Pytanie 33

Kłoda to pojedynczy element drewna o okrągłym kształcie

A. S o długości 4,0 - 7,0 m
B. W o długości 1,0 - 6,0 m
C. S i W o długości 2,7 - 6,0 m
D. S i W o długości 3,0 - 7,0 m
Kłoda to po prostu kawałek okrągłego drewna, ale ma swoje wymiary i kształt. Odpowiedź, która mówi, że kłoda drewniana ma długość od 1,0 do 6,0 m, jest jak najbardziej trafna. Taki przedział to standard dla tego typu drewna. W praktyce kłody wykorzystuje się w przemyśle drzewnym i budowlanym do robienia różnych rzeczy, jak na przykład belki, drewno do budowy, czy meble. Dobre pomiary kłód są ważne dla efektywności transportu i obróbki drewna według branżowych norm, takich jak na przykład EN 13556, która określa, jak klasyfikować i mierzyć drewno okrągłe. Zachowanie odpowiednich wymiarów ma też znaczenie dla jakości, bo drewno musi mieć odpowiednie długości i średnice, żeby było bezpieczne i trwałe w różnych zastosowaniach. Na przykład kłody w tym zakresie mogą być używane do budowy solidnych i stabilnych konstrukcji.
Pytanie 34

W trakcie realizacji trzebieży w lasach usytuowanych na terenach rolnych dokonuje się wyboru drzew

A. przeszkadzające
B. pożyteczne
C. o najwyższej żywotności
D. dorodne
Wybór drzew pożytecznych, dorodnych czy przeszkadzających w kontekście trzebieży w drzewostanach porolnych nie jest podejściem zgodnym z zasadami właściwego zarządzania lasami. Drzewa pożyteczne, choć mogą wydawać się korzystne, nie zawsze są najlepszym wyborem, gdyż ich usunięcie może osłabić ekosystem, w którym pełnią ważne funkcje, takie jak dostarczanie pokarmu dla zwierząt czy stabilizacja gleby. Z kolei wybór drzew dorodnych na pierwszy rzut oka może wydawać się atrakcyjny, jednak te drzewa mogą być w najlepszej kondycji, co oznacza, że ich usunięcie może ograniczyć potencjał wzrostu młodszych pokoleń drzew, które potrzebują więcej światła i przestrzeni. Podejście do usuwania drzew przeszkadzających jest również mylące. Tego rodzaju drzewa mogą pełnić ważne role w ekosystemie, na przykład jako osłona czy habitat dla wielu organizmów. Każde nieprzemyślane działanie w zakresie trzebieży może prowadzić do destabilizacji całego drzewostanu, a zastosowanie niewłaściwych kryteriów wyboru drzew do usunięcia przynosi długofalowe negatywne skutki dla przyrody i gospodarki leśnej. Dlatego kluczowe jest kierowanie się w procesie trzebieży zasady wyboru drzew o najwyższej żywotności, co pozwala na optymalizację zdrowia i produktywności drzewostanu.
Pytanie 35

Tropowce to rodzaj psów myśliwskich (grupa ras), które służą do odnajdywania i tropienia rannej zwierzyny (postrzałków), korzystając z tzw. dolnego wiatru. Do tej grupy należą

A. posokowiec bawarski oraz posokowiec hanowerski
B. cocker-spaniel oraz labrador retriever
C. terier niemiecki oraz foksterier szorstkowłosy
D. wyżeł niemiecki oraz seter irlandzki
Posokowce, w tym posokowiec bawarski i posokowiec hanowerski, są typowymi przedstawicielami grupy psów myśliwskich, które specjalizują się w wyszukiwaniu i dochodzeniu rannej zwierzyny, znanej jako postrzałki. Te rasy charakteryzują się doskonałym węchem oraz zdolnością do pracy w trudnych warunkach terenowych, co czyni je nieocenionymi partnerami dla myśliwych. Posokowce potrafią skutecznie posługiwać się dolnym wiatrem, co polega na wykrywaniu zapachu zwierzyny, nawet jeśli jest ona ukryta w gęstym lesie czy zaroślach. Dzięki ich umiejętnościom, myśliwi mogą szybko zlokalizować ranne zwierzęta, co jest kluczowe w kontekście etyki łowieckiej, aby zminimalizować cierpienie zwierząt. W praktyce, posokowce są często wykorzystywane w polowaniach na grubą zwierzynę, a ich szkolenie opiera się na metodach pozytywnego wzmocnienia oraz doświadczeniach z rzeczywistych polowań. Odpowiednie przygotowanie posokowca do pracy wymaga zrozumienia jego instynktów oraz potrzeb, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie kynologii.
Pytanie 36

O ile instrukcja nie wskazuje inaczej, to strefa zagrożenia wokół działań prowadzonych z użyciem wykaszarki z tarczą trzynożną wynosi minimum

A. 2 m
B. 5 m
C. 10 m
D. 15 m
Wybór odpowiedzi 2 m, 5 m lub 15 m wskazuje na niezrozumienie zasad bezpieczeństwa związanych z użytkowaniem wykaszarek z tarczą trzynożową. Odpowiedź 2 m jest nieadekwatna, gdyż taka odległość jest zbyt mała, aby skutecznie zminimalizować ryzyko obrażeń w przypadku odrzutów, które mogą powstać w trakcie pracy. Przykładowo, przy intensywnym użytkowaniu wykaszarki, odłamki mogą przemieszczać się znacznie dalej niż 2 m, co stwarza poważne zagrożenie dla osób znajdujących się w pobliżu. Wybierając odpowiedź 5 m, również ignorujemy zalecenia dotyczące strefy niebezpiecznej, które wskazują, że taka odległość nadal nie jest wystarczająca, aby poprawnie zabezpieczyć otoczenie przed potencjalnymi zagrożeniami. Warto dodać, że w przypadku odpowiedzi 15 m, chociaż tak duża strefa może wydawać się bezpieczna, jest to nieefektywne podejście, które może prowadzić do nadmiernych ograniczeń w obszarze roboczym, co z kolei może wpłynąć negatywnie na wydajność pracy. Właściwe podejście do kwestii bezpieczeństwa wymaga zrozumienia, że strefa niebezpieczna powinna być określona na podstawie rzeczywistego ryzyka i specyfiki sprzętu, a nie na intuicyjnych założeniach. Przestrzeganie norm i wytycznych branżowych jest kluczowe dla ochrony zdrowia i życia osób pracujących w pobliżu takich urządzeń.
Pytanie 37

Kto zatwierdza plan urządzenia lasu dla nadleśnictwa?

A. dyrektor generalny Lasów Państwowych
B. nadleśniczy
C. dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych
D. minister odpowiedzialny za sprawy ochrony środowiska
Wybór odpowiedzi, że plan urządzenia lasu zatwierdza nadleśniczy, dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych lub dyrektor generalny Lasów Państwowych opiera się na nieprawidłowym rozumieniu hierarchii zarządzania w polskim leśnictwie. Nadleśniczy odpowiedzialny jest za bieżące zarządzanie i nadzorowanie działań w swoim nadleśnictwie, jednak nie ma kompetencji do zatwierdzania planów, które muszą być zgodne z ogólnymi przepisami prawa oraz strategią kraju. Dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych oraz dyrektor generalny Lasów Państwowych pełnią funkcje koordynacyjne oraz nadzorcze, ale również nie posiadają uprawnień do zatwierdzania planów urządzenia lasów. Tego rodzaju decyzje wymagają najwyższego szczebla władzy, jaką jest minister właściwy do spraw środowiska. W praktyce błędne postrzeganie roli tych funkcji może prowadzić do niewłaściwego zarządzania zasobami leśnymi, co w efekcie przyczynia się do degradacji środowiska oraz utraty bioróżnorodności. Zatwierdzenie planu przez odpowiednią instytucję państwową jest kluczowe, aby zapewnić, że wszystkie działania są zgodne z polityką ochrony środowiska oraz zrównoważonego rozwoju, co jest ważne dla przyszłych pokoleń.
Pytanie 38

Aby określić ryzyko związane z szkodnikami korzeni dla gruntów rolniczych klasy VI, przyjmuje się typ siedliska leśnego

A. BMśw
B. Bśw
C. Bb
D. LMśw
Analiza niepoprawnych odpowiedzi wskazuje na błędne zrozumienie, jak typy siedliskowe lasu wpływają na zagrożenia dla gruntów porolnych. Odpowiedzi LMśw, Bb i BMśw nie uwzględniają specyfiki gleb klasy VI, które wymagają szczególnej uwagi w kontekście szkodników korzeni. Typ siedliska LMśw, wyznaczony dla lasów mieszanych, charakteryzuje się lepszymi warunkami glebowymi, co sprawia, że nie jest on odpowiedni dla gruntów o niskiej jakości. Z kolei siedlisko Bb, które odnosi się do lasów bukowych, również nie jest adekwatne do warunków gleb klasy VI, gdyż buk jest drzewem preferującym żyzne i wilgotne gleby. Typ BMśw, związany z lasami mieszanymi z dominacją sosny, może również nie wystarczyć w kontekście specyficznych zagrożeń, z jakimi borykają się gleby klasy VI. W praktyce, zrozumienie różnic między typami siedliskowymi a ich wpływem na zdrowie roślin jest kluczowe dla wdrażania skutecznych strategii ochrony roślin i zarządzania uprawami. Często mylone jest pojęcie siedliska z jego właściwościami glebowymi, co prowadzi do błędnych wniosków dotyczących zagrożeń, zwłaszcza w kontekście monitorowania szkodników. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do niewłaściwej selekcji metod ochrony roślin, co z kolei może wpływać na plony i zdrowie ekosystemów rolniczych.
Pytanie 39

Wysokość składowanych stosów nieregularnych po zrywce nasiębiernej drewna o długości do 2 m nie powinna przekraczać

A. 4 m
B. 6 m
C. 5 m
D. 3 m
Odpowiedź 3 m jest prawidłowa, ponieważ w przypadku układania stosów nieregularnych z drewna o długości do 2 m, maksymalna wysokość tych stosów nie powinna przekraczać 3 m. Przepisy dotyczące składowania drewna wskazują, że przekroczenie tej wysokości może prowadzić do problemów z stabilnością oraz bezpieczeństwem pracowników. Utrzymanie stosów w odpowiedniej wysokości jest kluczowe w celu uniknięcia ich przewrócenia, co może zagrażać osobom pracującym w pobliżu. W praktyce, przy układaniu stosów, ważne jest również, aby stosy były odpowiednio zabezpieczone przed działaniem warunków atmosferycznych, co jest zgodne z zasadami dobrej praktyki leśnej. Należy również pamiętać, że stosy powinny być ułożone w sposób umożliwiający swobodny przepływ powietrza, co zapobiega gniciu drewna i sprzyja jego naturalnemu suszeniu. Zgodność z tymi wytycznymi nie tylko zwiększa bezpieczeństwo, ale także wpływa na jakość i trwałość składowanego drewna.
Pytanie 40

Kto ustala wysokość ekwiwalentu za nielegalnie pozyskaną zwierzynę?

A. łowczy krajowy
B. wojewoda
C. nadleśniczy
D. minister środowiska
Odpowiedzi wskazujące na łowczego krajowego, nadleśniczego czy wojewodę, choć mogą wydawać się logiczne w kontekście zarządzania zwierzyną, opierają się na mylnym założeniu, że odpowiedzialność za ustalanie ekwiwalentów leży w gestii lokalnych lub regionalnych organów. Łowczy krajowy, mimo że jest odpowiedzialny za aspekty związane z zarządzaniem łowiectwem na poziomie krajowym, nie ma kompetencji do ustalania wysokości ekwiwalentów. Takie decyzje należą do Ministerstwa Środowiska, które działa na podstawie przepisów prawa krajowego. Z kolei nadleśniczy, jako przedstawiciel Lasów Państwowych, zajmuje się zarządzaniem zasobami leśnymi, ale również nie ma uprawnień do ustalania wysokości ekwiwalentów za bezprawnie pozyskaną zwierzynę. Wojewoda, który jest przedstawicielem rządu w terenie, zajmuje się innymi kwestiami administracyjnymi i nie ma kompetencji w obszarze ochrony bioróżnorodności i zarządzania obszarami przyrody w kontekście łowiectwa. Te nieporozumienia często wynikają z braku wiedzy na temat hierarchii w systemie zarządzania środowiskiem i jego regulacjach prawnych, co prowadzi do błędnych wniosków na temat odpowiedzialności poszczególnych organów.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej