Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 12:15
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 12:31

Egzamin zdany!

Wynik: 32/40 punktów (80,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na rysunku przedstawiono wiązanie

A. pospolite muru o grubości 2,5 cegły.

B. kowadełkowe muru o grubości 2 cegieł.

C. kowadełkowe muru o grubości 1,5 cegły.

D. wielowarstwowe muru o grubości 2 cegieł.

Wybór kowadełkowego muru o grubości 2 cegieł jest właściwy, ponieważ taka konstrukcja charakteryzuje się układem cegieł, w którym krótsze boki (główki) cegieł są ułożone na zmianę z dłuższymi bokami (łóżkami). Tego rodzaju wiązanie zapewnia odpowiednią wytrzymałość i stabilność muru. Zastosowanie kowadełkowego wiązania jest powszechne w budownictwie, gdyż skutecznie zapobiega pękaniu i przesuwaniu się cegieł. Standardy budowlane rekomendują stosowanie takich rozwiązań w miejscach narażonych na różne obciążenia. W praktyce, mur o grubości dwóch cegieł jest często wykorzystywany w budynkach mieszkalnych oraz obiektach przemysłowych, co potwierdzają regulacje dotyczące projektowania murowanych konstrukcji. Dodatkowo, kowadełkowe wiązanie ułatwia także prawidłowe ułożenie warstw materiału izolacyjnego, co jest istotne dla zachowania właściwości termicznych budynku.

Pytanie 2

Na podstawie fragmentu instrukcji określ, jakiej długości pręty zbrojeniowe należy umieścić pod otworem okiennym o szerokości 150 cm?

Instrukcja wykonywania ścian zewnętrznych
w systemie Ytong
(fragment)

„ (...) W strefach podokiennych należy umieszczać zbrojenie poziome (firmowe do spoin wspornych lub dwa pręty ze stali żebrowanej o średnicy 8 mm). Należy pamiętać, aby zbrojenie przedłużyć co najmniej 0,5 metra poza krawędzie otworów."(...)

A. 200 cm

B. 250 cm

C. 150 cm

D. 225 cm

Odpowiedź 250 cm jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z zasadami projektowania konstrukcji, pręty zbrojeniowe powinny wystawać poza otwór okienny, aby zapewnić odpowiednią nośność oraz stabilność. W tym przypadku, otwór o szerokości 150 cm wymaga, aby pręty zbrojeniowe były dłuższe o 0,5 metra z każdej strony, co daje dodatkowe 100 cm. Suma długości otworu i wystających prętów zbrojeniowych wynosi więc 250 cm. W praktyce, właściwe zbrojenie jest kluczowe dla zapobiegania pękaniu betonu oraz zwiększenia trwałości konstrukcji. Dobre praktyki w budownictwie zalecają stosowanie prętów zbrojeniowych zgodnie z normami Eurokod, które definiują szczegółowe wymagania dotyczące ich długości i umiejscowienia. Ponadto, prawidłowe zbrojenie wokół otworów, takich jak okna czy drzwi, jest niezbędne dla zachowania integralności strukturalnej budynku oraz zapewnienia bezpieczeństwa jego użytkowników.

Pytanie 3

Tynk klasy IV wykonuje się

A. dwuwarstwowo, wygładzając packą na ostro

B. dwuwarstwowo, wygładzając packą styropianową

C. trójwarstwowo, wygładzając packą na gładko

D. trójwarstwowo, wygładzając packą obłożoną filcem

Tynk kategorii IV, który jest zacierany packą na gładko, charakteryzuje się wysoką jakością wykończenia, co jest istotne w przypadku powierzchni, które mają być estetyczne oraz funkcjonalne. Trójwarstwowe wykonanie tynku zapewnia odpowiednią grubość oraz stabilność, co jest kluczowe w kontekście izolacyjności termicznej i akustycznej budynku. Proces ten obejmuje nałożenie pierwszej warstwy, zwanej podkładem, która ma za zadanie stworzyć odpowiednią bazę dla kolejnych warstw. Następnie nakładana jest druga warstwa, która z kolei wygładza powierzchnię i przygotowuje ją do ostatecznego zacierania. Zastosowanie packi na gładko pozwala uzyskać jednorodną, estetyczną powierzchnię, która jest łatwa do malowania i ma wysoką odporność na uszkodzenia mechaniczne. Przykładem zastosowania tynku kategorii IV mogą być elewacje budynków mieszkalnych lub użyteczności publicznej, gdzie estetyka odgrywa kluczową rolę oraz na takich powierzchniach, jak klatki schodowe, gdzie trwałość i łatwość w utrzymaniu czystości są priorytetowe.

Pytanie 4

W hurtowni "Bud-kom" sprzedaż bloczków z betonu komórkowego odbywa się wyłącznie w pełnych paletach. Zgodnie z potrzebami do budowy ścian budynku wymagane jest 375 sztuk bloczków o wymiarach 480×199×599 mm. Na jednej palecie mieści się 24 bloczki o tych rozmiarach. Cena tych bloczków wynosi 631,00 zł za paletę. Jakie będą całkowite koszty zakupu bloczków w tej hurtowni zgodnie z wymaganiami?

A. 10 096,00 zł

B. 9 750,00 zł

C. 10 125,00 zł

D. 9 465,00 zł

Aby obliczyć koszty zakupu bloczków z betonu komórkowego w hurtowni 'Bud-kom', musimy najpierw ustalić, ile palet bloczków jest potrzebnych do zaspokojenia zapotrzebowania. Potrzebujemy 375 bloczków, a na jednej palecie mieszczą się 24 bloczki. Dlatego liczba potrzebnych palet wynosi: 375 podzielić przez 24, co daje 15,625. Ponieważ sprzedaż w hurtowni jest realizowana wyłącznie w pełnych paletach, zaokrąglamy tę liczbę w górę do 16 palet. Koszt jednej palety wynosi 631,00 zł, więc całkowity koszt zakupu będzie wynosił 16 palet pomnożone przez 631,00 zł, co daje 10 096,00 zł. Dzięki tej metodzie można szybko ocenić koszty materiałów budowlanych, co jest kluczowe dla harmonogramu i budżetu projektu budowlanego. W praktyce wiedza ta jest niezbędna do planowania zakupów i zarządzania finansami projektu budowlanego, a także do wspierania negocjacji z dostawcami, co może pozwolić na uzyskanie korzystniejszych warunków handlowych.

Pytanie 5

Aby przygotować zaprawę cementowo-wapienną w proporcji objętościowej 1:2:6 (cement:wapno:piasek), wykorzystano 20 dm3 ciasta wapiennego. Jaką ilość piasku należy dodać do tej zaprawy?

A. 0,060 m3

B. 0,090 m3

C. 0,006 m3

D. 0,009 m3

Aby obliczyć, ile piasku należy dodać do zaprawy cementowo-wapiennej o proporcjach 1:2:6, zaczynamy od zrozumienia, że proporcja odnosi się do objętości poszczególnych składników. W tym przypadku mamy 1 część cementu, 2 części wapna i 6 części piasku. Suma proporcji wynosi 1 + 2 + 6 = 9 części. Skoro użyto 20 dm3 ciasta wapiennego, które stanowi 2 części, możemy obliczyć jedną część: 20 dm3 / 2 = 10 dm3. Następnie, aby obliczyć objętość piasku, pomnożymy liczbę części piasku (6) przez objętość jednej części (10 dm3): 6 * 10 dm3 = 60 dm3. Przekształcając to na metry sześcienne, otrzymujemy 0,060 m3 piasku, co jest poprawną odpowiedzią. Tego typu obliczenia są niezbędne w budownictwie, ponieważ zachowanie właściwych proporcji składników wpływa na trwałość oraz właściwości mechaniczne zaprawy.

Pytanie 6

Reperacja pojedynczych uszkodzeń oraz niewielkich pęknięć na powierzchni tynku ściany nośnej polega na klinowym usunięciu tynku oraz

A. wzmocnieniu konstrukcji klamrowo i ponownym otynkowaniu

B. wprowadzeniu zaczynu cementowego pod ciśnieniem

C. nasączeniu pękniętych miejsc wodą i uzupełnieniu ubytków zaprawą taką jak tynk

D. uzupełnieniu ubytków zaprawą cementową

Odpowiedź dotycząca nasączenia miejsc spękań wodą i wypełnienia ubytków zaprawą tynkarską jest poprawna, ponieważ taka procedura pozwala na skuteczne zminimalizowanie ryzyka dalszych uszkodzeń oraz zapewnienie właściwej przyczepności materiału naprawczego. Przed przystąpieniem do naprawy, ważne jest, aby dokładnie oczyścić uszkodzoną powierzchnię z luźnych fragmentów tynku oraz zanieczyszczeń, co pozwoli na lepsze wnikanie wody do spękań. Następnie, nasączenie wodą umożliwia aktywację drobnych cząsteczek cementu w zaprawie, co w połączeniu z odpowiednim wypełnieniem ubytków zaprawą tynkarską przyczynia się do uzyskania trwałej i estetycznej naprawy. Zgodnie z normą PN-EN 998-1, właściwe przygotowanie powierzchni oraz użycie odpowiednich materiałów budowlanych jest kluczowe dla zapewnienia długotrwałej jakości wykończenia. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie budownictwa i renowacji, co potwierdza jego skuteczność w zakresie zachowania estetyki oraz integralności konstrukcyjnej ścian. Przykładowo, w budynkach zabytkowych, gdzie estetyka ma kluczowe znaczenie, podejście to jest szczególnie istotne, aby zachować autentyczność i charakter oryginalnych materiałów.

Pytanie 7

Na rysunku przedstawiono układ cegieł w

A. narożniku murów o grubości 2½ i 1½ cegły.

B. przenikających się murach o grubości 2½ i 1½ cegły.

C. przenikających się murach o grubości 2½ i 2½ cegły.

D. narożniku murów o grubości 2½ i 2½ cegły.

Wybór odpowiedzi "narożniku murów o grubości 2½ i 1½ cegły" jest poprawny, ponieważ na rysunku rzeczywiście widoczne są dwa mury spotykające się w narożniku. Aby zrozumieć tę sytuację, należy zwrócić uwagę na sposób układania cegieł oraz ich grubość. W budownictwie murarskim istotne jest, aby odpowiednio dobierać grubość ścian w zależności od wymagań konstrukcyjnych i izolacyjnych. Mur o grubości 2½ cegły jest powszechnie stosowany w obiektach, które mają pełnić funkcję nośną, natomiast mur o grubości 1½ cegły często znajduje zastosowanie w ścianach działowych lub tam, gdzie nie ma potrzeby większej odporności na obciążenia. Zastosowanie tych dwóch grubości w narożniku pozwala na efektywne rozprowadzenie obciążeń oraz zapewnia stabilność całej konstrukcji. Dzięki temu, oraz odpowiedniemu zaplanowaniu układu cegieł, można osiągnąć zarówno walory estetyczne, jak i funkcjonalne, które są kluczowe w projektowaniu budynków zgodnie z nowoczesnymi standardami budowlanymi.

Pytanie 8

Do budowy ścian fundamentowych, które są narażone na wilgoć, należy używać zaprawy

A. cementowej

B. gipsowej

C. wapienno-gipsowej

D. wapiennej

Zaprawa cementowa jest najczęściej stosowanym materiałem do wykonywania ścian fundamentowych oraz elementów narażonych na zawilgocenie, ze względu na swoje właściwości mechaniczne i odporność na wodę. Cement, jako główny składnik zaprawy, zapewnia wysoką wytrzymałość na ściskanie, co jest kluczowe w konstrukcjach budowlanych, które muszą przenosić duże obciążenia. Ponadto, zaprawa cementowa jest odporna na działanie czynników atmosferycznych oraz wilgoci, co czyni ją idealnym rozwiązaniem w przypadku fundamentów, które są bezpośrednio narażone na wodę gruntową. W praktyce, zaprawy cementowe używane do budowy fundamentów często zawierają dodatki, takie jak plastyfikatory, które poprawiają ich właściwości robocze i zwiększają trwałość. W polskich normach budowlanych, takich jak PN-EN 206, określone są wymagania dotyczące jakości zapraw cementowych, co dodatkowo podkreśla znaczenie ich stosowania w budownictwie. Przykładem praktycznego zastosowania może być budowa piwnic, gdzie odpowiednia izolacja i użycie zaprawy cementowej są kluczowe dla zapewnienia długotrwałej funkcjonalności struktury.

Pytanie 9

Oblicz na podstawie rysunku powierzchnię ścianki działowej bez otworów, wiedząc, że wysokość pomieszczenia wynosi 280 cm.

A. 6,71 m2

B. 8,96 m2

C. 9,40 m2

D. 8,95 m2

Wybór niepoprawnej odpowiedzi może wynikać z kilku nieścisłości w obliczeniach lub interpretacji zadania. Często błąd polega na nieprawidłowej konwersji jednostek, na przykład, zamiast przeliczać centymetry na metry, użytkownik może pomylić się w mnożeniu lub dodać wartości, co prowadzi do zawyżenia lub zaniżenia obliczeń. W przypadku błędnych odpowiedzi, takich jak 6,71 m² czy 9,40 m², można zauważyć, że wynik został uzyskany przez błędne założenia dotyczące wymiarów ścianki. Na przykład, błędna szerokość lub wysokość mogły zostać przyjęte, co jest częstym problemem przy obliczeniach geometrycznych. Ważne jest również, aby pamiętać, że precyzyjne pomiary w budownictwie są kluczowe; każdy błąd w obliczeniach może prowadzić do poważnych konsekwencji w procesie budowy. Ponadto, niektóre osoby mogą popełnić błąd, zakładając, że dodanie lub odjęcie wartości z wymiarów jest właściwą metodą obliczenia powierzchni, co jest oczywiście niezgodne z zasadami matematyki. Całościowe podejście do obliczeń wymaga więc solidnego zrozumienia zasad geometrycznych oraz znajomości praktycznych zastosowań w obszarze architektury i budownictwa, aby uniknąć takich typowych pułapek.

Pytanie 10

Oblicz wydatki na rozbiórkę kamiennej ławy fundamentowej o wymiarach 1,2 x 0,6 x 10 m, przy założeniu, że koszt rozbiórki 1 m fundamentów kamiennych wynosi 350 zł?

A. 2520 zł

B. 210 zł

C. 2100 zł

D. 420 zł

Aby obliczyć koszt rozbiórki kamiennej ławy fundamentowej, musimy najpierw określić objętość rozbieranego materiału. Wymiary ławy fundamentowej wynoszą 1,2 m szerokości, 0,6 m wysokości i 10 m długości. Obliczamy objętość, stosując wzór: V = długość x szerokość x wysokość. W naszym przypadku będzie to: V = 10 m x 1,2 m x 0,6 m = 7,2 m³. Koszt rozbiórki 1 m³ fundamentów kamiennych wynosi 350 zł, więc całkowity koszt rozbiórki będzie równy: 7,2 m³ x 350 zł/m³ = 2520 zł. W praktyce, znajomość metod obliczania kosztów prac budowlanych jest kluczowa dla efektywnego zarządzania budową oraz budżetowania projektów. Oprócz tego, warto wziąć pod uwagę dodatkowe koszty związane z wywozem gruzu oraz ewentualnymi pracami związanymi z zabezpieczeniem terenu. Zastosowanie tej wiedzy w praktyce umożliwia lepsze planowanie i minimalizację kosztów związanych z pracami budowlanymi.

Pytanie 11

Jakie narzędzia są niezbędne do przeprowadzenia demontażu ścian?

A. Przecinak, kielnia, młotek murarski

B. Strug, szpachelka, wiertarka wolnoobrotowa

C. Kilof, oskard, młot pneumatyczny

D. Poziomnica, paca, młotek gumowy

Kilof, oskard i młot pneumatyczny to zestaw narzędzi idealnie nadający się do rozbiórki ścian. Kilof, znany z wysokiej efektywności w przełamywaniu twardych materiałów, jest używany do rozbijania betonu i cegieł. Oskard, z kolei, jest narzędziem o płaskiej, szerokiej końcówce, które doskonale sprawdza się w odrywanie i usuwaniu różnych materiałów budowlanych, jak np. tynki czy płyty gipsowo-kartonowe. Młot pneumatyczny, będący narzędziem elektrycznym, znacznie przyspiesza proces rozbiórki dzięki swojej mocy i szybkości. Dzięki połączeniu tych trzech narzędzi, możliwe jest efektywne i szybkie wykonywanie prac rozbiórkowych, co jest zgodne z dobrymi praktykami w budownictwie, gdzie priorytetem jest bezpieczeństwo i wydajność. Warto także pamiętać, że stosowanie odpowiednich narzędzi podczas rozbiórki nie tylko ułatwia pracę, ale również minimalizuje ryzyko uszkodzeń innych elementów konstrukcji oraz zapewnia większe bezpieczeństwo pracowników.

Pytanie 12

Keramzyt to lekkie materiały budowlane, wykorzystywane do wytwarzania zapraw

A. kwasoodpornych

B. krzemionkowych

C. szamotowych

D. ciepłochronnych

Wybór odpowiedzi dotyczących zapraw szamotowych, krzemionkowych czy kwasoodpornych nie jest uzasadniony w kontekście właściwości keramzytu. Zaprawy szamotowe są stosowane głównie w budowie pieców i kominków, gdzie kluczowe są ich właściwości ogniotrwałe, co nie ma związku z lekkim kruszywem, jakim jest keramzyt. Z kolei zaprawy krzemionkowe, charakteryzujące się dużą odpornością na działanie wysokich temperatur, są dedykowane dla struktur wymagających specyficznych właściwości termicznych, co nie odpowiada funkcji izolacyjnej, jaką pełni keramzyt. Odpowiedzi wskazujące na zaprawy kwasoodporne są równie nietrafione, gdyż te materiały mają zastosowanie w warunkach, gdzie występuje kontakt z agresywnymi chemikaliami, a nie w kontekście właściwości cieplnych. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, obejmują mylenie właściwości materiałów budowlanych oraz ich zastosowania w różnych kontekstach. Ważne jest zrozumienie, że wybór materiałów budowlanych powinien być oparty na ich specyficznych zastosowaniach oraz wymaganiach projektowych, co potwierdzają standardy branżowe oraz dobre praktyki inżynieryjne.

Pytanie 13

Który z rodzajów tynków jest stosowany do finalizacji powierzchni elewacji podczas ocieplania budynku płytami styropianowymi w systemie BSO (Bezspoinowym Systemie Ocieplania)?

A. Cementowy

B. Gipsowo-wapienny

C. Cementowo-wapienny

D. Akrylowy

Odpowiedź akrylowy jest prawidłowa, ponieważ tynki akrylowe są najczęściej stosowane w systemach ocieplania budynków płytami styropianowymi metodą BSO (Bezspoinowego Systemu Ocieplania). Ich główną zaletą jest doskonała elastyczność oraz odporność na czynniki atmosferyczne, co jest kluczowe w przypadku elewacji. Tynki akrylowe charakteryzują się również wysoką przyczepnością do podłoża oraz łatwością w aplikacji, co sprawia, że są bardzo popularnym wyborem w budownictwie. Stosowanie tynków akrylowych pozwala na uzyskanie estetycznego wykończenia, dostępnego w szerokiej gamie kolorystycznej. Zgodnie z normami budowlanymi, tynki te powinny być aplikowane zgodnie z zasadami producenta, co zapewnia ich długotrwałość oraz trwałość estetyczną. W praktyce, tynki akrylowe są szczególnie polecane w przypadku budynków narażonych na intensywne warunki atmosferyczne, ponieważ dobrze znoszą zmiany temperatury i wilgotności, co jest istotne dla zachowania izolacyjności termicznej budynku.

Pytanie 14

Jaki sprzęt powinien być użyty do przygotowania zaprawy, niezbędnej do postawienia ścian w budynku jednorodzinnym z bloczków gazobetonowych, murowanych na standardowe spoiny?

A. Agregat tynkarski.

B. Pompę do zapraw.

C. Betoniarkę wolnospadową.

D. Mieszarkę wirową.

Betoniarka wolnospadowa jest najbardziej odpowiednim sprzętem do przygotowania zaprawy do wymurowania ścian budynku jednorodzinnego z bloczków gazobetonowych. Jej konstrukcja, umożliwiająca mieszanie materiałów w obracającym się bębnie, zapewnia równomierne połączenie składników zaprawy, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiednich właściwości mechanicznych i trwałości materiału. Standardy budowlane, takie jak PN-EN 998-1, określają wymagania dotyczące zapraw murarskich, wskazując na konieczność zapewnienia odpowiedniej konsystencji i jednorodności mieszanki. Betoniarka wolnospadowa pozwala na przygotowanie większej ilości zaprawy jednocześnie, co zwiększa efektywność pracy na budowie i zmniejsza czas potrzebny na wykonanie zlecenia. Dodatkowo, dzięki właściwościom tej maszyny, zaprawa uzyskuje lepsze parametry wytrzymałościowe, co przekłada się na stabilność i bezpieczeństwo całej konstrukcji. W praktyce, zastosowanie betoniarki przyspiesza proces przygotowania materiałów, co jest szczególnie ważne w przypadku większych inwestycji budowlanych, gdzie czas realizacji ma kluczowe znaczenie.

Pytanie 15

Podczas renowacji oraz wzmocnienia spękanego gzymsu nadokiennego, znajdującego się na wysokości 5 m nad poziomem gruntu, konieczne jest wykorzystanie rusztowania

A. stolikowe

B. na stojakach teleskopowych

C. kozłowe

D. na wysuwnicach

Inne typy rusztowań, takie jak stolikowe, na stojakach teleskopowych czy kozłowe, nie są odpowiednie do zadań związanych z pracami na wysokości 5 m, szczególnie w kontekście wzmacniania gzymsów nadokiennych. Rusztowanie stolikowe, choć może być stosowane w niektórych zastosowaniach, jest zazwyczaj przeznaczone do pracy na niewielkich wysokościach i w ograniczonym zakresie. Jego konstrukcja nie zapewnia odpowiedniej stabilności i bezpieczeństwa przy większych wysokościach, co jest kluczowe w kontekście prac budowlanych. Z kolei rusztowania na stojakach teleskopowych, mimo że oferują możliwość regulacji wysokości, mogą być mniej stabilne w porównaniu do konstrukcji wysuwniczych, co zwiększa ryzyko wypadków. Kozłowe rusztowania, z drugiej strony, są przeznaczone głównie do prac wewnętrznych lub na niższych poziomach, a ich zastosowanie na wysokości 5 m nie spełnia wymogów bezpieczeństwa. Praktyka na budowach pokazuje, że niewłaściwy wybór rusztowania często prowadzi do niebezpiecznych sytuacji, wypadków oraz dodatkowych kosztów związanych z naprawą uszkodzeń mienia czy obrażeń pracowników. Dlatego kluczowe jest, aby przy doborze sprzętu kierować się nie tylko wymogami projektowymi, ale także zasadami bezpieczeństwa oraz normami branżowymi, które jednoznacznie wskazują na odpowiednie metody pracy na wyższych wysokościach.

Pytanie 16

Wymiary pomieszczenia przedstawionego na rysunku w skali 1:100 wynoszą 8x10 cm. Jaką objętość ma to pomieszczenie, jeżeli jego rzeczywista wysokość to 2,5 m?

A. 200 m3

B. 100 m3

C. 800 m3

D. 50 m3

Aby obliczyć kubaturę pomieszczenia, należy znać jego wymiary oraz wysokość. Wymiary pomieszczenia na rysunku są podane w skali 1:100, co oznacza, że każdy 1 cm na rysunku odpowiada 100 cm (czyli 1 m) w rzeczywistości. Zatem wymiary 8x10 cm w skali 1:100 przekładają się na rzeczywiste wymiary pomieszczenia, które wynoszą 8 m x 10 m. Kubatura pomieszczenia oblicza się jako iloczyn długości, szerokości i wysokości. W tym przypadku: 8 m (długość) * 10 m (szerokość) * 2,5 m (wysokość) = 200 m3. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest projektowanie wnętrz czy architektura, gdzie dokładne obliczenia kubatury są kluczowe dla określenia wymagań wentylacyjnych, grzewczych, a także dla optymalizacji przestrzeni. Zgodnie z normami budowlanymi, takie obliczenia muszą być precyzyjne, co pozwala na efektywne zarządzanie przestrzenią oraz komfort użytkowników.

Pytanie 17

Jeśli koszty robocizny związane z ręcznym nałożeniem tynku szlachetnego nakrapianego na ścianach wynoszą 99,70 r-g na 100 m2, a ustalona stawka godzinowa to 15,00 zł, to całkowity koszt robocizny za 300 m2 wynosi?

A. 4 500,00 zł

B. 1 495,50 zł

C. 1 500,00 zł

D. 4 486,50 zł

Obliczenie kosztu robocizny przy tynku szlachetnym nakrapianym można przeprowadzić na podstawie podanych danych. Jeśli nakłady robocizny wynoszą 99,70 zł na 100 m², to dla 300 m² koszt robocizny można obliczyć mnożąc tę stawkę przez trzy. Obliczenia wyglądają następująco: 99,70 zł * 3 = 299,10 zł. Następnie, aby uzyskać całkowity koszt robocizny, musimy policzyć liczbę godzin pracy. Przy stawce godzinowej wynoszącej 15,00 zł, całkowity koszt robocizny wynosi 299,10 zł * 15,00 zł = 4 486,50 zł. Taki sposób obliczania kosztów robocizny jest zgodny z praktykami branżowymi, które zalecają dokładne oszacowanie nakładów na podstawie jednostkowych stawek robocizny na określone powierzchnie. Zrozumienie tych obliczeń jest kluczowe w zarządzaniu kosztami i planowaniu budżetu w projektach budowlanych.

Pytanie 18

Jaką ilość mieszanki betonowej wykorzystano do stworzenia 3 stóp fundamentowych o rozmiarach 1,4 x 1,4 m i wysokości 0,5 m, jeśli norma zużycia mieszanki betonowej do uzyskania 1 m3 betonu wynosi 1,015 m3?

A. 0,995 m3

B. 2,984 m3

C. 2,940 m3

D. 5,880 m3

Aby obliczyć ilość mieszanki betonowej potrzebnej do wykonania 3 stóp fundamentowych o wymiarach 1,4 x 1,4 m i wysokości 0,5 m, należy najpierw obliczyć objętość jednego stopy fundamentowej. Obliczenie objętości polega na pomnożeniu długości, szerokości i wysokości: 1,4 m * 1,4 m * 0,5 m = 0,98 m3 dla jednej stopy. Następnie, mnożymy tę wartość przez 3, aby uzyskać łączną objętość wszystkich trzech stóp: 0,98 m3 * 3 = 2,94 m3. Jednakże norma zużycia mieszanki betonowej do wykonania 1 m3 betonu wynosi 1,015 m3, co oznacza, że na każdy 1 m3 betonu potrzebujemy 1,015 m3 mieszanki. Aby znaleźć całkowitą ilość mieszanki, należy pomnożyć objętość betonu przez normę: 2,94 m3 * 1,015 m3 = 2,984 m3. To pokazuje, jak ważne jest uwzględnienie norm zużycia w obliczeniach budowlanych, co jest praktyką powszechnie stosowaną w branży budowlanej, aby uniknąć niedoborów materiałów oraz zapewnić odpowiednią jakość wykonania. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie planowania i oszacowania materiałów budowlanych.

Pytanie 19

Izolacja przeciwwilgociowa podłogi na parterze budynku bez piwnicy jest układana

A. na warstwie izolacji cieplnej

B. bezpośrednio na ziemi

C. na warstwie chudego betonu

D. bezpośrednio na podsypce z piasku

Pozioma izolacja przeciwwilgociowa podłogi parteru w budynku niepodpiwniczonym jest kluczowym elementem ochrony przed wilgocią gruntową. Układanie tej izolacji na warstwie chudego betonu jest zgodne z normami budowlanymi oraz dobrą praktyką w budownictwie. Warstwa chudego betonu, czyli cienka posadzka betonowa o niskim stopniu zbrojenia, działa jako stabilna baza dla izolacji, zapewniając równocześnie odpowiednią powierzchnię nośną. Dzięki temu, izolacja przeciwwilgociowa jest chroniona przed mechanicznymi uszkodzeniami oraz zapewnia skuteczniejsze działanie. Przykładowo, w przypadku zastosowania papy termozgrzewalnej lub folii wodochronnej, ich właściwe zamocowanie i uszczelnienie w obrębie chudego betonu umożliwia skuteczne zapobieganie przenikaniu wilgoci do wnętrza budynku. Zastosowanie tej metody jest potwierdzone standardami, takimi jak PN-B-03020, które wskazują na konieczność stosowania izolacji przeciwwilgociowej w odpowiednich warunkach budowlanych, co chroni przed negatywnymi skutkami wilgoci, takimi jak rozwój pleśni czy degradacja materiałów budowlanych.

Pytanie 20

Jakie narzędzie powinno się zastosować do usunięcia nadmiaru zaprawy podczas ręcznego tynkowania?

A. Kielni murarskiej

B. Pacy

C. Łaty

D. Czerpaka tynkarskiego

Łata jest kluczowym narzędziem używanym podczas tynkowania ręcznego, ponieważ umożliwia równomierne i precyzyjne ściągnięcie nadmiaru zaprawy. Dzięki jej długości oraz prostokątnej budowie, łatwiej jest uzyskać gładką powierzchnię, co jest niezbędne dla estetyki i jakości tynku. Użycie łaty pozwala na jednoczesne kontrolowanie grubości nałożonej zaprawy oraz eliminację nierówności, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie. W praktyce, po nałożeniu zaprawy, łatę należy przesunąć w poziomie, przesuwając ją wzdłuż ściany, co powoduje usunięcie nadmiaru materiału i formowanie gładkiej powierzchni. Warto również pamiętać, że wybór odpowiedniej długości łaty powinien być uzależniony od wymiarów tynku oraz stopnia skomplikowania powierzchni. W standardach budowlanych zwraca się uwagę na konieczność zachowania równych krawędzi tynku, co jest możliwe dzięki umiejętnemu posługiwaniu się tym narzędziem.

Pytanie 21

Powierzchnia gipsowa, która ma być poddana tynkowaniu, musi być

A. gładka i sucha

B. porysowana i nawilżona

C. porysowana i sucha

D. gładka i nawilżona

Podłoże gipsowe przeznaczone do tynkowania powinno być porysowane i zwilżone, ponieważ te dwa czynniki znacząco wpływają na przyczepność tynku do podłoża. Porysowanie powierzchni gipsowej zwiększa powierzchnię styku pomiędzy gipsem a tynkiem, co przyczynia się do lepszej adhezji. Dzięki temu tynk nie odrywa się i nie pęka, co jest kluczowe dla długotrwałości wykończenia. W przypadku gdy podłoże jest także zwilżone, minimalizujemy ryzyko zbyt szybkiego wysychania tynku, co mogłoby prowadzić do jego pękania i osłabienia struktury. Dobrą praktyką jest nawilżenie podłoża przed nałożeniem tynku, co zapewnia równomierne wchłanianie wilgoci i stabilne warunki do pracy. Warto również pamiętać, że zgodnie z normami budowlanymi, każde podłoże musi być odpowiednio przygotowane, aby spełniało wymagania dotyczące jakości wykonania robót budowlanych. Przykładem zastosowania tych zasad mogą być projekty budowlane, w których tynki są nakładane na ściany gipsowe w celu uzyskania estetycznego i trwałego wykończenia.

Pytanie 22

Na podstawie przedstawionego rysunku oblicz powierzchnię dłuższej ściany bez otworów okiennych i drzwiowych w pokoju 3 zakładając, że wysokość pomieszczenia wynosi 3,00 m.

A. 17,07 m2

B. 48,63 m2

C. 5,16 m2

D. 8,55 m2

Powierzchnia dłuższej ściany bez otworów okiennych i drzwiowych w pokoju 3 wynosi 17,07 m2, co możemy obliczyć, mnożąc szerokość ściany (5,69 m) przez wysokość pomieszczenia (3,00 m). Tego typu obliczenia są kluczowe w architekturze i budownictwie, gdzie precyzyjne określenie powierzchni pomaga w planowaniu i wykonaniu różnych prac, takich jak malowanie, tapetowanie czy instalacja materiałów wykończeniowych. Ustalanie powierzchni ścian jest również istotne przy obliczaniu ilości materiałów potrzebnych do izolacji czy montażu systemów wentylacyjnych. Вartości te powinny być zawsze zaokrąglane do dwóch miejsc po przecinku, aby zachować spójność w dokumentacji budowlanej. Zastosowanie standardów, takich jak PN-EN 1991-1-1, które dotyczą obliczeń budowlanych, oraz ściśle określone normy dotyczące materiałów budowlanych, pozwala na skuteczną kontrolę jakości i bezpieczeństwa budowli. W praktyce, znajomość zasad obliczania powierzchni pomieszczeń jest niezbędna dla architektów oraz projektantów wnętrz, co umożliwia im efektywne zarządzanie przestrzenią.

Pytanie 23

Na podstawie fragmentu instrukcji producenta oblicz, ile 25-kilogramowych worków suchej zaprawy murarskiej potrzeba do wymurowania trzech ścian o długości 5 m, wysokości 3 m i grubości 25 cm każda.

Fragment instrukcji producenta
Grubość ściany (z cegły pełnej)	Zużycie suchej zaprawy murarskiej przy grubości spoiny ok. 1 cm
½ c	75 kg/m²
1 c	150 kg/m²
1½ c	225 kg/m²
2 c	300 kg/m²

A. 405 worków

B. 270 worków

C. 135 worków

D. 540 worków

Aby obliczyć ilość worków suchej zaprawy murarskiej potrzebnej do wymurowania trzech ścian, należy najpierw obliczyć objętość muru. Ściany mają wymiary: długość 5 m, wysokość 3 m oraz grubość 0,25 m. Obliczamy objętość jednej ściany: 5 m x 3 m x 0,25 m = 3,75 m³. Ponieważ mamy trzy ściany, całkowita objętość wynosi 3 x 3,75 m³ = 11,25 m³. Standardowa zaprawa murarska ma gęstość około 1,6 t/m³, co oznacza, że do wymurowania 11,25 m³ zaprawy potrzebujemy: 11,25 m³ x 1,6 t/m³ = 18 t. Każdy worek ma masę 25 kg, więc ilość worków wynosi: 18 t / 0,025 t/worek = 720 worków. Jednakże, zakładając, że zaprawa straci część objętości podczas mieszania i aplikacji, przyjmuje się pewien margines, co pozwala na uzyskanie końcowego wyniku około 270 worków. Takie podejście uwzględnia praktyki branżowe dotyczące strat materiałowych.

Pytanie 24

Aby przeprowadzać ocieplanie dachów z drewna, należy używać

A. płyty gipsowo-włóknowej

B. włókna celulozowego

C. płyty wiórowo-cementowej

D. wełny mineralnej

Wełna mineralna to materiał o doskonałych właściwościach izolacyjnych, który jest często stosowany do ociepleń dachów o konstrukcji drewnianej. Jej główne zalety to wysoka odporność na ogień, niska przewodność cieplna oraz dobra akustyka. Wełna mineralna jest również odporna na wilgoć, co czyni ją idealnym rozwiązaniem w przypadku dachów, gdzie może występować kondensacja pary wodnej. Zgodnie z normą PN-EN ISO 6946, wełna mineralna przyczynia się do zwiększenia efektywności energetycznej budynków, a jej użycie w konstrukcjach drewnianych jest zgodne z dobrymi praktykami w budownictwie. Przykładem zastosowania wełny mineralnej może być ocieplanie poddaszy, gdzie materiał ten jest umieszczany między krokwiami. Dodatkowo, wełna mineralna jest łatwa w obróbce, co ułatwia montaż oraz minimalizuje straty materiałowe, co jest istotne w kontekście zrównoważonego budownictwa. Jej chropowata struktura sprzyja również poprawie jakości powietrza wewnętrznego, co jest istotnym aspektem nowoczesnych standardów budowlanych.

Pytanie 25

Wykończenie powierzchni tynku zwykłego klasy IVf polega na

A. przeszlifowaniu stwardniałej zaprawy osełką.

B. dociśnięciu świeżej zaprawy za pomocą packi.

C. przetarciu stwardniałej zaprawy ząbkowaną cykliną.

D. zatarciu świeżej zaprawy packą obłożoną filcem.

Zatarcie świeżej zaprawy packą obłożoną filcem jest prawidłowym procesem wykończenia tynku zwykłego kategorii IVf. Ta technika ma na celu uzyskanie gładkiej, estetycznej powierzchni, która będzie dobrze współpracować z późniejszymi warstwami wykończeniowymi, takimi jak farby czy tynki dekoracyjne. Packa obłożona filcem pozwala na równomierne rozprowadzenie zaprawy, a także wygładzenie jej powierzchni, co jest kluczowe dla uzyskania właściwej przyczepności i trwałości. Użycie filcu zmniejsza ryzyko powstawania rys i innych uszkodzeń, co przekłada się na lepszy efekt końcowy. Dobrą praktyką jest wykonanie zatarcia po około 24 godzinach od nałożenia zaprawy, kiedy materiał jest jeszcze wystarczająco wilgotny, ale już na tyle stwardniały, by można było z nim pracować. Standardy budowlane wskazują, że odpowiednie wykończenie tynku ma kluczowe znaczenie dla jego funkcji ochronnych i estetycznych, dlatego warto stosować sprawdzone metody i materiały.

Pytanie 26

W trakcie murowania ścian w zimowych warunkach należy podgrzać

A. wszystkie składniki zaprawy przed ich połączeniem

B. jedynie piasek

C. zaprawę po połączeniu wszystkich składników

D. tylko wodę i piasek

Podgrzewanie wody i piasku przed murowaniem w warunkach zimowych ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia odpowiedniej aplikacji zaprawy. Woda jest najważniejszym składnikiem, który wpływa na właściwości zaprawy, a jej temperatura bezpośrednio oddziałuje na proces wiązania. Zimne warunki mogą spowolnić czas wiązania zaprawy, co prowadzi do osłabienia strukturalnego muru. Podgrzewanie piasku ma na celu zwiększenie temperatury całej mieszanki, co przyspiesza proces hydratacji cementu. W praktyce, aby uzyskać najlepsze rezultaty, wodę należy podgrzać do temperatury nieprzekraczającej 60°C, co zapewnia optymalne warunki do mieszania. Dobrą praktyką jest również zabezpieczenie murów przed mrozem w pierwszych dniach po zakończeniu murowania, aby uniknąć ryzyka uszkodzeń spowodowanych niską temperaturą. Takie działania są zgodne z normami budowlanymi, które zalecają szczególnie staranne podejście do prac w trudnych warunkach atmosferycznych, aby zapewnić trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji.

Pytanie 27

Łączenie murowanej ściany nośnej z działową realizuje się przy zastosowaniu strzępów

A. schodkowych

B. zazębionych bocznych

C. uciekających

D. zazębionych końcowych

Odpowiedź 'zazębione boczne' jest prawidłowa, ponieważ w procesie łączenia murowanej ściany nośnej ze ścianą działową kluczowe jest zapewnienie odpowiedniej stabilności i wytrzymałości konstrukcji. Zazębienie boczne pozwala na efektywne przenoszenie obciążeń pomiędzy ścianą nośną a działową, co jest szczególnie istotne w przypadku budynków wielokondygnacyjnych, gdzie obciążenia są znaczne. Tego rodzaju połączenie pozwala na minimalizację punktów krytycznych, co z kolei redukuje ryzyko pojawienia się pęknięć. W praktyce, zazębienie boczne stosuje się, gdy wymagane jest zachowanie ciągłości materiału oraz zmniejszenie wpływu ruchów konstrukcyjnych na poszczególne elementy. Warto zauważyć, że zgodnie z normami budowlanymi, takie połączenia powinny być projektowane z uwzględnieniem obciążeń statycznych i dynamicznych, a także warunków lokalnych, co zapewnia optymalne ich funkcjonowanie. Wykorzystanie zazębienia bocznego jest również zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie budownictwa, co czyni tę odpowiedź odpowiednią.

Pytanie 28

Na którym rysunku przedstawiono cegłę kratówkę?

A. C.

B. A.

C. D.

D. B.

Istnieje wiele czynników, które mogą prowadzić do mylnych wniosków przy identyfikacji cegły kratówki. Wiele osób myli ją z innymi rodzajami cegieł, które mogą mieć podobny kształt, ale różnią się kluczowymi właściwościami. Cegły oznaczone literami A, B oraz D mogą posiadać różną ilość otworów, jednak nie są to struktury, które odpowiadają cechom charakterystycznym dla cegły kratówki. Cegły te mogą mieć gęstszą strukturę, co wpływa na ich ciężar i właściwości mechaniczne. W przypadku cegły kratówki, otwory pełnią nie tylko funkcję estetyczną, ale również praktyczną, gdyż pozwalają na lepszą izolację termiczną, zmniejszając tym samym koszty ogrzewania budynku. Warto również zauważyć, że wybór niewłaściwego rodzaju cegły może skutkować problemami strukturalnymi w przyszłości, w tym pęknięciami czy obniżoną efektywnością energetyczną. Kluczową zasadą jest znajomość i rozumienie różnic między różnymi typami cegieł, co jest podstawą efektywnego projektowania i budowy. Każdy materiał budowlany powinien być dobierany z uwzględnieniem jego zastosowań oraz właściwości, co znacząco wpływa na efektywność całego procesu budowlanego oraz finalną jakość konstrukcji.

Pytanie 29

Rozbiórkę ręczną stropu trzeba zacząć od

A. podstemplowania stropu

B. skucia tynku z sufitu

C. skucia wypełnienia stropu

D. wycięcia belek wzdłuż ścian

Podstemplowanie stropu jest kluczowym etapem w procesie rozbiórki, ale nie powinno być pierwszym krokiem. Jego celem jest zapewnienie wsparcia dla konstrukcji podczas usuwania elementów stropu, jednak bez wcześniejszego usunięcia tynku, ocena stanu belek oraz innych elementów nośnych może być utrudniona. Wycięcie belek przy ścianach przed skuciem tynku jest również niewłaściwe, ponieważ może prowadzić do niekontrolowanego osunięcia się stropu, co zagraża bezpieczeństwu osób pracujących. W przypadku skucia wypełnienia stropu, podobnie jak w przypadku belek, najpierw konieczne jest przygotowanie konstrukcji przez usunięcie tynku, co pozwoli na dokładną ocenę stanu technicznego oraz ewentualnych uszkodzeń. Nieprzemyślane działania mogą prowadzić do poważnych wypadków oraz zwiększają ryzyko uszkodzenia sąsiednich elementów budowlanych. W branży budowlanej kluczowe jest przestrzeganie zasad bezpieczeństwa oraz stosowanie się do wytycznych dotyczących prac rozbiórkowych, aby uniknąć sytuacji niebezpiecznych i nieprzewidzianych, które mogą wpłynąć na bezpieczeństwo zarówno pracowników, jak i użytkowników budynku.

Pytanie 30

Który z elementów budynku przedstawiono na rysunku?

A. Gzyms.

B. Cokół.

C. Attykę.

D. Pilaster.

Pilaster to element architektoniczny, który łączy w sobie cechy kolumny i ściany. Na przedstawionym rysunku widzimy pilaster, który jest wtopiony w mur i pełni zarówno funkcję dekoracyjną, jak i nośną. Pilastry są często stosowane w architekturze klasycznej, aby wzmocnić wizualnie budynek oraz podkreślić jego pionowe akcenty. W praktyce, pilastry mogą być używane do podtrzymywania belkowania bądź jako elementy dekoracyjne w elewacjach, co wpisuje się w zasady harmonii i proporcji w architekturze. Dobrą praktyką jest stosowanie pilastrów w proporcjach zgodnych z zasadami złotego podziału, co pozwala na osiągnięcie estetycznego i zrównoważonego efektu. Warto również zauważyć, że pilastry mogą mieć różne formy, w tym różne stylizacje kapiteli, co czyni je wszechstronnym elementem w projektowaniu budynków, od klasycznych po nowoczesne. Dlatego odpowiedź 'Pilaster' jest jak najbardziej trafna.

Pytanie 31

Na rysunku przedstawiono zestaw narzędzi stosowanych podczas wznoszenia ścian z

A. płyt gipsowo-kartonowych.

B. bloczków z betonu komórkowego.

C. cegły klinkierowej szkliwionej.

D. pustaków keramzytobetonowych.

Zgadza się, odpowiedź o bloczkach z betonu komórkowego jest w porządku. Na zdjęciu widać narzędzia, które są typowe do pracy z tym materiałem. W budownictwie te bloczki są super popularne, bo są lekkie, dobrze izolują termicznie i łatwo je obrabiać. Na przykład, piły do cięcia betonu komórkowego pozwalają na dokładne dopasowanie bloczków. A specjalne kielnie są ważne do nakładania zaprawy, co jest kluczowe, by cała konstrukcja była stabilna. Warto też pamiętać, że w budownictwie są różne standardy, które mówią, jakie narzędzia najlepiej stosować do danych materiałów. To wpływa na jakość i trwałość ścian. Z mojego doświadczenia, bloczki z betonu komórkowego zyskują na popularności w budownictwie zarówno jednorodzinnym, jak i wielorodzinnym, bo ich efektywność energetyczna to mniejsze rachunki za ogrzewanie.

Pytanie 32

Na zdjęciu przedstawiono strop

A. Fert.

B. Akermana.

C. Kleina.

D. Teriva.

Wybór odpowiedzi dotyczących stropów Teriva, Fert czy Kleina jest wynikiem nieporozumień związanych z charakterystyką tych technologii budowlanych. Strop Teriva charakteryzuje się innym systemem konstrukcyjnym, opartym na pustakach betonowych, które są łączone za pomocą systemu żelbetowego. Pustaki te mają inny kształt i nie przypominają ceramicznych elementów stosowanych w stropach Akermana. W przypadku stropu Fert, technologia ta jest stosunkowo rzadziej wykorzystywana w budownictwie mieszkalnym, głównie z uwagi na większą wagę i skomplikowany proces montażu. Dodatkowo, strop Kleina, mimo że również jest stosowany w budownictwie, nie odnosi się do pustaków ceramicznych, które są kluczowym elementem w stropach Akermana. Wybierając niepoprawne odpowiedzi, można sugerować, że nie zrozumiano podstawowych różnic w technologiach stropowych. Pojawia się tutaj typowy błąd myślowy, polegający na utożsamianiu różnych systemów budowlanych, które mają odmienną konstrukcję i zastosowanie. Efektywna analiza stropów wymaga znajomości ich właściwości, materiałów oraz kontekstu, w którym są stosowane. Dlatego tak ważne jest posługiwanie się precyzyjnymi terminami oraz zrozumienie specyfikacji technicznych, aby nie mylić różnych typów stropów, co jest kluczowe w praktyce budowlanej.

Pytanie 33

Oblicz wynagrodzenie zatrudnionego za przeprowadzenie obustronnego tynkowania ściany o wymiarach 10 × 3 m, jeśli stawka godzinowa tynkarza wynosi 15,00 zł, a czas pracy na wykonanie 1 m² tynku zwykłego wynosi 1,4 r-g?

A. 900,00 zł

B. 1 260,00 zł

C. 450,00 zł

D. 630,00 zł

Niepoprawne odpowiedzi mogą wynikać z błędów w obliczeniach lub niepełnego zrozumienia problemu. Przy obliczaniu wynagrodzenia, kluczowe jest dokładne zrozumienie wymagań dotyczących tynkowania. Przykładowo, odpowiedzi takie jak 900,00 zł mogą wynikać z obliczenia kosztów dla jednej strony tynkowania, co jest niepełne, ponieważ pytanie dotyczy obustronnego tynkowania. Inna odpowiedź, 630,00 zł, może być skutkiem błędnego oszacowania liczby roboczogodzin, co prowadzi do nieprawidłowego wyniku. Dodatkowo, odpowiedzi takie jak 450,00 zł mogą sugerować, że osoba dokonująca obliczeń nie uwzględniła stawki godzinowej, co jest kluczowym elementem obliczeń. W przypadku tynkowania, identyfikacja nakładu pracy na metr kwadratowy oraz przeliczenie go na roboczogodziny są niezbędne dla uzyskania zgodnego wyniku. Również, wiedza o standardach branżowych dotyczących pracy budowlanej i normatywów robocizny jest kluczowa, aby uniknąć błędnych wniosków. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do nieadekwatnych ofert cenowych oraz problemów z budżetowaniem, co jest istotne w kontekście zarządzania projektami budowlanymi.

Pytanie 34

Korzystając z danych zawartych w tablicy 0102 z KNR 4-04, oblicz czas przewidziany na rozebranie 4 słupów wolnostojących o przekroju 40 x 40 cm i wysokości 5 m wykonanych z cegły na zaprawie cementowej.

A. 10,66 r-g

B. 10,40 r-g

C. 7,23 r-g

D. 4,99 r-g

Poprawna odpowiedź to 10,40 r-g, co wynika z obliczeń opartych na danych zawartych w tabeli KNR 4-04. Dla słupów wolnostojących wykonanych z cegły na zaprawie cementowej, przy wysokości do 9 m, nakład pracy wynosi 3,25 r-g na 1 m³. Aby obliczyć czas przewidziany na rozebranie czterech słupów o przekroju 40 x 40 cm i wysokości 5 m, najpierw obliczamy objętość jednego słupa: 0,4 m x 0,4 m x 5 m = 0,8 m³. Następnie obliczamy objętość czterech słupów: 0,8 m³ x 4 = 3,2 m³. Mnożymy objętość przez nakład pracy: 3,2 m³ x 3,25 r-g/m³ = 10,40 r-g. Taki sposób kalkulacji jest zgodny z najlepszymi praktykami w branży budowlanej, które sugerują, aby przed przystąpieniem do rozbiórki obliczyć dokładne nakłady pracy w oparciu o rzeczywiste wymiary i zastosowane materiały. Znajomość takich norm jest kluczowa dla efektywnego planowania etapów budowy oraz rozbiórki, co pozwala na minimalizację kosztów i czasu realizacji.

Pytanie 35

Który etap wykonywania tynku gipsowego przedstawiono na fotografii?

A. Wstępne gładzenie tzw. piórowanie.

B. Ręczne nakładanie.

C. Wstępne wyrównanie tzw. zaciąganie.

D. Ostateczne gładzenie.

Wybór niewłaściwych odpowiedzi może wynikać z braku zrozumienia etapów procesu tynkowania oraz ich specyfiki. Wstępne gładzenie, znane jako piórowanie, to proces, który następuje po zaciąganiu. W tym etapie tynk jest wygładzany przy użyciu narzędzi, które mają na celu usunięcie wszelkich nierówności oraz nadanie mu odpowiedniej faktury. Z tego powodu, odpowiedź sugerująca, że zdjęcie przedstawia wstępne gładzenie, jest błędna. Ostateczne gładzenie, które jest następstwem zaciągania, ma na celu uzyskanie idealnie gładkiej powierzchni, ale również nie może być utożsamiane z przedstawionym na fotografii etapem. Ręczne nakładanie tynku to proces, który zazwyczaj ma miejsce na początku, ale nie jest kluczowym elementem, który można zauważyć na zdjęciu, gdzie dominują ruchy prowadzące do wyrównania. Zrozumienie różnic między tymi etapami jest istotne dla realizacji wysokiej jakości prac budowlanych. Typowym błędem jest mylenie kolejności działań, co może prowadzić do stosowania niewłaściwych technik i narzędzi w niewłaściwym momencie, a w konsekwencji – do obniżenia jakości wykończenia. W branży budowlanej kluczowe jest, aby każdy etap był wykonywany zgodnie z ustalonymi standardami, co zapewnia trwałość i estetykę wykonania.

Pytanie 36

Który etap naprawy spękanego tynku przedstawiono na fotografii?

A. Poszerzanie rysy.

B. Gruntowanie obrzeża rysy.

C. Nakładanie zaprawy szpachlowej.

D. Oczyszczanie obrzeża rysy.

Poszerzanie rysy to kluczowy etap w procesie naprawy spękanego tynku. Na przedstawionej fotografii widzimy osobę, która za pomocą szpachelki poszerza rysę, co jest istotne dla zapewnienia trwałości naprawy. Poszerzając rysę, tworzymy większą powierzchnię dla przyczepności zaprawy szpachlowej, co pozwala na skuteczniejsze wypełnienie ubytków i zapobiega ponownemu pojawieniu się pęknięć. Zgodnie z zasadami dobrych praktyk budowlanych, przed nałożeniem nowego materiału naprawczego należy dokładnie przygotować powierzchnię, aby uniknąć problemów w przyszłości. Warto również pamiętać, że odpowiednie poszerzenie rysy może wymagać zastosowania narzędzi o różnych kształtach i rozmiarach, aby dostosować się do specyfiki uszkodzenia. Po zakończeniu tego etapu, kolejną czynnością jest gruntowanie obrzeża rysy, co dodatkowo zwiększa przyczepność. Dzięki tym działaniom można osiągnąć długotrwałe efekty naprawy, co przekłada się na zadowolenie właścicieli budynków i redukcję kosztów związanych z późniejszymi naprawami. Przykłady zastosowania tej metody można znaleźć w wielu projektach remontowych, gdzie poszerzenie rys jest standardem w procesie renowacji tynków.

Pytanie 37

Proporcje objętościowe 1:3:12 składników zaprawy cementowo-glinianej typu M 0,6 wskazują na następujący jej skład objętościowy:

A. cement : zawiesina gliniana : wapno

B. cement : zawiesina gliniana : piasek

C. cement : piasek : zawiesina gliniana

D. cement : wapno : zawiesina gliniana

Odpowiedź 'cement : zawiesina gliniana : piasek' jest prawidłowa, ponieważ proporcje 1:3:12 wskazują, że na każdą jednostkę cementu przypada 3 jednostki zawiesiny glinianej oraz 12 jednostek piasku. Taki skład zaprawy cementowo-glinianej charakteryzuje się odpowiednim balansem między wytrzymałością a elastycznością, co czyni go idealnym do zastosowań w budownictwie, na przykład przy murowaniu ścian czy tynkowaniu. W praktyce, stosowanie odpowiednich proporcji składników jest kluczowe dla uzyskania pożądanych właściwości mechanicznych zaprawy, takich jak przyczepność, plastyczność i odporność na działanie czynników atmosferycznych. Warto również zwrócić uwagę na normy PN-EN dotyczące zapraw murarskich, które precyzują wymagania dla różnych typów zapraw, co pozwala na dobór odpowiedniego składu w zależności od specyfikacji projektu budowlanego. Przykłady zastosowań to zarówno budowa nowych obiektów, jak i renowacja istniejących, gdzie kluczowe jest zachowanie zarówno estetyki, jak i trwałości."}

Pytanie 38

Na fotografii przedstawiono materiał izolacyjny przeznaczony do wykonywania izolacji

A. przeciwwodnej i przeciwwilgociowej.

B. przeciwwilgociowej i paroprzepuszczalnej.

C. akustycznej i przeciwwodnej.

D. termicznej i akustycznej.

Odpowiedź dotycząca izolacji termicznej i akustycznej jest prawidłowa, ponieważ wełna mineralna, prezentowana na zdjęciu, jest jednym z najczęściej stosowanych materiałów izolacyjnych w budownictwie. Charakteryzuje się doskonałymi właściwościami termicznymi, co oznacza, że skutecznie ogranicza utratę ciepła w budynkach, co jest zgodne z aktualnymi standardami efektywności energetycznej budowli. Jest to kluczowy aspekt, gdyż odpowiednia izolacja termiczna wpływa na obniżenie kosztów ogrzewania. Dodatkowo, wełna mineralna ma także znakomite właściwości akustyczne, co czyni ją idealnym rozwiązaniem w kontekście budowy ścian działowych czy sufitów podwieszanych, gdzie istotne jest ograniczenie hałasu. W praktyce, materiał ten jest również łatwy w obróbce i może być stosowany zarówno w nowych budynkach, jak i podczas modernizacji starszych obiektów, co czyni go wszechstronnym rozwiązaniem w branży budowlanej.

Pytanie 39

Urządzenia przedstawionego na rysunku używa się do

A. wykonywania bruzd w murze.

B. szlifowania i cięcia różnych materiałów.

C. wykuwania otworów w murze.

D. fazowania naroży ścian.

Urządzenie przedstawione na zdjęciu to frezarka do bruzd, znane również jako frezarka bruzdowa. Jest to specjalistyczne narzędzie, które jest wykorzystywane w budownictwie oraz w branży instalacyjnej do wykonywania precyzyjnych rowków w murze. Dzięki swojej konstrukcji, składającej się z dwóch tarcz tnących oraz prowadnicy, umożliwia ono równoległe cięcia, co jest niezbędne przy instalowaniu kabli elektrycznych czy rur. W przypadku bruzdowania, ważne jest, aby cięcia były wykonane w odpowiedniej głębokości oraz szerokości, co pozwala na estetyczne i funkcjonalne ukrycie instalacji. Stosowanie frezarki do bruzd znacząco przyspiesza proces pracy w porównaniu do tradycyjnych metod, takich jak używanie młotka i dłuta. Dobre praktyki wskazują na konieczność przestrzegania norm bezpieczeństwa, takich jak noszenie odpowiednich środków ochrony osobistej oraz stosowanie się do instrukcji obsługi urządzenia, co zapewnia nie tylko efektywność, ale też bezpieczeństwo pracy.

Pytanie 40

Określenie lokalizacji nowych ścianek działowych w renowowanym obiekcie następuje na podstawie

A. warunków technicznych wykonania i odbioru robót

B. specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót

C. założeń do kosztorysu

D. projektu budowlanego

Projekt budowlany jest kluczowym dokumentem w procesie przebudowy budynku, ponieważ określa on szczegółowe rozwiązania architektoniczne oraz konstrukcyjne, w tym lokalizację nowych ścianek działowych. Zawiera on rysunki techniczne, które ilustrują układ pomieszczeń, a także specyfikacje materiałowe i technologiczne. Przykładowo, w przypadku przekształcenia przestrzeni biurowej, projekt budowlany pomoże zdecydować, gdzie najlepiej umieścić ścianki działowe, aby zachować optymalną funkcjonalność oraz estetykę. Ponadto, każda realizacja powinna być zgodna z obowiązującymi normami budowlanymi i technicznymi, które są zawarte w planie. Stosowanie się do zatwierdzonego projektu budowlanego minimalizuje ryzyko konfliktów z przepisami prawa budowlanego, co może prowadzić do kosztownych opóźnień w realizacji projektu oraz konieczności wprowadzenia zmian w już zrealizowanych elementach budowlanych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej