Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik fotografii i multimediów
  • Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
  • Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 13:43
  • Data zakończenia: 8 grudnia 2025 13:59

Egzamin zdany!

Wynik: 34/40 punktów (85,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Po ilu latach obowiązywania umowy licencyjnej wyłącznej uważa się ją zawartą na czas nieokreślony?

A. Po 5 latach.
B. Po 2 latach.
C. Po 3 latach.
D. Po 4 latach.
Wiele osób myli się, zakładając, że okres po 2, 3 czy nawet 4 latach już wystarczy, by umowa licencyjna wyłączna automatycznie stawała się umową na czas nieokreślony. To dość częsty błąd wynikający z pobieżnej znajomości przepisów albo mylenia regulacji dotyczących różnych rodzajów umów – np. tych z prawa cywilnego lub umów o pracę, gdzie czasem pojawiają się inne progi czasowe. Tak naprawdę dopiero po upływie 5 lat od dnia zawarcia umowy licencyjnej wyłącznej prawo przewiduje takie przekształcenie. W praktyce oznacza to, że nawet jeśli umowa została podpisana na 8 lat, po 5 latach nie jest już traktowana jako terminowa, tylko jako zawarta na czas nieokreślony. To jest szczególnie istotne, bo zmienia się wtedy sposób jej wypowiadania oraz ochrona praw stron. Błędne przekonanie, że krótszy okres, jak 2 czy 3 lata, wystarczy, może prowadzić do nieporozumień i sporów prawnych, zwłaszcza podczas renegocjacji kontraktów licencyjnych. Dobrą praktyką branżową jest dokładne czytanie umów oraz upewnienie się, jak długo chcemy być związani konkretnymi zapisami i jakie są tego skutki. Moim zdaniem warto zapamiętać, że ustawodawca wyraźnie wskazuje ten pięcioletni próg, żeby obie strony miały szansę na przewidywalność i możliwość zmiany strategii po rozsądnym czasie. Takie podejście zwiększa bezpieczeństwo obrotu gospodarczego i pozwala na większą elastyczność – a to w branży technologicznej jest absolutnie bezcenne.

Pytanie 2

Wskaż prawidłowe parametry zdjęcia przeznaczonego do zamieszczenia w galerii internetowej.

A. TIFF, 72 ppi, RGB
B. JPEG, 72 ppi, RGB
C. JPEG, 300 ppi, CMYK
D. TIFF, 300 ppi, CMYK
Dobór parametrów zdjęcia do publikacji w galerii internetowej to trochę takie rzemiosło, gdzie technika spotyka się z praktyką. JPEG w trybie RGB i rozdzielczości 72 ppi to właśnie taki branżowy standard – sprawdza się w większości przypadków. JPEG to format, który zapewnia dobry kompromis między jakością a rozmiarem pliku. Obrazki w tej kompresji szybciej się wczytują, co jest kluczowe dla wygody użytkownika i wydajności strony. RGB to model barw wykorzystywany w wyświetlaczach – na monitorach, smartfonach, tabletach. Kolory są wtedy żywe, a zachowanie zgodności z tym, co widzi użytkownik, jest dużo prostsze. 72 ppi to wartość, która od lat jest przyjmowana jako domyślna rozdzielczość dla obrazów przeznaczonych do internetu. Może to trochę archaiczne, bo współczesne wyświetlacze mają wyższą gęstość pikseli, ale w praktyce nie zamienia się to na lepszy wygląd zdjęcia, tylko większe pliki i dłuższe ładowanie. Galeria online na JPEG, 72 ppi, RGB po prostu działa – zdjęcia są ostre, kolory odpowiadają temu, co widzi użytkownik, a strona ładuje się sprawnie. Z mojego doświadczenia warto też pamiętać, żeby nie przesadzać z kompresją, bo za bardzo skompresowane JPEG potrafią wyglądać kiepsko, szczególnie przy powiększaniu. Jeszcze taka ciekawostka – większość narzędzi CMS czy platform galerii automatycznie przeskalowuje i optymalizuje zdjęcia, ale i tak warto wrzucać już odpowiednio przygotowane pliki. To sporo ułatwia i pozwala uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek.

Pytanie 3

Po ilu latach obowiązywania umowy licencyjnej wyłącznej uważa się ją zawartą na czas nieokreślony?

A. Po 5 latach.
B. Po 3 latach.
C. Po 2 latach.
D. Po 4 latach.
Umowa licencyjna wyłączna, jeżeli została zawarta na czas określony dłuższy niż 5 lat, po upływie tego okresu uznawana jest — zgodnie z przepisami prawa autorskiego — za zawartą na czas nieokreślony. Wynika to z art. 68 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Czemu tak jest? Z mojego doświadczenia to rozwiązanie chroni obie strony: licencjodawca nie traci kontroli nad swoim utworem na zawsze, a licencjobiorca ma pewność, że przez dłuższy czas może swobodnie korzystać z praw. Taka regulacja jest naprawdę praktyczna — wyobraź sobie długoterminową współpracę informatyczną czy w sektorze kreatywnym, gdzie licencje na oprogramowanie albo materiały graficzne podpisuje się na lata. Po 5 latach można spokojnie renegocjować warunki, dostosować je do nowych realiów rynkowych albo po prostu rozwiązać umowę z zachowaniem ustawowych terminów wypowiedzenia. To też taka furtka bezpieczeństwa: jeśli ktoś próbuje podpisać wyłączną licencję na 10 czy 20 lat, to i tak prawo ustawia limit, po którym traci ona status „sztywny” i można ją rozwiązać. Warto znać ten przepis, bo w branży często trafiają się sytuacje, gdzie strony nie do końca rozumieją, co podpisują, a potem pojawiają się nieprzyjemne niespodzianki. Moim zdaniem to dobra praktyka, żeby już na etapie negocjowania kontraktu wspomnieć o tej granicy 5 lat — wtedy każdy wie, na czym stoi i jakie ma prawa po przekroczeniu tego okresu.

Pytanie 4

W celu ograniczenia wilgoci w torbie fotograficznej, w której przechowywany jest sprzęt zdjęciowy, stosuje się

A. dodatkowe ściereczki z mikrowłókien.
B. saszetki zapachowe.
C. saszetki z żelem krzemionkowym.
D. dodatkowe waciki i chusteczki papierowe.
Saszetki z żelem krzemionkowym, często spotykane pod nazwą silica gel, to bardzo praktyczne i polecane rozwiązanie do ochrony sprzętu fotograficznego przed wilgocią. Dlaczego właśnie ten żel? Bo jego mikroskopijne granulki mają zdolność wiązania cząsteczek wody z powietrza, przez co skutecznie obniżają poziom wilgotności w zamkniętych przestrzeniach, takich jak torba na aparat. To szczególnie ważne, jeśli ktoś przechowuje sprzęt w miejscach narażonych na zmienne warunki – w piwnicy, samochodzie, zimą czy latem, kiedy wilgotność bywa wysoka. Z mojego doświadczenia takie saszetki potrafią uratować obiektyw przed zaparowaniem lub zminimalizować ryzyko powstawania pleśni na soczewkach i stykach elektronicznych. Nawet w profesjonalnych instrukcjach obsługi sprzętu foto, producenci sugerują właśnie takie rozwiązania. Warto pamiętać, że żel krzemionkowy można co jakiś czas regenerować – wystarczy wysuszyć saszetki w piekarniku i dalej spełniają swoją rolę. Widać tu wyraźnie, że stosowanie takich pochłaniaczy wilgoci to już standardowa praktyka w branży, powszechnie rekomendowana przez fachowców. W torbie foto żel krzemionkowy to taki cichy ochroniarz, który działa, choć na pierwszy rzut oka nic nie widać.

Pytanie 5

Biometryczne zdjęcie o wymiarach 3,5 x 4,5 cm powinno

A. przedstawiać profil głowy, wzrok przymknięty, uśmiech na twarzy
B. przedstawiać profil głowy, wzrok na wprost aparatu, uśmiech na twarzy
C. obejmować całą głowę, wzrok skierowany do aparatu
D. obejmować całą głowę, wzrok zwrócony w bok
Zdjęcie biometryczne o wymiarach 3,5 x 4,5 cm powinno obejmować całą głowę, a wzrok powinien być skierowany bezpośrednio do obiektywu aparatu. Taki układ zapewnia, że zdjęcie jest zgodne z wymaganiami wielu instytucji, takich jak urzędy paszportowe czy inne organy administracyjne. Wzrok skierowany na wprost pozwala na jednoznaczne rozpoznanie rysów twarzy, co jest kluczowe w kontekście identyfikacji biometrycznej. Przykładowo, wiele krajów wymaga, aby zdjęcia do dokumentów tożsamości były wykonane w taki sposób, aby twarz była idealnie widoczna, bez zasłaniania przez włosy lub inne elementy. Ponadto, istotne jest, aby zdjęcie było wykonane w odpowiednich warunkach oświetleniowych, co wpływa na ostrość i jakość obrazu. Takie podejście do wykonania zdjęcia biometrycznego jest zgodne ze standardami ISO/IEC 19794-5, które regulują kwestie związane z obrazowaniem biometrycznym, w tym zdjęciami paszportowymi.

Pytanie 6

Aby wymienić żarówkę w powiększalniku, najpierw należy

A. odkręcić śruby zabezpieczające
B. odłączyć powiększalnik od zasilania
C. wymontować zużytą żarówkę
D. usunąć negatyw z urządzenia powiększającego
Odłączenie powiększalnika od zasilania przed przystąpieniem do wymiany żarówki jest kluczowym krokiem, który zapewnia bezpieczeństwo podczas pracy z urządzeniem. Praca z urządzeniem elektrycznym, takim jak powiększalnik, wiąże się z ryzykiem porażenia prądem, dlatego zawsze należy najpierw odłączyć je od źródła zasilania. W tym przypadku, działając zgodnie z zasadami BHP (Bezpieczeństwa i Higieny Pracy), eliminujemy ryzyko niewłaściwego działania urządzenia oraz potencjalnych uszkodzeń. Dobre praktyki w obsłudze sprzętu fotograficznego i laboratoryjnego zalecają, aby przed jakąkolwiek konserwacją lub wymianą części, upewnić się, że urządzenie jest wyłączone. Po odłączeniu zasilania można bezpiecznie przystąpić do wymiany żarówki, co pozwala na zabezpieczenie nie tylko zdrowia operatora, ale i samego sprzętu. Pamiętaj, aby używać odpowiednich narzędzi i technik zgodnych z instrukcją producenta, co dodatkowo zwiększa bezpieczeństwo i efektywność pracy.

Pytanie 7

Do czynności konserwacyjnych aparat fotograficzny należą

A. wymiana sprzętu dodatkowego.
B. wymiana obiektywu.
C. regularne czyszczenie korpusu i obiektywu.
D. regularne czyszczenie torby reporterskiej.
Regularne czyszczenie korpusu i obiektywu to według mnie absolutna podstawa dbania o aparat fotograficzny. W praktyce branżowej takie czynności są wręcz obowiązkiem fotografa, niezależnie od tego czy używa sprzętu amatorskiego, czy profesjonalnego. Kurz, pył, odciski palców czy nawet drobne kropelki wody mogą negatywnie wpływać na jakość zdjęć i żywotność sprzętu. Nawet jeśli sprzęt jest teoretycznie uszczelniony, zabrudzenia mogą dostać się do środka, szczególnie przy wymianie obiektywów. Najlepiej wyrobić sobie nawyk przecierania korpusu i soczewek miękką szmatką z mikrofibry albo korzystania z dedykowanych preparatów, takich jak gruszka do przedmuchiwania czy pędzelki antystatyczne. Osobiście uważam, że lepiej poświęcić te kilka minut po każdej sesji niż później martwić się zarysowaniami albo rozmazanymi zdjęciami. Zgodnie z zaleceniami producentów (np. Canon, Nikon) konserwacja polega głównie na systematycznym czyszczeniu powierzchni zewnętrznych i optyki, a także kontrolowaniu stanu bagnetu czy styków elektronicznych. Warto też pamiętać, że regularne czyszczenie to nie tylko estetyka, ale też wydłużenie żywotności całego systemu, bo łatwiej zauważyć ewentualne uszkodzenia czy nieszczelności. Profesjonaliści zawsze powtarzają, że zadbany sprzęt mniej się psuje i daje lepsze efekty – i to nie jest przypadek!

Pytanie 8

Którego z wymienionych przedmiotów należy użyć do czyszczenia powierzchni monitora LCD z kurzu, plamek i tłuszczów?

A. Gąbki.
B. Chusteczki higienicznej.
C. Ręcznika papierowego.
D. Ściereczki z mikrofibry.
Ściereczka z mikrofibry to zdecydowanie najlepszy wybór do czyszczenia monitorów LCD, zarówno jeśli chodzi o usuwanie kurzu, jak i plam czy tłuszczów. Mikrofibra jest niezwykle delikatnym materiałem, który nie pozostawia zarysowań nawet na bardzo wrażliwych powierzchniach, a przy tym świetnie zbiera kurz i drobinki bez konieczności mocnego pocierania. Z mojego doświadczenia wynika, że większość producentów monitorów, np. Dell, LG czy Samsung, wyraźnie zaznacza w instrukcjach, żeby korzystać właśnie z mikrofibry. To taka branżowa podstawa – w serwisach sprzętu komputerowego praktycznie zawsze spotkasz się z mikrofibrą. Co ciekawe, samą ściereczką suchą można usunąć kurz i delikatne zabrudzenia, a do większych plam warto ją lekko zwilżyć wodą destylowaną lub specjalnym płynem do ekranów (ważne: nigdy nie spryskuj bezpośrednio ekranu!). Ściereczki z mikrofibry są wielorazowe, łatwo je wyprać i nie pozostawiają włókien. Zdecydowanie nie poleca się szorstkich czy papierowych materiałów, bo mogą uszkodzić powłokę antyodblaskową monitora. W praktyce – jeśli dbasz o sprzęt, zawsze miej gdzieś pod ręką mikrofibrę.

Pytanie 9

Rozpowszechnianie zdjęcia na licencji All rights reserved oznacza, że

A. zdjęcie można kopiować, rozprowadzać tylko w oryginalnej postaci.
B. nie można wykorzystywać zdjęcia bez zgody autora.
C. zdjęcie można kopiować i przetwarzać bez zgody autora.
D. zdjęcie można kopiować, rozprowadzać i na jego podstawie tworzyć projekty zależne.
Licencja typu All rights reserved to najbardziej restrykcyjna forma ochrony praw autorskich. Oznacza to, że autor zdjęcia zachowuje pełnię praw do swojego utworu – nie wolno go kopiować, modyfikować, udostępniać, publikować ani wykorzystywać w żadnej formie bez wyraźnej zgody twórcy. W praktyce, jeśli znajdziesz gdzieś zdjęcie oznaczone w ten sposób, nie masz prawa nawet wrzucić go na swojego bloga czy użyć w prezentacji – nawet jeżeli podasz źródło lub imię autora. Branżowe standardy w tym zakresie są bardzo jasne i wynikają bezpośrednio z międzynarodowych konwencji, takich jak Konwencja Berneńska czy polska ustawa o prawie autorskim. Z mojego doświadczenia wynika, że ignorowanie oznaczenia All rights reserved często prowadzi do poważnych konsekwencji, np. roszczeń odszkodowawczych albo zablokowania konta na popularnych platformach. Warto wiedzieć, że niektóre zdjęcia – nawet jeśli są ogólnodostępne w sieci – nadal są objęte tą licencją. Dlatego zawsze lepiej jest poświęcić chwilę na weryfikację praw do zdjęcia, niż potem tłumaczyć się z naruszenia prawa. Profesjonalni fotografowie bardzo pilnują swoich praw, a w środowisku kreatywnym licencjonowanie treści jest absolutną podstawą etyki zawodowej.

Pytanie 10

Które czynności konserwacyjne obejmują zabiegi czyszczenia monitora?

A. Czyszczenie ekranu i testowanie parametrów technicznych monitora.
B. Mycie obudowy i kalibracja monitora.
C. Czyszczenie otworów wentylacyjnych i podłączanie monitora do komputera.
D. Mycie obudowy i wydmuchiwanie zanieczyszczeń z elementów elektronicznych monitora.
Mycie obudowy oraz wydmuchiwanie zanieczyszczeń z elementów elektronicznych monitora to absolutna podstawa, jeśli chodzi o codzienną konserwację sprzętu komputerowego, zwłaszcza monitorów. Najlepsi technicy zawsze zaczynają od tych dwóch czynności, bo to naprawdę pomaga wydłużyć żywotność urządzenia i utrzymać prawidłową jakość obrazu. W praktyce mycie obudowy polega na użyciu miękkiej, lekko wilgotnej szmatki z delikatnym detergentem albo specjalnych chusteczek antystatycznych. Z mojego doświadczenia – jeżeli przez dłuższy czas na monitorze gromadzą się kurz i brud, może dojść do przegrzewania albo nawet zwarcia w elektronice. Wydmuchiwanie zanieczyszczeń sprężonym powietrzem z otworów wentylacyjnych oraz innych zakamarków monitora to z kolei bardzo skuteczna metoda, żeby zabezpieczyć się przed osadzaniem kurzu na płytkach drukowanych i radiatorach. Takie zabiegi nie tylko poprawiają chłodzenie, ale też minimalizują ryzyko uszkodzeń typowych dla przegrzanego sprzętu. Standardy branżowe, np. zalecenia producentów monitorów takich jak Dell czy Samsung, wyraźnie sugerują regularne czyszczenie zarówno obudowy, jak i wnętrza (w miarę możliwości technicznych) właśnie tymi metodami. To niby proste rzeczy, ale w praktyce bardzo dużo osób o nich zapomina i potem dziwią się, że monitor szwankuje albo się przegrzewa. Warto też pamiętać, żeby nie używać środków na bazie alkoholu do czyszczenia ekranu, bo mogą zostawiać smugi albo zniszczyć powłoki antyrefleksyjne. Tak naprawdę regularna i poprawna konserwacja sprzętu to oszczędność czasu i pieniędzy w dłuższej perspektywie.

Pytanie 11

W celu ograniczenia wilgoci w torbie fotograficznej, w której przechowywany jest sprzęt zdjęciowy, stosuje się

A. dodatkowe waciki i chusteczki papierowe.
B. dodatkowe ściereczki z mikrowłókien.
C. saszetki z żelem krzemionkowym.
D. saszetki zapachowe.
Saszetki z żelem krzemionkowym (tzw. silica gel) to już od lat absolutny standard, jeśli chodzi o ochronę sprzętu fotograficznego przed wilgocią. W sumie, ciężko sobie wyobrazić profesjonalną torbę na aparat czy obiektywy bez kilku takich woreczków. Ten żel działa na zasadzie adsorpcji pary wodnej z powietrza – pochłania wilgoć, która mogłaby osadzać się na delikatnych powierzchniach soczewek czy wewnątrz aparatu i prowadzić do powstawania korozji albo, co gorsza, grzyba na optyce. Moim zdaniem, to taki cichy bohater – nie rzuca się w oczy, ale potrafi uratować naprawdę drogi sprzęt przed uszkodzeniem. W praktyce, raz na kilka miesięcy warto wymienić lub „przepiec” saszetki (suszenie w piekarniku), bo z czasem tracą zdolność pochłaniania wilgoci. W branży foto-wideo żel krzemionkowy jest rekomendowany przez producentów aparatów – można to znaleźć nawet w oficjalnych instrukcjach obsługi sprzętu od Canona, Nikona czy Sony. To rozwiązanie tanie, skuteczne i łatwe w użyciu – nie ma praktycznie żadnych minusów, jeśli dba się o regularną wymianę lub regenerację. Warto też pamiętać, że takie saszetki przydają się nie tylko w torbie, ale i w szufladzie czy szafce, gdzie przechowujesz obiektywy – szczególnie w naszym klimacie, gdzie potrafi być naprawdę wilgotno. Ja sam zawsze wrzucam dodatkową saszetkę nawet do plecaka fotograficznego, bo nigdy nie wiadomo, kiedy trafi się deszcz lub duża zmiana temperatury.

Pytanie 12

Czy osoba fotografowana może sprzeciwić się publikacji zdjęcia z jej wizerunkiem?

A. Nie może się sprzeciwić.
B. Może, pod warunkiem określenia przyczyny ustnie.
C. Może, bez podania przyczyny.
D. Może, pod warunkiem określenia przyczyny na piśmie.
Prawo do wizerunku jest jednym z najważniejszych praw osobistych człowieka. W polskim prawie, a konkretnie w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wyraźnie zaznaczono, że rozpowszechnianie czyjegoś wizerunku wymaga jego zgody. Co ciekawe, osoba fotografowana może się sprzeciwić publikacji swojego zdjęcia bez podania jakiejkolwiek przyczyny – i to jest właśnie kluczowa rzecz, którą warto zapamiętać. To nie jest tak, że trzeba się tłumaczyć, dlaczego nie chce się być pokazanym w internecie, gazecie czy na szkolnej stronie. Z mojego doświadczenia wynika, że w praktyce branżowej zawsze warto uzyskiwać zgodę na piśmie, nawet jeśli prawo nie nakłada obowiązku podania przyczyny odmowy. Fotografowie, dziennikarze czy nawet osoby prowadzące blogi powinny szanować wolę fotografowanego. Nawet jeśli ktoś najpierw wyraził zgodę, a potem zmienił zdanie – ma do tego prawo i nie musi się tłumaczyć. Takie podejście jest zgodne nie tylko z przepisami, ale też z dobrymi obyczajami i etyką zawodową. Branża kreatywna bardzo sobie ceni takie standardy, bo budują zaufanie i profesjonalizm, a także chronią przed niepotrzebnymi sporami. Często spotyka się sytuacje, gdy ktoś publikuje zdjęcie grupowe – wtedy przepisy są nieco inne, ale w przypadku pojedynczego portretu decyzja osoby widocznej na zdjęciu jest decydująca. Warto o tym pamiętać, bo to nie tylko kwestia prawa, ale i szacunku do drugiego człowieka.

Pytanie 13

Rozpowszechnianie na stronie internetowej wizerunku osoby powszechnie znanej, podczas pełnienia funkcji publicznych

A. wymaga zapłacenia osobie za wykorzystanie wizerunku.
B. nie wymaga uzyskania od osoby pisemnej zgody.
C. wymaga uzyskania zgody osoby na poprawę ekspozycji zdjęcia.
D. wymaga uzyskania od osoby pisemnej zgody.
W przypadku osób powszechnie znanych, takich jak politycy występujący publicznie, publikacja ich wizerunku podczas pełnienia funkcji publicznych nie wymaga uzyskania pisemnej zgody. Wynika to bezpośrednio z art. 81 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Prawo przewiduje tutaj wyjątek – jeśli ktoś jest osobą publiczną i zdjęcie zostało wykonane podczas sprawowania jego funkcji, to rozpowszechnianie takiego wizerunku jest dozwolone bez formalności. W praktyce bardzo często spotkacie się z tym w branży medialnej, np. na portalach informacyjnych czy blogach tematycznych – nikt nie biega za politykiem z formularzem zgody. Oczywiście, wszystko ma swoje granice. Gdyby wykorzystać taki wizerunek w kontekście komercyjnym, np. do reklamy produktu czy usługi, sytuacja byłaby zupełnie inna i zgoda byłaby już konieczna. Również, jeśli zdjęcie naruszałoby dobra osobiste tej osoby, mogłoby się to skończyć procesem. Moim zdaniem, warto pamiętać o tej zasadzie, bo często zdarza się, że młode osoby zaczynające w zawodzie dziennikarskim przesadnie obawiają się publikacji wizerunku urzędników lub innych znanych osób. Najważniejsze to zachować zdrowy rozsądek i zawsze analizować kontekst użycia zdjęcia – czy dotyczy działalności publicznej, czy już jednak przekracza ten obszar. Dobre praktyki branżowe sugerują też informowanie o publikacji, choć nie jest to wymóg prawny, ale z mojego doświadczenia pozwala uniknąć nieporozumień.

Pytanie 14

Do czynności konserwacyjnych zabezpieczających prawidłową pracę akumulatora w aparacie fotograficznym należy

A. wystawianie akumulatora na działanie promieni słonecznych.
B. utrzymywanie zmiennej temperatury w komorze akumulatora.
C. wystawianie akumulatora na działanie wysokiej temperatury.
D. utrzymanie czystości styków w komorze akumulatora.
Utrzymanie czystości styków w komorze akumulatora to jedna z tych rzeczy, które w praktyce naprawdę mają spore znaczenie dla niezawodności sprzętu fotograficznego. Styki, szczególnie te wykonane z metali przewodzących, łatwo łapią kurz, tłuszcz z palców czy nawet drobne utlenienia. Zanieczyszczone styki powodują większy opór elektryczny, a to może prowadzić do trudności z uruchomieniem aparatu, przerw w zasilaniu czy nawet uszkodzenia elektroniki poprzez skoki napięcia. Moim zdaniem jest to jedna z czynności, którą warto wykonywać regularnie, najlepiej za pomocą specjalnych środków czyszczących lub po prostu miękkiej, suchej szmatki. Takie konserwacyjne podejście jest zgodne z wytycznymi większości producentów aparatów, np. Canon czy Nikon w swoich instrukcjach często podkreślają wagę czystości styków. Mało kto o tym pamięta, a to naprawdę pomaga wydłużyć żywotność akumulatora oraz całego sprzętu. Co więcej, lepszy kontakt to także stabilniejsze ładowanie, więc nawet szybkość i skuteczność ładowania mogą na tym zyskać. Z mojego doświadczenia, jeśli aparat często 'gubi' zasilanie lub nie widzi baterii, to w 90% przypadków wystarczyło przetrzeć styki i wszystko wracało do normy. Warto więc tę prostą czynność wprowadzić do rutynowej obsługi sprzętu – to taki mały, a bardzo skuteczny nawyk każdego fotografa.

Pytanie 15

Opublikowanie zdjęcia uczestników wycieczki na stronie internetowej wymaga zgody

A. organizatora.
B. przewodnika.
C. ubezpieczyciela.
D. uczestników.
Opublikowanie zdjęcia uczestników wycieczki na stronie internetowej wymaga ich wyraźnej zgody, bo tak stanowi zarówno prawo, jak i zdrowy rozsądek. Chodzi tutaj o ochronę danych osobowych i wizerunku, które są chronione m.in. przez RODO oraz ustawę o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Nawet jeśli organizator wycieczki czy przewodnik robi zdjęcia podczas wyjazdu, nie ma automatycznie prawa publikować ich w internecie bez wcześniejszej, konkretnej zgody każdej widocznej na zdjęciu osoby. Najlepszą praktyką jest zebranie pisemnych zgód przed rozpoczęciem wyjazdu – to wtedy najłatwiej o to zadbać i wyjaśnić wszystkim o co chodzi. Z mojego doświadczenia, czasem ktoś nie chce być widoczny na stronie szkoły albo Facebooku i trzeba to uszanować. Włączenie ludzi do tej decyzji buduje też zaufanie i jest po prostu uczciwe. Zresztą, nawet najlepsze intencje organizatora nie zastąpią zgody uczestników, bo prawo jest tutaj bezlitosne – publikacja bez zgody naraża na nieprzyjemności, a nawet kary finansowe. Moim zdaniem, zawsze warto podkreślać wagę zgody w kontekście publikacji wizerunku – to taka podstawa bezpieczeństwa cyfrowego i szacunku do innych.

Pytanie 16

Aby umieścić zdjęcie uczestników wycieczki na stronie www, konieczna jest zgoda

A. ubezpieczyciela
B. organizatora
C. przewodnika
D. uczestników
Opublikowanie zdjęcia uczestników wycieczki na stronie internetowej wymaga uzyskania zgody od samych uczestników. W kontekście ochrony danych osobowych, zgodnie z RODO (Rozporządzenie o Ochronie Danych Osobowych), każdy ma prawo do kontroli swoich danych osobowych, w tym zdjęć. Zgoda musi być dobrowolna, świadoma i jednoznaczna. W praktyce oznacza to, że organizatorzy wycieczek powinni informować uczestników o celach publikacji zdjęć oraz o tym, jak będą one wykorzystywane. Warto również przygotować formularze zgody, które uczestnicy mogą podpisać przed wycieczką. Przykładem dobrych praktyk może być umieszczenie informacji o publikacji zdjęć w regulaminie wycieczki lub w umowie, co pozwoli uniknąć nieporozumień i potencjalnych problemów prawnych. Ponadto, warto pamiętać o tym, że w przypadku niepełnoletnich uczestników, zgoda rodziców lub opiekunów prawnych jest również wymagana. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla przestrzegania standardów etycznych i prawnych w pracy z danymi osobowymi.

Pytanie 17

Po ilu latach obowiązywania umowy licencyjnej wyłącznej uważa się ją zawartą na czas nieokreślony?

A. Po 5 latach.
B. Po 4 latach.
C. Po 2 latach.
D. Po 3 latach.
Wiele osób zakłada, że ograniczenia czasowe w umowach licencyjnych mają charakter czysto umowny, czyli że strony mogą się dogadać na dowolny termin, np. dwa, trzy czy cztery lata, i wszystko jest załatwione. Jednak prawo autorskie w Polsce wyraźnie reguluje, jak traktować licencje wyłączne zawierane na dłuższy okres. Przypuszczenie, że umowa staje się bezterminowa już po dwóch, trzech czy nawet czterech latach, wynika często z nieznajomości szczegółowych zapisów ustawy lub z mylenia przepisów dotyczących licencji niewyłącznych. Zdarza się, że strony, zwłaszcza w mniejszych firmach czy startupach, chcą szybko zabezpieczyć swoje prawa, więc nie przykładają dużej wagi do kwestii formalnych czy konsekwencji dłuższego okresu licencjonowania. Takie podejście jest jednak ryzykowne. Z mojego doświadczenia wynika, że problem pojawia się szczególnie wtedy, gdy po kilku latach jedna ze stron chce wypowiedzieć umowę i okazuje się, że podstawy prawne są inne niż zakładano. Ustawa jasno mówi o pięciu latach jako granicy, po której licencja wyłączna automatycznie staje się umową na czas nieokreślony, co znacząco wpływa na możliwości jej wypowiedzenia i renegocjacji. Przy krótszych okresach, czyli 2, 3 czy 4 lata, takie skutki nie zachodzą i licencja wygasa zgodnie z zapisanym terminem. To jest typowy błąd myślowy: sugerowanie się intuicją lub praktykami z innych dziedzin prawa, bez odniesienia do konkretnego przepisu. Dlatego w codziennej pracy z umowami warto znać te niuanse i nie opierać się tylko na zdrowym rozsądku czy podpowiedziach z internetu. Bez rzetelnej wiedzy łatwo przeoczyć tak istotny szczegół, a skutki mogą być potem nieprzyjemne dla obu stron.

Pytanie 18

Do czynności konserwacyjnych zabezpieczających prawidłową pracę akumulatora w aparacie fotograficznym należy

A. utrzymywanie zmiennej temperatury w komorze akumulatora.
B. utrzymanie czystości styków w komorze akumulatora.
C. wystawianie akumulatora na działanie promieni słonecznych.
D. wystawianie akumulatora na działanie wysokiej temperatury.
Utrzymanie czystości styków w komorze akumulatora to absolutna podstawa jeśli chodzi o prawidłowe użytkowanie i konserwację sprzętu fotograficznego. Styki, czyli te metalowe elementy wewnątrz komory akumulatora, odpowiadają za przekazywanie energii z akumulatora do aparatu. Jeśli będą zabrudzone, zaśniedziałe, zakurzone albo np. znajdzie się na nich tłuszcz z palców, może dojść do spadków napięcia, przerywania zasilania lub całkowitego braku kontaktu. Moim zdaniem to jest taki banał, że wiele osób o tym zapomina, a potem dziwią się, że aparat nagle się wyłącza lub akumulator szybko się rozładowuje. Najlepiej czyścić styki delikatną, suchą szmatką z mikrofibry lub specjalną gumką techniczną (są specjalne do elektroniki, serio). Czasem stosuje się też izopropanol, ale uwaga na plastikowe części. Branżowe instrukcje (np. producentów jak Canon, Nikon) wręcz zalecają regularną kontrolę stanu styków. Warto pamiętać, że takie praktyki przedłużają żywotność zarówno samego akumulatora, jak i aparatu, bo unikamy iskrzenia czy przegrzewania połączeń. Dobrze też sprawdzać stan sprężyn i docisków – jeśli coś „nie klika”, możliwa jest utrata kontaktu. Regularna konserwacja to taki drobiazg, ale naprawdę kluczowy dla niezawodnego działania sprzętu, zwłaszcza w trudnych warunkach – wilgoć, kurz, niskie temperatury potrafią błyskawicznie zrobić swoje.

Pytanie 19

Zdjęcie, które ma być zabezpieczone przed wykorzystaniem go do celów komercyjnych przez innych użytkowników, powinno być objęte licencją typu

A. CC-BY-NC
B. CC-BY
C. CC-BY-SA
D. CC-BY-ND
Wybranie licencji CC-BY-NC to bardzo świadome i praktyczne podejście, gdy zależy nam na ochronie zdjęcia przed komercyjnym wykorzystaniem przez innych użytkowników. Oznaczenie NC, czyli Non-Commercial, w tej licencji wyraźnie określa, że inni mogą korzystać z utworu, ale tylko do celów niekomercyjnych. W praktyce oznacza to, że ktoś może użyć zdjęcia np. w edukacji, artykule na blogu, prezentacji naukowej czy nawet w mediach społecznościowych, ale absolutnie nie ma prawa zarabiać na tym zdjęciu, np. sprzedając je dalej, drukując je na koszulkach czy wykorzystując w reklamie. Z mojego doświadczenia w branży kreatywnej, licencja NC jest jednym z najbardziej efektywnych narzędzi, gdy chcemy upublicznić swoją twórczość, ale jednocześnie nie zgadzamy się na to, by ktoś inny zarabiał na naszej pracy bez naszej zgody. To, co warto jeszcze zauważyć – CC-BY-NC daje nam furtkę do indywidualnych negocjacji. Możemy w każdej chwili udzielić komuś zgody na komercyjne wykorzystanie zdjęcia, np. odpłatnie. To bardzo wygodne rozwiązanie dla fotografów, grafików czy innych twórców wizualnych. Standardy branżowe jasno wskazują, że oznaczenie NC najlepiej zabezpiecza interesy autora w kontekście komercji, a jednocześnie nie blokuje całkowicie obiegu kultury. Takie podejście jest też zgodne z dobrymi praktykami Creative Commons – pełna jasność co do przeznaczenia zdjęcia i superprosta komunikacja warunków.

Pytanie 20

UWAGA! Stan prawny do 01.03.2015r. Jakie wymagania, obok równomiernie oświetlonego modela, powinno spełniać zdjęcie do dowodu osobistego, według wytycznych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych RP?

A. Twarz en face, format zdjęcia 35 x 45 mm
B. Twarz en face, format zdjęcia 30 x 40 mm
C. Odsłonięte lewe ucho, format zdjęcia 35 x 45 mm
D. Odsłonięte prawe ucho, format zdjęcia 35 x 45 mm
Podczas analizy odpowiedzi, które nie spełniają wymagań dotyczących zdjęcia do dowodu osobistego, można zauważyć, że istnieje wiele powszechnych nieporozumień. W przypadku zdjęcia z odsłoniętym prawym uchem, nie tylko jest to niezgodne z zaleceniami Ministerstwa Spraw Wewnętrznych RP, ale również może prowadzić do problemów z identyfikacją osoby na podstawie dokumentu. Wymaganie odsłonięcia konkretnego ucha ma na celu ułatwienie analizy cech twarzy oraz zapewnienie jednoznacznej identyfikacji, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa narodowego i administracji publicznej. Z kolei odpowiedzi sugerujące format zdjęcia 30 x 40 mm są błędne, ponieważ taki rozmiar nie jest akceptowany w Polsce dla dokumentów tożsamości, co może skutkować ich odrzuceniem. W praktyce, nieprawidłowo dobrany format zdjęcia może wpływać na jego jakość i czytelność, co w konsekwencji może prowadzić do problemów przy weryfikacji tożsamości. Wreszcie, odpowiedzi wskazujące na niepoprawną pozycję twarzy (np. brak pozycji en face) ignorują kluczowy wymóg, że zdjęcie musi przedstawiać osobę wprost, co jest niezbędne do prawidłowego odwzorowania cech identyfikacyjnych. Zrozumienie tych zasad jest niezwykle istotne dla osób ubiegających się o dokumenty tożsamości, jak również dla fotografów, którzy muszą być świadomi tych wymogów, aby zapewnić odpowiednią jakość usług.

Pytanie 21

Którego z wymienionych przedmiotów należy użyć do czyszczenia powierzchni monitora LCD z kurzu, plamek i tłuszczów?

A. Gąbki.
B. Ściereczki z mikrofibry.
C. Ręcznika papierowego.
D. Chusteczki higienicznej.
Ściereczka z mikrofibry to naprawdę najlepszy wybór, jeśli chodzi o czyszczenie powierzchni monitora LCD. Te tkaniny zostały zaprojektowane tak, żeby skutecznie zbierać kurz, drobinki brudu, a nawet trochę tłuszczu, i to wszystko bez ryzyka porysowania delikatnej powierzchni ekranu. Moim zdaniem to jest w ogóle taki must-have dla każdego, kto dba o sprzęt elektroniczny – w wielu serwisach komputerowych czy sklepach z elektroniką pracownicy korzystają właśnie z mikrofibry, bo to po prostu sprawdzona branżowa praktyka. Warto też wiedzieć, że standardy producentów (np. Dell, HP, Samsung) wręcz sugerują stosowanie miękkich, suchych lub lekko zwilżonych ściereczek z mikrofibry, bo inne materiały potrafią zostawić mikrorysy albo pyłki, które z czasem psują jakość obrazu. Z mojego doświadczenia wynika, że nawet lekko zwilżona mikrofibra radzi sobie z tłustymi plamkami po palcach, nie zostawiając smug. Fajną sprawą jest też to, że mikrofibra nie wymaga żadnych specjalnych środków czyszczących – tylko woda destylowana wystarcza. Taką ściereczkę łatwo uprać i ponownie używać, więc to rozwiązanie jest i ekologiczne, i ekonomiczne. No i jeszcze jedno – regularne czyszczenie monitora mikrofibrą przedłuża jego żywotność, bo nie ściera się powłoka antyrefleksyjna. To naprawdę nie jest marketingowa gadka, tylko konkretne zalecenie z instrukcji obsługi większości marek!

Pytanie 22

Wskaż właściwe parametry obrazu, który ma być użyty w galerii internetowej?

A. TIFF, 300 ppi, CMYK
B. JPEG, 72 ppi, RGB
C. TIFF, 72 ppi, RGB
D. JPEG, 300 ppi, CMYK
Odpowiedź JPEG, 72 ppi, RGB jest prawidłowa, ponieważ format JPEG jest najczęściej stosowany w internecie, ze względu na efektywność kompresji i niewielki rozmiar pliku, co zapewnia szybkie ładowanie zdjęć na stronach internetowych. Rozdzielczość 72 ppi (pikseli na cal) jest standardem optymalnym dla wyświetlania obrazów w sieci, ponieważ ludzkie oko nie jest w stanie dostrzec większej szczegółowości przy takiej wartości na ekranie. Kolor RGB to model barw, który jest odpowiedni dla wyświetlaczy elektronicznych, gdyż ekran emituje światło w tych trzech podstawowych kolorach. Przykładowo, zdjęcia produktów w sklepach internetowych powinny być zapisane w tym formacie, aby umożliwić użytkownikom szybkie przeglądanie i ładne odwzorowanie kolorów. Dobre praktyki sugerują również, aby obrazy w sieci były zoptymalizowane pod kątem rozmiaru, co można osiągnąć przy użyciu formatu JPEG przy zachowaniu odpowiedniej jakości wizualnej.

Pytanie 23

Aby zapobiec przedostawaniu się ziarenek piasku do mechanizmu aparatu fotograficznego, należy zastosować

A. osłonę na korpus aparatu
B. adapter filtrowy
C. płaską osłonę na obiektyw
D. filtr polaryzacyjny
Osłona na korpus aparatu jest kluczowym elementem, który chroni mechanizmy wewnętrzne aparatu przed szkodliwymi czynnikami zewnętrznymi, takimi jak kurz czy ziarenka piachu. Dzięki zastosowaniu osłony, można znacząco zredukować ryzyko uszkodzenia precyzyjnych komponentów aparatu, co jest szczególnie istotne w trudnych warunkach fotografowania, np. podczas sesji na plaży czy w pobliżu budowy. Osłony te są dostępne w różnych kształtach i rozmiarach, a ich montaż jest zazwyczaj intuicyjny, co czyni je bardzo praktycznym rozwiązaniem. Warto również zaznaczyć, że stosowanie osłony na korpus aparatu jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi, które zachęcają do stosowania dodatkowej ochrony sprzętu fotograficznego. Oprócz ochrony przed piaskiem, osłona może również chronić aparat przed wilgocią i przypadkowymi uderzeniami, co zwiększa jego żywotność i efektywność.

Pytanie 24

W przypadku, gdy aparat nie będzie używany przez dłuższy okres, powinno się przede wszystkim

A. wyjąć baterie z urządzenia
B. odstawić aparat w dobrze wentylowane miejsce
C. przetrzeć korpus delikatną ściereczką nasączoną rozpuszczalnikiem
D. usunąć matrycę i ją wyczyścić
Wyjęcie baterii z aparatu fotograficznego, gdy nie jest on używany przez dłuższy czas, jest kluczową praktyką, która zabezpiecza zarówno akumulator, jak i sam aparat. Akumulatory litowo-jonowe, powszechnie używane w aparatach, mogą z biegiem czasu ulegać degradacji, zwłaszcza jeśli pozostają w urządzeniu, gdzie mogą być narażone na niekorzystne warunki, takie jak wysokie temperatury czy wilgoć. Wyjmując baterie, zmniejszamy ryzyko ich samozapłonu, a także unikamy sytuacji, w której bateria zaczyna przeciekać, co może uszkodzić elektronikę aparatu. Dodatkowo, aparaty powinny być przechowywane w chłodnych, suchych miejscach, co dodatkowo wydłuża żywotność akumulatorów. Warto również pamiętać o regularnym sprawdzaniu stanu baterii, nawet jeśli aparat nie jest używany, aby zapewnić jego gotowość do działania w momencie, gdy będzie potrzebny. Przykładem dobrych praktyk jest stosowanie specjalnych pojemników na baterie, które chronią je przed uszkodzeniami mechanicznymi i zwarciami.

Pytanie 25

Jakie formaty należy wybrać do zapisu skanowanych obrazów, które będą publikowane w internecie?

A. GIF i PSD
B. PNG i JPEG
C. PSD i JPEG
D. PNG i TIFF
Odpowiedź PNG i JPEG to optymalny wybór dla skanowanych zdjęć przeznaczonych do publikacji internetowej. Format PNG (Portable Network Graphics) jest doskonały do przechowywania obrazów, które wymagają wysokiej jakości bezstratnej kompresji, co jest istotne w przypadku zdjęć z dużą ilością detali i kolorów. Jest on szczególnie polecany do grafik z przezroczystością oraz obrazów o ostrych krawędziach, jak logotypy czy ikony. Z kolei format JPEG (Joint Photographic Experts Group) jest idealny do zdjęć o pełnym kolorze, gdzie niewielka strata jakości jest akceptowalna w zamian za znacznie mniejszy rozmiar pliku. JPEG wykorzystuje stratną kompresję, co sprawia, że jest preferowanym formatem do publikacji zdjęć w internecie, gdzie szybkość ładowania strony ma kluczowe znaczenie. Dobrym przykładem zastosowania obu formatów jest wykorzystanie PNG dla grafik na stronie internetowej, które wymagają przezroczystości, natomiast JPEG dla zdjęć produktów w e-commerce, które muszą być szybko dostępne dla użytkowników. Dobre praktyki branżowe sugerują użycie PNG dla grafik z tekstem oraz JPEG dla zdjęć, co zapewnia optymalną jakość i wydajność.

Pytanie 26

Jakie właściwości powinien mieć plik graficzny przeznaczony do publikacji w sieci?

A. Tryb kolorów sRGB oraz rozdzielczość 72 ppi
B. Tryb kolorów RGB oraz rozdzielczość 600 dpi
C. Tryb kolorów LAB oraz rozdzielczość 300 dpi
D. Tryb kolorów CMYK oraz rozdzielczość 96 ppi
Odpowiedź, która wskazuje na tryb barwny sRGB oraz rozdzielczość 72 ppi, jest prawidłowa, ponieważ sRGB to standardowy model kolorów używany w Internecie. Zapewnia on szeroką gamę kolorów, które są prawidłowo wyświetlane na większości urządzeń, co czyni go najbardziej odpowiednim wyborem dla zdjęć publikowanych online. Rozdzielczość 72 ppi (pikseli na cal) jest optymalna dla obrazów wyświetlanych w sieci, ponieważ jest wystarczająca do uzyskania akceptowalnej jakości przy mniejszych rozmiarach plików. Mniejsza rozdzielczość pozwala na szybsze ładowanie strony, co jest kluczowe w kontekście UX (user experience) oraz SEO (optymalizacja pod kątem wyszukiwarek). Dla porównania, wyższe rozdzielczości jak 300 dpi są bardziej odpowiednie dla druku, gdzie detal i jakość obrazu są kluczowe. W praktyce, korzystając z sRGB oraz 72 ppi, zapewniasz, że Twoje zdjęcia będą wyglądały dobrze w Internecie, a jednocześnie nie obciążają nadmiernie zasobów serwera ani nie wydłużają czasu ładowania stron.

Pytanie 27

Ile wynosi optymalna rozdzielczość obrazu cyfrowego przeznaczonego do umieszczenia w internecie?

A. 200 ppi
B. 300 ppi
C. 72 ppi
D. 100 ppi
Optymalna rozdzielczość obrazu cyfrowego przeznaczonego do umieszczenia w internecie to faktycznie 72 ppi (piksele na cal). Wynika to z tego, jak większość monitorów i urządzeń mobilnych przez lata wyświetlała obrazy – 72 ppi stało się takim trochę branżowym standardem i do dziś jest powszechnie stosowane w projektowaniu grafiki na strony www czy do social mediów. Chodzi o to, żeby plik graficzny nie był zbyt ciężki, a jednocześnie wyglądał ostro na typowych ekranach. Przy tej wartości obrazy wyświetlają się szybko, nie obciążając za bardzo serwera ani przeglądarki użytkownika. Co ciekawe, nowoczesne wyświetlacze mają już czasem wyższą gęstość pikseli (np. Retina w produktach Apple), ale mimo tego w praktyce 72 ppi nadal się sprawdza, bo serwisy internetowe często skalują obrazki automatycznie pod wyświetlacz. W codziennej pracy grafika czy web developera ustawia się pliki właśnie na 72 ppi, jeśli mają trafić do internetu, żeby niepotrzebnie nie powiększać ich rozmiarów. Z mojego doświadczenia, jeśli ktoś wrzuca zdjęcia w wyższej rozdzielczości na stronę, to tylko zajmuje miejsce na serwerze i spowalnia ładowanie strony, a efekt wizualny praktycznie się nie zmienia. No i pamiętaj – ppi ma znaczenie tylko podczas przygotowywania do druku lub internetu. W druku sprawa wygląda zupełnie inaczej.

Pytanie 28

Jakie prace konserwacyjne obejmują czynności związane z czyszczeniem monitora?

A. Czyszczenie wyświetlacza oraz sprawdzanie parametrów technicznych monitora
B. Mycie obudowy oraz kalibracja monitora
C. Mycie obudowy i wydmuchiwanie zanieczyszczeń z elementów elektronicznych monitora
D. Czyszczenie otworów wentylacyjnych i łączenie monitora z komputerem
Czynności konserwacyjne przy monitorach są często mylone z innymi działaniami, które niekoniecznie są dobre dla ich funkcjonowania. Na przykład czyszczenie ekranu i sprawdzanie parametrów technicznych to nie jest cała konserwacja, bo te rzeczy powinny być robione osobno. Nie musisz testować parametrów na każdym kroku, a skupianie się tylko na czyszczeniu może prowadzić do problemów, które nie są związane z brudem. Mycie obudowy i kalibracja w tym samym czasie to też nie najlepszy pomysł, bo kalibracja dotyczy ustawień, a nie czyszczenia. Niektóre odpowiedzi sugerują, że podłączanie monitora do komputera to część konserwacji, co jest nieprawidłowe. Dobre dbanie o sprzęt to nie tylko zewnętrzna czystość, ale też wnętrze, które może wymagać odpowiednich narzędzi i technik. Dużo osób nie zdaje sobie sprawy, że kurz wewnętrzny to główny powód problemów z monitorami, które prowadzą do przegrzewania. Dlatego warto skupić się na tym, co naprawdę jest potrzebne, a nie na powierzchownych rzeczach.

Pytanie 29

Rozpowszechnianie na stronie internetowej wizerunku osoby powszechnie znanej, podczas pełnienia funkcji publicznych

A. wymaga uzyskania od osoby pisemnej zgody.
B. wymaga zapłacenia osobie za wykorzystanie wizerunku.
C. wymaga uzyskania zgody osoby na poprawę ekspozycji zdjęcia.
D. nie wymaga uzyskania od osoby pisemnej zgody.
W polskim prawie dość jasno określono, że wizerunek osoby powszechnie znanej (czyli np. polityka, sportowca, artysty) można upubliczniać w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych, bez konieczności uzyskiwania jej pisemnej zgody. Wynika to z art. 81 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – takie osoby są po prostu niejako „na świeczniku” i społeczeństwo ma prawo wiedzieć, jak działają czy zachowują się publicznie. Oczywiście, pod jednym warunkiem: musisz użyć tego wizerunku w kontekście związanym z działalnością tej osoby publicznej, np. relacjonując wydarzenie, konferencję, czy nawet protest. Praktyka branżowa i kodeksy etyczne mediów też to potwierdzają – nie trzeba biegać za każdym radnym czy piłkarzem po autograf, jeśli robisz zdjęcia w trakcie oficjalnych wystąpień. Często się o tym zapomina, ale publikowanie wizerunku w innym kontekście (np. prywatnym życiu gwiazdy) już wymaga zgody. Moim zdaniem to sensowne – balansuje ochronę prywatności i prawo do informacji. Warto też pamiętać o szacunku – nawet osoba publiczna nie powinna być kompromitowana przez wybiórczy dobór kadr czy obraźliwe opisy. Codzienna praktyka w redakcjach czy na portalach informacyjnych dokładnie tak to rozwiązuje. Pamiętaj – nie zawsze samo rozpoznanie osoby wystarczy do braku zgody, liczy się kontekst jej działalności publicznej.

Pytanie 30

Jakie jest standardowe rozdzielczość zdjęcia przeznaczonego do publikacji w sieci?

A. 72 ppi
B. 150 ppi
C. 82 ppi
D. 300 ppi
Odpowiedź 72 ppi (pikseli na cal) jest poprawna, ponieważ jest to standardowa rozdzielczość obrazów przeznaczonych do publikacji w Internecie. Wysokość 72 ppi wynika z faktu, że większość monitorów wyświetla obrazy w tej rozdzielczości, co zapewnia optymalną jakość wizualną przy mniejszych rozmiarach plików. Używając zdjęć w tej rozdzielczości, można zmniejszyć czas ładowania strony, co jest kluczowe dla doświadczenia użytkownika oraz SEO. W praktyce, jeśli zamierzamy umieścić zdjęcie na stronach internetowych, takich jak blogi czy portale informacyjne, warto pamiętać, aby nie przesadzać z jakością, ponieważ wyższe wartości ppi, jak 150 czy 300, są dedykowane dla druku, gdzie wymagana jest większa szczegółowość. Użycie 72 ppi jest zgodne z zaleceniami W3C oraz praktykami w zakresie projektowania stron internetowych, co czyni tę odpowiedź najbardziej rozsądna w kontekście publikacji online.

Pytanie 31

Do oczyszczenia przedniej soczewki obiektywu pokrytej powłoką przeciwodblaskową należy użyć

A. nawilżonej ściereczki.
B. sprężonego powietrza.
C. irchy.
D. pędzelka.
Wiele osób intuicyjnie sądzi, że do czyszczenia soczewek wystarczy zwykła ircha, pędzelek czy nawet nawilżona ściereczka. To dość powszechne przekonanie, które niestety często prowadzi do uszkodzenia delikatnej powłoki przeciwodblaskowej. Ircha, choć sprawdza się przy polerowaniu szyb samochodowych czy nawet okularów, nie nadaje się do powierzchni soczewek obiektywów – zawsze istnieje ryzyko, że między skórą a szkłem znajdą się drobinki piasku lub kurzu, które działają jak mikro papier ścierny i powodują mikrorysy. Pędzelek, nawet ten bardzo miękki, również nie daje stuprocentowej gwarancji bezpieczeństwa – łatwo przenieść drobinki z innego miejsca lub nieumyślnie docisnąć zanieczyszczenie do powierzchni. Nawilżona ściereczka, z kolei, teoretycznie mogłaby rozpuścić tłuste plamy, ale na samym początku czyszczenia jest to ryzykowne – wilgoć może związać kurz ze szkłem i wcierać go w powłokę, a nieodpowiedni materiał ściereczki może zostawić mikrozadrapania lub nawet chemiczne ślady. W praktyce wielu początkujących fotografów nie zdaje sobie sprawy, jak łatwo zniszczyć powłoki, które odpowiadają za kontrast, ostrość i odporność na odblaski. Profesjonalne standardy mówią jasno: najpierw usuwamy pyłki bezdotykowo, dopiero potem delikatnie czyścimy powierzchnię, jeśli to konieczne. Każda inna metoda na tym etapie to trochę igranie z ogniem – skutki są często nieodwracalne i niestety prowadzą do kosztownych napraw albo utraty jakości zdjęć. Moim zdaniem wystarczy raz porysować soczewkę, żeby już nigdy nie bagatelizować tej kwestii – warto więc pamiętać, że sprężone powietrze to nie fanaberia, tylko sprawdzona i bezpieczna technika zgodna z wytycznymi producentów i serwisów optyki.

Pytanie 32

Do którego formatu należy przekonwertować plik PSD, aby opublikować go w portalu społecznościowym?

A. RAW
B. JPEG
C. TIFF
D. DOCX
Format JPEG jest zdecydowanie najpopularniejszy, jeśli chodzi o publikowanie grafik i zdjęć na portalach społecznościowych. Z mojego doświadczenia wynika, że praktycznie wszystkie te serwisy – od Facebooka, przez Instagram, aż po Twittera – wymagają grafiki właśnie w tym formacie, bo JPEG doskonale godzi jakość z niewielkim rozmiarem pliku. To bardzo ważne, bo przecież nikt nie chce czekać, aż zdjęcie będzie się ładować kilka minut. Pliki PSD, które służą do pracy z warstwami w Photoshopie, są zbyt ciężkie i nieobsługiwane przez przeglądarki internetowe ani przez portale. JPEG natomiast jest rozpoznawalny przez praktycznie każde urządzenie i aplikację – zarówno na komputerze, jak i na smartfonie. Co ciekawe, JPEG stosuje kompresję stratną, więc czasem warto dostosować ustawienia jakości przy eksporcie, żeby kompromis między wagą a jakością był akceptowalny. W branży graficznej utarło się, by najpierw pracować na pliku PSD, a kiedy projekt jest skończony, eksportować go do JPG na potrzeby internetu. No i jeszcze jedno – portale społecznościowe bardzo często same kompresują zdjęcie, więc czasem lepiej samodzielnie przygotować odpowiedni JPEG, żeby nie było nieprzyjemnych niespodzianek z jakością.

Pytanie 33

Fotografia jest chroniona prawem autorskim osobistym gdy

A. przedstawia dzieła sztuki.
B. przedstawia wierne odtworzenie wyglądu oryginału.
C. jest rezultatem pracy twórczej z cechą inwencji, samodzielności artystycznej.
D. przedstawia dokumenty.
Prawo autorskie osobiste chroni przede wszystkim przejawy indywidualnej twórczości o oryginalnym charakterze. Fotografia podlega tej ochronie tylko wtedy, gdy jest rezultatem pracy twórczej autora, czyli zawiera elementy inwencji, samodzielności artystycznej czy choćby nietuzinkowego podejścia. W praktyce oznacza to, że zdjęcie nie może być po prostu mechanicznym odtworzeniem rzeczywistości, na przykład kopią dokumentu czy wiernym odzwierciedleniem dzieła sztuki. Decyduje tu subiektywny wkład fotografa: sposób kadrowania, gra światłem, wybór perspektywy, moment naciśnięcia migawki, a czasem nawet zamysł artystyczny stojący za zdjęciem. Moim zdaniem widać to szczególnie dobrze w fotografii artystycznej i reportażowej, gdzie liczy się nie tylko to, co widzimy, ale też interpretacja i indywidualna wizja autora. Branżowe standardy mówią wprost – samo naciśnięcie spustu migawki nie czyni cię twórcą w rozumieniu prawa autorskiego. Liczy się pomysł, autorski charakter oraz to, czy fotografia wnosi coś nowego. Jeżeli zdjęcie jest wynikiem automatycznego procesu, bez żadnej kreatywności – na przykład skany dokumentów czy zdjęcia paszportowe robione według sztywnego wzorca – prawa autorskie osobiste nie działają. Warto pamiętać o tym, zwłaszcza gdy pracuje się z materiałami archiwalnymi albo tworzy zdjęcia na zamówienie. Prawo autorskie to nie tylko ochrona, ale też prestiż i uznanie dla pomysłowości autora. Z mojego doświadczenia, w branży liczy się właśnie to, by każde zdjęcie miało w sobie "to coś" – unikalny rys autora.

Pytanie 34

Publikacja wizerunku znanej osoby na stronie internetowej w trakcie sprawowania funkcji publicznych

A. wymaga uzyskania zgody osoby na poprawę ekspozycji zdjęcia
B. nie wymaga uzyskania od danej osoby pisemnej zgody
C. wymaga dokonania zapłaty osobie za użycie wizerunku
D. wymaga uzyskania pisemnej zgody od danej osoby
Rozpowszechnianie wizerunku osoby powszechnie znanej podczas pełnienia przez nią funkcji publicznych nie wymaga uzyskania pisemnej zgody tej osoby, co jest zgodne z zasadami ochrony wizerunku w polskim prawodawstwie. Wizerunek osoby publicznej, gdy ta wykonuje swoje obowiązki publiczne, może być wykorzystywany w celach informacyjnych lub edukacyjnych, a także w kontekście działalności publicznej. Przykładem może być relacja z wydarzenia, w którym uczestniczy polityk lub celebryta, gdzie ich wizerunek jest częścią ogólnego opisu sytuacji. Ważne jest jednak, aby takie publikacje nie były wykorzystywane do celów komercyjnych bez zgody danej osoby. Dobre praktyki w tej dziedzinie nakazują, aby zawsze zachować szacunek dla prywatności i dobrego imienia osób publicznych, nawet jeżeli prawo nie wymaga formalnych zgód.

Pytanie 35

Aby usunąć kurz i drobne włoski z matrycy, najlepiej wykorzystać

A. chusteczkę nawilżoną wodą micelarną
B. szmatkę
C. specjalne pióro czyszczące
D. wacik nasączony
Specjalne pióro czyszczące to narzędzie zaprojektowane specjalnie do usuwania kurzu i drobnych zanieczyszczeń z matryc aparatów fotograficznych, obiektywów i innych delikatnych powierzchni optycznych. Dzięki zastosowaniu odpowiednich materiałów, takich jak włókna syntetyczne czy specjalne powłoki, pióra te skutecznie eliminują zanieczyszczenia, nie pozostawiając przy tym rys ani smug. W praktyce, podczas czyszczenia matrycy, warto delikatnie przesuwać pióro po jej powierzchni, wykorzystując jego właściwości elektrostatyczne do przyciągania cząsteczek kurzu. Ponadto, korzystanie z takiego narzędzia zminimalizuje ryzyko uszkodzenia delikatnych elementów optycznych w porównaniu do innych metod. W branży fotograficznej zaleca się regularne czyszczenie matrycy przy użyciu pióra, aby zapewnić optymalną jakość zdjęć i uniknąć niepożądanych efektów takich jak smugi czy plamy, które mogą wpłynąć na końcowy rezultat pracy. Warto również pamiętać, że profesjonalne pióra czyszczące są często dostosowane do specyficznych typów aparatów, co czyni je jeszcze bardziej efektywnymi.

Pytanie 36

Fotografia podlega ochronie prawa autorskiego, gdy

A. jest traktowana jako zwykła informacja prasowa
B. jest oryginalna i odzwierciedla twórczość intelektualną twórcy
C. jest powielana i publikowana bez ograniczeń
D. stanowi formę komunikatu pozbawionego cech indywidualnych
Fotografia jest objęta prawem autorskim, gdy wykazuje cechy oryginalności i twórczości intelektualnej autora. To oznacza, że musi być rezultatem indywidualnego spojrzenia na otaczający świat, a nie jedynie prostą rejestracją rzeczywistości. Na przykład, zdjęcie wykonane z unikalnej perspektywy, które uwiecznia nie tylko przedmiot, ale także emocje i kontekst, będzie chronione prawem autorskim. Przykłady zastosowania to zdjęcia artystyczne, które są tworzone z myślą o ekspresji artystycznej, a także fotografie dokumentalne, gdzie autor ma na celu przedstawienie swojego punktu widzenia na dany temat. W branży fotograficznej ważne jest, aby twórcy wiedzieli, że oryginalność ich pracy nie tylko przyczynia się do ochrony prawnej, ale również wpływa na wartość rynkową ich dzieł. Podczas publikacji lub sprzedaży fotografii, znajomość przepisów prawa autorskiego oraz umiejętność udowodnienia oryginalności może być kluczowa w przypadku sporów dotyczących naruszenia praw.

Pytanie 37

Umieszczenie fotografii dziecka z ceremonii inauguracji roku szkolnego w przedszkolu na witrynie internetowej placówki wymaga zgody

A. koleżanek
B. dziecka
C. opiekuna prawnego dziecka
D. dyrektora przedszkola
Jeśli chodzi o publikację zdjęć dzieci, to ważne, żeby mieć zgodę ich opiekunów. To jest zgodne z przepisami o ochronie danych osobowych, takimi jak RODO. No bo pamiętaj, że dziecko nie ma jeszcze pełnych praw do podejmowania decyzji. Dlatego rodzice muszą dbać o to, aby wizerunek ich pociech był bezpieczny. Zazwyczaj trzeba mieć pisemną zgodę od opiekuna, w której dokładnie opisane jest, jakie zdjęcia będą udostępniane i do czego. Na przykład, na początku roku szkolnego rodzice mogą wypełnić formularz, w którym wyrażają zgodę na publikację zdjęć w materiałach przedszkola. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami, bo pozwala na zachowanie prywatności dzieci i buduje zaufanie w instytucjach edukacyjnych.

Pytanie 38

Fotografia jest przedmiotem prawa autorskiego kiedy

A. jest kopiowana i rozpowszechniana w nieograniczony sposób.
B. jest uznana za prostą informację prasową.
C. jest formą komunikatu bez oznak indywidualnego charakteru.
D. jest oryginalna i przejawia własną intelektualną twórczość autora.
Prawo autorskie chroni tylko te fotografie, które są oryginalne i noszą ślady indywidualnej twórczości autora. W praktyce oznacza to, że zdjęcie musi prezentować jakiś własny pomysł autora – to może być nietypowa kompozycja, ciekawe światło, niebanalny temat albo nawet sposób kadrowania. Bez tej „iskry” twórczości, zdjęcie traktowane jest jak zwykłe odwzorowanie rzeczywistości i wtedy nie podlega ochronie prawnoautorskiej. Z mojego doświadczenia wynika, że wielu początkujących fotografów często nie zdaje sobie sprawy, jak ważna jest ta oryginalność. W branży panuje przekonanie, że automatyczna ochrona dotyczy tylko tych zdjęć, które wnoszą coś od siebie – nie wystarczy kliknąć spust migawki i mieć przypadkowe ujęcie. Przykład z życia: zdjęcia legitymacyjne wykonane według ścisłych wytycznych raczej nie będą chronione jako utwory, bo brakuje im indywidualnego wkładu. Za to kreatywny portret czy reportaż z imprezy, gdzie autor sam decyduje o wszystkim, już podlega ochronie. Warto pamiętać, że w orzecznictwie i doktrynie często podkreśla się, że nawet drobna, ale zauważalna ingerencja twórcza wystarczy, by zdjęcie uznać za utwór. To zabezpiecza interesy autora, pozwala mu np. żądać wynagrodzenia za wykorzystanie zdjęcia lub domagać się usunięcia naruszeń. W skrócie – jeśli widać, że fotograf coś od siebie dodał, to już mamy do czynienia z przedmiotem prawa autorskiego.

Pytanie 39

Zdjęcie biometryczne o wymiarach 3,5 x 4,5 cm powinno

A. obejmować całą głowę, wzrok skierowany w bok.
B. przedstawiać profil głowy, wzrok przymknięty, uśmiech na twarzy.
C. przedstawiać profil głowy, wzrok na wprost aparatu, uśmiech na twarzy.
D. obejmować całą głowę, wzrok skierowany do aparatu.
Wiele osób wyobraża sobie zdjęcie do dokumentów jako zwykłą fotografię portretową, gdzie można pozwolić sobie na odrobinę luzu – spojrzenie w bok, lekki uśmiech czy nawet profil głowy. Jednak w przypadku zdjęć biometrycznych obowiązują bardzo konkretne i rygorystyczne zasady, które wynikają z potrzeb nowoczesnych systemów identyfikacji elektronicznej oraz procedur urzędowych. Zdjęcia obejmujące całą głowę, ale z wzrokiem skierowanym w bok, są nieprawidłowe, bo kluczowe elementy biometryczne twarzy – takie jak linia żuchwy, układ oczu czy kontur nosa – mogą być wtedy słabo widoczne. Ustawienie w profilu, nawet przy zachowaniu otwartych oczu czy uśmiechu, powoduje, że systemy rozpoznawania twarzy nie są w stanie prawidłowo przetworzyć danych, a sam urzędnik nie może zweryfikować tożsamości w pełni. Przymknięte oczy, uśmiech lub skrzywienie ust zaburzają naturalny układ twarzy i utrudniają porównanie zdjęcia z rzeczywistą osobą. Z mojego punktu widzenia, jednym z najczęstszych błędów jest traktowanie zdjęcia biometrycznego jak do CV czy na Facebooka – a to zupełnie inne standardy. Właśnie dlatego w oficjalnych wytycznych podkreśla się, że fotografia musi być wykonana na wprost, z neutralnym wyrazem twarzy, bez dodatkowych ozdób i w dobrej ostrości. Pomijanie tych zasad prowadzi do odrzucenia zdjęcia przez urzędnika, co może wydłużyć proces wyrabiania dokumentu i generować dodatkowe koszty. Nie warto ryzykować i robić zdjęcia po swojemu – biometrii nie da się oszukać, a systemy komputerowe są coraz bardziej wymagające pod względem jakości i zgodności materiału zdjęciowego ze standardami.

Pytanie 40

Opublikowanie zdjęcia dziecka z uroczystości rozpoczęcia zajęć w przedszkolu na stronie internetowej przedszkola wymaga zgody

A. dziecka.
B. opiekuna prawnego dziecka.
C. dyrektora przedszkola.
D. koleżanek.
Publikacja zdjęcia dziecka na stronie internetowej przedszkola to poważna sprawa, jeśli chodzi o ochronę danych osobowych. Moim zdaniem warto pamiętać, że zgodnie z RODO i polskim prawem oświatowym, każde wykorzystanie wizerunku dziecka wymaga zgody jego opiekuna prawnego, a nie samego dziecka, dyrektora czy koleżanek. To opiekun prawny ma prawo decydować, czy fotografię dziecka można w ogóle rozpowszechniać – i nie ma tutaj wyjątków, nawet jeśli sytuacja wydaje się naprawdę niewinna, jak rozpoczęcie roku. W praktyce przedszkola i szkoły stosują specjalne formularze zgód na początku roku szkolnego, gdzie rodzice wyraźnie zaznaczają, czy pozwalają na użycie zdjęć swoich pociech w materiałach promocyjnych czy na stronie placówki. Branżowe standardy wyraźnie wskazują, że bez tej zgody publikacja może doprowadzić do poważnych konsekwencji prawnych, w tym naruszenia dóbr osobistych dziecka oraz kary finansowe dla przedszkola. Dla bezpieczeństwa najlepiej zawsze mieć taką zgodę na piśmie, bo w razie wątpliwości to ona jest podstawą do ewentualnej obrony. Uważam, że w erze cyfrowej świadomość takich zasad jest wręcz obowiązkowa – nie tylko dla dyrektorów, ale i każdego nauczyciela i wychowawcy.