Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik ekonomista
Kwalifikacja: EKA.04 - Prowadzenie dokumentacji w jednostce organizacyjnej
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 08:13
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 08:43

Egzamin niezdany

Wynik: 15/40 punktów (37,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Korzystając z zamieszczonego fragmentu Ustawy Kodeks Pracy, można stwierdzić, że łączny tygodniowy czas pracy z uwzględnieniem godzin nadliczbowych nie może przeciętnie przekroczyć

Art. 129.
§ 1. Czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy, z zastrzeżeniem art. 135–138, 143 i 144.
(…)
Art. 131.
§ 1. Tygodniowy czas pracy łącznie z godzinami nadliczbowymi nie może przekraczać przeciętnie 48 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym.

A. 48 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym.

B. 40 godzin w 4-miesięcznym okresie rozliczeniowym.

C. 38 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym.

D. 40 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym.

Odpowiedź 48 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym jest poprawna, ponieważ zgodnie z Kodeksem Pracy, łączny tygodniowy czas pracy, uwzględniający godziny nadliczbowe, nie może przeciętnie przekraczać 48 godzin. Art. 131 § 1 Kodeksu Pracy ustanawia ten limit, aby zapewnić pracownikom odpowiednie warunki pracy i odpoczynku. Należy pamiętać, że normy te mają bezpośrednie zastosowanie w organizacji czasu pracy w firmach. Pracodawcy zobowiązani są do monitorowania czasu pracy swoich pracowników, by przestrzegać powyższych przepisów. Przykładem może być wdrożenie systemu ewidencji czasu pracy, który pozwala na bieżąco kontrolować godziny pracy oraz nadgodziny, co jest kluczowe dla zachowania zgodności z prawem. W praktyce warto również stosować elastyczne formy zatrudnienia, które nie tylko pomagają w zarządzaniu czasem pracy, ale także w podnoszeniu efektywności zespołów. Poprzez wdrażanie standardów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy oraz poszanowania przepisów prawa pracy, organizacje mogą tworzyć zdrowsze i bardziej zrównoważone środowisko pracy.

Pytanie 2

W firmie w minionym roku zredukowano 675 etatów, a zatrudniono 540 pracowników. Jaki jest wskaźnik zwolnień, jeżeli średnia roczna liczba zatrudnionych wynosiła 5 400 osób?

A. 10,0%

B. 12,5%

C. 22,5%

D. 2,5%

Wskaźnik zwolnień jest kluczowym wskaźnikiem w zarządzaniu zasobami ludzkimi, jednak wiele osób myli go z innymi wskaźnikami, takimi jak wskaźnik rotacji czy proporcje przyjęć do pracy. Odpowiedzi, które wskazują na 10%, 2,5% czy 22,5%, mogą wynikać z nieprawidłowego zrozumienia formuły obliczeniowej lub błędnego przyjęcia danych do obliczeń. Na przykład, wybór wskaźnika 10% może sugerować, że ktoś pomylił liczbę zwolnionych z liczbą przyjętych, co prowadzi do błędnych wniosków. Często również występują błędy w obliczeniach procentowych, gdy osoby nie przeliczają wartości na odpowiednią podstawę, w tym przypadku średni stan zatrudnienia. Zrozumienie, że wskaźnik zwolnień odnosi się do całkowitej liczby pracowników, a nie do liczby przyjętych, jest kluczowe. Przyjęcie zbyt wysokiego wskaźnika, jak 22,5%, może również wynikać z niepoprawnego pomnożenia wartości lub błędnego zrozumienia kontekstu, w jakim wskaźnik ten jest używany. Ważne jest, aby w analizach wykorzystać poprawne dane oraz zrozumieć ich znaczenie w szerokim kontekście zarządzania ludźmi oraz efektywności organizacyjnej. Słabe wskaźniki mogą zasugerować konieczność przeanalizowania strategii zatrudnienia i zatrzymywania pracowników, co jest istotnym elementem w budowaniu stabilnego zespołu oraz efektywnego środowiska pracy.

Pytanie 3

W Polsce dochody spółki podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych

A. komandytowej

B. jawnej

C. akcyjnej

D. partnerskiej

Wybór innych typów spółek, jak spółka partnerska, jawna czy komandytowa, nie jest zgodny z polskimi regulacjami dotyczącymi opodatkowania. Spółka partnerska, w której partnerzy mogą prowadzić wspólną działalność, nie jest osobą prawną, co oznacza, że dochody nie są opodatkowane na poziomie spółki, lecz przypisane są bezpośrednio do partnerów i opodatkowane według ich indywidualnych stawek podatkowych. W przypadku spółki jawnej, podobnie jak w spółce partnerskiej, dochody są przypisane wspólnikom, którzy płacą podatek dochodowy od osób fizycznych, co także wyklucza ją z opodatkowania CIT. Spółka komandytowa w dużej mierze funkcjonuje na zasadzie podobnych reguł, gdzie komplementariusze odpowiadają całym swoim majątkiem, a komandytariusze do wysokości wniesionego wkładu. Błędne myślenie może wynikać z niepełnego zrozumienia struktur prawnych tych spółek oraz ich statusu podatkowego. W praktyce, osoby podejmujące decyzje dotyczące formy działalności gospodarczej powinny dokładnie rozważyć, jak wybrana forma wpłynie na zobowiązania podatkowe i jakie będą konsekwencje prawne dla jej właścicieli. Zrozumienie tych zagadnień jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania i rozwoju firmy.

Pytanie 4

W tabeli przedstawiono wybrane zadania czterech instytucji. Która z nich jest bankiem?

Instytucja A.	Instytucja B.
decydowanie o emisji bonów skarbowych opracowywanie projektu budżetu państwa nadzorowanie funkcjonowania systemu podatkowego	gromadzenie środków pieniężnych pochodzących ze składek płaconych przez pracownika i pracodawcę wypłacanie świadczeń o charakterze socjalnym, społecznym dokonywanie okresowej kontroli przyznawanych rent
Instytucja C.	Instytucja D.
gromadzenie środków pieniężnych udzielanie kredytów przyjmowanie depozytów i wkładów terminowych wymiana i sprzedaż walut zagranicznych	realizowania obrotów towarami odnotowywanie kursów w specjalnym rejestrze

A. A.

B. C.

C. B.

D. D.

Instytucja C jest bankiem, ponieważ jej działalność obejmuje kluczowe funkcje bankowe, takie jak gromadzenie środków pieniężnych oraz udzielanie kredytów. Banki pełnią fundamentalną rolę w gospodarce, umożliwiając klientom dostęp do usług finansowych. Na przykład, banki przyjmują depozyty od klientów, co pozwala im na finansowanie udzielanych kredytów. Ponadto, banki uczestniczą w wymianie walut, co jest niezbędne w globalnym handlu. Przykładem dobrych praktyk w bankowości jest stosowanie odpowiednich przepisów dotyczących ochrony środków klientów oraz zarządzania ryzykiem kredytowym. Instytucje bankowe, zgodnie z regulacjami prawnymi, są zobowiązane do przestrzegania standardów bezpieczeństwa finansowego, co zwiększa zaufanie klientów. Dodatkowo, banki oferują różnorodne produkty finansowe, takie jak konta oszczędnościowe, lokaty terminowe, oraz kredyty hipoteczne, co czyni je nieodłącznym elementem życia finansowego obywateli.

Pytanie 5

Która sekcja biznesplanu dostarcza szczegółowych informacji potencjalnym inwestorom na temat zdolności finansowej przedsiębiorstwa, jego zyskowności, przewidywanych wydatków operacyjnych oraz możliwości uzyskania zwrotu z inwestycji?

A. Plan marketingowy

B. Plan organizacyjny

C. Plan finansowy

D. Plan techniczny

Wybór planu technicznego, organizacyjnego lub marketingowego jako kluczowego elementu biznesplanu, który dostarcza informacji o płynności finansowej, rentowności i zwrocie z inwestycji, jest błędny z kilku istotnych powodów. Plan techniczny koncentruje się na aspektach technologicznych i operacyjnych, takich jak opis produktów i procesów produkcyjnych, co nie ma bezpośredniego wpływu na analizę finansową. Plan organizacyjny zaś dotyczy struktury zarządzania oraz podziału ról w firmie, co również nie dostarcza informacji o finansach. Z kolei plan marketingowy skupia się na strategiach promocji i sprzedaży, co, choć istotne dla wzrostu przychodów, nie wyczerpuje tematu finansów firmy. Typowym błędem myślowym jest założenie, że inne elementy biznesplanu mogą zastąpić informacje finansowe, co może prowadzić do niepełnego obrazu sytuacji finansowej firmy. Inwestorzy na ogół poszukują szczegółowych danych dotyczących potencjalnych przychodów, kosztów oraz prognoz zysku, co znajduje się wyłącznie w planie finansowym. Brak tego kluczowego elementu w biznesplanie może zniechęcić potencjalnych inwestorów do zaangażowania się w projekt, ponieważ nie będą mieli pełnej wiedzy na temat ryzyk i możliwości związanych z inwestycją.

Pytanie 6

Na jakich kontach oraz po której stronie powinno się zaksięgować w spółce z o.o. poniższą operację gospodarczą Pk - Przeznaczenie części zysku na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych?

A. Po stronie Dt na koncie Rozliczenie wyniku finansowego oraz po stronie Cr na koncie Rozrachunki z tytułu wynagrodzeń

B. Po stronie Dt na koncie Rozliczenie wyniku finansowego oraz po stronie Ct na koncie Pozostałe rozrachunki

C. Po stronie Dt na koncie Rozliczenie wyniku finansowego oraz po stronie Cr na koncie Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych

D. Po stronie Dt na koncie Rozliczenie wyniku finansowego oraz po stronie Ct na koncie Kapitał zapasowy

Wybór odpowiedzi dotyczącej zaksięgowania przeznaczenia części zysku na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych jako po stronie Dt na koncie Rozliczenie wyniku finansowego oraz po stronie Cr na koncie Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych jest poprawny. Taki zapis odpowiada zasadom rachunkowości, które nakazują, aby w momencie przeznaczenia zysku na fundusz, zysk ten był odpowiednio wydzielony. Księgowanie na koncie Rozliczenie wyniku finansowego po stronie Dt odzwierciedla zmniejszenie dostępnych środków finansowych w tym koncie, co jest zgodne z jego funkcją. Przeniesienie tej kwoty na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych po stronie Cr wykazuje, że środki te zostały przekazane na cele socjalne, zgodnie z regulacjami prawnymi i wewnętrznymi procedurami firmy. Przykładem może być sytuacja, w której spółka decyduje się na zwiększenie funduszu socjalnego, co pozytywnie wpływa na morale pracowników i ich zadowolenie. Działania te są zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania zasobami ludzkimi oraz inwestycjami w dobrobyt pracowników.

Pytanie 7

Każda firma, która ma obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych, przygotowuje roczne sprawozdanie finansowe, które składa się

A. z bilansu, rachunku przepływów pieniężnych i zestawienia zmian w kapitale własnym

B. z bilansu, rachunku zysków i strat, informacji dodatkowej

C. z bilansu, rachunku zysków i strat, rachunku przepływów pieniężnych

D. z bilansu, rachunku zysków i strat, zestawienia zmian w kapitale własnym

Wszystkie błędne odpowiedzi dotyczą struktury rocznego sprawozdania finansowego, co może prowadzić do nieporozumień w zakresie rachunkowości. Pierwsza niepoprawna odpowiedź sugeruje, że sprawozdanie obejmuje bilans, rachunek zysków i strat oraz zestawienie zmian w kapitale własnym. Choć zestawienie zmian w kapitale własnym jest ważnym dokumentem, to w kontekście rocznego sprawozdania finansowego nie jest obligatoryjne jako jego część zasadnicza. Inna z niepoprawnych opcji wskazuje na bilans, rachunek przepływów pieniężnych oraz zestawienie zmian w kapitale własnym. Rachunek przepływów pieniężnych, mimo że dostarcza cennych informacji o przepływach gotówkowych, również nie jest elementem obligatoryjnym rocznego sprawozdania dla wszystkich jednostek, szczególnie tych, które nie są zobowiązane do jego sporządzania w kontekście przepisów. Ostatnia błędna odpowiedź wymienia bilans, rachunek zysków i strat oraz rachunek przepływów pieniężnych, co także nie oddaje pełnej struktury wymaganej przez standardy sprawozdawczości finansowej. Kluczowym błędem w zrozumieniu jest nieodróżnienie obligatoryjnych elementów sprawozdania finansowego od dodatkowych, co może prowadzić do nieprawidłowego sporządzania dokumentacji i w efekcie do błędnych analiz finansowych. Prawidłowe zrozumienie wymaganych elementów sprawozdania jest niezbędne dla wszystkich, którzy pracują w obszarze księgowości, finansów czy zarządzania. Niezrozumienie tych zasad może skutkować trudnościami w interpretacji wyników oraz w podejmowaniu decyzji finansowych.

Pytanie 8

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli kalkulacyjnej, oblicz jednostkowy koszt wytworzenia 100 szt. wyrobu X i 200 szt. wyrobu Y.

Pozycje kalkulacyjne	Zlecenie 1
Pozycje kalkulacyjne	Wyrób X	Wyrób Y
Materiały bezpośrednie	25 000,00 zł	80 000,00 zł
Płace bezpośrednie	7 000,00 zł	15 000,00 zł
Koszty wydziałowe	8 000,00 zł	10 000,00 zł

A. Wyrób X - 400 zł, wyrób Y - 525 zł

B. Wyrób X - 450 zł, wyrób Y - 550 zł

C. Wyrób X - 320 zł, wyrób Y - 500 zł

D. Wyrób X - 250 zł, wyrób Y - 400 zł

Wiesz, obliczenie jednostkowego kosztu wytworzenia dla wyrobów X i Y to naprawdę ważna sprawa. Musisz zsumować wszystkie koszty związane z produkcją, czyli materiały, płace i te wydziałowe. Na przykład, dla wyrobu X mamy 40 000 zł za 100 sztuk, co daje nam 400 zł za sztukę. A dla wyrobu Y całkowity koszt to 105 000 zł przy 200 sztukach, więc wychodzi 525 zł za sztukę. Te kalkulacje są kluczowe, bo pozwalają ustalić, czy dany produkt przynosi zyski. Z mojego doświadczenia, znajomość jednostkowych kosztów jest super ważna, żeby wiedzieć, jakie ceny ustalać, jak planować marketing i jak rozdysponować zasoby. Rekomenduję regularnie aktualizować dane o kosztach, żeby móc na bieżąco dostosowywać strategię firmy.

Pytanie 9

Czterech absolwentów Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej postanowiło utworzyć firmę w celu wykonywania wolnego zawodu. Zawarli oni umowę spółki

A. z ograniczoną odpowiedzialnością

B. komandytowo-akcyjną

C. partnerską

D. akcyjną

Odpowiedź 'partnerską' jest jak najbardziej na miejscu. Spółka partnerska to świetna opcja dla ludzi pracujących w takich zawodach jak architektura czy prawo. Wspólnicy są odpowiedzialni za długi firmy, ale mają ograniczoną odpowiedzialność – to znaczy, że nie muszą się martwić o to, że stracą cały swój majątek osobisty. To bardzo ważne dla profesjonalistów, którzy chcą razem działać, dzielić się wiedzą i potrafić lepiej organizować swoje projekty. Każdy z partnerów może wnieść coś od siebie, co naprawdę może pomóc w budowaniu sukcesu firmy. Warto też zauważyć, że taka spółka musi być zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym, co dodaje jej formalności. Moim zdaniem, to rozwiązanie pozwala na większą elastyczność w pracy i decyzjach, co jest kluczowe, gdy rynek się zmienia.

Pytanie 10

W hurtowni papierniczej przeprowadzono inwentaryzację, która wykazała niedobór zeszytów w kratkę o wartości 300,00 zł oraz nadwyżkę zeszytów w linię na łączną kwotę 250,00 zł. Po zaksięgowaniu kompensaty w wysokości 230,00 zł, ile pozostanie do rozliczenia?

A. niedobór na kwotę 80,00 zł i nadwyżka na kwotę 30,00 zł

B. niedobór na kwotę 70,00 zł i nadwyżka na kwotę 20,00 zł

C. niedobór na kwotę 30,00 zł i nadwyżka na kwotę 80,00 zł

D. niedobór na kwotę 20,00 zł i nadwyżka na kwotę 70,00 zł

Wybór nieprawidłowych odpowiedzi może świadczyć o tym, że mogłeś nie do końca zrozumieć, jak działają procesy inwentaryzacyjne i co z tą kompensacją zrobić. Często zdarza się, że uproszczenia prowadzą nas na manowce, pomijając kluczowe szczegóły obliczeń. Przykład z niedoborem zeszytów w kratkę za 300,00 zł i nadwyżką zeszytów w linię za 250,00 zł pokazuje, jak ważne jest zrozumienie działania kompensaty. Ta kwota 230,00 zł ma kluczowe znaczenie, bo łagodzi straty, ale też zmienia pozostałe saldo. Jeżeli gdzieś wyszło 30,00 zł jako niedobór, to znaczy, że coś z obliczeniami poszło nie tak, bo kompensata była przecież większa. Z kolei jeżeli nadwyżka wyniosła 80,00 zł, to widać, że kompensatę praktycznie przeoczyłeś, a to nie oddaje rzeczywistości. Lepiej analizować wartości w inwentaryzacji i stosować zasady rachunkowości, które pomagają w śledzeniu stanów.

Pytanie 11

Osoba prowadząca działalność gospodarczą, będąca płatnikiem VAT, zawarła z zarządcą budynku umowę na usługi wywozu odpadów z osiedla, które składa się z 25 domów jednorodzinnych. Usługa ta będzie realizowana cztery razy w miesiącu. Koszt jednej usługi dla każdego domu wynosi 21,60 zł, wliczając 8% VAT. Jaką kwotę netto będzie miała faktura wystawiona przez przedsiębiorcę za miesiąc?

A. 2 100,00 zł

B. 2 000,00 zł

C. 1 900,00 zł

D. 1 800,00 zł

Rozważając niepoprawne odpowiedzi, warto zauważyć, że wiele osób popełnia błąd w obliczeniach związanych z wartością brutto i netto. Wartość brutto, która wynosi 21,60 zł, już zawiera podatek VAT, więc nie można jej używać jako wartości netto. Obliczenia te wymagają zrozumienia, że VAT jest tylko częścią całkowitych kosztów, a nie całością. Często spotykanym błędem jest pomijanie kroku polegającego na obliczeniu wartości netto przed dalszymi obliczeniami, co prowadzi do nadmiernych wartości brutto i błędnych wniosków. Inny typowy błąd to niedokładne obliczenia związane z całkowitą liczbą usług. Nie można po prostu pomnożyć ceny usługi przez 25 domów, nie uwzględniając częstotliwości świadczenia usługi. W tym przypadku usługa jest wykonywana cztery razy w miesiącu, więc należy ta liczba uwzględnić w ostatecznym obliczeniu. Poprawne podejście wymaga zrozumienia mechanizmów działania podatku VAT oraz umiejętności przeliczenia wartości brutto na netto. Używanie niepoprawnych danych w tych obliczeniach prowadzi do błędnych wyników, co w dłuższej perspektywie może rodzić problemy z rozliczeniami podatkowymi oraz budżetowymi w firmie. Dobrą praktyką jest dokładne sprawdzanie wszystkich obliczeń oraz ich uzasadnienie na podstawie obowiązujących przepisów prawnych.

Pytanie 12

Przedsiębiorca rozlicza się z podatku dochodowego w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych według stawki 3%. Na podstawie danych zawartych w tabeli ustal kwotę należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego za grudzień 2018 r.

Przychody ze sprzedaży osiągnięte w grudniu 2018 r.	18 000,00 zł
Zapłacone w grudniu 2018 r. składki na ubezpieczenia społeczne przedsiębiorcy	843,45 zł
Zapłacona w grudniu 2018 r. składka na ubezpieczenie zdrowotne (9%), w tym składka zdrowotna do odliczenia od podatku (7,75%)	319,94 zł 275,51 zł

A. 514,00 zł

B. 540,00 zł

C. 239,00 zł

D. 264,00 zł

Niepoprawne odpowiedzi wynikają z niedostatecznego zrozumienia zasad obliczania ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych oraz składek zdrowotnych. W przypadku stawki ryczałtu wynoszącej 3%, kluczowym krokiem jest obliczenie przychodów, które w analizowanym przypadku wyniosły 18 000,00 zł. Wartość ryczałtu powinna być obliczana na podstawie tej sumy, a nie bazować na innych założeniach, które mogą prowadzić do błędnych wyników. Gdybyśmy zignorowali potrzebę odliczenia składki zdrowotnej, mogłoby to prowadzić do zawyżenia kwoty ryczałtu, co jest błędem. Odpowiedzi takie jak 540,00 zł czy 514,00 zł mają swoje źródło w mylnym rozumieniu obliczeń lub pominięciu składników, które powinny być uwzględnione. Ważne jest, aby przy rozliczaniu podatków stosować się do obowiązujących przepisów i standardów, takich jak ustawa o podatku dochodowym, które jasno określają zasady dotyczące obliczeń oraz odliczeń. Zrozumienie mechanizmu działania ryczałtu oraz składek zdrowotnych jest kluczowe, aby uniknąć typowych błędów i poprawnie rozliczać się z fiskusem, co jest istotne dla każdego przedsiębiorcy.

Pytanie 13

Aby ustalić tempo zmian w poziomie sprzedaży towarów w firmie w latach 2007 - 2010, konieczne jest obliczenie wskaźnika

A. korelacji

B. dynamiki

C. natężenia

D. struktury

Poprawna odpowiedź to wskaźnik dynamiki, który jest kluczowym narzędziem w analizie zmian w poziomie sprzedaży produktów w określonym okresie. Wskaźnik ten pozwala na określenie tempa wzrostu lub spadku sprzedaży, co jest niezbędne do oceny efektywności działań marketingowych oraz prognozowania przyszłych wyników. W praktyce, obliczając wskaźnik dynamiki, porównujemy wartości sprzedaży w różnych latach, co umożliwia nam dostrzeżenie trendów i wzorców. Na przykład, jeśli w roku 2007 sprzedaż wynosiła 100 000 zł, a w roku 2010 wzrosła do 150 000 zł, obliczając wskaźnik dynamiki, uzyskujemy wynik 150%, co oznacza, że sprzedaż wzrosła o 50% w analizowanym okresie. Użycie tego wskaźnika jest zgodne ze standardami analizy finansowej i jest szeroko stosowane w różnych branżach, aby podejmować świadome decyzje strategiczne.

Pytanie 14

Osoby, które przez cały rok podatkowy pozostawały w małżeństwie, a ich majątek był wspólny, mają możliwość złożenia wspólnego zeznania podatkowego na formularzu

A. PIT-28/PIT-28S

B. PIT-16/PIT-16S

C. PIT-11

D. PIT-37

Wybór formularzy takich jak PIT-28/PIT-28S, PIT-11 oraz PIT-16/PIT-16S w kontekście wspólnego zeznania podatkowego dla małżonków jest błędny, ponieważ każdy z tych formularzy służy innemu celowi. PIT-28 jest przeznaczony dla osób prowadzących działalność gospodarczą lub uzyskujących dochody ze źródeł przychodów opodatkowanych w formie ryczałtu, co nie ma zastosowania w przypadku standardowego rozliczenia małżeńskiego. PIT-11 to formularz, który pełni rolę informacji o dochodach, a nie zeznania podatkowego, i jest składany przez płatników na rzecz podatników, co również wyklucza jego użycie w tym kontekście. PIT-16 to formularz, którego używa się w przypadku osób wybierających opodatkowanie dochodów z działalności gospodarczej na zasadach ogólnych, co nie jest związane z małżeńskim rozliczeniem. Kluczowym błędem w myśleniu o tych formularzach jest mylenie różnych rodzajów zeznań podatkowych oraz ich celów. Właściwe zrozumienie przepisów podatkowych oraz typów formularzy jest niezbędne, aby uniknąć pomyłek, które mogą prowadzić do błędów w rozliczeniach oraz potencjalnych konsekwencji finansowych. Zastosowanie niewłaściwego formularza może skutkować nieprawidłowym obliczeniem podatku, co może prowadzić do późniejszych problemów z urzędami skarbowymi.

Pytanie 15

Udział produkcji koszul w produkcji ogółem w roku 2014 wyniósł

Produkcja bluzek i koszul w latach 2012-2014
Lata	Ilość produkcji w sztukach		Udział produkcji koszul w produkcji ogółem
Lata	Bluzki	Koszule	Udział produkcji koszul w produkcji ogółem
2012	30	30	50%
2013	40	60	60%
2014	60	20	?

A. 40%

B. 10%

C. 25%

D. 20%

Niepoprawne odpowiedzi mogą wynikać z różnych pomyłek w rozumieniu, jak oblicza się te wskaźniki produkcji. Często ludzie mylą proporcje i procenty. Na przykład, jeśli wybierasz 40% albo 20%, to pokazuje, że nie do końca rozumiesz, jak to działa. Może się wydawać, że produkujesz więcej koszul, niż w rzeczywistości. Udział 10% też jest zły, bo 20 koszul w porównaniu do 80 daje jasny obraz, że to 25%. Warto zwrócić uwagę, że błędna interpretacja danych to częsty błąd w produkcji. Kluczowe jest zrozumienie tych proporcji oraz podstawowych zasad matematyki statystycznej. To pomaga robić lepsze analizy i lepiej podejmować decyzje w zarządzaniu produkcją.

Pytanie 16

Zapas, który jest zgromadzony w celu uzyskania korzyści z powodu zmiany cen, to

A. zapas sezonowy

B. zapas bieżący

C. zapas spekulacyjny

D. zapas cykliczny

Zapas spekulacyjny to taki zapas, który firmy zbierają, żeby zarobić na zmianach cen. To trochę jak obstawianie, co się stanie na rynku – analizują, co mówią prognozy i trendy. Łatwy przykład to surowce – na przykład ropa czy metale szlachetne. Kiedy ceny są niskie, firmy kupują je, a potem sprzedają, gdy ceny rosną. Uważam, że umiejętne zarządzanie takimi zapasami jest mega ważne, zwłaszcza w branżach, gdzie wszystko się szybko zmienia. Dobrze jest, jak firmy regularnie sprawdzają, co się dzieje na rynku, żeby podejmować mądre decyzje dotyczące tych zapasów.

Pytanie 17

Dokument potwierdzający wydanie z magazynu towarów sprzedanych odbiorcy to

A. WZ – Wydanie zewnętrzne

B. PW – Przychód wewnętrzny

C. RW – Rozchód wewnętrzny

D. WW – Wydanie wewnętrzne

Odpowiedzi WW – Wydanie wewnętrzne, PW – Przychód wewnętrzny i RW – Rozchód wewnętrzny to nie to, co potrzeba, bo nie odpowiadają na pytanie o wydanie towarów do klienta. WW używa się do wydawania towarów, ale tylko na potrzeby firmy, a to nie dotyczy sprzedaży zewnętrznej. PW mówi o towarach, które przychodzą do magazynu, więc też odpada. RW natomiast dotyczy rozchodu wewnętrznego, co znowu nie ma związku z wydawaniem na zewnątrz. Takie błędy mogą się pojawić, jeśli nie wiesz, jak funkcjonują procesy magazynowe i jakie mają dokumenty zadania. Ważne jest, żeby znać te różnice, bo niewłaściwe użycie dokumentu może doprowadzić do sporych kłopotów, jak błędy w księgowości czy nieodpowiednie stany magazynowe.

Pytanie 18

Koszt nabycia towaru wynosi 200 zł, zaś jego cena sprzedaży to 250 zł. Marża obliczana na podstawie ceny zakupu wynosi

A. 50%

B. 75%

C. 20%

D. 25%

Marża to ważny wskaźnik w zarządzaniu finansami w firmach. Jak liczymy marżę? Jeśli kupimy coś za 200 zł i sprzedamy za 250 zł, to marża od ceny zakupu wynosi 25%. Liczy się to tak: (cena sprzedaży minus cena zakupu) dzielimy przez cenę zakupu i mnożymy przez 100%. W naszym przypadku wychodzi to (250 zł - 200 zł) / 200 zł * 100%, co daje 25%. Ta wartość marży mówi nam, ile zyskujemy na towarze, ale też jak dobrze mamy ustaloną strategię cenową. W praktyce, wiele firm ustala marżę jako procent od ceny zakupu, co ułatwia dostosowywanie cen do różnych warunków na rynku. Warto zrozumieć, jak marża wpływa na zyski, ponieważ to pomaga firmom podejmować lepsze decyzje w kwestii sprzedaży czy promocji produktów.

Pytanie 19

Firma zakupiła kasę fiskalną za 6 000 zł. Planowane jest jej użytkowanie przez 5 lat. Stopa amortyzacji wynosi 20%, a miesięczny odpis amortyzacyjny to 100 zł. Jaką metodę amortyzacji wybierze się?

A. Liniowa

B. Jednorazowego odpisu

C. Degresywna

D. Progresywna

Wybór odpowiedzi innych niż "Liniowa" opiera się na błędnych założeniach dotyczących metod amortyzacji i ich zastosowania w praktyce biznesowej. Metoda degressywna, która polega na stosowaniu większych odpisów w pierwszych latach eksploatacji, nie ma zastosowania w tym przypadku, ponieważ nie można uzyskać miesięcznego odpisu w wysokości 100 zł, gdyż zgodnie z tą metodą odpisy maleją z roku na rok. Zastosowanie metody jednorazowego odpisu byłoby możliwe jedynie w sytuacji, gdyby firma mogła zafundować sobie pełny odpis w roku zakupu, co w przypadku kasy fiskalnej, która ma przewidywaną trwałość 5 lat, nie jest zgodne z zasadami rachunkowości i nie odzwierciedla rzeczywistego zużycia środka trwałego. Metoda progresywna, z kolei, która zakłada rosnące odpisy amortyzacyjne w miarę upływu czasu, również nie ma zastosowania w analizowanej sytuacji. Dodatkowo, wybór błędnych metod amortyzacji często prowadzi do nieprawidłowego odzwierciedlenia wartości aktywów w bilansie oraz problemów z rozliczeniami podatkowymi, co może skutkować konsekwencjami finansowymi dla przedsiębiorstwa. Kluczowe jest zrozumienie, że każda metoda amortyzacji ma swoje specyficzne zastosowanie i musi być dokładnie dostosowana do charakterystyki danego środka trwałego oraz przewidywanych warunków jego używania.

Pytanie 20

Amortyzację można wyznaczyć przy użyciu metody

A. statystycznej

B. progresywnej

C. łańcuchowej

D. chronologicznej

Amortyzacja metodą progresywną, znana również jako metoda przyspieszonej amortyzacji, polega na tym, że większa część kosztów środka trwałego jest rozliczana w pierwszych latach jego użytkowania. To podejście jest szczególnie użyteczne w przypadku aktywów, które szybko tracą na wartości lub są intensywnie eksploatowane na początku ich życia. Przyjęcie tej metody pozwala na lepsze dopasowanie kosztów do przychodów generowanych przez dany środek trwały, co jest istotne dla dokładnego odzwierciedlenia rzeczywistej sytuacji finansowej przedsiębiorstwa. W praktyce, amortyzacja progresywna znajduje zastosowanie w branżach, gdzie nowoczesne maszyny i technologie szybko stają się przestarzałe. Przykładem może być przemysł IT czy produkcja, gdzie nowoczesny sprzęt jest kluczowy dla efektywności operacyjnej. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), przedsiębiorstwa powinny stosować metody amortyzacji, które najlepiej odzwierciedlają zużycie aktywów, a amortyzacja progresywna jest jednym z zalecanych podejść.

Pytanie 21

W bieżącym roku przedsiębiorstwo handlowe uzyskało obrót na poziomie 500 000 złotych przy zakładanym wskaźniku kosztów równym 6,5%. Na zakończenie roku faktyczny wskaźnik kosztów wyniósł 6%. W tym przedsiębiorstwie odnotowano

A. spadek kosztów w wysokości 2 500 złotych

B. wzrost kosztów w wysokości 30 000 złotych

C. spadek kosztów w wysokości 30 000 złotych

D. wzrost kosztów w wysokości 2 500 złotych

Poprawna odpowiedź wskazuje na obniżkę kosztów w kwocie 2 500 złotych. Aby to zrozumieć, należy najpierw obliczyć, jakie były koszty przy planowanym poziomie wskaźnika kosztów wynoszącym 6,5%. W takim przypadku koszty wyniosłyby 32 500 zł (500 000 zł * 6,5%). Następnie, przy wskaźniku kosztów końcowych wynoszącym 6%, koszty wyniosły 30 000 zł (500 000 zł * 6%). Różnica między tymi wartościami to 2 500 zł, co oznacza, że koszty zostały obniżone o tę kwotę. Takie analizy są istotne w zarządzaniu finansami przedsiębiorstwa, umożliwiając bieżące monitorowanie i kontrolę kosztów w stosunku do planu. W praktyce, podejmowanie działań mających na celu redukcję kosztów jest kluczowe dla zwiększania rentowności oraz optymalizacji wydatków. Warto również zwrócić uwagę na znaczenie przewidywania i planowania budżetów, co pozwala na wyznaczanie realistycznych celów i lepsze zarządzanie zasobami finansowymi.

Pytanie 22

W tabeli zamieszczono wybrane informacje o instytucjach administracji rządowej i samorządowej. Które z nich dotyczą gminy?

Instytucja A.	Instytucja B.
– podstawowa jednostka podziału terytorialnego – organem wykonawczym jest wójt, burmistrz lub prezydent	– jednostka podziału terytorialnego drugiego stopnia – organem wykonawczym jest starosta
Instytucja C.	Instytucja D.
– regionalna wspólnota samorządowa – pracą organu wykonawczego kieruje marszałek województwa	– określa strategię rozwoju województwa – za wykonanie polityki rządu na swoim terenie odpowiada wojewoda

A. D.

B. A.

C. B.

D. C.

Instytucja A to naprawdę ważny element, jeśli chodzi o administrowanie gminą, która jest podstawową jednostką samorządu w Polsce. Gmina ma na głowie zaspokajanie potrzeb lokalnych ludzi i ogólnie zajmowanie się różnymi sprawami publicznymi, jak edukacja, zdrowie, infrastruktura i pomoc społeczna. Wójt, burmistrz lub prezydent to ludzie, którzy pełnią funkcje wykonawcze w gminie i to pokazuje, jak bardzo są odpowiedzialni za podejmowanie lokalnych decyzji. Kiedy gmina jest dobrze zarządzana, może naprawdę szybko reagować na potrzeby mieszkańców i planować różne inwestycje. Warto zwrócić uwagę, że dobre zarządzanie wiąże się z przejrzystością, angażowaniem ludzi w podejmowanie decyzji i współpracą z organizacjami pozarządowymi. Przykładem może być rozwój ekologicznych przestrzeni publicznych, które nie tylko poprawiają życie mieszkańców, ale też wspierają zrównoważony rozwój. Znajomość działania gminy i jej roli w administracji to podstawowa wiedza, którą każdy obywatel powinien mieć, zwłaszcza jeśli planuje pracować w administracji publicznej.

Pytanie 23

Kto składa formularz PIT-37 w przypadku uzyskiwania

A. dochodu z wynajmu nieruchomości

B. dochodów ze źródeł znajdujących się za granicą

C. przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej

D. przychodów z tytułu umowy o pracę

Wybór błędnej odpowiedzi na temat PIT-37 wskazuje na nieporozumienie dotyczące klasyfikacji źródeł przychodów, które są objęte tą deklaracją. Przyczyny błędnych wyborów mogą wynikać z mylnego przekonania, że PIT-37 dotyczy wszystkich typów dochodów. Przykładowo, przychody z wynajmu pomieszczeń są klasyfikowane jako przychody z działalności gospodarczej, co wymaga stosowania innych formularzy, takich jak PIT-28 lub PIT-36, w zależności od wybranej formy opodatkowania. Podobnie, dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej również nie są objęte PIT-37 i wymagają osobnej deklaracji, w zależności od tego, czy przedsiębiorca korzysta z księgowości uproszczonej, czy pełnej. W przypadku dochodów ze źródeł zagranicznych, podatnik może także mieć obowiązek składania innych deklaracji, takich jak PIT-36, w celu rozliczenia przychodów uzyskanych za granicą, które mogą podlegać innym zasadom opodatkowania. Typowym błędem jest więc utożsamianie PIT-37 z wszelkimi rodzajami dochodów, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków i potencjalnych problemów z urzędami skarbowymi. Kluczowa jest znajomość specyfiki przepisów podatkowych oraz umiejętność ich właściwej interpretacji w kontekście własnych przychodów.

Pytanie 24

Korzystając z zamieszczonej tabeli kursów walut obcych, oblicz, jaką kwotę w złotych polskich stanowi po wymianie w kantorze 100 dolarów amerykańskich i 1 000 euro.

Tabela kursów walut obcych w kantorze wymiany walut
Kod waluty	Kurs kupna w zł	Kurs sprzedaży w zł
1 USD	3,9083	3,9873
1 EUR	4,2262	4,3116

A. 4 710,33 zł

B. 4 624,93 zł

C. 4 702,43 zł

D. 4 617,03 zł

Wybierając niepoprawną odpowiedź, można było wpaść w pułapkę błędnych obliczeń, które mogą wynikać z niepełnego zrozumienia procesu wymiany walut. Często zdarza się, że osoby przystępujące do obliczeń nie zwracają uwagi na różnice w kursach kupna i sprzedaży, co może prowadzić do niedoszacowania lub przeszacowania wartości wymienianych walut. Na przykład, jeśli ktoś pomylił kursy walut lub zsumował wartości w nieodpowiedni sposób, to prowadzi do znaczących błędów. Warto również zauważyć, że tabela kursów walutowych zmienia się w czasie, co może wpłynąć na wyniki obliczeń, jeśli wykorzystamy nieaktualne dane. Przykładem typowego błędu myślowego jest zakładanie, że suma wartości dolarów i euro może być obliczana niezależnie od kursów, co jest niezgodne z rzeczywistością. Kluczowe jest, aby pamiętać, że każda waluta ma swój własny kurs i dla prawidłowego obliczenia konieczne jest zastosowanie odpowiednich przeliczeń walutowych. Wiedza na temat aktualnych kursów oraz umiejętność ich wykorzystania w praktyce są istotnymi elementami skutecznego zarządzania finansami w globalnym świecie.

Pytanie 25

W tabeli zamieszczono wybrane informacje o instytucjach administracji rządowej i samorządowej. Które z nich dotyczą powiatu?

A.	B.
– jest jednostką podziału terytorialnego pierwszego stopnia – organem wykonawczym jest wójt, burmistrz, prezydent	– jest jednostką podziału terytorialnego drugiego stopnia – organem wykonawczym jest starosta
C.	D.
– jest regionalną wspólnotą samorządową – organem wykonawczym jest marszałek	– określa strategie rozwoju województw – za wykonanie polityki rządu na swoim terenie odpowiada wojewoda

A. A.

B. C.

C. B.

D. D.

Wybór jednej z pozostałych odpowiedzi wskazuje na niepełne zrozumienie struktury administracji publicznej w Polsce oraz roli, jaką pełnią poszczególne jednostki terytorialne. Odpowiedzi A, C oraz D mogą wprowadzać w błąd, ponieważ nie uwzględniają faktu, że powiat jest jednostką samorządową o specyficznych kompetencjach i zadaniach. Odpowiedzi te mogą odnosić się do innych poziomów administracyjnych, takich jak gminy czy województwa, które mają odrębne funkcje i struktury. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi jednostkami jest kluczowe, aby uniknąć powszechnych błędów myślowych, takich jak utożsamianie gminy z powiatem. Gminy zajmują się sprawami lokalnymi, takimi jak ochrona środowiska czy edukacja, natomiast powiaty mają szerszy zakres odpowiedzialności, obejmujący również zadania z zakresu transportu czy ochrony zdrowia. Dlatego ważne jest, aby przy rozwiązywaniu podobnych zadań testowych zwracać uwagę na szczegóły poszczególnych jednostek administracyjnych oraz ich kompetencje. Wiedza na temat struktury administracyjnej pozwala na lepsze zrozumienie, w jaki sposób funkcjonuje państwo oraz jakie zadania są realizowane na różnych poziomach administracyjnych.

Pytanie 26

Tabela przedstawia strukturę kapitału własnego spółki akcyjnej za poprzedni rok obrotowy. Jaką minimalną kwotę zysku netto spółka akcyjna przeznaczy na zwiększenie kapitału zapasowego po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego?

Kapitał akcyjny	Kapitał zapasowy	Zysk netto
900 000 zł	144 000 zł	100 000 zł

A. 30 000 zł

B. 144 000 zł

C. 8 000 zł

D. 100 000 zł

Wybór odpowiedzi 100 000 zł, 30 000 zł, lub 144 000 zł może wynikać z niepełnego zrozumienia zasad dotyczących przeznaczania zysku netto przez spółki akcyjne. Kluczowym błędem jest założenie, że spółka może dowolnie dysponować swoim zyskiem, co jest niezgodne z obowiązującymi regulacjami prawnymi. Odpowiedzi te mogą sugerować, że uczestnicy testu nie uwzględniają minimalnych wymogów dotyczących kapitału zapasowego, które są ustalane na poziomie 8% zysku netto. Warto zauważyć, że błędna odpowiedź 100 000 zł sugeruje, że uczestnik myli całkowity zysk netto z kwotą, którą można przeznaczyć na kapitał zapasowy. Natomiast 30 000 zł i 144 000 zł mogą wskazywać na nieporozumienie związane z przeznaczaniem większych kwot, co nie odpowiada standardom prawnym. Spółki akcyjne mają obowiązek przestrzegania tych zasad, aby zapewnić stabilność finansową oraz zaufanie swoich inwestorów. Odpowiedzi te mogą wynikać z typowych błędów logicznych, takich jak przeszacowywanie możliwości dysponowania zyskiem netto, co jest powszechnym problemem wśród osób, które nie są obeznane z regulacjami prawnymi dotyczącymi zarządzania kapitałem. Ważne jest, aby przed podejmowaniem decyzji finansowych zrozumieć ramy prawne, które regulują działalność spółek, co ma kluczowe znaczenie dla ich dalszego rozwoju i efektywności operacyjnej.

Pytanie 27

Łączne przychody firmy z o.o. za dany rok obrotowy wyniosły 320 000,00 zł, a koszty związane z uzyskaniem tych przychodów osiągnęły kwotę 220 000,00 zł. Oblicz, ile wynosi zaległy podatek dochodowy od osób prawnych, który należy uiścić w urzędzie skarbowym, jeżeli w trakcie roku zapłacono zaliczki na ten podatek w wysokości 16 566,00 zł?

A. 2 434 zł

B. 3 434 zł

C. 4 434 zł

D. 1 434 zł

W przypadku obliczeń związanych z podatkiem dochodowym od osób prawnych, istotne jest, aby zrozumieć, jakie elementy wpływają na ostateczną kwotę. Niekiedy błędy w obliczeniach mogą wynikać z niepełnego uwzględnienia wszystkich składników. Na przykład, jeśli ktoś z obliczeń pomija koszty uzyskania przychodów, może dojść do wyolbrzymienia podstawy opodatkowania, co w konsekwencji prowadzi do nieprawidłowego obliczenia zobowiązania. Często mylone są również zaliczki na podatek z ostatecznym zobowiązaniem. Zaliczki to kwoty, które przedsiębiorca wpłaca w ciągu roku, a które mają na celu rozłożenie obciążenia podatkowego, ale nie są to ostateczne kwoty do zapłaty. Innym typowym błędem jest niewłaściwe obliczenie stawki podatkowej lub zastosowanie jej do niewłaściwej podstawy. Właściwe zrozumienie, że podatek dochodowy od osób prawnych oblicza się na podstawie różnicy między przychodami a kosztami, jest kluczowe dla prawidłowego rozliczenia. Ponadto, przedsiębiorcy powinni być świadomi różnorodnych ulg i zwolnień dostępnych w polskim prawodawstwie, które mogą wpłynąć na kwotę podatku. Zrozumienie tych mechanizmów nie tylko zapobiega błędnym decyzjom finansowym, ale również pozwala efektywnie zarządzać obowiązkami podatkowymi.

Pytanie 28

Podczas inwentaryzacji zauważono
- brak mydeł w płynie - 50 sztuk po 6 zł/szt.
- brak szamponów - 30 sztuk po 11 zł/szt.
- brak lakierów do włosów - 40 sztuk po 10 zł/szt.
Ponieważ osoba odpowiedzialna materialnie nie przyznała się do wystąpienia niedoboru, sprawa została skierowana do sądu, a koszty związane z postępowaniem sądowym wyniosły 15% wartości sporu. Oblicz wartość poniesionych kosztów.

A. 154,50 zł

B. 330,50 zł

C. 300,00 zł

D. 103,00 zł

Wybór błędnej odpowiedzi na pytanie dotyczące kosztów postępowania sądowego często wynika z nieprecyzyjnego zrozumienia procesu obliczania wartości niedoborów lub błędnych założeń dotyczących procentu opłat. Niektóre z dostępnych odpowiedzi mogą prowadzić do mylnego wniosku, że całkowita wartość niedoborów jest niższa niż rzeczywista suma. Na przykład, nieprawidłowe zsumowanie wartości mydeł, szamponów i lakierów może wynikać z pominięcia niektórych kategorii lub błędnego obliczenia jednostkowej wartości. Warto zwrócić uwagę, że koszty postępowania sądowego są obliczane na podstawie całkowitej wartości sporu, a nie tylko na podstawie jednego z poszczególnych elementów, co jest kluczowe dla zrozumienia całego procesu. Dodatkowo, niektóre odpowiedzi mogą sugerować zbyt niskie lub zbyt wysokie wartości, co jest wynikiem nieprawidłowych założeń co do stosowanego procentu. W praktyce biznesowej, kluczowe jest, aby dokładnie analizować wszystkie aspekty finansowe i zastosować właściwe procedury obliczeń, aby uniknąć błędów, które mogą prowadzić do niekorzystnych decyzji prawnych lub finansowych.

Pytanie 29

Urlop okolicznościowy to uprawnienie przysługujące pracownikowi w celu zwolnienia z pracy z powodu

A. szkolenia pracownika w obszarze bhp

B. śmiercią i pogrzebem babci pracownika

C. regularnego badania lekarskiego

D. wezwaniu do stawienia się przed prokuraturą

W przypadku niepoprawnych odpowiedzi, takich jak stawienie się na wezwanie prokuratury, okresowe badanie lekarskie, czy przeszkolenie w zakresie bhp, należy zwrócić uwagę na kluczowe różnice między różnymi typami zwolnień i ich zastosowaniem w praktyce. Urlop okolicznościowy jest ściśle określony w Kodeksie pracy jako przywilej przysługujący pracownikom w obliczu szczególnych sytuacji życiowych, natomiast wezwanie prokuratury dotyczy obowiązków prawnych, które nie są związane z urlopem, lecz wymagają obecności w określonym miejscu w określonym czasie, co nie kwalifikuje się jako zwolnienie z pracy. Podobnie, okresowe badania lekarskie są procedurą, której celem jest zapewnienie zdrowia pracowników, a nie związanym z krytycznymi sytuacjami życiowymi. Również szkolenia BHP są częścią obowiązkowego kształcenia zawodowego i nie mogą być mylone z uprawnieniami do urlopu okolicznościowego. Warto także zauważyć, że mylenie tych pojęć może prowadzić do dezinformacji i nieprawidłowego stosowania przepisów w miejscu pracy. Pracodawcy powinni jasno określić różnice między tymi kategoriami w regulaminach wewnętrznych, aby uniknąć nieporozumień i zapewnić pracownikom pełną świadomość ich praw.

Pytanie 30

W piekarni, po wprowadzeniu nowego asortymentu, wypiekane są ciasta drożdżowe z użyciem śliwek, budyniu oraz kruszonki. W magazynie jest 40 kg mąki, 10 kg budyniu, 10 kg masła, 50 kg cukru, 30 kg maku, 40 kg sezamu i 39 kg kandyzowanych śliwek. Mak i sezam pozostają w zapasie?

A. aktualny

B. zbyt duży

C. sezonowy

D. niepotrzebny

Wybierając odpowiedzi sugerujące, że mak i sezam mogą być sezonowe, bieżące lub nadmierne, można się pomylić, nie do końca rozumiejąc, jak działają zapasy w produkcji cukierniczej. Sezonowe składniki to takie, które są dostępne tylko o konkretnej porze roku, a mak i sezam mogą być przechowywane dłużej, więc to nie ma sensu. Jak mówimy o zapasach bieżących, to znaczy, że są używane teraz, co też się nie zgadza, bo te składniki nie są w przepisach na ciasta drożdżowe. Nadmiar zapasów natomiast odnosi się do sytuacji, gdy mamy więcej składników niż potrzebujemy, co prowadzi do marnotrawstwa i wyższych kosztów. Tak więc, mak i sezam w tej sytuacji to zbędne składniki, które tylko zajmują miejsce, nie przynosząc korzyści. Zarządzanie zapasami w cukierni wymaga ciągłej analizy i dostosowywania stanów magazynowych do rzeczywistych potrzeb, żeby uniknąć zbędnych zapasów.

Pytanie 31

Zapas, który jest gromadzony w razie opóźnienia w dostawie, nazywany jest zapasem

A. nadwyżkowym

B. rezerwowym

C. sezonowym

D. produkcji

Zapas rezerwowy to zapas, który jest utrzymywany w celu zabezpieczenia ciągłości dostaw oraz zabezpieczenia przed ryzykiem opóźnień. W praktyce, zapas rezerwowy działa jako bufor, który pozwala na zminimalizowanie wpływu nieprzewidzianych zdarzeń, takich jak opóźnienia w dostawach surowców czy problemy produkcyjne. Przykładowo, przedsiębiorstwa zajmujące się produkcją mogą utrzymywać zapas rezerwowy kluczowych komponentów, co pozwala im na kontynuowanie działalności w przypadku problemów z dostawcami. Wielkość zapasu rezerwowego powinna być dostosowana do analizy ryzyka oraz prognoz popytu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania łańcuchem dostaw. Warto także zauważyć, że odpowiednie zarządzanie zapasem rezerwowym przyczynia się do efektywności operacyjnej oraz zwiększenia elastyczności firmy na rynku. W kontekście standardów, wiele organizacji korzysta z metodologii takich jak Just-in-Time (JIT) czy Lean Management, które uwzględniają znaczenie zapasów rezerwowych jako elementu optymalizacji procesów.

Pytanie 32

W sekcji B akt osobowych pracownika powinny być gromadzone

A. orzeczenie lekarskie wystawione w związku z przeprowadzonymi badaniami okresowymi po zakończeniu stosunku pracy

B. świadectwo pracy z wcześniejszego miejsca zatrudnienia

C. dokuments dotyczące podnoszenia kwalifikacji zawodowych przez pracownika

D. zaświadczenie o niekaralności, które jest wymagane do zatrudnienia

W części B aktów osobowych pracownika gromadzi się dokumenty dotyczące podnoszenia kwalifikacji zawodowych, co jest istotnym elementem w kontekście ciągłego rozwoju i doskonalenia pracowników. Zgodnie z przepisami prawa pracy, pracodawcy mają obowiązek wspierać rozwój zawodowy swoich pracowników, co obejmuje organizację szkoleń, kursów oraz innych form podnoszenia kwalifikacji. Dokumenty te mogą obejmować certyfikaty ukończenia szkoleń, zaświadczenia o uczestnictwie w kursach czy wyniki egzaminów zawodowych. Zbieranie tych informacji nie tylko pomaga w lepszym zarządzaniu kadrami, ale również stanowi podstawę do podejmowania decyzji o awansach czy zmianach w wynagrodzeniach. Przykładowo, w przypadku wprowadzenia nowych technologii w firmie, pracodawca może bazować na dokumentacji dotyczącej szkoleń pracowników w celu oceny ich gotowości do adaptacji. Tego rodzaju podejście zgodne jest z najlepszymi praktykami w zarządzaniu zasobami ludzkimi, które podkreślają znaczenie ciągłego kształcenia i dostosowywania kompetencji do zmieniających się warunków rynkowych.

Pytanie 33

Które dokumenty pracownicze znajdują się w części C akt osobowych?

A.	świadectwa pracy z poprzednich miejsc pracy zaświadczenie o ukończeniu szkolenia bhp dokumenty związanie z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych
B.	oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę kopia wydanego pracownikowi świadectwa pracy umowa o zakazie konkurencji po rozwiązaniu stosunku pracy
C.	wypełniony kwestionariusz osobowy pracownika dyplom ukończenia wyższej uczelni oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę
D.	dokumenty związane z przyznaniem pracownikowi nagrody dokumenty związanie z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych dokumenty związanie z obniżeniem wymiaru czasu pracy

A. A.

B. D.

C. B.

D. C.

Odpowiedź B jest prawidłowa, ponieważ dokumenty znajdujące się w części C akt osobowych pracownika dotyczą ustania stosunku pracy. Zgodnie z przepisami Kodeksu pracy, w tej części należy przechowywać m.in. kopię świadectwa pracy, które potwierdza okres zatrudnienia oraz warunki jego zakończenia. Dodatkowo, umowa o zakazie konkurencji po rozwiązaniu stosunku pracy jest kluczowym dokumentem, który może chronić interesy pracodawcy oraz regulować kwestie związane z działalnością byłego pracownika. Wypełniony kwestionariusz osobowy pracownika również jest istotny, ponieważ dostarcza informacji na temat pracownika, które mogą być potrzebne w kontekście przyszłych referencji lub ewentualnych roszczeń. Zrozumienie tych dokumentów i ich roli w procesie zatrudnienia oraz jego zakończenia jest niezbędne dla osób zajmujących się zarządzaniem kadrami, aby przestrzegać przepisów prawa pracy oraz stosować dobre praktyki w obszarze HR.

Pytanie 34

Zgodnie z regulaminem wynagradzania obowiązującym u pracodawcy, pracownik otrzymuje co miesiąc:
– wynagrodzenie podstawowe – 4 200,00 zł,
– dodatek funkcyjny – 500,00 zł,
– dodatek za znajomość języka obcego – 5% wynagrodzenia podstawowego.
Oblicz całkowite wynagrodzenie brutto pracownika.

A. 4 935,00 zł

B. 4 700,00 zł

C. 4 910,00 zł

D. 4 410,00 zł

Wyniki, które nie prowadzą do kwoty 4 910,00 zł, wynikają z błędnych obliczeń lub niewłaściwego uwzględnienia składników wynagrodzenia. Na przykład, odpowiedzi wskazujące na 4 700,00 zł lub 4 410,00 zł mogą sugerować, że odpowiedzi te popełniają błąd w kalkulacji dodatku za znajomość języka obcego, co jest obliczane jako procent wynagrodzenia zasadniczego. Możliwe, że osoba odpowiadająca na to pytanie nie dodała tego składnika do całkowitego wynagrodzenia lub błędnie obliczyła jego wartość, co prowadzi do zaniżenia wynagrodzenia. Inny typowy błąd może polegać na dodaniu tylko wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego, co w większości przypadków skutkuje brakiem uwzględnienia istotnych elementów wynagrodzenia. Ponadto, niektóre odpowiedzi mogą wynikać z mylnego założenia, że wszystkie dodatki są stałe i nie wymagają dodatkowych obliczeń, co jest niezgodne z zasadami wynagradzania w wielu organizacjach. Dlatego tak ważne jest, aby przy obliczaniu wynagrodzenia uwzględniać wszystkie składniki i zrozumieć, jak są one ze sobą powiązane.

Pytanie 35

W bezpośrednim kanale dystrybucji znajdują się

A. cztery poziomy - producent, hurtownik, detalista i finalny nabywca

B. dwa poziomy - producent i finalny nabywca

C. trzy poziomy - producent, detalista i finalny nabywca

D. trzy poziomy - producent, hurtownik i finalny nabywca

Koncepcje przedstawione w alternatywnych odpowiedziach wskazują na nieporozumienie dotyczące struktury kanałów dystrybucji. Zastosowanie hurtowników i detalistów w bezpośrednim kanale dystrybucji jest sprzeczne z definicją, która zakłada, że produkty są dostarczane bezpośrednio od producenta do konsumenta, bez pośredników. W teorii marketingu kanały dystrybucji są klasyfikowane w zależności od liczby szczebli pośredników. Wprowadzenie hurtownika czy detalisty sugeruje, że mamy do czynienia z kanałem pośrednim, który jest bardziej złożony i wieloszczeblowy. Typowe błędy myślowe w tym kontekście obejmują mylenie bezpośredniego modelu sprzedaży z bardziej tradycyjnymi modelami, gdzie pośrednicy odgrywają kluczową rolę w dystrybucji. W rzeczywistości, w wielu branżach, obecność hurtowników i detalistów może poprawić dostępność produktów, ale nie pasuje do definicji bezpośredniego kanału dystrybucji. Warto zrozumieć, że wybór odpowiedniego kanału dystrybucji powinien być zgodny z charakterystyką produktu oraz preferencjami klientów, co często wymaga analizy rynku oraz strategii biznesowej dostosowanej do specyfiki danej branży.

Pytanie 36

Jednym z obowiązków Ministerstwa Skarbu Państwa jest

A. opracowywanie projektów prywatyzacji.

B. pobieranie podatków oraz innych należności budżetowych.

C. udzielanie wsparcia finansowego bankom, które mogą stracić wypłacalność.

D. przyznawanie i wypłacanie zasiłków dla osób bezrobotnych.

Wybór odpowiedzi dotyczącej poboru podatków i innych należności budżetu państwa wskazuje na mylne zrozumienie struktury zadań Ministerstwa Skarbu Państwa. Choć pobór podatków jest kluczową funkcją w systemie finansów publicznych, odpowiedzialność za ten proces spoczywa na Ministerstwie Finansów, a nie Ministerstwie Skarbu. To ministerstwo koncentruje się na zarządzaniu majątkiem państwowym oraz prywatyzacją, co jest fundamentem jego działalności. W kontekście przyznawania i wypłacania zasiłków dla osób bezrobotnych, ta funkcja również nie należy do kompetencji Ministerstwa Skarbu, ponieważ zasiłki te są regulowane przez przepisy dotyczące polityki zatrudnienia, a odpowiedzialność za ich przyznawanie leży w gestii Ministerstwa Rodziny i Polityki Społecznej. Odpowiedź dotycząca pomocy bankom w trudnej sytuacji finansowej wskazuje na jeszcze jedną nieprawidłowość, ponieważ choć Ministerstwo Skarbu może brać udział w strategiach mających na celu stabilizację sektora finansowego, to konkretne działania w tym zakresie są realizowane przez Narodowy Bank Polski oraz inne instytucje finansowe. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków obejmują mylenie ról różnych ministerstw oraz niepełne zrozumienie zakresu odpowiedzialności poszczególnych instytucji w strukturze administracji publicznej. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego postrzegania funkcji i zadań Ministerstwa Skarbu Państwa.

Pytanie 37

Zakład krawiecki otrzymał zamówienie na uszycie 10 szt. czarnych płaszczy damskich ze skóry. Na podstawie danych przedstawionych w tabeli ustal, którego materiału zabraknie do realizacji tego zlecenia.

Lp.	Nazwa materiału	Jednostka miary	Norma zużycia materiału	Stan magazynowy
1.	Skóra czarna	mb	3,5	40
2.	Podszewka	mb	4,0	32
3.	Guziki	szt.	6	70
4.	Zamki	szt.	1	15

A. Guzików.

B. Zamków.

C. Podszewki.

D. Skóry czarnej.

Wybór guzików, skóry czarnej lub zamków jako materiałów, których zabraknie w produkcji płaszczy, opiera się na niepełnym zrozumieniu procesu szycia odzieży. Guziki są elementem wykończeniowym, który nie jest bezpośrednio związany z podstawowym procesem szycia i mogą być dodawane na końcowym etapie produkcji. Ich brak nie wpływa na zdolność uszycia samego płaszcza. Skóra czarna, choć istotna, była już zamówiona w odpowiedniej ilości, co oznacza, że nie jest to materiał, który zabrakłby do realizacji zlecenia. Podobnie, zamki są dodatkiem, który również można wprowadzić w późniejszym etapie produkcji. Kluczowym błędem myślowym w tych odpowiedziach jest brak uwzględnienia roli podszewki, która jest niezbędnym elementem w konstrukcji płaszcza, zarówno ze względów estetycznych, jak i funkcjonalnych. Podszewka poprawia komfort noszenia, pomaga w łatwiejszym zakładaniu oraz chroni wewnętrzne warstwy odzieży. W każdym projekcie odzieżowym, ważne jest, aby dokładnie kalkulować ilości wszystkich materiałów, w tym tych o kluczowym znaczeniu, jak podszewki, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży krawieckiej.

Pytanie 38

Tabela przedstawia przeciętny stan zatrudnienia w przedsiębiorstwie w latach 2010-2013. Z analizy dynamiki wynika, że stan zatrudnienia w 2013 roku w stosunku do 2010 roku był

Wyszczególnienie	Rok
Wyszczególnienie	2010	2011	2012	2013
Stan zatrudnienia	200	250	150	50
Wskaźnik dynamiki w %	100	125	75	25

A. o 25% wyższy.

B. o 75% wyższy.

C. o 25% niższy.

D. o 75% niższy.

Odpowiedzi wskazujące na zmniejszenie zatrudnienia o 25% lub 75% są błędne, ponieważ opierają się na niewłaściwej interpretacji danych zawartych w tabeli. Obliczenia dotyczące procentowej zmiany zatrudnienia wymagają dokładnej analizy liczbowej oraz zrozumienia, jak te liczby się ze sobą odnoszą. Zmniejszenie stanu zatrudnienia o 25% sugerowałoby, że w 2013 roku zatrudnienie wynosiło 150 osób, co jest sprzeczne z danymi. Z kolei wskazanie na spadek o 75% w kontekście zmniejszenia stanu zatrudnienia powinno prowadzić do zastosowania poprawnego obliczenia procentowego. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich nieprawidłowych wniosków, mogą obejmować nieprawidłowe zestawienie danych lub błędne przyjęcie założeń co do wartości początkowych. W kontekście analizy danych, szczególnie w dziedzinie zarządzania, ważne jest, aby podejść do każdej liczby z krytycznym myśleniem, a także stosować standardy analityczne, które zapewniają dokładność i rzetelność interpretacji danych. W ten sposób można uniknąć błędnych konkluzji i lepiej zrozumieć dynamikę zmian w zatrudnieniu, co jest istotnym aspektem w strategii rozwoju przedsiębiorstwa.

Pytanie 39

Typ rynku, w którym działa wiele firm mających dużą swobodę w zakresie podejmowania decyzji gospodarczych, ceny ustalane są na podstawie równowagi pomiędzy popytem a podażą, a w sytuacji równowagi rynkowej cena jest równa kosztowi krańcowemu, określany jest jako

A. monopol.

B. oligopolem.

C. konkurencją monopolistyczną.

D. konkurencją doskonałą.

Konkurencja doskonała jest modelem rynku, na którym istnieje wiele przedsiębiorstw, a ich decyzje gospodarcze są wolne i niezależne. Ceny ustalane są w wyniku interakcji popytu i podaży, co prowadzi do sytuacji, w której cena równa się kosztowi krańcowemu. Oznacza to, że w długim okresie zyski ekonomiczne przedsiębiorstw dążą do zera, ponieważ nowi konkurenci mogą łatwo wchodzić na rynek, gdy zauważą zyski. Przykłady rynków, które w pewnym stopniu zbliżają się do konkurencji doskonałej, to rynek rolny, gdzie istnieje wiele producentów sprzedających jednorodne produkty, takie jak pszenica czy kukurydza. Dobrymi praktykami w tego typu rynkach jest zapewnienie przejrzystości informacji i dostępności produktów, co sprzyja konkurencji i innowacji. Konkurencja doskonała jest teoretycznym punktem odniesienia, który pomaga ekonomistom analizować zachowania rynkowe i efektywność alokacji zasobów.

Pytanie 40

Przedstawiony dowód księgowy służy do rozliczeń między kontrahentami. Jest on podstawą

WYCIĄG ŁĄCZONY	Nr wyciągu 42/04	za okres 01.10.2005 r. do 10.10.2005 r.
IBAN PL 80 1160 2202 4343 0000 1432 5653
Posiadacz rachunku
Spółka z o.o. „Westa" ul. Długa 12, 89-300 Gdańsk
INFORMACJE SZCZEGÓŁOWE / opis transakcji	WARTOŚĆ		SALDO
05.10 Przelew wychodzący na R-K 14 6645 0644 0000 0000 3498 6019 dla „Energa" za Fa VAT 34/09/05	21 000,00		48 000,00
		SALDO KOŃCOWE	48 000,00

A. zaliczenia w koszty działalności zużytej energii elektrycznej.

B. zmiany stanu środków pieniężnych na koncie "rachunek bieżący".

C. wydania towarów z magazynu w celu sprzedaży odbiorcom.

D. przyjęcia do magazynu zakupionych od dostawcy materiałów.

Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego funkcji dowodu księgowego oraz jego zastosowania w praktyce. Odpowiedzi sugerujące zaliczenie w koszty działalności zużytej energii elektrycznej czy przyjęcie materiałów do magazynu nie uwzględniają kontekstu transakcji oraz specyfiki obiegu dokumentów księgowych. Dowód księgowy służy przede wszystkim do udokumentowania zdarzeń gospodarczych, a jego rola w procesie księgowym jest kluczowa. Zaliczenie kosztów, jak również przyjęcie towarów do magazynu, związane są z innymi rodzajami dokumentów, takimi jak faktury VAT czy dokumenty PZ (Przyjęcie Zewnętrzne). Ponadto, wydanie towarów z magazynu w celu sprzedaży odbiorcom jest procesem, który wymaga odrębnej dokumentacji, takiej jak dokumenty WZ (Wydanie Zewnętrzne). Kluczowym błędem myślowym w tym przypadku jest mylenie różnych kategorii dokumentów oraz nieznajomość ich funkcji w systemie rachunkowości. Aby skutecznie zarządzać finansami i prowadzić prawidłową księgowość, należy mieć na uwadze, że każdy dokument jest powiązany z określoną transakcją i odpowiada za udokumentowanie konkretnego zdarzenia gospodarcze, co podkreśla znaczenie właściwego klasyfikowania oraz obiegu dokumentów w przedsiębiorstwie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej