Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.12 - Wykonywanie weterynaryjnych czynności pomocniczych
Data rozpoczęcia: 19 grudnia 2025 01:22
Data zakończenia: 19 grudnia 2025 01:29

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Kaszel odruchowy wywołuje się poprzez ucisk na obszarze

A. mostka

B. płuc

C. krtani

D. gardła

Prawidłowe zrozumienie lokalizacji receptorów odpowiedzialnych za kaszel reakcyjny jest kluczowe dla diagnostyki i zrozumienia mechanizmów obronnych organizmu. Odpowiedzi odnoszące się do mostka, płuc i gardła są mylące, ponieważ nie uwzględniają anatomii układu oddechowego oraz fizjologii odruchu kaszlowego. Uciskanie mostka, na przykład, może powodować ból związany z mięśniami klatki piersiowej lub nawet wpływać na funkcjonowanie serca, ale nie wywoła kaszlu, gdyż nie aktywuje odpowiednich receptorów. Płuca, będące narządem odpowiedzialnym za wymianę gazową, nie są miejscem, w którym wywołuje się kaszel, ale są raczej jego efektem, gdyż to, co kaszlemy, pochodzi z dróg oddechowych. Gardło z kolei, choć bierze udział w odruchach kaszlowych, nie jest jedyną ani główną lokalizacją receptorów. W kontekście medycznym, ważne jest zrozumienie, że kaszel jest wynikiem złożonej interakcji pomiędzy różnymi elementami układu oddechowego, a nie prostą reakcją na bodźce zewnętrzne. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków często wynikają z braku wiedzy na temat anatomii oraz fizjologii, co podkreśla potrzebę edukacji w tym zakresie dla profesjonalistów medycznych.

Pytanie 2

Koty cierpiące na niewydolność nerek powinny mieć ograniczoną ilość

A. węglowodanów i magnezu

B. białek i fosforu

C. witamin z grupy B i sodu

D. tłuszczów i potasu

Koty z niewydolnością nerek potrzebują specjalnej diety, gdzie kluczowe jest zmniejszenie białka i fosforu. To dlatego, że jak nerki są już osłabione, to gromadzenie się toksycznych substancji w ciele mogłoby je dodatkowo obciążyć. Ograniczając białko, zmniejszamy ilość azotu, który koty nie potrafią dobrze wydalić. A fosfor w nadmiarze? To też nie jest dobra sprawa, bo może prowadzić do problemów z tkankami. Dlatego w karmach dla takich kotów powinny być białka lepszej jakości, które są łatwiejsze do przyswojenia - pozwala to na zmniejszenie ich ilości w diecie. Karmy weterynaryjne, jak Hill's Prescription Diet k/d, mają dobre proporcje białka i fosforu, co naprawdę pomaga w zarządzaniu chorobą. Ważne, by nie zapominać o monitorowaniu tych składników oraz współpracować z weterynarzem, żeby dostosować dietę do potrzeb naszego pupila.

Pytanie 3

Na podstawie zamieszczonej informacji wskaż substancję, której stężenie w pomieszczeniach zajmowanych przez cielęta nie powinno przekraczać wartości 20 ppm?

W pomieszczeniach, w których utrzymuje się cielęta,

1) stężenie

a) dwutlenku węgla nie powinno przekraczać 3000 ppm

b) siarkowodoru nie powinno przekraczać 5 ppm

2) koncentracja amoniaku nie powinna przekraczać 20 ppm

A. H2O

B. NH3

C. H2S

D. CO2

Odpowiedź wskazująca na amoniak (NH3) jako substancję, której stężenie w pomieszczeniach zajmowanych przez cielęta nie powinno przekraczać 20 ppm, jest prawidłowa ze względu na istotne znaczenie jakości powietrza w hodowli zwierząt. Amoniak jest produktem przemiany materii, który wytwarza się w wyniku rozkładu odchodów i moczu zwierząt. Zbyt wysokie stężenie NH3 może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych u cieląt, takich jak podrażnienie dróg oddechowych, obniżona odporność oraz problemy ze wzrostem. Standardy branżowe zalecają regularne monitorowanie poziomu amoniaku w obiektach hodowlanych, aby zapewnić optymalne warunki dla zwierząt. W praktyce, utrzymanie stężenia amoniaku na bezpiecznym poziomie wspiera nie tylko zdrowie cieląt, ale także efektywność produkcji mlecznej oraz mięsnej. Zastosowanie skutecznych systemów wentylacyjnych oraz odpowiednia higiena pomieszczeń mogą znacznie ograniczyć stężenie NH3, co jest kluczowe w hodowli zwierząt gospodarskich.

Pytanie 4

U zdrowego psa do analizy dostępne są węzły chłonne

A. podżuchwowe oraz podkolanowe

B. podkolanowe i podbiodrowe

C. podżuchwowe oraz podbiodrowe

D. podkolanowe oraz pachowe dodatkowe

Odpowiedź o węzłach chłonnych podżuchwowych i podkolanowych jest trafna. Te dwa rodzaje węzłów są naprawdę istotne podczas rutynowych badań zdrowych psów. Węzły podżuchwowe znajdują się w rejonie szyi i pomagają w filtracji limfy z głowy, jamy ustnej i gardła. To ważne, bo pozwala na wczesne wykrywanie różnych chorób zakaźnych czy nowotworowych. Z kolei węzły podkolanowe, zlokalizowane z tyłu kolan, są kluczowe, gdy oceniamy zdrowie tylnych kończyn. Ich badanie może ujawniać stany zapalne, infekcje lub guzy, co jest niezbędne dla weterynarzy. Warto, żeby weterynarze dobrze znali te węzły, bo ich ocena to część standardowego badania, a to może pomóc we wczesnym wykrywaniu problemów zdrowotnych u psów.

Pytanie 5

Na podstawie wyciągu z rozporządzenia określ maksymalną obsadę cieląt o masie ok. 165 kg jaką można trzymać w pomieszczeniu o wymiarach 4 x 12 m.

(...) 3. Powierzchnia kojca w przypadku, gdy cielęta utrzymuje się w tym kojcu grupowo, w przeliczeniu na jedną sztukę powinna wynosić co najmniej:
1) 1,5 m² – dla cieląt o masie ciała do 150 kg;
2) 1,7 m² – dla cieląt o masie ciała powyżej 150 do 220 kg;
3) 1,8 m² – dla cieląt o masie ciała powyżej 220 kg.(...)

A. 26 sztuk.

B. 32 sztuki.

C. 48 sztuk.

D. 28 sztuk.

Odpowiedź 28 sztuk jest prawidłowa, ponieważ obliczenia oparte na wymogach dotyczących powierzchni dla cieląt o masie 165 kg są zgodne z obowiązującymi standardami. Powierzchnia pomieszczenia wynosi 48 m², a zgodnie z przepisami, dla cieląt ważących od 150 kg do 220 kg, wymagana powierzchnia to 1,7 m² na jedno zwierzę. Po podzieleniu powierzchni 48 m² przez 1,7 m² uzyskujemy wynik około 28,24, co po zaokrągleniu daje 28 cieląt. Przestrzeganie takich norm jest kluczowe dla zapewnienia dobrostanu zwierząt, co jest priorytetem w hodowli. W praktyce, jeśli nie przestrzegamy tych przestrzeni, mogą wystąpić problemy zdrowotne u cieląt, takie jak stres, urazy, a także zwiększone ryzyko chorób. Właściwa obsada zwierząt w pomieszczeniach hodowlanych jest nie tylko kwestią zgodności z przepisami, ale również praktycznym aspektem efektywnej hodowli.

Pytanie 6

Termin wnętrostwo odnosi się do

A. niezstąpienia jąder do moszny

B. braku jąder

C. zapalenia jąder

D. niedorozwoju jąder

Nieprawidłowe odpowiedzi na pytanie o wnętrostwo często wynikają z nieporozumień związanych z definicjami medycznymi. Niedorozwój jąder, jako jedna z odpowiedzi, odnosi się do anomalii rozwojowych, które mogą wystąpić w różnych kontekstach, ale nie są bezpośrednio związane z wnętrostwem. Niedorozwój nie implikuje braku zstąpienia jąder do moszny, lecz dotyczy raczej ich wielkości i funkcji hormonalnych. Z drugiej strony, zapalenie jąder to stan zapalny, zazwyczaj wynikający z infekcji, który może prowadzić do bólu i dyskomfortu, ale również nie jest związany z wnętrostwem, które jest stanem anatomicznym, a nie zapalnym. Odpowiedź sugerująca brak jąder jest także myląca; wnętrostwo dotyczy sytuacji, gdy jądra są obecne, ale nieprawidłowo umiejscowione, a nie ich całkowitego braku. Kluczowe jest zrozumienie, że wnętrostwo to specyficzny stan wymagający diagnostyki i leczenia, a pomylenie go z innymi stanami, takimi jak zapalenie czy niedorozwój, może prowadzić do niewłaściwych metod leczenia oraz niepotrzebnego stresu dla pacjenta i rodziny. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi terminami jest kluczowe dla prawidłowej opieki zdrowotnej i podejmowania decyzji klinicznych.

Pytanie 7

Która z wymienionych chorób u psów przenosi się drogą pionową?

A. Tasiemczyca

B. Nosówka

C. Glistnica

D. Nuźyca

Glistnica, znana również jako inwazja glistą psia (Toxocara canis), jest chorobą, która szerzy się drogą pionową, co oznacza, że może być przenoszona z matki na szczenięta podczas ciąży lub w trakcie karmienia piersią. Zakażone matki mogą przekazywać larwy glisty poprzez łożysko lub mleko, co powoduje, że szczenięta rodzą się już zarażone tą chorobą. Glistnica może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych u psów, w tym do zaburzeń wzrostu, osłabienia, a nawet do poważnych schorzeń układu pokarmowego. Ważne jest, aby hodowcy i właściciele psów regularnie przeprowadzali odrobaczanie, szczególnie u młodych zwierząt, aby zminimalizować ryzyko rozprzestrzenienia się tej choroby. Zgodnie z zaleceniami weterynaryjnymi, profilaktyka powinna obejmować zarówno odpowiednie odrobaczanie, jak i działania szkoleniowe w zakresie utrzymania czystości w środowisku, w którym przebywają psy. To kluczowy element dbania o zdrowie zwierząt i zapobiegania epidemiom w populacji psów.

Pytanie 8

Nie jest konieczne przeprowadzanie badania przedubojowego, aby ocenić mięso jako "zdatne do spożycia przez ludzi"?

A. u świni

B. u kozy

C. u dzika

D. u bydła

Odpowiedź "u dzika" jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami w Unii Europejskiej, mięso dzika nie wymaga przeprowadzenia badania przedubojowego w taki sam sposób, jak to ma miejsce w przypadku bydła, świń czy kóz. Przykładowo, w przypadku dzików, jeśli nie wykazują objawów chorób zakaźnych i nie są podejrzewane o zarażenie, mięso może być uznane za zdatne do spożycia bez wcześniejszej inspekcji. Dobrą praktyką jest jednak, aby każdy myśliwy był świadomy potencjalnych zagrożeń zdrowotnych związanych z mięsem dzików, takich jak afrykański pomór świń (ASF). W obliczu zagrożeń zdrowotnych, istotne jest, aby mięso dzika było odpowiednio poddawane ocenie po uboju oraz aby myśliwi przestrzegali standardów bioasekuracji, w tym odpowiedniego przechowywania i transportu mięsa. W rezultacie, mimo że nie jest wymagane badanie przedubojowe, inspekcje po uboju są kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa konsumentów.

Pytanie 9

Syndrom PSE w tuszy świń najczęściej dotyczy partii mięśni oznaczonych na rysunku cyfrą

A. 2

B. 1

C. 4

D. 3

Syndrom PSE (blady, miękki, wodnisty) dotyczy głównie mięśnia naramiennego, który na rysunku oznaczony jest cyfrą 3. W przypadku mięsa świń, syndrom PSE jest wynikiem nieprawidłowej obróbki poubojowej, co prowadzi do szybkiej denaturacji białek mięśniowych. Mięsień naramienny, ze względu na swoją lokalizację i funkcję, jest szczególnie podatny na te zmiany, co skutkuje obniżeniem jakości mięsa. W praktyce, mięso z syndromem PSE ma niepożądane cechy, takie jak bladość, miękkość i wodnistość, co wpływa negatywnie na jego walory sensoryczne oraz przydatność do obróbki kulinarnej. Zgodnie z branżowymi standardami, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia syndromu PSE, istotne jest stosowanie odpowiednich metod uboju oraz właściwej obróbki poubojowej, w tym szybkiego schładzania tuszy. Wprowadzenie takich praktyk może znacząco poprawić jakość mięsa, co jest kluczowe dla spełnienia oczekiwań konsumentów oraz norm jakościowych w branży mięsnej.

Pytanie 10

Aby zdiagnozować babeszjozę u psa, konieczne jest przeprowadzenie badania

A. rozmazu krwi.

B. popłuczyn z napletka.

C. zeskrobiny ze skóry.

D. osadu moczu.

Badanie rozmazu krwi jest kluczowym narzędziem w diagnozowaniu babeszjozy, choroby wywołanej przez pasożyty należące do rodzaju Babesia, które atakują czerwone krwinki psów. W rozmazie krwi można zaobserwować obecność tych pasożytów, co pozwala na postawienie szybkiej i trafnej diagnozy. W praktyce weterynaryjnej, rozmaz krwi wykonuje się poprzez pobranie próbki krwi z żyły oraz nałożenie jej na szkiełko mikroskopowe. Następnie próbka jest barwiona i badana pod mikroskopem, co umożliwia identyfikację pasożytów, ich stadiów rozwojowych oraz oceny stopnia anemii. Wczesne wykrycie babeszjozy jest niezwykle istotne, ponieważ choroba ta może prowadzić do poważnych powikłań, a nawet zgonu psa. Standardem diagnostycznym w przypadku babeszjozy jest także wykonanie testów serologicznych, jednak rozmaz krwi pozostaje podstawowym narzędziem wykrywania tej choroby w praktyce klinicznej, co podkreśla znaczenie naukowej wiedzy w diagnostyce weterynaryjnej.

Pytanie 11

Do dodatkowych badań układu krążenia zalicza się

A. endoskopia

B. osłuchiwanie

C. opukiwanie

D. elektrokardiografia

Elektrokardiografia (EKG) to kluczowe badanie w diagnostyce schorzeń układu krążenia. Umożliwia ocenę aktywności elektrycznej serca, co jest istotne w identyfikacji różnych arytmii, bloków przewodzenia oraz zmian niedokrwiennych. EKG jest badaniem nieinwazyjnym, które może być przeprowadzane w warunkach ambulatoryjnych. W praktyce klinicznej, EKG jest standardowym narzędziem wykorzystywanym w ocenie pacjentów z objawami chorób sercowo-naczyniowych, takimi jak ból w klatce piersiowej czy duszność. Dodatkowo, badanie to pozwala na monitorowanie pacjentów z chorobami przewlekłymi, takimi jak niewydolność serca, oraz na ocenę skutków terapii farmakologicznej. Standardy dotyczące elektrokardiografii, określone przez towarzystwa medyczne, podkreślają znaczenie precyzyjnego odczytu oraz analizy wyników w kontekście klinicznym, co czyni EKG nieocenionym narzędziem w ocenie stanu zdrowia pacjentów.

Pytanie 12

Rektoskopia polega na wziernikowaniu

A. przewodu słuchowego oraz ucha środkowego

B. przełyku, żołądka oraz dwunastnicy

C. kanału odbytu oraz odbytnicy

D. przedsionka pochwy, pochwy i macicy

Rektoskopia to procedura wziernikowania, która pozwala na bezpośrednie oglądanie wnętrza kanału odbytu oraz odbytnicy. W trakcie tego badania lekarz używa specjalnego instrumentu zwanego rektoskopem, który jest wprowadzany do odbytu. Rektoskopia jest niezbędna w diagnostyce wielu schorzeń, takich jak hemoroidy, polipy, stany zapalne, czy nowotwory jelita grubego. Przykładowo, podczas rektoskopii lekarz może pobrać próbki tkanki do badania histopatologicznego, co jest kluczowe w rozpoznawaniu nowotworów. Procedura ta jest zgodna z aktualnymi standardami medycznymi, a jej poprawne przeprowadzenie może znacząco wpłynąć na wybór dalszego leczenia pacjenta. Dodatkowo, rektoskopia jest często wykonywana w ramach badań przesiewowych osób w grupie ryzyka, co pozwala na wczesne wykrycie ewentualnych patologii.

Pytanie 13

Substancje, które wprowadzone do paszy poprawiają lub modyfikują cechy organoleptyczne paszy oraz walory wizualne żywności pochodzenia zwierzęcego, noszą nazwę dodatek

A. technologiczny

B. sensoryczny

C. dietetyczny

D. zootechniczny

Odpowiedź "sensoryczny" jest prawidłowa, ponieważ dodatki sensoryczne w paszach mają na celu poprawę lub modyfikację właściwości organoleptycznych, takich jak smak, zapach, tekstura i kolor, co jest kluczowe w kontekście akceptacji żywności przez zwierzęta. Przykłady dodatków sensorycznych obejmują aromaty, które zwiększają apetyt zwierząt oraz barwniki, które poprawiają estetykę paszy. W praktyce, użycie takich dodatków może znacząco wpłynąć na wydajność hodowli, ponieważ lepiej akceptowana pasza przekłada się na lepsze przyrosty masy ciała. Dodatki sensoryczne są również zgodne z obowiązującymi normami oraz regulacjami branżowymi, takimi jak Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1831/2003 dotyczące dodatków paszowych, które nakładają wymogi dotyczące bezpieczeństwa i efektywności tych substancji. Właściwe zastosowanie dodatków sensorycznych może przyczynić się do poprawy jakości produktów pochodzenia zwierzęcego, co jest istotne zarówno dla producentów, jak i konsumentów.

Pytanie 14

Podczas załadunku i rozładunku zwierząt przeznaczonych na rzeź, zastosowanie urządzeń działających na zasadzie wstrząsów elektrycznych jest dozwolone w odniesieniu do

A. wszystkich rodzaju zwierząt

B. cielaków i tuczników

C. dorosłego bydła i dorosłych świń

D. drobiu

Nieprawidłowe odpowiedzi opierają się na błędnym zrozumieniu przepisów dotyczących stosowania wstrząsów elektrycznych w kontekście różnych gatunków zwierząt. Stosowanie tych urządzeń wobec cieląt i tuczników, jak również wszystkich gatunków zwierząt, jest niezgodne z zasadami humanitarnego traktowania zwierząt. Cielęta, ze względu na swoje młode i wrażliwe życie, są szczególnie podatne na stres i ból, dlatego w ich przypadku stosowanie jakiejkolwiek formy przymusu, w tym wstrząsów elektrycznych, powinno być surowo zabronione. W odniesieniu do drobiu, sytuacja jest podobna - drób, zwłaszcza ptaki, jest wrażliwy na bodźce stresowe, a ich traktowanie wymaga jeszcze większej ostrożności. Użycie wstrząsów elektrycznych w takich przypadkach może prowadzić do nieodwracalnych szkód zdrowotnych oraz cierpienia, a także budzi wątpliwości etyczne. Kluczowe jest, aby wszelkie działania związane z transportem i ubojem zwierząt były zgodne z najlepszymi praktykami i regulacjami prawnymi, które mają na celu ochronę zwierząt przed nadmiernym stresem i bólem. Ostatecznie, kluczowym elementem jest zrozumienie, że każde zwierzę, niezależnie od gatunku, zasługuje na humanitarne traktowanie i odpowiednią opiekę w każdej sytuacji.

Pytanie 15

Który rodzaj zwierząt jest najmniej odporny na stres związany z transportem?

A. Bydło

B. Owce

C. Świnie

D. Drób

Drób to naprawdę ciekawe zwierzęta, ale niestety też mocno narażone na stres, szczególnie podczas transportu. Jak to się mówi, ptaki mają lekką budowę, przez co łatwiej im się coś stać. Przykładowo, drób rzeźny często przeżywa spory stres przy zmianie miejsca, co może znacząco wpłynąć na smak mięsa. Z tego, co wiem, bardzo ważne jest, żeby w transporcie drobiu zadbać o mniejszy hałas i dobrą wentylację. Dzięki temu ptaki mogą się mniej stresować. Dobrze też, żeby przed podróżą były odpowiednio przygotowane, np. żeby nie karmić ich na parę godzin przed. Takie rzeczy mają ogromne znaczenie nie tylko dla dobrostanu zwierząt, ale też jakości tego, co ostatecznie dostajemy na talerzu. W sumie, dbanie o te aspekty jest kluczowe w przemyśle spożywczym.

Pytanie 16

Mięso, które jest wyłączone z obowiązkowego badania na obecność larw włośnia spiralnego to:

A. dzików

B. nutrii

C. koni

D. bydła

Odpowiedzi 'nutrii', 'koni' oraz 'dzików' są niepoprawne, ponieważ mięso tych zwierząt podlega obowiązkowym badaniom w kierunku larw włośnia spiralnego. Włośień spiralny jest pasożytem, który może występować w mięsie zwierząt, a jego obecność stanowi zagrożenie dla zdrowia publicznego. Nutrie, jako zwierzęta wodne, mogą być nosicielami tego pasożyta, co sprawia, że ich mięso wymaga szczegółowych badań przed wprowadzeniem na rynek. Podobnie sytuacja wygląda w przypadku koni, które również mogą przenosić włośnia, a ich mięso powinno być badane, aby wykluczyć ryzyko zarażenia. Natomiast dziki, które żyją w naturalnych warunkach, mają wyższe ryzyko zakażeń włośniem, co czyni badania obligatoryjnymi. Typowym błędem myślowym jest założenie, że jeśli jedno zwierzę nie wymaga badań, to wszystkie inne gatunki również nie powinny być poddawane kontrolom. W rzeczywistości przepisy dotyczące bezpieczeństwa żywności są bardzo ściśle regulowane i różnią się w zależności od gatunku zwierząt oraz ryzyka, jakie niosą. Właściwe podejście do tych problemów jest kluczowe dla ochrony zdrowia ludzi oraz bezpieczeństwa żywności.

Pytanie 17

Hodowca może nabyć paszę leczniczą na podstawie

A. dokumentu handlowego producenta pasz

B. zgody uzyskanej w ARiMR

C. łańcucha pokarmowego zwierząt

D. recepty wydanej przez lekarza weterynarii

Wybór odpowiedzi dotyczących łańcucha żywnościowego zwierząt, zgody uzyskanej w ARiMR oraz dokumentu handlowego wytwórcy pasz pokazuje niepełne zrozumienie przepisów dotyczących zakupu paszy leczniczej. Łańcuch żywnościowy zwierząt odnosi się do całego procesu produkcji żywności dla zwierząt, ale nie ma bezpośredniego związku z procedurami zakupu paszy leczniczej. Pasza lecznicza musi być stosowana zgodnie z zaleceniami weterynaryjnymi, co oznacza, że sama koncepcja łańcucha żywnościowego nie wystarcza do jej nabycia. Uzyskanie zgody w ARiMR, czyli Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, dotyczy zazwyczaj kwestii finansowych oraz wsparcia w ramach programów unijnych, a nie procesu zakupu pasz leczniczych. Ponadto, dokument handlowy od producenta paszy może być istotny dla regulacji dotyczących jakości i bezpieczeństwa, lecz bez odpowiedniej recepty od lekarza weterynarii, zakup paszy leczniczej jest niezgodny z prawem. Zrozumienie, że pasze lecznicze są ściśle regulowane w celu ochrony zdrowia zwierząt i ludzi, jest kluczowe. Dlatego, ignorowanie wymogu posiadania recepty może prowadzić do poważnych konsekwencji, zarówno zdrowotnych, jak i prawnych, w kontekście hodowli zwierząt.

Pytanie 18

Zgodnie z przepisami regulującymi ochronę zwierząt, sprzedaż psów oraz kotów jest dozwolona jedynie

A. poprzez sieć.

B. na targach.

C. w miejscach hodowlanych.

D. na rynkach.

Zgodnie z ustawą o ochronie zwierząt, sprzedaż psów i kotów może odbywać się jedynie w miejscach hodowli, co ma na celu zapewnienie odpowiednich warunków dla zwierząt oraz minimalizację ryzyka ich niewłaściwego traktowania. Miejsca hodowli są ściśle regulowane, co oznacza, że muszą spełniać określone standardy dotyczące dobrostanu zwierząt. Hodowcy są zobowiązani do przestrzegania norm dotyczących zdrowia, żywienia oraz warunków życia psa lub kota. Na przykład, hodowcy muszą zapewnić odpowiednią przestrzeń, socjalizację i dostęp do odpowiedniej opieki weterynaryjnej. Ustawa ma na celu ograniczenie nieodpowiedzialnej hodowli i sprzedaży, co często prowadzi do problemów zdrowotnych u zwierząt. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, odpowiedzialni hodowcy powinni być w stanie przedstawić dokumentację dotyczącą zdrowia zwierząt oraz ich pochodzenia. Dla potencjalnych nabywców oznacza to większą pewność co do jakości i zdrowia kupowanego pupila, co jest zgodne z ideą etycznej hodowli.

Pytanie 19

Nadzór dotyczący brucelozy obejmuje

A. konie

B. ptactwo

C. świnie

D. bydło

Monitoring w kierunku brucelozy wśród innych grup zwierząt, takich jak świnie, drób czy konie, jest często mylony z monitoringiem bydła. Bruceloza jest w głównej mierze związana z bydłem, a inne gatunki mogą być jedynie przypadkowymi nosicielami bakterii. W przypadku świń, bruceloza może występować, ale nie jest to główny kierunek monitorowania, ponieważ choroba ta nie jest typowa dla tego gatunku. Z kolei drób jest bardziej narażony na inne choroby zakaźne, takie jak salmonelloza, a nie bruceloza. Konie również nie są naturalnymi gospodarze bakterii Brucella, a ich monitorowanie jest bardziej związane z innymi schorzeniami. Takie błędne przyporządkowanie może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania zasobów w programach zdrowotnych, ponieważ każda grupa zwierząt wymaga specyficznych metod monitorowania dostosowanych do ich biologii oraz epidemiologii chorób. Kluczowe jest zrozumienie, że skuteczny monitoring polega na precyzyjnym dostosowaniu działań do specyfiki danego gatunku, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie weterynarii i zdrowia publicznego. Zaniedbanie tych różnic może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych zarówno dla zwierząt, jak i dla ludzi.

Pytanie 20

Z jakiego materiału przeprowadza się badania nad gąbczastą encefalopatią bydła?

A. móżdżek

B. rdzeń kręgowy

C. mózg

D. pień mózgu

Pień mózgu jest kluczowym obszarem w badaniach gąbczastej encefalopatii bydła (BSE), ponieważ to właśnie w tym rejonie mózgu dochodzi do najważniejszych zmian patologicznych związanych z tą chorobą. BSE jest chorobą prionową, która prowadzi do uszkodzenia tkanki mózgowej, a pień mózgu odgrywa istotną rolę w kontrolowaniu podstawowych funkcji życiowych, takich jak oddychanie i krążenie. Zmiany w tym obszarze mogą być analizowane za pomocą technik histopatologicznych, takich jak barwienie dla prionów, co umożliwia wykrycie obecności patologicznych białek. Przykładem zastosowania wiedzy w tym zakresie jest przeprowadzanie badań przesiewowych u bydła, które mogą być narażone na BSE, w celu wczesnego wykrywania choroby i zapobiegania jej rozprzestrzenieniu. Standardy branżowe, takie jak te opracowane przez Światową Organizację Zdrowia Zwierząt (OIE), podkreślają znaczenie monitorowania i analizy pnia mózgu w kontekście BSE jako kluczowego elementu strategii zdrowia publicznego.

Pytanie 21

Przemiany w mięśniach, nazywane PSE, najczęściej występują w wyniku

A. rozległych urazów

B. chorób metabolicznych

C. nieprawidłowego żywienia

D. nadmiernego stresu

Słuchaj, choroby metaboliczne, poważne urazy i złe odżywianie mogą mieć wpływ na mięśnie, ale nie są to główne powody tego, co nazywamy PSE, czyli przewlekłymi zespołami bólowymi. Na przykład, cukrzyca może uszkodzić nerwy i osłabić mięśnie, ale to bardziej skutki długofalowe braku kontroli nad tą chorobą. Urazy mogą zmieniać tkanki mięśniowe, ale nie są typowe dla PSE, które w dużej mierze biorą się z chronicznego napięcia i złych wzorców ruchowych. A jeśli chodzi o żywienie, to wpływa na mięśnie, ale bardziej ogólnie, bo dotyczy całego zdrowia, a nie konkretnych zmian w mięśniach. Wiele osób myli te sprawy, upraszczając je i pomijając kontekst stresu oraz wpływ czynników psychosomatycznych. Żeby naprawdę zrozumieć, co się dzieje w mięśniach, trzeba uwzględnić stres, bo to kluczowy czynnik, który w dłuższym czasie wpływa na ich funkcjonowanie.

Pytanie 22

Jakie gatunki zwierząt muszą posiadać paszport?

A. Świnie oraz konie

B. Bydło i konie

C. Konie oraz owce

D. Bydło oraz świnie

Bydło i konie to jedyne zwierzęta, które muszą mieć paszporty, zgodnie z przepisami unijnymi i krajowymi. Paszport to taki dokument, w którym są wszystkie ważne info o zwierzęciu - skąd pochodzi, jakie ma zdrowie i jakie szczepienia przeszło. To bardzo ważne, szczególnie gdy chodzi o przemieszczanie się zwierząt, bo chodzi o zapobieganie rozprzestrzenianiu się różnych chorób. Na przykład choroba zakaźna bydła potrafi być naprawdę groźna dla hodowli. Paszporty wydają odpowiednie instytucje, na przykład organy weterynaryjne czy związki hodowlane, co sprawia, że zwierzęta są dobrze monitorowane. Dobrze jest też regularnie aktualizować info w paszporcie, żeby szybciej reagować, jak coś się stanie. A w przypadku koni, posiadanie paszportu jest wręcz obowiązkowe, gdy bierze się udział w zawodach jeździeckich, więc to pokazuje, jak ważny jest ten dokument w kontekście sportów jeździeckich.

Pytanie 23

Swierzbowiec Sarcoptes scabiei znajduje swoje miejsce życia

A. w płucach

B. w układzie pokarmowym

C. w naskórku

D. w cewce moczowej

Swierzbowiec <i>Sarcoptes scabiei</i> jest pasożytem, który wywołuje chorobę znaną jako świerzb. Pasożyt ten wnika w naskórek, gdzie samice składają jaja, a ich larwy rozwijają się w tym środowisku. Naskórek jest najbardziej zewnętrzną warstwą skóry, co sprawia, że jest to idealne miejsce dla tego typu pasożyta, który żeruje na komórkach skóry oraz płynach ustrojowych. Zrozumienie, że swierzbowiec pasożytuje w naskórku, jest kluczowe dla efektywnej diagnozy i leczenia świerzbu. W praktyce, aby zminimalizować ryzyko zakażenia, ważne jest przestrzeganie zasad higieny osobistej oraz unikanie bliskiego kontaktu z osobami zarażonymi. Stosowanie odpowiednich preparatów terapeutycznych, takich jak maści czy kremy zawierające permetrynę, jest także istotne w zwalczaniu tego pasożyta, co odnosi się do aktualnych standardów terapii dermatologicznych.

Pytanie 24

Flotacja to jedna z metod stosowanych w parazytologicznych badaniach

A. kału

B. krwi

C. zeskrobin

D. sierści

Metoda flotacji jest techniką stosowaną w parazytologii, głównie w badaniu kału, która pozwala na wykrywanie jaj i cyst pasożytów. Technika ta polega na wykorzystaniu różnicy gęstości między jajami pasożytów a roztworem flotacyjnym. Jaja pasożytów, które mają mniejszą gęstość niż roztwór, unoszą się na powierzchni, co ułatwia ich zbieranie i dalszą analizę pod mikroskopem. W praktyce, próbki kału są mieszane z roztworem flotacyjnym, a następnie odwirowywane, co umożliwia separację jaj pasożytów od pozostałych składników. Metoda ta jest standardem w diagnostyce parazytów jelitowych, a jej skuteczność wzrasta przy użyciu odpowiednich roztworów, takich jak sól czy cukier, które zapewniają optymalne warunki do flotacji. Dobrą praktyką jest także stosowanie odpowiednich filtrów i odpowiednia mikroskopia, co pozwala na dokładne zidentyfikowanie gatunków pasożytów oraz ich jaj.

Pytanie 25

Alkohol przeznaczony do dezynfekcji powinien charakteryzować się stężeniem

A. 90%

B. 50%

C. 70%

D. 40%

Stosowanie alkoholu o wyższym stężeniu, takim jak 90%, do odkażania może wydawać się logiczne, jednak w praktyce przynosi ono szereg problemów. Alkohol w stężeniu 90% działa zbyt szybko i nie jest w stanie skutecznie penetrować struktury komórkowej drobnoustrojów, co prowadzi do zmniejszenia jego efektywności w zabijaniu bakterii i wirusów. W rzeczywistości, wysoka zawartość alkoholu powoduje, że powierzchnia komórek mikroorganizmów ulega natychmiastowemu wysychaniu, co sprawia, że nie dochodzi do pełnej denaturacji białek, które są kluczowe dla ich przeżycia. Ponadto, stosowanie alkoholu w stężeniu 50% lub 40% jest niewystarczające do skutecznej dezynfekcji, ponieważ taka ilość alkoholu może nie zabić wszystkich patogenów, a także może sprzyjać rozwojowi niektórych drobnoustrojów. W kontekście dezynfekcji rąk i powierzchni, niezrozumienie właściwości alkoholu oraz jego interakcji z mikroorganizmami prowadzi do błędnych praktyk, które mogą stwarzać zagrożenie dla zdrowia. Dlatego istotne jest przestrzeganie standardów dotyczących jakości środków dezynfekcyjnych oraz ich zastosowania, aby zapewnić skuteczność działań higienicznych i ochronnych.

Pytanie 26

Obecność w badaniach morfologicznych erytrocytów o średnicy istotnie różniącej się od wartości normatywnych nazywa się

A. normocytozą

B. erytrocytozą

C. erytroblastozą

D. anizocytozą

Normocytoza odnosi się do sytuacji, w której średnica erytrocytów pozostaje w normie, co oznacza, że nie występują znaczące odchylenia w ich wielkości. To pojęcie nie uwzględnia zróżnicowania wielkości komórek, co czyni je niewłaściwym w kontekście pytania o anizocytozę. Erytrocytoza natomiast to termin używany do opisania zwiększonej liczby erytrocytów w krwi, co może być wynikiem różnych warunków, takich jak przewlekły niedotlenienie lub choroby płuc. Erytroblastozą określa się obecność niedojrzałych form erytrocytów, co jest zwykle związane z zaburzeniami w produkcji krwi, lecz nie jest to zjawisko związane z wielkością dojrzałych erytrocytów. Dlatego też, wybierając te opcje, można łatwo pomylić pojęcia, co prowadzi do błędnego rozumienia patologii układu krwiotwórczego. Niezrozumienie tych terminów może prowadzić do błędnych diagnoz oraz nieadekwatnych interwencji terapeutycznych, co podkreśla znaczenie staranności w nauce terminologii medycznej i jej zastosowania w praktyce klinicznej.

Pytanie 27

Dostarczanie paszy z dużą zawartością węglowodanów dla bydła może prowadzić do

A. tężyczki

B. zasadowicy

C. kwasicy

D. mocznicy

Kwasica u bydła jest stanem, który najczęściej występuje w wyniku nadmiernego spożycia węglowodanów, zwłaszcza w postaci skrobi i cukrów prostych. Wysoka podaż tych składników w diecie prowadzi do zwiększonej fermentacji w żwaczu, co skutkuje nadprodukcją kwasów tłuszczowych i obniżeniem pH w żwaczu. Przykładem może być sytuacja, w której bydło karmione jest paszami treściwymi, takimi jak ziarna zbóż, bez odpowiedniego wprowadzenia włókna pokarmowego. To może prowadzić do kwasicy, co objawia się spadkiem apetytu, osłabieniem, a w ciężkich przypadkach – do śmierci zwierzęcia. Aby zapobiegać kwasicy, zaleca się stopniowe wprowadzanie paszy bogatej w węglowodany, a także zapewnienie dostępu do paszy objętościowej, co sprzyja zdrowiu żwacza. Praktyka ta jest zgodna z wytycznymi dotyczącymi żywienia bydła, które podkreślają znaczenie zrównoważonej diety.

Pytanie 28

Wykonanie badania za pomocą waginoskopu polega na

A. namacaniu

B. wziernikowaniu

C. opukiwaniu

D. osłuchiwaniu

Opukiwanie, omacywanie i osłuchiwanie to techniki diagnostyczne, które nie mają zastosowania w kontekście użycia waginoskopu. Opukiwanie polega na uderzaniu w ciało pacjenta w celu oceny dźwięków, jakie wydaje, co jest przydatne w badaniu narządów wewnętrznych, na przykład płuc. Ten sposób diagnostyki nie jest związany z bezpośrednim oglądaniem wnętrza ciała, lecz raczej ze słuchaniem dźwięków, które mogą wskazywać na różne patologie. Z kolei omacywanie to technika, która pozwala na ocenę struktury i konsystencji tkanek poprzez dotyk. Choć to podejście może być stosowane w niektórych badaniach ginekologicznych, nie zastępuje ono wizualnej oceny struktur za pomocą waginoskopu. Osłuchiwanie, podobnie jak opukiwanie, odnosi się przede wszystkim do badania dźwięków wydawanych przez serce i płuca, a nie do oceny narządów płciowych. Zastosowanie tych technik w kontekście waginoskopu jest błędne, ponieważ każda z nich ma swoją specyfikę oraz obszar zastosowania, który nie obejmuje bezpośredniego wziernikowania. Kluczowe jest zrozumienie, że odpowiadając na takie pytania, należy uwzględnić różnorodność metod diagnostycznych oraz ich właściwe zastosowanie w praktyce medycznej.

Pytanie 29

Jakie informacje dotyczące pomiaru hałasu w pomieszczeniach, w których trzymane są zwierzęta, są zgodne z zaleceniami?

A. Pomiar należy wykonać po tym, jak zwierzęta opuszczą pomieszczenie.

B. Pomiar musi być przeprowadzony przy wyłączonych wszystkich urządzeniach obecnych w danym pomieszczeniu.

C. W przypadku zwierząt przetrzymywanych w klatkach w systemie bateryjnym, pomiar powinien być przeprowadzany na poziomie najwyżej usytuowanej klatki.

D. Pomiar powinien odbywać się na wysokości głowy danego zwierzęcia.

Pomiar hałasu w pomieszczeniach, w których przetrzymywane są zwierzęta, powinien być przeprowadzany na wysokości głowy zwierzęcia, ponieważ to właśnie na tym poziomie zwierzęta są najbardziej narażone na wpływ hałasu. Wysokość ta zapewnia, że wyniki pomiarów będą odzwierciedlać rzeczywiste warunki, w jakich zwierzęta przebywają. Przykładowo, w przypadku ptaków, które spędzają większość czasu w klatkach, hałas na poziomie ich głowy może wpływać na ich zachowanie, zdrowie i dobrostan. Standardy dotyczące ochrony zwierząt, takie jak te opracowane przez Międzynarodową Organizację Zdrowia Zwierząt (OIE), podkreślają znaczenie odpowiednich warunków środowiskowych dla dobrostanu zwierząt, w tym zarządzania poziomem hałasu. Umożliwiając przeprowadzenie pomiarów na tym poziomie, można lepiej ocenić wpływ hałasu na zwierzęta, co jest kluczowe dla ich zdrowia psychicznego i fizycznego. W związku z tym, dla prawidłowej oceny warunków przetrzymywania zwierząt, pomiar hałasu na wysokości ich głowy jest najlepszą praktyką.

Pytanie 30

Zjawisko zmiany koloru mięsa, wywołane zgromadzeniem karotenoidów, to

A. żółtaczka

B. lipochromatoza

C. melanoza

D. porfiria

Żółtaczka to stan medyczny związany z nadmiernym stężeniem bilirubiny we krwi, co prowadzi do zażółcenia skóry i błon śluzowych, ale nie ma związku z odkładaniem się karotenoidów w mięsie. W kontekście zmian zabarwienia tkanki mięśniowej, żółtaczka nie wpływa na kolor mięsa, dlatego nie jest właściwym terminem w tej sytuacji. Melanoza odnosi się do odkładania się melaniny, co jest procesem związanym z pigmentacją, ale nie dotyczy karotenoidów. Odkładanie melaniny zazwyczaj nie prowadzi do zmiany koloru mięsa w kontekście produkcji zwierzęcej. Porfiria to grupa zaburzeń metabolicznych związanych z nieprawidłowościami w syntezie hemu, co skutkuje gromadzeniem się porfiryn w organizmie, a jej objawy również nie mają znaczenia dla zabarwienia mięsa. Osoby analizujące zmiany w mięsie często mylą te terminy, co prowadzi do nieporozumień w diagnostyce i interpretacji jakości mięsa. Kluczowe jest zrozumienie, że karotenoidy i ich wpływ na zabarwienie mięsa stanowią odrębny temat, który wymaga dokładnej wiedzy na temat biochemii składników odżywczych oraz procesów metabolicznych zwierząt.

Pytanie 31

Czym jest czynnik wywołujący enzootyczną białaczkę u bydła?

A. bakteria

B. komar

C. kleszcz

D. wirus

Enzootyczna białaczka bydła (EBB) jest schorzeniem wywołanym przez wirusy należące do rodziny Retroviridae, a konkretnie do podrodziny Oncovirinae. Czynnikiem etiologicznym tej choroby jest wirus białaczki bydła (Bovine Leukemia Virus - BLV), który infekuje limfocyty B bydła, prowadząc do ich proliferacji i rozwoju nowotworów. Zrozumienie, że wirus jest przyczyną EBB, jest kluczowe dla skutecznego zarządzania zdrowiem stada. Praktyczne aplikacje tej wiedzy obejmują testowanie bydła na obecność BLV, co może pomóc w identyfikacji zakażonych zwierząt, a tym samym w wdrażaniu strategii ograniczających rozprzestrzenianie się wirusa, takich jak eliminacja zakażonych osobników czy segregacja ich od zdrowego stada. Warto również pamiętać o zasadach bioasekuracji, które mogą ograniczać kontakt zdrowych zwierząt z wirusem. Standardy takie jak te określone przez Światową Organizację Zdrowia Zwierząt (OIE) podkreślają znaczenie monitorowania i zarządzania chorobami wirusowymi jak EBB w hodowli bydła.

Pytanie 32

Aby wykluczyć ból nerek u konia, należy opukać obszar

A. krzyżowy.

B. piersiowy.

C. szyjny.

D. lędźwiowy.

Odpukując okolicę lędźwiową konia, można skutecznie ocenić ewentualne dolegliwości nerek. Region lędźwiowy jest odpowiedzialny za umiejscowienie nerek, które są kluczowymi organami w metabolizmie i usuwaniu toksyn z organizmu. W praktyce weterynaryjnej, opukiwanie lędźwi pozwala na identyfikację obszarów bolesnych, co może świadczyć o zapaleniu lub innej patologii nerek. Weterynarze często używają tej metody w rutynowych badaniach koni, zwłaszcza gdy istnieją symptomy sugerujące problemy z układem moczowym, takie jak zmiany w zachowaniu, spadek apetytu czy zmiany w urynacji. Ponadto, znajomość anatomicznych struktur w tym obszarze jest niezbędna, aby prawidłowo ocenić stan zdrowia zwierzęcia i podjąć odpowiednie kroki diagnostyczne, takie jak badania obrazowe czy analizy laboratoryjne. W kontekście dobrych praktyk, opukiwanie jest nieinwazyjną metodą, która może być stosowana jako pierwszy krok w kierunku bardziej zaawansowanej diagnostyki.

Pytanie 33

Jaką ilość ml preparatu Bioketan 100 mg/ml, roztworu do wstrzykiwań przeznaczonego dla psów i kotów, powinno się podać domięśniowo psu ważącemu 25 kg, jeśli dawkowanie dla psów wynosi 3 mg/kg m.c. i.v. oraz 7 mg/kg m.c. i.m.?

A. 1,75 ml

B. 12,5 ml

C. 0.75 ml

D. 17,5 ml

Aby obliczyć dawkę preparatu Bioketan 100 mg/ml dla psa o wadze 25 kg, należy najpierw ustalić, ile mg leku powinno być podane na podstawie dawkowania 7 mg/kg masy ciała dla podania domięśniowego. Dla psa o wadze 25 kg obliczamy: 25 kg * 7 mg/kg = 175 mg. Preparat Bioketan ma stężenie 100 mg/ml, więc aby uzyskać 175 mg, potrzebujemy 175 mg / 100 mg/ml = 1,75 ml. Takie obliczenia są kluczowe w praktyce weterynaryjnej, gdyż dokładne dawkowanie jest niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa i skuteczności leczenia. Przykładowo, podając zbyt małą dawkę, ryzykujemy, że nie osiągniemy oczekiwanego efektu terapeutycznego, a podanie zbyt dużej dawki może prowadzić do działań niepożądanych. Dlatego tak ważne jest, aby zawsze dokładnie przeliczać dawki na podstawie wagi zwierzęcia oraz rodzaju podania, stosując się do ustalonych protokołów dawkowania.

Pytanie 34

Do głównych surowców obróbczych zalicza się

A. skóra

B. tusza

C. krew

D. podroby

Tusza to generalnie cała masa mięsa, którą dostajemy, gdy ubijamy zwierzęta rzeźne. To coś mega ważnego w przemyśle mięsnym, bo właśnie z tuszy dalej robi się różne produkty, jak wędliny czy świeże mięso, które kupujemy w sklepach. Cała produkcja mięsna działa według wytycznych, takich jak HACCP, żeby zapewnić, że jedzenie jest bezpieczne i dobrej jakości. Klasyfikacja tuszy jest kluczowa, bo od niej zależy jej jakość i cena, a to z kolei ma wpływ na to, co kupują klienci. Przy klasyfikacji patrzy się na różne rzeczy, jak ilość tłuszczu czy struktura mięśni. Moim zdaniem, dobrze zarządzana tusza to podstawa efektywnej produkcji, a także zaspokojenia potrzeb ludzi, którzy chcą różnorodnych produktów mięsnych.

Pytanie 35

W odniesieniu do mleka surowego, LKS definiuje liczbę

A. komórek somatycznych

B. krioskopową mleka surowego

C. komórek serwatki

D. kazeinową mleka surowego

Poprawna odpowiedź to komórki somatyczne, które są wskaźnikiem zdrowia wymienia zwierząt oraz ogólnego stanu zdrowia stada. Liczba komórek somatycznych (LKS) w mleku surowym jest istotnym parametrem jakościowym, który wskazuje na obecność komórek układu odpornościowego, w tym leukocytów, które zwiększają się w odpowiedzi na infekcje, takie jak mastitis. Wysoka LKS może sugerować problemy zdrowotne u krów, co ma bezpośredni wpływ na jakość mleka, jego bezpieczeństwo oraz przydatność do przetwarzania. W praktyce, normy LKS dla mleka surowego nie powinny przekraczać 400 tysięcy komórek/ml, co jest zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE). Regularne monitorowanie tej wartości pozwala na wczesne wykrycie problemów zdrowotnych i podjęcie odpowiednich działań, co jest kluczowe w zarządzaniu hodowlą bydła mlecznego oraz zapewnieniu wysokiej jakości produktów mlecznych.

Pytanie 36

Jaką chorobę zakaźną należy zwalczać obowiązkowo?

A. zapalenie płuc koni

B. afrykański pomór świń

C. motylica bydła

D. kokcydioza drobiu

Wybór innych odpowiedzi wskazuje na niepełne zrozumienie klasyfikacji chorób zakaźnych oraz ich znaczenia w kontekście zwalczania. Kokcydioza drobiu to choroba pasożytnicza, która wpływa na zdrowie ptaków, ale nie jest klasyfikowana jako choroba zwalczana na poziomie krajowym lub międzynarodowym. Walka z kokcydiozą odbywa się głównie poprzez stosowanie odpowiednich środków weterynaryjnych i strategii zarządzania, a nie poprzez formalne zgłaszanie przypadków. Zapalenie płuc koni, z drugiej strony, jest chorobą oddechową, która również nie jest klasyfikowana jako choroba podlegająca obowiązkowi zwalczania. Choć ma poważne konsekwencje dla zdrowia koni, jej zarządzanie opiera się na leczeniu i profilaktyce, a nie na systemie zgłaszania. Motylica bydła to choroba pasożytnicza, która może powodować straty w hodowli, jednak również nie znajduje się na liście chorób wymagających obligatoryjnego zgłaszania. Typowym błędem myślowym w tym przypadku jest mylenie chorób zakaźnych z chorobami, które mogą być leczone i kontrolowane w inny sposób, nie wymagającym zgłaszania ich wystąpienia. Zrozumienie tego rozróżnienia jest kluczowe dla skutecznego zarządzania zdrowiem zwierząt oraz dla podejmowania odpowiednich działań w sytuacjach kryzysowych.

Pytanie 37

Jakie narzędzie jest wykorzystywane do ujarzmiania bydła?

A. Kleszcze Michalika

B. Klucz Harmsa

C. Dutka

D. Hak oczodołowy

Hak oczodołowy to narzędzie używane w chirurgii, szczególnie w operacjach na oku, i nie ma zastosowania w kontekście poskramiania bydła. Często mylnie interpretowane jako narzędzie do kontrolowania zwierząt, w rzeczywistości jego zastosowanie jest całkowicie niezwiązane z hodowlą zwierząt. Kleszcze Michalika z kolei, są narzędziem stosowanym w weterynarii do usuwania zgubionych zębów lub w przypadku interwencji chirurgicznych, a ich użycie w poskramianiu bydła jest niewłaściwe i niepraktyczne. Z kolei dutka, to narzędzie wykorzystywane do chwytania i transportu zwierząt, jednak również nie nadaje się do precyzyjnego poskramiania bydła w kontekście weterynaryjnym. Często pojawia się błędne przekonanie, że narzędzia służące do innych celów mogą być alternatywą dla specjalistycznych narzędzi, takich jak klucz Harmsa. Takie podejście prowadzi do nieefektywności i potencjalnych zagrożeń dla zdrowia zwierząt i bezpieczeństwa ludzi. Właściwe zrozumienie dedykowanych narzędzi oraz ich zastosowania jest kluczowe dla zapewnienia prawidłowej opieki nad bydłem oraz skuteczności interwencji weterynaryjnych.

Pytanie 38

Jakie jest miejsce predylekcyjne u trzody, w którym rozwija się Trichinella spiralis?

A. wątroba

B. filar przepony

C. mięsień sercowy

D. mózg

Filar przepony to miejsce, w którym Trichinella spiralis ma predylekcję do otorbienia się. To pasożyt, który zaraża zwierzęta, w tym trzodę chlewną, a jego cykl życia opiera się na migracji larw do mięśni, gdzie tworzą cysty. Filar przepony, będący mięśniem, udostępnia odpowiednie warunki do przetrwania larw, co jest kluczowe dla dalszego rozwoju pasożyta. Zrozumienie tego procesu jest istotne dla hodowców trzody, aby mogli skutecznie eliminować ryzyko zakażeń. W praktyce, hodowcy powinni regularnie badać mięso w kierunku obecności larw Trichinella, co jest zgodne z normami weterynaryjnymi i standardami zdrowia publicznego. Dbanie o higienę i odpowiednie przetwarzanie mięsa są niezbędne do ochrony konsumentów przed chorobami przenoszonymi przez żywność. Wiedza na temat lokalizacji pasożytów i ich cyklu życia pozwala również na wdrażanie skutecznych programów bioasekuracji w hodowlach.

Pytanie 39

Narzędzie przedstawione na rysunku to kleszcze

A. jelitowe.

B. nosowe.

C. ekstrakcyjne.

D. kastracyjne.

Kleszcze nosowe, przedstawione na rysunku, są specjalistycznym narzędziem chirurgicznym używanym w otolaryngologii, a ich głównym celem jest ułatwienie wykonywania procedur w obrębie nosa. Charakteryzują się one specyficznym kształtem, który umożliwia precyzyjne chwytanie i manipulację tkankami w wąskich przestrzeniach, co jest kluczowe w zabiegach takich jak usuwanie polipów czy biopsje. Kleszcze te są również wykorzystywane do zatrzymywania krwawienia w trakcie operacji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie chirurgii. Warto podkreślić, że stosowanie odpowiednich narzędzi chirurgicznych, takich jak kleszcze nosowe, jest niezbędne do osiągnięcia wysokiej jakości pracy oraz minimalizacji ryzyka powikłań. W kontekście medycyny, znajomość i umiejętność posługiwania się właściwymi instrumentami jest fundamentem skutecznej interwencji chirurgicznej, co potwierdzają liczne publikacje na temat standardów postępowania w otolaryngologii.

Pytanie 40

Opisane objawy zagrażające życiu zwierzęcia towarzyszą

Najczęściej objawy pojawiają się u szczeniaków i młodych psów, które wszystko gryzą. Pies po znalezieniu jest martwy lub nieprzytomny, a jeżeli jest przytomny, najbardziej widocznymi objawami jest duszność, kaszel, sinica, rany i poparzenia w okolicy pyska.

A. porażeniu słonecznemu.

B. chorobie popromiennej.

C. porażeniu prądem elektrycznym.

D. wstrząsowi pourazowemu.

Prawidłowa odpowiedź wskazuje na porażenie prądem elektrycznym, co jest kluczowe w kontekście objawów zagrażających życiu u zwierząt, zwłaszcza szczeniąt. Objawy takie jak duszność, kaszel, sinica oraz rany i poparzenia w okolicy pyska są charakterystyczne dla tego rodzaju urazu. Wiele młodych psów ma tendencję do gryzienia przedmiotów, co zwiększa ryzyko kontaktu z nieizolowanymi przewodami elektrycznymi. W praktyce, w przypadku podejrzenia porażenia prądem, niezbędne jest natychmiastowe działanie, takie jak odłączenie źródła prądu, zapewnienie dostępu do świeżego powietrza i jak najszybsze skontaktowanie się z lekarzem weterynarii. Warto również zauważyć, że zgodnie z zaleceniami American Veterinary Medical Association (AVMA), prewencja tego typu urazów powinna obejmować zabezpieczenie kabli elektrycznych oraz edukację właścicieli na temat ryzyka związanego z energią elektryczną.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej