Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik bezpieczeństwa i higieny pracy
Kwalifikacja: BPO.01 - Zarządzanie bezpieczeństwem w środowisku pracy
Data rozpoczęcia: 12 listopada 2025 20:18
Data zakończenia: 12 listopada 2025 20:35

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie materiały są wykorzystywane w szkoleniach dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy?

A. prezentacje multimedialne

B. systemy zarządzania danymi

C. programy do tworzenia tekstów

D. programy do kalkulacji

Prezentacje multimedialne są kluczowym narzędziem w prowadzeniu szkoleń z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy (BHP), ponieważ umożliwiają przekazywanie informacji w sposób wizualny i angażujący. Dzięki zastosowaniu grafiki, filmów i animacji, uczestnicy szkoleń są w stanie lepiej zapamiętać kluczowe informacje dotyczące procedur BHP oraz potencjalnych zagrożeń. Na przykład, podczas szkolenia z obsługi maszyn, prezentacje mogą ilustrować poprawne techniki użycia, a także pokazywać wypadki, które miały miejsce na skutek niedostosowania się do zasad bezpieczeństwa. W branży BHP ważne jest również dostosowanie treści do odbiorców – dzięki prezentacjom można zindywidualizować przekaz i skupić się na specyficznych zagadnieniach, które są istotne dla danej grupy pracowników. Normy takie jak ISO 45001 podkreślają znaczenie szkoleń w promowaniu kultury bezpieczeństwa w miejscu pracy, dlatego wykorzystanie multimediów w edukacji BHP jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie zarządzania bezpieczeństwem.

Pytanie 2

Wykorzystując metodę PHA przeprowadza się ocenę miejsc pracy pod względem

A. organizacji oraz metod pracy

B. szacowania ryzyka zawodowego

C. mikroklimatu otoczenia

D. ergonomii miejsca pracy

Metoda PHA (Przeanalizuj, Hazard, Akcja) to technika oceny ryzyka, która koncentruje się na identyfikacji i analizie potencjalnych zagrożeń na stanowiskach pracy. Szacowanie ryzyka zawodowego to kluczowy element zarządzania bezpieczeństwem i higieną pracy, który ma na celu minimalizację wpływu tych zagrożeń na zdrowie i bezpieczeństwo pracowników. W praktyce, stosując metodę PHA, pracodawcy mogą zidentyfikować czynniki ryzyka, takie jak hałas, substancje chemiczne czy niewłaściwe warunki pracy, a następnie wprowadzić odpowiednie środki zaradcze. Przykładem może być ocenienie ryzyka związanego z obsługą maszyn – poprzez zidentyfikowanie potencjalnych niebezpieczeństw można opracować program szkoleniowy oraz procedury operacyjne, które zminimalizują ryzyko wypadków. Stanowiska pracy powinny być regularnie oceniane, aby zapewnić zgodność z normami, takimi jak PN-N-18001, które wytyczają zasady zarządzania bezpieczeństwem i higieną pracy. Regularna analiza ryzyka jest kluczowa dla promowania kultury bezpieczeństwa w miejscu pracy.

Pytanie 3

Redukcja zagrożeń związanych z drganiami mechanicznymi poprzez metody organizacyjne polega na

A. skracaniu czasu ekspozycji na drgania w trakcie zmiany roboczej

B. ograniczaniu drgań na trasie ich propagacji

C. usuwaniu drgań u źródeł ich generowania

D. automatyzacji procesów technologicznych

Skracanie czasu narażenia na drgania w ciągu zmiany roboczej jest kluczowym elementem minimalizowania zagrożeń związanych z drganiami mechanicznymi. Zgodnie z zasadami ergonomii i normami BHP, ograniczenie czasu, w którym pracownicy są narażeni na drgania, może znacząco zmniejszyć ryzyko wystąpienia dolegliwości zdrowotnych, takich jak zespół wibracyjny. Przykładem może być wprowadzenie przerw w pracy dla operatorów maszyn wibracyjnych lub rotacyjnych, co pozwala na zmniejszenie eksponowania ich na szkodliwe działanie drgań. Dobrą praktyką jest także zastosowanie rotacji stanowisk pracy, aby zróżnicować zadania i ograniczyć czas ekspozycji na konkretne źródło drgań. W kontekście norm, warto zwrócić uwagę na przepisy określające dopuszczalne poziomy narażenia na drgania, takie jak ISO 5349, które dostarczają wskazówek dotyczących pomiarów i oceny ryzyka. Właściwe wdrożenie tych zaleceń przekłada się na poprawę zdrowia pracowników oraz efektywności organizacji.

Pytanie 4

W miejscu pracy działanie rakotwórcze mogą wywoływać czynniki

A. urazowe.

B. niebezpieczne.

C. chemiczne.

D. uciążliwe.

No, uciążliwe czynniki w pracy, jak hałas czy niewygodne siedzenie, mogą być męczące i wpływać na to, jak dobrze pracujemy, ale nie są one rakotwórcze. Urazy typu złamania to też nie to samo, one dotyczą raczej bezpośrednich uszkodzeń ciała, a nie nowotworów. Są inne niebezpieczeństwa, jak pożary, ale one też nie zawsze wiążą się z ryzykiem raka. Jeśli myślisz, że wszystko jest rakotwórcze, to może być kiepska ocena ryzyka w pracy. Ważne jest, żeby rozumieć, jakie zagrożenia mogą prowadzić do urazów, a jakie mają długofalowy wpływ na zdrowie, jak nowotwory. Dobre podejście do zarządzania ryzykiem wymaga dokładnej analizy i rozbicia tych czynników, aby mieć pewność, że przestrzegamy przepisów BHP i standardów takich jak ISO 45001, które mówią o bezpieczeństwie w pracy.

Pytanie 5

Krzesło przeznaczone do stanowiska pracy z monitorem ekranowym powinno mieć możliwość regulacji kąta pochylenia oparcia

A. w prawo, w lewo

B. do przodu, w prawo, w lewo

C. do tyłu, w prawo, w lewo

D. do przodu, do tyłu

Pojęcia zawarte w odpowiedziach, które sugerują regulację oparcia "w prawo, w lewo" czy "do tyłu, w prawo, w lewo", nie mogą być uznane za właściwe, gdyż nie odpowiadają one fundamentalnym zasadom ergonomii. W kontekście siedzenia przy biurku, kluczowe kierunki regulacji oparcia to przód i tył, ponieważ to właśnie te ruchy pozwalają na właściwe dostosowanie oparcia do krzywizny kręgosłupa. Ruchy w prawo i w lewo nie mają zastosowania w kontekście regulacji oparcia, gdyż nie umożliwiają one zmian w kształcie wsparcia dla pleców, co jest niezbędne dla komfortu użytkownika. Często występującym błędem w myśleniu jest podkreślanie znaczenia bocznych ruchów, które mogą być mylone z regulacją wysokości siedziska. Ruchy te mogą być bardziej istotne w przypadku foteli obrotowych, gdzie wymagane jest dostosowanie kąta obrotu siedziska, lecz w kontekście samego oparcia nie mają one zastosowania. Zignorowanie znaczenia regulacji w płaszczyźnie przód-tył może prowadzić do nieprzyjemnych dolegliwości, takich jak bóle pleców. Standardy ergonomiczne jednoznacznie wskazują, że odpowiednia regulacja oparcia jest kluczowa dla komfortu i zdrowia użytkowników, co czyni nieprawidłowe odpowiedzi nieadekwatnymi do rzeczywistych wymagań stanowiska pracy.

Pytanie 6

Wartość natężenia oświetlenia stanowiska pracy podczas wykonywania operacji toczenia powinna wynosić

Lp.	Stanowisko pracy	Natężenie oświetlenia E_m [lx]
1.	Kucie swobodne	200
2.	Spawanie	300
3.	Toczenie, szlifowanie	500
4.	Trasowanie, kontrola	750

A. 200 lx

B. 500 lx

C. 750 lx

D. 300 lx

Wybór wartości natężenia oświetlenia poniżej 500 lx może prowadzić do suboptymalnych warunków pracy, co z kolei zwiększa ryzyko błędów oraz niewłaściwego wykonania operacji toczenia. Odpowiedzi takie jak 300 lx czy 200 lx nie tylko nie spełniają minimalnych standardów, ale także mogą negatywnie wpływać na bezpieczeństwo i zdrowie pracowników. W kontekście operacji toczenia, gdzie precyzja jest kluczowa, zbyt niskie natężenie światła może powodować trudności w dostrzeganiu szczegółów, co zwiększa ryzyko wypadków i uszkodzenia materiałów. Z kolei odpowiedź 750 lx, chociaż nieco lepsza, może być zbyt dużym natężeniem, które w praktyce prowadzi do olśnienia oraz zmęczenia oczu, co również jest niepożądane w dłuższym okresie. Dobór odpowiedniego natężenia oświetlenia powinien opierać się na analizie potrzeb stanowiska pracy oraz na obowiązujących normach, które dokładnie określają wymagania dla różnych rodzajów operacji. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do pogorszenia jakości pracy oraz wzrostu kosztów operacyjnych, dlatego tak istotne jest dostosowanie natężenia oświetlenia do specyfiki wykonywanych zadań.

Pytanie 7

Kto ponosi odpowiedzialność za prawidłowe wykonanie oceny ryzyka zawodowego?

A. specjalista ds. bezpieczeństwa i higieny pracy

B. pracodawca

C. Państwowa Inspekcja Pracy

D. inspektor ds. bhp

Odpowiedzialność za prawidłowe przeprowadzenie oceny ryzyka zawodowego spoczywa na pracodawcy, ponieważ to on jest odpowiedzialny za zapewnienie bezpiecznych warunków pracy dla swoich pracowników. Pracodawca ma obowiązek identyfikacji zagrożeń, oceny ryzyka oraz wdrażania odpowiednich środków zaradczych. Zgodnie z przepisami Kodeksu pracy oraz normami ISO 45001, które dotyczą systemów zarządzania bezpieczeństwem i higieną pracy, pracodawca powinien regularnie przeprowadzać oceny ryzyka i dokumentować te procesy. Przykładem praktycznego zastosowania tej odpowiedzialności jest opracowanie procedur dotyczących analiz ryzyka w miejscu pracy, w tym szkolenia dla pracowników oraz wprowadzenie działań prewencyjnych, takich jak zabezpieczenia techniczne czy organizacyjne. Dzięki temu, pracodawca nie tylko spełnia wymagania prawne, ale również przyczynia się do stworzenia kultury bezpieczeństwa w firmie, co ma pozytywny wpływ na morale pracowników oraz efektywność organizacji.

Pytanie 8

Pracownik drukarni swoim działaniem umyślnie doprowadził do uszkodzenia maszyny. Straty oszacowano na kwotę 10000 PLN. Miesięczne wynagrodzenie pracownika wynosi 1500 PLN. Jakiego odszkodowania ma prawo domagać się pracodawca od pracownika?

Wyciąg z Kodeksu Pracy. DZIAŁ PIĄTY Odpowiedzialność materialna pracowników
Rozdział I Odpowiedzialność pracownika za szkodę wyrządzoną pracodawcy
Art. 114. Pracownik, który wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków pracowniczych ze swej winy wyrządził pracodawcy szkodę, ponosi odpowiedzialność materialną według zasad określonych w przepisach niniejszego rozdziału.
Art. 115. Pracownik ponosi odpowiedzialność za szkodę w granicach rzeczywistej straty poniesionej przez pracodawcę i tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego wynikła szkoda.
Art. 117. § 1. Pracownik nie ponosi odpowiedzialności za szkodę w takim zakresie, w jakim pracodawca lub inna osoba przyczyniły się do jej powstania albo zwiększenia.
§ 2. Pracownik nie ponosi ryzyka związanego z działalnością pracodawcy, a w szczególności nie odpowiada za szkodę wynikłą w związku z działaniem w granicach dopuszczalnego ryzyka.
Art. 119. Odszkodowanie ustala się w wysokości wyrządzonej szkody, jednak nie może ono przewyższać kwoty trzymiesięcznego wynagrodzenia przysługującego pracownikowi w dniu wyrządzenia szkody.
Art. 122. Jeżeli pracownik umyślnie wyrządził szkodę, jest obowiązany do jej naprawienia w pełnej wysokości.

A. 1500 PLN

B. 10000 PLN

C. 4500 PLN

D. 500 PLN

Odpowiedź 10000 PLN jest poprawna, ponieważ zgodnie z art. 122 Kodeksu Pracy, pracownik jest zobowiązany do naprawienia szkody, którą wyrządził umyślnie, w pełnej wysokości. W przedstawionym przypadku uszkodzenie maszyny w drukarni spowodowało straty na kwotę 10000 PLN. Oznacza to, że pracodawca ma podstawy prawne, aby domagać się od pracownika rekompensaty w tej samej wysokości. W praktyce, takie sytuacje mogą występować w różnych branżach, gdy pracownik nieprzemyślanie podejmuje działania, które prowadzą do uszkodzenia mienia firmy, co wiąże się z istotnymi kosztami dla pracodawcy. Na przykład, w przypadku awarii maszyn w produkcji, przedsiębiorstwa muszą nie tylko pokrywać koszty naprawy, ale także straty związane z przestojem. Warto także zauważyć, że odpowiedzialność pracownika za szkody umyślne nie podlega ograniczeniom, co oznacza, że pracodawca może dochodzić pełnej rekompensaty, co jest zgodne z zasadami dobrych praktyk w zarządzaniu ryzykiem w miejscu pracy.

Pytanie 9

Szkolenie okresowe z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy dla pracownika administracyjno-biurowego powinno być organizowane nie rzadziej niż co

A. 4 lata

B. 6 lat

C. 3 lata

D. 5 lat

Szkolenie okresowe w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (BHP) dla pracowników administracyjno-biurowych należy przeprowadzać co 6 lat, co jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawa pracy w Polsce. Wynika to z Ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy oraz rozporządzenia dotyczącego szkoleń w zakresie BHP. Celem tego szkolenia jest nie tylko przypomnienie pracownikom zasad bezpieczeństwa, ale również dostosowanie ich wiedzy do aktualnych zmian w przepisach oraz praktyk w danej branży. Na przykład, w kontekście pracy biurowej, istotne mogą być szkolenia dotyczące ergonomii, zapobiegania stresowi, a także zasad postępowania w sytuacjach awaryjnych. Regularne szkolenia pomagają w utrzymaniu wysokiego standardu bezpieczeństwa w miejscu pracy, co wpływa na zmniejszenie liczby wypadków oraz poprawę ogólnej atmosfery w zespole. Dodatkowo, pracownicy są bardziej świadomi potencjalnych zagrożeń i sposobów ich unikania, co przekłada się na efektywność i komfort pracy.

Pytanie 10

Zgodnie z kodeksem pracy zabrania się zatrudnienia młodocianych w pracach, które są zakazane, a ich lista jest ustalona przez

A. Sejm w ustawie

B. Radę Ministrów w rozporządzeniu

C. ministra odpowiedzialnego za sprawy pracy w zarządzeniu

D. pracodawcę w zarządzeniu

Pracodawca w zarządzeniu nie ma uprawnień do samodzielnego ustalania wykazu prac wzbronionych dla młodocianych, ponieważ takie decyzje muszą być podejmowane na poziomie rządowym. Wydawanie zarządzeń przez pracodawcę jest ograniczone do specyficznych obszarów funkcjonowania firmy i nie może obejmować ogólnokrajowych regulacji prawnych, które dotyczą ochrony młodocianych w pracy. Ustawa uchwalona przez Sejm jest ważnym aktem prawnym, ale sama nie ustala szczegółów dotyczących wykazu prac wzbronionych dla młodocianych, ponieważ te szczegóły są określane w rozporządzeniach. Minister właściwy do spraw pracy również może wydawać zarządzenia, ale nie w kontekście ustalania wykazu prac wzbronionych, co jest wyłączną kompetencją Rady Ministrów. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków często wynikają z niewłaściwego zrozumienia hierarchii aktów prawnych oraz roli różnych instytucji w procesie legislacyjnym. Właściwe podejście do tego zagadnienia wymaga znajomości prawa pracy oraz umiejętności analizy przepisów w kontekście ich zastosowania w praktyce. Warto zatem zwracać uwagę na odpowiednie źródła regulacji, aby nie pomylić kompetencji poszczególnych organów i nie wprowadzać w błąd w kwestiach dotyczących zatrudniania młodocianych.

Pytanie 11

Do środków ochrony osobistej nie wlicza się

A. czapek ochronnych

B. hełmów ochronnych przeznaczonych dla kierowcy i pasażera motocykla

C. kapeluszy ochronnych

D. hełmów ochronnych stosowanych w podziemnych wyrobiskach

Kapelusze ochronne oraz czapki ochronne są projektowane z myślą o ochronie przed różnymi czynnikami, ale nie spełniają one standardów, które kwalifikują je jako środki ochrony indywidualnej w kontekście BHP. Kapelusze ochronne, często stosowane w rolnictwie czy w pracach na świeżym powietrzu, mają na celu ochronę przed słońcem, a ich konstrukcja nie zapewnia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa w sytuacjach zagrożenia, takich jak upadek przedmiotów. Z kolei czapki ochronne, które często są mylone z hełmami, nie mogą być stosowane jako jedyny środek ochrony w środowiskach przemysłowych, gdzie wymagane są normy bezpieczeństwa. Istotnym błędem jest przekonanie, że każdy rodzaj odzieży ochronnej może pełnić te same funkcje. W rzeczywistości, zgodnie z przepisami, każdy rodzaj środka ochrony indywidualnej musi być zgodny z odpowiednimi normami, takimi jak PN-EN 812 dla hełmów i kasków. Właściwe zastosowanie sprzętu ochronnego jest kluczowe dla minimalizacji ryzyka i zapewnienia bezpieczeństwa, dlatego ważne jest, aby pracownicy korzystali z odpowiednich środków dostosowanych do specyfiki ich pracy.

Pytanie 12

W terminie do 15 dnia roboczego miesiąca następującego po tym, w którym zatwierdzono protokół powypadkowy, pracodawca

A. przekazuje I część statystycznej karty wypadku do Urzędu Statystycznego

B. wypłaca odpowiednie odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy

C. przeprowadza ponowną ocenę ryzyka zawodowego na stanowisku, gdzie miał miejsce wypadek

D. wysyła dokumentację powypadkową do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w celu wypłaty świadczeń

Odpowiedzi dotyczące dokonywania ponownej oceny ryzyka zawodowego, wypłaty odszkodowania oraz przekazywania dokumentacji do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych są niewłaściwe w kontekście przedstawionego pytania. Dokonanie ponownej oceny ryzyka zawodowego na stanowisku, na którym doszło do wypadku, jest istotnym procesem, jednak nie jest to jeden z obowiązków, które trzeba wykonać w terminie do 15 dnia roboczego od zatwierdzenia protokołu powypadkowego. W praktyce, taka ocena powinna być regularnie przeprowadzana, nie tylko w kontekście wypadków, a jej rezultaty powinny być uwzględniane w dokumentacji BHP. Wypłata odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy jest również procesem, który nie jest związany z terminem wskazanym w pytaniu. Odszkodowanie za wypadek jest regulowane przez przepisy prawa, a jego wypłata następuje na podstawie zgłoszenia do odpowiednich instytucji, co może zająć więcej czasu niż 15 dni roboczych. Przekazywanie dokumentacji powypadkowej do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych jest innym, ważnym krokiem, ale również nie jest to obowiązek, który musi być spełniony w podanym terminie. Właściwe zrozumienie procedur powypadkowych oraz terminów związanych z nimi jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania bezpieczeństwem w pracy i ochrony praw pracowników.

Pytanie 13

Kluczowym dokumentem prawnym, który nakłada na pracodawcę obowiązek oceny i rejestrowania ryzyka zawodowego związanego z wykonywaną działalnością oraz wdrażania koniecznych środków zapobiegawczych mających na celu ograniczenie tego ryzyka, jest

A. decyzja.

B. uchwała.

C. regulamin pracy.

D. kodeks pracy.

Wybór zarządzenia, uchwały lub regulaminu pracy jako odpowiedzi na pytanie o obowiązek pracodawcy w zakresie oceny ryzyka zawodowego jest nieprawidłowy, ponieważ te akty prawne pełnią różne funkcje i nie mają takiej samej mocy prawnej jak Kodeks pracy. Zarządzenia są zwykle wewnętrznymi aktami normatywnymi wydawanymi przez kierownictwo danego zakładu pracy, ale ich zakres odnosi się do konkretnej organizacji i nie mogą nakładać ogólnych obowiązków prawnych na wszystkich pracodawców. Uchwały zazwyczaj dotyczą decyzji podejmowanych przez organy kolegialne, które mogą dotyczyć szerokiego zakresu tematów, ale nie zastępują przepisów prawa pracy. Regulamin pracy to dokument, który ustanawia zasady organizacji pracy w danym zakładzie, ale również nie jest aktem prawnym, który określa ogólne wymogi dotyczące oceny ryzyka zawodowego. W praktyce, wybór nieodpowiedniego aktu prawnego może prowadzić do błędnych interpretacji obowiązków pracodawcy oraz narażenia pracowników na niebezpieczeństwo. Kluczowe jest, aby wszyscy pracodawcy byli świadomi regulacji zawartych w Kodeksie pracy oraz ich znaczenia w kontekście ochrony zdrowia i życia pracowników.

Pytanie 14

Na utrzymanie równowagi cieplnej organizmu człowieka mają wpływ

A. wilgotność względna, temperatura, promieniowanie cieplne.

B. tylko temperatura.

C. wyłącznie promieniowanie cieplne.

D. temperatura oraz pora roku.

Równowaga cieplna ciała człowieka jest złożonym procesem, który nie może być ograniczony jedynie do pojedynczego czynnika, jak temperatura czy promieniowanie cieplne. Odpowiedzi sugerujące, że tylko temperatura ma wpływ na równowagę cieplną, pomijają kluczowe aspekty, takie jak wilgotność, która odgrywa istotną rolę w procesach termoregulacji. Wysoka temperatura w otoczeniu może być tolerowana, jeśli wilgotność jest niska, ponieważ organizm może efektywnie odprowadzać ciepło przez pocenie się. W przeciwnym razie, przy wysokiej wilgotności, proces ten jest utrudniony, co prowadzi do ryzyka przegrzania. Odpowiedzi zakładające, że wpływa jedynie promieniowanie cieplne, również są mylące. Chociaż promieniowanie cieplne z zewnątrz ma znaczenie, to jednak jest tylko jednym z wielu czynników wpływających na bilans cieplny. Niedocenianie roli wilgotności i kombinacji tych wszystkich czynników prowadzi do uproszczenia złożonych procesów biologicznych. W praktyce, skuteczne zarządzanie równowagą cieplną w środowisku pracy, zwłaszcza w branżach, w których występują ekstremalne warunki, wymaga zrozumienia wszystkich tych interakcji. Przykładem może być stosowanie systemów wentylacyjnych, które nie tylko regulują temperaturę, ale także kontrolują poziom wilgotności, co jest kluczowe dla zdrowia i komfortu pracowników.

Pytanie 15

Na trzystopniowej skali nie ma ryzyka zawodowego

A. małe

B. duże

C. bardzo duże

D. średnie

Wybór odpowiedzi "bardzo duże" jest prawidłowy, ponieważ w kontekście analizy ryzyka zawodowego skala trójstopniowa ma na celu ocenę stopnia zagrożenia, które może wystąpić w danym środowisku pracy. W przypadku, gdy nie występuje ryzyko zawodowe, powinno to być zaklasyfikowane jako sytuacja, w której zagrożenia są minimalne, a wszelkie potencjalne ryzyko zostało zidentyfikowane i skutecznie zredukowane do poziomu akceptowalnego. W praktyce, organizacje stosują modele oceny ryzyka, takie jak metoda HAZOP, aby systematycznie badać i dokumentować potencjalne zagrożenia. Kluczowe jest również przestrzeganie norm ISO 45001, które dostarczają ramy dla zarządzania zdrowiem i bezpieczeństwem pracy. Przykładem może być firma, która wdrożyła politykę prewencyjną, eliminując źródła ryzyka poprzez zmiany w organizacji pracy, co pozwoliło na osiągnięcie statusu bezpiecznego miejsca pracy, co z kolei przekłada się na mniejsze wypadki i lepszą wydajność.

Pytanie 16

Podczas kontroli miejsc pracy inspektor ds. bezpieczeństwa i higieny pracy zauważył, że pracownik obsługuje urządzenie, którego osłona przekładni pasowej została usunięta. W tej sytuacji inspektor ma prawo do

A. rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika

B. ukarania pracownika karą finansową

C. ukarania pracownika karą porządkową w postaci upomnienia lub nagany

D. niezwłocznego wstrzymania pracy maszyny

Odpowiedź dotycząca niezwłocznego wstrzymania pracy maszyny jest poprawna, ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami BHP, inspektorzy mają prawo do podjęcia działań w sytuacji, gdy istnieje bezpośrednie zagrożenie dla bezpieczeństwa pracowników. Zdemontowana osłona przekładni pasowej stanowi poważne ryzyko, ponieważ może prowadzić do urazów mechanicznych. W takim przypadku inspektor, zauważając naruszenie zasad bezpieczeństwa, musi wstrzymać pracę maszyny, aby zapobiec potencjalnym wypadkom. Działanie to jest zgodne z normami ISO 45001, które podkreślają konieczność identyfikacji zagrożeń oraz podejmowania odpowiednich działań w celu ochrony zdrowia i życia pracowników. Przykładem praktycznego zastosowania tej zasady może być sytuacja w zakładzie produkcyjnym, gdzie inspektorzy regularnie przeprowadzają audyty BHP, a w przypadku wykrycia nieprawidłowości, niezwłocznie wstrzymują produkcję do momentu usunięcia zagrożenia. Wstrzymanie pracy maszyny jest kluczowym działaniem prewencyjnym, które ma na celu minimalizowanie ryzyka poważnych wypadków w miejscu pracy.

Pytanie 17

W biurach temperatura powinna być

A. wyższa od 18°C.

B. dostosowana do płci zatrudnionych.

C. dostosowana do wieku zatrudnionych.

D. wyższa od 14°C.

Odpowiedź, że temperatura w pomieszczeniach biurowych nie może być niższa niż 18°C, jest zgodna z zaleceniami wielu organizacji zajmujących się zdrowiem i bezpieczeństwem pracy, takich jak Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) oraz krajowe przepisy prawa pracy. Utrzymywanie minimalnej temperatury na poziomie 18°C jest kluczowe dla zapewnienia komfortu pracowników oraz ich efektywności. Zbyt niska temperatura może prowadzić do obniżenia wydajności, a także do rozwoju problemów zdrowotnych, takich jak przeziębienia czy bóle mięśniowe. Przykładem zastosowania tej zasady może być urządzanie biur, gdzie projektanci przestrzeni uwzględniają odpowiednią wentylację i ogrzewanie, aby zapewnić optymalne warunki pracy. W praktyce zastosowanie tej normy jest również zgodne z wymaganiami dotyczących ergonomii w miejscu pracy, co ma na celu nie tylko komfort, ale także długoterminowe zdrowie pracowników. Warto również zaznaczyć, że komfort termiczny wpływa na ogólne zadowolenie z pracy, co może mieć pozytywny wpływ na rotację pracowników oraz ich zaangażowanie.

Pytanie 18

Choroba zawodowa to dolegliwość, która wystąpiła na skutek

A. działania czynników niebezpiecznych.

B. wpływu czynników szkodliwych dla zdrowia obecnych w miejscu pracy.

C. niewłaściwego użytkowania maszyn i urządzeń technicznych.

D. wpływu czynników uciążliwych.

Wybór odpowiedzi, która odnosi się do działań czynników niebezpiecznych, może wprowadzać w błąd. Terminy 'czynniki niebezpieczne' oraz 'czynniki szkodliwe' mogą być często mylone, ponieważ oba odnoszą się do aspektów ryzyka w pracy. Czynniki niebezpieczne obejmują szeroki zakres zagrożeń, które mogłyby prowadzić do wypadków, ale niekoniecznie są one związane z przewlekłymi skutkami zdrowotnymi, takimi jak choroby zawodowe. Chociaż niewłaściwa eksploatacja maszyn i urządzeń technicznych może prowadzić do wypadków, które są niebezpieczne, to nie stanowią one bezpośrednio przyczyny choroby zawodowej, która zazwyczaj rozwija się na skutek długotrwałego narażenia na czynniki szkodliwe. Wybór czynników uciążliwych jako przyczyny choroby zawodowej również jest problematyczny, ponieważ odnosi się do nieprzyjemnych warunków pracy, które nie muszą prowadzić do schorzeń, ale mogą wpływać na komfort i wydajność pracownika. Ważne jest, aby zrozumieć różnice między tymi terminami, ponieważ właściwe zrozumienie przyczyn chorób zawodowych jest kluczowe dla skutecznego zapobiegania ich występowaniu poprzez wdrażanie odpowiednich środków ochrony i regulacji w miejscu pracy. W praktyce oznacza to, że pracodawcy powinni koncentrować się na identyfikacji i eliminacji czynników szkodliwych w środowisku pracy, a nie tylko na reagowaniu na niebezpieczne sytuacje, które mogą prowadzić do natychmiastowych urazów.

Pytanie 19

W hierarchii wykorzystywanych metod ograniczania ryzyka zawodowego, na końcu stosuje się metody

A. techniczne eliminujące zagrożenie u źródła

B. organizacyjne i proceduralne

C. ochrony zbiorowej

D. ochrony indywidualnej

Odpowiedź "ochrony indywidualnej" jest poprawna, ponieważ w hierarchii środków ograniczania ryzyka zawodowego środki te stosuje się jako ostatnią linię obrony. Ochrona indywidualna odnosi się do sprzętu i rozwiązań, które mają na celu ochronę pracowników przed zagrożeniami, gdy inne metody, takie jak eliminacja zagrożeń u źródła lub zastosowanie ochrony zbiorowej, nie są wystarczające lub możliwe do wdrożenia. Przykłady środków ochrony indywidualnej obejmują kaski, rękawice, gogle, maski ochronne oraz odzież roboczą. Stosowanie ochrony indywidualnej jest zgodne z zasadami OSHA i dyrektywami unijnymi, które podkreślają konieczność stosowania najskuteczniejszych środków w pierwszej kolejności. W praktyce oznacza to, że przed wdrożeniem ochrony indywidualnej należy przeanalizować ryzyko i rozważyć inne opcje, takie jak poprawa organizacji pracy czy stosowanie technicznych zabezpieczeń, które eliminują zagrożenia u źródła. Tylko w sytuacjach, gdy te środki są niewystarczające, powinno się stosować środki ochrony indywidualnej, co stanowi kluczowy element efektywnej strategii zarządzania ryzykiem.

Pytanie 20

Przedstawione na rysunku oznaczenie informuje o dopuszczalnej wartości

A. zbieżności.

B. odchyłki walcowości.

C. chropowatości.

D. odchyłki płaskości.

Odpowiedź 'odchyłki walcowości' jest jak najbardziej ok! To oznaczenie, które widzisz na rysunku, rzeczywiście dotyczy walcowości elementu. Te dwa koncentryczne okręgi, które tam są, mówią nam o tym, jakie odchyłki kształtu są dopuszczalne. To naprawdę ważne w inżynierii mechanicznej, bo kiedy montujemy różne części, jak łożyska czy wały, precyzyjne dopasowanie ma ogromne znaczenie. Na przykład, wartość '0,02/300' mówi, że na danej długości elementu odchyłka nie powinna być większa niż 0,02 mm – to zapewnia, że wszystko działa jak należy. Normy takie jak PN-ISO 1101 ułatwiają nam życie, bo dzięki nim wiadomo, jakie są wymagania dotyczące geometrii technicznej. Każdy inżynier powinien wiedzieć, jak interpretować te oznaczenia, bo to klucz do dobrego projektowania i kontroli jakości komponentów maszyn.

Pytanie 21

W sytuacji, gdy z powodów technicznych nie ma możliwości obniżenia hałasu poniżej dopuszczalnych norm higienicznych, pracownicy

A. są zobowiązani używać ochronników słuchu

B. powinni podjąć działania naprawcze

C. nie powinni podejmować pracy

D. powinni być dodatkowo przeszkoleni

W sytuacji, gdy hałas w miejscu pracy przekracza dopuszczalne normy higieniczne, pracodawcy oraz pracownicy są zobowiązani do wdrażania środków ochrony zdrowia. Ochronniki słuchu stanowią kluczowy element profilaktyki zdrowotnej, gdyż chronią przed uszkodzeniem słuchu oraz innymi negatywnymi skutkami hałasu. Standardy takie jak PN-N-01307:2006 określają wymagania dotyczące ochrony słuchu w obszarze narażenia na hałas. W praktyce, stosowanie ochronników słuchu powinno być częścią szerszego programu zarządzania ryzykiem w miejscu pracy, obejmującego również regularne szkolenia dla pracowników oraz monitorowanie poziomu hałasu. Warto również wspomnieć o różnych typach ochronników, takich jak nauszniki i wkładki douszne, które można dostosować do specyficznych warunków pracy oraz indywidualnych potrzeb pracowników. Implementacja tych rozwiązań nie tylko spełnia wymogi prawne, ale także przyczynia się do poprawy komfortu i bezpieczeństwa w miejscu pracy.

Pytanie 22

Jaką minimalną liczbę pracowników musi zatrudniać pracodawca, aby był zobowiązany do utworzenia służby bhp?

A. 50

B. 75

C. 100

D. 20

Odpowiedź 100 jest poprawna, ponieważ zgodnie z polskim prawodawstwem, pracodawca ma obowiązek utworzenia służby bhp w przypadku zatrudniania co najmniej 100 pracowników. Służba bhp jest odpowiedzialna za zapewnienie bezpieczeństwa i higieny pracy, a jej powołanie ma na celu systematyczne monitorowanie warunków pracy oraz wdrażanie działań profilaktycznych. W praktyce, w firmach zatrudniających dużą liczbę pracowników, obecność służby bhp jest kluczowa dla utrzymania wysokich standardów bezpieczeństwa. Przykładowo, w zakładach produkcyjnych, gdzie pracownicy są narażeni na różne zagrożenia, obecność specjalistów ds. bhp pozwala na regularne szkolenia, ocenę ryzyka oraz działania mające na celu minimalizację wypadków. Zgodnie z normami ISO 45001, właściwe zarządzanie bezpieczeństwem pracy jest niezbędne dla efektywności organizacji oraz ochrony zdrowia pracowników.

Pytanie 23

Miejsce pracy powinno być zaprojektowane w taki sposób, aby zapewniało komfortowe i bezpieczne warunki dla osób, których wymiary znajdują się w zakresie

A. 0 i 100 centyla

B. 50 i 95 centyla

C. 5 i 95 centyla

D. 5 i 50 centyla

Odpowiedzi, które wskazują na inne zakresy centyli, nie uwzględniają kluczowych zasad ergonomii oraz różnorodności ludzkich wymiarów. Propozycje takie jak 0 i 100 centyla czy 5 i 50 centyla są mylące i niepraktyczne. Zakres 0 i 100 centyla sugeruje, że projektowanie stanowiska pracy powinno zaspokajać wymogi zarówno najmniejszych, jak i największych użytkowników, co w praktyce nie jest wykonalne. Taki model ignoruje fakt, że ekstremalne wymiary nie są reprezentatywne dla większości ludzi, co może prowadzić do istotnych problemów z komfortem i bezpieczeństwem. Odpowiedź 5 i 50 centyla ogranicza natomiast grupę docelową do osób o niskich wymiarach, co wyklucza dużą część populacji. Takie podejście może prowadzić do problemów zdrowotnych i obniżenia wydajności w pracy, gdyż nie wszyscy pracownicy będą mogli korzystać z dostosowanych stanowisk. Właściwe projektowanie przestrzeni pracy powinno opierać się na analizie wymiarów ciała, co gwarantuje, że 90% populacji będzie mogło komfortowo i bezpiecznie pracować w danym środowisku. Niewłaściwe podejścia mogą prowadzić do nie tylko niewygody, ale także do długofalowych problemów zdrowotnych.

Pytanie 24

Drgania obiektu spowodowane wychyleniem z ustalonej pozycji równowagi, gdy nie działają na nie żadne siły oprócz tych, które definiują tę pozycję i sił przywracających równowagę, to drgania

A. tłumione

B. samowzbudne

C. wymuszone

D. swobodne

Drgania swobodne to rodzaj ruchu, który zachodzi, gdy obiekt jest wyprowadzany z położenia równowagi, a następnie porusza się w wyniku sił przywracających, takich jak siła sprężystości. W takim przypadku, gdy nie działają żadne inne siły zewnętrzne lub tłumiące, drgania zachowują charakter regularny i sinusoidalny. Przykładem drgań swobodnych jest ruch wahadła, które, po wychyleniu z pozycji równowagi, porusza się w górę i w dół, aż do zatrzymania. W fizyce drgania swobodne są kluczowe dla zrozumienia dynamiki układów mechanicznych i są często stosowane w różnych dziedzinach, takich jak inżynieria, akustyka czy budownictwo, gdzie analiza drgań jest niezbędna do oceny stabilności konstrukcji. Dobre praktyki inżynieryjne w zakresie analizy drgań swobodnych obejmują wykorzystanie równań ruchu oraz symulacji komputerowych do przewidywania zachowania obiektów w warunkach drgań. Zrozumienie tego typu drgań pozwala na lepsze projektowanie systemów, które są odporne na niepożądane wibracje oraz na przewidywanie ich wpływu na różne materiały i struktury.

Pytanie 25

Czy pracodawca jest zobowiązany do utworzenia służby BHP, jeśli liczba zatrudnionych przekracza

A. 100 pracowników

B. 50 pracowników

C. 250 pracowników

D. 20 pracowników

Odpowiedź 100 osób jest poprawna, ponieważ zgodnie z przepisami Kodeksu pracy, pracodawca jest zobowiązany do utworzenia służby BHP, gdy w zakładzie pracy zatrudnionych jest co najmniej 100 pracowników. Służba BHP odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu bezpieczeństwa i higieny pracy, monitorując warunki pracy oraz wprowadzając działania prewencyjne w celu minimalizacji ryzyka wystąpienia wypadków. Przykładem zastosowania tego przepisu może być branża budowlana, w której liczba pracowników często przekracza ten próg, co wymusza na pracodawcach wprowadzenie odpowiednich procedur BHP. Służba ta także prowadzi szkolenia dla pracowników, co jest niezbędne do zwiększenia świadomości dotyczącej zagrożeń na stanowisku pracy. Dobrą praktyką jest także regularne przeprowadzanie audytów wewnętrznych, które pozwalają na identyfikację potencjalnych zagrożeń i wprowadzenie działań naprawczych. Ustanowienie służby BHP przyczynia się do stworzenia bezpiecznego miejsca pracy i zmniejszenia liczby wypadków, co jest korzystne zarówno dla pracowników, jak i pracodawcy.

Pytanie 26

Działania realizowane w celu wyeliminowania przyczyn istniejącej niezgodności lub innej niepożądanej okoliczności oraz zapobieżenia ich ponownemu wystąpieniu określa się mianem

A. korygującymi

B. profilaktycznymi

C. prewencyjnymi

D. zapobiegawczymi

Wybór odpowiedzi związanych z działaniami prewencyjnymi, zapobiegawczymi czy profilaktycznymi może wynikać z niepełnego zrozumienia różnych podejść do zarządzania jakością i niezgodności. Działania prewencyjne i zapobiegawcze koncentrują się na eliminacji potencjalnych problemów zanim one wystąpią, natomiast działania korygujące są odpowiedzią na już zaistniałe problemy. Często mylnie zakłada się, że wszelkie działania mające na celu poprawę sytuacji są z definicji działaniami prewencyjnymi, co prowadzi do niewłaściwej identyfikacji przyczyn problemów. Odpowiedzi te ignorują fakt, że działania korygujące są bezpośrednio związane z analizą przyczyn źródłowych i są kluczowe w procesie zarządzania jakością. W praktyce, działania prewencyjne powinny być traktowane jako uzupełnienie działań korygujących, a nie ich zamiennik. Niezrozumienie tego rozróżnienia może prowadzić do sytuacji, w której organizacja nie będzie w stanie skutecznie rozwiązywać istniejących problemów, skupiając się jedynie na zapobieganiu przyszłym niezgodnościom, co w dłuższej perspektywie obniża jakość i zadowolenie klientów. Również pojęcie profilaktyki, choć ważne w kontekście zapewnienia ciągłości procesów, nie odnosi się bezpośrednio do działań mających na celu uzdrowienie sytuacji po wystąpieniu niezgodności, co jest kluczowe dla skutecznego zarządzania jakością.

Pytanie 27

Robotnik gospodarczy pracujący od pół roku w zakładzie budowlanym zgłosił przełożonemu, że rękawice drelichowe uległy zniszczeniu. Określ, na podstawie danych z tabeli, jaki jest okres używalności rękawic drelichowych robotnika gospodarczego?

Lp.	Stanowisko pracy	Zakres wyposażenia	Przewidywany okres używalności w miesiącach
1.	murarz	Kamizelka ciepłochronna	3 oz.¹⁾
		Rękawice drelichowe	dz.²⁾
		Okulary ochronne	dz.²⁾
		Hełm przeciwuderzeniowy	dz.²⁾
2.	Robotnik gospodarczy	Czapka drelichowa lub beret	24
		Ubranie drelichowe lub fartuch drelichowy	12
		Rękawice drelichowe	dz.²⁾
		Trzewiki przemysłowe skóra/guma	12
¹⁾ okres zimowy ²⁾ do zużycia

A. 24 miesiące.

B. Do zużycia.

C. 12 miesięcy.

D. 3 miesiące.

Rękawice drelichowe są zaprojektowane tak, że ich używalność opiera się na tym, co się z nimi dzieje, a nie na jakimś sztywnym czasie. To znaczy, że powinien je wymienić, jak tylko zauważysz, że mają jakieś uszkodzenia, jak przetarcia czy dziury. To podejście jest całkiem sensowne i normalne w branży, bo pozwala na lepszą ocenę stanu sprzętu. Pamiętaj, że regularne sprawdzanie rękawic to kluczowa sprawa, żeby zapewnić sobie bezpieczeństwo. Użytkownicy powinni być świadomi, że rękawice chronią przed urazami, a ignorowanie oznak zużycia może naprawdę źle się skończyć.

Pytanie 28

Reakcja alergiczna na substancje chemiczne może pojawić się w trakcie prac

A. koncepcyjnych

B. mierniczych

C. impregacyjnych

D. ślusarskich

W kontekście uczulenia na środki chemiczne, warto zauważyć, że niektóre zawody, takie jak prace ślusarskie, miernicze czy koncepcyjne, mogą również wiązać się z ekspozycją na substancje chemiczne, jednak ryzyko uczulenia jest znacznie mniejsze w porównaniu do prac impregnacyjnych. W przypadku prac ślusarskich użycie chemikaliów jest ograniczone do smarów, olejów oraz środków czyszczących, które rzadko prowadzą do reakcji alergicznych. Miernicze prace często wymagają użycia materiałów, takich jak farby czy rozpuszczalniki, ale ich kontakt jest zazwyczaj krótkotrwały i może być zminimalizowany poprzez stosowanie odpowiednich procedur. Wreszcie, prace koncepcyjne w dużej mierze polegają na projektowaniu i planowaniu, gdzie kontakt z substancjami chemicznymi jest znikomy lub w ogóle nie występuje. Zrozumienie, że różne zawody niosą ze sobą różne poziomy ryzyka związane z uczuleniem, jest kluczowe dla odpowiedniego podejścia do bezpieczeństwa w miejscu pracy. Wiedza ta pozwala na lepsze zarządzanie ryzykiem oraz implementację skutecznych praktyk ochronnych, co ma istotne znaczenie dla zdrowia pracowników. W przypadku błędnego przypisania uczulenia do niewłaściwych typów pracy, można nie tylko zignorować rzeczywiste zagrożenie, ale także wprowadzić w błąd osoby pracujące w tych zawodach, co może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych.

Pytanie 29

Wskaźnikiem intensywności wentylacji jest krotność wymian powietrza w pomieszczeniu na godzinę. Jaką minimalną ilość powietrza należy dostarczyć do palarni, jeśli ma ona kubaturę 36 m3?

Rodzaj pomieszczenia	Krotność wymiany powietrza zalecana względami higienicznymi
Akumulatornia	4 ÷ 10
Bank	2 ÷ 3
Biblioteka	3 ÷ 5
Farbiarnia	5 ÷ 15
Jadalnia	6 ÷ 8
Kuchnia	10 ÷ 30
Lakiernia	10 ÷ 30
Palarnia	10 ÷ 15
Platerowania	8 ÷ 10
Pralnia	10 ÷ 15
Prasowalnia	8 ÷ 10
Restauracja	8 ÷ 12
Pomieszczenia handlowe	4 ÷ 8
Skarbiec	3 ÷ 6
Szafa, garderoba	3 ÷ 6
Warsztat mechaniczny	3 ÷ 6

A. 288 m3 powietrza.

B. 360 m3 powietrza.

C. 144 m3 powietrza.

D. 216 m3 powietrza.

Zrozumienie wymagań dotyczących wentylacji jest kluczowe w każdej przestrzeni, w szczególności w pomieszczeniach takich jak palarnie, gdzie odpowiednia jakość powietrza ma bezpośredni wpływ na zdrowie i samopoczucie osób przebywających w danym miejscu. Odpowiedzi, które wskazują na mniejsze wartości, takie jak 288 m3, 144 m3 czy 216 m3, wynikać mogą z błędnych założeń dotyczących minimalnych standardów krotności wymiany powietrza. Częstym błędem jest niewłaściwe zrozumienie, że wymiana powietrza powinna być dostosowana do objętości pomieszczenia bez uwzględnienia specyficznych potrzeb takich jak te w palarni. Należy pamiętać, że jakość powietrza ma ogromne znaczenie, a zbyt niska wymiana może prowadzić do kumulacji szkodliwych substancji. Standardy branżowe, takie jak PN-EN 13779, nie tylko podkreślają konieczność dostosowania krotności wymiany powietrza, ale także wskazują na ryzyko związane z niedostatecznym wentylowaniem. Oferując niewystarczającą ilość powietrza, narazimy się na problemy zdrowotne uczestników, a także na obniżenie sprawności i jakości funkcjonowania urządzeń wewnętrznych. Dlatego tak ważne jest, aby prawidłowo interpretować wymogi dotyczące wentylacji i stosować się do nich w praktyce.

Pytanie 30

Ile godzin może pracować pracownik młodociany, który nie ukończył 16 roku życia?

Kodeks Pracy
Art.202.§1. Czas pracy młodocianego w wieku do 16 lat
nie może przekraczać 6 godzin na dobę.

A. 6 godzin.

B. 6,5 godziny.

C. 7,5 godziny.

D. 8 godzin.

Odpowiedź 6 godzin jest poprawna, ponieważ zgodnie z art. 202 §1 Kodeksu Pracy, młodociani pracownicy, którzy nie ukończyli 16. roku życia, mogą pracować maksymalnie przez 6 godzin dziennie. Ograniczenie to ma na celu ochronę zdrowia i praw młodych pracowników, zapewniając im odpowiednią ilość czasu na naukę oraz regenerację. W praktyce oznacza to, że młodociani pracownicy, często zatrudniani w niepełnoetatowych rolach, muszą być świadomi swoich praw i obowiązków. Pracodawcy z kolei zobowiązani są do przestrzegania tych regulacji, aby zapewnić bezpieczne i zdrowe warunki pracy. Warto również zauważyć, że czas pracy młodocianych pracowników jest regulowany nie tylko przepisami krajowymi, ale także międzynarodowymi standardami pracy, takimi jak Konwencja MOP nr 138 dotycząca minimalnego wieku zatrudnienia. Przestrzeganie tych zasad jest kluczowe dla wspierania odpowiedzialnego zatrudnienia oraz dbałości o dobrostan młodych ludzi na rynku pracy.

Pytanie 31

Wysokość pomieszczenia spawalni powinna wynosić co najmniej

Wyciąg z rozporządzenia MG z dnia 27 kwietnia 2000 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy pracach spawalniczych. (Dz. U. Nr 40, poz. 470)
Spawalnie i stanowiska spawalnicze
§ 6. Ścianki lub parawany kabiny spawalniczej powinny być wykonane z materiału niepalnego lub trudno zapalnego, tłumiącego szkodliwe promieniowanie optyczne. Powinny one mieć wysokość, co najmniej 2,00 m, z zachowaniem przy podłodze szczeliny wentylacyjnej.
§ 7. 1. W spawalni powinno przypadać na każdego pracownika najliczniejszej zmiany, co najmniej 15 m³ wolnej objętości pomieszczenia nie zajętej przez urządzenia i sprzęt. 2. Wysokość pomieszczenia spawalni powinna wynosić, co najmniej 3,75 m. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się przy pracach spawalniczych wykonywanych na statkach powietrznych i środkowych. 4. Na każde stanowisko spawalnicze powinny przypadać, co najmniej 2 m² wolnej powierzchni podłogi, nie zajętej przez urządzenia i sprzęt.

A. 4,25 m

B. 3,75 m

C. 2,00 m

D. 3,30 m

Wysokość pomieszczenia spawalni powinna wynosić przynajmniej 3,75 m. To zgodne z przepisami, które mamy w rozporządzeniu o bezpieczeństwie i higienie pracy przy spawaniu. Taka minimalna wysokość jest ważna z kilku powodów. Po pierwsze, podczas spawania wydobywa się sporo ciepła i dymu, więc musimy zadbać o dobrą wentylację. Wyższe pomieszczenia pozwalają na lepsze krążenie powietrza, co zmniejsza ryzyko zatrucia dymami. Po drugie, spawaczom łatwiej się pracuje, gdy mają więcej przestrzeni nad głową, bo nie muszą się obawiać, że uderzą głową o coś. A poza tym, odpowiednia wysokość ma wpływ na wydajność pracy. Wiele firm stara się utrzymać standardy na poziomie 4,25 m, żeby jeszcze bardziej poprawić komfort i bezpieczeństwo. Dlatego tak ważne jest, żeby przestrzegać tych norm, bo to kluczowe dla BHP i efektywności pracy.

Pytanie 32

Osoba, która jest przesłuchiwana przez zespół badający wypadki w celu ustalenia jego okoliczności oraz przyczyn, powinna być poinformowana o konsekwencjach związanych z składaniem fałszywych zeznań?

A. tylko w przypadku, gdy dochodzenie prowadzi prokuratura

B. jedynie gdy wypadek miał poważny charakter

C. wyłącznie w sytuacji, gdy wypadek był fatalny

D. w każdej sytuacji

Kiedy zespół bada wypadek przy pracy, ważne jest, żeby osoba przesłuchiwana wiedziała o odpowiedzialności związanej z mówieniem nieprawdy. To dotyczy każdej sytuacji, bez względu na to, jak poważny był wypadek. Z tego, co widzę, przepisy w zakresie BHP nakładają na pracowników obowiązek szczerze informować o tym, co się wydarzyło. Jeśli ktoś nie poda wszystkich faktów, mogą się pojawić błędne wnioski i nieodpowiednie działania, które mogą negatywnie wpłynąć na bezpieczeństwo w pracy w przyszłości. Przypominając o odpowiedzialności za kłamstwa, nie tylko chronimy przesłuchiwanego, ale też upewniamy się, że działania po wypadku będą oparte na prawdziwych informacjach. Takie postępowanie jest zgodne z dobrymi praktykami w branży i pomaga w analizie wypadków.

Pytanie 33

Do chemicznych czynników obecnych w miejscu pracy zaliczamy

A. mikroklimat

B. preparaty drażniące

C. bakterie i wirusy

D. pyły przemysłowe

Preparaty drażniące to substancje chemiczne, które mogą wywoływać szkodliwe działanie na organizm ludzki, wpływając na skórę, drogi oddechowe oraz oczy. W środowisku pracy, ich obecność może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak alergie, podrażnienia czy choroby zawodowe. Zgodnie z przepisami prawa pracy oraz normami ochrony zdrowia, pracodawcy są zobowiązani do identyfikacji i oceny ryzyka związanego z substancjami chemicznymi. Przykłady preparatów drażniących obejmują chemikalia stosowane w przemyśle chemicznym, farb czy środkach czyszczących. Ważne jest, aby w miejscu pracy wprowadzać odpowiednie środki ochrony osobistej (ŚO) oraz procedury BHP, które minimalizują narażenie pracowników na działanie tych substancji. Dobre praktyki obejmują również regularne szkolenia pracowników z zakresu bezpiecznego obchodzenia się z chemikaliami oraz monitorowanie stanu zdrowia pracowników narażonych na ich działanie. Takie działania są kluczowe dla zapewnienia bezpiecznego środowiska pracy oraz ochrony zdrowia pracowników.

Pytanie 34

Jakie środki najlepiej zastosować do ugaszenia płonącego ubrania na ciele człowieka?

A. gaśnicy proszkowej

B. koca gaśniczego

C. gaśnicy pianowej

D. wody z hydrantu

Woda z hydrantu nie jest zalecanym środkiem do gaszenia palącego się ubrania. Choć woda skutecznie gasi pożary materiałów stałych, w przypadku ognia na odzieży może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Woda może sprawić, że płomienie staną się bardziej intensywne, a także może doprowadzić do rozprzestrzenienia ognia, zwłaszcza jeśli materiał jest syntetyczny. Ponadto, użycie wody na płonącej odzieży może narażać osobę na oparzenia, ponieważ krople wodne mogą się przemieszczać, a gorące płomienie mogą podnieść się wyżej. W sytuacjach, gdy osoba płonie, kluczowe jest szybkie działanie, a nie oczekiwanie na reakcję, która może być nieefektywna, jak w przypadku gaśnicy proszkowej. Użycie gaśnicy proszkowej mogłoby być stosunkowo skuteczne w niektórych kontekstach, jednak nie jest to najlepsza metoda do gaszenia osób, ponieważ proszek gaśniczy może podrażniać drogi oddechowe i oczy. Z kolei gaśnica pianowa, mimo że jest użyteczna do gaszenia pożarów cieczy, nie jest przeznaczona do gaszenia ognia na odzieży. Właściwe zrozumienie zasad bezpieczeństwa i zastosowanie odpowiednich narzędzi może uratować życie, dlatego edukacja w zakresie pierwszej pomocy i reagowania na pożary jest niezbędna.

Pytanie 35

Do zajęć wymagających szczególnej sprawności psychofizycznej nie wlicza się prac związanych z obsługą

A. podnośników i platform hydraulicznych

B. suwnic sterowanych z kabiny i zdalnie sterowanych

C. wytwornic acetylenowych

D. układnic magazynowych

Wytwornice acetylenowe, wykorzystywane głównie w procesach spawalniczych, nie wymagają od operatorów szczególnej sprawności psychofizycznej w takim zakresie, jak prace przy obsłudze podnośników, suwnic czy układnic magazynowych. Wytwornice acetylenowe służą do produkcji gazu acetylenowego, który jest używany w procesach spawania i cięcia, gdzie kluczowe są umiejętności związane z techniką spawalniczą. Prace związane z obsługą urządzeń wymagających dużej precyzji i szybkości reakcji, jak podnośniki czy suwnice, wymagają znacznej sprawności psychofizycznej, a także umiejętności szybkiego podejmowania decyzji oraz oceny sytuacji w dynamicznie zmieniającym się środowisku pracy. W kontekście bezpieczeństwa pracy, operatorzy tych maszyn muszą być w stanie szybko zareagować na nieprzewidziane sytuacje, co jest kluczowe dla uniknięcia wypadków. W związku z tym, prace przy wytwornicach acetylenowych, które są mniej wymagające pod tym względem, można uznać za mniej obciążające psychofizycznie.

Pytanie 36

Czym jest identyfikacja zagrożeń w miejscu pracy?

A. przygotowaniem wykazu przepisów bhp, które są stosowane na danym stanowisku

B. przygotowaniem spisu zagrożeń występujących na danym stanowisku oraz określeniem ich cech

C. przygotowaniem spisu maszyn, które stwarzają zagrożenie

D. oceną stanowiska w kontekście wypadków i chorób zawodowych, które miały miejsce na tym stanowisku

Identyfikacja zagrożeń na stanowisku pracy jest kluczowym elementem systemu zarządzania bezpieczeństwem i higieną pracy. Sporządzenie listy zagrożeń oraz określenie ich charakterystyk pozwala na zrozumienie, jakie czynniki mogą wpływać na zdrowie i bezpieczeństwo pracowników. W praktyce, ta procedura obejmuje analizę ryzyk związanych z różnymi aspektami stanowiska, takimi jak używane materiały, maszyny, narzędzia oraz warunki środowiskowe. Na przykład, w zakładzie produkcyjnym, identyfikacja zagrożeń może obejmować ocenę hałasu, wibracji, chemikaliów używanych w procesie produkcyjnym oraz ryzyka ergonomiczne związane z długotrwałym siedzeniem lub stojącym trybem pracy. Zgodnie z normą PN-N-18001, organizacje powinny regularnie przeprowadzać taką identyfikację, aby tworzyć bezpieczne środowisko pracy, co również może przyczynić się do zmniejszenia liczby wypadków i chorób zawodowych. Ponadto, znajomość zagrożeń umożliwia wprowadzenie odpowiednich środków kontroli, co jest zgodne z zasadą prewencji w zarządzaniu ryzykiem.

Pytanie 37

Kto podlega okresowym badaniom lekarskim?

A. wszyscy pracownicy

B. pracownicy, którzy byli niezdolni do pracy przez okres dłuższy niż 33 dni

C. wszystkie osoby zatrudniane w firmie

D. tylko pracownicy z problemami zdrowotnymi

Okresowe badania lekarskie są istotnym elementem zarządzania zdrowiem pracowników w miejscu pracy. W myśl obowiązujących przepisów prawa pracy, wszyscy pracownicy, niezależnie od ich stanu zdrowia, powinni przechodzić okresowe badania lekarskie. Celem tych badań jest zapewnienie, że pracownicy są zdolni do wykonywania swoich obowiązków zawodowych i nie występują u nich stany mogące zagrażać ich zdrowiu lub bezpieczeństwu w pracy. Przykładowo, w przypadku pracowników zatrudnionych w branżach wymagających szczególnej sprawności fizycznej lub psychicznej, regularne badania mogą wykryć potencjalne problemy zdrowotne, które mogą wpłynąć na ich zdolność do pracy. Dobrą praktyką jest również prowadzenie dokumentacji dotyczącej wyników badań, co pozwala na monitorowanie zdrowia pracowników oraz identyfikowanie trendów, które mogłyby sugerować potrzebę wprowadzenia dodatkowych środków prewencyjnych. Regularne badania przyczyniają się do poprawy ogólnego stanu zdrowia pracowników oraz zwiększenia bezpieczeństwa w miejscu pracy, co wpisuje się w standardy zarządzania zdrowiem w organizacjach.

Pytanie 38

Podczas obróbki metalu wióry muszą być usuwane

A. zmiotką lub przy użyciu sprężonego powietrza

B. rękami, lecz w sposób bezpieczny

C. odpowiednimi narzędziami ręcznymi

D. za pomocą sprężonego powietrza

Usuwanie wiórów z obrabiarek przy użyciu zmiotki lub sprężonego powietrza nie jest zalecane, ponieważ te metody mogą prowadzić do poważnych zagrożeń dla zdrowia i bezpieczeństwa. Użycie zmiotki może wydawać się prostym rozwiązaniem, jednak wióry, zwłaszcza te o dużych rozmiarach lub ostre, mogą łatwo powodować skaleczenia. Dodatkowo, zbieranie wiórów przy pomocy zmiotki nie pozwala na skuteczne usunięcie wszystkich odpadów, co może prowadzić do ich gromadzenia się i potencjalnych zatorów. Użycie sprężonego powietrza, choć skuteczne w usuwaniu zanieczyszczeń, może prowadzić do unoszenia się wiórów w powietrze, co zagraża zdrowiu operatora oraz innym osobom znajdującym się w pobliżu. Może to również powodować uszkodzenia innych elementów maszyny, jeśli wióry dostaną się do mechanizmów wewnętrznych. Ręczne usuwanie wiórów, zwłaszcza przy użyciu odpowiednich narzędzi, pozwala na skuteczne, precyzyjne i bezpieczne pozbycie się odpadów, a także na lepszą kontrolę nad sytuacją w miejscu pracy. Ponadto, stosując odpowiednie narzędzia, można zminimalizować ryzyko powstawania obrażeń i zapewnić lepszą organizację miejsca pracy.

Pytanie 39

Pracę fizyczną, w której mięśnie dokonują ruchu (kurczenia i rozciągania), określa się mianem pracy

A. wysiłkowej

B. dynamicznej

C. wymuszonej

D. statycznej

Praca dynamiczna to termin odnoszący się do sytuacji, w której mięśnie kurczą się i rozciągają, co prowadzi do ruchu ciała. W przeciwieństwie do pracy statycznej, gdzie mięśnie są napięte, ale nie wykonują ruchu, praca dynamiczna angażuje mięśnie w sposób aktywny, co jest kluczowe w kontekście sportu i ćwiczeń fizycznych. Przykłady pracy dynamicznej obejmują bieganie, pływanie czy jazdę na rowerze, gdzie mięśnie kurczą się w rytmiczny sposób, co umożliwia przemieszczanie się. W kontekście fizjologii, praca dynamiczna prowadzi do zwiększenia przepływu krwi oraz dostarczania tlenu do mięśni, co jest niezbędne dla ich efektywnego funkcjonowania. Praca dynamiczna jest również kluczowa dla rozwoju siły i wytrzymałości, co jest zgodne z zasadami treningu sportowego, które często opierają się na powtarzalnych ruchach. Zrozumienie tego pojęcia jest fundamentalne, aby wdrożyć odpowiednie strategie treningowe i osiągnąć zamierzone cele fitness.

Pytanie 40

Kto ma obowiązek oceny i dokumentacji ryzyka zawodowego oraz informowania pracowników o jego wystąpieniu?

A. Pracodawca

B. Specjalista do spraw bhp

C. Pracownik służby bhp

D. Inspektor pracy

Pracodawca ma sporo obowiązków, jeśli chodzi o bezpieczeństwo w pracy. To on musi ocenić ryzyko i przekazać pracownikom, co ich może czekać. Z przepisami jest tak, że to właśnie pracodawca powinien stworzyć i wprowadzić zasady dotyczące BHP w zakładzie. Trzeba zidentyfikować zagrożenia, ocenić, jakie ryzyko się z tym wiąże i podjąć kroki, żeby je zminimalizować albo całkiem wyeliminować. W praktyce to oznacza, że powinien przeprowadzić analizy ryzyka, które mogą obejmować audyty, badania czy rozmowy z pracownikami. Dobrze jest też, żeby regularnie prowadził szkolenia na temat obsługi maszyn – dzięki temu pracownicy będą bardziej świadomi ryzyk i będą wiedzieli, jak sobie z nimi radzić. Ważne jest, żeby wszystko, co dotyczy oceny ryzyka, dokumentować i informować pracowników o wynikach tych działań, bo to naprawdę może poprawić kulturę bezpieczeństwa w miejscu pracy.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej