Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.07 - Montaż i konfiguracja lokalnych sieci komputerowych oraz administrowanie systemami operacyjnymi
Data rozpoczęcia: 20 grudnia 2025 01:20
Data zakończenia: 20 grudnia 2025 01:21

Egzamin niezdany

Wynik: 13/40 punktów (32,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na rysunku jest przedstawiony symbol graficzny

A. mostu.

B. rutera.

C. przełącznika.

D. koncentratora.

Symbol graficzny przedstawiony na rysunku jest charakterystyczny dla mostu sieciowego, który odgrywa kluczową rolę w architekturze sieci komputerowych. Mosty sieciowe są używane do łączenia dwóch segmentów sieci, co pozwala na efektywniejsze zarządzanie ruchem danych. Działają one na poziomie warstwy łącza danych modelu OSI, co oznacza, że operują na ramkach danych, a ich głównym zadaniem jest filtrowanie i przekazywanie pakietów w oparciu o adresy MAC. Przykładem zastosowania mostu może być sytuacja, w której organizacja ma dwa oddzielne segmenty sieciowe, które muszą współpracować. Most sieciowy pozwala na ich połączenie, co zwiększa przepustowość i redukuje kolizje. Dodatkowo, mosty mogą być używane do segregacji ruchu w dużych sieciach, co przyczynia się do lepszej wydajności oraz bezpieczeństwa. Znajomość tych mechanizmów jest kluczowa dla administratorów sieci, którzy chcą optymalizować infrastrukturę i zapewniać sprawne działanie usług sieciowych.

Pytanie 2

Narzędzie z grupy systemów Windows tracert służy do

A. śledzenia ścieżki przesyłania pakietów w sieci

B. uzyskiwania szczegółowych informacji dotyczących serwerów DNS

C. wyświetlania oraz modyfikacji tablicy trasowania pakietów sieciowych

D. nawiązywania połączenia zdalnego z serwerem na wyznaczonym porcie

Wygląda na to, że wybrałeś złe odpowiedzi, bo pomyliłeś funkcje narzędzia tracert. To narzędzie nie jest do zmieniania tablicy trasowania pakietów, tym zajmują się inne programy, jak route. Tracert bardziej koncentruje się na tym, jak pakiety przemieszczają się przez sieć, a nie na ich routingu. Ponadto, jeśli myślisz, że tracert może szukać informacji o serwerach DNS, to też nie jest do końca prawda. To narzędzie może pokazać niektóre trasy do serwerów DNS, ale nie jest to jego główna rola. Jeszcze jest ten temat łączenia się ze zdalnym serwerem na określonym porcie – tracert tego nie robi, on tylko śledzi trasę pakietów. Często ludzie mylą te różne funkcje, co prowadzi do błędnych wniosków. Dobrze byłoby, jakbyś poświęcił chwilę na poznanie możliwości różnych narzędzi, żeby uniknąć takich pomyłek.

Pytanie 3

Jak nazywa się RDN elementu w Active Directory, którego pełna nazwa DN to O=pl,DC=firma,OU=pracownik,CN=jkowalski?

A. pracownik

B. jkowalski

C. pl

D. firma

Odpowiedź 'jkowalski' jest prawidłowa, ponieważ jest to nazwa RDN (Relative Distinguished Name) dla danego obiektu w Active Directory. W kontekście Active Directory, RDN to część DN (Distinguished Name), która jednoznacznie identyfikuje obiekt w danej jednostce organizacyjnej. W przypadku DN O=pl,DC=firma,OU=pracownik,CN=jkowalski, 'jkowalski' jest nazwą użytkownika, co czyni go RDN obiektu. Praktycznym zastosowaniem tej wiedzy jest umiejętność zarządzania obiektami w Active Directory, co jest kluczowe w administracji systemami informatycznymi. Zrozumienie struktury DN i RDN pozwala na efektywne wyszukiwanie i modyfikowanie obiektów w Active Directory, co jest istotne w kontekście bezpieczeństwa oraz zarządzania dostępem. Zgodnie z najlepszymi praktykami, administratorzy powinni jasno rozumieć różnicę pomiędzy DN a RDN, aby uniknąć nieporozumień w operacjach na obiektach. Znajomość tych pojęć jest kluczowa w codziennej pracy z Active Directory i w realizacji polityki bezpieczeństwa.

Pytanie 4

W protokole FTPS litera S odnosi się do ochrony danych przesyłanych przez

A. uwierzytelnianie

B. szyfrowanie

C. logowanie

D. autoryzację

Odpowiedź 'szyfrowanie' jest prawidłowa, ponieważ litera 'S' w protokole FTPS (FTP Secure) odnosi się do zabezpieczania danych przesyłanych przez protokół FTP za pomocą szyfrowania. FTPS rozszerza klasyczny protokół FTP o metody zapewniające bezpieczeństwo, w tym SSL (Secure Sockets Layer) i TLS (Transport Layer Security). Szyfrowanie danych to kluczowy element, który chroni przed przechwyceniem informacji przez nieautoryzowane osoby. Dzięki tym technologiom, dane są kodowane podczas transmisji, co sprawia, że nawet w przypadku ich przechwycenia, są one nieczytelne dla intruzów. W praktyce, FTPS jest często stosowany w scenariuszach wymagających przesyłania wrażliwych danych, takich jak dane osobowe, finansowe czy medyczne, zgodnie z regulacjami prawnymi, takimi jak RODO. Zastosowanie protokołu FTPS pozwala nie tylko na szyfrowanie, ale również na zachowanie integralności danych, co jest niezbędne w kontekście współczesnych standardów bezpieczeństwa informacyjnego.

Pytanie 5

Jaki będzie całkowity koszt brutto materiałów zastosowanych do wykonania odcinka okablowania łączącego dwie szafki sieciowe wyposażone w panele krosownicze, jeżeli wiadomo, że zużyto 25 m skrętki FTP cat. 6A i dwa moduły Keystone? Ceny netto materiałów znajdują się w tabeli, stawka VAT na materiały wynosi 23%.

Materiał		j.m.	Cena jednostkowa netto
Skrętka FTP cat. 6A		m.	3,50 zł
Moduł Keystone FTP RJ45		szt.	9,50 zł

A. 119,31 zł

B. 106,50 zł

C. 97,00 zł

D. 131,00 zł

W przypadku niepoprawnych odpowiedzi, kluczowym błędem jest często nieuwzględnienie całkowitego kosztu netto materiałów lub błędne ich zsumowanie. Na przykład, odpowiedź o wartości 97,00 zł wskazuje na zaniżenie kosztów, co może wynikać z pominięcia jednego z elementów, takich jak skrętka lub moduły Keystone. Z kolei odpowiedź 106,50 zł może sugerować, że respondent dodał jedynie koszt skrętki, nie uwzględniając kosztu modułów. Odpowiedzi takie jak 119,31 zł mogą powstawać na skutek błędnego obliczania wartości podatku VAT, gdzie respondent nieprawidłowo pomnożył lub dodał procent VAT do netto. Te błędy myślowe mogą wynikać z braku zrozumienia procesu kalkulacji cen czy też podstawowych zasad dotyczących obliczania kosztów i podatków. W praktyce, nie tylko należy znać ceny materiałów, ale również umiejętnie operować kalkulacjami finansowymi, aby uniknąć pułapek prowadzących do błędnych wniosków. Zastosowanie się do dobrych praktyk w zakresie obliczeń kosztów projektów instalacyjnych jest niezbędne dla efektywności i przejrzystości finansowej, co jest kluczowe w branży technologii informacyjnej i komunikacyjnej.

Pytanie 6

Poniżej przedstawiono wynik działania polecenia

Interface Statistics

                         Received              Sent
Bytes                  3828957336        3249252169
Unicast packets          35839063         146809272
Non-unicast packets          5406             25642
Discards                       50                 0
Errors                          0                 0
Unknown protocols               0

A. netstat -e

B. dnslookup -e

C. tracert -e

D. ipconfig -e

Odpowiedzi takie jak 'ipconfig -e', 'tracert -e' oraz 'dnslookup -e' są nieprawidłowe, ponieważ każde z tych poleceń ma zupełnie inną funkcjonalność i nie dostarcza informacji na temat statystyk interfejsu sieciowego. 'Ipconfig' jest używane do wyświetlania konfiguracji IP, takich jak adresy IP, maski podsieci i bramy domyślnej, ale nie prezentuje szczegółów dotyczących przesyłania danych. Z kolei 'tracert' jest narzędziem służącym do śledzenia trasy pakietów w sieci, co pozwala na identyfikację punktów przerywania połączenia, ale znowu nie odnosi się do statystyk interfejsu. 'Dnslookup' natomiast służy do zapytań o rekordy DNS, używane do tłumaczenia nazw domen na adresy IP. Typowe nieporozumienia związane z tymi poleceniami polegają na myleniu ich funkcjonalności oraz niewłaściwym przypisywaniu ról narzędzi sieciowych. Aby efektywnie zarządzać siecią, kluczowe jest zrozumienie, jakie dane mogą być uzyskiwane z poszczególnych poleceń i w jaki sposób każde z nich przyczynia się do całościowego obrazu stanu sieci. Właściwe wykorzystanie narzędzi diagnostycznych jest fundamentalne w praktykach administracji systemami sieciowymi.

Pytanie 7

Na podstawie jakiego adresu przełącznik podejmuje decyzję o przesyłaniu ramki?

A. Adresu źródłowego MAC

B. Adresu docelowego MAC

C. Adresu docelowego IP

D. Adresu źródłowego IP

Istotne jest zrozumienie, że przełączniki działają na warstwie drugiej modelu OSI, gdzie kluczowym elementem przesyłania ramek jest adres MAC. Odpowiedzi sugerujące, że adres źródłowy lub docelowy IP mają wpływ na proces przesyłania ramek, są mylące. Adres IP jest używany w warstwie trzeciej, której zadaniem jest routowanie pakietów w sieciach IP, a nie bezpośrednie przesyłanie ramek w lokalnej sieci. W przypadku adresu źródłowego MAC, ten element identyfikuje urządzenie, które wysyła ramkę, ale nie wpływa na decyzję przełącznika o kierunku przesyłania. Oparcie się na adresie źródłowym MAC mogłoby prowadzić do przesyłania ramek do wielu portów, co zwiększyłoby niepotrzebny ruch w sieci i obniżyło jej wydajność. Nieprawidłowe zrozumienie roli adresów IP i MAC w komunikacji sieciowej może skutkować błędnymi decyzjami projektowymi, takimi jak niewłaściwe skonfigurowanie sieci czy problemy z wydajnością. Dlatego kluczowe jest, aby korzystać z odpowiednich standardów branżowych, takich jak IEEE 802.3, które jasno definiują te różnice i pomagają w praktycznym zastosowaniu wiedzy związanej z sieciami komputerowymi.

Pytanie 8

Do jakiej warstwy modelu ISO/OSI odnosi się segmentacja danych, komunikacja w trybie połączeniowym z użyciem protokołu TCP oraz komunikacja w trybie bezpołączeniowym z zastosowaniem protokołu UDP?

A. Fizycznej

B. Sieciowej

C. Transportowej

D. Łącza danych

Wybór warstwy sieciowej jako odpowiedzi na pytanie o segmentowanie danych oraz komunikację w trybie połączeniowym i bezpołączeniowym wskazuje na nieporozumienie dotyczące ról poszczególnych warstw modelu ISO/OSI. Warstwa sieciowa koncentruje się głównie na trasowaniu pakietów danych oraz adresowaniu logicznym, co oznacza, że jest odpowiedzialna za przesyłanie danych pomiędzy różnymi sieciami, a nie za ich segmentację. Protokół IP, który działa na poziomie warstwy sieciowej, zajmuje się kierowaniem pakietów, ale nie zapewnia mechanizmów kontroli błędów ani segmentacji danych, co jest kluczowe w warstwie transportowej. Wybór fizycznej warstwy również nie ma uzasadnienia, ponieważ ta warstwa dotyczy przesyłania sygnałów przez medium fizyczne, a nie zarządzania komunikacją pomiędzy aplikacjami. Z kolei warstwa łącza danych odpowiada za niezawodne przesyłanie ramek danych na lokalnych sieciach, ale nie obejmuje aspektów segmentowania danych ani protokołów TCP i UDP. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych odpowiedzi, to mylenie funkcji zarządzania połączeniami i segmentacji danych z funkcjami routingowymi i adresowymi, co może być wynikiem braku zrozumienia pełnej struktury modelu ISO/OSI oraz zasad jego działania.

Pytanie 9

Który z poniższych dokumentów nie wchodzi w skład dokumentacji powykonawczej lokalnej sieci komputerowej?

A. Dokumentacja materiałowa

B. Lista użytych nazw użytkowników oraz haseł

C. Plan rozmieszczenia sieci LAN

D. Dokumentacja techniczna kluczowych elementów systemu

Wykaz zastosowanych nazw użytkowników i haseł nie należy do dokumentacji powykonawczej lokalnej sieci komputerowej, ponieważ nie jest to dokument techniczny ani planistyczny, a raczej informacja dotycząca bezpieczeństwa. Dokumentacja powykonawcza ma na celu przedstawienie szczegółowych informacji o zrealizowanej infrastrukturze sieciowej, obejmując takie dokumenty jak specyfikacja techniczna głównych elementów systemu, która zawiera opis zastosowanych urządzeń, ich parametrów oraz sposobu integracji w sieci. Specyfikacja materiałowa dostarcza informacji o użytych komponentach, co jest istotne dla przyszłych napraw czy modernizacji. Schemat sieci LAN ilustruje fizyczną lub logiczną strukturę sieci, co ułatwia zrozumienie jej działania oraz ewentualne rozwiązywanie problemów. Wykaz użytkowników i haseł może być traktowany jako poufna informacja, której ujawnienie w dokumentacji powykonawczej mogłoby narazić sieć na nieautoryzowany dostęp. Dlatego takie dane powinny być przechowywane w bezpiecznych miejscach, zgodnie z zasadami ochrony informacji i standardami bezpieczeństwa sieciowego, takimi jak ISO/IEC 27001.

Pytanie 10

Jakie polecenie pozwoli na wyświetlenie ustawień interfejsu sieciowego w systemie Linux?

A. ipconfig

B. traceroute

C. iproute show

D. ipaddr show

Polecenie 'ipaddr show' jest odpowiednie do wyświetlania konfiguracji interfejsu sieciowego w systemie Linux, ponieważ jest częścią zestawu narzędzi związanych z konfiguracją sieci w nowoczesnych dystrybucjach. Narzędzie to pozwala na uzyskanie szczegółowych informacji na temat adresów IP przypisanych do interfejsów sieciowych, a także na wyświetlenie ich stanu. Przykładowo, po wpisaniu 'ipaddr show' w terminalu administrator może szybko sprawdzić, jakie adresy są przypisane do poszczególnych interfejsów, co jest kluczowe w procesie diagnozowania problemów z łącznością sieciową. W praktyce, to polecenie jest standardem w administracji systemami Linux, a jego znajomość jest niezbędna dla każdego specjalisty zajmującego się sieciami komputerowymi. Warto zauważyć, że 'ipaddr' jest częścią zestawu poleceń 'ip', które zastępują starsze polecenia, takie jak 'ifconfig', co pokazuje trend w kierunku bardziej zintegrowanych i funkcjonalnych narzędzi w administracji siecią.

Pytanie 11

Aplikacja, która pozwala na przechwytywanie pakietów oraz analizowanie aktywności w sieci, to

A. firewall

B. oprogramowanie antywirusowe

C. skaner sieci

D. skaner Wifi

Wybór narzędzi zabezpieczających sieć wymaga zrozumienia ich specyficznych funkcji i zastosowań. Wifi skaner, choć może dostarczać informacji o dostępnych sieciach bezprzewodowych, nie jest zaprojektowany do przechwytywania i analizy pakietów w ten sposób, jak robi to skaner sieci. Głównym celem wifi skanera jest identyfikacja sieci Wi-Fi, ocena ich sygnału oraz możliwość sprawdzenia, czy są jakieś problemy z zakłóceniem w eterze. Antywirus z kolei skupia się na wykrywaniu i eliminacji złośliwego oprogramowania, ale nie monitoruje czy nie analizuje ruchu sieciowego w czasie rzeczywistym, co jest kluczowe w kontekście zarządzania bezpieczeństwem sieci. Mimo że zapora sieciowa jest fundamentem ochrony sieci, kontrolując ruch przychodzący i wychodzący, jej główną funkcją jest filtrowanie oraz ochrona przed nieautoryzowanym dostępem, a nie analizy pakietów. Typowym błędem jest mylenie funkcji tych narzędzi, co może prowadzić do niewłaściwego doboru rozwiązań zabezpieczających. Kluczowe w zarządzaniu bezpieczeństwem jest zrozumienie różnic między tymi narzędziami oraz ich właściwe zastosowanie w kontekście ochrony przed zagrożeniami w cyberprzestrzeni.

Pytanie 12

Mechanizm ograniczeń na dysku, który umożliwia kontrolowanie wykorzystania zasobów dyskowych przez użytkowników, nazywany jest

A. release

B. ąuota

C. management

D. spool

Odpowiedzi 'release', 'spool' oraz 'management' nie odnoszą się bezpośrednio do mechanizmu limitów dyskowych, co może prowadzić do mylnych przekonań o ich funkcji. Odpowiedź 'release' odnosi się do procesu zwalniania zasobów, co nie ma związku z przydzielaniem i zarządzaniem przestrzenią dyskową. Często myląc te pojęcia, można sądzić, że zwolnienie zasobów oznacza ich ograniczenie, co jest błędne. Z kolei odpowiedź 'spool' dotyczy zarządzania danymi w kolejkach wydruku lub buforach, co znowu nie jest związane z kontrolowaniem przestrzeni dyskowej, a bardziej z tymczasowym przechowywaniem danych. Natomiast 'management' jest terminem ogólnym, który odnosi się do zarządzania zasobami w szerszym kontekście, ale nie wskazuje na konkretne mechanizmy ograniczające dostęp do przestrzeni dyskowej. Prawidłowe zrozumienie tych terminów jest kluczowe dla efektywnego zarządzania systemami komputerowymi oraz zasobami w sieciach, a pomylenie ich z mechanizmami cząty może prowadzić do nieefektywnego gospodarowania przestrzenią dyskową.

Pytanie 13

Przy projektowaniu sieci LAN o wysokiej wydajności w warunkach silnych zakłóceń elektromagnetycznych, które medium transmisyjne powinno zostać wybrane?

A. światłowodowy

B. współosiowy

C. typ U/UTP

D. typ U/FTP

Kabel światłowodowy to najlepszy wybór do projektowania sieci LAN w środowiskach z dużymi zakłóceniami elektromagnetycznymi, ponieważ korzysta z włókien szklanych do przesyłania danych, co eliminuje problemy związane z zakłóceniami elektromagnetycznymi. W porównaniu do kabli miedzianych, światłowody są odporne na interferencje i mogą transmitować sygnały na znacznie większe odległości z wyższą przepustowością. Na przykład, w zastosowaniach takich jak centra danych, gdzie wiele urządzeń komunikuje się jednocześnie, stosowanie światłowodów zapewnia niezawodność i stabilność połączeń. Standardy, takie jak IEEE 802.3, promują wykorzystanie technologii światłowodowej dla osiągnięcia maksymalnej wydajności i minimalizacji strat sygnału. Dodatkowo, w miejscach o dużym natężeniu elektromagnetycznym, takich jak blisko dużych silników elektrycznych czy urządzeń radiowych, światłowody zapewniają pełną ochronę przed zakłóceniami, co czyni je idealnym rozwiązaniem dla nowoczesnych aplikacji sieciowych.

Pytanie 14

Na rysunku przedstawiono fragment pola 'Info' programu Wireshark. Którego protokołu dotyczy ten komunikat?

42 Who has 192.168.1.1? Tell 192.168.1.3
60 192.168.1.1 is at a0:ec:f9:a4:4e:01
42 Who has 192.168.1.1? Tell 192.168.1.3
60 192.168.1.1 is at a0:ec:f9:a4:4e:01

A. DNS

B. DHCP

C. ICMP

D. ARP

Odpowiedź ARP jest jak najbardziej trafna! W komunikacie, który widzisz, jest ten charakterystyczny zapis: "Who has 192.168.1.1? Tell 192.168.1.3". Protokół ARP, czyli Address Resolution Protocol, działa w drugiej warstwie modelu OSI i jest naprawdę istotny dla działania sieci lokalnych. Jego główne zadanie to przyporządkowanie adresów IP do adresów MAC, co pozwala urządzeniom w sieci na łatwą wymianę informacji. Przykład? Gdy komputer chce wysłać coś do innego, znając tylko jego adres IP, wysyła zapytanie ARP, żeby dowiedzieć się, jaki ma adres MAC. Co więcej, ARP jest szeroko stosowany, zarówno w różnych systemach operacyjnych, jak i w sprzęcie sieciowym. Dobrze jest poznać ten protokół, bo jego sprawność ma ogromne znaczenie dla funkcjonowania sieci. Z mojego doświadczenia, znajomość ARP jest kluczowa dla tych, którzy zajmują się administracją sieci, bo dzięki niej łatwiej rozwiązywać problemy z komunikacją i poprawiać wydajność sieci.

Pytanie 15

Zgodnie z normą PN-EN 50174 dopuszczalna łączna długość kabla połączeniowego pomiędzy punktem abonenckim a komputerem i kabla krosowniczego (A+C) wynosi

A. 10 m

B. 3 m

C. 6 m

D. 5 m

Wybór długości kabla mniejszej niż 10 metrów, jak 3, 5 lub 6 metrów, wynika z powszechnego błędnego przekonania, że krótsze kable zawsze skutkują lepszą jakością sygnału. W rzeczywistości, norma PN-EN 50174 jasno określa, że maksymalna długość kabla połączeniowego wynosi 10 metrów, co jest optymalnym rozwiązaniem zarówno dla jakości sygnału, jak i elastyczności instalacji. Zbyt krótkie kable mogą ograniczać możliwości rozbudowy sieci w przyszłości, co jest istotne w kontekście dynamicznego rozwoju technologii i zmieniających się potrzeb użytkowników. Często przyczyną błędnego wyboru długości kabla jest także niewłaściwe zrozumienie zasad działania sygnałów elektrycznych i optycznych w kablach. W przypadku kabli sieciowych, takich jak kable Ethernet, wartość maksymalnej długości oznacza, że nawet przy pełnym obciążeniu sieci, sygnał będzie utrzymywany na odpowiednim poziomie bez strat jakości. Ponadto, długość kabla powinna być zawsze dostosowana do konkretnej konfiguracji środowiska oraz zastosowania, co nie jest możliwe przy użyciu standardowych skrótów myślowych. Dlatego kluczowe jest zapoznanie się z obowiązującymi normami oraz wytycznymi, aby zapewnić nie tylko optymalne działanie sieci, ale także przyszłą możliwość rozwoju infrastruktury.

Pytanie 16

Urządzenie warstwy dystrybucji, które odpowiada za połączenie odrębnych sieci oraz zarządzanie przepływem danych między nimi, nazywane jest

A. przełącznikiem

B. routerem

C. serwerem

D. koncentratorem

Serwer, jako urządzenie, pełni zupełnie inną rolę niż router. Jest to system komputerowy, który dostarcza różnorodne usługi i zasoby innym komputerom w sieci, nie zajmując się bezpośrednim zarządzaniem przepływem informacji między sieciami. Serwery mogą obsługiwać aplikacje, przechowywać dane czy oferować usługi takie jak hosting stron internetowych, ale nie mają zdolności do trasowania pakietów danych jak routery. Przełącznik natomiast działa na warstwie drugiej modelu OSI, czyli zajmuje się przekazywaniem ramek między urządzeniami w tej samej sieci lokalnej. Jego główną funkcją jest przełączanie ramek w oparciu o adresy MAC, co sprawia, że nie jest on w stanie łączyć różnych sieci. Koncentratory, które są urządzeniami starszej generacji, również nie mają zdolności do zarządzania ruchem między sieciami; działają na poziomie fizycznym, po prostu przekazując sygnały do wszystkich podłączonych urządzeń bez inteligentnego kierowania nimi. Te mylne pojęcia mogą prowadzić do nieefektywnego projektowania sieci, ponieważ zrozumienie specyfiki każdego z tych urządzeń jest kluczowe dla ich prawidłowego zastosowania. Warto zwrócić uwagę, że wybór odpowiedniego urządzenia sieciowego powinien być oparty na konkretnej funkcjonalności i wymaganiach sieci.

Pytanie 17

Jakie są powody wyświetlania na ekranie komputera informacji, że system wykrył konflikt adresów IP?

A. W konfiguracji protokołu TCP/IP jest nieprawidłowy adres bramy domyślnej

B. Usługa DHCP nie działa w sieci lokalnej

C. Adres IP urządzenia jest poza zakresem lokalnych adresów sieciowych

D. Inne urządzenie w sieci posiada ten sam adres IP co komputer

Musisz wiedzieć, że komunikat o konflikcie adresów IP nie wynika z tego, że adres IP komputera jest spoza zakresu sieci. Gdy tak jest, zazwyczaj po prostu nie masz dostępu do sieci, a nie występuje konflikt. Uważam, że w sieci lokalnej wszystkie urządzenia powinny mieć adresy z jednego zakresu, bo inaczej urządzenie z niewłaściwym adresem nie będzie mogło się skomunikować. Z drugiej strony, brak działającego DHCP nie prowadzi do konfliktów, a raczej zmusza do ręcznej konfiguracji. Jeśli DHCP nie działa, to każde urządzenie powinno mieć swój unikalny adres IP, żeby uniknąć kłopotów. A ustawienie złej bramy domyślnej to też nie to samo co konflikt adresów; to raczej problemy z routingiem i dostępem do innych sieci, często mylone z problemami IP. Zrozumienie, jak przypisywane są adresy IP, jest kluczowe dla zarządzania sieciami.

Pytanie 18

Jaką maksymalną liczbę komputerów można zaadresować adresami IP w klasie C?

A. 256 komputerów

B. 255 komputerów

C. 252 komputery

D. 254 komputery

Adresy IP klasy C mają strukturę, która pozwala na podział sieci na mniejsze segmenty, co jest idealne w przypadku małych sieci lokalnych. Klasa C posiada 24 bity dla identyfikacji sieci i 8 bitów dla identyfikacji hostów. Wartość 2^8 daje nam 256 możliwych adresów dla hostów. Jednak z tych adresów należy odjąć dwa: jeden jest zarezerwowany dla adresu sieci, a drugi dla adresu rozgłoszeniowego (broadcast). Dlatego maksymalna liczba komputerów, które można zaadresować w sieci klasy C wynosi 254. W praktyce takie sieci są często stosowane w biurach oraz małych organizacjach, gdzie liczy się efektywne wykorzystanie dostępnych adresów IP. Umożliwia to łatwe zarządzanie urządzeniami, a także zwiększa bezpieczeństwo poprzez ograniczenie dostępu do pozostałych segmentów sieci. W branży IT, zgodnie z normami IETF, zaleca się staranne planowanie adresacji IP, aby uniknąć konfliktów i zapewnić płynność działania sieci.

Pytanie 19

Aby chronić lokalną sieć komputerową przed atakami typu Smurf pochodzącymi z Internetu, należy zainstalować oraz właściwie skonfigurować

A. oprogramowanie antyspamowe

B. bezpieczną przeglądarkę internetową

C. skaner antywirusowy

D. zapory ogniowej

Wybór oprogramowania antyspamowego, skanera antywirusowego lub bezpiecznej przeglądarki nie jest adekwatnym rozwiązaniem w kontekście ochrony lokalnej sieci przed atakami typu Smurf. Oprogramowanie antyspamowe jest skoncentrowane na blokowaniu niechcianej korespondencji e-mailowej i nie ma wpływu na ruch sieciowy, który jest kluczowy w atakach DDoS, do których należy Smurf. Skanery antywirusowe są skuteczne w wykrywaniu i usuwaniu złośliwego oprogramowania, ale nie zabezpieczają infrastruktury sieciowej przed nadmiernym ruchem. Atak Smurf polega na rozsyłaniu dużej ilości zapytań ping, które mogą prowadzić do przeciążenia sieci, co oznacza, że ochrona przed takim atakiem wymaga odpowiednich mechanizmów kontroli ruchu, które nie są związane z funkcjonalnościami skanera antywirusowego. Bezpieczna przeglądarka stron WWW ma na celu ochronę użytkowników podczas przeglądania internetu, ale nie ma żadnego wpływu na ruch sieciowy wewnętrzny, ani na zabezpieczenie przed atakami, które mogą wykorzystać luki w konfiguracji sieci. Właściwym rozwiązaniem jest wdrożenie zapory ogniowej, która będzie w stanie adekwatnie monitorować i kontrolować ruch w sieci, a także blokować niebezpieczne pakiety, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa sieciowego.

Pytanie 20

Podaj zakres adresów IP przyporządkowany do klasy A, który jest przeznaczony do użytku prywatnego w sieciach komputerowych?

A. 127.0.0.0-127.255.255.255

B. 172.16.0.0-172.31.255.255

C. 10.0.0.0-10.255.255.255

D. 192.168.0.0-192.168.255.255

Zakres 127.0.0.0-127.255.255.255 to adresy IP klasy A przeznaczone do pętli zwrotnej (localhost), co oznacza, że są one używane do komunikacji lokalnej w obrębie urządzenia. Ich zastosowanie nie ma nic wspólnego z adresacją prywatną w sieciach komputerowych. Użycie tych adresów w kontekście sieci LAN jest niewłaściwe i może prowadzić do nieporozumień w projektowaniu infrastruktury sieciowej. Adresy 172.16.0.0-172.31.255.255 należą do klasy B, a nie A, i również mogą być używane w sieciach prywatnych, ale w innym zakresie. Nieprawidłowe jest również sugerowanie, że adresy z zakresu 192.168.0.0-192.168.255.255, które są adresami prywatnymi klasy C, mogą być używane w tym kontekście jako alternatywa dla klasy A. Często mylenie tych zakresów prowadzi do błędnego projektowania sieci, co może skutkować problemami z routowaniem oraz bezpieczeństwem danych. Kluczowe jest zrozumienie, że każda klasa adresowa ma swoje specyficzne zastosowania, a nieprawidłowe ich użycie może prowadzić do konfliktów adresowych i obniżenia wydajności sieci. W praktyce, projektując sieci, należy się kierować dobrymi praktykami, aby zoptymalizować zarządzanie adresami IP i uniknąć nieefektywności.

Pytanie 21

Standardowa sekwencja przetwarzania zasad grupowych w systemie Windows jest następująca:

A. lokalny komputer – lokacja – domena – jednostka organizacyjna

B. lokacja – domena – jednostka organizacyjna – lokalny komputer

C. jednostka organizacyjna – domena – lokacja – lokalny komputer

D. domena – lokacja – jednostka organizacyjna – lokalny komputer

Wszystkie inne przedstawione odpowiedzi nie uwzględniają właściwej hierarchii przetwarzania zasad grupy w systemie Windows, co może prowadzić do poważnych konsekwencji w zarządzaniu politykami bezpieczeństwa i konfiguracją. Niepoprawne odpowiedzi sugerują, że zasady grupy są przetwarzane w odwrotnej kolejności lub w sposób, który nie odzwierciedla rzeczywistości funkcjonowania systemu. Przykładowo, sugerowanie, że domena lub jednostka organizacyjna mają pierwszeństwo nad zasadami lokalnymi jest fundamentalnym błędem, ponieważ użytkownicy mogą skonfigurować lokalne zasady, które są specyficzne dla danego urządzenia, co powinno być zawsze priorytetem. Taki błąd myślowy prowadzi do sytuacji, w której lokalne wymagania bezpieczeństwa mogą zostać zignorowane na rzecz zasady, która nie jest już zgodna z aktualnymi potrzebami użytkownika. Inny typowy błąd dotyczy mylenia lokacji z jednostkami organizacyjnymi, co może skutkować nieprawidłową aplikacją zasad w sieciach złożonych z wielu lokalizacji. Te nieporozumienia mogą prowadzić do nieefektywnego zarządzania zasobami IT, zwiększając ryzyko wystąpienia incydentów bezpieczeństwa i złożoności w zarządzaniu systemami. Właściwe zrozumienie hierarchii i kolejności przetwarzania zasad grupy jest kluczowe dla skutecznego administrowania infrastrukturą IT oraz zapewnienia zgodności z politykami organizacji.

Pytanie 22

Który z protokołów nie jest wykorzystywany do ustawiania wirtualnej sieci prywatnej?

A. L2TP

B. SSTP

C. PPTP

D. SNMP

Wybór PPTP, L2TP lub SSTP jako protokołów do konfiguracji wirtualnej sieci prywatnej może wynikać z powszechnego przekonania, że wszystkie te protokoły mają podobne zastosowania. PPTP (Point-to-Point Tunneling Protocol) jest jednym z najstarszych protokołów VPN, który wykorzystuje tunelowanie do zabezpieczania połączeń. Mimo że jest łatwy w konfiguracji, jego bezpieczeństwo w przeszłości było kwestionowane, co sprawiło, że rzadko zaleca się go w nowoczesnych implementacjach. L2TP (Layer 2 Tunneling Protocol) to kolejny protokół, który, chociaż używany do tunelowania, często jest łączony z IPsec w celu zapewnienia lepszego bezpieczeństwa. SSTP (Secure Socket Tunneling Protocol) to protokół, który wykorzystuje SSL do szyfrowania tuneli, co czyni go bardziej nowoczesnym i bezpiecznym rozwiązaniem. Wybierając którykolwiek z tych protokołów do konfiguracji VPN, można osiągnąć różne poziomy bezpieczeństwa i wydajności w zależności od wymagań danej organizacji. Kluczowe jest zrozumienie, że SNMP nie jest przeznaczony do tego celu, a jego funkcjonalność koncentruje się na zarządzaniu, a nie na tworzeniu bezpiecznych połączeń. Błędne przypisanie SNMP do roli protokołu VPN może prowadzić do nieefektywnej konfiguracji sieci oraz potencjalnych luk w zabezpieczeniach, co w konsekwencji może zagrażać integralności i poufności danych przesyłanych w sieci.

Pytanie 23

Które z poniższych urządzeń pozwala na bezprzewodowe łączenie się z siecią lokalną opartą na kablu?

A. Przełącznik

B. Media konwerter

C. Punkt dostępowy

D. Modem

Przełącznik, modem i media konwerter to urządzenia, które pełnią różne funkcje w infrastrukturze sieciowej, ale żadna z tych ról nie obejmuje bezprzewodowego dostępu do sieci lokalnej. Przełącznik, zwany również switchem, jest urządzeniem służącym do łączenia różnych urządzeń w sieci lokalnej (LAN) poprzez porty Ethernet. Jego zadaniem jest kierowanie pakietów danych między urządzeniami w oparciu o adresy MAC, ale nie ma zdolności do transmitowania sygnału bezprzewodowego. Modem, natomiast, jest urządzeniem, które łączy sieć lokalną z internetem poprzez dostawcę usług internetowych. Konwertuje sygnał cyfrowy na analogowy i vice versa, ale również nie zapewnia funkcji bezprzewodowego dostępu. Media konwerter działa na zasadzie konwersji sygnału z jednej technologii na inną, na przykład z światłowodowego na Ethernet, i nie ma zdolności do rozsyłania sygnału bezprzewodowego. Często występującym błędem jest mylenie funkcji różnych urządzeń w sieci, co może prowadzić do nieporozumień w zakresie projektowania i wdrażania sieci. Właściwe zrozumienie ról tych urządzeń jest kluczowe dla efektywnego zarządzania infrastrukturą sieciową oraz optymalizacji działania systemów informatycznych.

Pytanie 24

Poniżej przedstawiono wynik polecenia ipconfig /all Jaką bramę domyślną ma diagnozowane połączenie?

Connection-specific DNS Suffix  . : 
Description . . . . . . . . . . . : Karta Intel(R) PRO/1000 MT Desktop Adapter #2
Physical Address. . . . . . . . . : 08-00-27-69-1E-3D
DHCP Enabled. . . . . . . . . . . : No
Autoconfiguration Enabled . . . . : Yes
Link-local IPv6 Address . . . . . : fe80::d41e:56c7:9f70:a3e5%13(Preferred)
IPv4 Address. . . . . . . . . . . : 70.70.70.10(Preferred)
Subnet Mask . . . . . . . . . . . : 255.0.0.0
IPv4 Address. . . . . . . . . . . : 172.16.0.100(Preferred)
Subnet Mask . . . . . . . . . . . : 255.255.255.0
Default Gateway . . . . . . . . . : 70.70.70.70
DHCPv6 IAID . . . . . . . . . . . : 319291431
DHCPv6 Client DUID. . . . . . . . : 00-01-00-01-28-11-7D-57-08-00-27-EB-E4-76
DNS Servers . . . . . . . . . . . : 8.8.8.8
NetBIOS over Tcpip. . . . . . . . : Enabled

A. 70.70.70.70

B. 08-00-27-69-1E-3D

C. fe80::d41e:56c7:9f70:a3e5%13

D. 172.16.0.100

Bramą domyślną w sieci jest adres IP, który router wykorzystuje do kierowania pakietów do internetu lub do innych sieci. W wyniku polecenia ipconfig /all dla karty Intel(R) PRO/1000 MT Desktop Adapter na ilustracji widoczny jest adres 70.70.70.70 jako brama domyślna. Jest to standardowy sposób identyfikacji urządzeń w sieci lokalnej oraz ich punktów dostępowych do innych sieci. Użycie polecenia ipconfig /all jest kluczowe dla administratorów sieci, gdyż umożliwia uzyskanie szczegółowych informacji o konfiguracji sieci, takich jak adres IP, maska podsieci, brama domyślna oraz serwery DNS. W praktyce, znajomość bramy domyślnej jest niezbędna do rozwiązywania problemów z połączeniem z internetem oraz przy konfigurowaniu urządzeń w sieci. Ponadto, znajomość i umiejętność analizy wyników polecenia ipconfig /all jest jedną z podstawowych umiejętności administracyjnych w kontekście zarządzania siecią, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży IT.

Pytanie 25

Internet Relay Chat (IRC) to protokół wykorzystywany do

A. wysyłania wiadomości e-mail

B. przesyłania wiadomości na forum dyskusyjnym

C. transmisji dźwięku przez sieć

D. realizacji czatów za pomocą interfejsu tekstowego

Wybór odpowiedzi dotyczącej transmisji listów na grupy dyskusyjne może wynikać z mylnego skojarzenia IRC z protokołami, które obsługują mailing, takimi jak NNTP (Network News Transfer Protocol). IRC nie jest zaprojektowany do przesyłania maili czy zarządzania grupami dyskusyjnymi w tradycyjnym sensie; jego celem jest umożliwienie real-time komunikacji. Przesyłanie głosu przez sieć, które sugeruje inna odpowiedź, odnosi się do protokołów takich jak VoIP (Voice over Internet Protocol), które nie mają związku z IRC, który obsługuje jedynie komunikację tekstową. Użytkownicy mogą mylić IRC z różnymi technologiami, które oferują inne formy interakcji, co prowadzi do nieporozumień. Ostatnia odpowiedź odnosząca się do przesyłania poczty e-mail jest również nietrafna, ponieważ IRC nie zajmuje się przesyłaniem wiadomości e-mail, co jest funkcjonalnością dedykowaną protokołom takim jak SMTP (Simple Mail Transfer Protocol). Takie błędne podejścia do zrozumienia funkcji różnych protokołów komunikacyjnych mogą prowadzić do nieefektywnego wykorzystania narzędzi dostępnych w sieci oraz do braku umiejętności właściwego ich stosowania w praktyce.

Pytanie 26

W systemie Windows narzędzie do zarządzania skryptami wiersza poleceń, które pozwala na przeglądanie lub zmianę konfiguracji sieciowej komputera, który jest włączony, to

A. netstat

B. nslookup

C. ipconfig

D. netsh

Wybór 'ipconfig' jest dość częstym błędem. To narzędzie, co prawda, pokazuje, jakie mamy aktualne ustawienia IP, ale nie da się nimi zarządzać, co może być mylące. Ludzie często myślą, że skoro widzą konfigurację, to mogą ją modyfikować, ale to nie tak działa. Z drugiej strony, 'netstat' to narzędzie do monitorowania połączeń, które jest fajne do diagnostyki, ale też niczego nie zmieni. I jeszcze 'nslookup' – to służy głównie do sprawdzania nazw domen, ale też nie ma opcji modyfikacji. Ważne, żeby zrozumieć, do czego służą te narzędzia, bo jak się pomyli, to można narobić sobie kłopotów i to może być frustrujące. Przy wyborze narzędzi trzeba brać pod uwagę ich funkcje, bo to podstawa w administrowaniu systemami.

Pytanie 27

Który standard protokołu IEEE 802.3 powinien być użyty w środowisku z zakłóceniami elektromagnetycznymi, gdy dystans między punktem dystrybucji a punktem abonenckim wynosi 200 m?

A. 100Base–FX

B. 1000Base–TX

C. 100Base–T

D. 10Base2

Wybór 1000Base-TX, 100Base-T oraz 10Base2 jako standardów do zastosowania w środowisku z silnymi zakłóceniami elektromagnetycznymi jest niewłaściwy z kilku kluczowych powodów. 1000Base-TX, mimo że obsługuje prędkości do 1 Gb/s, korzysta z miedzi, co czyni go podatnym na zakłócenia elektromagnetyczne, szczególnie na dłuższych dystansach. W przypadku instalacji na 200 m w otoczeniu o dużych zakłóceniach, jakość sygnału może ulec pogorszeniu, co prowadzi do problemów z niezawodnością połączenia. 100Base-T również oparty jest na skrętce miedzianej i oferuje jedynie prędkość do 100 Mb/s, co w obliczu zakłóceń nie jest wystarczające do efektywnego przesyłania danych. 10Base2, z kolei, jest technologią opartą na koncentrycznej, cienkiej miedzi, która ma ograniczony zasięg do 200 m i nie jest w stanie wykrywać i eliminować zakłóceń, co czyni ją nieodpowiednią dla nowoczesnych aplikacji sieciowych. Warto zauważyć, że wybierając standardy sieciowe, należy kierować się nie tylko prędkością, ale także odpornością na zakłócenia oraz możliwościami transmisyjnymi, co pojawia się w przypadku światłowodów. Niezrozumienie tych zasad może prowadzić do wyboru niewłaściwych technologii, a tym samym do nieefektywnego funkcjonowania sieci.

Pytanie 28

Urządzenie przedstawione na zdjęciu to

A. przełącznik.

B. ruter z WiFi.

C. most.

D. media konwerter.

Urządzenie przedstawione na zdjęciu to ruter z WiFi, co można rozpoznać po charakterystycznych antenach, które są kluczowym elementem umożliwiającym bezprzewodową transmisję danych. Routery z WiFi są fundamentem współczesnych sieci domowych i biurowych, służąc do udostępniania połączenia internetowego dla różnych urządzeń, takich jak laptopy, smartfony czy tablety. W standardzie 802.11 (WiFi) funkcjonują w różnych pasmach, najczęściej 2.4 GHz i 5 GHz, co pozwala na optymalizację prędkości oraz zasięgu sygnału. Porty LAN oraz WAN/Internet, które również można zauważyć w tym urządzeniu, potwierdzają, że pełni rolę centralnego punktu komunikacji w sieci lokalnej. W praktyce, dobra konfiguracja rutera z WiFi, w tym zabezpieczenia takie jak WPA3, jest niezbędna dla ochrony danych użytkowników oraz zapewnienia stabilności połączenia. Warto również zaznaczyć, że nowoczesne routery często obsługują technologie takie jak MU-MIMO czy beamforming, co znacząco wpływa na jakość i wydajność transmisji.

Pytanie 29

Jaką wiadomość przesyła klient DHCP w celu przedłużenia dzierżawy?

A. DHCPNACK

B. DHCPREQUEST

C. DHCPDISCOVER

D. DHCPACK

Odpowiedź DHCPREQUEST jest poprawna, ponieważ jest to komunikat wysyłany przez klienta DHCP w celu odnowy dzierżawy. Proces odnowy dzierżawy IP odbywa się, gdy klient zbliża się do końca czasu przydzielonej mu dzierżawy (Lease Time). W momencie, gdy klient chce przedłużyć dzierżawę, wysyła komunikat DHCPREQUEST do serwera DHCP, informując go o chęci kontynuacji korzystania z aktualnie przypisanego adresu IP. W praktyce ten mechanizm jest kluczowy dla utrzymania ciągłości połączenia sieciowego, szczególnie w dynamicznych środowiskach, takich jak sieci Wi-Fi, gdzie urządzenia mogą często łączyć się i rozłączać. Dobrą praktyką jest monitorowanie przydzielonych adresów IP oraz czasu ich dzierżawy, aby uniknąć problemów z dostępnością adresów w sieci. Zgodnie z protokołem RFC 2131, komunikat DHCPREQUEST może również być używany w innych kontekstach, na przykład podczas początkowej konfiguracji IP, co czyni go wszechstronnym narzędziem w zarządzaniu adresami IP.

Pytanie 30

Funkcja roli Serwera Windows 2012, która umożliwia obsługę ruterów NAT oraz ruterów BGP w sieciach lokalnych, to

A. serwer proxy aplikacji sieci Web

B. Direct Access oraz VPN (RAS)

C. przekierowanie HTTP

D. routing

Rozważając dostępne odpowiedzi, warto zauważyć, że Direct Access i VPN (RAS) dotyczą zdalnego dostępu do sieci, a nie zarządzania ruchem między różnymi sieciami. Usługi te są używane do zapewnienia zdalnym użytkownikom bezpiecznego połączenia z siecią lokalną, ale nie obejmują zarządzania trasami czy translacją adresów, które są kluczowe dla routingu. Przekierowanie HTTP to technika stosowana w kontekście sieci web, która dotyczy przesyłania ruchu webowego na inny adres URL, co nie ma związku z routingiem ani z funkcjami NAT. Z kolei serwer proxy aplikacji sieci Web działa jako pośrednik w komunikacji między klientem a serwisem internetowym, jednak nie jest to równoznaczne z routowaniem czy obsługą sieci lokalnych. W przypadku błędnych odpowiedzi często pojawia się nieporozumienie dotyczące podstawowych funkcji i zastosowań różnych technologii sieciowych, co może prowadzić do mylnych wniosków. Kluczowe jest zrozumienie, że routing to nie tylko dążenie do połączenia sieci, ale także zarządzanie tym połączeniem w sposób, który zapewnia efektywność i bezpieczeństwo, co jest fundamentalne w projektowaniu sieci.

Pytanie 31

Planowana sieć przypisana jest do klasy C. Sieć została podzielona na 4 podsieci, w których każda z nich obsługuje 62 urządzenia. Która z wymienionych masek będzie odpowiednia do realizacji tego zadania?

A. 255.255.255.240

B. 255.255.255.192

C. 255.255.255.128

D. 255.255.255.224

Maska 255.255.255.192 jest odpowiednia do podziału sieci klasy C na cztery podsieci z co najmniej 62 urządzeniami w każdej. Maska ta, zapisana w postaci CIDR, to /26, co oznacza, że 26 bitów jest zarezerwowanych na adresy sieciowe, a pozostałe 6 bitów na adresy hostów. Obliczając liczbę dostępnych adresów hostów w poszczególnych podsieciach, stosujemy wzór 2^(32 - maska) - 2, co w tym przypadku daje 2^(32 - 26) - 2 = 62. Oznacza to, że każda z czterech podsieci może obsłużyć dokładnie 62 urządzenia, co jest zgodne z wymaganiami. W praktyce, podział na podsieci pozwala na lepsze zarządzanie ruchem sieciowym, zwiększenie bezpieczeństwa poprzez izolację podsieci oraz umożliwia efektywne wykorzystanie dostępnego adresowania IP. Standardy, takie jak RFC 950, określają zasady podziału sieci i przypisania adresów, co jest kluczowe w projektowaniu nowoczesnych architektur sieciowych.

Pytanie 32

Aby podłączyć drukarkę, która nie posiada karty sieciowej, do przewodowej sieci komputerowej, konieczne jest zainstalowanie serwera wydruku z odpowiednimi interfejsami

A. USB i RJ45

B. Centronics i USB

C. USB i RS232

D. Centronics i RJ11

Odpowiedzi 'Centronics i USB', 'Centronics i RJ11', oraz 'USB i RS232' są błędne, ponieważ nie uwzględniają praktycznych wymagań dotyczących podłączenia drukarek do sieci komputerowych. Interfejs Centronics, choć historycznie używany w starszych drukarkach, nie jest już standardem w nowoczesnych urządzeniach. Jego zastosowanie ogranicza się głównie do starszych modeli drukarek, które nie są przystosowane do pracy w sieci. Z kolei RJ11 jest interfejsem stosowanym głównie w telefonach i modemach, a nie w drukarkach, co czyni go nieodpowiednim do tego celu. USB i RS232 to interfejsy komunikacyjne, które w przeszłości były popularne, jednak w kontekście współczesnych sieci komputerowych nie zapewniają one możliwości łatwego podłączenia do sieci, jak robi to RJ45. Typowym błędem jest założenie, że wystarczy podłączyć drukarkę bezpośrednio do komputera za pomocą USB, aby umożliwić dostęp innym użytkownikom w sieci, co jest nieprawidłowe. W nowoczesnych środowiskach pracy, kluczowe jest zapewnienie centralnego dostępu do drukarek przez sieć, co pozwala na efektywniejsze zarządzanie zasobami i skrócenie czasu oczekiwania na wydruki. Dlatego zrozumienie roli interfejsów w kontekście sieci lokalnych jest niezbędne dla właściwego podejścia do konfiguracji urządzeń drukujących.

Pytanie 33

Błąd 404, który wyświetla się w przeglądarce internetowej, oznacza

A. nieobecność żądanego dokumentu na serwerze

B. niewłaściwe uprawnienia do dostępu do żądanego dokumentu

C. przekroczony czas oczekiwania na połączenie z serwerem

D. błąd w autoryzacji użytkownika

Błąd 404, znany jako "Not Found", oznacza, że serwer nie może odnaleźć żądanego zasobu, co w praktyce oznacza, że dokument, do którego próbuje uzyskać dostęp użytkownik, nie istnieje na serwerze. Może to być spowodowane wieloma czynnikami, takimi jak zmiana lokalizacji pliku, usunięcie go, bądź błędnie wprowadzony adres URL. W przypadku, gdy użytkownik napotyka błąd 404, powinien sprawdzić, czy adres strony został poprawnie wpisany, a także czy nie zawiera literówek lub zbędnych znaków. W kontekście dobrych praktyk, administratorzy stron internetowych powinni wdrażać osobne strony błędu 404, które informują użytkowników o zaistniałym problemie i oferują alternatywne linki do innych części witryny, co poprawia doświadczenie użytkownika. Ponadto, monitorowanie występowania błędów 404 w narzędziach do analizy ruchu, takich jak Google Analytics, może pomóc w identyfikacji usuniętych lub przeniesionych treści, co jest kluczowe dla utrzymania integralności witryny.

Pytanie 34

W systemie Ubuntu Server, aby zainstalować serwer DHCP, należy zastosować komendę

A. sudo apt-get install isc-dhcp-server

B. sudo apt-get isc-dhcp-server start

C. sudo service isc-dhcp-server install

D. sudo service isc-dhcp-server start

Instalowanie serwera DHCP na Linuksie to kwestia znajomości procedur. Często się zdarza, że ludzie korzystają z błędnych poleceń i przez to mają problemy. Na przykład, polecenie 'sudo service isc-dhcp-server install' jest niewłaściwe, bo 'service' używasz do zarządzania już działającymi usługami, a nie do ich instalacji. Prawidłowe instalowanie powinno odbywać się przez menedżera pakietów, a nie przez uruchamianie usług. Jeszcze jedno, polecenie 'sudo service isc-dhcp-server start' próbuje uruchomić usługę, której jeszcze nie masz, więc to też się nie uda. Bez wcześniejszej instalacji, to polecenie się nie powiedzie, bo system nie zobaczy tej usługi. I ostatnie, 'sudo apt-get isc-dhcp-server start', jest błędne, ponieważ 'apt-get' nie działa z komendą 'start', tylko z takimi jak 'install', 'remove' czy 'update'. Takie nieporozumienia wynikają najczęściej z tego, że nie rozumie się, jak działa zarządzanie pakietami i różnice między poleceniami do instalacji a tymi do zarządzania usługami. Dobrze jest po prostu znać składnię, ale jeszcze lepiej zrozumieć, jak działa cały system i co się z tym wiąże, bo to jest kluczowe do właściwego zarządzania serwerami.

Pytanie 35

W Active Directory, zbiór składający się z jednej lub wielu domen, które dzielą wspólny schemat oraz globalny katalog, określa się mianem

A. liściem

B. gwiazdą

C. siatką

D. lasem

Odpowiedzi takie jak 'siatką', 'liściem' czy 'gwiazdą' pomijają kluczowe koncepcje dotyczące struktury Active Directory i mogą prowadzić do mylnych wniosków na temat tego, jak zorganizowane są zasoby w sieciach korporacyjnych. Termin 'siatką' nie odnosi się do żadnej standardowej struktury w AD. Możliwe jest, że użytkownik przyjął mylące skojarzenia ze strukturami sieciowymi, które obejmują topologie połączeń, ale w kontekście AD nie ma to zastosowania. 'Liść' również nie ma zastosowania w architekturze AD; w rzeczywistości jest to termin, który może być stosowany w kontekście innych dziedzin, na przykład w grafach czy drzewach hierarchicznych, ale nie w kontekście domen AD. Z kolei 'gwiazda' może odnosić się do topologii sieci, ale nie jest używana w kontekście struktury AD. W Active Directory kluczowe jest zrozumienie, że lasy i domeny są fundamentem dla centralizacji zarządzania tożsamościami i dostępem. Zrozumienie, czym jest las, a czym są inne terminy, jest istotne dla efektywnego zarządzania infrastrukturą IT oraz dla zapewnienia bezpieczeństwa w organizacji. Dlatego ważne jest, aby znać poprawne definiowanie i zastosowanie terminów związanych z AD, aby uniknąć nieporozumień i błędów w zarządzaniu systemami informacyjnymi.

Pytanie 36

Jaki jest adres rozgłoszeniowy dla sieci 172.30.0.0/16?

A. 172.255.255.255

B. 172.30.0.255

C. 172.30.255.255

D. 172.0.255.255

Błędne odpowiedzi wynikają z nieporozumienia dotyczącego zasad obliczania adresu rozgłoszeniowego w kontekście CIDR. Adresy 172.255.255.255 oraz 172.0.255.255 wskazują na zupełnie inne sieci, co przypisuje je do klasy B i klasy A, a nie do klasy C, jak ma to miejsce w przypadku 172.30.0.0/16. W sieciach IP, adresy rozgłoszeniowe są obliczane jako ostatni adres w danym zakresie, a nie jako adresy typowe dla innych klas sieci. Z tego powodu, sugerowanie, że 172.255.255.255 lub 172.0.255.255 mogą być odpowiedzią, nie uwzględnia podstawowych zasad podziału adresów IP. Co więcej, adres 172.30.0.255 nie jest poprawny, ponieważ jest to adres rozgłoszeniowy dla sieci 172.30.0.0/24, a nie dla 172.30.0.0/16. W praktyce, zrozumienie tego, jak klasyfikowane są adresy IP i jak oblicza się adresy rozgłoszeniowe, jest kluczowe w kontekście zarządzania sieciami, ponieważ pozwala na właściwe planowanie i konfigurację infrastruktury sieciowej, co zapobiega marnotrawieniu zasobów oraz zapewnia efektywność operacyjną.

Pytanie 37

Aby utworzyć kontroler domeny w środowisku systemów Windows Server na lokalnym serwerze, należy zainstalować rolę

A. usług certyfikatów w Active Directory

B. usług domenowej w Active Directory

C. usług LDS w Active Directory

D. usług zarządzania prawami dostępu w Active Directory

Pojęcia związane z udzielonymi odpowiedziami, które nie są prawidłowe, mogą prowadzić do zamieszania dotyczącego roli i funkcji w systemie Windows Server. Usługi certyfikatów w usłudze Active Directory koncentrują się na zarządzaniu certyfikatami oraz bezpieczeństwie transmisji danych, ale nie są to usługi wymagane do utworzenia kontrolera domeny. Z kolei usługi LDS (Lightweight Directory Services) to usługa katalogowa, która nie zapewnia pełnej funkcjonalności kontrolera domeny, a jej zastosowanie jest ograniczone do specyficznych scenariuszy, takich jak aplikacje wymagające lekkiej, rozproszonej bazy danych użytkowników. Usługi zarządzania prawami dostępu w usłudze Active Directory również nie są bezpośrednio związane z konfiguracją kontrolera domeny, ponieważ te usługi skupiają się na zabezpieczeniu dostępu do zasobów w oparciu o prawa użytkowników i grup. Często pojawiają się błędne przekonania, że różne role w Active Directory mają podobne funkcje. Ważne jest, aby dokładnie zrozumieć, jakie konkretne usługi są związane z organizacją i zarządzaniem zasobami w sieci, ponieważ nieprawidłowe wybranie roli może prowadzić do poważnych problemów z bezpieczeństwem i dostępnością zasobów. W praktyce, wybór odpowiedniej roli w Active Directory jest kluczowy dla zachowania porządku i efektywności w zarządzaniu infrastrukturą IT.

Pytanie 38

W przestawionej na rysunku ramce Ethernet adresem nadawcy i adresem odbiorcy jest

Bajty
8	6	6	2	46 - 1500	4
Preambuła	Adres odbiorcy	Adres nadawcy	Typ ramki	Dane	Frame Check Sequence

A. 6 bajtowy adres IPv4.

B. 48 bitowy adres fizyczny.

C. 8 bajtowy adres fizyczny.

D. 32 bitowy adres IPv4.

Wybór innej odpowiedzi sugeruje pewne nieporozumienia związane z podstawowymi pojęciami w zakresie adresowania w sieciach komputerowych. Adres IPv4, na przykład, jest 32-bitowym adresem logicznym, używanym w warstwie sieciowej modelu OSI, a nie w warstwie łącza danych, w której operują adresy fizyczne. Odpowiedzi wskazujące na długości adresów w bajtach mogą wprowadzać w błąd, ponieważ 8 bajtów oznaczałoby 64 bity, co jest niezgodne z rzeczywistymi wymaganiami dla adresów MAC. Typowe błędy myślowe związane z tymi niepoprawnymi odpowiedziami obejmują mylenie warstw modelu OSI i niepoprawną interpretację specyfikacji adresowania w sieciach. Dla przypomnienia, adresy MAC są używane do identyfikacji sprzętu w sieciach lokalnych, podczas gdy adresy IPv4 służą do routingu w ramach większych sieci, takich jak Internet. Zrozumienie różnicy między tymi adresami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania sieciami komputerowymi oraz dla świadomości o tym, jak działają protokoły komunikacyjne. Ważne jest, aby nie utożsamiać adresu MAC z adresami IP, ponieważ pełnią one różne funkcje i operują w różnych kontekstach technologicznych.

Pytanie 39

Ile równych podsieci można utworzyć z sieci o adresie 192.168.100.0/24 z wykorzystaniem maski 255.255.255.192?

A. 8 podsieci

B. 16 podsieci

C. 4 podsieci

D. 2 podsieci

Wszystkie inne odpowiedzi są błędne z kilku powodów, które wynikają z niepełnego zrozumienia pojęć związanych z adresowaniem IP i maskowaniem sieci. Odpowiedzi sugerujące 2 podsieci lub 8 podsieci wynikają z błędnych obliczeń dotyczących liczby dostępnych adresów w danej masce. Na przykład, w przypadku wskazania 2 podsieci myśli się o masce /25, co z kolei daje 128 adresów na każdą z podsieci, co jest niewłaściwe w kontekście tego pytania. Podobnie, wybór 8 podsieci sugerowałby zastosowanie maski /27, co nie jest zgodne z podanymi wartościami. Każdy błąd w myśleniu o podziale na podsieci często wynika z nieścisłości w zrozumieniu, jak działa binarne liczenie oraz jak maski wpływają na liczbę dostępnych adresów. Ważne jest, aby dobrze zrozumieć podstawowe zasady, takie jak to, że każdy bit w masce sieciowej może wpływać na podział sieci, a także, że każdy przydzielony adres w podsieci musi być traktowany z uwagą, aby zachować poprawną strukturę. Stosowanie kreacji podsieci jest kluczowym elementem zarządzania zasobami sieciowymi, a nieprawidłowe podejście może prowadzić do problemów z wydajnością sieci oraz rozproszeniem ruchu. Zrozumienie, jak prawidłowo dzielić sieci, jest niezbędne dla każdego specjalisty w dziedzinie IT.

Pytanie 40

W systemach operacyjnych Windows konto użytkownika z najwyższymi uprawnieniami domyślnymi przypisane jest do grupy

A. goście

B. administratorzy

C. operatorzy kopii zapasowych

D. użytkownicy zaawansowani

Odpowiedzi goście, operatorzy kopii zapasowych oraz użytkownicy zaawansowani nie są związane z kontem użytkownika o największych uprawnieniach w systemie Windows. Konto gości ma bardzo ograniczone uprawnienia, które nie pozwalają na wprowadzanie jakichkolwiek istotnych zmian w systemie. Użytkownik tej grupy może jedynie przeglądać zasoby publiczne, ale nie ma możliwości instalowania oprogramowania ani zarządzania innymi kontami. Operatorzy kopii zapasowych to z kolei użytkownicy, którzy mają uprawnienia do wykonywania kopii zapasowych, co może obejmować dostęp do niektórych plików, ale ich uprawnienia są ograniczone do konkretnych funkcji związanych z zabezpieczaniem danych, a nie do pełnego zarządzania systemem. Użytkownicy zaawansowani to grupa, która ma dodatkowe uprawnienia w porównaniu do standardowych użytkowników, ale również nie oferuje pełnych uprawnień, jak te przysługujące administratorom. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych odpowiedzi mogą obejmować niepełne zrozumienie ról użytkowników w systemie operacyjnym oraz mylenie uprawnień i funkcji, jakie przypisane są różnym grupom. Wiedza o podziale uprawnień w Windows jest kluczowa dla zarządzania bezpieczeństwem systemu i powinien być dobrze zrozumiana przez każdego użytkownika zarządzającego systemem.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej