Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Opiekunka dziecięca
Kwalifikacja: SPO.04 - Świadczenie usług opiekuńczych i wspomagających rozwój dziecka
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 13:29
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 13:40

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Według wytycznych dotyczących żywienia zdrowych niemowląt opracowanych przez Polskie Towarzystwo Gastroenterologii, Hepatologii i Żywienia Dziecka, podroby można wprowadzać do diety prawidłowo rozwijającego się malucha po osiągnięciu przez niego

A. 24. miesiąca życia

B. 12. miesiąca życia

C. 36. miesiąca życia

D. 18. miesiąca życia

Wybór odpowiedzi dotyczących podawania podrobów przed ukończeniem 36. miesiąca życia może wynikać z niepełnego zrozumienia wytycznych dotyczących żywienia niemowląt. Odpowiedzi, które sugerują wcześniejsze wprowadzenie podrobów, są niezgodne z aktualnymi standardami żywieniowymi, które podkreślają, że układ pokarmowy dzieci w pierwszych latach życia wciąż się rozwija i może być wrażliwy na trudne do strawienia pokarmy. Przykładowo, podroby takie jak wątroba mogą być zbyt bogate w witaminę A, co w przypadku nadmiaru może prowadzić do toksyczności. Rekomendacje dotyczące wprowadzania podrobów w późniejszym etapie życia dziecka mają na celu nie tylko ochronę przed potencjalnymi alergiami, ale także zapewnienie, że dziecko ma odpowiednio rozwinięty układ pokarmowy, zdolny do trawienia bogatych w składniki odżywcze produktów. Typowym błędem jest również myślenie, że wcześniejsze wprowadzenie pokarmów białkowych korzystnie wpłynie na rozwój dziecka. W rzeczywistości przed 36. miesiącem życia, ważne jest, aby koncentrować się na stopniowym wprowadzaniu jedzenia, co jest zgodne z zasadą „od prostego do złożonego” w żywieniu. Dlatego, aby uniknąć problemów zdrowotnych związanych z nietolerancją pokarmową lub alergiami, zaleca się przestrzeganie aktualnych wytycznych żywieniowych.

Pytanie 2

Zachowanie stabilnych warunków otoczenia jest kluczowe w pracy z dziećmi

A. z zespołem Downa

B. z MPD

C. z autyzmem

D. z zespołem Turnera

Ważne jest, żeby w pracy z dziećmi z autyzmem zapewnić stałość w otoczeniu. Te dzieci często miewają trudności z przetwarzaniem bodźców, a zmiany w ich otoczeniu mogą je stresować. Dlatego stabilne i przewidywalne środowisko daje im poczucie bezpieczeństwa, co bardzo pomaga w komunikacji. Przykładowo, dobrze jest mieć ustalony plan dnia, który zawiera powtarzalne rutyny. Wizualne harmonogramy albo obrazki mogą pomóc w zrozumieniu, co się wydarzy następnie. To może ograniczać ich lęk oraz niepewność. Warto też pomyśleć o strefach relaksu z odpowiednim oświetleniem i dźwiękiem, bo to może pomóc dzieciom radzić sobie z nadmiarem bodźców i rozwijać umiejętności społeczne. Więc podsumowując, przestrzeganie tych zasad jest kluczowe w pracy z dziećmi z autyzmem.

Pytanie 3

Jakie pomoce są najbardziej odpowiednie do przygotowania zabawy manipulacyjnej dla dzieci, które prawidłowo się rozwijają w dwunastym miesiącu życia?

A. lalki do przytulania

B. pojazdy do pchania

C. foremki do mieszczenia

D. zabawki do ciągnięcia za sznurek

Jeśli wybierzesz złe zabawki do zabawy manipulacyjnej, to może to faktycznie zaszkodzić rozwojowi motoryki i myślenia u dzieci. Samochody do pchania mogą wyglądać na fajne, ale są lepsze dla dzieci, które już chodzą. Maluszki w wieku roku często jeszcze uczą się utrzymywać równowagę, więc pchanie zabawek może być dla nich za trudne i frustrujące. Lalki do tulenia też się nie nadają za bardzo, bo nie dają maluchom zbyt wielu wyzwań dotyczących manipulacji. Takie zabawki mogą nie rozwijać zdolności chwytania, a to jest kluczowe. Zabawki do ciągnięcia za sznurek mogą być ciekawe, ale ich użycie nie wspiera rozwijania małej motoryki. Dzieciaki powinny bawić się w coś, co rozwija ich manualne zdolności i pozwala im kreatywnie odkrywać świat. Wybór foremek do mieszczenia, które mają różne kształty, to idealne rozwiązanie na ten czas, bo inne zabawki mogą tylko frustrować i nie wspierać ich rozwoju tak, jak powinny.

Pytanie 4

Okres poniemowlęcy to faza rozwojowa malucha, która trwa od

A. siódmego do jedenastego miesiąca życia

B. trzydziestego siódmego do czterdziestego drugiego miesiąca życia

C. trzeciego do szóstego miesiąca życia

D. dwunastego do trzydziestego szóstego miesiąca życia

Odpowiedzi wskazujące na inne przedziały wiekowe nie odzwierciedlają rzeczywistego etapu rozwojowego, jaki przechodzi dziecko w wieku poniemowlęcym. Wiek od siódmego do jedenastego miesiąca życia to jeszcze okres niemowlęcy, gdzie dzieci skupiają się na podstawowych umiejętnościach, takich jak przewracanie się i siedzenie. To nie jest czas na rozwój umiejętności komunikacyjnych i społecznych, które zaczynają się intensyfikować w późniejszych miesiącach, w wieku poniemowlęcym. Z kolei przedział od trzeciego do szóstego miesiąca życia to czas, kiedy dzieci uczą się podstawowych reakcji i interakcji z otoczeniem, ale nie są jeszcze w stanie podejmować bardziej skomplikowanych działań czy zabaw. Natomiast wiek od trzydziestego siódmego do czterdziestego drugiego miesiąca życia wkracza w obszar przedszkolny, gdzie dzieci są już na etapie rozwijania bardziej zaawansowanych umiejętności społecznych i językowych, ale nie można go zaliczyć do wieku poniemowlęcego. Wskazane błędy myślowe wynikają z nieporozumienia co do definicji poszczególnych etapów rozwoju dzieci. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych okresów ma swoje specyficzne cechy i umiejętności, które powinny być odpowiednio rozpoznawane i wspierane przez dorosłych. Standardy rozwoju dzieci dostarczają niezbędnych informacji o tym, jakie umiejętności powinny być rozwijane w danym okresie, co ułatwia rodzicom i nauczycielom właściwe wsparcie.

Pytanie 5

Umożliwienie dziecku podejmowania decyzji oraz samodzielnego wyboru zabawy to zastosowanie w pracy z dziećmi metody

A. rozgromadzania

B. dowolności

C. przemienności zabawy

D. unikania konfliktów

Odpowiedź "dowolności" jest prawidłowa, ponieważ ta metoda koncentruje się na umożliwieniu dziecku aktywnego wyboru i udziału w procesie zabawy. W pedagogice, szczególnie w ramach koncepcji nauczania opartego na zabawie, kluczowe jest, aby dzieci miały możliwość podejmowania decyzji dotyczących swoich działań. Przykładem może być sytuacja, w której nauczyciel w przedszkolu stwarza różne stacje z zabawami, a dzieci decydują, przy której stacji chcą spędzić czas. Dzięki temu uczą się samodzielności, odpowiedzialności oraz rozwijają swoje umiejętności społeczne. Metoda ta sprzyja także rozwijaniu kreatywności, gdyż dzieci mają swobodę w tworzeniu własnych gier i zabaw. Umożliwienie dziecku podejmowania inicjatywy jest zgodne z najlepszymi praktykami w edukacji wczesnoszkolnej, które podkreślają znaczenie aktywnego uczestnictwa dziecka w procesie uczenia się. Takie podejście harmonizuje z zasadami zrównoważonego rozwoju dziecięcego oraz teorii uczenia się, które zwracają uwagę na znaczenie osobistego zaangażowania w edukację.

Pytanie 6

W przypadku stwierdzenia alergii u noworodka karmionego mlekiem modyfikowanym, w celu profilaktyki, zaleca się stosowanie mieszanki oznaczonej symbolem

A. AR

B. HA

C. R

D. GR

Odpowiedź, którą zaznaczyłeś, dotyczy mieszanek mlecznych uznawanych za hipoalergiczne. Takie mieszanki są stworzone specjalnie dla niemowlaków, które mogą mieć skłonności do alergii. Ich formuła jest dostosowana do potrzeb dzieci, które mogą być wrażliwe na białka mleka krowiego. Ciekawostka – w mieszankach HA białka są poddawane hydrolizowaniu, co znaczenie zmniejsza ryzyko wystąpienia reakcji alergicznych. Z praktyki wiem, że dobrze jest zawsze konsultować wybór mieszanki z pediatrą lub specjalistą od alergii, bo nie każde dziecko z alergiami potrzebuje tych preparatów. Dobrze jest też monitorować, jak dziecko reaguje na nowe pokarmy, żeby szybko zauważyć potencjalne alergeny i odpowiednio dostosować jego dietę. Warto pamiętać, że mieszanka HA to nie wszystko i nie powinna zastępować diety eliminacyjnej, zwłaszcza gdy alergia jest już stwierdzona, a raczej powinna być częścią szerszej strategii zapobiegawczej.

Pytanie 7

Według Programu Szczepień Ochronnych noworodek powinien być zaszczepiony w ciągu 24 godzin od narodzin przeciwko

A. gruźlicy i WZW typu A

B. gruźlicy i WZW typu B

C. krztuścowi i meningokokom

D. krztuścowi i pneumokokom

Wybór odpowiedzi dotyczącej krztuśca i meningokoków czy gruźlicy i WZW typu A nie jest poprawny, i to z kilku powodów. Krztusiec, chociaż jest groźny, nie jest szczepionką, którą podaje się noworodkom w pierwszych godzinach życia. Tą szczepionkę daje się raczej później, zwykle w ciągu pierwszego roku życia. Meningokoki i pneumokoki mogą być zagrożeniem, ale ich szczepienia również są zaplanowane na później. WZW typu A, mimo że jest niebezpieczne w niektórych regionach, nie jest częścią rutynowego programu dla noworodków w Polsce. Chyba ważne jest, żeby zarówno personel medyczny, jak i rodzice mieli świadomość, co i kiedy trzeba szczepić. Dobre szczepienie noworodków w pierwszych chwilach życia to podstawa ochrony zdrowia dzieci i całej populacji, a jakiekolwiek opóźnienia czy pominięcia mogą prowadzić do większego ryzyka chorób zakaźnych.

Pytanie 8

Masa ciała 4-letniej dziewczynki plasuje się na 25 centylu, natomiast jej wysokość osiąga 90 centyl. Te dane wskazują, że rozwój fizyczny dziewczynki jest

A. harmonijny

B. powyżej normy

C. neharmonijny

D. poniżej normy

Podążając za analizą podanych odpowiedzi, warto rozwiać nieporozumienia związane z pojęciem rozwoju fizycznego. Wybór odpowiedzi dotyczącej rozwoju powyżej normy jest mylny, ponieważ nie uwzględnia on różnicy pomiędzy masą ciała a wysokością. Osoby mogą błędnie interpretować percentyle, myśląc, że wyższy wynik dla wysokości automatycznie wskazuje na lepszy rozwój. W rzeczywistości, wysoka wartość centyla dla jednego parametru nie kompensuje niskiej wartości dla drugiego, co prowadzi do sytuacji, w której dziecko może być zdrowe pod względem wzrostu, ale mieć nieodpowiednią masę ciała. Z kolei odpowiedź sugerująca, że rozwój jest harmonijny, ignoruje fakt, że różnice te powinny być równoważone, aby zapewnić zdrowie i prawidłowy rozwój. Harmonijny rozwój oznacza proporcjonalne przypisanie masy ciała do wzrostu, co w omawianym przypadku nie ma miejsca. Ostatnia odpowiedź, mówiąca o rozwoju poniżej normy, również jest nieprawidłowa, ponieważ chociaż masa ciała jest niska, wysokość wskazuje na inne aspekty. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że ocena rozwoju fizycznego dziecka wymaga holistycznego spojrzenia na wszystkie wskaźniki oraz ich wzajemne powiązania, co jest kluczowe w praktyce pediatrycznej i w ocenie zdrowia dzieci.

Pytanie 9

Zabawy takie jak w sklep oraz w dom zaliczają się do kategorii zabaw

A. konstrukcyjnych

B. bieżnych

C. tematycznych

D. porządkowych

Zabawy takie jak 'w sklep' czy 'w dom' to świetne przykłady gier tematycznych, które fajnie odzwierciedlają sytuacje z życia codziennego i role, jakie odgrywają ludzie w społeczeństwie. Tego typu zabawy naprawdę rozwijają dziecięcą wyobraźnię, bo pozwalają na wcielenie się w dorosłych i interakcję w różnych kontekstach społecznych. W edukacji uznaje się, że zabawy tematyczne są zalecane przez specjalistów, bo pomagają w rozwijaniu umiejętności komunikacyjnych i społecznych u dzieci. Na przykład, gra w sklep uczy maluchy, jak liczyć pieniądze i wydawać resztę, a jednocześnie rozwija ich zdolności do negocjacji. Przez naśladowanie dorosłych, dzieci uczą się też ważnych norm społecznych i wartości, co jest zgodne z dobrymi praktykami w wychowaniu. Widać więc, że zabawy tematyczne są kluczowe dla rozwoju poznawczego i społecznego dzieci, a to ważny krok, by mogły lepiej funkcjonować w przyszłości.

Pytanie 10

Który z podanych sposobów na zabezpieczenie przed kleszczami podczas spaceru powinno się zastosować u 28-miesięcznego dziecka?

A. Noszenie dziecka tylko w nosidełku lub specjalnej chuście

B. Transportowanie dziecka wyłącznie w wózku

C. Ubranie dziecka w ciemne ubrania

D. Ubranie dziecka w odzież z długimi rękawami i długie spodnie

Dzieciak powinien nosić ciuchy z długim rękawem i długie spodnie, bo to najlepszy sposób na ochronę przed kleszczami. Te małe robaki są najczęściej w trawie i krzakach, a ich ukąszenia mogą być naprawdę groźne, na przykład mogą prowadzić do boreliozy. Jak dziecko ma długie rękawy i spodnie, to skóra ma mniej kontaktu z kleszczami, więc ryzyko ich ukąszenia maleje. Fajnie, jak materiał ubrań jest gęsty i dobrze przylega do ciała, bo wtedy jest dodatkowa ochrona. I warto pomyśleć o jasnych kolorach – łatwiej je wtedy zauważyć. Rodzice powinni po spacerze zawsze sprawdzić ubrania i skórę dziecka, to naprawdę ważne, żeby zminimalizować ryzyko. Dobrze jest też używać repelentów na ubrania, które są bezpieczne dla dzieci, bo to może bardzo pomóc.

Pytanie 11

Dziecko, które ma zmarszczkę w kąciku oka, małe oraz szeroko rozstawione oczy, spłaszczoną centralną część twarzoczaszki, wygładzoną bruzdę podnosową, wąską górną wargę i małoszczękę, prawdopodobnie cierpi na zespół

A. Aspergera

B. płodowy FAS

C. Tourette'a

D. Downa

Wybór odpowiedzi dotyczących zespołu Aspergera jest nieuzasadniony, ponieważ ten zespół, klasyfikowany jako zaburzenie ze spektrum autyzmu, nie manifestuje się poprzez zmiany morfologiczne twarzoczaszki oraz charakterystyczne cechy fizyczne. Zespół Tourette'a, będący zaburzeniem neurologicznym, charakteryzuje się tikami ruchowymi i werbalnymi, a nie cechami anatomicznymi opisanymi w pytaniu. Z kolei zespół Downa, znany z trisomii 21, przyjmuje inne formy fenotypowe, w tym cechy takie jak skośne oczy czy krótka szyja, co nie odpowiada opisanemu obrazowi. Kluczowe jest zrozumienie, że każde z tych zaburzeń ma swoje specyficzne objawy oraz mechanizmy etiologiczne, które są fundamentalnie różne od fenomenów obserwowanych w przypadku FAS. W praktyce medycznej, nieprawidłowe rozpoznanie może prowadzić do nieodpowiednich interwencji terapeutycznych, co podkreśla znaczenie dokładnej analizy objawów i ich kontekstu. Uważne podejście do diagnozowania i klasyfikacji zaburzeń jest kluczowe dla wdrażania skutecznych strategii wsparcia i terapii, co jest zgodne z aktualnymi standardami opieki zdrowotnej.

Pytanie 12

Proponując dziecku zabawę w dzwonienie i prowadzenie rozmowy z nią przy użyciu plastikowego telefonu, opiekunka zachęca dziecko do

A. kontrolowania emocji

B. wypowiadania się

C. czynności sensomotorycznych

D. czynności adaptacyjnych

Opiekunka, proponując dziecku zabawę w telefonowanie przy użyciu plastikowego telefonu, w sposób aktywny stymuluje rozwój umiejętności komunikacyjnych. Dzieci w wieku przedszkolnym uczą się przez imitację i symulację, co jest kluczowym elementem ich rozwoju językowego. Poprzez rozmowę z opiekunką, dziecko ma okazję do wyrażania swoich myśli, zadawania pytań oraz nauki konstrukcji zdaniowych. Jest to zgodne z podejściem do nauczania opartym na aktywnym uczestnictwie, które zaleca wiele standardów edukacyjnych, jak np. Krajowe Ramy Kwalifikacji. Takie zabawy pozwalają dzieciom ćwiczyć różnorodne aspekty mowy, w tym artykulację, intonację oraz zdolność do prowadzenia dialogu. W praktyce, należy zwrócić uwagę na to, aby podczas takich interakcji opiekun tworzył atmosferę zachęcającą do swobodnego wyrażania siebie, co dodatkowo wspiera rozwój emocjonalny i społeczny dziecka.

Pytanie 13

Mała, różowa, grudkowata wysypka na całym ciele, powiększenie węzłów chłonnych w okolicy potylicznej oraz umiarkowanie podwyższona temperatura ciała są typowymi objawami

A. świnki

B. różyczki

C. odry

D. półpaśca

Różyczka, to wirusowa infekcja, która objawia się taką różową wysypką, często małą i grudkowatą, obejmującą całe ciało. Zazwyczaj towarzyszą jej powiększone węzły chłonne, zwłaszcza z tyłu głowy, a czasem też gorączka. Ważne jest, żeby wiedzieć, że różyczka jest bardzo zaraźliwa, dlatego lekarze muszą na bieżąco pilnować, jak się rozprzestrzenia, szczególnie wśród kobiet w ciąży. Szczepienia to kluczowa sprawa, bo dzięki nim udało się znacznie ograniczyć liczbę chorych. Moim zdaniem, dobrze byłoby, gdyby więcej ludzi wiedziało, jakie są objawy i zagrożenia związane z różyczką, ponieważ to pomogłoby w szybszym rozpoznawaniu i leczeniu.

Pytanie 14

Która z naśladowczych zabaw wspiera rozwój zmysłu równowagi u małego dziecka?

A. Żabki podskakują po łące

B. Bocian stoi na jednej nodze

C. Ptaszki przelatują do swojego gniazda

D. Wąż sunie po piasku

To, że wybrałeś odpowiedź "Bocian stoi na jednej nodze", jest super! Zabawa w stanie na jednej nodze naprawdę pomaga małym dzieciom rozwijać zmysł równowagi. Kiedy dzieci to robią, wykorzystują mięśnie, które pomagają im w stabilizacji, a to jest bardzo ważne dla ich motoryki. Na przykład, jak dzieci udają bociana, nie tylko poprawiają kondycję fizyczną, ale też trenują koordynację ruchową i koncentrację. Takie zabawy uczą również, jak kontrolować swoje ciało w przestrzeni, co jest niezbędne do dalszego rozwoju umiejętności ruchowych. Dlatego fajnie jest, gdy w przedszkolach są zabawy tego typu, bo zgodnie z zaleceniami aktywność fizyczna jest naprawdę ważna. Dobrze jest organizować ruchowe zabawy, które uczą, jak utrzymać równowagę w różnych pozycjach, bo to przekłada się na ogólny rozwój dzieci.

Pytanie 15

Aby w działalności wychowawczej zastosować metodę swobodnego wyboru, należy

A. organizować z dziećmi jak najwięcej zabaw muzycznych.

B. powierzyć dzieciom decyzję w sprawie wyboru zabawy.

C. powierzyć rodzicom decyzję w sprawie wyboru zabaw.

D. organizować z dziećmi jak najwięcej zabaw ruchowych.

Odpowiedź, w której oddajemy dzieciom inicjatywę wyboru zabawy, jest zgodna z zasadami metody dowolności w pracy wychowawczej. Ta metoda opiera się na założeniu, że dzieci powinny mieć swobodę w podejmowaniu decyzji dotyczących aktywności, co sprzyja ich rozwojowi emocjonalnemu oraz społecznemu. Przykładami zastosowania tej metody mogą być sytuacje, w których dzieci wybierają spośród różnych zabaw dostępnych w danym momencie, co pozwala im na przejawianie własnych preferencji i zainteresowań. Takie podejście wspiera ich kreatywność, samodzielność oraz umiejętność współpracy w grupie. Ponadto, badania wskazują, że dzieci, które mają możliwość wyboru, są bardziej zaangażowane w zabawę, co przekłada się na lepsze wyniki w zakresie rozwoju poznawczego. Wprowadzenie metody dowolności jest również zgodne z nowoczesnymi standardami edukacyjnymi, które kładą nacisk na dziecko jako podmiot procesu wychowawczego, a nie jedynie odbiorcę treści edukacyjnych.

Pytanie 16

Jakiego środka należy użyć do mycia twarzy noworodka?

A. wody przegotowanej

B. mydła w płynie

C. oliwki dla dzieci

D. wody z kranu

Mycie twarzy noworodka wodą przegotowaną jest najlepszą praktyką, ponieważ zapewnia maksymalne bezpieczeństwo i minimalizuje ryzyko podrażnień. Woda przegotowana jest wolna od niepożądanych mikroorganizmów i zanieczyszczeń, co jest kluczowe w przypadku wrażliwej skóry noworodka. Skóra niemowląt jest znacznie cieńsza i bardziej wrażliwa niż u dorosłych, dlatego wszelkie substancje chemiczne, jak te zawarte w mydłach w płynie, mogą wywołać reakcje alergiczne lub podrażnienia. Używając przegotowanej wody, rodzice mogą mieć pewność, że nie wprowadzają na skórę noworodka żadnych dodatkowych substancji, które mogłyby zaszkodzić. Ponadto, przegotowanie wody jest prostym i efektywnym sposobem na zapewnienie czystości, co wpisuje się w zalecenia pediatrów oraz specjalistów z zakresu dermatologii dziecięcej, którzy podkreślają znaczenie stosowania naturalnych i bezpiecznych metod pielęgnacji skóry noworodków.

Pytanie 17

Jakie objawy mogą występować u dwuletniego dziecka z ostrym zapaleniem pęcherza moczowego?

A. obrzęki kończyn dolnych, kaszel oraz silne parcie na pęcherz

B. uporczywa biegunka, nocne bóle brzucha oraz kończyn dolnych

C. parcie na pęcherz, zmiany skórne oraz utrata apetytu

D. częste oddawanie moczu, pieczenie oraz ból podczas mikcji

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ ostre zapalenie pęcherza moczowego, znane również jako cystitis, objawia się charakterystycznymi dolegliwościami u dzieci, w tym częstym oddawaniem moczu, pieczeniem oraz bólem podczas mikcji. Te objawy są wynikiem stanu zapalnego błony śluzowej pęcherza moczowego, co prowadzi do nadwrażliwości na bodźce mechaniczne i chemiczne. Praktyczne znaczenie tej wiedzy polega na tym, że wczesne rozpoznanie i leczenie zapalenia pęcherza moczowego są kluczowe dla zapobiegania powikłaniom, takim jak zakażenie nerek. W diagnozie istotne jest przeprowadzenie badania moczu oraz, w razie potrzeby, posiewu, co jest zgodne z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Urologicznego. Właściwe leczenie obejmuje antybiotykoterapię oraz nawadnianie, co powinno być dostosowane do wieku i ogólnego stanu zdrowia dziecka. Zrozumienie tych objawów umożliwia rodzicom i opiekunom szybszą reakcję oraz skuteczniejsze zarządzanie zdrowiem dziecka.

Pytanie 18

Jak opiekunka dba o psychiczne bezpieczeństwo dzieci?

A. poprzez izolację dzieci z chorobami

B. poprzez nawiązywanie i umacnianie więzi emocjonalnej

C. dzięki podejmowaniu działań profilaktycznych i terapeutycznych

D. przez analizę otoczenia żłobka

Nawiązanie i utrwalenie więzi emocjonalnej jest kluczowym aspektem zapewnienia dzieciom bezpieczeństwa psychicznego. Silna więź między opiekunem a dzieckiem sprzyja poczuciu stabilizacji emocjonalnej, co wpływa na rozwój dziecka. Dzieci, które czują się emocjonalnie bezpieczne, są bardziej otwarte na naukę i wyrażanie siebie. W praktyce może to oznaczać regularne spędzanie czasu na interakcji z dziećmi, wspólne zabawy, rozmowy oraz aktywne słuchanie ich potrzeb i emocji. Takie podejście jest zgodne z zasadami pedagogiki wczesnoszkolnej i koncepcjami teoretycznymi, takimi jak przywiązanie Bowlby'ego, które podkreśla znaczenie emocjonalnej bliskości dla rozwoju psychicznego dzieci. Przykładem dobrych praktyk może być prowadzenie zajęć, które wzmacniają więzi, takich jak zabawy grupowe, które uczą współpracy i empatii, a także tworzenie warunków, w których dzieci mogą swobodnie dzielić się swoimi uczuciami. W ten sposób opiekunka nie tylko chroni dzieci przed negatywnymi skutkami stresu, ale także wspiera ich rozwój społeczno-emocjonalny.

Pytanie 19

Który z aspektów współpracy z rodzicami ma pozytywny wpływ na proces wychowania dziecka?

A. Całkowite podporządkowanie się wymaganiom rodziców

B. Uzgodnienie reakcji na konkretne zachowania dziecka

C. Stosowanie niespójnego systemu wymagań w stosunku do dziecka

D. Zaangażowanie jedynie matki w proces wychowania dziecka

Uzgodnienie sposobów reagowania na określone zachowania dziecka jest kluczowym elementem współpracy z rodzicami, który ma znaczący wpływ na proces wychowawczy. Wspólne ustalanie zasad i reakcji na zachowania dziecka pozwala na stworzenie spójnego i jednolitego podejścia w wychowaniu, co jest niezwykle istotne dla jego rozwoju emocjonalnego i społecznego. Przykładowo, jeśli rodzice i nauczyciele zgodzą się na to, jak reagować na nieodpowiednie zachowanie, dziecko otrzymuje jasny komunikat o oczekiwaniach oraz konsekwencjach swoich działań. Takie podejście sprzyja budowaniu poczucia bezpieczeństwa u dziecka, a także ułatwia rozwijanie umiejętności społecznych. W praktyce oznacza to, że rodzice powinni regularnie spotykać się z nauczycielami i wspólnie omawiać różne sytuacje, a także ustalać strategie działania, które będą konsekwentnie stosowane zarówno w domu, jak i w szkole. Warto także, aby rodzice byli otwarci na feedback ze strony nauczycieli, co pozwoli na dostosowywanie metod wychowawczych do indywidualnych potrzeb dziecka, zgodnie z najlepszymi praktykami w pedagogice.

Pytanie 20

W odpowiednio ułożonym dziennym menu dla zdrowego dziecka w wieku półtora roku powinno się zawrzeć co najmniej

A. 3 posiłki, w których są produkty mleczne

B. 4 posiłki, w których obecne są warzywa i owoce w formie surowej

C. 3 posiłki, w których znajdują się ryby

D. 4 posiłki, w których jest mięso

Dobrze, że zauważyłeś, jak ważne są produkty mleczne w diecie półtorarocznego malucha. Pamiętaj, żeby pojawiały się w co najmniej trzech posiłkach, bo dostarczają wapnia, białka i innych witamin, które są mega ważne dla rozwoju kości i zębów. W tym wieku dzieciaki potrzebują około 700 mg wapnia dziennie, a mleko, sery i jogurty to świetne źródła. Na przykład, szklanka mleka ma około 300 mg wapnia, a porcja jogurtu kolejne 150 mg. Fajnie jest też dbać o różnorodność, żeby maluch się nie nudził. Mleko nie tylko wspiera rozwój fizyczny, ale też pomaga w kształtowaniu zdrowych nawyków żywieniowych. To ważne, żeby rodzice też wprowadzali te produkty do diety, na przykład w formie koktajli czy serowych smakołyków.

Pytanie 21

Zajęcia artystyczne, w których do formowania, zgniatania oraz rozrywania używana jest plastelina, powinny być wprowadzane podczas zabaw z dziećmi

A. w II kwartale trzeciego roku życia

B. w IV kwartale drugiego roku życia

C. w I kwartale drugiego roku życia

D. w III kwartale trzeciego roku życia

Odpowiedzi w pierwszym, drugim i trzecim kwartale trzeciego roku życia są niepoprawne, ponieważ nie uwzględniają kluczowych aspektów rozwoju dzieci w tym wieku. W pierwszym kwartale drugiego roku życia dzieci wciąż intensywnie rozwijają swoje podstawowe umiejętności, takie jak chodzenie i mówienie, co sprawia, że ich zdolności manualne są jeszcze w fazie rozwoju. Wprowadzenie plasteliny w tym czasie może być nieefektywne, ponieważ dzieci mogą nie być w stanie w pełni zrozumieć, jak manipulować tym materiałem. W drugim kwartale drugiego roku życia, gdy dzieci zaczynają być bardziej sprawne manualnie, z pewnością można by rozpocząć takie zabawy, jednak optymalnym czasem na to są właśnie ostatnie miesiące tego roku, gdy ich umiejętności manualne są bardziej rozwinięte. Przyjmuje się, że w IV kwartale drugiego roku życia dzieci są na etapie, w którym potrafią skutecznie ugniatać, gnieść i rwać plastelinę, co pozwala im na twórcze wyrażanie swoich pomysłów i wyobraźni. Wprowadzenie plasteliny w pierwszych trzech kwartałach trzeciego roku życia, mimo że dzieci mogą mieć lepsze umiejętności manualne niż w poprzednich etapach, może być spóźnione, ponieważ w tym czasie ich zainteresowania mogą się zmieniać, a one same mogą poszukiwać bardziej zaawansowanych form wyrazu artystycznego, co podkreśla znaczenie wczesnego wprowadzania takich materiałów już w końcu drugiego roku życia.

Pytanie 22

Jakiego etapu rozwoju motorycznego dotyczy opisany przypadek?

Charakterystyka sposobu poruszania się niemowlęcia
Niemowlę w III kwartale życia podnosi tułów i przemieszcza się na rękach i kolanach.

A. Raczkowania

B. Turlania

C. Chodzenia

D. Pełzania

Wybór nieprawidłowych odpowiedzi, takich jak pełzanie, chodzenie czy turlanie, często wynika z mylenia różnych etapów rozwoju motorycznego niemowląt. Pełzanie jest wcześniejszym etapem, w którym dziecko porusza się, opierając się na brzuchu, używając rąk i nóg do napędu. W przeciwieństwie do raczkowania, które wymaga większej siły i koordynacji, pełzanie nie angażuje tułowia w ten sam sposób. Chodzenie z kolei jest znacznie bardziej zaawansowanym etapem, który zwykle pojawia się po raczkowaniu i obejmuje stawanie na nogach oraz balansowanie. Turlanie to zjawisko, które często występuje znacznie wcześniej, w fazie, gdy dziecko uczy się obracać z pleców na brzuch i z powrotem. Różne etapy rozwoju motorycznego są ze sobą powiązane, a niezrozumienie tych różnic może prowadzić do błędnych wniosków na temat umiejętności dziecka. Kluczowe jest śledzenie tych etapów, aby wspierać prawidłowy rozwój i zachęcać dzieci do dalszych prób i eksploracji, a także unikanie porównań z innymi dziećmi, które mogą znajdować się na różnych etapach tego samego procesu rozwojowego.

Pytanie 23

W którym miesiącu życia można zacząć wprowadzać warzywa do diety prawidłowo rozwijającego się niemowlęcia, które jest karmione sztucznie?

A. W 3-4. miesiącu życia

B. W 10-11. miesiącu życia

C. W 5-6. miesiącu życia

D. W 8-9. miesiącu życia

Wprowadzenie warzyw do diety niemowlęcia przed 5. miesiącem życia, jak sugerują niektóre odpowiedzi, może być problematyczne. Wiek 3-4 miesięcy to czas, gdy układ pokarmowy niemowlęcia wciąż jest w fazie intensywnego rozwoju, a wprowadzenie stałych pokarmów w tym okresie może prowadzić do problemów trawiennych, takich jak kolki, wzdęcia czy alergie pokarmowe. Zbyt wczesne wprowadzenie warzyw może także zakłócać naturalny rozwój umiejętności ssania i połykania, które są kluczowe w okresie karmienia mlekiem, a także wpływać na późniejsze preferencje żywieniowe. Ponadto, odpowiedzi sugerujące wprowadzenie warzyw dopiero w 8-9 lub 10-11 miesiącu życia również nie są zgodne z aktualnymi zaleceniami. Takie podejście może opóźnić wprowadzanie różnorodnych smaków i tekstur, co jest istotne dla właściwego rozwoju sensorycznego dziecka. Warto zaznaczyć, że opóźnianie wprowadzania warzyw do diety może prowadzić do mniejszych szans na akceptację tych produktów w późniejszym życiu, co skutkuje niezdrowymi nawykami żywieniowymi. Dlatego kluczowe jest przestrzeganie wytycznych dotyczących momentu wprowadzania pokarmów stałych, aby zapewnić zdrowy rozwój i nawyki żywieniowe u dzieci.

Pytanie 24

Jakim roztworem należy kąpać dziecko zarażone ospą wietrzną?

A. naparem z rumianku

B. fizjologicznym roztworem soli kuchennej

C. roztworem nadmanganianu potasu

D. krochmalem

Napar rumianku, choć często stosowany w łagodzeniu objawów wielu dolegliwości, nie jest skuteczny w przypadku ospy wietrznej. Rumianku używa się głównie ze względu na jego działanie przeciwzapalne i uspokajające, jednak nie ma dowodów na to, że może on zmniejszyć swędzenie lub przyspieszyć gojenie się pęcherzyków. Ponadto, kąpiel z roztworem soli fizjologicznej, która jest izotonicznym roztworem soli kuchennej, również nie przynosi korzyści w kontekście ospy wietrznej. Sól może podrażniać wrażliwą skórę dziecka i nie ma właściwości łagodzących, które są pożądane w tym przypadku. Kąpiel z dodatkiem krochmalu ma na celu zwykle nawilżenie i złagodzenie podrażnień, ale nie ma udowodnionego działania przeciwzapalnego ani antyseptycznego, które są kluczowe w leczeniu ospy wietrznej. Dlatego, wybierając metodę kąpieli dla dziecka z ospą wietrzną, warto kierować się badaniami naukowymi oraz zaleceniami lekarzy, które wskazują na stosowanie roztworu nadmanganianu potasu jako najbezpieczniejszego i najskuteczniejszego rozwiązania.

Pytanie 25

Ile dzieci, według ustawy o opiece nad dziećmi do lat 3, może mieć pod opieką opiekunka w żłobku, jeśli w grupie znajduje się dziecko z niepełnosprawnością?

A. Nad ośmiorgiem dzieci

B. Nad siedmiorgiem dzieci

C. Nad pięciorgiem dzieci

D. Nad sześciorgiem dzieci

Zgodnie z ustawą o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3, w przypadku, gdy w grupie znajduje się dziecko z niepełnosprawnością, opiekunka może sprawować opiekę nad pięciorgiem dzieci. Przepisy te mają na celu zapewnienie odpowiedniej jakości opieki oraz bezpieczeństwa zarówno dla dzieci, jak i dla opiekunki. W sytuacji, gdy w grupie jest dziecko z niepełnosprawnością, konieczne jest większe zaangażowanie opiekuna w indywidualne potrzeby i wsparcie tego dziecka, co ogranicza liczbę dzieci, nad którymi można sprawować opiekę. Dobrą praktyką w żłobkach jest monitorowanie i dostosowywanie liczby dzieci w grupie do specyficznych potrzeb dzieci, co może obejmować zapewnienie dodatkowego wsparcia oraz dostępu do specjalistów, takich jak terapeuci. Warto również pamiętać, że zgodne z prawem limity dotyczące liczby dzieci w grupie są istotnym aspektem jakości usług opiekuńczych, które wpływają na rozwój dzieci oraz bezpieczeństwo w placówce.

Pytanie 26

Postawa rodzica, który nieustannie ukazuje siebie jako osobę lepszą od dziecka, wpływa na rozwój u dziecka

A. hamowania uczuć wyższych

B. agresji

C. egoizmu

D. braku pewności siebie

Rodzice, którzy ciągle przedstawiają siebie jako osoby doskonalsze od swoich dzieci, często nieświadomie wpływają na ich rozwój emocjonalny i psychologiczny. Tego rodzaju zachowanie może prowadzić do braku pewności siebie u dziecka, ponieważ stawia je w pozycji, w której odczuwa ciągłą presję do spełnienia wygórowanych oczekiwań. Dziecko może zacząć wierzyć, że nie jest wystarczająco dobre lub zdolne, co skutkuje wewnętrznym krytykiem, który obniża jego samoocenę i zaufanie do własnych umiejętności. W praktyce, takie dzieci mogą unikać nowych wyzwań, obawiając się porażki, co może ograniczać ich rozwój osobisty. W kontekście psychologii rozwojowej, ważne jest, aby rodzice stworzyli atmosferę wsparcia i akceptacji, w której dzieci mogą odkrywać swoje talenty i umiejętności bez obawy przed oceną. Kluczowe jest promowanie poczucia wartości oparty na osiągnięciach, jednak nieporównywalnych do ideałów rodziców. Warto również pamiętać o technikach wzmacniania pozytywnego, które mogą pomóc dzieciom budować pewność siebie w sytuacjach społecznych oraz w nauce. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie wychowania i pedagogiki, które podkreślają znaczenie zdrowego poczucia własnej wartości.

Pytanie 27

Metoda wystukiwania rytmu na małych wałeczkach wypełnionych piaskiem oraz kreślenia figur geometrycznych w trakcie śpiewania piosenki, jest wykorzystywana w ramach wielozmysłowego uczenia się metodą

A. Domana

B. Dobrego Startu

C. Callana

D. Ruchu Rozwijającego

Odpowiedzi związane z metodą Callana, Domana oraz Ruchem Rozwijającym mogą prowadzić do nieporozumień w kontekście technik wielozmysłowego uczenia się. Metoda Callana skupia się głównie na nauczaniu języków obcych poprzez intensywną praktykę mówienia i powtarzania, co nie obejmuje holistycznego podejścia do rozwoju umiejętności manualnych i zmysłowych. Również metodologia Domana, która koncentruje się na wczesnej stymulacji intelektualnej dzieci poprzez prezentację słów i obrazów, nie integruje aktywności ruchowych w sposób, który sprzyjałby rozwojowi koordynacji sensorycznej. Z kolei Ruch Rozwijający, chociaż promuje aktywność fizyczną i rozwój motoryki, nie wykorzystuje rytmicznych elementów w edukacji w sposób, który ma na celu rozwijanie zdolności twórczych i wyobraźni, tak jak robi to metoda Dobrego Startu. Mieszanie tych podejść może prowadzić do mylnych przekonań o ich skuteczności w kontekście rozwijania umiejętności wielozmysłowych, a także do pomijania istotnych elementów, jakimi są rytm i kreatywność w procesie nauczania. Niezrozumienie różnic między tymi metodami skutkuje wyborem strategii, które nie odpowiadają rzeczywistym potrzebom dzieci w kontekście ich rozwoju i uczenia się.

Pytanie 28

Aby rozwijać u dziecka zdolność porównywania i dopasowywania rozmiarów, należy w zajęciach edukacyjnych stosować

A. piramidki piko

B. worek czarodziejski

C. obrazki sytuacyjne

D. układanki rozsypanki

Wykorzystanie worka czarodzieckiego w kontekście ćwiczenia umiejętności porównywania i dopasowywania wielkości może wydawać się interesujące, jednak nie odnosi się bezpośrednio do rozwoju tych konkretnych umiejętności. Worek czarodziejski, choć może stymulować wyobraźnię dzieci i angażować je w różne zabawy sensoryczne, nie oferuje systematycznego podejścia do nauki różnic w wielkości. Dzieci mogą być zafascynowane tym, co znajduje się w worku, ale niekoniecznie będą w stanie zrozumieć i porównać wielkości przedmiotów. W przypadku obrazków sytuacyjnych, chociaż mogą być pomocne w rozwijaniu umiejętności analizy, nie dostarczają one tangible obiektów do manipulacji, co jest kluczowe w nauce porównywania. Z kolei układanki rozsypanki, mimo że angażują dzieci w proces rozwiązywania problemów i manipulacji, nie koncentrują się bezpośrednio na pojęciach wielkości. Kluczowym błędem w myśleniu jest przekonanie, że wszystkie formy zabawy edukacyjnej są równoważne w kontekście rozwijania specyficznych umiejętności. W rzeczywistości, różne narzędzia dydaktyczne mają różne cele i efekty, co wymaga przemyślanej selekcji w celu optymalizacji procesu nauczania.

Pytanie 29

Która z technik plastycznych będzie najodpowiedniejsza w pracy z maluchami w drugiej części drugiego roku życia?

A. Kolorowanie za pomocą kredek.

B. Wycinanie przy pomocy nożyczek

C. Malowanie za pomocą pędzelka.

D. Wydzieranie form.

Kolorowanie kredkami to naprawdę świetna technika dla maluchów w II półroczu drugiego roku życia. Chodzi o to, że pomaga im w rozwijaniu małej motoryki oraz koordynacji. W tym wieku dzieci zaczynają bawić się różnymi materiałami i technikami, a kredki dają im możliwość wyrażenia siebie w łatwy sposób. Jak dziecko trzyma kredkę, ćwiczy chwyt i kontrolę, co wpływa na silniejsze mięśnie rąk. Poza tym kolorowanie uczy ich rozpoznawać kolory i kształty, co jest super ważne na tym etapie ich rozwoju. Można to także połączyć z innymi aktywnościami, jak nazywanie kolorów, co wspiera rozwój językowy. Nauczyciele i rodzice mogą też zachęcać dzieci do używania różnych kolorów czy kolorowania obrazków z ulubionymi postaciami, co na pewno zwiększy ich zaangażowanie. W praktyce w przedszkolach widać, że dzieci się cieszą i są bardziej zainteresowane, gdy mogą twórczo się wyrażać poprzez kolorowanie.

Pytanie 30

Jakie wymagania dotyczące lokalu musi spełniać klub dziecięcy według ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3?

A. Minimum dwa pomieszczenia, zapewniona możliwość higienicznego spożywania posiłków oraz miejsce do odpoczynku dla dzieci

B. Minimum dwa pomieszczenia oraz możliwość higienicznego spożywania posiłków

C. Minimum jedno pomieszczenie oraz zapewniona możliwość higienicznego spożywania posiłków

D. Minimum jedno pomieszczenie, zapewniona możliwość higienicznego spożywania posiłków oraz miejsce do odpoczynku dla dzieci

Wybór tej odpowiedzi jest prawidłowy, ponieważ zgodnie z ustawą z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3, klub dziecięcy powinien zapewniać co najmniej jedno pomieszczenie, w którym dzieci będą mogły się bawić i uczyć. Ważnym aspektem jest również możliwość higienicznego spożywania posiłków, co jest kluczowe dla zdrowia małych dzieci, które wymagają szczególnej uwagi w kontekście diety. Miejsce na odpoczynek jest niezbędne, aby dzieci mogły nabrać sił i zregenerować się po aktywności. W praktyce oznacza to, że pomieszczenia powinny być odpowiednio wyposażone w meble dostosowane do potrzeb dzieci, takie jak leżaki czy maty do leżenia. Dodatkowo, przestrzeń powinna być zorganizowana w sposób sprzyjający różnym formom aktywności, w tym zabawie, nauce oraz relaksowi. Warto również zaznaczyć, że przestrzeganie tych wymagań przekłada się na bezpieczeństwo oraz komfort dzieci, co jest niezmiernie ważne w kontekście ich rozwoju.

Pytanie 31

Dziecko narzeka na ból podczas otwierania ust i gryzienia, skóra nad opuchniętą ślinianką jest napięta i blada. Na co prawdopodobnie cierpi to dziecko?

A. Na odrę

B. Na szkarlatynę

C. Na różyczkę

D. Na świnkę

Odrę, szkarlatynę i różyczkę można wykluczyć na podstawie specyficznych objawów oraz różnic w patogenezie tych chorób. Odrą charakteryzuje się wysypką, która pojawia się po kilku dniach gorączki oraz objawami ze strony dróg oddechowych, takimi jak kaszel i katar. Typowe dla odry są również plamki Koplika w jamie ustnej, które nie występują w przypadku świnki. Szkarlatyna, wywoływana przez bakterie Streptococcus pyogenes, objawia się intensywną wysypką oraz bólem gardła, a także gorączką. Różyczka, wirusowa choroba, również prowadzi do wysypki, ale jest mniej groźna niż świnka, a jej objawy są mniej wyraźne. Często mylenie tych chorób wynika z nieznajomości ich typowych objawów oraz odmienności w patogenezie. Kluczowe jest zrozumienie, że każda z tych chorób ma swoje unikalne cechy kliniczne, które pozwalają na właściwe rozpoznanie. Edukacja w zakresie objawów i przebiegu chorób zakaźnych jest niezbędna dla skutecznej diagnostyki i wdrażania odpowiednich działań profilaktycznych, takich jak szczepienia oraz szybka reakcja na pierwsze symptomy.

Pytanie 32

Dwuletni, prawidłowo rozwijający się maluch, u którego nie zauważono zaburzeń w zakresie percepcji słuchowej, powinien

A. rozumieć dłuższe wypowiedzi złożone z wielu wyrazów

B. samodzielnie tworzyć konstrukcje językowe na podstawie skojarzeń dźwiękowych

C. rozpoznawać i różnicować nowe słowa wielosylabowe

D. rozpoznawać i różnicować nowe wyrażenia dźwiękonaśladowcze

Dzieci w wieku dwóch lat wchodzą w kluczowy etap rozwoju językowego, w którym zaczynają identyfikować i różnicować różne dźwięki oraz wyrażenia. Umiejętność rozpoznawania nowych wyrażeń dźwiękonaśladowczych jest fundamentalna, ponieważ rozwija zdolności słuchowe oraz umiejętność analizy i interpretacji dźwięków w otoczeniu. Wyrażenia dźwiękonaśladowcze, takie jak "miau" dla kota czy "hau hau" dla psa, stanowią dla dzieci nie tylko zabawę, ale także elementy nauki języka, które są łatwe do zapamiętania i przyciągające uwagę. W praktyce, zachęcanie dzieci do zabawy w dźwiękonaśladownictwo, na przykład poprzez czytanie książek obrazkowych z ilustracjami zwierząt, może wspierać ich zdolności komunikacyjne. W kontekście rozwoju dziecka, umiejętność ta może również wpłynąć na późniejsze zdolności syntaktyczne i semantyczne, co jest potwierdzone w literaturze dotyczącej wczesnego rozwoju językowego. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z wytycznymi dotyczącymi wczesnej interwencji w przypadku dzieci, stymulowanie umiejętności dźwiękonaśladowczych wspiera rozwój kompetencji językowych.

Pytanie 33

Integracja pojedynczych wypowiedzi z kontekstem sytuacyjnym oraz wskazówkami pozawerbalnymi w rozwoju języka dziecka oznacza etap

A. holofrazy

B. głużenia

C. echolalii

D. gaworzenia

Gaworzenie, głużenie czy echolalia to różne etapy rozwoju mowy, które różnią się od holofraz. Gaworzenie odnosi się do wydawania dźwięków przez niemowlęta, które nie mają jeszcze znaczenia, co oznacza, że na tym etapie dzieci eksperymentują z dźwiękami i ich artykulacją, ale nie są w stanie używać ich w konkretnym kontekście. Głużenie z kolei to również faza wczesnego rozwoju mowy, w której dziecko produkuje dźwięki, które mogą przypominać sylaby, ale nie mają one jeszcze żadnego sensu językowego. Echolalia, natomiast, polega na powtarzaniu słów lub fraz usłyszanych od innych ludzi, co jest typowe dla dzieci z autyzmem lub zaburzeniami rozwoju. W przypadku błędnego wyboru, użytkownicy mogą mylić te etapy z holofrazami, nie rozumiejąc, że holofrazy są bardziej zaawansowaną formą komunikacji, w której pojedyncze słowo pełni rolę całej wypowiedzi w kontekście sytuacyjnym, co pokazuje rozwój umiejętności językowych i kognitywnych dziecka. Rozumienie tych różnic jest kluczowe dla pedagogów i terapeutów, ponieważ pozwala na lepsze dostosowanie podejść w pracy z dziećmi na różnych etapach rozwoju. Nieprawidłowe skojarzenia mogą prowadzić do nieodpowiednich interwencji, które nie będą odpowiadały rzeczywistym potrzebom rozwojowym dziecka.

Pytanie 34

Bajka stanowi utwór literacki, który oddziałuje na wyobraźnię młodego czytelnika, dlatego

A. sytuacje, postacie oraz wydarzenia są szczególnie realistyczne

B. odzwierciedla rzeczywistość, w której żyje dziecko

C. bo postacie, które się pojawiają, zawsze mają pozytywne cechy

D. świat wyobraźni jest dziecku bardziej bliski niż rzeczywistość

Bajka, jako forma literacka, ma na celu stymulowanie wyobraźni dziecka poprzez stworzenie świata fantazji, który często jest bardziej atrakcyjny i zrozumiały dla najmłodszych. Dzieci z natury są otwarte na nowe doświadczenia, a fantastyczne elementy bajek, takie jak mówiące zwierzęta czy magiczne krainy, pozwalają im na eksplorację różnych scenariuszy życiowych w bezpiecznym kontekście. Przykładem mogą być bajki takie jak 'Czerwony Kapturek' czy 'Kopciuszek', w których surrealistyczne sytuacje oraz wyolbrzymione cechy postaci pomagają dzieciom zrozumieć skomplikowane relacje międzyludzkie oraz moralne lekcje. Standardy dotyczące literatury dziecięcej, takie jak te opracowane przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO), podkreślają znaczenie kreatywności i wyobraźni w literaturze adresowanej do najmłodszych. Dobrze skonstruowane bajki nie tylko bawią, ale również edukują, rozwijając umiejętności analizy i krytycznego myślenia.

Pytanie 35

Jakie działanie opiekunki nie spowoduje wydłużenia czasu koncentracji trzylatka podczas zabawy dydaktycznej?

A. Wprowadzanie coraz dłuższych wypowiedzi słownych

B. Używanie motywacji i pochwał

C. Dopasowanie tematu zabawy do pasji dziecka

D. Wykorzystanie nowych dla dziecka pomocy dydaktycznych

Stosowanie zachęty i pochwały, dostosowanie tematu zabawy do zainteresowań dziecka oraz wykorzystanie nieznanych pomocy dydaktycznych to strategie, które mogą być w praktyce skuteczne w przedłużaniu czasu skupienia uwagi. Jednakże, ich zastosowanie w nadmiarze lub w nieodpowiedni sposób może prowadzić do błędnych wniosków na temat tego, co naprawdę działa w kontekście uwagi dzieci w wieku przedszkolnym. Zachęty i pochwały, chociaż istotne w motywowaniu dzieci, mogą także wprowadzać presję, jeśli są nadmierne lub nieadekwatne do sytuacji. Dostosowanie tematu zabawy do zainteresowań dziecka jest kluczowe, ale jeśli temat jest zbyt skomplikowany lub przestarzały, może wywołać frustrację zamiast zaangażowania. Co więcej, wykorzystując nieznane dziecku pomoce dydaktyczne, warto pamiętać, że nadmiar nowości może przytłoczyć małego uczestnika zabawy, co wpłynie negatywnie na jego zdolność do koncentracji. Te koncepcje mogą być mylnie interpretowane jako uniwersalne zasady, podczas gdy każde dziecko jest inne i wymaga indywidualnego podejścia, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie pedagogiki wczesnoszkolnej. Zrozumienie tych niuansów jest kluczowe dla efektywnego wspierania rozwoju poznawczego trzyletnich dzieci.

Pytanie 36

Jakie zachowanie dziecka można uznać za typowe dla początkowego etapu choroby sierocej?

A. Uboga ekspresja, regresja stanu psychicznego, obawy.

B. Krzyk, odrzucenie wszelkich kontaktów, agresywność.

C. Ograniczona aktywność fizyczna, szybkość zmęczenia, automatyzmy ruchowe.

D. Odmowa miłości do matki, pasywność, spokój.

Odpowiedź, która wskazuje na krzyk, odrzucenie jakichkolwiek kontaktów i agresję jako charakterystyczne dla pierwszej fazy choroby sierocej, jest poprawna. W tej fazie dzieci często manifestują swoje emocje poprzez intensywne reakcje, takie jak krzyk czy agresywne zachowanie, które są odpowiedzią na brak opieki i miłości ze strony opiekunów. W kontekście psychologicznym, tego typu reakcje są naturalnym wyrazem frustracji i strachu związanych z poczuciem utraty bliskości i bezpieczeństwa. Przy odpowiednim wsparciu, dzieci mogą przechodzić przez tę fazę, jednak kluczowe jest zrozumienie, że agresja i odrzucenie są sygnałami alarmowymi, które wymagają interwencji. W praktyce terapeutycznej ważne jest, aby specjaliści potrafili rozpoznać te zachowania i odpowiednio reagować, stosując techniki budowania zaufania i więzi, co jest zgodne z rekomendacjami organizacji zajmujących się zdrowiem psychicznym dzieci.

Pytanie 37

Nadmiarowa opieka matki nad 3-letnim dzieckiem z ograniczeniami w ruchu może prowadzić do deprywacji u dziecka w zakresie potrzeby

A. przynależności

B. bezpieczeństwa

C. samodzielności

D. miłości

Nadopiekuńcza postawa matki wobec 3-letniego dziecka z niepełnosprawnością ruchową może znacząco wpłynąć na rozwój jego samodzielności. Dzieci w tym wieku, nawet jeśli mają ograniczenia ruchowe, potrzebują doświadczeń, które pozwolą im na naukę i rozwijanie umiejętności niezbędnych do funkcjonowania w codziennym życiu. Przykładowo, jeśli matka zawsze wykonuje za dziecko zadania, takie jak ubieranie się czy jedzenie, to dziecko nie ma okazji, aby nauczyć się tych umiejętności samodzielnie. Według teorii rozwoju psychospołecznego Eriksona, kluczowe dla dzieci jest zdobywanie poczucia niezależności i kompetencji, co ma wpływ na ich późniejsze relacje i samoocenę. W praktyce, zachęcanie dziecka do próbowania samodzielnych działań, nawet przy wsparciu, ale bez nadmiernej kontroli, pomoże w budowaniu jego pewności siebie i umiejętności. Dlatego nadmierna opieka może prowadzić do deprywacji samodzielności, co jest kluczowe dla właściwego rozwoju dziecka.

Pytanie 38

U dziecka, które rozwija się prawidłowo, ciemiączko duże (przednie) powinno całkowicie zarosnąć pomiędzy

A. czwartym a siódmym miesiącem życia

B. dziewiątym a osiemnastym miesiącem życia

C. dziewiętnastym a dwudziestym czwartym miesiącem życia

D. pierwszym a trzecim miesiącem życia

Ciemiączko duże (przednie) u prawidłowo rozwijającego się dziecka zazwyczaj zarasta w przedziale od dziewiątego do osiemnastego miesiąca życia. Jest to proces, który pozwala na zakończenie kształtowania czaszki oraz dostosowanie jej do wzrastającego mózgu. W tym czasie głowa dziecka rośnie i rozwija się, co wiąże się z intensywnym rozwojem neurologicznym. Zarastanie ciemiączka jest ważnym wskaźnikiem zdrowia, ponieważ opóźnienia w tym procesie mogą wskazywać na zaburzenia rozwoju, takie jak kraniostenoza. W praktyce pediatrycznej monitorowanie ciemiączek stanowi kluczowy element oceny rozwoju dziecka. Warto również zauważyć, że ciemiączka mają na celu ułatwienie przejścia przez kanał rodny podczas porodu oraz umożliwiają dalszy wzrost mózgu w pierwszych latach życia. Utrzymanie prawidłowego rozwoju czaszki i mózgu jest istotne dla ogólnego zdrowia dziecka oraz jego zdolności poznawczych w późniejszym życiu.

Pytanie 39

Według wytycznych Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii, Hepatologii i Żywienia Dzieci odpowiednio rozwijające się pięciomiesięczne niemowlę, przy braku przeciwwskazań do karmienia piersią, powinno być karmione mlekiem matki oraz

A. uzupełniać dietę warzywami

B. uzupełniać dietę owocami

C. otrzymywać zalecane przez pediatrę witaminy

D. wprowadzać mleko modyfikowane z dodatkiem witamin

Z tego co wiadomo od Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii, Hepatologii i Żywienia Dzieci, to dzieciaki w wieku pięciu miesięcy, które rozwijają się jak trzeba, powinny być na mleku mamy. Jeśli nie ma żadnych przeciwwskazań, warto też pomyśleć o suplementach witaminowych, o co najlepiej zapytać pediatrę. Bo mleko matki to świetne źródło składników odżywczych i przeciwciał, ale czasem brakuje tam niektórych witamin w odpowiednich ilościach. Na przykład witamina D jest superważna dla kości, ale często trzeba ją dodatkowo suplementować, zwłaszcza gdy słońca jest mało. Dlatego wprowadzenie witamin zgodnie z zaleceniami lekarza to dobra praktyka, która naprawdę wspiera rozwój malucha i jego odpowiedni wzrost.

Pytanie 40

Celem podawania probiotyków dziecku podczas oraz po leczeniu antybiotykami jest

A. uzupełnienie poziomu elektrolitów

B. uzupełnienie właściwej flory bakteryjnej

C. zapobieganie utracie składników mineralnych

D. eliminacja stanu zapalnego

Podczas analizy odpowiedzi, które nie są poprawne, można dostrzec szereg nieporozumień dotyczących roli probiotyków w organizmie. Przyjmowanie probiotyków nie ma na celu zapobiegania utracie minerałów. Minerały są niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania organizmu, ale ich wchłanianie i utrata nie są bezpośrednio związane z florą bakteryjną jelit. Zrozumienie tego aspektu jest kluczowe, ponieważ wiele osób myśli, że probiotyki mogą wpływać na absorpcję minerałów, co jest nieprawidłowe. Kolejną mylną koncepcją jest założenie, że probiotyki eliminują stan zapalny. Choć niektóre szczepy probiotyczne mogą wspierać układ odpornościowy i łagodzić stany zapalne, to ich głównym celem jest odbudowa flory jelitowej. Ponadto, suplementacja elektrolitów jest również błędnym podejściem, gdyż probiotyki nie pełnią roli w uzupełnianiu elektrolitów w organizmie. Elektrolity, takie jak sód, potas czy magnez, są regulowane przez inne mechanizmy i nie zależą od mikrobioty jelitowej. Posługiwanie się tymi nieprawidłowymi założeniami może prowadzić do nieefektywnego stosowania probiotyków oraz zrozumienia ich funkcji. Ważne jest, aby podejście do zdrowia dziecka opierać na rzetelnych informacjach, zrozumieć rolę probiotyków oraz ich właściwe zastosowanie w kontekście antybiotykoterapii.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej