Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 12:29
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 12:47

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką ogniskową powinien mieć obiektyw, aby najlepiej wykonać zdjęcie grupowe w niewielkim pomieszczeniu?

A. 50 mm

B. 120 mm

C. 18 mm

D. 80 mm

Wybierając obiektywy o dłuższej ogniskowej, takie jak 50 mm, 80 mm czy 120 mm, często przyjmuje się, że prowadzą one do uzyskania lepszej jakości obrazu. Jednak w kontekście fotografii grupowej w małych pomieszczeniach, obiektywy te mogą okazać się nieodpowiednie. Obiektyw 50 mm oferuje węższe pole widzenia, co sprawia, że trudno jest uchwycić całą grupę siedzącą lub stojącą w ograniczonej przestrzeni. Przykładowo, aby sfotografować większą grupę przy użyciu obiektywu 50 mm, fotograf musiałby oddalić się znacznie od obiektów, co może być niemożliwe w małym pomieszczeniu. Użycie obiektywów 80 mm lub 120 mm w tego typu sytuacjach jest jeszcze bardziej problematyczne, ponieważ ich węższy kąt widzenia dodatkowo ogranicza możliwość uchwycenia wszystkich uczestników. Ponadto, obiektywy te mogą wprowadzać zniekształcenia, gdy obiekty są zbyt blisko, co prowadzi do niepożądanych efektów wizualnych. W praktyce, wybierając obiektyw do fotografii grupowej, kluczowe jest zrozumienie relacji między ogniskową a przestrzenią, w której będziesz pracować, oraz dostosowanie sprzętu do warunków, w których wykonujesz zdjęcia.

Pytanie 2

Zabrudzenia matrycy aparatu cyfrowego są najbardziej widoczne przy fotografowaniu

A. kontrastowych scen z dużym otworem przysłony

B. portretów ze światłem punktowym z tyłu

C. jednolitych jasnych powierzchni z małym otworem przysłony

D. nocnych krajobrazów z długimi czasami ekspozycji

Zabrudzenia matrycy aparatu cyfrowego są najbardziej zauważalne podczas fotografowania jednolitych jasnych powierzchni z małym otworem przysłony, ponieważ w takich warunkach światło jest równomiernie rozproszone, co sprawia, że wszelkie niedoskonałości stają się bardziej widoczne. Kiedy wykorzystujemy mały otwór przysłony, głębia ostrości się zwiększa, co oznacza, że więcej elementów na zdjęciu jest w ostrości. W rezultacie wszelkie plamy, pyłki czy zanieczyszczenia na matrycy, które normalnie mogłyby zostać zatuszowane przez różnorodność kadrów, stają się wyraźnie dostrzegalne. Przykładem mogą być zdjęcia nieba, białych ścian lub innych jednolitych powierzchni, gdzie każdy drobiazg przejawia się jako niepożądany punkt. Warto pamiętać, że regularne czyszczenie matrycy oraz dbanie o sprzęt to podstawowe standardy w fotografii, które pozwalają uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek podczas sesji zdjęciowych.

Pytanie 3

Do czynności konserwacyjnych zabezpieczających prawidłową pracę akumulatora w aparacie fotograficznym należy

A. wystawianie akumulatora na działanie wysokiej temperatury.

B. utrzymanie czystości styków w komorze akumulatora.

C. wystawianie akumulatora na działanie promieni słonecznych.

D. utrzymywanie zmiennej temperatury w komorze akumulatora.

Utrzymanie czystości styków w komorze akumulatora to absolutna podstawa jeśli chodzi o prawidłowe użytkowanie i konserwację sprzętu fotograficznego. Styki, czyli te metalowe elementy wewnątrz komory akumulatora, odpowiadają za przekazywanie energii z akumulatora do aparatu. Jeśli będą zabrudzone, zaśniedziałe, zakurzone albo np. znajdzie się na nich tłuszcz z palców, może dojść do spadków napięcia, przerywania zasilania lub całkowitego braku kontaktu. Moim zdaniem to jest taki banał, że wiele osób o tym zapomina, a potem dziwią się, że aparat nagle się wyłącza lub akumulator szybko się rozładowuje. Najlepiej czyścić styki delikatną, suchą szmatką z mikrofibry lub specjalną gumką techniczną (są specjalne do elektroniki, serio). Czasem stosuje się też izopropanol, ale uwaga na plastikowe części. Branżowe instrukcje (np. producentów jak Canon, Nikon) wręcz zalecają regularną kontrolę stanu styków. Warto pamiętać, że takie praktyki przedłużają żywotność zarówno samego akumulatora, jak i aparatu, bo unikamy iskrzenia czy przegrzewania połączeń. Dobrze też sprawdzać stan sprężyn i docisków – jeśli coś „nie klika”, możliwa jest utrata kontaktu. Regularna konserwacja to taki drobiazg, ale naprawdę kluczowy dla niezawodnego działania sprzętu, zwłaszcza w trudnych warunkach – wilgoć, kurz, niskie temperatury potrafią błyskawicznie zrobić swoje.

Pytanie 4

Zarejestrowanie obrazu z dużymi zniekształceniami wynikającymi z dystorsji, gdy kąt widzenia wynosi 180° możliwe jest przy zastosowaniu obiektywu

A. długoogniskowego.

B. rybie oko.

C. portretowego.

D. szerokokątnego.

Obiektyw portretowy to przede wszystkim sprzęt o ogniskowej w okolicach 85-135 mm, zaprojektowany po to, żeby uzyskać naturalne proporcje twarzy, bez widocznych zniekształceń dystorsyjnych. Najważniejsze w portretówkach jest właśnie wierne odwzorowanie obrazu, więc z natury rzeczy nie mają one ani szerokiego kąta widzenia, ani nie generują mocnych, zamierzonych zniekształceń geometrycznych. Użycie obiektywu portretowego do uzyskania efektu „rybiego oka” byłoby zupełnie chybione – to trochę jakby próbować przewiercić ścianę łyżką zamiast wiertarką. Kolejny typ, czyli szerokokątny, faktycznie daje większy kąt widzenia niż standardowe obiektywy, ale nie aż taki jak „rybie oko”. Szerokokątne dają kąt rzędu 60-110 stopni i lekką dystorsję na brzegach, co czasem bywa nawet niepożądane i korygowane optycznie lub programowo. Jednak klasyczny szerokokątny obiektyw nie osiągnie kąta 180° i nie wygeneruje charakterystycznych, zamierzonych zniekształceń typu beczkowatego. Z kolei długoogniskowe obiektywy służą raczej do przybliżania odległych obiektów, mają wąski kąt widzenia i praktycznie nie generują zniekształceń geometrycznych, wręcz przeciwnie – eliminują je. Często spotyka się mylenie szerokokątnego z „rybim okiem”, bo oba obejmują szeroki fragment sceny, ale ich konstrukcja optyczna i efekty końcowe są zupełnie inne. W literaturze branżowej i na kursach fotograficznych podkreśla się, żeby świadomie dobierać obiektyw pod efekt końcowy. Z mojego doświadczenia wynika, że podstawowy błąd to traktowanie szerokiego kąta jako synonimu zniekształceń – tymczasem tylko „rybie oko” robi to w sposób tak wyrazisty i charakterystyczny. Warto to sobie dobrze przemyśleć przy planowaniu efektów wizualnych.

Pytanie 5

W programie Adobe Photoshop, aby pozbyć się małego przebarwienia na policzku, należy wykorzystać

A. stempel

B. gumkę

C. lasso

D. pędzel

Stempel w programie Adobe Photoshop jest narzędziem, które doskonale sprawdza się w usuwaniu niedoskonałości na zdjęciach, w tym przebarwień na skórze. Działa na zasadzie klonowania fragmentu obrazu, co oznacza, że możemy skopiować zdrowy fragment skóry z innej części twarzy i umieścić go w miejscu, gdzie występuje przebarwienie. Używanie stempla jest zgodne z praktykami retuszu w fotografii, ponieważ pozwala na zachowanie naturalnego wyglądu skóry, unikając efektu „wygładzenia”, który często towarzyszy innym technikom. Ważne jest, aby dopasować wielkość i miękkość pędzla stempla do obszaru, który chcemy poprawić. Warto również zwrócić uwagę na ustawienie opcji, takich jak „Aligned” czy „Sample All Layers”, co pozwala na jeszcze lepsze dostosowanie efektu. Przykładowo, wybierając stempel, można ustawić przezroczystość na niższy poziom, co umożliwia delikatniejsze wtapianie skopiowanego fragmentu w tło, co jest przydatne w przypadku subtelnych poprawek. Kluczowym elementem jest także praca na warstwach, co pozwala na nieniszczący retusz i łatwe cofnięcie zmian, jeśli efekt nie będzie zadowalający.

Pytanie 6

Do profesjonalnego fotografowania przedmiotów o bardzo małych rozmiarach (poniżej 1 mm) stosuje się

A. standardową fotografię makro z pierścieniami pośrednimi

B. fotomikrografię z wykorzystaniem mikroskopu

C. teleobiektyw z konwerterem 2x

D. aparat średnioformatowy z obiektywem makro

W przypadku standardowej fotografii makro z pierścieniami pośrednimi, choć technika ta umożliwia uzyskanie dużych powiększeń, nie jest ona wystarczająca do uchwycenia detali przedmiotów mniejszych niż 1 mm. Pierścienie pośrednie rozszerzają odległość między obiektywem a matrycą aparatu, co pozwala na zwiększenie skali, ale ograniczenia fizyczne obiektywów sprawiają, że szczegółowość obrazu może być niewystarczająca. Gdy mówimy o małych obiektach, fala świetlna musi być skupiona niezwykle precyzyjnie, co jest trudne do osiągnięcia przez standardowe obiektywy. Użycie aparatu średnioformatowego z obiektywem makro również nie rozwiąże problemu, ponieważ choć średnioformatowe aparaty mogą oferować lepszą jakość obrazu, to nadal nie mają zdolności mikroskopowych, które są kluczowe przy fotografowaniu ekstremalnie małych obiektów. Teleobiektyw z konwerterem 2x, z kolei, zwiększa ogniskową, co może skutkować mniejszą głębią ostrości i utratą szczegółów w przypadku drobnych obiektów. Powszechnym błędem jest pomylenie powiększenia z detalami jakości obrazu - ważne jest, aby pamiętać, że dla obiektów poniżej 1 mm, właściwe wykorzystanie mikroskopu jest kluczowe dla uzyskania precyzyjnych obrazów.

Pytanie 7

Jakim obiektywem najlepiej jest uchwycić zdjęcie budowli, nie oddalając się od niej?

A. Zwykłym.

B. Szerokokątnym.

C. Fotogrametrycznym.

D. Makro.

Wybór szerokokątnego obiektywu do fotografii architektury jest kluczowy, gdyż pozwala na uchwycenie szerszej perspektywy bez konieczności oddalania się od obiektu. Dzięki temu można zarejestrować całość budynku, co jest niezwykle istotne w przypadku wysokich lub rozległych struktur. Szerokokątne obiektywy charakteryzują się ogniskową zazwyczaj wynoszącą poniżej 35 mm, co daje możliwość uchwycenia dużej ilości detali w kadrze. Przykładowo, podczas fotografowania znanych zabytków, takich jak katedry czy pałace, szerokokątny obiektyw umożliwia także uchwycenie otoczenia, co wzbogaca kompozycję zdjęcia. Ponadto, obiektywy te pomagają zminimalizować zniekształcenia perspektywiczne, zwłaszcza przy użyciu techniki tzw. „na poziomie oczu”. Dzięki temu, zdjęcia architektury są nie tylko estetyczne, ale także wiernie oddają rzeczywiste proporcje budynków.

Pytanie 8

Optymalny rezultat fotografowania grupy liczącej 20 osób można uzyskać, gdy kadr jest

A. poziomy i osoby są ustawione w trzech rzędach

B. pionowy, a osoby ustawione są w półkolu w dwóch szeregach

C. pionowy, a osoby ustawione są w trzech rzędach

D. poziomy, a osoby ustawione są w dwóch rzędach

Wybór poziomego kadru oraz trzech rzędów dla grupy 20 osób jest optymalny ze względu na możliwość lepszego ujęcia całej grupy w jednym kadrze. Przy takim ustawieniu każda osoba ma szansę być widoczna, co jest kluczowe w fotografii grupowej. Poziomy kadr pozwala na szersze ujęcie, co jest szczególnie ważne przy większych grupach, ponieważ unika się wąskich i ograniczających kompozycji. Dodatkowo, układ trzech rzędów sprzyja harmonijnej aranżacji, ponieważ osoby w pierwszym rzędzie mogą być nieco zgięte lub pochylić się, co sprawia, że ich twarze są bardziej wyeksponowane. Taki układ zwiększa efekt wrażenia zgrania i współpracy w grupie, co jest często celem fotografii grupowej. Dobrą praktyką jest także zróżnicowanie wysokości postaci, aby uzyskać ciekawszą kompozycję, na przykład poprzez ustawienie wyższych osób w tylnych rzędach. Warto także zwrócić uwagę na tło, aby nie odwracało uwagi od samej grupy, a także na oświetlenie, które powinno być równomierne i dobrze rozproszone, aby zminimalizować cienie.

Pytanie 9

Konwersja pomiędzy przestrzeniami barw RGB i CMYK jest niezbędna przy

A. archiwizacji zdjęć na dysku twardym

B. wyświetlaniu obrazów na monitorze

C. publikacji obrazów w internecie

D. przygotowaniu zdjęcia do druku offsetowego

Konwersja pomiędzy przestrzeniami barw RGB i CMYK jest kluczowa w procesie przygotowania zdjęcia do druku offsetowego, ponieważ te dwa modele barw służą różnym celom i zastosowaniom. RGB (Red, Green, Blue) jest przestrzenią barwną używaną głównie w urządzeniach elektronicznych, takich jak monitory i telewizory, gdzie kolory są tworzone przez mieszanie światła. Z kolei CMYK (Cyan, Magenta, Yellow, Key/Black) to model stosowany w druku, który polega na nakładaniu tuszy na papier. Przygotowując zdjęcia do druku, ważne jest, aby zrozumieć, że kolory wyświetlane na monitorze nie zawsze będą wyglądały tak samo po wydrukowaniu, ze względu na różnice w przestrzeniach barwnych. Proces konwersji pozwala na zachowanie jak największej zgodności kolorów poprzez odpowiednią kalibrację oraz uwzględnienie specyfikacji drukarni. Na przykład, wybierając profile ICC dla drukowania, możemy lepiej dostosować obraz do specyfikacji używanych przez drukarnię. Warto również pamiętać o tym, że niektóre kolory, które są możliwe do wyświetlenia w RGB, mogą być poza zakresem CMYK, co prowadzi do utraty detali kolorystycznych. Dlatego przekształcanie obrazów zgodnie z odpowiednimi standardami to podstawa udanego druku offsetowego.

Pytanie 10

Na której ilustracji przedstawiono fotografię zgodnie z regułą złotego podziału?

A. Na ilustracji 1.

B. Na ilustracji 2.

C. Na ilustracji 4.

D. Na ilustracji 3.

Wybrałeś ilustrację, która idealnie pokazuje zastosowanie reguły złotego podziału. Na zdjęciu numer 4 domek dla owadów jest umieszczony w taki sposób, że jego główny punkt skupienia znajduje się mniej więcej w miejscu przecięcia linii podziału wynikającego z proporcji złotego podziału (około 1/3 szerokości i wysokości od krawędzi kadru). To bardzo dobra praktyka stosowana przez fotografów i grafików, bo pozwala uzyskać harmonię oraz naturalny balans w kompozycji zdjęcia. Złoty podział to nie tylko teoria – w praktyce, np. przy fotografii przyrodniczej czy produktowej, pomaga nadać obrazom profesjonalny i przyjemny dla oka wygląd. Moim zdaniem, kiedy człowiek choć raz spróbuje kadrować według tej zasady, już trudno wracać do zwykłego „centralnego” ustawiania obiektów. W branży fotograficznej i graficznej stosowanie złotego podziału jest wręcz standardem, a nawet w architekturze i malarstwie spotyka się te proporcje. Warto zwrócić uwagę, że złoty podział to nie tylko matematyczna reguła – to także narzędzie, które wpływa na emocjonalny odbiór obrazu. Warto ćwiczyć kadrowanie w ten sposób, bo zdecydowanie podnosi jakość wykonanych zdjęć.

Pytanie 11

Podział obrazu na mniejsze fragmenty ułatwiające tworzenie stron internetowych realizowany jest przez narzędzie

A. pędzel korygujący

B. lasso wielokątne

C. cięcie na plasterki

D. magiczna gumka

Cięcie na plasterki to technika używana w projektowaniu stron internetowych, która polega na dzieleniu obrazu na mniejsze sekcje. Ta metoda jest niezwykle przydatna, ponieważ umożliwia efektywne zarządzanie grafiką na stronie, co prowadzi do optymalizacji wydajności ładowania. Na przykład, zamiast umieszczać jeden duży plik graficzny, możemy podzielić obraz na mniejsze fragmenty, co skraca czas ładowania i poprawia responsywność strony. Dodatkowo, w przypadku modyfikacji tylko jednej sekcji obrazu, wystarczy zaktualizować tylko fragment, co oszczędza czas i zasoby. W praktyce, cięcie na plasterki przyczynia się do lepszej organizacji kodu HTML i CSS, a także wspiera techniki takie jak sprity CSS, które mogą znacząco zwiększyć wydajność witryny. Zastosowanie tej techniki jest zgodne z aktualnymi standardami projektowania stron internetowych, takimi jak Responsive Web Design (RWD), co podkreśla jej znaczenie w nowoczesnym projektowaniu graficznym.

Pytanie 12

Tryb koloru 1-bitowego (liczba bitów używanych do przedstawienia danego koloru) określa rodzaj koloru

A. Highcolor

B. czarno-biały

C. Truecolor

D. skala szarości

Głębia koloru 1-bitowa oznacza, że każdy piksel obrazu może przyjąć jedną z dwóch możliwych wartości, co przekłada się na dwa kolory: czarny lub biały. Taki tryb koloru nazywany jest trybem czarno-białym. W praktyce 1-bitowa głębia koloru jest najprostsza i często stosowana w aplikacjach, gdzie nie jest wymagane wyświetlanie wielu kolorów, takich jak stare systemy komputerowe, niektóre urządzenia drukarskie czy grafika wektorowa. W przypadku obrazów czarno-białych, wartością ogniwa (pixela) może być 0 (czarny) lub 1 (biały), co powoduje, że obraz staje się prosty i efektywny, zarówno pod względem pamięci, jak i przetwarzania. Zastosowanie 1-bitowej głębi koloru znajduje się także w prostych ikonach i symbolach, które nie wymagają zaawansowanej kolorystyki. Dobre praktyki sugerują, aby stosować ten tryb w sytuacjach, kiedy kolor nie jest kluczowy dla przekazu informacji czy estetyki, co pozwala na oszczędność zasobów. W kontekście standardów, czarno-biały obraz może być efektywnie kompresowany i przetwarzany, co jest istotne w kontekście optymalizacji dla urządzeń o ograniczonej mocy obliczeniowej.

Pytanie 13

Do wykonania fotografii makro w skali 2:1 najlepiej zastosować

A. obiektyw szerokokątny z telekonwerterem

B. obiektyw makro z pierścieniami pośrednimi

C. teleobiektyw z konwerterem

D. standardowy obiektyw z filtrem makro

Wybór teleobiektywu z konwerterem, standardowego obiektywu z filtrem makro lub obiektywu szerokokątnego z telekonwerterem do fotografii makro w skali 2:1 jest mniej trafny z kilku powodów. Teleobiektywy są projektowane do uchwytywania obiektów w znacznej odległości, co w kontekście makrofotografii prowadzi do problemów z ostrością i detalami. Konwertery powiększają ogniskową, ale nie są zaprojektowane do pracy z bardzo bliskimi odległościami, co może skutkować pogorszeniem jakości obrazu. Z kolei standardowe obiektywy z filtrami makro mogą zniekształcać obraz i wprowadzać aberracje chromatyczne, co znacząco wpływa na jakość zdjęć. Jeśli dodamy do tego obiektyw szerokokątny, jego konstrukcja nie jest przystosowana do pracy z bliskimi odległościami, co również będzie miało negatywne konsekwencje w przypadku próby uchwycenia szczegółów w skali 2:1. Wszystkie te podejścia mogą prowadzić do nieefektywnego wykorzystania sprzętu fotograficznego oraz niezadowalających efektów wizualnych. Kluczowym błędem jest więc założenie, że obiektywy nieprzystosowane do makrofotografii mogą stanowić odpowiednie alternatywy dla obiektywów makro, co często prowadzi do frustracji i nieosiągania zamierzonych rezultatów w pracy nad fotografią detali.

Pytanie 14

Który rodzaj planu zdjęciowego zastosowano na fotografii?

A. Detal.

B. Duże zbliżenie.

C. Plan pełny.

D. Plan ogólny.

Odpowiedź "Duże zbliżenie" jest poprawna, ponieważ na przedstawionej fotografii widoczny jest wyraźny detal owoców w wiadrze, co pozwala na dokładne ich obserwowanie. Duże zbliżenie to technika fotografii, która umożliwia uchwycenie szczegółów obiektu, co w tym przypadku objawia się w postaci wyrazistej struktury, koloru oraz kształtu owoców. Tego rodzaju ujęcie jest często stosowane w fotografii produktowej, aby podkreślić cechy wizualne i zachęcić do zakupu. W kontekście standardów fotograficznych, duże zbliżenie stosuje się także w makrofotografii, gdzie ważne jest uchwycenie detali, które nie byłyby widoczne gołym okiem. Wiedza na temat odpowiedniego planu zdjęciowego zwiększa umiejętność narracji wizualnej oraz wpływa na jakość finalnych efektów fotograficznych.

Pytanie 15

Widoczny na zdjęciu sprzęt fotograficzny należy do grupy aparatów

A. typu bezlusterkowiec.

B. typu lustrzanka.

C. średnioformatowych.

D. wielkoformatowych.

Aparat fotograficzny wielkoformatowy, który widzimy na zdjęciu, stanowi doskonały przykład sprzętu, który pozwala na uzyskanie zdjęć o niezwykle wysokiej jakości. Jego charakterystyczna, duża budowa oraz obecność harmonijkowego bellow świadczą o możliwościach precyzyjnej manipulacji ostrością i perspektywą. Takie aparaty są często wykorzystywane w fotografii studyjnej, architektonicznej czy krajobrazowej, gdzie detale i jakość obrazu są kluczowe. Fotografia wielkoformatowa pozwala na uzyskanie szczegółowych odbitek o dużych rozmiarach, co jest szczególnie cenione w sztuce i dokumentacji architektonicznej. Warto również zauważyć, że aparaty te wymagają umiejętności i doświadczenia w zakresie kompozycji i technik fotograficznych, co czyni je bardziej wymagającym narzędziem w rękach fotografa. W kontekście standardów branżowych, wielkoformatowe aparaty fotograficzne często są stosowane w profesjonalnych studiach, a ich użycie wymaga znajomości zasad dotyczących głębi ostrości i perspektywy.

Pytanie 16

Fotografia została skadrowana z zastosowaniem kompozycji obrazu według reguły

A. podziału ukośnego.

B. złotego podziału.

C. trójpodziału.

D. złotej spirali.

Zdjęcie zostało skadrowane według podziału ukośnego, co – moim zdaniem – jest jedną z ciekawszych i rzadziej poruszanych technik kompozycyjnych w fotografii. Polega to na tym, że główne linie konstrukcyjne obrazu, takie jak krawędzie schodów, poręczy czy ogrodzenia, biegną pod kątem, zazwyczaj od jednego z narożników kadru do przeciwległego. Ten typ kompozycji naturalnie prowadzi wzrok widza przez cały obraz, tworząc poczucie ruchu i dynamiki. W praktyce, kiedy mam do czynienia z architekturą czy elementami urbanistycznymi, często korzystam właśnie z podziału ukośnego – szczególnie jeśli zależy mi na pokazaniu perspektywy albo zbudowaniu głębi. Warto pamiętać, że podział ukośny nie jest tak popularny jak trójpodział, ale daje bardzo ciekawe efekty i świetnie eksponuje elementy geometryczne, zwłaszcza w fotografii nowoczesnej architektury. Dobrą praktyką branżową jest szukanie linii ukośnych w otoczeniu i wykorzystywanie ich do prowadzenia narracji wizualnej. Na przykładzie tego zdjęcia bardzo wyraźnie widać, jak linie schodów oraz balustrady układają się ukośnie, co sprawia, że kompozycja jest dynamiczna i przyciąga uwagę odbiorcy. Ta technika jest też rekomendowana w wielu podręcznikach akademickich dotyczących fotografii architektonicznej.

Pytanie 17

Wskaż właściwe parametry obrazu, który ma być użyty w galerii internetowej?

A. TIFF, 72 ppi, RGB

B. TIFF, 300 ppi, CMYK

C. JPEG, 72 ppi, RGB

D. JPEG, 300 ppi, CMYK

Odpowiedź JPEG, 72 ppi, RGB jest prawidłowa, ponieważ format JPEG jest najczęściej stosowany w internecie, ze względu na efektywność kompresji i niewielki rozmiar pliku, co zapewnia szybkie ładowanie zdjęć na stronach internetowych. Rozdzielczość 72 ppi (pikseli na cal) jest standardem optymalnym dla wyświetlania obrazów w sieci, ponieważ ludzkie oko nie jest w stanie dostrzec większej szczegółowości przy takiej wartości na ekranie. Kolor RGB to model barw, który jest odpowiedni dla wyświetlaczy elektronicznych, gdyż ekran emituje światło w tych trzech podstawowych kolorach. Przykładowo, zdjęcia produktów w sklepach internetowych powinny być zapisane w tym formacie, aby umożliwić użytkownikom szybkie przeglądanie i ładne odwzorowanie kolorów. Dobre praktyki sugerują również, aby obrazy w sieci były zoptymalizowane pod kątem rozmiaru, co można osiągnąć przy użyciu formatu JPEG przy zachowaniu odpowiedniej jakości wizualnej.

Pytanie 18

Jaka jest ogniskowa standardowego obiektywu dla aparatu średnioformatowego?

A. 80 mm

B. 50 mm

C. 180 mm

D. 18 mm

Ogniskowa standardowego obiektywu dla aparatu średnioformatowego wynosi zazwyczaj 80 mm, co odpowiada optymalnemu kątowi widzenia zbliżonemu do ludzkiego oka. Obiektyw o tej ogniskowej jest uważany za standardowy ze względu na swoją wszechstronność i zdolność do uchwycenia realistycznych proporcji w fotografii portretowej oraz krajobrazowej. Używając obiektywu 80 mm, fotograf może osiągnąć naturalne uwydatnienie detali twarzy w portretach, unikając jednocześnie zniekształceń, które mogą występować przy szerszych ogniskowych. Tego rodzaju obiektyw jest również często wykorzystywany w fotografii mody i produktowej, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów i detali jest kluczowe. Dodatkowo, standardowe obiektywy charakteryzują się dużą jasnością, co pozwala na uzyskanie pięknego rozmycia tła (bokeh), co jest pożądane w wielu stylach fotografii. W kontekście standardów branżowych, 80 mm jest powszechnie uznawana za idealny kompromis między szerokim i wąskim kątem widzenia.

Pytanie 19

Najnowsza technologia druku zdjęć digigraphy to

A. metoda tworzenia wydruków holograficznych na papierze fotograficznym

B. cyfrowa imitacja procesu dageotypii z użyciem nowoczesnych materiałów

C. proces druku pigmentowego certyfikowany pod względem trwałości i wierności kolorów

D. technika bezpośredniego druku na materiałach metalicznych

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego technologii druku i jej zastosowań. Na przykład, cyfrowa imitacja procesu dageotypii z użyciem nowoczesnych materiałów nie odzwierciedla istoty digigraphy. Dageotypia to jedna z najstarszych technik fotograficznych, która opiera się na chemicznym procesie wytwarzania obrazu, a nie na druku pigmentowym. Próba porównania tych dwóch metod przynosi mylne wnioski, ponieważ każda z nich ma swoje unikalne właściwości i zastosowania. Kolejna odpowiedź dotycząca tworzenia wydruków holograficznych na papierze fotograficznym również jest nieadekwatna, gdyż holografia jest zupełnie inną dziedziną, koncentrującą się na trójwymiarowym obrazie. Technika ta wymaga specjalistycznych narzędzi i nie odnosi się do standardów trwania i wierności kolorów, jak w przypadku digigraphy. Z kolei bezpośredni druk na materiałach metalicznych jest technologią, która może być używana w różnych branżach, ale nie ma związku z certyfikowanym procesem druku pigmentowego, który jest kluczowy dla digigraphy. Rozumienie tych różnic jest kluczowe, aby unikać błędnych interpretacji technologii druku oraz ich właściwości. Warto także podkreślić, że zrozumienie i zastosowanie odpowiednich standardów w druku jest niezbędne dla zapewnienia jakości oraz długowieczności wydruków, co jest priorytetem w branży fotograficznej i artystycznej.

Pytanie 20

Jaki typ oświetlenia przy robieniu zdjęć portretowych może doprowadzić do osiągnięcia na fotografii efektu porcelanowego, zbyt intensywnie rozjaśnionego, nienaturalnego odcienia skóry modela?

A. Z przodu

B. Od dołu

C. Od góry

D. Z boku

Oświetlenie z przodu jest jednym z najczęściej stosowanych w fotografii portretowej, jednak może prowadzić do uzyskania efektu porcelanowego, co jest efektem zbyt mocnego rozjaśnienia cieni na twarzy modela. Gdy światło pada bezpośrednio z przodu, eliminuje naturalne cienie, które dodają głębi i trójwymiarowości portretom. W rezultacie skóra może wydawać się nienaturalnie gładka i jednolita, co odbiega od rzeczywistego wyglądu. Dla uzyskania bardziej realistycznych efektów, warto rozważyć kierunki oświetlenia, które tworzą cień i uwydatniają teksturę skóry, np. oświetlenie boczne czy górne. W praktyce, aby uniknąć efektu porcelanowego, fotografowie często stosują dyfuzory lub odbłyśniki, które rozpraszają światło, co pozwala na uzyskanie bardziej naturalnego wyglądu. Zrozumienie, jak różne rodzaje oświetlenia wpływają na zdjęcia, jest kluczowe dla profesjonalnych wyników w fotografii portretowej.

Pytanie 21

Jakim symbolem oznaczany jest w lustrzankach tryb robienia zdjęć z preselekcją przysłony?

A. P

B. A

C. Tv

D. M

Odpowiedź A jest prawidłowa, ponieważ oznacza tryb fotografowania z preselekcją przesłony (Aperture Priority) w lustrzankach. W tym trybie użytkownik ustawia wartość przesłony, a aparat automatycznie dobiera odpowiednią wartość czasu naświetlania, aby uzyskać prawidłową ekspozycję. Jest to szczególnie użyteczne w sytuacjach, gdzie chcemy kontrolować głębię ostrości zdjęcia, na przykład przy fotografowaniu portretów, gdzie często chcemy uzyskać efekt rozmytego tła. Umożliwia to artystyczne podejście do kompozycji zdjęcia oraz lepsze uwydatnienie tematu fotografii. Utrzymanie odpowiedniej przesłony jest kluczowe w wielu scenariuszach, takich jak krajobrazy czy fotografie makro, gdzie precyzyjna kontrola nad głębią ostrości pozwala uzyskać pożądany efekt wizualny. W praktyce, przestawienie aparatu na tryb A i odpowiednie ustawienie wartości f-stop, pozwala na dynamiczną i twórczą kontrolę nad zdjęciami.

Pytanie 22

Na ilustracjach przedstawiono efekt zastosowania w programie Adobe Potoshop filtra

A. krystalizacja.

B. solaryzacja.

C. płaskorzeźba.

D. wyostrzenie.

To jest dokładnie efekt filtra „krystalizacja” w Adobe Photoshop. Z mojego doświadczenia wynika, że jest to narzędzie bardzo przydatne, gdy chcemy uzyskać efekt przypominający rozbite szkło albo mozaikę. Procedura działania tego filtra polega na dzieleniu obrazu na wiele drobnych, nieregularnych fragmentów przypominających kryształy, przez co szczegóły stają się rozmyte, a całość wygląda dość abstrakcyjnie. Taki efekt często wykorzystuje się w grafice komputerowej do stylizacji zdjęć, żeby nadać im artystyczny, nieco nierealistyczny charakter. W branży graficznej krystalizacja jest stosowana także wtedy, gdy chcemy ukryć pewne detale obrazu bez całkowitej utraty rozpoznawalności kompozycji. Moim zdaniem, umiejętne użycie tego filtra może być świetnym sposobem na podkreślenie kreatywności w projektowaniu – np. w materiałach promocyjnych, plakatach czy okładkach książek. Warto pamiętać, że dobrym standardem pracy jest testowanie różnych ustawień filtra, bo dzięki temu można dopasować efekt końcowy do stylu projektu i oczekiwań klienta.

Pytanie 23

Ustalając warunki oświetlenia przy robieniu zdjęć użytkowych małego obiektu na wybitnie kontrastowym tle, powinno się zastosować pomiar światła

A. padającego tuż przy lampach studyjnych

B. padającego przy fotografowanym obiekcie

C. odbitego przed obiektywem aparatu fotograficznego

D. odbitego tuż przy fotografowanym obiekcie

Wybór pomiaru światła padającego przy fotografowanym obiekcie nie jest właściwy, ponieważ nie uwzględnia rzeczywistych efektów naświetlenia, które obiekt odbija. Pomiar światła padającego daje jedynie obraz intensywności światła, które pada na scenę, ale nie informuje nas o tym, jak to światło oddziałuje na obiekt. Może to prowadzić do sytuacji, w której obiekt będzie wydawał się zbyt jasny lub zbyt ciemny w gotowym zdjęciu. Z tego względu, stosowanie pomiaru światła odbitego, które lepiej odzwierciedla realne warunki ekspozycji, jest kluczowe. Odpowiedź dotycząca pomiaru odbitego przed obiektywem aparatu również jest błędna, ponieważ pomiar ten nie oddaje rzeczywistego wyglądu obiektu, a jedynie światło, które zostało przefiltrowane przez obiektyw, co może zniekształcić ostateczny obraz. Z kolei pomiar światła padającego tuż przy lampach studyjnych może prowadzić do znacznych różnic w naświetleniu, ponieważ nie uwzględnia wpływu światła na obiekt, który jest w trakcie fotografowania. Poprawne podejście do pomiaru światła w fotografii produktowej powinno koncentrować się na odbitym świetle z obiektów, co zapewnia najwierniejsze odwzorowanie ich kolorów i detali.

Pytanie 24

W fotografii studyjnej Beauty do modelowania światła na twarzy modelki najczęściej używa się

A. strumienicy z filtrem czerwonym

B. reflektora z soczewką Fresnela

C. softboxu prostokątnego 60×90 cm

D. czaszy beauty dish z honeycomb

Softbox prostokątny 60×90 cm to bardzo popularny modyfikator, jednak jego zastosowanie w fotografii beauty jest mniej optymalne, niż mogłoby się wydawać. Choć pozwala na uzyskanie miękkiego światła, jego kształt i sposób, w jaki rozprasza światło, mogą nie podkreślać rysów twarzy w taki sposób, jak to robi czasza beauty dish. W przypadku oświetlenia beauty zależy nam na wyraźnych, ale delikatnych cieniach, które softbox prostokątny może generować w mniej kontrolowany sposób. Z kolei strumienica z filtrem czerwonym to narzędzie stosowane głównie w efektach specjalnych, a nie do naturalnego oświetlenia portretów. Użycie filtru czerwonego w fotografii beauty może skutkować niepożądanymi odcieniami skóry, co będzie działać na niekorzyść estetyki zdjęcia. Reflektor z soczewką Fresnela, z drugiej strony, daje bardzo ostre i skoncentrowane światło, co w przypadku fotografii beauty może prowadzić do tworzenia zbyt twardych cieni i mogłoby zniekształcać naturalny wygląd modelki. W kontekście standardów branżowych, kluczowe jest, aby wybierać narzędzia, które najlepiej współgrają z zamierzonym efektem, a czasza beauty dish z honeycomb jest w tym przypadku rozwiązaniem, które pozwala na największą kontrolę i precyzję w oświetleniu portretowym.

Pytanie 25

Który typ kart pamięci charakteryzuje się obecnie najszybszym transferem danych?

A. SD UHS-I

B. microSD

C. xD Picture Card

D. CFexpress Type B

CFexpress Type B to najnowocześniejszy standard kart pamięci, który zapewnia najwyższy transfer danych w porównaniu do innych typów kart. Umożliwia on prędkości odczytu do 2000 MB/s oraz prędkości zapisu, które mogą osiągać nawet 1700 MB/s. Dzięki temu, CFexpress Type B znajduje zastosowanie w profesjonalnej fotografii, filmowaniu w rozdzielczości 4K oraz 8K, a także w zastosowaniach związanych z wirtualną rzeczywistością. Warto zaznaczyć, że ten typ kart wykorzystuje interfejs PCIe 3.0, co pozwala na znacznie szybszą wymianę danych w porównaniu do starszych standardów, takich jak SD UHS-I czy microSD. Dla profesjonalnych fotografów i filmowców, wybór CFexpress Type B to inwestycja w wydajność i niezawodność, co jest kluczowe podczas pracy w wymagających warunkach produkcji. Dodatkowo, wzrastające zapotrzebowanie na szybkość transferu danych w urządzeniach mobilnych i kamerach sprawia, że CFexpress Type B staje się coraz bardziej popularnym wyborem w branży.

Pytanie 26

Na zdjęciu zastosowano plan

A. pełny.

B. amerykański.

C. bliski.

D. zbliżenie.

Wybór niewłaściwych odpowiedzi związany jest z nieporozumieniami dotyczącymi definicji różnych rodzajów kadrów. Odpowiedź 'bliski' odnosi się do ujęcia, które obejmuje postać od głowy do ramion, co jest istotne w portrecie, jednak w kontekście zdjęcia pełnego nie oddaje ono potrzebnej perspektywy całości. 'Zbliżenie' to kolejna niepoprawna koncepcja, która skupia się na detalu, takim jak twarz czy obiekt, co całkowicie pomija szerszy kontekst, który jest kluczowy dla planu pełnego. Wreszcie, odpowiedź 'amerykański' odnosi się do specyficznego typu kadru, który obejmuje postać od głowy do kolan, lecz nie oddaje charakterystyki planu pełnego. Tego rodzaju błędy wynikają często z braku zrozumienia, jak różne typy kadrów wpływają na narrację wizualną. Kluczowe jest, aby fotograficy i filmowcy rozumieli, że każdy typ kadru ma swoje unikalne zastosowanie i rolę w opowiadaniu historii. Stąd, wybór niewłaściwego kadru może prowadzić do zniekształcenia przekazu, co jest istotnym błędem w praktyce wizualnej. Umiejętność rozróżniania i zastosowania odpowiednich kadrów jest fundamentalna dla efektywnej komunikacji w sztuce wizualnej.

Pytanie 27

Aby uzyskać dużą głębię ostrości, należy dobrać odpowiednią wartość przysłony

A. f/5.6

B. f/32

C. f/16

D. f/1.4

Wartości przysłony takie jak f/5.6, f/1.4 czy f/16 nie zapewniają wystarczającej głębi ostrości w porównaniu do f/32. Przy f/5.6 i f/1.4, apertury są na tyle otwarte, że głębia ostrości jest znacznie zredukowana, co prowadzi do sytuacji, gdzie tylko niewielka część kadru jest ostra, a reszta ulega rozmyciu. W praktyce, f/1.4 jest często wykorzystywana do portretów, gdzie artysta chce izolować obiekt od tła, tworząc efekt bokeh, ale nie nadaje się do fotografii krajobrazowej, gdzie kluczowe jest uchwycenie detali w całym obrazie. F/16, choć już zapewnia większą głębię ostrości niż f/5.6, nadal nie dorównuje wartości f/32, zwłaszcza w kontekście fotografii wymagającej dużej ostrości w całym kadrze. Typowym błędem jest myślenie, że większa apertura zawsze oznacza lepszą jakość obrazu; w rzeczywistości, zależy to od zamierzonego efektu. Warto zrozumieć, że wybór przysłony jest kluczowym elementem ekspozycji i kompozycji, dlatego znajomość zasad głębi ostrości i ich zastosowania w praktyce jest niezbędna dla każdego fotografa.

Pytanie 28

W jaki sposób oświetlony jest przedmiot na przedstawionym planie zdjęciowym?

A. Światłem bezpośrednim, skierowanym.

B. Światłem pośrednim, skierowanym.

C. Światłem pośrednim, rozproszonym.

D. Światłem bezpośrednim, rozproszonym.

Poprawna odpowiedź to "Światłem pośrednim, rozproszonym". Oświetlenie pośrednie jest kluczowym elementem w fotografii i filmowaniu, gdyż pozwala uzyskać miękkie i równomierne światło, które minimalizuje cienie i uwydatnia detale przedmiotu. W przypadku przedstawionego planu zdjęciowego, źródła światła były zasłonięte przez dyfuzory, co sprawiło, że światło nie padało bezpośrednio na obiekt, lecz było rozproszone. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, gdzie użycie dyfuzorów lub rozpraszaczy światła pozwala na kontrolowanie intensywności i charakterystyki oświetlenia. Przykładem zastosowania tej techniki może być fotografia produktowa, gdzie pożądane jest, aby detale i tekstura były dobrze widoczne, ale bez ostrego kontrastu, który mógłby zniekształcić wrażenie. Warto również zauważyć, że światło pośrednie jest często używane w portretach, aby uzyskać naturalny wygląd skóry i zredukować niepożądane cienie.

Pytanie 29

Czasza beauty dish jest najczęściej stosowana w fotografii

A. krajobrazowej

B. architektonicznej

C. martwej natury

D. portretowej

Czasza beauty dish jest szczególnie cenna w fotografii portretowej dzięki swojej zdolności do tworzenia miękkiego, ale jednocześnie wyrazistego oświetlenia. Jej okrągły kształt i charakterystyczna konstrukcja pozwalają na skoncentrowanie światła na modelu, co skutkuje atrakcyjnym oświetleniem twarzy i podkreśleniem rysów. Beauty dish dostarcza światło, które jest bardziej kierunkowe niż w przypadku tradycyjnych softboxów, co pozwala na uzyskanie subtelnych cieni i wymodelowanie konturów twarzy. Przykładowo, podczas sesji zdjęciowej portretowej, fotograf może ustawić czaszę beauty dish pod kątem, aby uzyskać efekt świetlny, który akcentuje kości policzkowe. Dodatkowo, zastosowanie dyfuzora lub osłony na czaszę może jeszcze bardziej zmiękczyć światło, co jest popularnym podejściem w portretach beauty. Używanie beauty dish jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii portretowej, gdzie kluczowe jest zrozumienie, jak zarządzać światłem, aby uzyskać pożądany efekt estetyczny.

Pytanie 30

Zjawisko aliasingu w fotografii cyfrowej objawia się

A. powstawaniem kolorowych obwódek na krawędziach obiektów

B. zmniejszeniem nasycenia barw przy wysokich wartościach ISO

C. efektem "schodków" na ukośnych liniach i krawędziach

D. zniekształceniami geometrycznymi na brzegach kadru

Zjawisko aliasingu w fotografii cyfrowej dotyczy w szczególności problemów związanych z rekonstrukcją obrazu, które występują, gdy sygnał analogowy jest próbkowany w niewłaściwy sposób. Efekt "schodków" na ukośnych liniach i krawędziach jest wynikiem niewystarczającej liczby próbek, co powoduje, że krzywe linie wydają się ząbkowane. Problem ten jest szczególnie zauważalny w niskiej jakości obrazach lub podczas pracy z niską rozdzielczością. W praktyce, aby zminimalizować aliasing, warto stosować filtry dolnoprzepustowe, które wygładzają krawędzie przed próbkowaniem, co pozwala na uzyskanie bardziej naturalnych linii i kształtów. Techniki takie jak supersampling, które polegają na próbkowaniu obrazu w wyższej rozdzielczości, a następnie jego skalowaniu w dół, również mogą znacząco poprawić jakość obrazu. Właściwe zrozumienie aliasingu jest kluczowe dla każdego fotografa, szczególnie podczas pracy z obiektami o wyraźnych krawędziach, jak też przy edytowaniu zdjęć. Przykładowo, w fotografii architektury lub portretowej, gdzie ostrość krawędzi jest kluczowa, umiejętność zarządzania aliasingiem może decydować o końcowym efekcie wizualnym.

Pytanie 31

Przed czyszczeniem matrycy w profesjonalnej lustrzance należy pamiętać, aby przede wszystkim

A. ustawić tryb Autobracketing.

B. ustawić tryb Mirror Up.

C. wyjąć nośnik pamięci z aparatu.

D. wyjąć baterię zasilającą z aparatu.

Ustawienie trybu Mirror Up to moim zdaniem absolutna podstawa, jeśli chodzi o profesjonalne czyszczenie matrycy w lustrzance. Chodzi o to, żeby unieść lustro i mieć swobodny dostęp do matrycy – bez tego nawet nie ma sensu zaczynać. Gdyby lustro zostało w normalnej pozycji, praktycznie nie da się dostać do sensora, a jak ktoś próbowałby coś tam kombinować, można uszkodzić nie tylko matrycę, ale i sam mechanizm lustra. W instrukcjach producentów, chociażby Canona czy Nikona, zawsze jest podkreślone, żeby przejść w odpowiedni tryb serwisowy (czyli właśnie Mirror Up), często nawet przy podłączonym zasilaniu sieciowym, żeby przypadkiem nie zabrakło prądu w trakcie. Z mojego doświadczenia wynika, że osoby, które pomijają ten krok, zazwyczaj kończą z problemami – od kurzu ukrytego pod lustrem po poważniejsze awarie. Ogólnie, Mirror Up umożliwia bezpieczne i efektywne czyszczenie, co jest szczególnie ważne, jeśli robisz zdjęcia w warunkach, gdzie czystość matrycy naprawdę się liczy (np. fotografia produktowa, makro czy zdjęcia na wysokich przysłonach). Dobra praktyka mówi też, żeby nie dotykać powierzchni matrycy byle czym – stosujemy dedykowane akcesoria (gumki, patyczki, płyny), a Mirror Up daje nam spokojną głowę, że nie uszkodzimy delikatnych elementów lustra czy migawki. Tak naprawdę, przejście w ten tryb to pierwszy i najważniejszy krok, którego nie można pominąć.

Pytanie 32

Którą wartość czułości matrycy należy ustawić w aparacie fotograficznym, do wykonania fotografii studyjnej przy oświetleniu błyskowym?

A. ISO 200

B. ISO 800

C. ISO 1400

D. ISO 1600

Podczas fotografii studyjnej przy użyciu lamp błyskowych kluczową kwestią jest maksymalna jakość obrazu, a więc jak najniższy poziom szumów i jak najwyższa szczegółowość zdjęcia. Tymczasem podbijanie ISO do wartości 800, 1400 czy nawet 1600 nie jest uzasadnione technicznie, bo światło błyskowe daje ogromny zapas jasności i można spokojnie operować na niskich czułościach. Wysokie ISO stosuje się najczęściej w warunkach niskiego oświetlenia zastanego, kiedy nie mamy do dyspozycji mocnych źródeł światła i zależy nam na skróceniu czasu naświetlania – zupełnie inaczej niż w studiu, gdzie światła mamy pod dostatkiem. Z mojego doświadczenia wynika, że wielu początkujących błędnie myśli, że wyższe ISO „będzie lepsze”, bo pozwala szybciej robić zdjęcia czy „lepiej łapie światło”, ale w praktyce prowadzi to tylko do utraty jakości, większych szumów i mniej plastycznych przejść tonalnych. W studiu, gdzie wszystko jest pod kontrolą i można bez problemu zwiększyć moc lamp lub zmienić ustawienia przysłony, podbijanie ISO nie daje żadnych korzyści, a wręcz szkodzi. Dobre praktyki branżowe jednoznacznie wskazują na używanie najniższych możliwych wartości ISO – zwykle 100 lub 200, w zależności od aparatu. Profesjonaliści bardzo rzadko sięgają po wyższe czułości, chyba że mają do czynienia z nietypową sytuacją lub efektem specjalnym. Takie myślenie, że „wyższe ISO to lepsza ekspozycja”, wynika często z przyzwyczajeń z fotografii reportażowej lub ulicznej, ale w fotografii studyjnej to kompletny anachronizm. Trzeba pamiętać, że szum cyfrowy w gładszych partiach obrazu oraz utrata dynamiki tonalnej to najczęstsze skutki wyboru zbyt wysokiego ISO przy świetle studyjnym.

Pytanie 33

Pomiary padającego światła wykonuje się przy użyciu światłomierza, gdzie czujnik tego urządzenia

A. z dołączonym dyfuzorem skierowany jest w stronę źródła światła

B. bez dyfuzora, skierowany jest w stronę źródła światła

C. bez dyfuzora, skierowany jest w stronę aparatu

D. z dołączonym dyfuzorem skierowany jest w stronę fotografowanego obiektu

Prawidłowy pomiar światła wymaga zrozumienia, że różne sposoby ustawienia światłomierza oraz zastosowanie akcesoriów, takich jak dyfuzor, mają istotny wpływ na wyniki. Skierowanie czujnika światłomierza bez dyfuzora w stronę źródła światła prowadzi do pomiaru intensywności tylko w jednym punkcie, co może być mylące, zwłaszcza w sytuacjach, gdzie światło jest nierównomiernie rozłożone. Takie podejście zakłada, że źródło światła jest jednorodne, co w praktyce rzadko ma miejsce. Oprócz tego, skierowanie światłomierza w stronę obiektu, a nie źródła światła, sprawia, że pomiar koncentruje się na odbitym świetle, co może wprowadzić dodatkowe zniekształcenia i nieprawidłowe wartości. Ostatecznie, nieodpowiednie pomiary mogą prowadzić do błędnych decyzji w zakresie ustawień ekspozycji, co wpływa na jakość końcowego obrazu. Dlatego kluczowe jest, aby zawsze stosować się do zasad pomiaru światła i korzystać z dyfuzorów, które zapewniają pełniejsze i bardziej wiarygodne dane. Zrozumienie tego procesu jest niezbędne dla każdego, kto pracuje w dziedzinie fotografii czy filmowania.

Pytanie 34

W aparatach kompaktowych użycie konwertera szerokokątnego pozwala na

A. wydłużenie ogniskowej i zawężenie pola widzenia obrazu

B. wydłużenie ogniskowej i poszerzenie pola widzenia obrazu

C. skrócenie ogniskowej i zawężenie pola widzenia obrazu

D. skrócenie ogniskowej i poszerzenie pola widzenia obrazu

W kontekście stosowania konwertera szerokokątnego w aparatach kompaktowych, nieprawidłowe koncepcje dotyczące ogniskowej i pola widzenia często prowadzą do nieporozumień. W przypadku, gdy ogniskowa jest wydłużana, co sugerują niektóre odpowiedzi, pole widzenia zdecydowanie się zawęża, co jest przeciwne do założeń użycia konwertera szerokokątnego. Wydłużenie ogniskowej zazwyczaj prowadzi do uzyskania efektu zbliżenia, co sprawia, że fotografowany obiekt wydaje się większy, ale jednocześnie limituje to, co jest widoczne w kadrze. Użytkownicy, którzy myślą, że konwerter szerokokątny działa na zasadzie wydłużania ogniskowej, mogą błędnie stosować go w sytuacjach, które wymagają szerokiego ujęcia. Również błędne podejście do definicji pola widzenia prowadzi do nieporozumień; poszerzenie pola widzenia oznacza, że obiektyw rejestruje szerszy obraz, co jest kluczowe w kontekście konwerterów szerokokątnych. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla efektywnego wykorzystania sprzętu fotograficznego oraz dla uzyskania zamierzonych efektów wizualnych. Praktyka pokazuje, że wielu fotografów myli właściwości obiektywów szerokokątnych z teleobiektywami, co wynika z braku zrozumienia podstawowych zasad optyki. Stąd, aby uniknąć takich nieporozumień, zaleca się zapoznanie z literaturą branżową oraz praktycznymi poradnikami dotyczącymi fotografii.

Pytanie 35

Aby uzyskać wydruk w formacie 10 x 15 cm przy rozdzielczości 300 dpi, zdjęcie o wymiarach 20 x 30 cm powinno być zeskanowane z minimalną rozdzielczością

A. 300 PPI

B. 150 PPI

C. 75 PPI

D. 600 PPI

Wybór 75 PPI jako rozdzielczości do skanowania to nie jest najlepszy pomysł. To za niska wartość, żeby uzyskać porządną jakość druku. Chociaż, kto nie ma takich doświadczeń, może sobie pomyśleć, że to wystarczy, to przy druku zdjęć 10 x 15 cm jakość będzie niszcząca, bo obrazy mogą być rozmyte i nieczytelne. Praktycznie potrzebujesz przynajmniej 150 PPI, żeby obraz był sensowny, co jest standardem w branży fotograficznej. W przypadku 300 PPI to też można powiedzieć, że to przesada, bo chociaż jakość jest świetna, to nie ma sensu skanować takiego formatu w takiej rozdzielczości, bo pliki będą ogromne a różnicy w jakości prawie nie zauważysz. A 600 PPI? No, to już totalny overkill, bo prowadzi do problemów z zarządzaniem danymi i przechowywaniem. Warto zrozumieć, jaka rozdzielczość jest właściwa do skanowania zdjęć, bo to ma realny wpływ na to, jak to potem wygląda i jak efektywnie można to wykorzystać.

Pytanie 36

Podczas wykonywania zdjęć krajobrazu z efektem uwydatnienia chmur na błękitnym niebie wskazane jest korzystanie z filtra

A. polaryzacyjnego.

B. multiplikującego.

C. IR.

D. UV.

Filtr polaryzacyjny to taki trochę must-have w fotografii krajobrazowej, szczególnie gdy chcesz pokazać efektowne, dynamiczne chmury na tle intensywnie niebieskiego nieba. Działa on na zasadzie eliminowania odbić światła spolaryzowanego, czyli takiego, które pochodzi np. od cząsteczek powietrza czy wody. Moim zdaniem to właśnie ten filtr pozwala uzyskać ten charakterystyczny, głębszy odcień nieba i bardzo wyraziste chmury, które "wychodzą" na pierwszy plan zdjęcia. W praktyce dobrze sprawdza się także przy fotografii w słoneczne dni, bo redukuje odblaski z liści, szyby czy powierzchni wody. Warto pamiętać, że efekt działania filtra polaryzacyjnego jest najmocniejszy, gdy kąt między słońcem a obiektywem wynosi około 90 stopni. Branżowe poradniki polecają go właśnie do krajobrazów i fotografii przyrodniczej, bo poza niebem potrafi też poprawić kontrast i nasycenie barw. Oczywiście, trzeba też uważać, żeby nie przesadzić z efektami, bo czasami niebo wychodzi aż za bardzo nienaturalnie niebieskie. W sumie, w pracy fotografa krajobrazów filtr polaryzacyjny to taki prosty, ale bardzo skuteczny sposób na podkręcenie klimatu zdjęć bez żmudnej obróbki komputerowej.

Pytanie 37

Który element aparatu fotograficznego odpowiada za regulację czasu naświetlania materiału światłoczułego?

A. Matówka

B. Migawka

C. Przysłona

D. Obiektyw

Przysłona, obiektyw czy matówka to elementy aparatu, ale nie one odpowiadają za regulację czasu naświetlania materiału światłoczułego. Przysłona jest ważna, ponieważ kontroluje ilość światła wpadającego do aparatu, a jej wartość f określa, jak szeroko otwiera się otwór w obiektywie. Większa przysłona (niższa wartość f) pozwala na wpuszczenie większej ilości światła, co w połączeniu z czasem naświetlania może wpływać na ogólną ekspozycję zdjęcia. Obiektyw natomiast jest odpowiedzialny za ogniskowanie światła i obrazowanie, ale nie ma bezpośredniego wpływu na czas naświetlania. Matówka, która służy jako element wizualizacji obrazu w aparatcie, nie ma żadnego wpływu na ekspozycję, gdyż jej zadanie polega głównie na ułatwieniu kadrowania i ustawiania ostrości. Zrozumienie, jak te elementy współdziałają ze sobą, jest istotne dla uzyskania poprawnych ekspozycji, ale kluczowym elementem regulującym czas naświetlania jest wyłącznie migawka. Często błędne są również myśli, że przysłona i migawka są tym samym, co prowadzi do nieporozumień w praktyce fotograficznej. Właściwe zrozumienie roli każdej z tych komponentów jest kluczowe dla poprawnego posługiwania się aparatem i osiągania oczekiwanych rezultatów w fotografii.

Pytanie 38

Obraz, w którym przeważają odcienie ciemne, został stworzony w technice

A. pseudosolaryzacji

B. niskiego klucza

C. izohelii

D. wysokiego klucza

Techniki takie jak wysoki klucz, izohelia czy pseudosolaryzacja nie są odpowiednie w kontekście dominujących ciemnych tonów w obrazie. Wysoki klucz odnosi się do kompozycji, w której przeważają jasne barwy, co prowadzi do wrażenia lekkości i radości. Zastosowanie tej techniki w fotografii lub sztuce wizualnej często przyciąga uwagę do jasnych elementów, co jest całkowicie przeciwne do celu, jakim jest uzyskanie głębi i mroczności typowych dla niskiego klucza. Izotermia, z kolei, jest terminem odnoszącym się do zjawisk fizycznych i nie ma zastosowania w kontekście tonalności obrazu, co może prowadzić do nieporozumień w interpretacji technik artystycznych. Pseudosolaryzacja to technika, która polega na manipulacji obrazem, aby uzyskać efekt przypominający solaryzację, ale jej zastosowanie nie jest związane z ciemnymi tonami. Warto zauważyć, że błędne zrozumienie tych pojęć może wynikać z mylenia ich ze standardowymi technikami malarskimi czy fotograficznymi. Kluczowe jest zrozumienie, że każda technika ma swoje unikalne zastosowanie i kontekst, w którym najlepiej się sprawdza, a pomylenie ich prowadzi do niepoprawnych wniosków o charakterze artystycznym.

Pytanie 39

Widoczny na zdjęciu sprzęt fotograficzny należy do grupy aparatów

A. typu bezlusterkowiec.

B. typu lustrzanka.

C. średnioformatowych.

D. wielkoformatowych.

To jest klasyczny przykład aparatu wielkoformatowego, który od razu rzuca się w oczy przez swoją budowę – charakterystyczny mieszek, ruchome standardy oraz możliwość niezależnej regulacji płaszczyzny matówki i obiektywu. W praktyce aparaty wielkoformatowe są wykorzystywane wszędzie tam, gdzie jakość obrazu oraz precyzyjna kontrola perspektywy czy płaszczyzny ostrości są absolutnie kluczowe – fotografowie architektury, krajobrazu czy dzieł sztuki bardzo często sięgają właśnie po ten sprzęt. Wielki format oznacza znacznie większą powierzchnię materiału światłoczułego niż w standardowych aparatach małoobrazkowych czy nawet średnioformatowych. Pozwala to uzyskać niesamowitą rozdzielczość i przejrzystość detali, których nie da się wyciągnąć z mniejszych matryc czy klisz. Sam miałem okazję pracować na takim aparacie i powiem szczerze – to daje zupełnie inne poczucie kontroli nad kadrem. W branży jest taki pogląd, że jak się chce mieć absolutnie bezkompromisowy obraz do dużych powiększeń albo reprodukcji, to nie ma lepszego narzędzia. Aparaty wielkoformatowe pozwalają stosować ruchy typu tilt, shift, swing, które są w zasadzie nieosiągalne w typowych lustrzankach czy bezlusterkowcach. To sprzęt dla bardzo świadomych użytkowników, którzy wiedzą, czego chcą osiągnąć i nie boją się ręcznej obsługi oraz długiego procesu przygotowania zdjęcia. Trochę zabawy, dużo precyzji, ale efekty – bajka.

Pytanie 40

W najnowszych systemach zarządzania kolorem termin Gamut Mapping odnosi się do

A. procesu konwersji kolorów pomiędzy różnymi przestrzeniami barwnymi

B. określania dominanty barwnej w zdjęciu

C. tworzenia map kolorów dla drukarek wielkoformatowych

D. pomiaru zakresu dynamicznego matrycy aparatu

Gamut Mapping odnosi się do procesu konwersji kolorów pomiędzy różnymi przestrzeniami barwnymi, co jest kluczowe w zarządzaniu kolorem w dzisiejszym świecie. W praktyce, różne urządzenia, takie jak monitory, drukarki czy aparaty, używają różnych przestrzeni kolorów do przedstawiania barw. Przykładowo, przestrzeń barw RGB (używana w monitorach) różni się od CMYK (stosowanej w druku). Gamut Mapping pozwala na przekształcenie kolorów tak, aby wyglądały jak najlepiej na danym urządzeniu, zachowując jednocześnie jak najwięcej detali i wierności kolorystycznej. W branży graficznej i fotograficznej, poprawnie przeprowadzony Gamut Mapping jest niezbędny, aby uniknąć problemów z odwzorowaniem kolorów, które mogą prowadzić do rozczarowań klientów oraz dodatkowymi kosztami związanymi z poprawkami. Standardy, takie jak ICC (International Color Consortium), promują odpowiednie praktyki w zakresie zarządzania kolorem, co sprawia, że Gamut Mapping staje się kluczowym elementem w procesie przygotowywania materiałów do druku czy edycji zdjęć.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej