Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 11:48
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 12:14

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Który modyfikator należy wybrać do wykonania zdjęcia studyjnego, aby uzyskać efekt rozproszonego światła?

A. Blendę srebrną.

B. Strumienicę.

C. Blendę dyfuzyjną.

D. Wrota.

Wybór blendy srebrnej, strumienicy czy wrót, choć często spotykany w różnych typach fotografii, nie daje efektu miękkiego, rozproszonego światła, którego zwykle oczekuje się w studio przy zdjęciach portretowych czy produktowych. Blenda srebrna wręcz przeciwnie – odbija światło bardzo intensywnie, wzmacniając jego siłę oraz podbijając kontrast, przez co na twarzy modela mogą pojawić się bardzo wyraźne cienie i nieestetyczne połyski. Ten typ blendy jest fajny, gdy trzeba dodać blasku czy podbić światło w plenerze, jednak w studio, gdzie najczęściej kontrolujemy cały setup, zależy nam raczej na subtelności. Strumienica (czyli snoot) to modyfikator, który wręcz koncentruje światło na bardzo małym obszarze – pozwala uzyskać precyzyjny, punktowy strumień światła, często wykorzystywany do efektów specjalnych, podkreślania detali lub mocnych kontrastów, nie zaś do uzyskania miękkiego, łagodnego oświetlenia. Wrota natomiast umożliwiają kształtowanie i ograniczanie światła, sterując jego rozkładem na tle czy na modelu, ale nie mają właściwości rozpraszających. To raczej narzędzie do kontroli kierunku światła niż jego zmiękczania. Typowym błędem jest myślenie, że każdy modyfikator wpływa na miękkość światła – tymczasem tylko te, które rozpraszają światło (np. blendy dyfuzyjne, softboxy), realnie dają efekt subtelnego przejścia tonalnego i minimalizują ostre cienie. W praktyce, jeśli zależy nam na profesjonalnych, łagodnych portretach czy fotografii beauty, sięgnięcie po blendę dyfuzyjną jest zdecydowanie najlepszym rozwiązaniem.

Pytanie 2

Określ funkcję i kierunek oświetlenia, które należy zastosować w studio, aby uzyskać efekt podobny do oświetlenia naturalnego w słoneczny dzień w południe.

A. Zasadnicze, przednio-dolne.

B. Pomocnicze, przednio-górno-boczne.

C. Zasadnicze, przednio-górno-boczne.

D. Pomocnicze, boczne.

Wielu początkujących fotografów czy operatorów światła w studio zaczyna myśleć, że wystarczy zastosować światło boczne lub typowo pomocnicze, żeby uzyskać efekt naturalności. Niestety to dość częsty błąd wynikający z mylenia charakteru oświetlenia z jego kierunkiem i funkcją. Światło pomocnicze, niezależnie czy ustawione bocznie, czy przednio-górno-bocznie, nigdy nie będzie pełnić roli światła głównego i nie odtworzy naturalnego światła słonecznego z południa. To właśnie światło zasadnicze odpowiada za główne kształtowanie brył i cieni, a pomocnicze tylko delikatnie rozjaśnia cienie lub je modeluje dla lepszego balansu. Ustawienie światła z przodu i od dołu mocno odstaje od tego, co daje nam słońce – prowadzi do nienaturalnego efektu, tzw. „oświetlenia spod latarni”, gdzie cienie układają się zupełnie nie tak, jak widzimy w plenerze. W praktyce takie rozwiązania są stosowane głównie dla efektów specjalnych lub kiedy celowo chcemy zaburzyć naturalność. Tak samo światło boczne, nawet przy użyciu światła głównego, daje bardzo mocne, wręcz teatralne cienie i kontrasty, co nie jest typowe dla południowego światła naturalnego. Często też zapomina się, że południowe światło jest bardzo wysokie, praktycznie pada z góry pod lekkim kątem, co oznacza, że ustawienie lampy z przodu i z góry, ale nie centralnie, tylko trochę z boku, jest kluczowe dla uzyskania właściwego efektu. Z mojego punktu widzenia praktyka potwierdza, że stosowanie światła głównego, padającego z przodu i lekko z góry-boku, to podstawowy standard branżowy. Stosowanie innych układów prowadzi do efektów niezgodnych z naturalnymi obserwacjami i może zaburzać realizm sceny, szczególnie jeśli zależy nam na profesjonalnym, przekonującym rezultacie.

Pytanie 3

W fotografii produktowej szklanych powierzchni, aby uniknąć niepożądanych refleksów, należy przede wszystkim

A. stosować czarne ekrany do kontrolowania odbić

B. używać filtrów ocieplających na obiektywie

C. fotografować w całkowitej ciemności z lampą błyskową

D. zwiększyć intensywność głównego źródła światła

Zwiększenie intensywności głównego źródła światła w fotografii szklanych powierzchni często prowadzi do przeciwnych efektów od zamierzonych. Zbyt jasne oświetlenie może generować niekontrolowane refleksy, które będą odciągać uwagę od samego produktu. Warto pamiętać, że szklane powierzchnie są naturalnie refleksyjne, dlatego dodawanie większej ilości światła nie tylko nie pomaga, ale może wręcz pogarszać sytuację. Fotografowanie w całkowitej ciemności z lampą błyskową również nie jest dobrym rozwiązaniem, ponieważ błysk może zbyt intensywnie odbijać się w szklanych powierzchniach, tworząc niepożądane efekty. W przypadku używania filtrów ocieplających na obiektywie, ich zadaniem jest jedynie modyfikacja temperatury barwowej zdjęcia, co nie ma związku z kontrolowaniem odblasków. Te podejścia mogą wskazywać na niepełne zrozumienie zasad działania światła oraz refleksji, co prowadzi do mylnych wniosków. Kluczowe jest zrozumienie, że manipulacja kierunkiem światła oraz stosowanie odpowiednich akcesoriów, takich jak czarne ekrany, są najlepszymi metodami na uzyskanie czystych i profesjonalnych zdjęć szklanych produktów.

Pytanie 4

Po ilu latach obowiązywania umowy licencyjnej wyłącznej uważa się ją zawartą na czas nieokreślony?

A. Po 3 latach.

B. Po 4 latach.

C. Po 2 latach.

D. Po 5 latach.

Często spotykam się z przekonaniem, że umowy licencyjne wyłączne automatycznie przekształcają się w umowy na czas nieokreślony już po 2, 3 czy 4 latach — ale to nie jest zgodne z polskim prawem autorskim. Wynika to najczęściej z nieprecyzyjnego zrozumienia zapisów ustawowych albo z mylenia tej kwestii z innymi regulacjami dotyczącymi np. umów o pracę czy dzierżawy, gdzie limity czasowe bywają zupełnie inne. W przypadku licencji wyłącznej kluczowe jest, że tylko po upływie pięciu lat od zawarcia umowy na czas określony, umowa ta automatycznie staje się zawarta na czas nieokreślony, jeżeli strony nie postanowiły inaczej. Praktyka pokazuje, że wcześniejsze okresy, jak 2, 3 czy 4 lata, często pojawiają się w umowach komercyjnych, bo wydają się bezpieczniejsze dla obu stron, ale prawo jasno wskazuje na 5 lat jako ten minimalny okres decydujący o zmianie statusu umowy. Błędne założenie o krótszym okresie może wynikać też z nieświadomości, że ustawodawca celowo wprowadził ten czas jako kompromis pomiędzy interesami licencjodawcy i licencjobiorcy: licencjobiorca ma gwarancję stabilności użytkowania utworu przez przynajmniej 5 lat, a licencjodawca nie oddaje swoich praw na zbyt długo bez możliwości renegocjacji warunków. W praktyce rynkowej wiele osób nie rozróżnia szczegółów zawartych w ustawie o prawie autorskim, traktując umowy licencyjne podobnie jak inne cywilnoprawne kontrakty — co prowadzi do nieporozumień. Warto więc dokładnie znać ten przepis, bo chroni on przed nadmiernym związaniem się na wiele lat i daje realną możliwość zmiany lub zakończenia współpracy po upływie pięciu lat, zgodnie z obowiązującymi standardami branżowymi i prawnymi.

Pytanie 5

W programie Photoshop narzędzie, które umożliwia efektywne i szybkie usuwanie niechcianych elementów z zdjęć, to

A. różdżka

B. lasso

C. stempel

D. rozmywanie

Narzędzie lasso, chociaż przydatne do zaznaczania obszarów, nie nadaje się do usuwania niechcianych elementów. Ono zaznacza kształty, ale samo zaznaczenie nie wystarczy, żeby coś usunąć. Trzeba jeszcze wykonać dodatkowy krok, co może sprawić, że praca z obrazem jest mniej efektywna. Narzędzie rozmywanie można wykorzystywać do łagodzenia krawędzi czy maskowania niedoskonałości, ale nie wymazuje obiektów, tylko zmienia ich ostrość. Czasami, przez tę technikę, mogą się zdarzyć niechciane efekty, które obniżają jakość zdjęcia. Różdżka to narzędzie do zaznaczania obszarów na podstawie kolorów, co czyni ją lepszą do selekcji jednorodnych miejsc, a nie do precyzyjnego usuwania. Ludzie mogą mylić te narzędzia z tym, co naprawdę potrafią, co sprawia, że trudno osiągnąć zamierzony efekt w retuszu zdjęć. Dużym błędem jest myślenie, że każde zaznaczenie da radę wykorzystać do efektywnego usunięcia obiektów, co zazwyczaj kończy się kiepskimi efektami wizualnymi.

Pytanie 6

Aby uzyskać na obrazie maksymalny kontrast kolorystyczny pomiędzy tłem a fotografowanym barwnym przedmiotem, do zdjęcia cytryny powinno się wykorzystać tło

A. białe

B. zielone

C. czerwone

D. niebieskie

Zastosowanie zielonego tła może prowadzić do problemów z kontrastem, ponieważ cytryna, mając intensywny żółty kolor, nie wyróżnia się wyraźnie na tle zielonym. Zielony i żółty znajdują się blisko siebie na kole barw, co powoduje, że obie barwy mogą zlewać się ze sobą, co skutkuje mniej wyrazistym obrazem. W fotografii, gdzie kontrast jest kluczowy, taki wybór tła nie spełnia podstawowych zasad dotyczących kolorów komplementarnych. Użycie czerwonego tła także nie jest optymalne, ponieważ czerwony i żółty, choć różne, mogą w pewnych warunkach wprowadzać pewną dozę harmonii, co również obniża kontrast. Ponadto, czerwony może dominować w kadrze, co prowadzi do rozpraszania uwagi od samego obiektu. Białe tło, choć neutralne, nie zapewnia odpowiedniego kontrastu w przypadku intensywnych kolorów takich jak żółty, co może prowadzić do braku głębi i tekstury w zdjęciach. W praktyce, wybór tła powinien być ściśle związany z teorią kolorów, a doboru należy dokonywać w oparciu o zasady kompozycji, aby uzyskać optymalne efekty wizualne. Przedstawione przykłady ilustrują typowe błędy w myśleniu o kontraście i doborze kolorów, które mogą znacząco wpłynąć na końcowy rezultat fotografii.

Pytanie 7

Wskaż znak, który symbolizuje tryb automatycznego ustawiania czasu ekspozycji w odniesieniu do określonej wartości przysłony?

A. S

B. M

C. Tv

D. Av

Odpowiedź 'Av' oznacza tryb automatycznego doboru wartości przysłony w aparatach fotograficznych, co pozwala użytkownikowi na pełną kontrolę nad głębią ostrości. W tym trybie fotograf wybiera pożądaną wartość przysłony (f-stop), a aparat automatycznie dostosowuje czas naświetlania, aby uzyskać poprawną ekspozycję. Przykładem zastosowania trybu Av jest sytuacja, kiedy fotograf chce uzyskać efekt rozmycia tła, wybierając niską wartość f (np. f/2.8), co pozwoli na uzyskanie małej głębi ostrości oraz uwypuklenie głównego obiektu na tle. Tryb ten jest szczególnie popularny w fotografii portretowej oraz przy zdjęciach w warunkach słabego oświetlenia, kiedy kontrola nad przysłoną jest kluczowa dla uzyskania estetycznych efektów. Warto także zaznaczyć, że tryb Av wspiera praktyki związane z ustawieniem i zachowaniem odpowiednich parametrów w fotografii, co sprzyja uzyskaniu wysokiej jakości obrazów oraz stawia fotografa w roli aktywnego twórcy, a nie tylko obserwatora. Daje to możliwość rozwijania umiejętności oraz eksperymentowania z efektami wizualnymi.

Pytanie 8

Cecha aparatów bezlusterkowych, która pozwala zobaczyć efekt końcowy zdjęcia przed wykonaniem, to

A. funkcja podglądu histogramu RGB

B. system pomiaru ekspozycji TTL

C. zintegrowany moduł podglądu głębi ostrości DOF

D. elektroniczny wizjer z funkcją WYSIWYG (What You See Is What You Get)

Zintegrowany moduł podglądu głębi ostrości DOF, system pomiaru ekspozycji TTL oraz funkcja podglądu histogramu RGB to elementy, które są istotne w fotografii, ale nie pełnią roli podglądu efektu końcowego zdjęcia przed jego wykonaniem. Moduł DOF pomaga ocenić głębię ostrości, co jest przydatne przy planowaniu kompozycji, ale nie pokazuje, jak finalne zdjęcie będzie wyglądać z uwzględnieniem wszystkich ustawień. System TTL (Through The Lens) odpowiada za pomiar światła, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiedniej ekspozycji, jednak nie daje pełnego obrazu efektu końcowego, ponieważ nie bierze pod uwagę innych parametrów wpływających na obraz. Natomiast histogram RGB jest narzędziem analitycznym, które pomaga zrozumieć, jak światło jest rozłożone w zdjęciu, ale również nie pozwala na podgląd konkretnego ujęcia. To podejście do analizy zdjęcia może prowadzić do błędnych wniosków, gdyż koncentrując się tylko na jednym aspekcie, jak na przykład pomiar ekspozycji czy głębia ostrości, można przegapić inne kluczowe elementy, które wpływają na końcowy efekt. W efekcie, brak zrozumienia, jak różne funkcje aparatu współdziałają ze sobą, może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania sprzętu oraz niezadowalających rezultatów fotograficznych.

Pytanie 9

Aby wyostrzyć detale obrazu w programie Adobe Photoshop, należy użyć polecenia

A. Posteryzacja krawędzi

B. Maska wyostrzająca

C. Błyszczące krawędzie

D. Maska warstwy

Maska wyostrzająca to jedno z najskuteczniejszych narzędzi w programie Adobe Photoshop, które pozwala na zwiększenie ostrości obrazu poprzez poprawę kontrastu krawędzi. Wyostrzanie obrazu polega na wydobyciu detali, co jest kluczowe w przypadku zdjęć, które mają być publikowane lub drukowane. Proces ten opiera się na zwiększeniu różnicy pomiędzy pikselami o zbliżonych kolorach, co sprawia, że krawędzie stają się bardziej wyraźne. W praktyce, kiedy używasz maski wyostrzającej, możesz regulować parametry takie jak promień, ilość oraz próg, co pozwala na precyzyjne dostrojenie efektu do specyfiki danego obrazu. Przykładowo, w przypadku fotografii architektury, wyostrzanie może pomóc w uwydatnieniu szczegółów budynków i elementów konstrukcyjnych, co przyciąga uwagę widza. Ważne jest, aby pamiętać, że zbyt mocne wyostrzanie może prowadzić do niepożądanych efektów, takich jak powstawanie halo wokół krawędzi, dlatego istotne jest stosowanie tego narzędzia z rozwagą i w odpowiednich warunkach.

Pytanie 10

W jakim formacie pliku powinno się zapisać obraz w kompresji bezstratnej?

A. TIFF

B. JPEG

C. GIF

D. RAW

Format TIFF (Tagged Image File Format) jest jednym z najczęściej stosowanych formatów plików do przechowywania obrazów z kompresją bezstratną. Dzięki możliwości zachowania pełnej jakości obrazu, TIFF jest idealny do zastosowań profesjonalnych, takich jak druk czy archiwizacja, gdzie każdy detal jest istotny. W odróżnieniu od JPEG, który stosuje kompresję stratną, TIFF nie traci żadnych informacji podczas zapisu, co czyni go preferowanym wyborem w pracy z grafiką komputerową, fotografią cyfrową oraz w obróbce obrazu. Format ten obsługuje zarówno kolory w odcieniach szarości, jak i kolorowe oraz jest szeroko wspierany przez oprogramowanie graficzne. Użytkownicy mogą także korzystać z różnych opcji kompresji bezstratnej, takich jak LZW czy ZIP, co pozwala na zmniejszenie rozmiaru pliku bez utraty jakości. W praktyce oznacza to, że zdjęcia zapisane w formacie TIFF mogą być edytowane wielokrotnie, a ich jakość pozostanie nienaruszona, co jest kluczowe w profesjonalnej fotografii oraz projektach graficznych.

Pytanie 11

Trójkąt ekspozycji w fotografii odnosi się do relacji pomiędzy

A. czasem naświetlania, matrycą, czułością detektora obrazu

B. czasem naświetlania, liczbą przysłony, natężeniem oświetlenia

C. czasem naświetlania, liczbą przysłony, czułością detektora obrazu

D. czasem naświetlania, obiektywem, czułością detektora obrazu

Trójkąt ekspozycji w fotografii to kluczowe pojęcie, które odnosi się do trzech głównych parametrów wpływających na naświetlenie zdjęcia: czasu naświetlania, liczby przysłony oraz czułości detektora obrazu. Czas naświetlania, wyrażany w sekundach lub ułamkach sekundy, określa, jak długo światło pada na matrycę aparatu. Liczba przysłony (f-stop) to wartość, która opisuje średnicę otworu w obiektywie, przez który przechodzi światło, co ma bezpośredni wpływ na głębię ostrości. Czułość detektora obrazu, mierzona w ISO, informuje, jak wrażliwy jest czujnik na światło. Zrozumienie interakcji między tymi trzema elementami pozwala fotografom na uzyskanie właściwej ekspozycji oraz na kreatywne manipulowanie efektami obrazu, takimi jak zamglenie tła czy zamrażanie ruchu. Przykładowo, w słabym oświetleniu, zwiększenie czułości ISO może pozwolić na skrócenie czasu naświetlania, co jest szczególnie przydatne w fotografii sportowej czy przy zdjęciach w ruchu. Właściwe zrozumienie tych zasad jest fundamentalne dla każdego fotografa, aby móc świadomie kształtować swoje zdjęcia zgodnie z zamierzonymi efektami.

Pytanie 12

W jakiej jednostce mierzy się rozdzielczość obrazu cyfrowego?

A. Hz (herce)

B. ppi (pixels per inch)

C. lm (lumeny)

D. cd (kandela)

Rozdzielczość obrazu cyfrowego mierzona jest w 'ppi', czyli 'pixels per inch', co oznacza liczbę pikseli przypadających na cal. To kluczowy parametr w grafice cyfrowej i druku, ponieważ bezpośrednio wpływa na jakość wyświetlanych obrazów. Wyższa wartość ppi oznacza większą liczbę pikseli na jednostkę długości, co przekłada się na ostrzejszy i bardziej szczegółowy obraz. Z punktu widzenia standardów branżowych, w druku komercyjnym często używa się wartości 300 ppi dla uzyskania wysokiej jakości wydruków. W przypadku ekranów komputerowych, typowe wartości to 72-96 ppi. Rozdzielczość w ppi ma znaczenie również w kontekście projektowania interfejsów użytkownika oraz tworzenia materiałów marketingowych, gdzie dbałość o detale i klarowność grafiki są kluczowe. Dlatego umiejętność pracy z rozdzielczością jest niezbędna dla każdego, kto zajmuje się projektowaniem graficznym, fotografią cyfrową czy publikacją elektroniczną.

Pytanie 13

Dzieło, w którym wyraźnie przeważają jasne tonacje, zostało stworzone w technice

A. izohelii

B. wysokiego klucza

C. pseudosolaryzacji

D. niskiego klucza

Odpowiedź 'wysokiego klucza' jest poprawna, ponieważ odnosi się do techniki, w której dominują jasne tony i światło. Wysoki klucz charakteryzuje się jasnym oświetleniem oraz minimalną ilością cieni, co sprawia, że obraz staje się lekki i eteryczny. Technika ta jest często wykorzystywana w portretach, reklamach oraz w sztuce, aby przekazać wrażenie radości, świeżości lub delikatności. Przykładem może być fotografia mody, gdzie jasne tła i odbicie światła nadają modelkom subtelny i elegancki wygląd. W praktyce, artyści i fotografowie stosują różnorodne źródła światła, takie jak softboxy czy reflektory, aby uzyskać pożądany efekt wizualny. Wysoki klucz znajduje również zastosowanie w malarstwie, gdzie twórcy używają jasnych kolorów i technik mieszania, aby stworzyć harmonijne i optymistyczne kompozycje. Zrozumienie tej techniki jest kluczowe dla profesjonalistów w dziedzinie sztuki wizualnej, ponieważ pozwala na świadome kreowanie atmosfery i emocji w dziełach.

Pytanie 14

Fotografia przedstawia błąd kadrowania określany jako

A. krzywy horyzont.

B. horyzont w połowie.

C. kompozycja centralna.

D. skrót perspektywy.

Krzywy horyzont to jeden z najczęściej spotykanych błędów w fotografii krajobrazowej i miejskiej. Polega na tym, że linia horyzontu – która powinna być ustawiona poziomo względem krawędzi kadru – jest przechylona w jedną ze stron. Moim zdaniem, ten błąd mocno zaburza odbiór zdjęcia, bo ludzki mózg automatycznie oczekuje, że horyzont będzie prosty, szczególnie na fotografiach morza, jeziora czy pól. Praktycznie rzecz biorąc, krzywy horyzont sprawia, że zdjęcie wydaje się nieprofesjonalne i chaotyczne, nawet jeśli samo światło czy kompozycja są ciekawe. Standardy branżowe wprost mówią: jeśli nie masz wyraźnego powodu artystycznego, żeby przechylać kadr, horyzont ma być prosty. W programach graficznych korekta tego błędu jest banalna – wystarczy narzędzie do obracania obrazu. Fajnie jest też korzystać z siatki poziomów w aparacie, bo to pomaga od razu zachować poprawną linię horyzontu. Z mojego doświadczenia, nawet drobny przechył o kilka stopni potrafi zniszczyć efekt pracy. To naprawdę jeden z tych szczegółów, które odróżniają amatora od bardziej świadomego fotografa.

Pytanie 15

Aby zmniejszyć kontrast podczas kopiowania czarno-białego negatywu na papier fotograficzny wielogradacyjny, należy użyć filtru

A. purpurowy

B. żółty

C. niebieski

D. czerwony

Zastosowanie filtra żółtego podczas kopiowania czarno-białego negatywu na fotograficzny papier wielogradacyjny służy do zmniejszenia kontrastu obrazu. Filtr ten pozwala na osłabienie niebieskich i purpurowych tonów, co końcowo prowadzi do uzyskania łagodniejszych przejść tonalnych i bardziej zrównoważonych tonów szaro-skalowych. W praktyce, gdy kopiujemy negatyw, intensywność światła, które przechodzi przez filtr, będzie różna w zależności od koloru nasycenia w negatywie. Żółty filtr obniża kontrast, co jest kluczowe, gdy chcemy uzyskać mniej dramatyczny efekt lub gdy negatyw jest zbyt ostry. W fotografii analogowej dobór odpowiedniego filtra jest standardową praktyką, a dobrą praktyką jest eksperymentowanie z różnymi filtrami, aby osiągnąć pożądany efekt. Warto również zauważyć, że niektóre papiery wielogradacyjne reagują różnie na różne kolory filtrów, co czyni ich dobór istotnym elementem procesu tworzenia obrazu.

Pytanie 16

Jakiego materiału dotyczy oznaczenie "typ 120"?

A. Błony zwojowej

B. Papieru stałogradacyjnego

C. Papieru wielogradacyjnego

D. Materiału małoobrazkowego

Wybór odpowiedzi na temat oznaczenia "typ 120" powinien być dokładny, ponieważ każdy z wymienionych materiałów ma swoje specyficzne właściwości i zastosowania. Papier stałogradacyjny to materiał, który jest używany w technice druku i nie ma związku z błoną zwojową. Jest to rodzaj papieru, który może być używany do tworzenia odbitek, ale nie odnosi się do fotografii negatywowej, co jest kluczowe w kontekście błon fotograficznych. Z kolei papier wielogradacyjny jest rodzajem papieru fotograficznego, który pozwala na uzyskanie różnych tonacji, ale również nie jest tym samym co błona zwojowa. Materiał małoobrazkowy to ogólne pojęcie, które najczęściej odnosi się do błon o mniejszych wymiarach, takich jak typ 35 mm. Użytkownicy, którzy mylą typy materiałów, mogą nie zrozumieć, jak różne formaty wpływają na jakość obrazu. W fotografii każdy typ materiału odgrywa istotną rolę w uzyskiwaniu pożądanych efektów, a nieznajomość różnic między błonami zwojowymi a innymi materiałami może prowadzić do nieporozumień dotyczących ich zastosowania w praktyce fotograficznej. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnej pracy w dziedzinie fotografii, zarówno w kontekście technicznym, jak i artystycznym.

Pytanie 17

W przedstawionej fotografii katalogowej zastosowano oświetlenie

A. boczne.

B. górne.

C. przednie

D. dolne

Odpowiedź 'boczne' jest poprawna, ponieważ w przedstawionej fotografii katalogowej widać wyraźne cienie po prawej stronie przedmiotu. To wskazuje, że źródło światła znajduje się po lewej stronie, co jest typowe dla oświetlenia bocznego. Oświetlenie boczne jest istotnym elementem w fotografii, ponieważ pozwala na wydobycie detali i tekstur obiektów, tworząc efekt trójwymiarowości. Przykładem zastosowania oświetlenia bocznego może być fotografia produktowa, gdzie celem jest ukazanie detali przedmiotów, takich jak biżuteria czy zegarki. Dzięki zastosowaniu światła bocznego można uzyskać głębię obrazu, co zwiększa atrakcyjność wizualną fotografii. Dobra praktyka w fotografii to eksperymentowanie z różnymi kątami padania światła, co pozwala na osiągnięcie zróżnicowanych efektów. Warto również zwrócić uwagę na zastosowanie modyfikatorów światła, takich jak softboxy czy reflektory, które mogą pomóc w kontrolowaniu intensywności i kierunku światła, co jest kluczowe w osiąganiu zamierzonych efektów wizualnych.

Pytanie 18

W celu wykonania zdjęć obiektywem standardowym podczas fotografowania aparatem średnioformatowym na materiale o formacie klatki 6 × 6 cm należy zastosować obiektyw o ogniskowej

A. 125 mm

B. 180 mm

C. 80 mm

D. 50 mm

Wiele osób zakłada, że ogniskowa 50 mm będzie standardem niezależnie od formatu aparatu, bo przy pełnej klatce (czyli popularnym formacie 35 mm) właśnie taka ogniskowa odpowiada polu widzenia ludzkiego oka. Jednak przy średnim formacie – dokładnie przy klatce 6 × 6 cm – sytuacja wygląda trochę inaczej. Im większa powierzchnia materiału światłoczułego, tym dłuższa ogniskowa jest potrzebna, by uzyskać ten sam kąt widzenia, co w aparatach małoobrazkowych. Dlatego użycie obiektywu 50 mm na 6 × 6 cm daje szerokokątny efekt, a nie 'standardowy' obraz. Z kolei ogniskowe 125 mm czy 180 mm są już typowymi teleobiektywami do tego formatu – sprawdzą się raczej w fotografii portretowej lub detalu, gdzie istotne jest zbliżenie do obiektu i izolowanie go od tła. Wybór takich ogniskowych może wynikać z mylnego przełożenia doświadczeń z małego obrazka na średni format, ale w praktyce prowadzi do znacznie węższego kąta widzenia, co nie jest zgodne z pojęciem 'obiektywu standardowego'. W fotografii zawsze warto brać pod uwagę fizyczny rozmiar klatki czy matrycy oraz to, jak wpływa on na perspektywę i pole widzenia. Moim zdaniem, najczęstszy błąd to automatyczne przyjmowanie, że 50 mm to uniwersalny standard bez względu na format – a przecież każdy system ma swój odpowiednik wynikający z geometrii obrazu. W praktyce wykorzystanie niewłaściwej ogniskowej może psuć zamierzony efekt kompozycyjny, przez co zdjęcia wyglądają nienaturalnie lub mają zupełnie inną perspektywę od zamierzonej. Warto też pamiętać, że branżowe podręczniki oraz wytyczne producentów aparatów średnioformatowych zawsze wskazują 80 mm jako obiektyw standardowy dla 6 × 6 cm – i na ten wybór najczęściej decydują się doświadczeni fotografowie.

Pytanie 19

Jaki symbol wskazuje na proces przetwarzania pozytywu kolorowego?

A. EP 2

B. RA 4

C. C 41

D. E 6

Inne odpowiedzi, takie jak EP 2, C 41 czy E 6, są związane z różnymi procesami, które dotyczą innych technik fotograficznych. EP 2 to symbol związany z czarno-białą obróbką i nie ma nic wspólnego z kolorowymi pozytywami. Często ludzie mylą to z wywoływaniem kolorów, co prowadzi do pomyłek. C 41 to standard, który dotyczy negatywów, co już diametralnie różni się od pozytywów. Trzeba pamiętać, że C 41 generuje negatywy, a nie pozytywy, dlatego ta odpowiedź jest nietrafiona. E 6 z kolei to proces do wywoływania diapozytywów, co także wskazuje na inny typ obróbki. Ważne, żeby rozumieć różnice między tymi procesami, bo każdy z nich wymaga innych chemikaliów i sprzętu. Z własnego doświadczenia wiem, że takie pomyłki wynikają głównie z braku znajomości podstaw fotograficznych.

Pytanie 20

Fotograf, który do robienia zdjęć krajobrazowych ustawił przysłonę na f/1.2, czułość matrycy na ISO 1400 oraz czas naświetlania na 30 sekund, najprawdopodobniej planuje uchwycić te obrazy przy świetle dziennym

A. o świcie

B. w południe

C. nocą

D. po południu

Odpowiedzi o świcie, po południu i w południe są nie do końca dobre, bo nie pasują do warunków oświetleniowych, jakie dają te ustawienia aparatu. Fotografia o świcie zazwyczaj ma mniej światła niż w ciągu dnia, więc te parametry jak f/1.2, ISO 1400 czy 30 sekund to trochę przesada jak na poranek. Te wartości w zasadzie dotyczą nocy i bardzo słabego światła. Używanie przysłony f/1.2 w dzień, powiedzmy w południe, mogłoby prowadzić do prześwietlenia zdjęcia. Czas naświetlania 30 sekund z kolei sprawiłby, że zdjęcie byłoby rozmyte, co w dziennej fotografii to nie jest to, co chcemy. Ważne jest, żeby odpowiednio dobierać ustawienia aparatu, bo błędy w tym zakresie mogą skutkować nieudanymi zdjęciami. Rozumienie, jak działa przysłona, ISO i czas ekspozycji, ma ogromne znaczenie w fotografii, a praktykowanie różnych warunków oświetleniowych pomaga podnieść swoje umiejętności.

Pytanie 21

Którą czynność diagnostyczno-konserwacyjną drukarki atramentowej należy wykonać w pierwszej kolejności, jeżeli uzyskano wydruk w postaci liniowych nieciągłości zdjęcia?

A. Przeinstalowanie sterownika drukarki.

B. Wymianę tuszy.

C. Wydrukowanie testu i oczyszczenie głowic drukujących.

D. Wymianę tuszy i wydrukowanie testu głowic.

Kiedy na wydruku z drukarki atramentowej pojawiają się liniowe nieciągłości zdjęcia, bardzo łatwo wpaść w pułapkę zbyt pochopnych działań, które wcale nie muszą rozwiązać problemu. Wymiana tuszów brzmi kusząco, bo wydaje się, że jak coś nie drukuje, to pewnie tusz się skończył – ale moim zdaniem to spory błąd myślowy. Bardzo często nieciągłości wynikają z zasychania lub zapchania dysz głowicy, a nie z braku atramentu. Nawet jeśli tusz jest nowy, to i tak może dojść do zatkania głowic, szczególnie jeśli drukarka stała przez kilka dni nieużywana. Drukowanie testu głowic po wymianie tuszy może pomóc, ale to już jest krok wykraczający poza pierwszą, najbardziej logiczną czynność diagnostyczną. Przeinstalowanie sterownika to kolejny pomysł, który czasem pojawia się w głowie, gdy drukarka zaczyna szwankować. W praktyce jednak sterownik nie ma wpływu na fizyczny stan głowic drukujących, a instalowanie go ponownie jest zwykle stratą czasu, jeśli problem objawia się liniowymi brakami na wydruku. Często spotykam się z tym, że ludzie od razu sięgają po rozwiązania programowe, nie sprawdzając sprzętu – a to nie jest zgodne z dobrą praktyką diagnostyczną. Najważniejsze to zacząć od najprostszych i najbardziej typowych czynności, które pozwalają szybko wyeliminować najczęstsze przyczyny. Moim zdaniem, skupienie się na głowicach i ich czyszczeniu wynika nie tylko z doświadczenia, ale też z wytycznych branżowych i dokumentacji większości producentów. Pomijanie tego kroku prowadzi do niepotrzebnych wydatków i frustracji, a problem wciąż pozostaje nierozwiązany. Warto więc pamiętać, że właściwa kolejność działań to podstawa efektywnej obsługi sprzętu drukującego.

Pytanie 22

Fotografia przedstawia rodzaj kompozycji

A. przekątna.

B. obramowanie.

C. linia horyzontu.

D. symetria.

Obramowanie to naprawdę ważny element w fotografii. Dzięki niemu możemy pięknie umieścić główny temat w otoczeniu. W tej konkretnej fotografii widzimy łukowate przejście, które działa jak naturalna rama – świetnie podkreśla to, co dzieje się dookoła. Tego typu technika potrafi dodać głębi zdjęciu i zwrócić uwagę na kluczowe detale w kompozycji. W praktyce obramowanie można wdrożyć na różne sposoby, jak na przykład przez drzewa, okna czy jakieś architektoniczne elementy. To wszystko nie tylko ładnie wygląda, ale też dodaje kontekstu i opowieści do zdjęcia. W branży fotograficznej eksperci często polecają stosowanie obramowania, żeby urozmaicić obraz i zwiększyć jego dynamikę. Dobrze przemyślane obramowanie nie tylko przyciąga wzrok, ale też kieruje go w stronę głównego tematu, co jest naprawdę istotne w narracji wizualnej.

Pytanie 23

Po ilu latach obowiązywania umowy licencyjnej wyłącznej uważa się ją zawartą na czas nieokreślony?

A. Po 4 latach.

B. Po 5 latach.

C. Po 3 latach.

D. Po 2 latach.

Prawidłowa odpowiedź opiera się na przepisach prawa autorskiego w Polsce, konkretnie na art. 68 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Tam jasno wskazano, że jeśli umowa licencyjna wyłączna zawarta została na czas oznaczony dłuższy niż pięć lat, po upływie tego okresu uważa się ją za zawartą na czas nieokreślony. To jest bardzo istotne z punktu widzenia zarówno licencjodawcy, jak i licencjobiorcy, bo daje pewność, że nie można związać się na wieczność z jedną stroną bez możliwości renegocjacji czy wypowiedzenia. W praktyce, przykładowo, jeżeli firma informatyczna podpisuje wyłączną licencję na korzystanie z oprogramowania na 7 lat, to po pięciu latach ta umowa automatycznie staje się bezterminowa i zastosowanie mają przepisy dotyczące wypowiadania licencji zawartej na czas nieokreślony. Takie rozwiązanie to pewien rodzaj zabezpieczenia dla obu stron i jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi – nie powinno się blokować rozwoju ani jednej, ani drugiej strony przez zbyt długie sztywne umowy. Moim zdaniem, z punktu widzenia praktyki gospodarczej, jest to bardzo rozsądne podejście, bo umożliwia elastyczne zarządzanie prawami i reagowanie na zmieniające się potrzeby rynku czy technologii. Warto pamiętać też, że te reguły dotyczą licencji wyłącznych, a w przypadku licencji niewyłącznych – nie ma aż takich ograniczeń czasowych. To dlatego pięć lat jest tutaj kluczowe, a nie np. dwa czy trzy.

Pytanie 24

Na fotografii zastosowano

A. linie wiodące.

B. obramowanie.

C. kompozycję wsteczną.

D. regułę złotego podziału.

Linie wiodące to naprawdę ważny element w fotografii. Dzięki nim można poprowadzić wzrok widza w określonym kierunku. Na analizowanej fotografii linie budynku prowadzą nasze spojrzenie od dołu ku górze, co sprawia, że naturalnie zwracamy uwagę na szczyt budynku. Taka kompozycja nadaje zdjęciu dynamiki i uwypukla jego główne elementy. W praktyce dobrze wykorzystane linie wiodące mogą naprawdę poprawić percepcję obrazu, tworząc głębię i kierując wzrok w stronę punktu centralnego. W architekturze, takie podejście pozwala na lepsze ukazanie proporcji i detali budynku, co jest bardzo istotne, gdy prezentujemy nasze projekty. Pamiętaj, że linie wiodące mogą pochodzić zarówno z naturalnych elementów, jak i z detali architektonicznych. Umiejętne ich wykorzystanie ma ogromny wpływ na estetykę zdjęcia oraz jego narrację.

Pytanie 25

Aby zrealizować w programie Adobe Photoshop kompozycję fotograficzną z wielu obrazów, należy zastosować

A. filtry artystyczne i warstwy dopasowujące

B. narzędzia do korekcji oraz grupy warstw

C. narzędzia selekcji, kopiowania oraz maski warstw

D. style warstw oraz tryby mieszania

Wybór innych narzędzi, jak style warstwy i tryby mieszania warstw, nie jest najodpowiedniejszy w kontekście tworzenia fotomontaży, ponieważ te funkcje głównie służą do modyfikacji wyglądu już istniejących warstw, a nie do efektywnego łączenia różnych obrazów. Style warstwy, takie jak cień, blask czy gradient, mogą być używane do nadawania warstwom efektów estetycznych, ale nie pozwalają na precyzyjne selekcjonowanie i łączenie elementów z różnych źródeł. Podobnie, tryby mieszania warstw zajmują się interakcją między warstwami, co jest przydatne do osiągania określonych efektów wizualnych, jednak nie stanowią podstawowego narzędzia do budowy fotomontażu. Z drugiej strony, filtry artystyczne i warstwy dopasowania, choć mogą wspierać proces twórczy, skupiają się głównie na edytowaniu i stylizacji jednego obrazu, a nie na łączeniu wielu elementów w jedną spójną kompozycję. Użytkownik może myśleć, że te narzędzia są wystarczające, jednak ignorując znaczenie narzędzi selekcji i maski, traci możliwość precyzyjnego kontrolowania, co zostanie połączone i jak to będzie wyglądać w końcowej wersji fotomontażu. To często prowadzi do frustracji, gdyż końcowy efekt nie odpowiada zamierzonym celom artystycznym.

Pytanie 26

Jeśli na kole trybów aparatu fotograficznego ustawiono symbol „S (Tv)”, to oznacza, że fotograf wykona zdjęcia w trybie

A. automatyki z preselekcją czasu.

B. automatyki programowej.

C. manualnym.

D. automatyki z preselekcją przysłony.

Tryb oznaczony jako „S” (w aparatach Nikon, Sony, Fuji) lub „Tv” (w Canonach) to automatyka z preselekcją czasu, czasami nazywana też priorytetem migawki. Ustawiając aparat w tym trybie, fotograf samodzielnie wybiera czas otwarcia migawki, a aparat automatycznie dobiera odpowiednią wartość przysłony, by uzyskać właściwą ekspozycję. To jest super wygodne, gdy zależy Ci np. na zamrożeniu ruchu (krótki czas) przy fotografowaniu sportu albo na wydłużeniu czasu, żeby pokazać ruch, tak jak rozmycie wody w krajobrazach. Moim zdaniem, to jeden z bardziej praktycznych trybów do świadomej pracy, bo masz bezpośrednią kontrolę nad tym, jak rejestrowany jest ruch na zdjęciu. Branżowe standardy praktycznie zawsze zalecają preselekcję czasu w fotografii reportażowej i sportowej, bo to czas decyduje o kluczowym efekcie końcowym. Dodatkowo warto pamiętać, że korzystając z tego trybu, fotograf nie musi już przejmować się skomplikowaną analizą ekspozycji – wystarczy, że wie, jak czas wpływa na efekt. W codziennej pracy często korzystam właśnie z preselekcji czasu, kiedy np. fotografuję dzieci biegające po placu zabaw – dzięki temu zdjęcia są ostre, bez rozmyć. Warto eksperymentować z różnymi czasami, żeby lepiej zrozumieć, jak aparat reaguje i jak zmienia się głębia ostrości czy jasność zdjęcia w różnych warunkach. To naprawdę daje poczucie kontroli i pozwala łatwiej osiągać zamierzone efekty.

Pytanie 27

Jakiego filtru fotograficznego należy użyć, aby zapewnić prawidłową reprodukcję kolorów na zdjęciu, wykonanym w plenerze z wykorzystaniem światła żarowego?

A. Korekcyjny łososiowy

B. Korekcyjny niebieski

C. Konwersyjny niebieski

D. Konwersyjny łososiowy

Zastosowanie konwersyjnego niebieskiego filtra w kontekście opisanego pytania byłoby błędne, ponieważ niebieski filtr jest używany do korekcji kolorów w odwrotnym przypadku, tj. gdy korzystamy z filmów przeznaczonych do fotografowania w warunkach dziennego światła słonecznego (5600K), a chcemy uzyskać efekt w warunkach sztucznego oświetlenia, jak żarówki (3200K). Wybór korekcyjnego łososiowego filtra również nie przyniósłby pożądanych rezultatów, ponieważ taki filtr jest przeznaczony do użycia w sytuacjach, gdy chcemy zredukować cieplejsze odcienie w already zbalansowanym świetle, co nie jest zgodne z naszym celem. Korekcyjny niebieski filtr, podobnie jak inne niebieskie filtry, ma na celu zredukowanie nadmiaru ciepłych tonów, co jest sprzeczne z celem uzyskania prawidłowej reprodukcji kolorów w scenariuszu, gdzie dominującym źródłem światła jest światło żarowe. Przypadki, w których stosuje się niebieski filtr, powinny być starannie przemyślane, a często prowadzą do chłodniejszych, niepożądanych tonów na zdjęciach, co skutkuje mniej atrakcyjnymi efektami wizualnymi. Zrozumienie tego zagadnienia wymaga znajomości podstaw balansu bieli oraz różnicy między temperaturą barwową zastosowanego filmu a ściśle określonym źródłem światła.

Pytanie 28

Jakie narzędzie w oprogramowaniu graficznym pozwala na wybranie obiektu na grafice?

A. Pióro.

B. Kroplomierz.

C. Ramka.

D. Przeciąganie.

Kadrowanie to technika, której celem jest przycięcie obrazu w celu zmiany jego rozmiaru lub kadru. Choć kadrowanie może pomóc w skupieniu uwagi na danym obiekcie, nie umożliwia precyzyjnego zaznaczania i edytowania elementów wewnątrz obrazu. Użytkownicy często mylą funkcję kadrowania z zaznaczaniem, co prowadzi do nieporozumień dotyczących możliwości edycyjnych narzędzi graficznych. Z kolei kroplomierz służy do wyboru koloru z obrazu, co ma zastosowanie przy dopasowywaniu kolorów lub tworzeniu palet, ale również nie wspiera zaznaczenia obiektów. Zastosowanie tego narzędzia może prowadzić do błędnych założeń o jego funkcjonalności. Narzędzie przesunięcia, mimo że pozwala na przenoszenie wybranych obiektów, nie oferuje opcji ich zaznaczania w sposób, który byłby potrzebny w przypadku bardziej złożonych projektów. Typowe błędy myślowe w tym kontekście to zakładanie, że każde narzędzie, które wpływa na wygląd lub położenie obiektów, może również zaznaczać te obiekty. Kluczowe w zrozumieniu działania narzędzi graficznych jest przyjęcie, że każde z nich ma swoją specyfikę i zastosowanie, które trzeba rozpoznać, aby efektywnie pracować nad projektami graficznymi.

Pytanie 29

Do czynności konserwacyjnych zabezpieczających prawidłową pracę akumulatora w aparacie fotograficznym należy

A. utrzymywanie zmiennej temperatury w komorze akumulatora.

B. wystawianie akumulatora na działanie wysokiej temperatury.

C. wystawianie akumulatora na działanie promieni słonecznych.

D. utrzymanie czystości styków w komorze akumulatora.

Utrzymanie czystości styków w komorze akumulatora to jedna z tych rzeczy, które w praktyce naprawdę mają spore znaczenie dla niezawodności sprzętu fotograficznego. Styki, szczególnie te wykonane z metali przewodzących, łatwo łapią kurz, tłuszcz z palców czy nawet drobne utlenienia. Zanieczyszczone styki powodują większy opór elektryczny, a to może prowadzić do trudności z uruchomieniem aparatu, przerw w zasilaniu czy nawet uszkodzenia elektroniki poprzez skoki napięcia. Moim zdaniem jest to jedna z czynności, którą warto wykonywać regularnie, najlepiej za pomocą specjalnych środków czyszczących lub po prostu miękkiej, suchej szmatki. Takie konserwacyjne podejście jest zgodne z wytycznymi większości producentów aparatów, np. Canon czy Nikon w swoich instrukcjach często podkreślają wagę czystości styków. Mało kto o tym pamięta, a to naprawdę pomaga wydłużyć żywotność akumulatora oraz całego sprzętu. Co więcej, lepszy kontakt to także stabilniejsze ładowanie, więc nawet szybkość i skuteczność ładowania mogą na tym zyskać. Z mojego doświadczenia, jeśli aparat często 'gubi' zasilanie lub nie widzi baterii, to w 90% przypadków wystarczyło przetrzeć styki i wszystko wracało do normy. Warto więc tę prostą czynność wprowadzić do rutynowej obsługi sprzętu – to taki mały, a bardzo skuteczny nawyk każdego fotografa.

Pytanie 30

Pentagonalny pryzmat stanowi element konstrukcji

A. obiektywu fotograficznego

B. skanera bębnowego

C. korpusu aparatu fotograficznego

D. powiększalnika w ciemni

Pryzmat pentagonalny jest kluczowym elementem konstrukcji korpusu aparatu fotograficznego, ponieważ pełni funkcję zmiany kierunku światła, co umożliwia prawidłowe kadrowanie obrazu. W aparatach lustrzankowych pryzmat ten pozwala na odwrócenie obrazu oraz jego skierowanie do wizjera, co jest niezwykle istotne dla fotografa. Dzięki zastosowaniu pryzmatu pentagonalnego, użytkownik widzi dokładny obraz, jaki będzie rejestrowany przez matrycę aparatu. To rozwiązanie jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, zapewniającym wysoką jakość obrazu oraz wygodę w użytkowaniu. Praktycznym przykładem zastosowania pryzmatu pentagonalnego są aparaty Canon i Nikon, które wykorzystują tę konstrukcję w swoich lustrzankach cyfrowych. Umożliwia to fotografom precyzyjne ustawienie kadru przed wykonaniem zdjęcia, co jest kluczowe w procesie twórczym. Ponadto, pryzmaty stosowane w nowoczesnych aparatach wykonane są z wysokiej jakości szkła optycznego, co minimalizuje zniekształcenia optyczne i poprawia ostrość obrazu. Zrozumienie roli pryzmatu w konstrukcji aparatu fotograficznego jest kluczowe dla każdego, kto pragnie zgłębić tajniki fotografii.

Pytanie 31

W celu uzyskania efektu przedstawionego na zdjęciach w programie Adobe Photoshop zastosowano

A. wypełnienie wzorkiem.

B. wypełnienie gradientowe.

C. polecenie poziomy.

D. polecenie krzywe.

Wiele osób wybiera polecenia takie jak krzywe czy poziomy, bo są one rzeczywiście bardzo przydatne w codziennej pracy z edycją zdjęć, ale ich głównym zadaniem jest korygowanie jasności, kontrastu lub balansu kolorów, a nie nakładanie nowych wzorów czy tekstur. W przypadku krzywych manipulujemy rozkładem tonalnym obrazu, co daje ogromną precyzję w edycji świateł, półtonów i cieni, jednak nie zmienia struktury powierzchni zdjęcia ani nie dodaje regularnych, geometrycznych wzorów. Podobnie polecenie poziomy pozwala na szybką korektę ekspozycji czy balansu bieli, ale i tutaj w żaden sposób nie uzyskamy efektu powtarzającego się ornamentu. Natomiast wypełnienie gradientowe to narzędzie przeznaczone do łagodnych przejść kolorystycznych – gradienty świetnie się sprawdzają np. w tworzeniu tła czy dodawaniu światłocienia, ale nie wygenerują nam powielanego wzoru jak na obrazie po prawej. Często spotykam się z błędnym przekonaniem, że manipulując kolorem czy kontrastem można osiągnąć naprawdę wszystko, jednak tego typu efekty wymagają właśnie narzędzi, które operują na strukturze obrazu, a nie tylko na jego kolorystyce. To typowy błąd myślowy – zbyt techniczne podejście do podstawowych narzędzi Photoshopa, bez uwzględnienia ich realnych możliwości i ograniczeń. Profesjonaliści w branży graficznej szybko zauważą, że wzór powtarzalny, taki jak na zdjęciu 'po', można uzyskać wyłącznie przez opcję wypełnienia wzorkiem, która daje pełną kontrolę nad skalą, powtarzalnością i rozmieszczeniem wzoru. Każde inne narzędzie, choć na swój sposób przydatne, nie pozwoli wykonać takiego efektu bezpośrednio i z taką precyzją. Dlatego zawsze warto rozpoznawać właściwe narzędzia do konkretnych zadań i nie ograniczać się do najbardziej znanych funkcji programu.

Pytanie 32

Która wada obiektywu polega na tym, że wiązka promieni świetlnych wychodząca z punktu położonego poza osią optyczną obiektywu, po przejściu przez obiektyw tworzy obraz w kształcie przecinka?

A. Aberracja chromatyczna.

B. Dystorsja.

C. Astygmatyzm.

D. Aberracja komatyczna.

Każda z odpowiedzi, które nie są komą, odnosi się do innej, choć równie istotnej, wady optycznej występującej w obiektywach fotograficznych. Aberracja chromatyczna to zupełnie inny rodzaj zjawiska – wynika z tego, że soczewki nie są w stanie skupić wszystkich długości fal światła w jednym punkcie. Przekłada się to na kolorowe obwódki (najczęściej fioletowe lub zielone) pojawiające się na granicach kontrastowych obiektów, a nie na przecinkowate zniekształcenia. Często można ją spotkać przy fotografowaniu gałęzi drzew pod światło lub na jasnym tle. Astygmatyzm natomiast objawia się tym, że promienie świetlne padające na obiektyw w różnych płaszczyznach ogniskują się w różnych punktach, przez co obraz punktowy zmienia się w kreskę – ale nie przypomina przecinka, tylko bardziej rozciągniętą linię prostopadłą do osi optycznej. Astygmatyzm daje się we znaki szczególnie na brzegach kadru i bywa mylony z komą, lecz jego natura jest inna i łatwo go odróżnić podczas testowania sprzętu na kartce z drobnym tekstem. Z kolei dystorsja to wada geometryczna, w której prostoliniowe elementy zdjęcia ulegają wykrzywieniu – w przypadku dystorsji beczkowatej linie wyginają się na zewnątrz, a przy poduszkowatej do środka kadru. Nie ma tu efektu przecinka, tylko odkształcone proporcje. Z mojego doświadczenia najczęstszym błędem jest mylenie komy z aberracją chromatyczną lub astygmatyzmem, bo wszystkie te wady pogarszają ostrość na brzegach zdjęcia, ale każda daje zupełnie inne artefakty. Dlatego właśnie w praktyce fotograf powinien wiedzieć, jak rozpoznawać poszczególne wady i jak sobie z nimi radzić – na przykład przez dobór odpowiednich obiektywów, korzystanie z korekcji software’owej lub przymykanie przysłony. To wszystko przekłada się na jakość zdjęć, zwłaszcza gdy zależy Ci na profesjonalnych kadrach bez niepożądanych efektów optycznych.

Pytanie 33

Przedstawioną fotografię zbudowano na bazie kompozycji

A. spiralnej.

B. diagonalnej.

C. według złotego podziału.

D. ukośnej z układem opartym na trójkątach.

Podane odpowiedzi, które nie są poprawne, opierają się na nieprecyzyjnych zrozumieniach zasad kompozycji w fotografii. Kompozycja diagonalna, choć również wykorzystuje ukośne linie, zazwyczaj nie skupia się na tworzeniu trójkątnych form, co jest kluczowe w analizowanej fotografii. W tym przypadku, zając oraz towarzyszące mu elementy tworzą wyraźny układ w kształcie trójkąta, co jest charakterystyczne dla kompozycji ukośnej z układem opartym na trójkątach. Złoty podział, z kolei, to zasada estetyczna oparta na proporcjach, która może nie zawsze mieć zastosowanie w każdej sytuacji; w tym przypadku, nie oddaje ona w pełni charakterystyki przedstawionej kompozycji. Kompozycja spiralna, znana jako spirala Fibonacciego, skupia się na prowadzeniu wzroku po zakrzywionych liniach, co w tym kontekście nie jest odpowiednie. Niezrozumienie tych zasad prowadzi do typowych błędów myślowych, w których użytkownicy mogą mylić różne style kompozycji ze względu na elementy wizualne, które dostrzegają, ale które nie odpowiadają rzeczywistym zasadom kompozycyjnym. Dokładne zrozumienie tych koncepcji jest kluczowe dla skutecznego stosowania ich w praktyce fotograficznej.

Pytanie 34

W oświetleniu upiększającym zwanym glamour główne źródło światła jest umieszczone

A. z boku i nieco poniżej osi obiektywu aparatu fotograficznego.

B. nieco poniżej ale równolegle do osi obiektywu aparatu fotograficznego na wprost fotografowanej postaci.

C. nieco powyżej ale równolegle do osi obiektywu aparatu fotograficznego na wprost fotografowanej postaci.

D. w osi obiektywu aparatu fotograficznego za fotografowaną postacią.

W oświetleniu glamour, które jest naprawdę bardzo charakterystyczne dla portretów beauty, kluczowe jest umieszczenie głównego źródła światła trochę powyżej i centralnie przed twarzą fotografowanej osoby. To naprawdę nie jest przypadek – dzięki temu światło rozchodzi się równomiernie po twarzy, minimalizując cienie pod oczami i nosem, a skóra wydaje się gładka i świeża. Właśnie takie ustawienie pozwala uzyskać efekt tej „miękkiej maski”, która wygładza rysy, ale nie wygasza zupełnie naturalnych konturów. Fotografowie beauty, makijażyści, a nawet operatorzy w telewizji korzystają z tej techniki, bo światło z góry na wprost działa jak naturalny lifting – tuszuje niedoskonałości, ale nie zabiera trójwymiarowości. W praktyce bardzo często korzysta się z softboxów lub pierścieniowych lamp LED ustawionych idealnie z przodu, lekko ponad linią wzroku modela. Takie światło jest bazą, a potem można dołożyć delikatne wypełnienie lub kontrę, ale ten główny kierunek światła jest kluczowy. Moim zdaniem nawet początkujący zobaczą ogromną różnicę, jak tylko przestawią lampę nieco wyżej i na wprost – od razu widać ten specyficzny, elegancki efekt jak z okładki magazynu. To taki fundament w pracy z portretami i beauty, bez tego trudno mówić o klasycznym glamour.

Pytanie 35

Aby uzyskać najwyższy kontrast kolorów na zdjęciu między tłem a fotografowanym żółtym obiektem, jakie tło powinno być użyte podczas robienia zdjęcia cytryny?

A. niebieskie

B. czerwone

C. białe

D. zielone

Wybór tła do fotografowania cytryny wymaga znajomości zasad kontrastu i koloru. Odpowiedzi takie jak czerwone, białe czy zielone mogą prowadzić do nieefektywnego efektu wizualnego. Czerwone tło, będące kolorem ciepłym, może zdominować obraz, przez co żółta cytryna zleje się z tłem, zmniejszając jej widoczność. Często zdarza się, że osoby fotografujące, nie zdając sobie sprawy z tej zasady, wybierają kolory, które są bliskie dominującemu kolorowi obiektu, przez co efekty są mylące. Białe tło z kolei może wydawać się popularnym wyborem, lecz w rzeczywistości może powodować odbicia światła i zbyt dużą jasność, co pod względem technicznym utrudnia uzyskanie prawidłowego balansu kolorów. Takie warunki mogą powodować, że detale cytryny zostaną utracone w nadmiarze światła. Zielone tło, będące kolorem uzupełniającym dla żółtego, również nie sprzyja uzyskaniu wyraźnego kontrastu, co może prowadzić do zamazania konturów obiektu. W praktyce, zrozumienie teorii kolorów i ich wpływu na postrzeganie obrazu jest kluczowe dla osiągnięcia oczekiwanego efektu w fotografii. Wybór tła powinien być przemyślany i dostosowany do konkretnego obiektu, aby unikać typowych pułapek związanych z podobieństwem tonów.

Pytanie 36

W oświetleniu dekoracyjnym określanym jako glamour główne źródło światła powinno być umiejscowione

A. w osi obiektywu aparatu fotograficznego za fotografowaną osobą

B. nieco powyżej, ale równolegle do osi obiektywu aparatu fotograficznego na wprost fotografowanej postaci

C. nieco poniżej, lecz równolegle do osi obiektywu aparatu fotograficznego na wprost fotografowanej osoby

D. z boku i nieco poniżej osi obiektywu aparatu fotograficznego

Odpowiedź wskazująca na umiejscowienie głównego źródła światła nieco powyżej, ale równolegle do osi obiektywu aparatu fotograficznego, jest właściwa w kontekście oświetlenia glamour. Tego rodzaju oświetlenie ma na celu uzyskanie efektu estetycznego, który podkreśla cechy twarzy fotografowanej osoby, jednocześnie eliminując niepożądane cienie. Umieszczenie światła w takiej pozycji pozwala na równomierne oświetlenie, co jest kluczowe w portretowaniu. Przykładem zastosowania tej techniki może być sesja zdjęciowa modeli, podczas której efekty świetlne są istotne dla uzyskania profesjonalnego wyglądu zdjęć. Zgodnie z zasadami profesjonalnego oświetlenia, kluczowym jest zastosowanie miękkiego światła, co można osiągnąć poprzez stosowanie dyfuzorów lub odbłyśników. Takie podejście nie tylko wzbogaca estetykę, ale również poprawia ogólną jakość kompozycji. Warto również zaznaczyć, że odpowiednie oświetlenie jest niezbędne w celu uzyskania naturalnych tonów skóry oraz wzmocnienia detali, co jest szczególnie istotne w fotografii portretowej.

Pytanie 37

Aby uzyskać szeroki kadr, trzeba użyć obiektywu

A. portretowy

B. długoogniskowy

C. standardowy z konwerterem

D. krótkoogniskowy

Długi ogniskowy obiektyw, który jest często mylony z obiektywem krótkoogniskowym, jest zaprojektowany do rejestrowania mniejszych fragmentów sceny, co skutkuje węższym polem widzenia. W fotografii portretowej, gdzie często korzysta się z obiektywów o większej ogniskowej, to często prowadzi do uzyskania płaskiego efektu, co w przypadku szerokich kadrów jest niepożądane. Ponadto, standardowe obiektywy z konwerterem, mimo że oferują pewne możliwości poszerzenia kadrów, zazwyczaj nie są w stanie dorównać jakości uzyskiwanej przez dedykowane obiektywy krótkoogniskowe. Użytkownicy mogą być skłonni sądzić, że użycie konwertera jest wystarczające, jednak generuje to dodatkowe zniekształcenia i pogorszenie jakości obrazu. Podobnie obiektywy portretowe, które są zaprojektowane do uwydatniania detali twarzy w bliskich ujęciach, nie nadają się do fotografii szerokokątnej, gdyż ich konstrukcja koncentruje się na kompozycji o węższym zakresie widzenia. W praktyce, błędne przekonanie dotyczące zastosowania obiektywów często prowadzi do nieodpowiednich wyborów w fotografii, co skutkuje niezadowalającymi efektami wizualnymi oraz brakiem możliwości pełnego uchwycenia zamierzonej kompozycji.

Pytanie 38

Obiektyw o ogniskowej 80 mm jest typowy dla kadru o wymiarach

A. 24 x 36 mm

B. 60 x 60 mm

C. 45 x 60 mm

D. 18 x 24 mm

W przypadku formatu 45 x 60 mm, ogniskowa 80 mm byłaby zbyt długa, co skutkowałoby wąskim kątem widzenia i mogłoby prowadzić do zniekształceń obrazu. Tego rodzaju obiektywy są zazwyczaj używane w fotografii dedykowanej portretom, ale w kontekście specyfiki tego formatu mogłyby przyczynić się do utraty kontekstu otoczenia. Na formacie 24 x 36 mm obiektyw o ogniskowej 80 mm, chociaż uznawany za teleobiektyw, nie mógłby być stosowany jako standardowy, ponieważ oferuje inny efekt kompozycyjny, który nie jest odpowiedni dla szerokiego zastosowania, jakim jest np. architektura czy krajobrazy. Co więcej, w formacie 18 x 24 mm ogniskowa 80 mm wprowadziłaby jeszcze większe zniekształcenia, ponieważ proporcjonalnie wydaje się ona odpowiednikiem obiektywu o znacznie dłuższym zasięgu, co prowadzi do mylnego postrzegania głębi ostrości i perspektywy. Te błędne przekonania mogą wynikać z niepełnego zrozumienia, jak różne ogniskowe wpływają na obserwację różnych formatów zdjęć. Należy zatem pamiętać, że podczas wyboru obiektywu kluczowe jest zrozumienie zarówno formatu, jak i pożądanych efektów wizualnych, jakie chcemy osiągnąć.

Pytanie 39

Na fotografii zastosowano kompozycję

A. diagonalną.

B. dynamiczną.

C. spiralną.

D. skośną.

Odpowiedź "skośna" jest prawidłowa, ponieważ kompozycja skośna charakteryzuje się umiejscowieniem elementów w taki sposób, że tworzą one wyraźną linię ukośną na fotografii. W przypadku zdjęcia, które analizujemy, rząd kul umieszczonych wzdłuż krawędzi chodnika wyraźnie prowadzi wzrok od lewego dolnego rogu do prawego górnego rogu. Tego rodzaju kompozycja jest często wykorzystywana w fotografii, aby nadać dziełu dynamikę i ruch, a także wprowadzić napięcie wizualne. W praktyce, kompozycje skośne mogą być stosowane do prowadzenia wzroku widza przez kadry, co jest szczególnie cenione w fotografii krajobrazowej oraz w portretach. Profesjonalni fotografowie często korzystają z tej techniki, aby zwiększyć zainteresowanie odbiorcy obrazem. Warto zauważyć, że kompozycja skośna jest również zgodna z zasadą trójek, gdzie kluczowe elementy są umieszczone w miejscach przecięcia linii, co dodatkowo podkreśla ich znaczenie w kadrze.

Pytanie 40

Na którym etapie chemicznej obróbki materiałów fotograficznych dochodzi do redukcji halogenków srebra do metalicznego srebra?

A. Utrwalania

B. Wywoływania

C. Stabilizowania

D. Wybielania

Wybielanie, stabilizowanie i utrwalanie to różne etapy obróbki zdjęć, ale nie prowadzą do redukcji halogenków srebra w srebro metaliczne. Wyblakłe obrazy i ich stabilizacja to procesy, które mają na celu poprawę trwałości zdjęć i ich odporność na światło. Wybielanie, które często mylone jest z wywoływaniem, polega na usuwaniu niepożądanych resztek materiałów, co może wpłynąć na jasność i kontrast, ale to nie jest proces redukcji. Stabilizowanie to inna sprawa — chodzi o zabezpieczenie obrazu przed kolejnymi reakcjami chemicznymi, więc też się nie odnosi do redukcji halogenków srebra. Utrwalanie, mimo, że to ważny etap, to właściwie usunięcie niewykorzystanego halogenku srebra z filmu, a nie jego redukcja. Typowy błąd to mylenie tych etapów i ich funkcji, co prowadzi do złych wniosków o tym, jak tworzy się obraz fotograficzny. Żeby to ogarnąć, warto poznać cały cykl obróbki i zasady chemiczne, które rządzą tym wszystkim.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej