Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik ekonomista
Kwalifikacja: EKA.04 - Prowadzenie dokumentacji w jednostce organizacyjnej
Data rozpoczęcia: 9 listopada 2025 01:16
Data zakończenia: 9 listopada 2025 01:39

Egzamin niezdany

Wynik: 15/40 punktów (37,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W której części biznesplanu można znaleźć odpowiedzi na zamieszczone w ramce pytania?

1. Czym będzie zajmować się przedsiębiorstwo?

2. Jaki produkt/usługę będzie oferować przedsiębiorstwo?

3. Jakie kanały dystrybucji planuje wykorzystywać przedsiębiorstwo?

4. Jakie kwalifikacje posiadają właściciele?

A. Charakterystyka przedsięwzięcia.

B. Harmonogram realizacji.

C. Opis konkurencji.

D. Analiza rynku.

Odpowiedzi takie jak "Opis konkurencji", "Analiza rynku" czy "Harmonogram realizacji" nie są właściwe w kontekście pytań dotyczących charakterystyki przedsięwzięcia. Opis konkurencji koncentruje się na analizie aktywności konkurencyjnych firm, ich mocnych i słabych stron, co jest istotne, ale nie odpowiada na pytania o same przedsiębiorstwo i jego ofertę. Analiza rynku z kolei dostarcza informacji o trendach rynkowych, potencjalnych klientach oraz ich potrzebach, a także o ogólnej kondycji sektora, w którym firma zamierza działać. Harmonogram realizacji jest natomiast narzędziem planistycznym, które prezentuje czas potrzebny na realizację poszczególnych etapów działania firmy, ale również nie dotyka bezpośrednio kwestii związanych z charakterystyką samego przedsiębiorstwa. Te odpowiedzi wskazują na typowy błąd myślowy polegający na myleniu kontekstu. Użytkownicy mogą skupić się na analizie i konkurencji, a nie dostrzegać, że dla zrozumienia podstaw działalności kluczowe są informacje zawarte w charakterystyce przedsięwzięcia. Aby skutecznie odpowiedzieć na takie pytania, warto zwrócić uwagę na to, że każda sekcja biznesplanu ma swoje specyficzne cele i funkcje, które powinny być rozróżniane i rozumiane w kontekście całości strategii biznesowej.

Pytanie 2

W długoterminowym planie działania przedsiębiorstwa określa się cele oraz kierunki jego rozwoju

A. średniookresowym

B. operacyjnym

C. strategicznym

D. krótkookresowym

Plan strategiczny przedsiębiorstwa jest kluczowym dokumentem, który definiuje długofalowe cele oraz kierunki działania firmy. Obejmuje on zarówno analizy otoczenia rynkowego, jak i wewnętrznych zasobów organizacji, co pozwala na określenie wizji oraz misji przedsiębiorstwa. Przykładowo, w procesie planowania strategicznego, firmy często wykorzystują analizę SWOT, aby zidentyfikować mocne i słabe strony oraz szanse i zagrożenia, co umożliwia formułowanie efektywnych strategii. Dobrym przykładem zastosowania planu strategicznego jest podejście firm takich jak Apple czy Google, które wyznaczają cele na lata naprzód, koncentrując się na innowacjach i rozwoju produktów. Podsumowując, plan strategiczny jest fundamentem, na którym opiera się długoterminowy rozwój przedsiębiorstwa, a jego realizacja wymaga ciągłego monitorowania i dostosowywania do zmieniających się warunków rynkowych oraz oczekiwań klientów.

Pytanie 3

Która z zasad planowania wskazuje, że można osiągnąć określone cele różnymi metodami przy użyciu różnych zasobów?

A. Zasada koncentracji

B. Zasada wariantowych rozwiązań

C. Zasada realności planu

D. Zasada elastyczności planowania

Zasada elastyczności planowania koncentruje się na możliwościach dostosowywania się planów do zmieniających się warunków, jednak nie podkreśla aspektu różnorodności ścieżek do osiągnięcia celu. Elastyczność jest istotna, ale polega głównie na umiejętności modyfikacji planów w odpowiedzi na zewnętrzne lub wewnętrzne zmiany, co niekoniecznie oznacza, że można osiągnąć ten sam rezultat różnymi drogami. Takie podejście może prowadzić do błędnego wniosku, że jedynie adaptacja istniejących planów jest wystarczająca do osiągnięcia celów, co w praktyce może ograniczać innowacyjność i poszukiwanie alternatywnych rozwiązań. Z kolei zasada realności planu koncentruje się na tym, czy plany są wykonalne i wykazują związek z rzeczywistością, co nie odnosi się bezpośrednio do różnorodności dróg do celu. Podobnie zasada koncentracji, która sugeruje skupienie się na kluczowych aspektach planu, może zasugerować, że nie ma miejsca na eksplorację alternatywnych ścieżek, co w dłuższej perspektywie może prowadzić do stagnacji i braku elastyczności w podejściu do rozwiązywania problemów. Wszystkie te podejścia, choć istotne, nie oddają pełnego spektrum możliwości, jakie daje zasada wariantowych rozwiązań, która zachęca do aktywnego poszukiwania różnorodnych dróg dojścia do celu.

Pytanie 4

W rachunku bilansowym firmy produkcyjnej wyroby gotowe są wyceniane na poziomie

A. rzeczywistego kosztu wytworzenia

B. całkowitego kosztu własnego

C. produkcji kosztu przerobu

D. kosztu bezpośredniego

Wycena wyrobów gotowych w bilansie przedsiębiorstwa na poziomie kosztów bezpośrednich, produkcyjnego kosztu przerobu czy całkowitego kosztu własnego wprowadza błędne założenia, które mogą prowadzić do nieprawidłowych ocen rentowności działalności. Koszt bezpośredni odnosi się jedynie do bezpośrednich wydatków związanych z produkcją, takich jak materiały i robocizna, nie uwzględniając dodatkowych kosztów pośrednich, które są istotne dla prawidłowego obrazu finansowego. Produkcyjny koszt przerobu koncentruje się na kosztach przetwarzania materiałów, ignorując inne istotne wydatki. Całkowity koszt własny z kolei może obejmować również koszty administracyjne i sprzedażowe, które nie mają związku z procesem produkcji. W praktyce, takie podejścia mogą prowadzić do niedoszacowania kosztów produkcji, co w konsekwencji wpływa na błędne decyzje dotyczące cenowania produktów oraz alokacji zasobów. Kluczowe jest, aby przedsiębiorstwa stosowały metody wyceny oparte na rzeczywistych kosztach wytworzenia, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami rachunkowości oraz zasadami rachunkowości zarządczej, zapewniając tym samym rzetelną podstawę do analizy i podejmowania decyzji. Niewłaściwe podejście do wyceny może prowadzić do nieefektywności operacyjnej oraz strat finansowych, co podkreśla znaczenie znajomości i stosowania właściwych metod rachunkowości w praktyce biznesowej.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

Spółka osobowa, stworzona przez wspólników do wykonywania zawodu regulowanego, takiego jak lekarz czy radca prawny, w ramach działalności gospodarczej prowadzonej pod własną nazwą, to

A. spółka komandytowa

B. spółka akcyjna

C. spółka partnerska

D. spółka cywilna

Spółka partnerska jest formą prawną, która została stworzona z myślą o wspólnikach wykonujących wolne zawody, takich jak lekarze, radcy prawni czy architekci. Jej cechą charakterystyczną jest to, że wspólnicy odpowiadają za zobowiązania spółki w sposób ograniczony do wysokości wniesionych wkładów, co chroni ich osobisty majątek. Wspólnicy mogą również korzystać z korzyści płynących z posiadania wspólnej marki i reputacji, co zwiększa konkurencyjność na rynku. Dodatkowo, spółka partnerska może być zarejestrowana pod własną firmą, co ułatwia identyfikację na rynku. Przykładem zastosowania spółki partnerskiej są kancelarie prawne, gdzie radcy prawni współpracują w celu świadczenia usług prawnych. Warto również zwrócić uwagę, że zgodnie z przepisami prawa, spółka partnerska ma obowiązek ustalić umowę spółki, która reguluje prawa i obowiązki wspólników, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w obszarze zarządzania przedsiębiorstwami.

Pytanie 7

Zobowiązanie do regularnego szkolenia pracowników na stanowisku technika ekonomisty w zakresie bhp w godzinach pracy oraz na koszt pracodawcy wynika z obowiązywania przepisów

A. Kodeksu cywilnego

B. Kodeksu pracy

C. Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej

D. Rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej

Wybór odpowiedzi związanych z Kodeksem cywilnym oraz rozporządzeniami ministra zdrowia i opieki społecznej lub ministra pracy i polityki socjalnej jest błędny, ponieważ nie odnosi się bezpośrednio do obowiązków dotyczących szkoleń BHP w kontekście zatrudnienia. Kodeks cywilny reguluje kwestie związane z umowami cywilnoprawnymi oraz odpowiedzialnością za szkody, ale nie dotyczy regulacji dotyczących BHP, które są ściśle osadzone w Kodeksie pracy. Rozporządzenia ministra zdrowia mogą dotyczyć zdrowia publicznego, ale nie określają one szczegółowych wymogów dotyczących szkoleń BHP dla pracowników. Z kolei rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej mogą odnosić się do ogólnych zasad pracy, ale kluczowym dokumentem regulującym tematykę BHP i obowiązkowych szkoleń w Polsce jest właśnie Kodeks pracy. Typowym błędem jest mylenie tych dwóch obszarów – regulacji pracowniczych z szeroko pojętymi przepisami cywilnoprawnymi, co prowadzi do niewłaściwego zrozumienia obowiązków pracodawcy w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa i higieny pracy.

Pytanie 8

Koszt jednostkowy produkcji gotowego wyrobu wyniósł 60 złotych. Produkcja wyrobów, która nie została zakończona do końca miesiąca, osiągnęła 20% postępu. Jaki jest koszt jednostkowy wyrobu, który nie został ukończony?

A. 12 złotych

B. 20 złotych

C. 60 złotych

D. 15 złotych

Koszt jednostkowy wyrobu niezakończonego wynosi 12 złotych, co można obliczyć, bazując na jednostkowym koszcie wytworzenia oraz stopniu zaawansowania produkcji. W tym przypadku, jeżeli jednostkowy koszt wytworzenia gotowego wyrobu wynosi 60 zł, a produkcja wyrobu niezakończonego osiągnęła 20% zaawansowania, to koszt jednostkowy wyrobu niezakończonego można obliczyć jako 60 zł * 20% = 12 zł. To podejście jest zgodne z zasadami rachunkowości zarządczej, gdzie koszt produkcji rozlicza się w odniesieniu do stopnia zaawansowania danego wyrobu. W praktyce, takie obliczenia są kluczowe w zarządzaniu kosztami i planowaniu produkcji, umożliwiając precyzyjne określenie wartości zapasów oraz kosztów sprzedaży. Warto również zauważyć, że przy podejmowaniu decyzji dotyczących produkcji, przedsiębiorstwa często uwzględniają takie wskaźniki, aby ocenić efektywność operacyjną oraz rentowność projektów produkcyjnych.

Pytanie 9

Wielkość popytu na pracę w gminie Narew, według danych na dzień 31.03.2011 r. zebranych i opracowanych podczas Narodowego Spisu Powszechnego, wynosi

Wielkości charakteryzujące rynek pracy w gminie Narew na dzień 31.03.2011 r.
Wyszczególnienie	Liczba osób
Pracujący	1 973
Bezrobotni	221
Bierni zawodowo	1 667
Oferty pracy	23

A. 221 osób.

B. 23 osoby.

C. 1 973 osoby.

D. 1 667 osób.

Wielkość popytu na pracę w gminie Narew na dzień 31.03.2011 r. wynosi 23 osoby, co jest wynikiem analizy danych zebranych podczas Narodowego Spisu Powszechnego. Odpowiedź ta jest prawidłowa, ponieważ dokładnie odzwierciedla liczbę ofert pracy dostępnych w danym okresie. W kontekście analizy rynku pracy, popyt na pracę jest kluczowym wskaźnikiem, który pozwala ocenić sytuację na rynku lokalnym. Pomocne jest zrozumienie, że popyt na pracę nie tylko odnosi się do liczby ogłoszeń o pracę, ale także do jakości tych ofert oraz ich zgodności z umiejętnościami i kwalifikacjami pracowników. Znajomość lokalnych warunków rynkowych, takich jak struktura zatrudnienia i potrzeby pracodawców, umożliwia lepsze planowanie działań w zakresie polityki zatrudnienia. Przykładowo, gminy mogą wykorzystać takie dane do opracowywania strategii wspierających rozwój zawodowy mieszkańców oraz dostosowywania programów edukacyjnych do realnych potrzeb rynku.

Pytanie 10

W firmie produkcyjnej materiały rejestrowane w cenach zakupu stały się nieprzydatne gospodarczo z powodu niewłaściwego przechowywania. W bilansie zostały uwzględnione w kwocie pomniejszonej o odpis aktualizacyjny ich wartości. Jaką zasadę zastosowano przy ich wycenie bilansowej?

A. Memoriału

B. Ostrożności

C. Istotności

D. Kontynuacji

Zasady kontynuacji, memoriału i istotności są często mylone z zasadą ostrożności, jednak ich zastosowanie w opisanej sytuacji nie jest odpowiednie. Zasada kontynuacji dotyczy założenia, że przedsiębiorstwo będzie kontynuować swoją działalność w przyszłości, co nie ma zastosowania w przypadku materiałów, które utraciły swoją przydatność. W sytuacji, gdy materiały są uszkodzone, założenie kontynuacji działalności nie wpływa na ich wycenę w bilansie. Z kolei zasada memoriału polega na tym, że przychody i koszty powinny być ujmowane w okresach, do których się odnoszą, niezależnie od momentu przepływów pieniężnych. W przypadku uszkodzonych materiałów wycena powinna być dokonana na podstawie ich aktualnej wartości, co nie odnosi się do zasady memoriału. Wreszcie, zasada istotności mówi, że informacje finansowe powinny być przedstawiane w sposób, który nie wprowadza użytkowników w błąd, co również nie odnosi się bezpośrednio do analizy wartości materiałów w kontekście ich uszkodzenia. Typowym błędem jest mylenie tych zasad z podejściem ostrożności, co prowadzi do nieprawidłowej wyceny aktywów. W praktyce, efektywne zarządzanie materiałami i ich ewidencjonowanie powinno opierać się na zasadzie ostrożności, aby zapewnić przejrzystość i rzetelność informacji finansowych, co jest kluczowe dla podejmowania decyzji przez inwestorów oraz zarząd.

Pytanie 11

Której spółki kapitałowej dotyczy zamieszczony fragment ustawy Kodeks spółek handlowych?

Art.154.

§ 1. Kapitał zakładowy spółki powinien wynosić co najmniej 5 000 zł.
§ 2. Wartość nominalna udziału nie może być niższa niż 50 zł.
§ 3. Udziały nie mogą być obejmowane poniżej ich wartości nominalnej. Jeżeli udział jest obejmowany po cenie wyższej od wartości nominalnej, nadwyżkę przelewa się do kapitału zapasowego.

A. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

B. Spółki cywilnej.

C. Spółki jawnej.

D. Spółki partnerskiej.

Fragment ustawy Kodeks spółek handlowych rzeczywiście dotyczy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (spółka z o.o.), co można potwierdzić analizując treść artykułu 154. Ustawa ta precyzuje minimalną wartość kapitału zakładowego, która wynosi 5 000 zł oraz określa wartość nominalną udziałów, co jest kluczowym elementem w kontekście tej formy prawnej. Spółka z o.o. charakteryzuje się tym, że jej właściciele (udziałowcy) ponoszą odpowiedzialność za zobowiązania firmy tylko do wysokości wniesionych wkładów, co czyni ją atrakcyjną formą działalności dla przedsiębiorców. Przykładowo, startupy często decydują się na tę formę, by zminimalizować ryzyko osobistej odpowiedzialności. Dodatkowo, zasady dotyczące spółek z o.o. są zgodne z europejskimi standardami, co ułatwia ekspansję na rynki międzynarodowe i współpracę z zagranicznymi inwestorami, którzy preferują przejrzystość i ograniczoną odpowiedzialność. Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla właściwego zarządzania przedsiębiorstwem oraz planowania dalszego rozwoju.

Pytanie 12

Lojalnościowy program oferowany przez sklep odzieżowy, w którym można zbierać punkty za zakupy i wymieniać je na jednorazowe zniżki, jest przykładem wdrożenia strategii

A. dywersyfikacji

B. produktu

C. cenowej

D. dystrybucji

Zastosowanie strategii produktowej, dystrybucji, czy dywersyfikacji w kontekście opisanego programu lojalnościowego jest mylące. Strategia produktowa koncentruje się na rozwijaniu i doskonaleniu oferty towarowej, co nie ma bezpośredniego związku z systemem nagradzania klientów. W przypadku sklepów odzieżowych, strategia ta mogłaby obejmować wprowadzenie nowych linii produktów, jednak same punkty lojalnościowe nie wnoszą zmian w zakresie produktów. Z kolei strategia dystrybucji dotyczy sposobu, w jaki produkty trafiają do klienta, co również nie ma związku z mechanizmem zbierania punktów. Dywersyfikacja odnosi się do poszerzania asortymentu lub wchodzenia na nowe rynki, co jest innym podejściem do zarządzania ofertą, a nie do cen. Często mylące jest postrzeganie programów lojalnościowych jako narzędzi związanych z innymi strategiami, co prowadzi do błędnych wniosków. Kluczowe w zrozumieniu skutecznych strategii marketingowych jest dostrzeganie ich różnych celów i metod, co pozwala na bardziej racjonalne podejście do zarządzania relacjami z klientami.

Pytanie 13

Cena zakupu netto produktu wynosi 360,00 zł, a cena sprzedaży netto to 504,00 zł. Jaką wartość procentową ma marża, gdy obliczamy ją metodą "od sta"?

A. 30%

B. 45%

C. 40%

D. 35%

Wybór odpowiedzi 35%, 45% lub 30% na to pytanie wskazuje na nieporozumienia dotyczące sposobu obliczania marży. Jednym z najczęstszych błędów jest mylenie pojęcia marży z innymi wskaźnikami finansowymi, co prowadzi do błędnych wyliczeń. Na przykład, jeśli ktoś oblicza marżę na podstawie ceny sprzedaży, zamiast ceny zakupu, może wpaść w pułapkę, stosując niewłaściwą formułę. Standardowym błędem jest również nieuwzględnienie różnicy między marżą a narzutem – marża odnosi się do zysku w stosunku do kosztu zakupu, podczas gdy narzut odnosi się do zysku w stosunku do ceny sprzedaży. Kolejnym typowym myślowym błędem jest pomijanie faktu, że marża procentowa powinna być zawsze liczona w odniesieniu do ceny zakupu, co może skutkować niepoprawnymi wnioskami. Rekomenduje się zatem, aby przed przystąpieniem do obliczeń dokładnie zdefiniować, co oznacza marża w kontekście stosowanej metody i upewnić się, że stosowane dane są poprawne. Takie podejście pozwoli uniknąć typowych błędów i nieporozumień, które mogą wpłynąć na decyzje finansowe przedsiębiorstwa.

Pytanie 14

Jak zmieni się w bieżącym roku wartość wskaźnika rotacji zapasów w dniach, jeżeli przeciętny stan zapasu towarów obniży się o 20% w stosunku do roku ubiegłego?

Wyszczególnienie	Rok ubiegły	Rok bieżący
Przeciętny stan zapasu towarów	5 000,00 zł	.....................
Przychód ze sprzedaży towarów	182 500,00 zł	182 500,00 zł
Liczba dni w roku	365 dni

A. Wzrośnie o 8 dni.

B. Obniży się o 8 dni.

C. Obniży się o 2 dni.

D. Wzrośnie o 2 dni.

Ta odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ wskaźnik rotacji zapasów w dniach jest odwrotnością wskaźnika rotacji zapasów, który mierzy, jak często zapasy są sprzedawane i zastępowane w danym okresie. Obniżenie przeciętnego stanu zapasów o 20% przy niezmienionym dziennym obrocie towarów oznacza, że towary będą obracały się szybciej. Przyjmując, że w roku ubiegłym wskaźnik wynosił 10 dni, to po obniżeniu stanu zapasów do 80% pierwotnej wartości, nowy wskaźnik rotacji wynosi 8 dni. Oznacza to, że czas potrzebny do wyprzedania zapasów skrócił się o 2 dni. Tego typu analiza jest szczególnie ważna w zarządzaniu łańcuchem dostaw i finansów, ponieważ wpływa na efektywność operacyjną oraz na kapitał obrotowy przedsiębiorstwa. Praktyka pokazuje, że regularne monitorowanie wskaźnika rotacji zapasów pozwala firmom na lepsze planowanie zakupów oraz redukcję kosztów przechowywania.

Pytanie 15

Jaką kwotę uzyska się z lokaty bankowej z odsetkami po 6 miesiącach, jeśli wpłacono 6 000,00 zł, a roczna stopa procentowa wynosi 5%?

A. 6 000,00 zł

B. 6 300,00 zł

C. 6 150,00 zł

D. 6 600,00 zł

Obliczając wartość lokaty bankowej po upływie 6 miesięcy, możemy zastosować wzór na obliczanie odsetek prostych. W tym przypadku mamy kwotę główną, czyli 6 000,00 zł, oraz roczne oprocentowanie na poziomie 5%. Ponieważ lokata trwa 6 miesięcy, musimy przeliczyć oprocentowanie na połowę roku. Oprocentowanie za 6 miesięcy wynosi 5% / 2 = 2,5%. Następnie obliczamy odsetki: 6 000,00 zł * 2,5% = 150,00 zł. Zatem wartość końcowa lokaty po 6 miesiącach to 6 000,00 zł + 150,00 zł = 6 150,00 zł. To podejście jest zgodne z zasadami obliczania odsetek i świetnie ilustruje, jak działa lokata bankowa. W praktyce, znajomość tego procesu jest niezbędna, aby podejmować świadome decyzje finansowe, szczególnie przy wyborze instrumentów oszczędnościowych. Warto również pamiętać, że banki często oferują różne typy lokat, które mogą mieć różne stawki oprocentowania oraz zasady naliczania odsetek, co również warto brać pod uwagę przy planowaniu inwestycji.

Pytanie 16

Które zadania leżą w kompetencji Ministra Rozwoju i Finansów?

A.	inicjowanie polityki rządu odnośnie rynku papierów wartościowych opracowywanie budżetu państwa zarządzanie długiem publicznym
B.	wykonywanie kontroli podatkowej wykonywanie egzekucji administracyjnej należności pieniężnych rejestrowanie podatników oraz przyjmowanie deklaracji podatkowych
C.	realizacja dochodów z podatków bezpośrednich, pośrednich oraz opłat ogłaszanie budżetu miasta i sprawozdania z wykonania budżetu miasta wydawanie decyzji w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej
D.	rozstrzyganie sporów kompetencyjnych między departamentami MF rejestrowanie podatników oraz przyjmowanie deklaracji podatkowych przygotowanie projektu budżetu miasta oraz zapewnienie i nadzór jego wykonania

A. D.

B. A.

C. B.

D. C.

Wybór innej odpowiedzi niż A może wynikać z nieporozumienia dotyczącego zakresu obowiązków Ministra Rozwoju i Finansów. Odpowiedzi takie jak B, C czy D sugerują przypisanie do ministra kompetencji, które nie są w jego gestii. Na przykład, odpowiedź B odnosi się do kontroli podatkowej, co jest zadaniem administracji skarbowej, a nie ministra. To często prowadzi do mylnego przekonania, że minister ma bezpośredni wpływ na egzekwowanie przepisów podatkowych, podczas gdy jego rola skupia się na tworzeniu polityki gospodarczej i finansowej. Przy wyborze odpowiedzi C, która dotyczy zarządzania budżetem miasta, również następuje pomyłka, ponieważ minister zajmuje się budżetem państwa. Często w praktyce studenci i osoby przystępujące do testów mylą poziomy zarządzania, nie dostrzegając, że kompetencje Ministra Rozwoju i Finansów są ściśle związane z makroekonomią, a nie mikroekonomią, która dotyczy lokalnych jednostek samorządowych. Takie błędne podejścia mogą wynikać z braku zrozumienia hierarchii instytucji państwowych oraz ich funkcji, co jest kluczowe w kontekście skutecznego zarządzania finansami publicznymi. Dlatego tak ważne jest dokładne przestudiowanie struktury rządowej oraz funkcji poszczególnych ministerstw, aby uniknąć tego typu pomyłek w przyszłości.

Pytanie 17

W ubiegłym roku koszty produkcji w firmie zajmującej się wyrobem nożyczek wyniosły 5 200 zł, a w obecnym roku osiągnęły 8 800 zł. W tych latach wyprodukowano odpowiednio 260 oraz 400 sztuk gotowych produktów. Jak kształtuje się koszt jednostkowy w bieżącym roku w porównaniu do roku poprzedniego?

A. wyższy o 2 zł

B. niższy o 2 zł

C. niższy o 3 zł

D. wyższy o 3 zł

Wybór odpowiedzi wskazujących na niższy koszt jednostkowy o 2 zł lub 3 zł jest błędny, ponieważ opiera się na nieprawidłowym zrozumieniu relacji między całkowitym kosztem produkcji a ilością wyprodukowanych jednostek. Koszt jednostkowy oblicza się, dzieląc całkowity koszt przez liczbę wyprodukowanych wyrobów. W przypadku podanych danych, w roku ubiegłym całkowity koszt wynosił 5200 zł, a jednostek było 260, co daje koszt jednostkowy 20 zł. W roku bieżącym, przy wzroście kosztu do 8800 zł i produkcji 400 sztuk, jednostkowy koszt wzrósł do 22 zł. Osoby, które wybrały niższe wartości kosztów, mogą mieć na myśli, że zwiększenie produkcji mogłoby obniżyć koszty jednostkowe ze względu na tzw. efekt skali, jednak w tym przypadku całkowity wzrost kosztu produkcji przewyższył oszczędności wynikające z większej produkcji. Dodatkowo, wskazywanie na wyższy koszt jednostkowy bez wskazania dokładnych wartości kosztów jednostkowych i ich obliczeń, prowadzi do błędnych konkluzji, co może świadczyć o niepełnym zrozumieniu podstaw analizy kosztów. Zrozumienie tych koncepcji jest kluczowe w praktyce zarządzania przedsiębiorstwami, ponieważ błędne oszacowania mogą prowadzić do niewłaściwego ustalania cen oraz błędnych decyzji inwestycyjnych.

Pytanie 18

Wskaż, które przedsiębiorstwo jest w stanie ustalić jednostkowy koszt produkcji wytworzonych towarów przy użyciu kalkulacji podziałowej prostej?

A. Kopalnia, która dostarcza węgiel gospodarstwom domowym oraz zakładom przemysłowym

B. Zakład produkcji ceramiki budowlanej, który wytwarza cegły, dachówki oraz stropy

C. Browar specjalizujący się w produkcji piwa jasnego, ciemnego oraz piwa bezalkoholowego

D. Rafineria, w której w trakcie jednego procesu technologicznego powstają benzyna i olej jako produkty główne oraz gaz jako produkt dodatkowy

Wybór innych odpowiedzi pokazuje, że nie do końca ogarnąłeś zasady kalkulacji kosztów, bo w tych firmach, gdzie robią różne rzeczy, jest to dużo bardziej skomplikowane. Na przykład w rafinerii, gdzie produkują benzynę, olej i gaz, nie da się tego tak prosto ująć – tam trzeba stosować bardziej złożone metody kalkulacji, żeby ogarnąć wszystkie koszty. Tak samo z zakładami, które produkują różne rodzaje ceramiki; tam koszty materiałów i procesów są przeróżne, co znów wykracza poza prostą kalkulację. W browarach, gdzie wytwarza się różne piwa, też jest inaczej. Każda linia produkcyjna generuje różne koszty, przez co potrzebne są bardziej skomplikowane metody obliczeń. Ważne jest, żeby zrozumieć, że ta prosta kalkulacja działa tylko w prostych procesach produkcyjnych i nie jest najlepszym rozwiązaniem, jak mamy do czynienia z różnorodnymi produktami. Dobre przypisanie kosztów to klucz do podejmowania mądrych decyzji o cenach i efektywności produkcji.

Pytanie 19

Który z poniższych dokumentów księgowych jest dowodem księgowym potwierdzającym zakup towarów na kredyt?

A. Faktura VAT

B. Paragon fiskalny

C. Weksel

D. Notatka służbowa

Paragon fiskalny jest dokumentem potwierdzającym sprzedaż towarów lub usług, jednak jest on używany głównie w transakcjach detalicznych, gdzie płatność następuje natychmiastowo. Paragon nie jest odpowiedni w przypadku zakupu na kredyt, ponieważ nie zawiera informacji o odroczonym terminie płatności, a jego celem jest jedynie rejestracja sprzedaży. Weksel to dokument finansowy, który stanowi zobowiązanie do zapłaty określonej kwoty w przyszłości, ale nie jest bezpośrednim dowodem zakupu towarów na kredyt. Weksel może być używany jako forma zabezpieczenia płatności, jednak nie zastępuje on faktury VAT w kontekście dowodzenia transakcji handlowej. Notatka służbowa, z kolei, to dokument wewnętrzny, który służy do komunikacji w ramach organizacji i nie ma żadnej mocy księgowej ani nie jest używany do rejestrowania transakcji finansowych. Często błędnym podejściem jest mylenie różnorodnych dokumentów finansowych i księgowych z ich rzeczywistą rolą w obszarze księgowości. Zrozumienie różnic między nimi jest kluczowe dla skutecznego zarządzania dokumentacją w jednostce organizacyjnej.

Pytanie 20

W jakiej sekcji biznesplanu można umieścić analizę SWOT – przedstawienie mocnych i słabych punktów firmy, a także szans i zagrożeń?

A. W analizie strategicznej

B. W strukturze organizacyjnej

C. W planie organizacyjnym

D. W planie finansowym

Analiza SWOT to kluczowe narzędzie w ramach analizy strategicznej, które pozwala na zrozumienie wewnętrznych i zewnętrznych uwarunkowań funkcjonowania przedsiębiorstwa. W analizie tej identyfikuje się silne i słabe strony organizacji, a także szanse i zagrożenia wynikające z otoczenia rynkowego. Właściwe umiejscowienie analizy SWOT w biznesplanie ma na celu ułatwienie podejmowania decyzji strategicznych oraz formułowania celów i działań. Przykładowo, silne strony mogą obejmować unikalne kompetencje zespołu, a słabe strony mogą wskazywać na braki w infrastrukturze. Z kolei szanse mogą dotyczyć rosnącego segmentu rynku, a zagrożenia mogą obejmować nasilającą się konkurencję. W dobrych praktykach biznesowych analiza SWOT jest często stosowana jako część wstępu do planu strategicznego, aby pomóc interesariuszom zrozumieć kontekst, w którym działa firma oraz wskazać kierunki przyszłego rozwoju. Efektywne wykorzystanie analizy SWOT w planowaniu strategicznym pozwala na lepsze dopasowanie oferty do potrzeb rynku oraz na minimalizowanie ryzyk związanych z działalnością operacyjną.

Pytanie 21

Czym jest analiza SWOT?

A. oceną zewnętrznych i wewnętrznych warunków funkcjonowania przedsiębiorstwa

B. analizą sezonowych zmian popytu na różne towary i usługi

C. oceną stanu zapasów w magazynie

D. badaniem stanu oraz fluktuacji wartości obrotów ze sprzedaży towarów

Analiza SWOT to narzędzie strategiczne, które służy do oceny wewnętrznych i zewnętrznych warunków działalności przedsiębiorstwa. W ramach analizy SWOT identyfikuje się cztery kluczowe elementy: mocne strony (S), słabe strony (W), szanse (O) oraz zagrożenia (T). Mocne strony mogą obejmować unikalne zasoby czy kompetencje, które dają przewagę konkurencyjną. Słabe strony mogą odnosić się do obszarów, w których przedsiębiorstwo ma ograniczenia, takie jak niewystarczające zasoby finansowe czy braki w infrastrukturze. Szanse to zewnętrzne czynniki, które mogą wspierać rozwój firmy, np. zmiany w regulacjach prawnych, a zagrożenia to potencjalne niebezpieczeństwa, takie jak wzrost konkurencji czy zmiany w trendach rynkowych. Przykładowo, firma planująca wprowadzenie nowego produktu może wykorzystać analizę SWOT do zrozumienia, w jakim stopniu jej mocne strony mogą pomóc w osiągnięciu sukcesu na rynku, a także jakie zagrożenia mogą się pojawić. Takie holistyczne podejście do analizy sprzyja podejmowaniu świadomych decyzji strategicznych, co jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania.

Pytanie 22

Cukrownia Burak w okresie sprawozdawczym wyprodukowała 60 ton cukru Kryształek. Poniesione koszty produkcji cukru przedstawiono w tabeli. Koszt wytworzenia jednego kilograma cukru zostanie ustalony w kwocie

Pozycje kalkulacyjne	Poniesione koszty (zł)
Materiały bezpośrednie z narzutami	40 000,00
Płace bezpośrednie z narzutami	20 000,00
Koszty pośrednie	60 000,00

A. 2 zł na podstawie kalkulacji podziałowej współczynnikowej.

B. 2 zł na podstawie kalkulacji podziałowej prostej.

C. 20 zł na podstawie kalkulacji podziałowej prostej.

D. 20 zł na podstawie kalkulacji podziałowej współczynnikowej.

Wybór innej opcji jako odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia zasad kalkulacji kosztów produkcji. Opcja wskazująca na 20 zł za kilogram produkcji nie jest poprawna, ponieważ nie uwzględnia ona rzeczywistego podziału całkowitych kosztów na jednostki produkcji. W sytuacji, gdy całkowite koszty wynoszą 120 000 zł, odpowiedź ta sugeruje, że przyjęto błędne założenia co do ilości wyprodukowanego cukru, co prowadzi do dramatycznie zawyżonego kosztu jednostkowego. Takie błędy mogą wynikać z niepoprawnego przyjęcia założeń dotyczących kosztów stałych i zmiennych. Kolejny błąd pojawia się w kontekście kalkulacji podziałowej współczynnikowej, która jest bardziej złożonym podejściem i wymaga precyzyjnego określenia proporcji kosztów przypisanych do różnych produktów. Zastosowanie tej metody w sytuacji, gdzie koszty są jednorodne, może prowadzić do nadmiernego skomplikowania procesu kalkulacji i nieefektywnego rozdzielenia kosztów, co jest sprzeczne z zasadami efektywnego zarządzania kosztami. Ogólnie rzecz biorąc, podstawową zasadą przy obliczaniu kosztów jednostkowych jest zrozumienie, że wszystkie koszty muszą być dokładnie analizowane i przypisane do jednostek produkcji na podstawie realnych danych, a nie przypuszczeń. Właściwa metoda kalkulacji powinna sprzyjać transparentności i dokładności, co jest kluczowe dla podejmowania świadomych decyzji biznesowych.

Pytanie 23

Jaką formę promocji powinien zastosować producent renomowanych kosmetyków wkraczający na rynek krajowy, aby dotrzeć do jak najszerszej grupy potencjalnych nabywców?

A. Emisja filmu reklamowego w telewizji ogólnokrajowej

B. Wręczanie ulotek bezpośrednio na ulicy

C. Ogłoszenie reklamowe w lokalnej prasie

D. Prezentacja oferty na targach regionalnych

Wysyłanie filmu reklamowego w telewizji ogólnokrajowej to naprawdę świetny sposób, żeby dotrzeć do dużej liczby osób, zwłaszcza jeśli producent kosmetyków chce zaistnieć na naszym krajowym rynku. Mimo że internet zyskuje na popularności, telewizja wciąż jest jednym z najlepszych sposobów komunikacji, który dociera do różnych grup ludzi. Reklamy w formie filmów potrafią poruszać emocje i sprytnie pokazywać produkt, co jest super ważne w branży kosmetycznej. I jeszcze jedno – emitowanie takich reklam w prime time, gdy wszyscy siedzą przed telewizorami, to jeszcze większa szansa na przyciągnięcie uwagi potencjalnych klientów. Z mojego doświadczenia widziałem, że dobrze zaplanowane kampanie telewizyjne mogą mocno zwiększyć rozpoznawalność marki i sprzedaż. Fajnie też, że obecność w telewizji dodaje marce prestiżu i może przyciągnąć uwagę mediów, co z kolei prowadzi do większego zainteresowania i zasięgów w innych miejscach.

Pytanie 24

Jaką pozycję bilansową zajmuje kapitał wniesiony przez udziałowców w spółce z o.o.?

A. Kapitał rezerwowy

B. Kapitał wspólników

C. Kapitał zapasowy

D. Kapitał zakładowy

Kapitał zapasowy, wspólników i rezerwowy to pojęcia, które czasem się myli, ale każdy z nich ma inne zastosowanie w finansach spółki z o.o. Kapitał zapasowy tworzymy z zysków, które zostają w firmie, zamiast być wypłacane jako dywidendy. To trochę jak poduszka finansowa, na wypadek gdybyśmy potrzebowali dodatkowych funduszy na straty lub nowe inwestycje. Kapitał wspólników to suma uczestnictwa wszystkich w spółce, ale to nie jest pozycja na bilansie. Zawiera zarówno kapitał zakładowy, jak i inne wpłaty. Kapitał rezerwowy zbieramy na konkretne cele, takie jak pokrycie przyszłych strat, więc to również wymaga długoterminowego planowania. Ważne, żeby nie mylić tych kapitałów z kapitałem zakładowym, bo mają zupełnie różne funkcje w strukturze finansowej. Dobrze jest znać te różnice, zwłaszcza gdy chodzi o zarządzanie firmą i przestrzeganie przepisów.

Pytanie 25

Programowe rozwiązania komputerowe, stosowane w operacjach przedsiębiorstwa, klasyfikują się jako

A. rzeczowych aktywów trwałych

B. inwestycji długoterminowych

C. środków trwałych

D. wartości niematerialnych i prawnych

Wybór inwestycji długoterminowych jako klasyfikacji dla oprogramowania komputerowego jest mylny. Inwestycje długoterminowe obejmują aktywa, które są przeznaczone do użytku przez dłuższy okres, jednak nie są bezpośrednio związane z wartościami niematerialnymi i prawnymi. Mogą to być na przykład nieruchomości czy maszyny, które mają swoją fizyczną formę i mogą być wykorzystywane w produkcji. Z kolei środki trwałe odnoszą się do aktywów, które są używane w działalności operacyjnej i mają dłuższy okres użytkowania, co również nie pasuje do oprogramowania, które jest wynikiem kreatywności intelektualnej, a nie fizycznej produkcji. Rzeczowe aktywa trwałe z kolei to kategoria, która obejmuje konkretne fizyczne przedmioty, takie jak sprzęt komputerowy czy budynki. Tego rodzaju nieporozumienia mogą wynikać z niewłaściwego rozumienia różnicy między aktywami materialnymi a niematerialnymi, co jest kluczowe dla prawidłowego raportowania finansowego. Właściwe klasyfikowanie aktywów jest istotne dla analizy finansowej oraz oceny rentowności przedsiębiorstwa, a błędne podejście do klasyfikacji może prowadzić do nieprawidłowych decyzji biznesowych i oszacowań wartości firmy.

Pytanie 26

Jakie konkretne zadanie wykonuje Giełda Papierów Wartościowych?

A. Koordynacja obrotu instrumentami finansowymi

B. Zarządzanie sprawami Skarbu Państwa

C. Wspieranie finansowe banków, które mogą utracić płynność finansową

D. Przechowywanie cennych przedmiotów oraz papierów wartościowych

Giełda Papierów Wartościowych tak naprawdę nie zajmuje się pomaganiem bankom w trudnych sytuacjach. Tego typu wsparcie finansowe to zadanie dla banków centralnych, które mają za zadanie stabilizowanie całego systemu finansowego. Pomoc dla banków to już inna sprawa i wiąże się z różnymi interwencjami. Giełda natomiast skupia się na organizacji obrotu papierami wartościowymi, a nie na pomocy finansowej. Obsługa Skarbu Państwa to także nie jej rola, bo tym zajmują się odpowiednie instytucje, które zarządzają długiem publicznym. Giełda może co prawda pośredniczyć w obrocie obligacjami, ale nie zajmuje się ich administracją. Przechowywanie papierów wartościowych to też zadanie dla depozytariuszy, nie giełdy, która ma na celu umożliwienie handlu tymi instrumentami. Dlatego warto mieć na uwadze, że giełda ma swoją konkretną rolę i inne zadania mogą prowadzić do nieporozumień. Jej kluczowe zadanie to organizacja rynku, czyli tworzenie przestrzeni do wymiany papierów wartościowych i zapewnienie im płynności oraz przejrzystości.

Pytanie 27

Właścicielami Przedsiębiorstwa Handlowego AXA sp. z o.o. jest trzech wspólników. Dane dotyczące liczby posiadanych przez nich udziałów przedstawiono w tabeli. Przedsiębiorstwo Handlowe AXA sp. z o.o. wypracowało w 2014 r. zysk netto w kwocie 500 000 zł. Spółka postanowiła przeznaczyć 50% wypracowanego zysku netto na dywidendy dla udziałowców proporcjonalnie do liczby posiadanych przez nich udziałów. Otrzymają oni odpowiednio:

Udziałowcy	Liczba udziałów
Jan Kapa	5
Leon Kawa	3
Eryk Kot	2
Ogółem liczba udziałów	10

A. Jan Kapa - 150 000,00 zł, Leon Kawa - 50 000.00 zł, Eryk Kot - 75 000,00 zł

B. Jan Kapa - 150 000,00 zł, Leon Kawa - 50 000,00 zł, Eryk Kot - 50 000,00 zł

C. Jan Kapa - 125 000,00 zł, Leon Kawa - 75 000,00 zł, Eryk Kot - 75 000,00 zł

D. Jan Kapa - 125 000,00 zł, Leon Kawa - 75 000,00 zł, Eryk Kot - 50 000,00 zł

Odpowiedź, która została wybrana, jest prawidłowa, ponieważ opiera się na właściwych zasadach obliczania dywidendy. Aby obliczyć kwotę dywidendy dla każdego ze wspólników, należy najpierw ustalić całkowitą kwotę przeznaczoną na dywidendy. W tym przypadku spółka postanowiła przeznaczyć 50% zysku netto, co oznacza, że całkowita kwota dywidendy wynosi 250 000 zł (50% z 500 000 zł). Następnie, aby obliczyć wartość dywidendy przypadającą na jednego udziałowca, należy ustalić liczbę posiadanych przez nich udziałów. W общym przypadku, każdy wspólnik powinien otrzymać dywidendę proporcjonalnie do liczby posiadanych udziałów. W wyniku obliczeń okazuje się, że Jan Kapa otrzymuje 125 000 zł, Leon Kawa 75 000 zł, a Eryk Kot 50 000 zł. Te zasady są zgodne z praktyką biznesową, w której dywidendy są wypłacane proporcjonalnie do udziałów, co zapewnia sprawiedliwość w podziale zysków wśród współwłaścicieli.

Pytanie 28

Komputerowy program finansowo-księgowy, który został zakupiony oraz wprowadzony do użytku, będzie klasyfikowany w bilansie przedsiębiorstwa w kategorii

A. rzeczowe aktywa trwałe

B. wartości niematerialne i prawne

C. zapasy

D. inwestycje długoterminowe

Ujęcie komputerowego programu finansowo-księgowego w bilansie przedsiębiorstwa jako zapasy, rzeczowe aktywa trwałe czy inwestycje długoterminowe jest błędne, ponieważ te kategorie aktywów mają różne definicje i zastosowania. Zapasy obejmują towary przeznaczone do dalszej sprzedaży lub wykorzystania w procesie produkcji, co nie ma zastosowania w przypadku oprogramowania, które jest narzędziem wspierającym działalność, a nie przedmiotem handlu. Rzeczowe aktywa trwałe odnoszą się do fizycznych obiektów, takich jak maszyny czy budynki, które mają długoterminowy charakter i są wykorzystywane w działalności operacyjnej. Oprogramowanie, jako usługa, nie spełnia tego kryterium, ponieważ nie jest fizycznym obiektem. Inwestycje długoterminowe z kolei odnoszą się do aktywów, które przedsiębiorstwo planuje posiadać przez dłuższy czas, jednakże obejmują one przede wszystkim inwestycje w inne podmioty lub nieruchomości. W przypadku oprogramowania, które jest w użytkowaniu i przynosi korzyści operacyjne, należy je klasyfikować jako wartości niematerialne i prawne, co jest zgodne z zasadami rachunkowości oraz normami sprawozdawczości finansowej. Zrozumienie tej klasyfikacji jest kluczowe w prawidłowym zarządzaniu aktywami przedsiębiorstwa oraz w trafnym przedstawieniu jego sytuacji finansowej.

Pytanie 29

W jakiej sekcji biznes planu zawarte są dane dotyczące szacowanej wielkości produkcji lub sprzedaży, wysokości funduszy wymaganych do rozpoczęcia i prowadzenia działalności gospodarczej oraz etapy realizacji procesu produkcji?

A. W planie organizacyjnym

B. W planie technicznym

C. W planie marketingowym

D. W planie finansowym

Wybór odpowiedzi związanych z planem finansowym, organizacyjnym czy marketingowym wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące struktury biznesplanu oraz roli poszczególnych jego komponentów. Plan finansowy koncentruje się głównie na prognozach finansowych, takich jak przychody, koszty, zyski oraz źródła finansowania. Nie dostarcza zatem szczegółowych informacji o procesach produkcyjnych czy sprzedażowych, które są kluczowe w planie technicznym. Natomiast plan organizacyjny skupia się na strukturze zarządzania, rolach zespołu i procedurach operacyjnych w firmie, a nie na aspektach technicznych produkcji. Plan marketingowy obejmuje strategie promocji, analizy rynku oraz metody dotarcia do klientów, koncentrując się na sprzedaży i komunikacji, a nie na technicznych aspektach wytwarzania produktów. Rozumienie tych różnic jest kluczowe, ponieważ umożliwia skuteczne tworzenie i prezentację biznesplanów. Niezrozumienie roli poszczególnych sekcji może prowadzić do błędnych wniosków o funkcji planu technicznego, co w efekcie obniża jakość całego dokumentu. Warto zatem zapoznać się z każdym z tych elementów, aby skutecznie zrealizować cele biznesowe.

Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

Producent sprzętu AGD planuje w ciągu następnych pięciu lat rozszerzyć asortyment wytwarzanych produktów i utworzyć własną sieć dystrybucji. Który z planów obejmuje osiągnięcie zamierzonych celów?

A. Rzeczowym

B. Operacyjnym

C. Strategicznym

D. Taktycznym

Wybór planu rzeczowego, taktycznego lub operacyjnego jako odpowiedzi na pytanie jest błędny, ponieważ te kategorie planów różnią się zasadniczo od planu strategicznego. Plan rzeczowy koncentruje się na konkretnych działaniach i zasobach niezbędnych do realizacji ustalonych celów, ale nie obejmuje długofalowej wizji czy kierunków rozwoju firmy. Plan taktyczny, z drugiej strony, odnosi się do krótkoterminowych działań, które mają na celu osiągnięcie celów wynikających z planu strategicznego. W kontekście producenta sprzętu AGD, podejmowanie decyzji o poszerzeniu asortymentu i tworzeniu sieci dystrybucji wymaga holistycznego i długoterminowego podejścia, którego nie można zrealizować w ramach planu taktycznego. Plan operacyjny dotyczy codziennych działań i procedur, które są zbyt szczegółowe i skupione na bieżących zadaniach, aby odpowiadały na pytanie o długoterminowe cele. Typowym błędem myślowym prowadzącym do wyboru jednej z tych odpowiedzi jest skupienie się na działaniach operacyjnych, a nie na strategicznych kierunkach rozwoju firmy. Właściwe zrozumienie różnicy między tymi rodzajami planów jest kluczowe dla efektywnego zarządzania przedsiębiorstwem oraz jego rozwoju w dynamicznie zmieniającym się otoczeniu rynkowym.

Pytanie 33

Aby wyrejestrować zleceniobiorcę z systemu ubezpieczenia zdrowotnego, należy użyć formularza

A. ZUS ZZA

B. ZUS ZWUA

C. ZUS ZIUA

D. ZUS ZUA

Formularze ZUS ZUA, ZZA i ZIUA mają różne zastosowania i nie są odpowiednie do wyrejestrowania zleceniobiorcy z ubezpieczenia zdrowotnego. Formularz ZUS ZUA służy do zgłoszenia osoby do ubezpieczenia zdrowotnego oraz społecznego, co sprawia, że nie może być użyty do procesu wyrejestrowania. Z kolei formularz ZUS ZZA jest przeznaczony dla osób prowadzących działalność gospodarczą, co również odbiega od kontekstu zleceniodawcy i zleceniobiorcy. ZUS ZIUA, będący formularzem zgłoszeniowym dla osób, które są ubezpieczone w ramach instytucji zagranicznych, również nie ma zastosowania w sytuacji wyrejestrowania zleceniobiorcy. Typowe błędy myślowe, prowadzące do wyboru tych formularzy, mogą obejmować mylenie funkcji formularzy z powodu ich podobieństw w nazwach lub nieznajomość specyfiki procedur związanych z ubezpieczeniami społecznymi. Niezrozumienie tych różnic może skutkować niewłaściwym zgłoszeniem do ZUS, co w konsekwencji prowadzi do trudności w zarządzaniu zobowiązaniami oraz prawami ubezpieczeniowymi zleceniobiorców.

Pytanie 34

Ewidencja operacji finansowych na koncie księgi pomocniczej w tej samej wysokości i po tej samej stronie co na koncie głównym nazywana jest zapisem

A. chronologicznym i systematycznym

B. jednostronnym i powtarzanym

C. podwójnym

D. pozabilansowym

Odpowiedź "jednostronnym i powtarzanym" jest strzałem w dziesiątkę. Opisuje, jak rejestrujemy operacje gospodarcze – wszystko odbywa się po tej samej stronie konta pomocniczego i w tej samej kwocie, co na koncie księgi głównej. To naprawdę ważne w księgowości, bo dzięki temu możemy dokładnie powiązać dane z księgi głównej z zapisami w księgach pomocniczych. Na przykład, gdy firma kupuje towary, to wtedy aktualizujemy konto magazynowe w księdze pomocniczej i jednocześnie konto zakupów w księdze głównej. Jak się to robi systematycznie, to nasza księgowość staje się bardziej przejrzysta i łatwiejsza do przeanalizowania podczas audytu. Generalnie jest to zgodne z zasadą podwójnego zapisu, ale dotyczy tylko jednostki, co czyni to podejście niezbędnym dla dobrego zarządzania finansami w firmie. No i warto wiedzieć, że zgodnie z aktualnymi standardami rachunkowości, stosowanie metody jednostronnej i powtarzanej to naprawdę dobra praktyka, bo pozwala na efektywne śledzenie operacji finansowych.

Pytanie 35

W tym miesiącu firma ma zamiar wyprodukować 2 000 sztuk produktów gotowych. Norma zużycia materiału na jeden produkt wynosi 0,7 kg. Zapasy początkowe materiału wynoszą 300 kg, a planowane zapasy końcowe to 250 kg. Ile kilogramów materiału powinno zostać zakupionych, aby zrealizować plan produkcji na ten miesiąc?

A. 850 kg

B. 1 950 kg

C. 1 450 kg

D. 1 350 kg

Jak wybierasz złe odpowiedzi, to łatwo wpaść w parę typowych pułapek, jeśli chodzi o obliczanie potrzeb materiałowych. Na przykład, gdy ktoś liczy zużycie materiału, ale zapomina o zapasach początkowych i końcowych, to prawdopodobnie kupi za dużo, co może to być nieefektywne i potem wiązać się z wyższymi kosztami magazynowania. Często ludzie pomijają ważne rzeczy, jak różnica między zapasem początkowym a końcowym, co prowadzi ich do błędnych wniosków. Niektórzy mogą też nie uwzględniać całkowitego zużycia materiału w swoich obliczeniach, co znowu daje fałszywe rezultaty dotyczące tego, co trzeba kupić. Czasem mogą sądzić, że wystarczy zsumować tylko zapas początkowy i wyprodukowane sztuki, ignorując, że zapas końcowy też ma swoje znaczenie. Takie podejścia mogą prowadzić do nieefektywności w zarządzaniu zapasami i produkcją, a to nie jest zgodne z najlepszymi praktykami, które mówią, że trzeba patrzeć na całość planowania i optymalizacji procesów produkcyjnych.

Pytanie 36

Janina Odważna ulokowała w banku 80 000 zł, otwierając lokatę terminową na 6 miesięcy z oprocentowaniem wynoszącym 9% w skali roku. Jaką kwotę odsetek uzyska po zakończeniu okresu lokaty?

A. 360 zł

B. 3 600 zł

C. 720 zł

D. 7 200 zł

Zrozumienie obliczeń związanych z lokatami terminowymi jest istotne, aby uniknąć typowych błędów w myśleniu finansowym. Wiele osób może pomylić się, obliczając odsetki, przyjmując niewłaściwy okres lub błędne oprocentowanie. Na przykład, jeśli ktoś obliczyłby odsetki według wzoru zakładającego roczne oprocentowanie na pełny rok, mógłby dojść do wniosku, że odsetki wyniosą 7 200 zł, co jest wynikiem mnożenia całkowitej kwoty przez 9% bez uwzględnienia, że lokata trwa tylko 6 miesięcy. Z drugiej strony, błędne wyliczenie 720 zł może wynikać z niepoprawnego przeliczenia procentów na mniejsze jednostki czasu, co wskazuje na nieznajomość zasad proporcjonalności. Inne odpowiedzi, takie jak 360 zł, mogą wynikać z mylenia kwoty lokaty z innymi danymi, co prowadzi do niewłaściwego rozumienia struktury oprocentowania. Kluczowe jest, aby przy obliczaniu odsetek pamiętać, że oprocentowanie musi być dostosowane do czasu trwania lokaty, a także zrozumieć, jak odsetki są naliczane w praktyce. W praktyce, aby uniknąć błędów, warto korzystać z kalkulatorów finansowych, które automatyzują proces i pomagają uzyskać dokładne wyniki.

Pytanie 37

Na podstawie zamieszczonych danych, oblicz przeciętny stan zatrudnienia pracowników w przedsiębiorstwie usługowym w 2020 r.

Stan zatrudnienia w przedsiębiorstwie usługowym w poszczególnych miesiącach 2020 r.
Miesiąc	I	II	III	IV	V	VI	VII	VIII	IX	X	XI	XII
Liczba zatrudnionych pracowników	18	18	19	20	21	22	22	22	21	20	19	18

A. 20 pracowników.

B. 21 pracowników.

C. 19 pracowników.

D. 22 pracowników.

Przeciętny stan zatrudnienia w przedsiębiorstwie usługowym w 2020 roku wynosi 20 pracowników. Aby uzyskać tę wartość, należy zsumować liczbę pracowników zatrudnionych w każdym miesiącu, a następnie podzielić tę sumę przez liczbę miesięcy, czyli 12. Metoda ta, znana jako średnia arytmetyczna, jest powszechnie stosowana w analizach kadrowych i finansowych. Użycie przeciętnego stanu zatrudnienia pozwala na lepsze zrozumienie dynamiki zatrudnienia w firmie, co jest szczególnie ważne dla planowania budżetu i strategii rozwoju. Na przykład, wiedząc, że średnio w danym roku zatrudniano 20 pracowników, zarząd może efektywniej alokować zasoby finansowe na rekrutację czy szkolenia. Praktyczne zastosowanie tej analizy pozwala również na identyfikację trendów i wzorców, co może prowadzić do lepszego zarządzania personelem i optymalizacji procesów operacyjnych. Warto zauważyć, że takie dane mogą być również wykorzystywane w raportach rocznych i analizach porównawczych z innymi przedsiębiorstwami w branży.

Pytanie 38

Model zarządzania, w którym lider prowadzi całą jednostkę, a każda jednostka otrzymuje polecenia tylko od wyższego szczebla kierowniczego, określany jest mianem

A. liniowym

B. sztabowym

C. funkcjonalnym

D. funkcyjnym

System zarządzania liniowego to taki, gdzie każdy pracownik ma swojego szefa, co ułatwia wszystko, jeśli chodzi o zadania i kto za co odpowiada. Przy tej strukturze menedżerowie podejmują decyzje i kierują swoimi zespołami, przez co konfliktów w zadaniach jest znacznie mniej. Małe firmy często korzystają z tego modelu, bo mają prostą strukturę i niewielu pracowników. W takich warunkach jasne zasady działania i odpowiedzialność są mega ważne, żeby wszystko działało sprawnie. Na przykład w budownictwie ten model się sprawdza, bo kierownik budowy ma pełną kontrolę i koordynuje roboty, co pozwala na lepsze zarządzanie zasobami. System liniowy przypomina klasyczne zasady organizacji, które są hierarchiczne, więc sprzyjają dyscyplinie i efektywności w osiąganiu celów. Warto też zwrócić uwagę na dobrą komunikację, żeby informacje płynnie krążyły między różnymi poziomami zarządzania.

Pytanie 39

Menadżer, który dąży do stworzenia atmosfery wzajemnego zaufania, mobilizuje członków zespołu do wspólnego podejmowania decyzji odnośnie celów, a także korzysta z sugestii i porad pracowników przed podjęciem decyzji, reprezentuje podejście kierownicze

A. autokratyczny

B. biurokratyczny

C. demokratyczny

D. liberalny

Wybór stylu biurokratycznego sugeruje podejście skupiające się na ścisłych regułach i procedurach, w którym decyzje są podejmowane głównie przez wyższe kierownictwo, a pracownicy mają ograniczoną możliwość wpływu na procesy decyzyjne. Tego typu styl zarządzania może prowadzić do sztywności organizacyjnej, ograniczając innowacyjność i elastyczność, co jest sprzeczne z ideą współdecydowania o celach. Z kolei styl liberalny, znany również jako laissez-faire, charakteryzuje się minimalną ingerencją kierownika w działalność zespołu. Pracownicy mają swobodę działania, jednak brak wyraźnego kierownictwa może prowadzić do chaosu i braku spójności w realizacji zadań. Natomiast styl autokratyczny koncentruje się na dominacji jednego lidera, który podejmuje decyzje bez konsultacji z zespołem, co może osłabiać morale i zaufanie w grupie. Niezrozumienie różnic między tymi stylami może prowadzić do mylnych przekonań na temat ich efektywności oraz negatywnie wpływać na atmosferę pracy. Współczesne zarządzanie coraz bardziej kieruje się w stronę modeli partycypacyjnych, które podkreślają znaczenie zaangażowania pracowników w procesy decyzyjne, tym samym zwiększając ich motywację i efektywność w realizacji zadań.

Pytanie 40

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej