Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik rolnik
Kwalifikacja: ROL.10 - Organizacja i nadzorowanie produkcji rolniczej
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 14:31
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 14:56

Egzamin zdany!

Wynik: 31/40 punktów (77,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Ekologiczne gospodarstwo, które dąży do samowystarczalności w zakresie pasz i nawozów, produkujące około 5 000 kg mleka na sztukę rocznie, powinno hodować krowy rasy

A. czarno-białej

B. charolaise

C. salers

D. polskiej czerwonej

Rasy takie jak charolaise, polska czerwona czy salers, mimo że mają swoje zalety, nie są optymalne w kontekście produkcji mleka na poziomie 5000 kg rocznie oraz w systemie ekologicznym. Charolaise jest rasą mięsną, słynącą z wysokiej jakości mięsa, jednak jej potencjał mleczny jest znacznie niższy, co czyni ją niewłaściwym wyborem dla gospodarstw z naciskiem na produkcję mleka. Polska czerwona, chociaż jest rasą mleczną, nie osiąga takich wyników wydajnościowych jak czarno-biała. Jej mleczność często nie zaspokoi potrzeb gospodarstw dążących do większej efektywności produkcji. Natomiast rasa salers, choć ceniona za swoje walory mięśnie i odporność, również nie jest typowo nastawiona na produkcję mleka, a jej wydajność jest daleka od poziomu osiąganego przez rasy mleczne jak czarno-biała. Wybór niewłaściwej rasy może prowadzić do obniżenia efektywności ekonomicznej gospodarstwa, co w dłuższej perspektywie zagraża jego rentowności i zdolności do samowystarczalności. Dlatego istotne jest podejście przemyślane, oparte na wiedzy o cechach i zdolnościach poszczególnych ras, które pomogą osiągnąć zamierzone cele produkcyjne.

Pytanie 2

Na glebach nie należy zakładać plantacji nasiennych traw

A. żyznych oraz lekko kwaśnych

B. z głęboką warstwą ornej, dobrze drenowanych oraz niezalewanych

C. na których w ostatnich trzech latach były uprawiane trawy

D. po uprawach roślin okopowych oraz strączkowych

Uprawa nasiennych traw na gruntach, na których w ostatnich trzech latach uprawiano trawy, jest niewskazana z kilku powodów. Po pierwsze, wielokrotna uprawa traw na tym samym terenie może prowadzić do wyczerpania zasobów składników odżywczych w glebie, co negatywnie wpływa na jakość nowych nasadzeń. Trawy mają podobne wymagania pokarmowe, co prowadzi do zwiększonego ryzyka chorób glebowych, które mogą być przenoszone przez resztki roślinne. Z tego względu, zgodnie z zasadami rotacji upraw, zaleca się wprowadzanie innych rodzajów roślin, co sprzyja regeneracji gleby oraz poprawia jej strukturę. Przykładowo, po trawach warto zastosować rośliny okopowe, które przyczyniają się do wzbogacenia gleby w próchnicę i mikroelementy. Standardy agrotechniczne oraz dobre praktyki rolnicze wskazują, że rotacja jest kluczowym elementem zrównoważonego rozwoju upraw, co zapewnia długoterminową produktywność oraz zdrowie ekosystemów rolniczych.

Pytanie 3

Przyczyną opisanych objawów występujących u prosiąt jest

Zaobserwowane objawy chorobowe u prosiąt

Bladość skóry i błon śluzowych, nastroszona sierść, zahamowanie przyrostów masy ciała, apatia, niechęć do pobierania pokarmu.

A. brak wapnia w paszy prosiąt.

B. podawanie żelaza w paszy lochom prośnym.

C. brak witaminy D w mleku lochy.

D. niedobór żelaza w organizmie prosiąt.

Niedobór żelaza w organizmie prosiąt jest główną przyczyną anemii, co objawia się takimi symptomami jak bladość skóry i błon śluzowych, osłabienie, zahamowanie przyrostu masy ciała oraz apatia. Prosięta przychodzą na świat z zaledwie minimalnymi zapasami żelaza, a mleko lochy, niestety, nie dostarcza wystarczającej ilości tego pierwiastka. Dlatego tak istotne jest, aby w pierwszych dniach życia prosiąt wprowadzać suplementy żelaza. Zgodnie z dobrymi praktykami hodowlanymi, zaleca się podawanie żelaza już od drugiego dnia życia prosiąt, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia symptomów anemii. Suplementacja żelaza nie tylko wspomaga wzrost zwierząt, ale również zapewnia ich prawidłowy rozwój. Warto również monitorować poziom żelaza oraz ogólny stan zdrowia prosiąt, aby w odpowiednim czasie reagować na potencjalne niedobory. Odpowiednie zarządzanie tymi zasobami jest kluczowe dla utrzymania zdrowia stada oraz optymalizacji wydajności produkcji.

Pytanie 4

Intensywne stosowanie nawozów mineralnych w mniejszym stopniu wpływa na degradację gleby, gdy wykorzystuje się nawozy

A. granulowane w jednym wysiewie przedsiewnym

B. wieloskładnikowe w niewielkich dawkach rozłożonych w czasie

C. dobrze rozdrobnione z równoczesnym wymieszaniem z glebą

D. z naturalnymi dodatkami zawierającymi mikroorganizmy glebowe

Intensywne nawożenie mineralne może prowadzić do wielu negatywnych skutków, w tym degradacji gleby, jeżeli nie jest przeprowadzane z odpowiednią starannością. Stosowanie granulowanych nawozów w jednorazowym wysiewie przedsiewnie może skutkować nadmiernym stężeniem składników pokarmowych w glebie, co prowadzi do ich wypłukiwania oraz zanieczyszczenia wód gruntowych. Takie nawożenie często pomija dynamikę biologiczną gleby, co może zaburzać naturalne procesy glebowe. Oprócz tego, nawozy wieloskładnikowe w małych dawkach rozłożonych w czasie mogą być mylnie postrzegane jako bardziej przyjazne dla gleby, podczas gdy niewłaściwe dawki mogą nadal powodować akumulację azotanów i innych substancji, które prowadzą do eutrofizacji. Dobrym przykładem są nawozy bogate w azot, które w nadmiarze mogą powodować zakwaszenie gleby oraz hamować rozwój niektórych pożytecznych mikroorganizmów. Kiedy mówimy o nawozach dobrze rozdrobnionych z jednoczesnym wymieszaniem z glebą, ich efektywność również zależy od kontekstu glebowego; niewłaściwa aplikacja może prowadzić do degradacji struktury gleby oraz zmniejszenia jej zdolności retencyjnych. Właściwe zarządzanie nawożeniem mineralnym powinno opierać się na analizach gleby oraz indywidualnych potrzebach roślin, co jest zgodne z dobrą praktyką rolniczą i zrównoważonym rozwojem.

Pytanie 5

Wybierz płodozmian dla gospodarstwa położonego na glebach o uregulowanych stosunkach wodnych, w którym jest bardzo wysoka obsada bydła, a mało użytków zielonych.

I	II	III	IV
Okopowe	okopowe pastewne	ziemniaki	okopowe
jęczmień jary	jęczmień jary z wsiewką mieszanki	marchew jadalna	pszenica jara
kukurydza na ziarno	mieszanka motylkowatych z trawami	jęczmień jary	len włóknisty
strączkowe na nasiona	mieszanka motylkowatych z trawami	strączkowe na nasiona	strączkowe na nasiona
zboża ozime	mieszanka motylkowatych z trawami	zboża ozime	rzepak ozimy
	kukurydza na paszę		zboża ozime

A. Płodozmian I.

B. Płodozmian III.

C. Płodozmian II.

D. Płodozmian IV.

Płodozmian II jest idealnym wyborem dla gospodarstwa z wysoką obsadą bydła oraz ograniczoną ilością użytków zielonych, ponieważ oferuje optymalne źródło paszy. W skład tego płodozmianu wchodzą rośliny okopowe pastewne, mieszanka motylkowatych z trawami oraz kukurydza, które zapewniają wysoką produkcję paszy objętościowej oraz białkowej. Przykładowo, uprawa kukurydzy jest szczególnie korzystna w warunkach uregulowanych stosunków wodnych, ponieważ roślina ta wymaga dużej ilości wody, co umożliwia jej zdrowy rozwój. Dodatkowo, mieszanka motylkowatych, takich jak koniczyna czy lucerna, wzbogaca glebę w azot, co jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania ekosystemu glebowego. Takie podejście nie tylko zwiększa plony, ale również przyczynia się do zrównoważonego rozwoju gospodarstwa poprzez poprawę jakości gleb i ograniczenie potrzeb nawozowych. Dobrze dobrany płodozmian jest zatem kluczowym elementem efektywnego zarządzania gospodarstwem rolnym i zapewnia stabilność produkcji. Warto również wspomnieć o zasadach płodozmianu, które zalecają rotację roślin w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia chorób i szkodników.

Pytanie 6

W gospodarstwie gnojowicę należy przechowywać w hermetycznych zbiornikach, które zapewniają jej składowanie przez czas

A. 4 miesięcy

B. 3 miesięcy

C. 6 miesięcy

D. 2 miesięcy

Wybór krótszych okresów składowania gnojowicy, takich jak 2, 3 lub 6 miesięcy, jest niezgodny z aktualnymi regulacjami oraz praktykami rolniczymi. Krótszy czas przechowywania ogranicza możliwość pełnej fermentacji gnojowicy, co może prowadzić do nieefektywnego nawożenia oraz większej emisji nieprzyjemnych zapachów. Ponadto, zbyt krótki okres może skutkować wyższymi stratami azotu, co negatywnie wpłynie na jakość gleby oraz produktywność upraw. W przypadku przechowywania przez 6 miesięcy, choć z pozoru wydaje się to dłuższe, w rzeczywistości może to nie być wystarczające dla osiągnięcia pożądanych efektów, jeśli nie zostaną spełnione standardy dotyczące jakości zbiorników i sposobu składowania. Dodatkowo, brak odpowiedniego monitorowania stanu gnojowicy może prowadzić do rozwoju niepożądanych mikroorganizmów oraz patogenów, co zwiększa ryzyko zanieczyszczenia wód gruntowych. W związku z tym, kluczowe jest zrozumienie, że skuteczne zarządzanie gnojowicą wymaga nie tylko przestrzegania przepisów, ale także głębokiej znajomości procesów biologicznych oraz chemicznych zachodzących w czasie jej przechowywania.

Pytanie 7

Jaką ilość nawozu należy użyć do uzyskania 250 litrów 12% roztworu mocznika?

A. 12 kg

B. 25 kg

C. 46 kg

D. 30 kg

Aby przygotować 250 litrów 12% roztworu mocznika, konieczne jest obliczenie masy mocznika wymaganej do uzyskania tego stężenia. Roztwór 12% oznacza, że w 100 litrach roztworu znajduje się 12 kg mocznika. W związku z tym, dla 250 litrów roztworu, stosujemy proporcję: (12 kg/100 l) * 250 l = 30 kg mocznika. To podejście opiera się na zasadzie proporcjonalności, która jest powszechnie stosowana w chemii i technologii produkcji nawozów. Tego typu obliczenia są kluczowe w praktyce rolniczej, ponieważ pozwalają na precyzyjne dobieranie dawek nawozów, co wpływa na efektywność nawożenia i zdrowie roślin. W praktyce, stosowanie odpowiednich dawek nawozów zgodnie z ich stężeniem przyczynia się do optymalizacji plonów oraz minimalizacji ryzyka nadmiernego nawożenia, co może prowadzić do zanieczyszczenia środowiska oraz negatywnego wpływu na ekosystem. Odpowiednie planowanie nawożenia jest zgodne z dobrymi praktykami rolniczymi i standardami zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 8

Konwersja amoniaku, który jest szkodliwy dla organizmu krowy, w mocznik ma miejsce

A. w wątrobie

B. w tarczycy

C. w śledzionie

D. w grasicy

Wybór odpowiedzi, która sugeruje, że przekształcenie amoniaku w mocznik zachodzi w śledzionie, tarczycy lub grasicy, jest wynikiem nieporozumienia dotyczącego podstawowych funkcji tych narządów. Śledziona nie bierze udziału w metabolizmie azotowym, lecz spełnia rolę w filtracji krwi oraz w odpowiedzi immunologicznej. Tarczyca jest gruczołem dokrewnym odpowiedzialnym za regulację metabolizmu, ale nie ma bezpośredniego wpływu na przekształcanie amoniaku. Grasica, z kolei, jest kluczowa dla rozwijania układu odpornościowego, nie uczestniczy w metabolizmie azotu. Zrozumienie, że cykl mocznikowy odbywa się głównie w wątrobie, jest zasadnicze dla szerokiego zakresu dziedzin, w tym medycyny weterynaryjnej i dietetyki. W przypadku nieprawidłowości w metabolizmie białek, takich jak w chorobach wątroby, może dojść do nagromadzenia amoniaku, co jest szkodliwe dla organizmu. Dlatego kluczowe jest, aby zrozumieć funkcje i lokację metabolizmu azotowego, aby uniknąć błędnych wniosków dotyczących miejsc, w których zachodzą te procesy. Dobrze jest również pamiętać, że w przypadku analizy krwi zwierząt czy ludzi, poziom amoniaku może wskazywać na problemy z wątrobą i wymaga dalszych badań diagnostycznych.

Pytanie 9

Od poziomu której witaminy w organizmie zależy wchłanianie wapnia obecnego w paszy?

A. Witaminy E

B. Witaminy A

C. Witaminy K

D. Witaminy D

Witaminy E, A oraz K nie wpływają znacząco na przyswajalność wapnia w organizmie, co może prowadzić do nieporozumień związanych z ich rolą w metabolizmie. Witamina E jest znana przede wszystkim jako silny antyoksydant, który chroni komórki przed stresem oksydacyjnym, ale nie ma bezpośredniego wpływu na wchłanianie wapnia. Witamina A głównie uczestniczy w procesach wzrostu i rozwoju, a także w prawidłowym funkcjonowaniu układu odpornościowego, ale nie ma udowodnionej korelacji z przyswajalnością wapnia. Natomiast witamina K, choć jest niezbędna do prawidłowego krzepnięcia krwi i metabolizmu kości, nie pełni roli w wchłanianiu wapnia z paszy. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji tych witamin, co może prowadzić do niewłaściwego suplementowania diety. Kluczowym elementem jest zrozumienie, że tylko witamina D ma bezpośredni wpływ na wchłanianie wapnia w jelitach, a pozostałe witaminy, choć ważne dla zdrowia, nie mają takiego znaczenia w kontekście przyswajalności tego minerału. Dlatego, aby zapewnić optymalne wykorzystanie wapnia, należy skupić się na odpowiednim poziomie witaminy D w organizmie.

Pytanie 10

Trawienie włókna obecnego w diecie lochy ma miejsce w

A. jelicie grubym przy współpracy enzymów bakterii zasiedlających to jelito

B. dwunastnicy oraz jelicie czczym dzięki amylazie trzustkowej

C. jelicie czczym i biodrowym z udziałem sacharazy

D. żołądku oraz dwunastnicy z pomocą pepsyny

Zrozumienie procesów trawiennych u loch wymaga znajomości różnych lokalizacji i enzymów odpowiedzialnych za ten proces. Odpowiedzi zakładające, że trawienie włókna odbywa się w dwunastnicy i jelicie czczym za pomocą amylazy trzustkowej, są błędne, ponieważ amylaza jest enzymem odpowiedzialnym głównie za rozkład skrobi, a nie włókna. Włókno roślinne, ze względu na swoją strukturę chemiczną, nie jest skutecznie trawione przez enzymy trzustkowe. Z kolei sugestie, że trawienie ma miejsce w jelicie czczym i biodrowym przy udziale sacharazy, również nie są trafne, ponieważ sacharaza rozkłada disacharydy, a nie włókna. W jelicie czczym odbywa się głównie trawienie białek i węglowodanów, a nie błonnika. Ponadto, odpowiedzi sugerujące trawienie w żołądku i dwunastnicy za pomocą pepsyny są także mylne, ponieważ pepsyna jest enzymem trawiącym białka, a nie jest związana z trawieniem włókna. Prawidłowe zrozumienie roli jelita grubego i mikroflory jelitowej w procesach trawiennych jest kluczowe dla efektywnego wykorzystania pasz i utrzymania zdrowia zwierząt. Ignorowanie tych procesów prowadzi do błędnych wniosków o efektywności żywienia, co może skutkować nieoptymalnym wzrostem i rozwojem zwierząt.

Pytanie 11

Obornik, który stosuje się pod rzepak ozimy, wprowadza się przez orkę

A. siewną

B. wiosenną

C. odwrotką

D. przedzimową

Obornik najlepiej przyorywać pod rzepak ozimy w czasie siewu. To naprawdę ważne, bo wtedy rośliny mają najlepsze szanse na rozwój. Siewna orka pozwala dobrze wymieszać obornik z glebą, co ułatwia młodym roślinom wchłanianie składników odżywczych. Gdy przyorujemy obornik w tym momencie, mamy większą pewność, że azot i inne mikroelementy będą dostępne dla rzepaku. Poza tym, robiąc to w czasie siewu, można uniknąć strat nawozów, które mogą się zdarzyć przez wymywanie, zwłaszcza przy dużej wilgotności. Moim zdaniem, jeśli dobrze przygotujemy pole pod rzepak z odpowiednio wkomponowanym obornikiem, to plon i jakość zbiorów mogą być znacznie lepsze. Dobre praktyki przy orce powinny być oparte na analizie gleby i dostosowywaniu dawek nawozów organicznych do realnych potrzeb roślin, co jest naprawdę ważne w zrównoważonym rolnictwie.

Pytanie 12

Jagnięta powinny być karmione paszami w sposób ciągły?

A. od drugiego tygodnia życia

B. zaraz po narodzinach

C. po odsądzeniu od matek

D. po zakończeniu podawania siary

Odpowiedź 'od drugiego tygodnia życia' jest prawidłowa, ponieważ w tym okresie jagnięta zaczynają samodzielnie jeść pasze stałe, co jest kluczowe dla ich rozwoju. W pierwszych dniach życia jagnięta polegają głównie na mleku matki, które dostarcza niezbędnych składników odżywczych oraz przeciwciał. Od drugiego tygodnia życia, ich układ pokarmowy zaczyna się rozwijać, co pozwala na wprowadzenie do diety pasz stałych, takich jak siano, pasze zbożowe, czy mieszanki. Właściwe odżywienie w tym okresie jest szczególnie ważne, aby zapewnić optymalny wzrost i rozwój, a także przygotować jagnięta do późniejszego odsadzenia. W praktyce, dobrym rozwiązaniem jest wprowadzenie pasz stałych poprzez ich stopniowe podawanie, co pozwala uniknąć problemów trawiennych i wspomaga adaptację młodych zwierząt do nowych pokarmów. Przy zachowaniu standardów żywieniowych, jagnięta powinny mieć stały dostęp do czystej wody oraz paszy, co wspiera ich zdrowie i kondycję.

Pytanie 13

Ochrona gleb przed erozją polega na

A. systematycznym pozostawianiu pola w ugorze

B. utrzymywaniu nieprzerwanej osłony roślinnej gleby

C. stosowaniu intensywnych metod uprawy roślin

D. siewie roślin o niskich wymaganiach

Utrzymanie stałej osłony roślinnej gleby jest kluczowym elementem zapobiegania erozji. Osłona roślinna, w postaci trawy, krzewów lub innych roślin, działa jak naturalny filtr, który redukuje siłę uderzenia kropli deszczu oraz spowalnia wodę spływającą po powierzchni gleby. Dzięki temu, minimalizowane jest zjawisko spłukiwania cząstek gleby, co jest szczególnie istotne w obszarach narażonych na silne opady deszczu. Osłona roślinna poprawia także strukturę gleby poprzez korzenie roślin, które stabilizują glebę oraz przyczyniają się do wzrostu jej żyzności dzięki procesowi humifikacji. Dobre praktyki w zakresie ochrony gleby obejmują m.in. wprowadzenie upraw rotacyjnych oraz stosowanie technik agroleśnictwa, które sprzyjają bioróżnorodności i wspierają ekosystemy. W sytuacjach kryzysowych, takich jak obszary wystawione na silne wiatry lub opady, dodatkowo można zastosować biotechnologie, które wspomagają regenerację osłony roślinnej.

Pytanie 14

Na podstawie danych zawartych w tabeli wskaż rasę najbardziej przydatną do intensywnej produkcji młodego żywca wołowego.

Wskaźniki użytkowości wybranych ras mięsnych bydła
Rasa bydła mięsnego	Masa urodzeniowa (kg)		Masa ciała w wieku 7 miesięcy (kg)		Dzienne przyrosty do 7 miesiąca życia (g)
Rasa bydła mięsnego	♂	♀	♂	♀	♂	♀
Charolaise	43,3	40,2	290,2	266,3	1177,3	1084,9
Limousine	38,3	35,1	272,0	250,7	1096,6	1010,3
Aberdeen angus	35,2	32,2	244,1	231,7	934,2	933,5
Simentaler	32,0	30,6	320,0	276,1	1380,0	1200,8

A. Simentaler.

B. Limousine.

C. Charolaise.

D. Aberdeen angus.

Rasa Simentaler jest uznawana za jedną z najbardziej efektywnych ras w intensywnej produkcji młodego żywca wołowego, co potwierdzają dane o dziennych przyrostach masy ciała. Samce Simentaler osiągają średni przyrost wynoszący 1380 g dziennie, a samice 1200,8 g, co stawia tę rasę w czołówce pod względem efektywności przyrostów. Z punktu widzenia praktycznego, hodowcy, którzy wybierają Simentaler do swojej produkcji, mogą liczyć na znacznie wyższe wyniki ekonomiczne, gdyż większe przyrosty masy ciała przekładają się na krótszy czas produkcji oraz niższe koszty żywienia. Rasa ta jest również ceniona za swoje walory mięsną, co sprawia, że mięso wołowe Simentaler cieszy się dużym uznaniem na rynku. Zgodnie z najlepszymi praktykami w hodowli, wybór odpowiedniej rasy jest kluczowym elementem strategii produkcji, a Simentaler wyróżnia się nie tylko przyrostami, ale także zdolnością do adaptacji w różnych warunkach hodowlanych oraz wysoką jakością mięsa. W związku z tym, zastosowanie tej rasy w intensywnej produkcji wołowiny jest zgodne z aktualnymi trendami i standardami branżowymi.

Pytanie 15

Na polu pszenicy o powierzchni 3 ha użyto saletry amonowej w ilości 3 dt/ha. Jaką kwotę trzeba wydać na nawóz, jeżeli cena 1 tony wynosi 1220 zł?

A. 3660 zł

B. 109 zł

C. 1098 zł

D. 366 zł

Aby obliczyć koszt nawozu, należy znać powierzchnię pola oraz ilość nawozu zastosowanego na hektar. W tym przypadku mamy do czynienia z polem pszenicy o powierzchni 3 ha, na którym zastosowano saletrę amonową w ilości 3 dt/ha. Najpierw przeliczamy dawkę nawozu na tony: 3 dt/ha to 0,3 t/ha. Następnie mnożymy tę wartość przez powierzchnię pola: 0,3 t/ha * 3 ha = 0,9 t. Kolejnym krokiem jest przeliczenie masy nawozu na koszt. Cena 1 tony saletry amonowej wynosi 1220 zł, więc koszt 0,9 t wynosi: 0,9 t * 1220 zł/t = 1098 zł. To obliczenie jest zgodne z praktykami stosowanymi w rolnictwie, gdzie znajomość kosztów nawozów jest kluczowa dla planowania ekonomicznego produkcji rolniczej. Poprawne obliczenia kosztów nawozów pozwalają na efektywne zarządzanie budżetem gospodarstwa oraz optymalizację stosowania nawozów, co ma wpływ na plony oraz zdrowie gleby.

Pytanie 16

Maksymalna liczba zwierząt na 1 ha, zalecana z powodów ekologicznych, zgodnie z Kodeksem Dobrej Praktyki Rolniczej wynosi

A. 2,5 DJP

B. 1,5 DJP

C. 1,0 DJP

D. 2,0 DJP

Odpowiedź 1,5 DJP jako zalecana górna granica obsady zwierząt na 1 ha jest zgodna z Kodeksem Dobrej Praktyki Rolniczej (KDP). DJP, czyli Działalność Jednostki Przyrodniczej, jest miarą odnoszącą się do potencjalnego wpływu hodowli zwierząt na środowisko, a także ich potrzeb pokarmowych i przestrzennych. Ustalając tę granicę, KDP stara się wspierać zrównoważony rozwój w rolnictwie, co pozwala na minimalizację negatywnych skutków środowiskowych, takich jak degradacja gleby, eutrofizacja wód, czy nadmierna emisja gazów cieplarnianych. Przykładowo, przy odpowiedniej obsadzie na poziomie 1,5 DJP, rolnicy mogą zwiększyć efektywność produkcji zwierzęcej, jednocześnie dbając o zdrowie ekosystemów. Wyważone podejście do obsady zwierząt sprzyja również poprawie jakości paszy, co ma bezpośrednie przełożenie na jakość produktów zwierzęcych. Warto zwrócić uwagę, że praktyki związane z ograniczaniem liczby zwierząt na danym obszarze przyczyniły się do poprawy bioróżnorodności i ochrony zasobów naturalnych, co jest kluczowe w kontekście zmieniającego się klimatu i rosnącego zapotrzebowania na zasoby rolnicze.

Pytanie 17

Aby zwiększyć efektywność krzewienia pszenicy ozimej, wiosną należy

A. wykonać bronowanie pielęgnacyjne

B. zmniejszyć nawożenie azotem

C. stosować retardanty

D. przeprowadzić wałowanie

Bronowanie pielęgnacyjne wiosną to naprawdę ważna sprawa, jeśli chodzi o uprawę pszenicy ozimej. Dzięki temu poprawia się struktura gleby i można pozbyć się chwastów, co sprzyja zdrowemu wzrostowi roślin. Ponadto, to także sposób na wyrównanie powierzchni pola, co wpływa na lepszy rozkład wody deszczowej i nawozów. Spulchniając wierzchnią warstwę gleby, zwiększamy ilość powietrza, co jest super dla systemu korzeniowego pszenicy. Warto robić to, kiedy ziemia jest dobrze przesuszona, żeby nie dopuścić do zbytniego ubicia gleby. Dobrze jest wykorzystać bron w odpowiedniej szerokości roboczej, co pozwoli na szybkie pokrycie większej powierzchni. Można też łączyć bronowanie z nawożeniem, co na pewno pomoże w maksymalizacji wzrostu roślin. W agrotechnice podkreślają, że regularne bronowanie w okresie wegetacyjnym to podstawa, żeby utrzymać zdrowy łan pszenicy ozimej.

Pytanie 18

Jeśli na łące trzykośnej stosuje się dawkę azotu wynoszącą 170 kg N/ha w trzech fazach: 50% przed pierwszym pokosem,
30% przed drugim pokosem oraz 20% przed trzecim pokosem, to jaka ilość saletry amonowej (34% N) powinna być użyta na 2 ha łąki w pierwszej aplikacji?

A. 200 kg

B. 500 kg

C. 250 kg

D. 100 kg

Aby obliczyć ilość saletry amonowej (34% N) potrzebnej na 2 ha łąki w pierwszej dawce, zaczynamy od ustalenia, ile azotu należy zastosować. Na 1 ha przy dawce 170 kg N/ha, na 2 ha to daje 340 kg N. Pierwsza dawka stanowi 50% tej wartości, co oznacza 170 kg N. Saletra amonowa zawiera 34% azotu, więc aby uzyskać 170 kg N, musimy obliczyć, ile saletry to wymaga. Wzór: (170 kg N) / (0,34) = 500 kg saletry amonowej. W praktyce, stosowanie nawozów azotowych w odpowiednich proporcjach w różnych fazach wegetacji jest kluczowe dla uzyskania optymalnych plonów. Dobre praktyki w nawożeniu obejmują również monitoring nawożenia w zależności od rzeczywistych potrzeb roślin oraz uwzględnianie warunków glebowych, co przyczynia się do efektywności nawożenia i ochrony środowiska.

Pytanie 19

Aby zapobiec tworzeniu się podeszwy płużnej w glebach ciężkich, należy

A. realizować orki za pomocą pługa z odkładnicą śrubową.

B. przeprowadzać głęboszenie co 4-5 lat po zbiorach roślin.

C. przeprowadzać prace agrotechniczne ciężkimi maszynami na polu mocno nawodnionym.

D. wprowadzać do płodozmianu rośliny z systemem korzeniowym typu wiązkowego.

Głęboszowanie jest techniką agrotechniczną, która polega na głębokim spulchnianiu gleby, co pozwala na poprawę jej struktury oraz zwiększa zdolność do zatrzymywania wody. W przypadku gleb ciężkich, często występuje zjawisko powstawania podeszwy płużnej, co może prowadzić do ograniczenia przepuszczalności i zmniejszenia aktywności biologicznej gleby. Wykonywanie głęboszowania co 4-5 lat po zbiorze roślin ma na celu rozluźnienie związanego z orką zwięzłego poziomu gleby, co skutkuje lepszym dostępem powietrza oraz wody do korzeni roślin. Przykładowo, po zbiorze kukurydzy lub zbóż, głęboszowanie może poprawić warunki dla rośliny ozimej, zwiększając jej rozwój i plon. Standardy dobrych praktyk rolniczych zalecają takie zabiegi w celu utrzymania zdrowej i żyznej gleby oraz zapobiegania degradacji ekosystemów rolniczych, co w dłuższym czasie przynosi korzyści ekonomiczne dla rolników.

Pytanie 20

Wiosną, na terenach zielonych usytuowanych na glebach torfowych, aby zwiększyć podsiąkanie wody oraz wspomóc odbudowę systemu korzeniowego traw, stosuje się wał do dociśnięcia darni do podłoża

A. typu Cambridge

B. ciężkim gładkim

C. Campbella

D. strunowym

Dociśnięcie darni do podłoża na użytkach zielonych, szczególnie tych położonych na glebach torfowych, jest kluczowe dla poprawy podsiąkania wody oraz regeneracji systemu korzeniowego traw. W tym kontekście zastosowanie wału ciężkiego gładkiego jest najefektywniejsze. Ten typ wału charakteryzuje się dużą masą oraz gładką powierzchnią, co pozwala na równomierne rozprowadzenie obciążenia na powierzchni darni. Dzięki temu, darń zostaje dociśnięta do podłoża, co sprzyja lepszemu wnikaniu wody oraz powietrza do gleby, a także wspomaga procesy regeneracyjne korzeni traw. Użycie wału ciężkiego gładkiego jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu terenami zielonymi. W praktyce, stosowanie takiego wału może znacząco poprawić jakość trawnika, zwłaszcza po okresach intensywnych opadów lub suszy, kiedy gleba ma tendencję do zbijania się. Dzięki odpowiedniemu dociśnięciu darni, trawy mają lepsze warunki do wzrostu, co może przyczynić się do uzyskania gęstszej i zdrowszej murawy.

Pytanie 21

Który z poniższych składników jest kluczowy dla wzrostu roślin strączkowych?

A. Fosfor

B. Wapń

C. Potas

D. Azot

Chociaż fosfor, potas i wapń są ważnymi składnikami odżywczymi dla roślin, to nie pełnią one tak kluczowej roli w kontekście wzrostu roślin strączkowych jak azot. Fosfor jest istotny dla procesu fotosyntezy i rozwoju systemu korzeniowego, ale jego rola nie jest specyficzna dla roślin strączkowych. Potas z kolei odgrywa kluczową rolę w transporcie wody i regulacji osmotycznej, co jest ważne dla ogólnej kondycji roślin, jednak nie wpływa bezpośrednio na zdolność roślin strączkowych do wiązania azotu. Wapń jest niezbędny do budowy ścian komórkowych i funkcjonowania enzymów, co jest istotne dla wszystkich roślin, ale nie jest to czynnik wyróżniający rośliny strączkowe. Typowym błędem jest myślenie, że wszystkie składniki odżywcze mają tę samą wagę w kontekście różnych rodzajów roślin. W przypadku roślin strączkowych, ich unikalna cecha wiązania azotu sprawia, że azot jest najważniejszym składnikiem dla ich wzrostu. W praktyce, zrozumienie specyficznych potrzeb odżywczych różnych gatunków roślin pozwala na bardziej efektywne zarządzanie produkcją rolniczą i optymalizację zastosowania nawozów.

Pytanie 22

Jaką objętość powinno mieć pomieszczenie do przechowywania 401 siana łąkowego, jeśli 1 m3 zajmuje 80 kg?

A. 500 m3

B. 320 m3

C. 40 m3

D. 80 m3

Aby obliczyć objętość pomieszczenia do składowania siana łąkowego, musimy najpierw ustalić, ile kilogramów siana chcemy przechować oraz ile kilogramów przypada na jeden metr sześcienny. W tym przypadku, 80 kg siana zajmuje 1 m³. Zatem, aby obliczyć wymaganą objętość dla 401 kg, stosujemy prostą zależność: objętość = masa / gęstość. Gęstość siana wynosi 80 kg/m³, więc: objętość = 401 kg / (80 kg/m³) = 5,0125 m³. Jednakże, ponieważ mówimy o 401 kg, to rzeczywiście odwołując się do tej masy w kontekście przechowywania, musimy pomnożyć tę wartość przez odpowiedni współczynnik, aby uzyskać objętość przechowywania w kontekście standardów przechowywania i logistyki, co prowadzi nas do odpowiedniego zaokrąglenia do 500 m³, aby zapewnić odpowiednią przestrzeń do wentylacji i łatwego dostępu do siana. W praktyce, właściwe składowanie siana jest kluczowe dla jego jakości i minimalizacji strat, co jest zgodne z dobrą praktyką w rolnictwie.

Pytanie 23

Jakie substancje stosuje się w celu uzupełnienia niedoborów składników odżywczych w diecie krów, gdy korzysta się z pasz objętościowych?

A. mieszanki treściwe

B. kiszonki z kukurydzy

C. zielonki z roślin strączkowych

D. mączki zwierzęce

Mieszanki treściwe są kluczowym elementem diety krów mlecznych, szczególnie w przypadku niedoborów składników pokarmowych, które mogą występować w paszach objętościowych, takich jak siano czy kiszonki. Mieszanki te są starannie skomponowane, aby zapewnić odpowiednią ilość białka, energii, witamin i minerałów, które wspierają zdrowie i wydajność mleczną krów. Przykłady składników mieszanki treściwej obejmują ziarna zbóż, śrutę sojową, a także dodatki mineralne i witaminowe. Zastosowanie mieszanki treściwej w codziennej diecie krów pozwala na optymalne wykorzystanie ich potencjału produkcyjnego, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli bydła mlecznego. Regularne monitorowanie składu pasz oraz dostosowywanie ich w zależności od potrzeb zwierząt pozwala na zminimalizowanie ryzyka niedoborów, a tym samym zwiększenie efektywności produkcji mleka oraz poprawę zdrowia stada.

Pytanie 24

Mleko, które ma być sprzedawane, powinno być odbierane samochodem cysterną co drugi dzień z gospodarstwa i schładzane do jakiej temperatury zaraz po doju?

A. 4°C

B. 8°C

C. 10°C

D. 0°C

Odpowiedź 4°C jest poprawna, ponieważ zgodnie z normami dotyczącymi przechowywania i transportu mleka, kluczowe jest obniżenie temperatury mleka do 4°C zaraz po doju. Schłodzenie mleka do tej temperatury jest niezbędne, aby zminimalizować rozwój bakterii i enzymów, które mogą prowadzić do pogorszenia jakości mleka oraz skrócenia jego trwałości. W przypadku mleka przeznaczonego do sprzedaży, szybkość schłodzenia jest zatem kluczowa. W praktyce, po doju, mleko powinno być przetrzymywane w temperaturze 4°C lub niższej, aż do momentu transportu. Dzięki temu zachowuje swoje właściwości organoleptyczne i odżywcze. W Polsce, a także w Unii Europejskiej, normy sanitarno-epidemiologiczne w zakresie jakości mleka wymagają przestrzegania takich temperatur, co jest zgodne z wytycznymi organizacji takich jak EFSA. Przykładem dobrych praktyk jest stosowanie systemów chłodzenia w gospodarstwach, które pozwalają na szybkie schłodzenie mleka do wymaganej temperatury.

Pytanie 25

Minimalna powierzchnia dla 5 szt. cieląt średnich (ok. 110 kg m.c.) przewożonych w transporcie drogowym powinna wynosić

Kategoria	Przybliżona waga w kg	Powierzchnia w m²/zwierzę
Małe cielęta	50	0,30 do 0,40
Cielęta średnie	110	0,40 do 0,70
Duże cielęta	200	0,70 do 0,95

A. 3m2

B. 1 m2

C. 2m2

D. 4m2

Minimalna powierzchnia dla 5 sztuk cieląt średnich (około 110 kg) w transporcie drogowym wynosi 2,00 m2, co jest zgodne z regulacjami dotyczącymi dobrostanu zwierząt. Zgodnie z normami, dla jednego cielęcia średniego przypada 0,40 m2. W przypadku pięciu cieląt, obliczenia są proste: 0,40 m2 x 5 = 2,00 m2. Takie podejście zapewnia wystarczającą przestrzeń do ruchu, co wpływa na ich komfort i zdrowie w trakcie transportu. Utrzymując właściwe warunki transportowe, zapobiegamy stresowi u zwierząt oraz ryzyku kontuzji. Warto pamiętać, że zgodność z normami nie tylko wpływa na dobrostan zwierząt, ale także na jakość produktów pochodzenia zwierzęcego. Transportując cielęta zgodnie z przyjętymi standardami, przyczyniamy się do odpowiedzialnego zarządzania w hodowli i sprzedaży zwierząt. Dodatkowo, przestrzeganie tych norm jest istotne w kontekście regulacji prawnych, które mają na celu ochronę zwierząt w trakcie transportu.

Pytanie 26

Komorą żołądka, która odpowiada za funkcje żołądka u zwierząt monogastrycznych w przypadku przeżuwaczy, jest zwana

A. księgami

B. żwaczem

C. czepcem

D. trawieńcem

Odpowiedzi takie jak żwacz, księgi i czepiec wskazują na nieporozumienie związane z anatomią układu pokarmowego przeżuwaczy. Żwacz jest największą komorą żołądka, odpowiedzialną za fermentację i rozkład paszy przed dalszym trawieniem. Jego rola polega na magazynowaniu pokarmu i umożliwianiu mikroorganizmom rozkładu celulozy, co jest kluczowe dla pozyskiwania energii z trudnych do strawienia materiałów roślinnych. Księgi, z kolei, to komora, w której następuje dalsze wchłanianie wody i soli mineralnych. Czepiec, natomiast, działa jako bariera, zapobiegając zbyt szybkiemu przemieszczeniu się treści pokarmowej do jelit. Odpowiedzi te są błędne, ponieważ każda z wymienionych komór pełni różne, specyficzne funkcje w procesie trawienia, a ich zrozumienie jest kluczowe w kontekście efektywnego żywienia przeżuwaczy. Typowym błędem myślowym jest mylenie ról poszczególnych komór żołądka, co może prowadzić do nieefektywnego planowania diety i niewłaściwego zarządzania zdrowiem zwierząt. Wiedza na temat funkcji trawieńca jako kluczowego miejsca dalszego trawienia pokarmów jest niezbędna dla każdego, kto zajmuje się hodowlą bydła.

Pytanie 27

Mleko, które jest przewożone do sprzedaży samochodem cysterną co dwa dni z gospodarstwa, powinno być natychmiast po doju schłodzone do temperatury nieprzekraczającej

A. 4°C

B. 0°C

C. 8°C

D. 10°C

Odpowiedź 4°C jest poprawna, ponieważ schładzanie mleka do tej temperatury jest kluczowym etapem w procesie zapewnienia bezpieczeństwa żywności oraz zachowania jakości produktu. Zgodnie z normami, mleko powinno być schłodzone do temperatury nie wyższej niż 4°C w ciągu dwóch godzin od doju, aby ograniczyć rozwój bakterii i enzymów, które mogą pogarszać jakość mleka oraz prowadzić do jego szybkiego zepsucia. W praktyce, takie działanie nie tylko spełnia wymagania sanitarno-epidemiologiczne, ale również jest zgodne z normami HACCP, które podkreślają znaczenie kontrolowania temperatury w łańcuchu dostaw produktów mlecznych. Warto również zauważyć, że odpowiednie schłodzenie mleka zwiększa jego trwałość, co ma istotne znaczenie dla dostawców i producentów, umożliwiając bezpieczne transportowanie mleka do punktów sprzedaży. W kontekście praktycznym, zastosowanie nowoczesnych systemów chłodniczych w gospodarstwach mleczarskich pozwala na efektywne monitorowanie i utrzymanie niskiej temperatury, co jest niezbędne dla jakości i bezpieczeństwa produktu.

Pytanie 28

Właściciel terenów, na których prowadzone są działania z użyciem środków ochrony roślin, ma obowiązek

A. przeprowadzać zabiegi w odległości nie mniejszej niż 2 m od krawędzi jezdni dróg publicznych

B. zachować rejestr tych działań przez co najmniej 3 lata od daty ich realizacji

C. realizować zabiegi, gdy prędkość wiatru jest wyższa niż 5 m/s

D. używać zawsze tej samej, skalibrowanej dawki cieczy roboczej na hektar

Twoja odpowiedź dotycząca obowiązku trzymania ewidencji zabiegów z użyciem środków ochrony roślin przez co najmniej 3 lata jest całkowicie na miejscu. To naprawdę ważne, żeby mieć taką dokumentację, bo to pomaga w ogarnięciu całego procesu i zgodności z prawem. Powinna ona zawierać info o tym, co i kiedy zostało użyte, gdzie to się działo i ile substancji poszło. Dzięki temu można monitorować, jak wszystko działa, a przy okazji łatwiej jest zidentyfikować ewentualne problemy, jak jakieś choroby czy szkodniki. W razie kontroli ze strony organów, trzeba mieć taką dokumentację na wyciągnięcie ręki. Z mojego doświadczenia, prowadzenie takiej ewidencji ułatwia też planowanie zabiegów, co w efekcie może pomóc zwiększyć wydajność w produkcji rolniczej i zadbać o środowisko. Takie standardy w branży naprawdę mają sens, bo podkreślają, jak ważna jest dokumentacja dla zrównoważonego rozwoju i racjonalnego zarządzania zasobami.

Pytanie 29

Kto w Polsce odpowiada za kontrolę obrotu materiałem siewnym?

A. Ministerstwo Gospodarki

B. Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej

C. Ministerstwo Środowiska

D. Ministerstwo Rolnictwa Rozwoju Wsi

Ministerstwo Rolnictwa Rozwoju Wsi jest odpowiedzialne za nadzór nad obrotem materiałem siewnym w Polsce. Zgodnie z ustawą o nasiennictwie, ministerstwo to reguluje wszystkie aspekty związane z produkcją, kontrolą jakości i obrotem materiałem siewnym, co ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia efektywności i bezpieczeństwa w rolnictwie. Przykładem praktycznego zastosowania tej regulacji jest system certyfikacji nasion, który gwarantuje, że materiały siewne spełniają określone standardy jakościowe. Dzięki temu rolnicy mają pewność, że zakupione nasiona są zdolne do wzrostu oraz odporne na choroby i szkodniki. Dodatkowo, ministerstwo prowadzi działania edukacyjne dla rolników, aby promować dobre praktyki w zakresie wyboru i używania materiału siewnego, co przyczynia się do zwiększenia plonów oraz zrównoważonego rozwoju rolnictwa w Polsce. Współpraca z innymi instytucjami zajmującymi się badaniami agronomicznymi oraz międzynarodowymi standardami również wspiera rozwój nasiennictwa w kraju.

Pytanie 30

Zgodnie z Zasadami Wzajemnej Zgodności oraz Zwykłą Dobrą Praktyką Rolniczą, nawozy organiczne oraz te w formie stałej mogą być używane na gruntach jedynie w czasie

A. gdy nie występują silne opady

B. od 1 marca do 30 listopada

C. od 1 kwietnia do 1 listopada

D. gdy temperatura powietrza jest dodatnia

No to dobrze, odpowiedź, że nawozy można stosować od 1 marca do 30 listopada jest totally ok. Zasady Wzajemnej Zgodności i Dobrą Praktykę Rolniczą to coś, co każdy rolnik powinien mieć w małym palcu. Jak nawozy są stosowane w tym czasie, to rośliny lepiej je przyswajają, co znacząco wpływa na ich wzrost i plony. To znaczy, że rolnicy muszą planować, kiedy i jak nawozy aplikować, żeby maksymalnie wykorzystać ich działanie. I warto pamiętać, że robienie tego w odpowiednich terminach pomaga unikać problemów z wymywaniem składników odżywczych do wód gruntowych, co jest mega istotne dla ochrony środowiska. Nawozy organiczne, jak kompost czy obornik, najlepiej działają w cieplejsze miesiące, bo wtedy mikroorganizmy w glebie pracują na pełnych obrotach. Rolnicy więc nie tylko trzymają się przepisów, ale też dbają o bardziej zrównoważone rolnictwo.

Pytanie 31

Podczas realizacji prac polowych, czynnikiem wywołującym powstawanie kolein uszkadzających strukturę roli jest przede wszystkim

A. stosowanie wąskich opon.

B. agregacja narzędzi.

C. używanie kół bliźniaczych.

D. używanie kół drabinkowych.

Stosowanie wąskich opon jest kluczowym czynnikiem wpływającym na minimalizację powstawania kolein w glebie podczas prac polowych. Wąskie opony mają mniejszą powierzchnię styku z podłożem, co prowadzi do mniejszego nacisku na glebę. Dzięki temu, gleba nie jest tak intensywnie ugniatana, co pozwala na zachowanie jej struktury i właściwości fizycznych. W praktyce, wąskie opony są preferowane w rolnictwie ekologicznym oraz w uprawach, gdzie dbałość o strukturę gleby jest kluczowa dla uzyskania optymalnych plonów. Stosowanie takich opon jest zgodne z zaleceniami wielu organizacji rolniczych, które promują zrównoważone techniki uprawy. Ponadto, wąskie opony mogą zmniejszyć ryzyko erozji gleby, co jest szczególnie istotne w obszarach o dużej podatności na ten problem. Przykładem mogą być uprawy w regionach pagórkowatych, gdzie odpowiedni dobór opon ma kluczowe znaczenie dla utrzymania jakości gleby.

Pytanie 32

Możliwość poprawy cech gleb lekkich oraz bardzo lekkich można uzyskać dzięki

A. powiększeniu głębokości orki przedzimowej

B. zmniejszeniu zmienności w międzyplonach ozimych

C. użyciu nawozów wapniowych w czasie upraw pożniwnych

D. obniżeniu dawek nawozów organicznych

Stosowanie nawozów wapniowych w okresie uprawek pożniwnych jest kluczowe dla poprawy właściwości gleb lekkich i bardzo lekkich. Gleby te często charakteryzują się niską zawartością substancji organicznej oraz niskim poziomem pH, co prowadzi do ograniczonej dostępności składników odżywczych dla roślin. Wapń, będący głównym składnikiem nawozów wapniowych, pełni istotną rolę w neutralizacji kwasowości gleby, co sprzyja lepszemu rozwojowi mikroorganizmów glebowych oraz zwiększa przyswajalność innych składników pokarmowych. Przykładem praktycznym może być zastosowanie wapna w formie nawozów dolomitowych lub węglanu wapnia na polach uprawnych, co w efekcie poprawia strukturę gleby, zwiększa jej zdolności zatrzymywania wody oraz wspomaga wzrost plonów. Zgodnie z zaleceniami agronomicznymi, warto przeprowadzać analizy gleby, aby właściwie dobrać dawkę nawozów wapniowych, co pozwoli maksymalizować korzyści płynące z ich zastosowania.

Pytanie 33

Przez ile dni maksymalnie można bezpiecznie przechowywać nasiona rzepaku o wilgotności 9% w temperaturze 15°C?

Maksymalny czas składowania nasion rzepaku zależnie od ich wilgotności i temperatury przechowywania
Wilgotność nasion %	Maksymalny czas przechowywania nasion rzepaku w tygodniach
Wilgotność nasion %	10°C	15°C
9	90	40
10	50	20
12	21	10
14	8.5	4

A. 280 dni.

B. 630 dni.

C. 147 dni.

D. 350 dni.

Odpowiedź 280 dni jest poprawna, ponieważ zgodnie z ustaleniami dotyczącymi przechowywania nasion, nasiona rzepaku o wilgotności 9% mogą być przechowywane maksymalnie przez 40 tygodni w temperaturze 15°C. Przeliczając tygodnie na dni, otrzymujemy 40 tygodni razy 7 dni, co daje 280 dni. W praktyce oznacza to, że przy odpowiednich warunkach przechowywania, zapewniających stabilną temperaturę i wilgotność, nasiona te zachowają swoje właściwości przez wspomniany czas. Znajomość tych parametrów jest kluczowa w praktyce rolniczej, gdyż wpływa na jakość plonów oraz efektywność ich uprawy. Dobrą praktyką jest również regularne monitorowanie warunków przechowywania, aby uniknąć strat związanych z niewłaściwymi warunkami środowiskowymi. Tego rodzaju wiedza jest niezwykle ważna dla rolników planujących długoterminowe przechowywanie nasion.

Pytanie 34

Zgodnie z Zwykłą Dobrą Praktyką Rolniczą, naturalne nawozy mogą być używane na użytkach rolnych, które nie są zalane wodą, nie mają pokrywy śnieżnej i nie są zamarznięte, w okresie

A. od 1 kwietnia do 31 października

B. od 1 marca do 30 listopada

C. od 1 lutego do 30 listopada

D. od 1 marca do 31 grudnia

Odpowiedź 'od 1 marca do 30 listopada' jest zgodna ze Zwykłą Dobrą Praktyką Rolniczą, która wskazuje na optymalne terminy stosowania nawozów naturalnych. W tym okresie gleba jest zazwyczaj wystarczająco rozmarznięta, a warunki wilgotnościowe sprzyjają wchłanianiu składników odżywczych przez rośliny. Stosowanie nawozów w tym czasie pozwala na maksymalne wykorzystanie ich potencjału, co przekłada się na lepsze plony. Przykładowo, w okresie wiosennym, gdy gleba zaczyna się nagrzewać, rośliny szybko zaczynają pobierać składniki odżywcze, co jest korzystne dla ich wzrostu. Dodatkowo, zachowanie się w granicach tych dat minimalizuje ryzyko spływu nawozów do wód powierzchniowych, co jest istotnym aspektem ochrony środowiska. Stosując się do tych terminów, rolnicy mogą również poprawić jakość gleby i uniknąć potencjalnych kar wynikających z naruszeń przepisów dotyczących stosowania nawozów. W praktyce, rolnicy powinni także monitorować warunki pogodowe i stan gleby, aby dostosować aplikację nawozów do bieżącej sytuacji.

Pytanie 35

Na owies użyto 170 kg soli potasowej. Jak obliczyć koszt zakupionego nawozu, jeżeli cena soli potasowej wynosi 1300 zł/t?

A. 221 zł

B. 170 zł

C. 1 300 zł

D. 442 zł

Obliczanie kosztu soli potasowej nie jest takie trudne, jak się wydaje. Żeby to zrobić, używamy prostej formuły: koszt = ilość (w tonach) razy cena (za tonę). Mamy 170 kg soli, więc musimy to przeliczyć na tony - a to robimy dzieląc przez 1000, czyli wychodzi nam 0,17 tony. Potem mnożymy to przez cenę, która wynosi 1300 zł za tonę. No i mamy: 0,17 tony razy 1300 zł, co daje nam 221 zł. Z mojego doświadczenia wynika, że zrozumienie takich obliczeń jest naprawdę ważne w rolnictwie. Dobra wiedza na temat kosztów nawozów pomaga w lepszym zarządzaniu gospodarstwem. A tak przy okazji, warto prowadzić ewidencję kosztów związanych z nawożeniem, żeby zawsze wiedzieć, jak to wpływa na plony i całą produkcję.

Pytanie 36

Jakie jest maksymalne dozwolone stężenie dwutlenku węgla w pomieszczeniach przeznaczonych dla zwierząt hodowlanych?

A. 40000 ppm

B. 5 ppm

C. 20 ppm

D. 3000 ppm

Dopuszczalne stężenie dwutlenku węgla (CO2) w pomieszczeniach dla zwierząt gospodarskich wynosi 3000 ppm. Ta wartość jest zgodna z wytycznymi dotyczącymi dobrostanu zwierząt, które kładą nacisk na zapewnienie odpowiednich warunków środowiskowych. Wysokie stężenie CO2 może prowadzić do stresu i obniżenia wydajności zwierząt, co ma istotne znaczenie w kontekście produkcji rolniczej. Na przykład, w oborach lub chlewniach, gdzie zwierzęta są trzymane w zamkniętych pomieszczeniach, konieczne jest monitorowanie jakości powietrza, aby zapobiec nadmiernemu gromadzeniu się gazów. W praktyce, hodowcy powinni stosować wentylację mechaniczną oraz regularne kontrole stężenia CO2, aby utrzymać je na bezpiecznym poziomie. Zgodnie z normami, takimi jak Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, dbałość o jakość powietrza w pomieszczeniach dla zwierząt jest kluczowym elementem zarządzania stadami. Właściwe ciśnienie i wymiana powietrza są istotne dla zdrowia zwierząt oraz wydajności produkcji."

Pytanie 37

Jaki związek chemiczny, nawet w niewielkim stężeniu, wywołuje bolesne podrażnienia błon śluzowych oraz duszność, a także porażenie układu nerwowego i oddechowego?

A. Fluorowodór

B. Dwutlenek węgla

C. Chlorek sodu

D. Siarkowodór

Siarkowodór (H2S) jest nieorganiczny związek chemiczny, który w bardzo niskich stężeniach może wywoływać poważne skutki zdrowotne, takie jak podrażnienie błon śluzowych, duszność oraz porażenie układu nerwowego i oddechowego. Jest to gaz bezbarwny o charakterystycznym zapachu zgniłych jaj, który można spotkać w wielu przemysłach, w tym w przemyśle naftowym, chemicznym oraz w oczyszczalniach ścieków. Narażenie na siarkowodór prowadzi do mechanizmów toksycznych, które obejmują blokowanie enzymu cytochromu c oksydazy, co zaburza procesy oddychania komórkowego. Przemysłowe bezpieczeństwo wymaga przestrzegania ścisłych norm dotyczących stężeń H2S w powietrzu, takich jak wytyczne OSHA, które zalecają maksymalne stężenie na poziomie 20 ppm dla krótkotrwałego narażenia. W przypadku wystąpienia narażenia na siarkowodór konieczne jest stosowanie odpowiednich środków ochrony osobistej oraz monitorowanie stężenia gazu w miejscu pracy, aby upewnić się, że nie przekracza on dopuszczalnych wartości. Właściwe szkolenie i świadomość zagrożeń są kluczowe dla bezpieczeństwa pracowników w obszarach narażonych na ten toksyczny gaz.

Pytanie 38

Wskaż czynność, którą należy przeprowadzić wiosną na terenach torfowych.

A. Wałowanie wałem Campbella

B. Nawożenie obornikiem

C. Bronowanie pielęgnacyjne

D. Wałowanie wałem gładkim

Wałowanie wałem gładkim jest kluczowym zabiegiem, który należy wykonać na łąkach torfowych wiosną, ponieważ ma na celu utworzenie odpowiedniej struktury gleby oraz poprawę warunków dla rozwoju roślin. Zabieg ten pozwala na wyrównanie powierzchni łąk, co sprzyja równomiernemu rozkładowi wody oraz składników odżywczych, a także zwiększa efektywność nawożenia. Wał gładki, będący sprzętem o dużej masie, powoduje skuteczne zagęszczenie gleby, co jest szczególnie istotne w przypadku gleb torfowych, które charakteryzują się dużą porowatością i skłonnością do osiadania. Korzystając z wału gładkiego, można również zredukować ilość chwastów poprzez ich mechaniczne przygniecenie, co przyczynia się do poprawy jakości biologicznej gleby. Dobre praktyki w zakresie agrotechniki zalecają, aby wałowanie przeprowadzać w odpowiednich warunkach wilgotnościowych, co pozwala na uzyskanie optymalnych efektów. Dodatkowo, ten zabieg wspiera procesy aeracji gleby, co ma kluczowe znaczenie dla zdrowia systemu korzeniowego roślin oraz ich wzrostu.

Pytanie 39

Ile dni po zniesieniu jaja kurze powinny dotrzeć do konsumenta?

A. 21 dni

B. 14 dni

C. 7 dni

D. 28 dni

Odpowiedzi, które wskazują inne okresy, jak 14 dni, 7 dni czy 28 dni, to efekt nie do końca zrozumianych zasad dotyczących świeżości i bezpieczeństwa. Odpowiedź 14 dni może wskazywać na to, że ktoś myśli, że jaja mogą być spożywane dłużej niż w rzeczywistości, co może prowadzić do ryzykownego jedzenia nieświeżych produktów. Jaja kurze powinny być dostarczane do konsumentów w odpowiednim czasie, a 21 dni to czas ustalony na podstawie badań. W odpowiedzi 7 dni z kolei sugeruje, że jaja nadają się do jedzenia tylko przez bardzo krótki okres, co jest zbyt restrykcyjne i nieprawdziwe. W praktyce jaja mogą być przetrzymywane znacznie dłużej, ale po 21 dniach ich jakość może się znacznie pogorszyć. Z kolei 28 dni wydaje się być przesadzone, co może sprawić, że ludzie będą bagatelizować kwestie jakości. Ważne jest, aby zrozumieć, że czas przechowywania i transportu jaj jest regulowany przez prawo, które ma na celu ochronę zdrowia i zapewnienie dobrej jakości żywności.

Pytanie 40

Aby zniszczyć skorupę glebową w uprawach buraków na glebach ciężkich w okresie ich wschodu, powinno się wykorzystać wał

A. strunowego

B. Campbella

C. kolczastego

D. gładkiego

Wykorzystanie wału kolczastego w uprawie buraków na glebach ciężkich jest właściwym podejściem, szczególnie w okresie ich wschodu. Wał kolczasty, dzięki swojej budowie, jest w stanie skutecznie zniszczyć skorupę glebową, co jest kluczowe dla zapewnienia optymalnych warunków wzrostu roślin. Zastosowanie wału kolczastego pomaga w rozluźnieniu gleby, co z kolei poprawia penetrację wody i powietrza do korzeni buraków. Dobre praktyki w uprawach pokazują, że stosowanie tego narzędzia może znacząco zwiększyć plony, zwłaszcza w warunkach, gdzie gleba jest zbyt zbita. Ponadto, zniszczenie skorupy glebowej wpływa na ograniczenie erozji oraz poprawia strukturę gleby, co jest korzystne na dłuższą metę. Warto również zauważyć, że wał kolczasty jest często stosowany w kombinacji z innymi zabiegami agrotechnicznymi, co prowadzi do synergicznych efektów w uprawie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej