Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik spedytor
Kwalifikacja: SPL.05 - Organizacja transportu oraz obsługa klientów i kontrahentów
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 10:00
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 10:34

Egzamin zdany!

Wynik: 31/40 punktów (77,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Najlepszym środkiem transportu dla ładunku o masie brutto 2,5 tony jest samochód

A. średniotonażowy

B. niskotonażowy

C. wysokotonażowy

D. dostawczy

Wybór średniotonażowego, dostawczego lub wysokotonażowego środka transportu dla ładunku o masie brutto 2,5 tony nie jest optymalny, co wynika z charakterystyki tych pojazdów oraz ich zastosowania w praktyce. Średniotonażowe pojazdy, choć mogą pomieścić ten ładunek, są przeznaczone do transportu większych mas, co może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania przestrzeni ładunkowej oraz wyższych kosztów operacyjnych. Naturalnie, większe pojazdy wymagają więcej paliwa, co wpływa na koszt całkowity przewozu. Z kolei dostawcze środki transportu, które są bardziej uniwersalne, często są dostosowane do różnych typów ładunków, jednak w przypadku niewielkiej masy 2,5 tony niskotonażowe pojazdy są bardziej odpowiednie przez ich zwrotność i wydajność. Wysokotonażowe pojazdy, takie jak ciężarówki, są przeznaczone do przewozu znacznie większych ładunków, co w przypadku 2,5 tony jest nieekonomiczne. Wybór takiego środka transportu może prowadzić do niepotrzebnych opóźnień oraz zwiększenia ryzyka uszkodzenia ładunku w wyniku niewłaściwego dostosowania pojazdu do jego masy. Często mylnie zakłada się, że większy pojazd zawsze będzie lepszym wyborem dla każdego ładunku, co jest nieprawidłowe. Optymalizacja kosztów transportu oraz efektywność operacyjna są kluczowe w logistyce, co czyni wybór niskotonażowego środka transportu najbardziej rozsądny w tym przypadku.

Pytanie 2

Aby zrealizować transport ładunku koleją przez Rosję, Białoruś lub Ukrainę, konieczne jest zastosowanie umowy

A. RICO

B. SMGS

C. CIM

D. COTIF

Odpowiedź SMGS jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do Międzynarodowej umowy dotyczącej przewozu ładunków kolejowych między państwami, które są sygnatariuszami tej umowy, w tym Rosją, Białorusią i Ukrainą. SMGS (Système de Transport Multimodal – System Transportu Multimodalnego) stanowi uregulowanie dotyczące transportu kolejowego w krajach byłego ZSRR oraz w niektórych krajach Europy Środkowo-Wschodniej. Zawiera zasady dotyczące odpowiedzialności przewoźników, dokumentacji oraz procedur celnych, co czyni ją niezbędną dla efektywnego i zgodnego z prawem przewozu towarów. Przykładem praktycznego zastosowania SMGS może być transport surowców naturalnych z Rosji do Europy przez Białoruś, gdzie umowa reguluje wszystkie aspekty tego procesu, w tym odpowiedzialność za ewentualne uszkodzenie towaru oraz procedury reklamacyjne. Wiedza na temat SMGS jest kluczowa dla firm transportowych i logistycznych działających w tym regionie, ponieważ przestrzeganie tej umowy zapewnia bezproblemowe i legalne przewozy międzynarodowe.

Pytanie 3

Jakie przepisy normują zasady uzyskiwania zezwoleń na przewozy międzynarodowe oraz tranzytowe, a także procedury nabywania kwalifikacji i certyfikatów zawodowych?

A. Kodeks drogowy

B. Kodeks pracy

C. Ustawa o ruchu drogowym

D. Ustawę o transporcie drogowym

Ustawa o transporcie drogowym reguluje zasady oraz warunki uzyskiwania zezwoleń na przewozy międzynarodowe i tranzytowe, co jest kluczowe dla funkcjonowania branży transportowej. Ustawa ta określa m.in. wymagania dotyczące kwalifikacji zawodowych kierowców oraz certyfikacji przedsiębiorstw transportowych. Przykładem zastosowania tych regulacji jest konieczność posiadania odpowiednich licencji na wykonywanie transportu międzynarodowego, co potwierdza spełnienie standardów bezpieczeństwa i jakości usług. Ustawa definiuje także procedury aplikacyjne oraz nadzór nad ich przestrzeganiem przez organy rządowe. Dzięki tym regulacjom, przedsiębiorstwa transportowe są zobowiązane do utrzymania wysokich standardów, co ma na celu zwiększenie bezpieczeństwa na drogach oraz ochronę praw konsumentów. Zrozumienie tych regulacji jest niezbędne dla efektywnego zarządzania operacjami transportowymi oraz dla zapewnienia zgodności z prawem.

Pytanie 4

Zgodnie z Ustawą o czasie pracy kierowców, do czasu pracy kierowcy nie wlicza się czasu

A. codziennej obsługi pojazdów i przyczep.

B. realizacji zadania służbowego lub zapewnienia bezpieczeństwa osób, pojazdu oraz mienia.

C. załadunku, rozładunku oraz nadzorowania tych czynności.

D. dobowego nieprzerwanego odpoczynku.

Zgodnie z Ustawą o czasie pracy kierowców, odpoczynek dobowy to czas, który nie wlicza się do godzin pracy. To znaczy, że jak kierowca odpoczywa, to nie liczy się to jako czas, kiedy pracuje. W praktyce, każdy kierowca musi mieć minimum 11 godzin odpoczynku, żeby miał siłę i mógł jeździć bezpiecznie. Weźmy na przykład taką sytuację, że po długim kursie kierowca zatrzymuje się na odpoczynek – ten czas nie wchodzi w jego obowiązkowe godziny pracy. Zrozumienie tego jest mega ważne, bo pomaga w planowaniu tras i rozkładów pracy kierowców, co z kolei wpływa na to, jak dobrze działa firma transportowa. Poza tym, trzeba przestrzegać przepisów dotyczących odpoczynku, żeby uniknąć kłopotów prawnych i zadbać o bezpieczeństwo na drodze.

Pytanie 5

W jakim rodzaju transportu stosuje się dokument CMR?

A. w transporcie lotniczym

B. w transporcie morskim

C. w transporcie kolejowym

D. w transporcie drogowym

Dokument CMR, zwany też konosamentem, to coś, co każdy powinien znać w transporcie drogowym. Z tego, co wiem, reguluje go Konwencja CMR z 1956 roku. To istotny papier, bo potwierdza umowę przewozu i przyjęcie towarów przez przewoźnika. Jak to działa? No, jak firma transportowa bierze ładunek, wystawia dokument CMR, który zawiera info o nadawcy, odbiorcy i rodzaju towaru. Później, jak już wszystko dotrze na miejsce, odbiorca dostaje ten dokument jako dowód, że towar został dostarczony. CMR jest też ważny, jeśli chodzi o rozliczenia i ewentualne roszczenia, więc naprawdę warto znać zasady jego wystawiania. Może to pomóc w uniknięciu problemów i zapewnić sprawniejszy transport.

Pytanie 6

Na podstawie jakich norm zostanie przeprowadzony transport 80 000 litrów paliwa koleją z Gdańska do Berlina?

A. RID

B. RPW

C. RIV

D. RIC

Odpowiedź RID jest poprawna, ponieważ regulacje dotyczące transportu towarów niebezpiecznych, w tym paliw, są szczegółowo opisane w umowie RID (Regulamin dotyczący międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych). Umowa ta jest kluczowa dla zapewnienia bezpieczeństwa transportu substancji niebezpiecznych i obejmuje przepisy dotyczące pakowania, oznakowania, dokumentacji oraz wymagań dotyczących sprzętu transportowego. W praktyce oznacza to, że przewóz 80 000 litrów paliwa kolejowym transportem międzynarodowym z Gdańska do Berlina wymaga przestrzegania zasad zawartych w RID, co zapewni odpowiednie zabezpieczenie i minimalizację ryzyka w przypadku awarii. Przykładem może być konieczność zastosowania specjalistycznych wagonów cistern, które spełniają normy bezpieczeństwa oraz odpowiednich procedur w przypadku załadunku i rozładunku towaru. Warto również zauważyć, że RID jest uznawane w wielu krajach jako standard dla transportu niebezpiecznych materiałów, co ułatwia międzynarodową wymianę towarów.

Pytanie 7

Jakie urządzenie jest wykorzystywane do transportu kontenerów serii ISO o długościach 10 ft, 20 ft, 30 ft lub 40 ft z naczep na wagony w systemie lo-lo (Lift On Lift Off)?

A. suwnica bramowa

B. układnica

C. obrotnica wagonowa

D. przenośnik

Wybór układnicy, suwnicy bramowej lub obrotnicy wagonowej na odpowiedź w pytaniu jest błędny, ponieważ każda z tych maszyn pełni inną funkcję, która nie jest zgodna z wymaganiami przenoszenia kontenerów w systemie lo-lo. Układnica, znana również jako wózek widłowy, jest urządzeniem używanym do transportu materiałów na krótkich dystansach w obrębie magazynów lub terminali, ale nie jest zaprojektowana do przenoszenia kontenerów na wagony. Suwnice bramowe, z kolei, służą do podnoszenia ciężkich ładunków, ale ich konstrukcja i przeznaczenie nie zawsze są dostosowane do transportu kontenerów, które wymagają odpowiedniej stabilności i bezpieczeństwa podczas załadunku na wagony. Obrotnice wagonowe umożliwiają obrót wagonów, co może być pomocne w logistyce, ale nie wykonują one samego transportu kontenerów. Typowym błędem myślowym jest przyjmowanie, że jakiekolwiek urządzenie do podnoszenia lub transportu może być używane zamiennie. W rzeczywistości każde z tych urządzeń ma swoje specyficzne zastosowanie i nie wszystkie są efektywne w kontekście transportu kontenerów w systemie lo-lo. Kluczowe jest zrozumienie odpowiednich zastosowań i ograniczeń różnych maszyn w kontekście operacji transportowych, aby uniknąć nieefektywności oraz potencjalnych zagrożeń dla bezpieczeństwa.

Pytanie 8

Model organizacji transportu, który polega na odebraniu ładunku z miejsca załadunku i dostarczeniu go do kilku odbiorców w trakcie jednej trasy, to

A. promienisty

B. wahadłowy

C. obwodowy

D. sztafetowy

Wybór modelu sztafetowego, promienistego lub wahadłowego jako odpowiedzi na pytanie o organizację przewozu, w której towar jest pobierany z jednego punktu i dostarczany do wielu klientów, wskazuje na pewne nieporozumienia w zakresie terminologii logistycznej. Model sztafetowy odnosi się do przewozu, w którym różne środki transportu przekazują towary na określonych odcinkach trasy, ale nie zakłada on bezpośredniego dostarczania do wielu odbiorców w ramach jednej trasy. Z kolei model promienisty koncentruje się na dostarczaniu towarów z jednego centralnego punktu do różnych miejsc, jednak nie zapewnia on efektywności transportu w kontekście jednoczesnego dostarczania do wielu klientów. Model wahadłowy z kolei charakteryzuje się przewożeniem towarów w stałych cyklach między dwoma punktami, co również nie odpowiada opisanej sytuacji. Te nieprawidłowe odpowiedzi często wynikają z mylnego przekonania, że organizacja transportu polegająca na wielu dostawach z jednego punktu wymaga bardziej skomplikowanej struktury niż model obwodowy. Kluczowym błędem jest pomijanie znaczenia efektywności i optymalizacji w procesach logistycznych, co jest podstawą podejścia obwodowego, które pozwala na maksymalne wykorzystanie zasobów transportowych oraz zminimalizowanie kosztów i czasów dostaw.

Pytanie 9

Jaką kwotę VAT należy zapłacić za transport 20 t ładunku na dystansie 250 km, jeśli stawka netto za przewóz wynosi 0,40 zł/tkm, a usługa podlega 23% VAT?

A. 1 540,00 zł

B. 2 460,00 zł

C. 460,00 zł

D. 2 000,00 zł

Żeby obliczyć kwotę VAT za przewóz 20 ton towaru na 250 km przy stawce netto wynoszącej 0,40 zł za tonokilometr, najpierw musisz policzyć wartość netto usługi. Robisz to tak: mnożysz ilość ton przez odległość i stawkę netto. Czyli 20 ton * 250 km * 0,40 zł/tkm daje Ci 2000 zł. Potem, żeby wyliczyć VAT, mnożysz tę wartość netto przez 23%, bo tyle wynosi stawka VAT. Więc 2000 zł * 0,23 to 460 zł. To jest zgodne z polskimi przepisami o VAT i standardami w logistyce. Ten przykład pokazuje, jak ważne jest poprawne liczenie kosztów transportu, bo to wpływa na całe wydatki i zarządzanie budżetem firmy transportowej.

Pytanie 10

Rozładunek 8 ciężarówek, w których załadowano po 32 paletowe jednostki ładunkowe, będzie przeprowadzany przy użyciu 4 wózków widłowych pracujących równocześnie. Każdy wózek rozładuje 1 pjł w czasie 20 sekund. Jak długo potrwa rozładunek wszystkich jednostek ładunkowych?

A. 21 minut 33 sekundy

B. 85 minut 20 sekund

C. 85 minut 33 sekundy

D. 21 minut 20 sekund

Prawidłowa odpowiedź to 21 minut 20 sekund, co wynika z dokładnych obliczeń dotyczących czasu potrzebnego na rozładunek paletowych jednostek ładunkowych. W opisie pytania mamy 8 samochodów, a każdy z nich przewozi 32 jednostki ładunkowe, co daje łącznie 256 jednostek (8 samochodów x 32 jednostki). Z czterema wózkami widłowymi pracującymi równocześnie, każdy rozładowuje 1 jednostkę co 20 sekund. Łączny czas potrzebny na rozładunek wszystkich jednostek można obliczyć, dzieląc 256 jednostek przez 4 wózki, co daje 64 jednostki na wózek. Następnie, 64 jednostki razy 20 sekund na jednostkę równają się 1280 sekund, co po przeliczeniu na minuty daje 21 minut 20 sekund. Takie obliczenia są kluczowe w logistyce i zarządzaniu łańcuchem dostaw, gdzie efektywność procesów rozładunkowych wpływa na czas dostaw oraz koszty operacyjne. Graficzne przedstawienie procesu oraz analiza wydajności wózków widłowych mogą przyczynić się do optymalizacji działań w magazynach i centrach dystrybucyjnych.

Pytanie 11

W konosamencie w sekcji "Consignee" powinno się wpisać

A. nazwę oraz adres odbiorcy towaru

B. adres oraz podpis przewoźnika

C. miejsce oraz kraj pochodzenia towaru

D. nazwę i adres wysyłającego towar

W konosamencie, w rubryce "Consignee", należy podać nazwę i adres odbiorcy ładunku, co jest kluczowe dla prawidłowego przebiegu procesu transportowego. Odbiorca to osoba lub firma, która ma odebrać przesyłkę po jej dostarczeniu. Właściwe wypełnienie tej sekcji jest istotne, aby uniknąć nieporozumień oraz opóźnień w dostawie. Na przykład, w przypadku przesyłek międzynarodowych, błędne dane odbiorcy mogą prowadzić do problemów celnych, a także mogą skutkować zwrotem paczki. Dobre praktyki sugerują, aby podać pełne dane, w tym nazwę, adres, kod pocztowy oraz numer telefonu odbiorcy. Zgodnie z międzynarodowymi standardami transportowymi, takie jak Incoterms, precyzyjne określenie odbiorcy jest kluczowe dla odpowiedzialności za przesyłkę oraz kosztów związanych z jej transportem. Ponadto, znajomość i stosowanie tych zasad nie tylko ułatwia logistykę, ale także przyczynia się do budowania profesjonalnych relacji z partnerami biznesowymi.

Pytanie 12

Jakiego typu ładunek obejmuje gotowe produkty, które mają własne opakowania jednostkowe lub zbiorcze oraz odznaczają się niewielką masą jednostkową i różnorodnością form i opakowań?

A. Drobnicowy

B. Całopojazdowy

C. Masowy

D. Ponadgabarytowy

Odpowiedź drobnicowy jest poprawna, ponieważ odnosi się do ładunków składających się z wyrobów gotowych, które są pakowane w jednostkowe lub zbiorcze opakowania. Drobnicowy transport charakteryzuje się niewielką masą jednostkową, co sprawia, że idealnie nadaje się do przewozu towarów o różnorodnych kształtach i opakowaniach. W praktyce oznacza to, że substancje, takie jak elektronika, kosmetyki czy odzież, często transportowane są jako ładunki drobnicowe. Dobre praktyki logistyczne w transporcie drobnicowym obejmują efektywne wykorzystanie przestrzeni ładunkowej oraz optymalizację procesów pakowania i załadunku. Na poziomie standardów branżowych, normy takie jak INCOTERMS oraz systemy zarządzania jakością, takie jak ISO 9001, wspierają najlepsze praktyki w obszarze transportu i logistyki, zapewniając bezpieczeństwo i efektywność w obiegu towarów.

Pytanie 13

Czas załadunku towaru na samochód wynosi 90 minut. Kierowca ma do przejechania 450 km. Pojazd przemieszcza się z przeciętną prędkością 60 km/h. Kierowca korzysta z niedzielnej przerwy w minimalnym wymaganym przepisami czasie. O której godzinie zakończy się transport, jeśli załadunek zacznie się o godzinie 6:00?

A. O godzinie 15:45

B. O godzinie 13:30

C. O godzinie 15:00

D. O godzinie 14:45

Odpowiedź, że to godzina 15:45, jest trafna. Wiedza o tym, jak ważne jest zrozumienie wszystkich kroków w transporcie, jest kluczowa. Jak zaczynamy załadunek o 6:00, to trwa on 90 minut, więc kończymy go o 7:30. Potem kierowca musi przejechać 450 km z prędkością 60 km/h. Można to łatwo policzyć, dzieląc odległość przez prędkość, czyli 450 km przez 60 km/h, co daje 7,5 godziny. Dodając te 7,5 godziny do 7:30, mamy 15:00. Ale przecież kierowca musi wziąć przerwę na odpoczynek, a to według przepisów 45 minut, więc dodajemy to do 15:00, co daje nam 15:45. To wszystko pokazuje, jak ważne jest dokładne planowanie, bo przestrzeganie przepisów oraz procedur jest kluczowe w transporcie.

Pytanie 14

W zakres działań handlowych w procesie transportowym wchodzi

A. wystawienie faktury za usługi oraz pobranie opłaty

B. przygotowanie dokumentacji oraz zaplanowanie trasy transportu

C. przygotowanie i zabezpieczenie ładunku w pojeździe

D. dojazd do punktu załadunku oraz przygotowanie środka transportu do załadunku

Wystawienie faktury za usługę i pobranie należności to kluczowy element czynności handlowych w procesie transportowym. Faktura jest dokumentem, który potwierdza dokonanie transakcji, a także zapewnia podstawę prawną do dalszych działań, takich jak egzekucja należności w przypadku opóźnień w płatności. W praktyce, poprawne wystawienie faktury wymaga znajomości regulacji prawnych, takich jak Ustawa o VAT, która reguluje zasady opodatkowania i wymogi formalne związane z fakturowaniem. Przykładowo, w przypadku świadczenia usług transportowych, na fakturze powinny znaleźć się szczegółowe informacje dotyczące przewożonego towaru, daty usługi oraz danych obu stron transakcji. Proces ten powinien być zgodny z dobrymi praktykami branżowymi, które zalecają przechowywanie kopii faktur oraz ich elektroniczne archiwizowanie w celu ułatwienia audytów i kontroli skarbowej. Zrozumienie tego etapu procesu handlowego jest niezbędne, aby zapewnić płynność finansową firmy oraz przestrzegać przepisów prawa.

Pytanie 15

Korzystając z zamieszczonego fragmentu ustawy o rachunkowości, wskaż do kiedy należy przechowywać fakturę potwierdzającą zakup środka trwałego amortyzowanego z dnia 31.05.2019 r. dla celów podatkowych.

Art.74.

1. Zatwierdzone roczne sprawozdania finansowe podlegają przechowywaniu przez okres co najmniej 5 lat, licząc od początku roku następującego po roku obrotowym, w którym nastąpiło ich zatwierdzenie.

2. Pozostałe zbiory przechowuje się co najmniej przez okres:

1) księgi rachunkowe –5 lat;

2) karty wynagrodzeń pracowników bądź ich odpowiedniki – przez okres wymaganego dostępu do tych informacji, wynikający z przepisów emerytalnych, rentowych oraz podatkowych, nie krócej jednak niż 5 lat;

3) dowody księgowe dotyczące wpływów ze sprzedaży detalicznej – do dnia zatwierdzenia sprawozdania finansowego za dany rok obrotowy, nie krócej jednak niż do dnia rozliczenia osób, którym powierzono składniki aktywów objęte sprzedażą detaliczną;

4) dowody księgowe dotyczące środków trwałych w budowie, pożyczek, kredytów oraz umów handlowych, roszczeń dochodzonych w postępowaniu cywilnym lub objętych postępowaniem karnym albo podatkowym – przez 5 lat od początku roku następującego po roku obrotowym, w którym operacje, transakcje i postępowanie zostały ostatecznie zakończone, spłacone, rozliczone lub przedawnione;

5) dokumentację przyjętego sposobu prowadzenia rachunkowości – przez okres nie krótszy od 5 lat od upływu jej ważności;

6) dokumenty dotyczące rękojmi i reklamacji – 1 rok po terminie upływu rękojmi lub rozliczeniu reklamacji;

7) dokumenty inwentaryzacyjne – 5 lat;

8) pozostałe dowody księgowe i sprawozdania, których obowiązek sporządzenia wynika z ustawy – 5 lat.

3. Okresy przechowywania ustalone w ust. 2 oblicza się od początku roku następującego po roku obrotowym, którego dane zbiory dotyczą.

A. Do 31 grudnia 2022 r.

B. Do 31 maja 2024 r.

C. Do 31 maja 2023 r.

D. Do 31 grudnia 2024 r.

Poprawna odpowiedź wskazuje, że fakturę potwierdzającą zakup środka trwałego amortyzowanego należy przechowywać do 31 grudnia 2024 r. Zgodnie z art. 74 ustawy o rachunkowości, dowody księgowe powinny być przechowywane przez okres 5 lat od początku roku następującego po roku obrotowym, w którym dokonano transakcji. W przypadku faktury z dnia 31.05.2019 r., rok obrotowy to 2019, co oznacza, że okres przechowywania rozpoczyna się 1 stycznia 2020 r. i kończy 31 grudnia 2024 r. Przechowywanie dokumentacji przez wymagany okres jest kluczowe dla zapewnienia zgodności z przepisami prawa oraz dla ułatwienia ewentualnych kontroli podatkowych. W praktyce, organizacje powinny zorganizować swoje archiwum w sposób umożliwiający łatwy dostęp do dokumentów, co nie tylko zwiększa efektywność zarządzania dokumentacją, ale także minimalizuje ryzyko utraty ważnych informacji. Warto również pamiętać, że przestrzeganie standardów rachunkowości oraz procedur wewnętrznych w zakresie przechowywania dokumentacji jest elementem dobrej praktyki zarządzania finansami w każdej firmie.

Pytanie 16

Umowa ubezpieczeniowa dotycząca określonego towaru na czas jednego transportu według ustalonej trasy to polisa

A. generalna

B. pojedyncza

C. odpisowa

D. obrotowa

Polisa pojedyncza to umowa ubezpieczeniowa, która zabezpiecza transport konkretnego towaru na ustalonej trasie w czasie jednego przewozu. Zazwyczaj jest stosowana w sytuacjach, gdzie przewożony ładunek jest jednorazowy, a jego wartość lub rodzaj nie uzasadnia korzystania z bardziej kompleksowego ubezpieczenia. Przykładem może być przewóz nowo zakupionej maszyny, gdzie ubezpieczenie zostaje zawarte tylko na czas transportu od dostawcy do miejsca przeznaczenia. Polisy pojedyncze charakteryzują się prostotą oraz elastycznością, co pozwala na dostosowanie warunków do specyficznych potrzeb klienta. Dobrą praktyką w branży jest staranne określenie wartości transportowanego towaru, aby uniknąć problemów z odszkodowaniem w przypadku szkody. Warto również zaznaczyć, że ubezpieczenia pojedyncze często są preferowane przez małe i średnie przedsiębiorstwa, które sporadycznie transportują swoje towary, ponieważ pozwala to na optymalizację kosztów.

Pytanie 17

Krótkie powiadomienie o gotowości przesyłki do odbioru lub o jej wysłaniu, które jest przesyłane faksem lub jako telefonogram, nosi nazwę

A. nota korygująca

B. dowód przyjęcia

C. zamówienie

D. awizo

Odpowiedź 'awizo' jest poprawna, ponieważ termin ten odnosi się do krótkiego zawiadomienia, które informuje odbiorcę o przygotowaniu przesyłki do odbioru lub jej wysyłce. Awizo jest zazwyczaj przekazywane za pomocą faksu lub telefonu, co umożliwia szybkie i efektywne informowanie o statusie przesyłki. Przykładem zastosowania awiza może być sytuacja, gdy kurier dostarcza paczkę do punktu odbioru i informuje odbiorcę, że paczka czeka na niego w danym miejscu. W kontekście standardów branżowych awizo jest istotnym elementem logistyki, ponieważ umożliwia lepsze zarządzanie czasem i dostosowanie działań do potrzeb klientów. Warto również zauważyć, że w e-commerce awizo może przyczynić się do zwiększenia satysfakcji klientów, poprzez zapewnienie im informacji na każdym etapie realizacji zamówienia. Właściwe stosowanie awiza jest ujęte w najlepszych praktykach branżowych dotyczących obsługi przesyłek, co podkreśla jego znaczenie w procesach logistycznych.

Pytanie 18

Jeżeli w trakcie transportu dojdzie do ujawnienia choroby, zranienia albo padnięcia transportowanego zwierzęcia, to zgodnie z załączonym fragmentem rozporządzenia przewoźnik powinien niezwłocznie

n n nn n n nn

Fragment Rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie szczegółowych warunków i sposobu transportu zwierząt

§ 36.

1.W razie ujawnienia choroby, zranienia albo padnięcia transportowanego zwierzęcia, konwojent zwierząt niezwłocznie zawiadamia o tym przewoźnika.

2.Przewoźnik niezwłocznie zawiadamia lekarza weterynarii, którego siedziba znajduje się najbliżej miejsca, w którym zatrzymał się lub może zatrzymać się środek transportu.

3.Zwierzęta, które zachorują albo zostaną zranione podczas transportu, powinny otrzymać niezwłocznie pierwszą pomoc. Lekarz weterynarii podejmuje decyzję o poddaniu chorych zwierząt właściwemu leczeniu weterynaryjnemu albo ubojowi „z konieczności" w sposób, który nie spowoduje niepotrzebnego cierpienia zwierząt.

4.Lekarz weterynarii określa, zgodnie z odrębnymi przepisami, sposób postępowania ze zwierzętami padłymi w czasie transportu.

A. wezwać weterynarza, który przygotowywał zwierzęta do transportu.

B. zawiadomić najbliższego lekarza weterynarii.

C. wezwać właściciela zwierząt.

D. zawiadomić Inspekcję Transportu Drogowego.

Zgodnie z przepisami zawartymi w rozporządzeniu, przewoźnik ma obowiązek niezwłocznie zawiadomić najbliższego lekarza weterynarii w przypadku ujawnienia choroby, zranienia lub padnięcia zwierzęcia podczas transportu. W sytuacji kryzysowej, jaką jest nagłe pogorszenie stanu zdrowia transportowanego zwierzęcia, kluczowe jest szybkie działanie, aby zminimalizować cierpienie zwierzęcia oraz zapewnić mu odpowiednią pomoc. Zawiadomienie lekarza weterynarii, którego siedziba znajduje się najbliżej miejsca zdarzenia, pozwala na szybkie podjęcie działań ratunkowych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie transportu zwierząt. Przykładem zastosowania tej zasady może być sytuacja, w której zwierzę wykazuje objawy choroby, co wymaga natychmiastowej interwencji medycznej. Dlatego znajomość procedur oraz odpowiednich kontaktów w takich sytuacjach jest kluczowa dla każdego przewoźnika. Ponadto, przestrzeganie tych zasad nie tylko wpływa na dobrostan zwierząt, ale również na zgodność z obowiązującymi przepisami prawa.

Pytanie 19

Nadawca nie ponosi winy za straty wynikające z

A. niewłaściwego zapakowania przesyłki

B. nienależytego wykonania czynności przewozowych przez zleceniobiorcę

C. niepoprawnego wypełnienia dokumentacji związanej z dostarczeniem przesyłki

D. wadliwego stanu przesyłki

Nieprawidłowe odpowiedzi wskazują na powszechne nieporozumienia związane z odpowiedzialnością w procesach przewozowych. W przypadku nieprawidłowego wypełnienia dokumentów związanych z dostarczeniem przesyłki lub nieprawidłowego opakowania, odpowiedzialność może w dużej mierze spoczywać na nadawcy, który powinien dołożyć wszelkich starań, aby dokumentacja była poprawna, a opakowanie dostosowane do specyfiki towaru. Przykładem może być przesyłka zawierająca delikatne przedmioty, które nie zostały odpowiednio zabezpieczone; w takim przypadku nadawca może być odpowiedzialny za wynikłe szkody. Z kolei, w przypadku wadliwego stanu przesyłki, jeśli nadawca wiedział o jej wadach, powinien to ujawnić przewoźnikowi przed nadaniem. Warto też zwrócić uwagę, że w praktyce wiele umów przewozowych precyzuje, że nadawca ma obowiązek dostarczenia towaru w odpowiednim stanie, co stawia go w pozycji odpowiedzialności za wszelkie nieprawidłowości, które mogą wystąpić przed przekazaniem przesyłki przewoźnikowi. Dlatego istotne jest zrozumienie, że w kontekście odpowiedzialności za transport, każdy uczestnik procesu ma swoje obowiązki, a ich niedopełnienie może skutkować przerzuceniem odpowiedzialności na drugą stronę.

Pytanie 20

Każda jednostka logistyczna służąca transportowi musi mieć przypisany unikalny numer seryjny identyfikacyjny. Co to jest?

A. GLN

B. SSCC

C. RFID

D. GTIN

SSCC, czyli Serial Shipping Container Code, jest unikalnym identyfikatorem przypisanym do jednostek transportowych, takich jak kontenery czy palety, i jest kluczowym elementem w zarządzaniu łańcuchem dostaw. SSCC składa się z 18 cyfr i pozwala na jednoznaczną identyfikację jednostki transportowej w systemach logistycznych. Wypisując SSCC na dokumentach i etykietach palet, ułatwiamy procesy automatyzacji oraz śledzenia przesyłek. Przykładowo, w systemach EDI (Electronic Data Interchange) SSCC jest używane do monitorowania przesyłek w czasie rzeczywistym, co zwiększa efektywność operacyjną i redukuje ryzyko błędów. SSCC jest częścią standardu GS1, który promuje jednolite zasady identyfikacji produktów w handlu międzynarodowym, co usprawnia komunikację między partnerami biznesowymi. W kontekście branżowych dobrych praktyk, stosowanie SSCC jest zalecane przez organizacje logistyczne, co sprzyja poprawie efektywności procesów zarządzania zapasami i transportem.

Pytanie 21

Charakterystyczną cechą przesyłek drobnicowych jest

A. wypełnienie całkowitej przestrzeni ładunkowej środka transportowego przez pojedynczą przesyłkę

B. jedno miejsce nadania i jedno miejsce odbioru

C. rozproszenie punktów nadania i odbioru

D. jednorodność ładunku

Jednorodność ładunku to nie to, co charakteryzuje przesyłki drobnicowe. W rzeczywistości, jak to mówią, te przesyłki mogą składać się z różnych towarów, co czyni każdą z nich wyjątkową. Z mojego doświadczenia, kluczowe w przesyłkach drobnicowych jest to zróżnicowanie, które dodaje elastyczności na rynku logistycznym. Wypełnienie całej przestrzeni ładunkowej jedną przesyłką pasuje bardziej do transportów pełnoobjętościowych, a to jest w sumie sprzeczne z tym, co nazywamy przesyłką drobnicową. Zazwyczaj nie zajmują one całej przestrzeni, co pozwala na transport różnych ładunków jednocześnie, co wydaje się bardziej efektywne. Mówiąc o jednym punkcie nadania i odbioru, to już bardziej przesyłki pełnoobjętościowe, gdzie transport jest robiony jednym ciągiem. Takie podejście może prowadzić do problemów w dystrybucji, bo ogranicza koordynację przesyłek z różnych miejsc, co w dzisiejszych czasach jest kluczowe w łańcuchu dostaw. Dlatego rozumienie różnicy między tymi przesyłkami ma ogromne znaczenie dla zarządzania logistyką.

Pytanie 22

Do kontenera o zdolności ładunkowej 24 t i pojemności 67,7 m³ załadowano 11 jednostek ładunkowych paletowych (jłp) o masie 1 000 kg/jłp oraz objętości 4,2 m³/jłp. Jaki jest współczynnik wykorzystania pojemności tego kontenera, zaokrąglając do dwóch miejsc po przecinku?

A. 1,68

B. 1,46

C. 0,97

D. 0,68

Aby obliczyć współczynnik wykorzystania pojemności kontenera, musimy najpierw obliczyć całkowitą objętość ładunku. Mamy 11 paletowych jednostek ładunkowych, z których każda ma objętość 4,2 m³. Zatem całkowita objętość ładunku wynosi 11 * 4,2 m³ = 46,2 m³. Następnie, aby znaleźć współczynnik wykorzystania pojemności kontenera, dzielimy całkowitą objętość ładunku przez pojemność kontenera. Zatem współczynnik wynosi 46,2 m³ / 67,7 m³ = 0,68. Takie obliczenia są niezwykle istotne w logistyce i transportach, ponieważ pozwalają na optymalne wykorzystanie przestrzeni ładunkowej, co jest kluczowe dla zwiększenia efektywności transportu i obniżenia kosztów. Dobre praktyki w branży transportowej zalecają regularne monitorowanie współczynnika wykorzystania pojemności, aby uniknąć niedoborów lub nadmiarów przestrzeni ładunkowej. W przypadku optymalizacji ładunku, uwzględnienie zarówno wagi, jak i objętości jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa transportu oraz zgodności z przepisami prawa transportowego.

Pytanie 23

Jaki dokument pozwala na bezcłowy transport i odprawę celną towarów wywożonych tymczasowo na zagraniczne wystawy?

A. Konwencja IATA

B. Umowa AETR

C. Karnet ATA

D. Karnet TIR

Wybór innej odpowiedzi zamiast karnetu ATA może wynikać z niepełnego zrozumienia funkcji i zastosowania różnych dokumentów celnych. Konwencja IATA, na przykład, dotyczy międzynarodowego transportu lotniczego, ale nie reguluje kwestii bezcłowego przewozu towarów przewożonych tymczasowo na targi. Nie jest to dokument celny, więc nie ma zastosowania w kontekście odprawy towarów na wystawach. Z kolei karnet TIR jest przeznaczony do ułatwienia tranzytu międzynarodowego towarów, a nie ich tymczasowego wwozu na wydarzenia takie jak targi. Umożliwia przewóz towarów przez różne kraje bez konieczności odprawy celnej w każdym z nich, ale nie obejmuje sytuacji, w których towary są wywożone na wystawę. Umowa AETR dotyczy zasad transportu drogowego w międzynarodowym ruchu drogowym i nie ma związku z kwestią bezcłowego przewozu produktów na targi. Ten dokument reguluje kwestie związane z czasem pracy kierowców oraz normami bezpieczeństwa transportu. Typowym błędem jest myślenie, że wszystkie dokumenty celne są sobie równoważne i mogą być używane zamiennie, co prowadzi do nieporozumień. W rzeczywistości każdy z nich ma swoje specyficzne zastosowanie, a ich niewłaściwe użycie może skutkować problemami podczas odprawy celnej.

Pytanie 24

Skrót Globalnego Numeru Lokalizacyjnego, który służy do rozpoznawania przedsiębiorstwa lub organizacji jako podmiotu prawnego, to

A. GSIN

B. IZ

C. GLN

D. GIAI

Globalny Numer Lokalizacyjny (GLN) jest unikalnym identyfikatorem przypisywanym przedsiębiorstwom i organizacjom jako jednostkom prawnym, co czyni go kluczowym elementem w kontekście zarządzania łańcuchem dostaw. GLN jest zdefiniowany przez organizację GS1, która opracowuje standardy dla wymiany informacji w handlu. Przykładowe zastosowanie GLN obejmuje identyfikację lokalizacji punktów sprzedaży, magazynów oraz biur. Dzięki GLN firmy mogą efektywnie zarządzać swoimi zasobami, usprawniając procesy logistyczne. W praktyce, wykorzystanie GLN przyczynia się do zwiększenia dokładności danych oraz automatyzacji procesów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania danymi. Na przykład, wprowadzenie GLN pozwala na szybkie i precyzyjne lokalizowanie partnerów biznesowych w systemach informatycznych, co z kolei może prowadzić do redukcji kosztów operacyjnych oraz zwiększenia efektywności współpracy. Warto również dodać, że GLN stanowi integralną część systemów EDI (Electronic Data Interchange), co świadczy o jego znaczeniu w nowoczesnym handlu elektronicznym.

Pytanie 25

W międzynarodowym transporcie morskim dokumentem przewozowym jest list

A. CIM

B. CMR

C. AWB

D. B/L

Dokumentem przewozowym w międzynarodowym transporcie morskim jest B/L, czyli Bill of Lading. Jest to kluczowy dokument, który pełni trzy podstawowe funkcje: dowodu odbioru towaru przez przewoźnika, umowy przewozu oraz dokumentu własności. B/L potwierdza, że towary zostały załadowane na statek i określa warunki ich transportu. W praktyce, B/L jest niezwykle ważny, ponieważ pozwala na przeprowadzenie procedur celnych oraz realizację płatności między stronami. Istnieją różne rodzaje B/L, takie jak B/L imienny czy B/L na zlecenie, co wpływa na sposób obrotu towarem. W międzynarodowych praktykach branżowych, standardy takie jak Incoterms często odnoszą się do B/L jako niezbędnego dokumentu w transakcjach, co podkreśla jego istotność w logistyce morskim. Przykładem zastosowania B/L może być sytuacja, w której importer musi przedstawić ten dokument, aby odebrać towar w porcie docelowym.

Pytanie 26

Międzynarodowym dokumentem, który potwierdza zawarcie umowy na przewóz ładunku pomiędzy nadawcą a przedsiębiorstwem kolejowym, jest list przewozowy

A. CMR

B. CIM

C. MAWB

D. HAWB

CIM, czyli Konwencja o międzynarodowym przewozie towarów koleją, reguluje zasady przewozu ładunków w transporcie kolejowym. List przewozowy CIM jest dokumentem, który potwierdza zawarcie umowy przewozu między nadawcą a przedsiębiorstwem kolejowym. Zawiera kluczowe informacje, takie jak dane nadawcy, odbiorcy, charakterystyka ładunku oraz warunki transportu. W praktyce, list przewozowy CIM pełni rolę dowodu dostarczenia towaru oraz jest niezbędny w przypadku reklamacji lub dochodzenia roszczeń. Znajomość tego dokumentu jest kluczowa dla wszystkich uczestników procesu logistycznego, w tym nadawców, spedytorów i przewoźników, a jego prawidłowe wypełnienie jest obowiązkowe w międzynarodowym przewozie kolejowym. Użycie listu przewozowego CIM zgodnie z obowiązującymi standardami przyspiesza proces odprawy celnej oraz ułatwia współpracę międzynarodową, co jest kluczowe w globalnym handlu.

Pytanie 27

W konosamencie w polu oznaczonym jako "Carrier Name" należy wpisać informacje

A. dostawcy

B. spedytora

C. odbiorcy

D. przewoźnika

W konosamencie, który jest dokumentem transportowym, miejsce oznaczone jako 'Carrier Name' powinno zawierać nazwę przewoźnika odpowiedzialnego za transport towaru. Przewoźnik to firma lub osoba, która zajmuje się fizycznym przewozem ładunku i ma do tego odpowiednie uprawnienia. Wpisanie poprawnej nazwy przewoźnika jest kluczowe, gdyż dokument ten służy nie tylko jako dowód nadania, ale także jako umowa przewozowa, na mocy której przewoźnik podejmuje się realizacji transportu. Z perspektywy praktycznej, znajomość nazw przewoźników i ich zakresów działalności pomaga w efektywnym zarządzaniu łańcuchem dostaw. W kontekście regulacji prawnych, zgodnie z Międzynarodową Konwencją o Umowach Przewozu Drogowego Towarów (CMR), przewoźnik ma obowiązek przestrzegania określonych wymogów, co w efekcie wpływa na bezpieczeństwo i skuteczność transportu. Warto podkreślić, że poprawne wypełnienie konosamentu jest niezbędne do uniknięcia problemów prawnych w przypadku reklamacji czy sporu o odpowiedzialność za uszkodzenie lub zagubienie towaru.

Pytanie 28

Jeśli kierowca ciężarówki ma do pokonania 750 km, poruszając się z przeciętną prędkością 50 km/h i uwzględniając skrócony odpoczynek trwający 9 godzin, to jaki będzie łączny minimalny czas pracy?

A. 23 h 15 min

B. 24 h 30 min

C. 25 h 30 min

D. 25 h 15 min

Obliczenia dotyczące czasu pracy kierowcy mogą prowadzić do nieporozumień, zwłaszcza gdy nie uwzględnia się dokładnych regulacji prawnych i praktyk branżowych. Wiele osób może błędnie założyć, że czas jazdy nie wymaga dodatkowego odpoczynku, co jest niezgodne z przepisami. Na przykład, jeżeli ktoś przyjmuje, że kierowca może jechać przez 24 godziny bez odpoczynku, jest to fundamentalny błąd. Przepisy unijne jasno określają maksymalny czas jazdy i obowiązkowe przerwy, co ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa na drogach oraz zminimalizowanie ryzyka zmęczenia kierowcy. Odpowiednia kalkulacja czasu jazdy powinna zawsze zawierać również czas odpoczynku, który jest obligatoryjny po określonym okresie jazdy. Niewłaściwe oszacowanie odpoczynku może prowadzić do nielegalnego przekroczenia dozwolonych godzin pracy, co niesie ze sobą konsekwencje prawne oraz może zagrażać bezpieczeństwu. W przypadku podanych odpowiedzi, błędne oszacowanie prowadzi do zaniżenia lub zawyżenia całkowitego czasu pracy. Na przykład, odpowiedzi takie jak 24 h 30 min czy 23 h 15 min nie uwzględniają skróconego okresu odpoczynku, co wskazuje na niezrozumienie przepisów. Aby uniknąć takich pomyłek, zaleca się systematyczne przyswajanie wiedzy na temat regulacji prawnych oraz praktyczne ćwiczenia w obliczaniu czasu pracy kierowców w kontekście rzeczywistych sytuacji transportowych.

Pytanie 29

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 6 października 2003 r. przewóz trzody chlewnej może trwać maksymalnie

§ 31. 1. Czas podróży zwierząt kopytnych środkami transportu drogowego, kolejowego i drogą wodną nie powinien przekraczać 8 godzin.

2. (...)

§ 32. Jeżeli środek transportu drogowego spełnia dodatkowe wymagania, obowiązuje następujący maksymalny czas podróży zwierząt kopytnych, częstotliwość ich karmienia i pojenia oraz częstotliwość i czas trwania obowiązkowych postojów (przerw w podróży):

nieodsadzone cielęta, jagnięta, koźlęta i źrebięta będące na diecie mlecznej oraz nieodsadzone prosięta po 9 godzinach transportu powinny mieć zapewnioną co najmniej godzinną przerwę na pobranie wody i karmy, po upływie której mogą być transportowane kolejne 9 godzin;
świnie mogą podróżować maksymalnie 24 godziny, jeśli środki transportu, w których przewozi się trzodę chlewną, są wyposażone w zbiorniki wody o wystarczającej pojemności, tak aby świnie mogły pić wodę w czasie transportu;
zwierzęta jednokopytne, z wyjątkiem "koniowatych zarejestrowanych", w rozumieniu ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1762), mogą być przewożone maksymalnie 24 godziny, muszą jednak co 8 godzin dostawać wodę i karmę;
pozostałe zwierzęta kopytne po 14 godzinach transportu powinny mieć zapewnioną co najmniej godzinną przerwę na pobranie wody i karmy, po upływie której mogą być transportowane kolejne 14 godzin.

A. 9 godzin.

B. 14 godzin.

C. 24 godziny.

D. 12 godzin.

Odpowiedź "24 godziny" jest poprawna, ponieważ zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 6 października 2003 r. przewóz trzody chlewnej, która należy do grupy zwierząt jednokopytnych, może trwać maksymalnie 24 godziny. Warto zwrócić uwagę, że podczas transportu zwierząt należy przestrzegać także przepisów dotyczących ich dobrostanu. Ustalenie maksymalnego czasu transportu na 24 godziny ma na celu minimalizację stresu i zapewnienie odpowiednich warunków życia. Po upływie 8 godzin przewozu, zwierzęta powinny być zaopatrzone w wodę i karmę, co jest kluczowe dla ich zdrowia i dobrego samopoczucia. Przestrzeganie tych zasad jest nie tylko wymagane przez prawo, ale również wpisuje się w normy etyczne dotyczące transportu zwierząt. Znajomość takich regulacji jest istotna dla osób pracujących w branży transportowej i hodowlanej, ponieważ niewłaściwe podejście do przewozu zwierząt może prowadzić do naruszenia przepisów oraz negatywnie wpłynąć na ich kondycję. Warto zatem na bieżąco aktualizować wiedzę na temat przepisów dotyczących transportu zwierząt, aby zapewnić im jak najlepsze warunki podczas przewozu.

Pytanie 30

Przesyłka jest uznawana za zagubioną, gdy nie dotrze do miejsca określonego w liście przewozowym w terminie

A. 30 dni od zakończenia okresu przewozu

B. 14 dni od zakończenia okresu przewozu

C. 7 dni od zakończenia okresu przewozu

D. 21 dni od zakończenia okresu przewozu

Odpowiedź 30 dni od upływu terminu przewozu jest poprawna, ponieważ zgodnie z przepisami prawa przewozowego, przesyłki uznaje się za utracone po 30 dniach od momentu, gdy przesyłka miała dotrzeć do miejsca wskazanego w liście przewozowym. Ta zasada ma na celu zabezpieczenie interesów zarówno nadawcy, jak i odbiorcy. W praktyce, po upływie tego okresu, przewoźnik jest zobowiązany do podjęcia działań w celu zwrotu wartości przesyłki lub jej odszkodowania, jeśli przesyłka nie dotarła. Dobrą praktyką w branży logistycznej jest monitorowanie statusu przesyłek na każdym etapie transportu, co pozwala na szybsze wyłapanie ewentualnych opóźnień i podjęcie odpowiednich działań. Przykładem zastosowania powyższego przepisu może być sytuacja, gdy klient zgłasza zaginioną przesyłkę po 15 dniach od przewidywanej daty dostarczenia – w tym przypadku przewoźnik powinien informować klienta o procedurze reklamacyjnej oraz możliwościach dochodzenia roszczeń. Warto również pamiętać, że różne rodzaje przesyłek mogą mieć różne terminy uznawania za utracone, dlatego kluczowe jest zapoznanie się z warunkami konkretnego przewoźnika.

Pytanie 31

Kiedy zleceniodawca opłaca rzeczywistą lub obliczoną wagę towaru, a nie wynajmuje całego środka transportu do przewozu, i jego rozmiar nie wpływa na koszt przewozu, to taki transport określa się mianem

A. ponadgabarytowym

B. całopojazdowym

C. drobnicowym

D. kabotażowym

Przewóz drobnicowy to forma transportu, w której zleceniodawca płaci za rzeczywistą lub obliczeniową wagę towaru, a nie za cały środek transportu. W praktyce oznacza to, że towar jest rozdrobniony i transportowany razem z innymi ładunkami, co pozwala na optymalizację kosztów i zwiększenie efektywności transportu. W transporcie drobnicowym najczęściej korzysta się z pojazdów, które są przystosowane do przewozu różnych towarów, co pozwala na elastyczność w organizacji logistycznej. Jest to popularne rozwiązanie w branży spedycyjnej, gdyż umożliwia zachowanie konkurencyjności przez obniżenie stawek transportowych dla klientów, którzy nie posiadają wystarczającej ilości towaru, by wynająć cały pojazd. Standardy branżowe, takie jak te opracowane przez International Air Transport Association (IATA) dla transportu lotniczego lub European Agreement concerning the International Carriage of Dangerous Goods by Road (ADR) dla transportu drogowego, uwzględniają zasady dotyczące przewozu drobnicowego, co podkreśla jego znaczenie w międzynarodowej logistyce.

Pytanie 32

Ile wyniesie opłata za przewóz ładunku dwoma samochodami, jeśli każdy z nich przewozi ładunek na odległość 670 km?

ODLEGŁOŚĆ	STAWKA PRZEWOZOWA
Do 120 km	500,00 zł
121 – 320 km	stawka jak do 120 km + 3,70 za każdy kolejny km
321 – 530 km	stawka jak do 120 km + 3,50 za każdy kolejny km
531 – 780 km	stawka jak do 120 km + 3,30 za każdy kolejny km
Powyżej 781 km	stawka jak do 120 km + 3,10 za każdy kolejny km

A. 4 410,00 zł

B. 4 850,00 zł

C. 4 422,00 zł

D. 4 630,00 zł

Poprawna odpowiedź to 4 630,00 zł, co można obliczyć poprzez pomnożenie opłaty za przewóz jednego samochodu przez dwa. Zgodnie z obowiązującymi stawkami przewozowymi, opłata za transport na odległość 670 km wynosi 2315 zł za jeden pojazd. W praktyce, takie obliczenia są niezbędne w logistyce i przewozach, gdzie precyzyjne kalkulacje kosztów są kluczowe dla efektywności operacyjnej. W branży transportowej, znajomość stawek oraz umiejętność ich właściwego zastosowania pozwala na lepsze planowanie budżetu oraz negocjacje z klientami. Dodatkowo, takie umiejętności są istotne w kontekście dostosowywania ofert do potrzeb rynku, co może przyczynić się do zwiększenia konkurencyjności firmy. Zachęcam do zapoznania się z tabelą stawek przewozowych, aby lepiej zrozumieć, jak różne odległości wpływają na koszty transportu.

Pytanie 33

Spedytor dokonuje analizy czasu pracy 14 pojazdów realizujących zlecenia transportowe dla kluczowego zleceniodawcy. Jeśli wskaźnik wykorzystania taboru wynosi 280 wozodni, a całkowity czas pracy pojazdów to 2800 h, to średni dobowy czas pracy jednego pojazdu wynosi

A. 1,4 h

B. 0,7 h

C. 14 h

D. 10 h

Średniodobowy czas pracy pojedynczego pojazdu można obliczyć, dzieląc całkowity czas pracy wszystkich pojazdów przez liczbę pojazdów oraz liczbę dni pracy. W tym przypadku, czas pracy pojazdów wynosi 2800 godzin, a wskaźnik pracy taboru wynosi 280 wozo-dni. To oznacza, że łączny czas pracy podzielony przez liczbę wozo-dni daje średniodobowy czas pracy na jeden pojazd. Wzór do obliczeń wygląda następująco: 2800 h / 280 wd = 10 h. Tego typu analizy są istotne w logistyce, ponieważ pozwalają na optymalizację wykorzystania floty, co jest kluczowe dla efektywności kosztowej operacji transportowych. Przykładowo, wiedza o średnim czasie pracy pojazdów pozwala spedytorom planować harmonogramy, monitorować wydajność oraz podejmować decyzje dotyczące konserwacji pojazdów, co wpływa na minimalizację przestojów i zwiększenie rentowności działalności transportowej.

Pytanie 34

W przypadku całkowitego zniszczenia ubezpieczonego przedmiotu, a jeśli polisa zawierała zaniżoną wartość, zakład ubezpieczeń będzie zobowiązany do wypłaty odszkodowania w wysokości

A. wartości zawartej w polisie pomniejszonej o koszty rzeczoznawcy

B. wartości zawartej w polisie

C. wartości rynkowej

D. połowy wartości wskazanej w polisie

Odpowiedzi, które sugerują częściowe wypłaty odszkodowania, takie jak połowa wartości podanej w polisie, czy wartość rynkową, są nieprawidłowe, ponieważ nie uwzględniają fundamentalnych zasad działania ubezpieczeń. Wartość rynkowa przedmiotu ubezpieczenia, która odnosi się do jego aktualnej wartości na rynku, nie jest brana pod uwagę w przypadku zniszczenia, ponieważ polisa ubezpieczeniowa opiera się na zasadzie indemnity. Z kolei pomniejszenie wartości zawartej w polisie o koszty rzeczoznawcy jest również niepoprawne, ponieważ w ramach odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń, ubezpieczony nie powinien ponosić dodatkowych kosztów związanych z wyceną. Dodatkowo, typowym błędem myślowym jest założenie, że w przypadku zaniżenia wartości w polisie, ubezpieczony otrzyma mniej niż zadeklarowano. W rzeczywistości, jeśli polisa zawiera określoną wartość, to zakład zwraca tę wartość, niezależnie od rzeczywistej wartości rynkowej. Niedoinformowanie o zasadach ustalania wartości ubezpieczenia może prowadzić do nieporozumień oraz niedoszacowania ryzyka, co w dłuższej perspektywie wpływa na adekwatność ochrony ubezpieczeniowej. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że polisa jest umową, która definiuje zakres ochrony, a nie jedynie odzwierciedleniem wartości rynkowej przedmiotu.

Pytanie 35

Która z formuł INCOTERMS 2010 nakłada na sprzedającego obowiązek dostarczenia towaru na pokład statku, zawarcia umowy przewozu drogą morską oraz pokrycia kosztów związanych z transportem do miejsca przeznaczenia, podczas gdy kupujący ma obowiązek przejęcia odpowiedzialności za przesyłkę od chwili, gdy znajdzie się ona na statku?

A. CFR

B. CIP

C. FCA

D. DAP

Odpowiedź CFR (Cost and Freight) jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z tą formułą INCOTERMS 2010, sprzedający jest odpowiedzialny za dostarczenie towaru na statek oraz za pokrycie kosztów transportu do portu przeznaczenia. Sprzedający zobowiązany jest także do zawarcia umowy przewozu, co oznacza, że organizuje transport morski oraz ponosi związane z tym koszty. Od momentu, gdy towar zostaje załadowany na statek, ryzyko przenosi się na kupującego. Oznacza to, że kupujący przejmuje odpowiedzialność za ewentualne straty lub uszkodzenia towaru w trakcie transportu. Przykładem zastosowania CFR jest sytuacja, w której firma importująca zamawia maszyny przemysłowe z zagranicy i sprzedający umieszcza je na statku, a następnie organizuje transport do portu docelowego, natomiast kupujący jest odpowiedzialny za wszelkie kwestie związane z odbiorem towaru oraz jego dalszym transportem do miejsca docelowego. Tego rodzaju zrozumienie warunków dostawy jest kluczowe w międzynarodowym handlu, aby uniknąć potencjalnych konfliktów i nieporozumień.

Pytanie 36

Który typ polisy jest stosowany do ubezpieczenia całego strumienia ładunków, a jej postanowienia obejmują cały czas określony w umowie, w trakcie którego objęte ubezpieczeniem są wskazane w umowie rodzaje przesyłek, które są wysyłane lub odbierane przez ubezpieczającego?

A. Polisa podwójna

B. Polisa regresowa

C. Polisa jednostkowa

D. Polisa generalna

Polisa generalna to rodzaj umowy ubezpieczeniowej, która obejmuje wszystkie przesyłki danego ubezpieczającego w określonym czasie, co czyni ją idealnym rozwiązaniem dla firm regularnie transportujących ładunki. W przeciwieństwie do pojedynczej polisy, która dotyczy tylko jednorazowej przesyłki, polisa generalna zapewnia ciągłą ochronę, co może znacznie zredukować koszty administracyjne związane z ubezpieczaniem każdej przesyłki oddzielnie. Dla przykładu, przedsiębiorstwo zajmujące się handlem międzynarodowym, które regularnie importuje i eksportuje towary, może skorzystać z tego rodzaju polisy, aby uprościć proces ubezpieczenia i zapewnić sobie stałą ochronę na wszystkie ładunki w trakcie transportu. Praktyczne zastosowanie polisy generalnej polega nie tylko na ochronie przed utratą lub uszkodzeniem ładunków, ale także na zapewnieniu spokoju umysłu dla właścicieli firm, którzy nie muszą martwić się o każdą pojedynczą transakcję. Z perspektywy standardów branżowych, polisa taka jest zgodna z dobrymi praktykami w zarządzaniu ryzykiem i zabezpieczeniami transportowymi, co czyni ją podstawowym narzędziem dla wielu przedsiębiorstw logistycznych.

Pytanie 37

Maksymalna dozwolona szerokość środków transportu drogowego (z wyjątkiem chłodni) poruszających się po drogach w Polsce nie może być większa niż

A. 2,55 m

B. 2,35 m

C. 1,5 m

D. 2,0 m

Maksymalna dopuszczalna szerokość środków transportu drogowego w Polsce wynosi 2,55 m, co jest zgodne z przepisami Ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym oraz z normami europejskimi. Szerokość ta dotyczy głównie pojazdów towarowych oraz autobusów. Przekroczenie tej wartości skutkuje koniecznością uzyskania specjalnych zezwoleń, co wiąże się z dodatkowymi kosztami i ograniczeniami w ruchu. W praktyce, pojazdy o szerokości do 2,55 m są w stanie swobodnie poruszać się po większości dróg krajowych, co ułatwia organizację transportu i logistyki. Przykładem są standardowe ciężarówki, które często osiągają szerokość 2,5 m, umożliwiając efektywne załadunki i rozładunki towarów. Dodatkowo, zgodność z tymi normami sprzyja bezpieczeństwu na drogach, ponieważ ogranicza ryzyko kolizji. Warto również zauważyć, że w przypadku pojazdów specjalistycznych, takich jak chłodnie, dopuszczalne szerokości mogą być inne, co należy uwzględnić w planowaniu transportu.

Pytanie 38

Ubezpieczeniem samego ładunku podczas transportu jest

A. autocasco

B. cargo

C. casco

D. assistance

Ubezpieczenie cargo jest specjalistycznym rodzajem polisy, która chroni ładunek transportowany drogą lądową, morską czy powietrzną. Obejmuje ono różnorodne ryzyka, takie jak uszkodzenie, zaginięcie czy kradzież. W praktyce, wybór ubezpieczenia cargo jest kluczowy dla firm zajmujących się handlem międzynarodowym, ponieważ pozwala na zabezpieczenie wartości towarów w trakcie ich transportu. Na przykład, jeśli firma wysyła cenne urządzenia elektroniczne, polisa cargo zapewni odszkodowanie w przypadku uszkodzenia tych towarów w transporcie. Praktyczne zastosowanie ubezpieczenia cargo jest zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak incoterms, które określają odpowiedzialność za ubezpieczenie towarów w transporcie. Również, w przypadku transportu multimodalnego, ubezpieczenie cargo staje się niezwykle ważnym elementem zarządzania ryzykiem, co wskazuje na jego znaczenie w dzisiejszym łańcuchu dostaw. Takie podejście nie tylko minimalizuje straty finansowe, ale również wzmacnia zaufanie klientów i partnerów biznesowych.

Pytanie 39

Skrót, którym oznaczana jest Konwencja o Tymczasowej Odprawie Celnej, umożliwiająca czasowy import/eksport towarów w celach nienałogowych, to

A. TIR

B. WPT

C. ATA

D. ATP

Odpowiedzi wskazujące na TIR, ATP oraz WPT są nieprawidłowe z kilku powodów. TIR to skrót od 'Transport International Routier', który dotyczy międzynarodowego transportu drogowego towarów, a nie procedur czasowego przywozu czy wywozu. System TIR pozwala na uproszczenie procedur celnych w transporcie drogowym, ale nie jest on związany z przepływem artykułów w celach niehandlowych. ATP oznacza 'Accord Transport de Marchandises Périssables', który z kolei odnosi się do transportu towarów łatwo psujących się. Choć jest to ważne w kontekście logistyki i transportu, nie ma zastosowania w przypadku czasowego wywozu lub przywozu artykułów na wystawy czy wydarzenia. WPT, czyli 'Wewnętrzny Przesył Towarowy', nie jest standardowym terminem w międzynarodowym prawie celnym i również nie odnosi się do procedur związanych z czasowym przywozem lub wywozem. Błędne zrozumienie tych terminów może prowadzić do zamieszania w kontekście międzynarodowego handlu i procedur celnych. Kluczowe jest zrozumienie kontekstu użycia tych skrótów, aby unikać nieporozumień i błędnych praktyk w logistyce oraz w obrocie towarami na skalę międzynarodową.

Pytanie 40

Jakiego rodzaju negocjacji używają uczestnicy, gdy bardziej zależy im na utrzymaniu dobrych relacji niż na zyskach płynących z rozwiązania konfliktowych kwestii?

A. Miękki.

B. Analityczny.

C. Twardy.

D. Pozycyjny.

Odpowiedź "miękki" jest trafna. Chodzi tu o negocjacje, które stawiają na dobre relacje między stronami. Często trzeba pójść na jakieś ustępstwa, ale przynajmniej obie strony się dogadują. Wyobraź sobie sytuację, gdzie dwie firmy układają umowę, ale obie chcą w przyszłości współpracować, więc są bardziej elastyczne w podejściu. W takich okolicznościach to podejście naprawdę się sprawdza, zwłaszcza w rodzinach czy organizacjach non-profit, gdzie bliskie relacje mają znaczenie. Miękka strategia jest też zgodna z tym, co mówią negocjacje oparte na interesach – zrozumieć potrzeby drugiej strony to klucz do sukcesu bez niszczenia relacji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej