Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.07 - Montaż i konfiguracja lokalnych sieci komputerowych oraz administrowanie systemami operacyjnymi
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 10:36
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 10:49

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Które z poleceń w systemie Windows umożliwia sprawdzenie zapisanych w pamięci podręcznej komputera tłumaczeń nazw DNS na odpowiadające im adresy IP?

A. ipconfig /renew

B. ipconfig /release

C. ipconfig /flushdns

D. ipconfig /displaydns

To polecenie 'ipconfig /displaydns' to naprawdę ważna rzecz, jeśli chodzi o zarządzanie pamięcią podręczną DNS w Windowsie. Dzięki niemu możemy zobaczyć, co jest w tej pamięci podręcznej, czyli jak wyglądają tłumaczenia nazw domen na adresy IP. To się przydaje zwłaszcza, gdy mamy problemy z dostępem do jakichś stron, bo pozwala nam sprawdzić, jakie zapytania DNS już zostały rozwiązane. Dla administratorów to bardzo pomocne, gdy muszą znaleźć błędy związane z nieaktualnymi lub błędnymi wpisami. Na przykład, po zmianie adresu IP serwera DNS, jak użytkownik wciąż nie może wejść na jakąś usługę, to właśnie to polecenie pomoże nam sprawdzić, czy stary adres IP nadal siedzi w pamięci. W pracy z sieciami warto też regularnie sprawdzać tę pamięć i czyścić ją, używając 'ipconfig /flushdns', co jest jednym z lepszych sposobów na utrzymanie sieci w dobrej formie, moim zdaniem.

Pytanie 2

Jaką rolę należy zainstalować na serwerze, aby umożliwić centralne zarządzanie stacjami roboczymi w sieci obsługiwanej przez Windows Serwer?

A. Usługi polityki sieciowej oraz dostępu do sieci

B. Dostęp zdalny

C. Serwer Aplikacji

D. Usługi domenowe Active Directory

Wybór nieprawidłowej roli do centralnego zarządzania stacjami roboczymi w sieci opartej na Windows Serwer może wynikać z niezrozumienia funkcji poszczególnych ról. Usługi zasad sieciowych i dostępu sieciowego, mimo że mają znaczenie w kontekście bezpieczeństwa i zarządzania dostępem, nie są przeznaczone do centralnego zarządzania użytkownikami i komputerami w sieci. Z kolei Serwer Aplikacji służy do hostowania aplikacji i nie zapewnia funkcji zarządzania stacjami roboczymi ani użytkownikami. Dostęp zdalny, mimo że umożliwia zdalne łączenie się z systemami, nie oferuje funkcji centralnego zarządzania. Główne błędy myślowe, które prowadzą do wyboru tych opcji, to mylenie zarządzania dostępem i autoryzacją z centralnym zarządzaniem infrastrukturą IT. Niezrozumienie roli Active Directory w kontekście zarządzania użytkownikami oraz sprzętem w sieci skutkuje wyborem niewłaściwych narzędzi i podejść. Praktyki zarządzania w sieci powinny opierać się na jasnym zrozumieniu funkcji i możliwości każdej roli w systemie Windows Server, aby skutecznie i bezpiecznie zarządzać środowiskiem IT.

Pytanie 3

Który standard protokołu IEEE 802.3 powinien być użyty w środowisku z zakłóceniami elektromagnetycznymi, gdy dystans między punktem dystrybucji a punktem abonenckim wynosi 200 m?

A. 100Base–FX

B. 10Base2

C. 1000Base–TX

D. 100Base–T

Standard 100Base-FX jest odpowiedni w środowiskach, gdzie występują zakłócenia elektromagnetyczne, zwłaszcza w sytuacjach wymagających przesyłania sygnału na odległość do 200 m. Ten standard wykorzystuje światłowody, co znacząco zwiększa odporność na zakłócenia elektromagnetyczne w porównaniu do standardów opartych na miedzi, takich jak 100Base-T. W praktyce oznacza to, że w miejscach, gdzie instalacje elektryczne mogą generować zakłócenia, 100Base-FX jest idealnym rozwiązaniem. Przykładem zastosowania tego standardu mogą być instalacje w biurach znajdujących się w pobliżu dużych maszyn przemysłowych lub w środowiskach, gdzie wykorzystywane są silne urządzenia elektryczne. 100Base-FX obsługuje prędkość przesyłu danych do 100 Mb/s na dystansie do 2 km w kablu światłowodowym, co czyni go bardzo elastycznym rozwiązaniem dla różnych aplikacji sieciowych. Ponadto, stosowanie światłowodów przyczynia się do zminimalizowania strat sygnału, co jest kluczowe w przypadku dużych sieci korporacyjnych.

Pytanie 4

Protokół ARP (Address Resolution Protocol) pozwala na konwersję logicznych adresów z poziomu sieci na rzeczywiste adresy z poziomu

A. transportowej

B. łącza danych

C. fizycznej

D. aplikacji

Wybór niewłaściwych odpowiedzi opiera się na kilku kluczowych nieporozumieniach dotyczących warstw modelu OSI oraz funkcji poszczególnych protokołów. Protokół ARP jest ściśle związany z warstwą łącza danych, a nie z warstwą transportową. Warstwa transportowa (TCP/UDP) odpowiada za dostarczanie danych pomiędzy aplikacjami, a nie za mapowanie adresów. Wybór związany z warstwą aplikacji również wprowadza w błąd, ponieważ ARP nie działa na poziomie aplikacji, lecz na poziomie sieciowym i łącza danych, co oznacza, że nie ma bezpośredniego związku z funkcjami aplikacyjnymi czy interfejsami użytkownika. Wreszcie, twierdzenie, że ARP jest związany z warstwą fizyczną, jest również mylące. Warstwa fizyczna dotyczy aspektów takich jak sygnały, media transmisyjne, a nie zarządzania adresami logicznymi i fizycznymi. Takie błędne zrozumienie prowadzi do problemów w projektowaniu i zarządzaniu sieciami, ponieważ kluczowe funkcje protokołów mogą być mylone lub niewłaściwie stosowane. Aby lepiej zrozumieć rolę ARP, warto zwrócić uwagę na standardy i dobre praktyki związane z zarządzaniem adresacją w sieciach komputerowych, takie jak DHCP dla dynamicznego przypisywania adresów IP, które są często używane w połączeniu z ARP w celu efektywnego zarządzania zasobami sieciowymi.

Pytanie 5

Usługi wspierające utrzymanie odpowiedniej kondycji oraz poziomu bezpieczeństwa sieci kontrolowanej przez Serwer Windows to

A. Usługi zasad sieciowych i dostępu sieciowego

B. Usługi certyfikatów Active Directory

C. Usługi zarządzania prawami dostępu w usłudze Active Directory

D. Usługi wdrażania systemu Windows

Usługi zasad sieciowych i dostępu sieciowego (Network Policy and Access Services, NPAS) stanowią istotny element infrastruktury serwerowej Windows, odpowiadając za zarządzanie dostępem do zasobów sieciowych oraz egzekwowanie polityk bezpieczeństwa. Ich główną funkcją jest kontrola dostępu do sieci, co obejmuje autoryzację, uwierzytelnianie oraz audyt. Dzięki zastosowaniu tych usług, administratorzy mogą definiować i wdrażać polityki, które decydują, które urządzenia mogą uzyskać dostęp do sieci, w oparciu o zdefiniowane zasady. Przykładem może być sytuacja, w której urządzenia mobilne pracowników są sprawdzane pod kątem zgodności z politykami bezpieczeństwa przed dopuszczeniem do sieci korporacyjnej. Usługi te wspierają również protokoły takie jak RADIUS, co umożliwia centralne zarządzanie dostępem i logowaniem użytkowników. W kontekście zabezpieczeń, NPAS spełnia standardy branżowe dotyczące bezpieczeństwa sieci, takie jak ISO/IEC 27001, pomagając organizacjom w utrzymywaniu wysokiego poziomu zabezpieczeń i zgodności z regulacjami prawnymi.

Pytanie 6

Która z poniższych właściwości kabla koncentrycznego RG-58 sprawia, że nie jest on obecnie stosowany w budowie lokalnych sieci komputerowych?

A. Maksymalna prędkość przesyłania danych wynosząca 10 Mb/s

B. Koszt narzędzi potrzebnych do montażu i łączenia kabli

C. Brak opcji nabycia dodatkowych urządzeń sieciowych

D. Maksymalna odległość między stacjami wynosząca 185 m

Kabel koncentryczny RG-58 charakteryzuje się maksymalną prędkością transmisji danych wynoszącą 10 Mb/s, co w kontekście współczesnych wymagań sieciowych jest zdecydowanie zbyt niską wartością. W dzisiejszych lokalnych sieciach komputerowych (LAN) standardy, takie jak Ethernet, wymagają znacznie wyższych prędkości – obecnie powszechnie stosowane są technologie pozwalające na przesył danych z prędkościami 100 Mb/s (Fast Ethernet) oraz 1 Gb/s (Gigabit Ethernet), a nawet 10 Gb/s w nowoczesnych rozwiązaniach. Z tego powodu, na etapie projektowania infrastruktury sieciowej, wybór kabla o niskiej prędkości transmisji jak RG-58 jest nieefektywny i przestarzały. Przykładowo, w przypadku dużych sieci korporacyjnych, gdzie przesyłanie dużych plików lub obsługa wielu jednoczesnych użytkowników jest normą, kabel RG-58 nie spełnia wymogów wydajnościowych oraz jakościowych. Dlatego też jego zastosowanie w lokalnych sieciach komputerowych jest obecnie niezalecane, co czyni go nieodpowiednim wyborem.

Pytanie 7

Do jakiej sieci jest przypisany host o adresie 172.16.10.10/22?

A. 172.16.8.0

B. 172.16.16.0

C. 172.16.4.0

D. 172.16.12.0

Gdy mówimy o hoście z adresem 172.16.10.10 i maską /22, to musimy zrozumieć, jak to wszystko działa. Maska /22 mówi nam, że pierwsze 22 bity są przeznaczone na identyfikację sieci, a reszta na hosty. W tej konkretnej masce mamy 2 bity dla hostów, więc możemy stworzyć 4 podsieci i w każdej z nich zmieści się maksymalnie 1022 urządzenia (to dzięki wzorowi 2^10 - 2, bo dwa adresy są zajęte na adres sieci i adres rozgłoszeniowy). Adresy dla podsieci w tej masce to 172.16.8.0, 172.16.12.0, 172.16.16.0 i 172.16.20.0. Host 172.16.10.10 mieści się pomiędzy 172.16.8.0 a 172.16.12.0, co oznacza, że należy do podsieci 172.16.8.0. Zrozumienie tych zasad jest naprawdę ważne w IT – dobrze przypisane adresy IP i umiejętność podziału sieci wpływają na wydajność i bezpieczeństwo całego systemu.

Pytanie 8

Który z poniższych dokumentów nie wchodzi w skład dokumentacji powykonawczej lokalnej sieci komputerowej?

A. Lista użytych nazw użytkowników oraz haseł

B. Dokumentacja techniczna kluczowych elementów systemu

C. Dokumentacja materiałowa

D. Plan rozmieszczenia sieci LAN

Wykaz zastosowanych nazw użytkowników i haseł nie należy do dokumentacji powykonawczej lokalnej sieci komputerowej, ponieważ nie jest to dokument techniczny ani planistyczny, a raczej informacja dotycząca bezpieczeństwa. Dokumentacja powykonawcza ma na celu przedstawienie szczegółowych informacji o zrealizowanej infrastrukturze sieciowej, obejmując takie dokumenty jak specyfikacja techniczna głównych elementów systemu, która zawiera opis zastosowanych urządzeń, ich parametrów oraz sposobu integracji w sieci. Specyfikacja materiałowa dostarcza informacji o użytych komponentach, co jest istotne dla przyszłych napraw czy modernizacji. Schemat sieci LAN ilustruje fizyczną lub logiczną strukturę sieci, co ułatwia zrozumienie jej działania oraz ewentualne rozwiązywanie problemów. Wykaz użytkowników i haseł może być traktowany jako poufna informacja, której ujawnienie w dokumentacji powykonawczej mogłoby narazić sieć na nieautoryzowany dostęp. Dlatego takie dane powinny być przechowywane w bezpiecznych miejscach, zgodnie z zasadami ochrony informacji i standardami bezpieczeństwa sieciowego, takimi jak ISO/IEC 27001.

Pytanie 9

Wskaź, które z poniższych stwierdzeń dotyczących zapory sieciowej jest nieprawdziwe?

A. Stanowi część systemu operacyjnego Windows.

B. Działa jako zabezpieczenie sieci przed atakami.

C. Jest elementem oprogramowania wielu ruterów.

D. Została zainstalowana na każdym przełączniku.

To, że zapora sieciowa jest zainstalowana na każdym przełączniku, to mit. Zapory działają na innym poziomie niż przełączniki. One mają swoje zadanie, czyli przekazywać ruch w sieci lokalnej. Natomiast zapory są po to, by monitorować i kontrolować, co wchodzi i wychodzi z sieci, chroniąc nas przed nieproszonymi gośćmi. W bezpieczeństwie sieci zapory są naprawdę ważne. Zazwyczaj spotkamy je na routerach, serwerach albo jako oddzielne urządzenia. Przykładem może być firewalla w routerze, który jest pierwszą linią obrony przed zagrożeniami z zewnątrz i pozwala na ustalanie reguł, kto ma dostęp do sieci. Czasem zapory stosują nawet skomplikowane mechanizmy, jak inspekcja głębokiego pakietu, co pozwala lepiej zarządzać bezpieczeństwem. Rozumienie, jak różnią się przełączniki od zapór, jest kluczowe, jeśli chcemy dobrze projektować strategie bezpieczeństwa w sieci.

Pytanie 10

W obiekcie przemysłowym, w którym działają urządzenia elektryczne mogące generować zakłócenia elektromagnetyczne, jako medium transmisyjne w sieci komputerowej powinno się wykorzystać

A. światłowód jednomodowy lub kabel U-UTP kategorii 5e

B. światłowód jednomodowy lub fale radiowe 2,4 GHz

C. kabel S-FTP kategorii 5e lub światłowód

D. kabel U-UTP kategorii 6 lub fale radiowe 2,4 GHz

Wybór kabla S-FTP kategorii 5e lub światłowodu jako medium transmisyjnego w środowisku, gdzie występują zakłócenia elektromagnetyczne, jest uzasadniony ze względu na ich wysoką odporność na interferencje. Kabel S-FTP (Shielded Foiled Twisted Pair) ma dodatkowe ekranowanie, które skutecznie redukuje wpływ zakłóceń elektromagnetycznych, co jest kluczowe w budynkach produkcyjnych, gdzie urządzenia elektryczne mogą generować znaczne zakłócenia. Światłowód natomiast, poprzez swoją konstrukcję opartą na transmisji światła, jest całkowicie odporny na zakłócenia elektromagnetyczne, co czyni go idealnym rozwiązaniem w trudnych warunkach. Zastosowanie tych mediów pozwala nie tylko na zapewnienie stabilnej komunikacji w sieci komputerowej, ale również na utrzymanie wysokiej wydajności i jakości przesyłanych danych. Przykładem zastosowania może być sieć komputerowa w fabryce, gdzie różne maszyny generują silne pola elektromagnetyczne, a wybór odpowiedniego medium transmisyjnego zapewnia nieprzerwaną pracę systemów informatycznych. Dodatkowo, zgodność z normami, takimi jak ANSI/TIA-568, podkreśla znaczenie stosowania kabli odpowiedniej kategorii w kontekście jakości i wydajności transmisji danych.

Pytanie 11

Do właściwości pojedynczego konta użytkownika w systemie Windows Serwer zalicza się

A. numer telefonu, na który serwer ma oddzwonić w przypadku nawiązania połączenia telefonicznego przez tego użytkownika

B. maksymalna objętość pojedynczego pliku, który użytkownik może zapisać na dysku serwera

C. maksymalna objętość profilu użytkownika

D. maksymalna objętość pulpitu użytkownika

Odpowiedź dotycząca numeru telefonu, pod który ma oddzwonić serwer w przypadku nawiązania połączenia telefonicznego przez użytkownika, jest poprawna, ponieważ jedno z zadań systemu Windows Serwer to zarządzanie połączeniami użytkowników, w tym obsługa połączeń telefonicznych w ramach funkcji komunikacyjnych. W praktyce, szczególnie w środowiskach korporacyjnych, administratorzy mogą skonfigurować systemy, które umożliwiają użytkownikom nawiązywanie połączeń telefonicznych z serwerem poprzez VoIP (Voice over Internet Protocol), co wymaga zdefiniowania numerów telefonów w profilu użytkownika. Dobre praktyki w zarządzaniu kontami użytkowników sugerują, że każdy profil powinien być dokładnie skonfigurowany, aby odpowiadał potrzebom użytkowników, co może obejmować również integrację z systemami telefonicznymi. Warto wiedzieć, że w systemach opartych na Windows Serwer, takie funkcje są często zintegrowane z Active Directory, gdzie profile użytkowników można łatwo zarządzać i dostosowywać do wymogów organizacyjnych.

Pytanie 12

Termin hypervisor odnosi się do

A. głównego katalogu plików w systemie Linux

B. wbudowanego konta administratora w wirtualnym systemie

C. wbudowanego konta administratora w systemie Linux

D. oprogramowania kluczowego do zarządzania procesami wirtualizacji

Hypervisor, znany również jako monitor wirtualizacji, to kluczowy element technologii wirtualizacji, który pozwala na uruchamianie wielu systemów operacyjnych na jednym fizycznym komputerze. Jego główną rolą jest zarządzanie i alokacja zasobów sprzętowych, takich jak procesory, pamięć RAM, a także przestrzeń dyskowa, pomiędzy różnymi maszynami wirtualnymi. Przykłady zastosowania hypervisorów obejmują centra danych, gdzie umożliwiają one efektywne wykorzystanie sprzętu, co prowadzi do oszczędności kosztów oraz zwiększenia elastyczności operacyjnej. Hypervisory mogą działać w trybie typu 1 (bare-metal), gdzie instalowane są bezpośrednio na sprzęcie, lub w trybie typu 2 (hosted), gdzie działają jako aplikacje na istniejącym systemie operacyjnym. W kontekście dobrych praktyk, stosowanie hypervisorów jest zgodne z zasadami efektywności energetycznej i optymalizacji zasobów w środowiskach IT.

Pytanie 13

Ramka z danymi jest wysyłana z komputera K1 do komputera K2. Które adresy źródłowe IP oraz MAC będą w ramce wysyłanej z rutera R1 do R2?

	IP	MAC
K1	192.168.1.10/24	1AAAAA
K2	172.16.1.10/24	2BBBBB
R1 - interfejs F0	192.168.1.1/24	BBBBBB
R1 - interfejs F1	10.0.0.1/30	CCCCCC
R2- interfejs F0	10.0.0.2/30	DDDDDD
R2- interfejs F1	172.16.1.1/24	EEEEEE

A. IP – 192.168.1.10; MAC – 1AAAAA

B. IP – 192.168.1.10; MAC – CCCCCC

C. IP – 10.0.0.1; MAC – 1AAAAA

D. IP – 10.0.0.1; MAC – CCCCCC

Wybór odpowiedzi IP – 10.0.0.1; MAC – CCCCCC jest niepoprawny, bo wprowadza trochę zamieszania dotyczącego tego, jak działają protokoły sieciowe. Po pierwsze, adres IP źródłowy nie powinien się zmieniać podczas przesyłania ramki przez ruter; zawsze powinien pokazywać oryginalnego nadawcę, czyli w tym przypadku komputer K1 z adresem 192.168.1.10. Wybierając 10.0.0.1 jako adres źródłowy IP, twierdzisz, że ramka pochodzi z innej sieci, co nie ma sensu w kontekście zarządzania siecią, gdyż adresy muszą być zgodne z subnetem. Co więcej, jeśli chodzi o MAC – CCCCCC, to zakładamy, że jest to adres MAC interfejsu, z którego ruter R1 wysyła ramkę; ale to nie zmienia faktu, że adres IP źródłowy powinien być prawidłowy. W podobnych sytuacjach 192.168.1.10 jako źródłowy IP jest dobrym wyborem, ale błędnie przypisane są adresy MAC, co prowadzi do mylnych wniosków o trasowaniu. Takie typowe błędy, jak mylenie adresów IP i MAC, mogą bardzo utrudnić zrozumienie jak działa sieć i mogą powodować problemy z jej zarządzaniem oraz przesyłaniem ruchu, co w praktyce wpływa na wydajność i bezpieczeństwo sieci.

Pytanie 14

Która z par: protokół – odpowiednia warstwa, w której funkcjonuje dany protokół, jest właściwie zestawiona zgodnie z modelem TCP/IP?

A. ICMP - warstwa Internetu

B. DHCP – warstwa dostępu do sieci

C. DNS - warstwa aplikacji

D. RARP – warstwa transportowa

Wybór opcji RARP – warstwa transportowa jest niepoprawny, ponieważ RARP (Reverse Address Resolution Protocol) działa w warstwie łącza danych, a nie transportowej modelu TCP/IP. RARP służy do mapowania adresów sprzętowych (MAC) na adresy IP, co jest istotne w sytuacjach, gdy urządzenia nie mają przypisanego adresu IP, a muszą uzyskać go na podstawie swojego adresu MAC. Umieszczanie RARP w warstwie transportowej wskazuje na fundamentalne nieporozumienie dotyczące funkcji warstw modelu TCP/IP. Warstwa transportowa jest odpowiedzialna za przesyłanie danych między aplikacjami działającymi na różnych hostach i obejmuje protokoły takie jak TCP i UDP. W przypadku DNS (Domain Name System), który działa w warstwie aplikacji, jego główną funkcją jest zamiana nazw domenowych na adresy IP, co pozwala na łatwiejsze korzystanie z zasobów internetowych. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) również działa w warstwie aplikacji, a nie w warstwie dostępu do sieci, i jest używany do dynamicznego przydzielania adresów IP oraz innych informacji konfiguracyjnych hostom w sieci. Typowe błędy w zrozumieniu modelu TCP/IP często wynikają z mylenia ról poszczególnych protokołów oraz ich powiązań z odpowiednimi warstwami, co może prowadzić do nieefektywnego projektowania sieci oraz problemów z jej zarządzaniem.

Pytanie 15

W którym rejestrze systemu Windows znajdziemy informacje o błędzie spowodowanym brakiem synchronizacji czasu systemowego z serwerem NTP?

A. Aplikacja.

B. Ustawienia.

C. System.

D. Zabezpieczenia.

Wybór dziennika systemowego jako źródła informacji o błędach synchronizacji czasu z serwerem NTP jest prawidłowy, ponieważ dziennik systemowy w systemie Windows rejestruje wszystkie zdarzenia związane z działaniem systemu operacyjnego, w tym problemy z synchronizacją czasu. Synchronizacja czasu jest kluczowym procesem, który zapewnia, że system operacyjny działa w zgodzie z czasem serwera NTP, co jest istotne dla wielu aplikacji i operacji sieciowych. Problemy z synchronizacją mogą prowadzić do błędów w logowaniu, problemów z certyfikatami SSL oraz niestabilności w aplikacjach zależnych od dokładnego czasu. Aby zdiagnozować problem, administratorzy mogą uruchomić Podgląd zdarzeń (Event Viewer) i przeszukać dziennik systemowy pod kątem wpisów związanych z NTP, takich jak błędy „Time-Service” lub „Sync”. Dobrą praktyką jest również regularne monitorowanie dzienników systemowych, co pozwala na wczesne wykrywanie i rozwiązywanie potencjalnych problemów związanych z synchronizacją czasu.

Pytanie 16

Planowanie wykorzystania przestrzeni dyskowej komputera do przechowywania i udostępniania informacji, takich jak pliki i aplikacje dostępne w sieci oraz ich zarządzanie, wymaga skonfigurowania komputera jako

A. serwer plików

B. serwer DHCP

C. serwer terminali

D. serwer aplikacji

Serwer plików jest dedykowanym systemem, którego główną rolą jest przechowywanie, udostępnianie oraz zarządzanie plikami w sieci. Umożliwia on użytkownikom dostęp do plików z różnych lokalizacji, co jest istotne w środowiskach biurowych oraz edukacyjnych, gdzie wiele osób współdzieli dokumenty i zasoby. Przykłady zastosowania serwera plików obejmują firmy, które chcą centralizować swoje zasoby, umożliwiając pracownikom łatwy dostęp do dokumentów oraz aplikacji. Serwery plików mogą być konfigurowane z wykorzystaniem różnych protokołów, takich jak SMB (Server Message Block) dla systemów Windows czy NFS (Network File System) dla systemów Unix/Linux, co pozwala na interoperacyjność w zróżnicowanych środowiskach operacyjnych. Warto także wspomnieć o znaczeniu bezpieczeństwa i praw dostępu, co jest kluczowe w zarządzaniu danymi, aby zapewnić, że tylko uprawnione osoby mają dostęp do wrażliwych informacji. Dobrą praktyką jest również regularne wykonywanie kopii zapasowych danych znajdujących się na serwerze plików, co chroni przed ich utratą.

Pytanie 17

Jakie medium transmisyjne powinno się zastosować do połączenia urządzeń sieciowych oddalonych o 110 m w pomieszczeniach, gdzie występują zakłócenia EMI?

A. Fal radiowych

B. Skrętki ekranowanej STP

C. Światłowodu jednodomowego

D. Kabla współosiowego

Analizując odpowiedzi inne niż światłowód jednodomowy, można zauważyć, że mają one sporo ograniczeń, zwłaszcza jeśli chodzi o transmisję danych na większe odległości i w obecności zakłóceń elektromagnetycznych. Kabel współosiowy, mimo że kiedyś był popularny, nie dorasta do pięt światłowodowi, bo ma słabszą przepustowość i wydajność. Ponadto, objawia większą wrażliwość na zakłócenia, co czyni go słabym wyborem w miejscach z dużą ilością EMI. Fal radiowych można używać do bezprzewodowej transmisji danych, ale tutaj znów mamy problem z zasięgiem i stabilnością sygnału, które mogą być niewystarczające, zwłaszcza na takim dystansie jak 110 m – sygnał często traci na jakości. Skrętka ekranowana STP, choć ma pewną ochronę przed zakłóceniami, też nie jest idealna, głównie z powodu ograniczeń długości kabli oraz maksymalnej przepustowości. Często popełniamy błąd, skupiając się na krótkoterminowych kosztach czy wygodzie, a nie myśląc o długoterminowej wydajności i niezawodności. W nowoczesnych sieciach kluczowe jest, aby wybierać rozwiązania, które nie tylko sprostają obecnym wymaganiom, ale też będą przyszłościowe i łatwe do rozbudowy.

Pytanie 18

Administrator Active Directory w domenie firma.local zamierza ustanowić mobilny profil dla wszystkich użytkowników. Powinien on być przechowywany na serwerze serwer1, w katalogu pliki, który jest udostępniony w sieci jako dane$. Który z parametrów w ustawieniach profilu użytkownika spełnia te wymagania?

A. \serwer1\dane$\%username%

B. \serwer1\pliki\%username%

C. \firma.local\dane\%username%

D. \firma.local\pliki\%username%

Wybrane odpowiedzi nie spełniają wymogów dotyczących lokalizacji profilu mobilnego użytkownika. Dla przykładu, \firma.local\dane\%username% wskazuje na lokalizację, która nie jest zgodna z wymaganiami, ponieważ domena nie wskazuje na zdalny serwer, lecz na zasoby lokalne w sieci. Taki schemat nie jest praktykowany w firmach, które potrzebują centralnego zarządzania danymi użytkowników. W przypadku \serwer1\pliki\%username%, również nie jest to poprawne, ponieważ odnosi się do folderu 'pliki', który nie jest zdefiniowany jako ukryty (z pomocą dolara w nazwie), co może wpłynąć na bezpieczeństwo przechowywanych danych. Foldery ukryte są często wykorzystywane do przechowywania wrażliwych informacji, więc brak tego aspektu w tej odpowiedzi jest znaczącym niedopatrzeniem. Z kolei \firma.local\pliki\%username% również nie jest odpowiednią ścieżką, ponieważ nie odnosi się do żadnego z wymaganych serwerów czy folderów i wprowadza użytkowników w błąd, sugerując, że foldery są lokalizowane w domenie, co jest sprzeczne z ideą mobilnych profili użytkowników. Kluczowym błędem w myśleniu przy wyborze tych odpowiedzi jest brak zrozumienia, że mobilne profile muszą być przechowywane na serwerach zdalnych oraz że foldery ukryte są zalecane dla zwiększenia bezpieczeństwa. W każdej organizacji powinny być przestrzegane zasady dotyczące centralnego zarządzania danymi, co czyni odpowiednią odpowiedź kluczowym elementem w codziennym zarządzaniu systemem.

Pytanie 19

Które z poniższych poleceń systemu Linux wyświetla aktualną konfigurację interfejsów sieciowych?

A. ping

B. traceroute

C. ifconfig

D. netstat -r

<strong>ifconfig</strong> to jedno z podstawowych narzędzi wykorzystywanych w systemach Linux do wyświetlania i konfigurowania interfejsów sieciowych. To polecenie pozwala w prosty sposób sprawdzić aktualny stan interfejsów, ich adresy IP, maski podsieci, adresy MAC oraz informacje o przesłanych pakietach i ewentualnych błędach. Moim zdaniem, korzystanie z ifconfig przydaje się zwłaszcza podczas diagnozowania problemów z siecią lokalną lub przy pierwszej konfiguracji serwera. Praktycznie każdy administrator systemów Linux przynajmniej raz w życiu korzystał z tego narzędzia, nawet jeśli obecnie coraz częściej poleca się nowsze polecenie <code>ip a</code>. Jednak w wielu dystrybucjach ifconfig nadal jest dostępny, zwłaszcza w starszych systemach lub w przypadku pracy na maszynach wirtualnych. Warto wiedzieć, że ifconfig jest zgodny z tradycją UNIX-a i pozwala na szybkie uzyskanie przejrzystego zestawienia aktywnych interfejsów. Użycie tego polecenia wpisuje się w dobre praktyki monitorowania i utrzymywania infrastruktury sieciowej, szczególnie w środowiskach edukacyjnych oraz podczas egzaminów zawodowych, takich jak INF.07.

Pytanie 20

Aby zabezpieczyć system Windows przed nieautoryzowanym dostępem poprzez ograniczenie liczby nieudanych prób logowania, należy ustawić

A. Panel Sterowania, Zaporę systemu Windows

B. Zasady grup, Opcje zabezpieczeń

C. Panel Sterowania, Konta użytkowników

D. Zasady grup, Zasady konta

Niepoprawne odpowiedzi koncentrują się na aspektach, które nie są bezpośrednio związane z właściwym zabezpieczeniem systemu Windows przed włamaniami. W przypadku pierwszej odpowiedzi, panel sterowania i zapora systemu Windows, chociaż są istotne dla ochrony systemu, nie oferują bezpośredniego mechanizmu ograniczania liczby nieudanych prób logowania. Zaporę można wykorzystać do blokowania nieautoryzowanego dostępu do sieci, ale nie radzi sobie z problemem logowania na poziomie użytkownika. Ponadto, w kontekście zabezpieczeń, mało prawdopodobne jest, aby sama konfiguracja zapory mogła skutecznie zapobiec atakom opartym na próbach odgadnięcia haseł. Z drugiej strony, odpowiedzi odnoszące się do kont użytkowników mogą być mylone z innymi aspektami zarządzania kontami, ale nie zawierają kluczowych mechanizmów polityki blokad i audytu, które są wbudowane w zasady grup. Zasady grup są bardziej kompleksowe i zapewniają centralne zarządzanie, co jest krytyczne dla organizacji, które pragną utrzymać wysoki poziom bezpieczeństwa. Nieprawidłowe podejście do zabezpieczeń często wynika z niedostatecznego zrozumienia hierarchii oraz funkcjonalności narzędzi dostępnych w systemie operacyjnym, co prowadzi do błędnych wyborów w kontekście zabezpieczania systemu.

Pytanie 21

Zgodnie z normą PN-EN 50173 segment okablowania pionowego łączącego panele krosownicze nie powinien przekraczać długości

A. 500 m

B. 2000 m

C. 1500 m

D. 100 m

Wybór długości 1500 m, 100 m lub 2000 m jako maksymalnej dla odcinka okablowania pionowego jest nieprawidłowy z kilku istotnych powodów. Przede wszystkim długości te nie są zgodne z normą PN-EN 50173, która wyraźnie określa limit na poziomie 500 m. Odpowiedzi 1500 m i 2000 m ignorują zasady dotyczące degradacji sygnału w medium transmisyjnym, co prowadziłoby do znacznych strat jakości sygnału i tym samym obniżenia wydajności sieci. Dłuższe odcinki kabli mogą powodować problemy z zakłóceniami, co jest szczególnie istotne w przypadku transmisji danych na wysokich prędkościach. Z kolei odpowiedź 100 m może wydawać się rozsądna w kontekście okablowania poziomego, ale nie uwzględnia pełnego zakresu, jaki dotyczy okablowania pionowego. Typowym błędem myślowym jest mylenie okablowania pionowego z poziomym, co prowadzi do suboptymalnych rozwiązań w projektach sieciowych. Właściwe zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego projektowania oraz instalacji systemów okablowania, co w dalszej perspektywie przekłada się na niezawodność i stabilność funkcjonowania całej infrastruktury IT.

Pytanie 22

Jaką funkcję pełni protokół ARP (Address Resolution Protocol)?

A. Wysyła informacje zwrotne dotyczące problemów w sieci

B. Zarządza grupami multicastowymi w sieciach działających na protokole IP

C. Określa adres MAC na podstawie adresu IP

D. Nadzoruje przepływ pakietów w obrębie systemów autonomicznych

Protokół ARP (Address Resolution Protocol) jest kluczowym elementem komunikacji w sieciach komputerowych, odpowiedzialnym za ustalanie adresów MAC (Media Access Control) na podstawie adresów IP (Internet Protocol). Działa on na poziomie drugiego poziomu modelu OSI (warstwa łącza danych), umożliwiając urządzeniom w sieci lokalnej zamianę logicznych adresów IP na adresy fizyczne, co jest niezbędne do skutecznej wymiany danych między urządzeniami. Przykładowo, gdy komputer chce wysłać dane do innego urządzenia w sieci, najpierw potrzebuje znaleźć jego adres MAC. W tym celu wysyła zapytanie ARP do sieci, a odpowiedź zwrotna zawiera poszukiwany adres MAC. Dzięki temu procesowi, komunikacja w ramach lokalnych sieci Ethernet staje się możliwa. Standard ARP jest opisany w RFC 826 i stanowi podstawę dla wielu protokołów komunikacyjnych. Umożliwienie tej zamiany adresów jest kluczowe dla funkcjonowania protokołów wyższych warstw, takich jak TCP/IP, co jest podstawą działania Internetu.

Pytanie 23

Do zakończenia kabla skręcanego wtykiem 8P8C wykorzystuje się

A. zaciskarkę do złączy typu F

B. narzędzie uderzeniowe

C. spawarkę światłowodową

D. zaciskarkę do wtyków RJ-45

Zaciskarka do wtyków RJ-45 jest narzędziem niezbędnym do zakończenia skrętek, które są powszechnie stosowane w sieciach Ethernet. Wtyki RJ-45, znane również jako wtyki 8P8C, mają osiem pinów, które muszą być odpowiednio umieszczone i zabezpieczone w obudowie wtyku. Proces zaciskania polega na wprowadzeniu skrętek do wtyku, a następnie użyciu zaciskarki do trwałego ściśnięcia metalowych styków wtyku, co zapewnia solidne połączenie elektryczne. W branży telekomunikacyjnej i informatycznej, stosowanie zaciskarki do RJ-45 jest standardową praktyką, szczególnie w instalacjach sieciowych. Umożliwia to tworzenie niestandardowych kabli Ethernet o różnych długościach, co znacznie ułatwia konfigurację i organizację sieci. Dobrą praktyką jest również przestrzeganie kolorów okablowania zgodnie z normą T568A lub T568B, co zapewnia spójność i poprawność połączeń. Ponadto, używanie zaciskarki do RJ-45 pozwala na łatwe naprawy kabli oraz ich rekonfiguracje, co jest niezwykle istotne w dynamicznie zmieniającym się środowisku IT.

Pytanie 24

Jakie urządzenie należy wykorzystać, aby połączyć lokalną sieć z Internetem dostarczanym przez operatora telekomunikacyjnego?

A. Przełącznik warstwy 3

B. Konwerter mediów

C. Punkt dostępu

D. Ruter ADSL

Ruter ADSL jest urządzeniem, które łączy lokalną sieć komputerową z Internetem dostarczanym przez operatora telekomunikacyjnego. Działa on na zasadzie modulacji sygnału ADSL, co pozwala na jednoczesne przesyłanie danych przez linię telefoniczną, bez zakłócania połączeń głosowych. Ruter ADSL pełni funkcję bramy do sieci, umożliwiając podłączenie wielu urządzeń w sieci lokalnej do jednego połączenia internetowego. Zazwyczaj wyposażony jest w porty LAN, przez które można podłączyć komputery, drukarki oraz inne urządzenia. Przykładem zastosowania może być domowa sieć, gdzie ruter ADSL łączy się z modemem telefonicznym, a następnie rozdziela sygnał na różne urządzenia w sieci. Dodatkowo, rutery ADSL często zawierają funkcje zarządzania jakością usług (QoS) oraz zabezpieczenia, takie jak firewall, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa sieci. Warto również zauważyć, że rutery ADSL są standardowym rozwiązaniem w przypadku lokalnych sieci, które korzystają z technologii xDSL i są szeroko stosowane w domach oraz małych biurach.

Pytanie 25

Urządzenie sieciowe typu most (ang. Bridge) działa w:

A. jest urządzeniem klasy store and forward

B. pierwszej warstwie modelu OSI

C. nie ocenia ramki pod względem adresu MAC

D. osiemnej warstwie modelu OSI

Praca w zerowej warstwie modelu OSI odnosi się do warstwy fizycznej, która zajmuje się przesyłaniem bitów przez medium transmisyjne. Mosty, jako urządzenia warstwy łącza danych, operują na ramkach, które zawierają adresy MAC, co oznacza, że nie mogą funkcjonować na poziomie zerowym. Przypisywanie mostów do ósmej warstwy modelu OSI jest błędne, ponieważ model OSI definiuje jedynie siedem warstw, a wszelkie odniesienia do ósmej warstwy byłyby niepoprawne z punktu widzenia standardów sieciowych. Warto również zauważyć, że mosty w rzeczywistości analizują ramki pod kątem adresów MAC, co jest kluczowym elementem ich funkcjonalności. To umożliwia im podejmowanie decyzji o przesyłaniu danych do odpowiednich segmentów sieci, w zależności od ich adresacji. Ignorowanie analizy adresów MAC w kontekście pracy mostów prowadzi do nieporozumień co do ich roli w architekturze sieci. Typowym błędem jest mylenie mostów z urządzeniami, które nie analizują danych na poziomie warstwy łącza, co może prowadzić do nieefektywnego zarządzania ruchem i spadku wydajności sieci. Zrozumienie prawidłowych funkcji mostów jest kluczowe dla skutecznego projektowania i zarządzania nowoczesnymi sieciami.

Pytanie 26

W ustawieniach haseł w systemie Windows Server aktywowana jest opcja hasło musi spełniać wymagania dotyczące złożoności. Ile minimalnie znaków powinno mieć hasło użytkownika?

A. 10 znaków

B. 6 znaków

C. 12 znaków

D. 5 znaków

Wybór haseł składających się z 5, 10 lub 12 znaków może wydawać się logiczny, lecz nie uwzględnia pełnych wymagań dotyczących złożoności w systemie Windows Server. Chociaż hasła o większej długości, takie jak 10 czy 12 znaków, mogą być bardziej skomplikowane, to ich długość nie jest zgodna z minimalnymi wymaganiami systemu. Kluczowym aspektem jest zrozumienie, że zasady dotyczące haseł w Windows Server wyraźnie określają, iż hasła muszą składać się z minimum 6 znaków. Wybór 5 znaków jest zdecydowanie niewystarczający, gdyż tego rodzaju hasła są łatwiejsze do odgadnięcia lub złamania, co naraża system na ataki. Praktyka stosowania haseł o 10 lub 12 znakach, mimo że wydaje się być bardziej bezpieczna, nie rozwiązuje problemu, gdyż nieodpowiednia długość hasła może prowadzić do nieaprobowanych luk w zabezpieczeniach. Często spotykanym błędem jest mylenie długości hasła z jego złożonością. Kluczowe jest nie tylko dobranie odpowiedniej liczby znaków, ale również ich różnorodności, co znacznie zwiększa poziom bezpieczeństwa. Z tego względu ważne jest, aby zawsze kierować się ustalonymi wymaganiami, które nie tylko chronią indywidualne konta, ale także całą infrastrukturę systemową.

Pytanie 27

Jakie rekordy DNS umożliwiają przesyłanie wiadomości e-mail do odpowiednich serwerów pocztowych w danej domenie?

A. SOA

B. PTR

C. MX

D. CNAME

Rekordy MX (Mail Exchange) są kluczowym elementem systemu DNS (Domain Name System), który pozwala na kierowanie wiadomości e-mail do odpowiednich serwerów pocztowych w danej domenie. Kiedy ktoś wysyła wiadomość e-mail, serwer nadawcy odpytuje DNS w celu znalezienia rekordu MX dla domeny odbiorcy. Rekord MX wskazuje, który serwer pocztowy powinien odbierać e-maile skierowane do tej domeny. Dla przykładu, jeśli wiadomości są wysyłane do adresu "[email protected]", serwer nadawcy sprawdzi rekordy MX dla "domena.pl", aby ustalić, do którego serwera (np. mail.domena.pl) powinny trafić wiadomości. Implementacja i konfiguracja rekordów MX są zgodne z najlepszymi praktykami RFC 5321 i RFC 5322, które określają zasady dotyczące wymiany wiadomości e-mail w Internecie. Dlatego prawidłowe skonfigurowanie tych rekordów jest niezwykle ważne dla funkcjonalności poczty elektronicznej oraz dla zapewnienia jej niezawodności.

Pytanie 28

Protokół wykorzystywany do wymiany wiadomości kontrolnych pomiędzy urządzeniami w sieci, takich jak żądanie echa, to

A. SSMP

B. ICMP

C. IGMP

D. SNMP

ICMP, czyli Internet Control Message Protocol, jest kluczowym protokołem w warstwie sieciowej modelu OSI, który służy do wymiany komunikatów kontrolnych między urządzeniami w sieci. Protokół ten jest powszechnie stosowany do diagnostyki i zarządzania siecią, umożliwiając przesyłanie informacji o stanie połączeń sieciowych. Przykładem zastosowania ICMP jest polecenie 'ping', które wysyła żądanie echa do określonego adresu IP w celu sprawdzenia, czy urządzenie jest dostępne i jak długo trwa odpowiedź. Użycie ICMP do monitorowania dostępności i czasu odpowiedzi serwerów jest standardową praktyką w administracji sieciowej. ICMP odgrywa również istotną rolę w raportowaniu błędów, takich jak informowanie nadawcy o tym, że pakiet danych nie mógł dotrzeć do celu. W kontekście standardów, ICMP jest dokumentowany w serii RFC, co zapewnia jego uniwersalne zastosowanie w różnych systemach operacyjnych i urządzeniach sieciowych.

Pytanie 29

Jaką wiadomość przesyła klient DHCP w celu przedłużenia dzierżawy?

A. DHCPDISCOVER

B. DHCPACK

C. DHCPREQUEST

D. DHCPNACK

Odpowiedź DHCPREQUEST jest poprawna, ponieważ jest to komunikat wysyłany przez klienta DHCP w celu odnowy dzierżawy. Proces odnowy dzierżawy IP odbywa się, gdy klient zbliża się do końca czasu przydzielonej mu dzierżawy (Lease Time). W momencie, gdy klient chce przedłużyć dzierżawę, wysyła komunikat DHCPREQUEST do serwera DHCP, informując go o chęci kontynuacji korzystania z aktualnie przypisanego adresu IP. W praktyce ten mechanizm jest kluczowy dla utrzymania ciągłości połączenia sieciowego, szczególnie w dynamicznych środowiskach, takich jak sieci Wi-Fi, gdzie urządzenia mogą często łączyć się i rozłączać. Dobrą praktyką jest monitorowanie przydzielonych adresów IP oraz czasu ich dzierżawy, aby uniknąć problemów z dostępnością adresów w sieci. Zgodnie z protokołem RFC 2131, komunikat DHCPREQUEST może również być używany w innych kontekstach, na przykład podczas początkowej konfiguracji IP, co czyni go wszechstronnym narzędziem w zarządzaniu adresami IP.

Pytanie 30

Jakie jest adres rozgłoszeniowy (broadcast) dla hosta z adresem IP 192.168.35.202 oraz 26-bitową maską?

A. 192.168.35.63

B. 192.168.35.0

C. 192.168.35.255

D. 192.168.35.192

Adresy 192.168.35.63, 192.168.35.0 oraz 192.168.35.192 są błędnymi odpowiedziami, ponieważ wynikają z niepoprawnego zrozumienia struktury adresacji IP oraz zasad obliczania adresu rozgłoszeniowego. Rozpoczynając od adresu 192.168.35.0, który jest adresem sieciowym, należy zauważyć, że nie może być użyty jako adres rozgłoszeniowy, ponieważ jest to adres identyfikujący sieć, a nie konkretne urządzenie. Kolejnym błędnym podejściem jest wybranie adresu 192.168.35.192; ten adres jest pierwszym adresem, który może być przypisany do hostów w tej podsieci, a zatem nie może być adresem rozgłoszeniowym. Ostatecznie, 192.168.35.63 nie jest poprawnym adresem rozgłoszeniowym, gdyż mieści się w niewłaściwym zakresie, który wynika z zastosowanej maski. Właściwy sposób obliczania adresów IP wymaga staranności oraz znajomości koncepcji dotyczących podziału sieci i adresowania. Mocna znajomość tych zasad jest kluczowa dla administratorów sieci, aby skutecznie zarządzać połączeniami i optymalizować ruch w sieci, co stanowi fundament dobrej praktyki w inżynierii sieciowej.

Pytanie 31

Urządzenie, które łączy sieć kablową z siecią bezprzewodową, to

A. most.

B. punkt dostępu.

C. przełącznik.

D. koncentrator.

Punkt dostępu (ang. Access Point, AP) jest urządzeniem, które umożliwia bezprzewodowe połączenie z siecią, a jego kluczową rolą jest integracja sieci przewodowej z siecią bezprzewodową. Działa jako mostek pomiędzy tymi dwoma typami sieci, co pozwala na bezprzewodowy dostęp do zasobów i usług, które są fizycznie umiejscowione w sieci przewodowej. Przykładowo, w biurze, punkt dostępu może być używany do tworzenia sieci Wi-Fi, umożliwiając pracownikom korzystanie z laptopów, tabletów lub smartfonów bez konieczności podłączania się do kabli. Zgodnie z branżowymi standardami, takimi jak IEEE 802.11, punkty dostępu powinny być odpowiednio rozmieszczone, aby zapewnić optymalny zasięg i minimalne zakłócenia. Dobre praktyki wskazują na zapewnienie odpowiedniego zabezpieczenia sieci bezprzewodowej, np. poprzez użycie WPA3, co zwiększa bezpieczeństwo danych przesyłanych przez punkt dostępu. Ponadto, punkty dostępu mogą wspierać różne technologie, takie jak MESH, co pozwala na tworzenie rozbudowanych i skalowalnych sieci bezprzewodowych.

Pytanie 32

Jak nazywa się RDN elementu w Active Directory, którego pełna nazwa DN to O=pl,DC=firma,OU=pracownik,CN=jkowalski?

A. jkowalski

B. pracownik

C. firma

D. pl

Odpowiedź 'jkowalski' jest prawidłowa, ponieważ jest to nazwa RDN (Relative Distinguished Name) dla danego obiektu w Active Directory. W kontekście Active Directory, RDN to część DN (Distinguished Name), która jednoznacznie identyfikuje obiekt w danej jednostce organizacyjnej. W przypadku DN O=pl,DC=firma,OU=pracownik,CN=jkowalski, 'jkowalski' jest nazwą użytkownika, co czyni go RDN obiektu. Praktycznym zastosowaniem tej wiedzy jest umiejętność zarządzania obiektami w Active Directory, co jest kluczowe w administracji systemami informatycznymi. Zrozumienie struktury DN i RDN pozwala na efektywne wyszukiwanie i modyfikowanie obiektów w Active Directory, co jest istotne w kontekście bezpieczeństwa oraz zarządzania dostępem. Zgodnie z najlepszymi praktykami, administratorzy powinni jasno rozumieć różnicę pomiędzy DN a RDN, aby uniknąć nieporozumień w operacjach na obiektach. Znajomość tych pojęć jest kluczowa w codziennej pracy z Active Directory i w realizacji polityki bezpieczeństwa.

Pytanie 33

Jaki adres wskazuje, że komputer jest częścią sieci o adresie IP 192.168.10.64/26?

A. 192.168.10.100

B. 192.168.10.50

C. 192.168.10.200

D. 192.168.10.1

Adres 192.168.10.100 pasuje do sieci z maską 26-bitową. To znaczy, że pierwsze 26 bitów określa, która to sieć, a reszta jest dla urządzeń. Dla adresu 192.168.10.64/26, identyfikator sieci to właśnie ten adres, a masz zakres hostów od 192.168.10.65 do 192.168.10.126. Twoje 192.168.10.100 znajduje się w tym zakresie, czyli jest ok. Warto pamiętać, że prywatne adresy IP są super do sieci lokalnych, bo nie są widoczne w Internecie. Maska 26-bitowa daje nam możliwość przydzielenia 62 adresów dla urządzeń, co spokojnie wystarcza w małych sieciach, jak biura czy domy. Zrozumienie, jak działają adresy IP i ich podział, jest mega ważne, gdy projektujesz i konfigurujesz sieci komputerowe.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

W technologii Ethernet protokół CSMA/CD stosowany w dostępie do medium opiera się na

A. unikaniu kolizji

B. przekazywaniu żetonu

C. priorytetach żądań

D. wykrywaniu kolizji

Protokół CSMA/CD (Carrier Sense Multiple Access with Collision Detection) jest kluczowym elementem w technologii Ethernet, który umożliwia efektywne zarządzanie dostępem do wspólnego medium transmisyjnego. Jego działanie opiera się na zasadzie wykrywania kolizji, co oznacza, że urządzenia w sieci najpierw nasłuchują kanał, aby upewnić się, że nie jest on zajęty. Jeśli dwa urządzenia rozpoczną przesyłanie danych jednocześnie, dochodzi do kolizji. Protokół CSMA/CD wykrywa tę kolizję i natychmiast przerywa transmisję, a następnie oba urządzenia czekają losowy czas przed ponowną próbą wysyłania danych. Ta mechanika jest fundamentalna dla prawidłowego funkcjonowania sieci Ethernet, co zostało opisane w standardach IEEE 802.3. W praktyce, pozwala to na efektywne i sprawne zarządzanie danymi, minimalizując ryzyko utraty informacji i zwiększając wydajność całej sieci, co jest niezwykle istotne w środowiskach o dużym natężeniu ruchu, takich jak biura czy centra danych.

Pytanie 36

W trakcie konfiguracji serwera DHCP administrator przypisał zbyt małą pulę adresów IP. Jakie mogą być skutki tej sytuacji w sieci lokalnej?

A. Serwer DHCP automatycznie powiększy zakres adresów IP

B. Nowe urządzenia nie otrzymają adresu IP i nie połączą się z siecią

C. Każde urządzenie otrzyma dwa różne adresy IP

D. Urządzenia będą otrzymywać adresy IPv6 zamiast IPv4

Jeśli serwer DHCP ma zbyt małą pulę adresów IP, nowe urządzenia próbujące dołączyć do sieci nie otrzymają wolnego adresu IP. W efekcie nie będą mogły poprawnie komunikować się w ramach tej sieci lokalnej, bo tylko urządzenia z przydzielonym ważnym adresem IP mogą korzystać z usług sieciowych. To bardzo powszechny problem w środowiskach firmowych, gdzie liczba urządzeń dynamicznie rośnie, a administrator zapomni powiększyć zakres. Z mojego doświadczenia wynika, że objawia się to np. błędami przy próbie połączenia Wi-Fi, komunikatami o braku adresu IP albo automatycznym ustawianiem przez urządzenie adresu z zakresu APIPA (169.254.x.x), co jest jasnym sygnałem, że DHCP nie przydzielił adresu. Standardy, takie jak RFC 2131, jasno określają, że serwer DHCP nie może przydzielić więcej adresów, niż jest dostępnych w puli. Dobrą praktyką jest monitorowanie liczby dzierżaw i odpowiednie planowanie zakresu adresów, tak aby zapewnić zapas na nowe urządzenia oraz rezerwować adresy dla ważnych zasobów sieciowych. W przypadku przekroczenia limitu pula wymaga powiększenia lub lepszego zarządzania adresacją (np. przez wydłużenie czasu dzierżawy lub segmentację sieci). To podstawa stabilnej pracy każdej sieci lokalnej, zarówno w małych biurach, jak i w dużych firmach.

Pytanie 37

W systemie Ubuntu Server, aby zainstalować serwer DHCP, należy zastosować komendę

A. sudo service isc-dhcp-server install

B. sudo service isc-dhcp-server start

C. sudo apt-get install isc-dhcp-server

D. sudo apt-get isc-dhcp-server start

Instalowanie serwera DHCP na Linuksie to kwestia znajomości procedur. Często się zdarza, że ludzie korzystają z błędnych poleceń i przez to mają problemy. Na przykład, polecenie 'sudo service isc-dhcp-server install' jest niewłaściwe, bo 'service' używasz do zarządzania już działającymi usługami, a nie do ich instalacji. Prawidłowe instalowanie powinno odbywać się przez menedżera pakietów, a nie przez uruchamianie usług. Jeszcze jedno, polecenie 'sudo service isc-dhcp-server start' próbuje uruchomić usługę, której jeszcze nie masz, więc to też się nie uda. Bez wcześniejszej instalacji, to polecenie się nie powiedzie, bo system nie zobaczy tej usługi. I ostatnie, 'sudo apt-get isc-dhcp-server start', jest błędne, ponieważ 'apt-get' nie działa z komendą 'start', tylko z takimi jak 'install', 'remove' czy 'update'. Takie nieporozumienia wynikają najczęściej z tego, że nie rozumie się, jak działa zarządzanie pakietami i różnice między poleceniami do instalacji a tymi do zarządzania usługami. Dobrze jest po prostu znać składnię, ale jeszcze lepiej zrozumieć, jak działa cały system i co się z tym wiąże, bo to jest kluczowe do właściwego zarządzania serwerami.

Pytanie 38

Atak mający na celu zablokowanie dostępu do usług dla uprawnionych użytkowników, co skutkuje zakłóceniem normalnego działania komputerów oraz komunikacji w sieci, to

A. Denial of Service

B. Man-in-the-Middle

C. Ping sweeps

D. Brute force

Atak typu Denial of Service (DoS) polega na uniemożliwieniu dostępu do usług i zasobów sieciowych dla legalnych użytkowników poprzez przeciążenie systemu, co prowadzi do jego awarii lub spowolnienia. Tego rodzaju atak może być realizowany na różne sposoby, na przykład poprzez wysyłanie ogromnej liczby żądań do serwera, co skutkuje jego zablokowaniem. W praktyce, ataki DoS są szczególnie niebezpieczne dla organizacji, które polegają na ciągłej dostępności swoich usług, takich jak bankowość internetowa, e-commerce czy usługi chmurowe. Aby chronić się przed takimi atakami, organizacje powinny stosować różnorodne strategie, takie jak filtry ruchu, mechanizmy wykrywania intruzów oraz odpowiednie konfiguracje zapór sieciowych. Dobrą praktyką jest także implementacja systemów przeciwdziałania atakom DDoS (Distributed Denial of Service), które są bardziej skomplikowane i wymagają współpracy wielu urządzeń. Standardy branżowe, takie jak ISO/IEC 27001, podkreślają znaczenie zarządzania ryzykiem i wdrażania polityk bezpieczeństwa, aby zminimalizować skutki ataków DoS.

Pytanie 39

Jakie urządzenie pozwala na podłączenie drukarki bez karty sieciowej do sieci lokalnej komputerów?

A. Serwer wydruku

B. Koncentrator

C. Regenerator

D. Punkt dostępu

Serwer wydruku to specjalistyczne urządzenie, które umożliwia podłączenie drukarek nieposiadających wbudowanej karty sieciowej do lokalnej sieci komputerowej. Działa on jako pomost pomiędzy drukarką a siecią, zatem umożliwia użytkownikom zdalne drukowanie z różnych urządzeń w tej samej sieci. Użytkownik podłącza drukarkę do serwera wydruku za pomocą interfejsu USB lub równoległego, a następnie serwer łączy się z siecią lokalną. Zastosowanie serwera wydruku jest szczególnie przydatne w biurach oraz środowiskach, gdzie wiele osób korzysta z jednej drukarki. W praktyce, standardowe serwery wydruku, takie jak te oparte na protokole TCP/IP, umożliwiają również zarządzanie zadaniami drukowania oraz monitorowanie stanu drukarki, co jest zgodne z dobrymi praktykami w obszarze zarządzania zasobami drukującymi.

Pytanie 40

Który komponent serwera w formacie rack można wymienić bez potrzeby demontażu górnej pokrywy?

A. Moduł RAM

B. Chip procesora

C. Karta sieciowa

D. Dysk twardy

Dysk twardy to naprawdę ważny element w serwerach rackowych. Fajnie, że można go wymienić bez zrzucania całej obudowy, bo to olbrzymia wygoda, szczególnie kiedy trzeba szybko zareagować na jakieś awarie. Wiele nowoczesnych serwerów ma systemy hot-swappable, co znaczy, że te dyski można wymieniać bez wyłączania serwera. Wyobraź sobie, że w momencie awarii, administrator może w mgnieniu oka podmienić dysk i w ten sposób zminimalizować przestoje. To wszystko ma sens, bo SaS i SATA dają taką możliwość, a to zgodne z najlepszymi praktykami w branży. Z mojego doświadczenia, umiejętność szybkiej wymiany dysków naprawdę pomaga w efektywnym zarządzaniu infrastrukturą IT.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej