Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik robót wykończeniowych w budownictwie
Kwalifikacja: BUD.25 - Organizacja, kontrola i sporządzanie kosztorysów robót wykończeniowych w budownictwie
Data rozpoczęcia: 15 grudnia 2025 11:28
Data zakończenia: 15 grudnia 2025 11:29

Egzamin niezdany

Wynik: 8/40 punktów (20,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W trakcie tworzenia kosztorysu łączenie kilku pozycji w jedną określa się jako

A. agregacją

B. interpolacją

C. ekstrapolacją

D. generalizacją

Interpolacja, generalizacja i ekstrapolacja to terminy, które mogą być mylone z pojęciem agregacji, jednak różnią się one istotnie w kontekście kosztorysowania. Interpolacja odnosi się do szacowania wartości w obrębie znanych danych, co nie ma zastosowania w kontekście łączenia kilku pozycji w jedną. Na przykład, jeśli mamy dane o kosztach budowy w miastach A i B, interpolacja pozwala oszacować koszty w mieście C, które znajduje się między nimi. Generalizacja z kolei to proces upraszczania złożonych informacji do bardziej ogólnych kategorii. W kontekście kosztorysowania, mogłoby to oznaczać stosowanie ogólnych stawek dla różnych typów robót, co może prowadzić do utraty szczegółowych danych. Ekstrapolacja, która polega na przewidywaniu wartości poza zakres dostępnych danych, może być również mylona z agregacją, lecz dotyczy prognozowania kosztów w przyszłości na podstawie istniejących trendów. W praktyce, błędne zrozumienie tych terminów może prowadzić do nieprecyzyjnych kosztorysów oraz trudności w efektywnym zarządzaniu budżetem. Ważne jest więc, aby zrozumieć różnice między nimi, aby móc skutecznie stosować odpowiednie techniki w procesie kosztorysowania.

Pytanie 2

Całkowity koszt robocizny, zgodnie z zamieszczonym cennikiem usług, za wykonanie powłoki malarskiej sufitu wraz z przygotowaniem jego powierzchni w pomieszczeniu o wymiarach 6,0 × 5,0 m wynosi

Cennik usług remontowych
Rodzaj usługi	Cena wykonania usługi [zł/m²]
Usunięcie starych powłok malarskich	10,00
Naprawa ubytków na ścianach i sufitach	12,00
Gruntowanie podłoża	6,00
Dwukrotne malowanie ścian i sufitów	25,00

A. 1 590,00 zł

B. 1 410,00 zł

C. 1 110,00 zł

D. 1 050,00 zł

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z kilku typowych błędów w podejściu do obliczeń kosztów robocizny. Często zdarza się, że osoby oceniające takie zadania pomijają kluczowe etapy przygotowania powierzchni, co prowadzi do niedoszacowania całkowitego kosztu. Na przykład, jeśli ktoś wybiera kwotę 1 110,00 zł, mogą nie uwzględniać czasu potrzebnego na przygotowanie sufitu, co jest istotnym elementem całego procesu malarskiego. Przygotowanie powierzchni, obejmujące szpachlowanie, szlifowanie i czyszczenie, ma znaczący wpływ na jakość finalnego wykończenia. Inna pułapka myślowa to porównywanie stawek robocizny z kosztami materiałów, co może prowadzić do błędnych wniosków. Koszty farb i materiałów mogą się różnić w zależności od wybranej jakości i specyfiki projektu, co powinno być również brane pod uwagę. Warto również zwrócić uwagę na specyfikę lokalnego rynku usług malarskich, ponieważ ceny mogą się znacznie różnić w zależności od regionu. Zrozumienie tych wszystkich aspektów jest kluczowe dla prawidłowego oszacowania kosztów realizacji prac malarskich.

Pytanie 3

Na podstawie zamieszczonych w tabeli parametrów technicznych wybranych skał oceń, który materiał kamienny kwalifikuje się do zastosowania jako wykładzina podłogowa w pomieszczeniach użyteczności publicznej.

Tabela. Parametry techniczne wybranych skał
Rodzaj skały	Gęstość pozorna [kg/dm³]	Wytrzymałość na ściskanie [MPa]	Ścieralność [cm]
Granit	2,65	110÷140	0,38
Sjenit	2,85	240	0,18
Piaskowiec	2,07	20÷50	0,96
Marmur kielecki	2,65	100	0,70
Wapień lekki	1,70	10-15	2,00

A. Marmur kielecki.

B. Sjenit.

C. Wapień lekki.

D. Piaskowiec.

Wybranie odpowiedzi, które nie mają nic wspólnego z sjenitem, to trochę błąd w ocenie tego, co potrafią różne materiały. Weźmy piaskowiec – niby często go używają, ale jego wytrzymałość na ściskanie jest znacznie niższa, a do tego łatwiej się ściera. Wapień lekki ma ładny wygląd, ale przez swoją porowatość jest mniej odporny na różne czynniki zewnętrzne, co sprawia, że podłoga może się szybko zniszczyć. Z kolei marmur kielecki, mimo że śliczny, przez swoją kruchość i łatwe rysowanie się nie nadaje na takie miejsca, gdzie jest dużo ludzi. Źle dobrany materiał oznacza później większe wydatki na naprawy oraz gorszy wygląd wnętrza. Dlatego przy wyborze podłogi warto brać pod uwagę nie tylko to, jak coś wygląda, ale i jakie ma właściwości i jak będzie się sprawować w przyszłości.

Pytanie 4

Na rysunku przedstawiono wzór

A. strony tytułowej kosztorysu.

B. tabeli elementów scalonych.

C. protokołu danych wyjściowych do kosztorysowania.

D. protokołu typowania robót remontowych.

Odpowiedź "strony tytułowej kosztorysu" jest poprawna, ponieważ dokument przedstawiony na rysunku nosi tytuł "KOSZTORYS INWESTORSKI", co jednoznacznie wskazuje na to, że mamy do czynienia ze stroną tytułową kosztorysu. Strona tytułowa jest kluczowym elementem dokumentacji kosztorysowej, zawierającym fundamentalne informacje, które są niezbędne do identyfikacji projektu i jego wartości. Zawiera dane takie jak: Zamawiający, Adres, Na wykonanie, Lokalizacja obiektu, Wartość zamówienia słownie, Poziom cen, a także dane osoby sporządzającej kosztorys. W praktyce, strona tytułowa jest podstawą dla każdej analizy kosztów i jest wymagana przez normy branżowe. Przygotowując kosztorys, kluczowe jest, aby strona tytułowa była dobrze zorganizowana i zawierała wszystkie niezbędne informacje, co ułatwia późniejsze odniesienia i weryfikacje. Właściwe sporządzenie strony tytułowej może również pomóc w uniknięciu nieporozumień między wykonawcami a zamawiającymi, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży budowlanej.

Pytanie 5

Na ilustracji przedstawiono

A. mechaniczne wykonywanie narzutu.

B. ręczne wykonywanie narzutu.

C. mechaniczne zacieranie tynku.

D. ręczne zacieranie tynku.

Odpowiedzi, które wskazują na ręczne lub mechaniczne wykonywanie narzutu, nie są do końca trafione, bo to dotyczy zupełnie innego etapu tynkowania. Ręczne zacieranie to tak naprawdę wygładzanie tynku, który już jest nałożony, i to jednak trwa dłużej oraz wymaga pewnej wprawy. Z kolei mechaniczne nakładanie tynku to dopiero pierwszy krok. Tak że te przykłady nie odnoszą się do użycia narzędzia mechanicznego pokazanego na ilustracji, które działa na już nałożonym tynku. Czasami łatwo jest pomylić te etapy i rodzaje prac w tynkowaniu. Wiedza o tym, co się dzieje na poszczególnych etapach, jest ważna, bo decyduje o tym, jak dobrze wykonamy tynki. Warto mieć to na uwadze, bo efekty końcowe zależą od wyboru odpowiednich technik i narzędzi, co powinno być zgodne z branżowymi standardami.

Pytanie 6

Jakie elementy są podstawą do stworzenia kosztorysu inwestorskiego?

A. opis techniczny projektowanego obiektu, specyfikacja techniczna wykonania oraz odbioru robót budowlanych, protokół ustalenia danych wyjściowych do kosztorysowania oraz ceny jednostkowe robót podstawowych

B. opis techniczny projektowanego obiektu, specyfikacja techniczna wykonania oraz odbioru robót budowlanych, protokół ustalenia danych wyjściowych do kosztorysowania oraz projekt technologii robót

C. dokumentacja projektowa, specyfikacja techniczna wykonania oraz odbioru robót budowlanych, założenia wyjściowe do kosztorysowania, ceny jednostkowe robót podstawowych

D. dokumentacja projektowa, specyfikacja techniczna wykonania oraz odbioru robót budowlanych, projekt technologii robót oraz ceny jednostkowe robót podstawowych

Zrozumienie zasad sporządzania kosztorysu inwestorskiego jest kluczowe dla sukcesu każdego projektu budowlanego. Wiele odpowiedzi wskazuje na niepełne lub nieprawidłowe podejście do tego tematu. Na przykład, odpowiedzi, które pomijają założenia wyjściowe do kosztorysowania, mogą prowadzić do błędnych estymacji kosztów. Założenia te są fundamentem, na którym opiera się cała kalkulacja. Bez nich, nawet najbardziej szczegółowa dokumentacja projektowa i specyfikacja techniczna nie będą wystarczające, ponieważ nie dostarczą kontekstu dla liczbowych wartości w kosztorysie. Również brak zrozumienia roli cen jednostkowych może skutkować nierealistycznymi oszacowaniami, co prowadzi do przeszacowania lub niedoszacowania potrzebnych środków finansowych. Ponadto, odniesienie się do protokołów ustalenia danych wyjściowych do kosztorysowania bez uwzględnienia założeń wyjściowych jest również błędem. Praktyka zawodowa wskazuje, że wszystkie te elementy muszą współgrać, aby stworzyć spójny i wiarygodny kosztorys. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych elementów nie tylko pełni określoną funkcję, ale także współdziała z innymi, co stanowi fundament dobrego planowania finansowego w budownictwie.

Pytanie 7

Na podstawie tabeli określ możliwe zastosowanie zaprawy cementowej marki 17 MPa.

Tabela. Zastosowanie zapraw cementowych
Zastosowanie	Marka zaprawy [MPa]
Murowanie ścian, fundamentów, budynków a także łuków i sklepień	4 ÷ 12
Mocowanie kotew i elementów złączy	7 ÷ 12
Podłoża pod posadzki	4 ÷ 12
Tynki zwykłe	4 ÷ 7
Warstwa narzutu tynkarskiego	2 ÷ 4
Gładka wierzchnia tynku	2 ÷ 4
Wykonywanie posadzek	12 ÷ 20

A. Murowanie fundamentów.

B. Wykonywanie posadzek.

C. Wykonywanie tynków.

D. Mocowanie elementów złączy.

Wybór jakichkolwiek innych zastosowań zaprawy cementowej o wytrzymałości 17 MPa, takich jak mocowanie elementów złączy, wykonywanie tynków czy murowanie fundamentów, jest niewłaściwy i oparty na nieporozumieniach dotyczących właściwości materiałów budowlanych. Zaprawy przeznaczone do mocowania elementów złączy muszą charakteryzować się znacznie wyższą wytrzymałością, aby zapewnić odpowiednią stabilność i nośność konstrukcji, co jest kluczowe w przypadku połączeń konstrukcyjnych, gdzie obciążenia są znaczne. Zastosowanie zaprawy o zbyt niskiej wytrzymałości w tym kontekście mogłoby prowadzić do awarii. Również w przypadku tynków, nawet jeśli wytrzymałość na ściskanie zaprawy jest odpowiednia, to istotne są inne właściwości, takie jak elastyczność czy przyczepność, które są kluczowe dla trwałości powłok tynkarskich. Murowanie fundamentów to inny przykład, gdzie konieczne jest użycie zaprawy o dużo wyższej wytrzymałości, aby zapewnić właściwe podparcie dla całej konstrukcji budynku. Decyzje dotyczące doboru materiałów powinny być podejmowane na podstawie analizy wytrzymałości i funkcji, co często prowadzi do błędnych wyborów, gdy nie uwzględnia się specyfikacji oraz potrzeb danego zastosowania. Dlatego tak istotne jest zrozumienie różnicy w wymaganiach dla różnych rodzajów prac budowlanych.

Pytanie 8

Aby poprawić efektywność oraz komfort pracy w pomieszczeniu, gdzie prowadzone jest ręczne tynkowanie, robotnikowi trzeba zapewnić

A. dobre oświetlenie

B. temperaturę wyższą niż 20°C

C. wentylację mechaniczną

D. wyższą wilgotność powietrza

Temperatura powyżej 20°C, mechaniczna wentylacja oraz podwyższona wilgotność powietrza to czynniki, które mogą wpływać na komfort pracy, ale ich związek z wydajnością tynkowania nie jest tak bezpośredni jak dobre oświetlenie. Wysoka temperatura może powodować szybkie wysychanie zapraw, co utrudnia ich równomierne rozprowadzenie i przyczepność. Zbyt wysokie temperatury mogą również negatywnie wpływać na zdrowie pracowników, prowadząc do odwodnienia i ogólnego dyskomfortu. Mechaniczna wentylacja, chociaż przydatna w poprawie cyrkulacji powietrza, jest mniej kluczowa w kontekście tynkowania niż odpowiednie oświetlenie. Ponadto, podwyższona wilgotność powietrza może sprzyjać pewnym procesom chemicznym, ale również może powodować problemy z wysychaniem tynku, co wpływa na jego wytrzymałość i trwałość. Zatem, chociaż każdy z tych czynników ma znaczenie, to nie zastępują one kluczowej roli, jaką odgrywa dobre oświetlenie w kontekście wydajności i jakości wykonywanych prac. Użytkownicy często mylą te aspekty, koncentrując się na ogólnych warunkach pracy, podczas gdy specyficzne potrzeby związane z widocznością detali i dokładnością wykonania są kluczowe w zawodach wymagających precyzji, takich jak tynkowanie.

Pytanie 9

Na podstawie informacji zawartych w przedstawionej tablicy oblicz liczbę roboczogodzin potrzebnych do ułożenia płytek o wymiarach 30 cm x 30 cm na stopniach i podstopniach schodów o powierzchni 50 m².

A. 125,00 r-g

B. 52,50 r-g

C. 101,00 r-g

D. 50,50 r-g

Podjęta decyzja o wyborze innej odpowiedzi wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące obliczania roboczogodzin w kontekście ułożenia płytek. Wiele osób może utknąć w mylnej koncepcji, że wartość roboczogodzin jest stała i nie zmienia się w zależności od powierzchni, co prowadzi do nieprawidłowych obliczeń. Na przykład, wybór 52,50 roboczogodzin może wynikać z błędnego założenia, że do 100 m² potrzebne jest 105 roboczogodzin, co jest niezgodne z danymi przedstawionymi w tabeli. W rzeczywistości, obliczenia powinny być oparte na proporcji wartości roboczogodzin do powierzchni, co w przypadku 50 m² skutkuje wartością 50,50 roboczogodzin, co jest znacznie bardziej precyzyjnie dopasowane do rzeczywistych wymagań pracy. Innym częstym błędem jest zakładanie, że powiększenie lub zmniejszenie powierzchni ma liniowy wpływ na roboczogodziny, podczas gdy w praktyce może to być bardziej złożone, z uwagi na różne czynniki, takie jak rodzaj użytej technologii, umiejętności pracowników oraz specyfika samego projektu. Aby uniknąć takich błędów, warto zawsze odnosić się do sprawdzonych źródeł i standardów branżowych, które mogą dostarczyć dokładnych wytycznych dotyczących roboczogodzin w zależności od parametrów projektu.

Pytanie 10

Ściana działowa przedstawiona na rysunku zostanie wykonana z cegły pełnej na zaprawie cementowo-wapiennej. Wiedząc, że od powierzchni ściany murowanej należy odejmować powierzchnię projektowanego otworu większą od 0,50 m2, oblicz ilość robót murowych, która zostanie wpisana do przedmiaru robót.

A. 17,75 m2

B. 18,00 m2

C. 16,00 m2

D. 15,75 m2

Odpowiedzi, które nie wskazują 16,00 m2, wynikają z błędnych obliczeń lub niepełnego uwzględnienia wszystkich czynników wpływających na powierzchnię robót murowych. Na przykład, wybierając wartość 18,00 m2, można pomylić się w ocenie, nie uwzględniając otworów lub błędnie zakładając ich powierzchnię. Z kolei odpowiedzi takie jak 15,75 m2 oraz 17,75 m2 mogą wynikać z założeń dotyczących błędnych wymiarów ściany lub otworów. Niezrozumienie zasady dotyczącej odejmowania powierzchni otworów większych od 0,50 m2 prowadzi do zaniżenia lub zawyżenia całkowitej powierzchni robót. Często popełnianym błędem jest również brak znajomości standardów obliczeniowych stosowanych w budownictwie, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Precyzyjna analiza wymaga, by uwzględniać wszystkie elementy wpływające na końcowy wynik, w tym grubość muru, rodzaj użytych materiałów oraz sposób ich montażu, co jest kluczowe dla uzyskania prawidłowych wyników w obliczeniach. Rozumienie tych zasad jest niezbędne do prawidłowego oszacowania ilości robót murowych oraz efektywnego zarządzania procesem budowlanym.

Pytanie 11

Na podstawie danych zawartych we fragmencie tablicy z KNR 2-01 0206 oblicz koszt pracy sprzętu niezbędnego do wykonania wykopu o objętości 300 m³ koparką gąsienicową podsiębierną, o pojemności łyżki 0,4 m³ w gruncie kategorii III. Stawka za 1 m-g pracy koparki gąsienicowej podsiębiernej wynosi 85,00 zł. Stawka za 1 m-g pracy samochodu samowyładowczego o nośności do 5 t wynosi 60,00 zł.

A. 1 850,50 zł

B. 1 400,45 zł

C. 4 201,35 zł

D. 5 551,50 zł

Podane niepoprawne odpowiedzi mogą wynikać z kilku typowych błędów w obliczeniach. W pierwszej kolejności, wiele osób może nie dostrzegać, że koszt pracy sprzętu powinien być obliczany z uwzględnieniem zarówno kosztów koparki, jak i samochodu samowyładowczego. Często błędnie zakłada się, że koszt koparki jest jedynym istotnym elementem, co prowadzi do pominięcia kluczowych kosztów transportu urobku. Ważne jest, aby pamiętać, że w przypadku wykopów dużej objętości, transport urobku stanowi znaczną część całkowitych kosztów projektu. Ponadto, może występować nieporozumienie dotyczące ilości cykli pracy: niektóre osoby mogą mylnie zakładać niewłaściwą pojemność łyżki lub złą stawkę za 1 m-g pracy. Takie błędy mogą skutkować znacznymi różnicami w obliczeniach. Niezrozumienie, jak obliczyć całkowity koszt operacji, może prowadzić do niepoprawnych wniosków. W praktyce budowlanej istotne jest, aby zawsze uwzględniać wszystkie koszty związane z pracą sprzętu, a także stosować standardowe formuły obliczeniowe, aby uniknąć błędów. Dobrą praktyką jest również dokładne zapoznanie się z obowiązującymi normami oraz stawkami rynkowymi, które mogą się różnić w zależności od regionu i specyfiki projektu. Prawidłowe podejście do obliczeń pozwala na precyzyjne oszacowanie kosztów i lepsze zarządzanie budżetem projektu, co jest kluczowe dla sukcesu w branży budowlanej.

Pytanie 12

Izolacje wykonuje się z materiałów o niskim współczynniku przewodności cieplnej

A. cieplnych

B. przeciwwilgociowych typu średniego

C. przeciwwilgociowych typu lekkiego

D. przeciwwodnych

Materiały o małym współczynniku przewodności cieplnej są kluczowe w kontekście izolacji cieplnej, ponieważ ich podstawową funkcją jest ograniczenie przepływu ciepła między różnymi strefami termicznymi. Izolacja cieplna zapobiega stratom energii, co jest nie tylko korzystne dla środowiska, lecz także wpływa na obniżenie kosztów ogrzewania i chłodzenia budynków. Przykłady materiałów izolacyjnych to wełna mineralna, styropian czy pianka poliuretanowa. Stosując materiały o niskiej przewodności cieplnej, można spełniać normy energetyczne, takie jak wymagania wynikające z dyrektywy EPBD (Energy Performance of Buildings Directive). W praktyce, skuteczna izolacja cieplna umożliwia utrzymanie optymalnej temperatury wewnętrznej, co przekłada się na komfort użytkowania oraz oszczędności energetyczne w budynkach mieszkalnych i przemysłowych. Dobrze zaprojektowane systemy izolacji znacząco wpływają na efektywność energetyczną obiektów budowlanych oraz ich certyfikacje energetyczne.

Pytanie 13

Co należy uwzględnić przy sporządzaniu kosztorysu robót wykończeniowych?

A. Tylko koszty transportu

B. Wykaz materiałów z ich cenami rynkowymi

C. Jedynie wartość robocizny

D. Ceny sprzętu budowlanego z poprzedniego roku

Przy sporządzaniu kosztorysu robót wykończeniowych nie można ograniczać się jedynie do wartości robocizny. Choć robocizna jest istotnym składnikiem kosztorysu, to jednak stanowi tylko część całkowitych kosztów. Pominięcie innych elementów, takich jak materiały, sprzęt czy transport, prowadzi do niekompletnych i potencjalnie wprowadzających w błąd wyliczeń. Wartość robocizny powinna być równoważnie traktowana z innymi składowymi, aby stworzyć pełny obraz finansowy projektu. Kolejnym błędnym podejściem jest uwzględnianie cen sprzętu budowlanego z poprzedniego roku. Ceny te mogą nie odzwierciedlać aktualnych warunków rynkowych, co skutkować może niedoszacowaniem lub przeszacowaniem kosztów. Aktualność danych kosztowych jest kluczowa dla rzetelności kosztorysu. Co więcej, ograniczenie kosztorysu wyłącznie do kosztów transportu jest niewystarczające i niepraktyczne. Transport to tylko jeden z wielu elementów, które należy rozważyć. Koszty transportu powinny być integrowane z innymi kosztami, by całościowo odzwierciedlić wydatki związane z realizacją projektu. Kompleksowe podejście do kosztorysowania jest niezbędne dla zapewnienia trafnych decyzji finansowych i logistycznych w procesie budowlanym.

Pytanie 14

Do równoczesnego przewozu mieszanki betonowej w kierunku poziomo-pionowym na placu budowy wykorzystuje się

A. japonki

B. pompy i rurociągi

C. wyciągi przyścienne

D. taczki

Pompy i rurociągi stanowią kluczowe urządzenia wykorzystywane w budownictwie do jednoczesnego transportu mieszanki betonowej w kierunku poziomo-pionowym. Zastosowanie pomp pozwala na efektywne przemieszczenie betonu na dużych odległościach oraz do trudno dostępnych miejsc. W przypadku tradycyjnych metod transportu, takich jak taczki, czas transportu oraz wydajność mogą być znacznie ograniczone, zwłaszcza w dużych projektach budowlanych. Stosowanie pomp stacjonarnych i mobilnych, a także systemów rurociągów, umożliwia precyzyjny i szybki transport betonu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży budowlanej. Przykładem może być zastosowanie pomp tłokowych do wylewania dużych ilości betonu w wysokich konstrukcjach, co znacznie zwiększa efektywność pracy. Ponadto, stosowanie takich rozwiązań pozwala na minimalizowanie strat materiałów oraz redukcję ryzyka uszkodzenia mieszanki w trakcie transportu, co jest istotne z perspektywy jakości końcowego produktu.

Pytanie 15

Przy obliczaniu powierzchni ścian z cegły trzeba odjąć od powierzchni całkowitej ściany powierzchnię każdego otworu okiennego, drzwiowego lub innego, którego powierzchnia wynosi

A. dokładnie 0,25 m2

B. mniej niż 0,50 m2

C. więcej niż 0,50 m2

D. mniej niż 0,25 m2

Odpowiedzi oparte na założeniach dotyczących powierzchni otworów mniejszych od 0,50 m2 są błędne i wynikają z nieporozumienia dotyczącego zasad przedmiarowania w budownictwie. Otwarte powierzchnie, takie jak okna czy drzwi, stanowią istotną część ściany, a ich wpływ na całkowitą powierzchnię muru nie powinien być bagatelizowany. Odpowiedź sugerująca, że powierzchnie o wielkości równej lub mniejszej od 0,50 m2 mogą być pomijane, może prowadzić do niedoszacowania materiałów budowlanych, co z kolei może skutkować problemami finansowymi w trakcie realizacji projektu. Rigidne trzymanie się tych założeń nie uwzględnia praktyki inżynieryjnej, która wymaga szczegółowego podejścia także do mniejszych otworów, które mogą w znaczący sposób wpłynąć na konstrukcję i estetykę budynku. Warto wspomnieć, że w praktyce budowlanej każdy otwór, niezależnie od jego rozmiaru, powinien być odpowiednio uwzględniony w kalkulacjach. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich nieprawidłowych wniosków, obejmują zbyt dosłowne podejście do norm, które nie uwzględniają specyfiki danego projektu oraz zaniedbanie faktu, że każdy otwór może wymagać dodatkowych prac, takich jak obróbki czy wykończenia, co wpływa na całkowity koszt robót budowlanych. Dlatego też, w analizie przedmiaru, zawsze należy rozważać wszystkie otwory, aby uniknąć nieprzewidzianych kosztów i problemów w przyszłości.

Pytanie 16

Obmiar robót przeprowadza się w celu przygotowania kosztorysu

A. powykonawczego

B. nakładczego

C. zamiennego

D. inwestorskiego

Odpowiedzi 'nakładczego', 'zamiennego' i 'inwestorskiego' są nieprawidłowe z kilku powodów. Obmiar robót nakładczych odnosi się do oceny i pomiaru nakładów pracy oraz materiałów w trakcie realizacji projektu, a nie po jego zakończeniu. Takie podejście, choć istotne w procesie zarządzania projektem, nie jest używane do sporządzania końcowego kosztorysu, lecz do monitorowania postępu prac oraz kontrolowania kosztów w czasie rzeczywistym. Z kolei obmiar robót zamiennych dotyczy prac, które są realizowane w miejsce pierwotnie zaplanowanych, co również nie ma zastosowania w kontekście końcowego kosztorysu. Wreszcie, obmiar inwestorski jest terminem, który często mylony jest z pojęciem powykonawczym, jednak w rzeczywistości odnosi się do działań mających na celu kontrolę kosztów oraz jakości na poziomie zarządzania inwestycją, a nie do konkretnych mierników robót budowlanych. Błędy te wynikają z nieprawidłowego zrozumienia ról, jakie poszczególne typy obmiarów odgrywają w procesie budowlanym, a ich mylne utożsamienie może prowadzić do niedokładności w analizie kosztów oraz braku efektywności w późniejszych etapach realizacji projektu.

Pytanie 17

Na trasach ewakuacyjnych nie wolno używać

A. schodów dwubiegowych

B. korytarzy z zatokami

C. drzwi obrotowych

D. wiatrołapów

Stosowanie schodów dwubiegowych, wiatrołapów czy korytarzy z zatokami na drogach ewakuacyjnych wydaje się na pierwszy rzut oka akceptowalne, jednak każde z tych rozwiązań niesie ze sobą pewne ryzyka, które mogą wpłynąć na skuteczność ewakuacji. Schody dwubiegowe, mimo że mogą być estetyczne i wygodne w codziennym użytkowaniu, w sytuacjach kryzysowych mogą powodować opóźnienia. W przypadku ewakuacji ważne jest, aby zapewnić ciągłość ruchu w dół i nie utrudniać przejścia osobom, które mogą być w panice. Wiatrołapy, choć pełnią funkcję zabezpieczającą przed warunkami atmosferycznymi, mogą stać się wąskim gardłem, ograniczającym przepustowość w momencie ewakuacji. Zatoki w korytarzach mogą wprowadzać dodatkowe punkty zakłóceń, co skutkuje zwiększonym ryzykiem zatorów, zwłaszcza gdy w jednym czasie ewakuują się duże grupy ludzi. W kontekście ewakuacji kluczowym aspektem jest zapewnienie prostoty i bezproblemowości przejścia, co w przypadku wymienionych rozwiązań jest często naruszone. Zgodnie z zasadami projektowania budynków zgodnych z normami, takimi jak PN-EN 1991-1-2, należy unikać elementów, które mogą spowolnić proces ewakuacji i wprowadzić chaos. Niezbędne jest zwrócenie uwagi na odpowiednie planowanie tras ewakuacyjnych, które powinny być wolne od przeszkód i umożliwiać swobodne przemieszczanie się ludzi w sytuacjach stresowych.

Pytanie 18

Zgodnie z regulacjami prawa budowlanego, łączenie ról jest zabronione

A. inwestora i kierownika budowy

B. projektanta i kierownika budowy

C. projektanta i inspektora nadzoru

D. kierownika budowy i inspektora nadzoru

Łączenie funkcji projektanta i inspektora nadzoru, a także projektanta i kierownika budowy, może wydawać się na pierwszy rzut oka praktyczne, jednak w rzeczywistości prowadzi do wielu problemów, które mogą zagrażać jakości i bezpieczeństwu realizowanych projektów. Projektant jest odpowiedzialny za opracowanie dokumentacji projektowej, co obejmuje dobór odpowiednich rozwiązań konstrukcyjnych i technologicznych, jednakże łączenie tej roli z inspektorem nadzoru narusza zasadę niezależności. Inspektor, mając kontrolować realizację projektu w oparciu o opracowaną dokumentację, powinien działać autonomicznie, co zapobiega potencjalnym konfliktom interesów. Z kolei połączenie zadań kierownika budowy z rola projektanta może prowadzić do sytuacji, w której kierownik podejmuje decyzje, które są niezgodne z pierwotnymi założeniami projektowymi, co może skutkować marnotrawstwem zasobów i czasowymi opóźnieniami. Ostatecznie, inwestor i kierownik budowy również nie powinni łączyć swoich ról, ponieważ inwestor ma inne cele, takie jak zwrot z inwestycji, co może kolidować z obowiązkami kierownika budowy. W praktyce, każda z wymienionych ról ma specyficzne zadania i odpowiedzialności, co powinno być jasno określone, aby zminimalizować ryzyko błędów związanych z podejmowaniem decyzji w obszarze budownictwa. Ostatecznie, niezależność poszczególnych funkcji budowlanych jest kluczowa dla zapewnienia, że wszystkie aspekty realizacji projektu są starannie monitorowane i zgodne z obowiązującymi normami oraz przepisami.

Pytanie 19

W zakres kontroli jakości robót malarskich nie wchodzi sprawdzenie

A. odporności powłoki na działanie promieni UV

B. zgodności barwy powłoki z projektem

C. odporności powłoki na wycieranie

D. przyczepności powłoki do podłoża

Analizując pozostałe odpowiedzi, warto zauważyć, że wszystkie one dotyczą istotnych aspektów jakości malarskich, które są kluczowe dla zapewnienia odpowiednich parametrów technicznych powłok. Przyczepność powłoki do podłoża jest zjawiskiem, które determinuje nie tylko trwałość, ale również estetykę wykończenia. Niska przyczepność może prowadzić do łuszczenia się farby, co skutkuje koniecznością kosztownych poprawek. Odporność na wycieranie jest również niezwykle ważna w kontekście zachowania estetyki i funkcjonalności powłok, zwłaszcza w miejscach o intensywnym ruchu, gdzie powierzchnie są narażone na mechaniczne uszkodzenia. Zgodność barwy powłoki z projektem jest istotnym aspektem, który wpływa na odbiór wizualny całej inwestycji – niezgodności mogą prowadzić do niezadowolenia klienta i obniżenia wartości estetycznej obiektu. Wiele norm, takich jak PN-EN ISO 2409, dostarcza wytycznych dotyczących testowania tych właściwości, a ich pominięcie w kontrolach jakości może prowadzić do problemów z trwałością i funkcjonalnością powłok. Należy zatem zrozumieć, że kontrola jakości robót malarskich nie tylko zabezpiecza przed błędami technicznymi, ale także wpływa na postrzeganie jakości wykonania poprzez dbałość o szczegóły na każdym etapie realizacji.

Pytanie 20

Główną metodą tworzenia kosztorysów inwestycyjnych w zakresie zamówień publicznych jest kalkulacja

A. wskaźnikowa

B. szczegółowa

C. własna

D. uproszczona

Wskazanie kalkulacji wskaźnikowej, własnej czy szczegółowej jako podstawowych metod sporządzania kosztorysów inwestorskich w obszarze zamówień publicznych jest nieprawidłowe, ponieważ każda z tych metod ma swoje specyficzne zastosowania oraz ograniczenia. Kalkulacja wskaźnikowa, chociaż może być przydatna w pewnych kontekstach, nie zawsze zapewnia wystarczającą dokładność, gdyż opiera się na danych z wcześniejszych projektów, które mogą nie być w pełni reprezentatywne dla aktualnych warunków rynkowych. Właściwe przyjęcie wskaźników wymaga ich starannej analizy, co może prowadzić do błędnych założeń. Z kolei kalkulacja własna, opierająca się na oszacowaniach dokonanych przez wykonawcę, często prowadzi do subiektywnych błędów i zaniżania lub zawyżania kosztów, co może wpłynąć na wyniki postępowania przetargowego. Zastosowanie kalkulacji szczegółowej, mimo że najdokładniejsze, wiąże się z dużym nakładem pracy i czasochłonnością, co czyni ją mniej efektywną w kontekście zamówień publicznych, gdzie wymagana jest szybka reakcja na zapotrzebowanie rynkowe. Błędem myślowym jest zatem przyjęcie, że bardziej skomplikowane metody są zawsze lepsze. Kluczowe w kosztorysowaniu inwestorskim jest dostosowanie metody do specyfiki projektu i jego wymagań, a kalkulacja uproszczona, jak wskazuje najlepsza praktyka branżowa, jest często najbardziej efektywnym rozwiązaniem w kontekście zamówień publicznych.

Pytanie 21

Główną skalą rysunków wykonawczych związanych z architekturą i budownictwem, które stanowią część dokumentacji technicznej, takich jak: przekroje pionowe, rzuty poszczególnych pięter, schematy oraz rozwinięcia instalacji, jest

A. 1:500

B. 1:50

C. 1:1000

D. 1:20

Podstawową podziałką rysunków wykonawczych architektoniczno-budowlanych, takich jak przekroje pionowe oraz rzuty poszczególnych kondygnacji, jest 1:50. Tego typu skala jest powszechnie stosowana w dokumentacji technicznej, ponieważ zapewnia wystarczające szczegóły potrzebne do wykonania precyzyjnych prac budowlanych. Umożliwia to wykonawcom i projektantom dokładne odzwierciedlenie wymiarów, proporcji oraz układów przestrzennych. Na przykład, w przypadku projektów mieszkań, skala 1:50 pozwala na przedstawienie układu pomieszczeń, gdzie każdy centymetr na rysunku odpowiada 50 centymetrom w rzeczywistości, co ułatwia zrozumienie projektu. Dobrą praktyką jest również stosowanie tej skali w połączeniu z odpowiednimi oznaczeniami, co zwiększa czytelność rysunku i minimalizuje ryzyko błędów podczas fazy wykonawczej. Skala 1:50 jest rekomendowana przez normy branżowe, takie jak PN-EN ISO 128, które określają zasady rysunku technicznego i standardy prezentacji dokumentacji budowlanej.

Pytanie 22

W dokumentacji istotnych warunków zamówienia - zgodnie z Wspólnym Słownikiem Zamówień - powinny być ujęte

A. aktualne nazwy oraz kody robót

B. harmonogramy prac budowlanych

C. zakres prac inwestycyjnych

D. selekcja oferenta

Zakres inwestycji, harmonogramy robót budowlanych i wybór oferenta to elementy, które mogą być istotne w kontekście zamówienia publicznego, jednak nie są to podstawowe elementy wymagane w specyfikacji istotnych warunków zamówienia według WSZ. Wybór oferenta odnosi się do etapu oceny ofert i nie jest elementem specyfikacji. Z kolei harmonogramy robót budowlanych mogą być istotne dla wykonania projektu, ale nie są kluczowymi informacjami, które powinny być zawarte w specyfikacji. Zakres inwestycji, mimo że określa ogólne ramy projektu, nie zastępuje potrzeby posługiwania się precyzyjnymi kodami i nazwami robót. Kluczowy błąd polega na myleniu różnych etapów procesu zamówienia. Specyfikacja istotnych warunków zamówienia jest dokumentem, który musi w sposób jasno określony zdefiniować rodzaj robót, aby zapewnić równe szanse wszystkim oferentom. Pominięcie tego elementu może prowadzić do niejasności w ofercie i problemów w późniejszej realizacji kontraktu. Dlatego ważne jest, aby dokładnie rozumieć rolę każdego komponentu w procesie zamówienia publicznego oraz stosować się do przyjętych standardów i dobrych praktyk, aby zminimalizować ryzyko błędów i nieporozumień.

Pytanie 23

Zgodnie z zapisem zawartym w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 2 września 2004 r., dotyczącym zakresu i formy dokumentacji projektowej w zamówieniach publicznych, strona tytułowa dokumentacji projektowej nie zawiera

§ 11. Strona tytułowa dokumentacji projektowej bez względu na tryb udzielenia zamówienia publicznego oraz obowiązek uzyskania pozwolenia na budowę zawiera w szczególności:

1) nazwę nadaną zamówieniu przez zamawiającego;

2) adres obiektu budowlanego, którego dotyczy dokumentacja projektowa;

3) w zależności od zakresu robót budowlanych objętych przedmiotem zamówienia – nazwy i kody:

a) grup robót,

b) klas robót,

c) kategorii robót;

4) nazwę i adres zamawiającego;

5) spis zawartości dokumentacji projektowej;

6) nazwę i adres podmiotu, wraz z imionami i nazwiskami osób opracowujących części składowe dokumentacji projektowej, oraz datę opracowania.

A. daty opracowania.

B. spisu zawartości dokumentacji projektowej.

C. wartości szacowanej inwestycji.

D. nazwy zamawiającego.

Odpowiedź "wartości szacowanej inwestycji" jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 2 września 2004 r., strona tytułowa dokumentacji projektowej rzeczywiście nie zawiera wartości szacowanej inwestycji. Zamiast tego, strona tytułowa powinna zawierać inne istotne informacje, takie jak nazwa i adres zamawiającego, data opracowania oraz spis zawartości dokumentacji. Zrozumienie tej kwestii jest kluczowe w kontekście przygotowywania dokumentacji projektowej, ponieważ poprawne sporządzenie strony tytułowej wpływa na przejrzystość i profesjonalizm całego projektu. Dobrą praktyką jest również dostosowanie się do wytycznych zawartych w regulacjach prawnych, co może pomóc w uniknięciu problemów podczas późniejszych etapów realizacji zamówień publicznych. Oprócz tego, znajomość tych regulacji pozwala na lepsze przygotowanie dokumentacji, co z kolei może mieć wpływ na ocenę ofert w postępowaniach przetargowych.

Pytanie 24

Kosztorys, który przedstawia zestawienie wydatków rzeczowych na robociznę, materiały oraz sprzęt, jednak bez ich wyceny, klasyfikowany jest jako kosztorys

A. ofertowym

B. wstępnym

C. nakładczym

D. generalnym

Odpowiedź 'generalnym' jest myląca, ponieważ kosztorys generalny zazwyczaj obejmuje zarówno zestawienie nakładów, jak i ich wycenę. W tym kontekście, błędne rozumienie kosztorysu generalnego może prowadzić do niedoszacowania pełnych kosztów projektu, co z kolei wpływa na późniejsze decyzje finansowe. Z kolei odpowiedzi 'wstępnym' oraz 'ofertowym' także są niepoprawne, ponieważ kosztorys wstępny ma na celu szacowanie kosztów planowanych robót z uwzględnieniem orientacyjnych wycen, a kosztorys ofertowy jest dokumentem, który zawiera konkretne ceny oferowane przez wykonawców na podstawie szczegółowych analiz projektowych. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych typów kosztorysów z dokumentami, które nie wymagają wyceny. Jako profesjonalista w branży budowlanej, ważne jest, aby zrozumieć te różnice, aby skutecznie zarządzać projektami i unikać ryzyk finansowych związanych z nieprecyzyjnym planowaniem. Rozpoznawanie tych kategorii kosztorysów jest kluczowe dla zapewnienia dokładności w budżetowaniu i planowaniu, co jest fundamentalne w realizacji projektów budowlanych.

Pytanie 25

Firma Energia ułożyła jeden odcinek kabla o długości 200 m w gruncie kategorii III. Na podstawie fragmentu tablicy 0705 z KNR 2-01 oblicz, ile maszynogodzin potrzebnych jest do zasypania rowu o wymiarach podanych na rysunku.

A. 4,78 m-g

B. 6,86 m-g

C. 8,06 m-g

D. 6,26 m-g

Błędne odpowiedzi wskazują na nieprawidłowe podejście do analizy danych oraz obliczeń wymaganych w kontekście zasypywania rowów. W przypadku odpowiedzi, które wskazują na wartości poniżej 6,26 m-g, można zauważyć typowe pomyłki, które wynikają z niewłaściwego przeliczenia jednostek lub braku uwzględnienia specyfiki gruntu. Często zdarza się, że osoby wykonujące obliczenia nie uwzględniają długości rowu, co prowadzi do błędnych wniosków. Przy obliczeniach, istotne jest, aby wziąć pod uwagę nie tylko długość, ale również typ gruntu, który w kategorii III wymaga stosunkowo większego wysiłku przy zasypywaniu. Dodatkowo, niektóre podejścia pomijają specyfikę maszyn wykorzystywanych w takich pracach, co może prowadzić do zaniżania potrzebnych maszynogodzin. W rzeczywistości, oszacowania powinny być oparte na szczegółowych danych technicznych oraz standardach branżowych, aby zapewnić precyzyjność wyników. Ignorowanie tych podstawowych zasad może prowadzić do poważnych błędów w planowaniu projektów budowlanych oraz w podziale zasobów, co w dłuższym okresie wpływa negatywnie na efektywność realizacji inwestycji.

Pytanie 26

Elementem kosztorysu, który przedstawia zestaw wartości różnych części robót, jest

A. strona tytułowa

B. ogólna charakterystyka obiektu i robót budowlanych

C. kalkulacja wartości

D. tabela elementów scalonych

Tabela elementów scalonych jest kluczowym dokumentem w procesie kosztorysowania, ponieważ stanowi szczegółowe zestawienie wartości poszczególnych elementów robót budowlanych. Dzięki niej, wykonawcy oraz inwestorzy mogą dokładnie przeanalizować koszty związane z budową, co pozwala na precyzyjne planowanie budżetu. Przykładem zastosowania tabeli elementów scalonych może być budowa budynku mieszkalnego, gdzie kosztorys może obejmować różne rodzaje robót, takie jak fundamenty, ściany, dachy czy instalacje. Każdy z tych elementów jest dokładnie wyceniony, co umożliwia szybką identyfikację potencjalnych oszczędności lub ryzyk finansowych. Ponadto, zgodnie z normą PN-ISO 9001, prowadzenie dokumentacji kosztorysowej powinno być jasno udokumentowane, co ułatwia późniejsze audyty i kontrolę jakości. Właściwie przygotowana tabela elementów scalonych wpływa na efektywność zarządzania projektem budowlanym oraz jego finalne rozliczenie, co czyni ją niezbędnym narzędziem w branży budowlanej.

Pytanie 27

Objętość nasypu przedstawionego na rysunku, dla następujących danych: a = 7 m, z = 2 m, h = 2 m,l = 200 m, wynosi

A. 1800 m3

B. 3600 m2

C. 3600 m3

D. 1800 m2

Wybór błędnej odpowiedzi może wynikać z kilku powszechnych błędów związanych z obliczeniami objętości nasypów. Często mylone są jednostki miary, co prowadzi do nieporozumień. Na przykład, odpowiedzi takie jak 1800 m2 czy 3600 m2 wskazują na obliczenia dotyczące pola, a nie objętości. W kontekście tego pytania, kluczowe jest zrozumienie, że do obliczenia objętości konieczne jest pomnożenie pola przekroju poprzecznego przez długość nasypu. Parkując uwagę na niepoprawnych wartościach, można zauważyć, że wynik 1800 m3 również nie odzwierciedla poprawnych obliczeń. Żeby uzyskać właściwą objętość, należy dokładnie przyjrzeć się wzorom i podstawowym zasadom geometrii, a także zastosować je w praktyce. Dodatkowo, warto pamiętać, że w inżynierii lądowej błędne zrozumienie kształtu nasypu oraz jego parametrów geometrycznych może prowadzić do drastycznych błędów w projektowaniu. Przykład niewłaściwego obliczenia objętości nasypu może skutkować nieodpowiednim doborem materiałów budowlanych, co w konsekwencji wpłynie na jakość i trwałość konstrukcji. Dlatego kluczowe jest, aby podchodząc do takich zadań, dokładnie stosować wzory i upewnić się, że rozumiemy każdy element problemu, aby uniknąć nieporozumień oraz błędów w obliczeniach.

Pytanie 28

Na której ilustracji przedstawiono listwę do wykończenia narożnika wewnętrznego okładziny ceramicznej?

A. Na ilustracji 4.

B. Na ilustracji 3.

C. Na ilustracji 1.

D. Na ilustracji 2.

Wybór innej ilustracji niż ta z listwą narożną może wynikać z nieporozumienia dotyczącego funkcji oraz wyglądu takich produktów. Wiele osób błędnie interpretuje kształt lub zastosowanie listew do wykończenia narożnika, co prowadzi do wyboru ilustracji, gdzie przedstawione są elementy, które nie spełniają tej specyficznej roli. Na przykład, listwy, które są zbyt cienkie lub mają inny kształt, mogą być mylone z listwami narożnymi, co jest powszechnym błędem. Ponadto, istotne jest zauważenie, że listwy do wykończenia często różnią się materiałem wykonania oraz przeznaczeniem, co również może wprowadzać w błąd. W przypadku ilustracji, które nie przedstawiają listwy o charakterystycznym kształcie "L", użytkownicy mogą sądzić, że są one odpowiednie, ponieważ nie zwracają uwagi na szczegóły techniczne, takie jak kąt czy profil. W praktyce, stosowanie niewłaściwych listew może prowadzić do problemów z estetyką oraz funkcjonalnością, między innymi do uszkodzeń okładzin w narożnikach. Dlatego tak ważne jest zrozumienie specyfiki produktów oraz ich właściwego zastosowania w kontekście wykończeń wnętrz.

Pytanie 29

Podstawowym sposobem przeprowadzania zamówienia publicznego jest

A. dialog konkurencyjny

B. przetarg nieograniczony

C. zamówienie z wolnej ręki

D. zapytanie o cenę

Wybór alternatywnych trybów zamówienia publicznego, takich jak zapytanie o cenę, dialog konkurencyjny czy zamówienie z wolnej ręki, może prowadzić do niepełnego zrozumienia zasady konkurencyjności w zamówieniach publicznych. Zapytanie o cenę jest trybem stosowanym w przypadkach, gdy wartość zamówienia nie przekracza określonych progów. Ogranicza to liczbę potencjalnych wykonawców, co może wpływać negatywnie na jakość ofert oraz ceny, ponieważ brak wystarczającej konkurencji może prowadzić do wyższych kosztów dla zamawiającego. Dialog konkurencyjny natomiast, mimo że daje możliwość dostosowania ofert do potrzeb zamawiającego, jest stosunkowo nowym narzędziem i jest przeznaczony dla skomplikowanych zamówień, co może wprowadzać dodatkowe ryzyko związane z brakiem przejrzystości. Natomiast zamówienie z wolnej ręki należy traktować jako wyjątkowy przypadek, stosowany w sytuacjach, gdy brak jest konkurencji, co z kolei obniża efektywność finansową procesu. W praktyce, wykorzystywanie tych mniej konkurencyjnych trybów może prowadzić do ograniczenia jakości świadczonych usług oraz wyższych kosztów, co podkreśla znaczenie przetargu nieograniczonego jako narzędzia promującego zdrową konkurencję i odpowiedzialne gospodarowanie środkami publicznymi.

Pytanie 30

Co oznacza skrót KNR?

A. Katalog Normowych Rozliczeń

B. Katalog Norm Rzeczowych

C. Katalog Nakładów Rzeczowych

D. Katalog Naliczania Rzeczowego

Odpowiedzi takie jak "Katalog Normowych Rozliczeń", "Katalog Norm Rzeczowych" oraz "Katalog Naliczania Rzeczowego" są błędne z kilku powodów. Przede wszystkim, Katalog Normowych Rozliczeń sugeruje odnoszenie się do ogólnych zasad rozliczania różnych typów kosztów, co nie odpowiada rzeczywistemu znaczeniu KNR, które koncentruje się wyłącznie na szczegółowych nakładach rzeczowych. Z kolei Katalog Norm Rzeczowych mogłoby sugerować normy dotyczące jakości materiałów, co również nie jest zgodne z definicją KNR, który dotyczy głównie kosztów. Użycie terminu "Naliczania Rzeczowego" w kontekście KNR wprowadza dodatkową konfuzję, gdyż nie odnosi się on do norm i standardów, ale raczej do procesu kalkulacji, co nie oddaje specyfiki KNR. W praktyce, błędne odpowiedzi wynikają z mylenia norm budowlanych z całkowitym procesem budżetowym. Właściwe zrozumienie KNR jest kluczowe dla prawidłowego oszacowania kosztów i prowadzenia efektywnego zarządzania projektem budowlanym. Wiedza o KNR jest przydatna w kontekście przetargów, planowania, a także monitorowania postępu prac budowlanych. Niezrozumienie roli KNR może prowadzić do znacznych błędów w kalkulacji kosztów i ostatecznej wyceny projektów, co może skutkować poważnymi konsekwencjami finansowymi oraz utratą konkurencyjności na rynku.

Pytanie 31

Na podstawie danych z tabeli oblicz koszt wykonania chodnika z kostki brukowej szarej o grubości 6 cm na podsypce cementowo-piaskowej. Prace należy wykonać na szerokości 2,0 m i długości 100,0 m wraz z obustronnym wykonaniem obrzeży betonowych o wymiarach 20×6 cm.

Zakres robót drogowych	Cena jednostkowa netto
Nawierzchnie z kostki brukowej o grubości 6 cm na podsypce piaskowej (kostka szara)	25,00 zł/m²
Nawierzchnie z kostki brukowej o grubości 6 cm na podsypce piaskowej (kostka kolorowa)	27,00 zł/m²
Nawierzchnie z kostki brukowej o grubości 6 cm na podsypce cementowo-piaskowej (kostka szara)	26,00 zł/m²
Nawierzchnie z kostki brukowej o grubości 6 cm na podsypce cementowo-piaskowej (kolorowa)	28,00 zł/m²
Nawierzchnie z kostki brukowej o grubości 8 cm na podsypce piaskowej (kostka szara)	30,00 zł/m²
Nawierzchnie z kostki brukowej o grubości 8 cm na podsypce piaskowej (kostka kolorowa)	32,00 zł/m²
Nawierzchnie z kostki brukowej o grubości 8 cm na podsypce cementowo-piaskowej (kostka szara)	33,00 zł/m²
Nawierzchnie z kostki brukowej o grubości 8 cm na podsypce cementowo-piaskowej (kostka kolorowa)	36,00 zł/m²
Obrzeża betonowe o wymiarach 20x6 cm	15,00 zł/m
Obrzeża betonowe o wymiarach 30x8 cm	22,00 zł/m

A. 5 600 zł

B. 8 200 zł

C. 5 200 zł

D. 11 600 zł

Kiedy odpowiedź jest niepoprawna, często problemem jest to, że nie uwzględnia się wszystkich kosztów związanych z budową chodnika. Czasami niektórzy zwracają uwagę tylko na koszt nawierzchni, zapominając o wydatkach na obrzeża, przez co wychodzi niedoszacowanie całego budżetu. Koszt samej nawierzchni z kostki brukowej wynosi 5 200 zł, ale przy tych wymiarach nie można pominąć potrzeby wykonania obrzeży betonowych. Te obrzeża stabilizują nawierzchnię i mogą też poprawić wygląd całej konstrukcji. Decyzje na temat wybieranych materiałów powinny być podejmowane na podstawie ich jakości i trwałości, a to wszystko wiąże się z kosztami. Ignorowanie takich elementów prowadzi do błędnych wyliczeń, a w efekcie mogą pojawić się nieprzewidziane wydatki w trakcie realizacji projektu. Ważne jest, żeby zawsze podchodzić do takich obliczeń z pełną uwagą, myśląc o wszystkich aspektach technicznych i finansowych budowy. To jest zgodne z zasadami porządnego zarządzania projektami budowlanymi.

Pytanie 32

Rodzaj procedury składania zamówienia, w której na publiczne ogłoszenie o zamówieniu oferty mogą przedstawiać wszyscy zainteresowani wykonawcy, to

A. przetargiem ograniczonym

B. zapytaniem o cenę

C. przetargiem nieograniczonym

D. dialogiem konkurencyjnym

Przetarg nieograniczony to forma postępowania, w której każdy wykonawca może złożyć ofertę w odpowiedzi na ogłoszenie o zamówieniu publicznym. Taki tryb jest szeroko stosowany w zamówieniach publicznych, ponieważ promuje konkurencję i przejrzystość procesu. W ramach przetargu nieograniczonego, zamawiający ogłasza przetarg w Biuletynie Zamówień Publicznych oraz na swojej stronie internetowej, co umożliwia dotarcie do jak najszerszej grupy potencjalnych wykonawców. Dzięki temu wybór wykonawców jest dokonany na podstawie ofert, które mogą być złożone przez wszystkich zainteresowanych, co sprzyja uzyskaniu najlepszej jakości usług lub towarów w atrakcyjnej cenie. Na przykład, jeśli gmina ogłasza przetarg na budowę drogi, każdy przedsiębiorca budowlany może zgłosić swoją ofertę, co zwiększa szansę na uzyskanie korzystnej umowy. Praktyka ta jest zgodna z zasadami uczciwej konkurencji oraz efektywności wydatkowania środków publicznych.

Pytanie 33

Demontaż murowanego budynku mieszkalnego powinien rozpocząć się od usunięcia

A. instalacji oraz armatury wodnej i kanalizacyjnej

B. skrzydeł okiennych wraz z ościeżnicami

C. instalacji i urządzeń elektrycznych

D. skrzydeł drzwiowych wraz z ościeżnicami

Rozbiórka murowanego budynku mieszkalnego powinna zaczynać się od demontażu instalacji i urządzeń elektrycznych, ponieważ są one kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa na placu budowy. Przed przystąpieniem do rozbiórki, należy wyłączyć zasilanie oraz odłączyć wszelkie przewody, aby uniknąć ryzyka porażenia prądem. W praktyce, odpowiednie postępowanie zgodne z normami PN-IEC 60364 oraz PN-EN 61936-1 jest niezbędne, aby zapewnić, że wszelkie instalacje elektryczne są właściwie zdemontowane. Po usunięciu elementów elektrycznych, można przejść do dalszych etapów rozbiórki. Działania te powinny być dokumentowane oraz prowadzone przez wykwalifikowany personel, co jest zgodne z wymogami BHP oraz Prawa budowlanego. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do poważnych wypadków, dlatego też ważne jest, aby priorytetowo traktować bezpieczeństwo podczas każdego etapu rozbiórki.

Pytanie 34

Czym jest kruszywo naturalne?

A. keramzyt.

B. żużel.

C. tłuczeń.

D. glinoporyt.

Żużel, keramzyt i glinoporyt są materiałami, które nie kwalifikują się jako kruszywa naturalne. Żużel to produkt uboczny procesów przemysłu metalurgicznego, powstający podczas wytopu metali. Jego właściwości mechaniczne są różne i zależą od rodzaju metalu, z którego pochodzi, co czyni go materiałem mniej jednorodnym w porównaniu do kruszyw naturalnych. Keramzyt to materiał produkowany w procesie wypalania gliny, co również wyklucza go z kategorii kruszyw naturalnych. Mimo że ma swoje zastosowanie, na przykład w budownictwie jako lekki materiał izolacyjny, jego pochodzenie jest sztuczne, a nie naturalne. Z kolei glinoporyt, będący materiałem pochodzenia wulkanicznego, również nie spełnia definicji kruszywa naturalnego, gdyż jego wydobycie i przetwarzanie są procesami przemysłowymi. Wybór niewłaściwego materiału kruszywowego może prowadzić do nieodpowiednich właściwości konstrukcyjnych, co jest typowym błędem myślowym wśród osób niezaznajomionych z normami i standardami branżowymi, które precyzyjnie definiują, jakie materiały mogą być klasyfikowane jako kruszywa naturalne. Zrozumienie różnicy między tymi materiałami jest kluczowe dla zapewnienia jakości i trwałości projektów budowlanych.

Pytanie 35

Korzystając z wartości podanych w cenniku oblicz koszt drewna okrągłego na stemple budowlane, potrzebnego do wykonania belki żelbetowej o objętości 1,00 m3, jeżeli nakłady na 1 m3 betonu wynoszą 0,017.

Cennik drewna
Lp.	Wyszczególnienie	Jednostka	Cena jednostkowa nakładów [zł/jedn. nakt]
1	Drewno okrągłe na stemple budowlane	m³	400,00 zł
2	Deski iglaste obrzynane grub. 25 mm, kl. III	m³	600,00 zł
3	Deski iglaste obrzynane grub. 38 mm, kl. III	m³	700,00 zł

A. 8,40 zł

B. 10,80 zł

C. 86,40 zł

D. 6,80 zł

Jeśli odpowiedź była błędna, to może być tak, że źle zrozumiałeś przelicznik między objętością betonu a kosztami materiałów. Wartość 10,80 zł mogła się wziąć z pomyłki przy mnożeniu lub użycia złej jednostki. Kiedy użyjesz nieodpowiedniego przelicznika, na przykład 0,03 zamiast 0,017, to rzeczywiście może to znacznie zawyżać koszty – to typowy problem w budowlance. Czasami można też bazować na błędnych założeniach dotyczących ceny materiałów czy ich ilości, co wprowadza zamieszanie. Ważne jest zrozumienie różnicy między jednostkowymi kosztami a całkowitymi wydatkami w projekcie, bo to może prowadzić do problemów z budżetem. W praktyce budowlanej każdy detal powinien być dokładnie wyceniony, a właściwe jednostki miary muszą być stosowane, aby było zgodne ze standardami branżowymi. Zrozumienie tych zasad to kluczowa sprawa w planowaniu budżetu i efektywnym zarządzaniu kosztami.

Pytanie 36

Wskaź, które z podanych materiałów powinny być przechowywane w zamkniętych magazynach?

A. Kamionki kanalizacyjne

B. Wełnę mineralną

C. Wapno gaszone

D. Papę smołową oraz asfaltową

Wapno gaszone, papa smołowa oraz asfaltowa oraz kamionki kanalizacyjne mają różne właściwości, które nie wymagają składowania w zamkniętych magazynach. Wapno gaszone, będąc materiałem budowlanym, ma tendencję do absorbowania wilgoci z otoczenia, co może prowadzić do jego aglomeracji i utraty właściwości. W normalnych warunkach atmosferycznych może być składowane na otwartym powietrzu, aczkolwiek powinno być chronione przed nadmiernym deszczem i wilgocią. Papę smołową oraz asfaltową składuje się najczęściej w miejscach zadaszonych, ponieważ są to materiały wrażliwe na działanie promieni UV oraz zjawiska atmosferyczne, ale niekoniecznie wymagają całkowitego zamknięcia. Kamionki kanalizacyjne są materiałem odpornym na działanie czynników atmosferycznych i mogą być składowane na otwartej przestrzeni, co często ma miejsce na placach budowy. Typowym błędem myślowym jest przeświadczenie, że wszystkie materiały budowlane muszą być składowane w sposób hermetyczny. Ważne jest, aby dostosować warunki składowania do specyficznych właściwości poszczególnych materiałów, co pozwala na zapewnienie ich najlepszej jakości oraz funkcjonalności w późniejszych aplikacjach budowlanych. Dlatego kluczowe jest zrozumienie różnic w wymaganiach dotyczących przechowywania różnych materiałów budowlanych.

Pytanie 37

Na podstawie załączonego fragmentu ogłoszenia o zamówienie publiczne na roboty budowlane wynika, że

II.1) OKREŚLENIE PRZEDMIOTU ZAMÓWIENIA
II.1.1) Nazwa nadana zamówieniu przez zamawiającego: Przebudowa i rozbudowa budynku biurowo-socjalnego.
II.1.2) Rodzaj zamówienia: roboty budowlane.
II.1.4) Określenie przedmiotu oraz wielkości lub zakresu zamówienia: 1. Przedmiotem zamówienia jest Przebudowa i rozbudowa budynku biurowo-socjalnego. Zakres robót obejmuje wykonanie: robót rozbiórkowych, robót ziemnych, robót murarskich, robót betonowych i zbrojarski, robót dekarskich, podkładów i posadzek, tynków (...)
Informacje dodatkowe: Podczas trwania remontu obiekt będzie użytkowany, dlatego wykonawca musi uwzględnić szczególne warunki prowadzenia robót budowlanych w budynku. Zamawiający przekaże Wykonawcy jednorazowo od dwóch do trzech pomieszczeń do realizacji. Po zakończeniu każdego z etapów nastąpi odbiór częściowy i przekazanie pomieszczeń do użytkowania przez pracowników. Po odbiorze częściowym nastąpi przerwa w robotach budowlanych maksymalnie do czterech dni w celu zagospodarowania oddanych pomieszczeń i przygotowania kolejnych do realizacji. Zamawiający nie wymaga przedłożenia przez Wykonawcę kosztorysu szczegółowego, preferowany jest kosztorys uproszczony oparty na przedmiarach udostępnionych przez Zamawiającego. Zamawiający wymaga, aby cena jednostkowa zawierała wszystkie narzuty (oprócz podatku VAT). Do oferty wraz z kosztorysem należy załączyć tabelę elementów scalonych, zestawienie robocizny, materiałów i sprzętu.
(...)

A. po odbiorze częściowym występuje przerwa w robotach budowlanych.

B. cena jednostkowa ma uwzględniać wszystkie narzuty: koszty pośrednie, koszty zakupu materiałów oraz podatek VAT.

C. obiekt podczas remontu nie będzie użytkowany.

D. zakres robót nie obejmuje robót rozbiórkowych, które wykona inwestor.

Analizując podane odpowiedzi, można zauważyć, że istnieją kluczowe nieporozumienia w ich interpretacji. Stwierdzenie, że zakres robót nie obejmuje robót rozbiórkowych, które wykona inwestor, jest błędne, ponieważ ogłoszenie nie odnosi się do tego aspektu, a prace przygotowawcze mogą obejmować również roboty rozbiórkowe, o ile są przewidziane w projekcie. Takie podejście wskazuje na brak uwzględnienia pełnego zakresu umowy, co może prowadzić do nieporozumień między inwestorem a wykonawcą. Z kolei twierdzenie, że obiekt podczas remontu nie będzie użytkowany, nie znajduje potwierdzenia, ponieważ w wielu przypadkach prace budowlane mogą być prowadzone w obiektach użytkowanych, a organizacja takich prac wymaga szczegółowego zaplanowania. Błędne jest również przypuszczenie, że cena jednostkowa ma uwzględniać wszystkie narzuty, co może sugerować, że wykonawcy są zobowiązani do przyjęcia wszelkich kosztów w jednej stawce, co w praktyce jest nierealne i niezgodne z przyjętymi zasadami kalkulacji kosztów budowy. W budownictwie standardem jest szczegółowe rozliczanie kosztów, w tym oddzielne uwzględnianie kosztów materiałów, robocizny oraz innych wydatków, aby zapewnić przejrzystość i zgodność z wymaganiami prawnymi oraz umownymi. Przy takich nieporozumieniach istnieje ryzyko poważnych błędów w budżetowaniu i planowaniu, co może prowadzić do opóźnień, strat finansowych oraz niezadowolenia inwestora.

Pytanie 38

Rysunek przedstawia fragment schodów żelbetowych wykonanych w technologii

A. monolitycznej.

B. prefabrykowanej.

C. tradycyjnej.

D. tradycyjnej udoskonalonej.

Wybór odpowiedzi związanej z technologią tradycyjną, tradycyjną udoskonaloną czy monolityczną wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące procesów konstrukcyjnych schodów. Technologia tradycyjna opiera się na wylewaniu betonu na miejscu budowy, co może prowadzić do niejednorodności w wykonaniu oraz wydłużenia czasu realizacji projektu, szczególnie w przypadku bardziej skomplikowanych konstrukcji. W przypadku tradycyjnej udoskonalonej, choć może to sugerować pewne innowacje, to jednak nadal zakłada, że elementy są formowane na miejscu, co różni się od prefabrykacji. Monolityczne schody, podobnie jak tradycyjne, są wylewane na miejscu, co również nie odpowiada na cechy przedstawione w rysunku. Typowym błędem myślowym jest mylenie procesów prefabrykacji z tradycyjnymi metodami wykonania, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Warto zauważyć, że nowoczesne podejście do budownictwa kładzie duży nacisk na jakość i efektywność, co znajduje odzwierciedlenie w rosnącej popularności prefabrykacji jako metody stosowanej w realizacji projektów budowlanych.

Pytanie 39

Proces montażu rusztowania kolumnowego typu Warszawa polega na

A. łączeniu stalowych prętów pionowych z poziomymi, przy użyciu kryz.

B. przegubowym łączeniu stalowych ram, bez zastosowania złączy śrubowych.

C. łączeniu stalowych prętów pionowych z poziomymi, poprzez zaczepy klinowe.

D. sztywnym łączeniu stalowych ram, korzystając z nitów lub sworzni.

Wybór odpowiedzi dotyczącej łączenia stalowych prętów pionowych z poziomymi za pomocą kryz jest nieodpowiedni, ponieważ nie oddaje specyfiki montażu rusztowania kolumnowego typu Warszawa. Kryzy są elementami, które mogą być stosowane w różnych systemach rusztowań, jednak nie są one centralnym komponentem w konstrukcji tego konkretnego typu rusztowania. Z kolei przegubowe łączenie stalowych ram bez użycia złączy śrubowych to kluczowa cecha, która zapewnia elastyczność i adaptacyjność w trudnych warunkach budowlanych. Stalowe ramy powinny być projektowane w taki sposób, aby mogły się swobodnie poruszać w odpowiedzi na zmieniające się obciążenia, co nie jest możliwe przy sztywnym łączeniu. Odpowiedzi sugerujące sztywne łączenie ram za pomocą nitów lub sworzni także są błędne, ponieważ takie połączenia ograniczają mobilność konstrukcji i mogą prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, zwłaszcza w przypadku dynamicznych obciążeń. Praktyka budowlana i standardy dotyczące rusztowań, takie jak EN 12810 i EN 12811, jasno wskazują na konieczność projektowania rusztowań w sposób umożliwiający ich łatwe przestawianie i modyfikację, co jest nieosiągalne w przypadku zastosowania stałych połączeń. Typowe błędy myślowe w tym kontekście wynikają z niepełnego zrozumienia mechaniki konstrukcji i wpływu obciążeń na stabilność rusztowania. Dlatego istotne jest, aby osoby zajmujące się budownictwem miały pełną świadomość różnic pomiędzy różnymi typami połączeń oraz ich wpływu na bezpieczeństwo i funkcjonalność całej konstrukcji.

Pytanie 40

Na jakiej podstawie przeprowadza się obmiar robót?

A. dokumentacji architektoniczno-budowlanej

B. zapisów w dzienniku budowy oraz książce obmiarów

C. kosztorysu inwestycyjnego

D. specyfikacji technicznej dotyczącej realizacji i odbioru robót

Odpowiedzi, które wskazują na specyfikację techniczną, dokumentację architektoniczno-budowlaną czy kosztorys inwestorski jako podstawę obmiaru robót, opierają się na niepełnym zrozumieniu procesu budowlanego. Specyfikacja techniczna zawiera wymagania dotyczące jakości i wykonania robót, ale sama w sobie nie dostarcza konkretnych informacji o zaawansowaniu prac czy ich ilości, co czyni ją niewłaściwym narzędziem do obmiaru. Dokumentacja architektoniczno-budowlana, chociaż istotna dla całego projektu, służy głównie do wizualizacji i planowania, a nie do bieżącej oceny rzeczywistego stanu robót. Kosztorys inwestorski, z kolei, jest narzędziem finansowym, które opiera się na wcześniejszych obmiarach i projektach, a nie na ich podstawie. Typowym błędem jest mylenie tych dokumentów z zapisami w dzienniku budowy i książce obmiarów, które są bezpośrednimi źródłami wiedzy o postępie robót. Tylko zapisy chronologiczne w tych dokumentach dają rzetelne dane dotyczące ilości wykonanych prac, co ma kluczowe znaczenie dla prowadzenia skutecznej kontroli jakości i rozliczeń finansowych w projekcie budowlanym. Praktyka pokazuje, że nieprawidłowe podejście do obmiaru robót może prowadzić do poważnych błędów w budżetowaniu oraz realizacji przedsięwzięć budowlanych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej