Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik logistyk
Kwalifikacja: SPL.04 - Organizacja transportu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 11:47
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 11:52

Egzamin niezdany

Wynik: 7/40 punktów (17,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie środki transportu należy zastosować do przewozu drewna dłużycy w transporcie kolejowym?

A. wagony zamknięte

B. platformy kłonicowe

C. platformy kieszeniowe

D. węglarki samowyładowcze

Platformy kłonicowe są specjalistycznymi wagonami przystosowanymi do transportu dłużycy, czyli elementów drewna o dużych długościach, takich jak belki, deski czy inne wyroby drewniane. Charakteryzują się one odpowiednią konstrukcją, która pozwala na stabilne umocowanie ładunku, co jest kluczowe podczas transportu kolejowego. Dzięki zastosowaniu kłonic, drewniane elementy nie przesuwają się ani nie przewracają, co minimalizuje ryzyko uszkodzenia zarówno samego ładunku, jak i wagonu. Przykładowo, w transporcie drewna, platformy te często używane są w leśnictwie oraz przemyśle drzewnym, gdzie wymagana jest efektywność i bezpieczeństwo przewozu. Zgodnie z normami branżowymi, transport dłużycy za pomocą platform kłonicowych spełnia określone standardy dotyczące przewozu ładunków o nietypowych kształtach i długościach, co czyni je najlepszym wyborem w tej kategorii. Warto również podkreślić, że odpowiednie zabezpieczenie ładunku na platformach kłonicowych jest zgodne z zasadami bezpieczeństwa, co przyczynia się do zmniejszenia ryzyka wypadków podczas transportu.

Pytanie 2

Który dokument prawny reguluje transport towarów niebezpiecznych w międzynarodowym lotnictwie?

A. IATA - DGR

B. COTIF - RID

C. Umowa ADN

D. Umowa ADR

Pozostałe odpowiedzi są nieprawidłowe, ponieważ dotyczą innych obszarów regulacji transportowych, które nie odnoszą się bezpośrednio do przewozu materiałów niebezpiecznych samolotami. Umowa ADN reguluje transport materiałów niebezpiecznych drogą wodną, a więc jej zastosowanie w kontekście transportu lotniczego jest niewłaściwe. Z kolei umowa ADR odnosi się do transportu drogowego materiałów niebezpiecznych, co również wyklucza jej zastosowanie w transporcie lotniczym. COTIF - RID dotyczy transportu kolejowego, a więc również nie ma zastosowania w omawianym kontekście. Wiele osób może mylić te regulacje z IATA - DGR, ze względu na podobieństwa w klasyfikacji materiałów niebezpiecznych. Kluczowe jest zrozumienie, że różne środki transportu wymagają różnorodnych regulacji, które są dostosowane do specyfiki każdego z nich. Ignorowanie tych różnic i stosowanie niewłaściwych regulacji może prowadzić do poważnych konsekwencji, w tym do niebezpieczeństwa dla życia ludzi oraz mienia. Przy transportowaniu materiałów niebezpiecznych każda branża ma swoje unikalne standardy, a ich przestrzeganie jest warunkiem skutecznego i bezpiecznego transportu.

Pytanie 3

Jaką maksymalną masę ładunku można przewieźć samochodem o dopuszczalnej masie całkowitej (DMC) 25 ton, jeżeli jego masa własna wynosi 3 950 kilogramów?

A. 210 500 kg

B. 28,95 t

C. 21,05 t

D. 25 000 kg

Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć nieprawidłowe podejścia do obliczeń związanych z maksymalną masą ładunku. W pierwszym przypadku podana wartość 28,95 t przekracza dopuszczalną masę całkowitą pojazdu. DMC to maksymalny dopuszczalny ciężar, w tym masa własna pojazdu oraz ładunku. Zatem przekroczenie tej wartości oznacza naruszenie przepisów prawa dotyczących transportu, co może prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak mandaty oraz zwiększone ryzyko wypadków. Druga błędna koncepcja to 25 000 kg, która jest równoważna całkowitej masie dopuszczalnej pojazdu, a nie jego ładunku. Użytkownicy często mylą DMC z maksymalną masą ładunku, co prowadzi do poważnych błędów w planowaniu transportu. Wreszcie wartość 210 500 kg również jest niepoprawna, ponieważ jest to niewłaściwa interpretacja jednostek miary i wymagałaby dodatkowych wyjaśnień dotyczących konwersji jednostek. Prawidłowe obliczenia są kluczowe w logistyce i transporcie, gdzie każdy element wpływa na bezpieczeństwo i efektywność operacji.

Pytanie 4

W liście przewozowym podaje się zarówno miejsce nadania, jak i miejsce docelowe przesyłki

A. MAWB

B. CMR

C. CIM

D. HAWB

Odpowiedź CIM (Convention Internationale du Transport des Marchandises par Chemin de Fer) jest rzeczywiście trafna. Ta konwencja ogarnia zasady przewozu towarów koleją i mówi dokładnie, jakie info powinny być w liście przewozowym. W tym dokumencie musisz podać stację nadania oraz stację, do której towar zmierza. To jest mega ważne, bo bez tych danych ciężko zaplanować trasę i zorganizować transport. Na przykład, jeżeli wysyłasz coś z Warszawy do Krakowa, to w liście musisz wpisywać obie stacje. Dobra konstrukcja tego dokumentu nie tylko spełnia wymogi, ale też pozwala na śledzenie przesyłek, co jest istotne w logistyce. Używanie standardów CIM w codziennym życiu naprawdę zwiększa efektywność i zmniejsza ryzyko błędów w przewozie. I warto zauważyć, że konwencja CIM jest uznawana na całym świecie w transporcie kolejowym, więc to ważny temat dla logistyków i spedytorów.

Pytanie 5

Wyznacz największą objętość ładunku, którą można załadować do wagonu o maksymalnej ładowności 60 t, jeśli współczynnik przeliczeniowy masy ładunku wynosi 0,7 m³/t?

A. 36 m3

B. 38 m3

C. 72 m3

D. 42 m3

Podczas analizy pozostałych odpowiedzi można zauważyć, że niektóre z nich powstały na skutek błędnego zrozumienia relacji między masą a objętością ładunku. Na przykład, odpowiedzi wskazujące na wartości 72 m³ i 36 m³ sugerują nieprawidłowe zastosowanie współczynnika przeliczeniowego. W przypadku 72 m³, użytkownik mógł pomylić jednostki i obliczenia, co często zdarza się przy nieprecyzyjnym rozumieniu, jakie są maksymalne wartości obciążenia w danym kontekście. Natomiast odpowiedź 36 m³ wydaje się wyniknąć z błędnego założenia, że mniejsza objętość jest bezpośrednio związana z mniejszą masą ładunku, co w tym przypadku nie jest prawdą, ponieważ 60 ton przy współczynniku 0,7 m³/t daje jasno określoną objętość 42 m³. Typowe błędy myślowe w takich obliczeniach mogą obejmować pomijanie przelicznika jednostek lub niepoprawne założenia dotyczące proporcjonalności masy do objętości. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, jak stosować wzory i przeliczniki, aby uzyskać dokładne wyniki. W transporcie i logistyce, takie zrozumienie jest fundamentalne dla efektywnego zarządzania przestrzenią oraz uniknięcia kosztownych błędów w procesie transportu.

Pytanie 6

Przedsiębiorstwo transportowe zaplanowało wzrost wykorzystania przebiegu środków transportu. W zależności od gałęzi transportu wzrost miał kształtować się na poziomie od 5% do 20%. Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli oceń, która gałąź transportu osiągnęła co najmniej zaplanowany wzrost wykorzystania przebiegu pojazdów.

Wyszczególnienie	Transport morski	Transport lotniczy	Transport kolejowy	Transport samochodowy
Współczynnik wykorzystania przebiegu środków transportu w roku bazowym – 2015 r.	0,90	0,65	0,75	0,70
Planowany wzrost wykorzystania przebiegu środków transportu	5%	10%	15%	20%
Współczynnik wykorzystania przebiegu środków transportu w roku badanym – 2016 r.	0,95	0,70	0,80	0,80

A. Transport samochodowy.

B. Transport kolejowy.

C. Transport lotniczy.

D. Transport morski.

Wybór transportu samochodowego, lotniczego lub kolejowego jako gałęzi, która osiągnęła zaplanowany wzrost wykorzystania przebiegu pojazdów, oparty jest na nietrafnych analizach rzeczywistego wzrostu. Każda z tych gałęzi miała swoje specyficzne przeszkody, które mogły wpłynąć na ich wyniki. Transport samochodowy często zmaga się z różnorodnymi ograniczeniami, takimi jak wzrastające korki i koszty paliwa, co może prowadzić do obniżenia efektywności. W przypadku transportu lotniczego, mimo że jest to jedna z najszybszych metod, jego koszt oraz wpływ na środowisko mogą ograniczać jego zastosowanie w dłuższej perspektywie. Transport kolejowy, z kolei, często stoi przed wyzwaniami związanymi z infrastrukturą oraz konkurencją ze strony innych gałęzi transportu. Te elementy wskazują na podstawowe błędy myślowe, które polegają na niezrozumieniu dynamiki sektora transportowego oraz rzeczywistych zmiennych wpływających na efektywność poszczególnych gałęzi. Kluczowe jest podejście oparte na danych, które pozwala na precyzyjne ocenienie sytuacji i uniknięcie subiektywnych wniosków. Rzetelne analizy powinny uwzględniać wszystkie czynniki wpływające na wyniki transportowe, co stanowi podstawę skutecznego zarządzania operacyjnego.

Pytanie 7

Aby przewieźć 1 sztukę niepodzielnego ładunku o masie 37 ton, powinno się zastosować ciągnik

A. siodłowy z naczepą dwuosiową

B. rolniczy z HMBH dwuosiową

C. balastowy z naczepy wieloosiową

D. rolniczy z przyczepą wieloosiową

Odpowiedź "balastowego z naczepy wieloosiową" jest całkiem trafna. Jak wiadomo, przewóz ładunków ważących 37 ton to nie przelewki i potrzebne są do tego odpowiednio przystosowane pojazdy. Ciągniki balastowe są zaprojektowane z myślą o ciężkich ładunkach, a ich budowa sprawia, że świetnie stabilizują masę. Naczepy wieloosiowe z kolei pomagają w efektywnym transportowaniu większych obciążeń, co jest mega istotne, gdy mówimy o takich masach jak 37 ton. Można tu na przykład pomyśleć o przewozie dużych maszyn budowlanych czy elementów konstrukcyjnych. Z drugiej strony, przy przewozie takich ładunków trzeba też pamiętać o odpowiednich zezwoleniach i zgłoszeniach, żeby wszystko było zgodne z prawem i bezpieczne na drodze. W praktyce to wybór balastowego ciągnika z naczepą wieloosiową to nie tylko techniczne dopasowanie, ale też ważny aspekt regulacyjny, którego nie można zlekceważyć w planowaniu transportu.

Pytanie 8

Przewozy realizowane w transporcie lądowym to

A. wodne śródlądowe i morskie

B. wodne śródlądowe i lotnicze

C. kolejowe i lotnicze

D. kolejowe i samochodowe

Wybór odpowiedzi dotyczącej transportu kolejowego i lotniczego nie jest do końca trafny. Transport lotniczy to inna bajka, bo odbywa się w powietrzu, a to już nie jest transport naziemny. Tak samo odpowiedzi, które wskazują na wodny transport, czyli ten przez rzeki czy morza, są też błędne, bo to też nie jest związane z ziemią. Często ludzie mylą te różne kategorie transportu. Każdy z nich ma swoje zasady, infrastrukturę i zastosowania. Na przykład, transport wodny jest super do przewożenia dużych ładunków na długie dystanse, ale tam, gdzie nie ma wody, nie dojedziemy. A transport lotniczy, choć najszybszy, wiąże się z wyższymi kosztami i ograniczeniami bagażowymi. Organizowanie transportu wymaga też znajomości różnych przepisów i koordynacji między tymi wszystkimi rodzajami transportu, co jest naprawdę kluczowe dla sprawnego działania całej logistyki.

Pytanie 9

Przedstawiony znak, umieszczony na opakowaniu ładunku, oznacza

A. zakaz mocowania do wózka widłowego.

B. nie podnosić wózkiem.

C. nie piętrzyć na wózku.

D. zakaz wjazdu wózkiem widłowym.

Zrozumienie oznaczeń umieszczanych na opakowaniach ładunków jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa podczas transportu. Wybór odpowiedzi dotyczącej zakazu wjazdu wózkiem widłowym lub innych niepoprawnych opcji, jak "nie piętrzyć na wózku" czy "zakaz mocowania do wózka widłowego", może wynikać z mylnego rozumienia funkcji poszczególnych znaków. Oznaczenie zakazu wjazdu wózkiem widłowym odnosi się do obszarów, gdzie wjazd takiego pojazdu jest kategorycznie zabroniony, co ma na celu ochronę nie tylko ładunku, ale również pracowników i infrastruktury. Natomiast oznaczenie "nie piętrzyć na wózku" sugeruje, że ładunki nie powinny być układane w stosy, co również jest ważną zasadą, ale nie dotyczy konkretnego zastosowania wózków widłowych w kontekście podnoszenia. W przypadku zakazu mocowania do wózka widłowego, pojawiają się wątpliwości co do zasadności tej opcji, gdyż jest to bardziej związane z właściwym zabezpieczeniem ładunków, a nie z ich podnoszeniem. Każde z tych oznaczeń ma swoje specyficzne zastosowanie i nie można ich mylić. Odpowiednia interpretacja symboli i przestrzeganie zasad bezpieczeństwa jest kluczowe, aby uniknąć wypadków i uszkodzeń, dlatego znajomość tych zasad jest niezbędna w branży logistycznej.

Pytanie 10

Ile czasu należy przeznaczyć na transport ładunku na dystansie 400 km, jeśli średnia prędkość samochodu na trasie wynosi 50 km/h, a kierowca musi skorzystać z niepodzielnej przerwy w prowadzeniu pojazdu?

A. 8 godzin 30 minut

B. 8 godzin

C. 8 godzin 15 minut

D. 8 godzin 45 minut

Przy ustalaniu czasu transportu często można spotkać się z błędnymi założeniami, które prowadzą do nieprecyzyjnych obliczeń. Odpowiedzi takie jak 8 godzin 30 minut, 8 godzin 15 minut czy 8 godzin nie uwzględniają obowiązkowych przerw, które są istotnym elementem w planowaniu czasu jazdy. Często mylnie zakłada się, że czas podróży można określić jedynie na podstawie prędkości i odległości, ignorując regulacje dotyczące czasu pracy kierowców. Aby uniknąć takich błędów, warto zwrócić uwagę na zasady dotyczące przerw i odpoczynków, które znacząco wpływają na całkowity czas transportu. Również, wiele osób myli pojęcia związane z długością przerwy i czasem jazdy, co prowadzi do niewłaściwych wyliczeń. Ważne jest, aby zrozumieć, że w rzeczywistości, całkowity czas przewozu nie składa się tylko z czasu jazdy, ale również z obowiązkowych przerw, które są niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa i efektywności transportu. W związku z tym, klasyfikacja jedynie na podstawie czasu jazdy, bez uwzględnienia przerwy, prowadzi do nieprawidłowych wyników. Wreszcie, biorąc pod uwagę standardy branżowe w transportach drogowych, bardzo istotne jest, aby każdy kierowca był świadomy tych regulacji i w pełni je respektował.

Pytanie 11

Czynności dotyczące obsługi ładunków oraz procesu transportu, takie jak: załadunek towaru na środek transportowy, zabezpieczenie ładunku, przewóz oraz rozładunek, należą do działań

A. handlowych

B. logistycznych

C. wykonawczych

D. organizacyjnych

Wybór odpowiedzi związanych z czynnościami handlowymi, logistycznymi lub organizacyjnymi może prowadzić do nieporozumień dotyczących roli, jaką odgrywają różne aspekty w transportach i magazynowaniu. Czynności handlowe zazwyczaj koncentrują się na sprzedaży, marketingu i relacjach z klientami, co nie ma bezpośredniego związku z faktycznymi operacjami transportowymi. Podobnie, czynności logistyczne obejmują szerszy kontekst zarządzania przepływem towarów, informacji i usług, ale nie koncentrują się na konkretnych działaniach wykonawczych. Z kolei pojęcie czynności organizacyjnych odnosi się do zarządzania strukturą i zasobami w firmie, co również odbiega od praktycznych czynności związanych z obsługą ładunku. Wprowadza to nieporozumienia w zrozumieniu, jakie konkretne działania są podejmowane na poziomie operacyjnym. Aby lepiej zrozumieć, warto zauważyć, że wiele osób myli pojęcia związane z logistyką z ogólnymi koncepcjami zarządzania, co prowadzi do błędów w klasyfikacji działań. Czynności wykonawcze, takie jak zabezpieczenie ładunku, załadunek i rozładunek, wymagają nie tylko znajomości praktycznych aspektów, ale także zrozumienia wpływu tych działań na cały łańcuch dostaw. Zatem kluczowe jest zrozumienie, że efektywne zarządzanie tymi czynnościami ma kluczowe znaczenie dla sukcesu operacyjnego i może bezpośrednio wpływać na zadowolenie klienta i ogólną efektywność procesów logistycznych.

Pytanie 12

Transport, który wymaga specjalistycznego pojazdu, odpowiednich oznaczeń, przeszkolenia kierowcy oraz pisemnej instrukcji dla niego, to przewóz

A. ładunków dłużycowych

B. żywych zwierząt

C. materiałów niebezpiecznych

D. ładunków w kontenerach

Wybór odpowiedzi związanych z ładunkami w kontenerach, ładunkami dłużycowymi oraz żywymi zwierzętami wskazuje na zrozumienie transportu, ale nie uwzględnia kluczowych wymogów dotyczących bezpieczeństwa. Transport ładunków w kontenerach, mimo że wymaga odpowiedniego przygotowania, nie jest tak rygorystycznie regulowany jak przewóz materiałów niebezpiecznych. Kontenery mogą być używane do przewozu różnych towarów, które nie stwarzają ryzyka dla zdrowia i środowiska, dlatego nie wymagają tak specjalistycznego taboru i przeszkolenia kierowców. Z kolei transport ładunków dłużycowych również wymaga odpowiednich środków, ale nie jest to transport o podwyższonym ryzyku w porównaniu do materiałów niebezpiecznych. Przewóz żywych zwierząt również ma swoje regulacje, jednak kluczowe jest, że nie wiąże się z tak wysokim stopniem zagrożenia jak w przypadku substancji toksycznych. Typowe błędy myślowe prowadzące do niepoprawnych wniosków obejmują niedocenianie zagrożeń związanych z określonymi towarami oraz nieświadomość specyficznych regulacji dotyczących transportu materiałów, które mogą być niebezpieczne. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa w transporcie.

Pytanie 13

Jakim aktem prawnym są uregulowane przewozy towarów niebezpiecznych w transporcie wodnym śródlądowym?

A. konwencja ADR

B. kodeks IMDG

C. umowa ADN

D. regulamin RID

Umowa ADN (Accord européen relatif au transport international des marchandises dangereuses par voies navigables intérieures) jest kluczowym aktem prawnym regulującym przewozy ładunków niebezpiecznych w transporcie wodnym śródlądowym. Została przyjęta w celu zapewnienia wysokiego poziomu bezpieczeństwa oraz ochrony środowiska naturalnego w trakcie transportu towarów, które mogą stanowić zagrożenie. Umowa ADN obejmuje szczegółowe przepisy dotyczące klasyfikacji, pakowania, oznakowania oraz dokumentacji przewozowej towarów niebezpiecznych. Przykłady zastosowania umowy ADN można znaleźć w praktyce transportowej, gdzie firmy zajmujące się przewozem substancji chemicznych muszą dostosować swoje procedury do wymogów umowy, aby uniknąć kar i zapewnić bezpieczeństwo podczas transportu. Przestrzeganie zasad zawartych w umowie ADN jest także kluczowe w kontekście międzynarodowym, gdzie transport wodny łączy różne kraje i ich przepisy dotyczące transportu. Zastosowanie umowy ADN wpływa na poprawę standardów bezpieczeństwa w branży oraz na zminimalizowanie ryzyka wypadków związanych z przewozem towarów niebezpiecznych.

Pytanie 14

Z danych przedstawionych w tabeli wynika, że w 2020 r. w stosunku do roku poprzedniego zmniejszyła się liczba zarejestrowanych naczep typu

Zestawienie liczby zarejestrowanych nowych naczep w Polsce w latach 2019 i 2020
Rodzaj naczepy	2019 r.	2020 r.
Skrzynia	12 801	13 365
Wywrotka	3 318	4 245
Furgon	2 993	3 100
Platforma	385	581
Cysterna	678	568

A. cysterna.

B. skrzynia.

C. platforma.

D. wywrotka.

Wybór innej naczepy, takiej jak skrzynia, wywrotka lub platforma, nie uwzględnia kluczowych danych z tabeli. Naczepy typu skrzynia i platforma, choć mogą być popularne w transporcie różnych ładunków, nie doświadczyły spadku rejestracji w 2020 roku. W rzeczywistości, w obliczeniach dotyczących floty transportowej, istotne jest, aby zrozumieć, które typy naczep są wykorzystywane w danym czasie i jak ich liczba się zmienia. Często błędne wnioski wynikają z nieścisłego rozumienia danych i ich kontekstu. Naczepy wywrotki, które są używane głównie do transportu materiałów sypkich, również nie były przedmiotem spadku w rejestracji, co może być mylące. Kluczowe jest zrozumienie, że różne typy naczep mają różne zastosowania, a ich zmiany w liczbie rejestracji są często związane z sezonowością rynku budowlanego lub rolniczego. Ignorowanie danych dotyczących specyficznych typów naczep oraz ich zastosowania w różnych branżach może prowadzić do kłopotliwych błędów w zarządzaniu flotą samochodową oraz planowaniu transportu.

Pytanie 15

Oblicz na podstawie zamieszczonego cennika koszt przewozu 5 ton ładunku na odległość 230 km.

Odległość	Stawka
0÷80 km	1 200,00 zł
powyżej 80 km	Stawka podstawowa jak do 80 km + 3,20 za każdy następny kilometr

A. 3 680,00 zł

B. 1 680,00 zł

C. 736,00 zł

D. 2 416,00 zł

Analizując pozostałe odpowiedzi, widzimy, że wiele z nich opiera się na nieprawidłowych założeniach dotyczących struktury kosztów transportu. Odpowiedzi takie jak 3 680,00 zł czy 736,00 zł mogą wydawać się na pierwszy rzut oka sensowne, jednak wynikają z błędnych kalkulacji lub błędnego zrozumienia zasad ustalania stawek transportowych. W przypadku 3 680,00 zł, możliwym jest, że osoba odpowiadająca pomyliła się w obliczeniach, dodając nadmierne koszty za każdy kilometr lub nie uwzględniając prawidłowej stawki za początkujące 80 km. Z kolei odpowiedź 736,00 zł najprawdopodobniej wskazuje na niepełne uwzględnienie kosztów, być może kalkulując jedynie podstawową stawkę bez dodania wartości za dodatkowe kilometry. Typowe błędy w myśleniu, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, często obejmują niedoprecyzowanie zasad ustalania kosztów transportu oraz pomijanie kluczowych elementów, takich jak naliczanie kosztów za dodatkowe kilometry. Ważne jest, aby przy obliczaniu kosztów przewozu stosować się do ustalonych metod i praktyk, które zapewniają dokładność i rzetelność wyników. Należy pamiętać, że w praktyce logistycznej precyzyjne oszacowanie kosztów transportu nie tylko wpływa na zyski, ale również na całościową efektywność operacyjną firmy.

Pytanie 16

Transport naczep samochodowych na specjalnych wózkach kolejowych to przewóz w systemie

A. pionowym

B. ruchomej drogi

C. bimodalnym

D. na barana

Odpowiedzi na barana, pionowym oraz ruchomej drogi nie są prawidłowe w kontekście przewozu naczep samochodowych na wagonach specjalnych. Transport 'na barana' nie jest terminem technicznym, a jego znaczenie jest nieprecyzyjne i nie odnosi się do żadnego z systemów transportowych. Brak wskazania konkretnego środka transportu oraz sposobu realizacji przewozu czyni tę odpowiedź nieadekwatną. Transport pionowy sugeruje przemieszczanie towarów w kierunku góra-dół, co w kontekście naczep samochodowych jest zbyt ograniczone, ponieważ nie uwzględnia aspektu ich przewozu na długich dystansach, a także nie odnosi się do łączonych systemów transportowych. Z kolei termin 'ruchomej drogi' jest niejednoznaczny i nie jest powszechnie używany w branży transportowej. Oznacza to, że wprowadza w błąd, sugerując jakoby chodziło o przewóz odbywający się tylko za pomocą dróg, co w kontekście naczep na wagonach nie ma zastosowania. Kluczowym błędem myślowym w podejściu do tych odpowiedzi jest brak zrozumienia, że transport intermodalny wymaga integracji różnych środków transportu oraz nie obejmuje wyłącznie jednego środka. Właściwe zrozumienie systemów transportowych jest istotne dla efektywnej logistyki, a także dla dostosowania się do rosnących wymagań rynkowych.

Pytanie 17

Jaką wysokość ma utworzona jednostka ładunkowa w postaci paletowej, gdy na palecie o wymiarach 1,2 x 0,8 x 0,144 m (dł. x szer. x wys.) umieszczono 4 kartony o wymiarach 1,2 x 0,4 x 0,9 m (dł. x szer. x wys.) i ładunek nie wystaje poza krawędzie palety?

A. 3,744 m

B. 1 944 mm

C. 19 440 mm

D. 1,800 m

Wybór innych odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia w zakresie obliczeń wysokości jednostki ładunkowej. Odpowiedzi takie jak 19 440 mm i 3,744 m są znacząco wynaturzone i nie mają uzasadnienia praktycznego. Tego typu błędy mogą być efektem pomylenia jednostek miary, gdzie 19 440 mm odpowiada 19,44 m, co znacznie przekracza realne możliwości ułożenia kartonów na standardowej palecie. Również 3,744 m sugeruje nieprawidłowe dodanie wysokości, które nie uwzględnia właściwej analizy wymiarów ładunku. Dodatkowo, niepoprawne zrozumienie wymagań dotyczących transportu ładunków może prowadzić do zaniedbania zasad dotyczących maksymalnej wysokości ładunku, co powinno być zgodne z normami branżowymi. W przypadku odpowiedzi 1,800 m, błędne obliczenie wysokości może być wynikiem nieprecyzyjnego dodawania wymiarów kartonów i palety, które powinny być dokładnie przeanalizowane. Ważne jest zrozumienie, że każda jednostka ładunkowa powinna być projektowana z uwzględnieniem stabilności oraz zasadności wymiarów, aby uniknąć ryzyka podczas transportu. W kontekście logistyki i magazynowania, kluczem do sukcesu jest optymalne wykorzystanie przestrzeni, co wymaga precyzyjnych obliczeń i znajomości standardów branżowych.

Pytanie 18

Międzynarodowe regulacje IMDG Code odnoszą się do transportu materiałów niebezpiecznych różnymi środkami komunikacji?

A. morskiego

B. samochodowego

C. kolejowego

D. lotniczego

Nieprawidłowe odpowiedzi sugerują, że inne środki transportu, takie jak transport lotniczy, samochodowy czy kolejowy, są regulowane przez IMDG Code. Jednakże w praktyce, każdy z tych sektorów ma swoje własne regulacje dotyczące przewozu materiałów niebezpiecznych. Na przykład, przewóz lotniczy materiałów niebezpiecznych jest regulowany przez IATA (Międzynarodowe Stowarzyszenie Przewoźników Powietrznych), które posiada swoje specyficzne przepisy dotyczące klasyfikacji i transportu towarów niebezpiecznych samolotami. Z kolei transport drogowy podlega regulacjom ADR (Europejska Umowa dotycząca międzynarodowego przewozu towarów niebezpiecznych drogą lądową), które również mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa podczas przewozu. Różnice te wynikają z unikalnych warunków operacyjnych i zagrożeń związanych z każdym rodzajem transportu. W przypadku transportu kolejowego, przepisy są regulowane przez UIC (Międzynarodowy Związek Kolei), co jeszcze bardziej podkreśla, że każdy sektor ma swoje dedykowane normy. Stąd wynika typowy błąd myślowy, polegający na uogólnianiu regulacji transportowych do jednego dokumentu, co jest niepoprawne i może prowadzić do poważnych konsekwencji w zakresie bezpieczeństwa i zgodności prawnej.

Pytanie 19

Rysunek przedstawia samochód cysternę z przyczepą zbiornikową do przewozu mleka. Cysterna ma pojemność 15 000 litrów, a przyczepa 13 000 litrów. Ile takich zestawów drogowych jest potrzebnych do jednorazowego transportu 140 000 litrów mleka przy założeniu, że każdy zbiornik może mieć 100%-wypełnienie?

A. 4 zestawy.

B. 5 zestawów.

C. 6 zestawów.

D. 3 zestawy.

Aby efektywnie zaplanować transport mleka przy użyciu cysterny i przyczepy, należy uwzględnić całkowitą pojemność zestawu drogowego. W tym przypadku, suma pojemności cysterny (15 000 litrów) oraz przyczepy (13 000 litrów) wynosi 28 000 litrów. Aby obliczyć liczbę zestawów potrzebnych do przewozu 140 000 litrów mleka, dzielimy tę wartość przez sumaryczną pojemność zestawu: 140 000 / 28 000 = 5. Zatem potrzebujemy pięciu zestawów do jednorazowego transportu. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest kluczowe w logistyce, gdzie optymalne wykorzystanie pojemności transportu przekłada się na efektywność kosztową oraz czasową. W branży transportowej, znajomość pojemności pojazdów i umiejętność ich efektywnego wykorzystania są standardem, co wpływa na planowanie tras oraz zarządzanie flotą. Zrozumienie tego zagadnienia pozwala również na lepszą organizację pracy oraz zmniejszenie emisji CO2, co jest zgodne z aktualnymi standardami zrównoważonego transportu.

Pytanie 20

Które urządzenie należy zastosować do rozładunku wagonu przewożącego węgiel luzem?

A. Urządzenie 2.

B. Urządzenie 4.

C. Urządzenie 3.

D. Urządzenie 1.

Decyzja o wyborze urządzenia do rozładunku wagonów z węglem luzem to nie jest taka prosta sprawa. Musisz zrozumieć, z czym masz do czynienia, bo urządzenia nieprzystosowane do materiałów sypkich, jak niektóre dźwigi czy podnośniki, mogą nie zadziałać tak jak trzeba, co prowadzi do różnych problemów. Wiele osób myśli, że tradycyjne urządzenia transportowe są wystarczające dla sypkich materiałów. To trochę mylne podejście, bo węgiel luzem potrzebuje stabilności, żeby nie rozsypywał się podczas transportu. Często myli się zalety różnych technologii; dźwigi są super do podnoszenia ciężarów, ale nie nadają się do ciągłego przenoszenia sypkich materiałów. Źle dobrane urządzenie wydłuża czas pracy i może być niebezpieczne na placu rozładunkowym. Dlatego ważne jest, by przed wyborem konkretnego urządzenia dobrze przeanalizować potrzeby i zastosować dobre praktyki branżowe. Przenośniki taśmowe są kluczowe dla efektywności i bezpieczeństwa podczas rozładunku.

Pytanie 21

W skład działań organizacyjnych w procesie transportowym wchodzi

A. zaplanowanie trasy transportu

B. wystawienie faktury za usługę transportową

C. załadunek towaru do środka transportu

D. przyjazd pojazdu do punktu załadunku

Dojazd pojazdu do miejsca załadunku, wystawienie faktury za usługę przewozu oraz załadunek ładunku do środka transportu to działania, które choć istotne w kontekście transportu, nie należą do czynności organizacyjnych samego procesu transportowego. Dojazd pojazdu do miejsca załadunku to operacja, która jest efektem wcześniejszego zaplanowania trasy. Bez odpowiedniego planu trasy, dojazd może się wydłużać, co wpływa na harmonogram przewozu. Wystawienie faktury to czynność administracyjna, która następuje po zrealizowaniu transportu, a nie jest związana z jego organizacją. Faktura jest potwierdzeniem wykonania usługi, jednak sama w sobie nie wpływa na efektywność transportu. Załadunek ładunku do środka transportu to techniczny etap realizacji przewozu, który również nie jest związany z jego organizacją, lecz z realizacją ustaleń poczynionych na wcześniejszym etapie planowania. Niezrozumienie tych zależności może prowadzić do błędnych wniosków, które z kolei mogą oscylować wokół myślenia o transporcie jako o serii izolowanych działań, zamiast jako o złożonym procesie wymagającym starannego planowania i koordynacji na każdym etapie.

Pytanie 22

Przekazanie towaru do odbiorcy za pośrednictwem punktów przeładunkowych, gdzie ładunki są przenoszone z większych środków transportu na mniejsze, realizowane jest z użyciem modelu

A. promienistego

B. sztafetowego

C. wahadłowego

D. obwodowego

Pomimo tego, że modele transportowe w logistyce są istotne dla efektywnego dostarczania towarów, koncepcje, które nie uwzględniają modelu sztafetowego, są niewłaściwe w kontekście opisanego pytania. Model obwodowy zakłada, że transport odbywa się w formie zamkniętej pętli, co nie pozwala na efektywne przeładowanie towarów, a raczej skupia się na stałej trasie, co w praktyce ogranicza elastyczność i reakcję na zmieniające się potrzeby klientów. Model promienisty, z kolei, koncentruje się na centralnym punkcie dostaw, skąd towary są rozprowadzane w promieniu, co może prowadzić do nieefektywnego rozdzielania ładunków oraz zwiększonego czasu dostawy. Model wahadłowy to podejście, które polega na regularnym kursowaniu między dwoma punktami, co sprawdza się w przypadku stałych tras, ale nie pozwala na sprawne przetwarzanie różnych ładunków w punktach przeładunkowych. W praktyce, wybór odpowiedniego modelu transportu powinien opierać się na analizie specyfiki łańcucha dostaw, potrzeb klientów oraz charakterystyki przewożonych towarów, co oznacza, że ignorowanie modelu sztafetowego w tym kontekście prowadzi do mylnych wniosków i nieoptymalnych rozwiązań.

Pytanie 23

W tabeli zawarte są informacje dotyczące czasu trwania czynności manipulacyjnych wózka widłowego. Wózek przed rozpoczęciem pracy znajduje się przy paletowych jednostkach ładunkowych (pjł), które będą przemieszczane do pojazdu i po zakończeniu załadunku ma tam wrócić. Ile czasu należy zaplanować na załadunek 33 pjł z miejsca składowania do pojazdu?

Lp.	Czynność	Czas trwania w sekundach
1.	Czas przejazdu bez ładunku	10
2.	Ustawienie wideł i wjazd pod pjł	13
3.	Podniesienie ładunku	4
4.	Czas przejazdu z ładunkiem	15
5.	Odstawienie ładunku w pojeździe	18

A. 3 500 sekund.

B. 32 minuty 50 sekund.

C. 33 minuty.

D. 34 minuty.

Wybór niepoprawnej odpowiedzi może wynikać z kilku błędnych założeń dotyczących obliczeń czasowych. Na przykład, odpowiedzi takie jak 34 minuty czy 3 500 sekund mogą sugerować, że respondent nie uwzględnił precyzyjnego czasu potrzebnego na każdą czynność załadunkową. Często zdarza się, że osoby zajmujące się logistyką biorą pod uwagę wartości zaokrąglone, co prowadzi do niedoszacowania lub przeszacowania czasu potrzebnego na wykonanie zadań. Innym typowym błędem jest pomijanie faktu, że wózek widłowy znajduje się już przy pjł, co eliminuje konieczność dojazdu, a przez to zmienia całkowity czas operacji. Obliczenia czasu trwania czynności powinny być zawsze oparte na rzeczywistych danych operacyjnych, a nie jedynie na intuicyjnym oszacowaniu. Dlatego ważne jest, aby każda osoba pracująca w logistyce rozumiała procesy obliczeń czasowych i umiała je stosować w praktyce. Przy planowaniu operacji logistycznych kluczowe jest również uwzględnienie wszelkich czynników, które mogą wpływać na czas realizacji zadań, takich jak warunki atmosferyczne, wydajność sprzętu czy umiejętności operatorów. To pozwoli na bardziej realistyczne podejście do zarządzania czasem w procesach załadunkowych i transportowych.

Pytanie 24

System, który ma zdolność rekonstrukcji historii transportu towarów w sieciach zaopatrzenia, zintegrowany z zapisami wskaźników określających te towary i stosowany w celu zapewnienia ich ochrony, to

A. cargo tracking

B. traceability

C. Global Positioning System

D. Electronic Data Interchange

Cargo tracking, czyli śledzenie przesyłek, to proces koncentrujący się na lokalizacji towarów w czasie rzeczywistym podczas transportu. Mimo iż cargo tracking może dostarczać informacji na temat aktualnego miejsca przebywania towarów, nie zapewnia pełnej historii ich przepływu oraz źródła pochodzenia. W przeciwieństwie do traceability, które obejmuje całościowe śledzenie towaru na każdym etapie jego życia, cargo tracking jest ograniczone do fazy transportu. Global Positioning System (GPS) to technologia umożliwiająca określanie lokalizacji obiektów na podstawie sygnałów satelitarnych, jednak sama w sobie nie dostarcza informacji o historii towaru ani o jego bezpieczeństwie. Electronic Data Interchange (EDI) to proces wymiany dokumentów biznesowych w formie elektronicznej, co może wspierać procesy w łańcuchu dostaw, ale także nie odnosi się bezpośrednio do śledzenia pochodzenia i historii towarów. Błąd w myśleniu polega na pomyleniu różnych koncepcji i ograniczeniu się do jednego aspektu zarządzania łańcuchem dostaw, co prowadzi do uproszczonego postrzegania problematyki. W kontekście bezpieczeństwa i jakości towarów, traceability odgrywa kluczową rolę, ponieważ umożliwia dokładne monitorowanie wszelkich kontrowersji oraz zapewnia transparentność w procesie dostaw.

Pytanie 25

Który z parametrów nie jest rejestrowany przez tarczę tachografu?

A. Dystansu, jaki pokonał pojazd

B. Godzin przybycia i opuszczenia pracy przez kierowcę

C. Czasu otwarcia skrzynki z kartą kontrolną

D. Czasu oraz prędkości jazdy pojazdu

Odpowiedzi dotyczące parametrów, które są rejestrowane przez tachograf, mogą nasuwać nieporozumienia. Przede wszystkim, odległość przebyta przez pojazd jest jednym z podstawowych danych rejestrowanych przez tę urządzenie. Tarcza tachografu na bieżąco monitoruje prędkość pojazdu, co pozwala na dokładne obliczenie przejechanych kilometrów. Zrozumienie, jak działa tachograf, jest kluczowe – urządzenie to łączy w sobie funkcje pomiaru czasu jazdy oraz monitorowania prędkości, co jest niezbędne dla bezpiecznego zarządzania transportem. Godziny przyjścia i wyjścia z pracy kierowcy również są rejestrowane, co jest istotne dla przestrzegania przepisów dotyczących czasu pracy. W wielu przypadkach kierowcy muszą udokumentować czas pracy i odpoczynku, aby uniknąć przekroczenia dozwolonych limitów. Innym powszechnym błędem jest mylenie funkcji tachografu z innymi systemami monitorowania, które mogą rejestrować różne aspekty pracy kierowcy, takie jak godziny otwarcia skrzynki kart kontrolnych. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że tachograf nie zajmuje się kontrolą fizycznego dostępu do skrzynki, lecz koncentruje się na rejestrowaniu danych związanych z jazdą. Dlatego każda próba interpretacji danych powinna uwzględniać specyfikę tachografów oraz ich przeznaczenie.

Pytanie 26

W portach do załadunku wykorzystywane są suwnice, dźwigi oraz żurawie

A. w systemie ro-ro

B. poziomego

C. pionowego

D. w systemie ro-lo

Wybór dotyczący poziomego załadunku nie jest najlepszy, bo transport w portach zasadniczo odbywa się w pionie. Dźwigi i suwnice przede wszystkim podnoszą i opuszczają ładunki, co bardzo związane jest z operacjami pionowymi. Poziome przemieszczanie towarów robi się głównie innymi środkami, jak wózki widłowe, które przenoszą rzeczy na krótkie dystanse na poziomie. W systemie ro-ro, czyli 'roll-on/roll-off', ładunki wjeżdżają na pokład statków w sposób, który nie wymaga dźwigów. Z kolei ro-lo ('roll-on/load-off') dotyczy sytuacji, gdzie ładunki są załadowywane przy pomocy ramp, co też nie ma nic wspólnego z pionowym załadunkiem. Zrozumienie tych systemów to klucz do dobrego zarządzania logistyką w portach, a stawianie na pionowy załadunek to zgodne z najlepszymi praktykami w branży, bo dźwigi naprawdę zwiększają efektywność operacji w portach.

Pytanie 27

Którą naczepę należy zastosować do transportu 33 paletowych jednostek ładunkowych (pjł) o wymiarach (dł. x szer. x wys.): 1 200 x 1 000 x 1 400 mm i masie brutto 732 kg/pjł?

parametr	Naczepa 1.	Naczepa 2.	Naczepa 3.	Naczepa 4.
długość [m]	7,30	10,62	13,62	13,62
szerokość [m]	2,48	2,49	2,48	2,48
wysokość [m]	2,60	2,95	2,50	2,95
ładowność [t]	14	20	24	26

A. Naczepę 1.

B. Naczepę 2.

C. Naczepę 3.

D. Naczepę 4.

Wybór nieodpowiedniej naczepy może prowadzić do wielu problemów, w tym do nieefektywności transportu oraz potencjalnych naruszeń przepisów dotyczących maksymalnej ładowności pojazdów. W przypadku niepoprawnych odpowiedzi, można zauważyć, że niektóre naczepy mogą mieć niewystarczającą ładowność dla 33 palet o masie 732 kg każda. Na przykład, naczepy o ładowności poniżej 24,156 t nie będą w stanie skutecznie przetransportować tego ładunku bez ryzyka przekroczenia norm. Naciski na oś, które mogą być spowodowane zbyt dużym ciężarem, mogą nie tylko prowadzić do uszkodzenia pojazdu, ale także stwarzać zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego. Ponadto, wybór niewłaściwej naczepy może skutkować dodatkowymi kosztami, takimi jak kary za przekroczenie dozwolonej masy całkowitej lub konieczność przeładunku towaru, co generuje dodatkowe koszty i czas. W transporcie, kluczowe jest także zarządzanie ryzykiem, a odpowiedni wybór naczepy jest jednym z elementów wpływających na bezpieczeństwo operacji transportowych. Dlatego tak istotne jest, aby dokładnie analizować wymagania ładunkowe przed dokonaniem wyboru odpowiedniego wyposażenia transportowego.

Pytanie 28

Wyznacz wartość brutto usługi załadunku 12 kontenerów, w których każdy zawiera ładunek o masie 21 ton, na platformy wagonowe, jeżeli cena netto jednostkowa usługi wynosi 2,50 zł/t ładunku, a usługa podlega 23% stawce podatku VAT?

A. 774,90 zł

B. 144,90 zł

C. 680,40 zł

D. 630,00 zł

Wiele osób podczas obliczeń wartości brutto usługi załadunku może popełniać błędy, które prowadzą do błędnych odpowiedzi. Często mylona jest kolejność działań, co może dotyczyć na przykład pomijania lub niewłaściwego uwzględnienia podatku VAT. Niektórzy mogą zapominać o tym, że wartość netto powinna być obliczana przed dodanym podatkiem, co prowadzi do niewłaściwych wyników. Inny częsty błąd to omijanie zmiany jednostek miary, w której obliczane są dane. Na przykład, jeśli użytkownik zrozumie, że masa ładunku to 12 kontenerów z 21 tonami, może błędnie założyć, że wartość jednostkowa dotyczy łącznie całego ładunku, a nie jednostkowo dla tony. Istotne jest również zrozumienie, że nie każde obliczenie na poziomie jednostkowym przekłada się bezpośrednio na całkowite wartości, co jest szczególnie ważne w kontekście zastosowania stawki VAT, która musi być naliczana po ustaleniu wartości netto. Wszystkie te aspekty pokazują, jak kluczowe jest precyzyjne podejście do obliczeń w kontekście usług transportowych oraz logistycznych, a także jak łatwo można wprowadzić się w błąd, jeśli nie zostaną zastosowane odpowiednie procedury obliczeniowe oraz kontrola wyników.

Pytanie 29

Nadwozia typu silos są wykorzystywane do transportu

A. cementu

B. węgla

C. benzyne

D. gazu

Silosy są naprawdę fajnym rozwiązaniem do transportu materiałów sypkich, jak na przykład cement. Cement to jeden z tych materiałów, który przewozi się najczęściej w budownictwie. Silosy mają hermetyczną budowę, co znaczy, że mogą bezpiecznie przechowywać i transportować cement, nie martwiąc się o wilgoć czy zanieczyszczenia. W sumie, to właśnie w branży budowlanej silosy są bardzo przydatne, bo używa się ich też do produkcji betonu. Dzięki nim straty materiałowe są minimalizowane, a transport staje się bardziej efektywny, co jest super ważne w naszej branży. No i nie można zapominać o tym, że transport cementu w silosach musi spełniać różne normy, żeby wszystko było bezpieczne dla ludzi i środowiska. Tak więc można powiedzieć, że silosy to kluczowy element w całym łańcuchu dostaw budowlanych, bo pozwalają na bezpieczne i sprawne przewozy.

Pytanie 30

Grahamiczna forma przedstawiania danych w postaci dwuwymiarowych obrazów zbudowanych z czarno-białych kwadratów to

A. tag RFID

B. czytnik RFID

C. kod kreskowy 2D

D. kod kreskowy 1D

Tag RFID (Radio Frequency Identification) to technologia, która umożliwia identyfikację obiektów za pomocą fal radiowych. Tag RFID składa się z anteny oraz mikroczipa, który przechowuje dane. Pomimo że RFID i kody kreskowe 2D służą do przechowywania informacji, ich metody działania są całkowicie różne. Kody kreskowe opierają się na optycznym odczycie danych, podczas gdy RFID wykorzystuje fale radiowe, co pozwala na skanowanie z większych odległości i bez potrzeby bezpośredniego widzenia tagu. Z kolei czytnik RFID to urządzenie służące do odczytu danych z tagów RFID, nie ma związku z zapisem informacji w formie graficznej. Z kolei kody kreskowe 1D, choć również stosowane w handlu i logistyce, mają ograniczoną pojemność informacyjną i są w stanie zakodować tylko jedną linię danych. W praktyce oznacza to, że kody 1D są stosowane w bardziej podstawowych zastosowaniach, takich jak oznaczanie produktów w sklepach, gdzie informacje takie jak cena czy kod produktu są wystarczające. Typowe błędne myślenie to utożsamienie wszystkich form kodowania z kodami kreskowymi, podczas gdy kody 2D oferują znacznie bardziej zaawansowane możliwości przechowywania i transportu informacji. Zrozumienie różnic między tymi technologiami jest kluczowe dla efektywnego wykorzystania ich w praktyce.

Pytanie 31

W firmie zatrudnionych jest 5 pracowników. Codzienny czas pracy każdego z nich wynosi 8 godzin. W tym czasie przysługuje im 24 minutowa przerwa. Jaki jest dzienny współczynnik efektywnego wykorzystania czasu pracy wszystkich zatrudnionych?

A. 75%

B. 95%

C. 65%

D. 85%

Wszystkie błędne odpowiedzi bazują na nieprawidłowym zrozumieniu zasad obliczania współczynnika efektywnego wykorzystania czasu pracy. Wiele osób może błędnie obliczyć efektywny czas pracy, nieodpowiednio uwzględniając czas przerwy lub błędnie interpretując całkowity czas pracy. Na przykład, przyjmowanie, że czas pracy wynosi 40 godzin, bez odjęcia czasu przerw, prowadzi do nadmiernego optymizmu w ocenie efektywności. W praktyce, nie uwzględniając przerw, można wpaść w pułapkę myślenia, że pracownicy są w pełni zaangażowani przez cały czas, co jest nierealistyczne. Typowym błędem jest również mylenie efektywności z wydajnością, gdzie efektywność odnosi się do wykorzystania czasu, a wydajność do wyników pracy. Konsekwentne stosowanie analizy efektywności w miejscu pracy jest kluczowe dla optymalizacji procesów, a ignorowanie takich aspektów, jak przerwy, może prowadzić do nieprawidłowych wniosków i błędnych decyzji zarządczych. Ważne jest, aby w pracy zespołowej uwzględniać przerwy dla utrzymania koncentracji i efektywności, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu zasobami ludzkimi.

Pytanie 32

Zleceniodawca powierzył przewoźnikowi transport 5 kontenerów o długości 20 stóp oraz jednego 40-stopowego. Jaki jest koszt usługi, jeśli stawka przewoźnika za 1 TEU wynosi 400,00 zł?

A. 2400,00 zł

B. 2000,00 zł

C. 2800,00 zł

D. 3000,00 zł

W przypadku błędnych odpowiedzi, kluczowym aspektem jest zrozumienie koncepcji TEU oraz sposobu, w jaki oblicza się całkowity koszt transportu. Odpowiedzi, które wskazują na kwoty takie jak 2400,00 zł, 2000,00 zł czy 3000,00 zł, mogą wynikać z nieprawidłowego zrozumienia liczby TEU lub mylnego przeliczenia stawki za transport. Na przykład, odpowiedź 2400,00 zł mogła powstać z błędnego przekonania, że łącznie mamy 6 TEU (co jest nieprawidłowe, ponieważ 5 kontenerów 20-stopowych to 5 TEU, a 1 kontener 40-stopowy to 2 TEU, co razem daje 7 TEU). Z drugiej strony, kwota 2000,00 zł może sugerować, że ktoś obliczył koszt tylko dla 5 TEU, nie uwzględniając 40-stopowego kontenera. Odpowiedź 3000,00 zł też jest błędna, ponieważ wynikłoby to z założenia, że stawka za TEU była wyższa lub że błąd w obliczeniach polegał na dodaniu dodatkowych kontenerów, co nie ma podstaw w podanych danych. Kluczowe w nauce o logistyce jest zrozumienie, jak jednostki miary i stawki wpływają na końcowy koszt, co jest fundamentalne dla efektywnego zarządzania transportem i budżetowymi analizami w firmach przewozowych.

Pytanie 33

Jaką procedurę celną w obrocie gospodarczym należy wybrać przy imporcie towarów spoza obszaru celnego Unii Europejskiej w celu ich montażu?

A. Uszlachetnianie bierne

B. Odprawa czasowa

C. Uszlachetnianie czynne

D. Skład celny

Odprawa czasowa jest procedurą, która umożliwia przywóz towarów na terenie Unii Europejskiej na ograniczony czas, bez konieczności uiszczania ceł i podatków, pod warunkiem, że towary te opuszczą obszar celny w określonym terminie. Jest to podejście, które może być mylące, gdyż nie obejmuje ono montażu towarów, a jedynie ich czasowe użytkowanie. W przypadku, gdy towar wymaga montażu, odprawa czasowa nie jest właściwym rozwiązaniem, ponieważ nie przewiduje ona trwałego przetwarzania towaru. Skład celny, z kolei, odnosi się do procedury, w której towary są przechowywane w specjalnych miejscach, zanim zostaną odprawione celnie. Ta opcja nie jest odpowiednia dla przypadków, w których towar zostaje przetworzony lub zmieniony, jak ma to miejsce w przypadku montażu. Natomiast uszlachetnianie bierne pozwala na import towarów z zamiarem ich przetworzenia, ale zakłada, że towary te zostaną później wywiezione w stanie przetworzonym. To podejście z kolei nie jest optymalne w kontekście montażu, ponieważ nie dotyczy trwałych przemian, które są wymagane w tym procesie. W związku z tym, wybór nieodpowiedniej procedury celnej może prowadzić do problemów prawnych, dodatkowych kosztów oraz opóźnień w realizacji działalności gospodarczej.

Pytanie 34

Wymienione w przepisach wyposażenie dotyczy środków transportu drogowego przewożących

Załącznik B do umowy europejskiej ADR tom II

Przepisy dotyczące środków transportu i operacji transportowych - fragment

8.1.5.2 W jednostce transportowej powinno być przewożone następujące wyposażenie:

- klin pod koła, dla każdego pojazdu, o odpowiednim rozmiarze w stosunku do dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu oraz średnicy kół;

- dwa stojące znaki ostrzegawcze;

- płyn do płukania oczu;

oraz dla każdego członka załogi pojazdu

- kamizelka ostrzegawcza;

- przenośne urządzenie oświetleniowe;

- para rękawic ochronnych;

- ochrona oczu.

8.1.5.3 Wyposażenie dodatkowe dla niektórych klas materiałów:

- maska ucieczkowa dla każdego członka załogi pojazdu, powinna być przewożona w jednostce transportowej, w przypadku nalepek ostrzegawczych 2.3 lub 6.1;

- łopata;

- osłona otworów kanalizacyjnych;

- pojemnik do zbierania pozostałości.

A. żywe zwierzęta.

B. dzieła sztuki.

C. materiały szybko psujące się.

D. materiały niebezpieczne.

Odpowiedź wskazująca na "żywe zwierzęta" jest błędna, ponieważ przepisy dotyczące transportu zwierząt nie obejmują wymaganego wyposażenia dla materiałów niebezpiecznych. Transport zwierząt, choć też wymaga spełnienia określonych norm, jest regulowany przez inne przepisy, takie jak te dotyczące dobrostanu zwierząt. W przypadku tego typu przewozów, kluczowe są aspekty związane z zapewnieniem komfortu i bezpieczeństwa zwierząt, a nie ich potencjalnego zagrożenia dla otoczenia. Podobnie, odpowiedzi odnoszące się do "materiałów szybko psujących się" oraz "dzieł sztuki" również są niepoprawne. Materiały szybko psujące się wymagają szczególnych warunków przechowywania i transportu, ale nie koniecznie takiego samego wyposażenia jak materiały niebezpieczne. Dzieła sztuki, natomiast, są chronione przed uszkodzeniem, a ich transport nie wiąże się z ryzykiem dla ludzi, co skutkuje innym zestawem wymogów. Często popełnianym błędem jest mylenie tych kategorii ze sobą, co prowadzi do wniosków, które nie uwzględniają kluczowych różnic w regulacjach prawnych oraz standardach bezpieczeństwa. Wiedza na temat specyfiki transportu towarów jest niezbędna, aby móc skutecznie ocenić wymagania dotyczące odpowiedniego wyposażenia i procedur.

Pytanie 35

Czas potrzebny na załadunek jednej paletowej jednostki ładunkowej (pjł) wózkiem widłowym do kontenera wynosi 3 minuty. Jak długo zajmie załadunek 24 pjł, jeśli po 30 minutach od rozpoczęcia załadunku użyto dodatkowo, równolegle, drugiego wózka widłowego?

A. 51 minut

B. 72 minuty

C. 36 minut

D. 63 minuty

Czasami myślenie o załadunku ładunków, zwłaszcza w kontekście wykorzystania wózków widłowych, może prowadzić do błędnych wniosków, jeśli nie uwzględnimy wszystkich zmiennych i zależności. Wiele osób może skupić się na obliczeniach liniowych, nie biorąc pod uwagę, że dodatkowy wózek widłowy zmienia dynamikę całego procesu. Odpowiedzi takie jak 72 minuty lub 63 minuty polegają na założeniu, że czas potrzebny na załadunek po 30 minutach nie ulega zmianie czy przyspieszeniu z powodu równoległego działania. Te podejścia są nieprawidłowe, ponieważ zakładają, że każdy wózek nie wpływa na załadunek innych. Na przykład, odpowiedź 72 minut zakłada, że każdy wózek pracuje osobno przez cały czas, co oczywiście prowadzi do zaniżenia efektywności. Z kolei odpowiedź 63 minut mogłaby wynikać z błędnej kalkulacji, gdzie czas załadunku po wprowadzeniu drugiego wózka nie został poprawnie uwzględniony jako czas wspólnego działania dwóch wózków. W praktyce efektywna logistyka opiera się na umiejętnym zarządzaniu czasem i zasobami. Równoległe wprowadzenie dodatkowych wózków widłowych pokazuje, jak kluczowe jest planowanie i optymalizacja w procesach logistycznych - pozwala to nie tylko na oszczędność czasu, ale również na zwiększenie efektywności działań operacyjnych.

Pytanie 36

Faktura oraz rozliczenie usługi transportowej to elementy

A. organizacyjnych czynności transportowych

B. wykonawczych czynności przewozowych

C. handlowych czynności transportowych

D. organizacyjnych czynności przewozowych

Wybór odpowiedzi związanej z wykonawczymi lub organizacyjnymi czynnościami procesu transportowego świadczy o braku zrozumienia podstawowej różnicy pomiędzy tymi kategoriami działań. Czynności wykonawcze odnoszą się do praktycznych aspektów realizacji transportu, takich jak załadunek, transport czy rozładunek towarów. Choć te działania są kluczowe dla skutecznej realizacji usługi, to nie obejmują one aspektów finansowych, jakimi są wystawienie faktury i rozliczenia. Czynności organizacyjne dotyczą planowania i zarządzania procesami transportowymi, co może obejmować koordynację ruchu towarów, zarządzanie flotą czy ustalanie tras. Jednakże, ani organizacyjne, ani wykonawcze działania nie odnoszą się bezpośrednio do aspektów handlowych, które są związane z dokumentacją, sprzedażą i finansowaniem usług. Typowym błędem jest mylenie funkcji operacyjnych w transporcie z funkcjami handlowymi. Procesy handlowe są kluczowe dla utrzymania płynności finansowej przedsiębiorstwa transportowego i zarządzania jego przychodami, co jest fundamentalne dla długoterminowego sukcesu na rynku.

Pytanie 37

W przedsiębiorstwie transportowym, miesięczny dystans pokonywany przez pojazd to 20 000 km, a koszty związane z jego użytkowaniem w danym miesiącu wynoszą 62 000,00 zł. Jaką stawkę przewozową za 1 km powinno się uwzględnić w ofercie, przy założeniu zysku na poziomie 20% w odniesieniu do poniesionych wydatków?

A. 3,72 zł

B. 3,41 zł

C. 2,48 zł

D. 3,10 zł

Obliczenie stawki przewozowej może być mylące, gdyż niektóre z odpowiedzi mogą sugerować niewłaściwe podejście do kalkulacji kosztów i zysków. Na przykład, jeśli ktoś obliczy stawkę na poziomie 3,10 zł, może to wynikać z pominięcia kluczowego elementu, jakim jest zysk. Oszacowanie kosztów bez uwzględnienia zysku prowadzi do sytuacji, gdzie firma nie jest w stanie pokryć rzeczywistych wydatków, co może zagrażać jej stabilności finansowej. Inna błędna odpowiedź, na przykład 2,48 zł, sugeruje, że kwota ta może być wystarczająca do pokrycia tylko części kosztów użytkowania pojazdu, co jest niezgodne z praktycznymi standardami branżowymi. Firmy transportowe muszą zawsze kalkulować stawki, biorąc pod uwagę wszystkie koszty, w tym amortyzację, paliwo, ubezpieczenia oraz inne wydatki operacyjne. Ustalenie stawki na poziomie 3,41 zł również nie uwzględnia odpowiedniego zysku, co może skomplikować sytuację finansową firmy. Właściwe podejście do kalkulacji stawki przewozowej powinno zawsze obejmować kompleksową analizę kosztów i planowany zysk, co zapewnia długoterminową rentowność i stabilność operacyjną."

Pytanie 38

Elementy infrastruktury liniowej w transporcie kolejowym to

A. bocznice kolejowe

B. sieci trakcyjne

C. terminale przeładunkowe

D. stacje kolejowe

Odpowiedzi takie jak stacje kolejowe, terminale przeładunkowe czy bocznice kolejowe, choć istotne w ramach infrastruktury transportu szynowego, nie mogą być klasyfikowane jako infrastruktura liniowa. Stacje kolejowe pełnią funkcję punktów przesiadkowych, gdzie pasażerowie mogą wsiadać i wysiadać; są one kluczowe dla organizacji transportu, ale nie są elementami linii kolejowej samej w sobie. Terminale przeładunkowe są dedykowane do transportu towarów i obejmują różnorodne operacje logistyczne, jak załadunek i rozładunek, jednak nie stanowią infrastruktury liniowej. Z kolei bocznice kolejowe, mające na celu łączenie linii głównych z innymi obiektami, mogą być uważane za część infrastruktury kolejowej, ale nie są bezpośrednio odpowiedzialne za transport na długich dystansach i zasilanie pojazdów. Niezrozumienie różnicy między tymi elementami a siecią trakcyjną prowadzi do pomylenia ich funkcji, co jest typowym błędem w zakresie infrastruktury transportowej. Kluczem do prawidłowego rozumienia infrastruktury jest znajomość jej definicji oraz różnych kategorii, które opisują poszczególne komponenty transportu szynowego.

Pytanie 39

Z punktu widzenia kryteriów ekonomicznych transport dzieli się na

A. krajowy lub międzynarodowy

B. wewnętrzny oraz zewnętrzny

C. zarobkowy a także niezarobkowy

D. regularny oraz nieregularny

W przypadku określenia transportu według innych kryteriów, takich jak wewnętrzny i zewnętrzny, regularny i nieregularny, czy krajowy i międzynarodowy, występują pewne nieporozumienia w zakresie ich zastosowania. Transport wewnętrzny i zewnętrzny koncentruje się na lokalizacji działalności, gdzie transport wewnętrzny odnosi się do przewozu w obrębie jednego kraju, a zewnętrzny do przewozu międzynarodowego. Mimo że są to istotne kategorie, nie odnoszą się one bezpośrednio do kryterium ekonomicznego, które jest kluczowe dla analizy zyskowności i strategii rynkowej. Podobnie, transport regularny i nieregularny odnosi się do częstotliwości świadczenia usług transportowych, a nie do generowania przychodu. Klasyfikacja krajowy i międzynarodowy również koncentruje się na obszarze geograficznym, a nie na aspekcie ekonomicznym. Warto zauważyć, że wiele osób mylnie interpretuje te kategorie jako równie ważne, co zarobkowy i niezarobkowy, co prowadzi do braku zrozumienia fundamentalnych zasad rynkowych. Poprawne zrozumienie zasadności kryteriów klasyfikacji transportu jest niezbędne dla skutecznego planowania i zarządzania usługami transportowymi w różnych kontekstach ekonomicznych.

Pytanie 40

Suwnica terminalowa zaczyna pracę o godzinie 8:00. Czas załadunku kontenera 20-stopowego wynosi
50 sekund, natomiast 40-stopowego 100 sekund. Po upływie jednej godziny pracy suwnicy następuje przerwa trwająca 15 minut. O której godzinie zakończy się załadunek 30 kontenerów TEU oraz 45 kontenerów FEU na wagony kolejowe?

A. 9:55

B. 8:58

C. 8:43

D. 9:40

Aby obliczyć czas zakończenia załadunku 30 kontenerów TEU (20-stopowych) i 45 kontenerów FEU (40-stopowych), należy najpierw obliczyć całkowity czas załadunku. Załadunek jednego kontenera TEU trwa 50 sekund, więc 30 takich kontenerów zajmie 30 * 50 = 1500 sekund, co jest równoważne 25 minutom. Załadunek jednego kontenera FEU trwa 100 sekund, więc 45 kontenerów FEU zajmie 45 * 100 = 4500 sekund, co wynosi 75 minut. Łączny czas załadunku wynosi 25 minut + 75 minut = 100 minut, czyli 1 godzina i 40 minut. Suwnica rozpoczyna pracę o 8:00, więc po 1 godzinie i 40 minutach dotrzemy do godziny 9:40. Następnie należy uwzględnić 15-minutową przerwę, co przesuwa czas zakończenia na 9:55. Taki sposób planowania wykorzystywany jest w praktyce przemysłowej, aby zminimalizować przestoje i zoptymalizować efektywność załadunku, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w logistyce i transporcie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej