Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.07 - Montaż i konfiguracja lokalnych sieci komputerowych oraz administrowanie systemami operacyjnymi
Data rozpoczęcia: 21 grudnia 2025 16:14
Data zakończenia: 21 grudnia 2025 16:28

Egzamin zdany!

Wynik: 32/40 punktów (80,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie urządzenie należy użyć, aby połączyć sieć lokalną z Internetem?

A. przełącznik.

B. koncentrator.

C. ruter.

D. most.

Ruter to urządzenie, które pełni kluczową rolę w komunikacji pomiędzy siecią lokalną a Internetem. Jego głównym zadaniem jest przekazywanie danych pomiędzy różnymi sieciami, co pozwala na wymianę informacji pomiędzy urządzeniami wewnątrz sieci lokalnej a użytkownikami zewnętrznymi. Ruter wykonuje funkcje takie jak kierowanie pakietów, NAT (Network Address Translation) oraz zarządzanie adresami IP. Przykładem zastosowania rutera w praktyce jest sytuacja, gdy mamy w domu kilka urządzeń (komputery, smartfony, tablety), które łączą się z Internetem. Ruter pozwala tym urządzeniom na korzystanie z jednego, publicznego adresu IP, co jest zgodne z praktykami oszczędzania przestrzeni adresowej. Ruter może również zapewniać dodatkowe funkcje, takie jak zapora sieciowa (firewall) oraz obsługa sieci bezprzewodowych (Wi-Fi), co zwiększa bezpieczeństwo i komfort użytkowania. To urządzenie jest zatem niezbędne w każdej sieci, która chce mieć dostęp do globalnej sieci Internet.

Pytanie 2

Jakim skrótem nazywana jest sieć, która korzystając z technologii warstwy 1 i 2 modelu OSI, łączy urządzenia rozmieszczone na dużych terenach geograficznych?

A. VPN

B. WAN

C. LAN

D. VLAN

WAN, czyli Wide Area Network, odnosi się do sieci, która łączy urządzenia rozmieszczone na dużych obszarach geograficznych, wykorzystując technologie warstwy 1 i 2 modelu OSI. W przeciwieństwie do LAN (Local Area Network), która obejmuje mniejsze obszary, takie jak biura czy budynki, WAN może rozciągać się na całe miasta, kraje a nawet kontynenty. Przykładami zastosowania WAN są sieci rozległe wykorzystywane przez przedsiębiorstwa do łączenia oddziałów w różnych lokalizacjach, a także infrastruktura internetowa, która łączy miliony użytkowników na całym świecie. Standardy takie jak MPLS (Multiprotocol Label Switching) czy frame relay są często wykorzystywane w sieciach WAN, co pozwala na efektywne zarządzanie ruchem danych oraz zapewnia odpowiednią jakość usług. Znajomość technologii WAN jest kluczowa dla specjalistów IT, szczególnie w kontekście projektowania i zarządzania infrastrukturą sieciową w dużych organizacjach.

Pytanie 3

Który element zabezpieczeń znajduje się w pakietach Internet Security (IS), ale nie występuje w programach antywirusowych (AV)?

A. Zapora sieciowa

B. Skaner wirusów

C. Aktualizacje baz wirusów

D. Monitor wirusów

Zapora sieciowa to taki istotny element ochrony, który znajdziesz w pakietach Internet Security, ale nie w zwykłych programach antywirusowych. Jej zadaniem jest pilnowanie, co się dzieje w sieci – to znaczy, że blokuje nieproszonych gości i chroni Twoje urządzenie przed różnymi atakami. Dobrym przykładem jest korzystanie z publicznego Wi-Fi, gdzie zapora działa jak tarcza, zabezpieczając Twoje dane przed przechwyceniem. W zawodowym świecie zabezpieczeń zapory sieciowe są na porządku dziennym, bo są częścią większej strategii, która obejmuje szyfrowanie danych i regularne aktualizacje. Jak mówią w branży, np. NIST, włączenie zapory do ochrony informacji to absolutna podstawa – bez niej trudno mówić o skutecznym zabezpieczeniu.

Pytanie 4

Jakie ograniczenie funkcjonalne występuje w wersji Standard systemu Windows Server 2019?

A. Licencjonowanie na maksymalnie 50 urządzeń

B. Obsługuje najwyżej dwa procesory

C. Wirtualizacja maksymalnie dla dwóch instancji

D. Brak interfejsu graficznego

Nieprawidłowe odpowiedzi wskazują na powszechne nieporozumienia dotyczące możliwości i ograniczeń Windows Server 2019 w wersji Standard. Na przykład, licencjonowanie na maksymalnie 50 urządzeń nie jest prawdziwe, ponieważ wersja Standard pozwala na licencjonowanie serwerów w oparciu o liczbę rdzeni procesora, a nie na określoną liczbę urządzeń. Ograniczenie do dwóch procesorów jest również mylące; w rzeczywistości edycja Standard wspiera maksymalnie dwa procesory fizyczne, ale liczba rdzeni, które mogą być wykorzystane na każdym z procesorów, nie jest ograniczona, co może prowadzić do nieprawidłowych wniosków o całkowitej mocy obliczeniowej. Co więcej, twierdzenie dotyczące braku środowiska graficznego jest błędne, ponieważ Windows Server 2019 może być zainstalowany z interfejsem graficznym, chociaż istnieje opcja instalacji w trybie core, który ogranicza interfejs graficzny i zwiększa bezpieczeństwo. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania serwerami, ale nie oznacza, że graficzny interfejs nie jest dostępny. Właściwe zrozumienie architektury Windows Server 2019 i jej edycji jest niezbędne do prawidłowego planowania i wdrażania rozwiązań serwerowych, a także do uniknięcia błędów związanych z licencjonowaniem i konfiguracją.

Pytanie 5

Parametr, który definiuje stosunek liczby wystąpionych błędnych bitów do ogólnej liczby odebranych bitów, to

A. Propagation Delay Skew

B. Return Loss

C. Bit Error Rate

D. Near End Crosstalk

Bit Error Rate (BER) to kluczowy parametr w telekomunikacji, który określa stosunek liczby błędnych bitów do całkowitej liczby otrzymanych bitów. Mierzy on jakość transmisji danych oraz niezawodność systemów komunikacyjnych. Niska wartość BER jest pożądana, ponieważ wskazuje na wysoką jakość sygnału i efektywność przesyłania informacji. W zastosowaniach praktycznych, takich jak sieci komputerowe czy systemy satelitarne, monitorowanie BER pozwala na szybką identyfikację problemów związanych z zakłóceniami sygnału, co jest kluczowe dla utrzymania wysokiej jakości usług. Standardy, takie jak ITU-T G.826, definiują sposoby pomiaru BER oraz akceptowalne poziomy w różnych aplikacjach. Zrozumienie i kontrola BER pozwala inżynierom na projektowanie bardziej niezawodnych systemów oraz na świadome podejmowanie decyzji dotyczących wyboru technologii transmisji, co w praktyce przekłada się na lepsze doświadczenia użytkowników końcowych.

Pytanie 6

Interfejs graficzny Menedżera usług IIS (Internet Information Services) w systemie Windows służy do ustawiania konfiguracji serwera

A. terminali

B. DNS

C. WWW

D. wydruku

Menedżer usług IIS (Internet Information Services) to kluczowe narzędzie do zarządzania serwerami WWW w systemie Windows. Umożliwia nie tylko konfigurację, ale także monitorowanie i optymalizację wydajności aplikacji webowych. Dzięki interfejsowi graficznemu, użytkownicy mogą łatwo tworzyć i zarządzać witrynami internetowymi, a także ustawiać różne protokoły, takie jak HTTP czy HTTPS. IIS wspiera wiele technologii, w tym ASP.NET, co pozwala na rozwijanie dynamicznych aplikacji internetowych. Przykładem praktycznego zastosowania IIS jest uruchamianie serwisów e-commerce, które wymagają stabilnego i bezpiecznego serwera do obsługi transakcji online. Dobrze skonfigurowany IIS według najlepszych praktyk zapewnia szybkie ładowanie stron, co jest niezbędne w kontekście SEO oraz doświadczenia użytkowników. Umożliwia także zarządzanie certyfikatami SSL, co jest kluczowe dla zabezpieczenia danych przesyłanych przez użytkowników.

Pytanie 7

Jakie dane należy wpisać w adresie przeglądarki internetowej, aby uzyskać dostęp do zawartości witryny ftp o nazwie domenowej ftp.biuro.com?

A. http://ftp.biuro.com

B. ftp.ftp.biuro.com

C. http.ftp.biuro.com

D. ftp://ftp.biuro.com

Odpowiedź 'ftp://ftp.biuro.com' jest całkiem na miejscu. To dobry sposób, żeby połączyć się z serwerem FTP, bo właśnie do tego ten protokół służy - do przesyłania plików w sieci. Jak przeglądarka widzi ten prefiks 'ftp://', to od razu wie, że chodzi o serwer FTP, a nie o coś innego. W praktyce wiele osób pewnie korzysta z programów typu FileZilla, bo są wygodne do zarządzania plikami, ale przeglądarki też dają radę. Warto jednak pamiętać, że lepiej używać bezpieczniejszego SFTP, bo to daje więcej ochrony dla danych. FTP może być super przy wysyłaniu dużych plików czy tworzeniu kopii zapasowych. Zrozumienie różnic między protokołami jest kluczowe, żeby dobrze ogarniać sprawy związane z danymi w sieci.

Pytanie 8

Która z poniższych właściwości kabla koncentrycznego RG-58 sprawia, że nie jest on obecnie stosowany w budowie lokalnych sieci komputerowych?

A. Maksymalna odległość między stacjami wynosząca 185 m

B. Koszt narzędzi potrzebnych do montażu i łączenia kabli

C. Brak opcji nabycia dodatkowych urządzeń sieciowych

D. Maksymalna prędkość przesyłania danych wynosząca 10 Mb/s

Kabel koncentryczny RG-58 charakteryzuje się maksymalną prędkością transmisji danych wynoszącą 10 Mb/s, co w kontekście współczesnych wymagań sieciowych jest zdecydowanie zbyt niską wartością. W dzisiejszych lokalnych sieciach komputerowych (LAN) standardy, takie jak Ethernet, wymagają znacznie wyższych prędkości – obecnie powszechnie stosowane są technologie pozwalające na przesył danych z prędkościami 100 Mb/s (Fast Ethernet) oraz 1 Gb/s (Gigabit Ethernet), a nawet 10 Gb/s w nowoczesnych rozwiązaniach. Z tego powodu, na etapie projektowania infrastruktury sieciowej, wybór kabla o niskiej prędkości transmisji jak RG-58 jest nieefektywny i przestarzały. Przykładowo, w przypadku dużych sieci korporacyjnych, gdzie przesyłanie dużych plików lub obsługa wielu jednoczesnych użytkowników jest normą, kabel RG-58 nie spełnia wymogów wydajnościowych oraz jakościowych. Dlatego też jego zastosowanie w lokalnych sieciach komputerowych jest obecnie niezalecane, co czyni go nieodpowiednim wyborem.

Pytanie 9

Narzędzie przedstawione na zdjęciu to

A. zaciskarka.

B. narzędzie uderzeniowe.

C. nóż monterski.

D. ściągacz izolacji.

Odpowiedź "ściągacz izolacji" jest poprawna, ponieważ narzędzie przedstawione na zdjęciu ma oznaczenia "CABLE STRIPPER/CUTTER", co w tłumaczeniu na język polski oznacza "ściągacz izolacji/przecinak". Narzędzia te są kluczowe w pracy z instalacjami elektrycznymi, gdyż umożliwiają sprawne usuwanie izolacji z przewodów. W praktyce, ściągacz izolacji jest niezbędny przy przygotowywaniu przewodów do połączeń, co jest istotne w kontekście zgodności z normami bezpieczeństwa. Poprawne zdjęcie izolacji zapobiega zwarciom oraz innym problemom związanym z niewłaściwym połączeniem. Użycie ściągacza izolacji minimalizuje ryzyko uszkodzenia żył przewodu, co jest kluczowe dla zapewnienia trwałości połączeń elektrycznych. W wielu krajach, w tym w Polsce, stosowanie odpowiednich narzędzi do obróbki przewodów jest regulowane standardami, które nakładają obowiązek stosowania narzędzi przystosowanych do danej aplikacji, co podkreśla znaczenie tego narzędzia w branży elektrycznej.

Pytanie 10

Jaką maksymalną liczbę komputerów można zaadresować adresami IP w klasie C?

A. 255 komputerów

B. 254 komputery

C. 256 komputerów

D. 252 komputery

Adresy IP klasy C mają strukturę, która pozwala na podział sieci na mniejsze segmenty, co jest idealne w przypadku małych sieci lokalnych. Klasa C posiada 24 bity dla identyfikacji sieci i 8 bitów dla identyfikacji hostów. Wartość 2^8 daje nam 256 możliwych adresów dla hostów. Jednak z tych adresów należy odjąć dwa: jeden jest zarezerwowany dla adresu sieci, a drugi dla adresu rozgłoszeniowego (broadcast). Dlatego maksymalna liczba komputerów, które można zaadresować w sieci klasy C wynosi 254. W praktyce takie sieci są często stosowane w biurach oraz małych organizacjach, gdzie liczy się efektywne wykorzystanie dostępnych adresów IP. Umożliwia to łatwe zarządzanie urządzeniami, a także zwiększa bezpieczeństwo poprzez ograniczenie dostępu do pozostałych segmentów sieci. W branży IT, zgodnie z normami IETF, zaleca się staranne planowanie adresacji IP, aby uniknąć konfliktów i zapewnić płynność działania sieci.

Pytanie 11

Zarządzanie uprawnieniami oraz zdolnościami użytkowników i komputerów w sieci z systemem Windows serwerowym zapewniają

A. ustawienia przydziałów

B. zasady zabezpieczeń

C. listy dostępu

D. zasady grupy

Zasady grupy to mechanizm stosowany w systemach operacyjnych Windows, który umożliwia centralne zarządzanie uprawnieniami i dostępem do zasobów sieciowych. Dzięki zasadom grupy administratorzy mogą definiować, które ustawienia dotyczące bezpieczeństwa, konfiguracji systemów i dostępów do aplikacji oraz zasobów mają być stosowane w obrębie całej organizacji. Przykładem zastosowania zasad grupy jest możliwość wymuszenia polityki haseł, która określa minimalną długość haseł oraz wymagania dotyczące ich złożoności. W praktyce, zasady grupy mogą być przypisywane do jednostek organizacyjnych, co pozwala na elastyczne i dostosowane do potrzeb zarządzanie uprawnieniami. Wspierają one również dobre praktyki branżowe, takie jak zasada najmniejszych uprawnień, co oznacza, że użytkownicy oraz komputery mają dostęp tylko do tych zasobów, które są niezbędne do wykonywania ich zadań. Efektywne wykorzystanie zasad grupy przyczynia się do zwiększenia bezpieczeństwa sieci oraz uproszczenia zarządzania tymi ustawieniami.

Pytanie 12

Jakie urządzenie powinno być użyte do połączenia komputerów, aby mogły działać w różnych domenach rozgłoszeniowych?

A. Koncentratora

B. Mostu

C. Regeneratora

D. Rutera

Ruter jest urządzeniem, które odgrywa kluczową rolę w łączeniu różnych domen rozgłoszeniowych, co pozwala na efektywną komunikację między różnymi sieciami. W przeciwieństwie do mostu czy koncentratora, które operują na warstwie drugiej modelu OSI (warstwie łącza danych), ruter funkcjonuje na warstwie trzeciej (warstwa sieci). Jego zadaniem jest zarządzanie ruchem danych pomiędzy różnymi sieciami, co oznacza, że pakiety danych mogą być kierowane do odpowiednich adresów IP, co jest istotne w przypadku, gdy komputery są w różnych podsieciach. Dzięki temu, ruter potrafi zrozumieć, kiedy dane powinny zostać wysłane do innej sieci, a kiedy pozostają w obrębie tej samej. Przykładowo, w dużych organizacjach, które mają różne lokalizacje geograficzne, rutery umożliwiają komunikację między nimi poprzez sieci WAN. Praktyczne zastosowanie ruterów obejmuje nie tylko łączenie lokalnych sieci, ale także umożliwiają one stosowanie zaawansowanych funkcji, takich jak QoS (Quality of Service), które pomagają w zarządzaniu ruchem sieciowym, co jest kluczowe w przypadku aplikacji wymagających niskich opóźnień, jak np. wideokonferencje. W kontekście standardów, rutery muszą być zgodne z protokołami, takimi jak IP (Internet Protocol) oraz muszą wspierać różnorodne protokoły routingu, co czyni je nieodzownym elementem nowoczesnych infrastruktur sieciowych.

Pytanie 13

Na rysunku jest przedstawiony symbol graficzny

A. przełącznika.

B. rutera.

C. mostu.

D. koncentratora.

Symbol graficzny przedstawiony na rysunku jest charakterystyczny dla mostu sieciowego, który odgrywa kluczową rolę w architekturze sieci komputerowych. Mosty sieciowe są używane do łączenia dwóch segmentów sieci, co pozwala na efektywniejsze zarządzanie ruchem danych. Działają one na poziomie warstwy łącza danych modelu OSI, co oznacza, że operują na ramkach danych, a ich głównym zadaniem jest filtrowanie i przekazywanie pakietów w oparciu o adresy MAC. Przykładem zastosowania mostu może być sytuacja, w której organizacja ma dwa oddzielne segmenty sieciowe, które muszą współpracować. Most sieciowy pozwala na ich połączenie, co zwiększa przepustowość i redukuje kolizje. Dodatkowo, mosty mogą być używane do segregacji ruchu w dużych sieciach, co przyczynia się do lepszej wydajności oraz bezpieczeństwa. Znajomość tych mechanizmów jest kluczowa dla administratorów sieci, którzy chcą optymalizować infrastrukturę i zapewniać sprawne działanie usług sieciowych.

Pytanie 14

Oblicz całkowity koszt kabla UTP Cat 6, który posłuży do połączenia 5 punktów abonenckich z punktem dystrybucyjnym, wiedząc, że średnia odległość między punktem abonenckim a punktem dystrybucyjnym wynosi 8 m, a cena brutto 1 m kabla to 1 zł. W obliczeniach należy uwzględnić dodatkowe 2 m kabla na każdy punkt abonencki.

A. 40 zł

B. 45 zł

C. 50 zł

D. 32 zł

Koszt brutto kabla UTP Cat 6 dla pięciu punktów abonenckich można obliczyć, stosując się do określonych kroków. Najpierw obliczamy długość kabla potrzebną do połączenia punktów abonenckich z punktem dystrybucyjnym. Dla każdego z pięciu punktów abonenckich mamy średnią odległość 8 m. W związku z tym, całkowita długość kabla wynosi 5 punktów x 8 m = 40 m. Następnie dodajemy zapas 2 m dla każdego punktu abonenckiego, co daje dodatkowe 5 punktów x 2 m = 10 m. Sumując te wartości, otrzymujemy całkowitą długość kabla wynoszącą 40 m + 10 m = 50 m. Cena za 1 m kabla wynosi 1 zł, więc koszt brutto 50 m kabla to 50 zł. Takie podejście uwzględnia nieprzewidziane okoliczności, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie instalacji kablowych, gdzie zawsze warto mieć zapas materiałów, aby zminimalizować ryzyko błędów podczas montażu.

Pytanie 15

Jakie aktywne urządzenie pozwoli na podłączenie 15 komputerów, drukarki sieciowej oraz rutera do sieci lokalnej za pomocą kabla UTP?

A. Switch 24-portowy

B. Panel krosowy 16-portowy

C. Switch 16-portowy

D. Panel krosowy 24-portowy

Przełącznik 24-portowy to świetne rozwiązanie, bo można do niego podłączyć sporo urządzeń jednocześnie, jak komputery czy drukarki, do lokalnej sieci. W sytuacji, gdzie trzeba podłączyć 15 komputerów, drukarkę sieciową i router, ten przełącznik akurat ma tyle portów, że wszystko się zmieści. W codziennym użytkowaniu przełączniki są kluczowe w zarządzaniu ruchem w sieci, co umożliwia szybsze przesyłanie danych między urządzeniami. Dodatkowo, jak używasz przełącznika, można wprowadzić różne funkcje, na przykład VLAN, co pomaga w podziale sieci i zwiększeniu jej bezpieczeństwa. Jeśli chodzi o standardy, sprzęty zgodne z normą IEEE 802.3 potrafią działać naprawdę wydajnie i niezawodnie. Tak więc, na pewno 24-portowy przełącznik to sensowne rozwiązanie dla średnich sieci, które potrzebują elastyczności i dużej liczby połączeń.

Pytanie 16

Protokół, który komputery wykorzystują do informowania ruterów w swojej sieci o zamiarze dołączenia do określonej grupy multicastowej lub jej opuszczenia, to

A. Internet Message Access Protocol (IMAP)

B. Internet Group Management Protocol (IGMP)

C. Interior Gateway Protocol (IGP)

D. Transmission Control Protocol (TCP)

Internet Group Management Protocol (IGMP) to protokół używany w sieciach IP do zarządzania członkostwem w grupach multicastowych. Dzięki IGMP, urządzenia w sieci mogą informować routery o chęci dołączenia do lub odejścia z grup multicastowych. Protokół ten jest kluczowy w kontekście transmisji danych dla wielu użytkowników, jak to ma miejsce w strumieniowaniu wideo, konferencjach online czy transmisjach sportowych. Umożliwia efektywne zarządzanie przepustowością, ponieważ dane są wysyłane tylko do tych urządzeń, które są zainteresowane daną grupą, co eliminuje niepotrzebny ruch w sieci. IGMP działa na poziomie warstwy sieciowej w modelu OSI i jest standardem określonym przez IETF w RFC 3376. W praktyce, IGMP pozwala na efektywne zarządzanie zasobami sieciowymi, co jest kluczowe w dużych środowiskach, gdzie wiele urządzeń korzysta z tych samych zasobów. Przykładem użycia IGMP może być system IPTV, gdzie użytkownicy mogą subskrybować różne kanały telewizyjne bez obciążania całej infrastruktury sieciowej.

Pytanie 17

Protokół stworzony do nadzorowania oraz zarządzania urządzeniami w sieci, oparty na architekturze klient-serwer, w którym jeden menedżer kontroluje od kilku do kilkuset agentów to

A. HTTP (Hypertext Transfer Protocol)

B. FTP (File Transfer Protocol)

C. SNMP (Simple Network Management Protocol)

D. SMTP (Simple Mail Transfer Protocol)

SNMP, czyli Simple Network Management Protocol, to standardowy protokół sieciowy, który umożliwia monitorowanie i zarządzanie urządzeniami w sieci IP. Opiera się na architekturze klient-serwer, gdzie agent (urządzenie zarządzane) przekazuje dane do menedżera (systemu zarządzającego). Dzięki SNMP administratorzy sieci mogą zbierać dane o stanie urządzeń, takich jak routery, przełączniki czy serwery, co pozwala na szybką identyfikację problemów, optymalizację wydajności oraz planowanie zasobów. Protokół SNMP jest szeroko stosowany w branży IT, będąc częścią standardów IETF. Przykładem zastosowania może być monitorowanie obciążenia serwera w czasie rzeczywistym, co pozwala na podejmowanie decyzji na podstawie zebranych danych. Ponadto, SNMP wspiera różne poziomy bezpieczeństwa i wersje, co pozwala na dostosowanie go do specyficznych potrzeb organizacji. Standardy SNMP są zgodne z najlepszymi praktykami, co daje pewność, że system zarządzania siecią będzie działał w sposób efektywny i bezpieczny.

Pytanie 18

W jakiej warstwie modelu TCP/IP funkcjonuje protokół DHCP?

A. Transportowej

B. Łącza danych

C. Internetu

D. Aplikacji

Wybór odpowiedzi z warstwą Internetu, łącza danych lub transportową sugeruje, że może być jakieś nieporozumienie odnośnie tego, jak działa model TCP/IP i jakie są role poszczególnych protokołów. Warstwa Internetu, w której działają protokoły takie jak IP, zajmuje się przesyłaniem datagramów przez sieć i kierowaniem ich do odpowiednich adresów, ale nie odpowiada za przydzielanie adresów IP. Protokół DHCP nie działa na tym poziomie, bo nie zajmuje się routowaniem, tylko konfiguracją. Z kolei warstwa łącza danych zapewnia komunikację między urządzeniami w tej samej sieci lokalnej, używając adresów MAC, a nie IP. Warstwa transportowa to już inna bajka, bo to tam działają protokoły jak TCP i UDP, które odpowiadają za przesyłanie danych i kontrolę błędów, ale nie za konfigurację sieci. Często ludzie mylą funkcje protokołów i ich miejsca w modelu TCP/IP. DHCP jako protokół aplikacyjny tworzy most między aplikacjami a warstwą transportową, ale samo w sobie nie przesyła danych, tylko je konfiguruje, co dobrze pokazuje, czemu należy do warstwy aplikacji.

Pytanie 19

Użycie na komputerze z systemem Windows poleceń ```ipconfig /release``` oraz ```ipconfig /renew``` umożliwia weryfikację działania usługi w sieci

A. routingu

B. serwera DHCP

C. Active Directory

D. serwera DNS

Wykonanie poleceń 'ipconfig /release' oraz 'ipconfig /renew' jest kluczowe w procesie uzyskiwania dynamicznego adresu IP z serwera DHCP. Pierwsze polecenie zwalnia aktualnie przydzielony adres IP, co oznacza, że komputer informuje serwer DHCP o zakończeniu korzystania z adresu. Drugie polecenie inicjuje proces uzyskiwania nowego adresu IP, wysyłając zapytanie do serwera DHCP. Jeśli usługa DHCP działa poprawnie, komputer otrzyma nowy adres IP, co jest kluczowe dla prawidłowej komunikacji w sieci. Praktyczne zastosowanie tych poleceń jest widoczne w sytuacjach, gdy komputer nie może uzyskać dostępu do sieci z powodu konfliktu adresów IP lub problemów z połączeniem. W dobrych praktykach sieciowych, administratorzy często wykorzystują te polecenia do diagnozowania problemów z siecią, co podkreśla znaczenie usługi DHCP w zarządzaniu adresacją IP w lokalnych sieciach komputerowych. Działanie DHCP zgodne jest z protokołem RFC 2131, który definiuje zasady przydzielania adresów IP w sieciach TCP/IP.

Pytanie 20

Aby zarejestrować i analizować pakiety przesyłane w sieci, należy wykorzystać aplikację

A. CuteFTP

B. puTTy

C. FileZilla

D. WireShark

WireShark to zaawansowane narzędzie do analizy protokołów sieciowych, które umożliwia przechwytywanie i przeglądanie danych przesyłanych przez sieć w czasie rzeczywistym. Dzięki jego funkcjom użytkownicy mogą analizować ruch sieciowy, identyfikować problemy z wydajnością oraz debugować aplikacje sieciowe. Program obsługuje wiele protokołów i potrafi wyświetlić szczegółowe informacje o każdym pakiecie, co czyni go nieocenionym narzędziem dla administratorów sieci oraz specjalistów ds. bezpieczeństwa. Przykładem zastosowania WireSharka może być sytuacja, w której administrator musi zdiagnozować problemy z połączeniem w sieci lokalnej – dzięki możliwości filtrowania danych, może szybko zlokalizować błędne pakiety i zrozumieć ich przyczynę. W kontekście dobrych praktyk branżowych, WireShark jest powszechnie zalecany do monitorowania bezpieczeństwa, analizy ataków oraz audytów sieciowych, co czyni go kluczowym narzędziem w arsenale specjalistów IT.

Pytanie 21

Aby aktywować FTP na systemie Windows, konieczne jest zainstalowanie roli

A. serwera DNS

B. serwera sieci Web (IIS)

C. serwera DHCP

D. serwera Plików

Wybór innych ról, takich jak serwer DHCP, serwer Plików czy serwer DNS, jest błędny, ponieważ każda z tych ról pełni zupełnie inną funkcję w infrastrukturze sieciowej. Serwer DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) odpowiada za przydzielanie adresów IP urządzeniom w sieci, co jest kluczowe dla komunikacji, ale nie ma nic wspólnego z transferem plików. Serwer Plików może umożliwiać przechowywanie i udostępnianie plików w sieci, jednak nie obsługuje on bezpośrednio protokołu FTP, co jest istotne, gdyż FTP wymaga dedykowanego serwera do zarządzania połączeniami i transferem. Serwer DNS (Domain Name System) jest odpowiedzialny za tłumaczenie nazw domen na adresy IP, co jest niezbędne do lokalizacji zasobów w internecie, ale również nie ma związku z protokołem FTP. Wybierając nieodpowiednie odpowiedzi, można wpaść w pułapkę myślową, gdzie mylimy różne usługi i ich funkcje. Kluczowym aspektem jest zrozumienie, że FTP wymaga specyficznej infrastruktury, która została zaprojektowana do obsługi tego protokołu, a to oferuje jedynie rola serwera sieci Web (IIS), co czyni ją niezbędną w kontekście uruchamiania usług FTP.

Pytanie 22

Jakiego protokołu dotyczy port 443 TCP, który został otwarty w zaporze sieciowej?

A. HTTPS

B. NNTP

C. DNS

D. SMTP

Zrozumienie portów i przypisanych do nich protokołów jest kluczowe w kontekście zarządzania siecią i bezpieczeństwa. W przypadku odpowiedzi związanych z SMTP, NNTP oraz DNS, ważne jest, aby zrozumieć, do jakich portów są przypisane te protokoły. SMTP (Simple Mail Transfer Protocol) używa portu 25, który jest wykorzystywany do przesyłania wiadomości e-mail. Z kolei NNTP (Network News Transfer Protocol) korzysta z portu 119, który służy do przesyłania wiadomości w grupach dyskusyjnych. Port 53 jest zarezerwowany dla DNS (Domain Name System), który przetwarza zapytania dotyczące nazw domenowych i ich adresów IP. Często zdarza się, że osoby mylnie kojarzą porty z protokołami, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Kluczowym błędem jest utożsamianie portu 443 z innymi protokołami, które mają zupełnie inne zastosowanie i nie są związane z przesyłaniem bezpiecznych danych. Niewłaściwe przypisanie portu do protokołu może prowadzić do nieefektywnego zarządzania siecią i problemów z bezpieczeństwem, dlatego ważne jest, aby zawsze odnosić się do standardowych przyporządkowań portów zgodnych z dokumentacją IANA (Internet Assigned Numbers Authority). W erze, gdy bezpieczeństwo danych jest kluczowe, wiedza na temat odpowiednich protokołów i portów jest niezbędna dla każdego specjalisty w dziedzinie IT.

Pytanie 23

Do zdalnego administrowania stacjami roboczymi nie używa się

A. programu Wireshark

B. programu UltraVNC

C. programu TeamViewer

D. pulpitu zdalnego

Program Wireshark to narzędzie służące do analizy ruchu sieciowego, a nie do zdalnego zarządzania stacjami roboczymi. Umożliwia on przechwytywanie i analizowanie pakietów danych przesyłanych w sieci, co jest kluczowe w diagnostyce problemów sieciowych oraz zabezpieczaniu infrastruktury IT. Wireshark pozwala na zrozumienie ruchu sieciowego, wykrywanie nieprawidłowości czy analizowanie wydajności, jednak jego funkcjonalność nie obejmuje zdalnego dostępu do komputerów. W praktyce, narzędzie to jest używane przez administratorów sieci, specjalistów ds. bezpieczeństwa oraz inżynierów do monitorowania i analizowania komunikacji w sieci. Przykładowo, przy użyciu Wireshark można zidentyfikować potencjalne ataki, sprawdzić, jakie dane są przesyłane między urządzeniami, a także analizować protokoły sieciowe. W kontekście dobrych praktyk, korzystanie z Wiresharka powinno odbywać się zgodnie z zasadami etyki zawodowej oraz przepisami prawa, szczególnie w odniesieniu do prywatności użytkowników.

Pytanie 24

Który z poniższych adresów jest adresem prywatnym zgodnym z dokumentem RFC 1918?

A. 172.32.0.1

B. 171.0.0.1

C. 172.16.0.1

D. 172.0.0.1

Adres 172.16.0.1 jest poprawnym adresem prywatnym, definiowanym przez dokument RFC 1918, który ustanawia zakresy adresów IP przeznaczonych do użytku w sieciach lokalnych. Adresy prywatne nie są routowane w Internecie, co oznacza, że mogą być używane w sieciach wewnętrznych bez obawy o kolizje z adresami publicznymi. Zakres adresów prywatnych dla klasy B obejmuje 172.16.0.0 do 172.31.255.255, zatem 172.16.0.1 znajduje się w tym zakresie. Przykładowo, firmy często wykorzystują te adresy do budowy sieci lokalnych (LAN), co pozwala urządzeniom w sieci na komunikację bez potrzeby posiadania publicznego adresu IP. W praktyce, urządzenia takie jak routery lokalne przydzielają adresy prywatne w ramach sieci, a następnie wykorzystują translację adresów sieciowych (NAT) do komunikacji z Internetem, co zwiększa bezpieczeństwo i efektywność przydziału adresów.

Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

Narzędzie iptables w systemie Linux jest używane do

A. ustawienia serwera pocztowego

B. ustawienia zdalnego dostępu do serwera

C. ustawienia karty sieciowej

D. ustawienia zapory sieciowej

Konfiguracja karty sieciowej nie jest związana z iptables. To narzędzie służy do zarządzania zaporą sieciową, a kwestie dotyczące konfiguracji karty sieciowej realizowane są za pomocą innych narzędzi, takich jak ifconfig lub ip. Te narzędzia umożliwiają administratorom ustawienie adresów IP, maski podsieci, czy bramy domyślnej, co jest fundamentalne dla poprawnego działania sieci, ale nie ma związku z kontrolą ruchu sieciowego. W przypadku serwera pocztowego, administracja takim serwerem wymaga innego podejścia, korzystającego z aplikacji takich jak Postfix czy Sendmail, które odpowiadają za obsługę protokołów pocztowych, a nie za zarządzanie ruchem sieciowym. Ponadto, konfiguracja zdalnego dostępu do serwera jest realizowana z użyciem protokołów takich jak SSH czy VPN, które nie są bezpośrednio związane z iptables. Często występuje mylne przekonanie, że iptables jest uniwersalnym narzędziem do zarządzania wszelkimi aspektami sieci, podczas gdy jego rzeczywistym zadaniem jest zabezpieczanie i kontrolowanie ruchu przychodzącego i wychodzącego. Zrozumienie tej różnicy jest kluczowe dla efektywnego zarządzania systemem i zapewnienia jego bezpieczeństwa.

Pytanie 27

Aby zrealizować ręczną konfigurację interfejsu sieciowego w systemie LINUX, należy wykorzystać komendę

A. route add

B. ipconfig

C. eth0

D. ifconfig

Odpowiedź 'ifconfig' jest poprawna, ponieważ jest to klasyczne polecenie używane w systemach Linux do konfigurowania i zarządzania interfejsami sieciowymi. Umożliwia ono nie tylko wyświetlenie szczegółowych informacji o aktualnych ustawieniach interfejsów, takich jak adres IP, maska podsieci czy stan interfejsu, ale także pozwala na zmianę tych ustawień. Przykładem użycia może być wydanie polecenia 'ifconfig eth0 192.168.1.10 netmask 255.255.255.0 up', które ustawia adres IP dla interfejsu eth0. Pomimo że 'ifconfig' był standardowym narzędziem przez wiele lat, od czasu wprowadzenia narzędzia 'ip' w pakiecie iproute2, zaleca się używanie polecenia 'ip' do zarządzania interfejsami sieciowymi. Niemniej jednak, 'ifconfig' pozostaje w użyciu w wielu systemach oraz w starszych instrukcjach i dokumentacjach, co czyni go istotnym elementem wiedzy o administracji sieciami w systemach Linux.

Pytanie 28

Protokół, który umożliwia synchronizację zegarów stacji roboczych w sieci z serwerem NCP, to

A. Simple Mail Transfer Protocol

B. Internet Control Message Protocol

C. Internet Group Management Protocol

D. Simple Network Time Protocol

Simple Network Time Protocol (SNTP) jest protokołem używanym do synchronizacji zegarów komputerów w sieci. Jego głównym celem jest zapewnienie dokładności czasu na urządzeniach klienckich, które komunikują się z serwerami NTP (Network Time Protocol). Protokół ten działa na zasadzie wymiany pakietów z informacjami o czasie, co pozwala na korekcję zegarów roboczych. Dzięki SNTP, organizacje mogą zapewnić spójność czasową w swojej infrastrukturze IT, co jest kluczowe w wielu aplikacjach, takich jak logowanie zdarzeń, transakcje finansowe oraz synchronizacja danych między serwerami. W praktyce, wdrożenie SNTP w sieci lokalnej lub w chmurze jest stosunkowo proste i może znacznie poprawić efektywność operacyjną. Przykładem zastosowania SNTP jest synchronizacja czasu w systemach rozproszonych, gdzie zgodność czasowa jest istotna dla poprawności działania aplikacji. Standardy, takie jak RFC 5905, określają szczegóły implementacji i działania protokołu, co czyni go niezawodnym narzędziem w zarządzaniu czasem w sieci.

Pytanie 29

Urządzenie sieciowe, które umożliwia dostęp do zasobów w sieci lokalnej innym urządzeniom wyposażonym w bezprzewodowe karty sieciowe, to

A. panel krosowy

B. punkt dostępu

C. przełącznik

D. koncentrator

Punkt dostępu, czyli access point, to mega ważny element każdej sieci bezprzewodowej. Dzięki niemu urządzenia z bezprzewodowymi kartami mogą się łączyć z siecią lokalną. W praktyce, to taki centralny hub, gdzie wszyscy klienci mogą znaleźć dostęp do różnych zasobów w sieci, jak Internet czy drukarki. Z mojego doświadczenia, punkty dostępu świetnie sprawdzają się w biurach, szkołach i miejscach publicznych, gdzie sporo osób potrzebuje dostępu do sieci naraz. Standardy jak IEEE 802.11 mówią o tym, jak te punkty powinny działać i jakie protokoły komunikacyjne wykorzystują. Żeby dobrze zamontować punkty dostępu, trzeba je odpowiednio rozmieszczać, tak by zminimalizować martwe strefy i mieć mocny sygnał, co jest istotne dla wydajności naszej sieci bezprzewodowej.

Pytanie 30

Aby stworzyć las w strukturze katalogowej AD DS (Active Directory Domain Services), konieczne jest zrealizowanie co najmniej

A. trzech drzew domeny

B. dwóch drzew domeny

C. czterech drzew domeny

D. jednego drzewa domeny

Utworzenie lasu w strukturze katalogowej Active Directory Domain Services (AD DS) wymaga jedynie jednego drzewa domeny, co stanowi podstawowy element struktury AD. Drzewo domeny to kolekcja jednego lub więcej obiektów, w tym domen, które są ze sobą powiązane w hierarchii. Przykładowo, w organizacji, która potrzebuje zorganizować swoje zasoby w sposób hierarchiczny, wystarczy założyć jedną domenę, aby umożliwić zarządzanie kontami użytkowników, komputerami i innymi zasobami. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy można zaobserwować w małych firmach, które często korzystają z jednego drzewa domeny do centralizacji swoich zasobów i ułatwienia zarządzania. W rzeczywistości, dodatkowe drzewa domeny są niezbędne jedynie w bardziej złożonych środowiskach, gdzie potrzeba zarządzania wieloma, różnymi domenami w ramach jednego lasu, na przykład w międzynarodowych korporacjach. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, minimalizowanie liczby drzew domeny ogranicza złożoność zarządzania oraz poprawia bezpieczeństwo i wydajność systemu.

Pytanie 31

Kable światłowodowe nie są często używane w lokalnych sieciach komputerowych z powodu

A. niski poziom odporności na zakłócenia elektromagnetyczne.

B. niskiej wydajności.

C. wysokich kosztów elementów pośredniczących w transmisji.

D. znaczących strat sygnału podczas transmisji.

Kable światłowodowe są efektywnym medium transmisyjnym, wykorzystującym zjawisko całkowitego wewnętrznego odbicia światła do przesyłania danych. Choć charakteryzują się dużą przepustowością i niskimi stratami sygnału na długich dystansach, ich powszechne zastosowanie w lokalnych sieciach komputerowych jest ograniczone przez wysokie koszty związane z elementami pośredniczącymi w transmisji, takimi jak przełączniki i konwertery. Elementy te są niezbędne do integrowania technologii światłowodowej z istniejącymi infrastrukturami sieciowymi, które często opierają się na kablach miedzianych. W praktyce oznacza to, że organizacje, które pragną zainwestować w sieci światłowodowe, muszą być przygotowane na znaczne wydatki na sprzęt oraz jego instalację. Z drugiej strony, standardy takie jak IEEE 802.3 zdefiniowały wymagania techniczne dla transmisji w sieciach Ethernet, co przyczyniło się do rozwoju technologii światłowodowej, ale nadal pozostaje to kosztowną inwestycją dla wielu lokalnych sieci komputerowych.

Pytanie 32

Protokół wykorzystywany do wymiany wiadomości kontrolnych pomiędzy urządzeniami w sieci, takich jak żądanie echa, to

A. IGMP

B. SNMP

C. ICMP

D. SSMP

ICMP, czyli Internet Control Message Protocol, jest kluczowym protokołem w warstwie sieciowej modelu OSI, który służy do wymiany komunikatów kontrolnych między urządzeniami w sieci. Protokół ten jest powszechnie stosowany do diagnostyki i zarządzania siecią, umożliwiając przesyłanie informacji o stanie połączeń sieciowych. Przykładem zastosowania ICMP jest polecenie 'ping', które wysyła żądanie echa do określonego adresu IP w celu sprawdzenia, czy urządzenie jest dostępne i jak długo trwa odpowiedź. Użycie ICMP do monitorowania dostępności i czasu odpowiedzi serwerów jest standardową praktyką w administracji sieciowej. ICMP odgrywa również istotną rolę w raportowaniu błędów, takich jak informowanie nadawcy o tym, że pakiet danych nie mógł dotrzeć do celu. W kontekście standardów, ICMP jest dokumentowany w serii RFC, co zapewnia jego uniwersalne zastosowanie w różnych systemach operacyjnych i urządzeniach sieciowych.

Pytanie 33

Która z kombinacji: protokół – warstwa, w której dany protokół działa, jest poprawnie zestawiona według modelu TCP/IP?

A. ICMP - warstwa aplikacji

B. RARP – warstwa transportowa

C. IGMP - warstwa Internetu

D. DHCP – warstwa dostępu do sieci

Wybór RARP (Reverse Address Resolution Protocol) jako protokołu warstwy transportowej jest błędny, ponieważ RARP działa na warstwie łącza danych. Służy do mapowania adresów IP na adresy MAC, co jest kluczowe w kontekście lokalnych sieci komputerowych, gdzie urządzenia muszą znać adresy fizyczne dla udanej komunikacji. Przemieszczając się do kolejnej opcji, DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) to protokół używany do automatycznej konfiguracji urządzeń w sieci, jednak działa on na warstwie aplikacji, a nie dostępu do sieci. Wiele osób myli DHCP z operacjami na niższych warstwach, ponieważ jego funkcjonalność wpływa na sposób, w jaki urządzenia związane są z siecią. ICMP (Internet Control Message Protocol) pełni rolę komunikacyjną między węzłami w sieci, jednak również działa na warstwie Internetu, a nie aplikacji. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych nieprawidłowych wniosków mogą obejmować zrozumienie protokołów jako jedynie narzędzi do komunikacji na poziomie użytkownika, podczas gdy wiele z nich operuje na znacznie niższych warstwach, pełniąc różne funkcje w zakresie zarządzania ruchem sieciowym oraz konfiguracji adresów.

Pytanie 34

Punkty abonenckie są rozmieszczone w równych odstępach, do nawiązania połączenia z najbliższym punktem wymagane jest 4 m kabla, a z najdalszym - 22 m. Koszt zakupu 1 m kabla wynosi 1 zł. Jaką kwotę trzeba przeznaczyć na zakup kabla UTP do połączenia 10 podwójnych gniazd abonenckich z punktem dystrybucyjnym?

A. 130 zł

B. 440 zł

C. 80 zł

D. 260 zł

Odpowiedź, która jest poprawna, to 260 zł. Dlaczego tak? Bo żeby połączyć 10 podwójnych gniazd abonenckich z punktem dystrybucyjnym, trzeba policzyć, jak długo kabli potrzebujemy. Mamy punkty abonenckie w różnych odstępach: najbliższy jest 4 m, a najdalszy 22 m. Średnio, wychodzi nam 13 m na jedno gniazdo. Jak to liczymy? (4 m + 22 m) / 2 daje 13 m. Czyli dla 10 gniazd mamy 10 x 13 m, co daje 130 m. Koszt kabla wynosi 1 zł za metr, więc za 130 m to 130 zł. Ale pamiętaj, że nie wszystkie gniazda będą tyle samo od punktu. Niektóre będą bliżej, inne dalej. To znaczy, że w praktyce koszt może się podnieść, stąd ta kwota 260 zł. Fajnie też zwracać uwagę na standardy kablowe, np. TIA/EIA-568, żeby używać kabli, które spełniają wymagania do danego zastosowania. I dobrze jest przed instalacją zmierzyć odległości i zaplanować trasę kabla – to może też pomóc w obniżeniu kosztów.

Pytanie 35

Zadaniem serwera jest rozgłaszanie drukarek w obrębie sieci, kolejka zadań do wydruku oraz przydzielanie uprawnień do korzystania z drukarek?

A. wydruku

B. DHCP

C. plików

D. FTP

Odpowiedź 'wydruku' jest poprawna, ponieważ serwer wydruku pełni kluczową rolę w zarządzaniu drukowaniem w sieci. Serwer ten koordynuje dostęp do drukarek, zarządza kolejkami zadań wydruku oraz przydziela prawa dostępu użytkownikom. W praktyce oznacza to, że gdy użytkownik wysyła dokument do drukowania, serwer wydruku odbiera ten sygnał, umieszcza zadanie w kolejce i decyduje, która drukarka powinna je zrealizować. Dzięki temu użytkownicy mogą współdzielić zasoby drukarskie w sposób efektywny i zorganizowany. W standardach branżowych, takich jak IPP (Internet Printing Protocol), serwery drukujące wykorzystują nowoczesne podejścia do zarządzania drukowaniem, co umożliwia zdalne drukowanie oraz monitorowanie stanu urządzeń. Dodatkowo, serwery te mogą integrować się z systemami zarządzania dokumentami, co pozwala na pełniejsze wykorzystanie funkcji takich jak skanowanie i archiwizacja. Prawidłowe skonfigurowanie serwera wydruku jest zatem kluczowe dla efektywności operacji biurowych i oszczędności kosztów.

Pytanie 36

Jakie protokoły sieciowe są typowe dla warstwy internetowej w modelu TCP/IP?

A. IP, ICMP

B. DHCP, DNS

C. TCP, UDP

D. HTTP, FTP

Wybór protokołów DHCP, DNS, TCP, UDP oraz HTTP, FTP jako odpowiedzi na pytanie o zestaw protokołów charakterystycznych dla warstwy internetowej modelu TCP/IP pokazuje pewne nieporozumienia dotyczące struktury modelu TCP/IP i funkcji poszczególnych protokołów. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) i DNS (Domain Name System) operują na wyższych warstwach modelu, odpowiednio w warstwie aplikacji oraz warstwie transportowej. DHCP służy do dynamicznego przydzielania adresów IP w sieci, natomiast DNS odpowiada za tłumaczenie nazw domen na adresy IP. Z kolei TCP (Transmission Control Protocol) i UDP (User Datagram Protocol) to protokoły warstwy transportowej, które są odpowiedzialne za przesyłanie danych między aplikacjami, a nie za ich adresowanie i routowanie. TCP zapewnia niezawodne, połączeniowe przesyłanie danych, podczas gdy UDP oferuje szybszą, ale mniej niezawodną transmisję bez nawiązywania połączenia. HTTP (Hypertext Transfer Protocol) i FTP (File Transfer Protocol) są przykładami protokołów aplikacyjnych, używanych do przesyłania dokumentów i plików w sieci. Każdy z wymienionych protokołów ma swoją specyfikę i zastosowanie, ale nie pełnią one funkcji charakterystycznych dla warstwy internetowej, co może prowadzić do zamieszania w zakresie architektury sieci. Kluczowym błędem w rozumieniu pytania jest mylenie warstw modelu TCP/IP oraz nieprecyzyjne rozróżnienie funkcji protokołów w tych warstwach.

Pytanie 37

W systemach Microsoft Windows, polecenie netstat –a pokazuje

A. aktualne ustawienia konfiguracyjne sieci TCP/IP

B. statystyki odwiedzin witryn internetowych

C. tabelę trasowania

D. wszystkie aktywne połączenia protokołu TCP

Polecenie <b>netstat –a</b> w systemach Microsoft Windows jest narzędziem, które wyświetla listę wszystkich aktywnych połączeń sieciowych oraz portów, które są aktualnie używane przez różne aplikacje. Dzięki tej funkcjonalności administratorzy mogą monitorować, które usługi na urządzeniu są otwarte i na jakich portach, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa sieci. Na przykład, jeśli użytkownik zauważy, że na porcie 80, który jest standardowym portem dla HTTP, działa usługa, może to sugerować, że serwer webowy jest uruchomiony. Użycie tego polecenia pomaga również identyfikować potencjalne nieautoryzowane połączenia, co jest istotne w zarządzaniu bezpieczeństwem informacji. W praktyce, administratorzy sieci często wykorzystują <b>netstat –a</b> w połączeniu z innymi narzędziami, takimi jak firewalle, aby upewnić się, że tylko zamierzone połączenia są dozwolone.

Pytanie 38

Który z zakresów adresów IPv4 jest właściwie przyporządkowany do klasy?

Zakres adresów IPv4	Klasa adresu IPv4
1.0.0.0 ÷ 127.255.255.255	A
128.0.0.0 ÷ 191.255.255.255	B
192.0.0.0 ÷ 232.255.255.255	C
233.0.0.0 ÷ 239.255.255.255	D

A. D.

B. C.

C. B.

D. A.

Wybór innej odpowiedzi nie oddaje właściwego zrozumienia klasyfikacji adresów IPv4. Adresy IP są klasyfikowane w systemie klas A, B, C, i D w zależności od ich zakresu. Klasa A, obejmująca zakres od 0.0.0.0 do 127.255.255.255, jest przeznaczona dla bardzo dużych sieci, natomiast klasa C, z zakresem od 192.0.0.0 do 223.255.255.255, jest idealna dla małych sieci. Wybierając adres z innej klasy, można wprowadzić zamieszanie w zarządzaniu adresacją, co prowadzi do problemów z routingiem. Na przykład, wybór odpowiedzi dotyczącej klasy C dla przypisania adresu, który powinien być w klasie B, może prowadzić do nieprawidłowych ustawień w sieciach, co z kolei może uniemożliwić poprawną komunikację między urządzeniami. Ponadto, klasy adresów IP są ściśle związane z protokołami routingu i zarządzaniem siecią. Niepoprawne przypisanie adresu może prowadzić do niskiej wydajności sieci oraz trudności w identyfikacji i rozwiązywaniu problemów. Warto również pamiętać, że stosując się do standardów branżowych, takich jak RFC 791, inżynierowie sieci muszą być świadomi klasyfikacji adresów IP oraz ich zastosowań, aby uniknąć takich błędów. Ostatecznie, zrozumienie klasycznych podziałów adresów IP jest kluczowe dla skutecznego projektowania i zarządzania sieciami.

Pytanie 39

Jakie polecenie w systemie Windows należy wykorzystać do obserwacji listy aktywnych połączeń karty sieciowej w komputerze?

A. Ping

B. Ipconfig

C. Telnet

D. Netstat

Polecenie Netstat (od network statistics) jest nieocenionym narzędziem w systemie Windows, które umożliwia użytkownikom monitorowanie aktywnych połączeń sieciowych oraz portów. Dzięki niemu można uzyskać informacje o tym, jakie aplikacje są aktualnie połączone z siecią, co jest kluczowe dla diagnostyki i zabezpieczeń. Na przykład, uruchamiając polecenie 'netstat -an', można zobaczyć listę wszystkich połączeń oraz portów, zarówno w stanie nasłuchu, jak i aktywnych. W praktyce, administratorzy często używają tego narzędzia do identyfikacji potencjalnych zagrożeń, takich jak nieautoryzowane połączenia wychodzące, co jest istotne w kontekście ochrony danych. Dobrą praktyką jest regularne monitorowanie połączeń w celu szybkiego wykrywania anomalii i podejrzanych działań w sieci, co pozwala na efektywne zarządzanie bezpieczeństwem infrastruktury IT.

Pytanie 40

Administrator zamierza udostępnić folder C:\instrukcje w sieci trzem użytkownikom należącym do grupy Serwisanci. Jakie rozwiązanie powinien wybrać?

A. Udostępnić folder C:\instrukcje grupie Serwisanci bez ograniczeń co do liczby równoczesnych połączeń

B. Udostępnić grupie Wszyscy dysk C: i ograniczyć liczbę równoczesnych połączeń do 3

C. Udostępnić grupie Wszyscy folder C:\instrukcje i ustalić limit równoczesnych połączeń na 3

D. Udostępnić dysk C: grupie Serwisanci i nie ograniczać liczby równoczesnych połączeń

Udostępnienie folderu C:\instrukcje grupie Serwisanci jest najlepszym rozwiązaniem, ponieważ pozwala na skoncentrowanie kontroli dostępu na niewielkiej grupie użytkowników, co jest zgodne z zasadą minimalnych uprawnień. Taka praktyka zapewnia, że tylko upoważnieni użytkownicy mają dostęp do niezbędnych zasobów, co zmniejsza ryzyko nieautoryzowanego dostępu. Ograniczenie dostępu do konkretnego folderu zamiast całego dysku C: minimalizuje potencjalne zagrożenia związane z bezpieczeństwem danych, umożliwiając jednocześnie łatwe zarządzanie uprawnieniami. W kontekście zarządzania systemem, unikanie ograniczeń w liczbie równoczesnych połączeń może przyspieszyć dostęp do folderu, co jest korzystne w przypadku, gdy trzech użytkowników jednocześnie potrzebuje dostępu do tych samych instrukcji. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania zasobami w sieci, gdzie kluczowe znaczenie ma efektywne zarządzanie dostępem i bezpieczeństwem.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej