Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 7 grudnia 2025 16:39
Data zakończenia: 7 grudnia 2025 16:43

Egzamin niezdany

Wynik: 10/40 punktów (25,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Przekształcanie danych z matrycy światłoczułej aparatu zapisanych w formacie RAW na format JPG jest możliwe dzięki programowi

A. Corel Duplexing Wizard

B. Ableton Live

C. Adobe Dreamweaver

D. Adobe Camera Raw

Wybór nieodpowiednich programów do konwersji formatu RAW na JPG może wynikać z braku zrozumienia, czym są poszczególne aplikacje i jakie mają zastosowania. Adobe Dreamweaver to program stworzony do tworzenia stron internetowych, w tym edytor HTML i CSS, który nie ma funkcji związanych z edycją zdjęć. Jego zastosowanie w kontekście obróbki zdjęć jest więc błędne, co prowadzi do mylnego wnioskowania, że można go użyć do konwersji formatów graficznych. Z kolei Ableton Live jest oprogramowaniem do produkcji muzycznej, które nie ma żadnych funkcji związanych z edycją czy konwersją obrazów. Każde z tych dwóch programów jest zaprojektowane w zupełnie innym celu, co ilustruje typowy błąd myślowy polegający na przypisywaniu funkcji jednego oprogramowania do innego bez zrozumienia ich specyfiki. Corel Duplexing Wizard również nie jest odpowiednim narzędziem do konwersji formatów graficznych; to aplikacja służąca do zarządzania drukiem dwustronnym. Takie pomyłki mogą wynikać z nieznajomości aplikacji oraz ich podstawowych funkcji. Kluczowe jest, aby przed wyborem oprogramowania do obróbki zdjęć, zrozumieć jego przeznaczenie i oferowane możliwości, co pozwoli uniknąć nieefektywnego wykorzystania narzędzi oraz pomyłek w procesie konwersji.

Pytanie 2

Jak długo zajmie wydrukowanie 10 000 folderów w formacie A3, w kolorze 4 + 4 na półformatowej maszynie arkuszowej, która osiąga wydajność 10 000 arkuszy na godzinę?

A. 2 godziny

B. 4 godziny

C. 1 godzinę

D. 3 godziny

Poprawna odpowiedź to 1 godzina, co wynika z obliczeń związanych z prędkością maszyny drukarskiej oraz liczbą folderów do wydrukowania. Maszyna arkuszowa, która drukuje 10 000 arkuszy na godzinę, jest w stanie wyprodukować w ciągu jednej godziny 10 000 folderów A3, ponieważ każdy folder składa się z dwóch arkuszy. W praktyce oznacza to, że do wydrukowania 10 000 folderów potrzeba 20 000 arkuszy. Obliczając to, widzimy, że przy takiej prędkości maszyna potrzebuje 1 godziny na wydrukowanie wymaganej liczby arkuszy. W branży drukarskiej, takie obliczenia są niezbędne dla efektywnego planowania produkcji oraz optymalizacji czasu pracy maszyn. Wiedza o prędkości druku jest kluczowa dla drukarni, aby móc oszacować czas realizacji zleceń oraz zarządzać harmonogramem produkcji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie zarządzania procesami drukarskimi.

Pytanie 3

Który tekst jest zapisany italiką?

A. C.

B. B.

C. D.

D. A.

Wybór odpowiedzi inne niż C. wskazuje na powszechny błąd w identyfikacji stylizacji tekstu. Kursywa, czyli italic, ma charakterystyczne cechy, które odróżniają ją od innych stylów pisma, takich jak pogrubienie czy styl normalny. Wiele osób może mylić kursywę z innymi stylami z powodu braku znajomości typografii oraz niepełnej analizy wizualnej tekstu. Odpowiedzi A., B. oraz D. mogą wydawać się na pierwszy rzut oka zbliżone do kursywy, jednak nie wykazują one kluczowej cechy - pochylonego kształtu liter. Często zdarza się, że użytkownicy koncentrują się na innych elementach graficznych, jak kolor czy rozmiar czcionki, nie zwracając uwagi na właściwe nachylenie liter. Warto także zauważyć, że w różnych programach do edycji tekstu, takich jak Microsoft Word czy Adobe InDesign, kursywa jest łatwo dostępna, ale jej rozpoznanie w kontekście konkretnego tekstu wymaga umiejętności analizy. Zrozumienie podstawowych różnic między stylami pisma, a także ich zastosowanie w różnych kontekstach, jest kluczowe dla efektywnego korzystania z typografii. Umiejętność ta ma zastosowanie nie tylko w projektowaniu graficznym, ale także w przygotowywaniu dokumentów, gdzie klarowność i estetyka tekstu są niezbędne.

Pytanie 4

W jaki sposób opisuje się kolorystykę produktu poligraficznego, który został zadrukowany farbą o odcieniu zielononiebieskim (cyjan) z jednej strony, a z drugiej strony farbą PANTONE 113?

A. 1 + 2

B. 1 + 1

C. 2 + 1

D. 2 + 0

Oznaczenia kolorystyki w poligrafii mogą być trochę mylące, zwłaszcza gdy notacje są różne. Kiedy próbujesz określić kolor zadrukowanego produktu, błędne odpowiedzi jak 2 + 1, 1 + 2 czy 2 + 0 mogą wynikać z tego, że nie do końca rozumiesz liczbę kolorów i jak je stosować. Na przykład 2 + 1 sugeruje, że mamy dwa kolory na jednej stronie, co jest nieprawda, bo mamy tylko cyjan na jednej stronie. Podobnie z 1 + 2, co wygląda na dwa kolory na drugiej stronie, a to też jest błędne. Z kolei 2 + 0 może wskazywać na dwa kolory na jednej stronie i brak koloru na drugiej, co też nie jest zgodne z rzeczywistością. Fajnie byłoby rozróżniać liczbę kolorów od liczby stron, na których są one użyte. Ogólnie rzecz biorąc, warto poznać podstawowe zasady kolorystyki w druku, żeby uniknąć takich nieporozumień w przyszłości.

Pytanie 5

Czas realizacji składu publikacji wyniesie 3 dni robocze (po 8 godzin dziennie). Oblicz koszt wykonania składu, jeśli stawka godzinowa pracy operatora wynosi 40 zł?

A. 800 zł

B. 640 zł

C. 1280 zł

D. 960 zł

Błędy w obliczeniach kosztów wykonania składu publikacji często wynikają z nieprawidłowego uwzględnienia czasu pracy lub stawki za godzinę. Osoby, które udzieliły błędnych odpowiedzi, mogą nie uwzględnić całkowitej liczby godzin pracy operatora, co prowadzi do nieprawidłowych kalkulacji. Na przykład, odpowiedzi takie jak 800 zł mogą wynikać z przyjęcia błędnego założenia, że praca trwa jedynie 20 godzin (2,5 dnia), co nie odzwierciedla rzeczywistej ilości czasu potrzebnej na wykonanie składu. Z kolei odpowiedzi sugerujące kwoty 1280 zł lub 640 zł mogą być wynikiem prostych błędów mnożeniowych lub dodawania, gdzie niepoprawnie zinterpretowano liczbę dni lub godzin pracy. W praktyce, w branży wydawniczej, precyzyjne obliczenia są niezbędne do planowania budżetów i ustalania stawek. Warto zauważyć, że każde pomylenie się w takich kalkulacjach może prowadzić do znacznych różnic w kosztach, co z kolei wpływa na rentowność projektów. Zrozumienie logiki obliczeń oraz umiejętność zastosowania odpowiednich formuł to umiejętności kluczowe dla profesjonalnych operatorów i menedżerów projektów w branży wydawniczej.

Pytanie 6

Określanie barw w druku "cyjan i magenta z jednej strony, czarny z drugiej strony" nazywa się technologicznie

A. 2 x 2

B. 2 + 1

C. 2 + 2

D. 2 x 1

Wybór odpowiedzi, które nie są zgodne z definicją technologii druku, może wynikać z nieporozumień dotyczących terminologii oraz zastosowań. Odpowiedzi takie jak "2 + 2", "2 x 2" czy "2 x 1" nie oddają w pełni specyfiki konfiguracji druku opisanej w pytaniu. Na przykład, "2 + 2" sugeruje, że na obu stronach drukowane są dwa kolory, co nie odpowiada zjawisku przedstawionemu w pytaniu. W praktyce oznaczałoby to, że zarówno na jednej, jak i na drugiej stronie są wykorzystane dwa kolory, co nie jest odpowiednie dla zdefiniowanej technologii, w której na jednej stronie używa się dwóch kolorów, a na drugiej - jednego. "2 x 2" i "2 x 1" również wprowadzają zamieszanie, ponieważ w druku offsetowym z reguły ilość kolorów i ich układ są wyrażane w prostszy sposób, jednoznacznie określając, jakie kolory znajdują się na konkretnej stronie. Wybór błędnej odpowiedzi może wynikać z mylnego przyjęcia, że każda kombinacja kolorów musi być udokumentowana w formie mnożenia, co jest niezgodne z rzeczywistością procesu druku. Kluczowe jest zrozumienie, że w druku, podobnie jak w innych dziedzinach technicznych, precyzyjne określenie używanych materiałów oraz metod jest kluczowe dla efektywności produkcji oraz jakości końcowego produktu.

Pytanie 7

Jakiego rodzaju materiał kolorowy powłokotwórczy powinno się wykorzystać do cyfrowego drukowania baneru reklamowego, który będzie wystawiony na działanie czynników atmosferycznych?

A. Toner proszkowy

B. Tusz lateksowy

C. Atrament solwentowy

D. Farbę UV

Wybór tuszu lateksowego do druku banerów reklamowych narażonych na działanie warunków atmosferycznych może wydawać się sensowny, jednak w praktyce nie jest on tak odporny na czynniki zewnętrzne jak atrament solwentowy. Tusze lateksowe są zazwyczaj mniej odporne na działanie promieni UV, co skutkuje szybszym blaknięciem kolorów w warunkach intensywnego nasłonecznienia. Ponadto, chociaż tusze te są ekologiczne i łatwe w użyciu, ich trwałość w ekstremalnych warunkach pogodowych bywa wątpliwa. Z kolei toner proszkowy, który jest stosowany w drukarkach laserowych, nie jest przeznaczony do aplikacji outdoorowych. Chociaż ma swoje zalety, takie jak szybkie schnięcie i wysoka jakość druku na papierze, nie jest odpowiedni do materiałów takich jak banery, które muszą znosić różnorodne warunki atmosferyczne. Farbę UV również można uznać za dobry wybór w niektórych przypadkach, jednak jej zastosowanie ma swoje ograniczenia. Farby UV wymagają specjalistycznych urządzeń do druku i mogą nie oferować takiej samej odporności na działanie warunków atmosferycznych jak atramenty solwentowe. Dlatego kluczowym błędem w wyborze odpowiedniego materiału do druku banerów jest pomijanie właściwości ochronnych i trwałości rozwiązania w kontekście eksploatacji na zewnątrz. Zrozumienie tych różnic pozwala na dokonanie bardziej świadomego wyboru w zakresie technologii druku, co bezpośrednio wpływa na jakość i długotrwałość reklamowych materiałów wystawowych.

Pytanie 8

Który format grafiki rastrowej nie obsługuje przezroczystości tła?

A. TIFF

B. JPG

C. PNG

D. PSD

PNG, PSD i TIFF to formaty, które wspierają przezroczystość, co czyni je bardziej odpowiednimi w projektach graficznych. PNG jest często używany w internecie, bo pozwala na różne poziomy przezroczystości dzięki kanałowi alfa. Z drugiej strony, PSD to format stworzony przez Adobe Photoshop, co daje fajne możliwości edycji warstw i zachowanie przezroczystości, co się przydaje w profesjonalnym retuszu czy złożonych projektach. TIFF też jest dobry do druku, bo ma wysoką jakość. Wybór odpowiedniego formatu powinien być przemyślany, żeby nie pogubić jakości graficznej. Często ludzie mylą JPG z innymi formatami, co może prowadzić do problemów z jakością obrazów albo ich wstawianiem w różne publikacje. Rozróżnienie tych formatów jest mega ważne, żeby dobrze z nich korzystać.

Pytanie 9

W projekcie opakowania graficznego warstwa wykrojnika, grafika oraz znaczniki drukarskie powinny być

A. uporządkowane w kolejności od najbardziej widocznych elementów

B. usytuowane na oddzielnych warstwach

C. zapisane w pliku tylko w formacie zamkniętym

D. połączone w jedną warstwę

Zapisanie wszystkich elementów w pliku wyłącznie zamkniętym wydaje się wygodne, jednak w praktyce wprowadza szereg ograniczeń. Takie podejście uniemożliwia edytowanie poszczególnych warstw niezależnie, co może być problematyczne, jeśli konieczne są zmiany w projekcie. Obiekty scalone do jednej warstwy również stają się trudne do edytowania, co ogranicza elastyczność pracy nad projektem i zwiększa ryzyko błędów. Dodatkowo, scalanie elementów do jednej warstwy może prowadzić do utraty jakości wyjściowego projektu, zwłaszcza w kontekście druku, gdzie każdy detal ma znaczenie. Grupa elementów uszeregowana według widoczności, mimo że może wydawać się logiczna, nie uwzględnia złożoności i różnorodności pracy nad projektem graficznym. Kluczowe jest, aby każdy z elementów był traktowany indywidualnie i w kontekście całego projektu, co pozwala na lepsze zarządzanie i kontrolę nad każdym aspektem. Zrozumienie, jak ważne jest umieszczanie elementów na osobnych warstwach, jest fundamentalne dla skutecznego projektowania graficznego. Tylko w ten sposób można zminimalizować ryzyko błędów i zapewnić wysoką jakość końcowego produktu, co jest kluczowe w branży opakowaniowej.

Pytanie 10

Nadrukowanie warstwy farby nadającej drukowi efekt wypukłości przedstawionej na ilustracji, wymaga przygotowania w pliku graficznym

A. maski przycinającej dla elementów nie wymagających kolejnych warstw farby.

B. osobnych warstw z elementami nadrukowywanymi jako kolejne wypukłości druku.

C. elementów wypukłych w trybie RGB.

D. montażu wszystkich użytków projektu.

Odpowiedź dotycząca przygotowania osobnych warstw z elementami nadrukowywanymi jako kolejne wypukłości druku jest poprawna, ponieważ uzyskanie efektu wypukłości w druku wymaga starannego podejścia do projektowania pliku graficznego. W praktyce oznacza to stworzenie różnych warstw, z których każda reprezentuje inną część projektu, która ma być nadrukowana z różną grubością farby, co pozwala na uzyskanie efektu trójwymiarowości. Na przykład, w przypadku drukowania wizytówek z efektem wypukłym, projektanci często stosują techniki takie jak embossing, gdzie różne warstwy farby są aplikowane w odpowiednich miejscach, aby uzyskać wyraźne detale. Dobrą praktyką jest również wykorzystanie oprogramowania graficznego, które umożliwia przeglądanie i edytowanie warstw, co pozwala na precyzyjne dostosowanie wyglądu finalnego produktu. Tego rodzaju podejście jest szeroko stosowane w branży, ponieważ zapewnia wysoką jakość końcowego produktu oraz zgodność z wymaganiami klientów.

Pytanie 11

Który format zapisu fotografii z lustrzanki cyfrowej pozwala na zachowanie najwyższej jakości obrazu?

A. JPG

B. BMP

C. SCT

D. RAW

Wiele osób myli się, sądząc, że formaty takie jak JPG czy BMP mogą zapewniać najwyższą jakość zdjęć. JPG to najbardziej rozpowszechniony format, ale bazuje na stratnej kompresji – aparat od razu pozbywa się części danych, żeby zdjęcie zajmowało mniej miejsca. Efekt? Plik jest mniejszy, ale jakakolwiek poważniejsza edycja bardzo szybko ujawnia ograniczenia – pojawia się banding, artefakty, giną detale w cieniach i światłach. W praktyce JPG sprawdza się, gdy nie planujesz edytować zdjęcia i zależy ci na szybkim podglądzie lub publikacji w internecie, ale nie wtedy, gdy liczysz na elastyczność i najwyższą jakość. Z kolei BMP, choć formalnie jest formatem bezstratnym, kompletnie nie funkcjonuje w fotografii cyfrowej jako standard zapisu z aparatu. To raczej ciekawostka – pliki są ogromne, nie mają żadnego wsparcia w typowych workflow fotograficznych, a większość programów do obróbki RAW-ów wcale nie oferuje wsparcia dla BMP jako pliku wyjściowego. Jeśli ktoś wybiera BMP, to raczej z braku wiedzy o praktycznych aspektach pracy w branży. Co do odpowiedzi SCT – nie ma takiego formatu w kontekście fotografii cyfrowej, a już na pewno nie obsługują go lustrzanki. To często wynik przypadkowego wyboru lub pomyłki wynikającej z licznych skrótów obecnych w informatyce. Praktyka i standardy branżowe są tu jednoznaczne: jedynie RAW realnie zachowuje pełne dane z matrycy, pozwalając na późniejszą profesjonalną obróbkę i uzyskanie finalnej jakości zdjęcia bez kompromisów. Robienie zdjęć w innych formatach to zawsze pójście na skróty kosztem jakości końcowej – moim zdaniem trochę szkoda potencjału sprzętu.

Pytanie 12

Jakie będą koszty składu tomiku wierszy liczącego 30 stron, w którym ilustracje zajmują 15 stron, jeśli cena składu jednej strony bez ilustracji to 40 zł, a strona z ilustracją jest droższa o 20%?

A. 1 000 zł

B. 1 320 zł

C. 1 480 zł

D. 1 160 zł

Wiele osób może błędnie obliczyć całkowity koszt składu tomiku, co prowadzi do nieporozumień w zakresie planowania budżetu na publikację. Przykładowo, niektórzy mogą pomyśleć, że koszt wszystkich stron jest taki sam, ignorując różnice w cenie między stronami z i bez ilustracji. Inna nieprawidłowość to obliczanie kosztu składania wszystkich stron jako takiego samego, co wprowadza w błąd, gdyż pomija kluczowy element, jakim jest wyższy koszt strony z ilustracją. Ważne jest, aby przyjąć właściwe podejście do kalkulacji, biorąc pod uwagę różne stawki za różne typy stron. Dodatkowo, niektórzy mogą zignorować fakt, że ilustracje w publikacji nie tylko zwiększają koszty składu, ale także wpływają na postrzeganą wartość publikacji. Dlatego prawidłowe zrozumienie kosztów składu jest kluczowe dla efektywnego zarządzania projektem wydawniczym. Umożliwia to nie tylko oszacowanie kosztów, ale także lepsze planowanie i podejmowanie decyzji, które mogą wpłynąć na ostateczną jakość i sukces publikacji. Ostatecznie, dokładne obliczenia kosztów składu stanowią fundament dla każdej publikacji, co podkreśla znaczenie właściwego podejścia do kalkulacji i budżetowania w branży wydawniczej.

Pytanie 13

Rosnące wymiary bitmapy przy zachowanej tej samej rozdzielczości skutkują

A. pogorszeniem jakości obrazu poprzez pojawienie się pikseli na bitmapie

B. poprawą jakości obrazu poprzez pojawienie się pikseli na bitmapie

C. rozjaśnieniem obrazu, zwłaszcza w półtonach

D. wzrostem ostrości obrazu z powodu mniejszej ilości pikseli w proporcji do rozmiaru bitmapy

Zwiększenie rozmiarów bitmapy przy zachowaniu tej samej rozdzielczości skutkuje pogorszeniem jakości obrazu, co jest spowodowane interwencją w strukturę pikseli. Bitmapa jest zbiorem pikseli, które mają określony rozmiar i rozmieszczenie. Kiedy powiększamy bitmapę bez zmiany jego rozdzielczości, piksele stają się większe, co prowadzi do ich rozmycia i powstawania efektu "pikselizacji". Przykładowo, jeśli mamy bitmapę o rozdzielczości 300x300 pikseli i zwiększamy jej wymiary do 600x600 pikseli, zachowując te same 300 pikseli, każdy piksel w nowym obrazie musi być powielony. Zastosowanie technik interpolacji, jak np. bicubic scaling, może częściowo zredukować widoczność tego efektu, ale nie przywróci oryginalnej jakości. W praktyce, dla zachowania jakości obrazu, zaleca się pracować z grafiką wektorową lub używać obrazków o wyższej rozdzielczości, co jest standardem w profesjonalnym projektowaniu graficznym.

Pytanie 14

Która metoda wykończenia wydruku umożliwia uzyskanie kształtu produktu pokazanego na ilustracji?

A. Wykrawanie.

B. Frezowanie.

C. Tłoczenie.

D. Kalandrowanie.

Metody takie jak tłoczenie, frezowanie czy kalandrowanie, mimo że są uznawane w przemyśle, nie są odpowiednie do produkcji kształtów przedstawionych na ilustracji. Tłoczenie polega na formowaniu materiałów przez ich odkształcenie, co sprawia, że nie można uzyskać precyzyjnych, ostro zdefiniowanych kształtów, jak w przypadku wykrawania. Tłoczenie jest efektywne do produkcji części o dużych powierzchniach, gdzie kształt jest mniej istotny niż wytrzymałość, jak w produkcji blach karoseryjnych. Frezowanie z kolei to proces skrawania, który służy do obróbki materiałów, ale wymaga skomplikowanych narzędzi i nie jest efektywny w produkcji dużych serii identycznych kształtów z arkuszy. Kalandrowanie to proces, w którym materiał jest walcowany, co skutkuje uzyskaniem płaskich produktów, takich jak filmy czy arkusze, a nie skomplikowanych form. Typowym błędem jest mylenie tych metod, ponieważ wszystkie mają swoje specyficzne zastosowania, ale nie można ich stosować zamiennie. Każda z wymienionych metod ma swoje miejsce w produkcji, ale wykrawanie jest unikalne w kontekście precyzyjnego wycinania z materiału, co jest kluczowe dla uzyskania detali przedstawionych w pytaniu.

Pytanie 15

Jakie są wymiary brutto foldera, gdy wymiary netto wynoszą A3, a spady wynoszą 3 mm z każdej strony?

A. 303 × 420 mm

B. 303 × 426 mm

C. 297 × 430 mm

D. 297 × 426 mm

Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć, że nie uwzględniają one prawidłowo spadów, co prowadzi do błędnych wymiarów brutto. Na przykład odpowiedź 297 × 430 mm nie uwzględnia żadnych spadów, co jest fundamentalnym błędem w procesie przygotowania projektu do druku. Tego rodzaju podejście może skutkować wystąpieniem białych krawędzi na finalnym produkcie, co jest nieakceptowalne w profesjonalnym druku. Kolejna odpowiedź, 303 × 420 mm, dodaje tylko wymiar na szerokość, ale nie uwzględnia spadów na wysokość, co również jest błędne. W przypadku druku, gdzie materiały często są cięte na wymiar, kluczowe jest dodanie spadów zarówno do szerokości, jak i wysokości. Odpowiedź 297 × 426 mm także jest błędna, ponieważ nie dodaje odpowiedniego wymiaru do szerokości, co prowadzi do niedoszacowania wymaganego formatu brutto. Błędy te podkreślają znaczenie dokładnego rozumienia wymagań w zakresie przygotowania materiałów do druku, a także świadomego stosowania standardów branżowych, które zalecają uwzględnianie spadów w każdym projekcie graficznym. Warto pamiętać, że niedokładności w wymiarach mogą prowadzić do dodatkowych kosztów i opóźnień w produkcji, dlatego staranność przy obliczeniach jest kluczowa.

Pytanie 16

Apla, definiowana jako powierzchnia o całkowitym pokryciu, jest płaszczyzną, która ma pokrycie

A. 25% koloru

B. 100% koloru

C. 50% koloru

D. 75% koloru

Apla, definiowana jako pole o pełnym stopniu pokrycia powierzchni, oznacza, że 100% danego obszaru jest pokryte kolorem. W praktyce oznacza to, że przy malowaniu, wykańczaniu czy też projektowaniu wizualnym, powinno się dążyć do uzyskania jednolitego koloru, co jest kluczowe w wielu branżach, takich jak architektura, grafika komputerowa czy przemysł meblarski. Na przykład w przypadku malowania ścian, pełne pokrycie kolorem zapewnia, że powierzchnia jest jednolita i estetyczna, co jest istotne z punktu widzenia zarówno funkcjonalności, jak i estetyki. W standardach jakości malowania, takich jak ISO 12944 dotyczące ochrony antykorozyjnej, uzyskanie 100% pokrycia jest kluczowe dla zapewnienia długotrwałej ochrony i estetyki powierzchni. Warto również pamiętać, że proces przygotowania powierzchni oraz dobór odpowiednich materiałów mają istotny wpływ na osiągnięcie tego rezultatu.

Pytanie 17

Jakie zasobniki tonerów w drukarce cyfrowej mogą wymagać uzupełnienia po wydrukowaniu apli o wartości C0 M20 Y0 K80?

A. Niebieski, purpurowy

B. Purpurowy, czarny

C. Niebieski, żółty

D. Purpurowy, żółty

Inne odpowiedzi po prostu nie rozumieją, jak działa zużycie tonerów w druku. Na przykład, jeśli ktoś myśli, że niebieski lub żółty toner mają znaczenie, to się myli. C0 mówi, że niebieskiego toneru nie ma w użyciu, więc nie ma sensu myśleć o jego uzupełnieniu. A pisanie, że żółty toner mógłby być potrzebny, to też błąd, bo Y0 pokazuje, że nie ma jego zużycia. Takie podejście do analizy może prowadzić do marnowania zasobów. W druku cyfrowym, rozumienie proporcji kolorów jest super ważne, żeby nie wydawać niepotrzebnie kasy i nie mieć przerw w pracy. Dlatego trzeba naprawdę zwracać uwagę na te dane o zużyciu tonerów, żeby podejmować dobre decyzje.

Pytanie 18

Oblicz liczbę arkuszy A2 potrzebnych do wydrukowania akcydensu formatu A4 w nakładzie 800 sztuk, jeżeli założony naddatek technologiczny wynosi 15%.

A. 220 sztuk.

B. 240 sztuk.

C. 230 sztuk.

D. 250 sztuk.

W przypadku tego typu zadań bardzo łatwo popełnić błąd wynikający z nieuwzględnienia wszystkich istotnych czynników technologicznych. W pierwszej kolejności wiele osób zapomina, że arkusz A2 pomieści dokładnie cztery odbitki A4. Pominięcie tej proporcji prowadzi do poważnych zawyżeń lub zaniżeń liczby potrzebnych arkuszy. Jeśli ktoś policzył tylko 200 arkuszy, to prawdopodobnie wziął pod uwagę prawidłowy podział wielkości, ale zapomniał o istotnym naddatku technologicznym. A bez odpowiedniego zapasu produkcyjnego praktycznie żadna profesjonalna drukarnia nie podejmie się druku większego nakładu, bo zawsze trzeba liczyć się z marginesem na błędy druku, ustawienie maszyny, odrzuty czy nawet ewentualne uszkodzenia podczas obróbki introligatorskiej. Z kolei zbyt wysokie wartości, jak 240 czy 250 sztuk, pojawiają się, gdy ktoś błędnie liczy naddatek od już powiększonej liczby, albo zaokrągla wyniki bez uzasadnienia technologicznego, co w praktyce prowadzi do marnotrawstwa papieru. Typowe jest też mylenie procentu naddatku – niektórzy liczą go od całości nakładu, a potem jeszcze dodają bezpośrednio do liczby arkuszy, bez kontroli proporcji rozpadu formatu. Z mojego doświadczenia wynika, że najczęściej mylą się tu osoby, które nie mają styczności z rzeczywistą produkcją i nie wiedzą, że każda nadwyżka papieru to realny koszt dla drukarni. Zawsze warto policzyć najpierw podstawową ilość arkuszy, potem dodać precyzyjnie określony procent naddatku i dopiero taki wynik zaokrąglać do pełnych arkuszy – wtedy mamy pewność, że zamówienie będzie wykonane bez problemów i nadwyżek.

Pytanie 19

Aby stworzyć wielobarwne kartki pocztowe, jaki rodzaj papieru należy zastosować?

A. dwustronnie powlekany o gramaturze 100g/m2 i farby ze skali Pantone®

B. objętościowy o gramaturze 120g/m2 i farby ze skali CMYK

C. jednostronnie powlekany o gramaturze 250g/m2 i farby CMYK

D. offsetowy o gramaturze 80g/m2 i farby ze skali Pantone®

Papier offsetowy o gramaturze 80g/m2, chociaż używany w druku, nie jest optymalnym wyborem do wydruków wielobarwnych. Tego typu papier jest zazwyczaj zbyt cienki i mało sztywny, co prowadzi do problemów z jakością druku, szczególnie przy intensywnych kolorach. Farby ze skali Pantone® są często stosowane w projektach, gdzie kolor jest kluczowy, jednak w przypadku druku wielobarwnego lepszym rozwiązaniem jest użycie farb CMYK, które pozwalają na szerszą gamę kolorów poprzez mieszanie. Objemościowy papier o gramaturze 120g/m2, mimo że jest nieco grubszy, nie oferuje takiej samej jakości wydruku kolorów jak papier jednostronnie powlekany. Natomiast dwustronnie powlekany papier o gramaturze 100g/m2, choć stosowany w niektórych projektach, może nie być wystarczająco sztywny do wydruków takich jak widokówki, które powinny być odporne na zgięcia i przetarcia. Wybór niewłaściwej gramatury lub rodzaju papieru może prowadzić do nieestetycznych efektów, takich jak prześwit czy zniekształcenia kolorów, co jest szczególnie niepożądane w produktach mających na celu przyciąganie uwagi odbiorców. Warto zwrócić uwagę na standardy branżowe i praktyki, które podkreślają znaczenie odpowiednich materiałów do osiągania najwyższej jakości druku.

Pytanie 20

Proces wykonywania kolorowego wydruku przed jego finalnym drukowaniem to

A. proofing

B. rendering

C. kerning

D. tracking

Odpowiedzi takie jak tracking, kerning czy rendering, choć związane z procesami graficznymi, nie odnoszą się do operacji wykonywania barwnej odbitki przed drukiem. Tracking to proces regulacji odstępów pomiędzy wszystkimi literami w danym tekście. W kontekście typografii, odpowiednie dobranie odstępów może znacznie poprawić czytelność i estetykę tekstu, ale nie ma to związku z przygotowaniem próbnych odbitek. Kerning z kolei odnosi się do dostosowywania odstępów pomiędzy parami liter w celu uzyskania lepszej wizualnej równowagi. Choć istotny dla typografii, kerning nie odnosi się do kwestii kolorów i próbnych odbitek. Rendering jest procesem generowania obrazów z modeli 3D lub grafiki wektorowej, co jest kluczowe w animacji i grafice komputerowej, jednak również nie ma związku z realizacją próbnych wydruków. Często mylenie tych terminów wynika z braku zrozumienia ich specyficznych definicji oraz odmiennych zastosowań w praktyce graficznej i poligraficznej. Kluczowe jest zrozumienie, że proofing to proces związany bezpośrednio z kontrolą jakości wydruków, co różni się od działań typograficznych czy renderujących, które są bardziej związane z przygotowaniem grafiki do druku, a nie z samym procesem weryfikacji kolorów i detali przed drukiem. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnej pracy w branży wydawniczej oraz poligraficznej.

Pytanie 21

W procesie technologicznym wykonania 20 opakowań, takich jak na rysunku, należy uwzględnić druk

A. cyfrowy i wykrawanie.

B. offsetowy i nadkrawanie.

C. tamponowy i perforowanie.

D. sitowy i przekrawanie.

Wybrana odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ druk cyfrowy jest idealnym rozwiązaniem dla małych nakładów, takich jak 20 opakowań. Technika ta umożliwia uzyskanie wysokiej jakości wydruków złożonych grafik, co jest kluczowe w przypadku opakowania z finezyjnym wzorem. Przykładem zastosowania druku cyfrowego mogą być etykiety, które wymagają dostosowania do różnych produktów, co można zrealizować ekonomicznie dzięki tej technologii. Wykrawanie natomiast pozwala na precyzyjne formowanie kształtu opakowania, co jest niezbędne dla zapewnienia odpowiedniego wyglądu i funkcjonalności. W przemyśle opakowaniowym stosuje się to podejście, aby sprostać wymaganiom estetycznym oraz użytkowym. Warto zaznaczyć, że druk cyfrowy w połączeniu z wykrawaniem jest zgodny z nowoczesnymi standardami produkcji, które kładą nacisk na elastyczność i jakość wyrobu. Zastosowanie tych technik w procesie produkcji 20 opakowań zapewni efektywność oraz satysfakcję klientów.

Pytanie 22

Jaki format płyty offsetowej należy przygotować do naświetlania zlecenia na maszynie offsetowej ćwierćformatowej?

A. A4

B. A2

C. B3

D. B4

Wybór formatów A2, A4 oraz B4 jako odpowiedzi na pytanie dotyczące płyty offsetowej do naświetlania na maszynie ćwierćformatowej wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące standardów rozmiarów arkuszy drukarskich. Format A2 (420 x 594 mm) jest zbyt dużym arkuszem do zastosowania w maszynach ćwierćformatowych, co sprawia, że nie jest praktycznym rozwiązaniem. Tego typu maszyny są przystosowane do obsługi mniejszych rozmiarów, co czyni A2 nieodpowiednim wyborem. Podobnie, odpowiedź A4 (210 x 297 mm) jest zbyt mała, aby wykorzystać pełne możliwości maszyn ćwierćformatowych, które mogą pracować z większymi arkuszami, co ogranicza efektywność procesu produkcyjnego. Ostatecznie, format B4 (250 x 353 mm), mimo że jest zbliżony do B3, nie jest w pełni dostosowany do wymagań produkcji w ćwierćformacie, co może prowadzić do problemów z jakością druku i trudnościami w optymalizacji procesu. Warto zrozumieć, że wybór odpowiedniego formatu arkusza ma kluczowe znaczenie dla efektywności produkcji w drukarniach, w tym dostosowanie narzędzi i procesów do specyficznych wymagań technicznych danej maszyny, co jest istotnym aspektem każdej działalności poligraficznej.

Pytanie 23

Na schemacie przedstawiono operację

A. impozycji użytków.

B. kadrowania obrazów.

C. łamania publikacji.

D. projektowania layoufu.

Kadrowanie obrazów jest techniką, która polega na przycinaniu zdjęć lub ilustracji do określonego formatu, aby skupić uwagę na najważniejszych elementach kompozycji. Choć proces ten jest istotny w edycji graficznej, nie ma bezpośredniego związku z układem stron i przygotowaniem materiałów do druku. W kontekście druku, kadrowanie może prowadzić do utraty ważnych informacji wizualnych, jeśli nie zostanie przeprowadzone z zachowaniem odpowiednich proporcji. Na przykład, jeśli kadrowanie zdjęcia nie uwzględnia elementów kontekstowych, efekt końcowy może być niepełny lub mylący dla odbiorcy. Łamanie publikacji odnosi się do procesu podziału tekstu na strony oraz ich projektowania, co jest również istotnym elementem w publikacjach, ale nie obejmuje rozmieszczenia stron na arkuszu drukarskim. Z kolei projektowanie layoutu koncentruje się na estetyce i układzie elementów na stronie, a nie na ich układzie w procesie druku. W praktyce, brak zrozumienia różnicy między tymi pojęciami może prowadzić do błędów w produkcji, takich jak niewłaściwe rozmieszczenie stron, co w efekcie przekłada się na chaos w finalnym produkcie. Zrozumienie, jak te różne aspekty współpracują ze sobą, jest kluczowe dla osiągnięcia sukcesu w branży poligraficznej.

Pytanie 24

Cycero to jednostka długości odpowiadająca

A. 16 punktom typograficznym.

B. 14 punktom typograficznym.

C. 12 punktom typograficznym.

D. 18 punktom typograficznym.

W typografii bardzo łatwo się pogubić w jednostkach, bo jest ich całkiem sporo i każda ma swoją specyfikę oraz historię. Często można spotkać się z przekonaniem, że cycero to więcej niż 12 punktów typograficznych, czasem przez mylenie z systemem pica używanym w krajach anglosaskich, gdzie również istnieje podział na 12 pica w calu, ale te jednostki opierają się na innym punkcie bazowym niż system Didota (który obowiązuje dla cycero). Błędne założenie, że cycero to 14, 16 czy 18 punktów, może wynikać z braku praktyki z tradycyjnym zecerstwem lub po prostu z nieuważnego czytania materiałów źródłowych, gdzie nierzadko pojawiają się różne tabele przeliczeniowe – sam się kiedyś na tym złapałem. Praktycznie rzecz biorąc, w poligrafii kontynentalnej, zwłaszcza przy składzie tekstu, cycero zawsze liczy się jako 12 punktów typograficznych w systemie Didota, a każdy punkt to około 0,376 mm. Dlatego jeżeli w którymś materiale odnajdziesz inną wartość, to prawdopodobnie dotyczy systemu anglosaskiego albo jest po prostu błędna. Pamiętaj, że niepoprawne przeliczanie tych jednostek prowadzi do realnych problemów – np. niewłaściwego formatowania tekstu czy rozjechanych makiet w druku. Z mojego doświadczenia wynika, że najlepiej zapamiętać: cycero = 12 punktów i nie komplikować sobie życia, szczególnie gdy pracujesz z archiwalnymi dokumentami albo starym sprzętem zecerskim. Mylenie cycero z innymi wartościami to jeden z popularniejszych błędów początkujących, ale z czasem, po kilku projektach, łatwo to sobie uporządkować. Dobrą praktyką jest mieć pod ręką tabelę porównawczą i zawsze sprawdzić, czy operujesz na odpowiednim systemie jednostek.

Pytanie 25

Jakie są wymiary plakatu w formacie A0?

A. 500 x 707 mm

B. 595 x 841 mm

C. 841 x 1189 mm

D. 707 x 1000 mm

Format A0 to taki podstawowy rozmiar w systemie ISO 216, co znaczy, że to coś, co definiuje, jak mają wyglądać różne formaty papieru, no i są jeszcze formaty B i C. Wymiary A0 to 841 na 1189 mm, czyli mamy tu prawie 1 metr kwadratowy. Często używa się go do druku plakatów, grafik czy prezentacji, bo ma naprawdę dużo miejsca na różne pomysły i informacje. A0 jest jak taka bazowa wersja dla innych formatów serii A, bo każde kolejne to tak jakby cięcie poprzedniego na pół wzdłuż krótszej krawędzi, co sprawia, że proporcje się zgadzają. Przykładowo A1 ma 594 na 841 mm, a A2 to 420 na 594 mm. W sumie, znajomość tych formatów jest mega ważna dla projektantów, architektów czy marketerów, bo często muszą dostosowywać swoje prace do wymogów druku czy prezentacji. Fajnie też wiedzieć, że te standardy są używane na całym świecie, co ułatwia współpracę i wymianę materiałów między różnymi krajami i branżami.

Pytanie 26

Który z formatów graficznych nie jest używany w praktyce podczas przygotowywania publikacji do druku offsetowego?

A. AI

B. TIFF

C. PSD

D. PNG

Odpowiedź PNG jest prawidłowa, ponieważ format ten jest oparty na kompresji stratnej, co sprawia, że nie nadaje się do druku offsetowego, gdzie jakość obrazu musi być zachowana w pełni. Format PNG jest idealny do publikacji internetowych, gdzie celem jest szybkie ładowanie i wyświetlanie grafiki, ale w druku offsetowym kluczowe są formaty, które zapewniają najwyższą jakość obrazu bez utraty detali. Standardowymi formatami dla druku są PSD, AI i TIFF, które wspierają warstwy, przezroczystość oraz kolory w pełnym zakresie. Na przykład, format TIFF jest często używany w druku komercyjnym ze względu na jego zdolność do przechowywania obrazów o wysokiej rozdzielczości bez kompensacji jakości. Warto zaznaczyć, że w warunkach profesjonalnych, programy graficzne zalecają korzystanie z formatów, które pozwalają na precyzyjną edycję oraz zachowanie koloru, co jest kluczowe w procesie druku offsetowego.

Pytanie 27

W przybliżeniu, jaką masę ma 1 000 arkuszy papieru o gramaturze 80 g/m² i wymiarach 860 × 610 mm?

A. 55 kg

B. 42 kg

C. 35 kg

D. 49 kg

Wybór błędnych odpowiedzi często wynika z nieprawidłowego zrozumienia podstawowych koncepcji związanych z obliczaniem masy papieru. Wiele osób może pomylić gramaturę z masą całkowitą, co prowadzi do nieprawidłowych oszacowań. Przykładowo, odpowiedzi wskazujące na 35 kg lub 49 kg mogą sugerować, że osoba obliczała masę na podstawie zbyt małej wartości gramatury lub powierzchni arkusza. Niewłaściwe założenia dotyczące wymiarów arkusza lub jednostek miary także mogą skutkować błędnymi wynikami. Na przykład, błędne przeliczenie jednostek z milimetrów na metry może prowadzić do znacznych różnic w końcowym wyniku. Zrozumienie, że gramatura papieru odnosi się do masy jednego metra kwadratowego, jest kluczowe w tego typu zadaniach. Ponadto, w praktyce branżowej, niezbędne jest uwzględnienie wszystkich parametrów produkcyjnych, takich jak wilgotność papieru czy technologia jego wytwarzania, które mogą wpływać na rzeczywistą masę materiału. Dlatego ważne jest, aby podczas wykonywania obliczeń stosować precyzyjne wartości oraz dobrze rozumieć procesy związane z obróbką papieru.

Pytanie 28

Jaki format plików jest domyślnie przypisany do aplikacji Adobe InDesign?

A. AI

B. INDD

C. CDR

D. DOC

Wybór odpowiedzi CDR, AI lub DOC nie jest poprawny, ponieważ żaden z tych formatów nie jest domyślnie skojarzony z Adobe InDesign. Format CDR jest związany z programem CorelDRAW, który jest stosowany głównie do grafiki wektorowej. Chociaż może być użyteczny w projektach graficznych, nie ma on bezpośredniego zastosowania w kontekście składu publikacji, jak to ma miejsce w InDesign. Z kolei format AI jest natywnym formatem Adobe Illustrator, który, mimo że może być importowany do InDesign, nie jest używany do tworzenia ani edytowania dokumentów InDesign. Format ten skupia się na grafice wektorowej, a nie na całościowym składzie dokumentów. Ostatecznie, format DOC jest związany z edytorami tekstu, takimi jak Microsoft Word, i służy głównie do tekstu, a nie do projektowania wizualnego. Użytkownicy mogą błędnie zakładać, że te formaty są kompatybilne z InDesign, co wynika z niepełnego zrozumienia funkcji poszczególnych programów. Kluczowe jest zrozumienie, że InDesign jest dedykowany do kompleksowego układania stron, co czyni go unikalnym w porównaniu do narzędzi skoncentrowanych na grafice wektorowej lub edycji tekstu.

Pytanie 29

Gdzie w publikacji znajduje się informacja o materiałach ikonograficznych?

A. Na stronie wakatowej

B. W przypisach bibliograficznych

C. Na stronie redakcyjnej

D. W bibliografii załącznikowej

Informacje o materiałach ikonograficznych znajdują się na stronie redakcyjnej publikacji, co jest jak najbardziej zgodne z tym, co powinno być w dobrym wydaniu. Ta strona jest mega ważna, bo to tam możemy znaleźć dane o autorach, redaktorach oraz innych elementach, które są związane z publikacją. Dodatkowo, w tym miejscu podaje się też info o użytych ilustracjach, zdjęciach, mapach i innych materiałach wizualnych, co naprawde pomaga czytelnikom zrozumieć całość. Warto też podkreślić, że dobrze jest zaznaczać skąd pochodzą te materiały, bo to zwiększa wiarygodność publikacji i pokazuje, że szanujemy prawa autorskie. Dlatego obecność tych informacji na stronie redakcyjnej pokazuje, że publikacje są dobrze przygotowane i profesjonalne w swoim wyglądzie.

Pytanie 30

Który z poniższych formatów plików jest używany do przechowywania obrazów rastrowych?

A. SVG

B. EPS

C. JPEG

D. PDF

SVG to format wektorowy, co oznacza, że przechowuje informacje o grafice w formie matematycznych równań zamiast danych pikselowych, jak w przypadku obrazów rastrowych. Dzięki temu SVG jest idealny do tworzenia grafik, które muszą być skalowalne bez utraty jakości, takich jak logotypy czy ikony. PDF, z kolei, jest formatem dokumentów, który może zawierać zarówno obrazy wektorowe, jak i rastrowe, ale nie jest specjalistycznym formatem do przechowywania obrazów rastrowych. Jest bardziej uniwersalnym formatem, używanym głównie do dystrybucji dokumentów, które mają zachować swój układ niezależnie od urządzenia czy oprogramowania. EPS jest formatem wektorowym, choć może również zawierać obrazy rastrowe. Jest używany głównie w druku i publikacjach profesjonalnych, ale jego wektorowy charakter oznacza, że nie jest to format preferowany do przechowywania obrazów rastrowych, szczególnie jeśli chodzi o kompresję i optymalizację dla mediów cyfrowych. W praktyce wybór formatu pliku często zależy od ostatecznego zastosowania grafiki – czy ma być drukowana, wyświetlana online, czy może wykorzystywana w aplikacjach multimedialnych.

Pytanie 31

W jakiej przestrzeni barwnej powinny być tworzone materiały graficzne przeznaczone do naświetlania form drukarskich oraz procesu druku offsetowego?

A. HSB

B. L*a*b*

C. CMYK

D. RGB

Odpowiedź CMYK jest prawidłowa, ponieważ jest to przestrzeń barwna, która najlepiej odzwierciedla proces drukowania offsetowego. Model CMYK, czyli Cyan, Magenta, Yellow i Key (Czarny), jest standardem w branży poligraficznej. Używa się go do przygotowywania materiałów graficznych przeznaczonych do druku, ponieważ opiera się na subtraktywnym mieszaniu kolorów, które jest zgodne z rzeczywistym procesem nakładania tuszy na papier. Drukując w systemie CMYK, kolory powstają poprzez odejmowanie od białego światła, co odzwierciedla sposób, w jaki tusze łączą się na papierze. Przykładem zastosowania CMYK może być projektowanie broszur, plakatów czy etykiet, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów jest kluczowe. W praktyce przygotowanie plików graficznych w tej przestrzeni barwnej pozwala na osiągnięcie optymalnych rezultatów w druku offsetowym, co jest zgodne z normami ISO 12647, dotyczących zarządzania jakością w procesach drukowania.

Pytanie 32

Ile punktów typograficznych przypada na jeden kwadrat?

A. 24 punktom

B. 48 punktom

C. 12 punktom

D. 10 punktom

Odpowiedzi, które wskazują na inne wartości punktów typograficznych, są wynikiem nieporozumienia dotyczącego systemu miar stosowanych w typografii. Wartości takie jak 12, 10 czy 24 punkty nie oddają rzeczywistej konwersji pomiędzy kwadratem a punktami typograficznymi. Zwiększenie lub zmniejszenie tej jednostki prowadzi do poważnych błędów w projektowaniu graficznym, gdzie precyzyjne wymiary są kluczowe do zachowania spójności wizualnej. Na przykład, podanie wartości 12 punktów sugeruje, że kwadrat byłby zbyt mały, co może skutkować nieczytelnością tekstu lub nieodpowiednim ułożeniem elementów w projekcie. Podobnie, wartości takie jak 10 czy 24 punkty, nawiązują do niewłaściwych interpretacji typografii i mogą prowadzić do frustracji w procesie projektowania, gdyż nie odzwierciedlają one standardowych miar akceptowanych w branży. W praktyce, umiejętność prawidłowego przeliczania punktów typograficznych oraz rozumienie ich zastosowania w kontekście layoutu jest niezbędne do tworzenia profesjonalnych projektów graficznych. W związku z tym, kluczowe jest, aby projektanci zdawali sobie sprawę z różnic pomiędzy rzeczywistymi wymiarami oraz ich wpływem na końcowy produkt jakim jest publikacja. Efektywne posługiwanie się punktami jest podstawą pracy w typografii i pozwala na tworzenie estetycznych oraz funkcjonalnych projektów.

Pytanie 33

Jakie są wymiary netto ulotki, jeśli wymiar brutto wynosi 216 x 303 mm przy spadach 3 milimetrowych?

A. 210 x 297 mm

B. 212 x 300 mm

C. 214 x 297 mm

D. 210 x 300 mm

Wybór błędnych odpowiedzi wynika z niedostatecznego zrozumienia koncepcji spadów i wymiarów netto w kontekście druku. Odpowiedzi sugerujące wymiary 214 x 297 mm oraz 212 x 300 mm nie uwzględniają pełnego odjęcia spadów, co prowadzi do nieprawidłowych wartości netto. Na przykład, odpowiedź 214 x 297 mm zakłada, że od szerokości 216 mm należy odjąć zaledwie 2 mm, co jest zaledwie połową wymaganej wartości. To podejście pomija zasadniczy aspekt projektowania, którym jest zapewnienie, że wszystkie istotne elementy projektu, takie jak tło czy grafika, sięgają krawędzi papieru po przycięciu. W przypadku odpowiedzi 212 x 300 mm, z kolei, całkowicie ignoruje się wysokość papieru, co jest niezgodne z rzeczywistymi wymiarami brutto. Przykładem typowego błędu myślowego jest założenie, że spady można pominąć lub zmniejszyć, co prowadzi do problemów z wizualizacją i jakością druku. W praktyce, nieprzestrzeganie wymagań dotyczących wymiarów netto może skutkować tym, że po przycięciu na krawędziach pojawią się białe fragmenty, co jest nieakceptowalne w profesjonalnym druku. Dlatego kluczowe jest, aby przed przygotowaniem materiałów do druku zawsze dokładnie kontrolować wymiary netto, aby mieć pewność, że projekt będzie zgodny z zamierzonym wyglądem.

Pytanie 34

Jak nazywa się procedura, która polega na przekształceniu rzeczywistej skali tonalnej oryginału w obraz złożony z małych kropek, które po wydrukowaniu tworzą wrażenie półtonów?

A. Impozycja

B. Wektoryzacja

C. Rastrowanie

D. Digitalizacja

Zrozumienie pojęć związanych z konwersją obrazów może być trudne, zwłaszcza jak się nie ma kontekstu. Impozycja to w sumie układanie stron do druku, a nie chodzi o konwersję tonalną. Digitalizacja dotyczy przekształcania analogowych danych w cyfrowe, co oczywiście jest ważne, ale nie ma to bezpośredniego związku z tym, w jaki sposób zamienia się tonacje obrazów na kropki. A wektoryzacja? To jest robienie z rastrowych obrazów formatów wektorowych, co też nie odpowiada na twoje pytanie o zamianę skali tonalnej na kropki. Często myli się te procesy, bo nie wszyscy wiedzą, jakie są różnice między grafiką rastrową a wektorową i gdzie się je stosuje. W mojej opinii, zrozumienie tych terminów jest kluczowe dla każdego, kto zaczyna swoją przygodę z grafiką komputerową, bo każda metoda ma swoje własne właściwości i zastosowania. Żeby lepiej ogarnąć, jak i kiedy te techniki stosować, warto spojrzeć na praktyki w branży oraz na konkretne przykłady zastosowań w projektach graficznych.

Pytanie 35

Który rysunek przedstawia impozycję 8-stronnicowej składki drukowanej z odwracaniem przez margines boczny?

A. C.

B. D.

C. B.

D. A.

Wybór niewłaściwej impozycji w kontekście 8-stronnicowej składki drukowanej z odwracaniem przez margines boczny prowadzi do błędów w układzie stron, które mogą znacząco wpłynąć na jakość finalnego produktu. W przypadku odpowiedzi, które nie są zgodne z poprawną impozycją, istnieje ryzyko, że strony będą rozmieszczone w sposób, który nie pozwoli na ich prawidłowe kształtowanie po złożeniu. Na przykład, błędne umiejscowienie stron może skutkować sytuacją, w której czytelnik będzie musiał odwracać strony w sposób chaotyczny, co jest sprzeczne z zasadą chronologii i porządku logicznego. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich nieprawidłowych decyzji, to brak zrozumienia zasadności odwracania przez margines boczny oraz zamieszanie w kolejności stron. Właściwa impozycja jest kluczowa, ponieważ zapewnia nie tylko estetykę, ale także funkcjonalność publikacji. W standardach branżowych, jak ISO 12647, kładzie się duży nacisk na odpowiednie przygotowanie materiałów przed drukiem, co pozwala uniknąć późniejszych błędów oraz kosztownych poprawek. W związku z tym, zrozumienie i wdrażanie odpowiednich zasad impozycji jest niezbędne dla każdego profesjonalisty w branży poligraficznej.

Pytanie 36

Oblicz koszt wykonania form drukowych potrzebnych do wydrukowania jednokolorowego wkładu książkowego o objętości 160 stron formatu A5 na maszynie półformatowej, jeżeli koszt wykonania jednej formy wynosi 30 zł.

A. 600 zł

B. 900 zł

C. 150 zł

D. 300 zł

Wiele osób myli się przy tego typu zadaniach, bo na pierwszy rzut oka może się wydawać, że do druku wystarczy kilka form, niezależnie od liczby stron. Jest to jednak spore uproszczenie i nie oddaje realiów technologii offsetowej, gdzie każda składka musiała zostać zaplanowana oddzielnie – zgodnie z formatem maszyny i układem stron. Zakładając, że koszt jednej formy wynosi 30 zł, a objętość książki to 160 stron formatu A5, nie wystarczy pomnożyć tylko przez 2 czy 4 formy. W rzeczywistości liczba form zależy od podziału stron na składki drukarskie. Najczęściej jedna składka ma 16 stron, więc całość to 10 składek. Każda składka wymaga dwóch form (na każdą stronę arkusza), co daje 20 form w sumie. Pomnożenie 20 form przez 30 zł daje 600 zł, co jest poprawnym wynikiem. Przy odpowiedziach takich jak 150 zł czy 300 zł widzę, że można było błędnie założyć, że wystarczą tylko 5 lub 10 form, czyli ktoś pomnożył ilość składek przez jedną formę, zapominając o drugiej stronie arkusza. 900 zł byłoby z kolei efektem przeszacowania, jakby przyjęto za dużo form, na przykład licząc każdą stronę osobno, co w praktyce nie występuje. Z mojego doświadczenia wynika, że typowym błędem jest nieuwzględnienie obu stron arkusza i układu składek, a to właśnie od tych parametrów zależy koszt całościowy. Warto więc pamiętać, żeby w kalkulacjach zawsze dokładnie analizować układ technologiczny druku i nie sugerować się tylko ilością stron czy arkuszy, ale też tym, ile form faktycznie trzeba przygotować dla danego projektu. To podejście zgodne z dobrymi praktykami branżowymi, bo tylko pełna i dokładna kalkulacja gwarantuje poprawność wyceny w poligrafii.

Pytanie 37

Ile wizytówek o wymiarach 90 x 50 mm ze spadami 2 mm, przygotowanych do druku cyfrowego, można efektywnie umieścić na arkuszu A3?

A. 20 użytków

B. 30 użytków

C. 40 użytków

D. 10 użytków

Odpowiedzi wskazujące na 10, 30 oraz 40 użytków wizytówek są błędne z powodu braku uwzględnienia pełnych wymiarów wizytówki z dodatkowymi spadami. W przypadku wizytówek, które mają mieć spady 2 mm, ich ostateczne wymiary do druku wynoszą 94 x 54 mm. Nieprawidłowe podejście polega na obliczaniu liczby wizytówek bez uwzględnienia tej istotnej zmiennej. Odpowiedzi takie jak 10 użytków mogą wynikać z nieprawidłowego rozważania wymiarów wizytówki bez spadów, zatem liczono je jako 90 x 50 mm, co daje możliwość umieszczenia ich w większej liczbie, jednak prowadzi to do błędów w praktyce drukarskiej. Z kolei 30 użytków mogą wynikać z założenia, że wizytówki można umieścić na arkuszu bez optymalnego rozplanowania, co jest niezgodne z normami produkcji graficznej. Ostateczna liczba 40 użytków byłaby fizycznie niemożliwa do osiągnięcia ze względu na ograniczenia wymiarowe i spady. Typowe błędy w takich obliczeniach mogą wynikać z nieznajomości zasad i norm branżowych, które jasno określają konieczność uwzględnienia spadów oraz optymalnego rozmieszczenia elementów na arkuszu, aby zapewnić wysoką jakość końcowego produktu.

Pytanie 38

Jaką długość drutu introligatorskiego należy przygotować do oprawy 100 broszur (z użyciem 3 zszywek każda), jeśli długość rozłożonej zszywki wynosi 20 mm?

A. 2 metry

B. 30 metrów

C. 20 metrów

D. 6 metrów

Odpowiedzi, które sugerują inne wartości długości drutu, często bazują na niepoprawnych założeniach dotyczących liczby zszywek lub ich długości. Na przykład, odpowiedź sugerująca, że 2 metry drutu są wystarczające, wskazuje na błędne obliczenie, gdyż 2 metry to jedynie 2000 mm, co jest niewystarczające dla 300 zszywek, które łącznie wymagają 6000 mm. Takie myślenie może być wynikiem pominięcia kluczowych elementów zadania, jak liczba zszywek czy ich długość. Z kolei odpowiedzi, które oferują 30 metrów lub 20 metrów, mogą wskazywać na nadmierne zabezpieczenie w obliczeniach, a także na niezrozumienie podstawowych zasad dotyczących proporcji i jednostek miary, co prowadzi do nadmiernego zwiększenia zapotrzebowania na drut. W praktyce, w każdej branży technicznej, istotne jest dokładne zrozumienie zadania oraz umiejętność analizy danych. Doświadczeni introligatorzy wiedzą, że precyzyjne obliczenia nie tylko wpływają na koszty, ale także na efektywność procesu produkcyjnego. Zrozumienie tego, jak poprawnie obliczać zapotrzebowanie materiałowe, jest kluczowe w każdym aspekcie działalności produkcyjnej.

Pytanie 39

Z obrazu można odczytać, że impozycji poddana została

A. 8-stronicowa broszura w formacie 210 x 148, oprawa zeszytowa.

B. 8-stronicowa broszura w formacie 210 x 148, oprawa klejona.

C. 4-stronicowa broszura w formacie 210 x 148, oprawa zeszytowa.

D. 4-stronicowa broszura w formacie 210 x 148, oprawa klejona.

To jest bardzo dobrze dobrana odpowiedź, bo dokładnie odzwierciedla to, co widać na udostępnionym ekranie programu do impozycji. Przede wszystkim – mamy tu broszurę 8-stronicową, do czego jednoznacznie prowadzi zarówno układ wizualny (dwa arkusze po cztery strony każdy), jak i wskazanie „8” w sekcji wyboru liczby stron broszury. Format 210 x 148 mm to klasyczny A5 poziomy, a całość przygotowana jest w schemacie składki zeszytowej („Zeszytowa (AWA)”, arkusze falcowane) – co jest bardzo typowe dla szybkich, tanich realizacji broszur informacyjnych, ulotek czy programów wydarzeń. W praktyce takie rozwiązania stosuje się, gdy zależy nam na małej liczbie stron, łatwości składania oraz niższych kosztach produkcji – oprawa zeszytowa (zszywki) to najprostsza i najtańsza technika, często wybierana przez małe firmy, szkoły lub stowarzyszenia. Moim zdaniem, ta wiedza przydaje się nie tylko w drukarniach, ale też podczas projektowania własnych materiałów reklamowych. Dobrą praktyką jest zawsze sprawdzać w programie do impozycji, czy układ stron zgadza się z planowaną oprawą oraz liczbą stron – przy zeszytowej liczba stron musi być podzielna przez 4, co tu jest spełnione. Fajnie zauważyć, że taki układ pozwala na szybkie i czytelne sprawdzenie, czy wszystko się zgadza przed puszczeniem pracy do druku.

Pytanie 40

Logo firmy, która chce podkreślić swoją siłę, elegancję i prestiż, powinno być zaprojektowane w kolorze

A. żółtym.

B. czarnym.

C. błękitnym.

D. zielonym.

Wybór koloru w projektowaniu logo to nie jest tylko kwestia estetyki – to decyzja strategiczna, która wpływa na postrzeganie marki przez klientów. Wiele osób myśli, że np. żółty czy zielony mogą nadawać się do wszystkiego, ale tak to nie działa. Żółty kojarzy się głównie z optymizmem, radością, a czasem nawet z czymś infantylnym. Rzadko kiedy buduje skojarzenie z prestiżem czy siłą, bo raczej przywodzi na myśl coś lekkiego, przyjaznego, może nawet nieco frywolnego. Zielony natomiast bardzo często stosowany jest w firmach związanych z naturą, zdrowiem, ekologią – to barwa świeżości, harmonii, wzrostu, ale na pewno nie pierwszy wybór, jeśli chodzi o elegancję lub poczucie ekskluzywności. Z kolei błękitny kojarzy się z zaufaniem i spokojem, jest popularny w branży technologicznej albo medycznej, gdzie liczy się bezpieczeństwo i komunikatywność, natomiast nie nadaje się do budowania wizerunku silnej, luksusowej marki. Typowym błędem jest myślenie, że jasne, żywe kolory przyciągną uwagę i automatycznie sprawią, że firma wyda się wyjątkowa. W praktyce jednak, zgodnie z zasadami psychologii kolorów i standardami brandingu, to właśnie czerń jest synonimem siły, prestiżu, a także ponadczasowej elegancji. Z mojego punktu widzenia, jeśli zależy komuś na solidnym, luksusowym wizerunku, to wybieranie kolorów innych niż czarny jest po prostu nieefektywne i może prowadzić do rozmycia przekazu wizualnego firmy. Warto zawsze dobierać kolor zgodnie z wartościami, które chcemy komunikować – i tutaj czarny zdecydowanie wygrywa, jeśli chodzi o siłę oraz prestiż.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej